Οι εθνικές τραγωδίες δεν προσφέρονται για επικοινωνία και… damage control

 

γράφει ο Βασίλης Σ. Κανέλλης

 

Η κυβέρνηση προσπαθεί να κάνει επικοινωνιακή διαχείριση. Οπως έκαναν και παλιότερα. Για να αποδείξει το πολιτικό σύστημα ότι έχει παντελή έλλειψη ενσυναίσθησης

Όταν συνέβη αυτή η απίστευτη τραγωδία στο Μάτι, η τότε κυβέρνηση προσπάθησε να τη διαχειριστεί επικοινωνιακά. Εστησε την περίφημη πλέον νυχτερινή σύσκεψη με τις κάμερες ανοικτές στο κέντρο επιχειρήσεων, έστησε μια συνέντευξη τύπου όπου οι υπουργοί δεν έβλεπαν να έχουν κάνει κανένα λάθος και προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι οι νεκροί ήταν θύματα εμπρησμού.

 

Και λίγες ημέρες μετά έκαναν άλλη μια φιέστα όπου παρουσίασαν τα «Μάτια» όλης της Ελλάδας, τους αυθαίρετους οικισμούς δηλαδή που πρέπει να αντιμετωπιστούν για να μην έχουμε νέα τραγωδία.

  

Σήμερα έχει γραφτεί μια ακόμη μαύρη σελίδα στην σύγχρονη ελληνική ιστορία, με δεκάδες νεκρούς, νέα παιδιά, τα νιάτα και η ελπίδα της πατρίδας μας.

 

Και τι έκανε η κυβέρνηση; Επικοινωνιακή διαχείριση. Ο πρωθυπουργός μίλησε για «τραγικό ανθρώπινο λάθος», διέταξε τη σύσταση «υπερκομματικής» επιτροπής που θα ερευνήσει τα αίτια της τραγωδίας και στη συνέχεια όλη η κυβέρνηση «κρύφτηκε», σιώπησε.

 

 

Α, μην ξεχάσουμε την… παραίτηση του υπουργού Μεταφορών και Υποδομών, Κ. Καραμανλή και μια συγγνώμη από τον Γ. Γεραπετρίτη, διότι τουλάχιστον σ’ αυτό έμαθε η ΝΔ. Μια… στραβή στη βάρδια δεν μπορεί να μη συνοδεύεται από κάποιες παραιτήσεις για να εκτονωθεί η οργή.

 

Κι εδώ η επικοινωνιακή διαχείριση, το λεγόμενον… damage control, η διαχείριση της ζημιάς ώστε να μη σπάσει εντελώς ο καθρέφτης του επιτελικού κράτους. Και να φανούμε και διαφορετικοί από εκείνους που τα έκαναν μπάχαλο στο Μάτι.

 

Ηρθε λοιπόν η… παραίτηση του Θ. Ζηλιασκόπουλου από την Επιτροπή που θα ψάξει τις αιτίες της τραγωδίας στα Τέμπη για να αποδείξει την παντελή διάλυση ακόμη και της όποιας επικοινωνίας προσπάθησε να κάνει η κυβέρνηση.

 

Τα έκανε μούσκεμα το Μαξίμου, απέδειξε ότι όχι μόνο δεν έχει αντανακλαστικά, όχι μόνο οι αποφάσεις που λαμβάνονται είναι για τα μάτια του κόσμου, αλλά κι ότι αδυνατεί να αντιληφθεί το μέγεθος της τραγωδίας και να δράσει με τέτοιο τρόπο ώστε να ο εξοργισμένος κόσμος να καταλάβει ότι αυτή τη φορά το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο.

 

Ότι εν πάση περιπτώσει δεν θα χαθούμε σε μια ακόμη επιτροπή ούτε σε λόγια του αέρα για να μάθουμε ποιοι φταίνε για το έγκλημα στα Τέμπη.

 

Και κυρίως ότι δεν θα στηθεί ένα ακόμη «πλυντήριο» που θα ξεπλύνει τα διαχρονικά εγκλήματα του πολιτικού συστήματος που δεν έχει κάνει τα αυτονόητα εδώ και δεκαετίες προκειμένου να προστατέψει τους πολίτες του.

 

Γνώριζαν στην κυβέρνηση ποιος ήταν ο Ζηλιασκόπουλος όταν τον έβαζαν στη δήθεν υπερκομματική επιτροπή. Και δεν εξετάζουμε αν είναι ικανό στέλεχος ή καλός άνθρωπος. Μπορεί να είναι και τα δύο. Όμως, δεν βάζεις σε μια υποτιθέμενη ανεξάρτητη επιτροπή κάποιον που ήταν διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας των σιδηροδρόμων, άρα μέρος του προβλήματος που έχει δημιουργηθεί.

 

Αν θες να κάνει η επιτροπή ανεξάρτητη έρευνα δεν επιλέγεις κάποιον που έχει βάλει το λιθαράκι του για να γίνει ο ΟΣΕ η εταιρεία που σήμερα βρίζουμε όλοι.

 

Και στην τελική ανάλυση, δεν χρησιμοποιείς κάποιον που έχει και κομματικά παράσημα. «Χρωματίζεις» την επιτροπή και την υπονομεύεις εξ αρχής.

 

Αρα δύο πράγματα μπορεί να έχουν συμβεί: Είτε στην κυβέρνηση κάνουν τη μια γκάφα πίσω από την άλλη και δεν ξέρουν πραγματικά τι τους γίνεται είτε απλά όλες οι υποσχέσεις για πλήρη διαλεύκανση είναι επικοινωνιακές πομφόλυγες.

 

Όμως, ρε γαμώτο, δεν είναι όλα επικοινωνία. Δεν μπορεί να μπαίνουν οι επικοινωνιολόγοι μπροστά για να διαχειριστούν μια τραγωδία. Δεν είναι ένα απλό σκάνδαλο ο θάνατος τόσων ανθρώπων, είτε στο Μάτι, είτε στη Μάνδρα είτε στα Τέμπη.

 

Απουσιάζει πλήρως η ενσυναίσθηση από το πολιτικό σύστημα, κι αυτό προκαλεί τις κακές αντιδράσεις και την κάκιστη διαχείριση κρίσεων μείζονος σημασίας.

 

Και τελικά το ίδιο το πολιτικό σύστημα, βάζει τα χεράκια του και βγάζει τα ματάκια του, ενισχύοντας αντισυστημικές, ακραίες, αντιδημοκρατικές δυνάμεις.

 

Φτάνει πια, λοιπόν, με τους χειρισμούς για τα μάτια του κόσμου, από όλους. Το ζήτημα είναι να προλαμβάνουμε τις τραγωδίες, να πάψουν να υπάρχουν… στραβές στη βάρδια, να σταματήσουμε όλοι να θρηνούμε τα παιδιά μας, τους συγγενείς μας, κάθε Ελληνα που χάνεται με τόσο άδικο τρόπο.

 

Είναι η ώρα να φανούν οι πραγματικές προθέσεις των πολιτικών δυνάμεων, ανεξαρτήτου χρώματος ή κομματικής τοποθέτησης. Αν θελήσουν να σκοτωθούν πάνω από τα πτώματα των αδικοχαμένων στα Τέμπη, δεν θα προσφέρουν καμιά πολύτιμη υπηρεσία στον τόπο.

 

Αν όμως, σκύψουν πάνω από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα, ίσως να υπάρξει ελπίδα, ένα καλύτερο μέλλον.

 

Και για την Ελλάδα και για τη Δημοκρατία.

Αυτόνομος πόλος ο Πολάκης

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

 

Δεν είναι θέσφατα οι παροιμίες. Δεν είναι λόγος θεόπνευστος που, τουλάχιστον για τους πιστούς, ισχύει βρέξει χιονίσει. Η αλήθεια τους εξαρτάται από τον χρόνο αλλά και από το επεισόδιο στο οποίο εφαρμόζονται. Το «κάλλιο αργά παρά ποτέ» λ.χ. δεν ισχύει γενικώς και αορίστως, αλλά σε συσχετισμό με το εκάστοτε περιστατικό. Το κρυολόγημα, και ν’ αργήσεις λίγο να το πάρεις στα σοβαρά, δεν θα σε βάλει σε κίνδυνο. Με τον πόνο στο στήθος, το «αύριο βλέπουμε» δεν είναι σοφό.

