Τι (δεν) θέλει ο Μητσοτάκης: 30% και “ακινησία” των άλλων…

Ο κ. Μητσοτάκης και το επιτελείο του, λοιπόν, θέλουν οπωσδήποτε το 30% και, ταυτόχρονα, ακινησία στο χώρο της εξ αριστερών της ΝΔ αντιπολίτευσης.

 γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

Tις τελευταίες μέρες κυκλοφορεί η θεωρία ότι στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου μπορεί «να βγουν όλοι νικητές». Η ΝΔ, γιατί θα πιάσει τον τεθέντα στόχο του 33%, ποσοστό των ευρωεκλογών του 2019. Ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί θα βρεθεί κοντά στο ποσοστό των περσινών βουλευτικών εκλογών(σχεδόν 18%). Και το ΠΑΣΟΚ γιατί θα είναι το κόμμα που θα έχει άνοδο του ποσοστού του με όποια αναμέτρηση κι αν γίνει η σύγκριση. Μόνο που αυτή η θεωρία είναι ένα δημοσιογραφικό κατασκεύασμα. Στις εκλογές δεν υπάρχει win-win και μόνο οι πραγματικά ηττημένοι έχουν λόγο να καταφεύγουν σε τέτοια εφευρήματα. Για παράδειγμα, αν η ΝΔ έχει σημαντική μείωση του ποσοστού της, αλλά κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν έχει αντίστοιχη άνοδο, ώστε να γίνει επικίνδυνος αντίπαλός της, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα κοιμάται ήσυχος. Εκτός αν το αποτέλεσμα είναι τέτοιο που θα οδηγήσει σε εξελίξεις οι οποίες θα τον κρατήσουν ανήσυχο για όλη τη θητεία του.

Ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ:

Λένε ότι ο πήχης για τη ΝΔ είναι το 33% των προηγούμενων ευρωεκλογών(2019). Στην πραγματικότητα στόχος είναι το ποσοστό της να γράφει μπροστά «3». Οτιδήποτε πάνω από το 30% δεν θα προκαλέσει πρόβλημα. Όλες οι εκτιμήσεις λένε ότι θα το πετύχουν εύκολα. Όμως, άλλο εκτιμήσεις και άλλο εκλογές. Εκτιμήσεις κάνουν δημοσκόποι και αναλυτές, αλλά αυτές συχνά πέφτουν έξω. Έχουμε δύο πρόσφατα παραδείγματα. Στις περσινές εκλογές οι «εκτιμήσεις» έδιναν το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ 26% και 32%(δημοσκοπήσεις της τελευταίας βδομάδας). Πήγαν όλες «κουβά». Οι κάλπες έβγαλαν 18%. Δεύτερο παράδειγμα: στις δημοτικές εκλογές του περασμένου Οκτωβρίου όλες οι «εκτιμήσεις» έδιναν άνετη νίκη και επανεκλογή στον Κώστα Μακογιάννη στο δήμο Αθηναίων(είχε πάρει 41% στον πρώτο γύρο και ήθελε μόλις 43% για να επανεκλεγεί). Όμως, στο δεύτερο γύρο όλες οι «εκτιμήσεις» πήγαν περίπατο. Και εξελέγη δήμαρχος ο Χάρης Δούκας, που στον πρώτο γύρο είχε πάρει μόλις 14%. Δεν έχει σημασία πώς έγινε αυτό(αποχή δεξιών ψηφοφόρων, σύμπραξη της αντιπολίτευσης κ.α), αλλά το ότι έγινε. Και αποτελεί ένα προηγούμενο, μαζί και φόβητρο για κάθε φαβορί.

Ο κ. Μητσοτάκης και το επιτελείο του, λοιπόν, θέλουν οπωσδήποτε το 30% και, ταυτόχρονα, ακινησία στο χώρο της εξ αριστερών της ΝΔ αντιπολίτευσης(η ακροδεξιά αντιπολίτευση δεν αποτελεί πραγματικό κίνδυνο, διότι δεν είναι κυβερνητική δύναμη). Ακινησία σημαίνει ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ να έχουν μικρομεσαία ποσοστά περί το 15%. Αν συμβεί αυτό, οι δυο αρχηγοί, Κασσελάκης και Ανδρουλάκης, εδραιώνονται στις θέσεις τους και οι όποιες αναταράξεις θα απορροφηθούν. Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, ο κ. Μητσοτάκης και η ΝΔ δεν θα ευνοηθούν αν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ υποστούν καθίζηση των ποσοστών τους. Διότι τότε είναι απολύτως βέβαιο ότι θα αρχίσουν διεργασίες για τη συγκρότηση ενιαίας παράταξης στο χώρος της αποκαλούμενης Κεντροαριστεράς και το πολιτικό τοπίο μπορεί να αλλάξει άρδην.

Συνοψίζοντας, λοιπόν, ο κ. Μητσοτάκης και η ΝΔ φοβούνται μια ενδεχόμενη δική τους εκλογική καθίζηση. Ένα 29% θα ήταν προβληματικό και ένα 25% καταστροφικό. Δεν φαίνεται, αλλά και δεν αποκλείεται. Φοβούνται και το (ταυτόχρονο) ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ να κάνουν την έκπληξη ξεπερνώντας κατά πολύ τα ποσοστά τους στις προηγούμενες εκλογές. Αυτό θεωρείται ότι κινείται στα όρια του απίθανου. Το τρίτο που δεν θέλουν ο πρωθυπουργός και το κόμμα του είναι να έχουμε τέτοιο εκλογικό αποτέλεσμα που θα «σπρώξει» αναγκαστικά δυνάμεις από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ σε συνεργασία, οπότε μπορεί να αμφισβητηθεί η δική τους κυριαρχία. Το παράδειγμα του Δήμου Αθηναίων είναι πρόσφατο.

Το βέβαιο είναι ότι αυτές οι ευρωεκλογές δεν έχουν «12άρια», όπως ο διαγωνισμός της Eurovision. Αντίθετα, μπορεί να έχουν «μουτζούρη»…

 

Εδώ παραείναι Βαλκάνια…

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

Τα Βαλκάνια φημίζονται σαν ευλογημένα από τα ουράνια, σέρνουν όμως και την κατάρα τους: παραείναι στενός τόπος για να αφομοιώσει τη συγκρουσιακή συνύπαρξη μισής ντουζίνας μεγαλοϊδεατισμών. Δεν υπάρχει χώρα τους, από τις παλαιότερες έως τις νεότερες, που να μη ζει με την πεποίθηση ότι οι διπλανές της σχηματίστηκαν εις βάρος της, αδικώντας την, στερώντας της ανθρώπους, εδάφη, πόρους, εκτόπισμα. Πάνω από «λιγότερο ευλογημένες» ζώνες της Ευρώπης ίσως κυκλοφορούν άλλου τύπου φαντάσματα, στη Βαλκανική χερσόνησο όμως κυκλοφορεί το φάντασμα του μεγαλοϊδεατισμού ή αλυτρωτισμού, γνωστό με το ψευδώνυμο «η Αδικία της Ιστορίας». Αλφαβητικά: Μεγάλη Αλβανία, Μεγάλη Βουλγαρία, Μεγάλη Ελλάδα, Μεγάλη Ρουμανία, Μεγάλη Σερβία, Μεγάλη Τουρκία…

Οι οραματιστές πολιτικοί, οι πρόθυμοι να σηκώσουν το βλέμμα τους και να δουν πέρα από τον ορίζοντα των επόμενων εκλογών, δεν περισσεύουν. Γενικώς, όχι μόνο στα Βαλκάνια. Οι ανάγκες τής εκάστοτε κάλπης οδηγούν τις πολιτικές δυνάμεις κάθε χώρας σε σφοδρό ανταγωνισμό εθνολαϊκισμού, ο οποίος προτιμά το ψευδώνυμο «πατριωτισμός».

Ουδείς θα γλίτωνε τη χλεύη αν θύμιζε, έστω σαν άσκηση πολιτικής φαντασίας, το προσκλητήριο του Ρήγα ή την «Μπαλκανική Συμπολιτεία» του Παλαμά. Κι ωστόσο, ούτε και κάτι πολύ στενότερο δεν φαίνεται εφικτό: να θυμάται τη δική του στάση κάθε Βαλκάνιος πολιτικός πριν κατακεραυνώσει τον γείτονά του. Τίποτε πιο εύκολο λ.χ. από το να καταγγείλουμε τον Εντι Ράμα, που αλέθει εθνικά θέματα στον μύλο της κάλπης. Ή τον Ταγίπ Ερντογάν, που στον πάγιο μεγαλοεθνικισμό του πρόσθεσε τον φονταμενταλισμό. Ή τη νέα πρόεδρο της Βόρειας Μακεδονίας Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα, που καταπάτησε τη συμφωνία των Πρεσπών με τις πρώτες λέξεις του όρκου της.

Τι θα μας έλεγε ο καθρέφτης μας αν του επιτρέπαμε να μιλήσει ειλικρινά; Οτι η κάλπη έχει παντού σχήμα και λειτουργία μύλου. Οτι και ο δικός μας κυβερνητικός δημαγωγισμός ασκεί εξωτερική πολιτική πρωτίστως για να διεγείρει συναισθηματικά τους ψηφοφόρους (έχει άλλη ερμηνεία η ευρωυποψηφιότητα Μπελέρη;). Ή ότι ο πρωθυπουργός μας πολιτεύεται με στυλ Ερντογάν, δίχως ενημέρωση της Βουλής και λογοδοσία. Ή ότι η κυβερνώσα Ν.Δ., φοβούμενη το «κίνημα της περικεφαλαίας», στο οποίο πρωταγωνίστησε, δεν τόλμησε να φέρει στη Βουλή προς κύρωση τα τρία μνημόνια που συνυπέγραψαν Ελλάδα και Βόρεια Μακεδονία. Μα ποιος καθρέφτης θα πει τέτοια πικρά; Ακόμα κι αυτός ξέρει ότι θα συντριβεί πάραυτα. 

