Απομάκρυνση Πολάκη: Πολύ αργά, διπλή η ζημιά...

 

Η αποπομπή Πολάκη από τον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι άργησε αρκετά. Τόσο πολύ που η ζημιά μπορεί να είναι διπλή.

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Επειδή η «υπόθεση Πολάκη» κρατάει από παλιά, από τότε που ήταν υπουργός. Επειδή το κόμμα του και προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας ανέχθηκαν ακόμα και τις πιο ακραίες συμπεριφορές του. Επειδή ο ίδιος, λόγω ακριβώς αυτής της ανοχής, είχε καβαλήσει τον Κρητικό Βουκεφάλα και νόμιζε ότι μόνος του θα γκρεμίσει το «σύστημα». Επειδή, τέλος, όλα αυτά έχουν παγιώσει μια ιδιότυπη κατάσταση μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ(«ο Πολάκης και οι άλλοι»), νομίζω ότι η πολύ αργοπορημένη απομάκρυνσή του μπορεί να προκαλέσει διπλή ζημιά.

 

Κι επειδή είναι εύκολο τώρα όλοι να αρχίσουν να λένε πόσο σωστή είναι η απόφαση για απομάκρυνσή του, εμείς λέμε ότι οι μετά Χριστόν προφήτες είναι άχρηστοι. Έπρεπε να τα έχουν πει εγκαίρως, από τότε που ο καθόλου «αψύς» Κρητικός (όλα με υπολογισμό τα έκανε) ζημίωνε εμφανώς την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και, μετά την ήττα των εκλογών του 2019, υπονόμευε κάθε προσπάθεια ομαλής επανόδου του.

 

 

Θα θυμίσω εδώ ορισμένα από τα ανδραγαθήματα του Πολάκη, καθώς και τη διαρκή-και αυτοκτονική- ανοχή του Τσίπρα απέναντί του.

 

Στις 20 Νοεμβρίου 2020 γράφαμε σ’ αυτήν εδώ τη στήλη:

 

«Υπάρχει ένα διαρκές ερώτημα, το οποίο δεν έχει απαντηθεί πειστικά: τι είναι αυτό που κάνει τον Αλέξη Τσίπρα να ανέχεται- ακόμα και τώρα που προσπαθεί να ανατάξει τον ΣΥΡΙΖΑ και να τον κρατήσει σε τροχιά κόμματος εξουσίας-ανοίκειες συμπεριφορές στελεχών του, οι οποίες το μόνο που κάνουν είναι να δίνουν πάσες στην κυβερνητική προπαγάνδα; Φυσικά ο λόγος για τον Παύλο Πολάκη, αφού ουσιαστικά είναι ο μόνος που εξακολουθεί να συνεχίζει την τακτική των σκόπιμων προκλήσεων με ανόητες αναρτήσεις στο facebook.

 

Το φαινόμενο αυτό δεν είναι σημερινό, είναι διαρκές. Ο Τσίπρας, ως πρωθυπουργός, ανέχθηκε τον υπουργό Πολάκη ακόμα και όταν κάπνιζε μέσα στο υπουργείο του. Ακόμα και όταν αντιδικούσε με νεκρούς. Ακόμα και όταν τσαμπουκαλευόταν στα κοινωνικά δίκτυα δίκην παλαιού κουτσαβάκη. Τον δικαιολογούσε με παραπομπή την «αψάδα» του, αντί να κάνει το αυτονόητο: να του επιβάλει να ασχολείται με τα υπουργικά του καθήκοντα αντί να παριστάνει τον γενικό γκιουλέκα. Κι αν αρνιόταν, να τον έστελνε στο σπίτι του.

 

Προφανώς πρυτάνευσε το κριτήριο «ο αψύς κριτικός έχει μεγάλο φαν κλαμπ και τα χώνει στους αντιπάλους». Όμως, αυτό δεν είναι πολιτικό κριτήριο. Διότι μπορεί να ικανοποιεί τους φανατικούς, αλλά απωθεί τους άλλους, οι οποίοι μπορεί να είναι και περισσότεροι. Και αυτό αποδείχτηκε στις εκλογές του 2019: οι φανατικοί ήταν λίγοι για να μην ηττηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αρκετοί για να επανεκλεγεί ο Πολάκης βουλευτής. Ο δικός του στόχος επετεύχθη και, αν τον αφήσουν, θα τον ξαναπετύχει. Για τον γενικότερο στόχο του ΣΥΡΙΖΑ δεν γνωρίζω.

 

Τώρα, ακόμα και μετά την ήττα, ο Πολάκης συνεχίζει τα ίδια. Προκαλεί με τη συμπεριφορά του. Και όχι μόνο αυτό. Καταχεριάζει ακόμα και συντρόφους του, όταν τολμούν να κάνουν αυτοκριτική για απωθητικές πλευρές της κυβερνητικής θητεία του ΣΥΡΙΖΑ. Για παράδειγμα, πέρσι τον Σεπτέμβριο ο Ευκλείδης Τσακαλώτος παραδέχτηκε δημόσια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε λάθος πολιτική στην κρατική ραδιοτηλεόραση. Ποιος είδε τον Πολάκη και δεν τον φοβήθηκε: «Κόφτε το», ήταν η τσαμπουκαλίδικη αντίδρασή του. Το μόνο που δεν του είπε είναι «βούλωστο».

