Της Αναστασίας Γιάμαλη
Το υπουργείο Εξωτερικών συνεχίζει, διστακτικά μεν, επίμονα δε, να καθησυχάζει για το ζήτημα της εν πλω καταστροφής των χημικών όπλων της Συρίας στη Μεσόγειο -μια κλειστή θάλασσα και μάλιστα κοντά στην Κρήτη-, αφού απέτυχε να την αποφύγει.
Όσο αυξάνονται οι πιέσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ, με ερώτηση έξι βουλευτών του τη Δευτέρα όσο και με σχετική ερώτηση του ανεξάρτητου ευρωβουλευτή Κρίτωνα Αρσένη και βέβαια με την πιο πρόσφατη ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Χουντή προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Συμβούλιο της Ευρώπης και την ελληνική προεδρία της Ε.Ε., όπου ζητά να δοθούν ξεκάθαρες απαντήσεις και σε κάθε περίπτωση να συμμετέχουν Έλληνες παρατηρητές, τα ερωτήματα είναι πολλά. Και παραμένουν αναπάντητα, παρά το γεγονός πως η μεταφορά των χημικών θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι την 1η Μαρτίου σύμφωνα με δηλώσεις του Σύρου πρέσβη στη Ρωσία Ριάντ Χαντάντ.
Από τα τέλη Ιανουαρίου ακόμη, το υπουργείο Εξωτερικών ήταν "ανήσυχο" και έκανε "προσπάθειες", ενώ την ίδια ώρα πρόβαλε τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις μη κυβερνητικών περιβαλλοντικών οργανώσεων, όπως η Greenpeace Hellas, η Οceanica και το WWF, με τον ισχυρισμό πως έχουν λάβει απευθείας ενημέρωση από τον γενικό διευθυντή του Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW) στη Χάγη για τις εξελίξεις.
Η καταστροφή των συριακών χημικών όπλων θα πραγματοποιηθεί στο πλοίο του αμερικανικού Ναυτικού MV Cape Ray σε διεθνή χωρικά ύδατα στη Μεσόγειο. Εκεί θα μεταφορτωθούν οι χημικοί παράγοντες από το ολλανδικό πλοίο που τους παρέλαβε στη Λαττάκεια. Η μεταφόρτωση θα γίνει στο μεγαλύτερο εμπορικό λιμάνι της Ιταλίας, το Τζόια Τάουρο, στην Καλαβρία. Το ίζημα μετά θα μεταφερθεί είτε στη Γερμανία είτε στην Αγγλία για επεξεργασία, μια διαδικασία που έχει και οικονομικά οφέλη.
Τώρα λοιπόν, που οι προσπάθειες απέτυχαν και έχει ξεκινήσει υπό την εποπτεία του OPCW η διαδικασία μεταφοράς των χημικών σε περιοχή της Μεσογείου, ανάμεσα στην Κρήτη, τη Λιβύη και τη Μάλτα, μαθαίνουμε πως η μέθοδος καταστροφής δεν έχει ξαναδοκιμαστεί, παρά μόνο πιλοτικά και επί εδάφους και πως τα επικίνδυνα και τοξικά χημικά δεν αδρανοποιούνται μόνο με τη χρήση αυτής της μεθόδου.
Αλλά για όλα φταίει η Ιταλία, μαθαίνουμε, καθώς έσπευσε να προσφέρει το μεγαλύτερο εμπορικό λιμάνι της. "Βusiness as usual" λοιπόν, εκτός απροόπτου... Μόνο που αυτού του είδους τα απρόοπτα δεν διορθώνονται...
http://www.avgi.gr/