Όταν κλείνει μία ΕΡΤ, ανοίγει ένας ΣΚΑΪ

Του Γ. Ανανδρανιστάκη

Το γράφανε από μέρες οι εφημερίδες. Η κυβέρνηση είχε αποφασίσει λέει να κλείσει ξαφνικά μια ΔΕΚΟ, ξαφνικό θάνατο το λένε αυτό στο ποδόσφαιρο, για να βρει τους 2.000 που απαιτεί η τρόικα να απολυθούν εντός του Ιουνίου. Όπως παλιά, που όταν ένας ηγεμόνας πάντρευε την κόρη του με τον γιο του άλλου ηγεμόνα, σφάζανε δυο- τρεις χιλιάδες δούλους, έτσι για να στεριώσει ο γάμος. Οι Κινέζοι, δηλαδή, που σκοτώνανε φοιτητές στην Τιενανμέν βλάκες ήτανε; Δέκα τοις εκατό ανάπτυξη έχουνε.
Έπρεπε να το είχαμε καταλάβει ότι η ΔΕΚΟ που πάει για σφάξιμο είναι η ΕΡΤ. Ήταν φανερό από καιρό, πολύ πριν το αποκαλύψει η Real News. Από καιρό την κουρεύανε, την ξυρίζανε, τη σενιάρανε, να χαρεί λιγουλάκι κι αυτός ο έρμος ο χασάπης. Αφήνανε απλήρωτους τους εργαζόμενους, εξωθώντας τους σε αλλεπάλληλες απεργίες, δώσανε το 25% των εσόδων της στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, δώσανε τις ειδήσεις στον Λιάτσο, κόψανε τις εκπομπές που είχαν κύρος και τηλεθέαση, έδιωξαν δημοσιογράφους των 800 ευρώ, για να προσλάβουν ημέτερους συμβούλους των 3.500, μοίρασαν τα διοικητικά και διευθυντικά ιμάτιά της στους κομματάρχες της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜ.ΑΡ.
Θα την κλείσουν και θα την ξανανοίξουν με 2.000 εργαζόμενους λιγότερους. Ένα γλίσχρο, κακομοίρικο, ανυπόληπτο και ουδόλως ελκυστικό μαγαζάκι, που θα λειτουργεί επί εικοσιτετραώρου βάσεως ως προπαγανδιστικός μηχανισμός της κυβέρνησης. Με ειδήσεις σαν τα παλαιά επίκαιρα των κινηματογράφων, μόνο που αντί να δείχνουν τον Βασιλέα Παύλο να κόβει κορδέλες, θα δείχνουν τον Σαμαρά να χαριεντίζεται με τους βαστάζους του, τον Βαγγέλη και τον Φώτη.
Θα την κάνουνε την ΕΡΤ κυβερνητικό μαγαζάκι, για να αβαντάρουνε τις μαγαζάρες, το ΜΕΓΚΑ, τον ΑΝΤ1, τον ΑΛΦΑ, τον ΣΚΑΪ. Και οι μαγαζάρες, άλλωστε, κυβερνητικές είναι, όλη μέρα τον Κεδίκογλου παίζουνε, μόνο στα τούρκικα σίριαλ δεν τον έχουμε δει ακόμη τον Σίμο, αν και νομίζω ότι ο Καρανταγί τού φέρνει λιγουλάκι. Πού να δεις τώρα που θα τους δώσουνε τσάμπα τηλεθεατές, τσάμπα διαφημίσεις, τσάμπα κύρος. Θα τους πηγαίνει ο Μουρούτης το πειραγμένο βίντεο και αυτοί θα τους απονέμουν το όσκαρ καλύτερου μοντάζ. «Ευχαριστώ τους γονείς μου που μου χάρισαν το ζην, τον Σαμαρά που μου χάρισε το ευ ζην και τον Φαήλο, που, όταν κάθεται δίπλα μου, φαίνομαι έξυπνος και όμορφος».
Κλείνουν τη δημόσια τηλεόραση, διαλύουν το ΕΚΕΒΙ, το Κέντρο Κινηματογράφου και το Εθνικό Θέατρο. Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει, αλλά αυτοί οι τύποι δεν θέλουν απλώς να κυβερνήσουν, θέλουν να στήσουν καθεστώς. Τώρα τι καθεστώς θα είναι αυτό, θα σας γελάσω, πάντως για καλό και για κακό να έχετε πάντα μαζί σας μια οδοντόβουρτσα και μια οδοντόκρεμα. Μπορεί να βρεθείτε σε μέρη όπου θα υπάρχει έλλειψη.
Πηγή : Εφημερίδα "ΑΥΓΗ"

Μεγκάλα ζόρια

Λουπάκη Ευγενία

Εδώ και αρκετό καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ -και πολύ καλώς, κατά τη γνώμη μου- έχει πάψει ν' ασχολείται με τον Γιάννη Πρετεντέρη. Ο Γιάννης Πρετεντέρης, όμως, δεν έχει πάψει καθόλου ν' ασχολείται με τον ΣΥΡΙΖΑ. Στη χθεσινή, καλογραμμένη όπως πάντα, στήλη του στα "Νέα", διερωτάται τι ζόρι τραβάει ο ΣΥΡΙΖΑ με τα ΜΜΕ, γιατί τα κατηγορεί για παραποίηση της πραγματικότητας, τι είδους καθεστώς θέλει να επιβάλει, καθεστώς ολοκληρωτισμού τύπου Τσάβες; κ.λπ.
Δεν ξέρω τι είδους ολοκληρωτικό καθεστώς θέλει να επιβάλει ο ΣΥΡΙΖΑ στο δημοκρατικό και διαφανές καθεστώς που υπάρχει σήμερα στα ΜΜΕ. Ξέρω, όμως, ότι ακριβώς χθες η εφημερίδα του κ. Πρετεντέρη, τα θρυλικά "Νέα" της "δημοκρατικής παράταξης" και του νερού του Καματερού, δεν δημοσίευσαν ούτε ένα μονόστηλο για τη μεγάλη συναυλία - διαδήλωση που έγινε στις Σκουριές. Είχα μπροστά μου, τυχαία, χθες, στο στούντιο του "Κόκκινου", δίπλα - δίπλα την "Ελευθεροτυπία" και τα "Νέα". Στην ίδια ακριβώς θέση της πρώτης σελίδας, με ισομεγέθεις φωτογραφίες, η πρώτη εφημερίδα επέλεξε να προβάλει τους χιλιάδες διαδηλωτές που συμμετείχαν στη συναυλία. Η δεύτερη επέλεξε να προβάλει τον σκηνοθέτη και τις δύο πρωταγωνίστριες της σκαμπρόζικης "ζωής της Αντέλ" που κατέκτησε τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες.
Θα μου πείτε, καλλιτεχνικό γεγονός το ένα, καλλιτεχνικό και το άλλο. Και αναμφίβολα σημαντικότερο καλλιτεχνικό γεγονός το Φεστιβάλ των Καννών από μια συναυλία διαμαρτυρίας σ' ένα κωλοχώρι της Βόρειας Ελλάδας. Συμφωνώ. Και είμαι απολύτως σίγουρη ότι στη σχετική σύσκεψη, όπου αποφασίζονται τα θέματα της πρώτης σελίδας, αυτή η λογική επρυτάνευσε, λογική απολύτως και αυστηρά δημοσιογραφικής αξιολόγησης.
Δυστυχώς, όμως, ούτε στις εσωτερικές σελίδες των "Νέων" φιλοξενήθηκε η είδηση της συναυλίας. Ούτε στα μικρά καλλιτεχνικά μονόστηλα. Ελεύθερη, φαντάζομαι, αξιολόγηση κι εκεί των αρμοδίων αρχισυντακτών, που σε κάτι τέτοιες μεγάλες εφημερίδες - θεσμούς της δημοκρατίας δεν σηκώνουν ούτε μύγα παρεμβάσεων στο σπαθί τους. Όπως ακριβώς και στα Μεγκάλα κανάλια, όπου η παρουσίαση των ειδήσεων επαφίεται μόνο στο δημοσιογραφικό κριτήριο των έμπειρων παρουσιαστών και σχολιαστών.
Εκεί, για του λόγου το αληθές, οι Σκουριές έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο όταν υπήρχε πραγματικά είδηση: Όταν τρομεροί κομάντος κουκουλοφόροι επιτέθηκαν αλύπητα σε μηχανήματα και ελενίτ του "επενδυτή" που θέλει να χρυσώσει με το ζόρι (νάτο πάλι το ζόρι) την περιοχή. Ότι ο "επενδυτής" αυτός είναι και μεγαλομέτοχος του Mega αποτελεί απλώς σύμπτωση η οποία δεν αναφέρεται καν, ως άνευ σημασίας.
Δεν ξέρω, λοιπόν, καθόλου τι ζόρι τραβάει ο ΣΥΡΙΖΑ με τα ΜΜΕ και αν θα καταφέρει να κόψει τον γόρδιο δεσμό. Εγώ, ως δημοσιογράφος, τραβάω μεγάλο ζόρι όταν μου σερβίρουν την άποψή τους ως είδηση. Όταν αγνοούν, αποσιωπούν και διαγράφουν γεγονότα κι από πάνω παραδίδουν μαθήματα δεοντολογίας. Διότι, όντως, είναι πολύ πιθανό να μη χρειάζεται καν η άνωθεν "ατζέντα" σε τέτοια υψηλά επίπεδα διαμορφωτών της κοινής γνώμης. Και να κάνουν τις επιλογές μόνοι τους, χωρίς καθόλου "ζόρι". Αλλά αυτό δεν το λες ακριβώς ανεξάρτητη δημοσιογραφία, ε;
Πηγή: Εφημερίδα "ΑΥΓΗ" 

Δύο μπαμπάδες

Κέζα Λώρη

Συνήθως οι διαδηλωτές απαιτούν κάποιο δικαίωμα για τον εαυτό τους. Στη Γαλλία οι διαδηλωτές εναντίον του «γάμου για όλους» απαιτούν να μην έχουν δικαιώματα οι συνάνθρωποί τους. Θίγεται η αισθητική τους, ταράσσεται η ηθική τους από την πρόθεση ατόμων του ιδίου φύλου να ενωθούν επισήμως και να μεγαλώσουν παιδιά. Αρνούνται ότι καθένας μπορεί να επιλέγει για τον εαυτό του την τύχη του, αρνούνται ότι μια οικογένεια με δυο γονείς του ιδίου φύλου μπορεί να είναι πολύ πιο υγιής από μια προβληματική οικογένεια με μάνα και πατέρα.

Ένα εκατομμύριο άτομα κατέβηκαν ξανά στους δρόμους των Παρισίων απαιτώντας να ακυρωθεί ο νόμος που ψηφίστηκε και επιτρέπει το γάμο ομοφυλόφιλων και την υιοθεσία παιδιών. Οι συντηρητικές δυνάμεις επαναλαμβάνουν την  ερώτηση: γιατί θέλουν να παντρευτούν; Γιατί δεν τους αρκεί το σύμφωνο συμβίωσης; Η απάντηση είναι απλή. Επειδή έτσι θέλουν και καθένας μπορεί να επιλέγει τον τρόπο με τον οποίο θα ενωθεί με τον αγαπημένο του.

Η οικογένεια έχει τον 21ο αιώνα πολλές μορφές, με παντρεμένους ή ανύπαντρους γονείς ή με έναν γονιό. Ταυτόχρονα μεγαλώνουν παιδιά σε ιδρύματα_ παιδιά γεννημένα από ετερόφυλους  γονείς, από γονείς ακατάλληλους, ανώριμους, μέθυσους, εγκληματίες, πρεζάκια. Τα παρατημένα παιδιά σαφώς θα έχουν καλύτερη τύχη σε ένα σπίτι όπου υπάρχει αγάπη από ότι σε ένα σπίτι όπου αναπαράγεται η βία και το μίσος.

Είναι προφανές ότι ένα ζευγάρι του ιδίου φύλου κρατά την προσωπική του ζωή στον προσωπικό του χώρο. Ακριβώς όπως τα άτομα διαφορετικού φύλου κλείνουν την πόρτα για τις ιδιωτικές στιγμές τους, ακριβώς έτσι ένα γκέι ζεύγος προφυλάσσει την σεξουαλικότητά του από τα μάτια των παιδιών του. Βεβαίως στα ετερόφυλα ζευγάρια καταγράφονται εγκλήματα με την παραβίαση αυτού του κανόνα. Αρκεί να διαβάσει κανείς το αστυνομικό δελτίο για να συνειδητοποιήσει την ανωμαλία που υπάρχει σε «κανονικές» οικογένειες. Τον τελευταίο μήνα τόσο στην Πάτρα όσο και στη Θεσσαλονίκη συνελήφθησαν γονείς που έκαναν σεξ με τα παιδιά τους από την ηλικία των 6 ετών. Ηταν όλοι τους γονείς με αποδεκτό προσανατολισμό, παπά και κουμπάρο.