 

Πιθανότατα δεν θα συμφωνεί με αυτά τα παραϊατρικά ο κ. Παύλος Πολάκης. Αλλωστε αυτός ξέρει πάντα κάτι περισσότερο από τους πάντες και για τα πάντα. Για τον κορωνοϊό και τα εμβόλια, για τη Δικαιοσύνη και τη δημοσιογραφία, για το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τη ρακή, για την Αριστερά, τις ιδέες της, την ιστορία και το μέλλον της. Αν στον ΣΥΡΙΖΑ θυμούνται πόσες φορές χρειάστηκε να απολογηθούν για τις απόψεις και τη δημόσια συμπεριφορά του πρώην υπουργού τους, και επιπλέον πόσες κίτρινες κάρτες τού δόθηκαν άνευ συνεπειών, μάλλον θα συμφωνήσουν ότι το «κάλλιο αργά παρά ποτέ» δεν ισχύει στην περίπτωσή του. Χυδαίος δημοκόπος, ο «σας έχω όλους», ο «μόνος μου και όλοι σας», εκμεταλλεύτηκε τον «τιμητικό» τίτλο «ο αψύς Σφακιανός» που γενναιόδωρα του απένειμε ο κ. Αλέξης Τσίπρας κι έστησε το δικό του μπαϊράκι. Ο Τσε Γκεβάρα του Φέισμπουκ. Ή ο στρατηγός Γκιάπ του Τουίτερ.

 

Σαν αυτόνομος πόλος πολιτεύεται ο κ. Πολάκης. Ενας αυτόνομος Πολάκης. Η άποψή του για την Ανανεωτική Αριστερά, από την οποία κατάγεται ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως όλο και λιγότεροι θυμούνται, δεν θα διαφέρει πολύ από την άποψη του κ. Σωτήρη Κούβελα για τους ποιητές: «λαπάδες». Για έναν «αψύ», Σφακιανό, Μανιάτη, Ξηρομερίτη κτλ., είναι σίγουρα λαπαδοσύνη ο συγκροτημένος και συγκρατημένος λόγος, η θεσμική συμπεριφορά (είτε για τον θεσμό-κόμμα πρόκειται είτε για τον θεσμό-Δικαιοσύνη), η δεύτερη σκέψη (πώς αλλιώς, όταν ήδη η πρώτη είναι πολυτέλεια), η ευγένεια, η αισθητική, η ίδια η αυτοκαλλιέργεια. Η προκήρυξη του κ. Πολάκη, με τους α λα Φαρ Ουέστ προγραμμένους δικαστικούς, τραπεζίτες και δημοσιογράφους, και μάλιστα ελάχιστες ώρες μετά τη διαβεβαίωση του κ. Τσίπρα, στο «Πρώτο Θέμα», πως ο Σφακιανός υποχώρησε, έδειξε πως όταν το εγωπαθές νταηλίκι γίνεται ιδεολογία, επιστροφή δεν υπάρχει. Ο κ. Πολάκης έχει απαντήσει προ πολλού στο ερώτημα αν θα ιδρύσει δικό του κόμμα. Στον ΣΥΡΙΖΑ όμως προτιμούσαν να μην ακούν.

Το κόψιμο Πολάκη από τα ψηφοδέλτια, η ποινή της διαγραφής και η μεταγραφή… στις δημοτικές εκλογές

 

Η χώρα ζει σημερα μια τρομερή τραγωδία απο την σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη.

Οι σκέψεις μας στις οικογένειες που έχασαν τους ανθρώπους τους και σε όσους αγωνιούν για τους δικούς τους που βρίσκονται ανάμεσα στους τραυματίες.

 

Μια συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ απομένει για να σφραγιστεί η αποπομπή από τα ψηφοδέλτια του κόμματος, του Παύλου Πολάκη.

 

Η επιτροπή δεοντολογίας θα αποφασίσει και την ποινή του βουλευτή ως κομματικό μέλος, κατά πάσα πιθανότητα με μια αναστολή για κάποιους μήνες, της ιδιότητας του.

 

Δεν ξέρω τελικά ποιος από τους δυο, ο Τσίπρας ή ο Πολάκης, αναζητούσε την αφορμή για πολιτικό διαζύγιο.

Είναι ευκαιρία του Τσίπρα, όχι μόνο να απαλλαγεί από τον βουλευτή Πολάκη, αλλά και να πάρει ξεκάθαρα απόσταση από τις αντιλήψεις που αυτός εκφράζει.

 

Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να αποκτήσει πολιτική ηγεμονία και πρωτιά στις εκλογές διευρύνοντας την εκλογική του βάση, το ισοζύγιο που προκύπτει από μια τέτοια απόφαση είναι υπέρ του Τσίπρα.

 

Πολλές φορές ο Πολάκης έριχνε την καρδάρα με το γάλα όποτε ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε τοποθετήσεις που ενδιέφεραν το κεντρώο ακροατήριο.

 

Τώρα, τι επιπτώσεις θα έχει όλη αυτή η φασαρία για τον ΣΥΡΙΖΑ θα το δούμε στον λογαριασμό της κάλπης. Εδώ πάντως να θυμίσουμε ότι υπήρξαν και πολύ σοβαρότερες απώλειες στο παρελθόν (των δεκάδων στελεχών και βουλευτών που έφυγαν το 2015), οι οποίες τελικά δεν κόστισαν τίποτα.

 

Στην απαράδεκτη ανάρτηση που έκανε ο βουλευτής Χανίων, ο Τσίπρας απάντησε άμεσα και με πρόταση του δεν θα είναι στην επόμενη Βουλή. Τώρα, κάτι αναλύσεις του τύπου ότι θα πάει στον Βαρουφάκη, ή θα φτιάξει κόμμα «μόνιμων αγανακτισμένων» και λοιπά, τα ακούω βερεσέ.

 

Όταν δεν είσαι στη Βουλή, οι παρεμβάσεις σου παίζουν πολύ μικρό ρόλο και χάνονται στην πορεία του χρόνου πάρα πολύ γρήγορα, όσο φασαρία κι αν κάνεις, όσο κι αν εκμεταλλεύονται τις πολιτικές σου μπούρδες οι αντίπαλοι.

Αυτό θα μείνει στο τέλος.

 

Εκτός κι αν ο Πολάκης βάλει για δήμαρχος στα Σφακιά.

πηγή

 

 

Μέρες του μακρινού 1981

 

γράφει ο Παντελής Κυπριανός*

  

 

Αλλαγή ήταν το σύνθημα που ηλέκτριζε την ατμόσφαιρα στις αρχές του 1980 στην Ελλάδα, αντίθετα με τη συντηρητικοποίηση στον αγγλοσαξονικό κόσμο. Η εκλογή Μιτεράν στη Γαλλία, στις 10 Μαΐου 1981, έκανε τον στόχο πιο απτό. Ολα στροφιλίζονταν γύρω από αυτόν τον οραματικό στόχο. Μικρή απόκλιση, δηλωτική της κυριαρχίας του οραματικού στόχου, το ΚΚΕ, που διακήρυσσε την «Πραγματική Αλλαγή» και επεδίωκε το 17% για να μπει στη «δεύτερη κατανομή».

 

Τα κόμματα έτοιμα, περισσότερο το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ. Νέα Δημοκρατία και σχηματισμοί του «κέντρου» αμήχανα ανέμεναν το μοιραίο. Οι ακμάζουσες νεολαίες σε θέση μάχης στα προάστια. Οι μη Αθηναίοι του Παντείου στα νότια προάστια. Κουκάκι, Καλλιθέα, Νέος Κόσμος, Νέα Σμύρνη, οι Ρηγάδες. Ανταμώναμε με τους ΚΝίτες και τους ΠΑΣΟΚονεολαίους, συναγωνιστές και ανταγωνιστές συνάμα. Σπάνια ανταμώναμε και με τους πρώτους ΟΝΝΕΔίτες, αστόπαιδα κατά τεκμήριο, καλά παιδιά τότε, λίγο πριν τους Κένταυρους και τους Ρέιντζερς.

 

Μία βδομάδα πριν από τις εκλογές άρχισε η μαζική μετακίνηση ετεροδημοτών προς επαρχία. Για να ψηφίσουμε –πρώτη μου ψήφος– και να μεταφέρουμε το μήνυμα της πρωτεύουσας. Με λεωφορείο του ΠΑΣΟΚ, 8 ώρες ταξίδι για Ηγουμενίτσα. Αυτονόητα τζάμπα. Θέση 51, για καλή μου τύχη στο 52 ο Θωμάς, ΚΝίτης στην ΑΣΟΕΕ. Οι άλλοι 50 ψηφοφόροι-σταυροφόροι της Αλλαγής. 17% μου έλεγε ο Θωμάς, πανδαιμόνιο οι υπόλοιποι με πράσινες σημαίες, να διαφωνούν στα περισσότερα, να μονιάζουν μόλις βλέπαμε τα μισογεμάτα λεωφορεία της Ν.Δ., να αλαλάζουν στο αντίκρισμα των πολυάριθμων και γεμάτων «πράσινων» λεωφορείων.

Μέρα των εκλογών, σούρουπο. Αναρίθμητα οχήματα κάθε τύπου, με πράσινες σημαίες προς όλες τις κατευθύνσεις με τελικό προορισμό τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ και την τότε κεντρική πλατεία. Δίπλα στους χιλιάδες «πράσινους» στην Ηγουμενίτσα, ΚΚΕδες λίγο αμήχανοι, και στην άλλη πλευρά καμιά δεκαριά ΚΚΕεσωτερικάκηδες ακόμη πιο αμήχανοι. Χαρμολύπη. Για την Αλλαγή και το δικό μας αποτέλεσμα. Ούτε ο Λεωνίδας.

 

Ενθουσιασμός και όνειρα. Μέχρι και πρόταση να γίνω αστυνομικός για να «εκδημοκρατίσουμε τα Σώματα Ασφαλείας». Ονειροπόλοι φοιτητές, αυτά μας ηχούσαν παράταιρα, για άλλους ήταν ευκαιρίες ζωής. Με τον χρόνο ο ενθουσιασμός κατακάθισε, κάποια σημαντικά έγιναν, τα όνειρα αμβλύνθηκαν, τα έπνιξε σιγά σιγά ο ρεαλισμός, η σκληρή καθημερινότητα, οι εξωγενείς καταναγκασμοί. Η Μεταπολίτευση κορυφώθηκε περίπου στα 1985, αφήνοντας, όπως κάθε σημαντικό συμβάν, ιδιαίτερα όταν διαρκεί, το στίγμα της.

 

Και νά μας σήμερα. Λίγες οι ομοιότητες. Εν μέρει ευτυχώς. Η Ιστορία, είπε ο Μαρξ, επαναλαμβάνεται σαν φάρσα. Κάποια ασφαλώς έμειναν. Τότε μάθαμε την αμφίπλευρη διεύρυνση. Το επαναλαμβάνουν σήμερα Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ. Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ., λίγο πιο ανθεκτικό, μοιάζει με την Ενωση Δημοκρατικού Κέντρου (ΕΔΗΚ), ανήμπορο να κλείσει την πόρτα εξόδου δεξιά και αριστερά του.

 

Οι διαφορές πολύ περισσότερες. Από τα όνειρα για πλάτεμα της δημοκρατίας και Αλλαγή, είμαστε, χάρη στον «φιλελεύθερο» Κυρ. Μητσοτάκη, στη χειρότερη εκδοχή της Μεταδημοκρατίας. Αστυνομία ακόμη και στα Πανεπιστήμια, εκλογές με τον κηδεμόνα μας, με κοινή λίστα και ηλεκτρονικά – να μην ξεχάσουμε αλήστου μνήμης καθεστώτα. Οσο για τα κόμματα; Η Ν.Δ. του Κυρ. Μητσοτάκη θυμίζει περισσότερο Αγία Οικογένεια με «μαφιόζικες» πρακτικές και λιγότερο αυτήν του πράου Γ. Ράλλη, που δεν ήθελε «ου» αλλά είχε την ατυχία να είναι ο πρωθυπουργός του αιματοκυλίσματος της πορείας του Πολυτεχνείου το 1980. Κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ φαντασιώνουν το ΠΑΣΟΚ του 1980 σε βάρος ενίοτε των αξιακών καταβολών του, λησμονώντας ότι η Ιστορία είναι παράγωγο πρωταρχικά των μαζών και της συνάντησης του κόμματος με τα αιτήματα των καιρών και όχι αυτοαναφορικών κλειστών ομάδων. Οσο για το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ., προσπαθεί να επιβιώσει όντας λίγο από τα κατά καιρούς ΠΑΣΟΚ: του 1970, του 1990, του 2010.

 

Πολλοί αναπολούν νοσταλγικά το 1981. Αλλοι το θεωρούν ρίζα του κακού, των κρίσεων, της ιδεολογικής μας προσκόλλησης στο παρελθόν. Το δεύτερο κακό μετά το Πολυτεχνείο. Δυστυχώς για τους δεύτερους η Ιστορία δεν είναι ένα ποτάμι που συνεχίζει τον ρου της αυτόματα και αέναα. Την Ιστορία τη φτιάχνουν οι άνθρωποι, με συγκεκριμένα οικονομικο-κοινωνικά χαρακτηριστικά και συμφέροντα. Αν αλλάζει προς το καλύτερο ή το χειρότερο, είναι θέμα δικό τους και του περιβάλλοντος στο οποίο δρουν και κινούνται. Η Ιστορία, αντίστροφα, ως βίωμα, εμπειρία και μνήμη βαραίνει στη δράση μας. Μένει να θυμόμαστε, να εμπνεόμαστε από τα καλύτερα, χωρίς να τα θεωρούμε θέσφατα.

 

* Καθηγητής Νεότερης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Πατρών

 

Και αν ο σταθμάρχης ήπιε ένα τσίπουρο παραπάνω;

γράφει ο Δημήτρης Κανελλόπουλος

 

Τέσσερα χρόνια στην κυβέρνηση μετράει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η παρέα του στο Μέγαρο Μαξίμου. Τέσσερα χρόνια μετράει η Νέα Δημοκρατία στην εξουσία, τέσσερα χρόνια είναι υπουργοί.

 

Τέσσερα χρόνια επιτελικό κράτος. Αυτό το πολυδιαφημισμένο επιτελικό κράτος του κ. Μητσοτάκη. Όχι έναν και δύο μήνες, ούτε έναν χρόνο, αλλά τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Είχαν το απαραίτητο χρονικό διάστημα δηλαδή να κάνουν πράγματα. Όχι να λύσουν όλες τις παθογένειες, ούτε συζήτηση, αλλά να κάνουν πολλά. Και όμως δεν έκαναν τίποτε.

 

Συγγνώμη, αλλά, δεν μπορεί ένα επιτελικό κράτος να εξαρτάται από την απόφαση ενός σταθμάρχη στη Λάρισα. Από το λάθος ενός σταθμάρχη, από την κούρασή του, από την αμέλειά του, από την ασυνειδησία του στο κάτω-κάτω, επειδή πάνω στη βάρδια του ήπιε δύο τσίπουρα ενώ αυτό απαγορεύεται.

Το κράτος είναι εδώ, το απλό κράτος εννοώ, και όχι το επιτελικό που είναι ανύπαρκτο, για να μην εξαρτάται από ένα ανθρώπινο λάθος. Είναι εδώ για να έχει στήσει τον κατάλληλο μηχανισμό ώστε να διορθώνει την κατάσταση όταν προκύπτουν ανθρώπινα λάθη.

 

Δεν είναι λάθος, είναι εγκληματική ευθύνη. Και είναι ευθύνη πρώτα απ' όλα του ίδιου του πρωθυπουργού που ετοίμαζε φιέστα χθες, για τους ελληνικούς σιδηρόδρομους. Που μας είχε στείλει Δελτίο Τύπου από το προηγούμενο βράδυ γράφοντας κατά λέξη τα εξής: «Στις 12:00 ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα επισκεφθεί το Κέντρο τηλεδιοίκησης - σηματοδότησης σιδηροδρομικού δικτύου Βορείου Ελλάδος».

