Ζήτω η… “αποσταθεροποίηση”!

Του ΝίκουΜπογιόπουλου

Οι εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου θα διεξαχθούν με μια λέξη να δεσπόζει στην πορεία προς τις κάλπες: «Σταθερότητα». Η συγκυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ μαζί με τα δεκανίκια τους θα κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι «υπονομεύει τη σταθερότητα της χώρας».

Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του θα επιδιώξει να αντιστρέψει την κατηγορία και να αναδειχτεί εκείνος ως «εγγυητής της σταθερότητας».

Ας δούμε, όμως, ποιο είναι το πλαίσιο, ποιοι είναι οι πυλώνες αυτής της «σταθερότητας»:

• Είναι η ΕΕ των 30 εκατομμυρίων ανέργων και των 100 εκατομμυρίων φτωχών. Η ΕΕ στο εσωτερικό της οποίας τα πλεονάσματα της Γερμανίας – κατά δήλωση της κυρίας Λαγκάρντ – είναι τα ελλείμματα της Ελλάδας. Είναι η ΕΕ του κυρίου «καλό κουράγιο Έλληνες» Ολι Ρεν και του μετρ της φοροαποφυγής πολυεθνικών πρώην πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου και νυν προέδρου της Κομισιόν κ.Γιούνγκερ.
• Είναι η ΕΚΤ του κ.Ντράγκι, δηλαδή του πρώην αντιπροέδρου του ευαγούς ιδρύματος της «Goldman Sachs». Η ΕΚΤ που ακόμα και τώρα παίζει με τα ελληνικά ομόλογα. Που βασικό της μέλημα είναι να λειτουργεί ως τροχονόμος της χρηματοπιστωτικής φούσκας και όταν σκάει η φούσκα αποστολή της είναι η σωτηρία των τραπεζών δια της σταύρωσης των λαών. Είναι η ΕΚΤ του κ.Ντράγκι ο οποίος μόλις πριν ένα μήνα, στις 18 Νοέμβρη 2014, αναφερθείς στο ελληνικό δημόσιο χρέος δήλωνε ότι είναι αντιπαραγωγικό να μιλάμε για μείωση, αναδιάρθρωση ή κούρεμά του και απαιτούσε την εντατικοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής.
• Είναι το ΝΑΤΟ. Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς. Περιοριζόμαστε σε ένα: Είναι στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, εδώ όπου κάθε γενικός γραμματέας της «συμμαχίας» δίνει συγχαρητήρια στις ελληνικές κυβερνήσεις για το γεγονός ότι κρατούν την Ελλάδα πρωταθλήτρια στις εξοπλιστικές δαπάνες ακόμα και τα χρόνια της κρίσης, που από τα 12 «σούπερ πούμα» στην προχτεσινή ναυτική τραγωδία λειτουργούσαν μόνο τα 3 κι από αυτά επιχειρούσε μόνο το 1…

Αυτοί είναι οι πυλώνες της «σταθερότητας». Όσο για τη θέση της Ελλάδας μέσα στο πλαίσιο που ορίζεται από αυτούς τους πυλώνες «δεν αμφισβητείται», όπως δηλώνεται αρμοδίως.

Ποια είναι όμως αυτή καθ’ αυτή η «σταθερότητα» την οποία βιώνει ο ελληνικός λαός; Για την ακρίβεια ποια είναι η κοινωνική πραγματικότητα που έχουν το θράσος να τη βαφτίζουν «σταθερότητα» και το ακόμα μεγαλύτερο θράσος να μας απειλούν σε περίπτωση που «διασαλευτεί»;

    Η «σταθερότητά τους» είναι:

• Τα 75 δισ. ευρώ που από το 2008 μέχρι και το τέλος του 2013 ανήλθαν οι συνολικές απώλειες καταθέσεων στην Ελλάδα της πολιτικής των Μνημονίων.
• Τα 33 δισ. ευρώ που ανήλθαν οι απώλειες χρημάτων των Ασφαλιστικών Ταμείων μέσα στο ίδιο διάστημα (μόνο από το περίφημο PSI οι απώλειες των Ταμείων ξεπέρασαν τα 12,5 δισ. ευρώ).
• Τα 63 δισ. ευρώ που όπως ομολόγησε ο Στουρνάρας αφαιμάχτηκαν από τον ελληνικό λαό ως συνέπεια των δημοσιονομικών μέτρων από το 2010 και μετά.
• Τα 6,3 εκατομμύρια του ελληνικού λαού που σύμφωνα με το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής κινούνται μεταξύ φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.
• Το 1,5 εκατομμύριο των ανέργων και τα 2 εκατομμύρια των ημιάνεργων – «απασχολήσιμων».
• Τα 700.000 παιδιά που σύμφωνα με την «Ουνέσκο» υποσιτίζονται στην Ελλάδα.
• Το γεγονός ότι - για πρώτη φορά από συστάσεως του ελληνικού κράτους - τα στοιχεία της απογραφής δείχνουν μείωση του ελληνικού πληθυσμού ως συνέπεια μιας πολιτικής που χαρακτηρίζεται «λευκή αναίμακτη γενοκτονία» του ελληνικού λαού.
• Τα εκατομμύρια των Ελλήνων που ξεπαγιάζουν καθώς επί μνημονίων (σύμφωνα με τις έρευνες οικογενειακών προϋπολογισμών της ΕΛΣΤΑΤ) η μέση μηνιαία κατανάλωση πετρελαίου θέρμανσης μειώθηκε κατά 62,5% και τα νοικοκυριά χωρίς καθόλου θέρμανση αυξήθηκαν κατά 252,3%.
• Η ανακήρυξη της Ελλάδας σε χώρα που τελεί υπό το αγγλικό δίκαιο, υπό την εποπτεία του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου, που πορεύεται – «αξιοπρεπής» και «περήφανη» κατά τον κ. Σαμαρά - παραιτημένη από κάθε ασυλία περί τα περιουσιακά της στοιχεία.

Αυτή είναι η «σταθερότητά τους»: Η αιθαλομίχλη, τα μαγκάλια, ο ΕΝΦΙΑ, τα χαράτσια, οι 1.000 διακοπές ρεύματος καθημερινά, τα λουκέτα, τα 200 ευρώ του επιδόματος ανεργίας, τα 400 ευρώ του βασικού μισθού και φυσικά η Δημοκρατία του ξεπουλήματος σε «μοναδικούς μειοδότες», η δημοκρατία που επιστρέφει από τις Κάννες με δοτούς τραπεζίτες Πρωθυπουργούς, η δημοκρατία του «μαύρου», των «Μπαλτάκων», των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου και της καταιγίδας τροπολογιών της μαύρης νύχτας για την τακτοποίηση εκκρεμοτήτων…  

Αυτά είναι που βαφτίζουν «σταθερότητα»!  Μέσα σε αυτή τη «σταθερότητα» είναι που έφτασε να βρικολακιάσει ακόμα και ο ναζισμός. Κι επειδή, πράγματι, αυτή είναι η «σταθερότητά τους», επειδή επίσης αυτή είναι η «σταθερότητα» που εγγυώνται η ΕΕ, η ΕΚΤ, οι «Αγορές», το ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ και οι κάθε λογής εγχώριοι και διεθνείς πυλώνες που καθορίζουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται η χώρα, χωρίς φόβο και με πολύ πάθος υποστηρίζουμε ότι:

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ευεργετικό για τον τόπο, τίποτα πιο ελπιδοφόρο για το λαό από τη διασάλευση αυτής της «σταθερότητας»! Για την ακρίβεια: Δεν υπάρχει τίποτα πιο παραγωγικό και αναγεννητικό από την πλήρη συντριβή αυτής της «σταθερότητας»

Δεν αγνοούμε ότι οι εκλογές δεν συνιστούν τον αποφασιστικό εκείνο παράγοντα που θα αποτελούσε από μόνος του την αναγκαία και ικανή συνθήκη για μια τέτοια συντριβή.

Θεωρούμε, όμως, ότι δεν υπάρχει πιο θετική ψήφος, ειδικά στις εποχές που ζούμε, από εκείνη που θα αρνιόταν τη «σταθερότητα» τούτης της σταθερά επιδεινούμενης βαρβαρότητας.

Η ψήφος που τόσο απέναντι στις απειλές, στους εκβιασμούς και στην τρομοκρατία για τον «κίνδυνο» (!) να απολέσουμε την σταθερότητα του εξανδραποδισμού μας, όσο και απέναντι στις διαβεβαιώσεις για τη διατήρηση αυτής της σταθερότητας, θα απαντούσε: «Ζήτω η… αποσταθεροποίηση»!     

