Καλή αρχή, κακή συνέχεια, ποια κατάληξη;

Το νεοσύστατο κόμμα δεν μπορεί να έχει μέλλον, αν ο συσχετισμός δυνάμεων μεταξύ του ίδιου και του ΣΥΡΙΖΑ παραμείνει στα σημερινά επίπεδα. Από τον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να επαναπατρίσει ψηφοφόρους. Αλλιώς θα μείνει με τους βυζαντινισμούς και τους εσωκομματικούς συσχετισμούς

Του Γιώργου Καρελιά

Το ιδρυτικό συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής διεξάγεται μέσα σε ένα -μη αναμενόμενο- κλίμα δυσθυμίας. Μη αναμενόμενο διότι δεν έχουν περάσει ούτε κάν τέσσερις μήνες από τις εσωκομματικές εκλογές, οι οποίες προσέλκυσαν στις κάλπες περισσότερες από 200 χιλιάδες πολίτες.

Οσο και αν ο ενθουσιασμός, που προκλήθηκε από αυτό το —επίσης μη αναμενόμενο— γεγονός, ήταν υπερβολικός και οφειλόταν στα, επίσης «ενθουσιώδη», αρχικά αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, η αισιοδοξία ήταν βάσιμη. Για πρώτη φορά από τη μεγάλη εκλογική πτώση του 2012 και τη συντριβή του 2015, ο χώρος του Κέντρου, της Σοσιαλδημοκρατίας, της Κεντροαριστεράς έδειχνε ότι μπορούσε να πάρει τα πάνω του.

Για δύο λόγους:

— Πρώτον, διότι ο, συγγενής εκλογικά, ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στη χειρότερη στιγμή του. Και κάποιοι ψηφοφόροι, οι οποίοι το 2015 είχαν πάει εκεί, έριχναν κλεφτές ματιές στον πρώην δικό τους χώρο. Η απογοήτευση από τη μετακίνησή τους δεν σημαίνει αυτόματα και επαναπατρισμό, αλλά κάποιες προσδοκίες δημιουργήθηκαν. Και

— Δεύτερον, διότι οι ψηφοφόροι αυτοί είναι αριστερόστροφοι, επομένως πολύ δύσκολα θα στραφούν προς την ΝΔ. Ετσι εξηγείται το γεγονός της σταθερής μεν πρωτιάς της ΝΔ και με μεγάλη διαφορά, αλλά και το δημοσκοπικό ταβάνι που έχει πιάσει και θέτει εν αμφιβόλω την επίτευξη αυτοδυναμίας.

Αυτά τα δύο στοιχεία επέτρεπαν την αισιοδοξία για το νεοσύστατο ΚΙΝ.ΑΛ. Αλλά αυτή από μόνη της δεν αρκεί. Διότι τα άλλα πήγαν στραβά:

— Δεν δημιουργήθηκε νέο ενιαίο κόμμα, αλλά μια συνομοσπονδία κομμάτων, καθώς οι ηγεσίες ούτε του ΠΑΣΟΚ ούτε του Ποταμιού, ούτε του ΚΙΔΗΣΟ μπορούσαν να αντέξουν την αυτοδιάλυσή τους. Κι έτσι επελέγη μια μεσοβέζικη λύση. Oταν όλοι οι αρχηγοί θέλουν να έχουν κόμμα, ενιαίο κόμμα δεν υπάρχει.

— Το γεγονός αυτό οδήγησε σε καταστάσεις Βαβέλ σε διάφορα θέματα. Ακόμα και όταν στην κορυφή έβρισκαν τρόπους συνεννόησης, από κάτω γινόταν το «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν». Ακόμα και σε σημαντικές ψηφοφορίες στη Βουλή ψήφιζαν διαφορετικά.

—Εσχάτως προέκυψαν -μοιραία- και οι βυζαντινισμοί στα εσωκομματικά και στους συσχετισμούς στο συνέδριο και στα νέα όργανα. Τα μικρότερα κόμματα, φοβούμενα ότι θα «καπελωθούν» και θα εξαφανιστούν από το ισχυρότερο οργανωτικά ΠΑΣΟΚ, απαίτησαν αναλογική εκπροσώπηση και αυτό οδήγησε στην παρωδία του διορισμού και των συνέδρων και των οργάνων! Και αυτά από ένα χώρο που έχει κάνει πολλά συνέδρια με ανοιχτή εκλογή.

Ολα αυτά παίζουν τον ρόλο τους, αλλά δεν πρέπει και να μεγαλοποιούνται. Το παιχνίδι δεν θα κριθεί (μόνο) από αυτά. Εχουμε πολλές φορές γράψει από αυτές τις ιντερνετικές στήλες ποιο είναι το βασικό πρόβλημα του πολιτικού αυτού χώρου. Είναι η πίεση που δέχεται από τα δεξιά (ΝΔ) και από τα αριστερά του (ΣΥΡΙΖΑ), η οποία θα γίνεται ασφυκτικότερη όσο πλησιάζουν οι εκλογές.

Το πιο κρίσιμο στοίχημα, που έχει να κερδίσει το ΚΙΝ.ΑΛ, είναι να πείσει ικανό τμήμα ψηφοφόρων ότι μπορεί -και αξίζει- να είναι αυτόνομο κόμμα και όχι συμπλήρωμα του ενός ή του άλλου μεγαλύτερου κόμματος. Γι’ αυτό όσοι του ζητούν, στο όνομα μια αντι-ΣΥΡΙΖΑ υστερίας, να δηλώσει προκαταβολικά ότι θα γίνει κυβερνητική τσόντα της ΝΔ, δεν ενδιαφέρονται γι’ αυτόν τον πολιτικό χώρο, βλέπουν ήδη τους εαυτούς τους στη νεοδημοκρατική κάλπη. Η κυρία Γεννηματά είπε στην έναρξη του συνεδρίου: «Δεν είμαστε ένα πολιτικό εκκρεμές που κινείται δεξιά κι αριστερά. Εχουμε αυτόνομη πορεία». Αν το εννοούν όλοι και καταφέρουν να το περάσουν στους ψηφοφόους, η συνέχεια μπορεί να είναι καλύτερη.

Είναι άλλο θέμα η κυβέρνηση που πρέπει να σχηματισθεί μετά τις εκλογές(η χώρα δεν μπορεί να μείνει ακυβέρνητη), αλλά γι’ αυτήν τον πρώτο λόγο έχουν οι ψηφοφόροι. Το νεοσύστατο κόμμα δεν μπορεί να έχει μέλλον αν ο συσχετισμός δυνάμεων μεταξύ του ίδιου και του ΣΥΡΙΖΑ παραμείνει στα σημερινά επίπεδα. Από τον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αποσπάσει ψηφοφόρους.

Και για να συμβεί αυτό πρέπει να καταφέρει δύο τινά:

1. Πρέπει να ξεκαθαρίσει τι ο χώρος αυτός δεν έκανε καλά όταν κυβερνούσε, είτε αυτοδύναμος (2009-2011) είτε σε συνεργασία με την ΝΔ (2012-2014) και οδήγησαν στην απαξίωσή του και στη γιγάντωση του ΣΥΡΙΖΑ. Πάντως, η κυρία Γεννημματά ανέλυσε εύστοχα ορισμένες από τις αιτίες της καθίζησης της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας.

2. Πρέπει να πει, επίσης καθαρά, τι διαφορετικό μπορεί -και πώς- να κάνει από τον ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση του οποίου ουσιαστικά εφαρμόζει πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων. Πάνω απ’ όλα οι πολίτες θέλουν να ακούσουν πώς θα βρουν δουλειά τα άνεργα παιδιά τους και πώς θα ανασάνουν οι ίδιοι οικονομικά.

Από αυτά θα κριθούν οι επόμενες εκλογές. Οι υπεύθυνες και μετριοπαθείς δυνάμεις του ενδιάμεσου χώρου δεν θέλουν να γίνουν σάκος του μποξ στα μαρμαλένια αλώνια μεταξύ Τσίπρα και Μητσοτάκη. Όμως, αν διαπιστώσουν ότι το νέο κόμμα δεν έχει προοπτική, θα κατευθυνθούν σε έναν από τους δύο (ή θα πυκνώσουν τις τάξεις της αποχής).

Ας τα έχουν υπόψη τους όσοι συνεδριάζουν σήμερα και αύριο στο φαληρικό ΣΕΦ και κυρίως οι της ηγεσίας του. Διότι, διαφορετικά, μπορεί να μείνουν με τους βυζαντινισμούς και τους εσωκομματικούς συσχετισμούς και οι ψηφοφόροι να λακίσουν προς άλλες κατευθύνσεις.  

protagon.gr

Ναυάγιο με 14 νεκρούς πρόσφυγες στο Αγαθονήσι

Νέα ανείπωτη τραγωδία ανοιχτά του Αγαθονησίου, με τουλάχιστον  14 πρόσφυγες να χάνουν τη ζωή τους όταν το ξύλινο σκάφος που τους μετέφερε από τα τουρκικά παράλια βυθίστηκε.

Οι άνδρες του Λιμενικού έχουν ανασύρει τις σωρούς ενός άνδρας, μίας γυναίκας και τεσσάρων μικρών παιδιών, ενώ έχουν διασωθεί τρία άτομα. Τα άτομα αυτά είπαν ότι στη βάρκα επέβαιναν τουλάχιστον 20 πρόσφυγες. Τα αίτια του δυστυχήματος δεν έχουν γίνει γνωστά μέχρι στιγμής, ενώ σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται επιχείρηση του Λιμενικού Σώματος, με τη συμμετοχή και των Ενόπλων Δυνάμεων για τον εντοπισμό τυχόν επιζώντων.

Στο σημείο επιχειρούν πλοίο ανοιχτής θαλάσσης, δύο σκάφη του Λιμενικού, μίας κανονιοφόρος του πολεμικού ναυτικού, αλιευτικά σκάφη, ένα ελικόπτερο της Πολεμικής Αεροπορίας, ένα σκάφος της Frontex και παραπλέοντα πλοία.

reader.gr

Η πρώτη ημέρα του ιδρυτικού συνεδρίου του Κινήματος Αλλαγής (Βίντεο)

Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες της πρώτης ημέρας του ιδρυτικού συνεδρίου του Κινήματος Αλλαγής στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Το συνέδριο θα συνεχιστεί και θα ολοκληρωθεί το Σάββατο.

Η Φώφη Γεννηματά, στην ομιλία της στο ιδρυτικό συνέδριο συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής, περιέγραψε το ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα του νέου φορέα, μετέδωσε μήνυμα ενότητας, αναφέρθηκε στα πεπραγμένα της κυβέρνησης τόσο εντός όσο εκτός της Ελλάδας, σημειώνοντας ότι «μας γυρίζει πολλές δεκαετίες πίσω».

Έκανε, επίσης, αναφορά στα εθνικά θέματα ενώ έστειλε χαιρετισμό στους νέους ψηφοφόρους, υπογραμμίζοντας ότι «τους θέλουμε όμως όλους και όλες μαζί μας. Όλους και όλες. Και σας λέω: αυτό είναι το στοίχημα για την παράταση και την δημοκρατία».

Γεννηματά: Αυτή η κυβέρνηση μάς γυρίζει πολλές δεκαετίες πίσω

Την ανάγκη πολιτικών συναινέσεων μετά τις εκλογές επανέλαβε ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος απηύθυνε χαιρετισμό στο ιδρυτικό συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής, σημειώνοντας πως έτσι θα αντιμετωπιστούν τα μεγάλα προβλήματα του τόπου και θα θεμελιωθεί μια «νέα πολιτική κουλτούρα σεβασμού και συνεργασιών».

Όπως υπογράμμισε ο κ. Μητσοτάκης, προχωρώντας προς τις εκλογές, «είναι πολλά τα σημεία που αξίζει να συναντηθούμε. Είναι η προστασία των θεσμών, η εύρυθμη λειτουργία του πολιτεύματος και η ανάπτυξη ενός νέου πατριωτισμού με συγκλίσεις στα μεγάλα εθνικά θέματα», ενώ πρόσθεσε πως «πολλά θα είναι και τα σταυροδρόμια και μετά τις εκλογές».

Μητσοτάκης: Επιδίωξη της ΝΔ η ευρεία πολιτική συναίνεση

«Η παράταξή μας πρέπει να είναι απόλυτα ειλικρινής στην επικοινωνία της με τους πολίτες. Τα μνημόνια δεν σκίζονται σε μια μέρα. Στο μέλλον η κάθε κυβερνητική πολιτική θα συγκαθορίζεται από τις συμφωνίες που ήδη υπάρχουν με την ΕΕ και τις υποχρεώσεις στους δανειστές. Απραγματοποίητες υποσχέσεις θα δίνονται αναμφίβολα από τα άλλα κόμματα. Θα πρέπει να καταγγελθούν αποφασιστικά. Γιατί ο πολίτης συνεργάζεται, αν ενημερώνεται σωστά» επισήμανε, μεταξύ άλλων, ο Κώστας Σημίτης μιλώντας στην έναρξη του συνεδρίου του Κινήματος Αλλαγής.

Ο πρώην πρωθυπουργός ανέφερε ότι «μεταρρύθμιση σημαίνει μάχη, γιατί η κάθε μεταρρύθμιση θίγει προνόμια και πελατειακές σχέσεις, συναντά άρα αντιδράσεις και απαιτεί επιμονή και αντιπαράθεση», τονίζοντας πως «το έργο που έχουμε μπροστά μας είναι δύσκολο, αξίζει όμως να το προσπαθήσουμε».

Σημίτης: Τα μνημόνια δεν σκίζονται σε μια μέρα

Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης, Γιάννης Δραγασάκης, ξεκίνησε την ομιλία του στο ιδρυτικό συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής, θυμίζοντας στιγμές συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ με την Αριστερά και σημείωσε ότι στην Ευρώπη συγκρούονται τρία σχέδια για το πώς θα προχωρήσουμε από εδώ και πέρα.

«Το πρώτο είναι να μείνουν όλα ίδια, σαν να μην υπήρξε κρίση, σαν να μην υπήρξε Brexit. Είναι το σχέδιο που υπονομεύει τους ιδρυτικούς σκοπούς της Ευρώπης και απειλεί τη συνοχή και το μέλλον της. Το δεύτερο σχέδιο είναι αυτό του ακροδεξιού λαϊκισμού, που βασίζεται στη λογική της περιχαράκωσης, και σε ξενοφοβικές και αντιδραστικές αντιλήψεις. Και το τρίτο σχέδιο το οποίο διαμορφώνεται - και χαίρομαι που η κ. Γεννηματά κατέθεσε μερικές ενδιαφέρουσες ιδέες - είναι σχέδιο για μια προοδευτική και κοινωνική Ευρώπη, για την Ευρώπη της δημοκρατίας, που στόχο της έχει την καταπολέμηση των ανισοτήτων» ανέφερε.

«Αγωνιστήκαμε και αγωνιζόμαστε για μια Ελλάδα απαλλαγμένη από κάθε είδους εξάρτηση. Από δανειστές, αλλά και από ντόπιους ή ξενόφερτους σωτήρες και μεσσίες. Και αυτό απαιτεί μια Ελλάδα, επιτέλους, απαλλαγμένη από αντιλήψεις, νοοτροπίες και συμπεριφορές, που εξέθρεψαν τον παρασιτισμό και τον πελατειασμό» ανέφερε, μεταξύ άλλων, ο πρώην πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου.

Πιο συγκεκριμένα, ο κ. Παπανδρέου είπε ότι στόχος της προοδευτικής παράταξης πρέπει να είναι «ο ελληνικός λαός να σταματήσει η ομηρία του από ένα κατεστημένο, πολιτικό, μιντιακό και οικονομικό, που στρεβλώνει τη βούλησή του, που περιορίζει τους ορίζοντες του Ελληνισμού, και, που πολλές φορές μεταχειρίζεται μεθόδους που συνάδουν μόνο με συμφέροντα και πρακτικές μαφίας».

Παπανδρέου: Πιο επίκαιρο από ποτέ το «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε»

Αποδοκιμασίες στον Βασίλη Λεβέντη

Ένταση επικράτησε πριν από λίγο στο συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής κατά τη διάρκεια του χαιρετισμού του προέδρου της Ένωσης Κεντρώων, Βασίλη Λεβέντη. Η ομιλία του προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις στο σώμα του Συνεδρίου, καθώς ο κ. Λεβέντης άσκησε οξεία κριτική στις πρώην ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ με ονομαστικές αναφορές στον Κώστα Σημίτη και τον Γιώργο Παπανδρέου και στις επιλογές τους.

Ο κ. Λεβέντης μίλησε ακόμη και για τον δανεισμό του ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα χρόνια, ενώ επέκρινε την Φώφη Γεννηματά για την απόφαση της να μην υπερψηφίσει το νόμο για την απλή αναλογική. Απευθυνόμενος προς τον Γιώργο Παπανδρέου τόνισε πως ήταν ο πρωθυπουργός που έβαλε τη χώρα στα Μνημόνια ενώ για τον Κώστα Σημίτη σημείωσε πως ήταν ο πρωθυπουργός, που έβαλε την χώρα στο ευρώ.

Ο κ. Λεβέντης απαντώντας στις αποδοκιμασίες είπε προς τους συνέδρους πως δεν ήλθε στο συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής για να αποσπάσει χειροκροτήματα και έκλεισε την ομιλία του.

Σε απάντηση, το προεδρείο του Συνεδρίου και συγκεκριμένα, ο Γιάννης Κουτσούκος τόνισε πως το Κίνημα Αλλαγής είναι φιλόξενο κόμμα, ωστόσο, οι σύνεδροι δεν μπορούν να δέχονται προσβολές.

in.gr

  

Χωρίς ιερό και Αμβρόσιο…

Πήρε ένα απόγευμα στο δικαστήριο για να δικαιώσει τον Μητροπολίτη Καλαβρύτων αποφασίζοντας πως μπορεί να φτύνει εκείνους που δεν αγαπά ο Θεός του. Χρειάστηκε να περάσουν πέντε χρόνια για να απαλλαγεί από την κατηγορία της «καθύβρισης θρησκεύματος» ο νεαρός με τον «Γέροντα Παστίτσιο»

γράφει ο Κοσμάς Βίδος

«Παραδιδόμεθα, λοιπόν, στην κρίση της Ελληνικής Δικαιοσύνης, την οποία τιμάμε και στην οποία έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη» έγραφε ο Μητροπολίτης Αιγιαλείας και Καλαβρύτων Αμβρόσιος στο προσωπικό του ιστολόγιο. Ας «παραδοθούμε» λοιπόν κι εμείς, δηλαδή ας αποδεχτούμε χωρίς να την αμφισβητήσουμε την χθεσινή απόφαση της Ελληνικής Δικαιοσύνης να τον αθωώσει για το «φτύστε τους» κατά των ομοφυλοφίλων. Εξάλλου, μια τέτοια απόφαση ανοίγει υποθέτω και σε εμάς, σε gay, straight, bi, transsexuals, trans gender, ασέξουαλ και ό,τι άλλο περιλαμβάνει ο κορβανάς της ανθρώπινης λίμπιντο, τον δρόμο να προτρέψουμε «φτύστε τον» χωρίς την πιθανότητα δίωξής μας.

Ποιον μπορεί να θέλουμε να φτύσουμε; Προς Θεού, όχι το μακαριότατο, κάποιον άλλο. Εναν π.χ. πολιτικό (που λόγω του αξιώματός του έχει αναπτύξει και αντοχές στο φτύσιμο). Οπως η έδρα του δικαστηρίου δέχτηκε τον ισχυρισμό του κατηγορούμενου ότι οι εκφράσεις «φτύστε τους, μαυρίστε τους» αναφέρονταν τελικά σε πολιτικούς και όχι σε ομοφυλόφιλους και ήταν μεταφορικές, έτσι θα δεχτεί και τις δικές μας. Μεταφορικά μπορούμε και εμείς να προτρέπουμε, δείρτε τους, γδάρτε τους, κάψτε τους, σκοτώστε τους!

Δεν παρέστην στην ακροαματική διαδικασία. Διάβασα πολλά (τρομακτικά) για αυτά που ειπώθηκαν και έγιναν. Οπως έχω διαβάσει κατά καιρούς και τις απόψεις του Μητροπολίτη Αμβρόσιου. Δεν περίμενα κάτι καλύτερο ούτε από αυτόν (οι θέσεις του είναι ξεκάθαρες, δεν τις κρύβει), ούτε από τους υποστηρικτές του, αλλά ούτε και από εκείνους που αντιδρούν στους Αμβρόσιους (και όχι μόνο) με ανάρμοστους τρόπους, όπως επιχείρησαν και κάνουν και τώρα: προπηλακίζοντας, σπάζοντας, γράφοντας συνθήματα, κατεβάζοντας την ελληνική σημαία.

Η βία, όχι μόνο η σωματική (βαράω και καταστρέφω) αλλά και η λεκτική (βρίζω, υποτιμώ, ειρωνεύομαι) είναι πάντα προϊόν φασισμού. Ολοι οι παραπάνω είναι δημιουργήματα μιας κοινωνίας σαθρής που όχι απλώς δεν κατάφερε (φοβάμαι πως ούτε καν προσπάθησε) να θεραπεύσει τις παθογένειές της, αλλά και που τις προτάσσει υπερήφανα ως συστατικά της υπεροχής της επί των άλλων. Μιας κοινωνίας που αντί να απομονώσει τις φωνές του μίσους, τους επιτρέπει να αλωνίζουν αλλά και τους δίνει εξέχουσες θέσεις στην πολιτική, στη δημόσια διοίκηση, στην Εκκλησία. Διαμορφώνοντας το γόνιμο (τόνοι κοπριάς γύρω μας) έδαφος, στο οποίο αναπτύσσονται όλο και με πιο έντονους ρυθμούς τα τελευταία χρόνια ο ρατσισμός, ο εθνικισμός, η ξενοφοβία, ακόμα και ένας νέος εθνικός διχασμός.

Υποθέτω πως και εδώ, όπως σε όλες τις βαριά πάσχουσες κοινωνίες, θα βλαστήσει με κάποιο τρόπο ο υγιής σπόρος που θα πολεμήσει το κακό. Ηδη υπάρχουν αντιδράσεις από ανθρώπους που έχουν τη γενναιότητα να καταγγείλουν τη σήψη, γνωρίζοντας πόσο θα λοιδορηθούν. Ακόμα και αν δεν ανήκουμε σε εκείνους (δεν έχουμε όλοι τις αντοχές τους), είναι υποχρέωσή μας να γυρίσουμε τουλάχιστον στην πλάτη σε όσους μας φτύνουν κατάμουτρα. Ακόμα και αν το κάνουν… μεταφορικά. Η Πολιτεία, η Εκκλησία, η Δικαιοσύνη πρέπει να είναι απέναντί τους, όχι μαζί τους.

Κατά τα άλλα, πήρε ένα απόγευμα στο δικαστήριο για να δικαιώσει τον Μητροπολίτη Αμβρόσιο αποφασίζοντας πως μπορεί να φτύνει (μεταφορικά, είπαμε) εκείνους που δεν αγαπά ο… Θεός του. Χρειάστηκε να περάσουν πέντε χρόνια για να απαλλαγεί από την κατηγορία της «καθύβρισης θρησκεύματος» ο νεαρός που έκανε το αστείο με τον «Γέροντα Παστίτσιο», και η υπόθεση έληξε όχι με την αθώωση του αλλά με την παύση της δίωξης: Το δικαστήριο που συνήλθε την άνοιξη του 2017 δεν μπήκε στην ουσία της υπόθεσης, αλλά έκρινε έχει παραγραφεί. Αυτά.

protagon.gr

Μετά τη μερική απασχόληση "σαρώνει" και η προσωρινή εργασία

Οι προσωρινές θέσεις, έχουν φτάσει στο σημείο να αντιστοιχούν σε πάνω από 10% της μισθωτής απασχόλησης στην Ελλάδα.  

 

Μετά την ημιαπασχόληση –δηλαδή τη δουλειά για τις 3-4 ώρες την ημέρα το μερίδιο της οποίας έχει ήδη φτάσει κοντά στο 10% της συνολικής απασχόλησης- και την εκ περιτροπής εργασία (για μερικές ημέρες της εβδομάδας), οι εργαζόμενοι έχουν να αντιμετωπίσουν τώρα τις ολοένα και αυξανόμενες προτάσεις για θέσεις εργασίας «προσωρινής» απασχόλησης.

Με βάση τα επίσημα στοιχεία, αυτές έφτασαν αισίως στις 256.700 στο 4ο τρίμηνο του 2017 και εξακολουθούν να αυξάνονται από χρόνο σε χρόνο (σ.σ πέρυσι τέτοιο καιρό ήταν 239.800). Οι προσωρινές θέσεις, έχουν φτάσει στο σημείο να αντιστοιχούν σε πάνω από 10% της μισθωτής απασχόλησης στην Ελλάδα η οποία με τη σειρά της αντιστοιχεί στα 2/3 της συνολικής απασχόλησης.

Με βάση τον επίσημο ορισμό, προσωρινή εργασία είναι «η εργασία των μισθωτών που θα τερματιστεί είτε μετά από συγκεκριμένο περίοδο, γνωστή εκ των προτέρων, είτε μετά από μια περίοδο που δεν είναι γνωστή εκ των προτέρων αλλά προσδιορίζεται από αντικειμενικά κριτήρια (για παράδειγμα, λήξη έργου, ή επιστροφή άλλου υπαλλήλου που είχε αντικατασταθεί προσωρινά). Αν λοιπόν λάβει κανείς υπόψη του ότι:

·        256.700 άνθρωποι είναι μεν εργαζόμενοι με… ημερομηνία λήξεως

·        356.400 άνθρωποι είναι μερικής απασχόλησης και

·        Ότι 1,27 εκατομμύρια εργάζονται ως αυτοαπασχολούμενοι (με ή χωρίς δικό τους προσωπικό) ή ως «βοηθοί στην οικογενειακή επιχείρηση (σ.σ αυτοί από μόνοι τους είναι 143.200)

Τότε αντιλαμβάνεται ότι το «θαύμα» της αύξησης της απασχόλησης τα τελευταία χρόνια που θέλει να προβάλλει η κυβέρνηση έχει πολλά… αστεράκια καθώς σε σύνολο 3,7 εκατομμυρίων εργαζομένων (τόσοι είναι όλοι μαζί αυτοί που έχουν δουλειά) τουλάχιστον οι μισοί εργάζονται σε συνθήκες πλήρους ανασφάλειας.

Όσοι παρακολουθούν από κοντά τις εξελίξεις στον δείκτη της ανεργίας γνωρίζουν ότι το να καταγράφεται μόνο ο πληθυσμός (σ.σ το τέταρτο τρίμηνο του 2017 έκλεισε με ένα εκατομμύριο ανέργους οι οποίοι μειώθηκαν σε σχέση με το 4ο τρίμηνο του 2017 αλλά αυξήθηκαν σε σχέση με το 3ο τρίμηνο του 2017 λόγω τουρισμού) , δεν αποτυπώνει όλη την πραγματικότητα στην αγορά εργασίας.

«Λείπει» το στοιχείο των αποδοχών: οι μέσες αποδοχές μειώνονται ολοένα και περισσότερο κάτι που δείχνει ότι οι «νέες δουλειές» που δημιουργούνται έχουν πολύ χαμηλές αμοιβές και ενισχύουν μια επίσης «καινούργια τάξη» απασχολούμενων «των εργαζόμενων-άνεργων» δηλαδή αυτών που εμφανίζονται στα χαρτιά ως απασχολούμενοι αλλά στην πράξη εργάζονται χωρίς να μπορούν να τα βγάλουν πέρα.

Από τα αναλυτικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, καθίσταται προφανές ότι η μείωση της ανεργίας είναι εξαιρετικά εύθραυστη και συγκυριακή. Τα στοιχεία αποτυπώνουν αυτό που λένε και οι ξένοι οίκοι αλλά και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο: μπορεί η ονομαστική ανεργία να μειώνεται αλλά απουσιάζουν οι «καλές θέσεις» εργασίας.

Tο 2017, δημιουργήθηκαν τελικώς λιγότερες από 100.000 νέες θέσεις εργασίας: απόδειξη ότι ο αριθμός των απασχολούμενων αυξήθηκε από τα 3,648 εκατομμύρια στο τέταρτο τρίμηνο του 2016, στα 3,736 εκατομμύρια στο τέλος του 2017. Η καθαρή μεταβολή είναι μόλις 88 χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας. Τι θα γίνει αν έρθει μια κακή χρονιά για τον τουρισμό στον οποίο απασχολούνται τουλάχιστον ο ένας στους 8 απασχολούμενους σε όλη τη χώρα; Που θα βρουν δουλειά οι τουλάχιστον 250.000 άνεργοι πτυχιούχοι και πώς θα αποτραπεί το brain drain όταν η αγορά «γεννά» θέσεις μόνο με τον κατώτατο μισθό, προσωρινές ή μερικής απασχόλησης;  

thetoc.gr 

Γιατί ο Ερντογάν δεν θέλει πόλεμο με την Ελλάδα

γράφει ο Σταύρος Λυγερός

   

Μπορεί στην περίπτωση των δύο συλληφθέντων Ελλήνων στρατιωτικών η Άγκυρα να κάνει διπλωματικό καψώνι στην Αθήνα, αλλά αυτές τις ημέρες υποχρεώθηκε να βάλει την ουρά στα σκέλια στο μέτωπο της κυπριακής ΑΟΖ. Το γεωτρύπανο της ΕΝΙ ήταν εύκολος στόχος και προσφερόταν για μία εύκολη επιτυχία. Όπως είχαμε εγκαίρως προβλέψει από αυτές εδώ τις στήλες, όμως, ο Ερντογάν θα σκόνταφτε στην ExxonMobil.

Πράγματι, όταν οι Τούρκοι απείλησαν ότι θα παρεμπόδιζαν τις προκαταρκτικές έρευνες του αμερικανικού πετρελαϊκού κολοσσού, η Ουάσιγκτον έστειλε στην περιοχή σκάφη του 6ου Στόλου και μία σαφή προειδοποίηση, η οποία έφερε άμεσο αποτέλεσμα. Το αμερικανικό ναυτικό βρέθηκε στην περιοχή, λόγω προγραμματισμένης άσκησης με το Ισραήλ, αλλά το μήνυμα ήταν σαφές και δεν αποκλείεται ο προγραμματισμός να είχε γίνει ακριβώς για να σταλεί το μήνυμα στην Άγκυρα.

Ανεξαρτήτως, πάντως, της εξέλιξης αυτής στην κυπριακή ΑΟΖ, τα πρόσφατα γεγονότα και στον Έβρο και στα Ίμια και η εμπρηστική ρητορική του ίδιου πλέον του Ερντογάν επαναφέρουν εκ των πραγμάτων το χρόνιο και κρίσιμο ερώτημα του τρόπου που η Ελλάδα πρέπει να αντιμετωπίσει την τουρκική επεκτατική πίεση. Και μάλιστα σε μία τόσο δύσκολη περίοδο, λόγω της οξύτατης και παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, η οποία έχει -μεταξύ των άλλων- ως συνέπεια και την ολοένα και μεγαλύτερη επιδείνωση στο επίπεδο των εξοπλισμών.

Τρεις αιτίες

Μέχρι πρότινος, η Τουρκία πρόβαλε τις μονομερείς επεκτατικές διεκδικήσεις της και συντηρούσε το κλίμα έντασης και στο Αιγαίο και στη Θράκη, αλλά απέφευγε τις επικίνδυνες έμπρακτες προκλήσεις. Η πρώτη αιτία είναι το γεγονός ότι ο Ερντογάν έχει απλώσει πολύ τραχανά στα ανατολικά του. Έχει ανοικτό στρατιωτικό μέτωπο στη Συρία με τους Κούρδους.

Η δεύτερη αιτία είναι ότι το αμερικανοτουρκικό ρήγμα δεν γεφυρώνεται, γεγονός που εκ των πραγμάτων συνιστά μειονέκτημα για την Άγκυρα, ενισχύοντας κατ’ αντιδιαστολή τη θέση της Αθήνας στο πολιτικό-διπλωματικό επίπεδο. Το κλίμα για τη νεοοθωμανική Τουρκία είναι πιο αρνητικό παρά ποτέ και στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Αν και στην Ουάσιγκτον θέλουν να εξαντλήσουν κάθε περιθώριο για να μην χάσουν την Τουρκία, τα περιθώρια είναι πλέον περιορισμένα.

Είναι ενδεικτικό ότι πληθαίνουν καθημερινά οι φωνές στο αμερικανικό κατεστημένο εξωτερικής πολιτικής για την ανάγκη ριζικής αναθεώρησης των σχέσεων με την Άγκυρα. Εξαιρετικά βαρύ για την Τουρκία είναι και το κλίμα στο ΝΑΤΟ. Η τουρκική πλευρά συνεχώς προβάλει προσκόμματα, προκαλώντας δυσαρέσκειες. Προς το παρόν όλοι την ανέχονται, αλλά είναι σαφές πως σ’ όλη αυτή την κατάσταση υπάρχει ημερομηνία λήξεως: ή η Δύση θα τα βρει με κάποιον τρόπο με τον Ερντογάν ή αργά ή γρήγορα θα επέλθει η ρήξη.

Η τρίτη αιτία ήταν το γεγονός ότι ο Ερντογάν έχει ανοικτό εσωτερικό μέτωπο και κυρίως ότι ακόμα δεν εμπιστεύεται τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, οι οποίες είναι σε μεγάλο βαθμό αποδυναμωμένες και με πεσμένο ηθικό, λόγω των εκτεταμένων εκκαθαρίσεων και του εμφυλιοπολεμικού κλίματος. Φοβάται μήπως σε περίπτωση σύρραξης με την Ελλάδα οι στρατηγοί θα αποκτήσουν μεγάλη αυτονομία κινήσεων, την οποία ενδεχομένως να εκμεταλλευθούν για να τον ανατρέψουν.

Η ελληνοτουρκική σύρραξη εκτός ατζέντας

Για όλους αυτούς τους λόγους, το σενάριο πρόκλησης ελληνοτουρκικής σύρραξης δεν φαινόταν να είναι στην ατζέντα του Τούρκου προέδρου. Οι νεοοθωμανοί χρησιμοποιούσαν την απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας ως πολιτικό όπλο, όπως και οι κεμαλιστές προκάτοχοί τους. Το πραξικόπημα του 2016, ωστόσο, ήταν σημείο καμπής για τον Ερντογάν. Το άνοιγμά του προς τον Πούτιν προσέλαβε διαστάσεις, σε βαθμό που να έχει πλέον πέσει στην αγκαλιά του.

Η στρατηγική θεώρηση του Τούρκου προέδρου αποτυπώνεται με καθαρότητα σ’ αυτό που είπε στο Υπουργικό του Συμβούλιο. Αφού υπογράμμισε πως η περιοχή ρευστοποιείται γεωπολιτικά, λόγω και της ανάδυσης του κουρδικού παράγοντας, πρόσθεσε ότι η Τουρκία αυτή την περίοδο ή θα κερδίσει ή θα χάσει εδάφη, καταλήγοντας με τη διαβεβαίωση πως ο ίδιος θα αγωνισθεί για να συμβεί το πρώτο. 

Μπορεί κάποιοι να θεωρούν πως πρόκειται για ρητορεία χωρίς αντίκρισμα. Δεν είναι, όμως, έτσι. Οι νεοοθωμανοί είναι πεπεισμένοι πως έχουμε εισέλθει σε περίοδο παρόξυνσης των γεωπολιτικών ανταγωνισμών, που συχνά προσλαμβάνουν και τη μορφή ένοπλων συγκρούσεων. Αυτός είναι ο λόγος που έχουν εισβάλει στη βόρειο Συρία, αυτός είναι ο λόγος που προβαίνουν σε πειρατικές ενέργειες στην κυπριακή ΑΟΖ, αυτός είναι ο λόγος που κλιμακώνουν την επιθετικότητά τους στο Αιγαίο και στη Θράκη.

Η Ελλάδα μπορεί να μην βρίσκεται στη “ζώνη του πολέμου”, αλλά εφάπτεται σ’ αυτήν. Μέσω της τουρκικής επιθετικότητας δέχεται ισχυρές πιέσεις, οι οποίες το επόμενο διάστημα πιθανότατα θα κλιμακωθούν. Η καταχρηστική έκδοση αλλεπάλληλων NAVTEX για τη δέσμευση μεγάλων περιοχών είναι ένας τρόπος να υπογραμμισθεί η τουρκική ναυτική παρουσία, αλλά και η αποφασιστικότητα να χρησιμοποιήσει στρατιωτική βία. 

  

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, η Ελλάδα έχει κάθε λόγο να αποφύγει προς το παρόν κινήσεις που μπορεί να την εμπλέξουν σε θερμό επεισόδιο. Έχει κάθε λόγο να περιμένει “να κάτσει η μπίλια” στις ταραγμένες αμερικανοτουρκικές σχέσεις, ώστε να είναι σαφές το περιβάλλον, μέσα στο οποίο θα είναι υποχρεωμένη να ανασχέσει την έμπρακτη και κλιμακούμενη τουρκική επεκτατική πίεση.  

slpress.gr

Λιγότερα social media, περισσότερη κοινωνική αλληλεπίδραση

Της Carolina Mila

Τo Facebook ελέγχει και φιλτράρει την πληροφόρησή μας, με τρόπους που ενδέχεται να είναι καταστροφικοί για τη δημοκρατία. Πρέπει να αρχίσουμε να ανοικοδομούμε τις τοπικές κοινότητες για να αποτρέψουμε τα αρνητικά πολιτικά του αποτελέσματα.

Θεωρητικά, το Facebook είναι ένα εργαλείο που στοχεύει στη διασύνδεση και τον εκδημοκρατισμό. Με αυτόν τον τρόπο το έχει παρουσιάσει πολλές φορές ο ιδρυτής του, Μαρκ Ζούκερμπεργκ, υποστηρίζοντας ότι στόχος του είναι να «δημιουργήσει μια παγκόσμια κοινότητα» που υπερβαίνει τα εθνικά σύνορα και «εκδημοκρατίζει την πληροφόρηση», διευκολύνοντας την πρόσβαση σε αυτήν και την κυκλοφορία της.

Από τη δημιουργία του, το 2004, το Facebook μετατράπηκε από μια περιορισμένη πλατφόρμα για τους φοιτητές του Harvard σε κυρίαρχο μέσο στον χώρο του Διαδικτύου. Σήμερα, συνδεόμαστε στο Facebook όχι μόνο για να σχολιάσουμε τη φωτογραφία ενός φίλου, αλλά για να ενημερωθούμε για όσα συμβαίνουν στον κόσμο.

Από τότε που ξεπέρασε τη Google το 2015, το Facebook έχει καταστεί ηγετική εφαρμογή στην καθοδήγηση των χρηστών προς περιεχόμενα πληροφόρησης εκτός της ίδιας της πλατφόρμας.

Σήμερα το Facebook έχει 2,13 δισ. χρήστες, ενώ το Twitter έχει μόλις 332 εκατομμύρια χρήστες. Οι άνθρωποι δείχνουν να προτιμούν το Facebook επειδή είναι περισσότερο προσανατολισμένο στην κοινωνική αλληλεπίδραση, από ό,τι στην ανάλυση. Έχει υπάρξει τόσο αποτελεσματικό που οι άνθρωποι εξακολουθούν να το χρησιμοποιούν παρά το ότι γνωρίζουμε ότι οι πληροφορίες μας πουλιούνται σε εταιρίες marketing, που τις χρησιμοποιούν για να μας πουλήσουν με τη σειρά τους πράγματα.

«Ένα κλειστό κύκλωμα ανατροφοδότησης της κοινωνικής αναγνώρισης». Με αυτόν τον τρόπο, περιέγραψε το Facebook, o πρώτος πρόεδρός του, Σον Πάρκερ, σε μια δήλωση που έκανε πέρυσι, στη Φιλαδέλφεια. «Γνωρίζαμε ότι θα χρειαζόταν κάποιες φορές να προκαλούμε μια μικρή έκκριση ντοπαμίνης είτε μέσω κάποιου like είτε μέσω του σχολιασμού μιας προσωπικής φωτογραφίας», πρόσθεσε ο Πάρκερ.

Οι δημιουργοί του Facebook γνώριζαν ότι αυτός ήταν ο καλύτερος τρόπος για να διασφαλίσουν ότι οι χρήστες θα παραμείνουν συνδεδεμένοι στην εφαρμογή για περισσότερη ώρα. Γνώριζαν τον τρόπο να εκμεταλλευτούν την ανθρώπινη ανάγκη για επαφή και αποδοχή. Και η επιτυχία της εφαρμογής οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ιδιαίτερα εθιστική φύση του.

Mια αγχώδης διαταραχή, με την ονομασία Fomo, έχει διαγνωστεί σε παιδιά και εφήβους, η οποία πυροδοτείται από την επιθυμία για δημοφιλία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Υπάρχει, επίσης, μια μεγάλη συζήτηση για το πώς θα αντιμετωπίσουμε στο προσεχές μέλλον τον εθισμό από τα social media ως απειλή για τη δημόσια υγεία.

To Facebook διαδραματίζει, επίσης, πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική επιρροή και στην κινητοποίηση των πολιτών. Στα καλύτερά του, ενίσχυσε τις διαδικασίες της Αραβικής Άνοιξης, επιτρέποντας στους ακτιβιστές να οργανωθούν και να μοιραστούν πληροφορίες που ήταν απαγορευμένες από τα καθεστώτα. Το ίδιο συνέβη και στην περίπτωση των πορειών στην Κολομβία, τον Οκτώβριο του 2016, όπου η συμφωνία ειρήνης βρέθηκε να κινδυνεύει.

Στα χειρότερά του, επηρέασε τις τελευταίες αμερικανικές εκλογές, παρουσιάζοντας ψευδείς ειδήσεις και αναξιόπιστες πληροφορίες στην ίδια δεξαμενή με σοβαρές ειδήσεις.

Το Facebook έχει επιφέρει συνέπειες που κανένας δεν θεωρούσε πιθανές. Στην αρχή, έμοιαζε ξεκάθαρο ότι ενίσχυε την ελεύθερη ανταλλαγή πληροφόρησης ανάμεσα στους πολίτες, αλλά με την πάροδο του χρόνου αποκαλύφθηκε ότι ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζει την πληροφορία επηρεάζει τόσο ισχυρά τους χρήστες που έχει μετατραπεί σε μέσο υπονόμευσης της διαφωνίας.

Πολλοί άνθρωποι αισθάνονται προστατευμένοι από τις περιπλοκές του Facebook, επειδή χρησιμοποιούν την εφαρμογή ως πηγή ενημέρωσης για πληροφορίες που τους ενδιαφέρουν, ή για νέα που ενδιαφέρουν τους φίλους τους. Αλλά ακόμα και αυτός ο τρόπος εμπλοκής με το Facebook δεν είναι εντελώς ακίνδυνος.

Η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι δεν βλέπουν όσα δημοσιεύουν οι επαφές τους. Βλέπουν όσα επιλέγει η πλατφόρμα να τους δείξει με βάση έναν αλγόριθμο, που το Facebook δεν αποκαλύπτει και του οποίου ο στόχος δεν είναι σαφής.

Το γεγονός αυτό –σε συνδυασμό με την κερδοφορία του Facebook από την πληροφόρησή μας– μειώνει τη διαδικτυακή ελευθερία. Αποφασίζει τι πρέπει να διαβάζουν οι άνθρωποι και καθορίζει τάσεις. Το Facebook δείχνει τη δύναμη της ανθρώπινης ανάγκης για σύνδεση με τους άλλους.

Είναι η ανάγκη να βλέπεις άλλους ανθρώπους και να σε βλέπουν, η ανάγκη να συμμετέχεις σε κάτι. Με κάνει να σκεφτώ ότι ίσως, εδώ και κάποιο διάστημα, η ταχύτητα των πόλεων και η αμεσότητα των μίντια, κάνει τους ανθρώπους να απομονώνονται, χωρίς να είναι σίγουροι πια με ποιο τρόπο μπορούν να αλληλεπιδράσουν με άλλους, πέρα από τον ίδιο των εαυτό τους.

Σταδιακά, περνάμε όλο και λιγότερο χρόνο στον δρόμο, όλο και λιγότερο γνωρίζουμε τους γείτονές μας. Σταδιακά, τα θέματα της κοινότητας αντιμετωπίζονται από τις τοπικές αρχές και όχι από τους κατοίκους. Η πολιτική μας συμμετοχή δεν μπορεί να συρρικνώνεται σε ένα σχόλιο στο προφίλ των υποψηφίων στις εκλογές.

Δεν πρέπει να θυσιάσουμε μια ζωντανή τοπική κοινότητα που βρίσκεται εδώ, μέσα στην καθημερινότητά μας, στο όνομα μιας αφηρημένης παγκόσμιας κοινότητας. Πρέπει να ξαναγυρίσουμε στους δρόμους μας. Πρέπει να πιστεύουμε περισσότερο στους ανθρώπους από ό,τι στην τεχνολογία.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Pacifista, στις 22 Φεβρουαρίου 2018.

  pass-world.gr

Ο Σαββίδης πούλησε ΣΕΚΑΠ και Donskoy Tabak στην ιαπωνική Japan Tobacco

O Ιβάν Σαββίδης πούλησε την Donskoy Tabak στην ιαπωνική Japan Tobacco, κάτι που σημαίνει πως και η ΣΕΚΑΠ περνά στα ιαπωνικά χέρια.

Ολόκληρο το Δελτίο Τύπου:

Συμφωνία για την απόκτηση της Donskoy Tabak και της ΣΕΚΑΠ ανακοίνωσε σήμερα η Japan Tobacco Inc.

Παρασκευή, 16 Μαρτίου 2018. H Japan Tobacco Inc. (JT) (TSE: 2914) ανακοινώνει σήμερα ότι, μετά από μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις, ο Όμιλος Εταιρειών JT συμφώνησε στην εξαγορά των εταιρειών Donskoy Tabak (DT), με σκοπό την ενίσχυση της πρώτης θέσης της εταιρείας στη Ρωσία, την τρίτη μεγαλύτερη αγορά προϊόντων καπνού στον κόσμο.

Στο πλαίσιο αυτής της συμφωνίας, ο Όμιλος JT θα αποκτήσει και τα πλειοψηφικά μερίδια της Συνεταιριστικής Καπνοβιομηχανίας Ελλάδος Α.Ε. (ΣΕΚΑΠ).

«Η εξαγορά αυτή αποδεικνύει τη δέσμευσή μας να ενισχύσουμε την πρώτη θέση μας στην αγορά της Ρωσίας. Για αρκετά χρόνια, η αγορά αυτή αποτέλεσε ακρογωνιαίο λίθο της αύξησης των κερδών του Ομίλου μας. Η συναλλαγή αυτή θα αυξήσει το μερίδιο αγοράς μας σε περίπου 40% και θα συμβάλει άμεσα στα κέρδη του Ομίλου, μέσα από συνέργειες που αναμένονται στα επόμενα χρόνια» σχολίασε ο Mutsuo Iwai, Πρόεδρος των Παγκόσμιων Επιχειρήσεων Καπνού του Ομίλου.

Στην Ελλάδα, η JTI, μέλος του Ομίλου Εταιρειών Japan Tobacco, διαθέτει τα προϊόντα της στην αγορά από τη δεκαετία του ’80 και σήμερα κατέχει μερίδιο αγοράς 22,7%. Η JTI Hellas έχει παράλληλα και την ευθύνη των αγορών της Κύπρου και της Μάλτας, ενώ απασχολεί περισσότερους από 100 εργαζόμενους. Η εταιρεία συνεισφέρει περίπου το 1,5% των συνολικών φορολογικών εσόδων της χώρας (το 2017: 640 εκατομμύρια ευρώ από ΕΦΚ & ΦΠΑ καπνού), ενώ υποστηρίζει και την τοπική οικονομία αγοράζοντας το 25% της συνολικής εγχώριας παραγωγής καπνού.

Η εξαγορά της ΣΕΚΑΠ καταδεικνύει τη δέσμευση της JTI για την Ελλάδα και ενισχύει τη δεύτερη θέση της εταιρείας στην αγορά, με επιπλέον μερίδιο αγοράς 3%.

Η συναλλαγή αναμένεται να ολοκληρωθεί στις αρχές του 3ου τριμήνου του 2018.      

thecaller.gr