Το άδικο νόμος, η αντίσταση εκτός νόμου;

Των Γιώργου Κρεασίδη, Παναγιώτη Μαυροειδή

Όταν ακόμη και μια 76χρονη κάτοικος της Ιερισσού έλαβε κλήση για να δώσει κατάθεση και να απολογηθεί για ‘’πράξεις παράνομης βίας’’, οι λόγοι ανησυχίας πολλαπλασιάζονται ακόμη και για τον πλέον ανυποψίαστο. Μια κυβέρνηση που χρεώνεται μαζί με τις ομογάλακτές της που διαδέχτηκε, την πλήρη ισοπέδωση της χώρας και την κοινωνική εξόντωση του λαού της, έχει πλέον αποκλειστικά σχεδόν – μα και απελπισμένα – καταφύγει στη ν πολιτική στρατηγική της ‘’καταδίκης της βίας από όπου και να προέρχεται’’ και στο κυνηγητό των ‘’δύο άκρων’’.

Ποιος όμως είναι ο στόχος; Η ορατή πλευρά είναι η προσπάθεια πολιτικής διάσωσης της ΝΔ στην τρέχουσα συγκυρία. Με την όψιμη, αλλά και εξαναγκασμένη από τα γεγονότα και τη λαϊκή πίεση, μετατροπή των πολιτικών χορηγών της ναζιστικής Χρυσής Αυγής σε διώκτες της, επιχειρείται η επιβολή του διλήμματος ‘’μνημόνιο ή φασισμός’’. Διπλή η προσδοκία: Το κόντεμα της συμμορίας να οδηγήσει ένα αριθμό ψηφοφόρων στη ΝΔ και ταυτόχρονα να καθηλωθεί η δυναμική προς τα αριστερά, με άμεσα αποτέλεσμα τη διατήρηση της κυβερνητικής κουτάλας. Δεν πρόκειται γενικά για ‘’μανία της εξουσίας’’, αλλά για εξυπηρέτηση της προσπάθειας να επιβληθεί και να εμπεδωθεί η μνημονιακή κυριαρχία των αντεργατικών πολιτικών και του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, ως μια προοπτική χωρίς επιστροφή.

Το ‘’άκρο’’ του άλλου δρόμου
Σε κάποιο βαθμό, υπερβάλλονται οι υπαρκτές αντιθέσεις μέσα στο αστικό στρατόπεδο και οι διαφορετικές γνώμες ειδικά σε ότι αφορά την περιβόητη θεωρία των ‘’δύο άκρων’’. Είναι πιο χρήσιμο, να ξεχωρίσουμε ότι η κυβέρνηση δεν επιδιώκει να στοχοποιήσει μόνο κάποιες (ή και όλες) πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς ή τμήματά τους, όσο κυρίως να θέσει το όριο της πολιτικής, όπου από εκεί και πέρα, όλα θεωρούνται ‘’ακραία’’ και ‘’εκτός νόμου’’. Από τις ΗΠΑ, ο ίδιος ο Σαμαράς δεν κατονόμασε πολιτικές δυνάμεις, αλλά όρισε ως πολιτικό άκρο αυτούς που ζητούν ‘’έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ’’. Και αυτό ακριβώς είναι που κάνει τα πράγματα σοβαρότερα.

Η χειρότερη στάση που θα μπορούσαν να κρατήσουν οι δυνάμεις της αριστεράς θα ήταν είτε να ..σκύψουν ώστε τα βέλη να πιάσουν τ κάποιους άλλους παρά πίσω, είτε να περιοριστούν σε μια ψοφοδεή και μάλλον φοβισμένη υπεράσπιση της οντότητάς τους. Το ζητούμενο είναι η αριστερά, αναπτύσσοντας και ενωτικές πρακτικές, να υψώσει ένα θαρραλέο ανάστημα υποστήριξης των αναγκαίων πολιτικών διεξόδου για τους εργαζόμενους και τους ανέργους της Ελλάδας και υπεράσπισης των κοινωνικών αγώνων ως βασικού δρόμου ανατροπής του μνημονιακού εφιάλτη.

ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΔΙΚΟ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΝΟΜΟΣ-Η βία στην ημερήσια διάταξη
Υπάρχει ένα βαθύτερο υπόβαθρο της απότομης κλιμάκωσης στη συζήτηση του ζητήματος της βίας, και στην τάση της επιβολής του ‘’νόμου και της της τάξης’’. Και αυτό δεν σχετίζεται μόνο με τις εξελίξεις στην Ελλάδα.

Η υπεραντιδραστική στροφή που είναι σε εξέλιξη, είναι η ‘’νομοτελειακή’’ κατάληξη σε πολιτικό επίπεδο της νέας κοινωνικής πραγματικότητας που χαρακτηρίζει όλο και πιο σταθερά και εμφανώς τις χώρες ειδικά του ανεπτυγμένου καπιταλισμού. Ο εργαζόμενος έχει πλέον όλο και λιγότερα κοινωνικά δικαιώματα, ενώ χάνει και κάθε σημείο αφετηρίας, μέσω της κατάργησης των ‘’κεκτημένων’’.

Δεν είμαστε πλέον στην εποχή όπου απλά ο νεοφιλελευθερισμός, ως αντιδραστική πολιτική μορφή διαχείρισης του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, αμφισβητούσε τα οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα. Σήμερα μπαίνει ρητά στο στόχαστρο το ίδιο το ‘’δικαίωμα να έχεις δικαιώματα’’ και ακόμη πιο ειδικά το δικαίωμα να μάχεται η εργατική τάξη για την ανατροπή αυτής της μεγάλης και αντιδραστικής συνθήκης.

Πράγμα που σημαίνει, όχι μόνο πρέπει να γίνει αποδεκτή η κλοπή του μισθού και της σύνταξης, αλλά και να τεθεί εκτός νόμου ο αγώνας για αυτά, η απεργία, το έξω από την ΕΕ, ο άλλος δρόμος, και φυσικά το ‘’έξω από τον καπιταλισμό’’ και η επανάσταση για ένα άλλο κόσμο.

Η γενική κίνηση στον σύγχρονο καπιταλισμό είναι η υπέρβαση του νεοφιλελευθερισμού -που λειτούργησε ως προκαταρτικός βομβαρδισμός-, σε μια κατεύθυνση πολεμικής επιστροφής, όχι βέβαια στον καπιταλισμό του χθες με τις κεϋνσιανές ρυθμίσεις, όπως ονειρεύονται αφελώς πολλοί και στην αριστερά, αλλά στον καπιταλισμό του …προχθές. Δηλαδή σε μια σύγχρονη εκδοχή απόλυτης ελευθερίας και έλλειψης δεσμεύσεων του κεφαλαίου απέναντι στον κόσμο της εργασίας, με κατάργηση όχι μόνο κοινωνικών καταχτήσεων, αλλά και της νομιμότητας της εργατικής οργάνωσης και του κοινωνικού αγώνα. Η εκθεμελίωση των εργασιακών σχέσεων, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η διάλυση των δημόσιων κοινωνικών πολιτικών, αποτελούν τον κανόνα. Μη ξεχνάμε ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θεμέλιο για την εργατική νομοθεσία αποτελεί η οδηγία Μπολκεστάιν μαζί με την αύξηση των μεταναστευτικών ροών. Η ΕΕ στην προηγούμενη φάση έταζε κοινωνική ευημερία, οικονομική σύγκλιση και αλληλεγγύη μεταξύ των ευρωπαϊκών κοινωνιών και στη σημερινή φάση της κρίσης υπόσχεται απλά οικονομική επιβίωση. Πάντα ωστόσο θεωρούσε σαν προϋπόθεση την ανεμπόδιστη αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ως εμπόδιο προσδιορίστηκε το σύνολο των κατακτήσεων που ήρθαν από τους αγώνες του εργατικού κινήματος στον 20ό αιώνα και την καθοριστική επίδραση της Οκτωβριανής Επανάστασης και της αντιφασιστικής νίκης στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο κόσμος του κεφαλαίου μαζί το οχτάωρο, την κοινωνική ασφάλιση και το δημόσιο δωρεάν χαρακτήρα μιας σειράς από αγαθά και υπηρεσίες, έβαλε στο στόχαστρο και τη δράση του εργατικού κινήματος, των λαϊκών και κοινωνικών αγώνων συνολικά. Η νεοφιλελεύθερη ρητορεία για την ατομική ελευθερία και το δικαίωμα της επιλογής δεν έκρυβε την αποστροφή της στο δικαίωμα των εργαζομένων να μη συμφωνούν με περικοπές, απολύσεις, υπερεργασία ή υποαπασχόληση. Όπως επίσης δεν ανεχόταν τη διαφωνία με την τσιμεντοποίηση υπαίθριων χώρων, την παιδεία της αγοράς, την περιβαλλοντική καταστροφή για χάρη του κέρδους, τις γενικευμένες ιδιωτικοποιήσεις.

Ο προπαγανδιστικός λόγος ενάντια στις “συντεχνίες” επιστρατεύτηκε για να απονομιμοποιήσει τη συλλογική δράση, καταρχήν των εργαζομένων. Η επίκληση της ανάγκης διαρκούς εκσυγχρονισμού και μεταρρυθμίσεων έδινε στις επιλογές της αστικές της τάξης τη διάσταση ‘’μονόδρομου’’ -άλλη μία προσφιλής έκφραση της νεοφιλελεύθερης προπαγάνδας- προκειμένου η κοινωνία να επιβιώσει. Όλα αυτά συμπληρώνονταν από την επίκληση της ανάγκης για συναίνεση στην πολιτική ζωή, δηλαδή στην άνευ όρων αποδοχή των στρατηγικών επιλογών της άρχουσας τάξης σε πρώτο επίπεδο και στη συνέχεια των βάρβαρων μέτρων που αυτές συνεπάγονται. Με δυο λόγια η πίεση για συναίνεση είναι η ανομολόγητη προσπάθεια να απονομιμοποιηθεί η άσκηση των πολιτικών ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι τέτοιου είδους διαπιστώσεις ίσως δε αποτελούν κάτι καινούργιο, καθώς από το ‘’τέλος της ταξικής πάλης’’ που ανακήρυξε το 1976 ο Λάσκαρης, υπουργός εργασίας τότε της ΝΔ, μέχρι τη μανιέρα να βαφτίζονται “εθνικό θέμα” που πρέπει να μείνει εκτός πολιτικών αντιπαραθέσεων, πότε η οικονομία πότε η παιδεία και η εξωτερική πολιτική, όλη Μεταπολίτευση είναι γεμάτη από τις προσπάθειες να γίνει η πολιτική του κεφαλαίου όριο της πολιτικής συζήτησης.