Μητσοτάκης – Ερντογάν: Μερικές αλήθειες για Ισραήλ και Χαμάς…

Δεν γνωρίζουμε ακόμη αν στα «καυτά» θέματα προχώρησαν κάπως Μητσοτάκης και Ερτνντογάν. Αυτό, όμως, που προκάλεσε αίσθηση στο τέλος των δηλώσεών τους ήταν το μεταξύ τους «ντιμπέιτ» για τα συμβαίνοντα στη Μέση Ανατολή.

 γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

Η πιο παράξενη ελληνοτουρκική συνάντηση ήταν η χτεσινή στην Άγκυρα μεταξύ Μητσοτάκη και Ερντογάν. Διότι, στο τέλος, δεν κυριάρχησαν τα ελληνοτουρκικά, όπου οι διαφωνίες είναι πάγιες και διαχρονικές. Αλλά μια ηχηρή διαφωνία που αφορά τρίτα μέρη, την Χαμάς και το Ισραήλ.

Ήταν η πρώτη φορά που συνέβη κάτι τέτοιο. Και οδήγησε σε δεύτερη μοίρα διμερείς διαφωνίες, τουλάχιστον στη δημόσια εικόνα που εξέπεμψαν. Ο Ερντογάν αναφέρθηκε σε «τουρκική μειονότητα» στην Θράκη. «Μουσουλμανική», σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λοζάνης, τον διόρθωσε ο Μητσοτάκης. Να λύσουμε το Κυπριακό «σύμφωνα με τη σημερινή πραγματικότητα», είπε ο πρόεδρος της Τουρκίας. «Σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΟΗΕ», είπε ο πρωθυπουργός της Ελλάδας. «Όλα τα διμερή προβλήματα μπορούν να λυθούν», είπε ο οικοδεσπότης(πακέτο, εννοεί). Όμως, ο φιλοξενούμενος αντέχει μέχρι την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.

Δεν γνωρίζουμε ακόμη αν στα «καυτά» θέματα προχώρησαν κάπως. Αυτό, όμως, που προκάλεσε αίσθηση στο τέλος των δηλώσεών τους ήταν το μεταξύ τους «ντιμπέιτ» για τα συμβαίνοντα στη Μέση Ανατολή, με το Ισραήλ και την Χαμάς.

«Το Ισραήλ έχει δικαίωμα να αμυνθεί απέναντι στις τρομοκρατικές ενέργειες της Χαμάς, που δεν εκπροσωπεί τον παλαιστινιακό λαό», είπε ο Μητσοτάκης. «Λυπάμαι, διαφωνούμε. Η Χαμάς δεν είναι τρομοκρατική, αλλά αντιστασιακή οργάνωση. Το Ισραήλ κατέχει εδάφη τους από το 1948 κι σήμερα διαπράττει γενοκτονία», απάντησε ο Ερντογάν.

Τι είναι, λοιπόν, η Χαμάς; Τρομοκρατική ή αντιστασιακή οργάνωση; Και τι κάνει το Ισραήλ; «Αμύνεται», που λέει ο Μητσοτάκης ή «διαπράττει γενοκτονία», που λέει ο Ερντογάν;

Ας προσπαθήσουμε να δώσουμε μερικές, αυτονόητες και μη, απαντήσεις.

Πρώτον, η Χαμάς κάνει τρομοκρατικές ενέργειες. Είναι πασιφανής διαπίστωση. Αυτό την καθιστά αυτομάτως(μόνο) τρομοκρατική οργάνωση;

Δεύτερον, το Ισραήλ είναι χώρα κατοχής. Κατέχει ξένα εδάφη εδώ και εφτά δεκαετίες. Είναι αυτονόητη αλήθεια.

Τρίτον, είναι τουλάχιστον πολιτική ανορθογραφία να λέει ο Ερντογάν ότι η Χαμάς είναι αντιστασιακή οργάνωση, όταν ο ίδιος έχει για ψωμοτύρι τη λέξη «τρομοκρατία», στην οποία χρεώνει κάθε οργάνωση (πχ κουρδική) που συγκρούεται με το τουρκικό κράτος.

Όσον αφορά τον Μητσοτάκη, είναι σχεδόν υποχρεωτική η απερίφραστη κατάταξη της Χαμάς στις «τρομοκρατικές» οργανώσεις. Δεν μπορεί η Ελλάδα να πάει κόντρα σε αυτό που λέει όλη Δύση, χώρια που είναι σύμμαχος και με τον Ισραήλ. Αυτό, όμως, δεν μας εμποδίζει να θυμίσουμε ότι, ιστορικά, στις κατεχόμενες χώρες αναπτύχθηκαν οργανώσεις που οι κατακτητές χαρακτήριζαν «τρομοκρατικές».

Η χώρα μας γνώρισε κατοχή στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και αντιστάθηκε στους Ναζί με «παράνομες» και «τρομοκρατικές» οργανώσεις. Αυτές που δημιούργησαν το έπος της εθνικής αντίστασης. Φυσικά, αυτές οι οργανώσεις έκαναν «τρομοκρατικές» πράξεις. Πώς αλλιώς θα πολεμούσαν τον σιδερόφρακτο κατακτητή; Για παράδειγμα, το 1943 στα Καλάβρυτα Έλληνες αντάρτες σκότωσαν 78 Γερμανούς στρατιώτες και οι Γερμανοί κατακτητές σκότωσαν 800 Έλληνες και έκαψαν την πόλη.

Θυμίζουν κάτι αυτά τα αντίποινα, αν κάνουμε τη σύγκριση με όσα κάνει το κράτος του Ισραήλ στη Γάζα; Η Χαμάς, λοιπόν, κάνει τρομοκρατικές πράξεις, ναι. Αλλά η τρομοκρατία της εκκινεί από τη κατοχή του Ισραήλ στα παλαιστινιακά εδάφη.

Τέταρτον, είναι ιστορική ειρωνεία και πρόκληση μαζί να μιλάει για κατοχή ο Ερντογάν, του οποίου η χώρα κατέχει τη μισή Κύπρο(ανεξάρτητο κράτος) επί μισόν αιώνα. Και όμως ο Ερντογάν έχει δίκιο, το Ισραήλ είναι χώρα κατοχής. Αυτό πλέον το παραδέχονται ακόμη και οι πιο σταθεροί υποστηρικτές του Ισραήλ στη Δύση, οι οποίοι κατά καιρούς έχουν μιλήσει για την ανάγκη να αποκτήσουν οι Παλαιστίνιοι δικό τους κράτος. Το είπε χτες και ο Μητσοτάκης, επιτέλους. Και, ουσιαστικά, παραδέχτηκε ότι στη Γάζα συντελείται μια ανθρωπιστική καταστροφή ή γενοκτονία. Όπως και να το πούμε, η ουσία δεν αλλάζει.

Γι’ αυτήν την καταστροφή ειπώθηκαν αλήθειες στη χτεσινή συνάντηση της Άγκυρας. Και είναι τραγικό που τις περισσότερες τις είπε ο Ερντογάν, για τους δικούς του, ιδιοτελείς, λόγους.

Εν προκειμένω ισχύει αυτό που έχει πει ο Γκάντι: «Η αλήθεια είναι αλήθεια, άσχετα με το ποιος την λέει»… 

Τι (δεν) είπε ο Χριστός για εμπόρους και υποκριτές…

Τι έχει και τι δεν έχει πει ο Χριστός, ώστε να πάψουν οι σύγχρονοι θεομπαίχτες να σπεκουλάρουν με τα δικά του λόγια και πράξεις.

 γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Επειδή υπάρχουν πολλοί (σύγχρονοι) έμποροι, που εμπορεύονται τη θρησκεία. Επειδή υπάρχουν πολλοί (σύγχρονοι) Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές. Επειδή, μέρες που είναι, πολλοί τέτοιοι θα κατακλύσουν τις εκκλησίες και θα κάνουν μακριούς σταυρούς. Επειδή πολλοί (σύγχρονοι) «αντιπρόσωποί» του μιλούν εξ ονόματός του και διαστρεβλώνουν αυτά που εκείνος (φέρεται να) έχει πει…

Ας δούμε τι έχει και τι δεν έχει πει ο Χριστός. Ώστε να πάψουν οι σύγχρονοι θεομπαίχτες να σπεκουλάρουν με τα δικά του λόγια και πράξεις.

Πρώτον, ο Χριστός είπε «όχι» στην εμπορευματοποίηση της λατρείας. Κατάγγειλε τους εμπόρους και τους αργυραμοιβούς, που είχαν καταντήσει το ναό «οίκον εμπορίου». Και τους πέταξε έξω. Και πήρε το περίφημο φραγγέλιο. Αυτό είναι ένα διαχρονικό μήνυμα. Προς τους σύγχρονους εμπόρους. Και δεν είναι μόνον αυτοί που  ανερυθρίαστα πουλάνε «επιστολές του Ιησού». Αυτοί είναι οι πιο ξετσίπωτοι. Είναι και οι άλλοι, που συγκεκαλυμμένα πουλάνε πίστη και λατρεία για να αποκομίσουν πολιτικά και άλλα οφέλη. Είναι και αυτοί, οι «αντιπρόσωποι» του Χριστού επί της γης, που συμμετέχουν σ’ αυτό το παιχνίδι ακόμα κι αν είναι εμφανέστατα προεκλογικό. Αλήθεια, τι δουλειά έχει ο αρχιεπίσκοπος σε τέτοιες φιέστες; Τι δουλειά έχει να τραπεζώνει υπουργούς σε προεκλογική περίοδο;

Δεύτερον, ο Χριστός είπε «όχι» στην υποκρισία. Με την εμβληματική φράση «ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί». Ο Χριστός δεν είπε να συνδέουμε την πίστη με τις όποιες προσωπικές επιλογές των ανθρώπων. Ο Χριστός δεν ανέθεσε σε κάποιους  «αντιπροσώπους» του να αφορίζουν νόμους της Πολιτείας κοπτόμενοι για την οικογένεια και τα παιδιά,  ενώ οι ίδιοι έχουν επιλέξει τη μοναχική ζωή. Αυτό είναι υποκρισία. Ο Χριστός δεν είπε στους άρχοντες-δεξιούς τε και αριστερούς- να ψηφοθηρούν με αισχρά συνθήματα. Το «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια», είτε το εκφωνεί ο Βελόπουλος και ο Νατσιός είτε Αυτιάς και ο Κασσελάκης, ο Χριστός θα το αποκήρυσσε αμέσως. Διότι τέτοιους καταγγέλλει όταν λέει «ουαί υμίν υποκριταί».

Τρίτον, ο Χριστός  είπε: « …επείνασα και δεν μου δώσατε να φάω, εδίψασα και δεν με εποτίσατε, ξένος ήμουνα και δεν με επήρατε στο το σπίτι σας, γυμνός ήμουνα και δεν με ντύσατε, ασθενής ήμουνα και φυλακισμένος και δεν με επισκεφθήκατε».

Ο Χριστός δεν θα έδινε ποτέ εντολή να «απωθούνται» (ή και να βυθίζονται) μεσοπέλαγα οι βάρκες με τους ξένους. Και θα καταχέριαζε τους άρχοντες, που δίνουν αυτές τις εντολές και την επομένη πάνε στις εκκλησίες παριστάνοντας τους καλούς χριστιανούς. Aυτούς ο Χριστός θα τους αποκαλούσε εμπόρους της πίστης  και  υποκριτές. Θα έπιανε το σύγχρονο φραγγέλιο. Και θα τους ανακοίνωνε την ποινή που θα τους επέβαλε: «Και απελεύσονται ούτοι εις κόλασιν αιώνιον» (κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον).

Όμως, αυτοί οι σύγχρονοι έμποροι, υποκριτές και  θεομπαίχτες δεν φοβούνται καμιά τέτοια κόλαση. Νοιάζονται μόνο για την επίγεια εξουσία τους…

Θερμές ευχές για Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα. .!

 

Θερμές ευχές για Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα. .!

Για ένα κόσμο πιο ανθρώπινο πιο ειρηνικό, με αλληλεγγύη και σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, με περισσότερη αλήθεια και περισσότερο φως στη ζωή όλων .!

Σταύρος Φυντικάκης https://ameiniasopallineus.blogspot.com/

1η Μαΐου – Η εκτέλεση των 200 στην Καισαριανή

   

Ποιόνε να κλάψω πρώτονε

ποιον να τραγουδήσω πρώτονε

Την 1η Μαΐου που έγινε η εκτέλεση των 200 ανδρών στην Καισαριανή από τον γερμανικό στρατό, η πορεία του πολέμου είχε ήδη καθοριστεί. Ο γερμανικός στρατός βρισκόταν σε υποχώρηση και από την Ελλάδα μετρούσε μήνες μέχρι να την εγκαταλείψει.

Ποιο ήταν το πολεμικό κλίμα

Το κλίμα στην Ευρώπη είχε αντιστραφεί. Στις 22 Αυγούστου 1943 οι Γερμανοί άρχισαν να αποσύρονται από το Χάρκοβο στην Ουκρανία και οι Ρώσοι εισέρχονται

στην πόλη την επόμενη ημέρα.

Τον Σεπτέμβριο, του ίδιου έτους, βρετανικές και καναδικές δυνάμεις εισβάλλουν στην ηπειρωτική Ιταλία ενώ οι Σοβιετικοί απελευθερώνουν το Σμόλενσκ και την 1η Οκτωβρίου οι Βρετανοί εισέρχονται στην Νάπολη.

Τον επόμενο μήνα, Νοέμβριο, οι Γερμανοί αποχωρούν από το Κίεβο και στο τέλος του μήνα συγκαλείται η διάσκεψη της Τεχεράνης (Στάλιν, Τσώρτσιλ, Ρούσβελτ).

Το 1944, στις 20 Ιανουαρίου, οι Σοβιετικοί απελευθερώνουν το Νόβγκοροντ, μία εβδομάδα αργότερα θα επανακαταλάβουν το Λένινγκραντ, ενώ μπαίνουν στη Ρουμανία και καθαρίζουν την Κριμαία από τον γερμανικό στρατό.

Μέσα σε αυτό το κλίμα της γερμανικής υποχώρησης ο γερμανικός στρατός, που βρίσκεται στην Ελλάδα, χωρίς να έχει κάποιο όφελος παρά μόνο την εκδίκηση της ήττας επιδίδεται  σε σειρά εκτελέσεων, πυρπολήσεων και καταστροφών. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η εκτέλεση των 200 στην Καισαριανή.

Η εκτέλεση

Οι Γερμανοί σε αντίποινα για την εκτέλεση ενός Γερμανού στρατηγού και του επιτελείου του εκτέλεσαν 200 άντρες στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. 200 νέοι κομμουνιστές οι οποίοι πρώτα κρατούνταν στην Ακροναυπλία, και το δικτατορικό καθεστώς του Μεταξά αντί να τους απελευθερώσει όταν μπήκαν οι Γερμανοί στη χώρα μας τους παρέδωσε στους κατακτητές.

8 χρόνια ήταν φυλακισμένοι.

Η τελευταία τους νύχτα πέρασε με τραγούδια, γνώριζαν πως τα ξημερώματα θα εκτελούνταν. Ανέβηκαν στα καμιόνια. Άφησαν τις φυλακές του Χαϊδαρίου, και στη διαδρομή τραγουδούσαν. Οι περαστικοί στους δρόμους ανατρίχιαζαν. Γνώριζαν τι σήμαινε αυτή η πομπή. Διέσχισαν τους δρόμους της Αθήνας και έφτασαν στην Καισαριανή. Κατά τη διάρκεια της πομπής πέταγαν σημειώματα. Ήταν τα τελευταία τους λόγια. Αποχαιρετούσαν γονείς, φίλους, πατρίδα.

Δεν φαινόταν πως πήγαιναν για εκτέλεση, περισσότερο για γλέντι.

Οι 200 οδηγήθηκαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Τους χώρισαν σε εικοσάδες, έγιναν 10 ομάδες που η μία περίμενε την άλλη. Δίπλα από το σκοπευτήριο είχαν

σταθμεύσει τα φορτηγά για να φορτώσουν τα πτώματα.

Η πρώτη ομάδα των είκοσι πήρε τη θέση της στο χώρο των εκτελέσεων. Ανάμεσα στους 200 βρισκόταν και ο θρυλικός διερμηνέας Ναπολέων Σουκατζίδης που

πολλές φορές τους είχε βοηθήσει σε υποθέσεις τους με τους Γερμανούς.

-Ρώτησέ τους αν έχουν τίποτε να πούνε!

-«Ζήτω η Ελλάδα. Ζήτω η λευτεριά!»

-Τίποτε άλλο;

-Όχι! Τίποτε άλλο.

Πυρ!

Είκοσι άντρες έπεσαν νεκροί μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.

Έρχονται οι επόμενοι είκοσι. Το πρώτο που πρέπει να κάνουν είναι να πάρουν τα νεκρά σώματα των συντρόφων τους και να τα μεταφέρουν στα φορτηγά.

Οι νεκροί ήταν ακόμη ζεστοί, κάποιοι σπαρταρούσαν! Σιγά σιγά και τρυφερά τούς ακουμπούν στην καρότσα του φορτηγού που μύριζε σαρδέλες και παίρνουν τη θέση

τους στο χώρο εκτέλεσης.

«Ζήτω το έθνος! Κάτω οι τύραννοι!»

Και έτσι με αυτή τη σειρά φτάσανε στην τελευταία εικοσάδα.

Στους τελευταίους είκοσι ήταν και ο διερμηνέας Ναπολέων Σουκατζίδης. Ο Γερμανός διοικητής γνωρίζοντας τον Σουκατζίδη από τις διερμηνείες και φαίνεται σε μία έκλαμψη ανθρωπιάς του πρότεινε να τον εξαιρέσει.

Ο Σουκατζίδης ρώτησε αν με την εξαίρεσή του ο κατάλογος θα συμπληρωνόταν από άλλον κρατούμενο και στην καταφατική απάντηση του Γερμανού ο Σουκατζίδης αρνήθηκε την ιδιαίτερη μεταχείριση και πήγε μαζί με τους υπόλοιπους 19 στο χώρο των εκτελέσεων.

Οι τελευταίοι είκοσι, εκτελέστηκαν και αυτοί. Έδωσαν τα νιάτα τους για τη λευτεριά της πατρίδας τους.

Τα σημειώματα

Όπως ήδη αναφέρθηκε με ένα μολύβι και ένα χαρτί έγραφαν σημειώματα και τα

πέταγαν στο δρόμο προς το Σκοπευτήριο.

Ναπολέων Σουκατζίδης

«Πατερούλη. Πάω για εκτέλεση. Νά σαι περήφανος για τον μονάκριβο γιο σου. Να αγαπάς και να λατρεύεις την κορούλα σου και αδελφούλα μου. Κι οι δύο μεγάλοι

άνθρωποι. Γεια, γεια πατερούλη»

Μήτσος Ρεμπούτσικας

«Αγαπημένοι μου, ο θάνατός μου δεν πρέπει να σας λυπήσει, αλλά να σας ατσαλώσει πιο πολύ για την πάλη που διεξάγετε. Σφίξτε την καρδιά σας και βγείτε παλικάρια, από τη νέα αυτή δοκιμασία. Έτσι θα μας τιμήσετε καλύτερα. Όταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή του για ανώτερα ιδανικά, δεν πεθαίνει ποτές.

