Η κυρίαρχη ελίτ έτοιμη να σπάσει το "κοινωνικό συμβόλαιο"

Η υπερ-αυτοματοποίηση θα επιτρέψει στους υπερ-πλούσιους να "ξεφορτωθούν" τους υπόλοιπους

του system failure

Με το τέλος της Γαλλικής επανάστασης και την έλευση της νέας μορφής της αστικής δημοκρατίας - αστικού κράτους, η κυρίαρχη τάξη ήταν υποχρεωμένη να συνάψει το λεγόμενο "κοινωνικό συμβόλαιο" με την πλειοψηφία. Από τη στιγμή που η κυρίαρχη αστική τάξη πήρε την εξουσία από την Φεουδαρχία και την Μοναρχία, έπρεπε με κάποιο τρόπο να προστατέψει τα μέσα παραγωγής και το εργατικό δυναμικό.

Έτσι, η δημιουργία της εθνικής συνείδησης σε κάθε έθνος-κράτος, ήταν απαραίτητη ώστε να διατηρηθεί η συνοχή της πλειοψηφίας και να ιδρυθούν εθνικοί στρατοί που θα προστάτευαν τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης. Ως αντάλλαγμα, η κυρίαρχη αστική τάξη έδωσε το λεγόμενο κοινωνικό κράτος, εργατικά δικαιώματα κ.λ.π., μέσω του έθνους-κράτους ως φορέα και εγγυητή για όλα αυτά τα προνόμια προς την μεσαία και κατώτερη τάξη.

Από τότε, η πλειοψηφία κατάφερε να κατακτήσει αρκετά προνόμια, μέσα από πολλές μάχες. Με την αυγή του 20ου αιώνα, η τεχνολογική πρόοδος έφερε την μαζική παραγωγή. Οι Δυτικές κοινωνίες εθίστηκαν βαθμιαία στον καταναλωτισμό και κυριάρχησε σταδιακά μια κουλτούρα ακραίου ατομικισμού έως και σήμερα.

Αυτό συνέβη, επειδή οι εταιρίες έπρεπε να βρουν καταναλωτές για τα προϊόντα τους και έτσι, γεννήθηκε ο άνθρωπος-καταναλωτής ή "homo consumericus", μέσα από τις θεωρίες του Φρόυντ, τις οποίες εκμεταλλεύτηκε ο ανιψιός του και πατέρας των Δημοσίων Σχέσεων, Έντουαρντ Μπερνέζ. Ωστόσο, η κυρίαρχη τάξη, ακόμα χρειαζόταν τα εργατικά χέρια και έτσι, το κοινωνικό συμβόλαιο παρέμεινε ενεργό, πάντα με το έθνος-κράτος ως εγγυητή.

Ο πόλεμος έχει αρχίσει

Τώρα όμως τα πράγματα φαίνεται ότι αλλάζουν δραματικά. Η υπερ-αυτοματοποίηση είναι το κλειδί για την κυρίαρχη τάξη ώστε να σπάσει το κοινωνικό συμβόλαιο, ακριβώς επειδή δεν χρειάζεται πλέον το ανθρώπινο εργατικό δυναμικό. Η κουλτούρα του ακραίου ατομικισμού εξυπηρετεί τέλεια αυτό το σενάριο, επειδή για δεκαετίες, ολόκληρες γενιές έμαθαν να μεγαλώνουν μόνο για να καταναλώνουν και να προστατεύουν τα ατομικά δικαιώματα, χωρίς να νοιάζονται για τους άλλους (αυτή είναι φυσικά η γενική εικόνα, υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις). Το "φούσκωμα" της μεσαίας τάξης που βασίστηκε σε αυτή τη μονοδιάστατη κουλτούρα, κατέστρεψε κάθε ταξική συνείδηση, εξέθρεψε "απολιτίκ" γενιές και τώρα χρησιμοποιείται ως εργαλείο που πυροδοτεί αντικρουόμενα συμφέροντα μέσα στην συρρικνούμενη μεσαία τάξη, πάντα σε οικονομικό επίπεδο.

Ο πόλεμος έχει αρχίσει. Η προπαγάνδα των συστημικών ΜΜΕ έχει εξαπολυθεί σε πλήρη ισχύ. Στις ΗΠΑ, τα συστημικά ΜΜΕ δαιμονοποιούν τους φτωχούς, υποστηρίζοντας ότι πρέπει να αρχίσουν να πληρώνουν φόρους, ενώ ταυτόχρονα, υποστηρίζουν τις φοροαπαλλαγές για τους πλουσιότερους και όλα αυτά τη στιγμή που όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι η ψαλίδα μεταξύ φτωχών και πλουσίων συνεχώς μεγαλώνει.

Δεν είναι φυσικά θέμα χρημάτων. Είναι επειδή το έθνος-κράτος πρέπει να διαλυθεί ως ο στοιχειώδης μηχανισμός που απαιτείται για την προστασία των δικαιωμάτων της πλειοψηφίας. Μέχρι τότε, το κράτος θα χρησιμοποιηθεί ως διανεμητής ενός ελάχιστου επιδόματος στις στρατιές των ανέργων, έτσι ώστε οι μεγάλες τράπεζες και εταιρίες να μην απειληθούν από ξαφνικές, μαζικές και ανεξέλεγκτες εξεγέρσεις από τις μάζες των απελπισμένων.

