Η Μαφία θέλει τώρα τίμιο παιχνίδι. Του Πιτσιρίκου

Οι πληροφορίες που θέλουν την κυβέρνηση να σκέπτεται να προτείνει την κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών για το πρώτο κόμμα και απλή αναλογική για τις εκλογές –τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πια το πρώτο κόμμα- προκαλούν αηδία για τους κυβερνώντες. Περισσότερη αηδία.

Η κυβέρνηση Σαμαρά εκμεταλλεύτηκε το μπόνους των 50 εδρών για να περάσει απίστευτα μέτρα, κυβέρνησε με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, διέλυσε το Σύνταγμα, και τώρα ο Βενιζέλος –που βλέπει την φυλακή να πλησιάζει- προτείνει την κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών.

Ας πάρει η κυβέρνηση πίσω όλα αυτά τα νομοσχέδια που πέρασε, κυβερνώντας με το μπόνους των 50 εδρών, ας παραιτηθεί –αφού κυβερνάει μόνο και μόνο εξαιτίας του μπόνους των 50 εδρών- και αμέσως μετά να καταργηθεί το μπόνους και να ισχύσει η απλή αναλογική.

Η στάση του Βενιζέλου –που είναι στην κυβέρνηση- για την απλή αναλογική, μου φέρνει στο μυαλό το εξής:

Είναι σαν να παίζεις μπάλα με κάποιον, να σου βάζει τρικλοποδιές, να σε χτυπάει, να σε μαχαιρώνει, να σε πυροβολεί, και ξαφνικά –αφού βέβαια σου έχει βάλει είκοσι γκολ και εσύ είσαι ετοιμοθάνατος- να σου λέει «από δω και πέρα θα παίξουμε τίμια».

Κι αν πας να ψελλίσεις κάτι, σου λέει «εσύ δεν έλεγες τόσα χρόνια πως πρέπει να παίξουμε τίμια;».

Αυτά παθαίνεις, όταν κάνεις κυβέρνηση τον υπόκοσμο.

Αυτά παθαίνεις, όταν κάνεις κυβέρνηση την Μαφία.



http://pitsirikos.net/



 

Και τώρα «μαστίγιο»-Εκδόθηκαν 10.000 εντολές κατάσχεσης

Στη λήψη αναγκαστικών μέτρων είσπραξης που αντιστοιχούν σε οφειλές ύψους 270 εκατ. ευρώ προχώρησε το Κέντρο Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών στο τρίμηνο Ιανουαρίου-Μαρτίου.

Συνολικά στο πρώτο τρίμηνο εξεδόθησαν 7.498 εντολές για κατασχέσεις εις χείρας τρίτων, 1.832 παραγγελίες κατάσχεσης κινητών και ακινήτων, δρομολογήθηκαν 556 κατασχέσεις ακινήτων, ενώ υπήρξαν 133 αναγγελίες πλειστηριασμών.

Παραλλήλως, τα στοιχεία για την πορεία των ρυθμίσεων τμηματικής καταβολής στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ καταδεικνύουν πως στην ρύθμιση «Νέας Αρχής» -που δίνει την δυνατότητα εξόφλησης των οφειλών έως και σε 48 δόσεις- είχαν υπαχθεί μέχρι τα τέλη Απριλίου 2014 οφειλές ύψους 439,1 εκατ. ευρώ, ενώ στην «Πάγια» ρύθμιση -έως και 24 δόσεις- είχαν υπαχθεί οφειλές ύψους 176 εκατ. ευρώ.

Συνολικά ο αριθμός των οφειλετών του ΙΚΑ που είχε υπαχθεί στις δύο ρυθμίσεις ανερχόταν στα τέλη Απριλίου στα 35.114 εκ των οποίων 20.161 οφειλέτες είχαν υπαχθεί στην ρύθμιση για την «Νέα Αρχή» και 14.953 οφειλέτες είχαν υπαχθεί στην «Πάγια» ρύθμιση.

Πηγή: tovima.gr

Χαρίζουν χρέη σε πρώην συνεργάτη του πρωθυπουργού

Ακόμα μία χαριστική τροπολογία που υπογράφεται από τους υπουργούς Οικονομικών Γ. Στουρνάρα, Εργασίας Γιάννη Βρούτση και Δικαιοσύνης Χ. Αθανασίου πέρασε εμβόλιμα σε άσχετο νομοσχέδιο για την «καταπολέμηση της σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης παιδιών και της παιδικής πορνογραφίας».

Συγκεκριμένα, η τροπολογία εξαιρεί τα Ναυπηγεία Σύρου από την υποχρέωση καταβολής ασφαλιστικών εισφορών που έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμες και επιπλέον αναστέλλει κάθε καταδιωκτικό μέτρο εναντίον των υπευθύνων για όλες τις ναυπηγικές επιχειρήσεις (Ελευσίνας, Σκαραμαγκά, Σύρου κ.α) για οφειλές στα ασφαλιστικά ταμεία.

Η συγκεκριμένη τροπολογία έρχεται σε μια περίοδο που η κυβέρνηση έχει εξαπολύσει επίθεση σε επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες για τις οφειλές σε ασφαλιστικά ταμεία, αλλά εμφανίζεται ιδιαιτέρως "ανεκτική" σε μεγάλους επιχειρηματίες και ειδικά όταν αυτοί είναι παλιοι γνώριμοι.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός ότι ιδιοκτήτης της εταιρείας είναι ο πρώην συνεργάτης του πρωθυπουργού, Νίκος Ταβουλάρης. Ο Νίκος Ταβουλάρης ήταν διευθυντής της Πολιτικής Άνοιξης του κ. Σαμαρά, επομένως μόνο τυχαία δεν μπορεί να είναι η συγκεκριμένη ευνοϊκή τροπολογία με τη γνωριμία του πρωθυπουργού με τον επιχειρηματία.

Όπως προκύπτει από την τροπολογία και την συνοδευτική έκθεση, τα Ναυπηγεία Σύρου οφείλουν συνολικά 10 εκατ. ευρώ (σ.σ πρόκειται για ληξιπρόθεσμες οφειλές) και καθώς θα πληρώνουν 70.000 ευρώ το μήνα, μέχρι τις 30 Ιουνίου του 2017 θα έχουν εξοφλήσει συνολικά 2,5 εκατ. ευρώ ενώ τα υπόλοιπα 7,5 εκατ. ευρώ κεφαλαιοποιούνται. Από την προτεινόμενη ρύθμιση το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και άλλοι ασφαλιστικοί φορείς θα γράψουν ζημιά 12,5 εκατ. ευρώ εκ των οποίων τα 7,5 εκατ. ευρώ θα προκύψουν από το ευνοϊκό καθεστώς είσπραξης των ληξιπρόθεσμων οφειλών για τα Ναυπηγεία Σύρου και άλλα 5 εκατ. ευρώ από την αναστολή λήψης αναγκαστικών μέτρων στις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο ναυπηγικό τομέα.

Παράλληλα, με την ίδια τροπολογία αναστέλλονται μέχρι τις 30 Ιουνίου 2017 όλες οι πράξεις διοικητικής ή αναγκαστικής εκτέλεσης για τις συγκεκριμένες οφειλές, κάθε ποινική δίωξη σε βάρος των υπευθύνων (φυλάκιση ή χρηματική ποινή) και παράλληλα παρατείνεται μέχρι τις 30 Ιουνίου 2015 (έληξε στις 31.12.2013) η προθεσμία αναστολής λήψης αναγκαστικών μέτρων κατά επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στους τομείς ναυπήγησης, μετατροπής, επισκευής και συντήρησης πλοίων για οφειλές προς το ΙΚΑ και λοιπούς ασφαλιστικούς φορείς που εποπτεύονται από το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης. 

http://www.koutipandoras.gr/

Η Δημοκρατία μίλησε…

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Η Δημοκρατία μίλησε… Ας δούμε πως: 

Η αποχή από τις κάλπες των ευρωεκλογών ανήλθε στην Σλοβακία στο 87%. Στην Τσεχία 80,5%. Στην Πορτογαλία 65,5%. Στην Βρετανία 64%. Στην Ολλανδία 63%. Στην Ισπανία 55,3%. Στην Γερμανία 52%. Στην Αυστρία 55%. Στην Πολωνία 77%. Στην Ουγγαρία 71%. Στην Κροατία 76%. Στην Σλοβενία 79%. Στην Ρουμανία 65%. Στην Λετονία 70%. Στην Σουηδία και στην Ιρλανδία 49%. Στην Κύπρο 58%. Από το σύνολο των 28 κρατών – μελών της ΕΕ η αποχή ξεπέρασε το 50% στις 20 από αυτές. Η αποχή ξεπέρασε το 40% στις 24 από τις 28 χώρες… 

Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Στις ευρωεκλογές του 2009, σε όλες τις χώρες της ΕΕ το «κόμμα» που και τότε είχε κερδίσει ήταν η αποχή. Στο σύνολο των χωρών της ΕΕ το ποσοστό των Ευρωπαίων ψηφοφόρων που δεν είχαν προσέλθει να ψηφίσουν είχε ανέλθει και τότε στο 57%. Όπως την Κυριακή έτσι και στις προηγούμενες ευρωεκλογές, η αποχή σχημάτισε πανευρωπαϊκή «κυβέρνηση» και μάλιστα... αυτοδύναμη.

Αυτή είναι η πραγματική σχέση των λαών με την «Ευρώπη των λαών». Το κλαμπ των Μπαρόζο, των Ρομπάι, των Ολι Ρεν, το κονκλάβιο των επιτροπάτων και των διευθυντηρίων, είναι προφανές ότι δεν διαθέτει επί της ουσίας καμία «νομιμοποιητική» βάση. Το «δικαίωμά τους» να ορίζουν πρωθυπουργούς (βλέπε: Κάννες), να συντάσσουν Μνημόνια, να χρηματοδοτούν τράπεζες και να επιβάλουν λιτότητα, δεν απορρέει από καμία λαϊκή έγκριση.

Η απάντηση της… Δημοκρατίας σε όλα αυτά είναι απλή στην διατύπωσή της και σαφέστατη στην κυνικότητά της: «Ε, και;». Τουτέστιν, όπως η αποχή στις ευρωεκλογές του 2009 σε τίποτα δεν εμπόδισε την ΕΕ να κηρύξει μνημονικές πολιτικές διαρκείας για όλες τις χώρες και όλους τους λαούς της ΕΕ, έτσι και η αποχή της Κυριακής δεν πρόκειται να εμποδίσει το ιερατείο των Βρυξελλών να εγκαθιστά τρόικες, μηχανισμούς επιτήρησης και πολιτικές που ισοδυναμούν με «δάκρυα και αίμα».

Η αποχή, επομένως, έχει πάψει από καιρό να αποτελεί εκείνο το «εύγευστο φρούτο», όπως κατά καιρούς ισχυρίζονταν διάφοροι τάχα μου «αντισυστημικοί» και «αντικομφορμιστές» της πλάκας. Ισα ίσα, με αυτό το (αμερικάνικο) φρούτο είναι που οι πολυεθνικές κυβερνούν την Αμερική εδώ και δεκαετίες. Στις ΗΠΑ, που οι Πρόεδροί τους εκλέγονται μόλις από τους μισούς των... μισών που προσέρχονται στις κάλπες, τα 100 εκατομμύρια των φτωχών, των ανέργων, των ανασφάλιστων που συρρέουν στις ουρές των συσσιτίων, διαρκώς αυξάνονται.

Η εκλογική αποχή θα μπορούσε να είναι και χρήσιμη πολιτικά; Ναι, αλλά μόνο υπό μια προϋπόθεση: Ότι θα αποτελούσε την πολιτική εκείνη τακτική που, σε συγκεκριμένες συνθήκες, θα κλόνιζε το καθεστωτικό οικοδόμημα ή θα συγκέντρωνε δυνάμεις εναντίον του. Η συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης που επικρατεί στην ΕΕ δεν επιτρέπει μια τέτοια ανάγνωση σήμερα. Αντίθετα, στην παρούσα κατάσταση, πρόκειται για μια άσφαιρη διαμαρτυρία βγαλμένη από το θερμοκήπιο του «οχαδερφισμού». Είναι «ψήφος» υπέρ της ξεστρατισμένης «εξέγερσης» του καναπέ, της ισοπέδωσης και της μοιρολατρίας. Μια τέτοια πολιτική συμπεριφορά, κινείται ανάμεσα στην αιχμαλωσία στην «ιλουστρασιόν» όχθη της αποξένωσης, από την μια μεριά, και στην ανώδυνη για το σύστημα εκτόνωση της συσσωρευμένης οργής, από την άλλη.

(Παρένθεση: Φυσικά, δεν αρκεί να ψηφίζεις. Σημασία, έχει και το τι ψηφίζεις. Που πάει να πει ότι αν «τσιμπήσεις» στα φληναφήματα περί «καταγγελτικής» ψήφου γενικώς και αορίστως, ψηφίζοντας τους ναζί, τους φασίστες των υπονόμων –θέμα στο οποίο θα επανέλθουμε αύριο- ή τους ένοικους των «ρετιρέ» της ίδιας συστημικής «πολυκατοικίας», τότε, ψηφίσεις δεν ψηφίσεις, την ίδια τρύπα στο νερό θα κάνεις)

Η αποχή, που το κυρίαρχο σύστημα την διαχειρίζεται προς όφελός του, ούτε «ελευθεριακή» στάση συνιστά, ούτε «αντιπατερναλιστικούς» δρόμους ανοίγει, όπως λανσαρίστηκε στο παρελθόν από τους «προχωρημένους» του «λαιφ στάιλ». Η «ελεύθερη» επιλογή της αποχής είναι, τελικά, μια κατευθυνόμενη επιλογή που διδάσκεται 365 μέρες το χρόνο από μια Δημοκρατία που της αρκεί η τυπική της «νομιμοποίηση». Εν προκειμένω η αποχή «ψηφίζει». Και στις σημερινές συνθήκες, η αποχή ψηφίζει υπέρ των ισχυρών του συστήματος και όχι εναντίον τους.

Το πολιτικό σύστημα που κόβει μισθούς και συντάξεις, που ναρκοθετεί το μέλλον της νέας γενιάς παράγοντας μια καθημερινότητα «γκρίζα» και μίζερη, δεν είναι φυσικά αφελές. Δεν περιμένει την πάνδημη έγκριση και το ολόθερμο χειροκρότημα για όσα δεινά προκαλεί στα θύματά του. Επομένως, για εκείνες τις λαϊκές μάζες που δεν μπορεί να προσεταιριστεί, να εγκλωβίσει, να εξαπατήσει μέσω των εκβιασμών, των απειλών και των διλημμάτων, έχει επεξεργασμένη τακτική: Την τακτική της «ουδετεροποίησής τους».

Όμως, αυτή η δήθεν «ουδετερότητα» στην οποία οδηγούνται οι υπνωτισμένοι από τις θεωρίες του «όλοι ίδιοι είναι» και του «τίποτα δεν αλλάζει», όχι μόνο δε συνιστά απόρριψη των υπευθύνων για τα κακώς κείμενα, αλλά μετατρέπεται και στον πιο «χρήσιμο» στυλοβάτη τους. «Ουδετερότητα» δεν υπάρχει ποτέ και για τίποτα. Πολύ δε περισσότερο σε συνθήκες κοινωνικών αναμετρήσεων και ταξικών διαφοροποιήσεων, η υποτιθέμενη «ουδετερότητα» είναι μια στάση και μια θέση που, εξ αντικειμένου, αθροίζεται με την πλευρά εκείνου που κρατά το μαστίγιο.

Η αποχή λειτούργησε και σε αυτές τις ευρωεκλογές σαν «απόχη», με την οποία το κατεστημένο παθητικοποιεί και σε μεγάλο βαθμό εξουδετερώνει κοινωνικά στρώματα που «την πατάνε» και, αντί της αντίστασης, σπρώχνονται σε μια πολύ βολική για το κατεστημένο παραίτηση ή ανοχή. Γράφει κάπου ο Ενγκελς ότι οι εκλογές είναι ένας δείκτης πολιτικής ωριμότητας της εργατικής τάξης. Δεν συνιστά αυθαιρεσία κατά τη γνώμη μας να υποστηρίξουμε ότι η αποχή συνιστά ένα δείκτη με τον οποίο η άρχουσα τάξη μετρά τον βαθμό αδρανοποίησης που έχει επιτύχει επί των θυμάτων της. 

Δεν αμφισβητούμε ότι ένα μέρος του κόσμου που απέχει από τις εκλογές με αυτόν τον τρόπο εκδηλώνει τη δυσαρέσκειά του απέναντι σε όσους του «μαυρίζουν» τη ζωή. Ότι απορρίπτει τους άλλους που είναι ανίκανοι να κάνουν κάτι για να την βελτιώσουν. Ότι με τη στάση του αυτή φωνάζει για την ανάγκη του να ανοίξει ένας δρόμος έμπνευσης, ελπίδας και προοπτικής για να τον περπατήσει. Δεν το αμφισβητούμε: Όταν η πολιτική μετατρέπεται σε συνώνυμο της αρπαχτής, της δημαγωγίας, των «θα», των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων, του μαυρογιαλουρισμού. Όταν σαν πολιτική λογίζεται η πασαρέλα του τίποτα, η ίντριγκα, η διαχείριση της διαφθοράς, η τέχνη του ψεύδους, η αποθέωση της βλακείας, η φωταψία της υποκρισίας και του εξυπνακισμού, τότε ο αναχωρητισμός από τα κοινά αρχίζει να μοιάζει με «κίνηση διαφυγής».

Όμως, η αποχή μπορεί να μοιάζει με «κίνηση διαφυγής», αλλά - όταν ειδικά συνιστά έκφραση παραίτησης - δεν είναι. Στην πραγματικότητα είναι ομηρία στον «μονόδρομο» του «φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα». Είναι εγκλωβισμός στα κηρύγματα που πριμοδοτούν την ιδιώτευση, το «δε βαριέσαι», το «έλα τώρα καημένε», το «δε βγαίνει τίποτα», το «ασχολήσου με την πάρτη σου».

Και όσο ο «απέχων» (από την κάλπη, από την απεργία, από την διαδήλωση, από την συγκέντρωση) θα (νομίζει ότι) ασχολείται με την πάρτη του, κάποιοι άλλοι - αυτοί που τον στείλανε στον «καναπέ» του - θα συνεχίζουν να ασχολούνται μαζί του, στο όνομα της Δημοκρατίας...

 http://www.enikos.gr/

 

Ο Πούτιν ιδρύει την Ευρωασιατική Οικονομική Ένωση

Την 1η Ιανουαρίου του 2015 θα τεθεί σε ισχύ η συμφωνία ίδρυσης της Ευρωασιατικής Οικονομικής Ένωσης (EAWU). Την συμφωνία υπογράφουν την Πέμπτη οι Πρόεδροι της Ρωσίας, της Λευκορωσίας και του Καζακστάν, στην πρωτεύουσα του τελευταίου, Αστάνα. 

Ο Πρόεδρος της Ρωσίας, Βλάντιμιρ Πούτιν, είχε προαναγγείλει ήδη την Ένωση, έχοντας χαρακτηρίσει την κατάρρευση της Σοβιέτικής Ένωσης ως την μεγαλύτερη γεωπολιτική καταστροφή του 20ου αιώνα. Η επίσπευση της υπογραφής της συμφωνίας συνδέεται με την ουκρανική κρίση, σύμφωνα με την Deutsche Welle.