Το νέο στοιχείο είναι ότι επιχειρείται αυτή η αντίληψη να επιβληθεί δια νόμου και καταστολής και μάλιστα σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής. Υπάρχει μια ριζική μεταβολή, σε ένταση και έκταση, που έχει οδηγήσει μέσα στο έδαφος της κρίσης σε μια πραγματικότητα όπου πρακτικά επιδιώκεται να απονομιμοποιηθεί και να περιοριστεί μέχρι εξαφάνισης η πολιτική και συνδικαλιστική δράση. Δεν είναι τυχαίο γεγονός ότι η κυβέρνηση Σαμαρά είτε ως τρικομματική είτε ως δκομματική χωρίς τη ΔΗΜΑΡ, έχει κάνει ρεκόρ επιστρατεύσεων απεργών, στην περίπτωση των καθηγητών το Μάη προληπτικά πριν καν αποφασιστεί η απεργία. Ούτε είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο προπαγανδιστικός λόγος που παραδέχεται μεν ότι η απεργία είναι δικαίωμα, αλλά θεωρεί απαράδεκτες τις απεργίες στην τουριστική σεζόν, στις εξετάσεις, στις μεταφορές, στην αποκομιδή των σκουπιδιών κ.ο.κ., αφήνει πάντα αναπάντητο το ερώτημα ‘’πότε και πού η απεργία θεωρείται θεμιτή;’’. ίσως όταν οι εργαζόμενοι έχουν λάβει κανονική άδεια ή ακόμη καλύτερα το χαρτί της απόλυσης… Το “ποτέ και πουθενά” δε θεωρείται ακόμα ώριμο να γίνει αποδεκτό και για την ώρα το προπαγανδίζει μόνο η φασιστική Χρυσή Αυγή…

Ο κόσμος του κεφαλαίου μέσα από τις φλυαρίες περί βίας και ανομίας επιχειρεί φυσικά να προσπεράσει ένα πραγματικό γεγονός που είναι μια από τις πηγές της λαϊκής οργής και αγανάκτησης: η πολιτική της κοινωνικής βαρβαρότητας και χρεοκοπίας έχει επιβληθεί μέσα από τη δύναμη της βίας, μιας βίας ποικιλόμορφης που εφαρμόζεται παρατεταμένα. Η κοινωνία δεν ψήφισε βέβαια το Μνημόνιο. Αντίθετα, το καταψήφισε όπου της δόθηκε η ευκαιρία, από τις βουλευτικές και τοπικές εκλογές μέχρι αυτές των σωματείων, από τις γενικές συνελεύσεις του μαζικού κινήματος μέχρι τις πλατείες και τις συνελεύσεις στις γειτονιές. Το καταψήφισε επίσης στη δυναμική “δημοσκόπηση” των λαϊκών συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων. Απέναντί του βρήκε την ωμή άσκηση βίας, καταστολή και συκοφάντησης, μαζί με μια ρητορική μίσους από κράτος, ΜΜΕ, στρατευμένη μνημονιακή διανόηση, αλλά και ναζιστικό-φασιστικό εσμό. Χαρακτηριστική, αλλά όχι μοναδική περίπτωση, ο αγώνας ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική που παρά την απήχηση -30.000 άτομα πήγαν στην πρόσφατη συναυλία αλληλεγγύης- αντιμετωπίζεται σαν τρομοκρατική δράση, με σημαντικό κόστος για την επιρροή της ΝΔ στην περιοχή.

Για να εφαρμοστεί πολιτική που υλοποιεί η κυβέρνηση Σαμαρά, μέσα από κοινό σχεδιασμό με ΕΕ και ΔΝΤ, αφήνει πίσω της κλειστά σχολεία και νοσοκομεία, σπίτι χωρίς ηλεκτρικό, πρωτοφανή ποσοστά άνεργων, που στους νέους είναι σχεδόν οι μισοί. Είναι μορφές πρωτοφανούς κοινωνικής βίας και καταστροφής όπως και τα φαινόμενα που εμφανίστηκαν με πεινασμένα παιδιά, βαριά ασθενείς χωρίς γιατρό και φάρμακο, ειδήσεις που παραπέμπουν σε συνθήκες πολέμου.

Οι φωνές υποκρισίας που ζητούν καταδίκη της βίας είναι οι ίδιες που προσπάθησαν να συσκοτίσουν και στη συνέχεια να απαξιώσουν το γεγονός ότι χιλιάδες άνθρωποι έδωσαν τέρμα στη ζωή τους μη αντέχοντας την ακραία φτώχεια και το καθημερινό αδιέξοδο. Μορφή βίας είναι και η μαζική μετανάστευση, κυρίως της νεολαίας. Δε φεύγουν οι άνθρωποι στο εξωτερικό από περιπετειώδη διάθεση, ξεριζώνονται για να καταφέρουν να ζήσουν.

Η δύναμη της συνήθειας και μια δηλητηριώδης εξοικείωση σαν του μιθριδατισμού έχει οδηγήσει στην ανοχή της ύπαρξης στρατοπέδων συγκέντρωσης στην ΕΕ για πρώτη φορά μετά την ήττα του ναζισμού, για πρόσφυγες και μετανάστες αυτή τη φορά, με την εξαίρεση των τόπων εξορίας στην Ελλάδα πριν τη μεταπολίτευση. Δεν παύει όμως η Αμυγδαλέζα και τα άλλα κολαστήρια να αποτελούν παραδείγματα μιας απάνθρωπης βίας που τσαλαπατά την έννοια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Στη Μανωλάδα, η κτηνώδης βία σε βάρος των μεταναστών εργατών γης, ήρθε να θυμίσει το γενικευμένο αυταρχισμό των εργασιακών χώρων, τον εργοδοτικό τραμπουκισμό που βαφτίστηκε διευθυντικό δικαίωμα, τον καθημερινό φόβο για απόλυση, τη φθορά από την απλήρωτη εργασία.

Η συζήτηση περί βίας “από όπου και αν προέρχεται” επιμένει να αγνοεί τη διάχυτη βία που έχει ανάγκη η πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. 

Συμπυκνώνει την αίσθηση ενοχής και φόβου των ανθρώπων της άρχουσας τάξης για τη δίκαιη μαζική κινηματική λαϊκή βία αλλά και τιμωρία που τους αξίζει.

Παράλληλα όμως συγκαλύπτει και μια άλλη σκοπιμότητα, καθώς αφήνει έξω από διαπραγμάτευση το αν πρέπει να αλλάξει κάτι σε αυτήν την κοινωνία. Μας αξίζει άραγε να υποστούμε όλα αυτά που ζούμε και αν όχι, τι πρέπει να γίνει, με ποιο τρόπο, σε ποια προοπτική για την κοινωνία. Ουσιαστικά οι φτηνές θεωρίες περί άκρων, βίας κ.λπ. αφήνουν στο απυρόβλητο την κοινωνική αδικία. Επιχειρούν να επιβάλλουν τη σιωπή για τις ανάγκες της κοινωνίας, για το αίτημα για δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια, ελευθερία. Προσπαθούν μάταια να κρύψουν στο σκοτάδι τα σκληρά διλήμματα, δουλειά και ασφάλιση ή σκλαβιά για χάρη των κερδών του κεφαλαίου, σχολεία και νοσοκομεία ή πληρωμή του χρέους, δημοκρατία, ελευθερία, ανεξαρτησία και τέλος της επιτροπείας από ΕΕ-ΔΝΤ ή Τρόικες και μνημονιακοί μονόδρομοι. Υπάρχει φόβος για όσα διαπιστώνει ο Ρήγας Φεραίος: “Όταν η διοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού και δεν εισακούη τα παράπονά του, το να κάμη ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάστασιν, να αρπάζη τα άρματα και να τιμωρή τους τυράννους του, είναι το πλέον ιερόν από όλα τα δίκαιά του και το πλέον απαραίτητον από όλα τα χρέη του”.

Ποιός θρέφει το φασισμό; Οι ιστορικοί συμβιβασμοί και η στροφή στο ”κέντρο” έφρεψαν το αυγό του φιδιού
Είναι κλασικό το επιχείρημα των θιασωτών και υπερασπιστών της θεωρίας των ‘’δύο άκρων’’, ότι η επίκληση των κοινωνικών προβλημάτων και η δικαιολόγηση με βάση αυτό από τη αριστερά της πολιτικής νομιμότητας της αντίστασης, παρέχει ταυτόχρονα και την νομιμοποίηση της ακροδεξιάς και φασιστικής βίας.

Πρόκειται για την απόλυτη αντιστροφή. Η ιστορική πείρα δείχνει πως όταν και στο βαθμό που η αριστερά, στεκόταν μαχητικά απέναντι στην αστική πολιτική υποστηρίζοντας τα κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζομένων και των φτωχών, ο φασισμός ήταν αδύναμος και σίγουρα ηθικά και πολιτικά αποδυναμωμένος. Αντίθετα, η ιστορική πείρα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, έχει δείξει ότι κάθε διαδικασία ιδεολογικής ‘’συνάντησης αριστεράς-δεξιάς’’, δημιουργεί ένα επικίνδυνο νεφέλωμα, που μόνο την αριστερά βλάπτει, ενώ ωφελεί ιδιαιτέρως την άκρα δεξιά στη θεωρία της περί ‘’προδοτών’’ πολιτικών. Ας σταθούμε στη σήψη του σύγχρονου κοινοβουλευτισμού, που δεν αποτελεί ελληνική ιδιοτυπία. Οι θεσμοί της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, απογυμνώνονται από το περίβλημα του αδέκαστου διαχειριστή και φανερώνουν μια εικόνα απίστευτης διαφθοράς, στην υπηρεσία των μεγάλων οικονομικών δυνάμεων σε κάθε χώρα ή και των συμφερόντων πολυεθνικών ομίλων. Στο βαθμό που η αριστερά δεν αποκαλύπτει αυτή τη πραγματικότητα και δεν αποτελεί συνεπή πολέμιό της, με θαρραλέες διεκδικήσεις συγκρότησης νέων μορφών εργατικής και λαϊκής οργάνωσης, αλλά στριμώχνεται στο κατώφλι της μοιρασιάς της κυβερνητικής εξουσίας, δημιουργείται μεγάλο κενό για πολιτική απάθεια, αλλά και για το φασισμό.

Η δεύτερη επισήμανση αφορά τη σχέση εθνικού-διεθνικού στις σημερινές συνθήκες. Η αναπτυσσόμενη διαδικασία της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, καθώς και οι περιφερειακές καπιταλιστικές ολοκληρώσεις, δυναμιτίζουν το ρόλο της πλειονότητας των εθνικών κρατών, περιορίζοντας ταυτόχρονα τα πεδία της έστω δυνητικής λαϊκής επίδρασης, πόσω μάλλον της λαϊκής κυριαρχίας πάνω στην πορεία τους. Όταν στη Γαλλία, σύσσωμη σχεδόν η αριστερά, συγκλίνει με την δεξιά υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επί των κοινωνικών ερειπίων, είναι ολοφάνερο ότι ο ακροδεξιός λαϊκισμός θα βρίσκει το δικό του έδαφος, εντάσσοντας τη δυσαρέσκεια λαϊκών μαζών όχι φυσικά σε ένα προσανατολισμό πάλης κατά της ΕΕ από δημοκρατική και εργατική σκοπιά, αλλά φυλακίζοντάς την στον εθνικισμό και το μίσος για τους άλλους λαούς. Μα και στην Ελλάδα, σε συνθήκες ανοιχτής ιμπεριαλιστικής επιβολής σε βάρος του παρόντος και του μέλλοντος του λαού, που διαμορφώνει μαζικά αισθήματα εθνικής ταπείνωσης και διασυρμού, η αριστερά διστάζει να αντλήσει υλικό και δύναμη από τις δημοκρατικές, πατριωτικές και αντιιμπεριαλιστικές διαθέσεις του κόσμου, με το φόβο μήπως κατηγορηθεί για ‘’εθνική περιχαράκωση’’.

Δημοκρατία και ελευθερία ενάντια στον ολοκληρωτικό καπιταλισμό
Με τον ίδιο τρόπο που είναι ζωτικής σημασίας η συγκρότηση ενός αντικαπιταλιστικού προγράμματος κομβικών στόχων δράσης γύρω από τα οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα, ξεχωρίζει και ανάγκη μιας νέας δημοκρατικής οργάνωσης του κινήματος και της κοινωνίας ευρύτερα.