Χαϊδάρι 1.5.44

Με πολλή αγάπη

Σας φιλώ, Μήτσος»

Νίκος Μαριακάκης

«Καλύτερα να πεθάνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά, παρά να ζει σκλάβος»

Σπήλιος Αμπελογιάννης

«Έτσι πεθαίνουν οι άξιοι Έλληνες. Πεθαίνω περήφανος. Ζήτω η λευτεριά. Διαβάτη Έλληνα, το ρούχο τούτο να το πας στην παραπάνω διεύθυνση. Είναι η στερνή μου επιθυμία ενός ανθρώπου, που ξέρει να πεθαίνει για τη λευτεριά. Ζήτω ο ελληνικός λαός»

Σώτος Τζανουλίνος

«Αγαπημένοι μου γονείς και αδέλφια, ο Σώτος έπεσε ηρωικά στον αγώνα του λαού. Σφίχτε την καρδιά σας και μην αφήσετε να κυλήσει δάκρυ κανένα από τα μάτια σας.

Εκδικηθείτε τον χαμό μου με το κεφάλι ψηλά. Σας χαιρετώ όλους, με αγάπη και σας ζητώ συγγνώμη για τις πίκρες που τυχόν πήρατε από μένα,

Γεια χαρά Σώτος»

Την επόμενη ημέρα ο τόπος της εκτέλεσης και οι γύρω δρόμοι γέμισαν με λουλούδια από τους Αθηναίους και οι τοίχοι είχαν φρεσκοβαμμένο το σύνθημα:

«Αυτός ο δρόμος είναι ΔΡΟΜΟΣ ΗΡΩΩΝ. Τον διαβαίνουν οι λεβέντες του έθνους. Χθες 1 η Μάη τον διάβηκαν 200 παλληκάρια».

Όπως αναφέρει η Ιωάννα Τσάτσου σε μία αποθήκη στην οδό Απόλλωνος μαζεύτηκαν τα ρούχα των εκτελεσθέντων. Την ίδια ημέρα αλλά και την επόμενη μία ομάδα ανθρώπων πάλευε να αναγνωρίσει από τα ρούχα τους εκτελεσθέντες.

Άλλοι είχαν γραμμένα χαρτιά στις τσέπες τους και έγραφαν το τελευταίο αντίο στους δικούς τους, κάποιοι είχαν στις τσέπες τους τις ταυτότητές τους. Από τα στοιχεία που βρέθηκαν στα σακάκια ταυτοποιήθηκαν οι 70 από τους 200.

Το νέο πως σε μία αποθήκη υπήρχαν ρούχα των εκτελεσθέντων διαδόθηκε αστραπιαία. Γυναίκες κατέφθαναν στην Απόλλωνος. Έκλαιγαν, μοιρολογούσαν. Γιο, άντρα, αδελφό. Μία μάνα βρήκε το σακάκι του γιου της, οδυρμός και σφιχταγκάλιασμα του ρούχου. Και το βλέμμα της έπεσε στα ρούχα και του μικρού της γιου.

  

Ελένη Νικολαίδου

Μητσοτάκης-Κασσελάκης: Δώρα, μπόνους, θαύματα και χάντρες για ιθαγενείς

Οι υποσχέσεις Μητσοτάκη – Κασσελάκη εν όψει ευρωεκλογών.  Και οι δύο παραπλανούν τους ψηφοφόρους και συμπεριφέρονται ανεύθυνα.

 γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

Στις 9 Ιουνίου έχουμε ευρωεκλογές. Στις οποίες δεν θα πέσει η κυβέρνηση, θα συνεχίσει να κυβερνά.

Το ξέρει ο πρωθυπουργός, αλλά συμπεριφέρεται λες και την επομένη θα χάσει την καρέκλα του στο Μαξίμου. Το ξέρει και ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά συμπεριφέρεται λες και πάει να καταλάβει εκείνος αυτήν την καρέκλα. Και οι δύο παραπλανούν τους ψηφοφόρους, συμπεριφέρονται ανεύθυνα.

Έντρομος από τη διαφαινόμενη λαϊκιστική και ακροδεξιά στροφή μέρους του ακροατηρίου της ΝΔ, πάει με τα νερά του. Επιλέγει υποψήφιους ευρωβουλευτές τηλε – εκπομπάρχες που υπόσχονται ότι θα…κάνουν ελληνικούς τους νόμους του Ευρωκοινοβουλίου(Αυτιάς). Και άλλους με κακόφημο ακροδεξιό παρελθόν (Μπελέρης), για να μην τον πάρουν ο Βελόπουλος και ο Νατσιός.

Ακούει ο Μητσοτάκης τον Κασσελάκη να υπόσχεται 13ο και 14ο μισθό στο Δημόσιο, ξέρει ότι αυτό δεν γίνεται, αλλά το ρίχνει και αυτός στην προεκλογική σπέκουλα. Υπόσχεται μπόνους παραγωγικότητας. Πέντε χρόνια κυβερνά γιατί δεν το θεσμοθέτησε; Μα, γιατί τώρα πρέπει να τάξει, μην του πάρει ψηφοφόρους ο πιο γαλαντόμος στα ταξίματα-τζάμπα είναι…- Κασσελάκης.

Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ παίζει τα ρέστα του. Πρώτα διηγήθηκε το «θαύμα» στην κολυμπήθρα του. Δεν ήταν τυχαίο. Λοξοκοιτάζει-κι αυτός, αρχηγός «αριστερού» κόμματος- προς την ακροδεξιά: υιοθέτησε και τα τρία σκέλη του κακόφημου συνθήματος: πατρίς-θρησκεία-οικογένεια.

Ο Κασσελάκης ξέρει ότι δεν έχει καμιά ελπίδα να πάρει τη θέση του Μητσοτάκη. Γι’ αυτό δεν έχει κανένα πρόβλημα να τάζει. Την ώρα που κατηγορεί-σωστά- τον Μητσοτάκη για προεκλογική ψηφοθηρία με το μπόνους παραγωγικότητας, ο ίδιος τάζει επαναφορά των «δώρων», άλλως 13ο και 14ο μισθό.

Ρώτησε κάποιον από τον ΣΥΡΙΖΑ, που σκαμπάζει από οικονομικά, αν είναι εφικτό να γίνει αυτό ή αν θα οδηγήσει το κράτος σε νέα χρεοκοπία; Θα του το έλεγαν. Εκτός αν αυτήν τη νέα, φαεινή, ιδέα τού την υπέβαλαν οι πρώην καραμανλικοί και νυν δικοί του θαυμαστές και συμβουλάτορες. Αλλά ας του πει κάποιος (του Κασσελάκη), μια που από ιστορικές γνώσεις έχει μαύρα μεσάνυχτα, ότι το 2007-2009 τινάχτηκε η μπάνκα στον αέρα και η χώρα χρεοκόπησε. Ας ρωτήσει έστω τον Τσίπρα κι ας του πήρε κι εκείνου χρόνια να το πει δημοσίως με τους Καμμένους που είχε μπλέξει.

Ελπίζουμε στις 49 μέρες, που απομένουν μέχρι τις ευρωεκλογές, να συγκρατηθούν.

Ο ναύαρχος Αποστολάκης να φρενάρει τον Κασσελάκη και στην επόμενη εξόρμησή του να μην εξαγγείλει… «τρένο στην Κρήτη»!

Ο δε Μητσοτάκης μην κάνει κανένα λάθος και τάξει… «θάλασσα στα Τρίκαλα»!

Γιατί μπορεί οι ιθαγενείς να καταλάβουν το παιχνίδι με τις χάντρες και τα καθρεφτάκια…  

 

Financial Times: "Οι Έλληνες ο Δεύτερος πιο φτωχός Λαός στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Το σχολίασαν με άρθρο τους και οι Financial Times. Τίτλος "Οι Έλληνες ο δεύτερος πιο φτωχός λαός στην Ευρωπαϊκή Ένωση". 

Και δεν ανακάλυψαν την Αμερική αφού σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της @EU_Eurostat η Ελλάδα είναι 2η πιο φτωχή χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μετά τη Βουλγαρία. 

 

Αυτό που αξίζει να δει κανείς είναι πως η Βουλγαρία μπορεί να βρίσκεται πίσω από εμάς (για την ώρα) αλλά η τάση της δικής της καμπύλης είναι ανοδική. Η σκληρή πραγματικότητα και η καθημερινότητα που βιώνουν στο πετσί τους οι πολίτες  .δεν πείθουν πλέον κανένα... παρά τις αναβαθμίσεις των διεθνών οίκων αξιολόγησης ..

Νέα έκθεση-κόλαφος για την ελευθερία του Τύπου στην Ευρώπη: Σε «επικίνδυνα» οριακό σημείο – Τι γράφει για την Ελλάδα

Η ελευθερία των Μέσων Ενημέρωσης είναι «επικίνδυνα κοντά σε οριακό σημείο» σε αρκετές χώρες της ΕΕ, προειδοποιεί το δίκτυο «Ένωση για τις Πολιτικές Ελευθερίες στην Ευρώπη» (Liberties), αποδίδοντας ευθύνη για την κατάσταση που επικρατεί σε κυβερνητικές επιλογές.

Το δίκτυο Liberties, που εδρεύει στο Βερολίνο, στην ετήσια έκθεσή του για την ελευθερία στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τονίζει τις απειλές που δέχονται οι δημοσιογράφοι και στις επιθέσεις με στόχο την ανεξαρτησία των δημόσιων Μέσων.

