Πράσινο φως από ΣτΕ για το Ελληνικό

Συνταγματικό και νόμιμο έκρινε το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για την επένδυση στο Ελληνικό Αττικής, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, με πρόεδρο τον Νικόλαο Σακελλαρίου και εισηγητή τον πάρεδρο Δημήτρη Βασιλειάδη, στην 111 σελίδων γνωμοδότησή της (29/2018). Σημειώνεται πως ότι η επένδυση στο Ελληνικό συνδέεται άμεσα με την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης.

Ειδικότερα, το ΣτΕ επεξεργάστηκε νομοπαρασκευαστικά το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για την «έγκριση του Σχεδίου Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης (ΣΟΑ) του Μητροπολιτικού Πόλου Ελληνικού-Αγίου Κοσμά περιφέρειας Αττικής» και αποφάνθηκε ότι δεν προσκρούει σε συνταγματικές και νομοθετικές διατάξεις, ενώ έκανε νομοτεχνικού περιεχομένου παρατηρήσεις.

Πάντως, οι δικαστές υπογραμμίζουν ότι πρέπει να τηρηθούν με ευλάβεια οι περιβαλλοντικές, πολεοδομικές, αρχιτεκτονικές κ.λπ. νομοθετικές προβλέψεις και διατάξεις, ενώ σημειώνουν ότι οι προβλεπόμενες κατασκευές, κ.λπ. είναι σύμφωνες με το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας.

Συγκεκριμένα, οι σύμβουλοι Επικρατείας αναφορικά με τους προβλεπόμενους ουρανοξύστες οι οποίοι πρόκειται να κατασκευαστούν, επισημαίνουν ότι «οι παρεκκλίσεις από τις πάγιες πολεοδομικές διατάξεις ως προς τους όρους δόμησης και τη δυνατότητα κατασκευής υψηλών κτιρίων, δικαιολογούνται για την εξυπηρέτηση σκοπού δημοσίου συμφέροντος («έντονου» κατά τη διατύπωση του νόμου 4062/2012)».

Το δημόσιο συμφέρον «συνίσταται στη δημιουργία μητροπολιτικού πόλου πολλαπλών λειτουργιών εθνικής εμβέλειας και διεθνούς αναφοράς, στην κατασκευή και συντήρηση μητροπολιτικού πάρκου πρασίνου και αναψυχής στην Αττική και στην ίδρυση μητροπολιτικού πόλου ανάπτυξης στην περιοχή, με πολλαπλούς ειδικότερους στόχους που αφορούν, μεταξύ άλλων, στην αντιμετώπιση της οξείας οικονομικής κρίσης, την ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας, την αύξηση της απασχόλησης και στη μείωση της ανεργίας, στην καταπολέμηση της φτώχειας, την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, τη μείωση του δημοσίου χρέους, την ανάδειξη της Αθήνας σε πολιτιστική μητρόπολη, σε τουριστικό πόλο διεθνούς ακτινοβολίας, σε σημαντικό κέντρο οικονομικής ανάπτυξης και επιχειρηματικότητας κ.ά.».

Κατά συνέπεια, «μπορεί να επιτρέπεται η κατασκευή πολύ υψηλών κτιρίων ειδικής αρχιτεκτονικής σχεδίασης ή άλλων υψηλών κτιρίων πρωτότυπης αστικής ανάπτυξης ή και ειδικού κτιρίου εντός του μητροπολιτικού πάρκου πρασίνου και αναψυχής».

Ακόμη στη γνωμοδότηση αναφέρεται ότι «με την ανέγερση υψηλών κτιρίων βελτιώνεται η ποιότητα ζωής λόγω της μείωσης της κάλυψης, της αύξησης ελεύθερου χώρου και πρασίνου και τη βελτίωση του φωτισμού και ηλιασμού» και κατά συνέπεια είναι νόμιμες οι σχετικές διατάξεις του σχεδίου διατάγματος.

Εξάλλου, νόμιμες είναι και οι προβλεπόμενες «ήπιες επεμβάσεις στην ακτή, η αναβάθμιση της παραλίας και η δυνατότητα κατασκευής ενυδρείου, σε συνδυασμό άλλωστε και με την ευρύτερη ανάπλαση του φαληρικού όρμου που έχει εγκριθεί».

Η γνωμοδότηση συνεχίζει πως «υπό την προϋπόθεση ότι τηρούνται το ποσοστό της μέγιστης επιτρεπόμενης δόμησης στο σύνολο του ακινήτου, η μέγιστη επιτρεπόμενη κάλυψη ανά περιοχές και οι λοιποί όροι που προβλέπει για τα πολεοδομικά μεγέθη και τους περιορισμούς δόμησης ο ν. 4062/2012, ο καθορισμός των επιμέρους ζωνών, ο τρόπος κατανομής των συντελεστών δόμησης εντός των περιοχών και ζωνών και η εν γένει διαμόρφωση των πολεοδομικών μεγεθών στις ίδιες περιοχές και ζώνες ανήκει στην ευχέρεια του κανονιστικού νομοθέτη».

Αναφορικά με τους αρχαιολογικούς χώρους και την πολιτιστική κληρονομία (αρχαία- άρθρο 7 ΠΔ) οι οποίοι είναι επισκέψιμοι, οι σύμβουλοι Επικρατείας επισημαίνουν ότι «η αρχαιολογική έρευνα και η λήψη μέτρων προστασίας και συντήρησης των μνημείων, όπου αυτά κρίνονται αναγκαία, προηγούνται της ενάρξεως οποιουδήποτε τεχνικού έργου και ολοκληρώνονται εντός ευλόγου χρόνου με γνώμονα την έγκαιρη υλοποίηση του έργου».

