«Ανεπαρκή τα μέτρα προετοιμασίας για την αντιπυρική περίοδο» – Το άρθρο «κόλαφος» των New York Times

 Περισσότερες από 350 πυρκαγιές έχουν ξεσπάσει τις τελευταίες πέντε ημέρες.

Στις καταστροφικές και φονικές πυρκαγιές που έχουν ξεσπάσει τις τελευταίες μέρες στην Ελλάδα αναφέρονται οι New York Times σε άρθρο τους με τίτλο «Η Ελλάδα μάχεται με τις μεγαλύτερες πυρκαγιές που έχουν καταγραφεί».

Το εκτενές ρεπορτάζ αναφέρεται αναλυτικά στις φωτιές που ξέσπασαν στην Πάρνηθα και την Αλεξανδρούπολη ενώ γίνεται αναφορά και στην παρουσία των ακροδεξιών στον Έβρο και τη «σύλληψη» μεταναστών με την κράτησή τους σε τρέιλερ.

 

Οι επιστήμονες λένε ότι η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες της ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, οι οποίες θα γίνουν θερμότερες και ξηρότερες ταχύτερα από το μεγαλύτερο μέρος του υπόλοιπου κόσμου καθώς προχωρά η κλιματική αλλαγή. Αυτό το καλοκαίρι ήταν μια κλεφτή ματιά στο μέλλον, το οποίο έρχεται γρήγορα, γράφει το διεθνές μέσο.

Την Τρίτη, τα πτώματα 18 ανθρώπων, ανάμεσά τους δύο παιδιά, εντοπίστηκαν σε δάσος στην περιοχή του Έβρου, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία. Οι αρχές είπαν ότι πίστευαν ότι οι νεκροί ήταν μετανάστες που τους κατάπιε η πύρινη λαίλαπα, ενώ προειδοποίησαν ότι η ταυτοποίησή τους θα ήταν δύσκολη.

Λίγο βόρεια της Αθήνας, οι αρχές διέταξαν την εκκένωση του οικισμού της Αγίας Παρασκευής, κοντά στον Εθνικό Δρυμό Πάρνηθας, που περιλαμβάνει ένα μοναστήρι και 50 κατοίκους γηροκομείων. Ο καταυλισμός μεταναστών της Αμυγδαλέζας εκκενώθηκε επίσης προληπτικά.

Ανεπαρκή μέτρα

Παρά τις αναβαθμίσεις των πυροσβεστικών δυνάμεων τα τελευταία χρόνια, πρέπει να γίνουν «σημαντικά βήματα» για να μπορέσει η Ελλάδα να ανταποκριθεί στην «ακραία κατάσταση» που υποκινείται από την κλιματική αλλαγή, είπε ο Βασίλης Κικίλιας, επικαλούμενος καταστροφικές πυρκαγιές στη Χαβάη και στον Καναδά ως άλλα παραδείγματα της παγκόσμιας πρόκλησης.

«Η Ελλάδα μάχεται τακτικά με μεγάλες δασικές πυρκαγιές που γίνονται θανατηφόρες. Τα ζεστά, ξηρά, θυελλώδη καλοκαίρια σε συνδυασμό με ιθαγενή πευκοδάση και εύφλεκτα χαμόκλαδα δημιουργούν το ιδανικό περιβάλλον για τις φλόγες να αναπτύσσονται εκτός ελέγχου» γράφουν οι NYT και συνεχίζουν:

«Ωστόσο, τα μέτρα προετοιμασίας για την αντιπυρική περίοδο, όπως η δημιουργία αντιπυρικών ζωνών και ο καθαρισμός των ξερών χόρτων, είναι ανεπαρκή. Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις λένε ότι η κυβέρνηση δεν χειρίστηκε σωστά τον κίνδυνο και δεν επένδυσε ελάχιστα σε εξοπλισμό πυρόσβεσης και εκπαίδευση».

Έρευνα για τα αίτια της πυρκαγιάς στον Έβρο διέταξε την Τετάρτη ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, συμπεριλαμβανομένης της πιθανότητας να κρύβεται εγκληματική οργάνωση εμπρηστών.

Το δικαστήριο διερεύνησε επίσης την κράτηση 13 μεταναστών από τρεις άνδρες που τους κατηγόρησαν για τις πυρκαγιές και τους έσπρωξαν σε ένα τρέιλερ χωρίς παράθυρο, μεταδίδοντας ζωντανά την «επαγρύπνησή» τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Κατεστραμμένες περιουσίες και μια Αθήνα που «καίγεται»

Για τους Αθηναίους, η Πάρνηθα προσφέρει μια ανάπαυλα από τα κύματα καύσωνα σε μια ολοένα θερμότερη πόλη με λίγους χώρους πρασίνου και το εθνικό πάρκο παίζει καθοριστικό ρόλο στην ψύξη της πόλης. Μεγάλο μέρος του βουνού καταστράφηκε από μια σειρά από πυρκαγιές το 2007, όταν πυρκαγιές σκότωσαν επίσης πολλούς ανθρώπους στη νότια περιοχή της Πελοποννήσου της Ελλάδας.

Την Τετάρτη, οι Αθηναίοι αντιμετώπισαν μια δύσκολη μέρα καθώς η ποιότητα του αέρα επιδεινώθηκε και οι εκτεταμένες φλόγες στο βουνό συγκέντρωσαν δυνάμεις.

Στην Κίρκη, ένα μικρό χωριό στον Έβρο, οι κάτοικοι που εκκενώθηκαν τη Δευτέρα επέστρεψαν για να βρουν κατεστραμμένες περιουσίες. «Μεγάλωσα σε αυτό το σπίτι», φώναξε ο Ιωάννης Κάλτσος, 83 ετών, στεκόμενος δίπλα στο κουφάρι ενός μαυρισμένου σπιτιού χωρίς στέγη.

«Στο δρόμο εδώ, είδα ό,τι έχει απομείνει από το δάσος μας. Ήταν το πιο όμορφο μέρος», πρόσθεσε. «Η καρδιά μου έσπασε».

Σε κοντινή απόσταση, στο χωριό Αύρα, ένας αγρότης με τη σύζυγό του, την κόρη του και έναν εργάτη μάχονται με τις φλόγες που αυξάνονταν για να σώσουν τα ζώα τους. Οι πυροσβέστες έφτασαν και ένα ελικόπτερο άδειασε ένα τεράστιο φορτίο νερού, αλλά φαινόταν ότι δεν είχε μεγάλη διαφορά.

«Είναι πολύ αργά», είπε. «Τα ζώα είναι νεκρά». 

πηγή

Στρουθοκαμηλισμός στην άμμο των νησιών

 γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

Πάνε κάµποσα χρόνια τώρα που το διεθνές έθιμο τηρείται απαρεγκλίτως. Μόλις ανοίγει η άνοιξη τα τεφτέρια της, αν βέβαια ισχύει ακόμα ο χωρισμός του έτους σε τέσσερις διακριτές εποχές, αρχίζει το πανηγύρι της αριστείας, του ποσοτικοποιημένου κάλλους, της βαθμολογημένης αίγλης νησιών, ακρογιαλιών, λιμνών, ποταμών, ορεινών «απομονωτηρίων», τουριστικών προορισμών εν γένει: «οι εκατό καλύτερες αμμουδιές του κόσμου», «τα δέκα ωραιότερα νησιά», «είκοσι μυστικές “Μπαχάμες” στη Μεσόγειο»… Κι από κοντά, αφού τα ταξίδια ανοίγουν την όρεξη (ιδίως τα καθιστικά ταξίδια, από το σπίτι σου κατευθείαν για άραγμα στο ξενοδοχείο με τις τρεις πισίνες, εκατό μέτρα από τη θάλασσα), «οι πενήντα καλύτερες σαλάτες του κόσμου», «τα είκοσι νοστιμότερα τυριά του ευρωπαϊκού Νότου», «τα 49+1 γευστικότερα πιάτα της Ευρώπης», «τα τριάντα καλύτερα κρασιά»…

Ολα υπάγονται στα μαθηματικά πλέον. Ακόμα και τα υποκειμενικότερα των πραγμάτων και των αισθημάτων. Και το ίδιο το γούστο σου, το απλούστατο μα και ταυτοτικό «μ’ αρέσει – δεν μ’ αρέσει», πρέπει να προσαρμοστεί, να εκπαιδευτεί στα «in», τα «must» και τα «the best of…». Πρέπει να αποδεχτεί σαν επιστημονικά τεκμηριωμένη την εκκωφαντική αυθαιρεσία τους, για να μη μοιάζει παράταιρο, αλλόκοτο, απειλητικό. Διακονώντας τον χόμο τουρίστικους, τον μαζικό άνθρωπο που καταναλώνει ξένους τόπους δίχως να ενδιαφέρεται να τους μάθει, ξένες εφημερίδες μεγάλου εκτοπίσματος, περιοδικά ειδικευμένα ή γενικού περιεχομένου και ιστοσελίδες αφιερωμένες στην τουριστική βιομηχανία δημοσιεύουν καταλόγους με τις δεκάδες ή τις εκατοντάδες των «καλύτερων». Το ίδιο κάνουν και οι περιβόητοι ινφλουένσερ, αφού ο πλανήτης έχει πια στριμωχτεί στο φέισμπουκ ή είναι συντονισμένος στον ρυθμό Τικ-Τοκ. Ετσι τουλάχιστον πιστεύουμε ανιστόρητα όσοι ταυτίζουμε τον πλανήτη με τη Δύση.

Λίστες λοιπόν. Για να ‘χεις να διαλέξεις. Ή μάλλον για να ‘χεις να στενοχωρηθείς. Γιατί μπορεί ο τουρισμός να είναι παγκόσμιο φαινόμενο, αφού έχει μετατρέψει το καθετί σε «αξιοθέατο», από τις κορυφές των σκουπιδοβριθών Ιμαλαΐων έως τα διάσημα (και θανάσιμα) ναυάγια στον βυθό του Ατλαντικού, σε λίγο και τη Σελήνη, δεν αφορά όμως όλον τον κόσμο. Πόσοι Ελληνες αντέχουν άραγε ένα πενθήμερο στις Κυκλάδες, και δεν εννοώ την άβατη έτσι κι αλλιώς Μύκονο ή τη Σαντορίνη, αλλά την προ δεκαετίας λαϊκή Νάξο;

Αφήστε δε που τα νερά του Αιγαίου, της Μεσογείου όλης, είναι πια ρυπαρά. Μολύνονται από τους αμέτρητους εθελοντές του θαλασσοπνιγμού, που για να υπηρετήσουν το σατανικό σχέδιο της Μεγάλης Αντικατάστασης, στριμώχνονται σε σαπιοκάραβα και, για να μας εκθέσουν, τα βουλιάζουν μόνοι τους και πνίγονται. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των Ευρωπαίων λιμενικών να τους σώσουν – Ελλήνων, Ιταλών, Ισπανών, Μαλτέζων, Φροντεξιανών.

Πόσο Ανδρος ή Σαμοθράκη θα είναι άραγε η Ανδρος ή η Σαμοθράκη με δέκα ή είκοσι χιλιάδες τουρίστες παραπάνω τον χρόνο;

Παλαιότερα, όποτε έβλεπα το όνομα ελληνικού νησιού ανάμεσα στα «δέκα ομορφότερα του κόσμου» ή πέντε ακρογιαλιών μας μεταξύ των «εκατό τοπ» ψιλοκαμάρωνα για την πατρίδα μας, που ναι, είναι η ωραιότερη του κόσμου, όπως συμβαίνει και με καμιά διακοσαριά άλλες πατρίδες. Τώρα όμως τρομάζω, και ιδίως με τις λίστες που γνωστοποιούν τοις πάσι τις «μυστικές ομορφιές του Αιγαίου» ή «τα πέντε ελληνικά νησιά που δεν τα έχει αλλοιώσει ο τουρισμός». Φέτος, για παράδειγμα, οι κατασκευαστές καταλόγων ανακάλυψαν τη Σέριφο, έπειτα την Ανδρο, τέλος τη Σαμοθράκη. Προτείνουν δε ενθουσιωδώς τους προορισμούς αυτούς, με το επιχείρημα ότι διατηρούν ακόμα (έστω μερικώς) τη φυσικότητά τους, την κάποια ησυχία τους, το ανθρώπινο μέτρο – όλ’ αυτά που θα χαθούν σε πέντε ή σε δέκα χρόνια, ανεπιστρεπτί, αν αποδειχθεί αποτελεσματική η καλοπροαίρετη διαφήμισή τους από τους ειδικούς της τουριστικής απόλαυσης.

Πιθανότατα οι επιχειρηματίες του τουρισμού στα τρία νησιά θα χάρηκαν με τη συμπερίληψή τους στους ιδεώδεις προορισμούς, που θ’ αυγατίσει το μερίδιό τους στην τεράστια τουριστική τούρτα. Και σίγουρα θα χάρηκαν και στην κυβέρνηση, η οποία, αγχωμένη για τα ρεκόρ προσελεύσεως αλλοδαπών και την κατάρριψή τους, διόλου δεν συμμερίζεται την αγωνία όσων προειδοποιούν πως ο υπερτουρισμός είναι βλαπτικότατος με πάμπολλους τρόπους. Η αδηφαγία του και η χωροκατακτητικότητά του δεν χορταίνουν με τίποτε. Απαιτούν όλο και περισσότερα καταλύματα, κι ας παν να κόψουν τον λαιμό τους γιατροί, εκπαιδευτικοί και φοιτητές που δεν βρίσκουν πού να μείνουν. Και αξιώνει όλο και περισσότερες «γραφικότητες», «ανέσεις», «αυθεντικές γεύσεις». Και με ντομάτες εισαγωγής από άλλη γη κι άλλα μέρη, και λευκό τυρί εξ Ολλανδίας ή Ελβετίας αντί για φέτα (αφού και οι καλλιέργειές μας μειώνονται και η κτηνοτροφία μας εξασθενεί), ελληνική σαλάτα δεν γίνεται.

Υπερτουρισμός σημαίνει, αναπόφευκτα, όλο και λιγότερες ελεύθερες παραλίες για όσους δεν αντέχουν (οικονομικά ή πνευματικά) τις ξαπλώστρες. Σημαίνει όλο και περισσότερες παρανομίες κάθε είδους: μπιτς μπαρ που δεν δίνουν σε κανέναν λογαριασμό, ποτά-μπόμπες, θαλάσσια σπορ δίχως καμία έγνοια για τους λουόμενους, τετράτροχες γουρούνες που νοικιάζονται και σε εφήβους, «γαλάζιες σημαίες» δίχως ναυαγοσώστη…

Κι έπειτα, πόσο Ανδρος ή Σαμοθράκη θα είναι άραγε η Ανδρος ή η Σαμοθράκη με δέκα ή είκοσι χιλιάδες τουρίστες παραπάνω τον χρόνο; Οσο Μύκονος είναι πια η Μύκονος και όσο Ρόδος η Ρόδος. Οσο τουριστικότερη γίνεται η Ελλάδα (η κάθε Ελλάδα), αυτομετατρεπόμενη σε ένα τεράστιο καταναλώσιμο σκηνικό, τόσο λιγότερο Ελλάδα καταντάει.

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο δικό μας. Αποκλειστικά δική μας φαίνεται πως είναι η αμεριμνησία, το «πάμε και βλέπουμε». Αλλού, στη Βαρκελώνη για παράδειγμα και στη Βενετία, έχουν ήδη συνειδητοποιήσει πως η τουριστική τούρτα έχει και κάμποσο δηλητήριο μέσα της. Και αναζητούν αντίδοτο, θέτοντας όρια. Εδώ η σχετική συζήτηση φαίνεται περιορισμένη στον χώρο των ειδικών. Σποραδικά, κάποιες εφημερίδες αναψηλαφούν το ζήτημα αλλά δεν καταφέρνουν να συγκινήσουν ούτε τους ποικίλους αξιωματούχους ούτε τους επιχειρηματίες του τουρισμού. Με τόσες αμμουδιές άλλωστε στη διάθεσή τους, χρυσές, λευκές, ακόμα και κόκκινες, οι στρουθοκαμηλίζοντες καρεκλοκένταυροι της κυβέρνησης και της τοπικής αυτοδιοίκησης εύκολα βρίσκουν πού να κρύψουν τη σοφή κεφαλή τους. Για να μη βλέπουν ούτε τα ολοφάνερα. Τα εξόφθαλμα.  