 

Κανείς δεν ξέρει πού είναι αυτό το περίφημο «Κέντρο τηλεδιοίκησης - σηματοδότησης σιδηροδρομικού δικτύου Βορείου Ελλάδος» που θα επισκεπτόταν ο πρωθυπουργός ώστε να πουλήσει προεκλογικές φανφάρες! Δεν υπάρχει καν διεύθυνση. Και αν δεν είχε συμβεί το δυστύχημα, τα κανάλια όλη μέρα χθες θα παρουσίαζαν τον κ. Μητσοτάκη και τον κ. Καραμανλή να μας διαφημίζουν το έργο τους στους ασφαλείς ελληνικούς σιδηροδρόμους. Άλλωστε, μόλις πριν από 7 μέρες στη Βουλή, ο κ. Καραμανλής έλεγε «ντροπή σας» σε βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ που του επισήμανε τα ζητήματα ασφαλείας στα τρένα. «Ντροπή σας» και «να ανακαλέσετε», αυτά κραύγαζε ο υπουργός που χθες προσπάθησε να βάλει τα κλάματα μπροστά στις κάμερες.

 

Και είναι εγκληματική ευθύνη του πρωθυπουργού, που έκανε και χθες διάγγελμα λέγοντας πως συνάντησε κόσμο στη Λάρισα και του είπαν «ποτέ ξανά». Δηλαδή θα είδε γονείς νεκρών παιδιών και αυτοί θα του είπαν «ποτέ ξανά κύριε πρωθυπουργέ»; Μας περνάει για ηλίθιους;

 

Οι άνθρωποι είναι ανίκανοι και επικίνδυνοι. Και ανήθικοι. 

Θα μας τρελάνει όλους στο τέλος ο Τσίπρας

 

γράφει ο Δημήτρης Ευθυμάκης  

 

Εντάξει, όταν στήθηκε το Ειδικό Δικαστήριο για τον Ανδρέα Παπανδρέου, το 1989, ο Τσίπρας ήταν δεκαπέντε χρόνων μαθητούδι. Δεν απαιτεί κανείς να είχε εντρυφήσει στις τότε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της υπόθεσης, όμως πέντε βασικά πράγματα για το περιβόητο «σκάνδαλο Κοσκωτά» ή για το «βρώμικο ’89» θα ‘πρεπε να τα θυμάται. 

Για παράδειγμα, δεν θα έπρεπε να έχει εμπεδώσει ότι τον Παπανδρέου δεν τον παρέπεμψε μόνος του ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, αλλά σε συνεργασία με τον Χαρίλαο Φλωράκη και τον Λεωνίδα Κύρκο; Κοντολογίς, τον Ανδρέα τον κάθισαν τότε στο σκαμνί η ΝΔ παρέα με σύσσωμη την Αριστερά. Δεν θα ξαναγράψουμε κιόλας τη μεταπολιτευτική ιστορία μας για να δώσουμε άλλοθι στον Νίκο Παππά. 

Μα, αν είναι έτσι, τότε πώς ο Τσίπρας κάνει αναρτήσεις σαν και τούτη; «Ο κ. Μητσοτάκης, πιστός στην οικογενειακή του παράδοση, φρόντισε να αξιοποιήσει την κοινοβουλευτική του πλειοψηφία για να στήσει ειδικά δικαστήρια για τους πολιτικούς του αντιπάλους». Δηλαδή, εκτός από τον πατέρα Μητσοτάκη και τη Δεξιά, έστηνε και η Αριστερά ειδικά δικαστήρια για τους πολιτικούς της αντιπάλους; Υποστηρίζει αυτή την ιστορική εκδοχή ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ για την «Αριστερά των αγώνων και των θυσιών»; 

Και αν είναι πράγματι έτσι, ο Κυριάκος που «έστησε» το Ειδικό Δικαστήριο για τον Νίκο Παππά σε τίνος την παράδοση είναι τελικά πιστός; Στην οικογενειακή του ή στην παράδοση της μεταπολιτευτικής μας Αριστεράς, που πρωτοστάτησε για την παραπομπή και δίκη του Ανδρέα; Εναν Νίκο Κωνσταντόπουλο στη θέση του κατηγόρου στο Ειδικό Δικαστήριο, τον θυμάται ο Τσίπρας; 

Εδώ πια θα τρελαθούμε εντελώς. Θα βγάλουμε τις αναμνήσεις μας εμείς οι παλιότεροι που τα ζήσαμε και θα τις κάψουμε στην πλατεία Συντάγματος. Μπροστά στον ιστορικό και πολιτικό αναθεωρητισμό του Τσίπρα, τύφλα να ‘χουν οι φωτογραφίες του Στάλιν. Που ξεκινούσαν δείχνοντας μια ολόκληρη παρέα και κατέληγαν ατομικά του πορτρέτα, όλοι οι άλλοι είχαν χαθεί. 

Διάολε, από 1989-90 ως το 2023 δεν έχουν περάσει αιώνες, τριάντα χρόνια όλα κι όλα είναι. Οι τότε τριαντάρηδες είναι σήμερα εξηντάρηδες, ας μη μας δουλεύει λοιπόν ψιλό γαζί τόσο απροσχημάτιστα ο Τσίπρας. Θυμόμαστε άριστα ποιος ήταν με ποιον τότε. Μα, απορώ πώς καταφέρνει να συνδυάζει τα πιο αντιφατικά μεταξύ τους πράγματα και γεγονότα! 

Αυτοτοποθετείται στη θέση του διωκόμενου Ανδρέα του 1989, φτύνοντας τους τότε εταίρους του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, που όμως είναι οι δικοί του πολιτικοί παππούδες. Και το κάνει για να χτυπήσει τον γιο του Μητσοτάκη, ώστε να ξανάρθει στην εξουσία και να πάρει επιτέλους εκδίκηση για την ήττα της Αριστεράς το 1949-50 από μια συμμαχία δεξιών και κεντρώων που είχαν για αρχηγούς τους Παπανδρέου και τους Μητσοτάκηδες. Θα μας τρελάνει όλους στο τέλος ο Τσίπρας. Νισάφι πια! Ντροπή! 

Απομάκρυνση Πολάκη: Πολύ αργά, διπλή η ζημιά...

 

Η αποπομπή Πολάκη από τον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι άργησε αρκετά. Τόσο πολύ που η ζημιά μπορεί να είναι διπλή.

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Επειδή η «υπόθεση Πολάκη» κρατάει από παλιά, από τότε που ήταν υπουργός. Επειδή το κόμμα του και προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας ανέχθηκαν ακόμα και τις πιο ακραίες συμπεριφορές του. Επειδή ο ίδιος, λόγω ακριβώς αυτής της ανοχής, είχε καβαλήσει τον Κρητικό Βουκεφάλα και νόμιζε ότι μόνος του θα γκρεμίσει το «σύστημα». Επειδή, τέλος, όλα αυτά έχουν παγιώσει μια ιδιότυπη κατάσταση μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ(«ο Πολάκης και οι άλλοι»), νομίζω ότι η πολύ αργοπορημένη απομάκρυνσή του μπορεί να προκαλέσει διπλή ζημιά.

 

Κι επειδή είναι εύκολο τώρα όλοι να αρχίσουν να λένε πόσο σωστή είναι η απόφαση για απομάκρυνσή του, εμείς λέμε ότι οι μετά Χριστόν προφήτες είναι άχρηστοι. Έπρεπε να τα έχουν πει εγκαίρως, από τότε που ο καθόλου «αψύς» Κρητικός (όλα με υπολογισμό τα έκανε) ζημίωνε εμφανώς την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και, μετά την ήττα των εκλογών του 2019, υπονόμευε κάθε προσπάθεια ομαλής επανόδου του.

 

 

Θα θυμίσω εδώ ορισμένα από τα ανδραγαθήματα του Πολάκη, καθώς και τη διαρκή-και αυτοκτονική- ανοχή του Τσίπρα απέναντί του.