Το ερώτημα που τίθεται λοιπόν είναι ποιοι άνθρωποι είναι κατάλληλοι για την ανατροφή παιδιών. Δεν είναι προτιμότερο ένα ζευγάρι που αγαπιέται από ένα ζευγάρι που σκοτώνεται στο ξύλο, μεθοκοπάει και χουφτώνει τα ανήλικα; Ποιο παιδί θα είναι ευτυχισμένο; Εκείνο που μεγαλώνει στην αγκαλιά ανθρώπων που το λατρεύουν και τυγχάνουν του ιδίου φύλου ή εκείνο που μεγαλώνει μέσα στην αδιαφορία και την απαξίωση γονιών διαφορετικού φύλου; Τα γκέι ζευγάρια προθυμοποιούνται να αναλάβουν την ανατροφή εγκαταλειμμένων  παιδιών. Δεν προτίθενται να αρπάξουν παιδιά από ευτυχισμένες οικογένειες. Αγάπη θα προσφέρουν και αφοσίωση.

Πηγή  :ΤΟ ΒΗΜΑ

Τράπεζα Πειραιώς: Αγόρασε τη Λαϊκή με όσα της χρωστούσε η οικογένεια Σάλλα

Η Τράπεζα Πειραιώς αγόρασε τα υποκαταστήματα της Λαϊκής Τράπεζας στην Ελλάδα με όσα χρήματα περίπου χρωστούσε στην τελευταία η οικογένεια του πρόεδρου της πρώτης Μιχάλη Σάλλα, δηλαδή 150.000.000 ευρώ. Αυτή είναι μια είδηση που δεν αναφέρει πλέον μόνο το www.koutipandoras.gr και το HOT DOC, αλλά επιβεβαιώνεται κι από την Κοινοβουλευτική Επιτροπή Θεσμών της κυπριακής Βουλής, η οποία εξετάζει τα αίτια της τραπεζικής κρίσης στη Μεγαλόνησο. Σύμφωνα με ευρήματα του επιτόπιου ελέγχου της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου στο υποκατάστημα της Λαϊκής Τράπεζας στην Ελλάδα τον Ιούνιο του 2011 διαπιστώθηκε ότι στις χορηγήσεις για αγορά μετοχών χωρίς άλλη πηγή αποπληρωμής συμπεριλαμβάνονταν εταιρίες συμφερόντων της οικογένειας του κ. Σάλλα. Με αυτόν τον τρόπο επιβεβαιώνεται και η βουλευτής του ΑΚΕΛ και μέλος της Επιτροπής, Ειρήνη Χαραλαμπίδου, η οποία είχε ανακινήσει το ζήτημα στη Λευκωσία.
Συγκεκριμένα, αρχικά δόθηκε όριο σε Ανοικτό Αλληλόχρεο Λογαριασμό ύψους 150 εκατομμυρίων ευρώ για την αγορά μετοχών της Τράπεζας Πειραιώς σε εταιρίες συμφερόντων του κ. Σάλλα (KAEO Enterprises, Shent Enterprises, Benidver Investments). Στη συνέχεια οι δύο τελευταίες εταιρίες μεταφέρθηκαν στα δύο παιδιά του κ. Σάλλα, Γεώργιο και Μυρτώ, διατηρώντας στο όνομα του Μιχάλη Σάλλα την εταιρία KAEO Enterprises. Οι εξασφαλίσεις αφορούσαν εγγυητική επιστολή 7,5 εκατομμυρίων ευρώ από την Τράπεζα Πειραιώς κι ενεχυρίαση 66,2 εκατομμυρίων μετοχών της Τράπεζας Πειραιώς, χωρίς να έχουν ληφθεί όμως οι προσωπικές εγγυήσεις των μετόχων των εταιριών.
Αξιοσημείωτη είναι η απάντηση που έδωσε ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου, Πανίκος Δημητριάδης, ο οποίος επισημαίνει πως το πλαίσιο όρων για την πώληση των υποκαταστημάτων των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα συμφωνήθηκε σε πολιτικό επίπεδο στο Eurogroup της 15ης Μαρτίου 2013, τονίζοντας πως είχε τεθεί από τους διεθνείς δανειστές ως προϋπόθεση για την υπογραφή μνημονίου. O κ. Δημητριάδης, μάλιστα, αφήνει αιχμές σε βάρος του Γιώργου Προβόπουλου από τη στιγμή που υποστηρίζει πως η επιλογή του αγοραστή (Τράπεζα Πειραιώς) έγινε από την Τράπεζα της Ελλάδος, δηλαδή στην ουσία από το διοικητή της κ. Προβόπουλο, κι ότι το κατά πόσο οι αγοραστές ή συνδεδεμένα με αυτούς πρόσωπα είχαν δάνεια από την τράπεζα την οποία αγόρασαν είναι πρόβλημα το οποίο θα πρέπει να χειριστεί η Τράπεζα της Ελλάδος. Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος ενημέρωσε πως υπήρχαν χρέη της οικογένειας Σάλλα ύψους 150 εκατομμυρίων ευρώ.
http://www.koutipandoras.gr

«Ερχεται ανάπτυξη» λέει ο Σαμαράς, ενώ η Ελλάδα βουλιάζει

Του Γ. Δελαστίκ

Αντιλαμβανόμαστε την πολιτική σκοπιμότητα της κυβέρνησης Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη να εξαπατήσουν τον ελληνικό λαό και να ωραιοποιήσουν την οικονομική κατάσταση της χώρας. Αυτό επιβάλλει το ιδιοτελές κομματικό τους συμφέρον, άρα από τη σκοπιά τους σωστά πράττουν τα κυβερνητικά κόμματα όσο υπάρχουν ανενημέρωτοι ή αφελείς πολίτες που τους πιστεύουν.
Επί της ουσίας όμως σε καμία περίπτωση οι κυβερνητικοί ισχυρισμοί δεν αντέχουν τη σύγκριση με την πραγματικότητα. Ας αρχίσουμε από τα θεμελιώδη. Βάσει των επίσημων στοιχείων της Γιούροστατ, της στατιστικής υπηρεσίας της ΕΕ, το 2009, πριν η Ελλάδα υπαχθεί σε καθεστώς Μνημονίου, το δημόσιο χρέος της σε απόλυτους αριθμούς ανερχόταν σε 299,68 δισεκατομμύρια ευρώ.
Υποτίθεται ότι πάνω από 200 δισεκατομμύρια χρέους «κουρεύτηκαν» σε ποσοστό 53%. Υποτίθεται ότι με την «επαναγορά» των ομολόγων το χρέος μειώθηκε ακόμη περισσότερο. Υποτίθεται ότι με την καταβαράθρωση των μισθών και των συντάξεων και με το ένα εκατομμύριο περισσότερους ανέργους, ο ελληνικός λαός υπέστη αυτές τις πρωτοφανείς για καιρό ειρήνης θυσίες προκειμένου να συνεισφέρει και αυτός μέσω του καταποντισμού του βιοτικού του επιπέδου στη μείωση του υπέρογκου δημόσιου χρέους. Μάλιστα. Τι απέγινε λοιπόν μετά από τα «κουρέματα» και τις αιματηρές θυσίες των Ελλήνων;
Oπως μας πληροφορεί η Γιούροστατ, στα τέλη του 2012 το ελληνικό δημόσιο χρέος ανήλθε στα... 303,92 δισεκατομμύρια ευρώ!!! Αντί να μειωθεί δηλαδή κατά περίπου 130 δισεκατομμύρια, το χρέος της Ελλάδας, μετά από όλα αυτά... αυξήθηκε κατά 4,24 δισ.!!! Από πρώτη ματιά, η μαθηματική επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Η εξήγηση είναι οικονομική και οφείλεται στον υπέρμετρο δανεισμό, αλλά εκφεύγει των ορίων αυτού του άρθρου. Επειδή από μακροοικονομική σκοπιά σημασία έχει όχι τόσο το απόλυτο ύψος του χρέους, αλλά το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ.
Το 2009 λοιπόν το ΑΕΠ της Ελλάδας ανερχόταν σε 231 δισ. ευρώ. Το 2012 -πάντα βάσει των επίσημων στοιχείων της Γιούροστατ- το ελληνικό ΑΕΠ είχε κατακρημνιστεί σε απίστευτο για καιρό ειρήνης βαθμό και βρισκόταν στα 193,75 δισεκατομμύρια ευρώ. Εφιαλτική μείωση κατά 16%! Ευνόητο είναι έτσι την εποχή της μνημονιακής «θεραπείας», υποτίθεται, της ελληνικής οικονομίας το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ να καλπάζει με πολύ χειρότερους ρυθμούς από ποτέ! Ηταν 129,7% του ΑΕΠ το 2009, αλλά το 2012 είχε ήδη απογειωθεί στο 156,9% του ΑΕΠ παρά το «κούρεμα» κατά 53%! Ακόμη πιο ζοφερή είναι η προοπτική για το 2013, καθώς η ίδια η Κομισιόν εκτιμά ότι αν δεν ξανακουρευτεί φέτος το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, στο τέλος του χρόνου θα ανέλθει στο ιλιγγιώδες... 175% του ΑΕΠ!
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες ουσιαστικής χρεοκοπίας, πού τη βλέπει την... «ανάκαμψη» της ελληνικής οικονομίας και την «ανάπτυξη» ο Σαμαράς και η κυβέρνησή του; Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που θέλουμε να επισημάνουμε, για να αποδείξουμε ότι η ασκούμενη εναντίον του ελληνικού λαού πολιτική λιτότητας είναι η πιο εγκληματική σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αρκεί μια σύγκριση με τις δύο άλλες χώρες της Ευρωζώνης που βρίσκονται υπό μνημονιακό καθεστώς, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Το 2009 το ΑΕΠ της Ιρλανδίας ανερχόταν σε 161,27 δισ. ευρώ και το 2012 σε 163,59 δισεκατομμύρια. Το 2009 το ΑΕΠ της Πορτογαλίας ήταν 168,53 δισ. και το 2012 ήταν 165,4 δισ. ευρώ.
Ενώ δηλαδή το ΑΕΠ της Ελλάδας στο διάστημα αυτό μειώθηκε κατά 16%, το ΑΕΠ της Πορτογαλίας μειώθηκε μόνο κατά 1,85%. Το ΑΕΠ της Ιρλανδίας μάλιστα αυξήθηκε (!) υπό το μνημονιακό καθεστώς οριακά κατά 2,32%. Μόνο στην Ελλάδα δηλαδή εφαρμόζεται τόσο εφιαλτική πολιτική στραγγαλισμού της οικονομίας της χώρας μας ακόμη και μεταξύ των χωρών που έχουν τεθεί υπό καθεστώς υποτέλειας μέσω Μνημονίου.
Οσο για την Κύπρο, είμαστε βέβαιοι ότι η κατακρήμνιση του ΑΕΠ θα είναι ακόμη χειρότερη και από την ελληνική. Γιατί μόνο η Ελλάδα πλήττεται τόσο βάρβαρα από την ΕΕ; Πέραν των στόχων εναντίον της χώρας μας και της Κύπρου που έχουν οι Γερμανοί, οι οποίοι καθορίζουν το περιεχόμενο του κάθε Μνημονίου, εγείρεται και το θέμα των ανύπαρκτων αντιστάσεων των Ελλήνων κυβερνητικών ηγετών, των υπουργών και των βουλευτών τους. Εχουν βαρύτατες πολιτικές ευθύνες για την κατάσταση αυτή, καθώς η εθελοδουλία τους αποθρασύνει τους Γερμανούς και άλλους Ευρωπαίους επικυριάρχους. Κατάντησαν την Ελλάδα χλεύη της Ευρώπης.
Πηγή : Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ

Τι κρατάει τον Έλληνα στον καναπέ;

Δημιουργούν ένα κλίμα ευφορίας, ότι η κατάσταση εξελίσσεται ομαλώς.