Ο Πούτιν παρουσιάζοντας το σχέδιο, ως το «αντίπαλο δέος» της ΕΕ, είχε προσπαθήσει να κερδίσει στο παρελθόν το Κίεβο. Στο τέλος του 2013, ο τότε Πρόεδρος, Βίκτωρ Γιανουκόβιτς αρνήθηκε να υπογράψει τη συμφωνία σύνδεσης της Ουκρανίας με την ΕΕ με αποτέλεσμα να ξεσπάσει το Κίνημα της Ευρώπης και τα όσα ακολούθησαν.

Τώρα οι Ρωσία, Λευκορωσία και Καζακστάν, μετά την τελωνειακή σύνδεση του 2010 ενισχύουν την ένωσή τους και πολιτικά. «Η Ρωσία, χωρίς τη δική της ταχείας αναπτυσσόμενης ομάδας ενσωμάτωσης δεν μπορεί να θεωρείται μεγάλη δύναμη», δήλωσε στην DW ο Αντρέι Σουζντάλτσες από το Business School HSE της Μόσχας, ενώ ο Βλάντιμιρ Ζαριχίν, από το Ινστιτούτο GUS, σημείωσε ότι «δεν πρόκειται για την αναβίωση της σοβιετικής αυτοκρατορίας αλλά πολύ περισσότερο για τις προσπάθειες των συμμετεχουσών χωρών, που πορεύονται προς την οικονομία της αγοράς, να δημιουργήσουν ένα όσο το δυνατόν πιο μεγάλο και πιο αποτελεσματικό κοινό οικονομικό χώρο».

«Μια από τις αφορμές για τη σύσταση της Ευρωασιατικής Οικονομικής Ένωσης», συνεχίζει ο Ζαριχίν, «είναι ότι δεν προχωρά η οικονομική συνεργασία ανάμεσα στην ΕΕ και τη Ρωσία. Καθυστέρησε για πολλούς λόγους χωρίς αμφιβολία γιατί οι ΗΠΑ βλέπουν με ζήλεια μια τέτοια ιδέα. Έτσι η Ρωσία αποφάσισε να ακολουθήσει ένα δικό της πρόγραμμα ενσωμάτωσης, εφόσον έχει γίνει πλέον σαφές ότι η παγκοσμιοποίηση οδηγεί στη σύμπτυξη μεγάλων οικονομικών ομάδων, όπως η Mercosur στη Λ. Αμερική ή η NAFTA, στον αμερικανικό βορρά».

Ο διευθυντής του φιλελεύθερου Ινστιτούτου Gaidar, Σεργκέι Πρισόντκο, τονίζει ότι «για πολλές επιχειρήσεις της Ρωσίας, του Καζακστάν και της Λευκορωσίας οι άριστες σχέσεις με τη Μόσχα από την εποχή της Σοβ. Ένωσης αποτελούν τη μόνη δυνατότητα διεθνούς συνεργασίας. Με άλλα λόγια κανείς άλλος δεν θέλει τα προϊόντα μας, εκτός από τους παραδοσιακούς μας εταίρους».

Ο ίδιος σημειώνει ωστόσο ότι «η απουσία της Ουκρανίας θα γίνει αισθητή, αλλά το πρόβλημα ξεπερνιέται. Εκείνο που προκαλεί μεγαλύτερη ανησυχία είναι πως οι νυν χώρες και οι υπό ένταξη, όπως το Κιργιστάν και η Αρμενία, έχουν διαφορετικό ρυθμό ανάπτυξης, τόσο στον οικονομικό όσο και στον πολιτικό τομέα».

Όμως, τόσο ο Πρισόντκο όσο και ο Σουζντάλτσες τονίζουν ότι τόσο η τελωνειακή ένωση όσο και μετεξέλιξή της σε Ευρωασιατική Οικονομική Ένωση βασίζεται στη συνεργασία και στη συμβατότητα με την ΕΕ και όχι στην απομάκρυνση και αποξένωση. 

http://tvxs.gr/
 

«Έφαγαν» τα λεφτά για το κτηματολόγιο

Ρίχνουν στα βράχια το Εθνικό Κτηματολόγιο, ακολουθώντας προδιαγεγραμμένη πορεία πλήρους απαξίωσης και διάλυσης του «μεγαλύτερου από τα μεγάλα έργα», συνολικού ύψους άνω του 1 δισ. ευρώ.

Στόχος τους να οδηγηθούν η υλοποίηση του Κτηματολογίου και ο έλεγχος της δημόσιας και ιδιωτικής ακίνητης περιουσίας, με εξασφαλισμένους πόρους από τα τέλη των ιδιοκτητών ακινήτων σε ιδιωτικά χέρια, μέσω ΤΑΙΠΕΔ.

---

Οι αλλεπάλληλες πανηγυρικές ανακοινώσεις του υπουργού Περιβάλλοντος Γιάννη Μανιάτη ότι δρομολογείται η ολοκλήρωση του Κτηματολογίου καταρρέουν σαν χάρτινος πύργος, καθώς όλα τα έργα κτηματογράφησης έχουν «παγώσει», η εταιρεία του Κτηματολογίου, που μετά την κατάργηση της ΟΚΧΕ Α.Ε., με νόμο στη Βουλή μετονομάστηκε σε ΕΚΧΑ Α.Ε., έχει προβεί σε στάση πληρωμών έναντι των πελατών και προμηθευτών της, ενώ άρχισαν να μπαίνουν λουκέτα σε κτηματολογικά γραφεία, αρχής γενομένης από περιοχές των βορείων προαστίων της Αττικής.

Παράλληλα, η νέα διοίκηση, με επικεφαλής τον Ηλία Λιακόπουλο, πρώην περιφερειάρχη Αττικής, κομματικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, που έπειτα από επεισοδιακό αποκεφαλισμό της προηγούμενης διοίκησης υπό τον Δ. Καλουδιώτη της ΔΗΜΑΡ τοποθέτησε ο Γιάννης Μανιάτης στην κορυφή της ΕΚΧΑ Α.Ε. τον περασμένο Μάρτιο για «να επιταχύνει την υλοποίηση του έργου», είναι μετέωρη. Για λόγους που ουδείς αρμόδιος είχε την ευαισθησία και ευθύνη να ανακοινώσει επισήμως αλλά είναι γνωστοί στους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» και αφορούν τη νομιμότητα της σύνθεσης και των αποφάσεών της, η νέα διοίκηση της ΕΚΧΑ Α.Ε. μέσα στον Απρίλιο σταμάτησε να συνεδριάζει, με αποτέλεσμα να «παγώσει» οποιαδήποτε λήψη απόφασης και δη των θεμάτων που αφορούν στις τρέχουσες μελέτες (Κτηματογραφήσεων, Κατάρτισης Δασικών Χαρτών, Ιδρυσης και Λειτουργίας Οριστικών Κτηματολογικών Γραφείων).

Υφαρπαγή

Το μεγάλο μυστικό που κρύβεται πίσω από το ναυάγιο του Κτηματολογίου είναι ότι η κυβέρνηση και το υπουργείο Οικονομικών, με πρωτοβουλίες του υπουργού Γιάννη Στουρνάρα, έχουν κάνει ήδη ρεσάλτο στον κουμπαρά της ΕΚΧΑ Α.Ε., υφαρπάζοντας συνολικό ποσό 250 εκατομμυρίων ευρώ, δηλαδή το σύνολο των αποθεματικών της εταιρείας, το οποίο ενέγραψε στο «πρωτογενές πλεόνασμα». Πρόκειται για χρήματα που πλήρωσαν οι πολίτες, καταβάλλοντας 35 ευρώ ανά δικαίωμα, με τις δηλώσεις ιδιοκτησίας το 2008 στα αστικά κέντρα.

Χρήματα τα οποία σύμφωνα με το νόμο προορίζονται αποκλειστικά και μόνον για τη χρηματοδότηση της επέκτασης και ολοκλήρωσης του έργου. Παράλληλα, λόγω της κακοδιαχείρισης του απώτερου αλλά και αστοχίες του πρόσφατου παρελθόντος υπάρχει σοβαρότατο πρόβλημα εμπλοκής της χρηματοδότησης του έργου, μέσω του ΕΣΠΑ. Πρόβλημα το οποίο αν δεν αντιμετωπιστεί οριστικά, δημιουργεί χρηματοδοτικό κενό στην ολοκλήρωση του έργου και τη δρομολόγηση των μελετών κτηματογράφησης νέας γενιάς.

Τεχνητή ευφορία

Τελικά δύο επιστημονικοί σύλλογοι, των τεχνικών επιστημόνων και των δικηγόρων της εταιρείας του Κτηματολογίου (ΕΣΤΕΚ και ΣΥΔΙΚ, αντιστοίχως), αφού άφησαν να περάσουν οι εκλογές, έφεραν στο φως, με χθεσινή κοινή ανακοίνωσή τους το πλήρες αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει το Κτηματολόγιο και η ΕΚΧΑ Α.Ε. Πρέπει να σημειωθεί ότι προηγήθηκε πολύμηνη τεχνητή αισιοδοξία για την πορεία του έργου και ότι επιβλήθηκε σιωπή σε αγαστή συνεννόηση, μεταξύ της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Περιβάλλοντος και των εμπλεκόμενων μελετητών, εργαζομένων και άλλων παραγόντων εντός και εκτός ΕΚΧΑ Α.Ε., στο όνομα της δήθεν προστασίας του έργου, από δημοσιογραφικές αποκαλύψεις και πολιτικές παρεμβάσεις, μεταξύ αυτών κυρίως η «Ε», η οποία έχει προειδοποιήσει για το ναυάγιο του Κτηματολογίου, με αλλεπάλληλα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ.

- «Προκαλεί, εύλογα, κατάπληξη ότι τα έργα του Κτηματολογίου που τα θέλουν όλοι -από τον απλό πολίτη μέχρι την κυβέρνηση, αποτελούν δε και μνημονιακή υποχρέωση της χώρας,- τελματώνουν, χωρίς να γνωρίζουμε το γιατί!», αναφέρεται στην ανακοίνωση των ΕΣΤΕΚ και ΣΥΔΙΚ, ενώ για την υφαρπαγή των 250 εκατομμυρίων ευρώ από την ΕΚΧΑ Α.Ε. και την εγγραφή του ποσού στο «πρωτογενές πλεόνασμα» σημειώνεται με νόημα: «Αναρωτιέται κανείς, αν τα ανταποδοτικά τέλη που εισπράχθηκαν και εισπράττονται ακόμα από τους πολίτες διατίθενται για τους εκ του νόμου σκοπούς ή διατίθενται προς εξυπηρέτηση αλλότριων και άσχετων με τα έργα του Κτηματολογίου σκοπούς».