 

Στις 20 Νοεμβρίου 2020 γράφαμε σ’ αυτήν εδώ τη στήλη:

 

«Υπάρχει ένα διαρκές ερώτημα, το οποίο δεν έχει απαντηθεί πειστικά: τι είναι αυτό που κάνει τον Αλέξη Τσίπρα να ανέχεται- ακόμα και τώρα που προσπαθεί να ανατάξει τον ΣΥΡΙΖΑ και να τον κρατήσει σε τροχιά κόμματος εξουσίας-ανοίκειες συμπεριφορές στελεχών του, οι οποίες το μόνο που κάνουν είναι να δίνουν πάσες στην κυβερνητική προπαγάνδα; Φυσικά ο λόγος για τον Παύλο Πολάκη, αφού ουσιαστικά είναι ο μόνος που εξακολουθεί να συνεχίζει την τακτική των σκόπιμων προκλήσεων με ανόητες αναρτήσεις στο facebook.

 

Το φαινόμενο αυτό δεν είναι σημερινό, είναι διαρκές. Ο Τσίπρας, ως πρωθυπουργός, ανέχθηκε τον υπουργό Πολάκη ακόμα και όταν κάπνιζε μέσα στο υπουργείο του. Ακόμα και όταν αντιδικούσε με νεκρούς. Ακόμα και όταν τσαμπουκαλευόταν στα κοινωνικά δίκτυα δίκην παλαιού κουτσαβάκη. Τον δικαιολογούσε με παραπομπή την «αψάδα» του, αντί να κάνει το αυτονόητο: να του επιβάλει να ασχολείται με τα υπουργικά του καθήκοντα αντί να παριστάνει τον γενικό γκιουλέκα. Κι αν αρνιόταν, να τον έστελνε στο σπίτι του.

 

Προφανώς πρυτάνευσε το κριτήριο «ο αψύς κριτικός έχει μεγάλο φαν κλαμπ και τα χώνει στους αντιπάλους». Όμως, αυτό δεν είναι πολιτικό κριτήριο. Διότι μπορεί να ικανοποιεί τους φανατικούς, αλλά απωθεί τους άλλους, οι οποίοι μπορεί να είναι και περισσότεροι. Και αυτό αποδείχτηκε στις εκλογές του 2019: οι φανατικοί ήταν λίγοι για να μην ηττηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αρκετοί για να επανεκλεγεί ο Πολάκης βουλευτής. Ο δικός του στόχος επετεύχθη και, αν τον αφήσουν, θα τον ξαναπετύχει. Για τον γενικότερο στόχο του ΣΥΡΙΖΑ δεν γνωρίζω.

 

Τώρα, ακόμα και μετά την ήττα, ο Πολάκης συνεχίζει τα ίδια. Προκαλεί με τη συμπεριφορά του. Και όχι μόνο αυτό. Καταχεριάζει ακόμα και συντρόφους του, όταν τολμούν να κάνουν αυτοκριτική για απωθητικές πλευρές της κυβερνητικής θητεία του ΣΥΡΙΖΑ. Για παράδειγμα, πέρσι τον Σεπτέμβριο ο Ευκλείδης Τσακαλώτος παραδέχτηκε δημόσια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε λάθος πολιτική στην κρατική ραδιοτηλεόραση. Ποιος είδε τον Πολάκη και δεν τον φοβήθηκε: «Κόφτε το», ήταν η τσαμπουκαλίδικη αντίδρασή του. Το μόνο που δεν του είπε είναι «βούλωστο».

 

Προβάλλεται, εκ μέρους ορισμένων από το φαν κλαμπ του, το επιχείρημα «κάνει κουζουλάδες, αλλά είναι έντιμος». Πιστεύω ότι το επιχείρημα αυτό έχει χάσει κάθε αξία και αποτελεί προσβολή για τους συναδέλφους του στον ΣΥΡΙΖΑ, που δεν κάνουν τις δικές του μπουνταλοσύνες και «λεβεντιές». Δηλαδή, αυτοί δεν είναι έντιμοι; Όχι δα! Αντίθετα, η δική του συμπεριφορά είναι ανέντιμη. Φέρνει σε δύσκολη τους άλλους, που καλούνται κάθε τόσο να απολογούνται γι’ αυτόν. Δίνει πατήματα στην κυβερνητική προπαγάνδα. Και προκαλεί ζημιά στο κόμμα του.

 

Ας καταλήξουμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πια ένα πολιτικό γκρουπούσκουλο, που κατέκτησε την εξουσία συγκυριακά, λόγω των Μνημονίων και της κατάρρευσης του «παλιού πολιτικού κόσμου». Κυβέρνησε, είναι μεγάλο κόμμα, μέρος του πολιτικού συστήματος και φιλοδοξεί να εκφράσει το μεγαλύτερο τμήμα του πέραν της παραδοσιακής Δεξιάς πολιτικού χώρου. Μπορεί να γίνει αυτό με τον φανατισμό και γλωσσικούς εξτρεμισμούς τύπου Πολάκη; Όσοι, με πρώτον τον κ.Τσίπρα, πιστεύουν ότι μπορεί να γίνει, ας έχουν κατά νου τη γνωστή ρήση: «Μωραίνει Κύριος ον (και εν προκειμένω ους) βούλεται απολέσαι».

 

Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Το μόνο που δεν άλλαξε είναι η συμπεριφορά του Πολάκη. Ο οποίος αισθάνεται τόσο δυνατός (η άλλη εκδοχή, δηλαδή, να τα κάνει όλα από μπουνταλοσύνη, είναι αδύναμη), ώστε να θέλει δημόσια να επιβάλει συνυποψηφίους του στο ψηφοδέλτιο του νομού του). Και χτες ξεπέρασε κάθε όριο με αναρτήσεις φασιστικού χαρακτήρα.

 

Διότι καθένας μπορεί να μη συμφωνεί με όσα ακούει και διαβάζει από φιλοκυβερνητικούς δημοσιογράφους, αλλά η άποψη «να καθαρίσουμε από αυτούς», προδίδει φασισμό και σταλινισμό μαζί. Δεν είναι δουλειά του «αριστερού» Πολάκη να «καθαρίζει» με τους φιλοκυβερνητικούς δημοσιογράφους, όπως δεν είναι δουλειά του όποιου δεξιού να «καθαρίζει» με τους αντικυβερνητικούς.

 

Σε τι διαφέρει η απειλή του «αριστερού» Πολάκη ότι «θα καθαρίσει» τους δεξιούς δημοσιογράφους, τραπεζίτες κτλ από την ανάλογη (παλαιότερη) απειλή του Άδωνη Γεωργιάδη ότι «η (εισαγγελέας) Τουλουπάκη θα πάει φυλακή» και ότι εκείνος «θα λιώσει» τους αντιπάλους του; Σε τίποτα δεν διαφέρει, της ίδιας λογικής είναι.

 

Η (επιβαλλόμενη από καιρό) απομάκρυνση του Πολάκη άργησε πολύ. Και δεν θα είναι ανέφελη για τον ΣΥΡΙΖΑ. Διότι ο περί ου ο λόγος, με τον τραμπούκικο και κουτσοβακίστικο λόγο του, έχει διαμορφώσει μια ευάριθμη ομάδα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ (και στους ψηφοφόρους του), η οποία σκέφτεται όπως αυτός. Αν ο βήχας τού είχε κοπεί εγκαίρως, θα υπήρχε χρόνος να απορροφηθούν οι κραδασμοί. Τώρα, λίγο πριν από το στήσιμο της κάλπης, μπορεί η ζημιά να μην αποκαθίσταται.

 

Ο χρόνος θα δείξει. Όμως, στην πολιτική η πολύ καθυστερημένη αντίδραση μπορεί να ισοδυναμεί με την προηγηθείσα καθόλου αντίδραση.

 

Ο τρόπος που αντιμετώπισαν ο Τσίπρας και οι λοιποί του ΣΥΡΙΖΑ τον Πολάκη θυμίζει αυτή τη ρήση Γάλλου συγγραφέα Φρανσουά Ραμπελέ: «Δεν μπορούσαν όταν έπρεπε, επειδή δεν το έκαναν όταν μπορούσαν».

 

ΥΓ: Η εντολή του εισαγγελέα να γίνει ποινική έρευνα για την ανάρτηση του Παύλου Πολάκη είναι απαράδεκτη. Η διατύπωση του πολιτικού λόγου, ακόμα και του πιο ακραίου, είναι αδιανόητο να ποινικοποιείται. Οι εισαγγελείς να εξαντλήσουν τον ζήλο τους σε πραγματικά εγκλήματα, όπως οι υποκλοπές, η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος κ.α.

