Θρίλερ! 10 μονάδες μπροστά ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα των Βορίδη-Μπαλτάκου κι ο Στουρνάρας στην ΕΚΤ για τη δραχμή

Ο ακροδεξιός Έλληνας μηντιάρχης, οι ρωσικές μίζες, ο Κασιδιάρης και η Μέρκελ που ζήτησε να δει τον Σημίτη


Aπό την Ιόλη Πιερίδη

Καταιγιστικές εξελίξεις προκαλεί η υπόθεση Μπαλτάκου στο πολιτικό σκηνικό με την αντοχή της κυβέρνησης Σαμαρά να βρίσκεται στο επίκεντρο των δανειστών της χώρας.

Κάθε άλλο παρά τυχαίες οι δηλώσεις στήριξης του Αμερικανού αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν στον Σαμαρά. Κι αυτό γιατί οι Αμερικανοί θεωρούν πως πίσω από τον Κασιδιάρη βρίσκεται ρωσικός δάκτυλος. Μάλιστα φωτογραφίζουν ακροδεξιό Έλληνα μηντιάρχη, ο οποίος κατά το παρελθόν πρωταγωνιστούσε σε video με ρώσικες μίζες και Ρωσίδες κατασκόπους ως τον άνθρωπο που έφερε σε επαφή την Χρυσή Αυγή και πιο συγκεκριμένα τον Κασιδιάρη με τους Ρώσους.

Ο συγκεκριμένος μηντιάρχης, ο οποίος κατά το παρελθόν υπήρξε στενός φίλος του Τάκη Μπαλτάκου αλλά και πολλών υπουργών της κυβέρνησης Καραμανλή, είναι λάτρης των κατασκοπικών θρίλερ, των υποκλοπών, των μερακλίδικων video και του παρακράτους γενικότερα.

Οι Αμερικανοί λοιπόν εκτιμούν πως το video Κασιδιάρη-Μπαλτάκου δεν είναι παρά μια ρωσική απάντηση στην στάση των Αμερικανών στην υπόθεση της Κριμαίας. Μην ξεχνάτε την γεωπολιτική θέση της Ελλάδας και την διαρκή σύγκρουση συμφερόντων στην περιοχή.

Η Μέρκελ, η οποία είναι γνώστης του συγκεκριμένου παρασκηνίου, αντιλαμβάνεται πως είναι πολύ δύσκολο να διασωθεί η κυβέρνηση Σαμαρά και γι΄αυτό το λόγο σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του "Κουρδιστού Πορτοκαλιού", ζήτησε να συναντήσει στην Αθήνα και τον Κώστα Σημίτη- κατ΄εξοχήν στυλοβάτη των γερμανικών συμφερόντων στη χώρα μας. Ο Σημίτης το τελευταίο διάστημα βρίσκεται σε έναν πυρετό κινητικότητας με διαρκείς συναντήσεις με πολιτικούς που μεσουρανούσαν στην εποχή της παντοδυναμίας του, δημοσιογράφους, επιχειρηματίες, κλπ.

Την ίδια στιγμή ο Γιάννης Στουρνάρας, είναι ίσως ο μόνος Έλληνας που γνωρίζει ότι η επικοινωνιακή καταιγίδα της εξόδου στις αγορές, δεν είναι παρά μια φούσκα γι΄αυτό και επιχειρεί να αποδράσει από το πόστο του, φιλοδοξώντας να καταλάβει μια θέση στο Δ.Σ. της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας.

Μια χρεοκοπημένη χώρα στην οποία δεν έχει γίνει ουδεμία ουσιαστική μεταρρύθμιση στο χυδαίο δημόσιο τομέα, δεν έχει γίνει καμία αξιολόγηση των (αχρείαστων) δημοσίων υπαλλήλων που αγγίζουν το 1,5 εκατομμύριο, δεν έχουν κλείσει άχρηστοι δημόσιοι οργανισμοί και η οποία παρουσιάζει πέτσινο πλεόνασμα εξαιτίας του χαρατσιού της ΔΕΗ, είναι καταδικασμένη να βρίσκεται στη δραχμή τα Χριστούγεννα του 2015.

Σ΄ αυτή την περίπτωση η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα θέλει να έχει έναν δικό της άνθρωπο σε θέση κλειδί ώστε να διαχειρισθεί προς όφελός της έξοδο της χώρας από το ευρώ.

Και κανείς Έλληνας δεν γνωρίζει τα οικονομικά της χρεοκοπημένης χώρας στο βάθος και το εύρος της γνώσης του Στουρνάρα. Ένα κράτος σο οποίο καμία λίστα Λαγκάρντ δεν έγινε φύλλο και φτερό και στο οποίο τα 300 δις εμβάσματα των προνομιούχων πολιτών στο εξωτερικό παραμένουν ανεξέλεγκτα μια και η κυβέρνηση δεν τολμά να ακουμπήσει τους διαπλεκόμενους επιχειρηματίες που την στηρίζουν, είναι καταδικασμένο σε μόνιμη σήψη.

Την ίδια στιγμή κάθε μήνα οι Έλληνες φορολογούμενοι φεσώνουν το ελληνικό δημόσιο με 1 δις ευρώ επιπλέον.

Πάμε παρακάτω. Ο πρωταγωνιστής των ημερών Τάκης Μπαλτάκος τώρα, ποντάρει στην δημιουργία του μεγάλου Εθνικού Πατριωτικού Μετώπου με αρχηγό τον Μάκη Βορίδη και τον ίδιο σαν ιδεολογικό καθοδηγητή-είναι άλλωστε συγγραφέας βιβλίων με σκληρό ακροδεξιό πορνό-splatter όπως το περίφημο «Τέλος του Εφιάλτη»:

«(Μόλις πλησιάζουμε τον εχθρό) το σώμα ολόκληρο δονείται από κύματα χαράς. Είναι μια κατάσταση ευεξίας ασύγκριτης. Δεν υπάρχει στη φύση ουσία ικανή να φέρει τέτοιο αποτέλεσμα.
Ούτε διεγερτική, σαν το κρασί, ούτε παραισθησιογόνα, σαν αυτή που χρησιμοποιεί η Πυθία. Ο οργανισμός παράγει μόνος του την ουσία που είναι απαραίτητη για να φθάσουμε σε έκσταση. Με μία προϋπόθεση όμως. Πρέπει να κινδυνέψεις. Κίνδυνος, μουσική, συντροφικότητα, αυταπάρνηση οδηγούν στη μόνη έκσταση που εμείς δεχόμαστε να δοκιμάσουμε.
Είναι σύντομη αλλά είναι όλη δική μας. Μπροστά στην έκσταση αυτή η αντίστοιχη της αναπαραγωγικής πράξης έχει χαρακτήρα νηπιακό. Γι' αυτό ο πολεμιστής δίνει μικρή σημασία στην πράξη αυτή. Είναι ήδη πλήρης - Η θέα και η οσμή του αίματος επηρεάζουν;», ρωτά ο συνομιλητής «- Το αίμα είναι σπονδή για την πόλη. Γι΄ αυτήν ρέει.
Ο πολεμιστής μεθά με τον κίνδυνο, όχι με το αίμα.
Ο κίνδυνος είναι απαραίτητος για τον ίδιο, για τη δική του ευεξία, ενώ το αίμα είναι αναγκαίο για την πόλη. Η νίκη της πόλης απαιτεί διαδικασία αιματηρή».

«Κανείς δεν ήταν ποτέ έτοιμος να αντιμετωπίσει τους ελιγμούς μας. Διεισδύαμε με μια κίνηση ελικοειδή, όπως το μαχαίρι που το στρίβεις δεξιά κι αριστερά για να αυξήσεις το μέγεθος της εσωτερικής πληγής».

Ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα σύμφωνα με τις τελευταίες μυστικές δημοσκοπήσεις προηγείται με μια διαφορά που ξεπερνάει τις 10 ποσοστιαίες μονάδες, ενώ και Το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη που βρίσκεται κοντά στο 15% λεηλατεί την ΝΔ η οποία ψυχορραγεί ανάμεσα στο 12-14%.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται μάλιστα να παρουσιάσει σε μεγάλη συνέντευξη τύπου για πρώτη φορά ένα σοβαρά μελετημένο πρόγραμμα εξόδου από την κρίση με τίτλο Το Εθνικό μας 100αρι. Σ΄αυτό θα γίνεται παράθεση 100 συγκεκριμένων και εφαρμόσιμων βημάτων για έξοδο από την κρίση. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα το παρουσιάσει ως το μοναδικό εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση που έχει υπάρξει στη διάρκεια των 4 τελευταίων χρόνων.

Την ίδια στιγμή τόσο ο Γιώργος Παπανδρέου, όσο και η Γιάννα Αγγελοπούλου προετοιμάζουν πυρετωδώς τα κόμματά τους...

kourdistoportocali.com

Έξι λόγοι για να ψηφίσετε Σαμαρά στις ευρωεκλογές

Την ώρα λοιπόν που ήρθε επιτέλους η ανάπτυξη, βγαίνουμε στις αγορές και τελοσπάντων όλα πάνε καλά σε αυτή την χώρα με μόνο πρόβλημα την Χρυσή Αυγή, ας δούμε τι μας περιμένει στην περίπτωση που η κυβέρνηση Σαμαρά δεν καταρρεύσει στις ευρωεκλογές, αλλά συνεχίσει να κυβερνά.

Η κυβέρνηση εγγυάται να υλοποιήσει άμεσα τα έξι παρακάτω, μαζί φυσικά με όλα τα υπόλοιπα που ήδη έχει υπογράψει και ψηφίσει:

1) Θα απολυθούν 11.000 δημόσιοι υπάλληλοι το φθινόπωρο. Φυσικά, όχι οι εγκάθετοι τεμπέληδες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά όποιον πάρει ο χάρος.

2) Θα ενοποιηθούν όλα τα ασφαλιστικά ταμεία σε 2-3. Οπότε ξεχάστε όσοι πληρώνατε με ιδρώτα και αίμα ευγενή ταμεία όπως π.χ. ΤΣΜΕΔΕ. Ήρθε η ώρα οι πληρωμένες σας εισφορές ετών να ξεχρεώσουν τα κλεμμένα δεκαετιών.

3) Περικοπή όλων των συντάξεων (πλην των βουλευτικών φυσικά) στα κατωτέρα επίπεδα του ΙΚΑ. Φυσικά, δεν έχει καμία σημασία τι εισφορές έχετε πληρώσει επί δεκαετίες.

4) Μονιμοποίηση όλων των δήθεν εκτάκτων φόρων. Για παράδειγμα, χαράτσι στα ακίνητα, τέλος επιτηδεύματος, έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης κλπ. Οπότε μονιμοποιείται κι επίσημα η εκτέλεση του πενιχρού εισοδήματος του ελληνικού λαού προς όφελος των τοκογλύφων και των δούλων τους.

5) Πλήρης απελευθέρωση των απολύσεων. Εννοείται πως είναι δικαίωμα του κάθε μεγάλο-καπιταλιστή να απολύει όσους και όποτε θέλει, αρκεί να διασφαλίζει το μέγιστο κέρδος. Εννοείται πως η κυβέρνηση δεν προστατεύει το συμφέρον του εργαζόμενου λαού, αλλά με κάθε τρόπο των μεγάλο-καρχαριών.

6) Επαναπροσδιορισμός της χρονολογίας εξόδου από το Μνημόνιο για το 2022. Σκλάβοι δηλαδή ως το 2022. Μα δεν «βγαίνουμε στις αγορές»; Φυσικά, καμία κουβέντα για την ανεργία που ως τότε θα έχει φτάσει στο 60%. Κανένα κούρεμα του επαχθούς και μη βιώσιμου χρέους, διότι ο τοκογλύφος έχει πάντα δίκιο.

Και αυτά είναι μόνον αυτά που ήδη ομολογούν και κανείς δεν γνωρίζει τι άλλο υπάρχει μέσα στα διεστραμμένα μυαλά τους.

Γι΄αυτό στις εκλογές ψηφίστε Σαμαρά για σταθερότητα!
Θα περάσετε καλά, όπως περνάτε εδώ και δυο χρόνια μαζί του!


Θωμάς Ηλιόπουλος

Η κυβέρνηση έχει σωθεί ή πρόκειται να αποσωληνωθεί;

Τις τελευταίες ημέρες μπερδευτήκαμε, ζαλιστήκαμε, σιχαθήκαμε...


“Η Ελλάδα έχει σωθεί” δηλώνει αναλυτής της Pimco. “Χρυσός” το ελληνικό χρέος γράφει η "Telegraaf"

Λίγο ντροπή βρε παιδιά τουλάχιστον χρειάζεται!!

Λένε χρυσάφι οι τοκογλύφοι το χρέος ¨που δημιούργησαν ¨και εμείς χαιρόμαστε ¨επί τη διασώσει μας¨!!

¨Υπάρχουν αυξανόμενες ενδείξεις ότι η Ελλάδα, μετά από τέσσερα σχεδόν χρόνια, θα επιστρέψει στις διεθνείς αγορές, ενδεχομένως ίσως και από τη Δευτέρα, επωφελούμενη και τη μείωση των αποδόσεων στα δεκαετή ομόλογά της, αναφέρεται σε ανταπόκριση της Έλεν Σμιθ, από την Αθήνα, που δημοσιεύθηκε στο BUSINESS LIVE BLOG στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας GUARDIAN.

Όπως σημειώνεται στο δημοσίευμα, τραπεζίτες στην Αθήνα -που ήρθαν σε επαφή με την εφημερίδα GUARDIAN- επιβεβαίωσαν ότι οι προετοιμασίες έχουν ήδη ξεκινήσει, με την κυβέρνηση να προσλαμβάνει διεθνείς επενδυτικές τράπεζες, συμπεριλαμβανομένων των JP Morgan και Goldman Sachs, με σκοπό να μεσολαβήσουν για λογαριασμό της. Σύμφωνα με αναλυτές, υπογραμμίζει η κ. Σμίθ στην ανταπόκριση της, η επιστροφή της Ελλάδας στις διεθνείς αγορές θα σημάνει και την αρχή του τέλους της κρίσης χρέους στην οποία έχει διέλθει η χώρα.¨ http://www.antinews.gr/

Πώς άραγε θα ξαναζωντανέψουμε; σαν ζόμπι;

"Χώρα ζόμπι" χαρακτήρισε την Ελλάδα ο διάσημος συγγραφέας, blogger και ιδιοκτήτης ενός από τους πιο σημαντικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς γνώμης στις ΗΠΑ, ο Stephen Lendman.

Το τραγικό είναι ότι o συγγραφέας (με σημαντική επιρροή στις ΗΠΑ) συγκρίνει την Ελλάδα με την Ουκρανία και θεωρεί ότι "Μπορεί να εξελιχθεί η Ουκρανία σαν την Ελλάδα: Μία χώρα ζόμπι" ("The loan guarantees a Greek-style depression. Greece is a zombie country. Ukraine faces the same thing,")

Δηλαδή θεωρεί ότι μέχρι τώρα ακόμα και η Ουκρανία ήταν σε καλύτερη θέση από την Ελλάδα!

Συγκεκριμένα σε συνέντευξη που έδωσε στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Ria Novosti αναφορικά με το δάνειο του ΔΝΤ τονίζει ότι "Το δάνειο εγγυάται μία κατάθλιψη ελληνικού τύπου. Η Ελλάδα είναι μια χώρα-ζόμπι. Η Ουκρανία πλέον αντιμετωπίζει την ίδια εξέλιξη" (σ.σ.: που μετέτρεψε την Ελλάδα σε χώρα-ζόμπι) είπε στο RIA Novosti. http://ioablognews.blogspot.gr/31/03/2014

Άκου κύριε Stephen Lendma η Ελλάδα ¨ποτέ δεν πεθαίνει…¨

Μπορεί πιθανώς με τα λεγόμενα σας να περιγράφεται μια Ελληνική συγκυβέρνηση ζόμπι αλλά εδώ σε αυτό το μέρος οι δυσκολίες και οι προδοσίες συνήθως ¨θεριεύουν¨ τους Έλληνες και δεν τους κάνουν ζόμπι όπως προσπαθείτε τόσα χρόνια να κάνετε.

Για αυτό έπρεπε να εκφραστείτε καλύτερα όπως εκφράσθηκαν δεόντως οι συμπολίτες σας της Moody's

4 Απριλίου 2014

"Χαστούκι" από Moody's στην κυβέρνηση και ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις που φτάνουν μέχρι τις εκλογές αποτελεί η κίνησή της να αναβάλει την προγραμματισμένη για σήμερα ανακοίνωση για την ελληνική οικονομία και να την μεταθέσει για την 1η Αυγούστου.

Μάλιστα ο οίκος πιστοληπτικής αξιολόγησης υποστηρίζει σε report του πως στην Ελλάδα ο κίνδυνος πολιτικής αστάθειας είναι μεγάλος.

Μετά αποκάλυψη της πολιτικής συνωμοσίας από την δημοσιοποίηση της συνομιλίας Π.Μπαλτάκου και Η.Κασιδιάρη και η κατάρρευση της συνωμοσίας με πιθανή την προσφυγή στις κάλπες των εθνικών εκλογών η Moody's αναφέρει σε σημειώμά της ότι "η κυβερνητική πλειοψηφία δεν είναι και τόσο δεδομένη γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει σε πρόωρες βουλευτικές εκλογές εντός των επόμενων 6 μηνών". http://lougantina.blogspot.gr/

Άρα η αρχική τοποθέτηση “Η Ελλάδα έχει σωθεί” όπως δηλώνει ο αναλυτής της Pimco πρέπει ήδη να καταγραφεί σαν ερώτημα.

Η κυβέρνηση έχει σωθεί ή πρόκειται να αποσωληνωθεί;;

Σε αυτό το μείζον ερώτημα έρχεται Παραμονή του ΤΕΤΡΑΗΜΕΡΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ να μας απαντήσει πιθανώς μία γνήσια φίλη της συγκυβέρνησης και φυσικά όχι του καθημαγμένου από τα χαράτσια και τους κεφαλικούς φόρους Ελληνικού Λαού.

Τις πληροφορίες που ήθελαν την καγκελάριο της Γερμανίας να επισκέπτεται την Αθήνα στις 11 Απριλίου επιβεβαίωσε ο αναπληρωτής εκπρόσωπος της Καγκελαρίας Γκέοργκ Στράιτερ.

Σε δημοσίευμα, η Sueddeutsche Zeitung, η οποία αποκάλυψε τα σχέδια της καγκελαρίου, κάνει λόγο για επίσκεψη «προκειμένου να στηριχθούν οι μεταρρυθμίσεις του έλληνα Πρωθυπουργού, ο οποίος υφίσταται έντονη πολιτική πίεση στο εσωτερικό». http://www.tanea.gr/02/04/2014

Έρχεται η επικεφαλής λοιπόν ¨ενταντικολόγος¨ του θαλάμου Ευρωπαικής Ανάνηψης να εξετάσει τον άρρωστο εν προκειμένω την συγκυβέρνηση και να της δώσει νέο θεραπευτικό σχήμα.

Και τώρα επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω ¨τη ποιητική αδεία¨ ένα δικό μου λεκτικό σχήμα.

Αν βρει το άρρωστο χάλια ¨ότι δηλ δεν εκπλήρωσε την αποστολή του¨ θα βάλει καινούργια σωληνάκια και θα τον ¨σώσει¨ και αλλοίμονο σε εμάς.

Αν βρει το άρρωστο ότι έκλεισε το σχήμα αποθεραπείας του ¨δηλ εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις του¨ θα του βγάλει τα σωληνάκια και ¨χαράς σε εμάς ¨ο τρόπος του λέγειν γατί δεν ξέρουμε τι εκπλήξεις μας ετοιμάζουν οι σταυρωτές μας τοκογλύφοι.

Όμως ότι και να κάνει δεν πρόκειται να ¨αναστήσει τον Λάζαρό της¨.

Ο τάφος των μνημονίων βρωμάει δυσωδία και έχει κατακλύσει όλη την χώρα.

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

triklopodia.gr

Μπάχαλο θα γίνει το Μάιο! Τίποτα δε θα μείνει όρθιο από το πολιτικό σκηνικό τη νύχτα των ευρωεκλογών!

Του Γιώργου Δελαστίκ

Ανεπανόρθωτη είναι η βλάβη που υπέστη η κυβέρ­νηση Σαμαρά - Βενιζέλου από τη δημοσιο­ποίηση του διαλόγου Μπαλτάκου - Κασιδιάρη. Πρώτα πρώτα, καταρρα­κώθηκε η εικόνα του πρωθυπουργού στους Ευρωπαίους ως αδιάλλακτου δήθεν αντιπάλου της Ακροδεξιάς.
Το βίντεο αποκάλυψε το υψηλότατο επίπεδο των επαφών της ΝΔ με τη Χρυσή Αυγή. Κανένας Ευρωπαίος πολιτικός δεν πιστεύει ότι ένας γενικός γραμματέας υπουργικού συμβου­λίου δρα ποτέ εν αγνοία του πρω­θυ­πουργού του. Αυτά είναι παραμύθια για αφελείς.

Εν πάση περιπτώσει, η καταβαράθρωση του κύρους του πρωθυπουργού στην Ευρώπη είναι κάτι αδιάφορο για τους πάντες. Η σαφέστατη αποστα­θεροποίηση της κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ που επιτάθηκε λόγω Μπαλτά­κου είναι το όντως μείζον θέμα.

Δεν βγάζει τις ευρωεκλογές η κυβέρνηση χωρίς να καταρρεύσει εξαιτίας του αναμενόμενου αρνητικού αποτελέσματός τους για τα δύο κυβερνητικά κόμματα, όπως όλα δείχνουν. Τα όσα είπε ο Τάκης Μπαλτάκος στον Ηλία Κασιδιάρη κατέστησαν ακόμη πιο δυσχερή την ήδη εξαιρετικά αποδυναμωμένη θέση του πρω­θυ­πουργού Αντώνη Σαμαρά.

Μόνη της δεν φεύγει σε καμία απολύτως περίπτωση η κυβέρνηση! Δεν δίνουμε βάση στις φήμες που τίθενται σε κυκλοφορία περί δήθεν οικειοθελούς προκήρυξης και βουλευτικών εκλογών στις 25 Μαΐου. Τόσο ο Αντώνης Σαμαράς όσο και ο Βαγγέλης Βενιζέλος γνωρίζουν άριστα ότι η προκήρυξη βουλευτικών εκλογών τώρα θα επιφέρει τη σαρωτική ήττα τους. Οι εκλογές ισοδυναμούν με την πολιτική αυτοκτονία τους! Τρελοί είναι να τις προκηρύξουν αυτο­βού­λως για να πάνε μια ώρα νωρίτερα σπίτια τους; Ούτε ελπίζουν ότι αν προκηρύξουν αυτοί τις εκλογές, μπορούν να περιορίσουν την έκταση της ήττας τους. Τους έχει γίνει μάθημα η συντριβή του Κώστα Καραμανλή το 2009.

Πτώση της κυβέρνησης μόνο μέσω διάλυσης ή αποχώρησης του ΠΑΣΟΚ μπορεί να λάβει χώρα. Αυτό αναμένεται να συμβε, αν οι κάλπες στις 25 Μαΐου για τις ευρωεκλογές δώσουν ποσοστό 5% - 7% στο κόμμα που μόλις προ πέντε και λιγότερων ετών είχε πάρει 44% στις βουλευτικές εκλογές! Στην περίπτωση αυτή, όντως οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θα φύγουν τρέχοντας από τον Β. Βενιζέλο για να σώσουν όπως όπως το προσωπικό πολιτικό μέλλον τους. Ετσι θα καταρρεύσει η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου και θα πάμε σε βουλευτικές εκλογές τον Ιούνιο.

Εως και ο Γ. Παπανδρέου έχει πειστεί ότι τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ θα καταποντιστούν στις ευρω­εκλογές. Γι' αυτό και με δήλωσή του προτείνει ουσιαστικά δύο πράγματα, χωρίς όμως κανένα να το προσδιο­ρίζει ρητά. Πρώτον, να φύγει το ΠΑΣΟΚ από τη συγκυ­βέρνηση με τη ΝΔ. Δεύτερον, να προετοιμάσει το έδαφος για να συμμετάσχει το ΠΑΣΟΚ ως «τσόντα» σε κυβέρνηση... ΣΥΡΙΖΑ!

Θα αποτύχει το σχέδιό του. Οι Ελληνες είναι αδύνατον να δεχθούν τον μεγαλύτερο ένοχο της καταστρο­φής τους, τον Γιώργο Παπανδρέου που έγινε λαομίσητος από τότε που έβαλε την Ελλάδα στον ζυγό του μνημονίου, ως... ηγέτη που θα τους οδηγήσει στην απελευ­θέ­ρωση από τα μνημονιακά δεσμά. Μας θεωρεί και αυτός τόσο ηλίθιους ώστε να τον ξανακάνουμε πρωθυπουργό.

Μπάχαλο θα γίνει τον Μάιο! Τίποτα δεν θα μείνει όρθιο από το πολιτικό σκηνικό τη νύχτα των ευρωεκλογών! Οι πολιτικές ανακατατάξεις θα υπερβούν ακόμη και την πιο τολμη­ρή φαντασία, οδηγώντας αμέσως σε πρόωρες βουλευτικές εκλογές πριν από το καλοκαίρι. Ο κύβος ερρίφθη.

ethnos.gr

Το μνημόνιο και το ξύπνημα από το παραμύθι

Τελικά υπήρχε ο μπαμπούλας μέσα στη ντουλάπα. Περάσαμε ολόκληρη ζωή, εμείς οι παλιότεροι τουλάχιστον, με την υποψία κάπου κρυμμένη βαθεία μέσα σε κάποιο κουτάκι του μυαλού μας. Με εκείνο το φόβο του ενστίκτου, που οσφρίζεται το κακό, διαισθάνεται κάπου στην ατμόσφαιρα μια σκιά πάνω από τα κεφάλια, αλλά δεν το βλέπει, δεν το αγγίζει. Η μνημονιακή Ελλάδα, ήταν το άνοιγμα της ντουλάπας, έστω και με το ζόρι. Εκείνη η απαίσια μυρουδιά από το τέρας που μεγάλωνε ήταν μέσα στο δωμάτιο ήδη αλλά κάτι με τα αρωματικά χώρου, κάτι με ένα πέρασμα από μπογιά στους τοίχους, όλο και τη σκεπάζαμε.

Η εποχή των μνημονίων, έφερε έστω και βίαια το ξύπνημα από το παραμύθι. Τόση βρωμιά κρυμμένη κάτω από κάθε πατούσα, κάθε εκατοστό αυτής της ταλαίπωρης πατρίδας, ήταν επόμενο κάποια στιγμή να βγει προς τα έξω.. Κι επειδή πολλές φορές ούτε η φαντασία μπορεί να συλάβει το μέγεθος της ασχήμιας, μουγκαθήκαμε. Οχι όλοι. Εκείνο το κομμάτι που συνήθιζε να μιλάει, να ονειρεύεται, να ελπίζει μουγκάθηκε. Το υπόλοιπο κομμάτι έτσι κι αλλιώς μουγκό και τυφλό ήταν πάντα. Για να μην πω νεκρό, με απομίμηση ζωής. Το κομμάτι της κοινωνίας που είχε παλμό ζωής ακόμα μέσα του, μουγκάθηκε. 

Δεν είναι ζήτημα ηττοπάθειας, απαισιοδοξίας, ανικανότητας ή δειλίας. Είναι απλά γιατί το τέρας της περίφημης μεταπολίτευσης γιγαντώθηκε τόσο που πρακτικά είναι αδύνατον να το σκοτώσεις. Αυτό το τέρας που μετάλλαξε μια ολόκληρη κοινωνία στη γη των ζωντανών νεκρών που περιφέρονται άσκοπα, χωρίς αύριο, χωρίς σήμερα, απολειφάδια ενός χτες που ξέρασε τόσο ψέμμα, τόση απάτη, τόση ανοησία, δεν μπορεί να συμμαζευτεί πλέον. Δρα ανεξέλεγκτο. Ενα θηρίο χωρίς εγκέφαλο, χωρίς καρδιά, χωρίς αίμα, φτιαγμένο από τις πιο ξεφτυλισμένες εμμονές αρρωστημένων μυαλών, κυκλοφορεί με θράσος και παριστάνει πως είναι κράτος πολιτών, με νόμους και κανόνες φτιαγμένους τάχα για τη προστασία, την ευημερία, τη δικαιοσύνη, τη πρόοδων των ανθρώπων...

Μηχανές ξερές, που ξερνάνε νούμερα ορίζουν τις ανθρώπινες ζωές, και μια ολόκληρη εποχή κλείνει οριστικά. Αφήνοντας ένα λαό διχασμένος ανάμεσα στο φόβο και την ανοησία. Ενα λαό αδιάφορων ή ανήμπορων. Αδιάφορων για τις ζωές των άλλων, ή ανήμπορων να διαχειριστούν τη δική τους. 

Ξέρετε, δεν υπάρχει λύση. Τουλάχιστον για τις επόμενες δυο και τρεις γενιές. Γιατί οι άνθρωποι έχουν χωριστεί σε δυο κατηγορίες. Σ΄εκείνους που δεν τους ενδιαφέρει να βρουν λύση γιατί δεν μπορούν να δουν ποιο είναι το πρόβλημα και σ΄εκείνους που βλέπουν και βιώνουν το πρόβλημα αλλά δεν έχουν τη δύναμη να ανατρέψουν τη πορεία...

Είμαστε σε ένα φέουδο. Με τους άρχοντες, τους αυλικούς και τους σκλάβους. Υπάρχει κόσμος αυτή τη στιγμή που το μόνο του όνειρο είναι να αναβαθμίσει το ρόλο του σκλάβου κι αντί να δουλεύει στα κτήματα με τις αλυσίδες, ονειρεύεται να μπει στο σπίτι και να σερβίρει καφέδες... Υπάρχει κόσμος που μετατρέπεται σε ρουφιάνο του αφέντη για να κερδίσει μια θέση στον ήλιο, κι άλλοι που δεν έχουν καμιά ελπίδα να σπάσουν τις αλυσίδες. Και πολιτικάντηδες, λόγιοι, παπάδες , χωροφυλάκοι, δικολάβοι και μαυραγορίτες, καλαμαράδες και τοκογλύφοι, ανακατεμένοι όλοι σ΄ενα συνεχόμενο παζάρι, που τραβάνε άλλο ένα βήμα μπροστά τη ζωούλα τους, με μια μιζέρια που είναι ακόμα πιο θλιβερή κι από τη βία...

Το μνημόνιο δεν ξέρω αν θα σώσει τελικά το τόπο, το σίγουρο είναι πως μας έσωσε από ένα πράγμα. Το παραμύθιασμα. Το κακό είναι πως ήταν τόσο βαθύς ο ύπνος και μακρόχρονος που κανείς δεν είχε σκεφτεί τι θα κάνει στο ξύπνημα. Δεν είχαν δημιουργηθεί άμυνες κι εναλλακτικές για το πως θα αντιμετωπίσει κανείς το μπαμπούλα που καραδοκούσε πάνω από το κρεββάτι. Οι περισσότεροι πίστευαν πως δεν τους αφορούσε. Πως κάποιος από μηχανής θεός θα συμμάζευε το χάλι. Πως ίσως μπορούσε κανείς να γυρίσει πλευρό και να συνεχίσει τη ξάπλα.

Δυστυχώς τη πατήσαμε. Κι απογοήτευση γίνεται όλο και μεγαλύτερη όσο ο κόσμος βλέπει πως δεν υπάρχει κανείς που να θέλει στα σοβαρά να στείλει στον αγύριστο το τέρας. Κι όσο μεγαλώνει η απογοήτευση, η δυσπιστία, μεγαλώνει κι η μουγκαμάρα. Η σιωπηλή αποδοχή σ΄οτιδήποτε γίνεται. Καταντήσαμε ανήμποροι ακόμα και για μικρά πράγματα. Ελάχιστα. Λες κι όλη μας η ζωή ορίζεται πλέον από διαταγές. Είναι ένας φαύλος κύκλος που κανείς δε λέει να σπάει, εκτός από την ατομική προσπάθεια που ο καθένας κάνει μέσα στους τοίχους του σπιτιού του, παλεύοντας με τα φαντάσματά του, με τους φόβους του, με τη θλίψη του....

Λένε πως ο ελληνικός λαός έκανε μεγάλες θυσίες. Το κακό είναι πως οι άνθρωποι που θυσιάζονται δεν ρωτήθηκαν. Κι εκείνοι που δεν θυσιάζονται όμορφα περνούν χωρίς να τους αγγίζει τίποτα. Αυτές οι θυσίες που συνεχίζονται και θα συνεχίζονται για πολλά χρόνια ακόμα δεν ήταν όλος ο ελληνικός λαός. Ηταν, είναι ένα κομμάτι που μάλλον πρέπει να μεγαλώσει πολύ ακόμα, μήπως και ... Δεν αρκούν τόσοι. Πρέπει να κατέβουν πολλές χιλιάδες ακόμα στο λάκκο με τα.... κι ίσως τότε βρεθούμε στη πιο επικίνδυνη θέση για οποιοδήποτε σύστημα. Εκείνων που δεν έχουν τίποτα να χάσουν πια. Σ΄εκείνο το σημείο δεν είναι απαραίτητο πως θα βγει κάτι καλό. Ισα ίσα που είναι ένα σημείο μηδέν όπου οι μεγαλύτερες αγριότητες ξεκινάνε, αλλά οι άνθρωποι αναγκαστικά βγαίνουν από εκείνη τη κατάσταση της μουγκαμάρας, του σαστίσματος, του σοκ... που δεν φέρνει ούτε καλό, ούτε κακό, παρά μόνο ένα ατελείωτο ΤΙΠΟΤΑ. 



http://synithisypoptos.gr/

 

