Economist: Αλλάζει το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα - Ο Τσίπρας τρομάζει τα συμφέροντα

Δεν περνά στους ψηφοφόρους η αισιοδοξία που θέλει να περάσει η κυβέρνηση με την έκδοση του πενταετούς ομολόγου. Αυτό αναφέρει ο Economist σε άρθρο για την Ελλάδα, μία ανάλυση για την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού στη χώρα, όπως αναφέρει ο τίτλος.

Το περιοδικό υπογραμμίζει ότι τα ποσοστά της ανεργίας είναι υψηλά και οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα μένουν για μήνες απλήρωτοι.

H Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ έχουν την ευθύνη για την κατάρρευση

«Δεν είναι περίεργο που το πελατειακό πολιτικό σύστημα της Ελλάδας είναι υπό κατάρρευση. Κάποτε ήταν ευθύνη του πολιτικού να βρει δουλειά στο δημόσιο τομέα για τους ψηφοφόρους. Οι πιο φιλόδοξοι το επέκτειναν και στον ιδιωτικό τομέα», αναφέρει χαρακτηριστικά το δημοσίευμα, όπου επισημαίνεται πως στα μάτια των Ελλήνων η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν την ευθύνη για την κατάρρευση του συστήματος που εκείνοι δημιούργησαν εναλλασσόμενοι στην εξουσία τα τελευταία 30 χρόνια.

«Ορισμένοι ψηφοφόροι στράφηκαν στα λεγόμενα αντισυστημικά κόμματα, τα οποία ευαγγελίζονται ριζοσπαστικές λύσεις για τα προβλήματα της Ελλάδας. Στις ευρωεκλογές του Μαΐου, δύο νέα μετριοπαθή κεντροαριστερά κόμματα, η Ελιά-με επικεφαλής μία ομάδα ακαδημαϊκών και πρώην υπουργών- και το Ποτάμι του τηλεοπτικού δημοσιογράφου Σταύρου Θεοδωράκη προσπαθούν να καλύψουν το κενό που δημιουργήθηκε με την πτώση του ΠΑΣΟΚ», επισημαίνει το άρθρο.

O πύρινος 39χρονος που τρομάζει τους επιχειρηματίες της Ελλάδας

Ειδική αναφορά γίνεται στον «ακροαριστερό» ΣΥΡΙΖΑ, όπως τον χαρακτηρίζει το δημοσίευμα, και τον Αλέξη Τσίπρα «έναν πύρινο 39χρονο που τρομάζει τους επιχειρηματίες της Ελλάδας μιλώντας για την επιβολή φόρων πλούτου και την αναστολή της πληρωμής των δανείων». Από την άλλη ο Ευάγγελος Βενιζέλος αντιμετωπίζει «τις προσπάθειες του Γιώργου Παπανδρέου να επαναβεβαιώσει την εξουσία στο κόμμα που ίδρυσε ο πατέρας του», αναφέρει το δημοσίευμα που προσθέτει πως «ο κ. Βενιζέλος στηρίζει την Ελιά αλλά ο κ. Παπανδρέου αρνείται να τον ακολουθήσει, ενισχύοντας τις υποθέσεις ότι αναζητά μία πολιτική επάνοδο για να σταματήσει την εξαφάνιση του κόμματος».

Σύμφωνα με την ανάλυση, η ΝΔ κρατά κάποιες δυνάμεις, αλλα΄σημαντικός ογκος ψηφοφόρων της υποστηρίζει τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή, ένα ομοφοβικό κόμμα κατά των μεταναστών.

Ιδιαίτερη μνεία γίνεται και για το Ποτάμι. «Κάποιοι αναλυτές ισχυρίζονται ότι πίσω από το Ποτάμι βρίσκονται δυνατά επιχειρηματικά συμφέροντα, με στόχο να σταματήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ και ενδεχομένως να οδηγήσουν τον κ. Σαμαρά σε πρόωρες εκλογές μέσα στο χρόνο», αναφέρει ο Economist.

Τώρα δεν τους βλέπεις;

Του Κώστα Εφήμερου

Ο Αντώνης Σαμαράς πριν από δύο ημέρες ανακοίνωσε μέτρα για τους άστεγους. Έδωσε εντολή να χρησιμοποιηθούν οι υπάρχουσες δομές και κτήρια του δημοσίου (από αυτά που δεν πουλήθηκαν από το ΤΑΙΠΕΔ, τουλάχιστον μέχρι σήμερα). Τώρα τη βλέπεις τη συναλλαγή;

Τα κτήρια που θα διαθέσει το κράτος δεν ξεφύτρωσαν από το πουθενά προχθές. Στέκονταν αγέρωχα στη θέση τους και πριν από τρεις μήνες, όταν οι άστεγοι πέθαιναν από το βαρύ χειμώνα. Τότε που χάσαμε ένα κοριτσάκι «λάθρο»-μετανάστη επειδή η μητέρα του άναψε το μαγκάλι στο σπίτι που δεν είχε ρεύμα. Τότε όμως δεν είχε εκλογές σε λίγες ημέρες.