 

Ενας πόλεμος χωρίς φραγμούς

 

γράφει ο Πέτρος Μανταίος

 

Στο συγκεκριμένο, ένας πόλεμος χωρίς φράγματα. Σημειώνει ο Γιώργος Τσιάρας στο σχετικό ρεπορτάζ («Με ουκρανικό“αποτύπωμα” η ανατίναξη του φράγματος», «Συντακτών» 7/6) ότι με βάση το Συμπληρωματικό Πρωτόκολλο της Συνθήκης της Γενεύης (άρθρο 56/1977) «η καταστροφή φραγμάτων είναι έγκλημα πολέμου και μπορεί να εξισωθεί με τη χρήση όπλων μαζικής καταστροφής». Ε, και; Κάθε πόλεμος είναι μαζική καταστροφή· άρα, κάθε πόλεμος είναι, αυτόχρημα, και… έγκλημα πολέμου· εκτός, ίσως, από τους αμυντικούς -όπου δέχεσαι απρόκλητη επίθεση- και τους πολέμους ανεξαρτησίας.

 

Οσο για το τελευταίο «επεισόδιο» στο «σίριαλ» του πολέμου στην Ουκρανία, που (απ)αισίως μπήκε ήδη στον 16ο μήνα: την καταστροφή (από ανατίναξη ή από ό,τι άλλο ήθελε προκύψει· εάν προκύψει, γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις σπανίως προκύπτει!) του μεγάλου φράγματος στον Δνείπερο, ως υπεύθυνος δημοσιογράφος σταχυολόγησα, προς ενημέρωση των φίλων αναγνωστών και αναγνωστριών, ενδεικτικούς τίτλους από το Διαδίκτυο, με την ελπίδα να τους… διαφωτίσουν, όπως… διαφώτισαν και μένα!

 

«Αυτό που πολλοί φοβούνταν εδώ και αρκετούς μήνες έγινε πραγματικότητα τα χαράματα της Δευτέρας προς Τρίτη» – «Κρεμλίνο και Κίεβο αλληλοκατηγορούνται για την ανατίναξη» – «Η Μόσχα καλεί τη διεθνή κοινότητα να “καταδικάσει” το Κίεβο για τη μερική καταστροφή του φράγματος Καχόβκα» – «Οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες βλέπουν ρωσικό δάκτυλο πίσω από την επίθεση στο φράγμα» – «Νέα διάσταση στον πόλεμο που μαίνεται από τον Φεβρουάριο του 2022 στην Ουκρανία βάζει η καταστροφή του γιγαντιαίου φράγματος» – «Η ανατίναξη του φράγματος της Νόβα Καχόβκα είναι ακόμα ένα επίπεδο της ανυπολόγιστης ανθρώπινης και περιβαλλοντικής καταστροφής του πολέμου στην Ουκρανία». Τώρα διαφωτιστήκαμε πλήρως!

Οσο για το τελευταίο, την «ανυπολόγιστη ανθρώπινη και περιβαλλοντική καταστροφή», που τρέχανε να σωθούν άγρια και οικόσιτα ζώα και άνθρωποι σκαρφαλώνανε στα δέντρα να μην πνιγούν… Τα έχουν αυτά οι πόλεμοι! Ιδίως οι… μοντέρνοι, από Ιράκ και μετά. Που εμείς, το κοινό, τους «εισπράττουμε»… εικονικά, όπως ένα… video game...

 

Το κοινό σαν ξένο

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

 

Με κάθε τριήμερο φυγής από τις πόλεις, αδειάζουν αρκετές θέσεις παρκαρίσματος στους δρόμους. Αποκαλύπτονται έτσι, στον χώρο που ελευθερώνεται προσωρινά, σκουπίδια, σκουπίδια, σκουπίδια. Πλαστικά, χάρτινα, αλουμινένια. Μιας εβδομάδας, ενός μηνός ή και πολύμηνα. Τα πήρε ο αέρας από φισκαρισμένους κάδους και τα ταξίδεψε, τ’ άφησε πίσω του ο περαστικός α λα Κοντορεβιθούλη, τα πέταξε θυμωμένος από το παρμπρίζ του ο αυτοκινητούχος. Ή τα κλώτσησαν κάτω από τα σταθμευμένα αυτοκίνητα οι πιστοί του δόγματος «όσα βλέπει η πεθερά». Τουλάχιστον να μη φαίνονται.

 

Βεβαίως, επειδή το ρηθέν «ουδέν κακόν αμιγές καλού» ισχύει αρκετά συχνά, με τη μαζική φυγή προς γενέτειρες ή αναψυκτικούς προορισμούς λιγοστεύουν οι αφορμές για τσαμπουκάδες ανάμεσα στους διεκδικητές των ποθητών 3-4 μέτρων. Πιθανότατα, τους τσαμπουκάδες αυτούς τους γεννάει στο κλείσιμο της εργασιακής μέρας η καταπόνησή μας, γιατί κατά τα λοιπά η οδηγική μας συμπεριφορά είναι κράμα στωικισμού και βουδισμού. Ούτε κινητό στο ένα χέρι λοιπόν και τσιγάρο στο άλλο (αν και δεν λείπουν όσοι προτιμούν το κομπολόι) ούτε χωσίματα εκ δεξιών και αριστερών ούτε μεταρρυθμισμένη χρωματολογία (το πορτοκαλί σαν εκδοχή του πράσινου). Αλλά ούτε και καντήλια έμπρακτης χριστιανικής ευλάβειας, ευγενικά εκτοξευόμενα από οδηγό σε οδηγό. Και φυσικά, ούτε κάθε λογής σκουπίδια από το παράθυρο στο κοινό μας σαλόνι.

 

Αυτό είναι οι δρόμοι και οι πλατείες, οι παραλίες και τα δάση, ό,τι τέλος πάντων βρίσκεται έξω από τα τετραγωνικά του οχυρού σπιτιού μας: το κοινό μας σαλόνι. Το γιωταχί σαλόνι μας το θέλουμε ν’ αστράφτει. Το κοινό είναι ένα ξένο. Είναι του δημάρχου, του περιφερειάρχη, των περαστικών, των τουριστών, των γειτόνων. Ας το νοιαστούν αυτοί. Εμάς ούτε λόγος μάς πέφτει ούτε και υποχρέωση.

 

Θα περίμενε κανείς ότι με αρκετές γενιές πια να έχουν διδαχθεί στο σχολείο τους «περιβαλλοντική αγωγή», αφενός θα μειώνονταν τα ελευθέρας βοσκής σκουπίδια, όσα πετάνε οι αμέριμνοι χρήστες των πόλεων, αφετέρου οι αυτοδιοικητικοί άρχοντες θα φρόντιζαν για την εικόνα της επικράτειάς τους και πέραν του κέντρου. Η προσδοκία αυτή μοιράζεται τα γυάλινα πόδια της ελπίδας ότι οι «μεγάλοι» του κόσμου τούτου θα πολεμήσουν έγκαιρα και αυτοβούλως την κλιματική κατάρρευση. Ημέρα του Περιβάλλοντος η Δευτέρα, και του Αγίου Πνεύματος επίσης, πλην καμία περιστερά δεν βρέθηκε να μεταφέρει σε όλους το SOS του πλανήτη.  

Εκσκαφές, τσιμέντο και… ελικοδρόμιο στην παραλία – Oι αναφορές του αρχαιολόγου για τα beach bar στη Μύκονο.!

 

Αναφορές για αρχαιολογικές παραβάσεις εις βάρος ορισμένων από τα μεγαλύτερα beach bar της Μυκόνου, είχε συντάξει το διάστημα από το 2017 έως το 2022 ο Μανώλης Ψαρρός, ο αρχαιολόγος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων που έπεσε θύμα ξυλοδαρμού

 

Τουλάχιστον πέντε αναφορές για αρχαιολογικές παραβάσεις εις βάρος ορισμένων από τα μεγαλύτερα beach bar της Μυκόνου είχε συντάξει στο διάστημα από το 2017 έως το 2022 ο Μανώλης Ψαρρός, υπάλληλος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων, που έπεσε θύμα ξυλοδαρμού από αγνώστους, την 7η Μαρτίου στην Κηφισιά. Χθες η Δίωξη Εκβιαστών σε συνεργασία με την Εισαγγελία Αθηνών αποφάσισε την αναβάθμηση της κατηγορίας από πλημμέλημα σε κακούργημα.

 

Λόγω των αναφορών του μάλιστα κατέστη βασικός μάρτυρας κατηγορίας σε μια σειρά από ποινικές δίκες που εκκρεμούν εις βάρος ισχυρών επιχειρηματιών της Μυκόνου. Η πιο πρόσφατη από αυτές ήταν προγραμματισμένη να ξεκινήσει τον Φεβρουάριο του 2023, ωστόσο αναβλήθηκε.

 

 

Οι αναφορές του κ. Ψαρρού έχουν κοινοποιηθεί μεταξύ άλλων στην Εισαγγελία Πρωτοδικών και στη Διεύθυνση Πολεοδομίας Σύρου, με τον αρχαιολόγο να επισημαίνει πολεοδομικές και κυρίως αρχαιολογικές παραβάσεις. «Προέβησαν σε εκτεταμένες εκσκαφικές εργασίες και τσιμεντόστρωση του αμμώδους της παραλίας για τη δημιουργία πλατφόρμας σκίασης των πελατών», αναφέρεται σε μία απ’ αυτές.

 

Οι περισσότερες υποθέσεις δεν είναι καινούργιες αλλά χρονολογούνται ήδη από το 2017. Στις έρευνες έχουν εμπλακεί ο Συνήγορος του Πολίτη καθώς και η Εθνική Αρχή Διαφάνειας στην οποία έχουν κοινοποιηθεί τα πορίσματα συνολικά 145 ελέγχων για υποθέσεις στο νησί της Μυκόνου.

 

Το ένα από τα κέντρα διασκέδασης για τα οποία οι αρχαιολόγοι του νησιού έχουν συντάξει αλλεπάλληλες εκθέσεις αυτοψίας βρίσκεται στον Πάνορμο και απέχει μερικές δεκάδες μέτρα από τους αρχαιολογικούς χώρους της Μαυροσπηλιάς και του Μαραθίου. Η συγκεκριμένη επιχείρηση λειτουργεί από το 2016, με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων να διαπιστώνει, σε αυτοψία που έγινε ένα χρόνο αργότερα, ότι οι υπεύθυνοι πραγματοποίησαν «χωρίς την έγκριση της υπηρεσίας μας, εργασίες οικοδόμησης – επέκτασης του υφιστάμενου ακινήτου με δημιουργία νέων στεγασμένων χώρων και άλλων κατασκευών».

 

Ο κ. Ψαρρός και οι συνάδελφοί του είχαν ενημερώσει για τα ευρήματά τους το Α.Τ. Μυκόνου και τον Συνήγορο του Πολίτη. Από αναφορά που τέθηκε υπόψη της «Κ» προκύπτει ότι το κατάστημα σφραγίστηκε, με τους υπευθύνους ωστόσο να παραβιάζουν τις σφραγίδες. Στο ίδιο έγγραφο περιγράφεται ακόμα ότι για να ξεπεράσουν τα προβλήματα οι ιδιοκτήτες διέκοψαν τη λειτουργία της επιχείρησης και συνέστησαν νέα στην οποία μεταβίβασαν το beach bar διασφαλίζοντας έτσι την απρόσκοπτη λειτουργία της.

 

Σε εκείνη την αυτοψία τους (2017) οι αρχαιολόγοι είχαν διαπιστώσει ότι εντός του beach bar «οικοδομήθηκαν εκτός από στέγαστρα και νέα κτίρια νότια των υφιστάμενων δίχως έγκριση». Οι αυθαίρετες κατασκευές καταλάμβαναν 2.000 τετραγωνικά μέτρα, με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων να εισηγείται αρνητικά για τη συνέχιση λειτουργίας τους. Στις ίδιες διαπιστώσεις κατέληξαν και οι μεταγενέστερες εκθέσεις αυτοψίας που συνέταξε η Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων με εισηγητή τον Μανώλη Ψαρρό.

 

Σε μεταγενέστερο έγγραφο με ημερομηνία Μάρτιος 2020 αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι «η υπηρεσία μας εμμένει στην αρχική εισήγηση καθώς λόγω του μεγάλου όγκου και κάλυψης η λειτουργία του καταστήματος προκαλεί έμμεση βλάβη στο περιβάλλον των αρχαιολογικών χώρων Μαραθίου και Μαυροσπηλιάς».

 

Παρουσιάζει ενδιαφέρον η αναφορά –το 2022– των αρχαιολόγων ότι οι υπεύθυνοι του beach bar τους απαγόρευσαν την είσοδο όταν επιχείρησαν να πραγματοποιήσουν νέα αυτοψία στο κατάστημα. Ενα δεύτερο κέντρο διασκέδασης στο οποίο έχουν διαπιστωθεί πολεοδομικές και αρχαιολογικές παραβάσεις από τους υπαλλήλους της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων λειτουργεί στον Ορμο της Φτελιάς. Από έγγραφες αναφορές που έχουν κοινοποιηθεί στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Σύρου προκύπτει ότι οι υπεύθυνοι της επιχείρησης έχουν πραγματοποιήσει δίχως έγκριση εργασίες σε σημείο που έχει κηρυχθεί αρχαιολογικός χώρος, ενώ έχουν προχωρήσει και σε εκβραχισμούς ενός λόφου που βρίσκεται πίσω από το beach bar για την κατασκευή αυτοσχέδιου ελικοδρομίου.

 

 

Χωρίς καμία άδεια

Ενδεικτικό, τέλος, της κατάστασης που επικρατεί στο Νησί των Ανέμων είναι και το γεγονός ότι δημοφιλές μπαρ που βρίσκεται στα περίχωρα της χώρας της Μυκόνου διαπιστώθηκε ότι λειτουργούσε χωρίς καμία σχετική άδεια από την τοπική αυτοδιοίκηση και άλλους αρμόδιους φορείς.

 

Το φθινόπωρο μάλιστα του 2022 η Επιτροπή Ποιότητας Ζωής του Δήμου Μυκόνου συνεδρίασε προκειμένου να επιβάλει κυρώσεις στους υπευθύνους του καταστήματος. Από τα πρακτικά της συνεδρίασης που βρίσκονται στη διάθεση της «Κ» προκύπτει ότι η δημοτική αρχή αποφάσισε ομόφωνα την προσωρινή διακοπή λειτουργίας της επιχείρησης στη θέση Δεξαμενή, ζήτησε από την ΕΛ.ΑΣ. να προχωρήσει στη σφράγισή της, ενώ τον Δεκέμβριο του 2022 επέβαλε πρόστιμο στους υπευθύνους του καταστήματος 26.400 ευρώ.

 Από την kathimerini.gr – του Γιάννη Σουλιώτη

 

  

Η κοροϊδία με την πράσινη ενέργεια

 

 γράφει ο Γιώργος Κολέμπας*

  

 

Στο κείμενό μας «Μαύρη ανάπτυξη», «Πράσινη Ανάπτυξη» ή Αποανάπτυξη; Υποστηρίζαμε ότι “Μέχρι τώρα, η οποιασδήποτε μορφής «ανάπτυξη» πάει πάντα χέρι-χέρι με την αύξηση της κατανάλωσης πόρων και ενέργειας. Και ενώ αυτό έχει γίνει κατανοητό από την πλειοψηφία των ανθρώπων από την μέχρι τώρα κριτική του πεδίου της «μαύρης ανάπτυξης», από δω και πέρα είναι αναγκαία και η κριτική της πρότασης της «πράσινης ανάπτυξης… Η πράσινη ανάπτυξη και οι πράσινες τεχνολογίες θα έχουν ένα βραχυπρόθεσμα θετικό ισοζύγιο για τη βιόσφαιρα και τα οικοσυστήματα. Θα τους δώσουν μια περιορισμένη χρονικά «παράταση» της επιβίωσής τους. Δεν θα είναι μακροπρόθεσμη λύση, αφού και η βιώσιμη πράσινη ανάπτυξη θα απαιτήσει επεκτάσεις πέρα από τις δυνατότητες του πλανήτη, αν δεν έχουμε ταυτόχρονη μείωση της παραγωγής-κατανάλωσης, τουλάχιστον σε κάποιους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας”.