Ο Τάκης, ο Γιώργος και το μακρύ χέρι του Βαγγέλη

Μιας και γράφτηκαν πολλά (πάρα πολλά) για το τι ομολόγησε ο Τάκης Μπαλτάκος στον Ηλία Κασιδιάρη, τι είπε ο Ηλίας Κασιδιάρης στη βουλή, τι δεν απάντησε ποτέ ο Αντώνης Σαμαράς, και πώς ο επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Βαγγέλης Βενιζέλος, μοστράρεται στα εξώφυλλα του εκδοτικών του ομίλων ως ο “παράγοντας πολιτικής σταθερότητας της χώρας”, ιδού μερικές σκέψεις για την πολιτική πραγματικότητα της κυβέρνησης, η οποία στερείται πλέον κάθε ίχνους πολιτικής νομιμοποίησης.
Η αρχή δεν έγινε με τον Μπαλτάκο, αλλά με τον Γιώργο Παπανδρέου. Όταν ο αρχιτέκτονας του μνημονίου και πρώην πρωθυπουργός του 44% έλεγε “όχι” στο άρθρο του πολυνομοσχεδίου για τις τράπεζες -εξασφαλίζοντας βέβαια πρώτα την κυβερνητική πλειοψηφία- απονομιμοποιούσε πλήρως το δόγμα “δρόμος προς την ανάπτυξη”.
Το “όχι” του πρώην πρωθυπουργού -αφήνουμε στην άκρη το ποιος είναι- στην κυβερνητική επιλογή της fast track επιστροφής των τραπεζών στα ιδιωτικά χέρια υπό τους όρους των (πρώην) αφεντικών τους και κάτω από το βάρος μιας προειδοποίησης περί παράνομης κρατικής χρηματοδότησης λόγω του δικαιώματος πώλησης των μετοχών σε τιμή χαμηλότερη από αυτή που χρεώθηκε το δημόσιο για να τις “σώσει”, συνιστά πλήρη πολιτική απονομιμοποίηση του πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής.
Είναι ένα “όχι” που δεν ήρθε από οποιονδήποτε βουλευτή ο οποίος σήμερα είναι αύριο δεν είναι. Ήρθε από τον ίδιο άνθρωπο που τέσσερα χρόνια πριν μετέτρεπε ένα τεχνητό πρόβλημα δανεισμού σε μια “τραγωδία”. Είτε μας αρέσει είτε όχι, το να επιμένεις πως η εθνική πολιτική βασίζεται αποκλειστικά και μόνο στο 151+ κι η απάντηση σου να περιορίζεται στο “σκάσε και κολύμπα γιατί εμένα επέλεξε ο λαός” δεν αποτελεί “δείγμα δημοκρατικότητας”, αλλά ένδειξη πολιτικού τραμπουκισμού ακριβώς σαν αυτόν που πουλάνε καθημερινά σε όλα τα μέσα ενημέρωσης άνθρωποι σαν τον Άδωνι Γεωργιάδη.
Σημασία έχει επίσης το γεγονός ότι μαζί με τον ΓΑΠ, διαφοροποιήθηκε και ο Απόστολος Κακλαμάνης. Ο “πουστόγερος” -όπως φέρεται να τον αποκάλεσε μετά την ψηφοφορία ο Βαγγέλης Βενιζέλος- είπε “παρών” στο ίδιο άρθρο για τις τράπεζες, διαχωρίζοντας πλήρως τη θέση του “παλιού ΠΑΣΟΚ” από την επιχείρηση διάσωσης του Β.Β.
Ένα λοιπόν το κρατούμενο.
Η υπόθεση Μπαλτάκου, από την άλλη, αποτελεί για πολλούς σκάνδαλο τουλάχιστον στα πλαίσια ενός Watergate. Ναι, ξέρω ότι οι συγκρίσεις δεν βοηθούν στην ανάδειξη των πραγματικών πτυχών της αλήθειας, όμως για ποια αλήθεια ακριβώς μιλάμε; Ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης κι επί 35 χρόνια επιστήθιος φίλος του Αντώνη Σαμαρά, αποκαλεί την υπόθεση προφυλάκισης των χρυσαυγιτών “σκευωρία”, και με κινήσεις του χεριού δείχνει ότι στην υπόθεση “πάταξης της χρυσής αυγής” έπεσαν τηλεφωνήματα από Δένδια και Αθανασίου στους εισαγγελείς.
Ούτε εδώ τα λόγια και οι πράξεις προέρχονται από κάποιον τυχαίο πολιτικό παράγοντα που είδε φως και μπήκε, αλλά από ΤΟΝ κορυφαίο πολιτικό άνδρα που χειριζόταν τις κυβερνητικές υποθέσεις για λογαριασμό του πρωθυπουργού – και μάλιστα με έκτακτες αρμοδιότητες τις οποίες απέκτησε με πράξη νομοθετικού περιεχομένου (πώς αλλιώς;).
Τι σημαίνει για την κυβέρνηση αυτό το βίντεο που κατέγραψε ο Κασιδιάρης με την κάμερα-κουμπί; Ότι χρησιμοποιεί θεμιτά και αθέμιτα (αντισυνταγματικά) μέσα για να κάνει τη δουλειά της. Ότι είναι ικανή να παραβιάσει (και το κάνει) κάθε έννοια “νομιμότητας” όχι με σκοπό να πλήξει τους ναζί (αυτό είναι μια άλλη κουβέντα που θα έμπαινε στην εξίσωση εφόσον αφορούσε διαφορετικά πρόσωπα), αλλά για “να κόψει ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ που ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις”.
Έχουμε δηλαδή μια ομολογία απόπειρας έμμεσης μόχλευσης ψήφου -έχοντας την πλήρη αλλά και ξαφνική υποστήριξη του Τύπου- υπό το μανδύα μιας “αντιφασιστικής κυβέρνησης” η οποία τοποθετεί έναν δηλωμένο ακροδεξιό/αντικομμουνιστή/αρνητή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην “ευχάριστη θέση” να συνομιλεί με τους κατηγορούμενους νεοναζί για να “αντλήσει πληροφορίες”.
Μέσα σε όλα αυτά, λοιπόν, αποκαλύπτεται ότι εντός του κοινοβουλίου, του “Ναού της Δημοκρατίας” όπως έχουμε ακούσει πολλάκις, είχε γίνει της υποκλοπής το κάγκελο. Ο Κασιδιάρης ανέβασε το βίντεο με τον Μπαλτάκο στο ρώσικο YouTube, ο ίδιος διατυμπάνιζε μια μέρα μετά για “παναθηναϊκάκηδες δικαστικούς που παίρνουν εντολές από τον Σαμαρά”, άλλοτε κραταιοί δημοσιογράφοι της “προδομένης δεξιάς” κάνουν λόγο για άλλα βίντεο συγκεκριμένης διάρκειας, χρυσαυγίτες βουλευτές λένε ότι έχουν καταγράψει κι εκείνοι κυβερνητικούς, και ο Τάκης Μπαλτάκος δηλώνει πως “δεν θυμάται με ποιον μίλησε και τι είπε, επειδή έχουν περάσει μήνες από τότε”.
Η κυβέρνηση αυτή δεν στερείται απλώς πολιτικής νομιμοποίησης, αλλά απέδειξε για μια ακόμη φορά πως αποτελείται από ανθρώπους εξαιρετικά χαμηλής νοημοσύνης, το μυαλό των οποίων περιορίζεται σε μαφιόζικου τύπου άσκηση πολιτικής, εξουσιαστική μανία, και διασπορά -ψευδών ή μη- καταγγελιών με στόχο την εκλογική αναχαίτιση του κύριου πολιτικού ανταγωνιστή τους.
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη. Ο κορμός της κυβέρνησης, δηλαδή η Νέα Δημοκρατία, φέρεται να επιλέγει την άτακτη υποχώρηση στα καθαρά κομματικά της ζητήματα (ευρωεκλογές) αφαιρώντας σύμφωνα με δημοσιεύματα το χρίσμα του υποψηφίου ευρωβουλευτή από τον ακροδεξιό φιλοχρυσαυγίτη Φαήλο Κρανιδιώτη, όχι επειδή ανά καιρούς έχει ξεστομίσει τέρατα κι ανοιχτές απειλές κατά των ιδεολογικών του αντιπάλων (ως πολιτικός παράγοντας και μυστικοσύμβουλος του πρωθυπουργού), ούτε επειδή ήταν από τους πρώτους που έθεσε στην πολιτική συζήτηση ουσιαστικό ζήτημα συμμαχίας της ΝΔ με τη χρυσή αυγή, αλλά επειδή αυτό απαιτήθηκε από τον Βαγγέλη Βενιζέλο και το ΠΑΣΟΚ.
Έχουμε δηλαδή μια ευθεία παρέμβαση (πραγματοποιηθεί ή μη, αυτό δεν αλλάζει τα δεδομένα) του Βαγγέλη Βενιζέλου και του ΠΑΣΟΚ στα εσωτερικά ζητήματα της Νέας Δημοκρατίας που αφορούν τις ευρωεκλογές, στέλνοντας ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι η μοναδική πολιτική νομιμοποίηση της παρούσας κυβέρνησης κρέμεται από τις ορέξεις ενός ανδρός.
Στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας οι λεγόμενοι “Καραμανλικοί”, ή αλλιώς “φιλελεύθεροι δεξιοί” δεν είναι απλώς μειοψηφία, αλλά μουσειακό αντικείμενο. Οι άνθρωποι του Δικτύου 21, τα αποπαίδια των τραμπούκων του Αβέρωφ, και τα τσόφλια της Πολιτικής Άνοιξης ΕΙΝΑΙ η Νέα Δημοκρατία. Αυτό το ξέρουν όλοι, και κυρίως το γνωρίζουν οι ξένοι. Η Ευρώπη και το ΔΝΤ είχαν μάθει να δουλεύουν με φασίστες για να επιτύχουν τους σκοπούς τους πολύ πριν ο Αντώνης Σαμαράς σχηματίσει το μουσικό του γκρουπ με τον Γιώργο Παπανδρέου. Έχουν όμως επίσης μάθει και μέχρι πού τους παίρνει να συνεχίσουν να τραβούν το πάπλωμα και να κρύβουν από κάτω του την πολιτική δυσωδία που με τόση θέρμη ανέδειξαν.
Οι ηλιθιότητες περί “προσωπικής ατζέντας” του Τάκη Μπαλτάκου από τη μία και του Γιώργου Παπανδρέου από την άλλη (κοίτα να δεις ταύτιση συμπερασμάτων για δύο εντελώς διαφορετικά θέματα) την οποία ούτε οι διευθυντές ειδήσεων των καναλιών που τις προωθούν δεν πιστεύουν, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ελάχιστο οξυγόνο σε μια διασωληνωμένη κυβέρνηση που έχει χάσει κάθε ίχνος πολιτικής νομιμοποίησης.
Είναι απορίας άξιο το πόσο καιρό θα καταφέρνει να κρύβεται πίσω από μια κουρτίνα που ακούει στο όνομα “έξοδο στις αγορές” η κυβερνητική αυτή αστάθεια, όταν στο εσωτερικό της αμφισβητούνται όχι μόνο οι επιλογές της αλλά κι η ίδια της η ιδεολογική και κομματική συνοχή. Το να ακούμε από τον πρωθυπουργό ότι “υπάρχουν βουλευτικές καβάτζες” σε περίπτωση που η πλειοψηφία των 152 στραβώσει, είναι μια ακόμη ομολογία ότι τα κρυφά ραντεβού κι οι πισώπλατες συμφωνίες δεν είναι απλώς μέρος του παιχνιδιού, αλλά το παιχνίδι το ίδιο.
About these ads


http://polyfimoss.wordpress.com/

Ευτυχώς είμαστε πολιτισμένοι...

Πέρα από τα αγαπημένα θέματα των καναλιών, πέρα από τα θέματα που αξιολογούνται σημαντικά από ένα σύστημα που κινείται στα όρια κέρδους, χασούρας, τζόγου και ποταμών μωροδοξίας, ανωμαλίας και ξεφτυλισμού..

Υπάρχει η αληθινή φρίκη. Το συνολικό θέμα που δεν είναι πιασάρικο, δεν μπαίνει στις προτεραιότητες διαφημιστών κι εμπόρων, δεν αποδίδει στο χρηματηστήριο, δεν τζογάρει, δεν..

Μια εντελώς άρρωστη παγκόσμια κοινωνία..
που έχει γεμίσει τα νοσοκομεία με παιδάκια που βασανίζονται από κάθε είδους αρρώστειες, πριν προλάβουν να χαρούν τα πρώτα τους παιχνιδάκια. Αρρώστειες με τρομακτικές ονομασίες, αρρώστιες κλασικές ή και νέες με «εξωτική» χροιά, αρρώστιες από τη κοιλιά της μάνας τους.

Που έχει γεμίσει με νέους που κουβαλάνε μέσα στις τσέπες τους μαζί με τα κινητά τους τα χαπάκια τους, για τις καούρες στο στομάχι, για το θυρεοειδή τους που δεν δουλεύει, για το άσθμα τους, τις αλλεργίες, την υπέρταση (...) , τα χαλασμένα τους νεφρά, τη στειρότητά τους, τα περίφημα αυτοάνοσα που φυτρώνουν έτσι για να στολίσουν ακόμα πιο μαγευτικά τη καθημερινότητα της ανεργίας, της φτώχειας τους, της κατάθλιψης ή της παράνοιας...

Που έχει γεμίσει με κοριτσια κι αγόρια ψυχικά άρρωστα, χαπακωμένα, με τους επιστήμονες στο τομέα της υγείας να προσπαθούν να βρουν απαντήσεις σε πράγματα που δεν έχουν ιδέα στη πραγματικότητα για το τι συμβαίνει, πειραματόζωα σε μια κοινωνία που τσιγκουνεύεται την χαρά και την ευτυχία και ξερνάει συνέχεια θλίψη, φόβους, μοναξιά, απαξίωση, ψεύτικα διλήμματα, παρανοικές απαιτήσεις...

Που έχει γεμίσει με εκατοντάδες χιλιάδες (εκατομμύρια?...) ανώμαλους, διεστραμμένους που βιάζουν, βασανίζουν, δολοφονούν παιδιά για το κέφι τους, γονείς που ξυλοκοπάνε μέχρι θανάτου τα παιδιά τους, κτήνη που ηδονίζονται μέσα στα σαιτ της παιδικής πορνογραφίας, ταξίδια σε εξωτικούς προορισμούς όπου αγοράζουν μ΄ενα δίφραγκο παιδάκια για να χορτάσουν τις αρρωστημένες ορέξεις...

Μια κοινωνία ενηλίκων που έχει χάσει κάθε σεβασμό, για τα παιδιά της, δηλαδή για το μέλλον της, για τα χρόνια που θα έρθουν και θα μοιάζουν σαν ταινία τρόμου.

Να χέσω και τη πρόοδο της επιστήμης και τα φιλόδοξο προγράμματα βιοτεχνολογίας και γενετικής, να χέσω και τα πολυδιαφημισμένα ταξίδια στο διάστημα, και τα χλιδάτα αντικείμενα που κατακλύζουν τη καθημερινότητα, και τις πλαστικούρες που ισιώνουν μούρες, και τα οχήματα με τις αστραφτερές ζάντες, και τα κινητά τέταρτης και δέκατης γενιάς..

Θλιβεροί άνθρωποι, έρμαια του πολιτισμού των αχυρανθρώπων, προσκολλημένα σε ηλίθια κουτάκια, με σάπια είδωλα, με φτηνιάρικους απατεωνίσκους να αποκοιμίζουν συνειδήσεις, με διεστραμμένα μυαλά να αλλοιώνουν την αλήθεια...

Θλιβερά ανθρωπάκια που συνεχίζουν να γεννάνε και να θεωρούν πως είναι «μοιραίο», θέλημα θεού, ή ατυχία που έτσι έτυχε, το παιδί τους να καλωδιωθεί στην εντατική κάποιου νοσοκομείου με τις πάνες του μαζί, το παιδί που θα σκέφτεται ν΄αυτοκτονήσει στα πριν καλά καλά ζήσει, το παιδί που θα σβήνει πρεζομένο, το παιδί που θα είναι εν δυνάμει άρρωστο, το παιδί που θα βιαστεί, που θα γίνει πειραματόζωο, που θα δολοφονηθεί στη ψυχή ή στο σώμα με κάθε δυνατό τρόπο.

Ετυχε... Τι να κάνουμε, πρέπει να το αντέξουμε... Η αποθέωση της αθλιότητας, να ζεις για να βλέπεις να δολοφονούν το παιδί σου και να λες.. τι να κάνουμε.. έτυχε..

Εχω κουραστεί (για να μην πω αγανακτήσει) ν΄ακούω μεγαλύτερους να λένε «εμείς στην εποχή μας» Μια κοινωνία γερόντων που περηφανεύεται ανοσία απέναντι στα άρρωστα παιδιά της. Εμείς θηλάσαμε, εμείς φάγαμε καλό κρέας, εμείς ήπιαμε φρέσκο γάλα, εμάς ο ουρανός ήταν καταγάλανος, εμείς δεν ξέραμε τι θα πει να κλειδώνεις τη πόρτα, εμείς ξέραμε να φλερτάρουμε, να κάνουμε πάρτυ, να διασκεδάζουμε, εμείς ζούσαμε σε σπίτια με αυλές και λουλούδια... Εμείς, εμείς,
Μπράβο μ@λακα. Το πες και το αισθάνθηκες. Σε ποιον το λες? Στο παιδί σου που το θυσίασες για το αυτοκίνητο, το διαμερισμα, τα επώνυμα ρούχα, τις διακοπές σε μπανγκαλόους, την επείδηξη στη κυρά Κατίνα πως τα έχεις περισσότερα και πιο χλιδάτα?

Παλεύεις για τη σύνταξη αφού έζησες εκείνα τα «καλύτερα» χρόνια (που δεν είχαμε τίποτα αλλά είμασταν ευτυχισμένοι όπως συνηθίζεις να λες) δίπλα στο παιδί που δεν θα βρει ποτέ δουλειά. Φτάνεις στα 80 μ΄ενα μπαι πας και μερικα διουρητικά, δίπλα στο παιδί που το διασωληνώνουν από τα πέντε! Ανασαίνεις τη βρωμιά έχοντας στο παρελθόν αναπνεύσει καθαριότητα, δίπλα στα παιδια που ανέπνεε βρωμιά η μάνα τους όταν τα κυοφορούσε...

Οι 50 και κάτω φοβούνται πως δεν θα φτάσουν στα 80, οι 40 και κάτω πως δεν θα φτάσουν στα 50, οι 30 και κάτω πως δεν θα φτάσουν στα 40 και τα παιδιά φοβούνται πως δεν θα φτάσουν πουθενά...

Αν έπρεπε να ξεσηκωθεί όλος ο κόσμος, αν είχαμε την ελάχιστη αξιοπρέπεια μέσα μας θα το κάναμε όχι γι΄αυτά που μας «τσιγκλάνε» στις ειδήσεις , όχι γι΄αυτά που μας πλασσάρουν σαν σημαντικά, αλλά για όλα εκείνα που κανείς δεν αναφέρει τίποτα και δεν δίνει καμμιά εξήγηση...

Αν έπρεπε να ανησυχήσουμε σοβαρά και να συνειδητοποιήσουμε ποια είναι η αληθινή φρίκη, θα έπρεπε να ψάξουμε στο κάδο απορριμάτων των καναλιών, των εφημερίδων, των κυβερνητικών ανακοινώσεων... Στο κάδο απορριμάτων των επιστημονικών ανακοινώσεων, στο κάδο των σκουπιδοτενεκέδων κάτω από τα αποκόμματα των reports των χρηματιστηρίων, των βουλευτικών γραφείων , ή των καραγκιόζηδων της ενημέρωσης...

Στα δικά τους delete πρέπει να εστιαστεί η δική μας ανησυχία...

Δεν πειράζει όμως. Σύντομα πιστεύεω η ανθρωπότητα θα βρει να τη περιμένει στη γωνία όλη η φρίκη που απαξίωσε να δει, πολλαπλασιασμένη επί εκατό... Ομως τότε θα είναι αργά. Τότε θα καταλάβει ο κόσμος πως τίποτα δεν «έτυχε» απλά πέτυχε.

 http://synithisypoptos.gr/

«Φιλοχρυσαυγίτες είναι οι Συριζαίοι» φώναξε ο Φ. Κρανιδιώτης μέσα από το κόμμα Μπαλτάκου

Ο Φαήλος Κρανιδιώτης, φίλος του Αντώνη Σαμαρά και μέλος της πολιτικής επιτροπής της ΝΔ, βγήκε σήμερα στην εκπομπή του Χατζηνικολάου και, όντας μέσα στο κόμμα του Μπαλτάκου, μίλησε για σκοινί:

«Φιλοχρυσαυγίτες κ. Χατζηνικολάου είναι αυτοί οι οποίοι δεν το λένε, αλλά αυτό πιστεύουνε στην πραγματικότητα, στέλνουνε τον κόσμο αυτό στη Χρυσή Αυγή. Τους θέλουνε στα πεζοδρόμια, τους θέλουνε στην ανομία, τους θέλουνε με ξυρισμένα κεφάλια και άρβυλα και όχι ενταγμένους στα κόμματα, στα δημοκρατικά κόμματα, στα κόμματα που είναι μέσα στη βουλή και που αποκηρύσσουν την ανομία. Γιατί το θέλουνε; Και το θέλει κι ο Σύριζα και το θέλουνε και διάφοροι παρατρεχάμενοι και πολλοί άλλοι. Γιατί, για ένα πολύ απλό λόγο, γιατί και με μία χρυσαυγίτικη ψήφο να χάσει η Νέα Δημοκρατία θα πάρουνε το μπόνους των 50 εδρών.»

Αν μη τι άλλο, o πάλαι ποτέ αρθρογράφος της λαλημένης φιλοχρυσαυγίτικης εφημερίδας «Στόχος» και νυν βασικός συντάκτης στο ψεκασμένο σαμαρικό «antinews», φαίνεται ότι τα έχει όλα πολύ ωραία τακτοποιημένα στο μυαλό του. Δεν αξίζει καν να παραθέσει κανείς τους τόμους των στοιχείων που παραπέμπουν στον απόλυτα υπαρκτό φιλοχρυσαυγιτισμό της σαμαρικής ακροδεξιάς συνιστώσας της ΝΔ ή στη συνύπαρξή τους σε διάφορα ακροδεξιά και ξενοφοβικά «χάπενινγκς» -όσο βέβαια η Χρυσή Αυγή δεν αποτελούσε δημοσκοπικό κίνδυνο.

Το μόνο χρήσιμο στα λεγόμενα του Φαήλου είναι ότι αποτελούν άλλη μία απόδειξη ότι οι Μπαλτάκοι δεν έχουν τελειωμό μέσα στη Νέα Δημοκρατία και ότι ο όψιμος αντιχρυσαυγιτισμός τους έχει να κάνει μόνο με τις απώλειες των ψήφων τους και με τίποτα άλλο. Πέραν αυτού, πρόκειται για τον ίδιο ακριβώς ψηφοθηρικό και μικροπολιτικάντικο τρόπος σκέψης και τις ίδιες κουτοπόνηρες δικαιολογίες όταν τους πιάνουν με τον χρυσαυγίτη στην πλάτη.

Και επειδή ο Φαήλος, μετά από σειρά αποτυχημένων προσπαθειών να εκλεγεί βουλευτής, κατεβαίνει τώρα και ως υποψήφιος ευρωβουλετής, του υπενθυμίζουμε ότι, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του να μαζέψει ναζιστικές ψήφους, κανένας ούγκανος εθνικιστής δεν θα ψήφιζε ποτέ κάποιον που το όνομά του θυμίζει ευλύγιστο κομμωτή που φιλοξενείται σε πρωινές εκπομπές. Περισσότερες πιθανότητες έχει αν κάνει τον προεκλογικό του αγώνα, παρέα με τη Φωτεινή Πιπιλή, την Άννα Μισέλ και τον Άρη στα προπύργια της Νέας Δημοκρατίας, ήτοι στα spa και στα brunch bistro στους κολωνακιώτικους πρόποδες του Λυκαβηττού, παρά στις φτωχογειτονιές της Αθήνας.

JUNGLE Report

Γιώργος Αντύπας - Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Παλλήνης με τον Συνδυασμό "Παρέμβαση για έναν άλλο Δήμο"

Γεννήθηκα το 1953, στο Κερατσίνι του Πειραιά όπου και πέρασα τα παιδικά μου χρόνια, κάνοντας … διακοπές τα καλοκαίρια στο «χωριό» όπως συνηθίζαμε να λέμε  την Κάντζα στην οικογένεια, μια και κατάγομαι από Μικρασιατική προσφυγική οικογένεια.

Μετά τις γυμνασιακές σπουδές στο Α΄ Πρότυπο Γυμνάσιο Πειραιά (Ιωνίδειος) φοίτησα στην Ιατρική Σχολή του Α.Π. Θεσ/νίκης,ενταγμένος στο αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα.

Απόκτησα την ειδικότητα του Ορθοπεδικού και από το 1987 εργάζομαι σαν γιατρός του Ε.Σ.Υ. στο Γ.Ν. Νίκαιας. Από το 1995-2001 υπήρξαμέλος της 5μελούς Επιτροπής της ΕΙΝΑΠ του Νοσοκομείου. Υπήρξα επίσης, Γραμματέας της Επιστημονικής Επιτροπής και από το 2001 μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Νοσοκομείου, του οποίου διετέλεσα Πρόεδρος από το 2007-2010.

Συμμετείχα ως υποψήφιος στις δημοτικές εκλογές στον συνδυασμό «Παλλήνη Μέλλον» με υποψήφιο Δήμαρχο τον Θ. Γκοτσόπουλο.Υπήρξα από τα ιδρυτικά μέλη των Δημοτικών Ιατρείων του Δήμου Παλλήνης, στα οποία παρείχα τις υπηρεσίες μου επί εξαετία.

Είμαι παντρεμένος με την Αιμιλία Γιακουμάκη συνταξιούχο εκπαιδευτικό (τ. καθηγήτρια Αγγλικών στο Λύκειο Γλ. Νερών και 1^ο Λύκειο Παλλήνης) και έχουμε δυο παιδιά, το Διονύση και το Νίκο.

Κατοικούμε μόνιμα στην Κάντζα από το 1989 και έχω διατελέσει μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 3^ου  Δημοτικού Σχολείου, και του Γυμνασίου και Λυκείου Γλυκών Νερών.

http://pa-pallini.blogspot.gr/

Ούτοι συνέχθειν αλλά συμφιλείν έφυν

Του Δήμου Χλωπτσιούδη
Παρά το όσα ακούγονται τόσες μέρες, από πολλούς δεν έχει γίνει κατανοητό σε βάθος το ζήτημα που άνοιξε η υπόθεση Μπαλτάκου. Όχι απλά γιατί ο Μπαλτάκος ως ακροδεξιό χέρι του πρωθυπουργού επανέφερε στο παιχνίδι τη νεοναζιστική οργάνωση, αλλά γιατί απέδειξε τις υπόγειες σχέσεις της Συγγρού και του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος με τη Χρυσή Αυγή.

Όταν όλος ο προοδευτικός τύπος και η αριστερά με διεθνείς οργανώσεις κατήγγειλαν τη Χρυσή Αυγή για εγκληματικές επιθέσεις, για παραστρατιωτική δομή που απειλεί το πολίτευμα και την κοινωνία, για σχέσεις του νεοφασισμού με την ΕΛΑΣ και δεκάδες ρατσιστικά κρούσματα, η Κυβέρνηση συνομιλούσε εν γνώσει του ΠΑΣΟΚ με τη Χρυσή Αυγή.

Το σύστημα έχει ανάγκη τη διατήρηση της συγκυβέρνησης. Αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος και τις συνέπειες για την κοινωνία και την όποια “δημοκρατία”, θέλουν το Σαμαρά να διατηρηθεί στην εξουσία όσο γίνεται περισσότερο. Ελπίζουν ότι όπως προηγούμενα σκάνδαλα ή δύσκολες περιπτώσεις θα προσπεραστεί και θα ξεχαστεί. Άλλωστε, ο φασισμός ποτέ δεν απείλησε το οικονομικό και πολιτικό σύστημα (βλ. ο νεοναζισμός (ξανά) σύμμαχος των ελίτ). Η Χρυσή Αυγή αποτελεί μόνο εκλογικό πρόβλημα για τη ΝΔ...

Ωστόσο, απάντηση από τα αριστερά δε φαίνεται να ακούγεται ηχηρή. Το ΚΚΕ ακολουθεί το δικό του δρόμο, χωρίς καμία διάθεση να συγκρουστεί ευθέως με την ακροδεξιά κυβέρνηση, επειδή κάτι τέτοιο θα ενίσχυε το ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη, διάφορες ομάδες υπεραμύνονται της αυτονομίας του ενώ εμφανίζονται νεότερες ομάδες με φιλοδοξία να παίξουν κάποιο ρόλο στο μέλλον.

Στην ευρύτερη αριστερά ακόμα δεν αντιλήφθηκαν την αναγκαιότητα συσπείρωσης γύρω από έναν κοινό προγραμματικό άξονα με σαφή αντιφασιστική και αντινεοφιλελεύθερη ατζέντα. Αντί να αναζητήσουν λύσεις γύρω από προοπτική συνεργασίας, εμμένουν στην παλιά γνώριμη λογική ανάτασης των διαφωνιών. Ενώ θέλουν να εμφανίζονται ως Αντιγόνη που θυσιάζεται για όσα πιστεύει και πολεμά ενάντια στους άδικους νόμους ενός τυράννου, παραβλέπουν τόσο εύκολα το στίχο «ούτοι συνέχθειν αλλά συμφιλείν έφυν».

Κι όμως σήμερα η -συσπειρωμένη- αριστερά είναι ο μόνος εγγυητής του πολιτεύματος και της δημοκρατίας. Ακόμα και με οράματα διαφορετικά, μόνη η αριστερά μπορεί να εγγυηθεί την επιβίωση της κοινωνίας και τη διατήρηση του πολιτεύματος. Ούτε ο Σαμαράς ούτε ο Βενιζέλος μπορούν να εγγυηθούν την προστασία του πολιτεύματος.

Η διατήρηση των ακροδεξιών και φιλοναζιστικών θυλάκων στην Κυβέρνηση, τους καθιστά αφερέγγυους προστάτες. Οι πολλαπλοί εκβιασμοί των βουλευτών, ως εκπροσώπων του λαού, για την υπερψήφιση νόμων με ένα άρθρο, αποδεικνύουν ότι καταπατούν το πολίτευμα με τη συνενοχή των βουλευτών τους. Η καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η ρατσιστική ατζέντα με κυβερνητική επισημότητα (στρατόπεδα συγκέντρωσης, Ξένιος Ζευς, αντιρατσιστικός νόμος, πολιτική κάλυψη σε βασανιστήρια ενστόλων), αποδεικνύει ότι τα συστημικά κόμματα, απειλούν το πολίτευμα.

Ο Σαμαράς αναδεικνύεται ακόμα μία φορά ως επικεφαλής μιας ακροδεξιάς συμμορίας που λυμαίνεται την ελληνική κοινωνία και συνειδητά τη βασανίζει, εκβιάζει βουλευτές και πολίτες, καταπατά θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Το δε ΠΑΣΟΚ έρμαιο της υπογραφής και της υποταγής του σε εγχώρια και ενωσιακά οικονομικά συμφέροντα, αδυνατεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Το ΠΑΣΟΚ που αγωνίστηκε παλαιότερα για τον εκδημοκρατισμό της κοινωνίας, της Δικαιοσύνης, της Δημόσιας Διοίκησης, σήμερα λειτουργεί ως φτερωτό βροχοπούλι που περιμένει τον κροκόδειλο να σκοτώσει τα θύματά του ώστε να φάει τα απομεινάρια της εξουσίας μέσα από τα δόντια του. Άλλωστε, το ΠΑΣΟΚ τις τελευταίες δεκαετίες λειτουργούσε ως καθαριστής του συστήματος.

Αντίθετα, η συγκυβέρνηση τρεις φορές έδωσε εντολή στις Ένοπλες Δυνάμεις να ενισχύσουν την ΕΛΑΣ κατά διαδηλωτών πολιτών. Τρεις φορές μέσα στην αδυναμία της να υπερασπιστεί το λαό υπέσκαψε το ίδιο το πολίτευμα διατάσσοντας τις Ένοπλες Δυνάμεις να παρέμβουν απέναντι στο λαό. Δηλαδή, Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ ήδη από το 2012 επιχείρησε να προστατεύσουν την εξουσία τους με τη βία του Στρατού και ενάντια στο ίδιο το πολίτευμα (βλ. δηλώσεις του επίτιμου Αρχηγού ΓΕΝ για πολιτική εντολή να κατεβεί ο στρατός στο δρόμο).

Οι δημοκρατικές κατακτήσεις δεν απειλούνται πια μόνο από τη Χρυσή Αυγή. Απειλούνται από την ίδια την αντισυνταγματική δράση της συγκυβέρνησης με τη συμφωνία των δύο προέδρων που υιοθετούν πλήρως την ακροδεξιά ατζέντα που επιβάλλει ο Σαμαράς.

Για αυτό είναι ανάγκη όσο ποτέ η αριστερά να συσπειρωθεί, αφήνοντας τις διαφωνίες σε δεύτερο επίπεδο, με βασικό σκοπό την επιβίωση της κοινωνίας και την προστασία των δημοκρατικών κατακτήσεων. Κάθε δράση ενάντια στον αυταρχισμό (φορολογικό, διοικητικό, κατασταλτικό) της κυβέρνησης και διατηρούσα αντινεοφιλελεύθερη ατζέντα, εγγυάται την προστασία της κοινωνίας.

Η ανάδειξη των τοπικών κινημάτων, των κοινωνικών δράσεων αλληλεγγύης και οι συμμετοχικές δράσεις δεν μπορούν να μπαίνουν στη σεχταριστική αντιπαράθεση. Όταν ο ταξικός εχθρός ενώνεται -και θυσιάζει σαν τον Κρόνο τα παιδιά του-, δεν επιτρέπεται η αριστερά κάθε απόχρωσης να ακολουθεί το μοναχικό δρόμο που επιβάλλουν οι εκλογικοί σχεδιασμοί. Η προστασία της κοινωνίας και της -όποιας- δημοκρατίας απαιτούν συσπείρωση και κοινή κινηματική δράση.
 

http://tvxs.gr/

Μπαλτάκος: Δεν είναι άνθρωπος, είναι «ιδέα»!

  Πάνε να μας παρουσιάσουν τον Μπαλτάκο περίπου σαν… «ιδιώτη». Που οι ενέργειές του δεν είχαν σχέση ούτε με την κυβέρνηση, ούτε με τον πρωθυπουργό. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο Μπαλτάκος δεν έδινε λογαριασμό σε κανέναν. Ότι δεν εκπροσωπούσε την κυβέρνηση και το κράτος. Ότι οι κινήσεις του ήταν προϊόν «προσωπικής στρατηγικής». Λίγο απέχουν από το να ισχυριστούν ότι ο Μπαλτάκος περνούσε από το Μαξίμου, είδε φως και μπήκε… Αλλά, ας τα πάρουμε από την αρχή: 

   Πρώτο: Η «Χρυσή Αυγή» είναι εγκληματική συμμορία. Και είναι εγκληματική συμμορία επειδή είναι ναζιστική συμμορία. Από εδώ απορρέει ο εγκληματικός, ο δολοφονικός χαρακτήρας της: Από το γεγονός ότι συνιστά φορέα του ναζιστικού εγκλήματος. Οι «χρυσαυγίτες» του Μιχαλολιάκου είναι τόσο ναζί όσο ο ίδιος όταν γράφει ύμνους για τον Χίτλερ: «Τι εμπόδιο μπορεί να σταθεί στο δρόμο μας αφού ακόμη και σήμερα νιώθουμε ΕΚΕΙΝΟΝ να μας οδηγεί [...] με τη σκέψη και την ψυχή μας δοσμένη στη Μνήμη του Μεγάλου μας Αρχηγού, υψώνουμε το δεξί χέρι ψηλά, χαιρετούμε τον Ήλιο και με το θάρρος που μας επιβάλλει η Στρατιωτική μας Τιμή και το Εθνικοσοσιαλιστικό μας καθήκον κραυγάζουμε γεμάτοι πάθος, πίστη στο μέλλον και τα οράματά μας: HEIL HITLER!» (Μιχαλολιάκος, περιοδικό Χρυσή Αυγή, τεύχος 26, Μάιος 1987).

   Τα «τάγματα εφόδου» της «Χρυσής Αυγής» είναι τόσο ναζιστικά, όσο ναζιστικά είναι όσα λέει ο Κασιδιάρης - ο γνωστός άντρακλας που χτυπάει γυναίκες – όταν εξυμνεί τον «ρομαντισμό», το «πνευματικό κίνημα» και «την ανανεωτική πορεία του Εθνικοσοσιαλισμού» (Κασιδιάρης, περιοδικό «Χρυσή Αυγή», 20/4/2011).

   Ως ναζί, οι παραστρατιωτικοί «εγέρθουτου», είναι τόσο δολοφόνοι και τόσο τραμπούκοι όσο προκύπτει από την δολοφονία του Φύσσα, από τις δολοφονικές επιθέσεις κατά μελών του ΚΚΕ στο Περαμα, από τις δολοφονικές και χουλιγκανικές επιθέσεις κατά μεταναστών.       

    Δεύτερο: Ο ναζιστικός απόπατος της Χρυσής Αυγής, όχι μόνο δεν συνιστά «αντισυστημική» πολιτική οργάνωση, αλλά ενσαρκώνει το ίδιο το σύστημα και μάλιστα στην – κατά Μπρεχτ – «πιο ωμή, πιο καταπιεστική, πιο δόλια και πιο θρασεία» μορφή του. Όπως οι προπάτορές τους από τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι που ήταν το πολιτικό μαστίγιο των Κρουπ, των Ζήμενς και των Ανιέλι μέχρι τους Μεταξάδες, τους ταγματασφαλίτες, τους δοσίλογους και τους Παττακούς, που ήταν τα πολιτικά μαντρόσκυλα των ντόπιων και ξένων Χατζηκυριάκων, Ανδρεάδηδων και Τομ Πάπας, έτσι και η «Χρυσή Αυγή»:

   Υποδύεται την «φιλάνθρωπη» ΜΚΟ την ώρα που στη Βουλή ψηφίζει τις ανακεφαλαιοποιήσεις υπέρ τραπεζιτών και που στις γειτονιές επιχειρεί να στήσειδουλεμπορικούς «ΟΑΕΔ» για να προμηθεύει καπιταλιστές με φτηνή εργατική σάρκα.

   Τρίτο: Ο ναζισμός είναι γέννημα του συστήματος της εκμετάλλευσης, τροφοδοτείται από αυτό, γεννιέται μέσα από την σαπίλα του. Το κράτος της εκμετάλλευσης και της βαρβαρότητας είναι που ενισχύει, που αξιοποιεί και καλύπτει τον φασισμό.

   Αν όχι τότε τι άλλο συνιστούσε εκείνη η ομολογία Σαμαρά, ο οποίος κατά την ομιλία του (11/10/2013) στην Πολιτική Επιτροπή της ΝΔ, μιλώντας για τις εξελίξεις γύρω από τη Χρυσή Αυγή, είπε: «Φάνηκε, δηλαδή,  ότι υπάρχει  ήδη επαρκές νομικό οπλοστάσιο από τη Δημοκρατία μας που επιτρέπει στην Πολιτεία να την προστατέψει τη Δημοκρατία και να προστατέψει και τη δημοκρατική νομιμότητα. Εκείνο που έλειπε ήταν η πολιτική βούληση»!

   Πρόκειται για συγκλονιστική – επαναλαμβάνουμε – ομολογία από την οποία προκύπτει ότι: Το κράτος και η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά δεν είναι ότι «είχαν άγνοια» για τον εγκληματικό χαρακτήρα των χιτλερικών αποβρασμάτων, ούτε ότι τους έλειπε το νομικό οπλοστάσιο. Εντούτοις το φίδι αφηνόταν να μεγαλώνει. Γιατί; Το απάντησε με αξεπέραστη σαφήνεια και παραδειγματική ειλικρίνεια ο πρωθυπουργός: «Εκείνο που έλειπε – είπε - ήταν η πολιτική βούληση»!Ωστόσο, η πολιτική βούληση να προωθεί στην κεντρική πολιτική σκηνή άτομα που έλεγαν ότι η «Χρυσή Αυγή» το πολύ – πολύ που έκανε ήταν να ρίχνει και «καμιά ψιλή», δεν του λείπει του κ.Σαμαρα…

   Τέταρτο: Αλλά γιατί «έλειπε η πολιτική βούληση»; Μήπως το «έλλειμμα πολιτικής βούλησης» για την αντιμετώπιση του φασισμού είναι η άλλη όψη της αξιοποίησης του φασισμού; Μήπως είναι η άλλη όψη των «ανάρμοστων (ή μήπως ΄΄εκλεκτικών΄΄;) σχέσεων» που διατηρούν με τον φασισμό οι όψιμοι διώκτες του; Αν όχι, τότε πως εξηγείται ότι: 

   α) Στην ίδια ομιλία ο κ.Σαμαράς είχε υποσχεθεί ότι «… θα αποκαλυφθούν και όλοι οι αφανείς χρηματοδότες τους. Για να γνωρίζει ο ελληνικός λαός ποιοι από πίσω, ενώ ήξεραν, τους στήριζαν»… Άρα υπάρχουν «αφανείς χρηματοδότες». Μάλιστα. Ποιοι είναι; Γιατί, τόσους μήνες μετά, οι «αφανείς χρηματοδότες» των ναζί δεν αποκαλύπτονται; Το κράτος μας, με τους υπερκοριούς του, δεν ξέρει τίποτα; Για εκείνη την αναφορά του «Guardian», περί κύκλου ολιγαρχών που χρηματοδοτούν τη Χρυσή Αυγή, δεν έχει ακούσει κάτι;

