Βολιβία: Είναι το λίθιο, ηλίθιε!

γράφει ο Νίκος Γιαννόπουλος

Αρκεί μία μόνο στοιχειωδώς προσεκτική παρατήρηση πίσω από τις γραμμές των γεγονότων για να καταλάβει κανείς τι ακριβώς «παίζεται» τις τελευταίες ημέρες στη Βολιβία και γιατί οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης επιχείρησαν και κατάφεραν με έξωθεν βοήθεια όπως έχει γίνει φανερό, να ανατρέψουν τον πρόεδρο Έβο Μοράλες (αφού και ο παραιτηθείς πρόεδρος έχει κάνει και αυτός τις «ατασθαλίες» του).

Για την ακρίβεια, μία λέξη αρκεί! Λίθιο. Αυτό το πολύτιμο, όπως εξελίσσονται τα πράγματα στην παγκόσμια οικονομία, μέταλλο το οποίο αφενός υπάρχει σε αφθονία στα βολιβιανά εδάφη και αφετέρου χρειάζεται κατά χιλιάδες τόνους στους κατασκευαστείς κινητών τηλεφώνων αλλά και μπαταριών ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Ειδικά σε ότι αφορά τις μπαταρίες αυτοκινήτων, η "μπίζνα" είναι τεράστια αφού, όπως αναφέρουν διεθνείς οικονομικά αναλυτές, οι επενδύσεις σε ηλεκτρικά οχήματα θα αυξηθούν κατακόρυφα τα επόμενα χρόνια.

Ο Μοράλες βλάκας δεν είναι. Αντιθέτως γνωρίζει πολύ καλά ότι η χώρα του κρύβει στα εδάφη της ένα θησαυρό ο οποίος μπορεί να έχει αξία μεγαλύτερη και από το χρυσό, ιδιαίτερα στο άμεσο μέλλον.  Έσπευσε, λοιπόν, στις αρχές του 2019 να υπογράψει μία κολοσσιαία συμφωνία με εταιρία κινεζικών συμφερόντων για την εξαγωγή και την πώληση λιθίου.

Το πρότζεκτ προβλέπει συνεργασία της κινέζικης Xinjiang TBEA Group Co Ltd με τη βολιβιανή YLB σε μία επένδυση που φτάνει συνολικά-μέχρι το 2025- τα 2,3 δισεκατομμύρια δολάρια! Και αυτό γιατί η Κίνα θα χρειάζεται κάθε χρόνο, μέχρι το 2025, 800.000 τόνους λιθίου για τις ανάγκες της, κυρίως για τη βιομηχανία των μπαταριών των ηλεκτρικών οχημάτων. Τα νούμερα, όπως καταλαβαίνετε, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο...παρερμηνείας, ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς ότι ανάλογες συμφωνίες η Βολιβία έχει υπογράψει και με εταιρίες ρώσικων συμφερόντων (αλλά και γερμανικών).

Που είναι οι ΗΠΑ σ’ όλο αυτό τον επιχειρηματικό χαμό; Σχεδόν πουθενά. Γι' αυτό και από το 2016 ήδη ο Τραμπ και οι αυλικοί του είχαν βάλει τα μεγάλα μέσα έτσι ώστε να βγάλουν τον ενοχλητικό Μοράλες από τη μέση. Ο Βολιβιανός πρώην πρόεδρος έδωσε βέβαια πατήματα εμμένοντας στην πρόθεση του να αλλάξει το Σύνταγμα για να αποκτήσει δικαίωμα για μία ακόμη θητεία αλλά και παρακάμπτοντας το αποτέλεσμα του σχετικού δημοψηφίσματος που διεξήχθη.

Με αφορμή και τις υπόνοιες για παρατυπίες και «μαγείρεμα» του αποτελέσματος στις εκλογές της 20ης Οκτωβρίου και με πρόσχημα πάντα την τήρηση της «δημοκρατικής» τάξης, η αντιδραστική αντιπολίτευση (ένας συνδυασμός ακροδεξιάς, χριστιανοταλιμπανισμού και λούμπεν στοιχείων της αστικής τάξης) ανέλαβε δράση και τελικά, σε πρώτη φάση τουλάχιστον, τα κατάφερε. Πήρε την εξουσία, έστω και προσωρινά, κάτι που σημαίνει ότι οι Αμερικανοί θα έχουν λόγο στις εξελίξεις από εδώ και πέρα.

Το ερώτημα είναι το εξής: Η κυβέρνηση της Ζανίν Ανιές (που «τσακίστηκε» να σβήσει όλα τα ακροδεξιά tweet της από τη στιγμή που κάθισε στην προεδρική καρέκλα) θα σεβαστεί τις εμπορικές συμφωνίες που έχει υπογράψει η χώρα επί Μοράλες με Ρωσία και Κίνα ή θα στρέψει το ενδιαφέρον της κατευθείαν στις ΗΠΑ. Η Ρωσία, πάντως, αναγνώρισε τη νέα πολιτική κατάσταση στη χώρα, έστω και με επιφυλάξεις για τον τρόπο με τον οποίο επιτεύχθηκε η «πολιτική αλλαγή». Ίσως το έκανε για να διασφαλίσει τις επενδύσεις της στη Βολιβία και για να δείξει στη νέα αρχή ότι δεν θα ανεχθεί παραβίαση των συμφωνηθέντων.

Οι Αμερικανοί παρατηρούν ότι το άλα Γκουαϊδό πλάνο τους στη Βολιβία δεν εξελίχθηκε σε φιάσκο. Δεν έχουν τοποθετηθεί ακόμα επισήμως για τα γεγονότα αλλά είναι κοινό μυστικό ότι η Ανιές, ο ακροδεξιός Καμάτσο και ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Μέσα δουλεύουν γι' αυτούς. Ο Μπολσονάρο στη Βραζιλία, το μακρύ χέρι του Τραμπ στη Λατινική Αμερική αυτήν την περίοδο, ήδη πανηγυρίζει.

Ο Μοράλες όμως δεν έχει πει την τελευταία του λέξη. Την πλειοψηφία στη χώρα (γύρω στο 65%) την αποτελούν οι ιθαγενείς που τον ακολουθούν πιστά και δεν τον έχουν σε τίποτα να πέσουν στη φωτιά για τον Έβο. Επί της προεδρίας Μοράλες άλλωστε, οι ιθαγενείς είδαν τη ζωή τους να βελτιώνεται και την επίσημη πολιτεία να τους δίνει-επιτέλους-σημασία μετά από στυγνή εκμετάλλευση δεκαετιών.

Οι πολλοί, λοιπόν, απειλούν να κάνουν τη Βολιβία Κούγκι. Ήδη στην πρωτεύουσα Λα Πας παρατηρούνται ελλείψεις τροφίμων και καυσίμων λόγω των μπλόκων των ιθαγενών στην επαρχία και σε κεντρικούς εθνικούς δρόμους. Οι συγκρούσεις είναι καθημερινό φαινόμενο στους δρόμους την ώρα που ακροδεξιές συμμορίες επιτίθενται σε ανυποψίαστους ιθαγενείς στα καλά καθούμενα (εικόνες που δεν θα δείτε σε κανένα μεγάλο ΜΜΕ ανά τον κόσμο).

Συμπερασματικά, ο πόλεμος του λιθίου μόλις άρχισε. Ειρήσθω εν παρόδω το εν λόγω μέταλλο θεωρείται πλέον σαφώς πιο πολύτιμο από το κοβάλτιο το οποίο χρησιμοποιείται επίσης στις μπαταρίες των κινητών τηλεφώνων. Μόνο που για τους ιθαγενείς εκτός από το λίθιο και τις φυτείες της κόκας, υπάρχει και κάτι πολύ πιο πολύτιμο.  Η αξιοπρέπειά τους για την οποία μπορεί να σκοτώσουν ή να σκοτωθούν!