Σπέρνουν ανέμους και θερίζουν θύελλες: Μας "άρπαξαν" 12 δις το 2012 και τα έσοδα του κράτους κατέρρευσαν 47%

Κατάρρευση εσόδων δείχνουν τα στοιχεία από την εκκαθάριση των φορολογικών δηλώσεων των 
φορολογουμένων. Είναι έως και 47% χαμηλότερα σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος, απόρροια της φοροεπιδρομής και της απάνθρωπης λιτότητας που επιβάλλουν κυβέρνηση και δανειστές.

Από την ανάλυση των αποτελεσμάτων της εκκαθάρισης των φορολογικών δηλώσεων προκύπτει πώς τα δηλωθέντα εισοδήματα των φορολογουμένων μειώθηκαν κατά 12 δις ευρώ ή σε ποσοστό 12,3% σε σχέση με πέρυσι.

Διέλυσαν τα νοικοκυριά και τσάκισαν τα εισοδήματα τους. Τα εισοδήματα που δηλώθηκαν έφτασαν τα 82,7 δις ευρώ, όταν πέρυσι ήταν 94,3 δις ευρώ. Ταυτόχρονα όμως γκρέμισαν και τη φοροδοτική τους ικανότητα. Πέρυσι είχαν βεβαιωθεί φόροι ύψους 6,8 δις ευρώ, ενώ φέτος μετά βίας φθάνουν τα 3,6 δις ευρώ. Μείωση της τάξεως του 47%.

Έσπειραν ανέμους, με ψαλίδισμα φοροαπαλλαγών, νέους φόρους, περικοπών μισθών και συντάξεων και θερίζουν θύελλες με τα έσοδα του κράτους να βρίσκονται σε «ελεύθερη πτώση».

Από τα 5.568.605 φορολογούμενους ένα μεγάλο ποσοστό είναι άνεργοι που επιβιώνουν με το επίδομα ανεργίας. Φρόντισε γι’ αυτό η κυβέρνηση που με την πολιτική την οποία εφαρμόζει κατέστρεψε τον ιδιωτικό τομέα και έβαλε «χέρι» και στο δημόσιο τομέα.

Οι επιχειρήσεις κλείνουν η μία πίσω από την άλλη μη μπορώντας να αντέξουν την φορολογία, αλλά το κυριότερο, γιατί δεν μπορούν να πουλήσουν. Απλά δεν υπάρχει κανείς να αγοράσει.

Η άλλη μεγάλη κατηγορία των φορολογουμένων είναι η συνταξιούχοι, που η κυβέρνηση τους έχει… κόψει τα γόνατα με συνεχείς μειώσεις. Ε, έχει μείνει και ένα ποσοστό ακόμη που σε λίγο θα στερέψει εντελώς από τη συνέχιση της πολιτικής λιτότητας.

Όλα αυτά η κυβέρνηση πάντως τα βλέπει θετικά και εκτιμά πώς έρχεται η ανάπτυξη τους προσεχείς μήνες. Μόνο η κυβέρνηση όμως, γιατί η τρόικα ανακαλύπτει συνεχώς «μαύρες τρύπες» και χρηματοδοτικά κενά που συνεπάγονται νέα μέτρα από το 2014.

Αν ληφθεί δε υπόψη πώς οι Ευρωπαίοι επιμένουν να απορρίπτουν ένα «κούρεμα» του χρέους και ο Άσμουσεν ξέκοψε και τη μετακύλιση των ελληνικών ομολόγων, αντιλαμβάνεται κανείς τι είδους… ανάπτυξη έχουμε να περιμένουμε από το επόμενο έτος.

Η κυβέρνηση μας οδηγεί στην καταστροφή μετά από τέσσερα χρόνια μνημονίου, όταν Ισλανδία και Ιρλανδία βγαίνουν από την κρίση στα τρία χρόνια και αποτινάσουν το μνημόνιο. Γιατί; Γιατί δεν παραδόθηκαν στο ζυγό των δανειστών όπως έκανε η Ελλάδα.


Πηγή: http://www.zoomblog.org/

Ο Τσίπρας "στον ενικό": Μνημόνιο και ΣΥΡΙΖΑ δεν συμβιβάζονται (Βίντεο)

"Δεν μπορεί να συμβιβαστεί η ιδέα του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση με την συνέχιση του μνημονίου" τόνισε ο Αλέξης Τσίπρας στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου "στον ενικό".

O κ. Τσίπρας τόνισε ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ συμβιβάζονταν, αυτό θα σήμαινε την πλήρη απαξίωση της πολιτικής και θα αποτελούσε μεγάλο πλήγμα στην αξιοπιστία του κόμματος.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σημείωσε ότι "από την πρώτη στιγμή έχουμε πεί ότι το μνημόνιο είναι καταστροφικό και έχουμε δικαιωθεί σε αυτό". "Δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε το λάθος και θα ακυρώσουμε το μνημόνιο. Τη δανειακή σύμβαση όμως θα την επαναδιαπραγματευτούμε", είπε. 

"Εμείς δεν έχουμε τις δεσμεύσεις που έχουν τα κόμματα που κυβέρνησαν τον τόπο. Οι ίδιοι άνθρωποι που μας οδήγησαν στα βράχια σήμερα εμφανίζονται ως σωτήρες. Είναι μια υπερβολή που ζούμε τα τελευταία τρία χρόνια. Όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν από την μεταπολίτευση και μετά και κυρίως τα τελευταία χρόνια βαρύνονται για τη διαχείριση μια σειράς υποθέσεων που οδήγησαν σε καταστροφικά αποτελέσματα και για τη διαχείριση σκανδάλων" επεσήμανε ο κ. Τσίπρας.

"Προφανώς δεν μπορώ να μιλήσω με ντοκουμέντα αλλά έχω την αίσθηση όταν έχει κανείς απέναντί του κάποιον που διατέλεσε υπουργός σε κυβερνήσεις που είχαν αυτή τη συμπεριφορά, είναι πολύ πιο εύκολο να τον φοβερίσει" πρόσθεσε.

"Δεν πιστεύω ότι είμαστε πιο ικανοί διαπραγματευτές αλλά είμαστε πιο ριζοσπαστικοί και πιο ρηξικέλευθοι. Αυτοί ήταν έτοιμοι να συμβιβαστούν" υπογράμμισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, σημειώνοντας ότι χρειάζονται γενναίες αποφάσεις. 

"Όσα έλεγαν ότι θα συμβούν με τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, τελικά έγιναν με τον ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση και το μνημόνιο", πρόσθεσε.

Ο κ. Τσίπρας χαρακτήρισε το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ "σχέδιο συγκρουσιακής διαπράγματευσης". "Η άλλη εναλλακτική είναι η χώρα να παραμείνει για πάρα πολλά χρόνια δέσμια, χωρίς εθμική κυριαρχία" ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ο κ. Τσίπρας τόνισε ότι το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό, λέγοντας: "Χρειάζεται μια μεγάλη πολιτική αλλαγή από κάπου να ξεκινήσει στην Ευρώπη και πιστεύω ότι μπορεί να ξεκινήσει από την Ελλάδα και από μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ".

πηγή:enikos.gr

 

Ξεπερνούν τις 365.000 ευρώ οι οφειλές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στο ΙΚΑ

 Οφειλές που ξεπερνούν τις 365.000 ευρώ έχουν προς το ΙΚΑ η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, όπως προκύπτει από έγγραφο που απέστειλε στη Βουλή ο υπουργός Γιάννης Βρούτσης, τον περασμένο Ιούλιο, αλλά αναρτήθηκε την περασμένη Παρασκευή στο διαδικτυακό τόπο της Βουλής.

Το έγγραφο κατατέθηκε έπειτα από ερώτηση που κατέθεσαν προς τον υπουργό Εργασίας οι βουλευτές των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Γαβριήλ Αβραμίδης και Γιάννης Δημαράς, ζητώντας ενημέρωση για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές των κομμάτων στο ΙΚΑ. Συγκεκριμένα, ζήτησαν να πληροφορηθούν για το κατά πόσο έχουν ανασταλεί πληρωμές οφειλών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ προς το ΙΚΑ, συνδέοντας μάλιστα το γεγονός ότι ο τέως γενικός διευθυντής του ΠΑΣΟΚ ήταν και είναι παράλληλα και διοικητής του ΙΚΑ.
Από το έγγραφο που απέστειλε στη Βουλή ο υπουργός Γιάννης Βρούτσης, προκύπτει ότι από το Τοπικό Υποκατάστημα του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ στην πλατεία Συντάγματος, το οποίο καλύπτει ασφαλιστικά τις έδρες των δύο μεγάλων κομμάτων, διενεργήθηκε τακτικός έλεγχος σε Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ και έως 28 Ιουνίου 2013.
• Το ΠΑΣΟΚ όφειλε κύριες εισφορές μαζί με πρόσθετα τέλη ποσό 109.415,40 ευρώ για τη μισθολογική περίοδο απασχόλησης από 1η Φεβρουαρίου 2013 έως 30 Απριλίου 2013.
• Για την ίδια περίοδο το ποσό που όφειλε η ΝΔ έφτανε τις 256.061,49 ευρώ.

Με το έγγραφο γίνεται, επίσης, γνωστό ότι για το μεν ΠΑΣΟΚ οι προηγούμενες καθυστερούμενες ασφαλιστικές εισφορές μηνών Δεκεμβρίου 2012, Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου 2013, καθώς και το Δώρο Χριστουγέννων 2012, εξοφλήθηκαν ολοσχερώς με γραμμάτιο είσπραξης ποσού 310.774,55 ευρώ την 17.5.2013. 
Αντίστοιχα για τη ΝΔ, οι προηγούμενες καθυστερούμενες ασφαλιστικές εισφορές μηνών Δεκεμβρίου 2012, Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου 2013, καθώς και το Δώρο Χριστουγέννων 2012, εξοφλήθηκαν με γραμμάτιο είσπραξης ποσού 506.246,82 ευρώ την 14.5.2013.
Στο έγγραφό του ο κ. Βρούτσης αναφέρει ότι «οι υπεύθυνοι διαχειριστές των δύο κομμάτων μπορούν να προβούν στην εκ νέου ρύθμιση ή εξόφληση των νέων προκυπτουσών οφειλών, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο 4152/2013 Πάγια Ρύθμιση των οφειλόμενων εισφορών στους φορείς κοινωνικής ασφάλισης και λοιπές διατάξεις».
Οι δύο βουλευτές στην ερώτηση και αίτηση κατάθεσης εγγράφων είχαν επικαλεστεί παλαιότερη ομιλία (σ.σ. 10.4.2012) του τότε υπουργού Εσωτερικών Τάσου Γιαννίτση στη Βουλή, για το θέμα της κρατικής χρηματοδότησης των κομμάτων αλλά και τις οφειλές τους προς το ΙΚΑ. Ο κ. Γιαννίτσης είχε επισημάνει ότι «εκτός από τις εκλογές, υπάρχει απλήρωτος κόσμος για μήνες, υπάρχουν απλήρωτα ενοίκια και σημαντικές οφειλές στο ΙΚΑ» καλώντας τα κόμματα να χρησιμοποιήσουν τα χρήματα για να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, «ιδίως αυτές προς το ΙΚΑ, οι ασφαλισμένοι του οποίου δεινοπαθούν». 

Τι απαντά η Νεα Δημοκρατία

Από το Γραφείο Τύπου της Νέας Δημοκρατίας, σχετικά με τα δημοσιεύματα για οφειλές του κόμματος προς το ΙΚΑ, εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:

«Η Νέα Δημοκρατία έχει ήδη προχωρήσει σε ρύθμιση των οφειλών της προς το ΙΚΑ, όπως προβλέπεται από τη σχετική νομοθεσία. 
Θα προχωρήσει δε, στην εξ ολοκλήρου αποπληρωμή των οφειλών της προς το Ίδρυμα με την καταβολή της δεύτερης δόσης της κρατικής χρηματοδότησης για το 2013».

 http://www.eklogika.gr/

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος

Της Ρένας Δούρου 

Η μαραθώνια τηλεοπτική συνέντευξη του υπουργού Οικονομικών, κ. Γιάννη Στουρνάρα αποτελεί πράγματι «χρυσή ευκαιρία» ανάλυσης για δημοσιογράφους και αναλυτές. Το ύφος του, οι ατάκες του για τους ανέργους, τους νεόφτωχους που ψάχνουν στα σκουπίδια για τροφή, για τις χιλιάδες αυτοκτονίες, για το κλίμα των… διώξεων κατά των τραπεζιτών, κ.α., συνιστούν αυτό που θα λέγαμε «βούτυρο στο ψωμί» των πάσης φύσεως σχολιαστών στο Διαδίκτυο και τα ΜΜΕ. Ωστόσο, όσοι δεν ανήκουν σε αυτή την επαγγελματική κατηγορία, αισθανθήκαν τεράστια ανησυχία, βλέποντας τον υπεύθυνο της οικονομικής πολιτικής της χώρας, όχι μόνο να επιμένει σε μια ρότα που έχει οδηγήσει το καράβι σε ξέρα, αλλά να περιγράφει σχεδόν μια… ιδιωτική πραγματικότητα – εκείνη των δικών του αριθμών, όπου ευημερούν το… πρωτογενές πλεόνασμα, μια αναιμική ανάπτυξη, μια βελτίωση της κατάστασης που ουδείς, πλην του ιδίου, διαβλέπει. Παράλληλα εξέφραζε την κατανόησή του για τα προβλήματα, ωστόσο επανέλαβε αρκετές φορές ότι «πείτε μου άλλο δρόμο», «δεν υπάρχει άλλος δρόμος».

Αυτή η λογική του δήθεν μονόδρομου, είναι, κατά τη γνώμη μου το πιο επικίνδυνο χαρακτηριστικό της προσέγγισης του κ. Στουρνάρα, που δεν συνιστά ατομική ιδιότητα αλλά περιγράφει μια ευρύτερη προσέγγιση και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Στόχος αυτής της στάσης είναι να κατακτηθεί το μυαλό των πολιτών. Να αποδεχθούν ότι ό,τι κι αν γίνει, ό,τι κι αν υποστούν, όσο κι αν περικοπούν τα εισοδήματά τους, όσο μεγάλες κι αν είναι οι απώλειες των κοινωνικών Τελεία και παύλα.

Αυτό έλεγε τη Δευτέρα το βράδυ, 7 Οκτωβρίου, ο κ. Στουρνάρας, τη υψηλή προστασία του κ. Σαμαρά. Και τούτο γιατί έπρεπε πάση θυσία να ενσταλάξει στο μυαλό των πολιτών ότι έξοδος από την κρίση, πλην της λιτότητας, της ανεργίας, των περικοπών, δεν υπάρχει. Σαν τον κατατεθέντα προϋπολογισμό: σκληρός αλλά απαραίτητος. Όλα τα άλλα δεν είναι απλώς αχαρτογράφητα αλλά άκρως επικίνδυνα ύδατα.

Την ίδια στιγμή, αυτή η προσέγγιση επιτελεί και έναν δεύτερο στόχο, πέραν της ενστάλαξης της μοναδικής αλήθειας στο μυαλό των πολιτών. Επιχειρεί να υπονομεύσει εκ των προτέρων την όποια διαφορετική προσέγγιση, καθιστώντας αναξιόπιστη τόσο την ίδια όσο και τον φορέα της. Μία είναι οδός. Και όποιος πρεσβεύει κάτι διαφορετικό, βαρύνεται με το βάρος της απόδειξής του. Σαν να μην αποτελούσε επαρκή μαρτυρία για την ανάγκη ρότας η εξαθλίωση της κοινωνίας και η διάλυση της παραγωγικής βάσης της χώρας.

Με τη στάση του, δηλαδή, ο κ. Στουρνάρας, πέραν των άλλων, αντιστρέφει και το βάρος της απόδειξης: ας αποδείξουν οι «απέναντι» την εναλλακτική που προτείνουν στην υπαρκτή καταστροφή που εφαρμόζουμε. Άρα; Ό,τι προτείνει η Αριστερά αποτελεί ανεφάρμοστη ουτοπία.

Σοφιστεία; Αναμφισβήτητα.

Επιτυχημένη; Είναι δύσκολο να πειστούν για το ορθόν της προσέγγισης το 1.5 εκατομμύριο ανέργων, οι χιλιάδες νεόφτωχοι, νεοάστεγοι, οι εκατοντάδες χιλιάδες νέοι που αναγκάζονται να μεταναστεύσουν, οι συνταξιούχοι, οι ιδιοκτήτες μικρομεσαίων επιχειρήσεων, όσοι είδαν τις ζωές τους να γκρεμίζονται από την εφαρμογή των μνημονιακών νόμων. Οι «παράπλευρες απώλειες» δηλαδή του «μονόδρομου». Η συντριπτική πλειοψηφία που διαψεύδει τη σοφιστεία της… ενστάλαξης.

Δημοσιεύθηκε στο Matrix24.gr,10 Οκτωβρίου 2013

http://ecoleft.gr/

"Το πετρέλαιο θέρμανσης θα είναι η αρχή του τέλους για τον Στουρνάρα"

Σφοδρή επίθεση στον Γιάννη Στουρνάρα εξαπέλυσε ο Νικήτας Κακλαμάνης μιλώντας στον ΑΝΤ-1.

Αυτή τη φορά αφορμή για τα βέλη που εξαπέλυσε ο πρώην δήμαρχος Αθηναίων και βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας αποτέλεσε ο τρόπος χειρισμού του θέματος του πετρελαίου θέρμανσης.

«Απευθυνόμενος στο Στουρνάρα, μέσα στη Βουλή του είχα πει:  ματαιοπονείτε αν νομίζετε ότι θα σας ανατρέψουμε, θα σας αλλάξουμε», τόνισε χαρακτηριστικά, ενώ αναφερόμενος στο θέμα που δημιουργήθηκε για το αν ο κ. Σταικούρας έστειλε ή όχι επιστολή προς τους δανειστές με αίτημα τη μείωση του φόρου στα καύσιμα και αν αυτή η επιστολή είχε την έγκριση του Στουρνάρα, ο κ. Κακλαμάνης σημείωσε: «Να ξέρετε πως αν είναι αλήθεια ότι ο Σταικούρας έστειλε επιστολή προς τους δανειστές για μείωση του φόρου, τότε αυτό θα είναι η αρχή του τέλους για τον Στουρνάρα».

Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας δήλωσε ότι περιμένει να δει πώς ακριβώς θα τοποθετηθεί σε αυτό το θέμα ο Αντώνης Σαμαράς.
ps : Λεονταρισμοί και ψευτοτσαμπουκάδες δεν υπάρχουν, για δημιουργία εντυπώσεων και για να καταδείξουν τον "ΚΑΚΟ"  Στουρνάρα..Μία είναι η έντιμη οδός :  όποιος διαφωνεί ΠΑΡΑΙΤΕΙΤΑΙ..

Είμαι κεντροαριστερός

Είμαι κεντροαριστερός: δεν συνδικαλίζομαι, δεν απεργώ, δεν διαδηλώνω, δεν διαμαρτύρομαι. Περιμένω τα πράγματα να αλλάξουν από μόνα τους.

Είμαι κεντροαριστερός: αποστρέφομαι τον Μαρξ, την κομμουνιστική φρασεολογία και τα σύμβολά της. Οι όροι πάλη των τάξεων, πλουτοκρατία και ιμπεριαλισμός μου προκαλούν αηδία. Απο τον όρο κεντροαριστερά αποστρέφομαι το δεύτερο συνθετικό, την αριστερά. Είμαι κεντρώος αλλά βάζω και την αριστερά από δίπλα γιατί είναι trendy και προσπαθώ να αποσπάσω καμία ψήφο από τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Είμαι κεντροαριστερός: καταδικάζω τη βία από όπου κι αν προέρχεται, εξισώνω τη ρίψη πλαστικής κορίνας σε πάνοπλο μπάτσο που ψεκάζει χημικά με τα ρατσιστικά πογκρόμ και τα μαχαιρώματα των ναζήδων. Θέλω την ησυχία μου. Η ασφάλεια είναι το ύψιστο αγαθό της ζωούλας μου.