Γραμμενο από Στέλιος Ελληνιάδης

Δήθεν ευφορίας. Ενώ η κατάσταση σε όλα τα επίπεδα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Κόβουνε χέρια και πόδια, και κομπορρημονούν επειδή ο ακρωτηριασμένος δεν πέθανε, αλλά ζει σακατεμένος.
Και καλά, αυτοί κάνουν τη δουλειά τους. Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης και Σια εξυπηρετούν τα μεγάλα αφεντικά του εσωτερικού και του εξωτερικού κι έτσι παραμένουν στην εξουσία. Ο ακρωτηριασμένος, όμως; Τι συμβαίνει με τον ακρωτηριασμένο; Πώς πείθεται ότι του έκοψαν τα χέρια και τα πόδια για το καλό του, ενώ τα δικά τους μέλη παραμένουν ακέραια στη θέση τους; Πώς ανέχεται παθητικά τον ακρωτηριασμό του; Ποιο είναι το αναισθητικό που του δίνουν για να τον κρατούν σε καταστολή, την ώρα, που ακόμα κι αν δεν έχουν φτάσει να του κόψουν τα άκρα, τον έχουν δέσει στην καρέκλα του, τον έχουν φιμώσει και του αδειάζουν το σπίτι;

Φόβος
Ο φόβος για τα ακόμα χειρότερα, με τα οποία τον απειλούν εάν δεν καθήσει να τον ληστέψουν, τον παραλύει. Όποιος έχει μπει σε θάλαμο βασανιστηρίων, το καταλαβαίνει αυτό. Όσο κι αν πονάς με τις μπουνιές, δεν είναι το ίδιο πράγμα να σου βγάζουν με πένσα τα νύχια ή να σου κάνουν ηλεκτροσόκ στα γεννητικά όργανα. Αυτό υπονοούν οι επιδρομείς. Φόβος και τρόμος που καλλιεργείται και ενισχύεται από την παραπληροφόρηση και διαστρέβλωση των πραγματικών δεδομένων.

Συνενοχή
Μαζί τα φάγαμε. Εντάξει, εμείς τρώγαμε τον περίδρομο, λένε οι Πάγκαλοι, αλλά κι εσείς τρώγατε καλύτερα από αυτούς που πεινάνε στην Αφρική. Εμείς χτίζαμε παράνομα το Mall στο Μαρούσι, για παράδειγμα, αλλά αφήναμε κι εσάς να κλείσετε τον ημιυπαίθριο. Εμείς μοιραζόμασταν τις μίζες των εκατομμυρίων ευρώ -100 εκατ. είναι οι μίζες που μοίρασε μόνο η Siemens στους πολιτικούς των κομμάτων εξουσίας, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., και στα στελέχη του ΟΤΕ- αλλά κι εσείς παίρνατε το φακελάκι σας στο νοσοκομείο, στην εφορία και την πολεοδομία. Κι εσείς γλείφατε για ένα διορισμό. Γι’ αυτό, τώρα, μόκο.
Ο βουλευτής και υπουργός του ΠΑΣΟΚ Νίκος Σηφουνάκης έβγαλε τη μάσκα του προοδευτικού πολιτικού χυμώντας στον Σπύρο Γαληνό, στο τέλος μιας τηλεοπτικής εκπομπής σε περιφερειακό κανάλι της Μυτιλήνης, ενοχλημένος από την κριτική του υποψήφιου βουλευτή των Ανεξάρτητων Ελλήνων. «Διόρισα τη γυναίκα σου, ρε γελοίε! Έπρεπε να με βλέπεις και να σκύβεις!» του είπε όσο πιο χυδαία μπορούσε. Αλλά, ο Σηφουνάκης, γαμπρός της οικογένειας Δασκαλαντωνάκη, με αλυσίδα ξενοδοχείων, ήταν 100% αληθινός. Και απευθυνόταν σε όλα τα ρουσφέτια, όλων των συναδέρφων του βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Στην πραγματικότητα, απευθυνόταν σε πάρα πολλούς, μέσω του Γαληνού.
Σκάστε, γελοίοι Έλληνες, γιατί εμείς σας διορίσαμε τα παιδιά και τις γυναίκες σας, το οποίο συνεπάγεται ότι έχετε παραιτηθεί αυτομάτως από κάθε δικαίωμα να μας κάνετε κριτική, να μπλέκεστε στα πόδια μας και να σηκώνετε κεφάλι. Πρέπει να σκύβετε όταν περνάμε! Να κάθεστε σαν κότες! Το μεγαλείο της απόλυτης ξεφτίλας! Μιας εξουσίας που εκμαυλίζει τους πολίτες και κρατάει χειροπόδαρα δεμένο ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, πρώτα με διορισμούς και μετά με απειλές και εκβιασμούς. Το μαγνητοσκοπημένο ξέσπασμα Σηφουνάκη αποτελεί  ανεκτίμητο ντοκουμέντο, μνημείο, της πολιτικής Ιστορίας της νεότερης Ελλάδας.
Κι αν εσείς δεν τα «παίρνατε», πιθανότατα τα «δίνατε» για να έχετε κάποιο όφελος, στην εφορία ή την πολεοδομία. Κι αν ούτε τα παίρνατε ούτε τα δίνατε, δείχνατε μεγάλη ανοχή σ’ αυτούς που τα δίνανε και σ’ αυτούς που τα παίρνανε, οπότε έχετε επίσης ευθύνη. Και μην μου πείτε, πώς; Θα ρωτούσε ο Σηφουνάκης. Και μόνο επειδή μας ψηφίζετε παρ’ όλο που αντιλαμβάνεστε πώς λειτουργούμε και πώς διαφθείρουμε το πολίτευμα και τους πολίτες. Γιατί, ο Σηφουνάκης και ο κάθε Σηφουνάκης δεν βγαίνει βουλευτής μόνο απ’ αυτούς που διόρισε. Πρέπει και κάποιοι λιγότερο συνένοχοι να τον ψηφίζουν κάθε φορά.
Μικρή κοινωνία είμαστε. Δεν πήρε το αφτί σας τίποτα για τον Χριστοφοράκο που έφυγε με ένα CD στην τσέπη με 150 ονόματα πολιτικών, δημοσιογράφων, συνδικαλιστών και διευθυντικών στελεχών που λαδώθηκαν από τον ίδιο; Για τα 100 εκατομμύρια δραχμές που πήγαν κατ’ ευθείαν στο ταμείο του ΠΑΣΟΚ από τη Siemens; Ούτε υποπτεύεστε τα «τράνσφερ» στα κόμματα από τις πολυεθνικές και τους εργολάβους που παραμένουν εν κρυπτώ; Δεν ξέρετε για τα τιμολόγια των κλιματιστικών και των άλλων συσκευών Siemens του Μητσοτακέικου που βρέθηκαν απλήρωτα στο συρτάρι του γραφείου του Χριστοφοράκου; Και δεν ακούσατε τίποτα για την παραλαβή του γερμανικού υποβρυχίου που έγερνε;
Τι και πού να πρωτοαναφερθώ; Η λεηλασία του τόπου είναι πασιφανής, σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο. Πού ήσασταν όλοι; Δεν έπεσε ποτέ στην αντίληψή σας η κατατάταξη της Ελλάδας στις πρώτες θέσεις του πίνακα της Διεθνούς Διαφάνειας για τις πιο διεφθαρμένες χώρες; Δεν ακούσατε ποτέ την Αριστερά να καταγγέλλει καραμπινάτα σκάνδαλα; Δεν μπορεί, κάτι θα ξέρετε. Ενεργητικά ή παθητικά, λοιπόν, υπάρχει συνενοχή, η οποία τώρα πληρώνεται πολύ ακριβά.

Άγνοια
Πέρα από το φόβο και τη συνενοχή, τι άλλο παίζει; Εκτός από την ηλιθιότητα, βέβαια, που είναι ευρέως διαδεδομένη, αν και εμείς οι Έλληνες, ως γνωστόν, χωρίς να περιαυτολογούμε, είμαστε πολύ έξυπνος λαός, από τη φύση μας και από την καταγωγή μας, από τους εξυπνότερους στον κόσμο, αν όχι ο εξυπνότερος, μπλα-μπλα-μπλα...
Παίζει δυνατά η άγνοια. Σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού αγνοεί στοιχειώδη πράγματα, πολιτικά, κοινωνικά και πολιτισμικά. Έχει χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και πάσχει από λειτουργικό αναλφαβητισμό. Συχνά, σε βαθμό κακουργήματος. Άνθρωποι φορτωμένοι με επουσιώδεις γνώσεις και ασήμαντες πληροφορίες, πλέουν μέσα σε ωκεανό άγνοιας, που πάει πακέτο με το φόβο, τον τρόμο και την ανασφάλεια.
Η εθνική μας τύφλωσις, παραφράζοντας το «η ευγενής μας τύφλωσις» από ένα σπουδαίο βιβλίο του Γιάννη Γιανουλόπουλου για την ελληνική εξωτερική πολιτική, είναι άλλο ένα στοιχείο της σύγχρονης κουλτούρας μας. Αφού τη βγάζω προσωπικά, δεν θέλω να ξέρω. Παραβλέπω το γεγονός ότι οι κυβερνώντες είναι κλέφτες και ψεύτες. Δεν θέλω μπλεξίματα. Αφού τη βγάζω καλά ή καλούτσικα, τους ψηφίζω, τους στηρίζω, τους ανέχομαι. Αυτοί τη δουλειά τους κι εγώ τη δικιά μου. Κι ας εκμεταλλεύονται οι ηγεσίες το παρόν προς όφελός τους και αδιαφορούν για το μέλλον του τόπου. Η προοπτική δεν υπάρχει σε μυαλά φλατ, επίπεδα. Ούτε η ηθική χωράει στο συμφέρον, μικρό και μεγάλο. Εξουδετερώνεται. Το παγκάρι να είναι καλά, κι ας είναι κάθαρμα αυτός που ρίχνει τον οβολό του.

Υποτέλεια
Σ’ αυτό εντάσσεται και η υποτέλεια. Με βαθιές ρίζες στην οθωμανοκρατία και τις μεγάλες δυνάμεις. Μετά, στην αγγλοκρατία και την αμερικανοκρατία και, στα νεότερα χρόνια, στην ευρωπαιοκρατία, με εξειδίκευση τελευταία στη γερμανοκρατία. Οι δεξιοτέχνες της κωλοτούμπας δεν έχουν καμία δυσκολία να περάσουν από τον ένα δυνάστη στον άλλο, αρκεί να επιβραβευτούν με την εύνοιά του. Η προστασία τους εξασφαλίζεται από τους μεγάλους και δυνατούς. Εξ ου και το πολύ εύστοχο, παλιότερα, που αποκαλούνταν «προστάτιδες δυνάμεις». Είναι πολλοί αυτοί που θέλουν πάντα έναν ισχυρό κηδεμόνα...

Εκβιασμός
Υπάρχουν, όμως, και οι δικαίως ευεργετηθέντες. Άνθρωποι που αδικούνταν επί δεκαετίες και άνθρωποι που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα. Ας θυμηθούμε δεκάδες χιλιάδες πολιτικούς πρόσφυγες που περίμεναν από το 1949 την άδεια να επιστρέψουν στην Ελλάδα, από το Ουζμπεκιστάν, την Πολωνία ή τη Ρωσία. Και, επιτέλους, γύρισαν χωρίς να συλληφθούν για την αντιστασιακή και πατριωτική τους δράση εναντίον των ναζί και των γερμανοτσολιάδων. Ευεργετήθηκαν και οι φτωχοί συνταξιούχοι που πήραν μεγάλες αυξήσεις στην αρχή της δεκαετίας του 1980. Κι άλλοι άνθρωποι που ήταν στο περιθώριο ή αποκλεισμένοι, βελτίωσαν τους όρους ζωής τους. Αρκετοί απ’ αυτούς, μεγάλης ηλικίας σήμερα, αισθάνονται ακόμα ευγνωμοσύνη για κάτι που η πολιτεία τους το ώφειλε. Και εξακολουθούν να ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ.
Υπάρχουν και πολλοί άλλοι που πήγαν καλά οικονομικά, άλλοι με νόμιμο και άλλοι με ημιπαράνομο τρόπο. Ημιπαράνομο, γιατί, κατά κανόνα, η εξουσία τους ανάγκαζε να ενεργούν με μη νόμιμο τρόπο, για να τους κρατάει στο χέρι. Για να ανοίξεις ένα τοστάδικο, έπρεπε να έχεις κάποιο βουλευτή να σε διευκολύνει. Αλλιώς θα περίμενες και θα λάδωνες τους αρμόδιους για τις άδειες. Με τέτοιους εκβιασμούς κυβερνούν. Και τώρα, οι ίδιοι ρίχνουν το μπαλάκι στους πολίτες, ότι αυτοί έφταιγαν. Και οι πολίτες αισθάνονται δέσμιοι των εκβιαστών τους, έχοντας μια ιδιότυπη εξάρτηση από τον εκβιαστή τους.