Τέλος, αναφέρεται ότι παρά το υπέρμετρο ύψος ορισμένων κτιρίων (ουρανοξύστες) που προβλέπεται να κατασκευαστούν, με τις ισχύουσες νομοθετικές διατάξεις, επιδιώκεται, επαρκώς, η προστασία των αρχαιοτήτων και μνημείων και η προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς διασφαλίζεται πλήρως με το εν λόγω σχέδιο διατάγματος.

 tvxs.gr -ΑΠΕ – ΜΠΕ  

Μαύρη τρύπα

Του Παύλου Τσίμα

Στην άχαρη ιστορία των ελληνικών προεκλογικών debates, εκείνο του 2004 ήταν, ίσως, το λιγότερο αξιομνημόνευτο. Κι ας ήταν το πρώτο στο οποίο μετείχαν οι αρχηγοί όλων των κομμάτων - ή μήπως γι' αυτό ακριβώς; Πέντε αρχηγοί, πέντε δημοσιογράφοι, ερωτήσεις σε θεματικούς κύκλους δίχως δικαίωμα επαναφοράς μιας ερώτησης - μια σειρά βαρετών, αναντίρρητων μονολόγων. Κι εμένα μου είχε κληρώσει να ρωτήσω τον Κώστα Καραμανλή για θέματα κοινωνικής πολιτικής. Αλλά τι να ρωτήσεις τον αρχηγό ενός κόμματος που ετοιμάζεται να κυβερνήσει έπειτα από δέκα χρόνια στην αντιπολίτευση και που, συνεπώς, δεν ελέγχεται παρά μόνον για τις υποσχέσεις του;

Τον είχα ρωτήσει, λοιπόν, κάτι εντελώς ντεμοντέ. Για την επιβάρυνση που θα προέκυπτε στις δαπάνες της υγείας και στα ασφαλιστικά ταμεία, αν εφαρμοζόταν η προεκλογική υπόσχεση της ΝΔ να καταργήσει τη «λίστα φαρμάκων». Εκείνος μου είχε απαντήσει κάτι πιασάρικο για την ελευθερία της επιλογής και την ισότιμη πρόσβαση όλων στη φαρμακευτική θεραπεία. Και ο διάλογος χάθηκε στην υπνηλία της βραδιάς. Τον ανακάλεσα στη μνήμη αυτές τις ημέρες των συζητήσεων για το σκάνδαλο Novartis. Το «μεγαλύτερο από καταβολής ελληνικού κράτους».

Φλασμπάκ. Η «λίστα», ο κατάλογος δηλαδή των φαρμάκων που επιτρέπεται να συνταγογραφηθούν, είχε καθιερωθεί το 1996 ως «εκσυγχρονιστικό μέτρο», με βάση την ευρωπαϊκή εμπειρία. Μια επιστημονική επιτροπή είχε καταρτίσει έναν κατάλογο φαρμάκων - που θα ανανεωνόταν τακτικά - «με αποδεδειγμένη θεραπευτική αξία». Ο στόχος ήταν να ελεγχθεί το φαρμακευτικό κόστος. Οπως έγραφε ο καθηγητής Χ. Μουτσόπουλος, από τον κατάλογο έπρεπε να αποκλειστούν ουσίες που «μόνος σκοπός της κυκλοφορίας τους ήταν ο πλουτισμός του συνταγογραφούντος γιατρού και της εταιρείας που προωθούσε την αντίστοιχη φαρμακευτική ουσία».

Η αντίδραση της φαρμακοβιομηχανίας ήταν πολεμική. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπέκυψε στις πιέσεις και δημιούργησε δευτεροβάθμια επιτροπή που επανεξέταζε τα αποκλεισμένα από τη λίστα φάρμακα. Η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη από 1,3 δισ. το 2000 είχε ανέβει στα 2,1 δισ. το προεκλογικό 2003 - μια αύξηση ελαφρώς μεγαλύτερη από τη μέση αύξηση στην Ευρώπη. Κι έπειτα ήρθαν οι εκλογές του 2004. Η προεκλογική υπόσχεση της Νέας Δημοκρατίας εκπληρώθηκε. Η λίστα καταργήθηκε, χωρίς να εισαχθεί η ηλεκτρονική συνταγογράφηση και χωρίς να ρυθμιστεί η εισαγωγή γενοσήμων. Η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη πέταξε, μέσα σε έξι χρόνια, από 2,1 δισ. σε 5,1 δισ. τον χρόνο. Παγκόσμιο ρεκόρ.

Επιστροφή στο παρόν. Συζητούμε τώρα, με πάθος, για ένα σκάνδαλο. Για τον χρηματισμό γιατρών, την εξαγορά κρατικών υπαλλήλων και την ενδεχόμενη δωροδοκία πολιτικών προσώπων. Δικαίως το συζητούμε, δικαιότατα θυμώνουμε. Δεν συζητούμε, όμως, καθόλου για μια πολιτική επιλογή - την κατάργηση της «λίστας» - που ευλογήθηκε από την ψήφο των πολιτών, εφαρμόστηκε και τα αποτελέσματά της είναι μετρήσιμα. Τα σκάνδαλα είναι γαργαλιστικό θέμα συζήτησης για όλους. Η πραγματική πολιτική - οι πολιτικές επιλογές και οι συνέπειές τους - είναι βαρετό θέμα συζήτησης, για βαρετούς ενηλίκους. Συνήθως αποφεύγεται.

Αποφεύγεται προπάντων για τα χρόνια 2004-2009. Γιατί στα χρόνια αυτά η φαρμακευτική δαπάνη αυξήθηκε κατά 160%; Γιατί η δαπάνη υγείας αυξήθηκε κατά 70% χωρίς στ' αλήθεια να γίνουν καλύτερες οι παρεχόμενες υπηρεσίες; Γιατί η μισθοδοσία της γενικής κυβέρνησης αυξήθηκε κατά 95%; Γιατί οι κρατικές δαπάνες (χωρίς να υπολογίζονται οι τόκοι των δανείων) αυξήθηκαν κατά 50%, ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος ήταν 22%; Γιατί το χρέος αυξήθηκε, τα χρόνια αυτά, κατά 63%, με διπλάσιο ρυθμό από ό,τι στην υπόλοιπη Ευρώπη;

Και μόνον να θέτεις τέτοια ερωτήματα είναι σαν να διαπράττεις ιεροσυλία. Είναι σαν να προσβάλλεις το ισχυρότερο πολιτικό ταμπού. Είναι σαν να αμφισβητείς τον Καραμανλή. Το ότι το ταμπού αδικεί προπάντων τον ίδιο τον Καραμανλή είναι το λιγότερο. Το χειρότερο είναι πως μένει στο σκοτάδι, εκτός συζήτησης, μια ολόκληρη πολιτική περίοδος, μοιραία και κρίσιμη, από την εμπειρία της οποίας θα έπρεπε κάτι να διδαχθούμε.