Αυτό αποτελεί δρόμο για την διαμόρφωση των υλικών όρων ανατροπής πέρα από τον ορίζοντα του κοινοβουλευτισμού και της ανάθεσης, αλλά και για τη συγκρότηση δυνατοτήτων πραγματικής επιβολής της εργατικής και λαϊκής θέλησης για μια αντικαπιταλιστική και σοσιαλιστική διέξοδο.

Η κατεύθυνση αυτή ξεκινάει από όργανα εργατικής πολιτικής ως άμεσα εργαλεία μάχης σήμερα και καταλήγει στην πρόταξη μιας άλλης λογικής για την καθιέρωση εργατικής και κοινωνικής δημοκρατίας μετά την αποτίναξη της εξουσίας του κεφαλαίου. Έχουν τεθεί ενδιαφέρουσες σκέψεις για αυτό και στα συνεδριακά κείμενα του ΝΑΡ, που περιγράφουν μια διπλή κατεύθυνση. Αφενός γενικής δημοκρατικής αντιπροσώπευσης των πολιτικών ρευμάτων, κομμάτων και τάσεων, με περιορισμένη, ελεγχόμενη και ‘’λιτή’’ θητεία, όσο και ένα σύστημα άμεσης αντιπροσώπευσης μέσω αιρετών και ανακλητών αντιπροσώπων απ’ ευθείας από μονάδες εργασίας, μόρφωσης ή κατοικίας. Αν στην τυπική και προσχηματική αστική δημοκρατία, η δεύτερη βουλή (ή γερουσία) είναι εξ ορισμού συντηρητικότερη και πιο ελεγχόμενη, στη δική μας πρόταση, αυτή η δεύτερη ‘’βουλή’’ αποτελεί την ριζοσπαστικότερη και αυθεντικότερη μορφή ελέγχου και άσκησης εργατικής εξουσίας.

Δυστυχώς, αργά αλλά σταθερά, ομολογημένα ή όχι, η αναφορά των κυρίαρχων μερίδων της αριστεράς στο ζήτημα της δημοκρατίας, περιστρέφεται γύρω από τον καθαγιασμό – με αιτήματα διόρθωσης- της αστικής (δήθεν) δημοκρατίας που κυριολεκτικά είναι ένα πτώμα σε σήψη. Είναι χαρακτηριστικός και αυτός ακόμη ο δισταγμός στην προβολή του αιτήματος ‘’να πληρώσουν οι ένοχοι για τη μνημονιακή τραγωδία’’, αλλά πολύ περισσότερο η μεγάλη υποβάθμιση της σημασίας προβολής ενός προγράμματος δημοκρατικής πάλης, το οποίο μπορεί εξίσου και ίσως και ισχυρότερα σε ορισμένες στιγμές, να αποτελεί δρόμο για τη ρήξη, τη σύγκρουση και την ανατροπή του καπιταλιστικού πλαισίου.

Αν η αριστερά δεν θέτει με υλικούς όρους ζήτημα δημοκρατίας, δεν θέτει ζήτημα κράτους, συνεπώς δεν είναι επαναστατική με την ουσιαστική έννοια. Τις μέρες αυτές είδαμε τι σημαίνει κράτος, τόσο στην ‘’αποκλίνουσα’’ παρακρατική μορφή του φασισμού, όσο και κυρίως στην εικόνα του ολοκληρωτισμού που αποδίδει το επίσημο κράτος. Μπροστά μας, υψώθηκε ζωντανό και απαίσιο το πρώτο κόμμα της αστικής τάξης, το κράτος της, ως βασικής μορφής οργάνωσης της βίας.

Όσο θα σταθεροποιείται η ανεργία κοντά στο 30%, όσο οι μισθοί θα αγγίζουν τα 500 ευρώ και τα νοσοκομεία θα σου λένε ‘’αγόρασε γάζες και φάρμακα και έλα για το ράντζο’’, τόσο οι εκπρόσωποι της κρατικής κοινωνικής και πολιτικής βίας, θα απαιτούν και θα ασκούν το μονοπώλιο μιας άδικης βίας σε βάρος της κοινωνικής πλειονότητας.

Η αντίσταση σε αυτή τη βία, μα και ο στόχος της επανάστασης, δηλαδή η νικηφόρα πάλη για την κατάργηση της βίας, αποτελούν όχι απλώς δικαιώματα, αλλά υποχρεωτικό δρόμο επιβίωσης του κόσμου και πρώτιστο καθήκον των κομμουνιστών και των αριστερών κομμάτων και οργανώσεων.

Το πρόταγμα, της επαναστατικής ανατροπής της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, δεν αποτελεί ένα αναγκαίο κακό μέσο για ένα ευγενή σκοπό, αλλά αποτελεί ουσία του δημοκρατισμού μιας σύγχρονης κομμουνιστικής προοπτικής.

Ταξικοί και πολιτικοί αντίπαλοι και γενίτσαροι, προσπαθούν να αξιοποιήσουν την απωθητική εικόνα των εκμεταλλευτικών και ανελεύθερων καθεστώτων της ανατολικής Ευρώπης για να δικαιώσουν τον καπιταλισμό και να αμαυρώσουν τον κομμουνισμό. Εμείς δεν την φοβόμαστε αυτή τη συζήτηση. Διότι, απλούστατα, η πτώση του τείχους του Βερολίνου, απέδειξε πως ο σοσιαλισμός χωρίς δημοκρατία, δεν μπορεί να ζήσει. Σε αντίθεση με τον καπιταλισμό. Αυτός, με πραγματική δημοκρατία, δεν αντέχει ούτε μία μέρα.

Πηγή : ΠΡΙΝ 20/10

eleutheriellada

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ «στριμώχνει» τη ΝΔ για Βενιζέλο – Σκαραμαγκά

Αναπόφευκτη η μετωπική σύγκρουση αξιωματικής αντιπολίτευσης - ΠΑΣΟΚ για το ζήτημα των ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αποφασισμένος να προχωρήσει το ζήτημα της εξεταστικής επιτροπής με την Κουμουνδούρου να βρίσκει «συμμάχους» εντός της ΝΔ καθώς στο παρελθόν «γαλάζια στελέχη» που πλέον καλύπτουν υπουργικές θέσεις είχαν κατηγορήσει τον Ευάγγελο Βενιζέλο για το ρόλο του στην υπόθεση. Εξάλλου το ζήτημα ήδη έχει προκαλέσει τριγμούς στη δικομματική δημιουργώντας ρήγμα μεταξύ των δυο υπουργώνΑβραμόπουλου – Βενιζέλου. Στο μεταξύ, ο υπ. Άμυνας και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης για αύριο στις 13.00 συνέντευξη Τύπου και αναμένεται να αναφερθεί στο ζήτημα των ναυπηγείων Σκαραμαγκά υψώνοντας κατά πάσα πιθανότητα τους τόνους.

Αναφορικά με τις δηλώσεις των γαλάζιων στελεχών που εκθέτουν τον Ευάγγελο Βενιζέλο, από το ΣΥΡΙΖΑ αναφέρουν ότι ο Γιάννης Μιχελάκης τον Απρίλιο του 2012, λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές της 6ης Μαΐου, δήλωνε για την υπόθεση των ΤΟR Μ1 και την σκανδαλώδη υπόθεση των υποβρυχίων:

«Ο κ. Βενιζέλος, ο οποίος υπήρξε βασικός συνήγορος του κ. Τσοχατζόπουλου στην Εξεταστική Επιτροπή για το σκάνδαλο των TORM1, δεν δικαιούται, πλέον, να σιωπά».

«Είναι, άλλωστε ο ίδιος (σ.σ. Ευ.Βενιζέλος) που - το 2010 - αναθεώρησε την επαχθή σύμβαση Τσοχατζόπουλου, για τα υποβρύχια, αποδεχόμενος ακόμη επαχθέστερους όρους. Για παράδειγμα: Δέσμευσε το Δημόσιο να καταβάλλει τα οφειλόμενα ποσά σε τακτές ημερομηνίες, χωρίς, όμως, να δεσμεύσει την κατασκευάστρια εταιρία, για αντίστοιχη πρόοδο των εργασιών. Και χωρίς να προβλέψει εγγυητικές επιστολές, καλής εκτέλεσης ή έγκαιρης παράδοσης. Οι κύριοι Τσοχατζόπουλος και Βενιζέλος, ως υπουργοί Εθνικής Άμυνας, με τις δύο αυτές συμβάσεις, πέτυχαν το ακατόρθωτο. Να έχουμε πληρώσει πάνω από δύο δισ. ευρώ, αλλά – αντί των οκτώ – να έχουμε παραλάβει, μετά από 12 χρόνια, μόνο ένα υποβρύχιο. Και αυτό με προβλήματα, τα οποία διορθώθηκαν εκ των υστέρων. Η Νέα Δημοκρατία, όπως ήταν φυσικό, ούτε ψήφισε την κύρωση της σύμβασης Βενιζέλου, ούτε την υλοποίησε από το Νοέμβριο του 2011, μέχρι σήμερα».

Από την Κουμουνδούρου θέτουν τα εξής ερωτήματα: Τι θα πράξει η ΝΔ αναφορικά με την εξεταστική επιτροπή που θα προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ; Θα παράσχει κάλυψη στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Ευάγγελο Βενιζέλο με δεδομένο ότι δεν είχε ψηφίσει την κύρωση της σύμβασης;

Από την Κουμουνδούρου υπενθυμίζεται επίσης ότι το 2010 ο τότε τομεάρχης της ΝΔΘεόφιλος Λεονταρίδης δήλωνε «η τροποποίηση της σύμβασης και η απευθείας ανάθεση κατασκευής δύο επιπλέον υποβρυχίων έχει αποτέλεσμα να αυξηθεί το κόστος κατά 800 εκατ. ευρώ σε μία περίοδο πρωτοφανούς οικονομικής και δημοσιονομικής ασφυξίας». 

http://tvxs.gr/

Η κυβέρνηση μας καλωσορίζει στην κόλαση

Η στροφή είναι εντυπωσιακή: Εκεί που το Μέγαρο Μαξίμου διαφήμιζε το πρωτογενές πλεόνασμα ως διαβατήριο για το πέρασμα στη μεταμνημονιακή εποχή, εκεί που καλλιεργούνταν αισιοδοξία και προσδοκίες, η κυβέρνηση προετοιμάζει το έδαφος για ρήξη με τους πιστωτές. Η διαβεβαίωση ότι εκτός από τα νέα μέτρα αποκλείονται και οι εκλογές απλώς δεν στέκει με όρους κοινής λογικής, γιατί είναι σαφές ότι μια κατάσταση οικονομικής αποσταθεροποίησης μπορεί να πυροδοτήσει ανεξέλεγκτες πολιτικές εξελίξεις, είτε τις θέλουν είτε όχι οι δύο κυβερνητικοί εταίροι (που δεν είναι και βέβαιο ότι το βλέπουν με τον ίδιο τρόπο ο Α. Σαμαράς και ο Ευ. Βενιζέλος). Της Αγγελικής Σπανού

Ο πρωθυπουργός με τον πλέον επίσημο τρόπο κηρύττει ανένδοτο αγώνα εναντίον της Τρόικας, εφόσον δεν δείξει κατανόηση στις ελληνικές αγωνίες και δεν αναγνωρίσει της ελληνικές θυσίες, ενώ στο παιχνίδι μπήκε και ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας ο οποίος μας ενημέρωσε (μέσω«Βήματος») ότι θα είμαστε στην κόλαση μέχρι τον Ιούνιο, γιατί θα παιχτούν όλα στις σχέσεις με τους δανειστές και ως προς τον πυρήνα του ελληνικού ζητήματος.

Τι τους έπιασε ξαφνικά και το γύρισαν στο αντιμνημόνιο; Η κυβέρνηση έπαιζε το χαρτί του καλοπιάσματος των Γερμανών με την προσδοκία ότι θα υπάρξει ανταμοιβή, δηλαδή μια γενναία ρύθμιση του χρέους άμεσα, ώστε να γίνει ένα επενδυτικό «μπουμ» που θα άλλαζε την εικόνα στη χώρα και να κατασκευαστεί η πεποίθηση ότι τελειώνει η εποχή των μνημονίων και πλησιάζει η ώρα της απαγκίστρωσης από τους ελέγχους της Τρόικας. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση έλπιζε ότι θα περάσει ένα κολασμένο διάστημα μέχρι το Δεκέμβριο αλλά μετά, και με την έναρξη της ελληνικής προεδρία της ΕΕ, θα αρχίσει η αντίστροφη διαδικασία, των θετικών ειδήσεων και της αλλαγής κλίματος, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στις ευρωεκλογές/αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου σε μια συγκυρία ευνοϊκότερη για την κυβέρνηση από την τωρινή.

Ο σχεδιασμός αυτός αποδείχθηκε ανεδαφικός. Οι εταίροι δεν βιάζονται να λύσουν τον ελληνικό κόμπο, μεταθέτουν τις αποφάσεις για το χρέος μετά τις ευρωεκλογές, προκειμένου να αποφύγουν το πολιτικό κόστος των αποφάσεων, αρνούνται το άμεσο «κούρεμα», πλέον βάζουν όρους και στο έμμεσο «κούρεμα», για παράδειγμα δεν δέχονται την πολυετή μετακύλιση των ομολόγων που κατέχει η ΕΚΤ. Και ενώ δεν επείγονται για την απομείωση του ελληνικού χρέους, όπως έχουν δεσμευτεί, εφόσον επιτυγχάνεται πρωτογενές πλεόνασμα, ζητούν μέτρα δύο δισ. για το 2014, πέντε - έξι δισ. για το 2015-2016, προκειμένου να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό (πέρα από το χρηματοδοτικό κενό). Ζητούν, δηλαδή, από την παρούσα βουλή να ψηφίσει ένα νέο πακέτο λιτότητας παρόλο που τους έχει εξηγηθεί πολύ καθαρά ότι αυτό δεν είναι εφικτό.

Η δόση του 1 δισ. ευρώ που θα εκταμιευόταν τον Οκτώβριο παραμένει στον αέρα και ποιος ξέρει τι θα γίνει με τη δόση των περίπου 4 δισ ευρώ του Δεκεμβρίου. Ο λόγος της εκκρεμότητας είναι η μη εκπλήρωση όλων των προαπαιτούμενων, όπως η διαθεσιμότητα του Σεπτεμβρίου (λείπουν 1.349 υπάλληλοι ΑΕΙ) και κυρίως οι 4.000 απολύσεις που προβλέπονται από το μνημόνιο μέχρι το τέλος του χρόνου. Αλλά και στο παρελθόν υπήρχαν κενά στην εκπλήρωση προαπαιτούμενων και η δόση εκταμιευόταν με πολιτική απόφαση, κάνοντας δηλαδή τα στραβά μάτια. Τώρα δεν συμβαίνει αυτό και όχι μόνο δεν συμβαίνει αλλά επιπλέον δεν υπάρχει ενημέρωση για το πότε ακριβώς επιστρέφουν οι επικεφαλής του κλιμακίου της Τρόικας, στους οποίους παρέπεμψε το Eurogroup τον Γ. Στουρνάρα όταν έθεσε θέμα πολιτικής διαπραγμάτευσης για να ξεπεραστεί η αριθμολαγνεία και η στενή λογιστική ανάλυση ενός προγράμματος που δεν βγαίνει με τίποτα.

Στο Μέγαρο Μαξίμου υπάρχουν δύο σχολές σκέψεις. Κατά τη μία προσέγγιση, στο τέλος θα υπάρξει συμβιβασμός και θα αποφευχθούν οι ακραίες λύσεις. Κατά την άλλη ανάλυση, έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για τη σχέση κυβέρνησης -Τρόικας και το διαζύγιο θα είναι οριστικό ανεξαρτήτως πολιτικού ρίσκου και όποιων επιπτώσεων.

Ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς θα μεταβεί στη γερμανική πρωτεύουσα μετά το σχηματισμό της νέας γερμανικής κυβέρνησης και εκεί θα επιχειρήσει να συνεννοηθεί με την καγκελάριο Α. Μέρκελ, με την οποία μέχρι τώρα τα έβρισκε επί της αρχής. Ωστόσο, το Βερολίνο δεν δείχνει πια καμία επιείκεια και, το κυριότερο, δεν δείχνει να ανησυχεί για το ενδεχόμενο εκλογών εδώ. Στην κυβέρνηση περίμεναν ότι και λόγω της αλλαγής στην αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής, θα υπήρχε μεγάλη ικανοποίηση στη Γερμανία η οποία θα αποτυπωνόταν με κάποιον τρόπο στην πράξη. Περίμεναν επίσης ότι αφού για πρώτη φορά μια ελληνική κυβέρνηση κάνει απολύσεις στο Δημόσιο θα υπήρχε ανταπόδοση. Πόσο μάλλον που επιτυγχάνεται πρωτογενές πλεόνασμα, έστω με δημιουργική λογιστική και στάση πληρωμών του Δημοσίου. Τίποτα από αυτά δεν συνέβη -η άλλη πλευρά παραμένει ακίνητη και αγέλαστη.

Σύμφωνα με συζητήσεις που γίνονται στο Μέγαρο Μαξίμου, ορόσημο είναι ηΣύνοδος Κορυφής της ΕΕ το Δεκέμβριο. Γιατί τότε θα επισημοποιείται η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος, επομένως θα πρέπει να τηρήσουν την υπόσχεσή τους για απομείωση του χρέους οι εταίροι, θα έρχεται η ελληνική προεδρία της ΕΕ για ένα εξάμηνο και θα έχει ψηφιστεί ο προϋπολογισμός του 2014 και το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα ως το 2017. Δηλαδή, θα έχει καθαρίσει το τοπίο και θα ανοίγει η συζήτηση για τη μεγάλη λύση που αφορά τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους ώστε να καταστεί εφικτή η έξοδος της χώρας στις αγορές στο ορατό μέλλον. Εκεί, λοιπόν, σ αυτή τη Σύνοδο, την τελευταία της χρονιάς, θα μπουν όλα στο τραπέζι και θα γίνει ένα συνολικό ξεκαθάρισμα, το οποίο άλλοι προδιαγράφουν ως μετωπική σύγκρουση και άλλη περιγράφουν ως κορύφωση της διαπραγμάτευσης.

Νέα μέτρα ασφαλώς δεν περνούν από την παρούσα Βουλή, αλλά είναι αμφίβολο και αν περνάνε κοινωνικά και πολιτικά τα παλιά, αυτά δηλαδή που περιλαμβάνονται στο προηγούμενο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα αλλά θα εφαρμοστούν τώρα: Μειώσεις επικουρικών συντάξεων και εφάπαξ, αναγκαστικές αποχωρήσεις 5.000 από όσους έχουν βγει σε διαθεσιμότητα, αύξηση των εισιτηρίων στα μέσα μαζικής μεταφοράς (η κυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι δεν θα το κάνει), εισιτήριο για την εισαγωγή στο νοσοκομείο, πληρωμή των πρωτότυπων φαρμάκων από τους ασφαλισμένους.

Το ΠΑΣΟΚ δεν θέλει με τίποτα εκλογές και διαβεβαιώνει ότι ούτε η ΝΔ εξετάζει αυτό το σενάριο. Ακόμη και έτσι να είναι, οι ισορροπίες είναι πλέον τόσο λεπτές που με το παραμικρό μπορεί να σπάσει το σκοινί. Ακόμη και αν, παράδειγμα εργασίας, βουλευτές της ΝΔ υπερψηφίσουν το αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ για Εξεταστική Επιτροπή σε σχέση με τη σύμβαση του 2010 για τα υποβρύχια.

http://tvxs.gr/

Επιστολή Τσίπρα σε Σουλτς για την ΕΡΤ

Επιστολή του προέδρου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα προς τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, με την οποία τον καλεί να μεσολαβήσει ώστε να συνεχιστεί η υπηρεσία παροχής δορυφορικής κάλυψης στα προγράμματα των εργαζομένων της ΕΡΤ.

Ο κ. Τσίπρας τονίζει στο κείμενό του, ότι μια τέτοια απόφαση, κατόπιν σχετίζεται με την υπεράσπιση της δημοκρατίας, την ελευθερία του λόγου και τον σεβασμό των συμβάσεων που έχουν συνάψει η ΠΟΣΠΕΡΤ με τον SES ASTRA.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υπενθυμίζει την εκκρεμή απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για το λουκέτο στην ΕΡΤ προσθέτοντας ότι τυχόν σιγή στο πρόγραμμα των πρώην εργαζομένων της ΕΡΤ «θα σιγήσει κάθε εναλλακτική φωνή που διαφωνεί με την κυβέρνηση όχι μόνο για τους Έλληνες που ζουν στην Ελλάδα αλλά και για αυτούς που ζουν στο εξωτερικό».

http://www.e-reportaz.gr/

Το χέρι στην τσέπη για φάρμακα βάζουν ξανά οι ασθενείς

Τη διαφορά ανάμεσα στη λιανική τιμή του φαρμάκου και την ασφαλιστική τιμή ή τιμή αναφοράς καλείται να πληρώνει πλέον ο ασφαλισμένος με βάση τα όσα προβλέπει η υπουργική απόφαση, που αφορά τον τρόπο συμμετοχής των ασφαλισμένων.

Η υπουργική απόφαση προβλέπει ότι πλέον ο ασθενής θα επιβαρύνεται εξ ολοκλήρου τη διαφορά του πρωτότυπου φαρμάκου από την τιμή που αποζημιώνει ο ΕΟΠΥΥ. Μέχρι σήμερα το 50% της διαφοράς της λιανικής τιμής του πρωτότυπου φαρμάκου από την ασφαλιστική τιμή το πλήρωνε ο ΕΟΠΥΥ και το 50% ο ασφαλισμένος.

Συνεπώς ο ασθενής δεν θα επιβαρύνεται εφόσον επιλέγει κάποιο φάρμακο από τα γενόσημα που έχουν την τιμή αναφοράς. Σε κάθε άλλη περίπτωση, θα καταβάλλει όλη τη διαφορά, ενώ η συμμετοχή του θα συνεχίσει να είναι 50% της διαφοράς λιανικής τιμής και ασφαλιστικής εάν δεν υπάρχει γενόσημο στην κατηγορία του πρωτότυπου σκευάσματος.

Στον νέο τρόπο αποζημίωσης εμπίπτουν τα φάρμακα για τις συνηθέστερες παθήσεις που λαμβάνουν οι ασφαλισμένοι του ΕΟΠΥΥ. Σύμφωνα με την επεξεργασία που έκανε η αρμόδια υπηρεσία, ΗΔΙΚΑ, 5.275 φάρμακα «πέρασαν» στα συνταγολόγια της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης των γιατρών και των φαρμακοποιών. Στα 3.385 (ποσοστό περίπου 64%) αλλάζει η συμμετοχή των ασφαλισμένων, με τη διαφορά να την επιβαρύνεται εξ ολοκλήρου (100%) πλέον ο ασφαλισμένος. Περίπου το 36% των σκευασμάτων με ασφαλιστική τιμή μένει ως έχει και διατηρεί το 50-50.

«Ουσιαστικά οδηγούμαστε στο διπλασιασμό της συμμετοχής του ασθενή σε πολλές κατηγορίες φαρμάκων που αφορούν στις παθήσεις με τη μεγαλύτερη συχνότητα. Πρόκειται για μία ακόμα δυσβάσταχτη και απαράδεκτη επιβάρυνση του ασθενή ο οποίος έχει φτάσει πλέον στα όρια των αντοχών του» αναφέρει ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, κ. Γιώργος Πατούλης, επισημαίνοντας ότι οδηγούμαστε σε ασθενείς πολλών ταχυτήτων.

http://www.e-reportaz.gr/

Στέισι: «Ο Πάλλης είναι κλέφτης και απατεώνας»

Τον δρόμο για τις ποινικές διώξεις εναντίον του Αναστάσιου Πάλλη άνοιξε ο Βρετανός απόστρατος αξιωματικός, Εντουαρντ Πρινγκλ – Στέισι. Ο άνθρωπος, που αποκάλυψε το πραγματικό πρόσωπο του φυγόδικου επιχειρηματία, μίλησε στο «Εθνος της Κυριακής» και περιέγραψε την πρώτη γνωρισμία του με τον Πάλλη, κάνοντας λόγο για όπλο που είχε πάνω στο γραφείο του, αλλά και τη μέρα που ο ίδιος ο Πάλλης τον πήγε στα μπλε κοντέινερ με τα 4.000 όπλα για να του τα δείξει. Ο Στέισι δηλώνει πως ο Πάλλης είναι «ψεύτης, κλέφτης και απατεώνας», ενώ πρόσθεσε πως ο «επιχειρηματίας» κόμπαζε για «τις γνωριμίες του και τις δωρεές του στην ΕΛ.ΑΣ.», αλλά και τους αστυνομικούς φάρους που έφερε η Κάντιλακ που οδηγούσε.  Αναλυτικά:

Πότε γνωριστήκατε με τον Αν. Πάλλη;

«Τον γνώρισα τον Ιανουάριο του 2011, όταν με κάλεσε να συζητήσουμε για την ασφάλεια των πλοίων του. Ο κ. Πάλλης μου είχε πει τότε ότι είναι εφοπλιστής και έχει μαζί με τον κ. Ρέστη πλοία. Οπότε ιδρύσαμε την εταιρεία IMS (International Marine Security) στην οποία κατείχα το 35% και ο κ. Πάλλης με τον κ. Ρέστη το 65%. Αργότερα έμαθα ότι τα πλοία ανήκαν στον κ. Ρέστη και ότι ο κ. Πάλλης ψευδόταν».

Στην εταιρεία αυτή είχαν διαθέσει χρηματικά ποσά;

«Αρχικά ο κ. Πάλλης είχε δώσει ένα ποσό και είχε υποστηρίξει ότι θα δώσει και άλλα στη συνέχεια. Τα οποία ποτέ δεν έδωσε. Αντίθετα, έκλεβε χρήματα από μένα και από τον κ. Ρέστη. Πολλά χρήματα. Η IMS είχε κέρδη τα οποία ο κ. Πάλλης τα πήρε και δεν τα απέδωσε ποτέ. Επίσης μετέτρεψε το ποσοστό μου στην εταιρεία από 35% σε 14% υποστηρίζοντας ότι ήταν εντολή του κ. Ρέστη, αλλά μετά ανακάλυψα ότι ήταν δικιά του πρωτοβουλία. Εγινε άπληστος και ήθελε περισσότερα. Ο Πάλλης είναι κλέφτης και απατεώνας».

Πριν καταλάβετε ότι ο Α. Πάλλης ενεργούσε κρυφά, δεν είχατε θορυβηθεί από τη συμπεριφορά του;

«Το πρώτο καμπανάκι ήταν τον Ιούλιο του 2012 όταν το προσωπικό της εταιρείας που εγώ είχα επιλέξει, έμεινε απλήρωτο. Κάθε φορά που ζητούσα να πληρωθούν, ο Πάλλης μου έλεγε ότι το ταμείο είναι άδειο. Ρώτησα γιατί συμβαίνει αυτό και δεν έπαιρνα σαφείς απαντήσεις. Τότε κατάλαβα ότι τα πράγματα δεν ήταν καλά».

Τι δουλειές είχε αναλάβει η IMS;

«Τα πλοία που είχαμε αναλάβει ήταν της εταιρείας Enterprises Shipping & Trading που ανήκει στον κ. Ρέστη. Η IMS ιδρύθηκε για τα πλοία της εταιρείας αυτής».

Κατά το διάστημα που ταξιδέψατε με τα πλοία αυτά, παρατηρήσατε κάτι ύποπτο;

«Ποτέ στα πλοία που δούλεψα δεν υπήρχε κοντέινερ με ύποπτο εμπόρευμα».

Γνωρίζετε αν ο κ. Πάλλης έκανε παράνομη διακίνηση όπλων;

«Κοντά στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» διατηρούσε μια μεγάλη αποθήκη, στην οποία είχε αεροπλάνα, ελικόπτερα και πολεμικά όπλα κάθε είδους. Εκεί είχε και δύο κοντέινερ που ήταν γεμάτα πολεμικά τυφέκια. Αν ήθελε ο κ. Πάλλης να εισάγει παράνομα όπλα στη χώρα, είμαι σίγουρος ότι είχε τις δυνατότητες να το κάνει».

Εχετε καταγγείλει ότι στην αποθήκη αυτή, η οποία έχει δηλωθεί ως πολεμικό μουσείο, είδατε με τα μάτια σας Καλάσνικοφ και άλλα τυφέκια.

«Οχι απλά τα είδα, αλλά τα σήκωσα, τα κράτησα στα χέρια μου και τα περιεργάστηκα! Είχε Μ16, G3, ΑΚ47, DRAGANOV, κάθε είδους όπλα. Ρώτησα τον Πάλλη πόσα είχε και μου απάντησε περίπου 4.000. Απόρησα γιατί έχει τόσα πολλά όπλα και μου απάντησε ότι τα συλλέγει. Αν θες να συλλέξεις Καλάσνικοφ, θα πάρεις δύο, τρία άντε τέσσερα. Δεν χρειάζεσαι εκατοντάδες. Εξάλλου, το συγκεκριμένο όπλο δεν είναι μουσειακό είδος όπως και τα πιστόλια Γκλοκ».

Εσείς είδατε τα 4.000 όπλα όταν το μουσείο ΠΑΛΙΣ ήταν σε διαφορετική τοποθεσία από τη σημερινή;

«Ναι. Το μόνο που ξέρω για τη νέα τοποθεσία είναι ότι έχει υπόγειες εγκαταστάσεις, ακόμη και σκοπευτήρια, όπου μπορούν να κάνουν χρήση των όπλων».

Την πληροφορία αυτή ποιος σας την έδωσε, αφού εσείς δεν πήγατε ποτέ στο νέο μουσείο;

«Μου το είπε ο Γιάννης Σιαβάλης, ο οποίος ήταν μκρομέτοχος της IMS, επικεφαλής της προσωπικής φρουράς του Πάλλη, και δεξί του χέρι. Είναι ο άνθρωπος με τον οποίο επικοινωνούσα διαρκώς για θέματα της εταιρείας κατόπιν υποδείξεως του Πάλλη. Ο Σιαβάλης μου είχε πει ότι η πρώτη αποθήκη είναι μικρή και θα πρέπει να αλλάξουν εγκαταστάσεις, στις οποίες θα φτιάξουν και τα υπόγεια διαμερίσματα».

Παραδώσατε φωτογραφίες στην αστυνομία, από τη μέρα που επισκεφθήκατε το μουσείο και είδατε τα όπλα;

«Ναι. Εχω δώσει φωτογραφίες στις οποίες είναι μέλη της οικογένειάς μου και τραβήχτηκαν τον Ιούλιο του 2012. Εκείνη τη μέρα είδα δύο μπλε κοντέινερ με τα Καλάσνικοφ και τα G3 και ακόμη ένα με πιστόλια και περίστροφα, Γκλοκ, Μάγκνουμ κ.ά. Οι φωτογραφίες είναι από το κοντέινερ με τα πιστόλια».

Πόσες φορές συναντηθήκατε μαζί του;

«Τρεις φορές νομίζω και όλες στο μουσείο του. Την πρώτη φορά που με υποδέχτηκε στο γραφείο του, είχε πάνω ένα όπλο. Με ρώτησε αν μου αρέσουν τα όπλα, απάντησα «ναι» και έτσι μου έδειξε όλα τα όπλα του. Αυτός με πήγε στο κοντέινερ με τα όπλα και μου έκανε επίδειξη. Παρόντες ήταν περίπου 10 άτομα, ανάμεσά τους ο Γιάννης Σιαβάλης και οι πάνοπλοι φρουροί του Πάλλη. Ποτέ δεν πήγαινε πουθενά χωρίς τους σωματοφύλακές του».

Παρατηρήσατε κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά από τα κοντέινερ που είδατε με τα 4.000 πολεμικά τυφέκια;

«Δυστυχώς, ήταν το ένα δίπλα στο άλλο και δεν μπορούσα να δω στο πλάι. Ηταν μπλε και άνοιγαν με κλειδαριές. Πάντως είχα δει στο μουσείο και όπλο του βρετανικού στρατού, το οποίο είναι πολύ δύσκολο να το βρεις. Πρέπει να έχεις πολύ ισχυρές γνωριμίες».

Προς το παρόν η αστυνομία δεν έχει βρει τα όπλα που λέτε…

«Ναι, το ξέρω. Δεν μπορείς να εξαφανίσεις 4.000 όπλα. Πού τα πήγε; Είπα στην αστυνομία ότι στη νέα τοποθεσία του μουσείου πρέπει να υπάρχουν υπόγειες εγκαταστάσεις και να το ερευνήσουν. Είναι πολύ δύσκολο να κρύψεις τα κοντέινερ».

Tα παιδιά του Εντουαρντ Στέισι ποζάρουν κρατώντας ένα Μάγκνουμ, κατά την επίσκεψή τους στο μουσείο του Πάλλη, τον Ιούλιο του 2012.

Καταγγείλατε απόπειρα απαγωγής σας στο αεροδρόμιο. Τι ακριβώς συνέβη;

«Μια ημέρα έλαβα τηλεφώνημα από τον κ. Ρέστη ο οποίος με ρώτησε αν ήξερα τι συμβαίνει. Του απάντησα πως δεν ήξερα και με προσκάλεσε στην Ελλάδα για να συζητήσουμε. Στις 27 Νοεμβρίου 2012 έφτασα στο αεροδρόμιο της Αθήνας, όπου με περίμεναν τρεις άνδρες στον χώρο αποσκευών. Ο Γ. Σιαβάλης, ο δικηγόρος του κ. Πάλλη, και ακόμη ένα άτομο το οποίο μου το παρουσίασαν σαν αστυνομικό. Μου είπαν ότι δεν θα βγω από το αεροδρόμιο και να πάρω την επόμενη πτήση για Αγγλία.

Αν επιχειρούσα να φύγω θα με συλλάμβαναν και θα δικαζόμουν. Τότε πήρα τηλέφωνο τον δικηγόρο του κ. Ρέστη και όταν το κατάλαβαν με ανάγκασαν να επιβιβαστώ στην πτήση για Αγγλία. Τη χάσαμε όμως για 20 λεπτά και περιμέναμε την επόμενη σε ένα εστιατόριο. Οι κάμερες ασφαλείας έχουν καταγράψει το σκηνικό, όπου οι άνδρες του Πάλλη με κρατάνε εκεί παρά τη θέλησή μου.

Οταν έφτασε η ώρα να πάρω τη νέα πτήση, με πήγαν στο σημείο ελέγχου διαβατηρίων και μου είπαν ότι θα με περιμένουν για να βεβαιωθούν ότι θα μπω στο αεροπλάνο.

Οταν τελικά κατάφερα να φύγω από κοντά τους, τηλεφώνησα στον κ. Ρέστη και του εξήγησα τι είχε συμβεί. Εκείνος κανόνισε να έρθει να με πάρει ένας αστυνομικός κι έτσι τελικά συναντηθήκαμε και αντιληφθήκαμε το μέγεθος των πράξεων του Πάλλη».

Ποια ήταν η πρώτη εντύπωση που σχηματίσατε για τον κ. Πάλλη;

«Κυκλοφορούσε με μια μεγάλη Κάντιλακ, με την οποία είχε έρθει να με παραλάβει. Στο αυτοκίνητό του είχε μπλε αστυνομικούς φάρους. Οταν τον ρώτησα γιατί, μου απάντησε ότι είναι πολύ σημαντικό πρόσωπο που δεν μπορεί να περιμένει στην κίνηση. Περηφανεύτηκε ότι ήταν μεγάλος δωρητής της Ελληνικής Αστυνομίας, ότι είχε γερές «πλάτες».

Οταν πρωτογνωριστήκαμε και ιδρύσαμε την IMS, τον κοίταξα στα μάτια, του έσφιξα το χέρι και του είπα ότι ως Βρετανός, ο λόγος μου είναι συμβόλαιο. Μου είπε ότι ισχύει το ίδιο και γι” αυτόν και ότι θέλει να συνεργάζεται μόνο με Βρετανούς γιατί τους εμπιστεύεται.

Η παρουσία του ήταν εντυπωσιακή και μου συστήθηκε σαν μεγαλοεπιχειρηματίας. Στην αρχή τον πίστεψα. Αργότερα κατάλαβα ότι είναι ψεύτης και κλέφτης».

http://www.e-reportaz.gr/

Νέα απολογία Λαυρεντιάδη

Για τις 24 Οκτωβρίου έχει προσδιορισθεί η απολογία του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη ο οποίος κατηγορείται για απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βάρους του επιχειρηματία Ανδρεαδάκη. Η συγκεκριμένη κλήση έρχεται σε μια περίοδο που αναμένεται η έκδοση βουλεύματος για την υπόθεση της Proton.

Πηγή: PetraSkandalou

Ευρωσκεπτικισμός ενόψει Μαΐου

Οι επερχόμενες ευρωεκλογές του Μαϊου, σύμφωνα με πολλές  ενδείξεις, θα σηματοδοτηθούν από μια έντονη τάση ευρωσκεπτικισμού, τέτοια που δεν έχει καταγραφεί ποτέ στο παρελθόν.

Ηδη τα μεγάλα ακροδεξιά κόμματα, που εκφράζουν τους ευρωσκεπτικιστές, προχωρούν σε άτυπη δικτύωση, προκειμένου να συγκροτήσουν ενιαία ομάδα στο επόμενο ευρωκοινοβούλιο. Φυσική ηγέτις σε αυτή την κίνηση είναι η Μαρίν Λεπέν, επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου στη Γαλλία, το οποίο κινείται σταθερά ανοδικά αναστατώνοντας την φιλοευρωπαϊκή γκωλική δεξιά. Η επιρροή των ευρωσκεπτικιστών είναι ανοδική, εκτός της Γαλλίας, σε χώρες όπως η Αυστρία, η Ολλανδία, το Βέλγιο, η Ιταλία, αλλά και η Γερμανία, δηλαδή σε χώρες που συγκροτούν τον πυρήνα και τον βασικό κορμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της ευρωζώνης.

Τα περισσότερα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα είναι υπερσυντηρητικά, ακροδεξιά, συχνά εκφράζονται αντισημιτικά ή ρατσιστικά, είναι εχθρικά προς τους μετανάστες, συχνά επίσης είναι εχθρικά προς τους Νοτιοευρωπαίους. Εξ αριστερών ο ευρωσκεπτικισμός εκφράζεται πάγια ως υποστήριξη της Ευρώπης των λαών και όχι των οικονομικών και γραφειοκρατικών ελίτ, δηλαδή η στάση της αριστεράς λίγο-πολύ είναι φεντεραλιστική, υπέρ μιας συνομοσπονδίας με κυρίαρχα κράτη-μέλη.

Τα αίτια του ευρωσκεπτικισμού είναι πολλά, προϋπήρχαν της διεθνούς οικονομικής κρίσης, και δεν είναι παντού ίδια. Στον υπερχρεωμένο Νότο, λ.χ. στην Ελλάδα και την Πορτογαλία, η αγριότητα της επιβαλλόμενης λιτότητας από τους εταίρους δανειστές, οδηγεί τους πολίτες να επανεξετάσουν τις πεποιθήσεις τους και την αφοσίωσή τους στον ευρωπαϊκό φεντεραλισμό: την δύσκολη στιγμή, θεωρούν ότι η ευρωπαϊκή οικογένεια φέρθηκε σκληρά και τιμωρητικά. Στον Βορρά, ο ευρωσκεπτικισμός τροφοδοτείται από την ξενοφοβία, τον φόβο επιμόλυνσης από την κρίση του Νότου, αλλά και από εθνοτικά στερεότυπα. Εν συνόλω, η Ευρωπαϊκή Ενωση ως ιδεώδης οικονομική και πολιτική ένωση τελεί υπό αμφισβήτηση, στο μέτρο που δεν ικανοποιεί πλέον τις ανάγκες των Ευρωπαίων πολιτών και δεν διασκεδάζει τους φόβους τους ενώπιον της επελαύνουσας παγκοσμιοποίησης και της απειλής φτώχειας και περιθωριοποίησης.

Μια βαθύτερη και διαρκής αιτία για την άνοδο του ευρωσκεπτικισμού, με την παράλληλη διαρκή άνοδο της ακροδεξιάς, είναι η απογοήτευση των Ευρωπαίων πολιτών από τις πολιτικές τους ηγεσίες, οι οποίες βαθμιαία παρεχώρησαν μέγα μέρος της εθνικής κυριαρχίας χωρίς τα οφέλη από μια ουσιαστική ενοποίηση. Την δύσκολη στιγμή της κρίσης, ο καθείς βρέθηκε μόνος του. Σοβαρή αιτία ευρωσκεπτικισμού είναι επίσης η δικαιολογημένη αδυναμία των πολιτών να κατανοήσουν και να αποδεχθούν την απρόσωπη εξουσία των γραφειοκρατών των Βρυξελών με τα τόσα στρώματα διαμεσολαβήσεων· δικαίως τους θεωρούν μια υπερεθνική ελίτ ευρωκρατών χρυσοκάνθαρων, αποκομμένη από τα προβλήματα των κρατών-μελών.

Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να δούμε και τη διαρκή υποχώρηση της αίσθησης συμμετοχής των πολιτών στην εθνική και υπερεθνική μοίρα· η μοίρα διαμορφώνεται από εξωκοινοβουλευτικά ή και εξωπολιτικά κέντρα αποφάσεων. Οι πολίτες βυθίζονται στην ετερονομία. Η τέτοια εγκατάλειψη του πολιτικού συνέβη με ευθύνη τόσο των σοσιαλδημοκρατών όσο και των συντηρητικών, και επιτάθηκε από την ιστορική ήττα της αριστεράς μετά το 1989. Στο πολιτικό κενό εισπήδησε η λαϊκιστική ακροδεξιά, προσφέροντας ρητορική, παραμυθία και εχθροπάθεια ως ενοποιητική ύλη· αυτή ακριβώς η ακροδεξιά που σήμερα τροφοδοτεί και τροφοδοτείται από τον ευρωσκεπτικισμό. Δυστυχώς όχι χωρίς επιχειρήματα.

Πηγή: Το Βλέμμα

Τσαφ-τσουφ, το τρένο περνά κύριε Βενιζέλο, του Θανάση Καρτερού

Ναι, αλλά κι εσείς καταπιέζετε τους μαύρους, λέει το παλιό ανέκδοτο ότι απάντησε ο Ρώσος στον Αμερικάνο, όταν ο τελευταίος παρατήρησε ότι τα σοβιετικά τρένα καθυστερούσαν, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του καθεστώτος. Και ακριβώς το παράδοξο που γεννούν οι ενοχές φέρνουν στο μυαλό οι απαντήσεις του Βενιζέλου σε όσα του καταμαρτυρούν ο ΣΥΡΙΖΑ, οι εργαζόμενοι και πολλοί άλλοι για τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά. 

Διότι, αργούν και αργούν πολύ τα τρένα σας -ή μάλλον τα υποβρύχιά σας- κύριε Βενιζέλο μας, πώς να το κάνουμε. Αλλά εσείς, όταν σας λένε ότι τέσσερα υποβρύχια είναι σχεδόν έτοιμα, σχεδόν πληρωμένα, σχεδόν απαραίτητα στο πολεμικό ναυτικό και σχεδόν σαπίζουν υπό τη σκιά της σχεδόν σκανδαλώδους σύμβασής σας με κάποιον "επενδυτή" Σαφά-ντασμα και την Αμπού Ντάμπι (Χαζο) Μαρ απαντάτε με... Σκουριές.  

Κι όταν σας εγκαλούν ότι με τον υποβρύχιο νόμο σας ζημιώσατε το Ελληνικό Δημόσιο και ωφελήσατε ποιος ξέρει ποιους και γιατί, εσείς απαντάτε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ φοβάται τις παρακολουθήσεις που... δεν γίνονται, γιατί τον συνδέουν με το έγκλημα της Marfin. Ενώ όταν ο καθ' ύλην αρμόδιος για την άμυνα Αβραμόπουλος σας αφήνει ξεκρέμαστο μαζί με τη σύμβασή σας, τότε τον βγάζετε στη σέντρα ως συνομιλητή του Τσίπρα και υπουργό που θέλει να τα έχει καλά με την αντιπολίτευση.  

Και το πιο ωραίο είναι ότι, αν και υπήρξατε φίλος του Άκη και των φίλων του. Αν και σκίζατε πριν λίγα χρόνια τα ρούχα σας στη Βουλή για την αθωότητά του και υπογράφατε πρώτος το σχετικό πόρισμα του ΠΑΣΟΚ. Αν και δηλώνατε υπό το κράτος της οργής ότι ο άνθρωπος "προσεβλήθη και διασύρθηκε" αδίκως. Αν και όλα αυτά, τώρα, που κατηγορείστε ότι δώσατε με τη σύμβασή σας συνέχεια και στα του Άκη τρόπαια, δεν έχετε κανένα πρόβλημα να δηλώσετε ότι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που πήρε υπό την προστασία του τους ανθρώπους και τις συμβάσεις του Τσοχατζόπουλου!  