Είμαι κεντροαριστερός: δεν πιστεύω στην κοινωνική δικαιοσύνη και δεν μάχομαι γι΄αυτή. Δέχομαι τις ταξικές ανισότητες ως status quo. Δε θα αλλάξω εγώ τον κόσμο. Αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ.

Είμαι κεντροαριστερός: είμαι φουλ πατριώτης αλλά εκχωρώ την εθνική κυριαρχία της χώρας για πλάκα.

Είμαι κεντροαριστερός: Δεν έχω κρίση. Δέχομαι τη λογική του μονοδρόμου των μνημονίων, είμαι ευκολόπιστος, καταπίνω αμάσητη την κρατική προπαγάνδα, δεν αμφισβητώ τα ΜΜΕ, δεν πιστεύω στο δόγμα του σοκ, σιχαίνομαι τη συνομωσιολογία.

Είμαι κεντροαριστερός: Είμαι ο φιλήσυχος πολίτης που περιγράφει ο Μάρτιν Νίμελερ στο «πρώτα ήρθαν», είμαι το ανθρωπάκι που περιγράφει ο Βόλφ Μπίρμαν στο «αυτούς τους έχω βαρεθεί», πάνω στις υποτακτικές πλατούλες μου στήνεται το παιχνίδι, είμαι η μετακινούμενη μάζα που συντηρούσε τον δικομματισμό, είμαι ο νοικοκύρης με τα φασιστικά αντακλαστικά, είμαι ο αντιδραστικός ψηφοφόρος που δεν θέλει να αλλάξει τίποτα.http://niemandsrose-niemandsrose.blogspot.gr/
(Κουτί της Πανδώρας) 
(TVXS)
(Left.gr)

“Ρουκέτες” Κοτζιά κατά των “58″ μέσω Twitter

Μέσω του προσωπικού λογαριασμού του στο Twitter, ο καθηγητής Νίκος Κοτζιάς εκτόξευσε “ρουκέτες” κατά των 58 προσωπικοτήτων που πήραν την πρωτοβουλία να υπογράψουν το κείμενο παρότρυνσης για την ανασυγκρότηση του χώρου της Κεντροαριστεράς.

“Οι 58″ είναι τέκνα του βίαιου αναχρονισμού που ονομάστηκε εκσυγχρονισμός και εργάστηκαν ή συνδέθηκαν ποικιλοτρόπως με διαπλοκή/ολιγαρχία”, γράφει χαρακτηριστικά στον προσωπικό λογαριασμό του στο Twitter ο Νίκος Κοτζιάς, ο οποίος διετέλεσε στο παρελθόν σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου, ενώ εσχάτως βρίσκεται κοντά στον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Βάλε μου και δυο κιλά προσωπικότητες!

Του Πιτσιρίκου

Πρόσκληση σε όλες τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς υπέγραψαν 58 προσωπικότητες από τα πολλά εκατομμύρια προσωπικότητες που υπάρχουν στην χώρα μας. Στη διακήρυξη των 58 δεν υπάρχει ούτε μια αναφορά στην Δικαιοσύνη. Λογικό, αφού ξέρουν πως ο Βενιζέλος τους έπρεπε να είναι από καιρό στην στενή.

Καμία αναφορά στο πώς έφτασε η χώρα εδώ. Οι 58 θα πάνε στο αύριο, αγνοώντας το χτες και το σήμερα. Χαζοχαρούμενοι.

Οι προσωπικότητες πρέπει να έχουν απήχηση. Αυτό τις κάνει προσωπικότητες.
Τα αδειανά επώνυμα, οι μαϊντανοί και οι Μπίστηδες δεν είναι προσωπικότητες. Είναι κάτι άλλο.

Προσωπικότητα είναι κάποιος που τον ψάχνουν, για να ακούσουν την άποψή του. Όχι κάποιος που πετάγεται σαν πορδή παντού.

Η μόνη προσωπικότητα τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα ήταν ο Λουκάνικος. Όχι και προσωπικότητες οι τσόντες στις εκπομπές του Πρετεντέρη και του Ευαγγελάτου.

Ανάμεσα στις αρλούμπες της προκήρυξης των 58 «ό,τι να ‘ναι» για την ισχυρή κεντροαριστερά, ξέχασαν να γράψουν πως το ΠΑΣΟΚ τους συμμετέχει στην κυβέρνηση και πως η ΔΗΜΑΡ τους συμμετείχε μέχρι πριν από τέσσερις μήνες.

Ναι, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ έχουν στηρίξει –και το ΠΑΣΟΚ στηρίζει ακόμα- την εμφυλιοπολεμική δεξιά που δεν σας αρέσει.

Καθώς ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ οδεύουν εκτός Βουλής, κάποιοι βλέπουν να μένουν οριστικά έξω από το παιχνίδι. Και τους έχει πιάσει κωλοπιλάλα. 

Γιατί δεν πάνε στον ΣΥΡΙΖΑ; Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η νέα κεντροαριστερά.

Με την μετατόπιση όλου του πολιτικού φάσματος προς τα δεξιά, με τον Βορίδη και τον Άδωνι υπουργούς, με τους γελοίους ακροδεξιούς του Σαμαρά να δίνουν τον τόνο, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει έρθει μέσα στη μέση. Κεντροαριστερά και σοσιαλδημοκρατία μαζί.

Ένωση Κέντρου έγινε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Κεντρώος χώρος ο ΣΥΡΙΖΑ.

Μεσαίος χώρος ο ΣΥΡΙΖΑ.

Κι όταν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση, αριστερά του θα υπάρχει το χάος. Αλάνα για να παίζουμε μπάλα.

Μην ακούτε αυτά τα χαζά για τα δυο άκρα. Αυτά τα λένε, για να πάνε φρόνιμα οι μικροαστοί να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ αλλά, παράλληλα, να νομίζουν πως κάνουν και επανάσταση.

Η πρότασή μου στους 58 είναι να πάνε να γραφτούν στον ΣΥΡΙΖΑ. Έχει ψωμάκι κι εκεί.

Ο Πέτρος χαζός ήταν;http://pitsirikos.net/

Καταδικάζεται η βία απ όπου κι αν προέρχεται?

Του Ν. Μπογιόπουλου*
«Κατεβαίνουνε, και ανάφτει του πολέμου αναλαμπή το τουφέκι ανάβει, αστράφτει, λάμπει, κόφτει το σπαθί./ Γιατί η μάχη εστάθει ολίγη; Λίγα τα αίματα γιατί; Τον εχθρό θωρώ να φύγει και στο κάστρο ν' ανεβεί./ Ακούω κούφια τα τουφέκια, ακούω σμίξιμο σπαθιών, ακούω ξύλα, ακούω πελέκια, ακούω τρίξιμο δοντιών./ Με τα μάτια τους γυρεύουν όπου είν' αίματα πηχτά, και μες στα αίματα χορεύουν με βρυχίσματα βραχνά/ Κοίτα χέρια απελπισμένα πώς θερίζουνε ζωές! Χάμου πέφτουνε κομμένα χέρια, πόδια, κεφαλές,/ και παλάσκες και σπαθία με ολοσκόρπιστα μυαλά, 
και με ολόσχιστα κρανία, σωθικά λαχταριστά./ Παντού φόβος και τρομάρα και φωνές και στεναγμοί παντού κλάψα, παντού αντάρα, και παντού ξεψυχισμοί./ Σαν ποτάμι το αίμα εγίνη και κυλάει στη λαγκαδιά, και το αθώο χόρτο πίνει αίμα αντίς για τη δροσιά./ Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!».
Αυτό προφανώς και δεν είναι ο «ύμνος στη βία». Είναι αποσπάσματα και στίχοι από τον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν». Και προέρχεται δια χειρός Διονυσίου Σολωμού. Οι κύριοι του «καταδικάζετε τη βία απ΄ όπου κι αν προέρχεται;» τι έχουν να πουν; Τον… καταδικάζουν τονΣολωμό; Τον… καταδικάζουν τον ελληνικό εθνικό ύμνο; Το «σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή» το καταδικάζουν;
«Όταν η διοίκησις  βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού και δεν εισακούη τα παράπονα του, το να κάμη τότε ο λαός, ή κάθε μέρος του λαού, επανάστασιν, ν' αρπάξη τα άρματα και να τιμωρηση του τυράννους του, είναι το πλέον ιερόν απ' όλα τα δίκαια του και το πλέον απαραίτητον απ' όλα τα χρέη του. Αν ευρίσκωνται όμως εις τόπον οπού είναι περισσότεροι τύραννοι, οι πλέον ανδρείοι πατριώτες και φιλελεύθεροι πρέπει να πιάσουν τα περάσματα των δρόμων και τα ύψη των
βουνών, εν όσω ν' ανταμωθούν πολλοί, να πληθύνη ο αριθμός των, και τότε ν' αρχίσουν την επιδρομήν κατά των τυράννων (…)»
Αυτό δεν είναι συνταγή κάποιου «κουκουλοφόρου». Είναι απόσπασμα , από το «Νέα Πολιτική Διοίκησις», το επαναστατικό κείμενο του Ρήγα Φεραίου. Οι κύριοι του  «καταδικάζετε τη βία απ΄ όπου κι αν προέρχεται;», πώς και δεν τον έχουν… καταδικάσει ακόμα τον Ρήγα;

 Όταν ο Κολοκοτρώνης έπαιρνε στο κατόπι τον Δράμαλη στα Δερβενάκια, όσο να ‘ναι μια τόσο δα βία την άσκησε. Των κυρίων του «καταδικάζετε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται;» πώς και τους ξέφυγε ο Γέρος του Μοριά;                                               Σηκωθείτε παιδιά της Πατρίδας/ Η μέρα της δόξας έφθασε/ Ενάντια της τυραννίας μας/ Το ματωμένο λάβαρο υψώθηκε/ Ακούστε τον ήχο στα λιβάδια/ Το ουρλιαχτό αυτών των φοβερών στρατιωτών/ Έρχονται ανάμεσά μας/ Να κόψουν τους λαιμούς των γιων και των συζύγων σας./ Στα όπλα πολίτες/ Σχηματίστε τα τάγματά σας/ Προελάστε, προελάστε/ Αφήστε το μολυσμένο αίμα/ Να ποτίσει τα αυλάκια στα χωράφια μας./ Ιερή αγάπη για την Πατρίδα/ Οδήγησε και στήριξε τα εκδικητικά μας όπλα/ Ελευθερία, λατρευτή Ελευθερία/ Μπες στον αγώνα με τους υπερασπιστές σου/ Κάτω από τις σημαίες μας, άσε τη νίκη/ να σπεύσει σε σένα, ρωμαλέα δύναμη/ Έτσι ώστε στο θάνατο οι εχθροί σου/Να δουν το θρίαμβό σου και τη δόξα μας».
Αυτά τα «αιμοβόρα» λόγια είναι στίχοι από την «Μασσαλιώτιδα», τον εθνικό ύμνο της Γαλλίας. Σε αυτόν τον ύμνο στεκόταν προσοχή ο Ζισκάρ Ντε Στεν όταν παραχωρούσε το αεροπλάνο του για να γυρίσει από το Παρίσι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, το 1974. Οι κύριοι του «καταδικάζετε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται;» ανάμεσα στον Ζισκάρ και στην Αντουανέτα, διαλέγουν την Αντουανέτα;

Ναι μεν «Η Ελευθερία οδηγεί το Λαό», αλλά με όπλα, με σπαθιά και γιαταγάνια; Τς, τς, τς… Αλήθεια, των κυρίων «καταδικάζετε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται;», πώς και τους ξέφυγε (και) ο Ντελακρουά;                                                                                                        Αλλά ας θυμηθούμε και κείνο το τραγούδι της Αντίστασης:
«Δε φοβάμαι την κρεμάλα, δε φοβάμαι το σκοινί/Και στο διάβα μου όλοι τρέμουν ράλληδες και γερμανοί/ Ράλληδες, ταγματαλήτες, μπουραντάδες, γερμανοί/ Τα κεφάλια σας θα πέσουν, απ’ τ’ αντάρτικο σπαθί»
Η και το άλλο «Το τραγούδι του Άρη» που τραγουδιόταν σε όλη την Ελλάδα μετά τη μάχη στο Μικρό Χωριό, το 1942:
«Βαριά στενάζουν τα βουνά/ Κι ο ήλιος σκοτεινιάζει/ Το δόλιο το Μικρό Χωρίο/ Και πάλι ανταριάζει/ Λαμποκοπούν χρυσά σπαθιά/ πέφτουν ντουφέκια ανάρια/ ο Άρης κάνει πόλεμο/ μ’ αντάρτες παλικάρια».
Εδώ οι κύριοι του  «καταδικάζετε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται;» διαπιστώνουν πολύ σοβαρό πρόβλημα; Μάλλον θα ήταν καλύτερα να μην υπήρχε αντάρτικο σπαθί, τότε, ή κι αν υπήρχε, να ήταν πιο «φιλικό» με τους ναζί και τους γερμανοτσολιάδες;

Ανταρτοπούλες του ΕΛΑΣ, μαχήτριες κατά του ναζιστικού ζυγού. Μήπως θα τις πάρει κι αυτές η «μπάλα» των κυρίων  «καταδικάζετε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται;»                                                                                                                                                                   Ακούστε αγαπητοί σημαιοφόροι της προπαγανδιστικής πυροβολαρχίας του «καταδικάζω τη βία απ όπου κι αν προέρχεται»: Έχουν περάσει πολλές χιλιάδες χρόνια που ο άνθρωπος ήταν σκλάβος, μετά έγινε δουλοπάροικος και τους τελευταίους αιώνες προλετάριος, δηλαδή μισθωτός σκλάβος, για να μπορούμε πια να αντιληφθούμε τι κρύβεται πίσω από τον δήθεν «πασιφισμό» σας:
Η δική σας «καταδίκη της βίας απ' όπου κι αν προέρχεται», αποτελεί έναν «κομψό», κατ’ επίφαση «δημοκρατικό», τάχα μου«φιλελεύθερο» και πάντα ραφιναρισμένο  τρόπο για να υπονομεύετε το δίκιο του αγώνα των καταπιεσμένων. Πώς; Μα παίρνοντας «ίσες» αποστάσεις τόσο ανάμεσα στο «δίκιο», στις «ελευθερίες» και στο «δικαίωμα» του καταπιεστή να καταπιέζει, όσο και στο δίκιο, στις ελευθερίες και στο δικαίωμα του καταπιεσμένου να αντιδρά. Να αντιστέκεται. Να μην συνθηκολογεί με την καταπίεση και με τον καταπιεστή του.
Το θέμα σας – ας είμαστε ειλικρινείς - δεν είναι η αποκήρυξη της βίας και της κάθε βίας, όπως λέτε. Εκτός αν αποκηρύσσεται και τον κ.Βορίδη και την γνωστή δήλωσή του περί της «νόμιμης κρατικής βίας». Εσείς που «καταδικάζετε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται» την «νόμιμη – κατ’ εσάς – κρατική βία» την αποκηρύσσετε; 
Πίσω από τον δήθεν «πασιφισμό» σας και από τα διαγγέλματα «κοινωνικής ειρήνης» προς μια κοινωνία που της έχετε βάλει μπουρλότο, στόχος σας είναι να σπιλώσετε  τον αγώνα του καταπιεσμένου ενάντια στον τύραννο και τον εκμεταλλευτή του, βαφτίζοντας «βία» την αντίσταση και τη διαμαρτυρία του. Κι αφού τη σπιλώσετε και τη συκοφαντήσετε, μετά σπεύδετε να την αντιπαραβάλλεται με τη βία του εκμεταλλευτή, με τη βία των μνημονίων, με τη βία της φτωχοποίησης, με τη βία των ΜΑΤ, με τη βία των νόμων σας. Αυτή τη βία, βέβαια, δεν την λέτε βία. Την βαφτίζετε «νομιμότητα» και «δημοκρατία».

Φυσικά οι πάντα ευπρεπείς εστέτ του δήθεν ανθρωπισμού, θα συνεχίσουν το ίδιο τροπάρι: «Καταδικάζετε τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται;»... Νομίζουν ότι έτσι θα φέρουν πιο κοντά όχι μόνο το «Τέλος της Ιστορίας», αλλά και το τέλος της φιλοσοφίας. Μεγαλεπήβολος στόχος, αλλά κατά κακή τύχη των διακόνων της ιστορικής αφασίας και της πολιτικής υποκρισίας υπάρχει η πραγματικότητα. Και   προς δόξαν της πραγματικότητας, τη βία - ως συστατικό στοιχείο της ύπαρξης των κοινωνιών όπου αντιπαρατίθενται αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα - είτε την καταδικάζεις, είτε δεν την καταδικάζεις, αυτή υπάρχει. Ερήμην των ηθικοπλαστικών κηρυγμάτων και τρις ερήμην της πολιτικής κατεργαριάς.
Καταδικάστε τη βία όσο θέλετε, 24 ώρες το 24ωρο. Όμως: Για όσο στον κόσμο θα επικρατεί ο νόμος του ισχυρού, γα όσο θα θεωρείται «δημοκρατία» να υπάρχουν οι «από πάνω» και οι «από κάτω», για όσο το δίκιο θα καθορίζεται με βάση την δύναμη και θα υποτάσσεται σε αυτήν,  για όσο οι κοινωνίες θα χωρίζονται σε τάξεις όπου οι πεντακοσιομέδιμνοι  θα κάνουν κουμάντο πάνω στους ζευγίτες και όλοι μαζί πάνω στους δούλους, το να καταδικάζεις τη βία (ακόμα κι όταν αυτή η καταδίκη είναι ειλικρινής) είναι τόσο μάταιο όσο το να καταδικάζεις το γήρας. Η’ το θάνατο. Όσο κι αν τον καταδικάσεις, αυτός υπάρχει. Και θα υπάρχει μέχρι τη δευτέρα παρουσία (τουλάχιστον...). Πριν σπεύσουν κάποιοι να πουν ότι όποιος αναγνωρίζει το αναπόφευκτο της ύπαρξης της βίας ταυτόχρονα την «δικαιώνει», απαντάμε: Η αναγνώριση ότι ο θάνατος υπάρχει, μόνο κάποιος παράλογος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι συνιστά εκδήλωση «αγάπης» προς το θάνατο ή δήλωση «δικαίωσης» της ύπαρξής του ή ότι αναιρεί την απέχθεια απέναντί του.
Το ίδιο συμβαίνει και με τη βία. Επομένως το ζητούμενο δεν είναι η ρητορική καταδίκη της βίας - «μαμής» της Ιστορίας κατά Μαρξ. Το ζητούμενο είναι η δίκη, η καταδίκη και ο εξοβελισμός της «μάνας» και του «πατέρα» της βίας και όλων όσοι την γεννούν. Ας πάρουμε για παράδειγμα, το θέμα του πολέμου. Τι πιο βίαιο! Αλλά αν θέλεις να είσαι σοβαρός, το πώς τοποθετείσαι απέναντι στον πόλεμο δεν μπορεί να τελειώνει (ούτε καν να αρχίζει) με την έκφραση της καταδίκης του πολέμου. Γιατί έχει και «παρακάτω». Η μήπως δεν έχει «παρακάτω»; Δεν απαιτείται, δηλαδή, να προσδιοριστεί ο χαρακτήρας του πολέμου; Το «καταδικάζω τον πόλεμο» σε βγάζει, τάχα, από την υποχρέωση να τοποθετηθείς, να πάρεις θέση αν είναι δίκαιος ή άδικος ο πόλεμος, από πλευράς εκείνων που είτε ως αμυνόμενοι, είτε ως επιτιθέμενοι, συμμετέχουν σε αυτόν;
Εκτός αν καταλήξουμε ότι κάθε πόλεμος είναι άδικος και ότι με ένα «καταδικάζω τον πόλεμο» ξεμπερδεύουμε. Αλλά τότε εξίσου «άδικο» με τους Τούρκους το '21 είχαν και οι επαναστατημένοι Έλληνες. Όμως, αν κάθε πόλεμος είναι «άδικος», και αν η αδικία επιμερίζεται εξίσου σε όλους όσοι συμμετέχουν ή εξαναγκάζονται να συμμετάσχουν σε αυτόν, τότε καλύτερη  δικαίωση του «αδικητή» δεν μπορεί να υπάρξει.

Η «Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας» και της Αμερικανικής Επανάστασης, που αναγνώριζε την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων και τα αναφαίρετα δικαιώματα του κάθε πολίτη, όπως η ζωή, η ελευθερία και η επιδίωξη της ευτυχίας, κάπως έτσι προέκυψε.  Οι κύριοι  του «καταδικάζετε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται;» την καταδικάζουν;                                                                                                                                                                  Όταν επομένως μιλάμε για βία, το χρέος μας δεν είναι να αραδιάζουμε επίθετα και προσδιορισμούς για να αποδείξουμε πόσο απεχθής μας είναι, μη και δεν πάρουμε μέρος στο γενικό μεθύσι κάποιας αταξικής, απολίτικης και αντι-ιστορικής «συναδέλφωσης». Υποχρέωση του καθενός - εφόσον σέβεται τον εαυτό του - είναι να προσδιορίζει το χαρακτήρα της βίας.
Και στο σημείο αυτό, αφήνουμε τη «βαριά φιλοσοφία» και ερχόμαστε στην τρέχουσα επικαιρότητα: Υποχρέωση του καθενός, αν μάλιστα είναι αξιοπρεπής (ούτε κομμουνιστής ούτε μη κομμουνιστής, ούτε αριστερός ούτε δεξιός, ούτε προοδευτικός ούτε συντηρητικός, αλλά «απλώς» αξιοπρεπής), είναι να μην επιτρέπει να συκοφαντούνται οι κοινωνικοί αγώνες μέσα από τη χυδαία επιχείρηση να διασυνδεθούν, να παραλληλιστούν ή πολύ περισσότερο να ταυτιστούν με το  ναζιστικό έγκλημα. Με το φασιστικό λιντσάρισμα. Με την ατομική τρομοκρατία. Με την παρα-κρατική δράση. Με την προβοκατόρικη, δολοφονική δράση τύπου «Μαρφίν» κοκ.
Δεν υπάρχει πιο ευδιάκριτο σινιάλο επερχόμενης πολιτικής «ανωμαλίας» από τη χυδαιότητα που ισχυρίζεται, άμεσα ή έμμεσα, ότι η λαϊκή αντίσταση αποτελεί τάχα τη «δικαίωση», τη «νομιμοποίηση», τον «τροφοδότη», το «συγκοινωνούν δοχείο»  ή ακόμα και τον «γεννήτορα» (!) της τραμπούκικης, της υποκοσμιακής, της ναζιστικής και κάθε μορφής φασιστικής  βίας.
Εκείνο που ισχύει είναι το ακριβώς αντίθετο:
Οι μαζικοί, λαϊκοί, κοινωνικοί και πολιτικοί αγώνες, εφόσον είναι τέτοιοι, όχι μόνο δεν αποτελούν την «κατάφαση», αλλά την πιο κατηγορηματική, την πιο εκκωφαντική άρνηση - μέχρι του σημείου της κατάργησή της - της βίας που ασκείται πάνω στον καταπιεσμένο. Η κατάργηση αυτής της βίας, που γεννά όχι μόνο το δικαίωμα αλλά και το καθήκον της αντίστασης απέναντί της, είναι και ο μόνος δρόμος για την αντιμετώπιση της βίας, γενικά, και της διάχυσής της. 
Υποχρέωση, τελικά, του καθενός - εφόσον σέβεται τον εαυτό του - δεν είναι να εξαντλείται στην «καταδίκη της βίας απ' όπου κι αν προέρχεται». Είναι η καταδίκη και η αντίσταση στη βία, αλλά από εκεί  που πραγματικά προέρχεται. Είναι η καταδίκη, η αντίσταση και η αποκάλυψη της βίας – και όσων κρύβονται πίσω της - που αναπαράγει, ενισχύει, διευκολύνει  και «νομιμοποιεί» την καθεστωτική βιαιότητα.

Μήπως γνωρίζουν οι κύριοι «καταδικάζετε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται;» από πού παίρνει εντολές αυτό το παλικάρι;                                                                                                                                                                          Τα όσα σημειώνουμε παραπάνω μόνο από κάποιον συκοφάντη ή εντελώς ευήθη θα ερμηνεύονταν ως στάση που προσεγγίζει τη βία ως κάτι, τάχα, το επιθυμητό. Εκείνο που λέμε είναι ότι η βία αντιμετωπίζεται υπό το πρίσμα της μόνης ελεύθερης προσέγγισης που μπορεί να υπάρξει. Και η μόνη ελεύθερη προσέγγιση είναι εκείνη που διαθέτει επίγνωση της αναγκαιότητας.
Αν πάλι όλα αυτά δεν ισχύουν, τότε όχι μόνο θα πρέπει να «καταδικάσουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται», αλλά θα πρέπει να ζητήσουμε και «συγγνώμη»:
Να ζητήσουμε «συγγνώμη», για παράδειγμα, για λογαριασμό του Άρη και του αντάρτη του ΕΛΑΣ που άσκησαν βία κατά της χιτλερικής χολέρας. «Συγγνώμη» για λογαριασμό του Καραϊσκάκη και του Κολοκοτρώνη. «Συγγνώμη» για λογαριασμό του στρατιώτη του Κόκκινου Στρατού που τσάκισε το κτήνος του ναζισμού στο Ράιχσταγκ. «Συγγνώμη» για λογαριασμό των κολίγων στο Κιλελέρ. Συγγνώμη για λογαριασμό εκείνων που γκρέμισαν τη Βαστίλη και των άλλων που πολέμησαν για την κατάργηση της δουλείας στην Αμερική. «Συγγνώμη» για λογαριασμό και του πιτσιρικά της «Ιντιφάντα» που πετούσε τόσο βίαια τις πέτρες του στα τανκς των Ισραηλινών. «Συγγνώμη» και για την άποψή μας ότι ο λαός μας,  οργανωμένα, αποφασιστικά και μαζικά - δηλαδή δημοκρατικά - έχει κάθε δικαίωμα να πάρει την «όψη που με βιά μετράει τη γη» και να αποτινάξει από το σβέρκο του τα μνημόνια και ό,τι γεννάει τα μνημόνια.
 «Συγγνώμη»; Δεν θα μπορέσουμε…

Από τη μια η βία του ισραηλινού τανκ. Από την άλλη η βία της πέτρας του Παλαιστίνιου πιτσιρικά. Ερώτηση: «Καταδικάζετε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται;». Απάντηση: «Όχι»!                                                    
enikos.gr

Ο θάνατος της πλανημένης υπόστασης

Του Γιάννη Μακριδάκη

Το ότι ένιωθα πως πέθανα τον πρώτο καιρό της «επιστροφής μου» στη ζωή, δεν είναι ούτε παράλογο ούτε παράξενο. Εξηγείται πολύ λογικά, ακολουθώντας την παρακάτω στοχαστική οδό.

Ο σύγχρονος άνθρωπος γεννιέται ως ένα ανθρώπινο ον, ένα πλάσμα της Φύσης όπως κάθε άλλο από τα χιλιάδες είδη τα οποία κατοικούν αυτόν τον πλανήτη, και αποτελούν όλα μαζί, μαζί και με τον άνθρωπο, το Οικοσύστημα, το Γενικό Σύνολο.

Ο σύγχρονος άνθρωπος όμως, μεγαλώνοντας, εκπαιδεύεται από τους, παλαιότερους αυτού, σύγχρονους ανθρώπους, οι οποίοι βεβαίως δεν είναι άλλοι από τους γονείς του, τους δασκάλους του, τον κοινωνικό του περίγυρο, το Σύστημα με άλλα λόγια που έχουν ήδη φτιάξει οι προγενέστεροί του, και κατ’ αυτή την ιστορική εποχή που διάγουμε ως ανθρωπότητα, ονομάζεται Χρηματοοικονομικό Σύστημα, το οποίο δεν αποτελεί παρά μονάχα ένα απλό και τεχνητό, όχι αυθύπαρκτο Υποσύνολο του Γενικού Συνόλου. Εκπαιδεύεται λοιπόν ο άνθρωπος από το Χρηματοοικονομικό Σύστημα ώστε να γίνει απόλυτο μέλος Του, να χάσει κάθε επαφή με το υπόλοιπο σύμπαν, να φορέσει συναισθηματικές παρωπίδες για να νιώθει πως ζωή υπάρχει μόνο μέσα σε αυτό το πεπερασμένο, στενάχωρο Υποσύνολο, να μεταλλαχθεί πλήρως δηλαδή από άνθρωπος σε άτομο ιδιώτη-ανταγωνιστή-καταναλωτή, για να επιβιώσει εντός του μίζερου Συστήματος όσο το δυνατόν πιο άνετα, σύμφωνα με τους ορισμούς πλούτου και φτώχειας, τους οποίους έχουν θεσπίσει αντί γι’ αυτόν οι προηγούμενες γενιές παρομοίως μεταλλαγμένων ατόμων.