 

Οι δηλώσεις Πολάκη είναι πολιτικά καταδικαστέες, αλλά έχει δικαίωμα να τις κάνει. Ο εκφοβισμός του, δια της ποινικής απειλής, είναι έξω από τα ήθη μιας δημοκρατικής χώρας.

Ο Πολάκης γλεντάει το κόμμα του

 

Eντονη αναστάτωση έχει προκληθεί στον ΣΥΡΙΖΑ μετά από ανάρτηση του Παύλου Πολάκη για τις προτεραιότητες της “αριστερής-προοδευτικής κυβέρνησης”, ώστε την επόμενη φορά να είναι αλλιώς, όπως συνηθίζει να λέει. Το σχόλιο-παρέμβαση του βουλευτή Χανίων είχε τίτλο “ΤΟ «ΒΑΘΥ ΚΡΑΤΟΣ» και παρέπεμπε σε φωτογραφίες που παρέθετε, στις οποίες εικονίζονταν γνωστοί -τηλεοπτικοί κυρίως- δημοσιογράφοι, τα ονόματα των δικαστών του Ειδικού Δικαστηρίου που δίκασε τον Νίκο Παππά, τραπεζίτες και ο γ.γ Δημοσίων Εσόδων, με τον επεξηγηματικό υπότιτλο: “Αν δεν καθαρίσουμε από αυτούς ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΙΩΣ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ!!”

Οι αντιδράσεις από δικαστές και δημοσιογράφους για στοχοποιήση και προγραφή τους ήταν άμεση, όπως και η θύελλα που ξέσπασε, με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να μην ξέρει πώς να το διαχειριστεί, καθώς αυτές τις μέρες προσπαθεί να περιορίσει τη ζημιά από την καταδίκη του Νίκου Παππά και δεν ήθελε να αντιμετωπίσει τώρα άλλη μία επικοινωνιακή κρίση.

Με τον έτερο χειμαζόμενο του κόμματος, κ. Παππά...  

Θα επιμείνει ο Αλέξης Τσίπρας στη διαγραφή του από τα ψηφοδέλτια όπως ατύπως ενημέρωσε το γραφείο τύπου του κόμματος; Οι πληροφορίες λένε ότι μέχρι το βράδυ της Κυριακής έκανε και δεύτερες σκέψεις προσπαθώντας να ζυγίσει τα κέρδη και τις απώλειες.

Από τους πρώτους που αντέδρασαν ήταν ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ Κώστας Παπαχλιμίντζος, ο οποίος σχολίασε στο τουίτερ: “Ο βουλευτής Πολάκης δημοσιεύει λίστες με ονόματα και φωτογραφίες δημοσιογράφων και δικαστών. Πούρος, πλέριος φασισμός. Για την ιστορία, το κολάζ με τις φωτό δημοσιογράφων δεν είναι δικό του, δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στην «εφημερίδα» Μακελειό. Καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του.     

 

Ο βουλευτής Πολάκης δημοσιεύει λίστες με ονόματα & φωτογραφίες δημοσιογράφων και δικαστών.

Πούρος, πλέριος φασισμός.

Για την ιστορία, το κολάζ με τις φωτό δημοσιογράφων δεν είναι δικό του, δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στην «εφημερίδα» Μακελειό.

Καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του. pic.twitter.com/C6meZ4UV2l

— Costas Papachlimintzos (@CostasPap) February 26, 2023

 Λίγο μετά ανάρτησε άλλο ένα σχόλιο που έλεγε: “Τελειώσαμε με τη Χρυσή Αυγή, ώρα να τελειώνουμε και με τον χρυσαυγιτισμό”.

 

Στο ίδιο κλίμα ήταν τα σχόλια και άλλων δημοσιογράφων που είδαν τη φωτογραφία τους στην ανάρτηση του Παύλου Πολάκη. Εντονη αντίδραση υπήρξε όμως και από τη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων καθώς και πολλών πανεπιστημιακών και διανοούμενων.

 

Η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων έβγαλε ανακοίνωση στην οποία ανέφερε ότι «οι δημόσιες απειλές του πρώην υπουργού και νυν βουλευτή Παύλου Πολάκη περί ομαδικών “εκκαθαρίσεων” Θεσμών του Κράτους Δικαίου και της Ελευθεροτυπίας συνιστούν βαρύτατο πλήγμα στο Δημοκρατικό Πολίτευμα της χώρας και έλλειψη ενσυναίσθησης της λειτουργίας των Θεσμών της Δημοκρατίας».

 

Η ΝΔ ζήτησε την διαγραφή του και μίλησε για στοχοποίηση και ευθεία απειλή με προγραφές σε δημοσιογράφους και δικαστές που δεν συμφωνούν με τον Παύλο Πολάκη.      

Λίγο μετά ανάρτησε άλλο ένα σχόλιο που έλεγε: “Τελειώσαμε με τη Χρυσή Αυγή, ώρα να τελειώνουμε και με τον χρυσαυγιτισμό”.

 

Στο ίδιο κλίμα ήταν τα σχόλια και άλλων δημοσιογράφων που είδαν τη φωτογραφία τους στην ανάρτηση του Παύλου Πολάκη. Εντονη αντίδραση υπήρξε όμως και από τη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων καθώς και πολλών πανεπιστημιακών και διανοούμενων.

 

Η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων έβγαλε ανακοίνωση στην οποία ανέφερε ότι «οι δημόσιες απειλές του πρώην υπουργού και νυν βουλευτή Παύλου Πολάκη περί ομαδικών “εκκαθαρίσεων” Θεσμών του Κράτους Δικαίου και της Ελευθεροτυπίας συνιστούν βαρύτατο πλήγμα στο Δημοκρατικό Πολίτευμα της χώρας και έλλειψη ενσυναίσθησης της λειτουργίας των Θεσμών της Δημοκρατίας».

 

Η ΝΔ ζήτησε την διαγραφή του και μίλησε για στοχοποίηση και ευθεία απειλή με προγραφές σε δημοσιογράφους και δικαστές που δεν συμφωνούν με τον Παύλο Πολάκη.      

Οι χυδαιότητες, οι απειλές και οι προγραφές κατά δημοσιογράφων, δικαστών και κρατικών λειτουργών από τον κ. Πολάκη δεν μπορούν να καλύπτονται με διαρροές από τον ΣΥΡΙΖΑ περί αποπομπής από τα ψηφοδέλτια.

— ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (@neademokratia) February 26, 2023

 Το ΠΑΣΟΚ δήλωσε ότι “Η προσωπική στοχοποίηση και οι απειλές προγραφών δημοσιογράφων και δικαστών από τον ομοτράπεζο και ομογάλακτο του κ. Τσίπρα, Παύλο Πολάκη, δεν έχουν σχέση ούτε με τη Δημοκρατία ούτε με το κράτος δικαίου”.

 

Αφησε αιχμές και για τις πρόσφατες δηλώσεις Σπίρτζη λέγοντας ότι όσα λέει ο Πολάκης “Έρχονται σε συνέχεια δηλώσεων και άλλων ηγετικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για το πώς θα είναι η επόμενη φορά «είτε με το καλό είτε με το άγριο», αλλά και της πλήρους κάλυψης στον ομόφωνα καταδικασμένο από την ελληνική Δικαιοσύνη, Νίκο Παππά, τον οποίον η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε το ηθικό σθένος να θέσει εκτός ψηφοδελτίων”. Παρόμοιες αιχμές όμως  άφησε και για τον Νίκο Παππά: “Σε οποιοδήποτε ευρωπαϊκό κόμμα που σέβεται το κράτος δικαίου, πρόσωπα που είτε έχουν καταδικαστεί από τη Δικαιοσύνη είτε παραληρούν κατά των θεσμών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θα ήταν ήδη εκτός κόμματος”.       

Η προσωπική στοχοποίηση και οι απειλές προγραφών δημοσιογράφων και δικαστών από τον ομοτράπεζο και ομογάλακτο του κ. Τσίπρα, Παύλο Πολάκη, δεν έχουν σχέση ούτε με τη Δημοκρατία ούτε με το κράτος δικαίου.