Αντικομμουνισμός
Είναι ακόμα ισχυρός και ο αντικομμουνισμός. Οι περισσότεροι Δεξιοί είναι αντικομμουνιστές. Οι πλούσιοι από συμφέρον, οι φτωχοί από ιδεολογική εξάρτηση. Και, παράλληλα, εκδηλώνεται κι ο αντικομμουνισμός από αριστερούς που σταδιακά ενσωματώθηκαν στο καπιταλιστικό σύστημα και μεταλλάχθηκαν. Η ΔΗΜΑΡ εμπεριέχει μπόλικους. Αλλά, σε όλη την Ευρώπη, υπάρχουν και χειρότερα. Οι φιλοπόλεμοι, που προέρχονται από την Αριστερά. Σοσιαλδημοκράτες, σοσιαλιστές, πράσινοι και πρώην κομμουνιστές, στη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ολλανδία κι αλλού, που υποστήριξαν την καταστροφή της Γιουγκοσλαβίας, της Λιβύης, του Αφγανιστάν και, σήμερα, υποστηρίζουν την εισβολή στο Μάλι και πιέζουν για εισβολή στη Συρία.

Εθνικισμός
Στην Ελλάδα, ο αντικομμουνισμός έχει το πιο βάρβαρο παρελθόν από οποιαδήποτε άλλη χώρα στην Ευρώπη. Γερμανόφιλοι, αγγλόφιλοι και αμερικανόφιλοι επικράτησαν μετά από ένα τρομερό μακελειό. Σκότωσαν, φυλάκισαν, βασάνισαν και εξόρισαν δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, πατριώτες, αγωνιστές, σοσιαλιστές και κομμουνιστές. Και με τη νίκη τους, εδραιώθηκε στη Δεξιά ο αντικομμουνισμός ως συστατικό της στοιχείο, σε σύνδεση με τον εθνικισμό. Πατριδοκαπηλία και άγιος ο θεός… Γι’ αυτό, εύκολα, ακροδεξιοί και κρυπτοφασίστες εντάσσονται στη Νέα Δημοκρατία, την οποία ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Γεώργιος Ράλλης και μερικοί άλλοι αστοί πολιτικοί είχαν προσπαθήσει να εκδημοκρατίσουν και να εκσυγχρονίσουν, χωρίς μεγάλη επιτυχία, όπως αποδεικνύεται σήμερα, με τον Σαμαρά, τον Δένδια, τον Βορίδη και τον Γεωργιάδη στην ηγεσία και τη βιτρίνα του κόμματος.
Αυτός ο γιαλαντζί εθνικισμός χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον και ακόμα χρησιμοποιείται εναντίον της Αριστεράς με συκοφαντίες, ψέματα και στρεβλώσεις. Μάλιστα, ο εθνικισμός, σήμερα, προσφέρεται περισσότερο σαν καρότο για να παραπλανήσει κόσμο από τα πιο λαϊκά στρώματα που έχουν χάσει τα αβγά και τα πασχάλια. Η Χρυσή Αυγή είναι η πιο ακραία μορφή αυτής της πατριδοκαπηλίας, αλλά όχι η μοναδική και ίσως όχι και η πιο επικίνδυνη, αν λάβει κανείς υπόψη του πού οδηγεί τη χώρα η Νέα Δημοκρατία με τους συμμάχους της.

Ρατσισμός
Και, βέβαια, εθνικισμός και ρατσισμός πάνε αντάμα. Ειδικά σε εποχές κρίσης, πολίτες που αισθάνονται ανήμποροι να αντιδράσουν, που έχουν δεσμεύσεις ιδεολογικές, που έχουν τεράστια ανασφάλεια, που δεν πιστεύουν σε τίποτα, εύκολα παρασύρονται από την ανέξοδη δημαγωγία. Εύκολα στρέφονται εναντίον των πιο αδύνατων μέσα στην κοινωνία, αντί να στραφούν εναντίον των ισχυρών που ελέγχουν το κράτος και την οικονομία. Ούτως ή άλλως, ο ρατσισμός έχει ερείσματα στην κοινωνία. Ο ρατσισμός είναι στο μεδούλι της ιστορίας των λευκών Ευρωπαίων, που κυριάρχησαν προβάλλοντας την ανωτερότητά τους έναντι όλων των άλλων. Άγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί, Ολλανδοί, Αμερικάνοι (Ευρωπαίοι είναι κι αυτοί) απέκτησαν πλούτοι και ευημερία με πολέμους, γενοκτονίες, εξανδραποδισμούς, σφαγές και λεηλασίες. Κι αυτό το πνεύμα, ότι εγώ ως ανώτερος, δικαιούμαι να σε εκμεταλλεύομαι κι αν αρνηθείς σε σφάζω, προκειμένου να διασφαλίσω την ευημερία μου, είναι διάχυτο. ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. έστειλαν ελληνικά στρατεύματα στο Αφγανιστάν, δευκόλυναν το διαμελισμό της Λιβύης, φλερτάρουν στρατιωτικά με το Ισραήλ που είναι ο μεγάλος τρομοκράτης της Ανατολικής Μεσογείου...
Και ρατσισμός δεν είναι μόνο η ψευδαίσθηση της φυλετικής ανωτερότητας. Ρατσισμός είναι και η ανθρωποφαγία. Να θέλεις να κατασπαράξεις τον διπλανό σου, τον συνάδερφό σου, τον συμπολίτη σου. Αυτό η εξουσία το καλλιεργεί με πολύ συστηματικό τρόπο. Προχτές έφταιγαν οι υπάλληλοι της ΔΕΗ που κατέβαζαν τους διακόπτες και οι ναυτικοί που έκαναν αποκλεισμό στο λιμάνι, χτες οι εργαζόμενοι στο μετρό που σταμάτησαν τα τρένα και οι φαρμακοποιοί που δεν δίνουν με πίστωση τα φάρμακα στους ασθενείς, σήμερα, οι εκπαιδευτικοί που ταλαιπωρούν τους μαθητές στις εξετάσεις... Με την κατάλληλη προπαγάνδα από τα κανάλια, του αλληλοσπαραγμού και της ανθρωποφαγίας. Συνταξιούχοι εναντίον φαρμακοποιών, νησιώτες εναντίον ναυτικών, ιδιωτικοί υπάλληλοι εναντίον δημοσίων, γιωταχήδες εναντίον ταξιτζήδων, το ένα τμήμα της κοινωνίας, κομμένο σαν φέτα σαλαμιού εναντίον των άλλων τμημάτων. Αφού με γδέρνουν εμένα, να πεθάνεις πρώτα εσύ, ο διπλανός. Κοινωνικός κανιβαλισμός, ένα από τα ισχυρότερα όπλα της ολιγαρχίας, που για να επιβάλλει το συμφέρον της πρέπει να κρατά το λαό σε διαρκή διχασμό, σε διαρκή εμφύλιο.

Απογοήτευση
Σημαντικό ρόλο στη χειραγώγηση του πολίτη παίζει και η κόπωση από τα αδιάκοπα πλήγματα που δέχεται. Και η απογοήτευση και ηττοπάθεια από το ατελέσφορο των αντιδράσεων. Αίσθημα ανημπόριας που φτάνει ως την ψυχολογική κατάρρευση από το αδιέξοδο. Επίσης, έλλειψη κοινωνικής συνοχής, που προήλθε από τη διάλυση του χωριού και της γειτονιάς, αλλά και από τον ατομισμό και το εισαγόμενο λάιφσταϊλ, που θρυμμάτισε κάθε αίσθημα συνύπαρξης, αλληλεγγύης και κοινής μοίρας. Που απομόνωσε και αποδυνάμωσε κάθε πολίτη.

Δανεισμός
Αν τώρα, σε όλα τα προηγούμενα, προσθέσεις την αιχμαλωσία των πολιτών από την υπερχρέωση, συμπληρώνεις το παζλ της παθητικότητας και της ενεργής συμβολής στην καταστροφή μας. Αυτοί διαχειρίζονται τα φράγκα, αυτοί ορίζουν και τα λύτρα. Αυτοί επιβάλλουν και τις ποινές. Αφού σε έγδυσαν από οικονομίες με την τεράστια κομπίνα του Χρηματιστηρίου, σε έσπρωξαν γλυκά-γλυκά στη μέγγενη των τραπεζών, των τοκογλύφων. Πάρε κόσμε δάνεια, με χαμηλά επιτόκια. Κι εσύ πήρες. Οπωσδήποτε με κάποια εμπιστοσύνη στα κόμματα και τους πολιτικούς που ψήφιζες κι ακόμα ψηφίζεις. Γιατί, δεν φαντάστηκες, δίνοντάς τους το 80% έως 90% των ψήφων σου, ότι, αφού φορτωθείς δάνεια που τόσο απλόχερα σου δίνουν οι τράπεζες, με τη στήριξη και παρότρυνση του κράτους και των πολιτικών, μια ωραία πρωία, θα σε διώξουν από τη δουλειά σου ή θα σου κουτσουρέψουν απελπιστικά το μισθό ή τη σύνταξή σου. Έτσι δεν είναι; Και τώρα; Σε απειλούν ότι θα σου πάρουν το σπίτι αφού δεν μπορείς να πληρώνεις τα τάχα μου χαμηλότοκα δάνεια που σου έδωσαν. Και εσύ; Νιώθεις ότι είσαι πλέον όμηρος του Σαμαρά, του Βενιζέλου και του Κουβέλη;
Με πάνω από δύο εκατομμύρια δανειολήπτες, καταλαβαίνει κανείς πόσο πιάνει ο εκβιασμός τους. Κι εσύ να περιμένεις την επιείκειά τους. Μπας και σε λυπηθούν εάν δεν τους γκρεμίσεις από την εξουσία. Και γι’ αυτό, ή σε συνδυασμό με άλλα, τους ψηφίζεις, ευρισκόμενος σε μέγιστη ταραχή.

Τηλεόραση
Δεν είναι η αστυνομική καταστολή το κύριο μέσο εξουδετέρωσης των αντιδράσεων. Το κύριο μέσο καταστολής, σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες, σαν κεντρικός πολιορκητικός κριός συνειδήσεων, είναι η τηλεόραση. Όλα τα εγκλήματα ωραιοποιούνται και συγκαλύπτονται από τους δημοσιογράφους και την τηλεόραση, που προστατεύει, προωθεί και επιβάλλει αυτού του τύπου τους πολιτικούς και τις πολιτικές. Το βαρύ πυροβολικό της διαπλοκής, της παραπληροφόρησης, της τρομοκρατίας και της χειραγώγησης, ήταν και παραμένει η τηλεόραση. Γι’ αυτό, το ’90, οι πολιτικοί παραχώρησαν τα τηλεοπτικά δίκτυα σε πέντε οικογένειες εργολάβων, τραπεζιτών και εφοπλιστών. Αυτοί αναλάμβαναν εφεξής τη χειραγώγηση της κοινωνίας με το πιο αποτελεσματικό όπλο που διαθέτει ένας σύγχρονος στρατός κατοχής, την τηλεόραση.

Στέλιος Ελληνιάδης

Υ.Γ. Οι παραπάνω προβληματισμοί χρειάζονται συμπλήρωση και βελτίωση, από όλους.

Εξασθενημένες άμυνες και απουσία εναλλακτικήςΥπάρχει αδυναμία των φορέων της αλλαγής. Η Αριστερά δεν ήταν προετοιμασμένη για την κρίση. Δεν ήξερε τι μαγειρευόταν στα χαλκεία των μεγάλων χρηματοπιστωτικών τραστ. Και τώρα, η Αριστερά, έχει να αντιμετωπίσει αφενός τις άμεσες συνέπειες της οικονομικής κρίσης, αφετέρου τα πολυσύνθετα προβλήματα που δημιουργήθηκαν στην κοινωνία μέσα σε μερικές δεκαετίες εφησυχασμού.
Αλλά και τα αμυντικά συστήματα της κοινωνίας είναι ανεπαρκή, όπως τα συνδικάτα που αποτελούν βασικές μορφές κοινωνικής οργάνωσης, ταγμένες στην υπηρεσία των εργαζομένων που έχουν απέναντί τους ισχυρούς πόλους που τους εκμεταλλεύονται. Διαπλοκή, ενσωμάτωση και διαφθορά απαξίωσαν τα συνδικάτα, που σήμερα, με λίγες εξαιρέσεις, εκπροσωπούν μία μικρή μερίδα των εργαζομένων. Πού να στηριχτεί, λοιπόν, ο πολίτης για να αμυνθεί;
Έλλειψη οράματος
Η έλλειψη πειστικής εναλλακτικής οδού. Αντικειμενικές δυσκολίες, πρωτόγνωρα πράγματα, αφού οι στρατηγοί που στο παρελθόν εισέβαλαν με τα τανκς και τα αεροπλάνα, αντικαταστάθηκαν από τους τραπεζίτες που είναι ακόμα πιο σκληροί εισβολείς. Υποκειμενικές αδυναμίες, από τη συνεχιζόμενη κρίση στη διεθνή Αριστερά και από τα εντόπια κουσούρια μας.
Για πρώτη φορά, οι λαοί στην Ευρώπη βρίσκονται μπροστά σε τέτοια κατάσταση. Να έχει καταρρεύσει το σοσιαλιστικό μπλοκ, και τώρα να καταρρέει και το καπιταλιστικό μοντέλο που αυτοπροβλήθηκε ως το μοναδικό βιώσιμο με την επικράτηση της οικονομίας της αγοράς. Σήμερα, λείπουν τα οράματα, λείπουν οι ελκυστικές ιδέες, λείπει η πίστη σε έναν κόσμο εναλλακτικό, ανθρώπινο και δίκαιο. Και αυτό το κενό δεν αναπληρώνεται με επιμέρους αιτήματα οικονομικού περιεχομένου.

Ο δρόμος της… απεξάρτησης
Με όλα αυτά τα ρεαλιστικά και καθόλου φανταστικά δεδομένα, μπορεί κανείς να καταλάβει γιατί τα θύματα στηρίζουν τους θύτες. Γιατί, εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι και απολυμένοι, χρεοκοπημένοι βιοτέχνες και καταστηματάρχες, εξαθλιωμένοι συνταξιούχοι και φτωχοποιημένοι αγρότες, ψηφίζουν ακόμα Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, που μαζί με τη φασιστική Χρυσή Αυγή, το δεκανίκι τους, συγκεντρώνουν ένα 40 με 50, αν όχι 60%, του ελληνικού λαού. Με 64% ανεργία στους νέους, με χιλιάδες απολυμένους να προστίθενται κάθε μέρα στο 1,5 εκατομμύριο άνεργους επισήμως, με εξωφρενικούς φόρους που απειλούν άμεσα τα σπίτια, την κατοικία κάθε οικογένειας κ.λπ., κ.λπ., εκατομμύρια ψηφοφόροι παραμένουν μαζικά κολλημένοι στα κόμματα των Μνημονίων, παρά τις τεράστιες διαρροές.
Τα σκεφτόμουν αυτά, προχτές, σε μια συγκέντρωση ανθρώπων, που ενώ πάλεψαν για να επιβιώσουν, και ενώ συμφωνούν με τα παραπάνω και επαυξάνουν, ορθώνουν μεγάλες απαιτήσεις για να εμπιστευθούν την Αριστερά.
Τι άλλο μπορεί να είναι αυτό που κρατάει δέσμιους τους ανθρώπους, που ταλαντεύονται με ποιον θα ταχθούν, την ώρα που υφίστανται τις καταστροφικές συνέπειες αυτών των πολιτικών που εφαρμόζονται από Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ; Είναι πολύ κρίσιμο το ερώτημα και είναι πάρα πολύ σημαντικό να βρούμε την απάντηση, γιατί αλλιώς, δεν μπορούμε να αγγίξουμε αυτό το «σώμα», να το απελευθερώσουμε από τις δεσμεύσεις, τις φοβίες και τις προκαταλήψεις του. Και το οποίο, εάν δεν αλλάξει σκέψη και ρότα, θα συνεχίσει να αυτοκαταστρέφεται συμπαρασύροντας όλη την Ελλάδα.
Και το λέω αυτό, γιατί κι εμείς δεν είμαστε τόσο κοντά όσο νομίζουμε στη σωστή και ολοκληρωμένη απάντηση. Ήθελα αυτό το ζήτημα να είναι στο κέντρο του προβληματισμού και των λύσεων που επιζητούμε. Ήθελα να το διαβάζω στις εφημερίδες μας, να το ακούω στις ομιλίες μας, να το βλέπω στην καθημερινή πολιτική μας δράση, ήθελα...
Το σίγουρο είναι ότι η προσπάθεια να πείσουμε τον κόσμο να αποκολληθεί από τη δηλητηριώδη εξουσία είναι πολύ δύσκολη. Και ο αγώνας για να κερδίσουμε τον πολίτη που μας βλέπει με προκατάληψη ή δυσπιστία, είναι πολύπλοκος, πολύμορφος και πολυμέτωπος. Και προϋποθέτει, πριν απ’ όλα και πάνω απ’ όλα, την αυτογνωσία και τη βελτίωση του ίδιου μας του εαυτού.

http://e-dromos.gr/

ΤΟ ΗΞEΡΕΣ;;; Η Πυθαγόρεια Διατροφή εξαφανίζει το 95% των ασθενειών! Δες τι πρέπει να τρως!!!

Ολίγα Περί Πυθαγόρειας Διατροφής...

Ιπποκράτης: «Εκείνο που διατηρεί την υγεία είναι ισομερής κατανομή και ακριβής μείξη μέσα στο σώμα των δυνάμεων (= ισονομία) του ξηρού, του υγρού, του κρύου, του γλυκού, του πικρού, του ξινού και του αλμυρού. Την Αρρώστια την προκαλεί η επικράτηση του ενός (=μοναρχία). Η θεραπεία επιτυγχάνεται με την αποκατάσταση της διαταραχθείσας ισορροπίας, με τη μέθοδο της αντίθετης από την πλεονάζουσα δύναμη».

Tις αντιλήψεις αυτές τις βρίσκουμε ακέραιες στον Ιπποκράτη. Η ακριβής μείξη, η ισονομία, η συμμετρία, η αρμονία, βρίσκονται στη βάση των δογμάτων των Πυθαγορείων και του Ιπποκράτη. Κι εδώ, όπως θα δούμε, μας εντυπωσιάζει ο νόμος της αναλογικότητας!






Τα Κόκκινα Φασόλια: πραγματικά μπορούν να θεραπεύσουν και να βοηθήσουν στη διατήρηση της καλής νεφρικής λειτουργίας - και μοιάζουν ακριβώς όπως τα ανθρώπινα νεφρά.







Το Καρύδι: μοιάζει με έναν μικρό εγκέφαλο, ένα αριστερό και ένα δεξί ημισφαίριο, τον άνω και κάτω εγκέφαλο και την παρεγκεφαλίδα. Τα καρύδια βοηθούν στην ανάπτυξη του εγκεφάλου και την εγκεφαλική λειτουργία.







Το Καρότο: Η διατομή του καρότου μοιάζει με το ανθρώπινο μάτι. Τα καρότα ενισχύουν σε μεγάλο βαθμό τη ροή του αίματος στα μάτια και ενισχύουν γενικά την λειτουργία των ματιών.







Το Σέλινο: μοιάζει με τα οστά. Το σέλινο στοχεύει ειδικά στην ενδυνάμωση και την αντοχή των οστών. Τα τρόφιμα με νάτριο, όπως το σέλινο τροφοδοτεί με τα απαραίτητα, τις σκελετικές ανάγκες του σώματος.


Το Αβοκάντο: στοχεύει στην υγεία και στη καλή λειτουργία της μήτρας και του τραχήλου της μήτρας της γυναίκας. Τα Αβοκάντο βοηθούν τις γυναικείες ορμόνες να έλθουν σε ισορροπία, να ρίξει ανεπιθύμητο βάρος μετά τη γέννηση, και την αποτροπή του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας.







Τα σύκα: υποκαθιστούν τους όρχεις και είναι γεμάτα από σπόρους και κρέμονται ανά ζεύγη, όταν μεγαλώνουν. Τα σύκα αυξάνουν την κινητικότητα των αρσενικών(+) σπερματοζωαρίων, καθώς αυξάνουν και τον αριθμό των σπερματοζωαρίων, για βοηθήσουν, να ξεπεραστεί η ανδρική στειρότητα.






Το μανιτάρι: Τα μανιτάρια μπορούν να βοηθήσουν τη βελτίωση της ακοής, όπως ακόμη, τα μανιτάρια είναι ένα από τα λίγα τρόφιμα που περιέχουν βιταμίνη D. Η συγκεκριμένη βιταμίνη είναι σημαντική για υγιή οστά, η οποία ισχυροποιεί ακόμα και τα μικροσκοπικά οστάρια που βρίσκονται μέσα στο αυτί τα οποία μεταδίδουν τον ήχο προς τον εγκέφαλο.






Τα σταφύλια: Μια διατροφή υψηλή σε φρέσκα φρούτα, όπως τα σταφύλια, έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου του πνεύμονα και το εμφύσημα. Οι σπόροι σταφυλιών περιέχουν επίσης μια χημική ουσία που ονομάζεται proanthocyanidin, η οποία φαίνεται να μειώνει τη δριμύτητα του αλλεργικού άσθματος.







Ginger (η πιπερόριζα): Ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματά της είναι η υποβοήθηση της πέψης, ενώ είναι επίσης μια δημοφιλής θεραπεία για κινητικά προβλήματα-ασθένειες.







Οι Γλυκοπατάτες: Οι γλυκοπατάτες μοιάζουν με το πάγκρεας και πράγματι επιφέρουν ισορροπία το γλυκαιμικό δείκτη των διαβητικών.







Τα κρεμμύδια: Βοηθούν τα κύτταρα να απαλλαγούν από τις τοξίνες. Επίσης, όταν τα κόβουμε, παράγουν δάκρυα, καθαρίζοντας επιθηλιακά κύτταρα του ματιού.







Το σκόρδο: Βοηθάει στην απομάκρυνση άχρηστων υλικών και τις επικίνδυνες ελεύθερες ρίζες από το σώμα.






ΤΟ ΛΕΜΟΝΙ: ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟ ΠΡΟΙΟΝ ΣΤΟ ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΑ ΚΑΡΚΙΝΟΓΟΝΑ ΚΥΤΤΑΡΑ. ΕΙΝΑΙ 10000 ΦΟΡΕΣ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΔΟΚΙΜΑΣΜΕΝΟ ΣΕ ΚΑΡΚΙΝΟΥΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΟΡΦΩΝ. ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΤΟ ΘΕΩΡΟΥΝ ΣΑΝ ΕΝΑΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ ΑΝΤΙΜΙΚΡΟΒΙΑΚΟΥ ΕΥΡΕΟΣ ΦΑΣΜΑΤΟΣ, ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΜΟΛΥΝΣΕΩΝ ΤΩΝ ΒΑΚΤΗΡΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΟΓΚΩΝ, ΙΚΑΝΟ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΩΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΠΑΡΑΣΙΤΩΝ ΚΑΙ ΣΚΟΥΛΗΚΙΩΝ, ΡΥΘΜΙΣΤΗ ΤΗ ΥΨΗΛΗΣ ΑΡΤΗΡΙΑΚΗΣ ΠΙΕΣΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΑ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΝΕΥΡΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ.

Ο χυμός του λεμονιού περιέχει βιταμίνη C, σάκχαρα, υδατάνθρακες, πρωτεΐνες και μεταλλικά άλατα (κάλιο, φώσφορο, ασβέστιο, μαγνήσιο, νάτριο και πυρίτιο) ενώ η φλούδα του αναζωογονητικό αιθέριο έλαιο. Επίσης, το λεμόνι είναι πλούσιο σε φλαβόνες, αντιοξειδωτικές ουσίες πολύτιμες στη θεραπευτική. Το λεμόνι είναι εξαιρετικό αντιβακτηριακό, απολυμαντικό, στυπτικό και αντισηπτικό, θεωρείται πως βοηθάει στον έλεγχο του ουρικού οξέος, εμποδίζει τη θρόμβωση των αρτηριών και των φλεβών και τη συσσώρευση αλάτων. Το λεμόνι, επειδή ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό μας σύστημα (αυξάνοντας τα λευκά αιμοσφαίρια) θεωρείται και άριστο αιμοστατικό.



Τα αμύγδαλα: Αμυγδαλέλαιο λαμβάνεται από τους καρπούς του αμύγδαλου. Πλούσιο σε βιταμίνες Α, Ε, Β1, Β2, Β6 . Β17 και ιχνοστοιχεία. Η βιταμίνη Β17 δεν είναι βιταμίνη. Είναι η παλιά ονομασία της αμυγδαλίνης. Τρώτε άφοβα κάθε μέρα από λίγα κουκούτσια βερίκοκου και αμύγδαλα.


πηγή:tsekouratoi.blogspot.com

Άλλο Κύπρος, άλλο Ελλάδα

Του Γιάννη Βαρουφάκη

Οι δεσμοί αίματος Ελλάδας και Κύπρου δεν πρέπει να μας ωθήσουν στο σφάλμα να θεωρούμε ότι οι περιπτώσεις των δύο οικονομιών είναι ταυτόσημες. Ναι μεν και οι δύο ανήκουν στην Ευρωζώνη, και συνεπώς είναι πιασμένες στην δίνη της Ευρω-Κρίσης όμως, κι αυτό είναι σημαντικό, η Κύπρος θυμίζει περισσότερο μια Ιρλανδία της Μεσογείου, παρά την Ελλάδα. Και, μάλιστα, πρόκειται για μια χώρα που, επί της ουσίας, έχει ήδη εξέλθει από τη Νομισματική Ένωση, δεδομένου ότι ένα ποσό ευρώ σε κυπριακή τράπεζα, ή ακόμα και στην τσέπη κατοίκου της Κύπρου, έχει σημαντικά μικρότερη αξία από αντίστοιχο ποσό στην Ελλάδα, στην Ιταλία, πόσο μάλιστα στη Γερμανία.
Μου ζητήθηκε από κυπριακή εφημερίδα να απαντήσω σε ερωτήματα σχετικά με την κυπριακή οικονομία και τις προοπτικές της, μετά την πρόσφατη πτώχευση τραπεζών και κράτους. Για τους αναγνώστες του protagon παραθέτω τα πιο χαρακτηριστικά αποσπάσματα της εν λόγω συνέντευξης...
Πώς κρίνετε την πρόσφατη απόφαση που έχει ληφθεί για την Κύπρο;
Τα τελευταία τρία χρόνια, όσο η Κρίση της Ευρωζώνης βαθαίνει, κάθε φορά που μια χώρα-μέλος της καταρρέει, οι Ευρωπαίοι ηγέτες καταφέρνουν να ενστερνίζονται όλο και πιο ανόητες «λύσεις». Πρώτα είχαμε το ελληνικό Μνημόνιο, το οποίο θα μείνει στην ιστορία ως παράδειγμα προς αποφυγήν, μετά είχαμε την ίδρυση του τοξικού EFSF (η οποία παρέσυρε την Ιρλανδία και αργότερα την Πορτογαλία) κ.ο.κ. Με την κυπριακή «διάσωση» η Ευρώπη πέρασε από την ενορχηστρωμένη ανοησία στο θέατρο του παραλόγου. Η πρώτη συμφωνία του Eurogroup, εφόσον εφαρμοζόταν, θα έθετε τέλος στην Ευρωζώνη, καθώς κανείς καταθέτης δεν θα ένιωθε την παραμικρή ασφάλεια, τουλάχιστον στην Περιφέρεια. Η δεύτερη συμφωνία ουσιαστικά έθεσε την Κύπρο εκτός Ευρωζώνης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, τόσο για την Κύπρο, όσο και για μια νομισματική ένωση που υποτίθεται ότι είναι αδιαπραγμάτευτη.
Η συμβολή των καταθετών στη διάσωση των τραπεζών είναι κατά τη γνώμη σας ένα μοντέλο που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν στο μέλλον οι τράπεζες;
Κοιτάξτε, δεν πιστεύω ότι οι μη εγγυημένες καταθέσεις αποτελούν ιερές αγελάδες. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, μπορεί να μην κουρεύτηκαν οι καταθέσεις άμεσα όμως, λόγω της βαθιάς ύφεσης που έφερε το Μνημόνιο και η επιβληθείσα δημοσιονομική αυστηρότητα, οι πολίτες αναγκάστηκαν να ζήσουν από τις καταθέσεις τους (πληρώνοντας, μάλιστα, τεράστιους φόρους από αυτές). Έτσι, κουρεύτηκαν έμμεσα κι οι καταθέσεις των Ελλήνων, ιδίως εκείνων που είχαν πολύ λιγότερα από 100 χιλιάδες ευρώ στην τράπεζα. Όμως, αν είναι το άμεσο κούρεμα καταθέσεων να αποτελέσει ευρωπαϊκή πολιτική στην περίπτωση τραπεζών που πτωχεύουν, αυτό σε καμία περίπτωση δεν μπορεί, στο πλαίσιο μιας υγιούς νομισματικής ένωσης, να αφορά μόνο κάποιες χώρες και όχι τις υπόλοιπες. Δεν είναι δυνατόν να ισχύει για την Τράπεζα Κύπρου και όχι για την Ολλανδική, εξίσου πτωχευμένη, SNS. Μια τέτοια διάκριση οδηγεί αναπόφευκτα στην κατάργηση της Ευρωζώνης, καθώς οι καταθέτες θα μεταφέρουν μαζικά τα χρήματά τους στις χώρες όπου η πιθανότητα κουρέματος είναι μικρότερη. Αυτό δεν μπορεί να αποτελεί βάση μιας πραγματικής, υγιούς νομισματικής ένωσης.
Αφήνει αυτή η απόφαση προοπτική ανάπτυξης για την Κύπρο;
Καμία. Απολύτως καμία. Ο συνδυασμός (α) των περιορισμών μετακίνησης των κεφαλαίων, (β) της ουσιαστικής καταστροφής του τραπεζικού συστήματος, και (γ) της Μνημονιακής αυστηρότητας που επιβάλλεται πλέον ως αντάλλαγμα για τα νέα δάνεια της κυπριακής κυβέρνησης, εξασφαλίζουν την αέναη συρρίκνωση της κυπριακής οικονομίας.
Πρόσφατα το ΑΚΕΛ έχει καταθέσει πρόταση για συντεταγμένη έξοδο από το ευρώ ως μια επιλογή που μπορεί να γλιτώσει την Κύπρο από την Τρόικα και το μνημόνιο. Είναι ρεαλιστική αυτή η δυνατότητα;
Η Κύπρος δεν ανήκει, επί της ουσίας, στην Ευρωζώνη. Μόνο κατ’ όνομα παραμένει. Από το 2010, επιχειρηματολογώ ότι μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα ήταν καταστροφική. Ακόμα το πιστεύω, παρά την αυστηρή κριτική που ασκώ τόσο όσον αφορά τη δόμηση της Ευρωζώνης, όσο και τις πολιτικές «επίλυσης» της Κρίσης που επιβάλλονται στον χειμαζόμενο ελληνικό λαό (όπως και στους υπόλοιπους λαούς της Ευρωζώνης). Γιατί τάσσομαι τόσο απόλυτα εναντίον της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ; Επειδή μια τέτοια έξοδος θα οδηγούσε: (α) στο κλείσιμο των τραπεζών για πάνω από μία εβδομάδα, (β) στην επιβολή περιορισμών στη μετακίνηση κεφαλαίων, και (γ) στην κατάρρευση των τραπεζών και στο κούρεμα των καταθέσεων. Δηλαδή, τάσσομαι εναντίον της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ για να μη συμβούν τα τρία πράγματα που έχουν ήδη συμβεί στην Κύπρο.
Συμπεραίνω λοιπόν ότι το ζητούμενο δεν είναι αν η Κύπρος θα πρέπει να βγει από το ευρώ. Το ζητούμενο είναι το αν θα ολοκληρωθεί η έξοδος της Κύπρου από το ευρώ ή αν θα υπάρξει μια επαναδιαπραγμάτευση που θα της επιτρέψει να επιστρέψει κανονικά στο ευρώ. Για ακριβώς τους ίδιους λόγους που η Ελλάδα δεν πρέπει να βγει από την Ευρωζώνη, η Κύπρος πρέπει να προετοιμαστεί ώστε να ολοκληρωθεί η έξοδος που ήδη «επετεύχθη» (με τη δεύτερη απόφαση του Eurogroup) ώστε είτε να αναπτυχθεί εκτός της Ευρωζώνης, μετά από ένα νέο οδυνηρό σοκ, είτε να επανα-εισέλθει στην Ευρωζώνη υπό συνθήκες που δεν θα εγγυώνται τη -στο διηνεκές- συρρίκνωσή της.
Δεν πρέπει, όμως, κανείς να έχει ή να καλλιεργεί ψευδαισθήσεις. Η ολοκλήρωση της εξόδου της Κύπρου από το ευρώ δεν είναι δρόμος στρωμένος με γαρύφαλλα. Η σφικτή δημοσιονομική πολιτική θα συνεχιστεί. Μπορεί, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, να γίνει ακόμα πιο σφικτή μετά από μια έξοδο - με τα οφέλη της υποτίμησης του νέου νομίσματος να αργήσουν αρκετά να εμφανιστούν. Παράλληλα, θα απαιτήσει μια συμφωνία δανειοδότησης με το ΔΝΤ ώστε η Κύπρος να μπορεί, στο μεσοδιάστημα, να προβαίνει σε βασικές εισαγωγές (π.χ. πετρελαίου), και μια δεύτερη συμφωνία με την ΕΚΤ όσον αφορά τα 9 δισ. ευρώ των χρεών του ELA (που αποτελεί βασικό διαπραγματευτικό χαρτί της Λευκωσίας σε περίπτωση νέων διαπραγματεύσεων υπό την κυπριακή απειλή μιας εξόδου).
Με άλλα λόγια, το ΑΚΕΛ, αλλά και τα υπόλοιπα κόμματα, έχουν την υποχρέωση να πουν στον κυπριακό λαό πως:
(Α) Το Plan B (δηλαδή η προετοιμασία νέου νομίσματος) είναι απαραίτητο ώστε να ενισχυθεί η διαπραγματευτική θέση της Κύπρου απέναντι στην Ευρώπη (και, εν πάση περιπτώσει, να αποφευχθεί η μόνιμη, μακροπρόθεσμη ύφεση που εξασφαλίζει το συμφωνημένο ήδη Μνημόνιο).
(Β) Η αύξηση της διαπραγματευτικής εξουσίας της Κύπρου θα προκύψει μόνο αν οι Κύπριοι είναι διατεθειμένοι να ενεργοποιήσουν αυτό το Plan Β, γνωρίζοντας ότι μια τέτοια ενεργοποίηση θα έχει μεσοπρόθεσμα μεγάλο κόστος.
(Γ) Αν επιτευχθεί αυτή η ενίσχυση της διαπραγματευτικής θέσης της Λευκωσίας τότε μόνο θα είναι εφικτή η διαπραγμάτευση μιας νέας συμφωνίας που θα δίνει ελπίδες σταθεροποίησης και μελλοντικής ανάπτυξης στην Κύπρο εντός της Ευρωζώνης.
Το ερώτημα λοιπόν για τους Κύπριους και τις Κύπριες είναι απλό: Δεδομένου ότι η παραμονή με τους όρους του σημερινού Μνημονίου εξασφαλίζουν τη -στο διηνεκές- συρρίκνωση, ύφεση, εξασθένηση της Μεγαλονήσου, και δεδομένου ότι μια έξοδος θα έχει τόσο σημαντικά μεσοπρόθεσμα κόστη όσο και εν δυνάμει σημαντικά μακροπρόθεσμα οφέλη, έχει ο κυπριακός λαός τη διάθεση να συγκρουστεί, με μεγάλο μεσοπρόθεσμο κόστος, με την ευρωπαϊκή ηγεσία ώστε να αποφευχθεί η μακροπρόθεσμη, η δίχως τέλος, συρρίκνωση της κυπριακής κοινωνικής οικονομίας; Αυτό είναι το ερώτημα που πρέπει να θέσει το ΑΚΕΛ, αλλά και τα άλλα κόμματα στην κυπριακή κοινωνία. Ούτε η σημερινή κατάσταση αποτελεί λύση, ούτε και η έξοδος από το ευρώ θα λύσει τα προβλήματα ανέξοδα.
Πώς βλέπετε να εξελίσσεται το μέλλον της Ευρωζώνης; Πιστεύετε ότι τα μέτρα που έχουν ληφθεί μέχρι σήμερα από την ΕΕ είναι ικανά να στηρίξουν το ευρώ και να προσφέρουν στις χώρες της ΕΕ δυνατότητες ανάπτυξης;
Η Κρίση της Ευρωζώνης ξεκίνησε επειδή ποτέ δεν είχε σχεδιαστεί για να αντέξει έναν σεισμό του μεγέθους που προκάλεσε, το 2008, το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Με την ίδρυση της Ευρωζώνης, και τη συγκεκριμένη αρχιτεκτονική που επιλέχθηκε για αυτήν, δύο πράγματα συνέβησαν. Πρώτον, καταργήθηκαν οι υπάρχοντες μηχανισμοί απορρόφησης των κραδασμών (δηλαδή, η δυνατότητα αυτόματης αυξομείωσης των ισοτιμιών) χωρίς να δημιουργηθούν άλλοι στη θέση τους (π.χ. ένας μηχανισμός ανακύκλωσης των πλεονασμάτων όπως αυτός που λειτουργεί στις ΗΠΑ). Δεύτερον, το χρηματοπιστωτικό σύστημα αφέθηκε ελεύθερο να δράσει με τρόπο που εγγυόταν ότι ένας μεγάλος κραδασμός όχι μόνον θα έρθει αλλά, ακόμα χειρότερα, θα είναι γιγάντιος όταν έρθει. Όταν αυτό συνέβη, η Ευρωζώνη μπήκε σε μια επίπονη διαδικασία αποδόμησης. Δυστυχώς, κανένα από τα μέτρα τα όποια λαμβάνει η Ευρώπη τα τελευταία τρία χρόνια για να σταματήσει αυτή την αποδομητική διαδικασία δεν έχει τη δυνατότητα να επιτύχει στον στόχο του. Ιδιαίτερα η εμμονή στη δημοσιονομική «αυστηρότητα» (ο όρος λιτότητα δεν αποδίδει το ίδιο καλά την πραγματικότητα) απλά επιταχύνει τη διαδικασία διάσπασης της Ευρωζώνης, καθώς ταυτόχρονα δολοφονεί τις ελπίδες για σταθεροποίηση χωρίς να καταφέρνει να θέτει υπό έλεγχο χρέη, ζημίες και ελλείμματα. Συνεπώς, αν η Ευρώπη συνεχίσει σε αυτό το μοτίβο, και παρά τη σχετική ηρεμία των χρηματαγορών που επέτυχε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πέρσι το καλοκαίρι, η Ευρωζώνη είναι καταδικασμένη να διασπαστεί. Από γεωγραφικής σκοπιάς, το «ρήγμα» θα διανύει τον Ρήνο και τις Άλπεις, χωρίζοντας τη Γηραιά Ήπειρο σε μια γερμανίζουσα βορειοανατολική Ευρώπη (Γερμανία, Ολλανδία, Αυστρία, Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία και Φινλανδία) και στο λατινοκεντρικό υπόλοιπο. Μια τέτοια εξέλιξη για φέρει την ύφεση στη ζώνη του νέου μάρκου, τον στασιμοπληθωρισμό στην υπόλοιπη Ευρώπη, και την επιδείνωση της παγκόσμιας κρίσης στον υπόλοιπο πλανήτη.
Η πολιτική της λιτότητας και των μνημονίων που έχει ακολουθήσει η Ευρωζώνη τα τελευταία δύο χρόνια πιστεύετε ότι έχει πετύχει τους στόχους της;
Το ίδιο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μιλά για αποτυχία της δημοσιονομικής αυστηρότητας. Μόνο ο αμίμητος κ. Όλι Ρεν τολμά να ισχυριστεί ότι αυτή η παραδοχή εκ μέρους του ΔΝΤ «δεν ήταν χρήσιμη καθώς αμφισβήτησε στα μάτια των Ευρωπαίων τη σοφία της ασκούμενης πολιτικής». Ούτε το Πολιτμπιρό, επί Μπρέζνιεφ, δεν θα τηρούσε μια τόσο κυνική στάση απέναντι στη ζοφερή οικονομική πραγματικότητα! Η Μνημονιακή Αυστηρότητα που επεβλήθη στις χώρες της περιφέρειας ήταν δεδομένο ότι θα αποτύγχανε, ακριβώς για τους ίδιους λόγους που απέτυχε την πρώτη φορά που εφαρμόστηκε μετά από μια κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, το 1929, επί Προεδρίας Χέρμπερτ Χούβερ: Όταν το τραπεζικό σύστημα και ο ιδιωτικός τομέας καταρρέουν, με τις ιδιωτικές δαπάνες να καταβαραθρώνονται, η δραστική μείωση των δημόσιων δαπανών συρρικνώνει βάναυσα το άθροισμα ιδιωτικών και δημοσίων δαπανών - ένα άθροισμα που ισούται με το εθνικό εισόδημα. Καθώς το εθνικό εισόδημα συρρικνώνεται ραγδαία, η μείωση των δημόσιων δαπανών «ακυρώνεται» από τη μείωση των φορολογικών εσόδων - με αποτέλεσμα την αποτυχία του Μνημονιακού προγράμματος το οποίο μόνο στόχο είχε τη μείωση των ελλειμμάτων (και όχι απλά των δημόσιων δαπανών). Ως παβλοφικά όντα, η τρόικα τότε αντιδρά ζητώντας κι άλλη αυστηρότητα, κι άλλες περικοπές, κι άλλους φόρους, με αποτέλεσμα να βαθαίνει η Κρίση, να μειώνονται τα εισοδήματα και, εν τέλει, τα χρέη να μην μπορούν να αποπληρωθούν. Αυτό δεν αποτελεί στρατηγική σταθεροποίησης με σκοπό την επιστροφή στην ανάπτυξη. Αποτελεί αυτοκτονική πολιτική που μόνο την ανάπτυξη της φτώχειας και του μισανθρωπισμού μπορεί να προωθήσει.
Υπάρχει εναλλακτική επιλογή σε αυτές τις πολιτικές;
Και βέβαια υπάρχει. Το ζητούμενο δεν είναι να «τα βρούμε» σε ευρωπαϊκό επίπεδο για το ύψος των περικοπών και των φόρων. Το ζητούμενο είναι η ορθολογική χρησιμοποίηση των υπαρχόντων θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ώστε να ενοποιηθεί άμεσα το τραπεζικό σύστημα, να περάσει η διαχείριση του κατά Μάαστριχτ νόμιμου χρέους στην ΕΚΤ και να ενεργοποιηθεί η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων ώστε να εκπονήσει και να εφαρμόσει ένα επενδυτικό New Deal σε ολόκληρη την Ευρώπη. Μια τέτοια θεσμική παρέμβαση στην Κρίση και θα οδηγούσε στην ανάπτυξη και θα επέτρεπε στα κράτη-μέλη να ισοσκελίσουν άμεσα τους προϋπολογισμούς τους.
http://www.protagon.gr/

«Η Αστυνομία προμήθευε τους χρυσαυγίτες με ασυρμάτους και κλομπς»...

 Του Νίκου Μπογιόπουλου

Η απόρρητη έκθεση του τμήματος της ίδιας της Ελληνικής Αστυνομίας , με  ημερομηνία 10-12-199 το οποίο μιλά για στενές διασυνδέσεις των ναζιστών με την ΕΛ.ΑΣ., που δημοσιεύτηκε στα "Νέα" στις 17/04/2004                                                        

    

 Το «παιχνίδι» με το λεγόμενο «αντιρατσιστικό νομοσχέδιο» συνεχίζεται.

Τα κόμματα του «αστικού τόξου»

είτε «σαλιαρίζουν» με τους φασίστες και μάλιστα το διαπράττουν στο όνομα των δημοκρατικών ελευθεριών (!),

είτε πλέκουν το «δημοκρατικό φερετζέ» τους, μιλώντας στο όνομα ενός «αντιφασιστικού τόξου» που, όμως, δεν κρύβουν ότι τη συγκρότησή του την επιδιώκουν πάνω στη βάση του υφιστάμενου κράτους. Του κράτους, δηλαδή, των μονοπωλίων, του οποίου οι οικονομικές και πολιτικές δομές είναι εκείνες που γεννούν και εκτρέφουν το φασισμό...

*

Πίσω, πάντως, από τον μπερντέ της συνεχιζόμενης παράστασης, με τις «εντάσεις», τις «διαφωνίες», τις «συγκρούσεις», υπάρχει κάτι που λειτουργεί αδιατάρακτα. Επί δεκαετίες. Επί δεκαετίες, εκείνο που λειτουργεί αδιατάρακτα είναι ένας ολόκληρος κρατικός μηχανισμός.

Φυσικά, με αυτόν τον κρατικό μηχανισμό ουδόλως άσχετες ή πολύ περισσότερο «αθώες» για τον τρόπο λειτουργίας του είναι όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις και τα κόμματα που τις αποτέλεσαν.

*

Επειδή, λοιπόν, έχουμε ακούσει άπειρες φορές ότι «το κράτος έχει συνέχεια»

(σ.σ.: Μας το είπε και ο Σαμαράς, για να δικαιολογήσει την εφαρμογή των μνημονίων με τα οποία «διαφωνούσε»...)

θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε:

Το 2004 ήρθε στη δημοσιότητα ένα άκρως απόρρητο έγγραφο της Ελληνικής Αστυνομίας με ημερομηνία 10/12/1999. Το άκρως απόρρητο έγγραφο (δημοσιεύτηκε στα «Νέα», στις 17/4/2004), το οποίο αναφερόταν στη «Χρυσή Αυγή», ανάμεσα στα άλλα έλεγε και τα εξής:

«β) Η οργάνωση (σ.σ.: η Χρυσή Αυγή) διατηρεί πολύ καλές σχέσεις και επαφές με εν ενεργεία αξιωματικούς και μόνιμους υπαξ/κούς του στρατού, αλλά και με αποστράτους.

γ) Διατηρεί πολύ καλές σχέσεις και επαφές με εν ενεργεία και αποστράτους αξ/κούς της ΕΛ.ΑΣ., αλλά και με απλούς αστυνομικούς.

δ) Στο παρελθόν, κατά τη διάρκεια των επετείων της 17ης Νοέμβρη, αλλά και άλλων εκδηλώσεων του αριστερίστικου και αναρχικού χώρου, η αστυνομία τούς προμήθευε με ασυρμάτους και κλομπς, για να τους εντοπίζουν και να τους κτυπούν, εμφανιζόμενοι ως «αγανακτισμένοι» πολίτες.

(...)

στ) Τα περισσότερα μέλη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ οπλοφορούν παράνομα, προμηθευόμενα όπλα από βουλευτές (της ΝΔ) παρουσιαζόμενοι ως συνοδοί τους».

*

Οι ερωτήσεις που προκύπτουν από τα παραπάνω είναι πολλές, αλλά θα περιοριστούμε σε μία:

Στα 15 σχεδόν χρόνια που πέρασαν από τότε που συντάχθηκε η παραπάνω αποκαλυπτική έκθεση και στα 10 σχεδόν χρόνια από τότε που για πρώτη φορά είδε το φως της δημοσιότητας,

τα κόμματα που, επί των δικών τους κυβερνήσεων, θύλακες του κρατικού μηχανισμού, σύμφωνα με το άκρως απόρρητο έγγραφο της ΕΛ.ΑΣ., διατηρούσαν τόσο στενές σχέσεις με τη ναζιστική Χρυσή Αυγή, μπορούν να μας πουν τι έχουν κάνει για το θέμα;

Για παράδειγμα:

Εντοπίστηκε το δίκτυο ή τα πρόσωπα της Αστυνομίας με τα οποία «διατηρεί πολύ καλές σχέσεις» η ναζιστική συμμορία; Διαπιστώθηκε από πόσο ψηλά δίνονταν οι εντολές, όταν «η αστυνομία τους προμήθευε με ασυρμάτους και κλομπς»; Διερευνήθηκε η παράνομη οπλοφορία των χρυσαυγιτών και η κατηγορία ότι η προμήθεια όπλων γινόταν από βουλευτές;

Θα περιμένουμε (σ.σ.: ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι) απάντηση...

Πηγή : ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
 

Νομπελίστας οικονομίας Πισσαρίδης: ''Έπρεπε να διαγραφεί μεγαλύτερο ελληνικό χρέος''

Για την Ελλάδα η διαγραφή χρέους θα έπρεπε να είχε γίνει σε μεγαλύτερο εύρος και να συνδυαστεί με αυστηρότερες ρυθμίσεις και κατάλληλη προσαρμογή των θεσμών ώστε να μην επαναληφθεί κάτι παρόμοιο και αυτό θα ήταν καλύτερο για την Ευρώπη, τονίζει ο Κύπριος οικονομολόγος και κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Οικονομίας 2010, Χριστόφορος Πισσαρίδης, σε συνέντευξή του στο Αυστριακό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΡΑ).

Προσθέτει δε πως αντί αυτού δόθηκαν χρήματα στις τράπεζες για να διατηρήσουν τη ρευστότητά τους, που συνοδεύτηκαν από συγκεκριμένους φόρους ή προγράμματα λιτότητας, τα οποία κατόπιν οδήγησαν σε υψηλότερη ανεργία. Αυτά τα προγράμματα λιτότητας που επιβλήθηκαν σε χώρες που αντιμετωπίζουν κρίση, ευθύνονται, όπως σημειώνει, για τα εξαιρετικά υψηλά ποσοστά ανεργίας, ιδιαίτερα στους νέους. Φυσικά και θα πρέπει να μειωθούν τα χρέη και να γίνουν διαρθρωτικές αλλαγές, όμως όλα αυτά γίνονται αυτή τη στιγμή πολύ βεβιασμένα, αναφέρει χαρακτηριστικά. AΠΕ - ΜΠΕ

Όπως παρατηρεί, η Ελλάδα και η Ισπανία έχουν ήδη πολύ υψηλά ποσοστά ανεργίας και αυτή η κατάσταση θα παραμείνει και τα επόμενα χρόνια και την ίδια στιγμή διαπιστώνεται μια μετανάστευση ανθρώπων από αυτές τις χώρες.

Ο κ. Πισσαρίδης θεωρεί ότι αν οι επί μέρους χώρες μπορούσαν να ρυθμίσουν οι ίδιες τις συναλλαγματικές τους ισοτιμίες, αυτό θα βοηθούσε στη λύση των προβλημάτων, ωστόσο αυτό δεν μπορεί να γίνει, τη στιγμή που υπάρχει κοινό νόμισμα, ενώ θα ήταν πολύ χειρότερο αν κάποια χώρα αποχωρούσε από το ευρώ, καθώς θα έχανε απότομα την πιστοληπτική της ικανότητα και κανείς πλέον δεν θα της χορηγούσε δάνειο και μέσα σε ελάχιστο χρόνο η χώρα μαζί με τις τράπεζές της θα χρεοκοπούσε.

Αναφερόμενος στο τέλος που επιβλήθηκε σε καταθέσεις στην Κύπρο και απαντώντας στο σχόλιο του δημοσιογράφου ότι οι καταθέτες είχαν κερδίσει στο παρελθόν σημαντικά ποσά από τους υψηλούς τόκους, επομένως τώρα θα μπορούσαν να συμμετάσχουν στη διάσωση των τραπεζών, ο Κύπριος οικονομολόγος και σύμβουλος του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας επισημαίνει ότι οι καταθέτες αυτήν τη στιγμή πληρώνουν πολύ περισσότερα από όσα είχαν κερδίσει.

Ο ίδιος πάντοτε τασσόταν υπέρ των χαμηλότερων τόκων, όμως τώρα οι καταθέτες χάνουν σχεδόν όλα τα κεφάλαιά τους, όχι μόνο τα έσοδα από τους τόκους και αυτό, όπως τονίζει, «ήταν τελείως αυθαίρετο», συμπληρώνοντας πως υπάρχουν άνθρωποι που τον Ιανουάριο είχαν στην Κύπρο καταθέσεις ενός εκατομμυρίου και τον Μάρτιο έχασαν 900.000 ευρώ.

Κατά την άποψή του, είναι σαφές ότι η Κύπρος χρειάζεται ένα νέο επιχειρηματικό μοντέλο, το οποίο, όμως, δεν πρέπει να διαφέρει σημαντικά από το παλιό. Η Κύπρος μπορεί να προσφέρει υπηρεσίες στις επιχειρήσεις και όχι μόνο στον χρηματοπιστωτικό τομέα, διαθέτοντας ευνοϊκό φορολογικό σύστημα και υπάρχουν ακόμη αρκετά κίνητρα για τη δραστηριοποίηση των πολυεθνικών στη χώρα, με τη διαφορά ότι δεν θα έχουν πλέον μεγάλες καταθέσεις στη χώρα, λόγω του ότι τα επιτόκια δεν θα είναι το ίδιο ελκυστικά.

Ο ίδιος θεωρεί πως θα ήταν πολύ καλή εξέλιξη, αν μέσα σε τρία χρόνια θα μπορούσε να λειτουργήσει ένα νέο επιχειρηματικό μοντέλο για την Κύπρο.

Σε σχέση με τη διαχείριση της κυπριακής κρίσης και για το μέλλον της διαχείρισης κρίσεων, ο Κύπριος Νομπελίστας οικονομολόγος τονίζει ότι θα πρέπει να δίνεται μεγαλύτερη σημασία στις απόψεις των εμπλεκόμενων χωρών, επισημαίνοντας πως «η Γερμανία και η ΕΕ δεν έδωσαν την παραμικρή σημασία στις απόψεις της Κύπρου. Η διάσωση των τραπεζών δεν μπορεί πλέον να γίνεται έτσι αυθαίρετα. Εάν επιβάλλεται, τότε είναι επιτρεπτό να συμβάλουν και οι καταθέτες. Όχι, όμως, να τίθεται ένα οποιοδήποτε όριο και να κατάσχεται οτιδήποτε το ξεπερνά. Αυτό δεν είναι μόνο οικονομικά αμφιλεγόμενο, αλλά και κοινωνικά».

Ως προς τις χώρες των Βαλκανίων, ο ίδιος θεωρεί, όπως λέει, ότι θα πρέπει να ενταχθούν στην ΕΕ, αλλά όχι στην Ευρωζώνη καθώς η ένταξη στην Ευρωζώνη έχει νόημα μόνο εφόσον υπάρξει μια πραγματική τραπεζική και δημοσιονομική ένωση, κάτι που για τα επόμενα τουλάχιστον πέντε χρόνια ο ίδιος είναι απαισιόδοξος πως δεν θα συμβεί.

http://www.eirinika.gr/

Πηγή:www.capital.gr

ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ: Πάνω απ’όλα η ενότητα !

Μητρόπουλος Αλέξης

 Η Αριστερά οφείλει σήμερα να απαντήσει στα εξής βασικά πολιτικά ζητήματα.
Το πρώτο είναι γιατί χάθηκε η ιδεολογική μάχη του Μνημονίου. Γιατί δηλαδή οι -εκτεθειμένες πολλαπλώς στα μάτια της κοινωνίας- πολιτικές δυνάμεις και η μνημονιακή δημοσιολογία κατόρθωσαν να «περάσουν» την προκατασκευασμένη αιτιολογία τους για την κρίση, που αποδίδει την πρώτιστη ευθύνη στους πολίτες. Η Αριστερά δεν ανέλυσε εγκαίρως τα αίτια της χρεωκοπίας και της κοινωνικής επιδείνωσης, που -αναπόδραστα και από ετών- είχαν δρομολογηθεί εξαιτίας των συγκεκριμένων νεοφιλελεύθερων και μονεταριστικών πολιτικών της Ε.Ε. Η αδυναμία της αυτή πίστωσε πολιτικό χρόνο στους υπαίτιους, με αποτέλεσμα οι θύτες (ιδίως η Ε.Ε.) να εμφανιστούν ως... «σωτήρες».
Το δεύτερο μεγάλο ζήτημα είναι γιατί δεν κατόρθωσε να οργανώσει ένα πλατύ, ενωτικό Λαϊκό Κίνημα, που με την καθημερινή του παρουσία στους χώρους δουλειάς και στην Κοινωνία θα απέτρεπε την επιβολή των Μνημονίων, την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας στην Τριαρχία των δανειστών.
Τέλος, πρέπει να δώσει και μια πειστική απάντηση στο οργανωτικό -και συνάμα «βαθύ» πολιτικό- ζήτημα γιατί δεν πέτυχε την ενότητά της, την ώρα που οι μνημονιακές και παραμνημονιακές δυνάμεις, δεν δίστασαν να συνεργαστούν.
Ενώ δηλαδή το Μνημόνιο, ως έκφραση της πλέον συστημικής, επιθετικής και γενικευμένης καπιταλιστικής συσσώρευσης, δημιουργεί νέα ρήγματα στην κοινωνική βάση του συστήματος εξουσίας, αλλά και διανοίγει ευδιάκριτες ενοποιητικές γραμμές που ευνοούν την ενωτική εναλλακτική δράση, εν τούτοις η Αριστερά, όχι απλώς δεν συσπειρώνεται, αλλά εξακολουθεί να κατακερματίζεται στη βάση διαφόρων δευτερευόντων ή τεχνικών ζητημάτων. Πολύ περισσότερο όταν είναι εμφανές (και το διακηρύσσουν όλοι οι σπουδαίοι διανοούμενοι της Ευρώπης) ότι αυτό το πρόγραμμα, που επιβλήθηκε στη χώρα, παραμερίζει τους θεσμούς της αστικής δημοκρατίας και -παρά τους ευφημισμούς των ευρωπαϊκών κειμένων και της νεοφιλελεύθερης Τεχνοδομής- εγκαθιδρύει ζώνες κυρίαρχων κρατών και περιφέρειας (κρατών - «rogue»).
Γιατί η πιθανότητα να βρεθούμε μπροστά στον κίνδυνο διακοπής της ρευστότητας από την ΕΚΤ (μια ακραία και αυτοκτονική για την ΟΝΕ εκδήλωση δημοσιονομικής «ευγονικής» και τιμωρίας), ως απάντηση σε μια νέα, πατριωτική και δυναμική διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους δανειστές, είναι ένα ζήτημα αντιμετωπίσιμο από μια Διεύθυνση της Τράπεζας της Ελλάδας και του υπουργείου Οικονομικών, σύμφωνα με τα σχέδια που καταρτίζουν (για παν ενδεχόμενο) όλες οι χώρες του κόσμου.
Το αν δηλαδή θα χρειαστεί ικανή ποσότητα συναλλάγματος για την αγορά κεφαλαιουχικών αγαθών προς έναρξη της αναπτυξιακής διαδικασίας και την προμήθεια όλων των χρειωδών για τη διεξαγωγή της καθημερινής ζωής..., το αν θα απαιτηθούν προσωρινές χρεωστικές κάρτες ή ειδικά τραπεζογραμμάτια για να διευκολύνουν, κατά τις δύσκολες ημέρες, τις συναλλαγές των επιχειρήσεων και των πολιτών..., είναι τεχνικά ζητήματα που δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τη δημιουργία νέων κομμάτων στην κοινωνική συνείδηση. Η ανάγκη δημιουργίας νέων κομμάτων δεν προκύπτει από κάποιο ζήτημα συγκυρίας, όσο σπουδαίο και αν είναι (όπως π.χ. το νόμισμα και η ισοτιμία του), αλλά είναι αποτέλεσμα επίμονων, διαρκών και εμφανών αλλαγών στη διάρθρωση των συντελεστών της παραγωγής και των κοινωνικο-οικονομικών σχέσεων που εδράζονται σ' αυτές(...)
Η σκέψη άλλωστε για μονομερή έξοδο από την ΟΝΕ και την Ε.Ε. τώρα, είναι έωλη και κατά πολλούς (και τον Τσόμσκι) το ενδεχόμενο εγχείρημα «απρόσεκτο». Παραγνωρίζει τις διεθνείς δεσμεύσεις του μνημονιακού πλαισίου που μπορούν να επιβληθούν με διάφορους τρόπους από τη διεθνή κοινότητα, καθώς και το υπερεθνικό, παραμνημονιακό πλαίσιο των δημοσιονομικών, νομισματικών και τραπεζικών καταναγκασμών και εξαρτήσεων.
Η πρόταση για την επαναθεμελίωση-επανασχεδιασμό της Ε.Ε., της ΟΝΕ και του ευρώ, με την ταυτόχρονη διάσωση των χωρών με υπερβολικό χρέος, την παραχώρηση πακέτου ανάπτυξης με νέα κριτήρια και με εύλογη μεταβατική περίοδο, είναι αυτή που μπορεί να εκφραστεί σήμερα μαζικά από τις χώρες του Νότου και την Εργατική Τάξη της Κεντρικής Ευρώπης, ώστε να βάλει πάλι σε κίνηση την αναπτυξιακή διαδικασία, να προωθήσει «από τα κάτω» τη νέα δημοκρατική θεσμική συγκρότηση όλων των ευρωπαϊκών οργάνων και να μεταφέρει πλεονάσματα στις χώρες του Νότου που τα δικαιούνται.
Αυτή την πρόταση πρέπει να επεξεργαστεί περαιτέρω ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Ταυτόχρονα όμως πρέπει να είναι έτοιμος για όλα τα ενδεχόμενα. Ο λαός φαίνεται ότι σιγά-σιγά φεύγει από τον αστερισμό του φόβου. Αναμένει την εναλλακτική πρόταση που θα εκφράζεται με ενιαίο λόγο και μία φωνή, από στελέχη που έχουν πλέον συν-αντίληψη για το εύρος των εννοιών που μεταχειρίζονται στον δημόσιο διάλογο.
Άρα δεν είναι ο φόβος αυτός που μας αποστερεί προς το παρόν την επικράτηση, αλλά η μη επίτευξη -σε ικανοποιητικό βαθμό- του ενιαίου λόγου. Κανένας, σε καμιά χώρα και σε καμιά περίοδο της Ιστορίας δεν πήρε κυβέρνηση (πάντα με δημοκρατικές διαδικασίες), έχοντας κυβερνητική πρόταση πολυφωνίας, όπου το κάθε κεντρικό στέλεχος διατυπώνει τη δική του εκδοχή για τα επείγοντα ή μεσομακροπρόθεσμα μέτρα. Ο λαός δεν ψήφισε, όπως ορισμένοι ισχυρίζονται, φορμαλιστικά, δηλαδή σχήμα ποικίλων και αυτόνομων δημοκρατικών εκπροσωπήσεων, συλλογικοτήτων και ελευθεριακής έκφρασης στον δημόσιο χώρο... Ψήφισε πρόγραμμα σωτηρίας, οικονομικής και κοινωνικής απελευθέρωσης και πείστηκε από αξιόπιστα πρόσωπα που του δίνουν προοπτική κυβέρνησης, που θα εφαρμόσει την άμεση, σταθερή, συνεκτική και εναλλακτική λύση.
Η μόνη, ως εκ τούτου, απάντηση-λύση, αν θέλουμε να σταματήσουμε την πορεία αποικιοποίησης της χώρας, είναι η σοβαρότητα, η σταθερότητα και η ρωμαλέα αισθητική του ενιαίου λόγου.
* Ο Αλέξης Μητρόπουλος είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ
http://www.avgi.gr/