H «σοβαρή Χρυσή Αυγή» απειλεί τη ΝΔ…

Γράφει η Νικόλ Λειβαδάρη

Για κάποιους εντός ΝΔ – και εντός ελληνικού κοινοβουλίου – η διάλυση της Χρυσής Αυγής εκλαμβάνεται ως παράθυρο ευκαιρίας. Και δείχνει να λειτουργεί ως δέλεαρ για τους θιασώτες του εγχώριου σαλβινισμού, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται και για την μελλοντική πολιτική τους έκφραση.

Είτε ως φυσική συνέπεια ακραίων ιδεολογικών καταβολών, είτε ως μέρος προσωπικής τυχοδιωκτικής ατζέντας, το προσφυγικό ανοίγει πεδίο δόξης λαμπρό για το εν λόγω πολιτικό και κυβερνητικό προσωπικό. Τους δίνει την δυνατότητα να απευθυνθούν ευθέως στο «ορφανό» εκλογικό ακροατήριο του Μιχαλολιάκου και του Κασιδιάρη, να ανταγωνιστούν στα ίσα την ακροδεξιά ρητορική του Βελόπουλου, και ταυτόχρονα να δώσουν το πρώτο, συντεταγμένο παρών εντός της Νέας Δημοκρατίας. Είτε ως εθνικιστική, υπερσυντηρητική συνιστώσα του κυβερνώντος κόμματος, είτε ακόμη και ως πολιτική απειλή.

Ο Θάνος Πλεύρης, ο Κωνσταντίνος Κυρανάκης και ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος δίνουν πολιτικά, κοινοβουλευτικά και διαδικτυακά ρέστα ως εμπροσθοφυλακή αυτής της τάσης, εν είδει υπερπατριωτών σταυροφόρων προερχόμενων από την νεότερη γενιά των βουλευτών. Είναι οι ίδιοι που, προεκλογικά, πλειοδοτούσαν υπέρ του ανένδοτου των μακεδονομάχων και, μετεκλογικά, έφτασαν να αναδεικνύουν τον Κατσίφα περίπου ως εθνικό ήρωα.

Από την παλαιά, και προερχόμενη από το ΛΑΟΣ, φρουρά, ο Άδωνις Γεωργιάδης και ο Μάκης Βορίδης διατηρούν τα σκήπτρα των ηγετών του σαλβινικού και εθνικιστικού ρεύματος. Ο πρώτος ακροβατεί – μάλλον ανεπιτυχώς – ανάμεσα στα σοβαρά υπουργικά του καθήκοντα και την προάσπιση της «εθνικοπατριωτικής» ατζέντας. Ηταν εκείνος – και ο μόνος – από την κυβέρνηση που ανέλαβε να υπερασπιστεί και να στηρίξει τον Κωνσταντίνο Κυρανάκη στην υπόθεση του «μπάρμπεκιου» της ντροπής και, κυρίως, να στείλει μήνυμα στους μετριοπαθείς του κόμματος (με πρώτη την Ντόρα Μπακογιάννη). «Παρ’ ότι», είπε ο Αδωνις, «η ΝΔ κυριαρχεί σε σχέση με την αριστερά, σε επίπεδο ιδεών, στελεχών και διαχείρισης, πάσχουμε από ένα έλλειμμα αλληλεγγύης».

Ο δεύτερος, ο Μάκης Βορίδης, παρά τις δεδομένες και σκληρές θέσεις του, κινείται πιο διακριτικά και – παραδοσιακά – με μεγαλύτερη πολιτική ευφυία. Παρά ταύτα, δεν κρύβει τις πολιτικές του φιλοδοξίες και επιλέγει την κατάλληλη πολιτική στιγμή για να προτείνει δημοσίως για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Αντώνη Σαμαρά και να υπενθυμίσει ότι εκείνος είναι ο φυσικός αρχηγός της «αυθεντικής δεξιάς».

Δεν είναι λίγοι εκείνοι στη Νέα Δημορατία – και εντός της μετριοπαθούς πτέρυγας – που θεωρούν ότι ο Μάκης Βορίδης βλέπει με υψηλές προσδοκίες τον πολιτικό χώρο που υπάρχει στα δεξιά της ΝΔ. Ο ίδιος φέρεται να διαψεύδει οποιαδήποτε σκέψη για να δημιουργήσει νέο κόμμα – ακόμη περισσότεροι όμως μεταξύ των συναδέλφων του σε κόμμα και κυβέρνηση θεωρούν ότι «ο Μάκης θεωρεί εαυτόν φυσικό και πολιτικό διάδοχο του Σαμαρά». Και κάποιοι επιμένουν πως βλέπει τον εαυτό του και ως μελλοντικό ηγέτη κόμματος – είτε πρόκειται για νέο κόμμα, είτε για «μια άλλη Νέα Δημοκρατία».

Είτε αυτό ισχύει, είτε όχι η συντεταγμένη εθνικιστική συνιστώσα της ΝΔ θορυβεί πλέον και την μετριοπαθή πτέρυγα του κόμματος και το Μαξίμου. Η άποψη πως η ρητορική της και η παρουσία της βοηθά τον Κυριάκο Μητσοτάκη να συγκρατεί και να διαφυλάσσει τα «δεξιά νώτα» του κόμματος είναι υπαρκτή στην κυβέρνηση, αλλά για πολλούς είναι πλέον και επικίνδυνη.

Κοινώς, όταν η κυβέρνηση δίνει μάχη πλέον ακόμη και για να μεταφέρει στα – όποια – Γιαννιτσά ένα λεωφορείο με πρόσφυγες, η διαδρομή «από την ανοχή έως την κυριαρχία της ατζέντας Αδωνι μπορεί και να είναι και μια… ανάσα δρόμος», λέει χαρακτηριστικά καραμανλικό στέλεχος της ΝΔ,.

Υπό αυτό το πρίσμα, μάλλον δεν είναι τυχαία η διαρροή του Μαξίμου πως ο πρωθυπουργός στηρίζει πλήρως τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, ο οποίος αποτελεί «κόκκινο πανί» για τους σκληροπυρηνικούς της ΝΔ. Όπως δεν είναι τυχαία και η δήλωση του βουλευτή και στενού συνεργάτη του Κυριάκου Μητσοτάκη Μακάριου Λαζαρίδη ότι «οι ακραίες φωνές δεν βοηθούν. Δεν αργεί να επωαστεί και πάλι το αυγό του φιδιού. Είναι ώρα οι πολιτικοί να αντιμετωπίσουμε αυτά τα φαινόμενα με προσοχή και νηφαλιότητα».

Το ερώτημα είναι πόσο αργά είναι, ή δεν είναι, πλέον για εκκλήσεις «νηφαλιότητας». Και το εάν η «σοβαρή Χρυσή Αυγή» έχει, ή δεν έχει, αποκτήσει πια βαθιές ρίζες στην ΝΔ…