Κι όσο αυτή η εμπειρία μένει στο σκοτάδι, σαν μια μαύρη τρύπα στον δημόσιο διάλογο, τόσο όλα όσα ζήσαμε μετά το 2010 μοιάζουν μυστήριο ανεξήγητο. Εργο νεφελίμ. Προδοσία. Και τόσο γυρίζουμε στον ίδιον φαύλο κύκλο. Για κάθε βήμα πολιτικής ενηλικίωσης που κάνουμε, για κάθε βήμα εξορθολογισμού του δημόσιου διαλόγου (σαν αυτό που έφερε η προσαρμογή του αντιμνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική της υπέρβασης του Μνημονίου διά της εφαρμογής του) κάνουμε δύο βήματα πίσω στις θεωρίες συνωμοσίας και στις ευκολίες της σκανδαλοθηρίας.

Σε καιρούς κρίσης, σε καιρούς διεύρυνσης των ανισοτήτων, η απαξία της πολιτικής διαφθοράς γίνεται, προφανώς, μεγαλύτερη. Η αποκάλυψη και η καταδίκη της είναι προϋπόθεση επιβίωσης της δημοκρατίας. Και, από αυτήν την άποψη, η πλήρης, διαφανής και πειστική εκκαθάριση της υπόθεσης Novartis είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία. Μα γι' αυτό ακριβώς είναι έγκλημα αυτή η ανάγκη εκκαθάρισης να θυσιάζεται στον βωμό μιας πολιτικής σκοπιμότητας, ενός παιγνίου πολιτικής κυριαρχίας. Και είναι έγκλημα ακόμη βαρύτερο να γίνεται διάδρομος επιστροφής στην ιδεολογία της αγανακτισμένης πλατείας. Στην ανίκητη πεποίθηση πως τίποτε δεν πήγε στραβά, τίποτε δεν κάναμε λάθος, δεν χρεοκοπήσαμε, απλώς κάπου βάλαμε τα λεφτά και κάποιος τα βρήκε και τα έφαγε... 

tanea.gr

Novartis: Νέα λίστα με 300 γιατρούς που δωροδοκήθηκαν

Πάνω από 3 δισ. ευρώ εκτιμάται πλέον η ζημιά του δημοσίου από το σκάνδαλο Novartis. Mεγαλώνει η λίστα με τους γιατρούς οι οποίοι φέρεται να δωροδοκήθηκαν, μετά από έφοδο των Εισαγγελέων. Ξεκίνησε νέος κύκλος καταθέσεων των προστατευόμενων μαρτύρων.

Μεγαλύτερη των αρχικών εκτιμήσεων, είναι η ζημιά που υπέστη το Ελληνικό Δημόσιο από τις ανατιμήσεις της Novartis στα νοσοκομειακά φάρμακα. Σε πρώτο στάδιο η ζημιά υπολογιζόταν περί τα 3 δισ. ευρώ, ποσό που ως επί το πλείστον αφορά κυρίως τη ζημία του ΕΟΠΥΥ, ωστόσο στην εξέλιξη της έρευνας των εισαγγελέων διαφθοράς το ποσό έχει φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη.

Εν τω μεταξύ, αυξάνεται και η λίστα με τους γιατρούς του δημοσίου αλλα και τους ιδιώτες οι οποίοι φέρονται να δωροδοκήθηκαν από την Novartis. Σύμφωνα με πληροφορίες, κατά την έφοδο των εισαγγελέων στα γραφεία της εταιρείας εντοπίστηκε νέα λίστα με περίπου 300 γιατρούς του δημοσίου και ιδιώτες οι οποίοι φέρεται να δωροδοκήθηκαν με ποσά από 1.000 έως 5.000 ευρώ από τον Ιανουάριο του 2016 μέχρι τον Ιανουάριο του 2017.

Σημειωτέον ότι μέχρι στιγμής εμπλέκονται τουλάχιστον 4.000 γιατροί στην υπόθεση οι οποίοι φέρονται να έχουν λάβει ανταλλάγματα από τη φαρμακευτική εταιρεία προκειμένου να συνταγογραφούν φάρμακα της εταιρείας.

Ως προς την εξέλιξη της προκαταρκτικής έρευνας, κατά πληροφορίες, ξεκίνησε νέος κύκλος καταθέσεων των προστατευόμενων μαρτύρων και μάλιστα ένας εξ αυτών έχει ήδη καταθέσει στους εισαγγελείς προσκομίζοντας νέα στοιχεία για την υπόθεση.

Εύα Καραμανώλη

euro2day.gr

Σκάνδαλο ή (και) σκευωρία: Τέσσερα συμπεράσματα

Τα στοιχεία της δικογραφίας, αλλά και όσα ακούστηκαν στη Βουλή, επιβεβαιώνουν ότι δεν δικαιολογείται η εμπλοκή και των δέκα πολιτικών προσώπων. Αν οι βουλευτές της πλειοψηφίας ψήφιζαν μόνο κατά συνείδηση, δεν θα τους τσουβάλιαζαν όλους

  

Του Γιώργου Καρελιά

Οποιος έχει παρακολουθήσει όλες τις συνεδριάσεις της Βουλής για την σύσταση Εξεταστικών ή και Προανακριτικών Επιτροπών σε υποθέσεις σκανδάλων, στις οποίες ενεπλάκησαν πολιτικά πρόσωπα, ίσως είναι η πρώτη φορά σήμερα που δεν θα δυσκολευθεί να βγάλει αμέσως συμπεράσματα.