Πηγή

ΕΥΘΥΝΕΣ ΣΤΟΝ Α.ΣΑΜΑΡΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΠΡΟΩΡΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ Bloomberg και FT μιλούν τώρα για το αυτονόητο: "Μη βιώσιμο το ελληνικό χρέος, πρέπει να διαγραφεί" - Τι άλλαξε;

Το χρέος της Ελλάδας είναι μη βιώσιμο και πρέπει να υπάρξει διαγραφή του αναφέρουν σε δημοσιεύματα τους τόσο οι Financial Times όσο και το Bloomberg επικρίνοντας την τρόικα και την ελληνική κυβέρνηση για τους χειρισμούς τους. Επισημαίνουν δηλαδή τώρα το αυτονόητο, πώς το "βουνό" χρέος της Ελλάδας δεν μπορεί να αποπληρωθεί και σημειώνουν πρός τους δανειστές πώς θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τους το αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ για χαλάρωση των μέτρων, ώστε το πολιτικό δράμα στην Ελλάδα να μην εξελιχθεί σε οικονομική κρίση για την Ευρωζώνη.

«Με την Ελλάδα να παραμένει σε καθεστώς επιτήρησης η τρόικα θα πρέπει να διαγράψει ένα μεγάλο κομμάτι από το χρέος των 322 δισ. ευρώ της χώρας», σημειώνει το πρακτορείο Bloomberg και προσθέτει πως αν και το κόστος της διαγραφής χρεών θα βαρύνει τους φορολογούμενους της ευρωζώνης, ωστόσο είναι «η καλύτερη εναλλακτική λύση που υπάρχει στον ορίζοντα».

Αλλά και οι Financial Times σημειώνουν πως οι υφεσιακές πολιτικές με τις οποίες η ευρωζώνη επέλεξε να αντιμετωπίσει την κρίση είναι λανθασμένες, κάτι που όπως υποστηρίζει φαίνεται από την πορεία των περιθωριακών κομμάτων ανά την Ευρώπη, αλλά και τη χθεσινή ψηφοφορία που οδήγησε στην «κατάρρευση» της ελληνικής κυβέρνησης.

Ειδικά το πρακτορείο Bloomberg είναι η δεύτερη φορά μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα που παίρνει θέση για το ελληνικό ζήτημα (με μαγάλη καθυστέρηση και κινδυνολογώντας στο παρελθόν όπως όλα τα διεθνή ΜΜΕ είναι η αλήθεια), προτρέποντας την τρόικα να προχωρήσει στην περιβόητη διαγραφή χρέους, ως μια λύση που θα σώσει τη χώρα από περαιτέρω (άλυτα) προβλήματα.

«Η απόφαση του ελληνικού κοινοβουλίου να προκαλέσει εκλογές, απορρίπτοντας τον προεδρικό υποψήφιο του Αντώνη Σαμαρά, ρίχνει ξανά την Ευρώπη σε αναταραχή», αναφέρει το δημοσιεύμα και συνεχίζει, «κι όμως, η Ευρώπη μπορεί να αποτρέψει την πλήρη άνθιση αυτής της υπαρξιακής κρίσης γνωρίζοντας πως η Ελλάδα δεν αυτοτραυματίζεται, αλλά βιώνει έναν πραγματικό πόνο, τη στιγμή μάλιστα που η κόπωση από τη λιτότητα είναι ένα ζήτημα που αντιμετωπίζεται σε πολλά μέλη της Ευρωζώνης».

Το Bloomberg σημειώνει πως αν αναλάβει τη διακυβέρνηση ο Αλέξης Τσίπρας, τότε οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τους τις προθέσεις του χαλάρωμα των περικοπών των κρατικών δαπανών, έτσι ώστε να σταματήσει η «ανθρωπιστική κρίση» στην Ελλάδα. Επομένως η λύση είναι: «να υπάρξει μια υπαναχώρηση της Ευρώπης, αντί να περιμένει την Ελλάδα να βγει από το ευρώ. Το χρέος της χώρας είναι μη βιώσιμο, επομένως θα πρέπει να της συγχωρεθεί ένα μέρος της. Η οικονομική τρύπα στην οποία έχει πέσει η Ελλάδα είναι βαθιά».

Προς επίρρωση των επιχειρημάτων του, ο συντάκτης του δημοσιεύματος θυμίζει την καταστατική αρχή που διέπει την Ευρώπη, έτσι όπως αυτή μορφοποιήθηκε στο Μάαστριχτ το 1992. Καμία χώρα δεν μπορεί να έχει χρέος που θα υπερβαίνει το 60% του ΑΕΠ της. «Στην Ελλάδα το χρέος είναι τρεις φορές μεγαλύτερο. Οι ηγέτες της ΕΕ το γνωρίζουν αυτό, αλλά οι προηγούμενες αποτυχίες τους να τιμωρήσουν τα ελλείμματα της Γερμανίας και της Γαλλίας, καθιστούν την όποια απόφαση αδύνατη».

Με τα τριετή ομόλογα να σκαρφαλώσουν κοντά στην περιοχή του 12% και τους επενδυτές ομολόγων να πιέζουν, η όποια ελπίδα είχε η Ελλάδα να επιστρέψει στις αγορές εξανεμίζεται, σημειώνει ο Γκίλμπερτ. Και αυτό εντάθηκε από τη στιγμή που ο Σαμαράς έφερε νωρίτερα την εκλογή Προέδρου και κορυφώθηκε με την απόφαση της βουλής να πάει σε εκλογές.

Άρα, όλα τα γεγονότα οδηγούν ξανά στην αρχή του βασικού επιχειρήματος για διαγραφή σημαντικού μέρους του ελληνικού χρέους. Ο Γκίμπερτ σημειώνει: «Η επικείμενη εκλογική μάχη θα αναζωπυρώσει την αναταραχή και θα απειλήσει το ευρώ. Το πρόγραμμα επενδύσεων που ανακοίνωσε πρόσφατα ο Γιούνκερ (ύψους 35 δισ. ευρώ), είναι μια σιωπηρή αναγνώριση, από πλευράς ΕΕ, ότι πρέπει να κάνει περισσότερο για να τονώσει την ανάπτυξη εντός της Ευρωζώνης. Αυτό το συναίσθημα πρέπει να αντικατοπτρίζεται και στις μελλοντικές συζητήσεις που θα έχουν οι διεθνείς δανειστές με τους μελλοντικούς ηγέτες της Ελλάδας, τη στιγμή μάλιστα που η κούραση του εκλογικού σώματος αυξάνεται επιίνδυνα λόγω της λιτότητας».

Αυτό που πρέπει να κάνουν οι «απαράτσικ» της ΕΕ είναι να λάβουν σοβαρά υπόψιν τους τα αιτήματα του ΣΥΡΙΖΑ για χαλάρωση της οικονομικής πολιτικής. Σε αντίθετη περίπτωση το πολιτικό δράμα θα οδηγήσει σε οικονομική κρίση. Αν η Ελλάδα αποχαιρετήσει το ευρώ, θα θέσει σε αμφισβήτηση τα διαπιστευτήρια και των άλλων μελών της Ένωσης.

"Ναι, είναι μια φρικτή λύση, δεδομένου ότι το κόστος διαγραφής θα πέσει στις πλάτες των φορολογούμενων της Ευρωπής, αλλά είναι η καλύτερη εναλλακτική λύση που υπάρχει στον ορίζοντα", καταλήγει το Bloomberg.

Ο Γ. Σταθάκης απαντά σε πέντε δεύτερα για το "που θα βρούμε τα λεφτά" (Video)

«3 δισ. από το ΕΣΠΑ, 3 από το ΤΧΣ, 3 από την επανεκκίνηση της οικονομίας με ρύθμιση των χρεών και 3 δισ. από την φοροδιαφυγή.» Ο Γ. Σταθάκης απαντά μόλις σε πέντε δευτερόλεπτα για το «που θα βρούμε τα λεφτά» για την υλοποίηση του προγράμματος της Θεσσαλονίκης

Πηγή

Στα τσακίδια λοιπόν!

Του Άρη Σκιαδόπουλου

Ρίχνουν το χρηματιστήριο… Ποιοι το ρίχνουν;  Ε;

Μας στέλνουν μήνυμα. Θέλουν να κάτσουμε στα αυγά μας για ν΄ αυγαταίνουν τα πλούτη τους.  Τους ξέρουμε καλά κι ας κρύβονται πίσω από άυλους τίτλους. Οι τίτλοι είναι άυλοι αυτοί όμως έχουν σάρκα και οστά. Λεφτά μπορεί να έχουν,  αλλά απέναντι σ΄ αυτή την πατρίδα εμετρήθησαν,  εζυγίσθησαν και βρέθηκαν ελλιπείς.

Σ΄ αυτό τον τόπο πλούτισαν και σε βάρος αυτού τού λαού. Μα δεν έχουν καν το φιλότιμο τής ανταποδοτικότητας. Ούτε καν της ανταποδοτικότητας για  την υπομονή και τη στήριξη ενός λαού κατά τα δυο τρίτα φτωχοποιημένου.

Τους ευεργέτησε πολλαπλά κι επανειλημμένα αυτός ο τόπος. Με φοροαπαλλαγές,νομοσχέδια και υπαγορευμένες τροπολογίες την…δωδεκάτη,που τους ευνοούν σκανδαλωδώς. Πάντα μας ζητούσαν το κάτι παραπάνω. Μάλιστα πολλοί  απ´ αυτούς μας εξεβίαζαν απειλώντας μας ότι θα πάρουν τις επιχειρήσεις τους και θα πάνε σε φορολογικούς παραδείσους. Σε χώρες πιο πάνω από μας,  με εργατικό δυναμικό καθημαγμένο και ανύπαρκτη εργατική προστασία.

Ας ξεκουμπιστούν λοιπόν. Να πάνε στό διάολο γιατί είναι ανίκανοι κι ασήμαντοι αυτής τής πατρίδας. Απάτριδες. Ας τους στερηθεί λοιπόν το ηθικό πλεονέκτημα να δηλώνουν Έλληνες. Γιατί είναι ακριβός τίτλος να είσαι Ελληνας έστω κι αν τα τελευταία χρόνια έκαναν ο,τι περνούσε από το χέρι τους για να μισήσουμε και ν΄ απαρνηθούμε αυτόν τον τόπο.

Να πάνε στα τσακίδια και να μείνουμε εδώ εμείς,  όσοι μάθαμε να τιμάμε Θερμοπύλες, Μεσολόγγια και Αρκάδια. Να μείνουμε εμείς που η θυσία είναι επιλογή μας και δεν μας την επιβάλλει, για δικά του συμφέροντα, κανένα λαμόγιο..

Μπορεί και ν΄ αποτύχουμε. Η αποτυχία όμως θα είναι αποτέλεσμα του αγώνα μας κι  όχι μια κατευθυνόμενη επιλογή των κέντρων πού είναι και οι προστάτες των απάτριδων.

Να πάρουν μαζί και τους λακέδες τους,  γιατί σ αυτή τη χώρα δεν είναι ικανοί ούτε το…χαρτί υγείας να μας κρατάνε.

Είναι αυτά τα γραφικά αθύρματα που τους υπηρέτησαν καταστρατηγώντας κάθε έννοια  Δικαίου,  Ηθικής και Αξιοπρέπειας. Τους τρώγαμε στη μάπα από τα κανάλια,  νεροκουβαλητάδες τής απόλυτης έκπτωσης.

Να πάρουν μαζί και κάποιες στρας κυράτσες,  αγράμματες,  που μας τις πλασσάρανε ως πρότυπα. Γκομενίτσες τρίτης κατηγορίας με συνοδούς… ερασιτεχνικής κατηγορίας.

Κι ας μείνουμε εμείς,  μόνοι μας. Να μετρηθούμε με την ένδεια και τον πλούτο που φέρουμε και τις παρακαταθήκες της ιστορίας μας. Να μαζέψουμε τους επαίτες μας κι εκείνους που πεθαίνουν δίχως φάρμακα,  στους δρόμους και στα παγκάκια… Γιατί αυτοί είναι οι σύντροφοί μας κι απέναντι σ αυτούς οριοθετείται το χρέος μας.

Τουλάχιστον αυτοί που θα ξανάρθουν μετά από μας νάχουνε ένα παράδειγμα. Κι εμείς,  να μην ντρεπόμαστε να βλέπουμε τα παιδιά μας στα μάτια.

Αυτοί με τα φράγκα τους κι εμείς με την Πατρίδα μας.

Πηγή

Είκοσι έξι και σήμερα

Το πρώτο βήμα έγινε. Η δημοκρατία νίκησε, η Βουλή μίλησε. Η ελληνική κοινωνία απαλλάσσεται από την πιο καταστροφική και φαύλη κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών. Μια κυβέρνηση των δυνάμεων, πολιτικών και οικονομικών, που έφεραν τη χώρα ώς εδώ και αγωνιούν να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους εις βάρος του λαού. Με κάθε μέσο και με κάθε πρόσωπο. Είτε με ΓΑΠ και Παπακωνσταντίνου, είτε με Σαμαρά, Βενιζέλο και Χαρδούβελη.

Στις 27 ημέρες που μας χωρίζουν από την κάλπη, οι επιθέσεις, η κινδυνολογία, η τρομοκρατία, τα ψέματα θα συνεχιστούν και θα ενταθούν. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη ζήτησε την τοποθέτηση υπηρεσιακών υπουργών στα κρίσιμα υπουργεία. Ο Αλ. Τσίπρας προειδοποίησε να μην διανοηθούν να εξαφανίσουν έγγραφα και e-mail.

Οι πολίτες στον δρόμο προς την κάλπη πρέπει να γνωρίζουν τι ψηφίζουν, ποιο σχέδιο θα διαλέξουν για το μέλλον τους: Το e-mail με τις δεσμεύσεις των κ. Σαμαρά και Χαρδούβελη προς την τρόικα ή το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Την παγίωση της λιτότητας ή την ελπίδα και την αξιοπρέπεια. Τη μοιρολατρία και την παράδοση ή την ελπίδα και τη διαπραγμάτευση.

Ήδη με την ανακοίνωση των εκλογών τα μηνύματα από το εξωτερικό άρχισαν να αποσαφηνίζονται και ο κουρνιαχτός να κατακάθεται. Το διεθνές ενδιαφέρον είναι στραμμένο όχι στην Ελλάδα της κρίσης και των σεναρίων καταστροφής, αλλά στη νέα ελληνική κυβέρνηση, ισχυρή και με νωπή εντολή, και τις προτάσεις της. Το 2015 δεν είναι 2012, οι συσχετισμοί αλλάζουν, η εμπειρία διδάσκει και η "γερμανικής" κοπής Ευρώπη δεν αποτελεί πλέον την αυτόματη επιλογή.

Στις 25 Ιανουαρίου οι Έλληνες καλούνται να ψηφίσουν για την Ελλάδα, για τη δημοκρατία, αλλά και για την Ευρώπη. Η διαγραφόμενη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση της Αριστεράς αποτελούν βασική ελπίδα των λαών της Ευρώπης και εφιάλτη για τις ελίτ που τους καταδυναστεύουν.

Οι αντίπαλοί μας δεν θα το βάλουν εύκολα κάτω. Ούτε όμως κι εμείς. Είκοσι έξι και σήμερα μείνανε.

Από την ΑΥΓΗ

Πόλωση μετά το Βατερλό

Μέσω της πόλωσης προσπαθεί ο Αντώνης Σαμαράς να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του και να προλάβει εσωκομματικές διαφοροποιήσεις πριν από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου

Τo στίγμα των προθέσεων του πρωθυπουργού φάνηκε αμέσως μετά την ολοκλήρωση της χθεσινής άκαρπης ψηφοφορίας στην Ολομέλεια της Βουλής για την προεδρική εκλογή, όταν τόνισε εμφατικά τρεις φορές ότι είναι εδώ ως εγγυητής για τη χώρα, για το πέρας των διαπραγματεύσεων και την παραμονή στην Ευρώπη.

Αμέσως μετά, στην τελευταία συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, κάλεσε τους υπουργούς να συνεχίσουν πιστά το κυβερνητικό έργο, και στην τρίτη δημόσια παρέμβασή του, με δήλωση στα διεθνή ΜΜΕ, έδωσε το έναυσμα για νέο γύρο αμφισβήτησης της Ελλάδας και των σχέσεων με την Ε.Ε., τοποθετώντας τον ΣΥΡΙΖΑ και τα κόμματα της ήσσονος αντιπολίτευσης στην ίδια κατηγορία με τη Χρυσή Αυγή.

Φαίνεται, λοιπόν, ότι το πρωθυπουργικό επιτελείο έχει αποφασίσει να ακολουθήσει την τακτική της καταστροφολογίας για να πετύχει τον εκλογικό στόχο της Ν.Δ., παραγνωρίζοντας εάν αυτό υπηρετεί τις ανάγκες της χώρας και τα πολιτικά ενδεχόμενα που μπορεί να φέρουν οι κάλπες.

Σήμερα η διάλυση της Βουλής

Από τη νέα Βουλή, που ενδέχεται να συγκροτηθεί σε Σώμα μέχρι τις 5 Φεβρουαρίου, θα αναδειχθεί τελικά ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα, που θα ανακοινώνει και τυπικά τη διάλυση της Βουλής και θα ορίζει την ημερομηνία σύγκλησης της νέας σύνθεσης σε Σώμα, αναμένεται να θυροκολληθεί σήμερα το απόγευμα, αφού θα έχει προηγηθεί η επίσκεψη του Αντώνη Σαμαρά στον Κάρολο Παπούλια.

Η ανάδειξη Προέδρου της Δημοκρατίας είναι η προτεραιότητα της νέας Βουλής που θα προκύψει μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, οι διαδικασίες της οποίας μπορούν να εξελιχθούν ακόμη και εάν δεν προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση.

Πηγή

Τρομολαγνεία, «νουθεσίες» και ελπίδες

Προειδοποιήσεις από το Βερολίνο, «επιφυλακτικότητα» από το ΔΝΤ, στάση αναμονής από την ΕΚΤ, ερωτήματα από τον δυτικό Τύπο, δεύτερος γύρος κινδυνολογίας από θεσμικούς αξιωματούχους, αλλά και ορισμένα μηνύματα αισιοδοξίας: η Ευρώπη αντέδρασε με τον αναμενόμενο τρόπο στην προκήρυξη εκλογών στην Ελλάδα. 

Σαν να νοσταλγεί ήδη την απερχόμενη κυβέρνηση Σαμαρά και παρότι νωρίτερα η εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης είχε αρνηθεί να σχολιάσει τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, δεν κρατήθηκε και εξαπέλυσε προειδοποιητικές βολές στο ίδιο γνωστό μοτίβο, προς την «επόμενη» ηγεσία της χώρας. «Οι σκληρές μεταρρυθμίσεις αποδίδουν καρπούς και δεν υπάρχει εναλλακτική λύση», είπε. 

«Θα συνεχίσουμε να βοηθάμε την Ελλάδα ώστε να βοηθήσει τον εαυτό της στο δρόμο των μεταρρυθμίσεων. Εάν η Ελλάδα ακολουθήσει άλλο μονοπάτι, θα υπάρξουν δυσκολίες. Οι νέες εκλογές δεν θα αλλάξουν τις συμφωνίες που έχουν υπογραφεί με την Ελληνική κυβέρνηση. Οποιαδήποτε νέα κυβέρνηση θα πρέπει να τηρήσει τις συμφωνήσει που έκανε η προκάτοχος της».    

Τα ίδια και τα ίδια από τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε | 

Ως η «φωνή» της Κομισιόν, είχε προηγηθεί ο Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων, Πιερ Μοσκοβισί, που υποστήριξε πως εκτός ευρωζώνης η Ελλάδα δεν έχει μέλλον. «Μέσω της δημοκρατικής διαδικασίας ο ελληνικός λαός θα αποφασίσει πάλι για το μέλλον του», αναφέρει η γραπτή δήλωσή του. «Μια ισχυρή δέσμευση απέναντι στην Ευρώπη και ευρεία υποστήριξη μεταξύ των Ελλήνων ψηφοφόρων και των πολιτικών ηγετών προς τις απαραίτητες φιλικές προς την ανάπτυξη μεταρρυθμίσεις θα είναι ουσιαστικής σημασίας για την Ελλάδα, προκειμένου να ευημερήσει πάλι στους κόλπους της ευρωζώνης»

Ο Πιερ Μοσκοβισί στην πρόσφατη επίσκεψη του στην Αθήνα | REUTERS/Alkis Konstantinidis

Όσο για την ΕΚΤ, λιτή η ανακοίνωση με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αναφέρει ότι: «Τώρα εξαρτάται από το εκλογικό σώμα στην Ελλάδα για να αποφασίσει τη μελλοντική σύνθεση της Βουλής και της κυβέρνησης. Δεν θα αναμειχθούμε και δεν θα σχολιάσουμε γι' αυτή τη δημοκρατική διαδικασία. Θα περιμένουμε τις απόψεις και τις προτάσεις των ελληνικών αρχών για το πώς θα προχωρήσουμε με τον καλύτερο τρόπο με την έκθεση και θα συζητήσουμε με την Κομισιόν και το ΔΝΤ».

Εκ των «δορυφόρων» του Βερολίνου ο Φινλανδός πρωθυπουργός Αλεξάντερ Σταμπ, έσπευσε κι αυτός να στείλει μήνυμα στη «νέα κυβέρνηση να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις», αφού «η Ελλάδα δεν έχει βγει ακόμα από τα δύσκολα». 

Σαμαράς και Σταμπ σε μια ευχάριστη στιγμή στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής | Reuters

Η γειτονική Ρώμη, από την άλλη πλευρά, που εντάσσεται στον «αμαρτωλό» νότο, άρχισε να σφυρίζει αδιάφορα, περιχαρακωμένη γύρω από το δικό της πρόβλημα και δηλώνοντας ότι το θέμα δεν την αφορά. «Πιστεύω ότι μπορώ ολοκληρωτικά να αποκλείσω τη μετάδοση (των επιπτώσεων) από την Ελλάδα στην Ιταλία, δύο χώρες που διαφέρουν ριζικά», είπε χαρακτηριστικά ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι.

Δεν κινδυνεύουμε από τις επιπτώσεις των πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα, διακήρυξε ο Ιταλός πρωθυπουργός | Reuters

Πανηγυρική ήταν η αντίδραση από το ισπανικό Podemos. Άμεσα έφυγε το μήνυμα από τον επικεφαλής του κόμματος- το οποίο παραμένει πρώτο στις δημοσκοπήσεις προκαλώντας τριγμούς στα συστηματικά κόμματα της χώρας του: «To 2015 Θα είναι χρονιά αλλαγής στην Ισπανία και την Ευρώπη. θα αρχίσουμε από την Ελλάδα. Vamos Alexis !! Vamos syriza_gr», έγραφε στον λογαριασμό του στο twitter ο Πάμπλο Ιγλέσιας. «Θα νικήσουμε» του απάντησε ο Αλέξης Τσίπρας.  

Ανταλλαγή μηνυμάτων Τσίπρα- Ιγκλέσιας μέσω twitter | 

Τα ΜΜΕ, οι αναλυτές δημοσιογράφοι κινήθηκαν αναλόγως. Η σχετική είδηση ήταν πρώτη τόσο στη Αυστριακή Ραδιοφωνία όσο και στο μεσημβρινό δελτίο ειδήσεων της τηλεόρασης και συνοδευόταν με επικρίσεις  για τον Αντώνη Σαμαρά και το «πολιτικό λάθος» του να παραχωρήσει «πέναλτι» στην αντιπολίτευση, που ήθελε οπωσδήποτε πρόωρη εκλογική αναμέτρηση.

Κατά την εκτίμηση του απεσταλμένου τους, η αναμέτρηση αυτή θα είναι «στήθος με στήθος» ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Δημοκρατία, καθώς, όπως αναφέρει, στις τελευταίες δημοσκοπήσεις η αρχικά μεγάλη διαφορά τους έχει συρρικνωθεί σημαντικά και οι Έλληνες φαίνεται να είναι τώρα επιφυλακτικοί απέναντι στην αξιωματική αντιπολίτευση, ενώ τίθεται το ερώτημα κατά πόσο θα εκπροσωπούνται στη νέα Βουλή «αντιμνημονιακά» κόμματα, τα οποία θα χρειαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ για τον σχηματισμό κυβέρνησης.

Το Spiegel κάλυψε επαρκώς την διαδικασία καταλήγοντας στο σχετικό άρθρο του ανταποκριτή του από την Ελλάδα ότι με τις εκλογές στην Ελλάδα «η ευρω-κρίση μόλις ξεκινά»  κι ότι «ο ριζοσπαστικός αριστερός ΣΥΡΙΖΑ έχει καλές πιθανότητες για μια νίκη. Ο αρχηγός του κόμματος, Αλέξης Τσίπρας, θέλει να τερματίσει τη γερμανική εντολή για λιτότητα στην ευρωζώνη και να πετύχει "κούρεμα"».

«Κρίσιμες στιγμές για την Ευρώπη μετά την πτώση της Ελληνικής κυβέρνησης»

Με μια πιο ψύχραιμη ματιά ο γνωστός Βρετανός δημοσιογράφος Πολ Μέισον γράφει στο blog του στο βρετανικό κανάλι Channel 4: «Οι συστημικές ελληνικές εφημερίδες στέλνουν σινιάλα πανικού, αλλά πολίτες σε όλη την Ευρώπη που αντιτίθενται στην λιτότητα θεωρούν αυτές τις εκλογές ως το σημείο καμπής. Η ελληνική οικονομική κρίση κατέστρεψε τις προοπτικές μιας γενιάς», γράφει θυμίζοντας ένα ντοκιμαντέρ στο οποίο συμμετείχε για την Ελλάδα, με την άνοδο της Χρυσής Ελλάδας, την συνεργασία ΠΑΣΟΚ- ΝΔ την κατάρρευση των ελπίδων ενός ολόκληρου λαού.

