«Καλύτερα ν' απασχολώ και όχι ν' ασχολούμαι»

 

Το Τάο του Νίκου Κοκλώνη.

 

γράφει ο Δημήτρης Πολιτάκης  

 

Έμοιαζε και λίγο με προϊόν AI αυτή η υβριδική, απαστράπτουσα, υαλουρονική, υπερτονισμένη, σχεδόν τρισδιάστατη και αλλόκοτα συμπτωματική της σύγχρονης ελληνικής (ή μεσανατολικής) σόουμπιζ μορφή.

 

ΤΟΝ ΕΒΛΕΠΑ ΤΑΚΤΙΚΑ τα τελευταία χρόνια, σε φυσικό μέγεθος σχεδόν, στις στάσεις των λεωφορείων στη Βασιλίσσης Σοφίας, σε διαφημίσεις τηλεοπτικών events όπου αποτελούσε την κυρίαρχη φιγούρα. Δεν τον ήξερα ή μάλλον δεν μπορούσα να τον συνδέσω με συγκεκριμένο ονοματεπώνυμο Έχω μείνει πολύ πίσω, σκεφτόμουν. Ούτε τα βασικά πια.

 

Κοντοστεκόμουν, πάντως, καμιά φορά με ένα μίγμα περιέργειας και απώθησης. Έμοιαζε και λίγο με προϊόν AI αυτή η υβριδική, απαστράπτουσα, υαλουρονική, υπερτονισμένη, σχεδόν τρισδιάστατη και αλλόκοτα συμπτωματική της σύγχρονης ελληνικής (ή μεσανατολικής) σόουμπιζ μορφή, σα να την είχαν μουτζουρώσει επιμελώς πάνω από το προστατευτικό της βιτρίνας, σα να είχε ήδη αναληφθεί στο metaverse υπό τις ευλογίες του Ίλον Μασκ και της Κιμ (ή όποιας) Καρντάσιαν.

 

Πάνω απ’ όλα ίσως, κατάφερε κάτι που θεωρούνταν ακατόρθωτο: Να πείσει με το μεσσιανικό του εκτόπισμα την Άννα Βίσση και τη Δέσποινα Βανδή να τραγουδήσουν για πρώτη φορά μαζί, την ίδια στιγμή, στην ίδια σκηνή, σε απευθείας μετάδοση.

Κατόπιν ενημερώθηκα και με έναν τρόπο η περιέργεια μου δικαιώθηκε με το σενάριο της γεμάτης θαυμαστικά και ερωτηματικά διαδρομής του Νίκου Κοκλώνη: πυραμίδες στην Ινδία, προφίλ σούπερ μπίζνεσμαν στην Αμερική, η τρελή (και ντροπιαστική για τον κόσμο που ζούμε) υπόθεση της εταιρείας AirFastTickets, ο Τζάστιν Μπίμπερ, οι καταγγελίες για απάτη της κλίμακας Ρίχτερ, οι κατηγορίες για άγριο «ξέπλυμα», η πριγκιπική του ανέλιξη στα εγχώρια μέσα και στην εγχώρια σόουμπιζ, η υπόθεση με την έγκριση χρηματοδότησης που έλαβε παρ’ όλα τα προηγούμενα, η εξωτερική μεταμόρφωσή του σε αυτό που ήθελε ιδανικά να είναι, και με τα λεφτά όχι μόνο μπορεί να το κάνει, αλλά το οφείλει στον εαυτό του. «Έβγαζα 5 εκατομμύρια ευρώ την ημέρα αλλά τώρα περνάω καλύτερα», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά.

 

Και βέβαια, πάνω απ’ όλα ίσως, κατάφερε κάτι που θεωρούνταν ακατόρθωτο: Να πείσει με το μεσσιανικό του εκτόπισμα την Άννα Βίσση και τη Δέσποινα Βανδή να τραγουδήσουν για πρώτη φορά μαζί, την ίδια στιγμή, στην ίδια σκηνή, σε απευθείας μετάδοση.

 

Ήταν σα να έχει υπερδυνάμεις. Κι όμως, συνειρμικά πλέον πάει πακέτο με τον Μένιο Φουρθιώτη.

 

Υπάρχουν κι άλλοι ακόμα; Γιατί μας ταπεινώνει έτσι η σόουμπιζ μας; Και μετά τους φταίει στα πάνελ η τραπ ή ο σατανισμός. «Καλύτερα ν απασχολώ / και όχι ν' ασχολούμαι», τραγουδά ο ίδιος ο Νίκος Κοκλώνης, με μια διακριτική εσάνς μετα-καλιαρντής θυμοσοφίας, στο αυτοβιογραφικό single που κυκλοφόρησε πέρσι με τον αμφίσημο τίτλο «Έχω μάτι».

 

Ορθό πάντως και οικουμενικό, ως προσωπικό motto. Και ποιος δεν θα το προτιμούσε (να απασχολεί αλλά να μην ασχολείται), εδώ που τα λέμε.