Οι ΜΑΤατζήδες ονειρεύονται χούντα και δεν το κρύβουν

Γράφει η Ντίνα Δασκαλοπούλου

«[...] Μου κατεβάζει το εσώρουχο, κολλάει από πίσω μου και φωνάζει “Ετσι γαμάνε οι χακί. Στα Εξάρχεια έχουμε χούντα, ρε, το κατάλαβες; Οποιος δεν δέχεται φάπα και πούτσα δεν θα μπαίνει στα Εξάρχεια. Εμείς κάνουμε κουμάντο”»

«Ετσι γαμάνε οι χακί. Στα Εξάρχεια έχουμε χούντα, ρε!» ούρλιαζαν αστυνομικοί σε έναν άνθρωπο που ξεγύμνωσαν και βασάνισαν αγρίως την περασμένη Πέμπτη στα Εξάρχεια, όταν τα ΜΑΤ επιχείρησαν να μπουκάρουν παράνομα σε καφενείο της πλατείας.

Ο Λάμπρος Γούλας, μιλώντας στο omnia.tv, περιγράφει το περιστατικό, ξεκινώντας από τη στιγμή που οι ένστολοι έχουν ξεκινήσει την επίθεση στο καφενείο: «Εμένα άνοιξαν τη φυσούνα στο πρόσωπό μου κανονικά. Εχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου εκείνη τη στιγμή. Προσπάθησα να φύγω για να απομακρυνθώ από τα δακρυγόνα. Ενας ΜΑΤατζής μού έριξε μια κλοτσιά από πίσω κι έπεσα κάτω. Ερχονται κι άλλοι από την ίδια διμοιρία, πέφτουν πάνω μου και με βαράνε με το κλομπ ενώ ήμουν ακινητοποιημένος [...] .

»Σ’ όλη τη διαδρομή στην Τσαμαδού και στην Τοσίτσα με χτυπούσαν. Κάναμε δεξιά στην Μπουμπουλίνας και λίγο πριν φτάσουμε στο υπουργείο Πολιτισμού ακούω τον έναν που λέει “μη τον πάτε στο υπουργείο, έχει κάμερες, βάλτε τον εδώ πέρα”. Με βάζουν σε μια γωνία κι ούτε που ξέρω πόσο με χτύπησαν, έχασα το μέτρημα. Ο ένας από αυτούς ήταν πιο τρελαμένος, μου κοπάναγε το κεφάλι στον τοίχο και προσπαθούσα να το προστατέψω. Αυτός κάποια στιγμή έδωσε εντολή να με γδύσουν. Με πέταγε ο ένας στον άλλον και προσπαθούσαν να μου βγάλουν τα ρούχα. Εδωσα μάχη να κρατήσω το εσώρουχό μου. Με πετάνε γυμνό, μόνο με το εσώρουχο, στον τοίχο [...] Μετά από κάνα πεντάλεπτο κυνηγητό και ξύλο τέτοιου τύπου, με πιάνει πάλι ο συγκεκριμένος και με κολλάει στον τοίχο. Τότε συνέβη κάτι φοβερό. Μου κατεβάζει το εσώρουχο, κολλάει από πίσω μου και φωνάζει “Ετσι γαμάνε οι χακί. Στα Εξάρχεια έχουμε χούντα, ρε, το κατάλαβες; Οποιος δε δέχεται φάπα και πούτσα δε θα μπαίνει στα Εξάρχεια. Εμείς κάνουμε κουμάντο”.

Τελείωσε όλο αυτό. Εχασα την αίσθηση του χρόνου, αλλά νομίζω ότι όλη η φάση πρέπει να διήρκεσε περίπου ένα μισάωρο».