«Πριν δυο χρόνια λέει ήμουνα στο αρχηγείο του ΣΥΡΙΖΑ περιμένοντας να ακούσω τα αποτέλεσμα των εκλογών. "Ευτυχώς χάσαμε" είπε ένας από τους φιλικούς προς το κόμμα δημοσιογράφους ενώ με υποδεχόταν. Μπορούσε κάποιος να καταλάβει το γιατί: δεν ήταν έτοιμοι να αναλάβουν την εξουσία [...] Αλλά τα δυο τελευταία χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζεται από περισσότερο επαγγελματισμό, έχει μια αρκετά συνεπή ομαλή πορεία ως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και έχει μετριάσει τις απαιτήσεις του. Αντί να ζητά την κατάργηση του χρέους από την ΕΕ και το ΔΝΤ, θέλει να διαπραγματευτεί  την μείωση τους στο μισό. [...] στην πραγματικότητα το πρόγραμμα του για την Ελλάδα είναι βασικά οικονομικά του Κέινς. Το ερώτημα είναι: εάν κερδίσει μπορούν οι ευρωπαικοί θεσμοί να το αντέξουν; [...] Και το πιο άμεσο θέμα για την επερχόμενες εκλογές είναι ε΄να το ελληνικό σύστημα διακυβέρνησης μπορεί να ανεχθεί μια αριστερή κυβέρνηση ή θα επαναστατήσει, σαν ένας οργανισμό που απορρίπτει ένα μόσχευμα;».

Πηγή

Και τώρα εμείς...

Ίσως να χαίρομαι πρώτη φορά στη ζωή μου επειδή έπεσα έξω στις προβλέψεις μου. Οι 180 δε βρέθηκαν κι αν βρέθηκαν, δεν τόλμησαν. Ομολογώ πως είχα αρχίσει να πιστεύω ότι αυτοί δεν έπεφταν με τίποτα. Κι όμως έπεσαν και μάλιστα ταπεινωτικά, με δύο πρωθυπουργούς – o Βενιζέλος πάντα έτσι πίστευε – να μη μπορούν να  κάνουν μια εξαγορά ψήφου της προκοπής.

Η αντιπολίτευση έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει. Έριξε την κυβέρνηση. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Με συνειδησιακούς και ηθικούς εκβιασμούς των ανεξάρτητων; Ίσως! Όμως απέναντι σε ένα τόσο βάρβαρο καθεστώς που απολαμβάνει απίστευτα τον εξευτελισμό των πολιτών δεν έχεις πολλές επιλογές.

Υπάρχει βέβαια μία αμηχανία στην ατμόσφαιρα. Αυτό που έπρεπε να κάνουμε εμείς από τις πλατείες και τους δρόμους,  το έκαναν κόμματα και βουλευτές μέσα στη Βουλή. Οπότε τώρα το βάρος πέφτει διπλό επάνω μας. Και τώρα εμείς… Τι κάνουμε εμείς οι οργισμένοι, οι αδικημένοι, οι κυνηγημένοι;

Ήρθε η ώρα να μετατρέψουμε τα λόγια μας σε κάτι πιο πρακτικό. Να δηλώσουμε τί θέλουμε. Ο δρόμος είναι ανοιχτός. Τα σκυλιά βέβαια είναι λυμένα και θα ουρλιάξουν για να μας τρομοκρατήσουν. Όμως τώρα ξέρουμε ότι είναι σκυλιά δειλά και νικημένα. Ξέρουμε ότι θα ουρλιάξουν γιατί φοβούνται το τέλος τους.

Και τώρα εμείς πρέπει να αποφασίσουμε αν θα βάλουμε ένα τέλος σε μία περίοδο που μας γάμησε τη ζωή ή θα χρησιμοποιήσουμε το ουρλιαχτό των σκύλων σαν άλλοθι για να συνεχίσουμε την τραγωδία μας. Είν’ εύκολο να φοβηθούμε. Πάντα ήταν εύκολο. Είναι εύκολο να βολευτείς στο βούρκο και να αρνηθείς να κάνεις τον κόπο να βγεις.

Αν καταφέρουμε να δώσουμε παράταση ζωής στο σύστημα που μας μάντρωσε στον εφιάλτη, θα πιαστούμε ανέντιμοι απέναντι στους εαυτούς μας. Ψέματα λέγαμε ότι μας άξιζε κάτι καλύτερο. Αν καταφέρουμε να διασώσουμε τον νεποτισμό, την κλεπτοκρατία, την αλαζονική συμπεριφορά του σύγχρονου φεουδάρχη, είναι δικαίωμά μας. Όμως προτιμότερο θεωρώ πως είναι να βάλουμε μια πέτρα στο λαιμό μας και να βουτήξουμε στη θάλασσα.

Και τώρα εμείς…  Είναι δύσκολο ν’ αποφασίσουμε τι θέλουμε. Όμως επιτέλους, ύστερα απ’ όλα όσα ζήσαμε είναι ηλίθιο να μην έχουμε αποφασίσει το τι ΔΕΝ θέλουμε.

ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ

Κατά τον Ιούνιο παραδίδει ο Σαμαράς την κυβέρνηση

Η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, όπως ήταν αναμενόμενο, έμεινε στα χαρτιά και θα γίνει το χατίρι του Σαμαρά και θα πάμε σε εκλογές. Αμέσως μετά την ψηφοφορία ο πρωθυπουργός δήλωσε πως η κυβέρνηση δεν παραιτείται για να μη μείνει η χώρα χωρίς κυβέρνηση.

Τελικά πέρασε του Σαμαρά που στο «Μονόλογο με δύο φίκους» που προβλήθηκε το Σάββατο στη ΝΕΡΙΤ δήλωσε πως τον συμφέρουν οι εκλογές.

Έτσι, στις 25 Ιανουαρίου ο ελληνικός λαός θα κληθεί να ψηφίσει, αλλά ο Σαμαράς δεν φοβάται επειδή θα νικήσει.

Το ξέρει. Το νιώθει. Το βλέπει τώρα πια καθαρά.

Αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι πως η κυβέρνηση Σαμαρά δεν φαίνεται αποφασισμένη να παραιτηθεί μέχρι τις εκλογές. Είναι τόσο μεγάλη η ευθύνη που νιώθει που δεν θέλει να αφήσει τη χώρα ακέφαλη.

Μάλιστα, δεν είναι λίγες οι φωνές που ακούγονται στη Συγγρού και προτείνουν στον πρωθυπουργό να μην παραιτηθεί πριν τον Ιούνιο του 2015, ενώ άλλοι πιο… πατριώτες (μαζί με τον Βενιζέλο) του ζητάνε να μην παραιτηθεί καθόλου. Να μην παραδώσει την εξουσία. Να την πάρει σπίτι του.

Σε κάθε περίπτωση, αυτά που ξέρετε για υπηρεσιακή κυβέρνηση που αναλαμβάνει την εξουσία μέχρι την διενέργεια των εκλογών ώστε να μην μείνει χωρίς κυβέρνηση η χώρα να τα ξεχάσετε.

Δεν τρελάθηκε ακόμα ο Σαμαράς να παραδώσει την εξουσία ενώ κανένας δεν έχει πάει μέχρι το Μέγαρο Μαξίμου να το απαιτήσει.

Ο σχεδιασμός του επιτελείου Σαμαρά προβλέπει τον Αντώνη ταμπουρωμένο στο Μαξίμου, ακροβολισμένους τον Χρύσανθο, τον Βορίδη και τον Πλεύρη που έχει δει Μεγάλο Πεύκο, ελικόπτερα των Εθνικών Δυνάμεων του Δένδια να πετούν τριγύρω και τανκς με ΜΑΤ του Κικίλια να κλείνουν κάθε γύρω δρόμο.  Για πάντα.

Όποιος θέλει την εξουσία του Σαμαρά θα την πάρει επάνω από το πτώμα του.

Πηγή

Τερματικός σταθμός: Σαμαράς

Κυρίες και κυρίοι, καλωσήρθατε στην περιήγησή μας. Θα περιηγηθούμε στην Ελλάδα του 2014. Στην Ελλάδα που πάτησε στα πόδια της μετά από την κατάρρευση που υπέγραψε ο μέγας ΓΑΠ. Στην Ελλάδα που σώθηκε την τελευταία στιγμή από βέβαιο αφανισμό. Στην Ελλάδα του Αντώνη Σαμαρά. Που τώρα πια αποτελεί παρελθόν.

Πρώτη στάση: 2012

Τότε, ήταν η χρονιά που οι Μάγιας έλεγαν πως θα καταστραφεί ο κόσμος. Ή που το διαδίκτυο έλεγε πως οι Μάγιας λέγανε πως θα καταστραφεί ο κόσμος. Ή που τα κανάλια στην Ελλάδα λέγανε πως θα καταστραφεί ο κόσμος εάν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ.

