Και με τον Δαλάι Λάμα...

Του Γιάννη Παντελάκη

Νομίζω πως δεν πρέπει να μας εκπλήσσει τίποτα πια. Όχι τον Πάπα· και τον Δαλάι Λάμα να συναντήσει ο Τσίπρας, λογικό θα πρέπει να μας φαίνεται. Είναι φανερό πως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει αποφασίσει να βάλει μπόλικο νερό στο κρασί του. Το λένε και «στροφή στον ρεαλισμό» όλο αυτό που προσπαθεί να κάνει. Μόνο που το κάνει λίγο άτσαλα. Επιχειρεί να διατηρήσει το όποιο αριστερό προφίλ πιστεύει ότι κουβαλάει και παράλληλα να κάνει ανοίγματα σε καθαρά συντηρητικές επιλογές. Προσπαθεί να ταιριάξει τα αταίριαστα δηλαδή. Δύσκολο, ιδιαίτερα αν δεν έχεις και τις σχετικές ικανότητες να το εμφανίσεις μ' έναν πειστικό τρόπο.

Το πρόβλημα, κατά την άποψή μου, δεν είναι ότι ο Τσίπρας συναντά τον Πάπα, ο Τσίπρας ζητά να μείνει μόνος του με μια αγιογραφία στο Άγιο Όρος, ο Τσίπρας προσεγγίζει τους παντοδύναμους ιερείς, ο Τσίπρας έχει ξεχάσει να μιλά για τον διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους. Το πρόβλημα είναι πως ενώ κάνει όλα αυτά προκειμένου να προσεταιριστεί ψήφους, παράλληλα δηλώνει με έμφαση προοδευτικός. Πρόκειται για μια αντίφαση.

Η εκκλησία -την οποία προσπαθεί να προσεγγίσει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ- έχει βαθιά συντηρητικά χαρακτηριστικά. Ιδιαίτερα στη χώρα μας, αλλά όχι μόνο. Δεν περιορίζεται στον θρησκευτικό της ρόλο. Διαπλέκεται με το κράτος, επηρεάζει αποφάσεις, χαράσσει πολιτικές, προωθεί πρόσωπα, ενισχύει εθνικιστικές επιλογές, δεν ανέχεται το διαφορετικό κ.ο.κ. Γνωστά όλα αυτά. Γι' αυτό ιστορικά στη χώρα μας είχε ταυτιστεί με τη συντηρητική παράταξη. Ο κ. Τσίπρας, δηλώνει πως βρίσκεται στην απέναντι όχθη. Και εδώ είναι το ζήτημα.

Προφανώς είναι δικαίωμά του να κάνει όσες θεαματικές κινήσεις θεωρεί ότι θα τον φέρουν πιο κοντά στην εξουσία. Εκείνο, ωστόσο, στο οποίο πρέπει να είναι πιο φειδωλός, είναι όταν παράλληλα δηλώνει πως έχει αριστερό πρόσημο. Όπως φειδωλοί πρέπει να είναι και όσοι από την παρέα του προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, με καθε είδους μπαρούφες. Διάβαζα χθες σε προσκείμενο στον ΣΥΡΙΖΑ μέσο ενημέρωσης, έναν πραγματικό ύμνο για τον Πάπα. Απόρησα. Είναι δυνατόν ένα τέτοιο μέσο να αναφέρεται στον ηγέτη μιας παντοδύναμης και γεμάτης δολοπλοκίες και σκάνδαλα κάθε είδους εκκλησίας και να τον παρουσιάζει περίπου ως κομμουνιστή; Έλεος...

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών