Του Γιώργου Δελαστίκ*
Θρασύτατη ήταν από πλευράς πολιτικού περιεχομένου η ομιλία που εκφώνησε ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, στη Θεσσαλονίκη το περασμένο Σάββατο. «Ένα μικρό θαύμα αρχίζει να γίνεται στην Ελλάδα... Την επιτυχημένη στροφή της Ελλάδας κανείς δεν την αμφισβητεί πλέον» ισχυρίστηκε μεταξύ άλλων ο πρωθυπουργός, δίνοντας την εντύπωση ότι ή αυτός ζει σε έναν άλλον, φανταστικό κόσμο ή ότι θεωρεί τους Έλληνες παντελώς αδαείς και πολιτικά ηλίθιους!
Ο πληθυσμός της χώρας μας συνεχίζει να φτωχαίνει με ραγδαίους ρυθμούς και ο Αντώνης Σαμαράς κομπάζει ότι δήθεν πέτυχε «ένα μικρό θαύμα» και μια αναμφισβήτητη «επιτυχημένη στροφή»!
Κατά την εφιαλτική μνημονιακή τριετία οι μισθωτοί, όπως αποκαλύπτει μελέτη του Ινστιτούτου Εργασίας (ΙΝΕ) της ΓΣΕΕ, έχασαν συνολικά 37 δις ευρώ λόγω της μείωσης των αποδοχών τους και του άγριου φορολογικού γδαρσίματός τους από τις κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά. Ως αποτέλεσμα αυτής της πτώσης των εισοδημάτων των μισθωτών υπέστη καθίζηση και η εγχώρια ζήτηση, η οποία συρρικνώθηκε κατά 31,3% και γύρισε... είκοσι (!) χρόνια πίσω, στα επίπεδα του 1994.
Άγρια μείωση υπέστησαν και οι συντάξεις, καθώς οι κοινωνικές δαπάνες (οι οποίες αφορούν ακριβώς στις συντάξεις, στις δαπάνες υγείας και στα προνοιακά επιδόματα) μειώθηκαν θεαματικά κι αυτές. Από 55,2 δις ευρώ που ήταν το 2009 έπεσαν στα 40,3 δις ευρώ το 2013 – μειώθηκαν δηλαδή κατά 27%.
«Απλή και δίκαιη φορολογία»!
«Για πρώτη φορά οδηγούμαστε σε φορολογία απλή και δίκαιη με διεύρυνση της φορολογικής βάσης» διακήρυξε πανευτυχής για το επίτευγμά του ο πρωθυπουργός.
Το λέει αυτό τη στιγμή που, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι υπέστησαν μείωση του εισοδήματός τους κατά 18% βάσει των στοιχείων που υπέβαλαν στις φορολογικές τους δηλώσεις πέρσι –και ως γνωστόν μισθωτοί και συνταξιούχοι δεν μπορούν να κρύψουν το μισθό ή τη σύνταξη που παίρνουν– και παρά τη μείωση του εισοδήματός τους φορολογήθηκαν κατά μέσο όρο... 52% περισσότερο!
Από πού κι ως πού είναι «δίκαιο» κατά Σαμαρά ένα φορολογικό σύστημα που όσο μειώνονται οι αποδοχές σου τόσο πιο πολλούς φόρους πληρώνεις;
Οι περσινές φορολογικές δηλώσεις αποκαλύπτουν κι ένα άλλο παράδοξο: οι ελεύθεροι επαγγελματίες –που, όπως όλοι γνωρίζουμε, έχουν τεράστιες δυνατότητες απόκρυψης εισοδημάτων και εν γένει δηλώνουν ό,τι θέλουν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και τα δικά τους εισοδήματα δεν έχουν καταποντιστεί– δήλωσαν εισοδήματα μειωμένα κατά 38,5%. Αυτών όμως η μέση φορολογική επιβάρυνση δεν αυξήθηκε, αλλά μειώθηκε κατά 17,7%.
Αυτή είναι η «απλή και δίκαιη φορολογία» του Σαμαρά! Η μαθηματική επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά και παραδίνεται αμαχητί στα λαμόγια της Δεξιάς!
«Η ανεργία φρέναρε»
Με περίπλοκες... «μπουρδολογικού» χαρακτήρα εκφράσεις ο πρωθυπουργός προσπάθησε να συσκοτίσει τη δραματική κατάσταση ακόμη και στον τομέα της ανεργίας. «Υπάρχουν όλο και περισσότερες ενδείξεις ότι η αύξηση της ανεργίας φρέναρε. Κι ότι οι νέες θέσεις εργασίας που δημιουργούνται αρχίζουν να εξισορροπούν ή και να ξεπερνούν όσες χάνονται. Η επιβράδυνση της ανεργίας έχει ήδη καταγραφεί. Οι μετρήσεις που έχουμε σε πραγματικό χρόνο δείχνουν ότι η τάση αντιστρέφεται» ήταν όλα όσα είπε ο Αντώνης Σαμαράς για το θέμα αυτό που έχει βυθίσει στη συμφορά την ελληνική κοινωνία.
Τι καταλαβαίνει από αυτά ο απλός άνθρωπος; Ότι η ανεργία μειώνεται, βέβαια. Πράγμα ψευδέστατο! Μια προσεκτική ανάγνωση των δηλώσεων από έναν έμπειρο αναλυτή που γνωρίζει τα στοιχεία δείχνει ότι πουθενά ο πρωθυπουργός δεν λέει ότι η ανεργία μειώνεται. Οι λέξεις είναι έτσι επιλεγμένες ώστε να εξαπατήσουν τον αφελή και αδαή δεξιό ψηφοφόρο κατώτερου πολιτικού και πνευματικού επιπέδου.
Η αλήθεια είναι εντελώς αντίστροφη. Η ανεργία συνεχίζει να αυξάνεται με εφιαλτικούς ρυθμούς. Το 2012 ήταν 24,2% και το 2013 αναμένεται να φτάσει στο 29%, ενώ και του χρόνου θα αυξηθεί και πάλι και εκτιμάται από το ΙΝΕ ότι θα κινηθεί γύρω στο 31,5%. Αυτό είναι το... «φρενάρισμα» της ανεργίας κατά Σαμαρά!
Μισόν αιώνα πίσω!
Οι εργαζόμενοι ήταν 4,8 εκατομμύρια το 2009, ενώ φέτος ο αριθμός τους έχει πέσει δραματικά, στα 3,9 εκατομμύρια. Από το 2008 μέχρι σήμερα έχουν χαθεί 930.000 θέσεις εργασίας. Πόσες δεκαετίες θα περάσουν για να δημιουργηθούν πάλι αυτές οι θέσεις εργασίας σε συνθήκες κρίσης και εκτεταμένης καταστροφής της παραγωγικής βάσης της ελληνικής οικονομίας, πέρα από το γεγονός ότι οι νέες τεχνολογίες δημιουργούν έτσι κι αλλιώς πολύ λιγότερες θέσεις εργασίας από το παρελθόν;
Σε συνθήκες εκρηκτικής ανόδου της ελληνικής οικονομίας με τα δανεικά που παίρναμε λόγω ευρώ και για να κατασκευαστούν τα έργα υποδομής για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, χρειάστηκαν όχι τέσσερα και πέντε, αλλά... δεκαεφτά (!) ολόκληρα χρόνια, από το 1992 έως το 2008, για να δημιουργηθούν αυτές οι 930.000 θέσεις εργασίας που χάθηκαν μέσα σε τέσσερα μόλις χρόνια μνημονιακής πολιτικής.
Με βαρύγδουπο, σοβαροφανές ύφος ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι δήθεν «οι πιο συντηρητικοί υπολογισμοί θεωρούν ότι η Ελλάδα θα επιστρέψει στα επίπεδα ευημερίας που ήταν πριν από την κρίση γύρω στο 2020»!
Πώς είναι δυνατόν να τον πιστέψει όποιος έχει υποτυπώδη γνώση των προαναφερθέντων στοιχείων; Εδώ η πολιτική η δική του και του Γ. Παπανδρέου οδήγησε την ανεργία στα επίπεδα του... 1961, όπως διαπιστώνεται, ενώ η πραγματική σύγκλιση της αγοραστικής δύναμης του μέσου ελληνικού νοικοκυριού σε σύγκριση με την αντίστοιχη του μέσου όρου των δεκαπέντε πιο προηγμένων ευρωπαϊκών χωρών έχει οπισθοδρομήσει... μισόν αιώνα, στα επίπεδα του 1964!
Ποιος πιστεύει τους ισχυρισμούς του πρωθυπουργού ότι αυτός ο μισός αιώνας θα καλυφθεί σε... εφτά (!) χρόνια; Προφανώς, κανένας. Ούτε καν ο ίδιος! Έτσι κι αλλιώς όμως ο Αντώνης Σαμαράς θα περάσει στην πολιτική προϊστορία της χώρας μόλις γίνουν βουλευτικές εκλογές, οπότε κανείς δεν θα του ζητήσει τότε το λόγο για τα σημερινά του φληναφήματα.