Τσαφ-τσουφ το τρένο περνά, όμως, κύριε Βενιζέλο. Καθυστερημένο, αλλά θα έρθει. Κι εκείνο που φαίνεται να σας ανησυχεί, εξ ου και κρύβεστε πίσω από Σκουριές και σενάρια συνομωσίας, είναι πού θα σας πάει. Διότι υπάρχει το δρομολόγιο που σας προσφέρει ο άσπονδος σύμμαχος Σαμαράς. Αλλά υπάρχει και το δρομολόγιο του εισαγγελέα...    

Πηγή: avgi.gr 

Τσίπρας: Θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα ενάντια στην Αριστερά

Έχουμε απέναντί μας μια κυβέρνηση τελειωμένη που σαπίζει και στηρίζεται σε ξένα δεκανίκια», δήλωσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, κατά τη σημερινή συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής του κόμματος

«Η δημοκρατία υπονομεύεται. Αλλά η κυβέρνηση- δίκην εργολάβου- πρέπει να ολοκληρώσει το καταστροφικό της έργο στο οποίο την στηρίζουν η διεθνής τοκογλυφία και εσωτερική κερδοσκοπία. Πρέπει να περιμένουμε το χειρότερο και να το αντιμετωπίσουμε με ψυχραιμία και δημοκρατική εμμονή» δήλωσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως είπε η κυβέρνηση «προσπαθεί να αποφύγει τις εκλογές, αλλά δεν θα τα καταφέρει». 

«Η κυβέρνηση Σαμαρά δεν μπορεί πια να προχωρήσει ένα σχέδιο διάλυσης της κοινωνίας, δίχως την παραμικρή συναίνεση από τα κάτω», ανέφερε. «Διαβρώνεται κάθε μέρα, γίνεται όλο και πιο επιρεπής στον αυταρχισμό. Όσο περισσότερο φανερώνεται ότι δεν μπορούν, τόσο πιο επικίνδυνοι γίνεται για την ίδια τη Δημοκρατία», συμπλήρωσε. «Μπορούμε να περιμένουμε τα χειρότερα και πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε το χειρότερο με ψυχραιμία κα αποφασιστικότητα, με επίγνωση ότι θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα ώστε να μην επιτρέψουν στην Αριστερά και στους συμμάχους τους να διεκδικήσουν τη διακυβέρνηση της χώρας».

«Αυτά τα δεδομένα καθορίζουν την τακτική μας για το μέλλον», τόνισε επισημαίνοντας πως «η αντίστροφή μέτρηση για την ανάληψη της μέγιστης ευθύνης από την Αριστερά έχει αρχίσει. Είμαστε ήδη έτοιμοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας». «Στόχος μας να καταργήσουμε τα μνημόνια, με μέσο και σκοπό την περισσότερη δημοκρατία, τα περισσότερα δικαιώματα», ανέφερε. «Η μόνη επιλογή είναι να τελειώνουμε με τα μνημόνια και τους θαυμαστές των μνημονίων προτού αυτοί τελειώσουν με τη χώρα».

Όπως είπε «βλέπουμε τους σωτήρες αυτής της χώρας και τα ποικιλώνυμα συμφέροντα που τους στηρίζουν να αγνοούν το περί δικαίου αίσθημα του λαού και να προσπαθούν να σώσουν την ετοιμόρροπη κυβερνητική πλειοψηφία». «Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ένας άνθρωπος σ’ αυτή τη χώρα ανεξάρτητα από τα πολιτικά του πιστεύω που να καταπίνει αμάσητα την προπαγάνδα των ‘δήθεν’ αυτής της κυβέρνησης».   

Για τα ναυπηγεία Σακαραμαγκά

Για το θέμα των ναυπηγείων Σκαραμαγκά ο Αλέξης Τσίπρας ανέφερε πως πρόκειται για σκάνδαλο και «τεράστιο έγκλημα σε βάρος του Έλληνα φορολογούμενου και της Εθνικής Άμυνας». «Από την εξέταση προκύπτουν πολλαπλά και σημαντικά συμπεράσματα:  Πως γίνονται οι ιδιωτικοποιήσεις, ποιόν ωφελούν και πως γίνεται τελικά και κοστίζουν πάντα τόσο ακριβά στον ελληνικό λαό. Πως κυβερνήθηκε τόσες δεκαετίες αυτός ο τόπος, και πως η μίζα η διαπλοκή και το ξεπούλημα του δημόσιου συμφέροντος υπήρξε κανόνας όλων των σημαντικών κυβερνητικών αποφάσεων. Πως ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, τον οποίον όλοι καταριούνται, παραμένει ακόμα σε ισχύ, και επιτρέπει την συγκάλυψη πολιτικών σκανδάλων με την γρήγορη και εύκολη παραγραφή».

Για τη Χρυσή Αυγή και τη «θεωρία των δύο άκρων»

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε πως το τελευταίο σκαλοπάτι της πολιτικής κατρακύλας της κυβέρνησης Σαμαρά, είναι η επιχείρηση με τον κωδικό «θεωρία των δύο άκρων». «Για χρόνια έκαναν τα στραβά μάτια απέναντι στο φασιστικό φαινόμενο. Έκλειναν ιστοσελίδες, απαγόρευαν θεατρικές παραστάσεις, και συγκέντρωναν λίστες με παιδιά μεταναστών στους παιδικούς σταθμούς κατόπιν παραγγελίας του Παναγιώταρου και του Κασιδιάρη. Καταψήφιζαν την άρση της κοινοβουλευτικής ασυλίας των ναζί. Και εσχάτως, κάποιοι από αυτούς, τους έκαναν και ανοίγματα κυβερνητικής συνεργασίας. Τώρα παρουσιάζονται ως τιμωροί. Κάλιο αργά παρά ποτέ λέμε εμείς, αλλά μη μας τρελάνετε κιόλας. Αναγκαστήκατε να προχωρήσετε στο αυτονόητο, σε αυτό που σας καλούσαμε να πράξετε δυο χρόνια τώρα. Δεν το επιλέξανε. Συρθήκανε. Η κατακραυγή στο εσωτερικό και το εξωτερικό, μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, τους ανάγκασε να αλλάξουν στάση. Αποφάσισαν επιτέλους να αντιμετωπίσουν τους ναζί ως αυτό που είναι. Ως εγκληματική συμμορία», ανέφερε και συνέχισε:

«Αλλά την ίδια στιγμή δε χάνουν ευκαιρία να δείχνουν τις πραγματικές τους προθέσεις και το πραγματικό τους νταλκά. Ο νταλκάς τους δεν είναι οι νεοναζί και η ακροδεξιά. Ο νταλκάς τους είναι η αριστερά. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα μας απειλούν ότι για μας φυλάνε τις σφαίρες τους και όχι για τους νεοναζί. Και αυτοί οι κάποιοι συνεχίζουν παρά τα εμφυλιοπολεμικά τους παραληρήματα, να χαίρουν της εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού. Ανοίγουν, λοιπόν, κάτω από τη διεθνή πίεση και την εσωτερική κατακραυγή, καθυστερημένο μέτωπο με τους ναζί, αλλά με την ευκαιρία επιχειρούν να ανοίξουν νέα μέτωπα συκοφάντησης της αριστεράς, επειδή δεν μπορούν να την αντιμετωπίσουν αλλιώς. Αυτό είναι η περιβόητη θεωρία των δύο άκρων». 

Ολόκληρη η ομιλία

http://issuu.com/tvxorissinora/docs/omiliatsipranew?e=2936379/5298542
 Διαφοροποίηση Νταβανέλου για ΧΑ και Κομισιόν

Σύμφωνα με το Βήμα, ο Αντ. Ναβανέλος, στέλεχος της Αριστερής Πλατφόρμας, εξέφρασε τη διαφωνία από το βήμα της κεντρικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με το ζήτημα της συμπόρευσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης με την κυβέρνησης στο θέμα της αναστολής χρηματοδότησης της Χρυσής Αυγής, αλλά και για την υποψηφιότητα του Α. Τσίπρα για την προεδρία της Κομισιόν.

Μεταξύ άλλων ο Αντ. Νταβανέλος ως «στρατηγικό σφάλμα» την «τακτική που βάζει τον ΣΥΡΙΖΑ στη λογική του εγγυητή της ομαλότητας», καθώς όπως ανέφερε δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την σημερινή πολιτική κατάσταση ως «εγγυητής της ομαλότητας». Για την απόφαση να υπερψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ  την κυβερνητική τροπολογία για αναστολή της χρηματοδότησης της νεοναζιστικής οργάνωσης υποστήριξε πως πρόκειται για «αυτογκόλ» και «λάθος» και προσέθεσε ότι «οι συνέπεις θα είναι σοβαρές» γιατί  «θα είναι σαν ένα σφουγγάρι για τις ευθύνες της κυβέρνησης για το φούντωμα της ΧΑ».

Για την υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα στην Κομισιόν εξέφρασε την κατηγορηματική διαφωνία του. «Ηλπιζα η υποψηφιότητα για προεδρία της Επιτροπής να συζητηθεί. Δηλώνω ότι την θεωρώ  λάθος». «Δεν γίνεται να ενδιαφέρεται η Αριστερά για αυτή την προεδρία. Δεν είναι σωστό», ανέφερε. 
http://tvxs.gr/

Π.Ρουμελιώτης: Το ΔΝΤ έπεσε παταγωδώς έξω για την Ελλάδα

Σε δύσκολη θέση είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, σύμφωνα με τoν πρώην εκπρόσωπο της χώρας μας στο ΔΝΤ. Το χρέος δε θα συζητηθεί πριν τις Ευρωεκλογές "γιατί έτσι θέλει η Γερμανία".

Το Διεθνές Νομισματικό ταμείο βρίσκεται σε δυσχερή θέση, καθώς οι προβλέψεις του για την Ελλάδα «πέσανε παταγωδώς έξω», με τεράστιο κοινωνικό κόστος, δήλωσε στο Mega o πρώην εκπρόσωπος της χώρας μας στο ΔΝΤ, Παναγιώτης Ρουμελιώτης.

Ο ίδιος εκτίμησε ότι το «παιχνίδι» του καλού και του κακού στην τρόικα είναι προσυνεννοημένο, ενώ προέβλεψε ότι το θέμα της αναδιάρθρωσης του χρέους της Ελλάδας δεν θα συζητηθεί πριν από τις Ευρωεκλογές του Μαΐου «διότι αυτή είναι η στάση της Γερμανίας».

«Το ΔΝΤ βρίσκεται σε μία πολύ δύσκολη θέση αυτή τη στιγμή, σε σχέση με την Ελλάδα, γιατί είχε κάνει προβλέψεις οι οποίες πέσανε παταγωδώς έξω. Βασικά αυτό που πειράζει τώρα το Ταμείο είναι ότι αρχίζει να γίνεται κατανοητό ότι αυτές οι λανθασμένες προβλέψεις είχαν ένα τεράστιο κοινωνικό κόστος» ανέφερε ο κ. Ρουμελιώτης.

Ο ίδιος σημείωσε χαρακτηριστικά ότι η πρόβλεψη του Ταμείου για την ανεργία ήταν ότι θα φτάσει στο 14% ενώ έχει εκτοξευτεί στο 28%. Οι εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ, όπως είπε ο κ. Ρουμελιώτης, βρίσκονται σε δύσκολη θέση γιατί «είναι υποχρεωμένοι στις προτάσεις που θα κάνουν να μην έχουν κοινωνικό κόστος».

Σε ό,τι αφορά στη στάση των υψηλόβαθμων εκπροσώπων της τρόικας, ιδιαίτερα εκείνη του Πολ Τόμσεν (ΔΝΤ) και του Ματίας Μορς (Κομισιόν), ο Π.Ρουμελιώτης υποστήριξε ότι «αυτά είναι συνεννοημένα μεταξύ τους».

«Κάθε φορά που έρχονται εδώ αναλαμβάνει ο ένας το ρόλο του καλού και ο άλλος το ρόλο του κακού. Αυτή τη φορά έχει αναλάβει το ρόλο του καλού το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και το ρόλο του κακού, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα» είπε.

Ο πρώην εκπρόσωπος της χώρας μας στο ΔΝΤ εκτίμησε εξάλλου ότι «δεν πρόκειται να συζητηθεί το θέμα της αναδιάρθρωσης του χρέους πριν από τις Ευρωεκλογές», λόγω της στάσης που τηρεί κυρίως η γερμανική πλευρά, και ακόμα και τότε δεν θα τεθεί «σε καμία περίπτωση» θέμα κουρέματος του χρέους.

«Τα μόνα που θα συζητηθούν είναι μία μείωση των επιτοκίων των δανείων του EFSF, επιμήκυνση, και ενδεχομένως μεταφορά ενός ποσού που δόθηκε στις τράπεζες για την ανακεφαλαιοποίησή τους από το δημόσιο χρέος στο Ταμείο (σ.σ. στον ESM)» δήλωσε.

Ερωτηθείς γιατί η συζήτηση για το χρέος θα γίνει μετά τις Ευρωεκλογές, ο κ. Ρουμελιώτης απάντησε: «Διότι αυτή είναι η στάση της Γερμανίας. Το απέκλεισε δημοσίως. Ακόμα και οι Σοσιαλδημοκράτες, που θα συμμετέχουν στην κυβέρνηση, ενώ αρχικά είχαν μία θετική στάση σε αυτό το θέμα της απομείωσης του χρέους, στη συνέχεια άλλαξαν τη στάση τους».

Διεθνή κυκλώματα λαθρεμπόριου όπλων ερευνούν οι αρχές στην υπόθεση Πάλλη και ΧΑ

Το ενδεχόμενο ο καταζητούμενος Αν.Πάλλης να είναι επικεφαλής διεθνούς οργάνωσης λαθρεμπορίου όπλων διερευνούν οι αρχές μετά τα στοιχεία που συνέλεξαν στα σπίτια του νεοναζιστή επιχειρηματία

Όπως αποκαλύπτει το Εθνος της Κυριακής, στα αρχεία των επτά ηλεκτρονικών υπολογιστών, στους  δέκα σκληρούς δίσκους και στα δεκάδες στικάκια USB, που βρέθηκαν στις κατοικίες σε Βούλα και Παλαιό Φάληρο , που διατηρεί ο καταζητούμενος επιχειρηματίας Αναστάσιος Πάλλης αλλά και στις εγκαταστάσεις τουμουσείου του στη Βάρη,  οι δικαστικές αρχές ψάχνουν την άκρη του νήματος για τον “περίφημο” παράνομο οπλισμό της Χρυσής Αυγής.

Με τη διαφορά ότι, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, οι αρχές πλέον εκτιμούν πως η υπόθεση έχει πολύ μεγαλύτερο βάθος από ό,τι είχε αρχικά φανεί.

Σύμφωνα με πληροφορίες, μέσα από το τεράστιο ηλεκτρονικό αρχείο του επιχειρηματία οι δικαστικές αρχές διερευνούν το ενδεχόμενο ύπαρξης μιας παράλληλης εγκληματικής οργάνωσης, με όλα τα συστατικά ενός αστυνομικού – κατασκοπευτικού θρίλερ και σκοτεινές διασυνδέσεις με κύκλους της Αστυνομίας, επιχειρηματίες, αλλά και πολιτικά πρόσωπα.

Παράλληλα υπάρχουν πληροφορίες ότι ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα αποτελέσματα των ερευνών σε ότι έχει να κάνει με τη “διεθνή” δράση του επιχειρηματία έχουν δείξει το τελευταίο χρονικό διάστημα και αλλοδαπές υπηρεσίες πληροφοριών. Ιδιαίτερα δε για πιθανές συναλλαγές του με το καθεστώς του Ιράν αλλά και άλλων χωρών που θεωρούνται “ύποπτες” στο χάρτη του διεθνούς λαθρεμπορίου όπλων και όχι μόνο.

Ο εισαγγελέας πρωτοδικών Χάρης Λακαφώσης, ο οποίος διερευνά το ενδεχόμενο η υπόθεση Πάλλη να αποτελεί προκάλυμμα εκτεταμένου λαθρεμπορίου όπλων με διεθνείς και εγχώριες διασυνδέσεις, έδωσε σωρεία παραγγελιών προς τα ηλεκτρονικά εργαστήρια της Ασφάλειας για να γίνουν φύλλο και φτερό όλα τα ηλεκτρονικά αρχεία του επιχειρηματία Αναστάσιου Πάλλη, τα οποία βρέθηκαν και κατασχέθηκαν τις προηγούμενες ημέρες στην έπαυλή του στη Βούλα, σε σπίτι του στο Παλαιό Φάληρο και στο πολεμικό μουσείο του στη Βάρη.

Σύμφωνα με δικαστικούς κύκλους, από τα ευρήματα του ηλεκτρονικού αρχείου, και εάν στο μεταξύ δεν προκύψει κάτι ακόμη, θα εξαρτηθεί η πορεία της εισαγγελικής και της αστυνομικής έρευνας για την υπόθεση των όπλων.

Οι διωκτικές αρχές είναι έτοιμες να άρουν το τηλεφωνικό απόρρητο του επιχειρηματία, αλλά και προσώπων που συνομιλούσαν μαζί του και φέρονται ότι εμπλέκονται στην υπόθεση, καθώς πιστεύεται ότι και αυτό θα ρίξει φως στις μυστικές διασυνδέσεις του επιχειρηματία, ο οποίος έχει εξαφανιστεί.

Στο μουσείο του στη Βάρη πραγματοποιεί έρευνες από την περασμένη Τετάρτη η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία.

Ένα προς ένα ελέγχονται τα χιλιάδες πολεμικά αντικείμενα που βρίσκονται στα 43 κοντέινερ που βρέθηκαν στον χώρο.

Η προτεραιότητα των αξιωματικών ήταν τα τρία σιδερένια “κουτιά” στα οποία εντοπίστηκαν όπλα, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν εκεί κρύβεται το οπλοστάσιο της Χρυσής Αυγής.

Όπως έχει γίνει γνωστό, η πλειονότητα των όπλων που έχουν εξεταστεί είναι μουσειακά. Οι αστυνομικοί συνεχίζουν την έρευνα, ώστε να διαπιστώσουν αν τυχόν σε άλλα σημεία του οικοπέδου αλλά και σε κρύπτες μέσα σε αυτό εντοπιστούν παράνομα υλικά.

Το γεγονός ότι η έφοδος της Διεύθυνσης Εσωτερικών Υποθέσεων στη βίλα του επιχειρηματία στη Βούλα αποκάλυψε πως η πολυτελής οικία ήταν ναζιστική “γιάφκα” με όπλα, ναζιστικά σπαθιά και άλλα αντικείμενα παρόλο που είχαν προηγηθεί έλεγχοι από άλλες υπηρεσίες, κάνει τους ειδικούς της Αντιτρομοκρατικής να επανεξετάσουν τα πάντα στου μουσείο “ΠΑΛΙΣ” από την αρχή.

Ανάμεσα στο πολεμικό υλικό που υπήρχε στη βίλα του Αν. Πάλλη βρέθηκαν και βλήμα όλμου ΠΑΟ, 24 διόπτρες σκόπευσης στόχου, μεγάλος αριθμός γεμιστήρων και φυσιγγίων πυροβόλων όπλων, βαλλίστρα με διόπτρα, καθώς και 20 πυροβόλα όπλα, εκ των οποίων τα επτά είχαν άδεια κατοχής κυνηγετικών όπλων ενώ δεν εμπίπτουν στην κατηγορία αυτή.

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι είχαν τροποποιηθεί σε πολεμικά τυφέκια. Για τον λόγο αυτό, η Αντιτρομοκρατική επανεξετάζει από την αρχή όλα τα όπλα και τα πολεμικά υλικά που βρίσκουν στα κοντέινερ του μουσείου, που είναι σαν “φρούριο” με τους αντιαρματικούς τοίχους και τους “συστημένους” κι εκλεκτούς μόνο επισκέπτες.

Μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία, οι αξιωματικοί θα ερευνήσουν και τις υπόγειες περιοχές κάτω από το μουσείο, τα τοιχώματα των κοντέινερ αλλά και τυχόν κρύπτες που βρίσκονται στο οικόπεδο.

Στο μεταξύ, “σαρώνονται” περιοχές στη Βόρεια Ελλάδα και την Κρήτη, όπου δηλαδή θα μπορούσε ο Αν. Πάλλης να έχει σταθμεύσει άλλα κοντέινερ σε ανύποπτο χρόνο.

Το σίγουρο είναι ότι η διαδικασία ελέγχου όλου του υλικού που υπάρχει στις εγκαταστάσεις του πολεμικού μουσείου θα διαρκέσει αρκετό καιρό.

Μέχρι να γίνει η πλήρης αντιπαραβολή του καθενός όπλου ξεχωριστά με το απαραίτητο έγγραφο – παραστατικό που πρέπει να έχει, θα περάσουν τουλάχιστον δύο εβδομάδες.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τα κοντέινερ ανοίγουν με ειδικά κομπιούτερ, τα οποία εντοπίστηκαν στο σπίτι του επιχειρηματία στη Βούλα, όπου έκανε έφοδο η ΕΛ.ΑΣ.

Για την υπόθεση του Αν. Πάλλη και του μουσείου, αρμόδιος παράγων εξηγούσε πως “δεν είναι αόριστη η θεωρία περί λαθρεμπορίου όπλων, καθώς υπάρχουν συγκλίνουσες ενδείξεις και μεγάλη διακίνηση κοντέινερ με άγνωστο περιεχόμενο.

Πηγή: Εθνος της Κυριακής

Αντίο στη γραφειοκρατία λέει το ηλεκτρονικό σύστημα “Άτλας”

Το ασφαλιστικό προφίλ "Άτλας" θα βάλει τέλος στη γραφειοκρατία και στις καθυστερήσεις της απονομής της σύνταξης στους δικαιούχους, σύμφωνα με τις προβλέψεις του Υπ. Εργασίας.

Τέλος στην πολύχρονη καθυστέρηση της απονομής σύνταξης, αλλά και στην πολυδαίδαλη γραφειοκρατική διαδικασία ενημέρωσης των ασφαλισμένων για τα δικαιώματά τους φιλοδοξεί να βάλει το υπουργείο Εργασίας μέσω του ηλεκτρονικού συστήματος «Άτλας», που αναμένεται να τεθεί σε πλήρη λειτουργία το 2015.

Σύμφωνα με το Βήμα της Κυριακής, πρόκειται για τη δημιουργία του ηλεκτρονικού ασφαλιστικού προφίλ για το σύνολο των κατοίκων της χώρας και αφορά όλα τα ταμεία κύριας, επικουρικής ασφάλισης και εφάπαξ βοηθήματος.

Κάθε πολίτης θα «παρακολουθείται» μέσω του αριθμού ΑΜΚΑ για το σύνολο του ασφαλιστικού βίου του και μέσω του συστήματος «Άτλας» όλες οι σχετικές πληροφορίες (ασφάλιση, μισθοί, παροχές) θα καταχωρίζονται στον Ατομικό Ψηφιακό Λογαριασμό Ασφάλισης.