— ΠΑΣΟΚ - Κίνημα Αλλαγής (@pasok) February 26, 2023

Θλιβερό ενας βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου να αντιγράφει φασιστικές, ακραίες τακτικές στοχοποιώντας δημοσιογράφους, πολιτικούς, δικαστές που δεν είναι της «αρεσκείας» του.
Απαράδεκτη και η ανοχή απο το κόμμα του#συριζα #Πολακη

— Zefi Dimadama (@ZefiDimadama) February 26, 2023

 

Αντιδράσεις υπήρξαν όμως και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ από αυτούς που ζήτησαν στον Αλέξη Τσίπρα να πάρει μέτρα εναντίον του Πολάκη γιατί “αυτή τη φορά το παράκανε και μας εκθέτει”.  Ο ΣΥΡΙΖΑ έστειλε πράγματι μία σκληρή ανακοίνωση μετά από λίγο, αλλά σε μορφή non paper που αποδόθηκε γενικώς σε κομματικές πηγές και όχι σε επίσημη ενημέρωση. Η ανακοίνωση αυτή, που στάλθηκε στα ΜΜΕ, έλεγε ότι “Όποιος πιστεύει ότι μπορεί να χαράζει δική του πολιτική, να διαμορφώνει ψηφοδέλτια και να επιβάλλει την ιδιωτική ατζέντα που ο ίδιος προκρίνει, με συνεχείς δημοσιεύσεις και αγνοώντας τις αρχές και την πολιτική του κόμματος, έχει προφανώς συνειδητά αποφασίσει να θέσει εαυτόν εκτός εκλογικής μάχης”. 

 

Κάποια φιλικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ ΜΜΕ την ερμήνευσαν ως “αποπομπή του Πολάκη από τα ψηφοδέλτια,  με απόφαση του Αλέξη Τσίπρα”. Ωστόσο καμία σχετική ανακοίνωση από το γραφείο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρξε που να το ξεκαθαρίζει.          

 ... και ο κ. Τσίπρας στο αυτί του κ. Πολάκη..          

Εκεί προφανώς στηρίχθηκε και ο Παύλος Πολάκης για να απαντήσει με νέα ανάρτηση που έλεγε ότι αυτός με «πηγές» δεν θα ανοίξει διάλογο, αλλά θα τα συζητήσει όλα στα όργανα, υπενθυμίζοντας τα υψηλότατα ποσοστά με τα οποία εξελέγη.

 

«Θα τα πούμε ΟΛΑ στην πολιτική γραμματεια και στην Κεντρική Επιτροπή . Με "πηγές" δεν θα ανοίξω  διάλογο…

 

Προφανώς υπάρχουν και διαδικασίες και όργανα στα οποία και συμμετείχα και εκλέχθηκα και μάλιστα με υψηλότατα  ποσοστά.

 

Εκει θα μιλήσουμε και θα  δούμε  ποιος έχει δίκιο !»           

Θα τα πούμε ΟΛΑ στην πολιτική γραμματεια και στην Κεντρική Επιτροπή .
Με «πηγές» δεν θα ανοίξω διάλογο ….
Προφανώς υπάρχουν και διαδικασίες και όργανα στα οποία και συμμετείχα και εκλέχθηκα και μάλιστα με υψηλότατα ποσοστά.
Εκει θα μιλήσουμε
και θα δούμε ποιος έχει δίκιο ! pic.twitter.com/yu4cxtzSkp

— Παυλος Πολακης (@pavpol2222) February 26, 2023

Δεν ήταν λίγα πάντως τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που σχολίαζαν ότι “Ο Παύλος έχει δίκιο” και δήλωναν πως είναι μαζί του, ενώ ορισμένοι -αν και δήλωναν και αυτοί ότι συμφωνούσαν, του έλεγαν ότι δεν έπρεπε να τα πει δημόσια γιατί αυτά χρησιμοποιούνται από τους πολιτικούς τους αντιπαλους εναντίον τους και βλάπτουν το κόμμα.

 

Είναι γεγονός ότι ο Παύλος Πολάκης δεν είναι Ευκλείδης Τσακαλώτος που όποτε κάνει κριτική στην ηγεσία, τα μέλη του κόμματος στρέφονταν εναντίον του και τον κατηγορούν. Ο Πολάκης έχει μεγάλο κοινό στον ΣΥΡΙΖΑ γιατί εκφράζει την καρδιά της λαϊκής βάσης του κόμματος και όχι της ελίτ  και είναι χαρακτηριστικό πόσοι πολλοί έσπευσαν να συμφωνήσουν μαζί του και να πάρουν το μέρος του.

 

Θα επιμείνει ο Αλέξης Τσίπρας στη διαγραφή του από τα ψηφοδέλτια όπως ατύπως ενημέρωσε το γραφείο τύπου του κόμματος; Οι πληροφορίες λένε ότι μέχρι το βράδυ της Κυριακής έκανε και δεύτερες σκέψεις προσπαθώντας να ζυγίσει τα κέρδη και τις απώλειες.            

πηγή 

«Καλύτερα ν' απασχολώ και όχι ν' ασχολούμαι»

 

Το Τάο του Νίκου Κοκλώνη.

 

γράφει ο Δημήτρης Πολιτάκης  

 

Έμοιαζε και λίγο με προϊόν AI αυτή η υβριδική, απαστράπτουσα, υαλουρονική, υπερτονισμένη, σχεδόν τρισδιάστατη και αλλόκοτα συμπτωματική της σύγχρονης ελληνικής (ή μεσανατολικής) σόουμπιζ μορφή.

 

ΤΟΝ ΕΒΛΕΠΑ ΤΑΚΤΙΚΑ τα τελευταία χρόνια, σε φυσικό μέγεθος σχεδόν, στις στάσεις των λεωφορείων στη Βασιλίσσης Σοφίας, σε διαφημίσεις τηλεοπτικών events όπου αποτελούσε την κυρίαρχη φιγούρα. Δεν τον ήξερα ή μάλλον δεν μπορούσα να τον συνδέσω με συγκεκριμένο ονοματεπώνυμο Έχω μείνει πολύ πίσω, σκεφτόμουν. Ούτε τα βασικά πια.

 

Κοντοστεκόμουν, πάντως, καμιά φορά με ένα μίγμα περιέργειας και απώθησης. Έμοιαζε και λίγο με προϊόν AI αυτή η υβριδική, απαστράπτουσα, υαλουρονική, υπερτονισμένη, σχεδόν τρισδιάστατη και αλλόκοτα συμπτωματική της σύγχρονης ελληνικής (ή μεσανατολικής) σόουμπιζ μορφή, σα να την είχαν μουτζουρώσει επιμελώς πάνω από το προστατευτικό της βιτρίνας, σα να είχε ήδη αναληφθεί στο metaverse υπό τις ευλογίες του Ίλον Μασκ και της Κιμ (ή όποιας) Καρντάσιαν.

 

Πάνω απ’ όλα ίσως, κατάφερε κάτι που θεωρούνταν ακατόρθωτο: Να πείσει με το μεσσιανικό του εκτόπισμα την Άννα Βίσση και τη Δέσποινα Βανδή να τραγουδήσουν για πρώτη φορά μαζί, την ίδια στιγμή, στην ίδια σκηνή, σε απευθείας μετάδοση.

Κατόπιν ενημερώθηκα και με έναν τρόπο η περιέργεια μου δικαιώθηκε με το σενάριο της γεμάτης θαυμαστικά και ερωτηματικά διαδρομής του Νίκου Κοκλώνη: πυραμίδες στην Ινδία, προφίλ σούπερ μπίζνεσμαν στην Αμερική, η τρελή (και ντροπιαστική για τον κόσμο που ζούμε) υπόθεση της εταιρείας AirFastTickets, ο Τζάστιν Μπίμπερ, οι καταγγελίες για απάτη της κλίμακας Ρίχτερ, οι κατηγορίες για άγριο «ξέπλυμα», η πριγκιπική του ανέλιξη στα εγχώρια μέσα και στην εγχώρια σόουμπιζ, η υπόθεση με την έγκριση χρηματοδότησης που έλαβε παρ’ όλα τα προηγούμενα, η εξωτερική μεταμόρφωσή του σε αυτό που ήθελε ιδανικά να είναι, και με τα λεφτά όχι μόνο μπορεί να το κάνει, αλλά το οφείλει στον εαυτό του. «Έβγαζα 5 εκατομμύρια ευρώ την ημέρα αλλά τώρα περνάω καλύτερα», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά.

