Ας μην καούμε μεταξύ μας

Γράφει η Κυριακή Μπεϊόγλου

«Στον καφενέ:

- Αν καπινίσεις, Μήτσο, θα πάρω το 1142.

- Τόλμα, να πάρω την πολεοδομία για το δώμα το αυθαίρετο στην ταράτσα σου.

- Αν πάρεις πολεοδομία, θα πάρω το 100 που βάζεις τηλεόραση τέρμα και μπάπα μπούπα μουσική ο γιος σου.

- Τότε θα πάρω την Τροχαία που σέρνεις τη σκαφίδα με κοτσαδόρο χωρίς άδεια.

- Ετσι και κάνεις τέτοιο πράγμα, θα πάρω το ΣΔΟΕ που δεν κόβει απόδειξη η νύφη σου στα σώρουχα.

- Αν το πας τόσο μακριά το πράμα, Μπάμπη, θα πάρω τη γυναίκα σου να πω που έχεις γκόμενα!

- Μια κουβέντα είπαμε, ρε φίλε, άντε, κάπνισε!»

Ο παραπάνω διάλογος κυκλοφορεί ευρέως στο διαδίκτυο. Και περιγράφει έκδηλα την κατάσταση που βιώνουμε τις τελευταίες μέρες. Το ζήτημα δεν είναι να διαμαρτυρηθείς, λένε πολλοί, το ζήτημα είναι να καρφώσεις. Σε μια χώρα που έχει υποφέρει από έναν αιματοβαμμένο εμφύλιο, ξυπνάνε και πάλι -με αφορμή το τσιγάρο- τα ταπεινά ένστικτα μιας κοινωνίας ανώριμης να διαχειριστεί το ζήτημα του αλληλοσεβασμού. Τι άλλο κάνει το κράτος από το να προτρέπει τους πολίτες να… «αυτοδικήσουν». «Ο τελευταίος πειρασμός είναι η πιο μεγάλη προδοσία: να κάνεις τη σωστή πράξη για τον λάθος λόγο» είχε πει κάποτε ο Ελιοτ.

Ποια είναι η πρόθεση άραγε και ο λόγος που καρφώνουν όσοι καρφώνουν τους καπνιστές και τα μαγαζιά που παρανομούν; Είναι πράγματι το ότι τους ενοχλεί ο καπνός; Ή μήπως κινούνται από άλλα ένστικτα; Εκδίκηση, ανταγωνισμός (να κλείσει το διπλανό μαγαζί), να πληρώσουν το «παλιοτσίγαρο», να μάθουν να σέβονται οι «παλιοαλήτες» και άλλα τέτοια που ακούω και διαβάζω καθημερινά.

Το «κάρφωμα» στην Ελλάδα είναι μια λέξη που δεν θα έπρεπε να παίζει μαζί της κανείς, ειδικά ο νόμος και η πολιτική. Και όσο κι αν φαίνονται ακίνδυνες οι «καταγγελίες», θαρρώ πως μόνο κοινωνική ένταση μπορούν να προσφέρουν. Ενα σύγχρονο κράτος θα έπρεπε να λύνει αλλιώς τέτοιου είδους θέματα. Για να μη φτάσουμε στο σημείο να εκφυλιστεί το κράτος δικαίου. Αλλωστε πιθανότατα, επειδή η ανθρώπινη φύση αγαπά το απαγορευμένο -δείτε το προπατορικό αμάρτημα- δεν αποκλείεται να αυξηθούν οι καπνιστές. Το άρθρο αυτό πάντως το υπογράφει μια μη καπνίστρια. Θυμάμαι όμως πως ο Τομ Ρόμπινς είχε πει ότι:

«Τα τρία από τα τέσσερα στοιχεία της φύσης τα μοιράζονται όλα τα πλάσματα, αλλά η φωτιά ήταν δώρο που έγινε μόνο στον άνθρωπο. Το κάπνισμα του τσιγάρου είναι ο μεγαλύτερος βαθμός οικειότητας που μπορούμε να αποκτήσουμε με τη φωτιά χωρίς φόβο άμεσου τσουρουφλίσματος. Κάθε καπνιστής είναι μια ενσάρκωση του Προμηθέα»… Καπνιστές και μη καπνιστές, ας μην καούμε μεταξύ μας.