Πόσο Έλληνας είναι ο σημερινός Έλληνας;

Από το 1940 που πολεμούσαμε τον εχθρό στις βουνοκορφές της Πίνδου και οργώναμε κακοτράχαλες βουνοπλαγιές με αλέτρι για να θρέψουμε την οικογένειά μας και να σπουδάσουμε παιδιά μέχρι την ταπεινωτική υπογραφή του Μνημονίου το 2010 (για να μείνουμε στο πρόσφατο παρελθόν), ψυχοπνευματικά η πορεία μας ήταν (και παραμένει) καθοδική και φθίνουσα.

Περήφανοι φορείς μιας μακραίωνης πολιτιστικής παράδοσης, χτίζαμε οι ίδιοι το μέλλον μας με τις αρχές και τις αξίες που ενστερνιστήκαμε κοντά σε ψυχωμένους γονείς και εμπνευσμένους δασκάλους. Διδασκόμασταν και από τη φτώχεια, γνώριμή μας από την εποχή του Ησίοδου. Η επιμονή και ο ζήλος να μάθουμε γράμματα ή μια τέχνη, με στερήσεις και θυσίες αδιανόητες για τη σημερινή νεολαία, μάς έδιναν δύναμη και κουράγιο.

Ισχυροί οικογενειακοί δεσμοί, αλλά και η αδιάσειστη πίστη στις δυνάμεις μας, χαλύβδωναν τη θέλησή μας να πετύχουμε υψηλούς στόχους και να μεγαλουργήσουμε για το καλό και της πατρίδας. Παραμερίζαμε τις όποιες κομματικές διενέξεις και ιδεολογικές αντιπαραθέσεις, αγωνιζόμασταν με αυταπάρνηση και πολεμούσαμε για τα ιδεώδη μας. Όταν συναντούσαμε ανυπέρβλητα εμπόδια δεν μεμψιμοιρούσαμε και δεν απλώναμε το χέρι. Ξενιτευόμασταν (μαζικά τη δεκαετία του ΄60) και δουλεύαμε στις «φάμπρικες της Γερμανίας και στου Βελγίου τις στοές», που έλεγε και ο λαϊκός τραγουδιστής, μαθαίναμε τη γλώσσα στο χώρο εργασίας, σπουδάζαμε με τον ιδρώτα μας και επιστρέφαμε στην πατρίδα με διδακτορικά ή σταδιοδρομούσαμε στο εξωτερικό.

Και μετά ήρθε η (επίπλαστη) ευημερία. Από λιτοδίαιτοι και πειθαρχημένοι Σπαρτιάτες καταντήσαμε φιλήδονοι Συβαρίτες και ασχημονούντες Κλαζομένιοι. Το μεγάλο φαγοπότι άρχισε με το φτηνό χρήμα (0,5% επιτόκιο) που εισέρρεε άφθονο χάρη στην αξιοζήλευτη διορατικότητα και τον άψογο στρατηγικό σχεδιασμό των κυβερνήσεων μας (από το 1975) για το μέλλον της χώρας. Σήμερα ξέρουμε πού πήγε, πώς, γιατί, και από ποιους κατασπαταλήθηκε.

Το φτηνό χρήμα δεν πήγε βέβαια στην παραγωγή αλλά ούτε και σε έργα υποδομής, ενώ ο ξέφρενος δανεισμός που συνεχιζόταν αδιάλειπτα ακόμη και όταν ακρίβυνε (με 6,5%) οδήγησε τελικά στην τερατώδη διόγκωση τού δημόσιου χρέους. Βλέπαμε το τυρί και όχι τη φάκα. Οι περισσότεροι ζούμε σήμερα στο πετσί μας τις οδυνηρές συνέπειες, τις ζουν τα παιδιά μας και θα τις ζήσουν δυστυχώς και τα εγγόνια μας.

Ανερμάτιστοι, λόγω ελλιπούς παιδείας και αποδυναμωμένης οικογενειακής και πολιτιστικής παράδοσης, υιοθετήσαμε ξενόφερτες αντιλήψεις και πρότυπα που υπονόμευσαν σταδιακά πατροπαράδοτες αξίες και απενεργοποίησαν υγιείς μηχανισμούς αντίστασης. Πέσαμε με τα μούτρα στην κατανάλωση ξένων προϊόντων με ξένα λεφτά.

Από την άλλη μεριά, αετονύχηδες και σαλταδόροι έτρωγαν ανενόχλητοι επιδοτήσεις και άρπαζαν πακέτα οικονομικής στήριξης δισεκατομμυρίων ευρώ. Ακόμη και ο απονήρευτος χωρικός «ξύπνησε» και δήλωνε ανύπαρκτα ελαιόδεντρα για να «βουτήξει» την επιδότηση και να αγοράσει και εκείνος τζιπ, όχι κάποιο γεωργικό μηχάνημα για να βελτιώσει την καλλιέργεια και να αυξήσει την παραγωγή του που θεωρούσε ασύμφορη. Παράλληλα η φοροδιαφυγή οργίαζε (και οργιάζει).

Με τον κατήφορο που είχαμε πάρει βάθαινε η κρίση. Σωτηρία βλέπαμε μόνο στα δανεικά που ζητούσαμε (και ζητάμε). Αναπόφευκτα καταλήξαμε να γίνουμε είλωτες των δανειστών και μόνιμοι ζήτουλες, με τσαλακωμένη αξιοπρέπεια και περηφάνια. Υπάρχει ελπίδα για ψυχική ανάταση;

Του Οδυσσέα Τσαγκαράκη, Ομότιμου καθηγητή του Πανεπιστημίου Κρήτης

Πηγή

Σαμαράς: Πήρα μια χειροβομβίδα στα χέρια μου…

H λαμπρή επέτειος που έγινε θλιβερό απολογητικό μνημόσυνο εξαιτίας της πολιτικής ανεπάρκειας αλλά και αστάθειας του "πρωθυπουργού" Αντώνη Σαμαρά

Παρέλαβε κόμμα και παραδίδει απόκομμα!!! 

Γράφει ο Παναγιωτίδης Μάρκος 
 
Αν δεν ήξερες από εκρηκτικά να μην την ζητούσες την χειροβομβίδα, θα μπορούσε να ήταν η απάντηση στην πολιτικά ανεύθυνη δήλωση του φερόμενου ως πρωθυπουργού της Ελλάδας, Αντώνη Σαμαρά. Μιλώντας πάντως στην γλώσσα που επιλέγει να απολογείται ο κ. Σαμαράς θα λέγαμε πως το μόνο βέβαιο, πάντως, είναι ότι η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά βομβάρδισε την χώρα και κατέστρεψε το σύνολο σχεδόν των ελληνκών νοικοκυριών και των επιχειρήσεων, από τη στιγμή που επέλεξε να (εξ)υπηρετήσει τις εντολές της τρόικα, να υπακούσει στις πρσταγές της Μέρκελ, να μην ενημερώσει τον ελληνικό λαό, να μην ζητήσει πολιτική συστράτευση για αντίσταση κατά των δυνάμεων εκείνων που σήμερα ο ίδιος υπηρετεί και ελπίζει να τον διασώσουν.
Εν κατακλείδι, ο Αντώνης Σαμαράς παρέλαβε μία ετοιμόρροπη χώρα και την ισοπέδωσε, ενώ παρέλαβε ένα κόμμα πάνω στο οποίο στηρίχτηκε σημαντικό μέρος του πληθυσμού και το έκανε με προσωπική του ευθύνη απόκομμα, αφού η Νέα Δημοκρατία μπήκρ ήδη στην γνωστή πολιική πορεία του ΠΑΣΟΚ προς το μηδέν...

«Είμαστε υπερήφανοι για τη Νέα Δημοκρατία. Έχουμε γερές ρίζες, πατάμε γερά στο παρόν και είμαστε έτοιμοι να κάνουμε το άλμα προς το μέλλον», τόνισε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, κατά την ομιλία του στην εκδήλωση για την επέτειο συμπλήρωσης σαράντα χρόνων από την ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας.

Στον ίδιο χώρο όπου το 1977 έγινε το προσυνέδριο και το 1979 το πρώτο συνέδριο της Ν.Δ., στο ξενοδοχείο «Άθως Παλάς», στην Καλλιθέα Χαλκιδικής, ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στην παρακαταθήκη του ιδρυτή του κόμματος Κωνσταντίνου Καραμανλή και στη συμβολή και των άλλων προέδρων του κόμματος.

Ο κ. Σαμαράς είπε ότι η Ν.Δ. κράτησε πάντα υπεύθυνη στάση και σημείωσε χαρακτηριστικά: «Μπορεί να κάναμε λάθη, αλλά “λεφτά υπάρχουν”, εμείς δεν είπαμε ποτέ».

Εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας ότι «δεν θα γίνει ποτέ κυβέρνηση γιατί ούτε αντιπολίτευση δεν κατάφερε ακόμα να γίνει» και πρόσθεσε πως τώρα που φτιάχνουν τα πράγματα ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει περισσότερους ψηφοφόρους, καθώς «η επιστροφή στο «λεφτά υπάρχουν» τρομάζει περισσότερο.

«Παίζουν με πράγματα που είναι πιο πάνω από το μπόϊ τους», είπε για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κατηγόρησε για «αθεράπευτο λαϊκισμό».

Όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας είπε ο κ.Σαμαράς, «πήρα μια χειροβομβίδα στα χέρια μου, την κράτησα και την εξουδετέρωσα».

Ο πρωθυπουργός επισήμανε ότι η χώρα δεν χρειάζεται άλλο Μνημόνιο και όχι μόνο αυτό, αλλά δεν θα χρειαστεί την επόμενη χρονιά ούτε τα χρήματα από τις δόσεις του σημερινού Μνημονίου, που απομένουν.

Εμείς, από την πλευρά μας του ευχόμαστε να μην χρειαστεί να βρει καλό δικηγόρο για τα πεπραγμένα του στην πρωθυπουργία... 



Πηγή   

Η κυρίαρχη ελίτ έτοιμη να σπάσει το "κοινωνικό συμβόλαιο"

Η υπερ-αυτοματοποίηση θα επιτρέψει στους υπερ-πλούσιους να "ξεφορτωθούν" τους υπόλοιπους

του system failure

Με το τέλος της Γαλλικής επανάστασης και την έλευση της νέας μορφής της αστικής δημοκρατίας - αστικού κράτους, η κυρίαρχη τάξη ήταν υποχρεωμένη να συνάψει το λεγόμενο "κοινωνικό συμβόλαιο" με την πλειοψηφία. Από τη στιγμή που η κυρίαρχη αστική τάξη πήρε την εξουσία από την Φεουδαρχία και την Μοναρχία, έπρεπε με κάποιο τρόπο να προστατέψει τα μέσα παραγωγής και το εργατικό δυναμικό.

Έτσι, η δημιουργία της εθνικής συνείδησης σε κάθε έθνος-κράτος, ήταν απαραίτητη ώστε να διατηρηθεί η συνοχή της πλειοψηφίας και να ιδρυθούν εθνικοί στρατοί που θα προστάτευαν τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης. Ως αντάλλαγμα, η κυρίαρχη αστική τάξη έδωσε το λεγόμενο κοινωνικό κράτος, εργατικά δικαιώματα κ.λ.π., μέσω του έθνους-κράτους ως φορέα και εγγυητή για όλα αυτά τα προνόμια προς την μεσαία και κατώτερη τάξη.

Από τότε, η πλειοψηφία κατάφερε να κατακτήσει αρκετά προνόμια, μέσα από πολλές μάχες. Με την αυγή του 20ου αιώνα, η τεχνολογική πρόοδος έφερε την μαζική παραγωγή. Οι Δυτικές κοινωνίες εθίστηκαν βαθμιαία στον καταναλωτισμό και κυριάρχησε σταδιακά μια κουλτούρα ακραίου ατομικισμού έως και σήμερα.

Αυτό συνέβη, επειδή οι εταιρίες έπρεπε να βρουν καταναλωτές για τα προϊόντα τους και έτσι, γεννήθηκε ο άνθρωπος-καταναλωτής ή "homo consumericus", μέσα από τις θεωρίες του Φρόυντ, τις οποίες εκμεταλλεύτηκε ο ανιψιός του και πατέρας των Δημοσίων Σχέσεων, Έντουαρντ Μπερνέζ. Ωστόσο, η κυρίαρχη τάξη, ακόμα χρειαζόταν τα εργατικά χέρια και έτσι, το κοινωνικό συμβόλαιο παρέμεινε ενεργό, πάντα με το έθνος-κράτος ως εγγυητή.

Ο πόλεμος έχει αρχίσει

Τώρα όμως τα πράγματα φαίνεται ότι αλλάζουν δραματικά. Η υπερ-αυτοματοποίηση είναι το κλειδί για την κυρίαρχη τάξη ώστε να σπάσει το κοινωνικό συμβόλαιο, ακριβώς επειδή δεν χρειάζεται πλέον το ανθρώπινο εργατικό δυναμικό. Η κουλτούρα του ακραίου ατομικισμού εξυπηρετεί τέλεια αυτό το σενάριο, επειδή για δεκαετίες, ολόκληρες γενιές έμαθαν να μεγαλώνουν μόνο για να καταναλώνουν και να προστατεύουν τα ατομικά δικαιώματα, χωρίς να νοιάζονται για τους άλλους (αυτή είναι φυσικά η γενική εικόνα, υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις). Το "φούσκωμα" της μεσαίας τάξης που βασίστηκε σε αυτή τη μονοδιάστατη κουλτούρα, κατέστρεψε κάθε ταξική συνείδηση, εξέθρεψε "απολιτίκ" γενιές και τώρα χρησιμοποιείται ως εργαλείο που πυροδοτεί αντικρουόμενα συμφέροντα μέσα στην συρρικνούμενη μεσαία τάξη, πάντα σε οικονομικό επίπεδο.

Ο πόλεμος έχει αρχίσει. Η προπαγάνδα των συστημικών ΜΜΕ έχει εξαπολυθεί σε πλήρη ισχύ. Στις ΗΠΑ, τα συστημικά ΜΜΕ δαιμονοποιούν τους φτωχούς, υποστηρίζοντας ότι πρέπει να αρχίσουν να πληρώνουν φόρους, ενώ ταυτόχρονα, υποστηρίζουν τις φοροαπαλλαγές για τους πλουσιότερους και όλα αυτά τη στιγμή που όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι η ψαλίδα μεταξύ φτωχών και πλουσίων συνεχώς μεγαλώνει.

Δεν είναι φυσικά θέμα χρημάτων. Είναι επειδή το έθνος-κράτος πρέπει να διαλυθεί ως ο στοιχειώδης μηχανισμός που απαιτείται για την προστασία των δικαιωμάτων της πλειοψηφίας. Μέχρι τότε, το κράτος θα χρησιμοποιηθεί ως διανεμητής ενός ελάχιστου επιδόματος στις στρατιές των ανέργων, έτσι ώστε οι μεγάλες τράπεζες και εταιρίες να μην απειληθούν από ξαφνικές, μαζικές και ανεξέλεγκτες εξεγέρσεις από τις μάζες των απελπισμένων.

Η αρπαγή γης/φυσικών πόρων και τα δύο μεγάλα εμπόδια

Έχοντας εξασφαλίσει το νέο εργατικό δυναμικό μέσω πλήρως αυτοματοποιημένων μηχανών, αυτό που έμεινε τώρα για την κυρίαρχη ελίτ, είναι να καταλάβει όλους τους φυσικούς πόρους. Μεγάλες εταιρίες αρπάζουν τεράστιες καλλιεργήσιμες εκτάσεις, ειδικότερα στις αναπτυσσόμενες χώρες, με σκοπό να ελέγξουν την παραγωγή τροφής.

Κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου σε πολλές περιοχές του πλανήτη ελέγχονται από μεγάλες ιδιωτικές εταιρίες, αλλά υπάρχουν δύο μεγάλα εμπόδια για να ξεπεραστούν: η Ρωσία και η Κίνα.

Ο νέος ψυχρός πόλεμος που έχει ήδη αρχίσει με την κρίση στην Ουκρανία, δεν έχει να κάνει μόνο με τους φυσικούς πόρους της τεράστιας Ρωσικής επικράτειας. Έχει να κάνει και με το μοντέλο που οι Δυτικοί πλουτοκράτες θέλουν να επιβάλλουν και που στην τελευταία του φάση, απαιτεί την απουσία του έθνους-κράτους. Πιθανώς οι διάφορες δεξαμενές σκέψεις που ελέγχουν, να εκτίμησαν λανθασμένα ότι η Ρωσία είχε περάσει οριστικά στη νεοφιλελεύθερη φάση και θα ήταν ένας εύκολος στόχος, αλλά ο Πούτιν τους έκανε κυριολεκτικά να τρέχουν.

Αυτό που βλέπουμε τώρα, είναι μια αδυσώπητη μάχη με το χρόνο. Από τη μια, η Ρωσία και η Κίνα, μαζί με τα υπόλοιπα μέλη των BRICS (Βραζιλία, Ν.Αφρική, Ινδία), προσπαθούν να απεμπλακούν από το δολάριο και να δημιουργήσουν το δικό τους νομισματικό σύστημα, ώστε να είναι απόλυτα ανεξάρτητες, από την άλλη, οι νεοσυντηρητικές μαριονέτες των τραπεζών και των εταιριών στις ΗΠΑ βρίσκονται σε πανικό και προσπαθούν απεγνωσμένα να βρουν μια αφορμή για να ωθήσουν τη Ρωσία σε πόλεμο και να ανακόψουν έτσι την απειλή για τα σχέδιά τους. Έτσι εξηγείται, σε μεγάλο βαθμό, η αγωνία τους να σύρουν τη Ρωσία σε ένα θερμό επεισόδιο.

Ιδιωτικοί στρατοί και πεδία δοκιμών για ρομπότ που θα προστατεύουν ρομπότ

Παρατηρούμε μια άνοδο των ιδιωτικών στρατών που δρουν σε διάφορα πεδία μαχών, όπως στην Ουκρανία, ακριβώς επειδή η απουσία των εθνών-κρατών και των εθνικών στρατών, θα επιβάλλει την επικράτησή τους ως μέσο για την προστασία των φυσικών πόρων και των νέων μέσων παραγωγής για την κυρίαρχη ελίτ.