Η αρπαγή γης/φυσικών πόρων και τα δύο μεγάλα εμπόδια

Έχοντας εξασφαλίσει το νέο εργατικό δυναμικό μέσω πλήρως αυτοματοποιημένων μηχανών, αυτό που έμεινε τώρα για την κυρίαρχη ελίτ, είναι να καταλάβει όλους τους φυσικούς πόρους. Μεγάλες εταιρίες αρπάζουν τεράστιες καλλιεργήσιμες εκτάσεις, ειδικότερα στις αναπτυσσόμενες χώρες, με σκοπό να ελέγξουν την παραγωγή τροφής.

Κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου σε πολλές περιοχές του πλανήτη ελέγχονται από μεγάλες ιδιωτικές εταιρίες, αλλά υπάρχουν δύο μεγάλα εμπόδια για να ξεπεραστούν: η Ρωσία και η Κίνα.

Ο νέος ψυχρός πόλεμος που έχει ήδη αρχίσει με την κρίση στην Ουκρανία, δεν έχει να κάνει μόνο με τους φυσικούς πόρους της τεράστιας Ρωσικής επικράτειας. Έχει να κάνει και με το μοντέλο που οι Δυτικοί πλουτοκράτες θέλουν να επιβάλλουν και που στην τελευταία του φάση, απαιτεί την απουσία του έθνους-κράτους. Πιθανώς οι διάφορες δεξαμενές σκέψεις που ελέγχουν, να εκτίμησαν λανθασμένα ότι η Ρωσία είχε περάσει οριστικά στη νεοφιλελεύθερη φάση και θα ήταν ένας εύκολος στόχος, αλλά ο Πούτιν τους έκανε κυριολεκτικά να τρέχουν.

Αυτό που βλέπουμε τώρα, είναι μια αδυσώπητη μάχη με το χρόνο. Από τη μια, η Ρωσία και η Κίνα, μαζί με τα υπόλοιπα μέλη των BRICS (Βραζιλία, Ν.Αφρική, Ινδία), προσπαθούν να απεμπλακούν από το δολάριο και να δημιουργήσουν το δικό τους νομισματικό σύστημα, ώστε να είναι απόλυτα ανεξάρτητες, από την άλλη, οι νεοσυντηρητικές μαριονέτες των τραπεζών και των εταιριών στις ΗΠΑ βρίσκονται σε πανικό και προσπαθούν απεγνωσμένα να βρουν μια αφορμή για να ωθήσουν τη Ρωσία σε πόλεμο και να ανακόψουν έτσι την απειλή για τα σχέδιά τους. Έτσι εξηγείται, σε μεγάλο βαθμό, η αγωνία τους να σύρουν τη Ρωσία σε ένα θερμό επεισόδιο.

Ιδιωτικοί στρατοί και πεδία δοκιμών για ρομπότ που θα προστατεύουν ρομπότ

Παρατηρούμε μια άνοδο των ιδιωτικών στρατών που δρουν σε διάφορα πεδία μαχών, όπως στην Ουκρανία, ακριβώς επειδή η απουσία των εθνών-κρατών και των εθνικών στρατών, θα επιβάλλει την επικράτησή τους ως μέσο για την προστασία των φυσικών πόρων και των νέων μέσων παραγωγής για την κυρίαρχη ελίτ.

Αλλά όταν η πολεμική βιομηχανία αυτοματοποιήσει πλήρως τα νέα οπλικά συστήματα, οι ιδιωτικοί στρατοί θα χρησιμεύουν μόνο ως υποστήριξη των πλήρως αυτοματοποιημένων πολεμικών μηχανών. Βλέπουμε ήδη τα πεδία δοκιμών των οπλικών συστημάτων του μέλλοντος˙ τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drones) στο Αφγανιστάν, Ιράκ και αλλού.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι πολεμικές βιομηχανίες, κατασκευάζουν και επιδεικνύουν διάφορα οπλικά συστήματα που σχεδιάζονται για να χρησιμοποιηθούν μέσα σε αστικά κέντρα για την καταστολή πιθανών εξεγέρσεων. Δεν θα υπάρχει "εξωτερικός εχθρός" στο μέλλον. Η απειλή για το κυρίαρχο σύστημα θα έρχεται από το εσωτερικό, από τα μεγάλα αστικά κέντρα. Στρατιώτες-ρομπότ θα προστατεύουν εργάτες-ρομπότ και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, ο καθένας θα προσπαθεί μόνος του να επιβιώσει. Η ανθρώπινη ζωή θα χάσει κάθε αξία. Μιλάμε δηλαδή για την επιστροφή στην απόλυτη βαρβαρότητα. Πολλοί πιστεύουν ακόμα στο μύθο της ελεύθερης αγοράς. Έχουν στο μυαλό τους μια ιδανική κατάσταση, όπου ο καθένας θα είναι απαλλαγμένος από την καταπίεση του κράτους και η ελεύθερη αγορά θα οδηγήσει τις κοινωνίες και τα άτομα σε μια ισορροπία και μια ευημερία. Είναι απλά μια αυταπάτη επειδή στην πραγματικότητα το παιχνίδι είναι πιο στημένο από ποτέ. Δεν μιλάμε για καπιταλισμό, ούτε καν για νεοφιλελευθερισμό. Μιλάμε για την νέα, παγκόσμια και βάναυση φεουδαρχία!

Πηγή