Αναρτήσεις
Παρά το όσα ακούγονται τόσες μέρες, από πολλούς δεν έχει γίνει κατανοητό σε βάθος το ζήτημα που άνοιξε η υπόθεση Μπαλτάκου. Όχι απλά γιατί ο Μπαλτάκος ως ακροδεξιό χέρι του πρωθυπουργού επανέφερε στο παιχνίδι τη νεοναζιστική οργάνωση, αλλά γιατί απέδειξε τις υπόγειες σχέσεις της Συγγρού και του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος με τη Χρυσή Αυγή.
Όταν όλος ο προοδευτικός τύπος και η αριστερά με διεθνείς οργανώσεις κατήγγειλαν τη Χρυσή Αυγή για εγκληματικές επιθέσεις, για παραστρατιωτική δομή που απειλεί το πολίτευμα και την κοινωνία, για σχέσεις του νεοφασισμού με την ΕΛΑΣ και δεκάδες ρατσιστικά κρούσματα, η Κυβέρνηση συνομιλούσε εν γνώσει του ΠΑΣΟΚ με τη Χρυσή Αυγή.
Το σύστημα έχει ανάγκη τη διατήρηση της συγκυβέρνησης. Αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος και τις συνέπειες για την κοινωνία και την όποια “δημοκρατία”, θέλουν το Σαμαρά να διατηρηθεί στην εξουσία όσο γίνεται περισσότερο. Ελπίζουν ότι όπως προηγούμενα σκάνδαλα ή δύσκολες περιπτώσεις θα προσπεραστεί και θα ξεχαστεί. Άλλωστε, ο φασισμός ποτέ δεν απείλησε το οικονομικό και πολιτικό σύστημα (βλ. ο νεοναζισμός (ξανά) σύμμαχος των ελίτ). Η Χρυσή Αυγή αποτελεί μόνο εκλογικό πρόβλημα για τη ΝΔ...
Ωστόσο, απάντηση από τα αριστερά δε φαίνεται να ακούγεται ηχηρή. Το ΚΚΕ ακολουθεί το δικό του δρόμο, χωρίς καμία διάθεση να συγκρουστεί ευθέως με την ακροδεξιά κυβέρνηση, επειδή κάτι τέτοιο θα ενίσχυε το ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη, διάφορες ομάδες υπεραμύνονται της αυτονομίας του ενώ εμφανίζονται νεότερες ομάδες με φιλοδοξία να παίξουν κάποιο ρόλο στο μέλλον.
Στην ευρύτερη αριστερά ακόμα δεν αντιλήφθηκαν την αναγκαιότητα συσπείρωσης γύρω από έναν κοινό προγραμματικό άξονα με σαφή αντιφασιστική και αντινεοφιλελεύθερη ατζέντα. Αντί να αναζητήσουν λύσεις γύρω από προοπτική συνεργασίας, εμμένουν στην παλιά γνώριμη λογική ανάτασης των διαφωνιών. Ενώ θέλουν να εμφανίζονται ως Αντιγόνη που θυσιάζεται για όσα πιστεύει και πολεμά ενάντια στους άδικους νόμους ενός τυράννου, παραβλέπουν τόσο εύκολα το στίχο «ούτοι συνέχθειν αλλά συμφιλείν έφυν».
Κι όμως σήμερα η -συσπειρωμένη- αριστερά είναι ο μόνος εγγυητής του πολιτεύματος και της δημοκρατίας. Ακόμα και με οράματα διαφορετικά, μόνη η αριστερά μπορεί να εγγυηθεί την επιβίωση της κοινωνίας και τη διατήρηση του πολιτεύματος. Ούτε ο Σαμαράς ούτε ο Βενιζέλος μπορούν να εγγυηθούν την προστασία του πολιτεύματος.
Η διατήρηση των ακροδεξιών και φιλοναζιστικών θυλάκων στην Κυβέρνηση, τους καθιστά αφερέγγυους προστάτες. Οι πολλαπλοί εκβιασμοί των βουλευτών, ως εκπροσώπων του λαού, για την υπερψήφιση νόμων με ένα άρθρο, αποδεικνύουν ότι καταπατούν το πολίτευμα με τη συνενοχή των βουλευτών τους. Η καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η ρατσιστική ατζέντα με κυβερνητική επισημότητα (στρατόπεδα συγκέντρωσης, Ξένιος Ζευς, αντιρατσιστικός νόμος, πολιτική κάλυψη σε βασανιστήρια ενστόλων), αποδεικνύει ότι τα συστημικά κόμματα, απειλούν το πολίτευμα.
Ο Σαμαράς αναδεικνύεται ακόμα μία φορά ως επικεφαλής μιας ακροδεξιάς συμμορίας που λυμαίνεται την ελληνική κοινωνία και συνειδητά τη βασανίζει, εκβιάζει βουλευτές και πολίτες, καταπατά θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Το δε ΠΑΣΟΚ έρμαιο της υπογραφής και της υποταγής του σε εγχώρια και ενωσιακά οικονομικά συμφέροντα, αδυνατεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Το ΠΑΣΟΚ που αγωνίστηκε παλαιότερα για τον εκδημοκρατισμό της κοινωνίας, της Δικαιοσύνης, της Δημόσιας Διοίκησης, σήμερα λειτουργεί ως φτερωτό βροχοπούλι που περιμένει τον κροκόδειλο να σκοτώσει τα θύματά του ώστε να φάει τα απομεινάρια της εξουσίας μέσα από τα δόντια του. Άλλωστε, το ΠΑΣΟΚ τις τελευταίες δεκαετίες λειτουργούσε ως καθαριστής του συστήματος.
Αντίθετα, η συγκυβέρνηση τρεις φορές έδωσε εντολή στις Ένοπλες Δυνάμεις να ενισχύσουν την ΕΛΑΣ κατά διαδηλωτών πολιτών. Τρεις φορές μέσα στην αδυναμία της να υπερασπιστεί το λαό υπέσκαψε το ίδιο το πολίτευμα διατάσσοντας τις Ένοπλες Δυνάμεις να παρέμβουν απέναντι στο λαό. Δηλαδή, Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ ήδη από το 2012 επιχείρησε να προστατεύσουν την εξουσία τους με τη βία του Στρατού και ενάντια στο ίδιο το πολίτευμα (βλ. δηλώσεις του επίτιμου Αρχηγού ΓΕΝ για πολιτική εντολή να κατεβεί ο στρατός στο δρόμο).
Οι δημοκρατικές κατακτήσεις δεν απειλούνται πια μόνο από τη Χρυσή Αυγή. Απειλούνται από την ίδια την αντισυνταγματική δράση της συγκυβέρνησης με τη συμφωνία των δύο προέδρων που υιοθετούν πλήρως την ακροδεξιά ατζέντα που επιβάλλει ο Σαμαράς.
Το σύστημα έχει ανάγκη τη διατήρηση της συγκυβέρνησης. Αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος και τις συνέπειες για την κοινωνία και την όποια “δημοκρατία”, θέλουν το Σαμαρά να διατηρηθεί στην εξουσία όσο γίνεται περισσότερο. Ελπίζουν ότι όπως προηγούμενα σκάνδαλα ή δύσκολες περιπτώσεις θα προσπεραστεί και θα ξεχαστεί. Άλλωστε, ο φασισμός ποτέ δεν απείλησε το οικονομικό και πολιτικό σύστημα (βλ. ο νεοναζισμός (ξανά) σύμμαχος των ελίτ). Η Χρυσή Αυγή αποτελεί μόνο εκλογικό πρόβλημα για τη ΝΔ...
Ωστόσο, απάντηση από τα αριστερά δε φαίνεται να ακούγεται ηχηρή. Το ΚΚΕ ακολουθεί το δικό του δρόμο, χωρίς καμία διάθεση να συγκρουστεί ευθέως με την ακροδεξιά κυβέρνηση, επειδή κάτι τέτοιο θα ενίσχυε το ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη, διάφορες ομάδες υπεραμύνονται της αυτονομίας του ενώ εμφανίζονται νεότερες ομάδες με φιλοδοξία να παίξουν κάποιο ρόλο στο μέλλον.
Στην ευρύτερη αριστερά ακόμα δεν αντιλήφθηκαν την αναγκαιότητα συσπείρωσης γύρω από έναν κοινό προγραμματικό άξονα με σαφή αντιφασιστική και αντινεοφιλελεύθερη ατζέντα. Αντί να αναζητήσουν λύσεις γύρω από προοπτική συνεργασίας, εμμένουν στην παλιά γνώριμη λογική ανάτασης των διαφωνιών. Ενώ θέλουν να εμφανίζονται ως Αντιγόνη που θυσιάζεται για όσα πιστεύει και πολεμά ενάντια στους άδικους νόμους ενός τυράννου, παραβλέπουν τόσο εύκολα το στίχο «ούτοι συνέχθειν αλλά συμφιλείν έφυν».
Κι όμως σήμερα η -συσπειρωμένη- αριστερά είναι ο μόνος εγγυητής του πολιτεύματος και της δημοκρατίας. Ακόμα και με οράματα διαφορετικά, μόνη η αριστερά μπορεί να εγγυηθεί την επιβίωση της κοινωνίας και τη διατήρηση του πολιτεύματος. Ούτε ο Σαμαράς ούτε ο Βενιζέλος μπορούν να εγγυηθούν την προστασία του πολιτεύματος.
Η διατήρηση των ακροδεξιών και φιλοναζιστικών θυλάκων στην Κυβέρνηση, τους καθιστά αφερέγγυους προστάτες. Οι πολλαπλοί εκβιασμοί των βουλευτών, ως εκπροσώπων του λαού, για την υπερψήφιση νόμων με ένα άρθρο, αποδεικνύουν ότι καταπατούν το πολίτευμα με τη συνενοχή των βουλευτών τους. Η καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η ρατσιστική ατζέντα με κυβερνητική επισημότητα (στρατόπεδα συγκέντρωσης, Ξένιος Ζευς, αντιρατσιστικός νόμος, πολιτική κάλυψη σε βασανιστήρια ενστόλων), αποδεικνύει ότι τα συστημικά κόμματα, απειλούν το πολίτευμα.
Ο Σαμαράς αναδεικνύεται ακόμα μία φορά ως επικεφαλής μιας ακροδεξιάς συμμορίας που λυμαίνεται την ελληνική κοινωνία και συνειδητά τη βασανίζει, εκβιάζει βουλευτές και πολίτες, καταπατά θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Το δε ΠΑΣΟΚ έρμαιο της υπογραφής και της υποταγής του σε εγχώρια και ενωσιακά οικονομικά συμφέροντα, αδυνατεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Το ΠΑΣΟΚ που αγωνίστηκε παλαιότερα για τον εκδημοκρατισμό της κοινωνίας, της Δικαιοσύνης, της Δημόσιας Διοίκησης, σήμερα λειτουργεί ως φτερωτό βροχοπούλι που περιμένει τον κροκόδειλο να σκοτώσει τα θύματά του ώστε να φάει τα απομεινάρια της εξουσίας μέσα από τα δόντια του. Άλλωστε, το ΠΑΣΟΚ τις τελευταίες δεκαετίες λειτουργούσε ως καθαριστής του συστήματος.
Αντίθετα, η συγκυβέρνηση τρεις φορές έδωσε εντολή στις Ένοπλες Δυνάμεις να ενισχύσουν την ΕΛΑΣ κατά διαδηλωτών πολιτών. Τρεις φορές μέσα στην αδυναμία της να υπερασπιστεί το λαό υπέσκαψε το ίδιο το πολίτευμα διατάσσοντας τις Ένοπλες Δυνάμεις να παρέμβουν απέναντι στο λαό. Δηλαδή, Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ ήδη από το 2012 επιχείρησε να προστατεύσουν την εξουσία τους με τη βία του Στρατού και ενάντια στο ίδιο το πολίτευμα (βλ. δηλώσεις του επίτιμου Αρχηγού ΓΕΝ για πολιτική εντολή να κατεβεί ο στρατός στο δρόμο).
Οι δημοκρατικές κατακτήσεις δεν απειλούνται πια μόνο από τη Χρυσή Αυγή. Απειλούνται από την ίδια την αντισυνταγματική δράση της συγκυβέρνησης με τη συμφωνία των δύο προέδρων που υιοθετούν πλήρως την ακροδεξιά ατζέντα που επιβάλλει ο Σαμαράς.
Για αυτό είναι ανάγκη όσο ποτέ η αριστερά να συσπειρωθεί, αφήνοντας τις διαφωνίες σε δεύτερο επίπεδο, με βασικό σκοπό την επιβίωση της κοινωνίας και την προστασία των δημοκρατικών κατακτήσεων. Κάθε δράση ενάντια στον αυταρχισμό (φορολογικό, διοικητικό, κατασταλτικό) της κυβέρνησης και διατηρούσα αντινεοφιλελεύθερη ατζέντα, εγγυάται την προστασία της κοινωνίας.
Η ανάδειξη των τοπικών κινημάτων, των κοινωνικών δράσεων αλληλεγγύης και οι συμμετοχικές δράσεις δεν μπορούν να μπαίνουν στη σεχταριστική αντιπαράθεση. Όταν ο ταξικός εχθρός ενώνεται -και θυσιάζει σαν τον Κρόνο τα παιδιά του-, δεν επιτρέπεται η αριστερά κάθε απόχρωσης να ακολουθεί το μοναχικό δρόμο που επιβάλλουν οι εκλογικοί σχεδιασμοί. Η προστασία της κοινωνίας και της -όποιας- δημοκρατίας απαιτούν συσπείρωση και κοινή κινηματική δράση.
Η ανάδειξη των τοπικών κινημάτων, των κοινωνικών δράσεων αλληλεγγύης και οι συμμετοχικές δράσεις δεν μπορούν να μπαίνουν στη σεχταριστική αντιπαράθεση. Όταν ο ταξικός εχθρός ενώνεται -και θυσιάζει σαν τον Κρόνο τα παιδιά του-, δεν επιτρέπεται η αριστερά κάθε απόχρωσης να ακολουθεί το μοναχικό δρόμο που επιβάλλουν οι εκλογικοί σχεδιασμοί. Η προστασία της κοινωνίας και της -όποιας- δημοκρατίας απαιτούν συσπείρωση και κοινή κινηματική δράση.
http://tvxs.gr/
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου