Παγώνουν οι δίκες για τα αναδρομικά των συνταξιούχων.!

  

Η επανάληψη της δίκης για τα αναδρομικά μπορεί να κλονίζει την ασφάλεια δικαίου που αποτελεί θεμελιακή αξία για το κράτος δικαίου, όμως η δυνατότητα -ακόμη και με τη μορφή πρότυπης δίκης- παρέχεται από την ίδια τη νομοθεσία, σε ζητήματα γενικότερου ενδιαφέροντος που έχουν συνέπειες για ευρύτερο κύκλο προσώπων.

Αναστέλλεται η εκδίκαση όλων των εκκρεμών υποθέσεων που αφορούν τη διεκδίκηση αναδρομικών από τις συντάξεις που περικόπηκαν με βάση το δεύτερο μνημόνιο με τους νόμους 4051/2012 και 4093/2012 (περικοπή των συντάξεων, κατάργηση δώρων εορτών και επιδομάτων αδείας).

Σε αυτήν την αντιφατική κατάσταση οδηγεί η απόφαση να κριθεί τελεσίδικα το θέμα των αναδρομικών ξανά από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας στο πλαίσιο της αποκαλούμενης πρότυπης δίκης.

Την πρωτοβουλία για την επανάληψη της υπόθεσης πήρε η διοίκηση του ΕΦΚΑ, ο οποίος, υπό την πίεση των 6.000 καταμετρημένων εκκρεμών δικαστικών υποθέσεων, έκανε χρήση της νομοθεσίας και προσέφυγε στο ΣτΕ, ζητώντας να αποφανθεί με χρήση του νόμου 3900/2010.

Πώς, όμως, μπορεί να γίνει αυτό, όταν ήδη έχει αποφανθεί η Ολομέλεια του ΣτΕ περί αντισυνταγματικότητας συγκεκριμένων διατάξεων των δύο νόμων του 2012, αλλά και συγκεκριμένων διατάξεων του 4387/16;

Οσο παράλογο κι αν φαίνεται, όσο κι αν η κατ’ ουσίαν επανάληψη της δίκης για τα αναδρομικά κλονίζει την ασφάλεια δικαίου που αποτελεί θεμελιακή αξία για το κράτος δικαίου, η δυνατότητα επανάληψης -ακόμη και με τη μορφή πρότυπης δίκης- παρέχεται από την ίδια τη νομοθεσία με το άρθρο 1 του Ν.1900/2010 το οποίο αναφέρει ότι «οποιοδήποτε ένδικο βοήθημα ή μέσο ενώπιον οποιουδήποτε διοικητικού δικαστηρίου μπορεί να εισαχθεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας με πράξη τριμελούς Επιτροπής, αποτελούμενης από τον Πρόεδρό του, τον αρχαιότερο Αντιπρόεδρο και τον Πρόεδρο του αρμόδιου καθ’ ύλην Τμήματος, ύστερα από αίτημα ενός των διαδίκων, όταν με αυτό τίθεται ζήτημα γενικότερου ενδιαφέροντος που έχει συνέπειες για ευρύτερο κύκλο προσώπων.

Η πράξη αυτή δημοσιεύεται σε δύο ημερήσιες εφημερίδες των Αθηνών και συνεπάγεται την αναστολή εκδίκασης των εκκρεμών υποθέσεων, στις οποίες τίθεται το ίδιο ζήτημα. Μετά την επίλυσή του, το Συμβούλιο της Επικρατείας μπορεί να παραπέμψει το ένδικο μέσο ή βοήθημα στο αρμόδιο διοικητικό δικαστήριο.

Παρέμβαση

Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας δεσμεύει τους διαδίκους της ενώπιόν του δίκης, στους οποίους περιλαμβάνονται και οι παρεμβαίνοντες. Στη δίκη ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας μπορεί να παρέμβει κάθε διάδικος σε εκκρεμή δίκη, στην οποία τίθεται το ίδιο ως άνω ζήτημα, και να προβάλει τους ισχυρισμούς του σχετικά με το ζήτημα αυτό. Για την εν λόγω παρέμβαση δεν καταλογίζεται δικαστική δαπάνη, η δε μη άσκησή της δεν δημιουργεί δικαίωμα ασκήσεως ανακοπής ή τριτανακοπής».

Επομένως, αφού ο φορέας προσέφυγε στο ΣτΕ, ζητώντας να αποφανθεί συνολικά για το ζήτημα των αναδρομικών επιστροφών των συνταξιούχων, η αρμόδια επιτροπή του ΣτΕ αποτελούμενη από την πρόεδρο του ανωτάτου ακυρωτικού δικαστηρίου, Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, τον αρχαιότερο αντιπρόεδρο Αθανάσιο Ράντο και την αντιπρόεδρο Σπυριδούλα Χρυσικοπούλου, λόγω μείζονος σπουδαιότητας, παρέπεμψε το θέμα στην Ολομέλεια προς οριστική κρίση.

Η πρότυπη δίκη αφορά τις περικοπές στις συντάξεις των ν. 4051/2012 και 4093/2012 και την κατάργηση των δώρων εορτών και του επιδόματος αδείας. Κατά συνέπεια μέχρι να αποφανθεί η Ολομέλεια του ΣτΕ αναστέλλεται η εκδίκαση των εκκρεμών υποθέσεων που αφορούν το ζήτημα αυτό.

Φυσικά, δεν είναι δυνατό να πιστεύει κανείς ότι για την υποβολή του σχετικού αιτήματος δεν προϋπήρξε συνεννόηση του διοικητή του ΕΦΚΑ, κ. Χάλαρη, με τον υπουργό Εργασίας και την κυβέρνηση. Ομως, σε αυτήν την περίπτωση η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας είναι εκτεθειμένη, καθώς τόσο ο κ. Βρούτσης όσο και ο κ. Μηταράκης με δηλώσεις τους προδίκαζαν την καταβολή των αναδρομικών.

Ταυτοχρόνως, εν αναμονή της πρότυπης δίκης, η οποία θα κρίνει και το τι μέλλει γενέσθαι με τις άλλες 6.000 εκκρεμούσες δίκες (κι ενδεχομένως θα επιχειρήσει να βάλει τάξη στις ευνοϊκές, υπέρ των συνταξιούχων αποφάσεις, που εκδίδονται καθημερινά, όπως φανερώνει και το άρθρο του συνεργάτη μας στη διπλανή σελίδα) προκαλούνται και οι υπόλοιποι συνταξιούχοι, που δεν έχουν προσφύγει σε νομικά γραφεία, να καταθέσουν αγωγές για να κάνουν χρήση της όποιας οριστικής απόφασης.

Με λίγα λόγια... ο παράδεισος των δικηγορικών γραφείων περνάει μέσα από το χάος!

«Πρωτόγνωρη νομική διαδικασία»

Με ανακοίνωσή του ο νομικός Λ. Αποστολίδης χαρακτηρίζει την εκ νέου προσφυγή στο ΣτΕ ως «πρωτόγνωρη νομική διαδικασία».

Ο κ. Αποστολίδης μεταξύ άλλων αναφέρει:

«... Οι αποφάσεις ΣτΕ 2287/2015 και 2288/2015 έκριναν ότι οι περικοπές με βάση τις διατάξεις των ν. 4051/2012 και 4093/2012 ήταν αντισυνταγματικές.

Το Δικαστήριο περιόρισε την αντισυνταγματικότητα των διατάξεων των ν.4051/2012 και 4093/2012 για το χρονικό διάστημα από τη δημοσίευση των αποφάσεων (2287/2015 & 2288/2015) και εφεξής ενώ για το προγενέστερο διάστημα της δημοσίευσης των αποφάσεων θα έπρεπε να είχαν ασκηθεί αγωγές πριν τη δημοσίευση των αποφάσεων. Υπενθυμίζω ότι η δημοσίευση των αποφάσεων είχε λάβει χώρα την 10/06/2015.

Ο ΕΦΚΑ καλεί την νέα Ολομέλεια του ΣτΕ να κρίνει ουσιαστικά εκ νέου αν τα έννομα αποτελέσματα των αποφάσεων αυτών ισχύουν από 1.1.2013 έως την 11.5.2016. Ζητάει ουσιαστικά να κρίνει εκ νέου ένα νομικό ζήτημα που κρίθηκε αμετάκλητα από την Ολ. του ΣτΕ το 2015. Μάλιστα σε αντίστοιχες αποφάσεις του ΣτΕ (ειδικά μισθολόγια), η πολιτεία συμμορφώθηκε και τις εφήρμοσε.

Ο ΕΦΚΑ ζητάει επίσης με βάση το σκεπτικό της κρίσης της Ολ. ΣτΕ 1981/2019 να κριθούν από το Δικαστήριο εξαρχής από 1.1.2013 οι μειώσεις των συντάξεων βάσει των ν. 4051/2012 και 4093/2012.

Ο ΕΦΚΑ με τα ερωτήματα αυτά προσπαθεί να βάλει φρένο στα αναδρομικά. Δεν επιθυμεί οι αγωγές να κριθούν από τα δικαστήρια ουσίας και επισπεύδει τη διαδικασία για να κλείσει το θέμα σε νέα Ολ. του ΣτΕ. Ελπίζει ότι η απόφαση της Ολ. του ΣτΕ 1891/2019 εξυπηρετεί την επιδίωξή του να βάλει φρένο στις περικοπές.

Είναι πρωτόγνωρη η νομική διαδικασία να καλείται το ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο της χώρας μας, το ΣτΕ, να ακυρώσει αποφάσεις και μάλιστα αμετάκλητες του ίδιου Δικαστηρίου που έχουν παράξει έννομα αποτελέσματα και έχουν εφαρμοσθεί».  

Μαρία Δήμα, Χριστίνα Κοψίνη