   β) Από τις 10/12/1999 (http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=7458562&publDate=28/5/2013) υπάρχει εσωτερικό έγγραφο της Ελληνικής Αστυνομίας στο οποίο ομολογείται ότι «η οργάνωση [σ.σ.: η Χρυσή Αυγή] διατηρεί πολύ καλές σχέσεις και επαφές με εν ενεργεία αξιωματικούς και μόνιμους υπαξ/κούς του στρατού, αλλά και με αποστράτους». Ότι «διατηρεί πολύ καλές σχέσεις και επαφές με εν ενεργεία και απόστρατους αξ/κούς της ΕΛ.ΑΣ., αλλά και με απλούς αστυνομικούς». Ότι «στο παρελθόν, κατά τη διάρκεια των επετείων της 17^ης Νοέμβρη, αλλά και άλλων εκδηλώσεων του αριστερίστικου και αναρχικού χώρου, η αστυνομία τούς προμήθευε με ασυρμάτους και κλομπς, για να τους εντοπίζουν και να τους κτυπούν, εμφανιζόμενοι ως “αγανακτισμένοι” πολίτες». Εντούτοις, στα 15 χρόνια που πέρασαν από τότε, δεν μάθαμε τίποτα, ποτέ, περί εξάρθρωσης αυτών των θυλάκων του κρατικού μηχανισμού, παρότι διατηρούν τέτοιες – γνωστές στις κυβερνήσεις - σχέσεις με τους ναζί… 

   γ) Ο Μπαλτάκος διατηρούσε τη θέση του στην κυβέρνηση ακόμα και μετά το «μαύρο» στην ΕΡΤ, όταν φέρεται να δήλωσε εκείνο το περίφημο: «Το σενάριο της συγκυβέρνησης με τη Χρυσή Αυγή είναι απευκταίο, αλλά όχι απίθανο»! Τοποθέτηση που ποτέ δεν θεωρήθηκε σκόπιμο να διαψευστεί και που πήγαινε γάντι με τις θεωρίες διαφόρων τηλεπαλιάτσων ότι μια «σοβαρότερη» Χρυσή Αυγή θα ήταν λαμπρός κυβερνητικός εταίρος…  

   δ) Από τον… οδηγό του Τραγάκη, που χαιρετούσε ναζιστικά παρέα με χρυσαυγίτες, μέχρι τον βουλευτή Ταμήλο, που δήλωνε ότι «οι επιθέσεις της Χρυσής Αυγής σε αλλοδαπούς βόλευαν τη Νέα Δημοκρατία» και γι’ αυτό η κυβέρνηση της έκανε πλάτες (https://www.youtube.com/watch?v=sX6VWG7Vqrg) είχαμε, σχεδόν καθημερινά, συμπεριφορές και ομολογίες για διασυνδέσεις και «συγκοινωνούντα δοχεία»...

   ε) Όχι ένας και δυο, αλλά 50 (!) βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας ψήφισαν υπέρ της Χρυσής Αυγής όταν εκείνη ζήτησε την άρση της ασυλίας του Τατσόπουλου επειδή ο βουλευτής είχε αποκαλέσει τους ναζί… «νταβατζήδες». Λίγα λεπτά πριν οι 50 της ΝΔ ψηφίσουν υπέρ της Χρυσής Αυγής, είχε προηγηθεί από βήματος Βουλής το ναζιστικό κήρυγμα του Παππά, του υπόδικου κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Χρυσής Αυγής…

   στ) Όχι μόνο «απλοί» βουλευτές της ΝΔ, αλλά ακόμα και ο πρώην γραμματέας της Νέας Δημοκρατίας, ακόμα και υπουργός της Νέας Δημοκρατίας, είχαν ψηφίσει στη Βουλή υπέρ (!) του Κασιδιάρη, ακόμα κι όταν συζητήθηκε η άρση της βουλευτικής ασυλίας του για την επίθεσή του ενάντια στην Λ.Κανέλλη και στην Ρ.Δούρου…

   ζ) Το ΠΑΣΟΚ της αντιφασιστικής ρητορείας προφανώς γνωρίζει ότι όποιος «σαλιαρίζει» με τη μαυρίλα και τον φασισμό τα «νομιμοποιεί». Είναι ή δεν είναι το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, που επί δυο χρόνια κάνει το «παγώνι» για το γεγονός ότι συμμετέχει σε μια κυβέρνηση που έχει γενικό γραμματέα τον «γεννήθηκα και θα πεθάνω αντικομμουνιστής» Μπαλτάκο και υπουργό τον «σιχαίνομαι τους κομμουνιστές» Γεωργιάδη; Είναι ή όχι το ΠΑΣΟΚ το ίδιο κόμμα που πρωτοστάτησε κατά την περίοδο Παπαδήμου σε μια κυβέρνηση με τη σύμπραξη του ΛΑΟΣ; Δηλαδή του κόμματος - υμνητή του δικτάτορα Μεταξά, των «χιτών» του Γρίβα, των Μακρονησιών και των συνταγματαρχών. Του κόμματος που ο ιδρυτής του, ο Καρατζαφέρης, στις νομαρχιακές του 2002 είχε τεθεί επικεφαλής ενός ψηφοδελτίου που συμπεριλάμβανε στη σύνθεσή του 4 πρωτοπαλίκαρα της «Χρυσής Αυγής». Του κόμματος μέσω του οποίου – και με τις ευλογίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ – «νομιμοποιήθηκαν» πατενταρισμένοι ακροδεξιοί, πρώην αρχηγοί της ΕΠΕΝ (!), να ποζάρουν στο δημόσιο βίο σαν «εθνικοί σωτήρες»...

   Πέμπτο: Μήπως, παρ’ όλα αυτά, βρέθηκε η πολιτική βούληση; Όσα παρακολουθούμε μετά τη δολοφονία του Φύσσα είναι έκφραση τέτοιας γνήσιας πολιτικής βούλησης για την αντιμετώπιση του ναζισμού και του φασισμού; ‘Η μήπως εκείνο που παρακολουθούμε είναι τους διακινητές της θεωρίας των «δυο άκρων», όπως αξιοποιούσαν τη «Χρυσή Αυγή» όταν δεν έδειχναν πολιτική βούληση να την ενοχλήσουν, τώρα να την αξιοποιούν παριστάνοντας το  αντίθετο; Οι «σιχαίνομαι τους κομμουνιστές», δηλαδή, επιδεικνύουν πολιτική βούληση για την αντιμετώπιση, τάχα, του φασισμού, ή μήπως η μόνη πολιτική βούληση που επιδεικνύουν είναι ψηφοθηρικής και εκλογικής φύσεως και  σκοπιμότητας; Δεν είναι άγνωστη πολιτική τακτική: Ένα κράτος, μια κυβέρνηση, ένας πολιτικός μηχανισμός, αξιοποιεί ένα φαινόμενο, το ίδιο φαινόμενο, και όταν δεν δείχνει πολιτική βούληση για να το πατάξει, αλλά και όταν αλλάζει τροπάρι και λέει πως βρήκε την πολιτική βούληση για να το πατάξει. Και φυσικά, οι ταγοί που μέχρι χτες σαλιάριζαν και φλέρταραν με τον απολύτως ευδιάκριτο ναζισμό και με τον απολύτως ευδιάκριτο φασισμό, οι ίδιοι που την ώρα της δίωξης των ναζί αυτοί διατηρούν επαφές με τους ναζί, πάει πολύ να στριμώχνονται στην πασαρέλα της βιομηχανίας του θεάματος για να διακριθούν στο ρόλο του «αντιφασίστα»! 

   Παρεμπιπτόντως: Ο Μπαλτάκος δήλωσε χτες ότι τόσο ο ίδιος όσο και ο κ.Σαμαράς είναι «δαυλοί αναμμένοι στο βωμό της παράταξης». Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι ο κ.Σαμαράς δεν ήξερε ή δεν είχε καταλάβει τίποτα ούτε για τις υπόγειες διασυνδέσεις του «δαυλού» του με τη Χρυσή Αυγή (ειδικώς), ούτε για την «μαυρίλα» (γενικώς) του επί τρεις – ολόκληρες - δεκαετίες στενότατου συνεργάτη του. Αλήθεια: Ούτε την επιστολή που του απέστειλε (όπως και στον Ε.Βενιζέλο) η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου στις 21/12/2012, την είχε καταλάβει; Ο κ.Μπαλτάκος, αναφέρει στην επιστολή της προς Σαμαρά – Βενιζέλο η ΕΕΔΑ, δήλωσε στους εκπροσώπους της απερίφραστα ότι: «(…) δεν τον ενδιαφέρουν, ως εκπρόσωπο της κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας, τα δικαιώματα του ανθρώπου, ούτε οι σχετικές διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας». Θα έπρεπε να βγουν στη φόρα οι «συναγελασμοί» του Μπαλτάκου με τον Κασιδιάρη για να ενοχληθεί ο πρωθυπουργός από έναν γενικό γραμματέα που διακηρύσσει ότι  γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τα δικαιώματα του ανθρώπου;… 

*

   Υστερόγραφο 1: Η συνέντευξη του Μπαλτάκου στον Νίκο Χατζηνικολάου στον «Real Fm» αποτελεί ένα ντοκουμέντο σχετικά με το ποιοί μας κυβερνούν…

   Υστερόγραφο 2: Πασχίζουν από προχτές οι κυβερνώντες και οι τηλεμαζορέτες τους να μας πείσουν ότι ο κ.Σαμαράς δεν είχε αντιληφθεί ποιος ήταν ο «γεννήθηκα και θα πεθάνω αντικομμουνιστής» επιστήθιος – επί 30 χρόνια - συνεργάτης του. Νομίζουν ότι έτσι… προστατεύουν τον κ.Σαμαρά. Ότι «τον βγάζουν λάδι». Τους αφιερώνουμε το εξής απόσπασμα:

«Δεν έχει μικρή σημασία για έναν ηγεμόνα η εκλογή των υπουργών του: Αυτοί είναι καλοί ή όχι, ανάλογα με τη σύνεση του ηγεμόνα. Και η πρώτη υπόθεση που μπορεί να κάνει κάποιος για το μυαλό ενός άρχοντα, είναι να δει τους ανθρώπους που έχει γύρω του. Και όταν είναι ικανοί και πιστοί, μπορεί πάντοτε να έχει τη φήμη του συνετού γιατί ήξερε να αναγνωρίσει τους ικανούς και να τους κρατήσει πιστούς. Αλλά, όταν είναι αλλιώτικοι, δεν μπορεί να σχηματίσει κανείς ευνοϊκή κρίση γι' αυτόν, γιατί το πρώτο λάθος που κάνει, το κάνει σ' αυτή την εκλογή».

Γνωστά πράγματα, από το 1500 – τουλάχιστον - κι εντεύθεν. Από τότε, δηλαδή, που ο Μακιαβέλι έγραφε τον «Ηγεμόνα» του (Νικολό Μακιαβέλι, «Ο Ηγεμόνας», εκδόσεις Κάκτος, σελ. 149).   

email: mpog@enikos.gr

http://www.enikos.gr/

Η «Νέα Ελλάδα» βρίσκεται μπροστά μας, οι δούλοι της την χαιρετούν!

Τι είναι αυτό που ενοποιεί ένα τόσο σύνθετο και ετερόκλητο σύμπλεγμα σκόρπιων διατάξεων όπως σε αυτές που συμπεριλαμβάνονται στο λεγόμενο «πολυνομοσχέδιο» (ουσιαστικά 4ο Μνημόνιο); 

Ποια είναι η βασική λογική που διέπει ένα πολυνομοσχέδιο που εμπεριέχει αλλαγές από τον χρηματοπιστωτικό τομέα, την ενέργεια, τον τουρισμό, την τιμή του νερού μέχρι και τις αγορές τσιμέντου, του φαρμάκου, του γάλακτος, του ψωμιού, του βιβλίου, τα περίπτερα ενώ παράλληλα ανασύρει από την εποχή του μεσαίωνα μέτρα που αφορούν τις εργασιακές σχέσεις γυρνώντας πίσω από την εποχή των αντισυμβαλόμενων «εργάτη – εργοδότη», εφαρμόζοντας σε τομείς του δημοσίου τα γραφεία/εταιρίες ενοικίασης εργαζομένων; 

Μέτα από δυο εβδομάδες αλλεπάλληλων και σφοδρών συγκρούσεων για το γάλα στα τηλεπαράθυρα και στο εσωτερικό της συγκυβέρνησης, ψηφίζεται «νύχτα» ένα Πολυνομοσχέδιο με σκληρά και βαθιά αναδιαρθρωτικά χαρακτηριστικά στρατηγικότατου τύπου που σαρώνει το «κάτω 80%» της ελληνικής κοινωνίας.

Για το τεράστιο περιεχόμενο του πολυνομοσχεδίου και τις επιπτώσεις στο σύνολο της κοινωνίας μπορούν δικαιολογημένα να ειπωθούν πολλά και από διάφορες σκοπιές. Παρακάτω παρατίθενται ορισμένες σκέψεις για μερικά στοιχεία που διέπουν τον χαρακτήρα και την «εργαλειοθήκη» του πολυνομοσχεδίου.


Γενίκευση της απορύθμισης της ελεύθερης αγοράς προκειμένου ο μηχανισμός του ανταγωνισμού να εμπεδωθεί ως η γενική ρυθμιστική αρχή της κοινωνίας

Οι μηχανισμοί του ανταγωνισμού έρχονται να κρίνουν κυριολεκτικά τα πάντα. Από την πρώτη μέχρι και την τελευταία διάταξη του πολυνομοσχεδίου διαφαίνεται το συγκεκριμένο «άγχος». Από τον κλάδο της αρτοποιίας και της κτηνοτροφίας μέχρι τους κλάδους της ενέργειας και των τραπεζών εμφανίζεται συνεχώς η ξύλινη ρητορική περί «άρσης εμποδίων», κατάργησης περιορισμών, απελευθέρωσης τιμών, συναλλαγών, δεκάδων επαγγελμάτων και αγορών, στήριξης της «ελεύθερης αγοράς», ώθησης του ανταγωνισμού κοκ.

Δεν είναι τυχαίο πως ελάχιστα αν παρακολουθούσε κανείς τις τοποθετήσεις της συγκυβέρνησης στην ολομέλεια της βουλής, θα εντόπιζε συνεχώς ιδεολογικού τύπου ανάκατες αναφορές για την κοινωνία του ατομικού συμφέροντος, για το δημόσιο συμφέρον ως άθροισμα ατομικών επιτυχιών και «σκληρής δουλειάς», για τους δεξιούς βουλευτές που όταν ήταν φοιτητές επέλεξαν να γυρίσουν την πλάτη στην παντοκρατορία της αριστεράς και τάχθηκαν στις δυνάμεις της ΔΑΠ, για την αρχαία ελληνική κοινωνία ως κοινωνία των ατόμων κοκ. Ένα «νεοφιλελεύθερο αλαλούμ» που διαισθητικά και μόνο έβλεπες τους βουλευτές της δεξιάς να σου κράζουν πως «τα καταφέραμε, η ελεύθερη αγορά καθίσταται εφικτή»!

Η κυβέρνηση φορώντας το «ράσο» των αγορών, απορυθμίζει οτιδήποτε φαινόταν ενοχλητικό και «επενδυτικά απωθητικό» για τη διαδικασία συσσώρευσης κέρδους. Γκρεμίζει τα ενοχλητικά εμπόδια και αναθερμαίνει τους μηχανισμούς εκκαθάρισης και μαζικής απαξίωσης μερίδων του κεφαλαίου που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στα νέα «μέσα ποσοστά κέρδους» που αρχίζει να εμφανίζει η ελληνική αστική τάξη. Πάνω στα συντρίμμια της εργασίας, ξεδιαλέγονται μια και καλή οι νικητές από τους ηττημένους του ελεύθερου ανταγωνισμού στα νέα πεδία κερδοφορίας που ανοίγονται.


Κινητικότητα της εργασίας στο απόγειο, «νοίκι με το νοίκι»

Αυτή την φορά τα γραφεία ευρέσεως εργασίας της χρυσής αυγής φοράνε το κοστούμι του κράτους και αποκτούν όλη τη άνεση χώρου που χρειάζονται. Γίνονται νόμος και «εργασιακή τάξη» με τη βούλα. Στον νεοφιλελεύθερο φονταμενταλισμό, ο άνεργος δεν νοείται ως άτομο που χρήζει άμεσης στήριξης εξαιτίας της άθλιας οικονομικής του κατάστασης. Αντιθέτως εκλαμβάνεται ως οικονομική μονάδα «σε μετάβαση» που ασχολούνταν με μη αποδοτικές δραστηριότητες και άρα «άξιος» προς απόλυση. Ο «εξορθολογισμός» του ανταγωνισμού θα έρθει να τον πειθαρχήσει, να τον ανακατανείμει «αποτελεσματικότερα». Αυτή την φορά ως άξιο και παραγωγικό δουλοπάροικο.


Οι μικροαστοί «περπατάνε τη σανίδα», χωρίς σωσίβιο.

Με το πολυνομοσχέδιο αυτό, οι δυνάμεις των μνημονίων ολοκληρώνουν την στοχευμένη αποδιάρθρωση και εξαφάνιση της «χοάνης των μικρομεσαίων» με το ρίξιμο φαρμακοποιών κτλ κτλ στην αρένα της «ελεύθερης αγοράς». Μερίδες της νέας και παλιάς μικροαστικής τάξης που πριν μερικά χρόνια είχαν ισχυρές προσβάσεις στα «κρατικά κόμματα», χτυπιούνται σήμερα χωρίς έλεος και συνεπακόλουθα αλλάζουν ριζικά πολιτική τοποθέτηση. Η μανία για μια «καθαρή κοινωνία» καπιταλιστών και προλετάριων, δένει με τη συνολική ιδεολογική/φιλοσοφική αντεπίθεση που η μνημονιακές δυνάμεις ξεδιπλώνουν. Το ζήτημα είναι ότι οι μικροαστοί γυρνάνε προς την Αριστερα και ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο με εργατική ηγεμονία ανοίγει διάπλατα. Ένα μέτωπο τόσο κρίσιμο για την κοινωνική πλειοψηφία, άλλα ανταγωνιστικό με τις λογικές περί κατοχής, εθνικής υποτέλειας, «μπανανίας» κτλ.


Διευρυνόμενη αναπαραγωγή του κοινωνικού κεφαλαίου - ιδιωτικοποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος- κοινωνικοποίηση των χρεών που αφήνει αυτή πίσω της.

Το χρέος ξανά στο μέλλον θα χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο υποτίμησης της αξίας της εργατικής δύναμης καθώς τα δις ζημιών που θα προκύψουν από την πώληση των μετοχών του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας σε χαμηλότερες τιμές από αυτές που αγοράστηκαν κατά την διαδικασία της ανακεφαλαιοποίησης, εγγράφονται ουσιαστικά στο δημόσιο. Οι ζημιές που θα εμφανίσει το δημόσιο από την εκποίηση των τραπεζών αντικατοπτρίζουν πιθανότατα νέο μνημόνιο στο μέλλον για τους υποτελείς, είτε θα είμαστε επίσημα μέσα σε αυτό είτε όχι.

Επιπλέον, με την ιδιωτικοποίηση του 82% του ελληνικού τραπεζικού συστήματος συντελούνται δυο παράλληλες διαδικασίες που συνδέονται άρρηκτα με την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων και την υποτίμηση της εργασίας.

Πρώτον, οξύνεται ο ανταγωνισμός, η εγχώρια και διεθνής κινητικότητα του κεφαλαίου με άρση οποιασδήποτε δημόσιας «ρήτρας», δημόσιου ελέγχου- διοίκησης και αναδιανεμητικής πολιτικής. Γεγονός που πυροδοτεί νέες βάρβαρες πιέσεις για αύξηση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας και ευελιξίας της εγχώριας μισθωτής εργασίας. Η αποθέωση των εταιριών υπενοικίασης εργασίας (Εταιρείες Προσωρινής Εργασίας, Ιδιωτικά Γραφεία Ευρέσεως Εργασίας κοκ) και ο ορισμός των εργαζόμενων ως ευέλικτο «δάνειο» προς χρήση των εταιριών, δεν θα πρέπει να εξετάζεται αποκομμένα από τις ευρύτερες αναδιαρθρώσεις που συντελούνται στον ελληνικό καπιταλισμό.

Δεύτερον η ιδιωτικοποίηση των τραπεζών και η οριστική απόσυρση του κράτους, σηματοδοτεί μια σταδιακή αύξηση των απαιτήσεων για την προεξόφληση των μελλοντικών κερδών και του «δικαιώματος» του κεφαλαίου απέναντι στην μελλοντική παραγωγή πλούτου, στο μελλοντικό εισόδημα και άρα στην ίδια την ήδη απαξιωμένη εργασία. Έτσι οι εργαζόμενες τάξεις που πληρώνουν συνολικά την πιστωτική συρρίκνωση και την κρίση στο σήμερα, καλούνται να πληρώσουν εξίσου και ακόμη περισσότερο τις όποιες προσδοκίες για πιστωτική επέκταση και ανάπτυξη του ελληνικού καπιταλισμού στο μέλλον.


«Τα νέα επίπεδα συσσώρευσης πλούτου στον ένα πόλο, θεσμοποιούν την συσσώρευση φτώχειας, σκλαβιάς, μιζέριας και εργατικών βασάνων στον αντίθετο πόλο»

Δεν έχει σημασία που σε λίγο το 50% του πληθυσμού δεν θα έχει πρόσβαση στα φάρμακα, σημασία έχει πως «πουθενά αλλού στην Ευρώπη δεν θα βρούμε τόσα πολλά φαρμακεία όσα έχουμε εδώ» όπως λέει και ο Γεωργιάδης! Άρα να αρχίσουμε να τα κλείνουμε γιατί κάποια στιγμή πρέπει να «γίνουμε Ευρώπη». Λογικό επιχείρημα, καθώς οι φιλελεύθερες αυταπάτες (τύπου Άνταμ Σμίθ) περί πολλών και μικρών επιχειρήσεων όντας ανίκανες να επηρεάσουν την τιμή του παραγόμενου προϊόντος δεν βοηθάνε πλέον. Τώρα έχουμε νέα ιδεολογικά νέφη που σου λένε πως αν το κράτος εγγυηθεί την εκκαθάριση μερικών χιλιάδων φαρμακείων και η διανομή φαρμάκου συγκεντρωθεί σε λίγα χέρια, τότε η πρόσβαση σε αυτά θα είναι φτηνότερη και άρα ευκολότερη. Επίσης δεν έχει σημασία που όσοι έχουν την τύχη να εργάζονται το κάνουν ανασφάλιστα, χωρίς ωράριο με κάτι ψίχουλα. Σημασία έχει πως αν δεν μειωθούν οι εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές και αν δεν ξεκινήσουμε να δουλεύουμε όλες τις Κυριακές, επιχειρηματικότητα και ανάπτυξη δεν θα δούμε ποτέ σε αυτόν τον τόπο. Εξίσου λογικό, για αυτό και η κυβέρνηση νομοθετεί τα δέοντα.


Δημοκρατία; Μετά την «αναπτυξιακή πρεμιέρα»..

Όλες αυτές οι εξελίξεις δεν εγγράφονται απλώς στην «οικονομία». Το πολυνομοσχέδιο αποτέλεσε κορύφωση της κυβερνητικής επιθετικότητας, σε μια ακόμα καμπή της ταξικής πάλης· μια κορύφωση της σύγκρουσης που ολοκλήρωσε σε ένα άλλο επίπεδο, τις μεταλλάξεις εντός της «φιλελεύθερης παράταξης». Τη ΝΔ την «τραβάνε μπροστά» πλέον ο Γεωργιάδης στο κυβερνητικό και ο Βορίδης στο κοινοβουλευτικό επίπεδο. Έχει προκύψει μια συμπάθεια των «φασιστο-καπιταλιστών» με τους «φιλελευθερο-καπιταλιστές» (πχ: Γεωργιάδης με Χατζηδάκη) και από πίσω μια σειρά μισθοφόρων και τυχοδιωκτών που θρέφονται από το παλιό. Η δημοκρατία ως λογική-δικαίωμα-τρόπος οργάνωσης στη μνημονιακή Ελλάδα χτυπιέται αλύπητα καθημερινά, η «εφαρμοσμένη» δημοκρατία (συνδικαλισμός, απεργίες, πορείες, συγκεντρώσεις, συλλογική οργάνωση) κοντεύουν να καταργηθούν και στην πράξη. Από το παλιό φιλελεύθερο «όλα τα δικαιώματα είναι ιερά, εκτός αν αποφασίσεις να τα χρησιμοποιήσεις» δηλαδή την δυνατότητα να χρησιμοποιήσεις το δικαίωμα, πάμε στο «σιχαίνομαι τους κομμουνιστές, τις απεργίες κτλ». Το κοινοβούλιο έχει γίνει σάπιο λογοκοπείο, όπου οποιαδήποτε δυνατότητα ουσιαστικής παρέμβασης έχει ανακληθεί. Και πάντα το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι.


Είμαστε στο διάκενο και δεν έχει πάτο. Mind the gap

H "Νέα Ελλάδα" βρίσκεται μπροστά μας, καιρός για Ανατροπή!

Πηγή: 
του Γιώργου Σπυρόπουλου - barikat.gr