299-125 = 321!
Εκεί, πάντως, που ο πρωθυπουργός ξεπέρασε τον εαυτό του σε απίθανες μαθηματικές πρωτοτυπίες ήταν στο θέμα του δημόσιου χρέους.
«Ξέρετε πόσο ήταν το χρέος μας το 2009; Ήταν 299 δις ευρώ» δήλωσε στη Θεσσαλονίκη και συνέχισε θριαμβευτικά: «Ξέρετε πόσο χρέος κόψαμε ήδη; Πάνω από 125 δις! Και με την αναστολή πληρωμής τόκων και χρεολυσίων που υπογράψαμε πέρσι το Νοέμβριο, η συνολική περικοπή χρέους φτάνει ονομαστικά τα 145 δις!»
Κι εκεί που απορούσαμε αν από το 299 έπρεπε να αφαιρέσουμε το 125 ή το 145 για να διαπιστώσουμε αν η χώρα μας χρωστάει πλέον 174 δις ευρώ ή μόνο 154 δις, ο πρωθυπουργός δίνει μια και μας αφήνει στον τόπο: «Ξέρετε πόσο είναι το χρέος μας σήμερα; 321 δις!» Το ότι 299-125 = 174 ή το ότι 299-145 = 154 το ξέρουν ως και τα παιδιά του Δημοτικού, αλλά το 299 μείον 125 ίσον... 321 πάει κατευθείαν για Νομπέλ Μαθηματικών, έστω κι αν τέτοιο βραβείο δεν υπάρχει!
Απτόητος όμως ο Σαμαράς: «Δανειστήκαμε τεράστια ποσά για να πληρώσουμε τεράστια ελλείμματα, που έγιναν ακόμη πιο μεγάλα λόγω της μακροχρόνιας ύφεσης που μεσολάβησε, κι ύστερα δανειστήκαμε κι άλλα γιατί είχαν καταρρεύσει οι τράπεζές μας» εξήγησε για να καταλήξει πανηγυρικά: «Είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο που έφτασε στο χείλος της χρεοκοπίας, δανείστηκε, ξαναδανείστηκε και το καθαρό της χρέος αυξήθηκε ελάχιστα»!
Τι να πει κανείς; Άλαλα τα χείλη των απίστων!
«Ελάχιστη απόκλιση»!
Πραγματικά παραληρηματικός ήταν ο πρωθυπουργός στο θέμα του δημόσιου χρέους: «Σε κάθε περίπτωση, το ποσό που θεωρούν ότι αποκλίνει για να θεωρηθεί το χρέος βιώσιμο είναι ελάχιστο» ισχυρίστηκε, αφήνοντας άναυδους όσους τον άκουσαν.
Πώς είναι δυνατόν να ισχυρίζεται ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος «αποκλίνει ελάχιστα» από του να θεωρείται «βιώσιμο»; Αφού το όριο βιωσιμότητας που έχουν καθορίσει για το χρέος είναι να φτάνει μέχρι στο 120% του ΑΕΠ και το δημόσιο χρέος της Ελλάδας φέτος θα φτάσει γύρω στο 165% του ΑΕΠ και του χρόνου περί το 175% του ΑΕΠ, όπως εκτιμούν η ΕΕ, ο ΟΟΣΑ, το ΔΝΤ και όλοι οι αρμόδιοι οργανισμοί των δανειστών! «Ελάχιστο» είναι το 40% ή το 50% του ΑΕΠ και παραπάνω που απέχει το ελληνικό δημόσιο χρέος από τον χειρότερο οριακό δείκτη βιωσιμότητας που έχουν καθορίσει οι δανειστές;
Είναι εξόφθαλμο ότι ο πρωθυπουργός ψεύδεται συνειδητά και ασύστολα, με μοναδικό στόχο να παραπλανήσει όσους περισσότερους αδαείς πολίτες μπορέσει προκειμένου να παρατείνει όσο κατορθώσει περισσότερο την παραμονή του στην εξουσία, τώρα που ζει το όνειρο της ζωής του και έχει γίνει πρωθυπουργός. Όλα τα υπόλοιπα είναι ασήμαντα γι’ αυτόν...
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ (Τεύχος 204)
Αναρτήσεις
.jpg)