Στη συνδικαλιστική ανακοίνωση, αφού παρουσιάζεται το τέλμα στο οποίο έχουν περιέλθει το έργο του Κτηματολογίου και η ΕΚΧΑ Α.Ε., επισημαίνεται ότι «τα έργα του Κτηματολογίου είτε είναι αυτοχρηματοδοτούμενα με κύριους πόρους τα έσοδα από την καταβολή του παγίου τέλους κτηματογράφησης από τους πολίτες είτε έχουν ενταχθεί και χρηματοδοτούνται από το ΕΣΠΑ». Η ανακοίνωση συνεχίζει τονίζοντας ότι «τη δεδομένη στιγμή υφίσταται ο πραγματικός κίνδυνος της αδυναμίας ανάθεσης των προγραμματισμένων για το τρέχον έτος συμβάσεων αλλά και της παύσης εργασιών των ήδη υπό εκτέλεση έργων, ενδεχόμενα γεγονότα που θα επιφέρουν καθυστέρηση στο σύνολο του έργου.

Κυρίως όμως θα πλήξουν την αξιοπιστία του ελληνικού Δημοσίου σχετικά με τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει έναντι των Ελλήνων πολιτών, των πελατών του, των προμηθευτών του αλλά και έναντι των δανειστών του, με τους οποίους, μάλιστα, σε συνεργασία με την Task Force, η εταιρεία «ΕΚΧΑ Α.Ε.» έχει ήδη ολοκληρώσει το σχεδιασμό και την οργάνωση της λειτουργίας της (Project Management), προκειμένου να επιτύχει χρονικά τους στόχους της».

Τέλος, οι συνδικαλιστές σημειώνουν στην ανακοίνωσή τους πως «με δεδομένο ότι τα έργα του Κτηματολογίου έχουν μπει σε τελική τροχιά υλοποίησης και ολοκλήρωσής τους, εντός του χρόνου που προβλέπεται στο μνημόνιο, όπως και ο ίδιος ο υπουργός ΠΕΚΑ έχει πει σε συνέντευξη Τύπου, αναρωτιέται κανείς γιατί και από ποιους δημιουργούνται συνεχώς εμπόδια που οδηγούν στην απαξίωση του έργου και της εταιρείας που τα διαχειρίζεται», τονίζοντας ότι περιμένουν επίσημες απαντήσεις.

Πηγή: enet.gr

Η Γλώσσα της Αλήθειας

Είναι αλήθεια πως όλοι μας, θέλαμε καλύτερη επίδοση από τον Συριζα, απ’ αυτήν που τελικά κατάφερε!

Όχι φυσικά για να μπει κι αυτός στο πάνθεον των «πρωταθλητών» της χώρας, που έτσι κι αλλιώς μπήκε, αλλά επειδή δεν πάει άλλο!

Ξεκληρίζεται ένας λαός! Διαλύεται μια χώρα! Δεν πάει άλλο!

Ας προσπαθήσουμε να δούμε, αν γινόταν καλύτερα!

Το 2010, ένας εγκάθετος απατεώνας με προδοτικά χαρακτηριστικά, σόκαρε ένα ολόκληρο έθνος, με το απίστευτο άλμα του από το «λεφτά υπάρχουν», στο ΔΝΤ!

Τι πιο φυσικό, από την άγρια ανατροπή ενός τέτοιου καθάρματος, την ίδια κιόλας μέρα;

Ξέρουμε όμως καλά, πως τέτοια ανατροπή δεν έγινε και ξέρουμε ακόμα καλύτερα, τους λόγους που δεν έγινε!

Αντίθετα, η ανατροπή του έγινε λίγο καιρό αργότερα, όχι όμως απ’ τον λαό που νομιμοποιούνταν για κάτι τέτοιο, αλλά από το «ιερατείο» των Βρυξελλών, που ήθελε στη θέση του κάποιον καταλληλότερο, για να υλοποιήσει την γενοκτονία!

Το «ιερατείο» μάλιστα, φρόντισε να βρει τους ΔΥΟ επόμενους υπηρέτες του, ώστε να μακροημερεύσει και ολοκληρωθεί η γενοκτονία που είχε σχεδιάσει!

Ανέλαβε λοιπόν ο πρώτος[Παπαδήμος] και ούτε τότε είχαμε ανατροπή!

Το αντίθετο συνέβη, αφού αποσύρθηκαν από δρόμους και πλατείες οι χιλιάδες αυθόρμητοι αγανακτισμένοι, που ένα σημαντικό μέρος απ’ αυτούς, μέσα από ένα κατάλληλο φορέα θα είχε αποκτήσει οργάνωση, σχέδιο, όραμα και στόχους ιεραρχημένους.

Ο φορέας αυτός αποδείχτηκε πως δεν υπήρχε και ο Παπαδήμος και τα «σκυλιά» του έκαναν πάρτυ.

Τελικά ο μόνος φορέας που ωφελήθηκε εκείνη την εποχή, ήταν η Χρυσή Αυγή!!

Η κόλαση γινόταν τρόπος ζωής, για ολοένα και περισσότερους Έλληνες, αυτό όμως λίγο ενδιέφερε τον δεύτερο εκλεκτό δωσίλογο των Βρυξελλών, τον Αντωνάκη Σαμαρά, που συνέχιζε να πιπιλάει το μαντζούνι περί «λάθους μίγματος» και να μην κουράζεται να υποδύεται το ρόλο του «αντιμνημονιακού»!

Έκανε τα πάντα για να διαλύσει τον μεγάλο Θίασο, που συναποτελούσαν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ, ώστε να συνεχίσει μόνος τις θλιβερές παραστάσεις!

Τα κατάφερε και οδεύσαμε προς τις εκλογές του Μάη του 2012.

Ένα μεγάλο τμήμα του λαού όμως, ήξερε πολύ καλά που το πήγαινε ο Αντωνάκης Δέλτα και έψαξε «όχημα» για να τον σταματήσει.

Ήξερε πως στην πραγματικότητα δεν υπήρχε τίποτα, κάτι όμως έπρεπε να βρει και το βρήκε! Με μισή καρδιά, αλλά το βρήκε!!

Το όνομα αυτού ΣΥΡΙΖΑ. Ποιος όμως ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ;

«Παιδί» της διάσπασης του «Κ»ΚΕ το 1968, που δεν γύρισε ποτέ να κοιτάξει η κοινωνία, μέχρι το αλήστου μνήμης 1989!

Μεγάλωσε λίγο τότε, χάρη και στο συνεταιρισμό που έκανε με το «Κ»ΚΕ, τα έκαναν μαζί μαντάρα ως προς τις τακτικές, το «Κ»ΚΕ ξαναδιασπάστηκε και στην ανανεωτική Αριστερά έμειναν προίκα ο τίτλος «Συνασπισμός» και αρκετά στελέχη!

Δεν άργησε να επιστρέψει στις πολικές θερμοκρασίες, ως προς την απήχηση του στην Ελληνική κοινωνία και παρά τις έντονες και προς τη σωστή κατεύθυνση «πινελιές» που του πρόσθεσε ο Αλέκος Αλαβάνος, αυτή η απήχηση παρέμεινε πολύ περιορισμένη!

Βασικό αρνητικό χαρακτηριστικό αυτού του πολιτικού χώρου, αποτέλεσαν διαχρονικά τα στελέχη του!

Όχι γιατί ήταν τα χειρότερα, το αντίθετο! Επειδή ήταν τα καλύτερα!!

Επειδή από καταβολής του ο χώρος της Ανανεωτικής Αριστεράς, με όποιο όνομα, συγκέντρωνε τη μεγάλη πλειοψηφία των καλύτερων μυαλών αυτής της χώρας και ως εκ τούτου και οι διαδικασίες στο εσωτερικό του ήταν άκρως δημοκρατικές, σε αντίθεση με όλους τους άλλους πολιτικούς σχηματισμούς!

Δύσκολα εύρισκες Έλληνα πολίτη, να μη τους συμπαθεί!

Ελάχιστοι όμως τους ψήφιζαν!! Σε σημείο μάλιστα που οι άνθρωποι του Συνασπισμού, να καταφεύγουν κατά περιόδους σε ψυχολογικά τερτίπια, του τύπου «κοιτάξτε μας στα μάτια», για να καταφέρνουν με το ζόρι να μπαίνουν στη Βουλή!!

Βασική αιτία; Η γλώσσα! Ναι φίλοι μου, η γλώσσα!

«Τι ωραία που τα λέει;», θαύμαζε η νοικοκυρά και στις εκλογές ψήφιζε ΝΔ!

«Μόρφωση που την έχει ο κερατάς!», ζήλευε ο μάστρο-Κώστας και έριχνε το «βόλι» στον Παπανδρέου!

Γιατί;

Γιατί τους άρεσαν αυτά που έλεγαν, αλλά δεν καταλάβαιναν!!

Μ’ αυτά και μ’ αυτά φτάσαμε στον Μάη του 2012, αφού βέβαια προηγήθηκε η «μαγική» μετάβαση στην ηγεσία, από τον Αλαβάνο στον Τσίπρα!

Άλλοι την θεωρούν θετική και άλλοι αρνητική, δεν είναι όμως αυτό το θέμα μου σήμερα.

Ένα μεγάλο τμήμα λοιπόν του λαού μας έκανε την επιλογή του και οι έμποροι της χώρας και οι πάτρωνες τους στο εξωτερικό τη δική τους!

Πολέμησαν το μικρό κόμμα με κάθε μέσο, μα ποιο πολύ την προσπάθεια των Ελλήνων να ξεφύγουν από το στόμα του τέρατος!