Αλλά όταν η πολεμική βιομηχανία αυτοματοποιήσει πλήρως τα νέα οπλικά συστήματα, οι ιδιωτικοί στρατοί θα χρησιμεύουν μόνο ως υποστήριξη των πλήρως αυτοματοποιημένων πολεμικών μηχανών. Βλέπουμε ήδη τα πεδία δοκιμών των οπλικών συστημάτων του μέλλοντος˙ τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drones) στο Αφγανιστάν, Ιράκ και αλλού.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι πολεμικές βιομηχανίες, κατασκευάζουν και επιδεικνύουν διάφορα οπλικά συστήματα που σχεδιάζονται για να χρησιμοποιηθούν μέσα σε αστικά κέντρα για την καταστολή πιθανών εξεγέρσεων. Δεν θα υπάρχει "εξωτερικός εχθρός" στο μέλλον. Η απειλή για το κυρίαρχο σύστημα θα έρχεται από το εσωτερικό, από τα μεγάλα αστικά κέντρα. Στρατιώτες-ρομπότ θα προστατεύουν εργάτες-ρομπότ και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, ο καθένας θα προσπαθεί μόνος του να επιβιώσει. Η ανθρώπινη ζωή θα χάσει κάθε αξία. Μιλάμε δηλαδή για την επιστροφή στην απόλυτη βαρβαρότητα. Πολλοί πιστεύουν ακόμα στο μύθο της ελεύθερης αγοράς. Έχουν στο μυαλό τους μια ιδανική κατάσταση, όπου ο καθένας θα είναι απαλλαγμένος από την καταπίεση του κράτους και η ελεύθερη αγορά θα οδηγήσει τις κοινωνίες και τα άτομα σε μια ισορροπία και μια ευημερία. Είναι απλά μια αυταπάτη επειδή στην πραγματικότητα το παιχνίδι είναι πιο στημένο από ποτέ. Δεν μιλάμε για καπιταλισμό, ούτε καν για νεοφιλελευθερισμό. Μιλάμε για την νέα, παγκόσμια και βάναυση φεουδαρχία!

Πηγή

Δραγασάκης: Η κινδυνολογία απειλεί την οικονομία

Υπάρχουν θεσμικά όργανα για όσους κινδυνολογούν με τις καταθέσεις, τονίζει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Χρειάζεται νέο μοντέλο και εξωστρέφεια με προστιθέμενη αξία. Oι σχέσεις με τον ιδιωτικό τομέα και το μέτωπο με όσους δρουν με… «φουσκωτούς». Τι λέει για φόρους, κόκκινα δάνεια, χρέος και περιουσιολόγιο. 

Άμεσα μέτρα για τη στήριξη των πολιτών και της οικονομίας, σχεδιασμοί για βαθύτερες μεταρρυθμιστικές τομές, αλλά και «αμυντικές τακτικές» έως ότου ξεκαθαριστεί ποια είναι τα περιθώρια της διαπραγμάτευσης, είναι οι βασικές γραμμές της στρατηγικής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σύμφωνα με τον Γιάννη Δραγασάκη. Το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς, αντιπρόεδρος σήμερα της Βουλής και πρώην αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Οικονομίας, στην Οικουμενική Κυβέρνηση του Ξ. Ζολώτα, ξεδιπλώνει, μιλώντας στην Πέννυ Κούτρα τη στρατηγική του κόμματος για την οικονομία.

Δηλώνει ότι αντιμετωπίζει ψυχρά την κινδυνολογία για φυγή καταθέσεων, όπως εκφράστηκε πρόσφατα από τον Άδωνι Γεωργιάδη. Μιλά για «ανεύθυνες δηλώσεις και συμπεριφορές» σημειώνοντας με νόημα «είμαι βέβαιος ότι θα υπάρξουν θεσμικά όργανα απέναντι στα οποία θα βρεθεί ο κ. Γεωργιάδης». Προσθέτει ότι τέτοιες ανεύθυνες δηλώσεις δεν απειλούν τις ισορροπίες στην ελληνική οικονομία. «Από την κινδυνολογία δεν κινδυνεύει ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά οι καταθέσεις». Κάνει μάλιστα λόγο για «Ακροδεξιά του σκότους».

Αναλύει πώς θα υλοποιηθούν οι εξαγγελίες στη ΔΕΘ, χωρίς να διακυβευτεί η δέσμευση για τη μη δημιουργία ελλειμμάτων, και απαντά στο υπ. Οικονομικών. Αν και θεωρεί πως «για να μιλήσεις για αριθμούς, πρέπει να έχεις αριθμούς», υποστηρίζει ότι ένα πλέγμα μέτρων αφενός θα ανακουφίσει τους πολίτες και αφετέρου θα επηρεάσει θετικά την είσπραξη των φόρων.

Ο κ. Δραγασάκης σημειώνει ότι σήμερα πολλές επιχειρήσεις δεν μπορούν να πληρώσουν και ξεκαθαρίζει ότι αυτό το πρόβλημα δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις με αστυνομικά μέτρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τη λύση για τα κόκκινα δάνεια και τη ρύθμιση των δανείων προς την εφορία και τα ταμεία και τονώνοντας ελαφρά τη ζήτηση εκτιμά ότι «δημιουργεί το κλίμα να ‘απαιτήσεις’ την είσπραξη φόρων».

Απαντά και στην κριτική που δέχτηκε το πρόγραμμα που εξαγγέλθηκε υποστηρίζοντας ότι «δεν στοχεύουμε μόνο στην αύξηση της ζήτησης».

«Μας ενδιαφέρει να μην προκαλείται αύξηση των εισαγωγών», σημειώνει, προσθέτοντας ότι «θέλουμε με την αύξηση του κατώτατου μισθού, με τη ρύθμιση των δανείων και την επανεκκίνηση της οικονομίας να πετύχουμε βελτίωση της εισπραξιμότητας του ΦΠΑ».

Στέκεται ιδιαίτερα στην ολιγωρία αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής στη χώρα. Αναγνωρίζει ότι όποια μέτρα κι αν ληφθούν δεν θα είναι άμεσης απόδοσης, και ότι ο πλούτος που μπορεί να φορολογηθεί δεν είναι εύκολα υπολογίσιμος. Ωστόσο, θεωρεί ότι ο πόλεμος πρέπει να δοθεί. «Αυτό που ενοχλεί στη Λίστα Λαγκάρντ είναι ότι δεν έχουμε αξιωθεί να κάνουμε έναν πλήρη και ενδελεχή έλεγχο».

Αναφέρεται στην ανάγκη δημιουργίας περιουσιολογίου, και ενός δίκαιου και αποτελεσματικού φορολογικού συστήματος προσθέτοντας χαρακτηριστικά ότι «μόνο τότε οι φορολογικοί συντελεστές αποκτούν νόημα».
Δηλώνει εμφατικά ότι το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας δεν είναι μόνον δημοσιονομικό. Επαναλαμβάνει ότι η συνταγή που επιβλήθηκε για την προσαρμογή της χώρας είναι λανθασμένη και θεωρεί επείγουσα ανάγκη την αντιμετώπιση των διαρθρωτικών προβλημάτων και την προώθηση σοβαρών μετασχηματισμών.

Εκτιμά ότι θα πρέπει να συντελεστεί παραγωγική ανασυγκρότηση με στόχο την εξωστρέφεια και την παραγωγή προστιθέμενης αξίας. «Αν θέλουμε να είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να δούμε την εξαγωγική επίδοση της οικονομίας, τι παράγουμε και πόση προστιθέμενη αξία έχουν αυτά που παράγουμε».

«Θέλουμε προστιθέμενη αξία, διαμόρφωση δικτύων διανομής και ισοτιμία σχέσεων», τονίζει. Χαρακτήρισε λανθασμένη τη στρατηγική της μείωσης των μισθών για να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, στην ελληνική μεταποίηση το εργασιακό κόστος είναι 14%. «Όσο και να το μειώσεις, αν το υπόλοιπο δεν μπορείς να το επηρεάσεις ή αυξάνει τότε μπαίνεις σε ένα πτωτικό σπιράλ».

Εκτιμά ότι υπάρχει πεδίο συνεννόησης με τον επιχειρηματικό κόσμο που αναγνωρίζει την ανάγκη να γίνουν αλλαγές και να υπάρξει ένα παραγωγικό σχέδιο. «Είδαμε όλους τους φορείς. Ερωτήματα έχουν, προβληματισμό έχουν, αλλά αντιλαμβάνονται ότι αυτά που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ απαντούν σε ανάγκες υπαρκτές». Ξεκαθαρίζει, όμως, ότι το κόμμα στέκεται απέναντι σε ορισμένες μορφές επιχειρηματικότητας που έχουν αναπτυχθεί. «Αναφέρομαι σε ένα μοντέλο επιχειρηματικότητας που δεν ανταγωνίζεται με όρους τιμών ή ποιότητας προϊόντων, αλλά με πόσους ‘φουσκωτούς’ έχει ο καθένας».

Σε ό,τι αφορά τις επενδύσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις, στέκεται στην ανάγκη να υπάρξει συζήτηση με τις τοπικές κοινωνίες, αναφέροντας ως χαρακτηριστικά παραδείγματα τη Χαλκιδική αλλά και τις έρευνες για πετρέλαια.

Πέρα όμως από την πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ και την τυχόν εκμετάλλευση των όποιων ρωγμών ανοίγονται στο τείχος της αυστηρής δημοσιονομικής λιτότητας στην Ε.Ε. (είτε μέσω προγραμμάτων στήριξης, είτε με ποσοτική χαλάρωση), ο κ. Δραγασάκης θεωρεί απαραίτητη προϋπόθεση τη διευθέτηση του δημόσιου χρέους, καθώς χωρίς αυτή «δεν μπορεί να υπάρξει βιώσιμη διέξοδος για τη χώρα».

ΠΗΓΗ

Ένας Γεωργιάδης τους αξίζει

Του Νίκου Μπογιόπουλου

 Στην πολιτική πάντα υπήρχε η σοβαρότητα, πάντα υπήρχε και η φτήνια. Η περίπτωση του Γεωργιάδη αν αποδεικνύει κάτι είναι ότι η φτήνια στην πολιτική μπορεί να κάνει καριέρα ακόμα και στην γκροτέσκα, την γελοιογραφική της δηλαδή, εκδοχή.

    Το φαινόμενο δεν είναι πρωτότυπο και σίγουρα δεν είναι μόνο ελληνικό. «Το γκροτέσκο είναι μια από τις θεμελιώδεις μεθόδους της αυθαίρετης κυριαρχίας» λέει κάπου ο Φουκώ και προσθέτει ότι κατά περιόδους «η εξουσία έδινε για τον εαυτό της την εικόνα ότι πήγαζε από κάποιονπου ήταν μεταμφιεσμένος θεατρικά, από κάποιον σκιαγραφημένο σαν κλόουν, σαν παλιάτσο».

    Αντίστοιχη είναι η άποψη του Μαρξ που στην «Η 18^η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη» επισημαίνει ότι η «...η πάλη των τάξεων στη Γαλλία δημιούργησε τέτοιες συνθήκες και τέτοια κατάσταση που έδωσαν τη δυνατότητα σ' ένα μέτριο και γελοίο πρόσωπο να παίξει το ρόλο του ήρωα».

    Επομένως, ο Γεωργιάδης - που θα πάρει τα λεφτά του από τις τράπεζες και θα τα φυγαδεύσει – είναι χρήσιμος. Είναι χρήσιμος γιατί υπενθυμίζει το έδαφος πάνω στο οποίο φύονται οι «Γεωργιάδηδες». Είναι χρήσιμος γιατί, έστω και ως καρικατούρα της ίδιας της πολιτικής έκπτωσης, αντικατοπτρίζει και προσδιορίζει το ακριβές πλαίσιο, το ακριβές περιεχόμενο εκείνης της εξουσίας που έχει για υπουργούς και για κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους της τους κάθε λογής «Γεωργιάδηδες».

Εξηγούμαστε:

    Εκείνο που - πριν από την «γενναία» κωλοτούμπα της νέας του αναδίπλωσης - ξεστόμισε ο Γεωργιάδης ως «εκβιασμό», ότι θα πάρει τα λεφτά του και θα φύγει, δεν είναι τίποτα λιγότερο από αυτό που περιγράφει το περιοδικό «Forbes»: Στο πλαίσιο των φορολογικών παραδείσων και μόνο στα νησιά Καϊμάν υπολογίζεται ότι οι καταθέσεις ξεπερνούν το 1,4 τρισ. δολάρια. Σύμφωνα με το περιοδικό περίπου 20 τρισ. δολάρια είναι κατατεθειμένα σε τράπεζες που έχουν την έδρα τους στους φορο-παραδείσους.

    Αυτό που είπε ο χαριτόβρυτος πρώην υπουργός δεν είναι παρά μια διαδεδομένη πρακτική εκ μέρους της τάξης της οποίας τα συμφέροντα εκπροσωπούν  κυβερνήσεις σαν αυτή στην οποία ανήκει ο Γεωργιάδης: Όπως έχει καταγραφεί από την εφημερίδα «Γκάρντιαν» και «σύμφωνα με μια συντηρητική εκτίμηση, το ένα τρίτο του παγκόσμιου πλούτου διατηρείται σε φορολογικούς παραδείσους, όπου πραγματοποιείται το 80% των διεθνών τραπεζικών συναλλαγών. Περισσότερα από τα μισά κεφάλαια των διεθνών χρηματιστηρίων "σταθμεύουν" εκεί σε κάποιο σημείο της διαδρομής τους».

    Ο λόγος του Γεωργιάδη – ανεξαρτήτως στιλ – είναι «πατριωτικά» πανομοιότυπος με πρακτικές όπως αυτή: Στην όμορφη πατρίδα μας το 2002 αποκαλύφθηκε ότι οι τράπεζες έβρισκαν σε μεγαλοκαταθέτες τους «παράθυρα» και τους προέτρεπαν σε εκτεταμένη φοροδιαφυγή μέσω «οφ σορ» εταιρειών: «Σέρβις σε "οφ σορ" από τράπεζες. Διευκολύνουν μεγαλοκαταθέτες να γλιτώνουν φόρο καταθέσεων και ακινήτων» σημείωναν τότε τα ρεπορτάζ στον Τύπο («Ελευθεροτυπία», 3/5/2002). Υποτίθεται ότι από το υπουργείο Οικονομικών για την εξιχνίαση αυτού του τεραστίων διαστάσεων οικονομικού σκανδάλου διεξήχθη έρευνα. Δώδεκα χρόνια αργότερα, ουδείς έχει πληροφορηθεί κάτι για τα αποτελέσματά της...

    Ξέρετε ο Γεωργιάδης ούτε να απειλεί θα μπορούσε, ούτε να εκβιάζει θα μπορούσε, ούτε να κινδυνολογεί θα μπορούσε, αν τη δυνατότητα αυτή δεν του την έδινε το καθεστώς μιας νομιμότητας που αποκαλείται «ελευθερία κίνησης κεφαλαίων». Πρόκειται για τη μοναδική, στην πραγματικότητα, ελευθερία που αναγνωρίζει το καπιταλιστικό σύστημα, δηλαδή το σύστημα της σύμφυσης μεταξύ τραπεζών και κεφαλαιοκρατών.

    Στο πλαίσιο αυτού του κεφαλαιοκρατικού «όπου Γης και πατρίς» είναι που το διάστημα 2008 – 2011 έφυγαν από την Ελλάδα εμβάσματα ύψους 22 δισ. ευρώπρος άλλη Γη άλλα μέρη που κανέναν δεν ξέρουμε και κανείς δεν μας ξέρει.

    Αυτό με το οποίο μας απείλησε ο Γεωργιάδης είναι ό,τι ακριβώς περιλαμβάνεται στη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Είναι ο νόμος – ιερό δισκοπότηρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του παγκοσμιοποιημένου  Μινώταυρου που εξουσιάζεται από το μεγάλο κεφάλαιο και κυβερνιέται από «Γεωργιάδηδες».  Όπως υπενθύμισε προχτές ο συνάδελφος Γιώργος Παππούς («Mega», 23/9/2014) στο πλαίσιο αυτού του συστήματος - όπου «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό» και που την «ηθική» την έχει γραμμένη στις «λίστες Λαγκάρντ» του – τα χρήματα που φυγαδεύτηκαν από την Ελλάδα την περίοδο 2003 – 2011 ανέρχονται στα 261 δισ. δολάρια, ήτοι 207 δισ. ευρώ!

    Αυτά τα 207 δισ. ευρώ (αναλυτική περιγραφή στην έκθεση της οργάνωσης «Global Financial Integrity», http://www.gfintegrity.org/, «Greece Lost $261 Billion in Illicit Financial Outflows from 2003-2011, GFI’s Baker Tells Der Spiegel») σημαίνουν ότι σε μια οχταετία έκαναν από την Ελλάδα «φτερά» και βρήκαν «φωλίτσα» στην Ελβετία και αλλού ποσά που α) ισοδυναμούν με το 64% του δημόσιου χρέους της χώρας, β) ξεπερνούν ολόκληρο το ΑΕΠ της Ελλάδας για το 2014 (181 δισ. ευρώ) , γ) ξεπερνούν κατά 3 φορές τα λεφτά που κλάπηκαν από τον ελληνικό λαό μέσω των Μνημονίων!

    Ένα τέτοιο οικονομικό σύστημα, λοιπόν, πολιτικές φιγούρες σαν του Γεωργιάδη είναι ό,τι πρέπει για να το εκπροσωπούν.

email: mpog@enikos.gr 

Tags: ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

http://www.enikos.gr/

Σκουριές

Στις Σκουριές της Χαλκιδικής διεξάγεται ένας πόλεμος μεταξύ της κυβέρνησης και των κατοίκων της περιοχής.

Η κυβέρνηση επιχειρεί να επιβάλλει δια πυρός και σιδήρου ένα μοντέλο «ανάπτυξης» που αν «περάσει» στις Σκουριές θα χρησιμοποιηθεί σε κάθε ανάλογη περίπτωση.

Απ” την άλλη πλευρά, οι κάτοικοι (στη συντριπτική πλειοψηφία) διεκδικούν το δικαίωμα να ζήσουν στη γη τους,  που απειλείται με καταστροφή από τη λειτουργία της μονάδας χρυσού.

Στον πόλεμο αυτό δεν είναι μόνο οι λεόντειες συμφωνίες με τις οποίες εκχωρήθηκαν οι συγκεκριμένες εκτάσεις από το κράτος στους «επενδυτές», δεν είναι οι καταστροφές που έχουν ήδη συντελεσθεί στο περιβάλλον, τον αέρα, το έδαφος, τα νερά, είναι και η βία με την οποία αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει το κράτος τους κατοίκους της περιοχής,  που επιμένουν να αγωνίζονται για να αποτρέψουν τον εφιάλτη που ακούει στο όνομα «ανάπτυξη».

Το μέγεθος της επιχείρησης καταστολής στις Σκουριές μπορεί να το μετρήσει κανείς και από το γεγονός ότι σε μια μικρή περιοχή λίγων χιλιάδων κατοίκων, ο αριθμός των υποδίκων ξεπερνά τους 350!

Ενώ,  ο αριθμός των δικογραφιών εναντίον ανθρώπων,  που πήραν και παίρνουν μέρος στις κινητοποιήσεις, μεγαλώνει από μήνα σε μήνα.

Στις Σκουριές,  λοιπόν, κρίνεται το αν θα γενικευθεί το μοντέλο «ανάπτυξης» που έχει στην προμετωπίδα του το σύνθημα «Νόμος είναι το κέρδος του επενδυτή». Κρίνονται όμως και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η αξία της αλληλεγγύης, το κυριαρχικό δικαίωμα του λαού να αποφασίζει για τη ζωή του, την τύχη του, το μέλλον των παιδιών του. Ο πόλεμος στις Σκουριές μας αφορά όλους.

ΠΗΓΗ

Η τραγική γκάφα του Αντώνη Σαμαρά

Του Μάκη Ανδρονόπουλου

Η υφαρπαγή της εξουσίας από τον αντιμνημονιακό Αντώνη Σαμαρά που εν μία νυκτί μεταβλήθηκε σε σταυροφόρο των μνημονιακών πολιτικών που διέλυσαν τη χώρα, δεν έγινε για να σώσει την πατρίδα. Η κωλοτούμπα  έγινε ως αντεκδίκηση σε όσους εμπόδισαν τη γραμμική πολιτική εξέλιξη του «πρίγκιπα» και τον έστειλαν, ως αποστάτη, για πολλά χρόνια στην «εξορία». Έγινε από πλέγμα στους Μητσοτάκηδες, τους Καραμανλήδες και τους Παπανδρέου.

Εμφορούμενος από τέτοια υποδόρια κίνητρα, ο Αντώνης Σαμαράς διέπραξε μια τραγική πολιτική γκάφα: δεν διαπραγματεύτηκε με τους εντολείς του μια «ανάσα», ένα μπόνους για την διεκπεραίωση του εξουθενωτικού πακέτου που ανέλαβε να διεκπεραιώσει, με αποτέλεσμα, σήμερα να είναι εγκλωβισμένος σε ένα θανατηφόρο αδιέξοδο. Η ανθρωπιστική κρίση έχει προσλάβει εκθετικές διαστάσεις και αυτός απλώς «το ξέρει». Δεν κάνει τίποτε. Πηγαίνει στη Μέρκελ και αυτή τον πετάει έξω, γιατί τον έστυψε σαν λεμονόκουπα και τώρα τον πετάει σαν άχρηστο…

Η ανθρωπιστική κρίση που προκάλεσε στη χώρα μας η εφαρμογή ακραίων πολιτικών λιτότητας και ολοσχερούς απορρύθμισης του κράτους, αποτελεί μείζον πολιτικό επιχείρημα για τον τερματισμό της ύποπτης πλέον αυτής πολιτικής και την αλλαγή πορείας. Η μόνη πολιτική δύναμη που έχει ήδη θέσει ως πρώτη προτεραιότητα την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Η επίκλησή της έναντι των δανειστών θα είναι καταλυτικής σημασίας όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για τις επερχόμενες πολιτικές εξελίξεις στην ΕΕ.

Ο Σαμαράς, αν δεν συνέβαιναν μέσα του όλα τα παραπάνω, ως «αντιμνημονιακός» έπρεπε να πει στους εντολείς του: αναλαμβάνω για να σώσω τη χώρα, και φυσικά να διασφαλίσω τα συμφέροντά σας, αλλά πρέπει να ξέρετε ότι στη χώρα έχει ξεσπάσει ανθρωπιστική κρίση, η οποία θα σας γυρίσει μπούμερανγκ αν δεν την ελέγξουμε. Δεν το έκανε, γιατί ως «πριγκιπόπουλο» αγνοούσε  και αγνοεί τι γίνεται έξω από τη βίλα του. Δεν θέλει άλλωστε να ξέρει, δεν το αντέχει. Γι΄ αυτό κλείστηκε εξ αρχής στο Μαξίμου. Ούτε στη Βουλή πήγαινε, ούτε υπουργικά συμβούλια έκανε.  Όχι από πολιτικό στιλ που υπονοούσε εργασιομανία, αλλά από αδυναμία αντιμετώπισης της πραγματικότητας και του εαυτού του.

Η Μέρκελ τον τελείωσε. Τώρα του ζητούν να κόψει πάλι μισθούς και συντάξεις, να κάνει απολύσεις, να ενώσει ταμεία, κ.ο.κ. Ο Σαμαράς ξέρει ότι δεν μπορεί να τα κάνει όλα αυτά. Και ο Χρύσανθος γνωρίζει πως ότι δεν έγινε έξι χρόνια κρίσης, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να γίνει αύριο. Ξέρει μάλιστα πως αν γίνει, θα είναι δέκα φορές ισχυρότερο από το αν γινόταν το 2011 ή το 2012…

Οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο γνωρίζουν την ενοχή τους. Δεν είναι τυχαίο ότι το βιβλίο του Χέρμαν Βαν Ρομπάι, «Η Ευρώπη στη Θύελλα: Υποσχέσεις και Προκαταλήψεις» που πρόσφατα κυκλοφόρησε, ξεκινάει με την αφήγησή του από την πρώτη του Σύνοδο Κορυφής ως προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, στις 11 Φεβρουαρίου του 2010, όπου οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι είχαν ξεπεραστεί από τις εξελίξεις, καθώς «μία ευρωπαϊκή χώρα, η Ελλάδα, βρισκόταν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας». Ήδη τον Δεκέμβριο του 2009, γράφει, ο Γιώργος Παπανδρέου είχε σοκάρει και εντυπωσιάσει τους εταίρους του, αποκαλύπτοντας με «ασυνήθιστα ειλικρινείς όρους την οικτρή κατάσταση των δημόσιων οικονομικών της χώρας του». Τι υποκρισία! Λες και δεν ξέρανε… Αλλά τώρα βλέποντας τον ΣΥΡΙΖΑ να καλπάζει και να κρατεί τον απολογισμό της ανθρωπιστικής κρίσης, κάνουν τους έκπληκτους.

Ο Σαμαράς θα γραφτεί στην ιστορία, ελπίζουμε, ως ο τελευταίος πολιτικός του παλιού κόσμου, που έκανε ότι του ζητούσαν οι ξένοι εντολείς. Ο παλιός κόσμος των κοτζαμπάσηδων, των φονιάδων του Καποδίστρια, των μαυροφορεμένων ακροδεξιών, των δοσίλογων και της Κόκκινης Προβιάς, των προδοτών της Κύπρου, της μεταπολιτευτικής λαμογίας και διαπλοκής, των βαμπίρ του κράτους, καταρρέει. Ο γδούπος θα είναι εκκωφαντικός!

ΥΓ 1: Ως γνωστόν, ο Βενιζέλος διαπραγματεύεται με τους πασόκους την διάσωσή του. Γράφεται πως θα παραδώσει την προεδρία του κόμματος σε κάποιον άλλο ή ότι στο ιδρυτικό συνέδριο του αυθαίρετου της «Δημοκρατικής Παράταξης» θα αναδειχθεί άλλος αρχηγός μαϊμού (παίζει και ο Λυκούδης) και αυτός θα παραμείνει αρχηγός της στιβαρής συνιστώσας του ΠΑΣΟΚ. Γελάει και το παρδαλό κατσίκι …

ΥΓ 2: Η ατάκα του Άδωνη πως θα βγάλει τα λεφτά του έξω, δεν απευθυνόταν στους πλούσιους για να είναι σε εγρήγορση καθώς αυτοί, πλην ελαχίστων γιατί υπάρχουν και τέτοιοι, τα έχουν ήδη όλα έξω (80 δισ. ευρώ έστειλαν σε Ελβετία και Σιγκαπούρη).  Ήταν μια δραματική έκκληση προς αυτούς για να φέρουν κάνα  φράγκο μέσα να πληρώσουν φόροος, μπας και σωθούνε…

http://www.koutipandoras.gr/

Καμία απόκλιση από τους στόχους δεν θα δεχθεί η τρόικα

Πολύ ψηλά στις συζητήσεις θα βρεθούν οι μεταρρυθμίσεις, όπου θα πρέπει να ολοκληρωθούν περίπου 1.000 προαπαιτούμενα

Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική»

Οι φοροελαφρύνσεις που σχεδιάζει η κυβέρνηση μπορούν να συζητηθούν, αλλά η τρόικα δεν θα δεχθεί καμία απόκλιση από τους δημοσιονομικούς στόχους του ελληνικού προγράμματος, υπογραμμίζουν οι Βρυξέλλες.

Βασικές προτεραιότητες της παρούσας αξιολόγησης θα είναι το δημοσιονομικό, το χρηματοδοτικό κενό, η εξεύρεση λύσης για τα «κόκκινα» δάνεια και η ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων, ενώ η ουσιαστική συζήτηση για τη βιωσιμότητα του χρέους θα ξεκινήσει στις αρχές Νοεμβρίου. Για την έξοδο της χώρας από το μνημόνιο θεωρούν ότι αυτό θα εξαρτηθεί από τις αγορές.

Αυτές είναι οι βασικές επισημάνσεις των Βρυξελλών εν όψει της επιστροφής των επικεφαλής της τρόικας στην Αθήνα, στις αρχές της επόμενης εβδομάδας, προκειμένου να ξεκινήσει με επίσημο τρόπο η πέμπτη αξιολόγηση, που θα είναι και η τελευταία του σημερινού προγράμματος.
Η πέμπτη αξιολόγηση θα εξελιχθεί τουλάχιστον σε δύο φάσεις, αναφέρουν στη βελγική πρωτεύουσα.

Η πρώτη θα αφορά την περίοδο από τις 30 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 8 Οκτωβρίου, στη συνέχεια οι επικεφαλής της τρόικας θα γυρίσουν στις έδρες τους, ενώ θα επιστρέψουν στην Αθήνα αμέσως μετά τη συνεδρίαση του Eurogroup (13 Οκτωβρίου).