 

H EE , μετά τις συμφωνίες του Παρισιού και της Γλασκώβης για το κλίμα, αποφάσισε ότι η προστασία του κλίματος μπορεί να επιτευχθεί από την αγορά, με επενδύσεις του «πράσινου» κεφαλαίου και των «πράσινων» funds στην «πράσινη» τεχνολογία και τις εταιρείες του τομέα. Μάλιστα στοιχειοθέτησε κανόνες και προδιαγραφές καθώς και μια κλίμακα χαρακτηρισμού και σφραγίδας του βαθμού «πρασινοποίησης» αυτών των επενδύσεων.

 

Όμως, παρά την πράσινη σφραγίδα, δισεκατομμύρια εισρέουν ακόμα σε ορυκτές μορφές ενέργειας.*

  

Η παραπάνω εικόνα δείχνει το πράσινο βάψιμο από την ΕΕ στις γκρίζες επενδύσεις: Σε πολλά funds (αμοιβαία κεφάλαια) «βιώσιμης» υποτίθεται ανάπτυξης, κρύβονται από πίσω όχι και τόσο πράσινες και βιώσιμες εταιρείες.

 

Διαφημίζουν επενδύσεις σε βιώσιμες πράσινες εταιρείες, αλλά σε πολλές περιπτώσεις επενδύουν στον άνθρακα, το πετρέλαιο ή την αεροπορική βιομηχανία: σχεδόν το 48% όλων των κεφαλαίων στην Ευρώπη που χαρακτηρίζονται ως ιδιαιτέρως βιώσιμα και πράσινα («Dark Green»:"σκουρο-πράσινα") επενδύουν επίσης χρήματα εκεί που δεν μπορεί να αναγνωρισθεί καμία οικολογική προστιθέμενη αξία.

 

Αυτή η απάτη με την πράσινη σήμανση αφορά όλο και μεγαλύτερο αριθμό επενδυτών. Εξάλλου, οι «πράσινες» επενδύσεις είναι πολιτικά επιθυμητές και ενθαρρύνονται. Σύμφωνα, για παράδειγμα, με τον Ομοσπονδιακό Οργανισμό Περιβάλλοντος της Γερμανίας, οι επενδυτές τοποθέτησαν 409 δισεκατομμύρια ευρώ σε βιώσιμα πράσινα funds το 2021 και ο όγκος αυτών των επενδύσεων έχει υπερδιπλασιαστεί από το 2019. Αλλά προφανώς δεν είναι όλες αυτές οι τοποθετήσεις τόσο πράσινες όσο υπονοούν οι πάροχοί τους στη διαφήμισή τους.

 

Στο πλαίσιο του διεθνούς προγράμματος μέσων ενημέρωσης "Great Green Investment Investigation", η γερμανική εφημερίδα Handelsblatt, μαζί με τις ολλανδικές πλατφόρμες Follow the Money και Investico και οκτώ ευρωπαϊκούς οίκους μέσων ενημέρωσης, αξιολόγησαν περισσότερα από 800 αμοιβαία τέτοια κεφάλαια που χαρακτηρίζονται ως πράσινα, συμπεριλαμβανομένων 547 κεφαλαίων που είναι διαπραγματεύσιμα στη Γερμανία. Όλα έχουν υποβληθεί στους αυστηρότερους οικολογικούς κανονισμούς της Επιτροπής της ΕΕ και έτσι επιτρέπεται να πραγματοποιούν επενδύσεις μόνο σε φιλικά προς το κλίμα επενδυτικά πλάνα.

 

Η έρευνα έδειξε ότι τα χρήματα εισέρρευσαν όχι μόνο σε «ιδιαιτέρως βιώσιμες πράσινες εταιρείες», αλλά και στην αεροπορική εταιρεία Lufthansa, την RWE-γερμανική πολυεθνική συμβατική εταιρεία παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με εργοστάσια λιγνίτη, λιθάνθρακα, πυρηνικής ενέργειας, φυσικού αερίου και το υγροποιημένου φυσικού αερίου μεταξύ των συμβατικών πηγών ενέργειας στο χαρτοφυλάκιο της, πλάι στις εγκαταστάσεις ΒΑΠΕ- και τη Rusal, μια εταιρεία παραγωγής αλουμινίου και άνθρακα από τη Ρωσία.

 

Οι συμβατικές και μη πράσινες εγκαταστάσεις ή δραστηριότητές τους δεν μπορούν με κανένα τρόπο να έχουν τον χαρακτηρισμό «πράσινες. Η πιο γνωστή περίπτωση μιας τέτοιας κατηγορίας είναι η θυγατρική της Deutsche Bank, η DWS. Το γραφείο του εισαγγελέα διεξάγει επί του παρόντος έρευνα σε αυτήν.

 

«Πράσινο ξέπλυμα» (greenwashing)

 

Κάποιοι σύμβουλοι επενδύσεων υποψιάζονται «πράσινο ξέπλυμα»: "Ειλικρινά, όταν βλέπω ποια κεφάλαια είναι ξαφνικά βιώσιμα και ποια δεν ήταν βιώσιμα πριν, έχω την αίσθηση . . . ότι αυτή η σφραγίδα της βιωσιμότητας μπαίνει τώρα σε όλα", λέει η Sabine Thelen (όνομα αλλαγμένο). Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι αυτό συνέβαινε πραγματικά. Παρ' όλα αυτά, η Thelen πρέπει να πουλήσει τα κεφάλαια.

 

Η Helga Franke (όνομα αλλαγμένο) αγωνίζεται επίσης με τη δουλειά της. Με διπλωματικό τρόπο, η ειδικός ταμιευτηρίων λέει: "Το βλέπω ως μεγάλη πρόκληση να μην παρασυρθούμε στο greenwashing"

 

Οι δηλώσεις των συμβούλων προέρχονται από μια μελέτη που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο του Kassel. Η Έδρα Βιώσιμης Χρηματοδότησης θέλησε να διαπιστώσει πώς λειτουργεί στην πράξη η παγκοσμίως διακηρυγμένη «πράσινη μεγα-στροφή» στις χρηματοοικονομικές επενδύσεις. Το συμπέρασμα: άσχημα, πολύ άσχημα!

 

Η απάτη με την σήμανση

 

Σχεδόν τα μισά από τα εξεταζόμενα κεφάλαια επενδύουν στο πετρέλαιο, τον άνθρακα και τις αερομεταφορές, και συνεπώς σε τομείς της οικονομίας που βλάπτουν το κλίμα. Για τα κεφάλαια που είναι διαθέσιμα στη Γερμανία, το εν λόγω ποσό ανέρχεται σε περίπου πέντε δισεκατομμύρια ευρώ - σε ολόκληρη την Ευρώπη είναι 8,5 δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία, σε αντίθεση με ό,τι διαφημίζεται, δεν εισρέουν σε οικολογικές εταιρείες.

 

Αυτό ακριβώς δεν θα έπρεπε να γίνεται. Αφού η αγορά των βιώσιμων επενδύσεων ήταν μια ζούγκλα γεμάτη με λέξεις μάρκετινγκ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέδωσε τον περασμένο Μάιο έναν κανονισμό για την ταξινόμηση των αμοιβαίων κεφαλαίων ανάλογα με τη βιωσιμότητά τους.

 

Τον υψηλότερο βαθμό καθαρότητας έχουν τα κεφάλαια της κατηγορίας του "Άρθρου 9"1, η οποία περιλαμβάνει τα περισσότερα από τα 800 αμοιβαία κεφάλαια που αξιολογήθηκαν σε αυτή τη μελέτη. Συνεπώς, οι επενδύσεις σε βιομηχανίες που βλάπτουν το κλίμα, όπως οι αερομεταφορές ή η ηλεκτροπαραγωγή με καύση άνθρακα, θα έπρεπε να αποτελούν ταμπού.

 

Δεν γίνονται σχεδόν καθόλου έλεγχοι από τις εποπτικές αρχές

 

Οι πάροχοι αμοιβαίων κεφαλαίων μπορούν να καθορίσουν οι ίδιοι πόσο βιώσιμοι είναι. Και ο πειρασμός να παρουσιαστεί κανείς όσο το δυνατόν πιο βιώσιμος είναι μεγάλος. Οι έλεγχοι για την ταξινόμηση αυτών των funds από τις εποπτικές αρχές δεν πραγματοποιούνται σχεδόν ποτέ. Ο κανονισμός της ΕΕ δεν προβλέπει καν κυρώσεις. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξήγησε ότι πρόκειται για έναν σχετικά πρόσφατο κανονισμό. Ως εκ τούτου, ήταν πολύ νωρίς για να εξαχθούν συμπεράσματα και παραρέπεμψε στις εθνικές εποπτικές αρχές.

 

Εκπρόσωπος της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Αρχής Χρηματοοικονομικής Εποπτείας (Bafin) εξηγεί απαντώντας σε σχετική ερώτηση: "Δεδομένου ότι ο κανονισμός περιλαμβάνει εκτός από τους περιβαλλοντικούς και κοινωνικούς στόχους, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει τελικά ότι οι επενδύσεις δεν είναι απαραίτητο να είναι φιλικές προς το κλίμα"

 

Η αρχή ελέγχει εάν οι πάροχοι συμμορφώνονται με τις υποχρεώσεις διαφάνειας και τους αντίστοιχους όρους επένδυσης. "Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης, μπορεί ιδίως να διαταχθεί αντίστοιχη προσαρμογή των προσυμβατικών πληροφοριών ή του ενημερωτικού δελτίου πώλησης. "

 

Για τις ανάγκες της έρευνας, το Follow The Money και η Investico συγκέντρωσαν την πλειονότητα των επενδυτικών κεφαλαίων που διαπραγματεύονται στην Ευρώπη και αυτοαποκαλούνται κεφάλαια του άρθρου 9.

 

Η πλειονότητα επενδύεται σε ορυκτές πηγές ενέργειας και αεροπορικές μεταφορές

 

Σε ένα δεύτερο βήμα, συνέκριναν τις επενδύσεις των «μαυροπράσινων» funds με στοιχεία από την περιβαλλοντική οργάνωση Urgewald και την Πρωτοβουλία για τα Ομόλογα για το Κλίμα (CBI), μια εταιρεία χρηματοοικονομικών ερευνών με έδρα το Λονδίνο. Η Urgewald και το CBI κατηγοριοποιούν το πόσο βιώσιμες είναι οι εταιρείες στη δική τους βάση δεδομένων.

 

Για παράδειγμα, αναλύθηκαν 547 κεφάλαια του άρθρου 9 που διαχειρίζονται στη Γερμανία, στα οποία συνολικά επενδύθηκαν περισσότερα από 272 δισεκατομμύρια ευρώ σε μετοχές και ομόλογα των εταιρειών. Από αυτά, 260 επενδύουν επίσης τα χρήματά τους στην "γκρίζα" παραγωγή ενέργειας και στις αεροπορικές εταιρείες, δηλαδή σχεδόν το 48% και συνεπώς σχεδόν κάθε δεύτερο εξεταζόμενο fund.

 

Σε ορισμένα ακραία παραδείγματα, τα funds επενδύουν συνολικά πάνω από το 40% του κεφαλαίου τους σε εταιρείες από τη βιομηχανία πετρελαίου και άνθρακα και τις αερομεταφορές, ενώ κάποια άλλα βέβαια επενδύουν λιγότερο από 2% στον ίδιο τομέα.

 

Ποια funds είναι "καθαρά" τοποθετημένα - και ποια όχι

 

Η εξέταση των funds με βάση τον όγκο τους δείχνει έτσι σοβαρές διαφορές στο ποσό των χρημάτων που επενδύονται σε "γκρίζες" εταιρείες. Ορισμένα είναι ήδη καλά τοποθετημένα όσον αφορά τις βιώσιμες πτυχές τους - σύμφωνα με την ανάλυση δεδομένων, τρία μεγάλα funds καταφέρνουν να λειτουργούν εντελώς χωρίς τοποθετήσεις σε ορυκτές επενδύσεις.

 

Από την άλλη πλευρά, άλλα απέχουν πολύ από το στόχο της βιωσιμότητας, παρά τις διαβεβαιώσεις για το αντίθετο. Το Principal Global Sustainable Listed Infrastructure fund (PGIM) και το Macquarie Sustainable Global Listed Infrastructure fund, για παράδειγμα, έχουν τη λέξη "sustainable" στην ονομασία τους. Ωστόσο, πάνω από το 40% των κεφαλαίων τους βρίσκεται σε εταιρείες που δραστηριοποιούνται στους κλάδους του πετρελαίου, του άνθρακα και των αερομεταφορών.

 

Τα δύο μάλλον μικρότερα funds ηγούνται της ποσοστιαίας σύγκρισης στη Γερμανία. Το PGIM αξίζει περίπου δέκα εκατομμύρια ευρώ, τα κεφάλαια της Macquarie περίπου 35 εκατομμύρια. Ωστόσο, το Blackrock Global Funds -New Energy Fund, ένας σημαντικός παίκτης της χρηματοπιστωτικής αγοράς, βρέθηκε επίσης στην πρώτη πεντάδα των πιο "βρώμικων" αμοιβαίων κεφαλαίων.

 

Από τα σχεδόν έξι δισεκατομμύρια ευρώ, η Blackrock έχει τοποθετήσει 1,1 δισεκατομμύρια σε τέσσερις εταιρείες που κερδίζουν επίσης χρήματα από τα ορυκτά καύσιμα. Η εν λόγω εταιρεία είναι ηNexteraEnergy Inc. (384 εκατ. ευρώ), EnelSpa (323 εκατ. ευρώ), RWEAG (312 εκατ. ευρώ) και China Longyuan Power Group (82 εκατ. ευρώ).

 

Η γκρίζα ζώνη: μεταξύ άνθρακα και αιολικής ενέργειας

 

Το παράδειγμα της Blackrock δείχνει τη γκρίζα ζώνη στην οποία δραστηριοποιούνται οι εταιρείες. Αυτό που είναι καθαρό ή γκρίζο μερικές φορές δεν είναι άμεσα ορατό. Η China Longyuan Power Group είναι ένα τέτοιο παράδειγμα: η εταιρεία λειτουργεί σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα και κερδίζει τα χρήματά της με αιολικές και ηλιακές εγκαταστάσεις. Όπως και η κινεζική, η Nextera από την πολιτεία Φλόριντα των ΗΠΑ δραστηριοποιείται στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας- ωστόσο, η εταιρεία πραγματοποιεί επίσης γεωτρήσεις για φυσικό αέριο και λειτουργεί αγωγούς.

 

Σύμφωνα με τα στοιχεία, η Nextera είναι η εταιρεία που έλαβε τα περισσότερα χρήματα από τα funds: 52 funds επένδυσαν συνολικά περισσότερα από 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ στη Φλόριντα. Ο δεύτερος μεγαλύτερος αποδέκτης των κεφαλαίων των funds είναι η RWE AG, η ίδια η εταιρεία που θέλει να εξορύξει τον λιγνίτη κάτω από το δάσος Hambach στη Βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία της Γερμανίας, κόντρα στην αντίσταση του τοπικού πληθυσμού. Πέντε δήθεν πράσινα ταμεία επένδυσαν συνολικά 530 εκατομμύρια ευρώ στην RWE.

 

Στην τρίτη θέση βρέθηκε ο ιταλικός προμηθευτής ενέργειας Enel, λίγο κάτω από μισό δισεκατομμύριο ευρώ. Περισσότερα από 50 «μαυρο-πράσινα» funds θεώρησαν την Enel αρκετά πράσινη για να επενδύσουν. Στο πλαίσιο αυτό, η ίδια η Enel παρουσιάζει το μερίδιο της ενέργειας που παράγεται από "συμβατικές" πηγές, συμπεριλαμβανομένου του πετρελαίου, του φυσικού αερίου, του άνθρακα και της πυρηνικής ενέργειας, στο 42,5% το 2021.

 

Πολλοί επικριτές της κατάστασης αυτής, όπως ο Dirk Rathjen, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Institute for Asset Accumulation (IVA), επικρίνουν τις ευρωπαϊκές προσπάθειες ρύθμισης. Λέει ο Rathjen. "Ο ορισμός της βιωσιμότητας έχει χάσει εντελώς το στόχο"

 

Δεν αυξάνεται μόνο η αγορά, αυξάνεται και η κατάχρηση. "Πολλές προσφορές δεν τηρούν αυτό που υπόσχονται. Η διαφήμιση είναι συχνά νεφελώδης και αδιαφανής", λέει ο Nils Nauhauser από το κέντρο συμβουλευτικής καταναλωτών της Βάδης-Βυρτεμβέργης. Ο καθένας θα μπορούσε να περιγράψει τις επενδύσεις ως οικολογικές. Nauhauser: "Οι όροι δεν προστατεύονται και στην περίπτωση ψευδών πληροφοριών δεν υπάρχει στην πραγματικότητα απειλή κυρώσεων".

 

Αλλά η υπόθεση DWS συγκλονίζει περισσότερο τον κλάδο: Η εταιρεία αμοιβαίων κεφαλαίων, η οποία ανήκει κατά πλειοψηφία στην Deutsche Bank, αντιμετώπισε πρόβλημα ποινικού δικαίου λόγω πιθανoύ "πράσινου ξεπλύματος". Εδώ και αρκετούς μήνες, η εισαγγελία της Φρανκφούρτης διερευνά την αρχική υποψία για απάτη στις επενδύσεις κεφαλαίου στο περιβάλλον της DWS. Στα τέλη Μαΐου του 2022, λοιπόν, έγινε επιδρομή στους δίδυμους πύργους της Deutsche Bank και στα κεντρικά γραφεία της DWS.

 

Η εταιρεία αμοιβαίων κεφαλαίων DWS είναι ύποπτη για συστηματική υπερεκτίμηση της δέσμευσής της στη βιωσιμότητα και τις πράσινες επενδύσεις. Αυτό προκλήθηκε από τις δηλώσεις της πρώην επικεφαλής του τμήματος βιωσιμότητας Desiree Fixler τον Αύγουστο του 2021. Η Fixler είχε αποχωρήσει από την DWS λόγω διαφωνίας και είχε αρχικά απευθυνθεί στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς των ΗΠΑ (SEC) και στο Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών των ΗΠΑ (FBI) με εσωτερικές πληροφορίες.

 

Οι Αμερικανοί ξεκίνησαν έρευνα, αργότερα και οι Γερμανοί. Σύμφωνα με μια εκπρόσωπο, η εισαγγελία της Φρανκφούρτης βρήκε ενδείξεις ότι "σε αντίθεση με τις πληροφορίες στα ενημερωτικά δελτία πωλήσεων των αμοιβαίων κεφαλαίων της DWS, τα κριτήρια ESG2 ελήφθησαν στην πραγματικότητα υπόψη μόνο σε μια μειοψηφία των επενδύσεων". Σε μεγάλο αριθμό συμμετοχών, οι απαιτήσεις αυτές αγνοήθηκαν. Κατά συνέπεια, η DWS θα μπορούσε να είναι ένοχη για "απάτη με τα ενημερωτικά δελτία".

 

Η υπόθεση προκάλεσε αναστάτωση στον κλάδο. Η αβεβαιότητα είναι μεγάλη, αναφέρει ο ποινικολόγος Markus Adick. Προειδοποιεί: «Όποιος περιγράφει ένα αμοιβαίο κεφάλαιο στο ενημερωτικό δελτίο ως ειδικά συμβατό με τα ESG κριτήρια πρέπει επίσης να διασφαλίζει ότι οι πληροφορίες είναι σωστές». "Εξίσου προβληματικοί για τις εταιρείες είναι και οι κίνδυνοι φήμης", λέει η Anahita Thoms, εμπειρογνώμονας σε θέματα ESG και εταίρος της δικηγορικής εταιρείας Baker McKenzie.

 

Σταδιακά, οι κίνδυνοι φτάνουν στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Η μεγάλη γαλλική τράπεζαBNPParibas, για παράδειγμα, υποβάθμισε τελευταία τον αριθμό των funds του άρθρου 9 από 26 σε 8. Άλλοι πάροχοι, όπως η Amundi, η Axa και η Blackrock, έχουν ήδη προσαρμόσει τον αριθμό.

 

Θα είναι αυτό αρκετό για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη στις πράσινες επενδύσεις;

 

 Ο Joost Schmets από την ένωση επενδυτών European Investors λέει: "Υπάρχει ο κίνδυνος μια μεγάλη ομάδα επενδυτών που συμπεριλαμβάνουν τη βιωσιμότητα στις επενδυτικές τους αποφάσεις να απογοητευτούν και να χάσουν την πίστη τους σε μια βιώσιμη οικονομία".

 

Αλλά το πρόβλημα δεν αφορά μόνο το γεγονός ότι γίνονται και «μαύρες» επενδύσεις από κεφάλαια που χαρακτηρίζονται ως πράσινα και βιώσιμα. Γιατί και καθαρά «πράσινες» επενδύσεις σε φαραωνικά έργα ΒΑΠΕ-όπως γίνεται π.χ. στα ελληνικά βουνά και περιοχές Natura-έχουν μεγαλύτερο οικολογικό αποτύπωμα από αυτό που πάνε να μειώσουν. Οι ΒΑΠΕ έχουν αρνητικό αποτύπωμα στη μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής. Οι διαφημιζόμενες και αδρά επιδοτούμενες «πράσινες» επενδύσεις επιδεινώνουν αντί να βελτιώνουν τους δείκτες περιβαλλοντικής προστασίας.

 

Το τελικό μας συμπέρασμα: από τη στιγμή που η απεξάρτηση από τους υδρογονάνθρακες και η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής ανατέθηκε από τις κυβερνήσεις και τον ΟΗΕ στην αγορά, στην «πράσινη ανάπτυξη», στις «πράσινες εταιρείες» και στο «πράσινο κεφάλαιο», που έχουν στόχο τη μεγιστοποίηση των κερδών για τους επενδυτές κοροϊδεύοντας με την «πράσινη ενέργεια», δεν μπορεί παρά να φθάσουμε γρηγορότερα -από ότι περίμεναν οι επιστήμονες-στην κλιματική καταστροφή!

 

*Στοιχεία από την έρευνα της γερμανικής εφημερίδας tagesspiegel

 

 

1. Άρθρο 9 - τα «βαθέως- πράσινα» προϊόντα ή τα «προϊόντα αντίκτυπου»

 

Τα κεφάλαια που ταξινομούνται σύμφωνα με το "άρθρο 9" είναι χρηματοοικονομικά προϊόντα με τα οποία "επιδιώκεται μια βιώσιμη επένδυση". Μεταξύ άλλων, έχει καθιερωθεί η απλουστευμένη δήλωση ότι επιδιώκεται ο αντίκτυπος της βιωσιμότητας ή ότι επιδιώκεται ένας ρητός στόχος βιωσιμότητας. Στην τεχνική ορολογία, συχνά αναφέρονται επίσης ως "βαθέως πράσινα" ή, σε ορισμένες περιπτώσεις, ως "funds αντίκτυπου".

 

2.  ESG: αρχικά για την Environmental, Social, Governance: Περιβαλλοντική, κοινωνική, διακυβέρνηση- πράσινη, φιλική προς το κλίμα, οικολογική διακυβέρνηση της ΕΕ.

Νέα νομιμοποίηση αυθαιρέτων εν όψει εκλογών.!

 

γράφει ο Άρης Χατζηγεωργίου

 

 

Η κυβέρνηση, παρά τις παλαιότερες εξαγγελίες για «μηδενική ανοχή», κατέθεσε τροπολογία για την αναστολή κατεδαφίσεων κτισμάτων σε αιγιαλούς, παραλίες και όχθες ποταμών ● Αφορά κτίσματα που έχουν κριθεί οριστικώς αυθαίρετα και για τα οποία έχουν εκδοθεί πρωτόκολλα κατεδάφισης ● Η χθεσινή είναι η τρίτη τροπολογία με το ίδιο αντικείμενο και την ίδια αιτιολογία, δηλαδή την καθυστέρηση των νομιμοποιήσεων αυθαιρέτων, λόγω της πανδημίας του κορονοϊού…

Στον δρόμο προς τις εκλογές, η κυβέρνηση καίει τη μία μετά την άλλη τις παλαιότερες εξαγγελίες της για «μηδενική ανοχή» απέναντι στη βαριά αυθαίρετη δόμηση, ενώ ανοίγει νέο κύκλο νομιμοποιήσεων αυθαιρέτων για τις περιπτώσεις εκείνες που υποτίθεται ότι σταμάτησαν οριστικά τον Σεπτέμβριο του 2020.