Η νίκη τους Πύρρειος, αφού το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιούνη, εξακοντίσθηκε στο εκπληκτικό 27%! Εκπληκτικό για το συγκεκριμένο κόμμα, αλλά και για την εποχή!

Η γεύση που μας έμεινε γλυκόπικρη, αλλά το μεγάλο πρόβλημα το είχαν τα στελέχη του κόμματος, που κράταγαν στα χέρια το 27% και δεν ήξεραν τι να το κάνουν!

Όχι αγαπητοί φίλοι, δεν είναι περίεργο ούτε μεμπτό! Χρειάζεσαι το χρόνο σου για να μεταλλαχτείς από φιλολογικός σύλλογος «Παρνασσός», σε κόμμα εξουσίας!

Χρόνος όμως πολύς, στην πολιτική δεν υπάρχει και ακόμα περισσότερο στις συνθήκες που ζούμε!

Το τελευταίο αποδείχτηκε στις πρόσφατες εκλογές, αν και είχε δείξει τα σημάδια του και νωρίτερα.

Ναι πράγματι, οι Ευρωεκλογές έχουν τα δικά τους χαρακτηριστικά, που δεν επιτρέπουν τεράστια ποσοστά.

Ναι πράγματι, οι ψήφοι μοιράζονται σε πολλούς σχηματισμούς, με χαλαρή διάθεση.

Ναι πράγματι, είχαμε μεγάλη αποχή.

Η Χρυσή Αυγή πήρε υπέρογκο ποσοστό και πάνω απ’ όλα ο πόλεμος των τοκογλύφων, των εμπόρων και των φεουδαρχών, ήταν χειρότερος και από το 2012!

Και όμως! Το μόνο που δέχομαι σαν αιτιολογία είναι το τελευταίο κι αυτό όμως πρέπει να το πάρουμε απόφαση, γιατί θα είναι παντοτινό!

Όσο για τα άλλα;

Αν ζεις μέσα στην κοινωνία, ξέρεις πολύ καλά πως η μεγάλη διασπορά των ψήφων, η αποχή και η τρομερή αύξηση των ποσοστών της Χρυσής Αυγής, έχουν  κοινές αιτίες και κατά πλειοψηφία κοινή δεξαμενή ψήφων!

Ψήφων που προέρχονται από ανθρώπους απελπισμένους ,αγανακτισμένους, θολωμένους, θυμωμένους, που βλέπουν κάποιον[Συριζα] να τους κουνάει το χέρι από μακριά, αλλά δεν τον ένοιωσαν ποτέ δίπλα τους!

Ακούν κάποιον[Συριζα και πάλι] να κάνει αντιπολίτευση σ’ αυτούς που τους κατέστρεψε, με τον ίδιο τρόπο και τους ίδιους κανόνες αστικής ευγένειας, όπως πριν!

Που το δύσκολο λοιπόν να ψηφίσουν ένα μικρό και χωρίς καμιά προοπτική κόμμα, έτσι και μόνο για να αντιδράσουν;

Που το δύσκολο να γοητευτούν από τις «χειροπιαστές» αντιδράσεις, και την «τσαμπουκαλεμένη» γλώσσα της Χρυσής Αυγής;

Γιατί να μην απογοητευτούν από όλα τα κόμματα και να κάτσουν σπίτι ή να πάνε στη θάλασσα;

«Μα τι θες;», θα με ρωτήσει πιθανόν κάποιος… «Να βγούμε και μεις στο δρόμο και να δέρνουμε ανθρώπους ή να βρίζουμε σαν τους Χρυσαυγίτες»;

Όχι δεν θέλω αυτό, το πρόβλημα όμως φίλοι μου, είναι και πάλι η γλώσσα!

Η γλώσσα που δεν γίνεται κατανοητή ή δεν λέει αυτά που πρέπει να πει!

Λίγες μέρες πριν, ο Χριστόφορος Βερναρδάκης έγραψε στο twitter, απλά και κατανοητά, πως οι καναλάρχες με κυβέρνηση Συριζα, πρέπει να ξεχάσουν αυτά που ξέρουν, να ετοιμαστούν να πληρώσουν τα τεράστια χρέη τους στο κράτος και να ετοιμαστούν για καινούργιες αδειοδοτήσεις από μηδενική βάση!

Αυτή είναι η γλώσσα που καταλαβαίνει ο κόσμος!

Ξεχυθείτε λοιπόν φίλοι Συριζαίοι στις γειτονιές και στους τόπους δουλειάς και βρείτε άνεργους και υπαμειβόμενους, γυναίκες και γέρους, άρρωστους και απελπισμένους, νέους που δεν βλέπουν αύριο και μιλήστε τους συγκεκριμένα!

Θα σας δώσουμε αυτά, που θα πάρουμε από εκείνους.

Με ονόματα και διευθύνσεις! Αν τα πιστεύετε! Αν όχι, καλά κάνετε και δεν τα λέτε!

Αν όμως βασίζεστε στην έλλειψη εναλλακτικής λύσης και στην εξ ανάγκης ψήφιση σας από τον λαό, κάνετε μεγάλο λάθος!

Γιατί κυβέρνηση στη θέση των Σαμαροβενιζέλων μπορεί να γίνετε, χωρίς όμως λαό από πίσω ή γίνεστε σαν τα μούτρα τους ή πέφτετε! 

http://kaistriotis.blogspot.gr/

Δολοφονίες, όχι αυτοκτονίες!

Τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες όχι μόνο στον επίσημο πολιτικό λόγο, αλλά και στις καθημερινές συναναστροφές υπήρχε μια απαγορευμένη λέξη: η λέξη εξορία και τα παράγωγά της. Το φαινόμενο παρότι ήταν οικείο για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, ποτέ δεν συζητιόταν δημόσια.

ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και τα τελευταία τέσσερα χρόνια με τις αυτοκτονίες που έχουν φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα για την Ελλάδα, με τις επίσημες εκτιμήσεις να τις υπολογίζουν σε τουλάχιστον 2.500, αλλά στην πραγματικότητα το νούμερο να είναι κατά πολύ μεγαλύτερο. Ο συγκεκριμένος αριθμός υπολείπεται σημαντικά του πραγματικού ο οποίος αποκρύπτεται συστηματικά για πολλούς λόγους που αξιοποιούν και τις περιστάσεις υπό τις οποίες συνέβη το περιστατικό. Έτσι αν η μέθοδος που επέλεξε ο αυτόχειρας ήταν η πτώση από ταράτσα το περιστατικό καταγράφεται ως ατύχημα, αν επέλεξε την κατάποση φαρμάκων ως δηλητηρίαση, κοκ. Από το περιβάλλον του αυτόχειρα αποφεύγεται η αναφορά στην αυτοκτονία ως αιτία θανάτου για να αποφευχθεί ο στιγματισμός που αγγίζει μάλιστα τα όρια του διασυρμού αν το περιστατικό συνέβη σε χωριό ή λαϊκή γειτονιά, όπου η γνώμη του κοινωνικού περίγυρου βαραίνει περισσότερο. Η πρόσφατη δε χαλάρωση των κανόνων της εκκλησίας, που επιτρέπει την εξόδιο ακολουθία, ελάχιστα έχει συνεισφέρει στην αποδραματοποίηση του περιστατικού αποκαλύπτοντας πως το κοινωνικό υπόβαθρο ήταν αυτό που ανέκαθεν καθόριζε τους όρους πρόσληψης από την κοινωνία μιας αυτοκτονίας κι όχι η στάση της εκκλησίας.

Άκρα του …τάφου σιωπή

Η σημασία του κοινωνικού υπόβαθρου αποκαλύπτεται κι από μια άλλη οπτική γωνία: Αν δούμε την στάση της κυβέρνησης απέναντι στην επιδημία των αυτοκτονιών που τα τελευταία τέσσερα χρόνια, επί Μνημονίων δηλαδή, δεν έχουν μόνο οδηγηθεί στα ύψη σε σχέση με την προ Μνημονίων εποχή. Μια εξ ίσου θεαματική μεταβολή έχει συμβεί και στο προφίλ του μέσου αυτόχειρα καθώς στη θέση της διαταραγμένης ψυχικά κοπέλας των 20 και κάτι ετών έχει πλέον βρεθεί ο μεσήλικας άνδρας με διαταραγμένη …οικονομική ισορροπία. Καθόλου τυχαία έτσι, η σοβαρότερη προσπάθεια για να εξαφανιστεί η συζήτηση γίνεται από την ίδια την κυβέρνηση (για την ακρίβεια όλες τις Μνημονιακές κυβερνήσεις: του Παπανδρέου, του Παπαδήμου και του Σαμαρά) και τον φιλικό προς αυτή Τύπο.