Το δίκτυο Liberties στο οποίο συμμετέχουν 37 οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα από 19 χώρες, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου επισημαίνοντας τις ανησυχητικές τάσεις που επικράτησαν το 2023, παρόλο που η νέα ευρωπαϊκή νομοθεσία δικαιολογεί ελπίδες για βελτίωση της κατάστασης.

«Η ελευθερία των Μέσων είναι σαφώς σε σταθερή υποχώρηση σε όλη την ΕΕ, σε πολλές χώρες ως αποτέλεσμα εσκεμμένης βλάβης ή παραμέλησης από τις εθνικές κυβερνήσεις», δήλωσε η Εύα Σάιμον, στέλεχος του δικτύου Liberties.

«Η φθίνουσα ελευθερία των Μέσων συμβαδίζει με την παρακμή του κράτους δικαίου. Υπάρχει στενή συσχέτιση μεταξύ των δύο. Αυτό είναι το βιβλίο οδηγιών για τα αυταρχικά καθεστώτα», δήλωσε η Εύα Σάιμον, επισημαίνοντας την ανάγκη εφαρμογής της υφιστάμενης νομοθεσίας για τη λειτουργία των ΜΜΕ.

Στην έκθεση καταγράφονται επίσης πολλά περιστατικά με απειλές, εκφοβισμούς, παρακολουθήσεις και άσκηση βίας εναντίον δημοσιογράφων σε πολλά κράτη-μέλη της ΕΕ, όπως και περιορισμοί στην ελευθερία έκφρασης και στην πρόσβαση σε πηγές.

Η οργάνωση Liberties ζήτησε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να παρακολουθεί στενά την εφαρμογή της νέας ευρωπαϊκής νομοθεσίας για την ελευθερία του Τύπου από τα κράτη-μέλη, καθώς αποτελεί μία νομική βάση για τη βελτίωση της ελευθερίας των Μέσων.

«Πολλά θα εξαρτηθούν από τις εθνικές κυβερνήσεις και τις αρχές, αλλά η νομοθεσία επιτρέπει να έρχονται υποθέσεις ενώπιον κάποιου ευρωπαϊκού δικαστηρίου, που θα κρίνει τι σημαίνουν η ανεξαρτησία των Μέσων, η παρακολούθηση δημοσιογράφων κλπ», είπε η Εύα Σάιμον.

Τι γράφει η έκθεση για την Ελλάδα

Στην έκθεση αναφέρεται ότι δημοσιογράφοι σε αρκετές χώρες, μεταξύ των οποίων στην Κροατία, την Γαλλία, την Γερμανία, την Ελλάδα και την Ιταλία, είναι αντιμέτωποι με επιθέσεις και στην Ουγγαρία και την Σλοβακία, ρεπόρτερ δέχονται απειλές από εκλεγμένους πολιτικούς.

Στη Ρουμανία και στην Σουηδία η αστυνομία απέτυχε να ερευνήσει επαρκώς επιθέσεις κατά δημοσιογράφων, είτε εξαιτίας έλλειψης μέσων, είτε λόγω έλλειψης διάθεσης, αναφέρει η έκθεση της Liberties, τονίζοντας επίσης ότι στη Γαλλία και στη Βουλγαρία δημοσιογράφοι δέχτηκαν επιθέσεις από αστυνομικούς.

Ειδικά για την Ελλάδα, την Κροατία, την Ιταλία, την Ολλανδία και την Σουηδία, επισημαίνονται πρακτικές κατάχρησης του νομικού συστήματος και άσκηση ή απειλή διώξεων με σκοπό την παρενόχληση ή τον εκφοβισμό δημοσιογράφων ώστε να αποθαρρύνονται από τη διερεύνηση θεμάτων δημοσίου συμφέροντος.

Επίσης στη Γερμανία, την Ελλάδα, την Ολλανδία και την Πολωνία τονίζει ότι ρεπόρτερ ετέθησαν υπό παρακολούθηση από κακόβουλο λογισμικό όπως τα συστήματα Pegasus και Predator.

Στη Γερμανία, την Ουγγαρία, την Λιθουανία και την Ολλανδία δημοσιογράφοι που ήταν επικριτικοί έναντι της κυβέρνησης αποκλείστηκαν από συνεντεύξεις Τύπου ή άλλες επίσημες εκδηλώσεις, ή τους αρνήθηκαν την πρόσβαση σε έγγραφα στα οποία θα έπρεπε να έχουν πρόσβαση.

 

Στην Ουγγαρία τα δημόσια ΜΜΕ είναι «απολύτως υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης», ενώ «σε καθεστώς αβεβαιότητας» είναι τα δημόσια ΜΜΕ στην Πολωνία, την Κροατία και την Ιταλία.

Το τοπίο των ΜΜΕ στην Ευρώπη κατά το 2023 χαρακτηρίστηκε γι άλλη μια χρονιά από την ισχυρή συγκέντρωση της ιδιοκτησίας μέσων, τους ανεπαρκείς κανόνες για τη διαφάνεια σε θέματα ιδιοκτησίας και τις πολυάριθμες απειλές κατά της ανεξαρτησίας και της χρηματοδότησης των δημόσιων Μέσων, σύμφωνα με την Liberties.

topontiki.gr

Ευρωβαρομετρικό χαμηλό ενόψει κάλπης

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

Πενήντα ημέρες πριν από τις ευρωεκλογές, ο δήμος βρίσκεται ήδη αντιμέτωπος με το σκόπευτρο ευσυνείδητων επαγγελματιών της τέχνης του γκάλοπ, αλλά και κάποιων πρόθυμων να προσαρμόσουν τα ευρήματά τους στις επιθυμίες του πελάτη τους. Η κοινή γνώμη σφυγμομετρείται συχνότατα, για να διαπιστωθεί αν η τελευταία εμπνευσμένη τικ-τοκιά του αρχηγού αναχαίτισε τη φθορά, αν η «κάθοδός του στον λαό» της τάδε πόλης έδωσε αέρα στα κομματικά πανιά κ.τ.λ. Ή για να μετρηθεί τι συγκίνησε περισσότερο το χριστεπώνυμο πλήρωμα: το ενδοκολυμβήθριο θαύμα του νέου ηγέτη ενός ΣΥΡΙΖΑ που δεν παραείναι πλέον ΣΥΡΙΖΑ ή το σλόγκαν «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια» που ανέγραψε στο λάβαρό του το κυβερνών κόμμα, τοις κείνου ρήμασι πειθόμενον· όπου «κείνος» αστήρ τις μιας δημοσιογραφίας προπαγανδιστικότατα αντικειμενικής, άρα και εξαγώγιμης, προς παραδειγματισμό των Ευρωπαίων.

Αν οι κρυφές δημοσκοπήσεις που παραγγέλνουν τα κόμματα συμφωνούν με τη χαμογελαστή σιγουριά των στελεχών τους και τον ενθουσιασμό των αυτοντοπαριζόμενων προπαγανδιστών δεν το ξέρουμε. Ξέρουμε, πάντως, τι έδειξε μια έρευνα της κοινής γνώμης που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση: το πρόσφατο Ευρωβαρόμετρο. Από τις 7.2 έως τις 3.3, 1.002 συμπατριώτες μας έδωσαν ολοκληρωμένη συνέντευξη πρόσωπο με πρόσωπο. Δεν απάντησαν, δηλαδή, με μονολεκτική βαρυθυμία σε κάποιο μηχάνημα που τους τηλεφώνησε παριστάνοντας τον επιστήμονα δημοσκόπο.

Το Ευρωβαρόμετρο ανέδειξε ένα σοβαρό βαρομετρικό χαμηλό στην ψηφοφόρο επιφάνεια της Ελλάδας: αυξημένη συννεφιά που μπορεί να φέρει βροχές και καταιγίδες. Για τη Ν.Δ. πρωτίστως, αλλά όχι μόνο γι’ αυτήν. Οταν οι 6 στους 10 Ελληνες δηλώνουν «όχι πολύ» ή «καθόλου» ικανοποιημένοι από τη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών, και μάλιστα στα πενηντάχρονα της δημοκρατίας μας, ουδείς –με πρώτη την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό– δικαιούται να καυχιέται. Και ουδείς μπορεί να σώσει τα προσχήματα επικαλούμενος το αριστοκρατικό δόγμα που ελεεινολογεί τους Ελληνες σαν μονιμάδες της μεμψιμοιρίας.

Δύο στους τρεις ερωτηθέντες πιστεύουν ότι «τα πράγματα πάνε σε λάθος κατεύθυνση». Και πάνω από τους μισούς (56%) αξιώνουν καλύτερη δημόσια υγεία, με τον μέσο ευρωπαϊκό όρο στο 32%. Δεν τους έπεισαν φαίνεται οι «επαναστατικές μεταρρυθμίσεις» του υπουργού Υγείας και Αδολεσχίας. Απιστοι Θωμάδες πολύ πριν από του Θωμά, βλέπουν κατάρρευση του ΕΣΥ παρότι η αναμονή στα χειρουργεία μειώθηκε ήδη από τους έξι μήνες στις μόλις 180 ημέρες.

Το 33%, ο ακίνδυνος Κασσελάκης και όλα βολικά για τον Μητσοτάκη

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

Τα πιθανά σενάρια των ευρωεκλογών, τα σχέδια της κυβερνητικής πλειοψηφίας και η “εύκολη λεία” του Κυριάκου Μητσοτάκη.

 

Δύο φαντάσματα πλανώνται πάνω από την πολιτική μας ζωή μπροστά στις ευρωεκλογές. Το φάντασμα του 33%, που «πρέπει» να κατακτήσει η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και το φάντασμα της δεύτερης θέσης, που «πρέπει» να κατακτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη.

Τι θα συμβεί αν ο ένας ή και οι δύο στόχοι δεν κατακτηθούν; Τότε όλα αλλάζουν. Δεν θα γίνει απλώς  «λίγο πιο δύσκολη η ζωή μας», όπως είπε στην τελευταία συνέντευξή του ο πρωθυπουργός. Η «κυριαρχία» της ΝΔ και του ίδιου προσωπικά θα  αμφισβητηθούν έντονα. Ταυτόχρονα, θα αρχίσουν διεργασίες στην αντιπολίτευση, με στόχο να αλλάξουν τη σημερινή μίζερη κατάσταση και να αναδείξουν αντίπαλο που θα ανταγωνιστεί επί ίσοις όροις τη ΝΔ.

Ας τα δούμε αναλυτικά:

1. Τα «πρωτογενή» στοιχεία των δημοσκοπήσεων, που γίνονται εδώ και δύο μήνες, προκαλούν μεγάλη ανησυχία έως και φόβο στο επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου. Διότι τα ποσοστά της ΝΔ στην πρόθεση ψήφου κινούνται σταθερά κάτω από 30%. Δηλαδή τουλάχιστον δέκα μονάδες κάτω από τις εκλογές  του περσινού Ιουνίου και κάτω ακόμα και από το 33% των ευρωεκλογών του 2019.

Για να ανατραπεί αυτή η εικόνα επιστρατεύεται η «εκτίμηση» της πρόθεσης ψήφου. Τι κάνουν όσοι χρησιμοποιούν αυτή τη μέθοδο; «Εκτιμούν» ότι θα είναι «κανονική» η συμπεριφορά όσων ψηφοφόρων φεύγουν από τη ΝΔ και δεν δηλώνουν τι θα ψηφίσουν. Η «εκτίμηση» αυτή οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι περισσότεροι θα επιστρέψουν κι έτσι το τελικό ποσοστό της ΝΔ θα είναι περί το 33% των προηγούμενων ευρωεκλογών και επομένως ο στόχος θα έχει επιτευχθεί.

Μόνο που η μέθοδος αυτή ενδέχεται να αποδειχθεί εσφαλμένη, αν οι λεγόμενοι «αναποφάσιστοι» (εκ της ΝΔ) ψηφοφόροι δεν επιστρέψουν. Έχει συμβεί στο πρόσφατο παρελθόν. Στις εκλογές του Ιουνίου του 2023 όλες οι δημοσκοπήσεις έπεσαν εντελώς έξω στο ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ. Το «εκτιμούσαν» μεταξύ 26% και 32% και τελικά ήταν 18%. Οι ψηφοφόροι που δήλωναν «αναποφάσιστοι» δεν επανήλθαν και η προεκλογική «εκτίμηση» έγινε εκλογικό φιάσκο.

Το τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες ενός μπαράζ ομοιόμορφων «εκτιμήσεων» που συμπίπτουν με τον εκλογικό στόχο της ΝΔ(33%), όπως τον έθεσε προχτές ο κ. Μητσοτάκης. Αν πέσουν έξω, ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ θα περάσουν την υπόλοιπη θητεία τους μέσα στο φόβο.

2. Το σενάριο που επικρατεί στις «προβλέψεις» είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να διατηρήσει τη δεύτερη θέση. Είναι αυτό που βολεύει τη ΝΔ και τον κ. Μητσοτάκη. 

Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα-πολτός,  χωρίς τον αναγκαίο κορμό και με θέσεις «χύμα» ανάλογα με τη διάθεση του αρχηγού του, δεν αποτελεί υπολογίσιμο αντίπαλο για τη ΝΔ. Ο κ. Κασσελάκης, χωρίς καμιά πολιτική καταγωγή και σχέση με την Αριστερά και με επαμοφοτερίζουσες και θολές θέσεις, δεν μπορεί να εκφράσει τη μεγάλη πλειονότητα του προοδευτικού χώρου και αποτελεί εύκολη λεία για τον κ. Μητσοτάκη.

Γι’ αυτό ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ,  εκτός από το δικό τους στόχο του 33%, θα αισθανθούν πολύ άνετα αν στη δεύτερη θέση διατηρηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη με ένα μικρομεσαίο ποσοστό περί το 15%-16%%. Διότι έτσι ο κ. Κασσελάκης θα λέει ότι «νίκησε», θα μείνει αμετακίνητος και ο προοδευτικός χώρος θα συνεχίσει να ταλανίζεται από τα αδιέξοδά του.

Αυτοί είναι οι δύο στόχοι του κ. Μητσοτάκη και των συν αυτώ: η ΝΔ να κινηθεί περί το 33% και δεύτερος να παραμείνει ο μικρομεσαίος ΣΥΡΙΖΑ του βολικού, ως ακίνδυνου, κ. Κασσελάκη. Αυτούς τους δύο στόχους προωθεί το μπαράζ των ομοιόμορφων «εκτιμήσεων»,  με το οποίο βομβαρδίζονται εσχάτως οι ψηφοφόροι. Μπορεί να έχουμε ένα είδος αυτοεκπληρούμενης προφητείας. Και αυτή το σχεδιασμό της ΝΔ και του κ. Μητσοτάκη θα εξυπηρετήσει, αν επαληθευτεί.

Αυτό είναι ο σχεδιασμός. Μόνο που καμιά φορά αυτοί που καταστρώνουν σχέδια «λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο». Δηλαδή τους ψηφοφόρους, που ενδέχεται να τα πετάξουν στον κάλαθο των αχρήστων…

 

 

 

Κίτρινες μέρες

 

γράφει η Αρχοντία Κάτσουρα

 

Στις 6 το πρωί ξύπνησε μαζί με τα κοτσύφια. Ακόμη και μέσα από τα διπλά τζάμια το τραγούδι τους περνούσε μέσα στο σπίτι, αφήνοντας να εισρεύσει λίγη από τη χαρά της άνοιξης. Μιας άνοιξης κάπως βαριάς. Μέρες τώρα ο καιρός θύμιζε κάτι άλλο: σαν η Ευρώπη να είχε μετατοπιστεί προς τα κάτω ή η Αφρική προς τα πάνω. Ζέστη υπερβολική για την εποχή, υγρασία που την έκοβες με το μαχαίρι και ατμόσφαιρα κιτρινο-πορτοκαλί.

Διάβασε την πρόγνωση του καιρού, πριν ανοίξει την ντουλάπα για να βρει τι θα φορέσει, και ξανακάθισε στο κρεβάτι. Δεν ήθελε να βγει έξω, δεν ήθελε να φύγει. Το μόνο που ήθελε ήταν να φυσήξει αέρας, βοριάς, να καθαρίσει η ατμόσφαιρα, να μπορέσει να αναπνεύσει πάλι ελεύθερα, και ύστερα να βρέξει. Δυνατά και πολύ. Να ξεπλυθεί ο τόπος, να καθαρίσει η γη, να ζωντανέψουν τα χρώματα των γερανιών στο μπαλκόνι, για να μπορεί τα βράδια, πριν πάει για ύπνο, να κάθεται λίγο εκεί έξω, στην ηρεμιστική και αναζωογονητική δροσιά.

Οταν βγήκε στον δρόμο κατάλαβε ότι ερχόταν ακόμη μία κίτρινη μέρα. Με ζέστη, με σκόνη, με υγρασία. Επιασε τα μαλλιά της και σκέφτηκε ότι πάλι θα τα κατσάρωνε η ατμόσφαιρα, κι ας τα είχε ισιώσει με τόσο κόπο αποβραδίς. Μπήκε στο αυτοκίνητο, άνοιξε το ραδιόφωνο. Καλημέρες και τραγούδια χαρούμενα, ανοιξιάτικα θα έλεγε κανείς, αλλά και συμβουλές: πώς να επιβιώσετε τις μέρες αυτές, πώς να προστατεύσετε τα πνευμόνια και τα μάτια σας, πώς να προφυλαχθείτε από τον κίτρινο αφρικανικό εισβολέα.

Η μέρα ξημέρωνε αποκαλύπτοντας έναν γκρίζο ουρανό. Στη διαδρομή με το τρένο, διαβάζοντας τις ειδήσεις, γκρίζα έγινε και η διάθεσή της. Κάπου πιο κοντά και κάπου πιο μακριά άνθρωποι πέθαιναν από βόμβες, ρουκέτες, από σφαίρες ή, ακόμη χειρότερα, από όλα αυτά, μαζί με πείνα και αρρώστιες. Μήνες τώρα, χωρίς να διαφαίνεται ελπίδα σωτηρίας, χωρίς να μπορεί να προσφέρει εκείνη μια λύση.

Ερχόταν Μεγάλη Εβδομάδα. Το θύμιζαν οι διαφημίσεις που έσκαγαν πάνω στις οθόνες της, το έλεγαν στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις. Κάποιοι περίμεναν δώρα, κάποιοι αγόραζαν δώρα και οι πολλοί μετρούσαν ευρώ ευρώ το κόστος της γιορτής. Κι εκείνη σκεφτόταν τους εσταυρωμένους αυτής της γης. Αυτούς που δεν ξέρουν από Πάσχα, που ο σταυρός του μαρτυρίου τους δεν έχει τέλος, και που ανάσταση δεν περιμένουν. Ούτε βοήθεια από πουθενά, κι ας την έχουν πραγματική ανάγκη. Δεν θα βρεθεί γι΄ αυτούς κάποιος να τους προσφέρει ένα τάσι με νερό, όταν σκοντάψουν σηκώνοντας τον δικό τους σταυρό ανεβαίνοντας προς τον Γολγοθά.