Εδώ, μπορούμε να δούμε τον Αντώνη Σαμαρά σε μία άψογη κωλοτούμπα, όπου αφού πέταξε έξω τα μάτια του λεγόμενου “αντιμνημονιακού χώρου”, ανέλαβε να εκτελέσει τα συμβόλαια θανάτου των δανειστών. Πιο δίπλα βλέπουμε τον ΣΥΡΙΖΑ που απειλούσε με όπλα που ευτυχώς με την παρέμβαση Σαμαρά του πήραμε από τα χέρια, ενώ λίγο παρακάτω βλέπουμε τον Νιμπίρου που τελευταία στιγμή άλλαξε τροχιά χάρη στον Βαγγέλη Βενιζέλο και την βαρύτητά του που αποσόβησε μία σίγουρη σύγκρουση με την πλατεία Συντάγματος.

Δεύτερη στάση: Χρυσή Αυγή

Εδώ, βλέπουμε το μεγαλύτερο όπλο του φασισμού, στην πρώτη δοκιμή της στη νέα χιλιετία. Μπράβοι, εκβιαστές, μαυραγορίτες, δουλέμποροι και αρκετοί άλλοι εγκληματίες, αναλαμβάνουν και συσπειρώνουν απογοητευμένους ψηφοφόρους, που χάρη στην στάση των ΜΜΕ και την παράλληλη ανοχή του συντεταγμένου κράτους προβάλλονται στα μάτια τους ως αγωνιστές και τιμωροί.

Πιο κάτω βλέπουμε τον Μπαλτάκο. Ένας μόλις από τους πολλούς, με τον Άδωνι, τον Βορίδη, τον Δένδια, τον Πλεύρη, τον Λαζαρίδη, τον Μπαλτάκο, τον Μουρούτη, τον Φαήλο λαο τους υπόλοιπους από το Δίκτυο 21. Ένας μόνο, που κατάφερνε και έκανε καλά όλους τους παραπάνω. Μεγάλος μάγκας.

Τρίτη στάση: Τηλεόραση

Η πιο γαμάτη συσκευή της Ελλάδας του 2014 είναι μπροστά στα μάτια σας. Μια συσκευή, που κατάφερε να κρατήσει τόσο κόσμο στα αυγά του, που θα ζήλευε και ο πιο πολυγαμούλης κόκορας σε κοτέτσι παραγωγής πασχαλινών αυγών.

Αυτή, κατάφερε και έπεισε εκατομμύρια κόσμου, που μιλούσαν την ίδια γλώσσα, που αντιμετώπιζαν τα ίδια προβλήματα, που υπέμεναν τα ίδια βασανιστήρια, που στο παρελθόν είχαν δεχθεί τον ίδιο εμπαιγμό, που έβλεπαν τους ίδιους ανθρώπους ως υπαίτιους, που σάπιζαν με την ίδια ταχύτητα, να πιστέψουν πως πρέπει να είναι εχθροί με όσους έχουν άλλο χρώμα δέρματος, ζουν σε άλλη περιοχή της Ελλάδας, υποστηρίζουν άλλη ομάδα, εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα, εργάζονται στον δημόσιο τομέα, σπουδάζουν σε πανεπιστήμια, βάζουν αντζούγιες στην πίτσα και πίνουν το μοχίτο τους με καλαμάκι.

Βασικά, η απίστευτη αυτή εφαρμογή της τηλεόρασης, κατάφερε να πείσει εκατομμύρια κόσμου πως το δίκαιο είναι να υποβαθμιστεί η ζωή ενός πληθυσμού επειδή οι επενδύσεις κάποιου μεγιστάνα πήγαν καλά επειδή πόνταρε στην αποτυχία της ζωής που ο πληθυσμός έκανε.

Και το έκανε όλο αυτό, χωρίς ποτέ να φτάσει στον μεγιστάνα η οποιαδήποτε “πιτσίλα” λάσπης.

Πραγματικά, θαυμαστό το έργο της.

Τέταρτη στάση: Τρομοκρατία

Εδώ μπορούμε να δούμε πως η απειλή της τρομοκρατίας καταφέρνει μεγαλύτερα πλήγματα από την ίδια την τρομοκρατία.

Με απειροελάχιστα πραγματικά χτυπήματα της τρομοκρατίας, τα κανάλια κατάφεραν να πείσουν άλλα τόσα εκατομμύρια κόσμου πως απειλούνται. Και πως πρέπει να κάτσουν ήσυχοι.

Στα δεξιά, μπορείτε να δείτε βόμβες που δεν σκάγανε, εκρηκτικούς μηχανισμούς που δεν εκρήγνυται, καθώς και

Η τρομοκρατία σε συνδυασμό με την τηλεόραση και τις εφημερίδες έκανε ένα απίστευτο τρίδυμο που αντίστοιχο έχει να υπάρξει από τους τρεις σωματοφύλακες.

Σε ρόλο Ντ’ Αρτανιάν η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Πέμπτη στάση: Κοινωνικός αυτοματισμός

Κυρίες και κυρίοι, έχετε την τιμή να αντικρίζετε το βασικό συστατικό που εάν δεν έλειπε δεν θα στέριωνε το έργο ποτέ.

Η παντελής έλλειψη Δικαιοσύνης που για χρόνια βασίλεψε στη χώρα κατάφερε να παιδαγωγήσει πολίτες που κοιτάνε αποκλειστικά στο συμφέρον τους, αφού ο εφιάλτης πως κάποιος άλλος θα το κάνει και θα την βγάλει καθαρή δεν τους άφηνε να κοιμηθούν.

Ποτέ άλλοτε δεν έχει διαρρηχθεί το κοινωνικό συμβόλαιο με τόσο απόλυτο τρόπο στη σύγχρονη εποχή. Και μάλιστα, με τόσους ανθρώπους να το επικροτούν και να παλεύουν να ευνοηθούν από αυτό.

Έκτη στάση: «Εταίροι και σύμμαχοι»

Εδώ μπορούμε να δούμε φίλους της Ελλάδας, που φροντίζουν να την δέσουν χειροπόδαρα μήπως και κάνει καμιά μαλακία, και βγει και τραβήξει το χαλί επάνω στο οποίο φίλοι, και φίλοι των φίλων της, μαζί με φίλους των φίλων της που ζούσαν στην Ελλάδα, χρόνια είχαν στήσει μεγάλο φαγοπότι.

Μεγάλες μορφές οι Γερμανοί εταίροι, ήσυχοι εργάτες οι Γάλλοι, ακούραστοι Ολλανδοί και ο Γιούνκερ. Αδικώ πολλούς, αλλά ο Γιούνκερ μου παίρνει τα μυαλά.

Ας σταθούμε για λίγο μπροστά σε έναν άνθρωπο ενώ περιγράφεται ως μέθυσος, αρχιτέκτονας της φοροδιαφυγής με νόμιμο τρόπο, φανερός υποστηρικτής των αγορών και των μεγάλων πολυεθνικών, κατάφερε να είναι πρωθυπουργός για 20 χρόνια στα 2000, πρόεδρος του Eurogroup για  8 χρόνια και πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέχρι να τον ρίξουνε. Υποκλιθείτε.

Πιο κάτω βλέπουμε, πως Έλληνες και Ευρωπαίοι μεγιστάνες φροντίζουν να πάρουν από πάνω από το χαλί όλα τα χρυσαφικά, τα ασημικά, τα φαγιά και τα τσιμπούσια και όσα μπορούσαν να πέσουν από το ταρακούνημα.

Ευτυχώς, το χαλί είχε καρφωθεί τόσο κατάσαρκα στη χώρα, που το μόνο που κατάφερε το ταρακούνημα και το ποδοπάτημα ήταν να το τρυπήσει σε κάποια σημεία.

Προσοχή στο κενό.

Έβδομη στάση και τελευταία: Αντώνης Σαμαράς

Ο πρωθυπουργός που χωρίς αυτόν δεν θα είχε γίνει τίποτα πραγματικότητα.

(Εντάξει, είναι και ο Γιωργάκης που αν δεν ήταν αυτός δεν θα γινόταν τίποτα αλλά έγινε επί Νέας Δημοκρατίας το έργο, και που βάλαμε και τον Βενιζέλο να εξοβελίζει τον Νιμπίρου πολύ σας έπεσε εσάς τους ΠΑΣΟΚους.)

Κατάφερε να κάνει τους ενάμιση εκατομμύρια ανέργους «success story».

Κατάφερε να κάνει το σώσιμο των τραπεζιτών «σταθεροποίηση του συστήματος».

Κατάφερε να κάνει τις οικογένειες που δεν έχουν να πληρώσουν το ρεύμα, το τηλέφωνο, το νοίκι, τα δάνεια, το φαγητό τους, τις σπουδές των παιδιών τους, την διασκέδασή τους και τα φάρμακά τους «πρωτογενές πλεόνασμα».

Κατάφερε να κάνει «κυβέρνηση της Ελλάδας» κάθε ακροδεξιά φωνή που μπορούσε να αρθρώσει μία δομημένη πρόταση με απλό συντακτικό.

Και τέλος, κατάφερε να αποχωρήσει από τον πρωθυπουργικό θώκο την ώρα που πίσω του καίγεται το σύμπαν.

Τριγύρω του βλέπουμε τις αγορές που ψυχορραγούν, τους χρυσαυγίτες που περιμένουν να δικαστούν, την διαπραγμάτευση με την τρόικα που την έστησε με το γνωστό «επιστρέφω σε λίγο».

Και φυσικά, τον Βενιζέλο που πίστεψε πως αυτός θα τον γλιτώσει από τη φυλακή.

Κυρίες και κυρίοι, σας ευχαριστούμε που επιλέξατε το τρενάκι του τρόμου μας για την περιήγησή σας στην Ελλάδα του 2014.

Καλωσήρθατε στο 2015. Και καλό ταξίδι.

Πηγή

Σε εφαρμογή από σήμερα το ασφαλιστικό βιογραφικό με το πρόγραμμα "Άτλας"

Μέχρι το τέλος του 2015 εκτιμάται ότι θα έχει ψηφιοποιηθεί το σύνολο των ωρών ασφάλισης όλων των ασφαλισμένων

Όσοι έχουν κωδικούς του taxisnet μπορούν από σήμερα να δουν τα ένσημά τους από το 1994 και μετά online μέσω της εφαρμογής του συστήματος «Ατλας».

Σε πρώτη φάση, η εφαρμογή θα καλύπτει  τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ, του ΟΑΕΕ, του ΕΤΑΑ (ασφαλιστικός βίος έως το 1994) και του ΟΓΑ από το 1998 έως σήμερα.

Ο χρήστης πρέπει να μπει  στην ιστοσελίδα www.atlas.gov.gr και να συμπληρώσει  στα ειδικά πεδία το ΑΜΚΑ του και τους κωδικούς του taxisnet.

Συνολικά έχουν ενσωματωθεί 2,8 δισεκατομμύρια ημέρες ασφάλισης, ενώ το επόμενο διάστημα θα ενσωματωθεί η πληροφορία από το ΕΤΑΠ-ΜΜΕ και το ΝΑΤ, καθώς και το διάστημα 1994-1997 για τον ΟΓΑ.

Βάσει του προγραμματισμού του υπουργείου Εργασίας, μέχρι το τέλος του 2015 εκτιμάται ότι θα έχει ψηφιοποιηθεί το σύνολο των ωρών ασφάλισης όλων των ασφαλισμένων.

Ήδη, από την αρχή του 2014, μέσω του συστήματος «Ατλας» οι ατομικοί λογαριασμοί ασφάλισης κάθε εργαζόμενου  ασφαλισμένου ενημερώνονται σε πραγματικό χρόνο, ανά μήνα.

Τα ασφαλιστικά Ταμεία αποστέλλουν ηλεκτρονικά στην εταιρεία πληροφορικής των Ταμείων, ΗΔΙΚΑ Α.Ε., όλα τα νέα στοιχεία του χρόνου ασφάλισης και των εισφορών που καταβάλλονται.

Ετσι οι ασφαλισμένοι θα μπορούν ακόμη και από το σπίτι τους να παρακολουθούν την καταγραφή των ενσήμων τους, να βγάζουν σύνταξη με ένα κλικ, και να εξασφαλίζουν πρόσβαση σε παροχές από τα ασφαλιστικά Ταμεία.

Κάλιο αργά

Κάλιο αργά παρά ποτέ.

Αυτό που έπρεπε να έχει γίνει από την επομένη κιόλας των προηγούμενων εκλογών, όταν ο Σαμαράς έκανε την αθλιότερη κωλοτούμπα της πολιτικής ιστορίας του νεοελληνικού κράτους και από προεκλογικός επαναδιαπραγματευτής μετατράπηκε σε εθελόδουλο εκπορνευτή της χώρας, σε συνεργασία βεβαίως με το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ, έγινε τελικά σήμερα.

Έπεσε η τρικομματική και κατόπιν δικομματική κυβέρνηση της άμεσης μετεκλογικής εξαπάτησης, έχοντας όμως προλάβει ήδη εντός των δυόμιση αυτών ετών να φέρει εις πέρας κατά μεγάλο ποσοστό την αποστολή την οποίαν είχε λάβει από τους έξωθεν κυρίους της, ήτοι να πτωχεύσει και να εξαθλιώσει πολύ περισσότερους πολίτες, να εκποιήσει την δημόσια περιουσία και τους φυσικούς πόρους της χώρας, να εξευτελίσει προκλητικά το Σύνταγμα, την Δικαιοσύνη, την Αξιοπρέπεια, προωθώντας με γοργούς ρυθμούς έτσι τον εκφασισμό της κοινωνίας.

Έπεσε λοιπόν σήμερα η κυβέρνηση, έγινε το πρώτο βήμα, έστω και καθυστερημένο, έστω και με το στανιό και πάμε τώρα σε εκλογές για να κάνουμε και το δεύτερο, να ολοκληρωθεί η αλλαγή πορείας.

Προσωπικά έχω αναφερθεί πολλές φορές στο πώς θα ήθελα γενικώς να πολιτεύεται η Αριστερά και ειδικώς σε αυτή την ιστορική στιγμή τι ακριβώς κυβέρνηση θα ήθελα να φτιάξει. Ίδωμεν.

Προς το παρόν προέχει να μην υποκύψει ξανά κανένας πολίτης ψηφοφόρος στους εκβιασμούς και στον φόβο που προσπαθούν να διασπείρουν στην κοινωνία με τα καταστροφολογικά σενάρια οι απερχόμενοι και τα φερέφωνά τους.

Γιάννης Μακριδάκης

Η… απλή μέθοδος των τριών

Του Δημήτρη Μηλάκα

Η μετατροπή της εκλογής του Προέδρου της δημοκρατίας σε κομβικό πολιτικό ζήτημα αποτέλεσε στρατηγική επιλογή του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία άρχισε να αναπτύσσεται αμέσως μετά τις ευρωεκλογές. Από την άλλη πλευρά, οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος περισσότερο πρόθυμα απ ότι ίσως φαίνεται με την πρώτη ματιά σήκωσαν το γάντι που πέταξε ο ΣΥΡΙΖΑ  διαβλέποντας την ευκαιρία να συνεχίσουν την παρτίδα  και μετά τη διαδικασία της προεδρικής εκλογής.

1)    Στην ( ελάχιστα πιθανή) περίπτωση που εκλεγεί ο Σταύρος Δήμας είναι προφανές ότι :

·        οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος (θα συνεχίσουν να κυβερνούν)  θα κερδίσουν πολιτικό χρόνο ο οποίος θα αποδειχτεί οδυνηρός καθώς οι αναμενόμενες συμφωνίες με τους δανειστές θα αποδειχτούν πολιτικά δυσβάσταχτες για τα κόμματά τους και για τους ίδιους.

·        Ο Αλέξης Τσίπρας από την πλευρά του, το μόνο που έχει να κάνει είναι απλώς να περιμένει την σύνθλιψη των αντιπάλων του από το βάρος του πολιτικού κόστους που συνεπάγεται η ολοκλήρωση (17 προαπαιτούμενα) της συμφωνίας με τους δανειστές

2)    Στην (πιθανότατη) περίπτωση που η Βουλή  δεν εκλέξει πρόεδρο         της Δημοκρατίας και η χώρα οδηγηθεί σε εκλογές η κατάσταση αντιστρέφεται.

·        Το βάρος μεταφέρεται στον  Αλέξη Τσίπρα ο οποίος  θα  κριθεί από την επιβεβαίωση ή διάψευση της στρατηγικής  του να προκαλέσει εκλογές.  Και αυτό θα προκύψει από το  συγκεκριμένο αποτέλεσμα (εύρος νίκης, δυνατότητα συμμαχιών για σχηματισμό κυβέρνησης, πιθανότητα αυτοδυναμίας κλπ).

·        Το  εκλογικό αποτέλεσμα (το εύρος της ήττας) θα είναι επίσης κρίσιμο μέγεθος για την πολιτική επιβίωση των κύριων Σαμαρά και Βενιζέλου.

3)    Για τον κάθε ένα από τους βασικούς παίκτες (Τσίπρα, Σαμαρά, Βενιζέλο)  φαίνεται πως εκτός από αυτονόητα θετικά σενάρια υπάρχει και το σενάριο απόλυτης καταστροφής

·        Σαμαράς- Βενιζέλος: συντριβή στις εκλογές και έναρξη διαδικασιών απομάκρυνσής τους από την ηγεσία των κομμάτων τους.

·        Τσίπρας: Αδυναμία να ικανοποιήσει ως κυβέρνηση τις προσδοκίες που καλλιέργησε ως αντιπολίτευση

Η παρτίδα, όπως είναι προφανές δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί με την τρίτη ψηφοφορία στη Βουλή για την εκλογή του Σταύρου Δήμα. Το «μεγάλο κόλπο» θα παιχτεί στις κάλπες των εθνικών εκλογών…

Πηγή

 

Την εποχή της ανάθεσης ή Περιμένοντας τον Μεσσία

Πάει πολύς καιρός πριν, που για κάποιους είχανε έρθει νωρίτερα τα Χριστούγεννα. Το πρόσεξα τη μέρα που επέστρεφα από την πορεία στην επέτειο του Πολυτεχνείου. Πρόχειρα η ματιά μου έπεσε έκπληκτη σε δωμάτιο με θέα τις ράγες του ηλεκτρικού, όπου λαμπυρίζανε οι πολύχρωμες μπάλες του Χριστουγεννιάτικου δέντρου. Δεν πάμε καλά, σκέφτηκα.
Οι άνθρωποι στην απελπισία τους, μέσα σ’ ένα τέλμα μοναξιάς και προβλημάτων, βιάζονται να γεννηθεί ο Μεσσίας 
πριν την ώρα του. Την εποχή της ανάθεσης, τον περιμένουν βιαστικοί για να του δώσουν εντολή τη σωτηρία τους. Οι ίδιοι, παραιτημένοι θεατές της ζωής τους στο θέατρο του παραλόγου, περιμένουν τον άλλον να λύσει τα δικά τους προβλήματα.
Ένας Μεσσίας μόνο, μπορεί, λένε …να σώσει την κατάσταση πια, όπως είναι τα πράγματα στην Ελλάδα. Χρόνια τώρα, σιγά-σιγά και μεθοδευμένα, πείστηκε μια κοινωνία ολάκερη από την προπαγάνδα του φιλελευθερισμού, ότι αφού σταθήκαμε τυχεροί ως χώρα αποφεύγοντας τον σκόπελο του κομμουνισμού, χαράσσουμε Ευρωπαϊκή πορεία πλεύσης με ξέφρενο άνοιγμα στις αγορές.
Η Ευρωπαϊκή «οικογένεια», μια πελώρια αγκαλιά και ένα τεράστιο σπίτι «προστασίας» για τα μέλη της, έβαζε τους όρους της ανάπτυξης και εμείς ως χώρα τους υπογράφαμε χωρίς να κοιτάζουμε τις υποσημειώσεις που οδηγούσαν σε προσημειώσεις και κατασχέσεις μακροπρόθεσμα. Σε αυτή την υπόθεση οι πολιτικοί που ασκούσαν την εξουσία στην Ελλάδα γνώριζαν ότι στη συγκατοίκηση άλλοι έμεναν στο ρετιρέ και άλλοι στο υπόγειο, που έμπασε νερά τον καιρό της πλημμύρας. Γιατί το μόνο κοινό που είχαμε με τους εταίρους ήταν το νόμισμα, και αυτό ήταν κάλπικο.
Κυκλοφορούσαμε χαρούμενοι με την ψευδαίσθηση της ανάπτυξης στο απλωμένο χαλί ενός δρόμου με «δανεικά» που μας ξετύλιγαν λίγο-λίγο, το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. «Ποια» ήταν η ανάπτυξη, «για ποιον», και «γιατί», δεν αναρωτηθήκαμε. Ανάπτυξη ενός τόπου χωρίς τα μέσα παραγωγής να είναι στα χέρια του λαού θα ήταν απάτη, όπως και αποδείχτηκε. Ευημερία και καλοπέραση με δάνεια ήταν το δόλωμα, ο ελκυστικός τρόπος για εξαπάτηση και πολιτική εκμετάλλευση του λαού με στόχο την υποτέλεια και την εξάρτηση.
Απέναντι σ’ αυτήν την πολιτική υψώθηκαν σημαντικές ως προς το ήθος, την αξιοπρέπεια, και τις θέσεις, δυνάμεις της λαϊκής αντίστασης. Ενώ όμως πλήθαιναν οι φωνές διαμαρτυρίας και οι αγώνες, η καθημερινότητα έδειξε ότι η άγνοια και το βόλεμα αριθμητικά υπερίσχυσαν. Έτσι, το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα φάνταζε όπως ο λόγος των προφητών στην Παλαιά Διαθήκη, αληθινός, σκληρός, δηλαδή επαναστατικός, και δεν κατάφερε να κινητοποιήσει μια φοβισμένη κοινωνία που είχε προσαράξει σε ρηχά νερά.
Γι’ αυτόν τον λόγο πληρώσαμε με το παραπάνω το όνειρο και την ιδέα να ανήκουμε στην ΕΟΚ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Από την εποχή της ΕΟΚ είχαμε μπει σε μια αναγκαστική και αδιέξοδη πορεία. Χρόνια αργότερα, η Ιφιγένεια έπρεπε να θυσιαστεί. Άλλοι αποφάσισαν για εμάς το κόστος της θυσίας, χωρίς να γνωρίζει ο λαός γιατί έπρεπε να πληρώσει. Πρωτοστάτης στις ενέργειες του Ευρωπαϊκού νοικοκυρέματος η Γερμανία, για να πάρει πίσω τα δανεικά, κραύγαζε! Ευτυχώς δεν είμαστε αμνήμονες. Το κόκκινο, από το αίμα της ανθρωπότητας μελάνι, που γράφει για τις θηριωδίες του Γ΄ Ράιχ στον β΄ παγκόσμιο πόλεμο, δεν έχει ακόμα στεγνώσει στο Δίστομο και στα Καλάβρυτα, κρατώντας την ιστορία για πάντα νωπή.
Και ο λαός δεν άντεξε. Τα ψεύδη ότι κάναμε θυσίες και περάσαμε τα δύσκολα, δεν τα πιστεύει κανείς πια. Τι να πρωτοθυμηθούμε από τις «παράπλευρες» απώλειες αυτού του πολέμου; Τις αυτοκτονίες των συνανθρώπων μας που λύγισαν μπροστά στην ανελέητη πολιτική με στόχο να ενισχυθεί το μεγάλο κεφάλαιο; Τους ανθρώπους που πέθαναν από την «υπερβολική» θέρμανση και τα μαγκάλια μέσα στον κρύο χειμώνα μιας σύγχρονης κατοχής; Τις οικογένειες που διαλύθηκαν από τα προβλήματα; Τους νέους που ξενιτεύονται για να βρουν αξιοπρεπή εργασία; Τα σχολεία που έκλεισαν; Τους εκπαιδευτικούς που απολύθηκαν; Τα νοσοκομεία που υπολειτουργούν χωρίς προσωπικό και με φάρμακα-αντίγραφα (τα λένε και γεννόσημα); Τους μισθούς και τις συντάξεις που καθημερινά μειώνονται με την επερχόμενη κατάρρευση του ασφαλιστικού;
Εάν όλα τα παραπάνω είναι νίκη για τον λαό, ε τότε φαίνεται ότι νικήσαμε. Και, εάν νικήσαμε, γιατί περιμένουμε κουρνιασμένοι να γεννηθεί στη διπλανή φάτνη ο Μεσσίας; Να μας σώσει, από τι;
Η απάντηση είναι απλή και κατανοητή. Ο λαός σπρώχνει τον χρόνο και βιάζεται γιατί δεν έχει περιθώρια και η υπομονή τέλειωσε. Είναι η ώρα μηδέν. Γι’ αυτό και τα Χριστούγεννα έρχονται πρόωρα. Ο κόσμος ετοιμάζεται, γυαλίζει τα ασημικά, στολίζει τα δέντρα, και χαίρεται που βρίσκει Κυριακάτικα τα μαγαζιά ανοικτά, με τους εργαζόμενους να δουλεύουν μέρα Κυρίου, και τους άνεργους να φωτίζονται από τις αστραφτερές βιτρίνες. Και κατά τα άλλα περιμένει τον Μεσσία στον καναπέ με τον κουραμπιέ για να φέρει τη σωτηρία στο λαό του. Μέσα στις ψευδαισθήσεις του αναμένει έναν Μεσσία που θα τον απελευθερώσει από τα βάσανά του χωρίς ο ίδιος να διεκδικεί τίποτα.
Ο Μεσσίας βέβαια θα γεννηθεί και φέτος, όπως χιλιάδες χρόνια τώρα. Οι Μάγοι θα τον αναζητήσουν με λαμπρές στολές και το βλέμμα τους στο άστρο. Οι Τροϊκανοί μάγοι από την εσπερία κατευθύνονται προς τη φάτνη. Ποια θα είναι τα δώρα τους; Τι αναμένουμε για την επόμενη μέρα;
Ο Ηρώδης έστειλε το μήνυμα για τα νέα μέτρα-σφαγές που θα ακολουθήσουν. Ο Λαός θα τον φοβηθεί; Αν δεν ξεπεράσει τους φόβους του, τι νόημα θα έχει η έλευση του Μεσσία; Η εποχή της ανάθεσης τελείωσε. Η ελευθερία και η σωτηρία του Λαού κατακτώνται και δεν ανατίθενται.   
  


  Αρθρογράφος: Ανδριανή Στράνη  

   alfavita.gr