Τα φερέφωνα των Μνημονίων κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να κρύψουν τον αριθμό των αυτοκτονιών όχι για να αποτρέψουν την μετάδοση του φαινομένου. Τα κίνητρα τους είναι πολύ πιο ιδιοτελή. Οι αυτοκτονίες απουσιάζουν από την δημόσια συζήτηση γιατί αποτελούν την μεγαλύτερη, την πιο ηχηρή διάψευση του «successstory». Τι τύχη θα είχαν για παράδειγμα οι κυβερνητικές μεγαλοστομίες για το πρωτογενές πλεόνασμα, οι διθύραμβοι για την έξοδο στις αγορές και το τέλος της κρίσης δίπλα ακόμη και στο άκουσμα της είδησης της αυτοκτονίας του 57χρονου μικρο-ομολογιούχου από τη Θεσσαλονίκη, στις 8 Μαΐου; Ο συγκεκριμένος μάλιστα ήταν ο 17ος ομολογιούχος που οδηγήθηκε  στην αυτοκτονία, λόγω των απωλειών που υπέστη από την ανταλλαγή των ομολόγων με το PSI τον Μάρτιο του 2012. Η πράξη του τινάζει στον αέρα τις ανέξοδες φλυαρίες που έλεγε ο Βενιζέλος μόλις τρεις μέρες μετά στη Θεσσαλονίκη, για «νέο αναπτυξιακό πρότυπο» και «για μια νέα  εθνική κοινωνική συμφωνία, που συστρατεύει όλες τις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου, του κέντρου και της περιφέρειας, της εργασίας, του επιχειρηματικού κόσμου και της κοινωνίας των πολιτών». Στην καλύτερη περίπτωση πρόκειται για επιχείρηση συγκάλυψης του μεγαλύτερου εγκλήματος που έγινε σε βάρος μιας κοινωνίας η οποία είδε την ανεργία μέσα σε πέντε χρόνια σχεδόν να τετραπλασιάζεται και το βιοτικό της επίπεδο να γίνεται τριτοκοσμικό, με τους μισθούς να μειώνονται κατά 40%. Στην πραγματικότητα και χωρίς εξωραϊσμούς οι προεκλογικές φανφάρες του Βενιζέλου και του Σαμαρά αποτελούν συνειδητή πολιτική εξαπάτηση της κοινωνίας και ρεκόρ μαυρογιαλουρισμού. Οι πιθανότητες μάλιστα να πετύχει για μια ακόμη φορά η εξαπάτηση της κοινωνίας αυξάνονται εκθετικά όσο συγκλονιστικές ειδήσεις, όπως η αυτοκτονία του 57χρονου, «θάβονται» από την ειδησεογραφία. Κι αυτό συμβαίνει κατόπιν εντολής, όχι τυχαία…

Έλλειψη ελπίδας

Η έκταση που έχουν λάβει οι αυτοκτονίες την εποχή του Μνημονίου δεν φανερώνουν, έστω σαν κορυφή του παγόβουνου, μόνο την δεινή κατάσταση στην οποία έχουν οδηγηθεί μέχρι τώρα εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες στις πόλεις και τα χωριά. Εκφράζουν και την απουσία ελπίδας. Αρκεί να αναλογιστούμε ότι στο παρελθόν υπήρξαν κι άλλες δραματικές ιστορικές συγκυρίες όπου δοκιμάζονταν οι αντοχές των ανθρώπων, για παράδειγμα κατά τη διάρκεια της γερμανικής (…στρατιωτικής) κατοχής. Ακόμη και τότε όμως η ελπίδα της απελευθέρωσης επέτρεπε την αισιοδοξία, άφηνε μια χαραμάδα φωτός να μπουν τα όνειρα για την επόμενη μέρα, επιτρέποντας στον κάθε πολίτη να θεωρεί τα βάσανά του πρόσκαιρα. Σήμερα απουσιάζει αυτή η προοπτική. Η συχνότητα με την οποία οι πολίτες καταφεύγουν στην αυτοχειρία αποκαλύπτει ότι παρά τον πληθωρισμό υποσχέσεων από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ οι περισσότεροι τουλάχιστον αντιλαμβάνονται ότι πρόκειται για κούφιες υποσχέσεις κι η φτώχεια με την υπερχρέωση και την ταπείνωση που τις συνοδεύει ήρθαν για να μείνουν.

Ταυτόχρονα, οι αυτοκτονίες φέρνουν στην επιφάνεια και την παντελή έλλειψη κοινωνικών δομών και κράτους πρόνοιας. Μια κατάσταση που επιδεινώθηκε ραγδαία με την διάλυση του ΕΟΠΥΥ από τον Άδωνη Γεωργιάδη που ως μοναδικό ζητούμενο είχε να μειωθούν οι δαπάνες για την υγεία κι έτσι να μπορούν πιο εύκολα Σαμαράς και Βενιζέλος να καμαρώνουν για την μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και την εμφάνιση πρωτογενούς πλεονάσματος, που κι αυτό ήταν αποτέλεσμα «δημιουργικής λογιστικής». Κι επίσης να έχουν την εύνοια της Τρόικας. Έτσι, τα σοβαρότατα προβλήματα που προκάλεσε η κρίση με την έλλειψη δουλειάς και τα δάνεια που έπρεπε σε κάθε περίπτωση να πληρωθούν για να μην χαθεί το σπίτι ή οποιαδήποτε άλλη εγγύηση (από την στιγμή που Σαμαράς και Βενιζέλος άναψαν το «πράσινο φως» για κατασχέσεις κατοικιών από την εφορία) οδηγήθηκαν σε παροξυσμό λόγω της καταστροφής ακόμη και των δομών αντιμετώπισης προβλημάτων ψυχικής υγείας που προϋπήρχαν και τώρα θα μπορούσαν να απορροφήσουν τους κραδασμούς. Αντί λοιπόν να ενισχύσουν οι Μνημονιακές κυβερνήσεις αυτούς τους μηχανισμούς, τους διέλυσαν για λόγους κόστους. Σαν να ετοιμάζεσαι για περίοδο με υψηλό κίνδυνο πυρκαγιών και να διαλύεις την Πυροσβεστική Υπηρεσία. Αυτό ακριβώς έκαναν Παπανδρέου, Παπαδήμος, Σαμαράς και Βενιζέλος, αναλαμβάνοντας τεράστια προσωπική και εγκληματική ευθύνη για την αλματώδη αύξηση των αυτοκτονιών.

Επίσης, η ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας είναι καθοριστική για τις χιλιάδες αυτοκτονίες γιατί από την αρχή της κρίσης επιχείρησαν να ενοχοποιήσουν τον κάθε έναν πολίτη αυτής της χώρας. Πίσω από τις πράξεις απελπισίας δεν υπάρχει μόνο η ανεργία, το αίσθημα της ντροπής αν δεν μπορεί ο γονιός να εξασφαλίσει ένα πιάτο φαΐ στα παιδιά του ή τα φροντιστήρια και η απουσία ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο. Πάνω και πίσω απ’ όλα αυτά υπάρχει το «μαζί τα φάγαμε» που μπορεί να χρεώνεται στον Πάγκαλο, στην πραγματικότητα όμως όλοι μαζί οι Μνημονιακοί πολιτικοί το είπαν απευθυνόμενοι στην κοινωνία: από τους «κηπουρούς» του Παπανδρέου (Λοβέρδο, Παμπούκη, κλπ.), μέχρι τους ακροδεξιούς του Σαμαρά (Βορίδη, Γεωργιάδη, κλπ.). Ο στόχος τους ήταν να ενοχοποιηθεί ο κάθε ένας μας προσωπικά, έτσι ώστε οι ίδιοι να εμφανίζονται όχι μόνο άμοιροι ευθυνών για τα δεινά που προκάλεσαν με την πολιτική δρακόντειας λιτότητας, αλλά κι ως σωτήρες. Προϋπόθεση επομένως για την δική τους πολιτική επιβίωση και σωτηρία ήταν να παραδοθεί όλη η κοινωνία στις Ερινύες κι οι πιο ευάλωτοι να θυσιαστούν…

Επομένως δεν πρόκειται για αυτοκτονίες, αλλά για συνειδητές και προσχεδιασμένες δολοφονίες με ηθικούς αυτουργούς τα Μνημόνια και τις πρόσφατες κυβερνήσεις…

http://leonidasvatikiotis.wordpress.com/

Αυτό το κάτι που δεν λέει κανείς. Του Πιτσιρίκου

Μετά τις ευρωεκλογές, οι πάντες έχουν πέσει με τα μούτρα στις αναλύσεις για την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, για το ποσοστό της Χρυσής Αυγής, για τον ανασχηματισμό, για το αν πρέπει να διεξαχθούν εθνικές εκλογές, για το μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα, αλλά όλοι αυτοί έχουν ξεχάσει κάτι:

Τέσσερα χρόνια μετά την χρεοκοπία της χώρας, κανένας πολιτικός δεν έχει οδηγηθεί στην Δικαιοσύνη, και η χώρα κυβερνάται ακόμα από τα δυο κόμματα που την κυβέρνησαν επί 40 χρόνια, την ξέσκισαν και συνεχίζουν να την ξεσκίζουν.

Οι Έλληνες πολίτες δεν είχαν την αξιοπρέπεια να στείλουν τους κλέφτες, τους ψεύτες και τους διεφθαρμένους πολιτικούς όχι στο δικαστήριο αλλά ούτε καν στα σπίτια τους.

Συνεχίστε τώρα τις αναλύσεις.

http://pitsirikos.net/ 

ΣΥΡΙΖΑ: Ναι στην κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών, αλλά η κυβέρνηση να παραιτηθεί αμέσως, αφού σήμερα κυβερνά χάρη σε αυτό το μπόνους

«Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα» – Οι όροι της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το «ναι» στην απλή αναλογική που φέρεται να προωθεί ο Ευάγγελος Βενιζέλος. 

Απίστευτο ελιγμό κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και ειδικά στον Ευάγγελο Βενιζέλο, που πρότεινε την κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών που προβλέπει ο εκλογικός νόμος για το πρώτο κόμμα.
Και μάλιστα, επιστρέφει με έναν εντυπωσιακό τρόπο την πρόκληση-πρόσκληση του ΠΑΣΟΚ για την κρίσιμη αυτή αλλαγή.

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δηλώνει μεν ότι αποδέχεται την κατάργηση του μπόνους, αλλά καλεί την κυβέρνηση να παραιτηθεί αμέσως, αφού σήμερα κυβερνά χάρη σε αυτό το μπόνους, το οποίο μάλιστα δεν δικαιούται και για ένα επιπλέον λόγο: ότι είναι πια δεύτερο κόμμα στην ελληνική κοινωνία, με βάση το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών!

«Η δική μας θέση παραμένει σταθερή. Θεωρούμε ότι δεν θα πρέπει να υπάρχει bonus εδρών. Εάν τώρα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ άλλαξαν γνώμη και λένε ότι δεν χρειάζεται το bonus στο πρώτο κόμμα, «ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα»: πρώτον, για να φέρουν το εν λόγω νομοσχέδιο στη Βουλή και, δεύτερον, για να παραιτηθεί η κυβέρνηση, διότι δεν έχει καμία λαϊκή νομιμοποίηση» δήλωσε ο Δημήτρης Στρατούλης, βουλευτής και μέλος της πολιτικής γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.

Και συνέχισε: «Η ΝΔ θα πρέπει να παραιτηθεί από τις 50 έδρες που έλαβε ως μπόνους στις προηγούμενες εκλογές. Κυβερνά σήμερα με καλπονοθευτικό τρόπο».

Αλλά και ο εκπρόσωπος Τύπου, Πάνος Σκουρλέτης, κινήθηκε σε αυτό το πνεύμα, πηγαίνοντας τη συζήτηση σε ένα γενικότερο θεσμικό επίπεδο: «Εμείς το αντιμετωπίζουμε στη βάση αρχών. Είμαστε παγίως υπέρ της απλής και ανόθευτης αναλογικής. Στη βάση μιας τέτοιας πρότασης όλα τα συζητάμε. Αλλά μιας τέτοιας πρότασης! Είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε μια συζήτηση για την καθιέρωση ενός πάγιου συστήματος απλής αναλογικής συνταγματικά κατοχυρωμένης».

Σε κάθε περίπτωση, ο ΣΥΡΙΖΑ θα κινηθεί ανάμεσα σε δύο γραμμές: πρώτον, δεν θα αρνηθεί ποτέ να συζητήσει για ένα αίτημα, που διατυπώνει πάγια εδώ και δεκαετίες. Και, δεύτερον, δεν θα το συζητήσει ποτέ στη βάση μιας πρόσκαιρης πολιτικής σκοπιμότητας, παρά θα ζητήσει θεσμικές εγγυήσεις ότι πράγματι αυτό το νέο σύστημα θα είναι η απλή και άδολη αναλογική και θα θεσμοθετηθεί με συνταγματική αλλαγή, ώστε να μην γίνει κουρέλι στην πρώτη ευκαιρία.

Επιπλέον, ο ΣΥΡΙΖΑ σχολιάζει πολιτικά και την κίνηση του κ. Βενιζέλου, μιλώντας για ηττοπάθεια και ομολογία από μέρους της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ ότι τον πρώτο λόγο στο νέο πολιτικό σκηνικό μετά τις ευρωεκλογές, τον έχει πλέον ο Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

«Ξέρουν ότι χάνουν και καταφεύγουν σε κάθε μέσο, για να αποφύγουν την ήττα» λένε στην Κουμουνδούρου για τα κυβερνητικά κόμματα. 


ΠΗΓΗ:
planetnews.gr

 

Κυβέρνηση Δέκα Μικρών Αδώνιδων

Ξημέρωσε και η τρίτη ημέρα μετά το πέρας των εκλογών, και όπως είναι αναμενόμενο έχει ανοίξει η κουβέντα του μηνύματος των εκλογών. Και από τη στιγμή που η ερμηνεία Τσίπρα, διεθνούς τύπου και Βενιζέλου του 2009 περί δυσαρμονίας με την κοινωνία αφήνει τα εκδοτικά συγκροτήματα και τους λοιπούς εργολάβους παγερά αδιάφορους, τα μάτια όλων στρέφονται στον ανασχηματισμό που θα επιχειρήσει ο Αντώνης Σαμαράς, λίγο πριν πέσει με κρότο.

Η μάχη της επόμενης ημέρας έχει ήδη ξεκινήσει με φωνές να αρχίζουν να ακούγονται από όλες τις πλευρές.

Ο Φαήλος Κρανιδιώτης, εκπροσωπώντας την ακροδεξιά κλίκα του πρωθυπουργού έπιασε στασίδι στα κανάλια και διαλαλεί το μήνυμα των εκλογών, που δεν είναι άλλο από την απαίτηση για περισσότερη Δεξιά. Αν ήταν σε φόρμα στην εμφάνισή του στο κανάλι του Αλαφούζου θα μιλούσε τους κινδύνους  κομμουνιστοποίησης της Ελλάδος, αλλά ίσως είναι λίγο νωρίς γι’ αυτή τη θεωρία. Πιθανότατα λίγο πριν τις επόμενες εκλογές

Από την άλλη υπάρχουν οι δηλώσεις της Ντόρας, που έκανε λόγο για το μικρό μέγεθος της Νέας Δημοκρατίας. Αλλά και η “σιωπηλή” στήριξη Καραμανλή,παράλληλα όμως με τις προηγούμενες διαρροής περί προβληματισμού των καραμανλικών για την ακροδεξιά ατζέντα. Τα δύο θηρία (τι γράφω ο γίγαντας) της παράταξης έχουν ήδη αρχίσει να μουρμουράνε. Μπορεί ο ανασχηματισμός να τα σιωπήσει;

Παράλληλα, όσο εθελόδουλη και να είναι πλέον η ΔΗΜΑΡ (καλά, αυτοί δίνουν και το συκώτι τους για να ξαναμπούν σε κυβέρνηση, όσοι έχουν ακόμα τουλάχιστον) θα χρειαστεί κάποια ξεροκόμματα για να χρυσώσει το χάπι που θα στηρίξει την πιο ακροδεξιά κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης. Ενώ κανείς δεν πρέπει να ξεχνά πως ο Παπανδρέου έχει δείξει πως σκοπεύει να επιστρέψει, και μάλιστα ως αγωνιστής της Δημοκρατίας.

Για τον Βενιζέλο ούτε λόγος. Απασχολείται με το γνωστό κόλπο κάθε κυβέρνησης της Μεταπολίτευσης. Πως θα προετοιμάσει την επόμενη ημέρα της ήττας και πως θα εμποδίσει τη δημοκρατική επιλογή του λαού να κυβερνήσει. Το έκανε ο γέρος Καραμανλής, το έκανε ο Ανδρέας, το έκανε ο Σημίτης και ο Κωστάκης, το κάνει και ο Σαμαράς με το Βενιζέλο. Κάθε κυβέρνηση και άλλος εκλογικός νόμος.

Ο Αντώνης Σαμαράς και το ακροδεξιό του επιτελείο θα πρέπει να σχηματίσει μία κυβέρνηση με ακροδεξιούς, ευρωπαϊστές, μετριοπαθείς, κεντρώους, λαϊκούς δεξιούς, κεντροαριστερούς και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο.

Μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να επιτύχει κάτι τέτοιο. Να αντιγράψει το παράδειγμα του υπουργείου Υγείας.

Η επιλογή του Άδωνι αδιαμφισβήτητα του βγήκε. Ισοπέδωσε νοσοκομεία, φαρμακεία και φάρμακα, ασθενείς και ασφαλισμένους, περιοχές της χώρας ολόκληρες. Και δεν τολμάει να τον κουνήσει κανένας. Ο κόσμος βέβαια τον βρίζει, αλλά κανείς δεν δείχνει να ενοχλείται ιδιαίτερα με την παρουσία ενός τέτοιου τύπου σε υπουργικό θώκο.

Μακράν ο πιο επιτυχημένος υπουργός. Είναι παντού και πάντα. Θεός.

Μόνο έτσι θα σταθεί η επόμενη κυβέρνηση της χώρας. Με μία κυβέρνηση γεμάτη Γεωργιάδηδες. Δεν έχουν ταλέντο μόνον οι πωλητές βιβλίων. Οι τηλεοπτικές εκπομπές μπορούν να γεμίσουν με πλασιέ, ηθοποιούς και τσιτσιωλίνες που θα φωνάζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ. Τόσες έχουν τα κόμματά τους άλλωστε. Έτσι, οι υπάλληλοι στα υπουργεία θα κάνουν την δουλειά τους ήσυχοι.

Και σε μια τέτοια περίπτωση, γιατί όχι διάολε; Άδωνις για πρωθυπουργός!

http://rebeliskos.wordpress.com/ 

Ο ΣΥΡΙΖΑ, η Μαρία και η Δευτέρα Παρουσία. Του Στ. Κούλογλου

Oνομάζονται «ψυχολογικές επιχειρήσεις» και συνήθως χρησιμοποιούνται στον πόλεμο. Στόχος είναι η δαιμονοποίηση του αντιπάλου μέσα από τον εκφοβισμό του πληθυσμού. Στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ένα από τα περίφημα αμερικανικά προπαγανδιστικά φιλμ έδειχνε τους Σοβιετικούς να επιτίθενται στις ΗΠΑ με πυρηνικά όπλα και τις αντιδράσεις μαθητών σε ένα δημοτικό σχολείο. Στην Ελλάδα είχαμε ανάλογες επιχειρήσεις την προηγούμενη εβδομάδα. Αυτήν τη φορά δεν τις διενεργούσε η κυβέρνηση αλλά ένας τηλεοπτικός σταθμός.
Όλα τα κανάλια παρουσίασαν, και μάλιστα υπέρμετρα, πολιτικούς όπως ο κ. Βενιζέλος που προειδοποιούσε ότι αν δεν ψηφιζόταν η Ελιά, θα επικρατούσε το χάος, αλλά στον ΑΝΤ1 τη βρόμικη δουλειά ανέλαβαν οι ίδιοι οι «ρεπόρτερ». Σαν να επρόκειτο για κινηματογραφικό θρίλερ ή φαρσοκωμωδία, παρουσίαζαν τις επιπτώσεις που θα είχε η επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ και η ήττα των κυβερνητικών δυνάμεων στις εκλογές: ούτε λίγο, ούτε πολύ, θα ήταν το τέλος του κόσμου.
 
«Η ανατροπή που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να οδηγήσει σε παρατεταμένη αστάθεια» προειδοποίησε στη δική του ψυχολογική επιχείρηση ο κ. Γιώργος Κούρος. Με τη σειρά της η πολιτική αστάθεια «θα πυροδοτήσει φυγόκεντρες τάσεις βουλευτών», με αποτέλεσμα το «πισωγύρισμα στην οικονομία και ακύρωση των θυσιών του λαού από τη φυγή των επενδυτών». Αυτό με τη σειρά του «θα ανοίξει την όρεξη στους κερδοσκόπους των αγορών να επιτεθούν και πάλι στη χώρα μας». Για όσους δεν φοβήθηκαν αρκετά, υπήρχε και η τελική προειδοποίηση: «Αν η ψήφος έχει τιμωρητικό χαρακτήρα, οι πρώτοι που θα το μετανιώσουν θα είναι οι τιμωροί».
 