Οι εικόνες από τη Αγια Γη -έτσι την έχουν πει οι πιστοί τριών θρησκειών- μόνο θλίψη και απόγνωση προκαλούν: θάνατος, ερείπια, πόνος και αρρώστια. Και οι δυνατοί -εθελοτυφλώντας και υποκρινόμενοι- μοιραία υπεύθυνοι για μια ακόμη καταστροφή. Θυμήθηκε ένα ζευγάρι Παλαιστινίων, με το παιδάκι τους, που μπήκαν στο μετρό ένα βράδυ, μετά από μια πορεία, και κάθισαν δίπλα της. Φορούσαν κονκάρδες, σαν καρφίτσες, με τη σημαία τους. Τους είχε χαμογελάσει, τους είχε δώσει οδηγίες πώς θα φτάσουν στον σταθμό τους. Δεν τόλμησε όμως να τους πει κάτι, να τους ρωτήσει ποιους είχαν αφήσει πίσω τους, αν είχαν σπίτι, γονείς και φίλους. Ηθελε, αλλά δεν μπόρεσε. Πώς να ρωτήσεις τόσο δύσκολα πράγματα; Και τι αντέχεις να ακούσεις;

Μετά σκέφτηκε τα παιδιά που συλλαμβάνονται στα αμερικανικά πανεπιστήμια, γιατί ζητούν ειρήνη και ουσιαστική προσπάθεια να σταματήσει η καταστροφή. Γιατί δεν πείθονται από τα λόγια τα μεγάλα, τα φουσκωμένα όσο χρειάζεται για να κρυφτούν από πίσω τους το ψέμα και η υποκρισία. Τα ζήλεψε λίγο. Εκείνα ζουν την Ιστορία ως δρώντες, όχι ως παρατηρητές και χρονικογράφοι. Κάνουν κάτι. Προσπαθούν τουλάχιστον.

Βγαίνοντας από τον σταθμό ο ήλιος είχε αρχίσει να ανεβαίνει - ό,τι φαινόταν από αυτόν πίσω από το πέπλο της σκόνης. Ερχόταν ακόμη μία κίτρινη μέρα. Ευχήθηκε μόνο να μη χαθεί κι αυτή στη σκόνη.

Μία ψήφος ηθών

Στη Θεσσαλονίκη τα δημοσκοπικά ποσοστά Βελόπουλου, Νίκης και Λατινοπούλου δείχνουν πάνω από το 20%. Και κάτι αντίστοιχο παρατηρείται σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα. Αυτές οι ευρωεκλογές είναι ιδανικό πεδίο για να εκφραστεί μία ψήφος που αναφέρεται στα ήθη και στον τρόμο για όσα φέρνει το μέλλον

γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης  

Η δημοσκόπηση της Opinion Poll μας δείχνει ότι στη Θεσσαλονίκη η Ελληνική Λύση είναι δεύτερο κόμμα. Και αν το ποσοστό της αθροιστεί με εκείνο που καταγράφει η Νίκη, αλλά και το σχήμα της Αφροδίτης Λατινοπούλου, το αποτέλεσμα οδηγεί πάνω από το 20%. 

Εντάξει, στην προκειμένη περίπτωση μετράει και ο παράγοντας της εντοπιότητας. Ολοι τους Θεσσαλονικείς είναι, λογικό να εμφανίζουν μεγαλύτερη εκλογική επιρροή. Ομως ακόμα και έτσι, υπό το πρίσμα αυτής της εξήγησης, το ποσοστό παραμένει εντυπωσιακό και πιθανότατα αντανακλάται και στις υπόλοιπες εκλογικές περιφέρειες της Βόρειας Ελλάδας. Αν τώρα προσθέσουμε και τις «ορφανές» ψήφους των Σπαρτιατών, είναι εξαιρετικά πιθανό στις επικείμενες εκλογές να συναντηθούμε με πρωτόγνωρα ποσοστά για τον συγκεκριμένο χώρο που βρίσκεται τέρμα δεξιά στον πολιτικό άξονα. 

Υπάρχει κάποια έκπληξη σε αυτούς τους συσχετισμούς; Νομίζω πως όχι, δεν υπάρχει. Πέρα από το στοιχείο της εντοπιότητας, τα κόμματα αυτά αντλούν δύναμη από τα συντηρητικά αντανακλαστικά της Βόρειας Ελλάδας, ενώ αξιοποιούν και την πολύ μεγάλη επιρροή του Αγίου Ορους και των παραεκκλησιαστικών οργανώσεων. Μπείτε σε ένα ταξί της Θεσσαλονίκης. Η πιθανότητα να πετύχετε εικόνισμα του Παΐσιου αντιστοιχεί στο ενδεχόμενο να δείτε το σήμα του ΠΑΟΚ –εξαιρετικά πιθανό να τα δείτε και τα δύο. 

Οσοι μάθαμε να διαβάζουμε με τον συμβατικό τρόπο τον χάρτη των πολιτικών μετακινήσεων, γνωρίζουμε ότι το ένστικτο του ψηφοφόρου οδηγείται κυρίως από το πορτοφόλι του. Ωστόσο σε αυτό που παρατηρούμε τώρα, η οικονομία δεν παίζει μεγάλο ρόλο. Δεν νομίζω, δηλαδή, να υπάρχει ψηφοφόρος που επιλέγει Βελόπουλο επειδή τον άκουσε να λέει ότι μπορεί, μέσα σε οκτώ μήνες, να δώσει συντάξεις τριών χιλιάδων ευρώ. Τον επιλέγει για πολιτισμικούς λόγους. Θέλει να διαμαρτυρηθεί, ενδεχομένως και να τρολάρει το «σύστημα». Οι ψηφοφόροι της Νίκης είναι λουσμένοι με αγιασμό, ενώ κάπου ανάμεσα βρίσκονται αυτοί που δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν Λατινοπούλου. 

Δεν πρόκειται για επιλογές διακυβέρνησης, ούτε υιοθέτηση κάποιας πρότασης. Πρόκειται για διαμαρτυρία ή, πιο σχηματικά, για πράξη αντίστασης σε αυτό που περιγράφεται ως «Νέα Τάξη Πραγμάτων». Αφορά ένα κομμάτι του εκλογικού σώματος που οχυρώνεται πίσω από τις παραδόσεις καθώς φοβάται ένα μέλλον που, όπως πιστεύει, θα ελέγχουν άλλοι. Είναι οι άνθρωποι που, υπό την επιρροή της Εκκλησίας, θύμωσαν με το νομοσχέδιο για την ισότητα στο γάμο και δυσκολεύονται να αποδεχθούν την ταχύτητα με την οποία συντελούνται κοινωνικές αλλαγές. Πρόκειται δηλαδή για μία επιλογή ηθών που βρίσκει στις ευρωεκλογές γόνιμο έδαφος για να εκφραστεί. Υπάρχουν φυσικά και άλλοι λόγοι με ιστορικές καταβολές που φτάνουν έναν αιώνα πίσω. Η Βόρεια Ελλάδα θεωρείται, ακόμα, μία ευαίσθητη περιοχή όπου η συντήρηση χρησιμοποιείται ως μέσο εθνικής συνοχής. 

Αναπόφευκτα εδώ τίθεται το ερώτημα για την ύπαρξη προοπτικής σε αυτόν τον χώρο στα δεξιά της ΝΔ. Υπό τις παρούσες συνθήκες όχι. Στην εθνική κάλπη, όπου το διακύβευμα είναι σοβαρότερο, αρκετοί από αυτούς τους ψηφοφόρους θα επαναπατριστούν στη ΝΔ. Είναι και κάτι ακόμα: δεν υπάρχει η προσωπικότητα, ο ηγέτης που θα μπορούσε να συνενώσει αυτόν τον χώρο και να προσελκύσει καινούργιους ψηφοφόρους δια της χαρισματικότητας του. Τι θα συμβεί στο μέλλον; Αδιαμφισβήτητα πρόκειται για ένα χώρο που μπορεί να έχει αρκετό πολιτικό «ψωμί». Προφανώς αυτό το έχει πιάσει και ο Κασσελάκης που δηλώνει θρήσκος, πιστεύει στα θαύματα και διαβάζει το «Πιστεύω» στην εκκλησία. 

Συνηθίζουμε να λέμε ότι η πολιτική απολιτικοποιείται, υιοθετεί στοιχεία lifestyle. Και καθώς οι ιδέες ατονούν, τα σύμβολα ενισχύονται. Και όσο οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι τα βασικά, για την πορεία της χώρας και της οικονομίας, είναι λίγο ως πολύ δρομολογημένα, τόσο θα στρέφονται σε αυτά που περιγράφουν την αντίληψη τους για τον κόσμο. Οταν οι ιδέες υποχωρούν, κυριαρχεί η πίστη, οι πεποιθήσεις. Και όταν το μέλλον προβάλλει αβέβαιο ή τρομακτικό, το παρελθόν είναι η μόνη καταφυγή.  

Η σαβούρα κατακλύζει τον δημόσιο βίο…

Η ακροδεξιά – ψεκασμένη, κρυφοναζιστική, θρησκόληπτη – πρωταγωνιστεί σήμερα στην πολιτική ζωή. Και οδηγεί άλλα κόμματα σε επιλογές που επί της ουσίας σέρνονται πίσω της.

 γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Μπορεί ο Μιχαλολιάκος, ο Κασιδιάρης και οι λοιποί χρυσαυγίτες να έχουν φύγει εδώ και χρόνια από το πολιτικό προσκήνιο, αλλά η κληρονομιά τους θα κάνει χρόνια να ξεχαστεί. Δεν έχουμε πλέον Κασιδιάρηδες , αλλά η ακροδεξιά σαβούρα έχει κατακλύσει το δημόσιο βίο. Και το χειρότερο είναι ότι την ενισχύουν με τις επιλογές τους και άλλα κόμματα, που στα λόγια την εχθρεύονται.