Αναφορικά με το θεματολόγιο της αξιολόγησης θα γίνει κατ’ αρχήν μια λεπτομερής εξέταση της πορείας του προϋπολογισμού του 2014, προκειμένου να διαπιστωθεί κατά πόσο επιτυγχάνονται οι στόχοι για το πλεόνασμα, ενώ θα δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στο σκέλος των δαπανών.

Οι Βρυξέλλες εξακολουθούν να έχουν διαφορετική άποψη από αυτή της κυβέρνησης σχετικά με το δημοσιονομικό κενό του 2015, επιμένοντας ότι θα είναι της τάξης των 2 δισ. ευρώ.

Στο πλαίσιο αυτό εντάσσουν και την επιθυμία της κυβέρνησης για φοροελαφρύνσεις, επισημαίνοντας ότι θα πρέπει να εξεταστούν με ιδιαίτερη προσοχή.

Ειδικότερα, υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να εξεταστεί λεπτομερώς ο αντίκτυπος, προσθέτοντας ότι σε κάθε περίπτωση οι φοροελαφρύνσεις δεν μπορούν να γίνουν με απόκλιση (χαλάρωση) από τους δημοσιονομικούς στόχους του ελληνικού προγράμματος. Με άλλα λόγια μπορούν, όπως τονίζουν, να συζητήσουν ένα μείγμα πολιτικής που θα διασφαλίζει φοροελαφρύνσεις με ταυτόχρονη επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων.

Για το χρηματοδοτικό κενό του 2015 οι Βρυξέλλες, με βάση τις εκτιμήσεις του περασμένου Απριλίου, προβλέπουν ότι θα ανέλθει σε 12 δισ. ευρώ. Δεν επιμένουν, όμως, σ’ αυτόν τον αριθμό, παραπέμποντας στα στοιχεία που θα προκύψουν στο πλαίσιο του σχεδίου προϋπολογισμού του επόμενου έτους, αλλά και στα αποτελέσματα των τεστ αντοχής των ελληνικών τραπεζών.

Πολύ ψηλά για την τρόικα στις συζητήσεις της Αθήνας θα βρεθούν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, όπου θα πρέπει να ολοκληρωθούν περίπου 1.000 προαπαιτούμενες δράσεις. Το πακέτο αυτό χαρακτηρίζεται τεράστιο και η τρόικα αντιλαμβάνεται ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να εφαρμόσει άμεσα όλες τις προαπαιτούμενες δράσεις και στο πλαίσιο αυτό θα μπορούσε να επιδείξει χρονική ευελιξία.

Συγκεκριμένα, θα συζητηθούν οι μεταρρυθμίσεις στους τομείς της Δικαιοσύνης και ειδικότερα ο Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας και της Δημόσιας Διοίκησης που θεωρείται πυλώνας του προγράμματος με ιδιαίτερη έμφαση στο μισθολογικό, καθώς και στα επιδόματα. Θα συζητηθεί επίσης το συνταξιοδοτικό με βάση σχετική έκθεση για τη βιωσιμότητα του συστήματος, η οποία θα είναι έτοιμη τον Οκτώβριο, ενώ θα εξεταστεί και η συνένωση ταμείων.

Στη διάρκεια της αξιολόγησης, οι επικεφαλής της τρόικας θα συναντηθούν με το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) προκειμένου να συζητήσουν για την πορεία των ιδιωτικοποιήσεων, ενώ θα επισκεφθούν και την Τράπεζα της Ελλάδος.

Εξοδος από το πρόγραμμα

Για το μείζον θέμα της ελάφρυνσης του χρέους, στις Βρυξέλλες τονίζουν ότι θα βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο κατά τη διάρκεια της αξιολόγησης, ωστόσο οι εντατικές συζητήσεις θα ξεκινήσουν στις αρχές Νοεμβρίου, όταν θα υπάρχει πλήρης εικόνα όλων των οικονομικών παραμέτρων.

Δηλαδή, όταν θα υπάρχει πιο σαφής εικόνα για την πορεία υλοποίησης του προϋπολογισμού του 2014 και θα έχουν γίνει γνωστά τα στοιχεία του προϋπολογισμού του 2015, όπως και τα αποτελέσματα των τεστ αντοχής των τραπεζών.

Για τη δημοσιοποίηση από τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά της απόφασης της κυβέρνησης να μην υπάρξει νέο πρόγραμμα, στις Βρυξέλλες υπογραμμίζουν ότι καθοριστικός παράγοντας θα είναι η δυνατότητα της Ελλάδας να δανείζεται με λογικά επιτόκια από τις αγορές.

Στο πλαίσιο αυτό θεωρούν καθοριστικής σημασίας για την πλήρη επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές την πιστή υλοποίηση του προϋπολογισμού το 2014 και το 2015 και τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων.

Για το τι θα γίνει την επόμενη μέρα, δηλαδή εάν τελικά η Ελλάδα βγει -όπως θέλει η κυβέρνηση- από το μνημόνιο, στις Βρυξέλλες υποστηρίζουν ότι η επιτήρηση ναι μεν θα συνεχιστεί, αλλά με άλλη μορφή, όπως γίνεται δηλαδή σήμερα με τις άλλες πρώην μνημονιακές χώρες, Ιρλανδία και Πορτογαλία.

Πάντως, θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι η τρόικα θα κάνει και για τη χώρα μας την ίδια εισήγηση που είχε υποβάλει στο Εurogroup τόσο για την Ιρλανδία όσο και για την Πορτογαλία, να υπάρξει ένα «μαξιλάρι» ασφαλείας, μια πιστωτική γραμμή για την περίπτωση που θα διαπιστωθούν δυσκολίες στο δανεισμό από τις αγορές. Οι δύο χώρες, όμως, αρνήθηκαν στη διάρκεια της σχετικής συζήτησης στο Εurogroup να αποδεχθούν την προσφορά, θεωρώντας ότι μια ανοικτή πιστωτική γραμμή ενδεχομένως θα έστελνε λάθος μήνυμα στις αγορές.

Εργασιακά

Ιδιαίτερη έμφαση στο θέμα των ομαδικών απολύσεων θα δώσουν οι επικεφαλής της τρόικας κατά τη διάρκεια της αξιολόγησης, ενώ θα συζητήσουν και για τη βελτίωση της ποιότητας του κοινωνικού διαλόγου στην Ελλάδα μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων, καθώς θεωρούν πως σήμερα είτε δεν υπάρχει διάλογος είτε είναι συγκρουσιακός.

Αμφισβητούν βασικά επιχειρήματα

Οι επισημάνσεις αξιωματούχων των Βρυξελλών καθιστούν ιδιαίτερα δύσκολη τη διαπραγμάτευση για την κυβέρνηση, καθώς οι ελεγκτές αμφισβητούν βασικά της επιχειρήματα.

Ειδικότερα, φαίνεται πως οι δανειστές δεν δέχονται χαμηλότερο πρωτογενές πλεόνασμα από το 3% του ΑΕΠ ή 5,65 δισ. ευρώ, που προβλέπει το πρόγραμμα, το οποίο έχει συνυπογράψει η κυβέρνηση.

Το υπουργείο Οικονομικών (ΓΛΚ) αφήνει να διαρρεύσει πως στο προσχέδιο του προϋπολογισμού ο στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα θα τεθεί χαμηλότερα στο 2,3% ή 2,5% του ΑΕΠ, αλλά οι δανειστές διαφωνούν και ζητούν να καλυφθεί η διαφορά των 900 - 1.300 εκατ. ευρώ, προφανώς με νέα μέτρα.

Ταυτόχρονα, επιμένουν πως το χρηματοδοτικό κενό για το ίδιο έτος διαμορφώνεται στα 12 δισ. ευρώ, ποσό για το οποίο επίσης η κυβέρνηση διαφωνεί και θεωρεί πως καλύπτεται με διάφορους μηχανισμούς έκδοσης τίτλων, αλλά και με προσφυγή στις αγορές. Στη διάρκεια των επικείμενων διαπραγματεύσεων, το κενό του 2015 θα επαναπροσδιοριστεί, υπολογίζοντας τη συμμετοχή του ΔΝΤ ή και χωρίς αυτή.

Επίσης το χρηματοδοτικό κενό των 12 δισ. ευρώ καθιστά δύσκολη τη διαδικασία απεμπλοκής της χώρας από την εποπτεία της τρόικας.

Ακόμη, καθίσταται σαφής η επιμονή των δανειστών για συμφωνία στα αποκαλούμενα «αγκάθια», όπως:

* Το συνταξιοδοτικό, με βάση τις προβλέψεις του μνημονίου, για τη νομοθέτηση μέτρων εντός του Νοεμβρίου και εφαρμογή τους από την 1-1-2015.

* Το εργασιακό, με την υπόμνηση πως στην τρέχουσα αξιολόγηση «θα δοθεί έμφαση στο θέμα των ομαδικών απολύσεων».

* Τα «κόκκινα» δάνεια, τομέας όπου θα πρέπει να επιλεγεί λύση που δεν θα θίγει την κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών.

* Τα 1.000 προαπαιτούμενα που εκκρεμούν να υλοποιηθούν, αλλά το ενδιαφέρον βρίσκεται στο ότι καταμετρήθηκαν από τα κλιμάκια της τρόικας, στοιχείο που δείχνει ότι έρχονται «διαβασμένοι», ακόμη και στις λεπτομέρειες.

ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΛΟΣ - nbellos@naftemporiki.gr

Το γαλάζιο σύστριγκλο

Αναταραχή και πάλι στο εσωτερικό της ΝΔ. Σε πανικό βρίσκονται τα γαλάζια στελέχη υπό τον φόβο των πρόωρων εκλογών. Χαρακτηριστικό το επικοινωνιακό αντάρτικο στο οποίο επιδόθηκε, σήμερα, ο υπουργός Εσωτερικών Αργύρης Ντινόπουλος θέλοντας να διαφοροποιηθεί από τον υπ. Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκο Μητσοτάκη αναφορικά με τον έλεγχο της μονιμοποίησης υπαλλήλων στους ΟΤΑ.

«Εγώ είπα ότι στην τοπική αυτοδιοίκηση δε θα γίνουν απολύσεις και θέλω εργασιακή ειρήνη» ξεκαθάρισε και σημείωσε, υποτίθεται περιπαικτικά: «Στην κόντρα Μητσοτάκη - Δούρου εγώ είμαι με την κ. Δούρου και αυτό που είπε ότι θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα», προσθέτοντας ότι έδωσε εντολή στο γενικό γραμματέα της αποκεντρωμένης διοίκησης να την εφαρμόσει.

Το απόγευμα της Παρασκευής, δικαιολόγησε τις δηλώσεις του, που προκάλεσαν σαματά, στο Μέγαρο Μαξίμου κάνοντας λόγο για «ειρωνικό σχόλιο». Εξάλλου, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο, ο Αργύρης Ντινόπουλος απέστειλε τους φακέλους που κατέθεσε στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις. Έπραξε λοιπόν μνημονιακά αλλά δεν παρέλειψε να προσπαθήσει να διατηρήσει την υποτιθέμενη σύγκρουσή του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στα μάτια των ψηφοφόρων. 

Δεν έχει σημασία να αναλύσει κανείς την ουσία των δηλώσεων του βουλευτή Β' Αθήνας της ΝΔ και κορυφαίου υπουργού, γιατί πολιτική σημασία έχει το ύφος του και η ατμόσφαιρα που καλλιεργεί. Σαφώς προκύπτει ότι ο υπουργός Εσωτερικών δεν έχει καμία διάθεση να συνεργαστεί με τον αυτοπροβαλλόμενο ως μεταρρυθμιστή υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης, τον οποίο δεν έχει υπερασπιστεί μέχρι τώρα κανένα στέλεχος της ΝΔ στην κόντρα του με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Κάτι δεν πάει καθόλου καλά στο εσωτερικό της ΝΔ που ετοιμάζεται να γιορτάσει το Σάββατο στη Χαλκιδική τα 40ά της γενέθλια. Η πρώην υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη ανακοίνωσε χθες (ρ/σ Παραπολιτικά) ότι δεν θα παραστεί στην επετειακή εκδήλωση λόγω κοινοβουλευτικής της υποχρέωσης στο εξωτερικό. Για τον ίδιο λόγο, επειδή έλειπε στη Λωζάνη, δεν ψήφισε την τροπολογία για τον ΕΝΦΙΑ και ζήτησε την αντικατάστασή της ενώ στο μεταξύ θύμισε στον Γκίκα Χαρδούβελη ότι ο ΕΝΦΙΑ πρέπει να μειωθεί κατά 30% και το Δημόσιο να εξοφλήσει τα χρέη του προς τους ιδιώτες.

Στο μεταξύ, στο Μέγαρο Μαξίμου προσπαθούν να ξεχάσουν την παραίτηση του πρέσβη στο Βερολίνο Παναγιώτη Ζωγράφου ο οποίος είναι και εξάδελφος του πρωθυπουργού. Αποδραματοποιούν με κάθε τρόπο το σπανιότατο στα διπλωματικά χρονικά γεγονός και δεν επιβεβαιώνουν ότι προηγήθηκε καβγάς του πρέσβη με τον συνεργάτη του πρωθυπουργού Χρύσανθου Λαζαρίδη στο λόμπυ του ξενοδοχείου όπου διέμεινε η ελληνική αντιπροσωπεία κατά την επίσκεψη του Αντώνη Σαμαρά στη Γερμανία.

Ησυχία δεν βρίσκουν στη Συγγρού ούτε παραμονές του εορτασμού των 40 χρόνων της ΝΔ. Ασφαλώς και δεν είχαν προβλέψει ότι θα διχαστεί το κόμμα γύρω από τον προερχόμενο από τον ΛΑΟΣ Αδωνι Γεωργιάδη που ανακοίνωσε ότι θα σηκώσει τα λεφτά του από την τράπεζα αν κερδίσει τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ. Βρέθηκαν στελέχη που τον άδειασαν (Κ. Μητσοτάκης, Ανδρέας Παπαμιμίκος κα) με αποτέλεσμα και ο ίδιος να προσπαθήσει να τα μαζέψει αναγνωρίζοντας ότι «ίσως εκφράστηκε κάπως υπερβολικά».

Με αυτά τα δεδομένα, η εκδρομή της όλης ΝΔ στη Χαλκιδική το Σάββατο δεν διαγράφεται όπως ακριβώς την φαντάζονταν οι εμπνευστές της πρωτοβουλίας.

http://tvxs.gr/

Ο τυχοδιώκτης καρπαζοεισπράκτορας

Του Στέλιου Κούλογλου

Πέφτουν οι καρπαζιές σαν το χαλάζι, η μία μετά την άλλη. Πρώτα ήταν το Παρίσι, όπου η κυβέρνηση εισέπραξε την αδιαλλαξία της τρόικας και δεν συγκινήθηκε από το επιχείρημα «βοηθήστε γιατί έρχεται ο Τσίπρας». Μετά οι δημοσκοπήσεις του φθινοπώρου που παγιώνουν τον ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη θέση και με σημαντική διαφορά από την ΝΔ. Υστερα η Θεσσαλονική, όπου ο Σαμαράς διέψευσε όλες τις προσδοκίες την στιγμή που ο Τσίπρας τις ξεπέρασε.

Τελευταία σφαλιάρα από την Μέρκελ, που δεν έδωσε το παραμικρό απ όσα της ζήτησε ο Ελληνας πρωθυπουργός για να ξεφύγει από το αδιέξοδο. Ηταν τέτοια η απόγνωση του Μαξίμου να φέρει από την Γερμανία ένα καλό νέο, ώστε αγνόησε τον Ελληνα πρέσβη στο Βερολίνο, που συνιστούσε αναβολή του ταξιδιού επειδή η στιγμή δεν ήταν κατάλληλη. Το αποτέλεσμα ήταν ένα ακόμη πλήγμα,η παραίτηση του πρέσβη που ασφαλώς θα επιβεβαιώσει αυτό που ήδη έχει γίνει κατανοητό στην καγκελαρία: ότι η κυβέρνηση των Αθηνών παραπαίει.

Ο κ. Σαμαράς έχει τόσο πανικοβληθεί, ώστε έφτασε να παίρνει τηλέφωνο έναν έναν τους ιδιοκτήτες των καναλιών για να τους ζητήσει να μην μεταδώσουν την ομιλία του Τσίπρα στην ΔΕΘ, πράγμα που προκάλεσε νέα κρίση στην ΝΕΡΙΤ, φθείροντας περισσότερο την κυβέρνηση. Λες και αν τα κανάλια δεν μετέδιδαν ολόκληρη την ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, θα σωζότανε η Νέα Δημοκρατία! «Αντωνάκη με αυτά που κάνεις θα έρθει πιο γρήγορα ο Τσίπρας. Δηλαδή θα μας πάρεις κι εμάς στον λαιμό σου», του απάντησε ένας από τους ιδιοκτήτες τηλεοπτικών σταθμών.

Βλέποντας ένα πρωθυπουργό στα πρόθυρα νευρικής κρίσης τα ΜΜΕ αρχίζουν να παίρνουν αποστάσεις. Με τη σειρά του, το γεγονός ότι τα κανάλια δεν κατακεραύνωσαν τις εξαγγελίες Τσίπρα όπως θα έκαναν παλιότερα, εκλαμβάνεται από το Μέγαρο Μαξίμου ως ένδειξη μιας συνωμοσίας που ενδεχομένως να έχει και διεθνείς διαστάσεις. Ακόμη και την επίσκεψη Τσίπρα στον Πάπα προσπάθησε να ματαιώσει ο κ. Βενιζέλος, που τηλεφωνούσε στους καρδινάλιους του Βατικανού διαμαρτυρόμενος επειδή δέχονται κάποιον που δεν είναι αρχηγός κράτους ή πρωθυπουργός και απειλώντας εμμέσως με αντίποινα! Όπως συνόψιζε την κατάσταση το ακραιφνώς φιλοΣαμαρικό antinews: «Τα βρήκε η Μέρκελ με τον Τσίπρα; Αν ναι τότε ας το πει στον Σαμαρά να τελειώνει η υπόθεση».

Η κυρία Μέρκελ δεν έχει βέβαια παρατήσει το αγαπημένο της μαθητή, που προόριζε για πανευρωπαϊκό παράδειγμα. Απλώς δεν έχει κανένα λόγο να μπει στο κόπο του, γιατί τον έχει στο τσεπάκι. Η ιστορία του χρέους είναι εδώ χαρακτηριστική: υποτίθεται ότι Μέρκελ και λοιποί δανειστές είχαν υποσχεθεί στον κ. Σαμαρά ότι η συζήτηση για το χρέος θα ξεκινούσε την άνοιξη του 2014, ώστε να ευνοηθεί η ΝΔ στις ευρωεκλογές. Υστερα μετατέθηκε για μετά τις ευρωεκλογές, μετά για τον Σεπτέμβριο και κατόπιν για το Νοέμβριο, ώστε να βοηθηθεί και ο Σαμαράς να αλλάξει το πολιτικό κλίμα και να μαζέψει τους 180 βουλευτές για την εκλογή προέδρου. Τελικώς αναβλήθηκε και αυτή του Νοεμβρίου μετά από απαίτηση της Γερμ,ανίας και παραπέμφθηκε κάπου στις καλένδες.