Χωρίς, λοιπόν, φιοριτούρες παραθέτω τέσσερα τέτοια συμπεράσματα για τη σημερινή υπόθεση:

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΠΡΩΤΟ: Η υπόθεση της Novartis (και ευρύτερα της φαρμακευτικής δαπάνης) αποτελεί σκάνδαλο, ομολογημένο πλέον από όλους. Η εκτίναξη της φαρμακευτικής δαπάνης στη δεκαετία του 2000 και ειδικά την περίοδο 2004-2009 ξεπέρασε κάθε όριο, ελληνικό και ευρωπαϊκό.

  

Αυτό αποτελεί αντικειμενικό στοιχείο γενικώς παραδεκτό. Η δικογραφία που έφτασε στη Βουλή περιλαμβάνει στοιχεία για ευνοϊκή μεταχείριση της υπό έλεγχο εταιρείας. Αυτό, όμως, είναι θέμα προς έρευνα και απόδειξη, διότι άλλα ισχυρίζονται οι κατήγοροι και άλλα οι υπό κατηγορίαν πολιτικοί.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ: Παρά την καθολική παραδοχή ότι το σκάνδαλο είναι υπαρκτό, κανένα πολιτικό πρόσωπο δεν έχει αναλάβει μέχρι στιγμής καμιά ευθύνη. Εννοούμε πολιτική ευθύνη, διότι η ποινική θα ερευνηθεί (αν ερευνηθεί…) από την Επιτροπή της Βουλής και τους ανακριτές της τακτικής δικαιοσύνης. Μόνο ο Δ. Αβραμόπουλος-φυσικά χωρίς να παραδεχθεί ότι διέπραξε κάτι επιλήψιμο- είπε ότι οι ενέργειές του (αγορά εμβολίων και μοριακός έλεγχος του αίματος) έγιναν με απόλυτη κάλυψη του τότε πρωθυπουργού (Κ. Καραμανλή) και της τότε Κυβερνητικής Επιτροπής (μόνος του ανέφερε ότι σ’ αυτήν μετείχε ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ως υπουργός Εσωτερικών (εδώ). Περιέργως (;) για την περίοδο που η φαρμακευτική δαπάνη έφτασε σε ανώτατο επίπεδο εμπλέκεται μόνο ένα πρόσωπο (Αβραμόπουλος).

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΡΙΤΟ: Η εμπλοκή ορισμένων από τα δέκα πολιτικά πρόσωπα είναι φανερό ότι δεν δικαιολογείται. Τα στοιχεία είναι αναιμικά. Κανονικά οι βουλευτές της πλειοψηφίας, που ψήφισαν τα ξημερώματα, έπρεπε να τους αφήσουν απέξω. Θα ήταν μια σαφής ένδειξη ότι η πλειοψηφία απορρίπτει την πτυχή του (πιθανού) «στησίματος» στην υπόθεση Novartis. Με βάση τη δικογραφία, αλλά και όσα ακούστηκαν όλη τη μέρα χτες στη Βουλή, μόνο όσοι διατέλεσαν υπουργοί Υγείας και είχαν άμεση εμπλοκή με την φαρμακευτική δαπάνη δικαιολογείται να γίνουν αντικείμενο ποινικής έρευνας.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΕΤΑΡΤΟ: Στην υπόθεση αυτή ενυπάρχουν δύο πτυχές: και το σκάνδαλο και η σκευωρία για ορισμένα από τα εμπλεκόμενα πρόσωπα. Το είπε σωστά η κυρία Γεννηματά. Το επιβεβαιώνουν τα μέχρι στιγμής ανύπαρκτα ή αναιμικά στοιχεία για τα πρόσωπα αυτά. Το επιβεβαιώνει η πείρα του παρελθόντος (εδώ).

Οι βουλευτές της πλειοψηφίας ακολούθησαν την κομματική γραμμή, όπως συνήθως συμβαίνει. Και με την ψήφο τους τούς τσουβάλιασαν όλους. Οι μικρές διαφοροποιήσεις στην ψηφοφορία τουλάχιστον για δύο πρόσωπα(Σαλμάς και Πικραμένος), τα οποία πάντως παραπέμπονται, επιβεβαιώνουν τις αμφιβολίες που υπάρχουν. Αν ψήφιζαν μόνο κατά συνείδηση, θα εξαιρούσαν όσους ολοφάνερα δεν έχουν εμπλοκή. Ετσι θα επιβεβαίωναν ότι υπάρχει μόνο σκάνδαλο και όχι (και) σκευωρία.

Αν η επισήμανση αυτή είναι σωστή, θα αποδειχθεί σχετικά σύντομα. Είτε η υπόθεση μείνει στην αρμοδιότητα της Βουλής είτε μόνο ένα μέρος της επιστραφεί στους τακτικούς δικαστές.Διότι στο τέλος καμία παραπομπή σε Ειδικό Δικαστήριο (αν αυτό γίνει) ή καμία δίκη σε τακτικό δικαστήριο δεν θα μπορέσει να γίνει χωρίς τις αποχρώσες ενδείξεις που απαιτεί ο νόμος.

Τότε, αν ποτέ φτάσουμε εκεί, θα απαντηθεί με βεβαιότητα και το βασικό ερώτημα: ήταν (είναι) μόνο σκάνδαλο χωρίς εμπλοκή πολιτικών ή και πολιτική σκευωρία;   

protagon.gr

Κερδίζει στο παιχνίδι των εντυπώσεων ο Ζάεφ

Ο Ζόραν Ζαεφ έχει πάρει φόρα, επικοινωνιακά τουλάχιστον. Μετά την αλλαγή των ονομάτων του αεροδρομίου και του διεθνούς αυτοκινητόδρομου, απ' όπου μάλιστα αφαίρεσε τις ταμπέλες με την ονομασία «Μέγας Αλεξανδρος», γκρέμισε τη νύχτα και ένα από τα δεκάδες αγάλματα με τα οποία ο Γκρουέφσκι είχε «πνίξει» το κέντρο της πόλης των Σκοπίων.

Μπορεί να μην αποκαθήλωσε τον ανδριάντα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ακούμπησε όμως το «Αγιο Δισκοπότηρο» του Γκρουέφσκι, δηλαδή το πρόγραμμα «Σκοπια 2014», που ως στόχο του είχε μέσα από τα αγάλματα και τις κακόγουστες ρωμαϊκές αψίδες, να σφυρηλατήσει στο σλαβομακεδονικό στοιχείο την «μακεδονική συνείδηση». Και μένει να δούμε ποιες θα είναι οι αντιδράσεις εκ μέρους της εθνικιστικής αντιπολίτευσης και εάν η επιχείρηση αποκαθήλωσης του σχεδίου, θα έχει συνέχεια.

Σε κάθε περίπτωση με τις έως τώρα κινήσεις του ο Ζάεφ κερδίζει στο παιχνίδι των εντυπώσεων. Ασφαλώς γιατί εμφανίζεται ως η πλευρά της διαπραγμάτευσης που προβαίνει σε υποχωρήσεις αφαιρώντας σύμβολα που -  κατά την Αθήνα - εκπέμπουν αλυτρωτισμό.

Σημασία δεν έχει εάν τα ονόματα και τα αγάλματα μπήκαν για να αποσυρθούν στη συνέχεια στη διαπραγμάτευση, αλλά το ότι τα Σκόπια είναι εκείνα που εμφανίζονται να προβαίνουν σε υποχωρήσεις ώστε να βρεθεί συμβιβαστική λύση.

Και αν στο τέλος αυτό δεν επιτευχθεί, τότε στο επικοινωνιακό πεδίο η εικόνα που θα έχει απομείνει είναι οτι ο Ζάεφ έκανε υποχωρήσεις, αλλά η Αθήνα ήταν η αδιάλλακτη, που ήθελε το «τομάρι» της αδύναμης χώρας και επομένως θα χρεωθεί, επικοινωνιακά τουλάχιστον, την ευθύνη του ναυαγίου.

Μέχρι στιγμής η «περσόνα» αυτής της διαπραγμάτευσης είναι δίχως αμφιβολία ο νεαρός πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ.

Αποκατέστησε τις σχέσεις με την Βουλγαρία υπογράφοντας σύμφωνο φιλίας, βελτίωσε το κλίμα με την Αλβανία και βεβαίως άνοιξε το παιχνίδι με την Ελλάδα για να βρεθεί λύση που θα φέρει την χώρα του σε ευρωατλαντική τροχιά. Επ' αυτού στην σύντομη θητεία του έχουν γίνει από πλευράς Σκοπίων τεράστια βήματα.

Μεταξύ άλλων ο Ζάεφ έχει δηλώσει ότι δέχεται σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, κάτι που δεν θυμάμαι να έχει διακηρύξει κανένας άλλος ηγέτης αυτής της χώρας. Δεν διατάζει να ξεκαθαρίσει, έστω δια του ΥΠΕΞ του, ότι δεν ζει με το όραμα του Βουκεφάλα, αποκαθηλώνει αλυτρωτικά σύμβολα, ταξιδεύει για «πικ νικ» στη Θεσσαλονίκη, σε αντίθεση με τον Γκρουέφσκι που αρνείτο επίμονα να «μαγαριστεί» ερχόμενος στην Ελλάδα έστω και για διακοπές, δείχνει αποφασισμένος να πάει σε λύση, αλλά θα ήταν λάθος να εκλάβουμε όλες αυτές τις κινήσεις, ως άτακτη υποχώρηση των Σκοπίων.

Ο Ζάεφ ξέρει ότι θα «ματώσει» - όπως θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε και εμείς ότι θα ματώσουμε αν θέλουμε να οδηγηθούμε σε λύση - αλλά δεν θα αφήσει να τον «γδάρει» η Αθήνα. Έχει και αυτός «λαό» και κοινή γνώμη, που διαθέτει, όπως και η δική μας, όρια ανοχής. Ο Βαρδάρης είναι και Ρουβίκωνας.

Έως ώρα πάντως με κινήσεις σαν τις τελευταίες, δείχνει να κερδίζει την συμπάθεια της διεθνούς κοινότητας η οποία σε αντίθεση με τον Γκρουέφσκι, του ανοίγει διάπλατα τις πόρτες, και τον ενθαρρύνει, όπως φάνηκε και από την τελευταία επίσκεψη του στο Βερολίνο και τις δηλώσεις της Γερμανίδας καγκελαρίου Ανγκελα Μερκελ. Το χειρότερο που έχουμε εμείς να κάνουμε είναι να θεωρούμε ότι θα διαπραγματευόμαστε εσαεί από θέση ισχύος.

Προς το παρόν από την Αθήνα δίνεται η εντύπωση μιας επανάπαυσης και σιγουριάς στις γνωστές γραμμές, που όμως ανά πάσα στιγμή μπορεί να αρχίσουν να ξεθωριάζουν. Ας ελπίσουμε ότι θα υπάρξει λύση γιατί αν εξελιχθεί η διαπραγμάτευση σε ναυάγιο, τότε το πιθανότερο, είναι ότι θα το χρεωθούμε εμείς.

Και σε μια τέτοια περίπτωση κινήσεις του Ζάεφ, όπως αυτές με τα αγάλματα και τις ταμπέλες, θα έχουν παίξει τον ρόλο τους, χωρίς να σημαίνει ότι γίνονται επί τούτου.    

Σταύρος Τζίμας 

kathimerini.gr

Βήμα πίσω από Τσίπρα για Novartis: Το σκάνδαλο έγινε «πολιτική ευθύνη»

Η 20ωρη μάχη στη Βουλή έστειλε σε προανακριτική για το ζήτημα της Novartis 10 κορυφαία πολιτικά πρόσωπα.

Η συζήτηση στην Ολομέλεια έγινε σε ιδιαίτερα υψηλούς τόνους και το στίγμα έδωσαν ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος έκανε λόγο για «Ειδικό Δικαστήριο» αλλά και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος μίλησε για «εσχάτη προδοσία».

Οι 9 πολιτικοί που πήραν τον λόγο στην Ολομέλεια (ο Δημήτρης Αβραμόπουλος έστειλε υπόμνημα, αφού απουσίαζε στο εξωτερικό) καταφέρθηκαν με δριμύτητα εναντίον των μεθοδεύσεων της κυβέρνησης και κατήγγειλαν κακοστημένη σκευωρία εναντίον πολιτικών αντιπάλων.

Ωστόσο, αίσθηση προκάλεσε το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος παρενέβη τα μεσάνυχτα στην κοινοβουλευτική διαδικασία, χρησιμοποίησε εμφανώς χαμηλότερους και προσεκτικότερους τόνους. Ενώ το προηγούμενο διάστημα ΣΥΡΙΖΑ και κυβέρνηση έκαναν λόγο για τεράστιο σκάνδαλο, με εμφανή στόχο να ενοχοποιήσουν πολιτικούς αντιπάλους, ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στην ομιλία του σε «πολιτική ευθύνη».

Και το ερώτημα που προκύπτει είναι πώς παραπέμπονται σε προανακριτική επιτροπή, με ποινικές διαστάσεις, 10 κορυφαίοι πολιτικοί, χωρίς αποδείξεις, αν η «κατηγορία» της κυβέρνησης είναι ότι έχουν πολιτικές ευθύνες. Μια προανακριτική επιτροπή δεν διερευνά πολιτικές ευθύνες.

Ο κ. Τσίπρας απέφυγε επιμελώς, πάντως, να μιλήσει για ποινικές ευθύνες: «Υπάρχει σκάνδαλο Novartis, είπε ο κ. Μητσοτάκης. Αφού λοιπόν υπάρχει, ένα ερώτημα έχω. Πώς έγινε αυτό το σκάνδαλο. Φύτρωσε; Ήταν ένα φυσικό φαινόμενο; Ποιοι έφταιξαν γι' αυτό το σκάνδαλο;», διερωτήθηκε ο πρωθυπουργός, o οποίος επιμελώς προσπάθησε να μπλέξει το εμπορικό σκάνδαλο Novartis (σε πολλές χώρες) με την πολιτική διάσταση που μόνο στην Ελλάδα έδωσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

«Όσοι κυβερνούσατε όλα αυτά τα χρόνια δεν παίρνατε τίποτα χαμπάρι για αυτό το σκάνδαλο; Δεν μιλάμε εδώ για μικροποσά. Μιλάμε για ποσά που επηρέασαν ευθέως τη δημοσιονομική πορεία της χώρας», συνέχισε ο κ. Τσίπρας. «Για όλο αυτό το σκάνδαλο, πολιτική ευθύνη υπάρχει;»

Σημείωσε επίσης ότι «δεν πρόκειται να μιλήσω από αυτό εδώ το βήμα ως εισαγγελέας» και πρόσθεσε ότι θα μιλήσει πολιτικά και όχι νομικά. «Και ερωτώ: για όλο αυτό το σκάνδαλο της σπατάλης, της κακοδιαχείρισης, πολιτική ευθύνη υπάρχει;», συμπλήρωσε.

«Ποτέ άλλοτε σκάνδαλα με πολιτικές προεκτάσεις δεν έμειναν ορφανά πολιτικής ευθύνης», επέμεινε ο κ. Τσίπρας.

Είναι ωστόσο αδιανόητο, ο κ. Τσίπρας να καλεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη να αναλάβει την πολιτική ευθύνη για ένα ζήτημα, για το οποίο η κυβέρνηση δεν μπορεί να αποδείξει ότι ευθύνονται πολιτικά πρόσωπα.

«Φερόμενοι ως εμπλεκόμενοι»

Με τον ελιγμό αυτό («μεγάλη κωλοτούμπα» τον αποκάλεσε ο Άδωνις Γεωργιάδης σε ραδιοφωνική εκπομπή) ο κ. Τσίπρας επιχείρησε επίσης να συνδέσει την υπόθεση Novartis με τη γενικότερη πορεία της χώρας προς τα μνημόνια και τις ευθύνες των παλαιότερων κυβερνήσεων. Δεν αναφέρθηκε, ωστόσο, ούτε ο ίδιος ούτε οι υπουργοί της κυβέρνησης σε αποδείξεις που χρήζουν προανακριτικής.

Την ίδια στιγμή, ο πρωθυπουργός προσπάθησε να «ξαναρίξει» το χαρτί του λεγόμενου ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς, ενώ για πρώτη φορά έκανε λόγο για «φερόμενους ως εμπλεκόμενους» πολιτικούς.

Το θέμα, ωστόσο, παραμένει ότι η πολιτική ευθύνη δικαιολογεί τη συγκρότηση μιας εξεταστικής ενδεχομένως επιτροπής και όχι μιας προανακριτικής, η οποία και αποτελούσε το θέμα της συνεδρίασης και της ψηφοφορίας.

Οι παράπλευρες απώλειες της κυβέρνησης

Μετά τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή αυξάνεται η πίεση στην κυβέρνηση να αποδείξει τους ισχυρισμούς της για την ενοχή κάποιων εκ των φερόμενων ως εμπλεκόμενων προσώπων στην υπόθεση Novartis. Πληροφορίες αναφέρουν ότι η διαδικασία της προανακριτικής θα διαρκέσει έναν μήνα και η υπόθεση θα επιστρέψει στη Δικαιοσύνη, η οποία θα κληθεί να ανιχνεύσει τυχόν ποινικές ευθύνες.

Ωστόσο, η έλλειψη αποδείξεων εναντίον πολιτικών προσώπων στην υπόθεση της Novartis πιέζει αφόρητα την κυβέρνηση. Αν πολιτικός στόχος της είναι να συντηρήσει, όσο μπορεί, το θέμα στην επικαιρότητα, πιθανόν ελπίζοντας η Novartis να αποτελέσει κύρια αντζέντα σε ενδεχόμενες πρόωρες εκλογές, η κυβερνητική πλειοψηφία φαίνεται πλέον απομονωμένη στο Κοινοβούλιο:

1. Νέα Δημοκρατία και Δημοκρατική Συμπαράταξη μείωσαν την απόσταση μεταξύ τους και συνασπίστηκαν έναντι της επίθεσης που δέχονται από το κυβερνητικό στρατόπεδο. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι από κοινού τα δύο κόμματα έστρεψαν τα πυρά τους στον Παναγιώτη Κουρουμπλή και ζήτησαν να συμπεριληφθεί στην προανακριτική για τη Novartis, ως εμπλεκόμενος πρώην υπουργός Υγείας. «Να στηθεί 11η κάλπη» ήταν το μότο της ΝΔ και της Δημοκρατικής Συμπαράταξης στην Ολομέλεια.