Το χτεσινό επεισόδιο στη Βουλή μεταξύ δύο ακροδεξιών βουλευτών προκαλεί ισχυρή εντύπωση. Αλλά δεν είναι το ουσιαστικότερο. Αν σκεφτούμε τι έλεγαν αυτοί οι πρωταγωνιστές και μερικοί άλλοι όμοιοί τους και πώς οι ψηφοφόροι τούς επιβράβευσαν, θα καταλάβουμε τι σημαίνει η νίκη της σαβούρας.

Ο ένας εκ των πρωταγωνιστών του επεισοδίου ανήκει σε κόμμα (Ελληνική Λύση) που ο αρχηγός του πουλάει από την τηλεόραση επιστολές του Ιησού και κηραλοιφές. Αυτός ο αρχηγός υποσχέθηκε πρόσφατα να ανεβάσει τη σύνταξη στα…4000 ευρώ με λεφτά που θα προέλθουν από άμεσες εξορύξεις πετρελαίου και αερίου. Και όμως αυτός ο αρχηγός, αντί να περιπέσει στη δημόσια χλεύη, εμφανίζεται δημοσκοπικά να διεκδικεί ακόμα και τη δεύτερη θέση στις ευρωεκλογές.

Ο έτερος πρωταγωνιστής του χτεσινού επεισοδίου ανήκει σε κόμμα («Σπαρτιάτες») που μπήκε στη Βουλή με τις ευλογίες του Κασιδιάρη. Ο αρχηγός του τον ευχαρίστησε δημοσίως!

Στην πολιτική ζωή πρωταγωνιστούν και άλλα τέτοια μπουμπούκια (πχ το κόμμα «Νίκη»), βουλευτές του οποίου επικροτούν τα χαστούκια εναντίον όσων ψήφισαν ένα νόμο με τον οποίο διαφωνούν. Αυτό το κόμμα τελεί υπό την προστασία Ιεραρχών και Μονών και έτσι μπήκε στη Βουλή.

Αυτή η ακροδεξιά – ψεκασμένη, κρυφοναζιστική, θρησκόληπτη – πρωταγωνιστεί σήμερα στην πολιτική ζωή. Και οδηγεί άλλα κόμματα σε επιλογές που επί της ουσίας σέρνονται πίσω της.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχρισε υποψήφιους της ΝΔ ευρωβουλευτές πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στον ακραίο λαϊκισμό( Γιώργος Αυτιάς), που έχουν κακόφημο ακροδεξιό παρελθόν (Φρέντι Μπελέρης) και που στο παρελθόν πρόβαλαν από τις εκπομπές τους το… «ανθρώπινο πρόσωπο» του Κασιδιάρη(Ελεονώρα Μελέτη).

Ο Στέφανος Κασσελάκης, ψαρεύοντας ψήφους σε αυτά τα θολά νερά, ουσιαστικά υιοθέτησε το σύνθημα «πατρίς – θρησκεία – οικογένεια». Με πρωτοφανή επιπολαιότητα και ελαφρότητα και επιδεικνύοντας πρωτοφανή αδιαφορία για το ιστορικό βάρος τέτοιων συνθημάτων, σέρνει τον ΣΥΡΙΖΑ σε επιλογές που ουδεμία σχέση έχουν με την Αριστερά και τον προοδευτικό χώρο.

Όταν οι άλλοι αντιγράφουν και ακολουθούν τα πρότυπά της, καθιστούν την ακροδεξιά πρωταγωνίστρια. Και μετά εμφανίζονται έκπληκτοι που η σαβούρα κατακλύζει την πολιτική μας ζωή.

Φυσικά σε όλα αυτά δεν είναι άμοιροι ευθυνών οι ψηφοφόροι. Όταν χτες επιβράβευσαν Βελόπουλους, Σπαρτιάτες και Νίκες και σήμερα ετοιμάζονται να επιβραβεύσουν ακραίους λαϊκιστές, πατριδοκάπηλους και θεομπαίχτες, δεν θα έχουν αύριο δικαίωμα να εκπλήσσονται.

Όπως το λέει ο στίχος της ποιήτριας: «Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω»…

 

 

  

“Να φύγει η Δεξιά”: Του Μητσοτάκη ή του Κασσελάκη;

 

Αυτά θα έλεγε ο Τσίπρας αν ήθελε να ταρακουνήσει το κόμμα του και όχι απλώς να δηλώσει ότι “παρίσταται και χαιρετίζει”. Θα βοηθούσε τους πολλούς να καταλάβουν τι είναι πια και πού οδηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη.

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Ο Αλέξης Τσίπρας πήγε στην παρουσίαση του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ από τον Στέφανο Κασσελάκη. Πού το περίεργο; Πρώην πρόεδρος είναι, αν δεν πήγαινε θα του έλεγαν  ότι υπονομεύει το κόμμα του και το διάδοχό του.

 

Όπoιος παρατήρησε τις εκφράσεις του προσώπου του και αυτό που λέμε «γλώσσα του σώματος», δεν μπορεί να  μην κατάλαβε ότι ο Τσίπρας δεν αισθανόταν άνετα εκεί που άλλοτε ήταν βασιλιάς. Φαινόταν καθαρά, τουλάχιστον άβολα αισθανόταν.

 

Αλλά αυτό είναι μια περιγραφική προσέγγιση του γεγονότος. Το πώς αισθάνεται ένας πολιτικός έχει μικρή σημασία. Μεγάλη έχει αυτό που κάνει ή δεν κάνει.

 

 

Οι παρόντες τον υποδέχτηκαν με το σύνθημα «Τσίπρα γερά, να φύγει η Δεξιά». Yπέροχο. Αρκεί όσοι το φωνάζουν να μπορούν να ξεχωρίσουν τι είναι (ή δεν είναι) δεξιό ή αριστερό. Για να δούμε μετά για ποια Δεξιά μιλάμε.

 

Σε αυτό θα μπορούσε να τους βοηθήσει, αναμφισβήτητα, ο αποδέκτης του συνθήματος, ο Τσίπρας. Ουδείς σύντροφός του αμφισβητεί την αριστεροσύνη του Τσίπρα. Εκεί, λοιπόν, που αποδέχτηκε την πρόσκληση του διαδόχου του «Αλέξη, έλα επάνω», μόλις ανέβηκε στη σκηνή θα μπορούσε να πάρει το μικρόφωνο και να τα ξεκαθαρίσει. Θα μπορούσε, λοιπόν, να πει:

 

 

«Σύντροφοι και συντρόφισσες,

 

Πρώτον, δεν ήταν αριστερό που συγκυβερνήσαμε με τον Καμμένο. Μας έκανε μεγάλη ζημιά. Όπως βλέπετε ξεκινάω με την αυτοκριτική μου.

 

Δεύτερον, δεν είναι αριστερό να μπερδεύουμε τα μέλη και τους φίλους μας πότε λέγοντας ότι το ΝΑΤΟ είναι ιερή συμμαχία και πότε πηγαίνοντας  σε συνάντηση με το πιο σκληρό φιλοϊσρηλινό λόμπι στην Αμερική, την ώρα που το Ισραήλ εξοντώνει αμάχους.

 

Δεύτερον, δεν είναι αριστερό να συναγωνιζόμαστε τη Δεξιά με το σύνθημα «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια». Αυτά είναι για τους Βορίδηδες και τους Αυτιάδες.

 

Τρίτον, δεν είναι αριστερό να επιδεικνύουμε την πίστη μας και δεν τη μπερδεύουμε με τη θρησκοληψία.  Όπως δεν δακρύζουν οι εικόνες,  έτσι δεν γίνονται θαύματα στις κολυμπήθρες. Αυτά τα λένε  οι Βελόπουλοι.

 

Τέταρτον, δεν είναι αριστερό να πιάνουμε στασίδι στους Λιάγκες ούτε να ψαρεύουμε υποψηφίους από τα πάνελ τους.

 

Πέμπτον, δεν είναι αριστερό να επιδεικνύουμε τα σπίτια μας στις τηλεοπτικές κάμερες ούτε να λέμε «δεν απαντώ» όταν μας ρωτάνε για την περιουσιακή μας κατάσταση. Οι αριστεροί πολιτικοί  πρέπει να είναι διάφανοι.

 

Τέλος, σύντροφοι και συντρόφισσες, τα σύνθημά σας δεν είναι ρεαλιστικό. Στις ευρωεκλογές δεν θα φύγει η Δεξιά του Μητσοτάκη. Όποιος το λέει αυτό δεν πατάει τα πόδια του στη γη. Για να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις  να φύγει στο μέλλον, πρέπει να προσέχουμε τι λέμε και τι κάνουμε. Έτσι ώστε το κόμμα μας να σταματήσει να μεταλλάσσεται. Όποιος νομίζει ότι, παίζοντάς το και αριστεροί και  πατριώτες και θρησκευόμενοι και οικογενειάρχες, θα συγκινήσουμε αυτούς που συγκινούνται με το «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια», είναι μακριά νυχτωμένοι. Αυτοί ψηφίζουν  Αυτιάδες και Μπελέρηδες. Αυτά είχα να σας πω και καλή τύχη».

 

Αυτά θα έλεγε ο Τσίπρας, αν ήθελε να ταρακουνήσει-και να βοηθήσει- το κόμμα του και όχι απλώς να δηλώσει ότι «παρίσταται και χαιρετίζει». Αν τα έλεγε, θα βοηθούσε τους πολλούς να καταλάβουν τι είναι πια –και πού οδηγείται- ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη.

 

Κι έτσι θα διαψευδόταν  αυτό που λέει η ρήση του Μακιαβέλι: «Ο καθένας βλέπει αυτό που φαίνεσαι. Λίγοι καταλαβαίνουν αυτό που είσαι»…