 

Οι κυβερνητικές προθέσεις εκδηλώθηκαν χθες, με την κατάθεση τροπολογίας στη Βουλή, αλλά και μέσω δηλώσεων στον Τύπο. Η τροπολογία αφορά την αναστολή κατεδαφίσεων κτισμάτων που βρίσκονται σε αιγιαλούς, παραλίες, όχθες ποταμών και –ίσως για να δοθεί έμφαση στην ειρωνεία– κατατέθηκε σε νομοσχέδιο του υπουργείου Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας. Την ώρα δηλαδή που αυθαίρετες κατασκευές που βρίσκονται δίπλα στο υδάτινο στοιχείο συμβάλλουν ολοένα και συχνότερα σε πλημμύρες ή πέφτουν θύματα της κλιματικής κρίσης, η κυβέρνηση αποφασίζει να μην τις κατεδαφίσει, μέσω νόμου του συγκεκριμένου υπουργείου.

 

Σημειώνεται ότι η αναστολή κατεδαφίσεων για ένα ακόμη εξάμηνο, έως τις 31/3/2023, αφορά κτίσματα που έχουν κριθεί οριστικώς αυθαίρετα και για τα οποία έχουν εκδοθεί πρωτόκολλα κατεδάφισης. Οι κατεδαφίσεις τέτοιων αυθαιρέτων εκκρεμούσαν επί σειρά ετών, με βασική δικαιολογία την έλλειψη πόρων ή εργολαβιών στις αρμόδιες υπηρεσίες (Αποκεντρωμένες Διοικήσεις). Επί ΣΥΡΙΖΑ, πραγματοποιήθηκαν κάποιες κατεδαφίσεις, με χαρακτηριστικές εκείνες στον Σχινιά, αλλά τον Αύγουστο του 2019, λίγο μετά την ανάληψη της εξουσίας, η Νέα Δημοκρατία έδειξε τις προθέσεις της, όταν με βουλευτική τροπολογία δόθηκε «αναστολή 45 ημερών», με το σκεπτικό της μη πρόκλησης προβλημάτων εντός της τουριστικής περιόδου. Οι τότε επικεφαλής του υπουργείου Περιβάλλοντος, Κ. Χατζηδάκης και Δ. Οικονόμου, έκαναν δεκτή την τροπολογία.

Τον Νοέμβριο του 2019, εγκρίνεται σημαντική χρηματοδότηση 4 εκατομμυρίων ευρώ, που είχε δρομολογηθεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για κατεδαφίσεις αυθαιρέτων σε πλήθος περιοχών της χώρας. Λίγο αργότερα, ξεσπά η πανδημία, ωστόσο ο τότε υπουργός Περιβάλλοντος, Κωστής Χατζηδάκης, στέλνει, στις 18 Μαΐου του 2020, επιστολή στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις και δίνει εντολή για άμεση κατεδάφιση των αυθαιρέτων στα δάση, τις παραλίες και τα ρέματα. Ζητάει να λάβει ενημέρωση μέχρι το τέλος του μήνα.

 

Τα δημοσιεύματα της εποχής φιλοξενούν σκληρή δήλωση του υπουργού: «Η μηδενική ανοχή σε τέτοιες παράνομες δραστηριότητες βρίσκεται στον πυρήνα της πολιτικής του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, συνολικά της κυβέρνησης, αλλά και προσωπικά του πρωθυπουργού. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για καθυστερήσεις. Δεν είμαστε εδώ για να αναπαράγουμε παθογένειες του παρελθόντος. Ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες που του αντιστοιχούν, για να προστατέψουμε το περιβάλλον μας με πράξεις, όχι με λόγια».

 

Ωστόσο, στον νόμο 4782, τον Μάρτιο του 2021, και ενώ το υπουργείο Περιβάλλοντος έχει αλλάξει ηγεσία, κατατίθεται τροπολογία 12 υπουργών (Σταϊκούρας, Γεωργιάδης, Σκρέκας, Βορίδης, Καραμανλής, Λιβανός, Πιερρακάκης, Τσιάρας, Πλακιωτάκης, Πέτσας, Χαρδαλιάς, Σκυλακάκης), που αναστέλλει τις κατεδαφίσεις έως την 31η Οκτωβρίου 2021. «Η μηδενική ανοχή» εξαφανίζεται και η αναστολή χορηγείται λόγω της πανδημίας, «που δυσκολεύει τις νομιμοποιήσεις των αυθαιρέτων»!

 

Θα ακολουθήσει δεύτερη τροπολογία που αναστέλλει τις κατεδαφίσεις έως τις 31/10/2022 και η χθεσινή είναι η τρίτη τροπολογία με το ίδιο αντικείμενο και την ίδια αιτιολογία, δηλαδή την καθυστέρηση των νομιμοποιήσεων, λόγω της πανδημίας του κορονοϊού…

 

Και τα βαριά αυθαίρετα

 

Με δηλώσεις του που δημοσιεύθηκαν χθες στην εφημερίδα «Καθημερινή», ο υφυπουργός Περιβάλλοντος, Νίκος Ταγαράς, έρχεται να επιβεβαιώσει τις προθέσεις της κυβέρνησης, να επαναφέρει τη δυνατότητα νομιμοποίησης κτιρίων που είναι εξ ολοκλήρου αυθαίρετα ή έχουν σημαντικές παραβάσεις, δηλαδή την αποκαλούμενη «κατηγορία 5». Οι τελευταίες νομιμοποιήσεις σε αυτήν την κατηγορία είχαν γίνει τον Σεπτέμβριο του 2020, με την τότε ηγεσία του υπουργείου να αρνείται την παράταση, παρά τις πιέσεις που ασκήθηκαν. Από το πάγωμα εξαιρέθηκαν κάποιες κατηγορίες, με χαρακτηριστικότερες εκείνες για τα ακίνητα που είχαν κατασχεθεί από τράπεζες, για τα οποία δόθηκε παράταση έως το τέλος του 2025.

 

Στην κατηγορία 5 περιλαμβάνονται ακίνητα που ανεγέρθηκαν χωρίς οικοδομική άδεια ή έχουν μεγάλες πολεοδομικές παραβάσεις, ξεπερνώντας την επιτρεπόμενη κάλυψη κατά 40% ή το ύψος κατά 20%. «Κατά τη γνώμη μου, κακώς σταμάτησε η νομιμοποίηση κατασκευών της “κατηγορίας 5” το 2020. Η απαγόρευση αυτή δημιούργησε πολλά προβλήματα στη συνέχεια, κάποια από τα οποία προσπάθησε η πολιτεία να αντιμετωπίσει, δίνοντας ορισμένες εξαιρέσεις», αναφέρει χαρακτηριστικά στη δήλωσή του στην «Κ» ο υφυπουργός Ταγαράς.

 

Παρά το γεγονός της κατάθεσης της χθεσινής τροπολογίας, δε, ο κ. Ταγαράς υποστηρίζει ότι, με τη σχετική ρύθμιση που θα έρθει στη Βουλή έως το τέλος του έτους, θα διατηρηθούν «κόκκινες γραμμές» παλαιότερων νόμων, όπως το να μη βρίσκονται σε αιγιαλούς και δάση και να ελέγχεται το 100% των αιτήσεων από ελεγκτή δόμησης, ώστε να μην επαναληφθούν νομιμοποιήσεις ακινήτων από «απαγορευμένες» κατηγορίες.

 

Εκτός σχεδίου δόμηση

Το τελευταίο μεγάλο πολεοδομικό - χωροταξικό αγκάθι που έχει μπροστά της πλέον η κυβέρνηση, εν όψει εκλογών, αφορά τη λήξη της προθεσμίας για τη δόμηση σε περιοχές εκτός σχεδίου με την εφαρμογή των παρεκκλίσεων. Η προθεσμία λήγει στις 9/12/2022, για να εκδοθεί άδεια δόμησης με παρεκκλίσεις σε όσους έχουν οικόπεδα εκτός σχεδίου και αυτό ψηφίστηκε με τον νόμο 4759 προ διετίας.

 

Ο τότε υφυπουργός Περιβάλλοντος, Δ. Οικονόμου, υποστήριζε ότι η εκτός σχεδίου δόμηση μαζί με τα αυθαίρετα αποτελούν τα αρνητικότερα στοιχεία της ελληνικής πολεοδομικής πολιτικής, επί δεκαετίες. Ο κ. Οικονόμου, πλέον, είναι σύμβουλος στο Μαξίμου και εμφανίζεται ακόμη να αντιστέκεται σθεναρά στις αυξανόμενες πιέσεις για να δοθούν παρατάσεις, αλλά πλήθος υπουργών, βουλευτών και το υπουργείο Περιβάλλοντος τοποθετείται υπέρ.