 

Και βέβαια, πάνω απ’ όλα ίσως, κατάφερε κάτι που θεωρούνταν ακατόρθωτο: Να πείσει με το μεσσιανικό του εκτόπισμα την Άννα Βίσση και τη Δέσποινα Βανδή να τραγουδήσουν για πρώτη φορά μαζί, την ίδια στιγμή, στην ίδια σκηνή, σε απευθείας μετάδοση.

 

Ήταν σα να έχει υπερδυνάμεις. Κι όμως, συνειρμικά πλέον πάει πακέτο με τον Μένιο Φουρθιώτη.

 

Υπάρχουν κι άλλοι ακόμα; Γιατί μας ταπεινώνει έτσι η σόουμπιζ μας; Και μετά τους φταίει στα πάνελ η τραπ ή ο σατανισμός. «Καλύτερα ν απασχολώ / και όχι ν' ασχολούμαι», τραγουδά ο ίδιος ο Νίκος Κοκλώνης, με μια διακριτική εσάνς μετα-καλιαρντής θυμοσοφίας, στο αυτοβιογραφικό single που κυκλοφόρησε πέρσι με τον αμφίσημο τίτλο «Έχω μάτι».

 

Ορθό πάντως και οικουμενικό, ως προσωπικό motto. Και ποιος δεν θα το προτιμούσε (να απασχολεί αλλά να μην ασχολείται), εδώ που τα λέμε.   

Αντίο Γίγαντα

 

 aNameToCome

 

 

ΣΑΝ ΒΟΜΒΑ ΕΠΕΣΕ ΣΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ η είδηση ότι ο Κώστας Καραμανλής δεν θα είναι υποψήφιος στις επερχόμενες εκλογές. Κυρίως επειδή οι περισσότεροι Έλληνες δεν γνώριζαν ότι ήταν βουλευτής στην παρούσα Βουλή. Κάποιοι άλλοι ορκίζονται ότι τον έχουν δει να ετοιμάζει καθημερινά κοκορέτσια σε ταβέρνα στα Βλάχικα ενώ αρκετοί πιστεύουν ότι έχει εδώ και χρόνια αποσυρθεί στο Θιβέτ όπου λατρεύεται από τους μοναχούς σαν γνήσιος απόγονος του Βούδα ή και μετεμψύχωση του.

 

Όλοι αυτοί κάνουν λάθος, ο Κώστας ήταν ενεργό μέλος της Βουλής όπου έσπασε όλα τα ρεκόρ αφωνίας κάνοντας μηδέν επερωτήσεις και λαμβάνοντας μηδέν φορές το λόγο. Παρόλες τις αμέτρητες προκλήσεις τόσων χρόνων να μιλήσει και να εξηγήσει πώς παρέλαβε μια δυναμική οικονομία και κατάφερε μέσα σε 5 χρόνια να την ρίξει στα βράχια, πολλαπλασιάζοντας το έλλειμα και φέρνοντάς την στην χρεοκοπία, εκείνος παρέμεινε σιωπηλός και ατάραχος όπως αρμόζει σε έναν πραγματικό μπον-βιβέρ.

 

 

Βέβαια κάθε άλλο παρά ανενεργός έμεινε ο πρώην πρωθυπουργός παρόλα τα περί αντιθέτου θρυλούμενα. Όχι ακριβώς ο ίδιος βέβαια γιατί υπάρχει και μια κούραση ρε παιδί μου αλλά σχεδόν όλοι οι στενοί του συνεργάτες και υποστηρικτές που έπιασαν αμέσως δουλειά μόλις στην ηγεσία του κόμματος που ίδρυσε ο θείος του, ανέλαβε ο ακατανόμαστος. Δεν ήταν μόνο το άσβεστο μίσος για το nerd σπασικλάκι του Harvard που είναι ικανό να φάει το ιερό παϊδάκι προβατίνας με το μαχαιροπήρουνο. Ήταν και αυτή η ομοιότητα του προέδρου με τον Αλέξη που έκανε τους παρατρεχάμενούς του να ξεροσταλιάζουν στην αυλή του Τσίπρα. Ο Αλέξης όπως και ο Κώστας είναι λαϊκά παιδιά, μπορεί όχι στην καταγωγή αλλά στα φερσίματα τους.  Είναι κιμπάρηδες, προσιτοί, μπορείς να πιείς μια μπύρα μαζί τους και να μην νοιώθεις ότι τα πίνεις με εξωγήινο. Είναι άνθρωποι που δεν δούλεψαν ποτέ τους αλλά δεν έχουν κανένα πρόβλημα να σε δουλεύουν μέχρι να σβήσει ο ήλιος. Και πάνω από όλα είναι ρήτορες, το έχουν με το μπαλκόνι, μιλάνε με στόμφο και νοιώθεις τα καλαμπαλίκια σου να πάλλονται από εθνικό ενθουσιασμό. Είναι πατριώτες και ταυτόχρονα συμπαθητικοί. Είναι δύο από μας. Μπορεί να μην ξέρουν τι τους γίνεται αλλά μήπως ξέρουμε εμείς οι υπόλοιποι; Τράβα μπρος, και του κεφαλιού σου κάνε, τράβα μπρος κι όσα έρθουν κι όσα πάνε!

 

«Εσύ και γω, εγώ και συ, μόνοι πάνω στη Γη, ωωωωωω»

 

Τι να πρωτοθυμηθούμε; Τον πρώην πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, στενό συνεργάτη του Καραμανλή που η πρώτη φορά αριστερά έβαλε στον ανώτατο θώκο; Τον εκπρόσωπο τύπου του Ευάγγελο Αντώναρο ο οποίος σε ιδιαίτερη ψυχική κατάσταση κάνει καμπάνια υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και σήμερα στα σόσιαλ μίντια; Ή τον εξ απορρήτων και υπεύθυνο της ΕΥΠ Παπαγγελόπουλο που έγινε υπουργός Δικαιοσύνης του Τσίπρα; Αυτοί είναι λίγοι από τους φανερούς, χιλιάδες άλλοι στα παρασκήνια δούλευαν και δουλεύουν υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε κανένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πει κακιά κουβέντα για τον Καραμανλή και την διακυβέρνησή του ενώ στάζουν φαρμάκι για το ΠΑΣΟΚ και τον Μητσοτάκη. Δεν αγαπούν το λαό όπως ο Κώστας, είναι «μορφωμένοι», είναι «άριστοι», χιονίζει και θέλουν τα παιδιά μας να κάνουν τηλεκπαίδευση αντί χιονάνθρωπους.

 

Το μυστικό της σωστής διακυβέρνησης είναι ο διαλογισμός και η χαλάρωση

Θα αντέξει η χώρα χωρίς αυτό το εθνικό κεφάλαιο να κοσμεί το κοινοβούλιο; Θα μπορέσει να συνέλθει ο Νικήτας Κακλαμάνης από την απώλεια αυτή; Αρκεί ο Θεόδωρος Ρουσόπουλος για να υπερασπίζεται Βατοπέδια; Ποιον θα έχει τώρα ο Αλέξης να του δίνει στελέχη όταν ξεμένει από εφεδρείες; Θα ξεκουραστεί ποτέ ο Κώστας;

 

Ο Καραμανλής λοιπόν μπορεί να μην είναι υποψήφιος αλλά ο Καραμανλισμός ή να το πούμε με το όνομα του, ο λαϊκισμός είναι κυρίαρχος στη χώρα και θα χρειαστούν δεκαετίες για να αποχωρήσει, αν αυτό γίνει ποτέ σε μια χώρα που ακόμα και σήμερα οι υποτιθέμενοι υπηρέτες της τέχνης κλείνουν τους δρόμους για να μπορούν να διορίζονται στο Δημόσιο με πτυχία από ιδιωτικές σχολές σαν απόφοιτοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ενώ θα ξεσηκώσουν τον κόσμο αν τους αναφέρεις καν το θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων για τις άλλες ειδικότητες.

 

Αντίο Γίγαντα, θα τα πούμε όταν γίνεις Πρόεδρος της Δημοκρατίας, φρόντισε να ξεκουραστείς μέχρι τότε, η Πατρίς σε χρειάζεται.