Αλλη παράπλευρη απώλεια για την κυβέρνηση θα είναι ότι το Ποτάμι, μέσα στο ακραία πολωτικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί, δύσκολα θα μπορέσει πλέον να στηρίξει κυβερνητικές επιλογές στο Σκοπιανό, όπως είχε προαναγγείλλει προ Novartis.

2. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αλλά και ο Ευάγγελος Βενιζέλος (με τη φράση «η τρίτη συνιστώσα της κυβερνητικής πλειοψηφίας») «έκαψαν» τους υπόγειους διαύλους του ΣΥΡΙΖΑ με το καραμανλικό στρατόπεδο. Οι καραμανλικοί βουλευτές εμφανίστηκαν στο θέμα της Novartis απόλυτα συντονισμένοι με την ηγεσία της ΝΔ.

3. Η κυβέρνηση δεν κατόρθωσε να προκαλέσει ρήγμα ούτε στη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Η Φώφη Γεννηματά έδειξε απόλυτη αλληλεγγύη στα υπό κατηγορίαν στελέχη (Βενιζέλο, Λοβέρδο, Κουτρουμάνη) και καταρρίφθηκαν τα σενάρια αλλαγής των πολιτικών συσχετισμών και νέων συνεργασιών πριν ή μετά τις επόμενες εθνικές εκλογές.

4. Το μέτωπο της οικονομίας (έξοδος από το Μνημόνιο) και τα εθνικά θέματα (Σκόπια, Τουρκία, ΑΟΖ Κύπρου) τραυματίζονται από το πολωτικό κλίμα που η κυβέρνηση με πρωτοβουλία της δημιούργησε εκ νέου. Κανείς στην κυβέρνηση δεν ελπίζει πλέον σε εθνικό μέτωπο, ούτε αναμένει στήριξη από τα κόμματα της αντιπολίτευσης την επόμενη κρίσιμη περίοδο.

5. Είναι η πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση που κορυφαίοι πολιτικοί μιλούν ανοιχτά, με σκαιούς χαρακτηρισμούς, στον πρωθυπουργό και τον αποκαλούν, ανοιχτά, εγκέφαλο της σκευωρίας. Για πρώτη φορά, ο Αλέξης Τσίπρας δέχτηκε τέτοια ομοβροντία επιθέσεων, και αυτό αποτελεί καμπή στις πολιτικές εξελίξεις.

  iefimerida.gr

Υπόθεση Novartis: Προανακριτική και για τους 10 πολιτικούς αποφάσισε η Βουλή

Μετά από μία μαραθώνια και θυελλώδη συνεδρίαση, η Ολομέλεια της Βουλής αποφάσισε τη συγκρότηση ειδικής επιτροπής προκαταρκτικής εξέτασης και για τα δέκα πολιτικά πρόσωπα που αναφέρονται στη δικογραφία για την υπόθεση Novartis.   

Η μυστική ψηφοφορία για τη διερεύνηση ποινικών ευθυνών των δέκα πολιτικών προσώπων ολοκληρώθηκε λίγο πριν τις 6 το πρωί της Πέμπτης, ενώ η συζήτηση είχε ολοκληρωθεί στις 3 τα ξημερώματα -υπενθυμίζεται πως είχε ξεκινήσει λίγο μετά τις 9:00 το πρωί της Τετάρτης.   

Η Προανακριτική Επιτροπή θα έχει χρονική διάρκεια έναν μήνα και θα απαρτίζεται από 21 μέλη (10 από τον ΣΥΡΙΖΑ, πέντε από τη ΝΔ και έναν από κάθε κόμμα της ελάσσονος αντιπολίτευσης).   

Έπειτα από τη μαραθώνια διαδικασία που διήρκησε 21 ώρες, ο αντιπρόεδρος της Βουλής Γιώργος Βαρεμένος ανακοίνωσε ότι, κατόπιν των αποτελεσμάτων της διεξαχθείσας μυστικής ψηφοφορίας, γίνεται δεκτή η πρόταση της Ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης που κατέθεσαν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.     

Διότι συγκέντρωσε την απόλυτη πλειοψηφία του αριθμού των βουλευτών που προβλέπεται στην παράγραφο 9 του άρθρου 155 του Κανονισμού της Βουλής για τους δύο πρώην πρωθυπουργούς, Αντώνη Σαμαρά και Παναγιώτη Πικραμμένο, καθώς και για τους οκτώ πρώην υπουργούς Γιάννη Στουρνάρα, Ευάγγελο Βενιζέλο, Δημήτρη Αβραμόπουλο, Ανδρέα Λοβέρδο, Ανδρέα Λυκουρέντζο, Μάριο Σαλμά, Άδωνι Γεωργιάδη και Γιώργο Κουτρουμάνη. Συνολικά ψήφισαν 218 βουλευτές.   

Αναλυτικά τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας: 

Στην κάλπη για τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά ψήφισαν 218 βουλευτές. Υπέρ της πρότασης 182, κατά 3, «παρών» 6, άκυρα 27. 

Στην κάλπη για τον πρώην υπηρεσιακό πρωθυπουργό Παναγιώτη Πικραμμένο, ψήφισαν 218 βουλευτές. Υπέρ της πρότασης 170, κατά 8, «παρών» 12, άκυρα 28. 

Στην κάλπη για τον πρώην υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, ψήφισαν 218 βουλευτές. Υπέρ της πρότασης 182, κατά 2, «παρών» 6, άκυρα 28. 