«Χρειάζεται πολιτική σταθερότητα, Ρίτσα» πήρε τη σκυτάλη ο ρεπόρτερ της (επερχόμενης) συμφοράς κ. Ν. Ρογκάκος, απευθυνόμενος στην παρουσιάστρια του δελτίου. «Επιτρέπεται τώρα να χύσουμε την καρδάρα με το γάλα; Η οικονομία ανακάμπτει - ο τόπος και η οικονομία χρειάζονται σταθερότητα - Φτάνοντας στην κάλπη να μην παίξουμε στα ζάρια την οικονομία». Ούτε η χαλαρή ψήφος δεν ξέφυγε από την προσοχή των λαγωνικών του σταθμού: «Η χαλαρή ψήφος μπορεί να οδηγήσει σε ασφυξία την οικονομία, η ρευστότητα και η συζήτηση για την απομείωση του χρέους θα παγώσουν και η χώρα θα φτάσει ένα βήμα πριν από τη χρεοκοπία».
 
Τέτοιο δελτίο ειδήσεων δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία της ελληνικής αλλά και της ευρωπαϊκής τηλεόρασης. Έχω παρακολουθήσει τη δουλειά τουρκικών ιδιωτικών σταθμών και μπορώ να διαβεβαιώσω ότι ούτε ο πιο φανατικός – ή πληρωμένος από τον Ερντογάν – Τούρκος δημοσιογράφος δεν θα δεχόταν να υπερασπιστεί με τέτοια επιχειρήματα τον πρωθυπουργό του. Ακόμα και στις δικτατορίες η προπαγάνδα είναι πιο έμμεση, θα πρέπει να ψάξει κανείς σε κανένα κανάλι του Πινοσέτ ή κάποιου σατράπη της Αφρικής για να βρει ανάλογη δουλική εξυπηρέτηση της εξουσίας.
 
Για όσους προτιμούν από τις ειδήσεις τα ντοκιμαντέρ, και μάλιστα με διεθνείς αναφορές, ο σταθμός είχε τη λύση. Το – ο θεός της προπαγάνδας να το κάνει – ντοκιμαντέρ «Ψήφος με ειδικό βάρος» εξηγούσε πώς, αν υπάρξει ανατροπή, θα καταστραφεί ολόκληρος ο πλανήτης. Πρώτα - πρώτα θα καταστραφεί η Ελλάδα. Αυτή θα συμπαρασύρει ολόκληρη την Ευρώπη, η οποία θα συμπαρασύρει την Αμερική. Η καταστροφή της Αμερικής θα προκαλέσει καταστροφή της Ρωσίας, με αποτέλεσμα την αναπόφευκτη κατάρρευση του πλανήτη. Ο τίτλος κανονικά θα έπρεπε να είναι: «Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Δευτέρα Παρουσία».
 
Μέχρι και το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, που όταν πρόκειται για παραβιάσεις της δεοντολογίας συνήθως σιωπά, έβγαλε ανακοίνωση αφού «οι μεμονωμένες αυτές συμπεριφορές, εκτός του ότι στρέφονται ευθέως κατά των ίδιων των δημοκρατικών θεσμών, αποτελούν αναμφίβολα καταπάτηση και αγνόηση των κανόνων της δημοσιογραφικής δεοντολογίας» και ζήτησε την παρέμβαση του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης. Είναι προφανείς οι παραβιάσεις όλης της σχετικής νομοθεσίας για τις εκλογές και τη ραδιοτηλεόραση. Όπως κατανοητοί είναι και οι λόγοι για τον τίμιο και ανιδιοτελή εκλογικό αγώνα που έδωσε ο σταθμός και για τα όσα κωμικοτραγικά έλεγαν ο Γιώργος ή ο Νίκος στη Ρίτσα.
 
Αλλά η κεντρική παρουσιάστρια του σταθμού Μαρία Χούκλη που είχε δημιουργήσει ένα προφίλ σοβαρότητας; Στις ειδήσεις του σταθμού τη Δευτέρα, σε παρατήρηση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, είπε ότι «επρόκειτο για κακή στιγμή» και ο σταθμός δεν κρίνεται μόνο από αυτήν. Μόνο που η ίδια η κυρία Χούκλη ανέχθηκε στα δικά της δελτία την προηγούμενη εβδομάδα αντίστοιχα «ρεπορτάζ» του κ. Κούρου, όπως ότι «όλοι αυτοί που ζητάνε σταθερότητα και δεν θέλουν εκλογές πρέπει να το δείξουν και στην κάλπη» ή ότι «ο στόχος του Τσίπρα να ρίξει την κυβέρνηση επιτυγχάνεται, εάν τα πράγματα μείνουν ως έχουν και οι αναποφάσιστοι δεν συσπειρωθούν στη ΝΔ και την Ελιά». Κατόπιν εορτής, όταν όσοι ήταν να φοβηθούν, φοβήθηκαν, είναι εύκολο να μιλάς απλώς για κακές στιγμές. Τι ντροπή, Μαρία!



http://tvxs.gr/

Το 'χει πει κι ο Στάλιν: «Καλύτερα ο Μπέος, παρά ο Συριζαίος»

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

Μόλις βγήκε ο απολογισμός της Κ.Ε. του ΚΚΕ για τις εκλογές, άρχισα να ψάχνω μανιωδώς. Στην πρώτη παράγραφο τίποτα, στη δεύτερη τίποτα, στην τρίτη, στην τέταρτη, στην πέμπτη, τίποτα, τίποτα, τίποτα. Περνούσαν σαν βαγόνια οι παράγραφοι του απολογισμού κι ούτε λέξη αυτοκριτικής για όσα διέπραξε η ηγεσία του ΚΚΕ στην υπόθεση του Πάχτα και του Μπέου. Διότι όλα καταπίνονται, σύντροφοι, και τα ψέματα, και το μίσος, και οι συκοφαντίες. Το όνειδος τουΠάχτα και του Μπέου, όμως, δεν καταπίνεται ούτε με όλο το νερό του Βόλγα.

Στη Χαλκιδική δίνεται εδώ και χρόνια η μάχη των μαχών. Από τη μία ένα πρωτοφανές κίνημα που προσπαθεί να εμποδίσει την εξόρυξη του χρυσού, για να σώσει μία από τις ομορφότερες περιοχές της Ελλάδας, να σώσει τα δέντρα του αρχέγονου δάσους, να σώσει εντέλει τα παιδιά από το δηλητήριο που μολύνει το νερό. Κι από την άλλη οι ορδές της εξόρυξης, το διεθνές κεφάλαιο, το εγχώριο κεφάλαιο -λέγε με Μπόμπολα και όχι μόνο -η κυβέρνηση, ο Γεωργιάδης, ο Δένδιας, τα ΜΑΤ, οι εισαγγελείς, τα κανάλια. Και βέβαια ο Χρήστος Πάχτας, ο δήμαρχος του Αριστοτέλη, που έδρασε ως εκπρόσωπος των χρυσοθήρων επί της Γης. Ο άνθρωπος που, όταν βρέθηκε αρσενικό στο νερό, τα έβαλε με τους διεθνείς οργανισμούς επειδή κατεβάζουν συνεχώς τα όρια του συναγερμού και δεν μας αφήνουν να κάνουμε τη δουλειά μας.

Λίγο πριν από τις εκλογές, οι κάτοικοι που συμμετέχουν στο κίνημα αποφάσισαν να εκλέξουν με δημοψήφισμα τον υποψήφιο που θα τα έβαζε με τον Πάχτα. Εξέλεξαν, λοιπόν, τον κ. Γιάννη Μίχο και τον στήριξαν όλοι ενθέρμως, ανεξαρτήτως κομματικών προτιμήσεων. Όλοι, πλην του ΚΚΕ, το οποίο κατέβασε δικό του υποψήφιο, διότι το Κόμμα κατέχει τη μοναδική αλήθεια και την κουβαλάει παντού, ακόμη και στον Δήμο του Αριστοτέλη. Τελικά, ο Μίχος νίκησε τον Πάχτα από την πρώτη Κυριακή και ο υποψήφιος του ΚΚΕ πήρε 1,96%, σχεδόν το μισό απ' όσο πήρε το Κόμμα στις ευρωεκλογές.

Στον Δήμο του Βόλου βρέθηκαν αντιμέτωποι στον δεύτερο γύρο ο Αχιλλέας Μπέος και ο Μ. Πατσιαντάς. Ο Μπέος του ποδοσφαιρικού παρακράτους, του στοιχήματος, των νυχτερινών κέντρων, ο Μπέος που στηρίχτηκε ανοιχτά από τη Χρυσή Αυγή, που υιοθέτησε τον λόγο και την αισθητική της Χρυσής Αυγής. Κι όμως, ακόμη και στον Βόλο η ηγεσία του ΚΚΕ δεν στήριξε τον Πατσιαντά, διότι ο Πατσιαντάς είναι του ΣΥΡΙΖΑ και, όπως έχει πει ξεκάθαρα ο Στάλιν στα απομνημονεύματά του, «καλύτερα ο Μπέος, παρά ο Συριζαίος». Τελικά νίκησε ο Μπέος και η ψυχούλα του "Πατερούλη" συνέχισε να αναπαύεται εν ειρήνη.

Κοίτα να δεις που ο Πάχτας με τον Μπέο έκαναν κι ένα καλό στη ζωή τους. Απέδειξαν ότι δεν υπάρχει πάτος, ότι δεν υπάρχει όριο για μια ηγεσία που δρα ως θρησκευτική σέχτα και ταυτοχρόνως ως διοικητικό συμβούλιο ανώνυμης εταιρείας.

avgi.gr