Μεταλλάσσεται λοιπόν απολύτως μεθοδευμένα και με αξιοζήλευτη επιτυχία ο κάθε άνθρωπος, εκπαιδευόμενος, εξειδικευόμενος εκ του Συστήματος, τυφλωμένος από το Υποσύνολο ώστε να βλέπει, να αντιλαμβάνεται και να αναγνωρίζει μόνον Αυτό, με σκοπό προφανή, το να γίνει ένα απολύτως χειραγωγούμενο αριθμημένο γρανάζι Του και να παραδώσει σε Αυτό τη Ζωή του, να βιώσει το μεγαλύτερο και το ομορφότερο μέρος της ως εργαζόμενος εντός Του, με μοναδικό και απόλυτο στόχο την καθημερινή κυκλοφορία του χρήματος, του οποίου βεβαίως η πορεία, είτε αγάλι αγάλι εντός της καθημερινότητας είτε βίαια μέσα από χρηματιστηριακές κομπίνες ή χρηματοοικονομικές κρίσεις, είναι πάντοτε μια πορεία ανοδική, συγκεντρωτική, από τη βάση προς την κορυφή της πυραμίδας του «πλούτου», με τον τρόπο που ορίζει τον πλούτο το Σύστημα.

Φτάνουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι ο σύγχρονος άνθρωπος είναι δισυπόστατος, γεννιέται ως ένα πλάσμα του Οικοσυστήματος, πολύ γρήγορα όμως μεταλλάσσεται σε αριθμημένο άτομο, καταναλωτή του Συστήματος, βγαίνει από τη βασική υπόστασή του ως πλάσμα-μέλος του Γενικού Συνόλου, την οποίαν ίσα που πρόλαβε να αισθανθεί αλλά όχι να ορίσει και να αντιληφθεί κατά τα βρεφικά και παιδικά του χρόνια, και μπαίνει βίαια και πλάνα στην άλλην του υπόσταση, αυτήν του ατόμου ως μέλος του Υποσυνόλου, εντός του οποίου υποχρεούται αλλά και επιθυμεί πλέον, λόγω της Τύφλωσης που του έχει προκληθεί και της Ανασφάλειας που του έχει καλλιεργηθεί για οποιαδήποτε αμφισβήτηση Αυτού, να διάγει τον βίο του και να ενθυμείται ή να ψυχανεμίζεται την πρωτογενή ανθρώπινή του υπόσταση και το Γενικό Σύνολο μονάχα κάθε Αύγουστον ή και σε κάποιες εντός του υπόλοιπου έτους ολιγοήμερες «διακοπές», αποδράσεις όπως πολύ επιτυχημένα ονομάζει τις βραχύβιες αυτές εξορμήσεις του από το Υποσύνολο προς το Γενικό Σύνολο, από το Σύστημα προς το Οικοσύστημα, από τη βιοπάλη προς τη ζωή. Και νιώθει λοιπόν το αριθμημένο ανταγωνιστικό άτομο καταναλωτής ως άνθρωπος σε αυτές τις εξόδους του, νιώθει όντως ότι ξαναγεννιέται ως πλάσμα, μα πάλι επιστρέφει γρήγορα γρήγορα μέσα στο Σύστημα διότι η Τύφλωση και η Ανασφάλεια του έχουν καλλιεργηθεί βαθιά από τα τρυφερά του ακόμη χρόνια και υπερισχύουν βέβαια των πάντων. Και απομένει, τι Ύβρις, το άτομο να οραματίζεται, από νεαρής ακόμη ηλικίας, το πότε θα περάσουν τα χρόνια της ανθρώπινης ζωής του, το πότε θα γεράσει βιολογικά, και ονειρεύεται με αίσθηση γλυκιά την εποχή που θα λάβει σύνταξη για να ζήσει, να πραγματοποιήσει τα θέλω του!

Όταν όμως έρθει η στιγμή, για οποιονδήποτε λόγο και αιτία - και τέτοιου είδους χρηματοοικονομικές κρίσεις είναι εξαιρετικές ευκαιρίες- να υπερνικήσει ο άνθρωπος τον καταναλωτή εντός του και να φύγει δια παντός από το σκοτεινό και στενάχωρο Υποσύνολο, να βγει στο φως και στην απλάδα του Γενικού Συνόλου, να μπει στο περιθώριο του Συστήματος και στο κέντρο του Οικοσυστήματος, να εγκαταλείψει δια παντός τα αστικά κέντρα που είναι τα γήπεδα του Συστήματος και αποτελούν καρκινώματα στο Οικοσύστημα, να ζήσει πλέον ως πλάσμα της άπλετης Φύσης, ως άνθρωπος, τότε δεν νιώθει πια ότι ξαναγεννήθηκε, ότι απέδρασε προσωρινά και φόρτισε τις μπαταρίες του για να επιστρέψει πάλι εντός Του και να την ξελιγώσει την ενέργειά τους, αλλά νιώθει ότι πέθανε μέσα του δια παντός ο ιδιώτης καταναλωτής, ότι πέθανε ο πλανεμένος εαυτός του τον οποίον και μόνον τον είχαν εκπαιδεύσει να βλέπει και τον οποίον ο ίδιος αποκλειστικά αναγνώριζε μέχρι τότε ότι ήτανε τελείως φτιαχτοί, πλάνοι, ανυπόστατοι και λανθασμένοι οι ορισμοί και τα δίπολα του Συστήματος, εργαζόμενος-άνεργος, πλούσιος-φτωχός, ασφάλεια-κίνδυνος, ανάπτυξη-ύφεση, κατανάλωση-λιτότητα, ασθένεια-υγεία κ.λπ, ότι η Ζωή είναι τελείως και παντού αλλού εκτός από εκεί μέσα κι ότι αλλιώς ορίζονται τα πάντα, όχι όπως τον τύφλωσαν να τα «βλέπει» για να εξυπηρετεί με το σαρκίο και την καταπιεσμένη του ψυχή τη συντήρηση, τη μακροημέρευση και, δυστυχώς, την υπεργιγάντωση του Υποσυνόλου.

Ακριβώς με την ίδια στοχαστική οδό εξηγούνται και οι αυτοκτονίες των απελπισμένων θυμάτων της χρηματοοικονομικής κρίσης, δηλαδή επιχειρηματιών, ανέργων, συνταξιούχων και άλλων ατόμων-μελών του Συστήματος που επιχείρησαν ή επιχειρούν μιαν άλλη μεγάλην έξοδο από Αυτό. Σκοτώνει ο αυτόχειρας τον αποτυχημένο, τον άνεργο, τον πτωχευμένο, τον φτωχό, με τους όρους και τους ορισμούς του Συστήματος, εαυτό του, τον οποίον και μόνον έχει μάθει να αναγνωρίζει και να αντιλαμβάνεται, μαζί του όμως θανατώνει και το τόσο υποβαθμισμένο και παραμελημένο στη συνείδησή του ανθρώπινο ον που φέρει, που ενσαρκώνει αυτό το «αποτυχημένο» και πλανεμένο συστημικό άτομο. Κι η τελική αυτή πλάνη αποδεικνύεται από το ότι σπανίως συναντούμε αυτοκτονίες στη Φύση, ίσως μόνο στα ανώτερα όντα, τα δελφίνια, τα οποία αυτοκτονούν από Αγάπη, όταν χάσουν τον/την σύντροφό τους.

Κλείνοντας, ας σημειώσουμε ότι ο δισυπόστατος, σύμφωνα με τα όσα είπαμε πιο πάνω, σύγχρονος άνθρωπος, έγινε πρόσφατα τρισυπόστατος, αφού κατά τα πρώτα χρόνια του 21^ου αιώνα απέκτησε πλέον και τον ψηφιακό εαυτό του, το διαδικτυακό του προφίλ, το οποίο φροντίζει, καλλωπίζει και κοινωνικοποιεί καθημερινά με απαράμιλλο ζήλο. Η μόνη του όμως υπόσταση, από τις τρεις, την οποίαν έχει αφήσει έρμαια όχι μόνο στο έλεος του χρόνου, της φθοράς και της μοίρας αλλά και σε χέρια τρίτων, ανήθικων, είναι η πρωταρχική, η ανθρώπινη, η βιολογική του υπόσταση, επί της οποίας όμως, δυστυχώς ή ευτυχώς, στηρίζουν απόλυτα την ύπαρξή τους οι άλλες δύο. Η βάση λοιπόν αφήνεται να σαπίζει και να φθείρεται, να γίνεται μέρα με τη μέρα και πιο σαθρή, ενώ ταυτόχρονα επ’ αυτής ο σύγχρονος και πολιτισμένος άνθρωπος χτίζει ολάκερα οικοδομήματα.

Αυτό ακριβώς θα είναι το θέμα μας για την ερχόμενη εβδομάδα.

 Γιάννης Μακριδάκης

http://www.thepressproject.gr/

Αμόκ αυτοκριτικής

Πολλά τα σπαρταριστά αποσπάσματα από την ομιλία Σαμαρά την Παρασκευή – η χαρά του τουίτερ! Θέλω σήμερα να επιστήσω την προσοχή σας σε ένα, το πιο αποκαλυπτικό - το σημείο G της πρωθυπουργικής ομιλίας!

Είπα να ξαναδιαβάσω απ’ την αρχή το κείμενο, μακριά από τις επιλεκτικές αναφορές των καθεστωτικών ΜΜΕ, μήπως και καταλάβω τι ακριβώς παίζεται εδωπέρα.

Εκεί λοιπόν στη μέση της ομιλίας, ανάμεσα σε παληκαρισμούς και θριαμβολογίες για τη διαδικασία εξάρθρωσης της Χρυσής Αυγής, ο πρωθυπουργός καταλαμβάνεται από αμόκ αυτοκριτικής και ομολογεί επί λέξει:

«…κάναμε ό,τι δεν είχε γίνει ποτέ σε χώρα της Ευρώπης: Η Δικαιοσύνη συνέλαβε, απέδωσε κατηγορίες και προφυλάκισε βουλευτές που ενέχονται σε υποθέσεις βίας. Κι όλα αυτά έγιναν με το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο! Φάνηκε, δηλαδή, ότι υπάρχει ήδη επαρκές νομικό οπλοστάσιο από τη Δημοκρατία μας που επιτρέπει στην Πολιτεία να την προστατέψει τη Δημοκρατία και να προστατέψει και τη δημοκρατική νομιμότητα. Εκείνο που έλειπε ήταν η Πολιτική βούληση!».

Αν το έλεγε κάποιος απ’ την αντιπολίτευση θα τον αποκαλούσαν επιεικώς υπονομευτή της δημοκρατικής ομαλότητας και της οικονομικής σταθερότητας. Τώρα όμως τα λέει ο ίδιος ο πρωθυπουργός – και ειλικρινά δεν ξέρω πώς του ξέφυγαν. Είναι μάλλον το γεγονός ότι, παρά την επίδειξη πυγμής, βρίσκεται στριμωγμένος σε θέση άμυνας, όπως λέγαμε απ’ αυτή τη στήλη ακριβώς την Παρασκευή το πρωί.

Και για όποιον δεν κατάλαβε ή δεν πείστηκε, συνεχίζει ο πρωθυπουργός: «Και τώρα δείξαμε ότι υπάρχει πλέον και Πολιτική βούληση. Κι αυτό είναι σημαντικό βήμα προς τα μπρός».

Δεν θα μπορούσα να το διατυπώσω καλύτερα, γι’ αυτό σταματάω εδώ.

 Χριστόφορος Κάσδαγλης

http://www.thepressproject.gr/

Γιάννης Βαρουφάκης: Αναπόφευκτο το τρίτο κούρεμα του χρέους

1. Αποτελεί μια μακροσκελέστατη δήλωση ουσιαστικής υπονόμευσης της δεδηλωμένης κυβερνητικής δέσμευσης πως δεν θα υπάρξουν νέα μνημονιακά μέτρα. Το ζήτημα είναι πολύ απλό: Το Σχέδιο Προϋπολογισμού από τη μία προβλέπει επίπεδο ΑΕΠ στο τέλος του 2014 μικρότερο του σημερινού αλλά από την άλλη προϊδεάζει για αύξηση φορολογικών εσόδων 5 δισ. ευρώ. Ο μόνος τρόπος για να συμβεί αυτό είναι με νέους φόρους. Και δεδομένου ότι η πορεία των εσόδων άλλη μια φορά θα αποδειχθεί καχεκτική, η διαδικασία αυτή αυτομάτως θέτει στην ημερήσια διάταξη νέες περικοπές. Με αυτά τα δεδομένα, σε μια οικονομία, που η τραπεζική πίστη είναι ανύπαρκτη, τα περί ανάπτυξης και περιορισμού της ανεργίας είναι εκτός θέματος.

• Σε μια οικονομία που η τραπεζική πίστη είναι ανύπαρκτη τα περί ανάπτυξης και περιορισμού της ανεργίας είναι εκτός θέματος.

2. Το τρίτο κούρεμα του χρέους είναι αναπόφευκτο, όπως ήταν το πρώτο και το δεύτερο. Η επιμήκυνση σε βάθος 50 ετών με ριζική μείωση των επιτοκίων αποτελεί μια ξεκάθαρη προσπάθεια εξαπάτησης των Γερμανών πολιτών - να τους κρατήσουν κρυφό το κοινό μυστικό ότι θα χάσουν μεγάλο μέρος των δανεικών που έδωσαν ουσιαστικά υπέρ των τραπεζιτών της Γερμανίας και της Γαλλίας. Τι σημαίνει αυτό το σενάριο για την Ελλάδα; Μόνιμη χρεοδουλοπαροικία και καταδίκη της χώρας σε πολλές δεκαετίες καχεκτικής ανάπτυξης.

Υπάρχει μάλιστα ένα ενδιαφέρον προηγούμενο τέτοιας επιμήκυνσης. Εκείνο της Βρετανίας, που μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, είδε τα δάνεια που είχε πάρει από την Αμερική να επεκτείνονται στα 50 χρόνια. Είναι ένας (αν και όχι ο μόνος) από τους λόγους που η Βρετανία έφθινε μεταπολεμικά σε σχέση με τη Γαλλία. Η μόνη κάπως ανεκτή λύση θα ήταν όλες οι μελλοντικές αποπληρωμές να προσδιοριστούν επακριβώς σε σχέση με το ΑΕΠ της χώρας και χωρίς να είναι στη διακριτική ευχέρεια του Βερολίνου ή της Φραγκφούρτης να εγκρίνει ή να μην εγκρίνει το μέγεθος αυτών των αποπληρωμών στο μέλλον. Αν όμως δεν είμαστε αποφασισμένοι να ασκήσουμε βέτο σε επίπεδο Ε.Ε., δεν θα μας δώσουν ούτε αυτή την ανάσα και το καθεστώς χρεοδουλοπαροικίας θα γίνει αβάστακτα μόνιμο.

http://www.avgi.gr/

Πάγκαλος σε ΠΑΣΟΚ: "Ας αποφύγουμε τον εξευτελισμό" !

Του Γ. Δελαστίκ*

Καταπέλτης για τους συντρόφους του στο ΠΑΣΟΚ ήταν στο χθεσινό «Βήμα» το άρθρο του Θεόδωρου Πάγκαλου, πρώην υπουργού, το οποίο επαναλάμβανε την πρότασή του για σύμφυση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ - αυτή τη φορά με τη συγκρότηση ενιαίου ψηφοδελτίου της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για τις ευρωεκλογές του Μαΐου.

Και μόνο η πρόταση ουσιαστικής μετατροπής του ΠΑΣΟΚ σε... «συνιστώσα» της ΝΔ είναι φυσικά εμπρηστική από πολιτική σκοπιά. Ο Θ. Πάγκαλος όμως δεν αρκέστηκε σ' αυτό. Η επιχειρηματολογία του ήταν καταλυτική: «Ας πάμε στο ζουμί. Το ΠΑΣΟΚ κινείται σταθερά κάτω από το 7% στις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Για να εκλεγεί ένας ευρωβουλευτής χρειάζεται περί το 4%. Αρα δεν μπορεί να ελπίζει παρά στην εκλογή ενός ή ως εκ θαύματος δύο ευρωβουλευτών» γράφει ο πρώην υπουργός. «Ας μην περιμένουν λοιπόν οι ηγέτες και τα στελέχη του «όλου ΠΑΣΟΚ», που συρρικνώθηκε σε τέτοιο βαθμό, καλύτερο αποτέλεσμα στις ευρωπαϊκές εκλογές από εκείνο που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις για τις εθνικές εκλογές» επισημαίνει και πιθανότατα το αποτέλεσμα των εκλογών για το Ευρωκοινοβούλιο μετά από επτά μήνες θα τον δικαιώσει.

«Ας αποφύγουμε τον εξευτελισμό» στις ευρωεκλογές, προτρέπει μάλλον πικρόχολα και δηκτικά τηνηγεσία Βενιζέλου στο ΠΑΣΟΚ. «Η πρότασή μας, πέραν του ότι είναι σωστή και ωφέλιμη για την Ευρώπη και τη δημοκρατία μας, είναι και μια pro domo κίνηση» καταλήγει, χρησιμοποιώντας μια όχι τόσο συνηθισμένη λατινική έκφραση που σημαίνει «υπερασπίζομαι την υπόθεσή μας» και προέρχεται από αγόρευση του Κικέρωνα. Ο Θ. Πάγκαλος αποκαλεί το κοινό ψηφοδέλτιο ΝΔ - ΠΑΣΟΚ που προτείνει«ενιαίο ευρωψηφοδέλτιο του δημοκρατικού κοινοβουλευτικού ευρωπαϊκού χώρου» και τονίζει: «Αλίμονο αν αυτοί που σήμερα μας κυβερνούν δεν έχουν την ικανότητα που χρειάζεται για να συγκροτήσουν από κοινού ένα τέτοιο ψηφοδέλτιο».

Η υφέρπουσα υποψία ειρωνείας του παλαιού υπουργού μετατρέπεται σε ανοιχτή εκδήλωση της περιφρόνησής του προς τα εν ενεργεία στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, όταν αναλύει τη βάση συγκρότησης του κοινού ευρωψηφοδελτίου των δύο κυβερνητικών κομμάτων. Κατά την άποψή του, το ψηφοδέλτιο αυτό «πρέπει να συγκροτηθεί με βάση τον αποκλεισμό όλων των "πολιτευτών"»!

Εξηγεί με σαφήνεια τι εννοεί με τον όρο «πολιτευτές» που χρησιμοποίησε: «Αυτό σημαίνει ούτε ένας υποψήφιος που θα έχει υπάρξει στο παρελθόν υπουργός, υφυπουργός, γενικός γραμματέας, δήμαρχος ή έστω νομαρχιακός, περιφερειακός ή δημοτικός (!) σύμβουλος. Κανείς αιρετός οποιουδήποτε είδους από το παλαιό καθεστώς και σύστημα» υπογραμμίζει με ιδιαίτερη έμφαση στο άρθρο του ο Θ.Πάγκαλος. Προκαλεί ομολογουμένως εντύπωση η ορολογία «παλαιό καθεστώς και σύστημα» που χρησιμοποιεί για να περιγράψει όλους τους νυν εκλεγμένους - δηλαδή την κυβέρνηση, τη Βουλή, την κάθε είδους τοπική αυτοδιοίκηση. Οποιος μάλιστα έχει κάποια σχέση με τη γαλλική κουλτούρα -και ο Θ. Πάγκαλος έχει, βέβαια- γνωρίζει πόσο βαρύτατα φορτισμένος είναι πολιτικά ο όρος «παλαιό καθεστώς (l' ancien regime)», καθώς έτσι αποκαλούν εδώ και πάνω από δύο αιώνες οι Γάλλοι το απολυταρχικό, μοναρχικό καθεστώς που υπήρχε στη Γαλλία πριν από την Επανάσταση του 1789!

Τι ακριβώς υπονοεί ο «ποιητής» Θεόδωρος Πάγκαλος αποκαλώντας «παλαιό καθεστώς και σύστημα» την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, το Κοινοβούλιο και τους εκλεγμένους άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης; Η «μπηχτή» πάντως είναι σαφέστατη! Η αλήθεια είναι ότι επειδή ο Πάγκαλος έχει ζήσει το πώς εξαφανίστηκε από το πολιτικό σκηνικό κυριολεκτικά η Ενωση Κέντρου - ΕΔΗΚ με αρχηγό τον Γιάννη Ζίγδη μόλις απομακρύνθηκε από την εξουσία και υπερκεράστηκε από το ΠΑΣΟΚ, έχει πλήρη επίγνωση του ότι το ίδιο απειλείται να πάθει τώρα το ΠΑΣΟΚ, καθώς o ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον αξιωματική αντιπολίτευση.

Η Ενωση Κέντρου πήρε 20,42% και 60 βουλευτές το 1974, έπεσε στο 11,95% και στους 16 βουλευτές το 1977, που την πέρασε με άνεση το ΠΑΣΟΚ (25,34%), και εξαφανίστηκε εντελώς το 1981 με... 0,4% (!),όταν το ΠΑΣΟΚ πήρε την εξουσία.

*Δημοσιεύθηκε στο "ΕΘΝΟΣ" την Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

 

Ο ηλίθιος των άκρων

Τον προγκήξανε πολλοί, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Στις ΗΠΑ ανέφερε ότι "πρέπει να αντιμετωπιστεί και το άλλο άκρο, αυτό που μας θέλει έξω από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ". Στο Ισραήλ δεν τόλμησε να εκφράσει την ίδια ακραία άποψη, ταυτίζοντας τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ με τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί αντιλαμβάνεται την ευαισθησία των Ισραηλινών σε θέματα Ναζισμού.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα και μη έχοντας να υπερηφανευτεί για κάτι, αφού ακόμα και το ΔΝΤ αποδόμησε το success story του, την ώρα που αυτός δεν βλέπει ότι το ύψος του χρέους παραμένει σε δυσθεώρητο, μη εξυπηρετήσιμο επίπεδο, ούτε τους 1,5 εκατ. ανέργους και τις χιλιάδες αυτοκτονίες βλέπει, γι' αυτό λοιπόν επανήλθε στην προσφιλή του θεωρία των δύο άκρων.

Ο πανικός του για την τραγική αποτυχία τον οδήγησε να αμφισβητήσει και την απόφαση της δικαιοσύνης για τη ΜΑΡΦΙΝ. Χρέωσε εμμέσως τον θάνατο των τριών ανθρώπων στο ΣΥΡΙΖΑ. Έφτασε στο σημείο να θεωρήσει ότι οι αντιδράσεις για την καταστροφή στους ανθρώπους και το περιβάλλον που συνεπάγεται η δραστηριότητα της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ στις Σκουριές, είναι βία.

Με τη λογική του Σα(χλα)μαρά, οι Έλληνες που εξεγέρθηκαν κατά των Τούρκων το 1821 και κατά των φασιστών της χούντας το 1973, κάποιους από τους οποίους έχει στην κυβέρνησή του, ασκούσαν βία άξια τιμωρίας.

Δεν είναι ότι δεν αντιλαμβάνεται ο Σα(χλα)μαράς που μας οδηγεί αυτή η λογική. Ακόμα και δικοί του βουλευτές αντιδρούν. Θεωρεί ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος, υποστηρίζοντας ότι δίλημμα είναι νομιμότητα ή ανεξέλεγκτη βία, να παραμείνει στην εξουσία. Και ως γνήσιος εκπρόσωπος της Δεξιάς, θεωρεί ότι η παραμονή στην εξουσία αξίζει κάθε θυσία. Ακόμα και του λαού και της χώρας, ο ηλίθιος.

http://swell-swell.blogspot.gr/

Ο Άδωνις και η χρυσή συμφωνία με την Task Force για τη δημιουργία της ΠΦΥ

Της ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ

Μαινόμενος κατά της Ελευθεροτυπίας εμφανίστηκε σήμερα ο υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης μετά τη σημερινή αποκάλυψη της “Ε” ότι χρηματοδοτεί με 4,5 εκατ. ευρώ τους Γερμανούς ειδικούς της Task Force για να υλοποιήσουν το σχέδιό τους για νέο ΕΟΠΥΥ αλλά και ανασυγκρότηση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ: Κέντρα Υγείας, πολυϊατρεία, περιφερειακά ιατρεία).

Ο κ. Γεωργιάδης, κραδαίνοντας άλλο έγγραφο από αυτό πουαποκάλυψε η “Ε”, υποστήριξε ότι πρόκειται για ανοικτό διαγωνισμό, σύμφωνα με τον οποίο, όποιος κερδίσει και εργαστεί για την ανασυγκρότηση του συστήματος θα εισπράξει και τα χρήματα. 

Ο κ, Γεωργιάδης, σε μια μάλλον... τηλεοπτική του εμφάνιση, ισχυρίστηκε ότι είναι άγνωστο ποιος θα πάρει τα χρήματα και ότι δεν θα τα πάρει η Task Force, παρ΄ ότι στο έγγραφο φαίνεται ξεκάθαρα ότι υπάρχει κωδικός δικαιούχου σύμφωνα με τον οποίο, όπως διαφαίνεται κατά μήκος του εγγράφου, το σχέδιο της ανασυγκρότησης θα υλοποιηθεί από την ομάδα Health in Action (Υγεία εν δράσει), που συγκροτήθηκε από την Task Force. 

Ο υπουργός Υγείας μάλιστα, όχι μόνο δεν δίστασε να καταφερθεί εναντίον της “Ε” για την αποκάλυψή της, αλλά άφησε και αιχμές για ζήτημα πλέον “προσωπικό”, ενώ είναι ευρέως γνωστό πως ούτε η εφημερίδα, ούτε οι συντάκτες της, σχετίζονται με τον ίδιο ή τον κύκλο του.

Ο Άδωνις Γεωργιάδης, που είναι σαφές πλέον ότι έχει κάνει τη χρυσή συμφωνία με την Task Force για τη δημιουργία της ΠΦΥ, επιχείρησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις λέγοντας ότι ο διάλογος θα συνεχιστεί με τους ιατρικούς συλλόγους και τα σωματεία για έναν μήνα ακόμη. Επίσης, μαινόμενος και με υψηλή ένταση φωνής, κατά την προσφιλή του τακτική, τόνισε ότι δεν είναι δυνατόν ο ίδιος να απολογείται σε ξένους που είναι στη χώρα μας, οι οποίοι του τηλεφωνούν και τον ρωτούν σχετικά για “εσωτερικά ζητήματά μας”.

enet.gr

Πηγή: http://www.logiosermis.net/2013/10/task-force.html#ixzz2hiys1E6i

Διαρθρωτικές αλλαγές

Με διαρθρωτικές αλλαγές θα καλυφθεί το χρηματοδοτικό κενό των 6,6 δισ. δήλωσε η διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ. Οχι με περικοπές μισθών και συντάξεων. Πώς όμως αυτές οι εύηχες διαρθωτικές αλλαγές θα αποφέρουν 6,6 δισ. στα δημόσια ταμεία; Μήπως με νέο κύμα φόρων, άμεσων και έμμεσων; Μήπως με περαιτέρω μείωση του ήδη απομειωθέντος κατώτατου μισθού; Με ακόμη μεγαλύτερες περικοπές στις δαπάνες για υγεία και παιδεία; Μα ακριβώς τέτοιες διαρθωτικές αλλαγές ταπείνωσαν το πραγματικό εισόδημα των Ελλήνων, όσων έχουν ακόμη δουλειά, έως και 50%.

Δυστυχώς, οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους. Πώς να πιστέψουμε το ΔΝΤ και τις εκτιμήσεις του, όταν έχουν πέσει έξω τόσες πολλές φορές, κι όταν μάλιστα εκ των υστέρων αποκαλύπτουν ότι γνώριζαν τις αδυναμίες του εφαρμοζόμενου προγράμματος και ότι υιοθετούσαν εσκεμμένως λανθασμένες παραδοχές. Αφενός. Αφετέρου, η πικρή πείρα των παρελθόντων ετών υποδεικνύει ότι μόνο περικοπές εφαρμόζονται, τυφλές, οριζόντιες, καταστροφικές για τον πληθυσμό και τον παραγωγικό ιστό. Ο υπουργός Οικονομικών κ. Στουρνάρας είχε υποσχεθεί να καταθέσει το καλοκαίρι εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης. Τίποτε. Ο επενδυτικός νόμος σέρνεται ακόμη ατελής στα συρτάρια του κ. Χατζηδάκη, όπως τον παρέλαβε από τον προηγούμενο υπουργό. Οι ποικίλοι πόροι για χρηματοδότηση μικρομεσαίων επιχειρήσεων λιμνάζουν αδιάθετοι, ενώ οι επιχειρήσεις κλείνουν.

Και ιδού μια διαρθρωτική αλλαγή, εξόχως αναπτυξιακή και ανακουφιστική ανέργων και αναξιοπαθούντων: το κράτος φορολογεί αγροτεμάχια, κτίσματα χωρίς ηλεκτροδότηση, ερείπια, βοσκοτόπια, περιουσιακά στοιχεία που δεν αποφέρουν καμία απολύτως πρόσοδο στους ιδιοκτήτες. Δεν περικόπτονται ευθέως μισθοί και συντάξεις, απλώς τσακίζονται όσοι διαθέτουν οποιοδήποτε ακίνητο, δηλαδή όλοι όλοι οι Ελληνες. Αλίμονο σε όποιον χρεώθηκε να φτιάξει ένα σπίτι, και τρισαλίμονο σε όποιον κληρονόμησε πατρογονικά ερείπια στο χωριό, γέρικες ελιές, χέρσους αγρούς, κόπους παππούδων και προπάππων. Οι διαρθρωτικές αλλαγές θα τον αποτελειώσουν. Χωρίς περικοπές μισθών και συντάξεων.

http://vlemma.wordpress.com/

Σκηνικό ανωμαλίας στήνει το Μαξίμου.!