Αυτή είναι η μοίρα που επιφυλάσσει η ιστορία και ζωή σε κάθε είδους καρπαζοεισπράκτορες. Θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα, αν ο κ. Σαμαράς είχε τηρήσει τις εξαγγελίες με βάση της οποίες υπερίσχυσε στις εκλογές του 2012. Αν δηλαδή είχε επαναδιαπραγματευθεί με το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες τα μνημόνια, αντί να να τα εφαρμόσει με κυνισμό και σκληρότητα που θα ζήλευαν στρατιωτικοί και μη επικεφαλής χωρών της Λατινικής Αμερικής τις προηγούμενες δεκαετίες.

Το πρόβλημα στην ελληνική περίπτωση είναι ότι ο καρπαζοεισπράκτορας έχει και μια ορισμένη ψυχολογία. Όπως μας πληροφορούσε πρόσφατα το "Βήμα" σε ένα άρθρο του για τον «πόλεμο μέχρι εσχάτων» που σχεδιάζει το Μέγαρο Μαξίμου, «οι τόνοι θα ανέβουν υπέρμετρα, καθώς ο Πρωθυπουργός δεν είναι διατεθειμένος, όπως λένε οι συνεργάτες του να βλέπει να προηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις»!  Η πρώτη κίνηση ήταν η επαναφορά της κινδυνολογίας για τον πανικό στις τράπεζες σε περίπτωση νίκης του ΣΥΡΙΖΑ, έστω και αν έτσι υπονομεύεται όλο το success story της Ελλάδας, που βγήκε από την κρίση, κέρδισε την εμπιστοσύνη των αγορών και άλλα παραμύθια.

Θα υπάρξουν και άλλες κινήσεις γιατί, για όσους δεν κατάλαβαν, ο κ. Σαμαράς «δεν είναι διατεθειμένος» ούτε να χάσει, ούτε να παραδώσει την εξουσία και θα κάνει τα πάντα για να την κρατήσει. Ο καρπαζοεισπράκτορας είναι και τυχοδιώκτης και αυτό κάνει τα πράγματα πιο επικίνδυνα.

http://tvxs.gr/

Το ρέκβιεμ της διαπλοκής

Του Κώστα Βαξεβάνη

Θυμάμαι μερικά από τα επίθετα που απέδωσαν στον Χρήστο Λαμπράκη μετά τον θάνατό του. Ευπατρίδης, δημοκράτης, σεμνός, κύριος. Κάποια από αυτά είχε τρέξει να αποδώσει και ο Σταύρος Θεοδωράκης, τότε που περηφανευόταν για τη σχέση του με το συγκρότημα και δεν επιχειρούσε να το πνίξει στο Ποτάμι. Αφού είχε γράψει για κρασιά που είχαν πιεί μαζί και χειρόγραφα που του αφιέρωσε κατέληγε πως ο Χρήστος Λαμπράκης ήταν  «σαφής, ευγενής, σύντομος».

Δεν θέλω να αδικήσω ούτε τον Λαμπράκη, ούτε αυτούς που τον θαύμαζαν. Δεν είχα την τύχη να τον γνωρίσω. Θα επαναλάβω όμως εντελώς ορθολογιστικά αυτό που είχα πει κάποτε σε κάποιον ο οποίος τον θαύμαζε και συνήθιζε να λέει πως ο Λαμπράκης ήταν τόσο σεμνός που κυκλοφορούσε με ένα σαραβαλάκι και παλιά παπούτσια: «αφού του έφτανε ένα παλιοαυτοκίνητο και ένα κομμάτι ψωμί για να ζήσει, αφού είχε τέτοια αυτάρκεια, γιατί ήθελε τόσο πολύ να έχει μια οικονομική αυτοκρατορία η οποία μάλιστα μαζί με τον ίδιο να κυβερνούν την Ελλάδα;».

Ο Λαμπράκης κυβερνούσε την Ελλάδα. Και αυτό δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από όσα επίθετα κι αν εφευρεθούν για να τον εξιλεώσουν. Η αλήθεια είναι πως η βασική ευθύνη δεν ανήκει σε αυτόν, αλλά σε όλους εκείνους που δέχονταν να τους κυβερνά. Που αντιλαμβάνονταν τη δημοσιογραφία ως πολιτική παρέμβαση και την πολιτική παρέμβαση ως επιθυμία του. Δεν χρειαζόταν ο Λαμπράκης να σηκώσει το τηλέφωνο και να δώσει εντολές. Αρκούσε να γράψει αυτό που επιθυμούσε ή αυτό που οραματιζόταν για να συνωμοτήσει όλο το πολιτικό σύμπαν για να το αποκτήσει όπως θα έλεγε και ο Κοέλιο.

Δεν γνωρίζω πόσο ταλαντούχος ήταν στη μουσική και πόσο ευαίσθητος στην τέχνη, αλλά αυτό το «ο κύριος Λαμπράκης» που ταύτιζαν όλοι με τη μελωδία της ευτυχίας στα υπουργικά γραφεία, δεν σχετιζόταν με τέχνη. Αν και πρέπει να του πιστώσω στο σημείο αυτό πως κατάφερε να κάνει μια σειρά από παρατρεχάμενους και αγροίκους που δούλευαν στο ΔΟΛ και το Mega, να ακούσουν ένα δύο δίσκους κλασσικής μουσικής για να εμφανίζονται φιλόμουσοι αν τύχαινε και σε κάποια τους συνάντηση εκτός από εντολές, τούς έδινε το περιθώριο να δείξουν πόσο ευαίσθητα πιστοί ήταν.

Δεν θα πω αυτό το γνωστό «τον Λαμπράκη θα τον κρίνει η Ιστορία», γιατί πάρα πολλοί, μαζί και ο ίδιος, φρόντισαν για μια άλλη συγγραφή της Ιστορίας αφού εκτός από νικητές ήταν και κάτοχοι των πιο ισχυρών Μέσων Ενημέρωσης. Όπως θα διαβάσετε στο τεύχος του Hot Doc που κυκλοφορεί (τεύχος 60) ο Χρήστος Λαμπράκης ήταν σύμφωνα με έγγραφα που έχουν κατατεθεί στοn Φάκελο της Κύπρου, πίσω από το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου. Πίσω δηλαδή από την τραγωδία της διχοτόμησης που ακολούθησε λόγω του πραξικοπήματος. Η διχοτόμηση ήταν ένας αμερικανικός σχεδιασμός, αφού οι Αμερικανοί με πρώτο τον Κίσινγκερ, προτιμούσαν μια διχοτομημένη νατοϊκή Κύπρο, από μια Κύπρο στα χέρια του αστάθμητου («κόκκινου» όπως τον αποκαλούσαν) Μακάριου.

Τα έγγραφα αυτά, τα οποία αποσιωπήθηκαν συνοδεύονται από μαρτυρίες ανθρώπων που μιλούν στο Hot Doc αλλά και από ένα ιστορικό προηγούμενο το οποίο καλύφθηκε στο πέρασμα των δεκαετιών από την τεχνητή λήθη. Ο Χρήστος Λαμπράκης συνωμότησε και στο παρελθόν με τους ίδιους ανθρώπους που φέρεται να σχεδίασε το πραξικόπημα, για να ανατρέψει τον Γεώργιο Παπανδρέου. Οργάνωσε τις συσκέψεις Αποστασίας, για τραγική σύμπτωση και πάλι, την εποχή που οι Αμερικανοί ήθελαν αυτό ακριβώς. Ο «κεντρώος» ρόλος του Λαμπράκη λίγο πριν από τη Χούντα δεν είναι σίγουρο αν ήταν πεποίθησή του όπως ισχυρίζεται το Ίδρυμα Λαμπράκη ή αν ήταν η ανάγκη να καλύψει τις δράσεις και τις επιλογές του.

Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που επιβεβαιώνουν πως ο Λαμπράκης είχε σχέση και με τον Ιωαννίδη και με τον Σαμψών, οι οποίοι, λένε, τον συναντούσαν συνοδεία ΕΣΑτζήδων. Η σχέση αυτή δεν ήταν απαραίτητα πολιτική μόνο και δεν είναι αντικείμενο δημοσιογραφικής έρευνας γιατί δεν πρέπει να μας απασχολεί αυτή η πλευρά. Η ουσία είναι πως μια πλευρά της πολιτικής - εθνικής τραγωδίας σε αυτή τη χώρα και την Κύπρο, αντί να βγει στην επιφάνεια και να αντιμετωπιστεί με επιχειρήματα, παραχώνεται στο σκοτάδι της ευγενούς διαπλοκής.

Εμείς παραδίδουμε στη δημοσιότητα τα στοιχεία, όχι γιατί φιλοδοξούμε να ξαναγράψουμε την Ιστορία,  αλλά γιατί πιστεύουμε πως αν αυτή η χώρα δεν κοιτάξει την αλήθεια κατάματα, θα είναι καταδικασμένη ο ορίζοντάς της να είναι όσα δείχνουν τα κανάλια και οι φυλλάδες της διαπλοκής. 

http://www.koutipandoras.gr/