 

Προβάλλεται, εκ μέρους ορισμένων από το φαν κλαμπ του, το επιχείρημα «κάνει κουζουλάδες, αλλά είναι έντιμος». Πιστεύω ότι το επιχείρημα αυτό έχει χάσει κάθε αξία και αποτελεί προσβολή για τους συναδέλφους του στον ΣΥΡΙΖΑ, που δεν κάνουν τις δικές του μπουνταλοσύνες και «λεβεντιές». Δηλαδή, αυτοί δεν είναι έντιμοι; Όχι δα! Αντίθετα, η δική του συμπεριφορά είναι ανέντιμη. Φέρνει σε δύσκολη τους άλλους, που καλούνται κάθε τόσο να απολογούνται γι’ αυτόν. Δίνει πατήματα στην κυβερνητική προπαγάνδα. Και προκαλεί ζημιά στο κόμμα του.

 

Ας καταλήξουμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πια ένα πολιτικό γκρουπούσκουλο, που κατέκτησε την εξουσία συγκυριακά, λόγω των Μνημονίων και της κατάρρευσης του «παλιού πολιτικού κόσμου». Κυβέρνησε, είναι μεγάλο κόμμα, μέρος του πολιτικού συστήματος και φιλοδοξεί να εκφράσει το μεγαλύτερο τμήμα του πέραν της παραδοσιακής Δεξιάς πολιτικού χώρου. Μπορεί να γίνει αυτό με τον φανατισμό και γλωσσικούς εξτρεμισμούς τύπου Πολάκη; Όσοι, με πρώτον τον κ.Τσίπρα, πιστεύουν ότι μπορεί να γίνει, ας έχουν κατά νου τη γνωστή ρήση: «Μωραίνει Κύριος ον (και εν προκειμένω ους) βούλεται απολέσαι».

 

Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Το μόνο που δεν άλλαξε είναι η συμπεριφορά του Πολάκη. Ο οποίος αισθάνεται τόσο δυνατός (η άλλη εκδοχή, δηλαδή, να τα κάνει όλα από μπουνταλοσύνη, είναι αδύναμη), ώστε να θέλει δημόσια να επιβάλει συνυποψηφίους του στο ψηφοδέλτιο του νομού του). Και χτες ξεπέρασε κάθε όριο με αναρτήσεις φασιστικού χαρακτήρα.

 

Διότι καθένας μπορεί να μη συμφωνεί με όσα ακούει και διαβάζει από φιλοκυβερνητικούς δημοσιογράφους, αλλά η άποψη «να καθαρίσουμε από αυτούς», προδίδει φασισμό και σταλινισμό μαζί. Δεν είναι δουλειά του «αριστερού» Πολάκη να «καθαρίζει» με τους φιλοκυβερνητικούς δημοσιογράφους, όπως δεν είναι δουλειά του όποιου δεξιού να «καθαρίζει» με τους αντικυβερνητικούς.

 

Σε τι διαφέρει η απειλή του «αριστερού» Πολάκη ότι «θα καθαρίσει» τους δεξιούς δημοσιογράφους, τραπεζίτες κτλ από την ανάλογη (παλαιότερη) απειλή του Άδωνη Γεωργιάδη ότι «η (εισαγγελέας) Τουλουπάκη θα πάει φυλακή» και ότι εκείνος «θα λιώσει» τους αντιπάλους του; Σε τίποτα δεν διαφέρει, της ίδιας λογικής είναι.

 

Η (επιβαλλόμενη από καιρό) απομάκρυνση του Πολάκη άργησε πολύ. Και δεν θα είναι ανέφελη για τον ΣΥΡΙΖΑ. Διότι ο περί ου ο λόγος, με τον τραμπούκικο και κουτσοβακίστικο λόγο του, έχει διαμορφώσει μια ευάριθμη ομάδα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ (και στους ψηφοφόρους του), η οποία σκέφτεται όπως αυτός. Αν ο βήχας τού είχε κοπεί εγκαίρως, θα υπήρχε χρόνος να απορροφηθούν οι κραδασμοί. Τώρα, λίγο πριν από το στήσιμο της κάλπης, μπορεί η ζημιά να μην αποκαθίσταται.

 

Ο χρόνος θα δείξει. Όμως, στην πολιτική η πολύ καθυστερημένη αντίδραση μπορεί να ισοδυναμεί με την προηγηθείσα καθόλου αντίδραση.

 

Ο τρόπος που αντιμετώπισαν ο Τσίπρας και οι λοιποί του ΣΥΡΙΖΑ τον Πολάκη θυμίζει αυτή τη ρήση Γάλλου συγγραφέα Φρανσουά Ραμπελέ: «Δεν μπορούσαν όταν έπρεπε, επειδή δεν το έκαναν όταν μπορούσαν».

 

ΥΓ: Η εντολή του εισαγγελέα να γίνει ποινική έρευνα για την ανάρτηση του Παύλου Πολάκη είναι απαράδεκτη. Η διατύπωση του πολιτικού λόγου, ακόμα και του πιο ακραίου, είναι αδιανόητο να ποινικοποιείται. Οι εισαγγελείς να εξαντλήσουν τον ζήλο τους σε πραγματικά εγκλήματα, όπως οι υποκλοπές, η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος κ.α.

 

Οι δηλώσεις Πολάκη είναι πολιτικά καταδικαστέες, αλλά έχει δικαίωμα να τις κάνει. Ο εκφοβισμός του, δια της ποινικής απειλής, είναι έξω από τα ήθη μιας δημοκρατικής χώρας.