Στην κάλπη για τον πρώην υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο, ψήφισαν 217 βουλευτές. Υπέρ της πρότασης 185, «παρών» 6, άκυρα 26. 

Στην κάλπη για τον πρώην υπουργό Υγείας Δημήτρη Αβραμόπουλο, ψήφισαν 218 βουλευτές. Υπέρ της πρότασης 188, «παρών» 4, άκυρα 27. 

Στην κάλπη για τον πρώην υπουργό Υγείας Ανδρέα Λοβέρδο, ψήφισαν 217 βουλευτές. Υπέρ της πρότασης 186, «παρών» 4, άκυρα 27. 

Στην κάλπη για τον πρώην υπουργό Υγείας Ανδρέα Λυκουρέντζο, ψήφισαν 218 βουλευτές. Υπέρ της πρότασης 180, κατά 2, «παρών» 8, άκυρα 28. 

Στην κάλπη για τον πρώην αναπληρωτή υπουργό Υγείας Μάριο Σαλμά, ψήφισαν 218 βουλευτές. Υπέρ της πρότασης 159, κατά 17, «παρών» 16, άκυρα 26. 

Στην κάλπη για τον πρώην υπουργό Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη ψήφισαν 218 βουλευτές. Υπέρ της πρότασης 186, «παρών» 6, άκυρα 26. 

Στην κάλπη για τον πρώην υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Γιώργο Κουτρουμάνη ψήφισαν 217 βουλευτές. Υπέρ της πρότασης 180, κατά 1, «παρών» 11, άκυρα 26.  

Σύμφωνα με όσα είχαν δηλώσει τα κόμματα, για το πώς θα τοποθετηθούν, ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε υπέρ για όλα τα πρόσωπα. Οι ΑΝΕΛ επίσης υπέρ για όλα τα πρόσωπα, ωστόσο ο πρόεδρος του κόμματος, Πάνος Καμμένος δήλωσε ότι δεν θα ψηφίσει για παραπομπή τον Μάριο Σαλμά, αλλά ανέφερε ότι οι βουλευτές του θα ψηφίσουν κατά συνείδηση.   

Οι βουλευτές της ΝΔ ήταν παρόντες στην ψηφοφορία, αλλά δεν προσήλθαν στις κάλπες.   

Οι βουλευτές της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και του Ποταμιού έριξαν στην κάλπη δικό τους ψηφοδέλτιο, επειδή δεν εγκρίθηκε το αίτημα της αντιπολίτευσης για μία μόνο κάλπη. Το ψηφοδέλτιο έγραφε «Ναι στη σύσταση επιτροπής για προκαταρκτική εξέταση (με πλήρεις αρμοδιότητες σύμφωνα με το Σύνταγμα και τον κανονισμό της Βουλής)», και μέτρησε ως άκυρο.   

Το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή ψήφισαν υπέρ, ενώ η Ένωση Κεντρώων δήλωσε «παρών».

 www.lifo.gr

Πικραμμένοι και Παπαγγελόπουλοι

Η πολιτική δεν είναι για Πικραμμένους. Η πολιτική είναι για Παπαγγελόπουλους, για αυτούς τους θαυμαστούς μηχανισμούς επιβίωσης και προσαρμογής

Του Κώστα Γιαννακίδη

Ενας υπαινιγμός λυγμού έκοψε τον λόγο του Παναγιώτη Πικραμμένου. «Μετά από σαράντα χρόνια στη Δικαιοσύνη δεν μπορώ να το επιτρέψω αυτό. Για την τιμή και την υπόληψη μου. Για την οικογένειά μου». Και ο πρώην υπηρεσιακός πρωθυπουργός άρχισε να εξηγεί τα αυτονόητα. Περιέργως κανένας υπουργός, κανένας βουλευτής των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν αποχώρησε από ντροπή.

Ηταν μία απλή, ανθρώπινη στιγμή που μας εξήγησε μερικά βασικά πράγματα τα οποία συνήθως λησμονούμε. Η πολιτική δεν είναι, τελικά, για αξιοπρεπείς, ευάλωτους ανθρώπους. Δεν είναι για εκείνους που χάνουν τον ύπνο τους, σκεπτόμενοι αν, όσο είχε φως η ημέρα, έπραξαν το σωστό, εντίμως και δικαίως. Δεν προσφέρεται για ανθρώπους που δεν γνωρίζουν άλλη οδό πέραν της ευθείας και της ειλικρινούς. Και, αλήθεια, για ποιο λόγο ένας άνθρωπος κύρους, με ανιδιοτελείς προθέσεις, να προσέλθει στον στίβο της πολιτικής; Για να του κουνάει ο κάθε Πολάκης το δάχτυλο;

  

Οχι, η πολιτική δεν είναι για Πικραμμένους. Η πολιτική είναι για Παπαγγελόπουλους, για αυτούς τους θαυμαστούς μηχανισμούς επιβίωσης και προσαρμογής. Ξέρω ότι δεν είναι δόκιμο αυτό που γράφω, αλλά τύπους σαν τον Παπαγγελόπουλο τους καταλαβαίνεις καλύτερα με την τηλεόραση στο mute. Δεν χρειάζεται να τους ακούς. Αρκεί που τους βλέπεις. Ο τρόπος με τον οποίο κοιτάζουν το ακροατήριο τους, η ακρίβεια στο μέτρημα των λέξεων, η εναλλαγή των ρόλων από τον καημένο στον κουτσαβάκη, όλα αυτά συνθέτουν έναν σπάνιο οργανισμό. Σαν αχινός. Από όπου και αν τον ακουμπήσεις, θα κοπείς.

Στα άνω δυτικά θεωρεία της Βουλής βρίσκονταν μαθητές. Πήραν ένα σπουδαίο μάθημα, έμαθαν να ξεχωρίζουν τους Πικραμμένους από τους Παπαγγελόπουλους. Πρώην δικαστκοί και οι δύο. Δεν τους ξεχωρίζεις μόνο φυσιογνωμικά. Τους ξεχωρίζεις από αυτό που σου προκαλούν.     

protagon.gr