«Τώρα, δεν τους βλέπεις και τα δύο κόμματα διά ποίων μέσων προσπαθούν να κερδίσουν την εκλογήν; Δεν βλέπεις τα δύο πρακτορεία των ανοικτά, φανερώς ενεργούντα, δεν ακούεις κρυφομιλήματα όπισθεν πάσης θύρας και πάσης γωνίας της οδού, δεν βλέπεις τα τρεξίματα και τους ιδρώτας των οργάνων των, δεν ακούεις τον κρότον των χαλκίνων κερμάτων όπισθεν των λογιστηρίων; Δεν βλέπεις απλοϊκούς εκλογείς να βαδίζουν και να κοντοστέκονται, να εξάγουν την χείρα από την τσέπην και να μετρούν δεκάρες;»*

Η Ελλάδα ξαναβγήκε στις αγορές, λέει ο πρωθυπουργός. Δηλαδή δανείστηκε με ένα τοκογλυφικό επιτόκιο υπό αγγλικό δίκαιο (που προστατεύει απόλυτα τους δανειστές) με εγγύηση την ελληνική κυριαρχία. Η Ελλάδα θα μπορούσε να δανειστεί τα απαραίτητα χρήματα εντός του προγράμματος σταθερότητας (το οποίο η κυβέρνηση μάς διαβεβαιώνει ότι είναι απαραίτητο) με ελάχιστο επιτόκιο αλλά προτίμησε να παίξει άλλη μια παράσταση της τραγωδίας του Success Story.

«Ο Χριστός είπεν: "Ου δύνασθε Θεώ λατρεύειν και Μαμμωνά". Διατί δεν έλαβεν ως όρον αντιθέσεως άλλο τι βαρβαρικόν είδωλον; Διατί δεν είπε "Θεώ και Μολώχ ή Θεώ και Ασταρώθ ή Θεώ και Βάαλ;" Διότι ο Μαμμωνάς είναι ισχυρός, ο κραταιότατος, όστις υποτάσσει παν άλλο είδωλον και τον Μολώχ και τον Ασταρώθ και τον Βάαλ. Η πλουτοκρατία ήτο, είναι και θα είναι ο μόνιμος άρχων του κόσμου, ο διαρκής Αντίχριστος. Αύτη γεννά την αδικίαν, αύτη τρέφει την κακουργίαν, αύτη φθείρει σώματα και ψυχάς. Αύτη παράγει την κοινωνικήν σηπεδόνα. Αύτη καταστρέφει κοινωνίας νεοπαγείς».

Τα μνημόνια τελείωσαν, λέει ο πρωθυπουργός. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι θα καταργηθούν οι έκτακτες (μόνιμες) εισφορές αλληλεγγύης, τα χαράτσια, οι περικοπές των επιδομάτων και των συντάξεων, το ΕΚΑΣ και οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Δεν θα προσληφθούν ξανά οι συμπολίτες μας (ένας στους τρεις) που έχασαν τη δουλειά τους, δεν θα επανέλθει στα 700€ ο κατώτατος μισθός, δεν θα λειτουργήσουν ξανά οι πρωτοβάθμιες μονάδες υγείας. Το μόνο που υπόσχεται (ξανά) ο πρωθυπουργός είναι ότι δεν θα πάρουμε άλλα μέτρα. Αλλά ψεύδεται (ξανά).

Έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα, λέει ο πρωθυπουργός και το μοιράζουμε σε όσους το έχουν ανάγκη. Αλλά φαίνεται ότι το έχουν ανάγκη οι ένστολοι και όχι οι καθηγητές στα σχολεία μας, που μεγαλώνουν τα παιδιά μας με 680€ μισθό. Δεν έχουν ανάγκη οι άνεργοι, οι αγρότες, οι χαμηλοσυνταξιούχοι και οι εργάτες αλλά οι δυνάμεις καταστολής.

Την προηγούμενη εβδομάδα ο Αντώνης Σαμαράς εξήγγειλε πρόγραμμα επιστροφής των χρωστούμενων του κράτους από μη απόδοση ΦΠΑ. Το μέτρο (που άργησε) θα νομοθετηθεί κάποια στιγμή αργότερα και θα αρχίσει (μάλλον) να ισχύει από το φθινόπωρο, μαζί προφανώς με το δωρεάν Wi-Fi, άρα δεν υπήρχε κανένας λόγος να στηθεί από τώρα η φιέστα, αλλά σε λίγες ημέρες έχουμε εκλογές.

Σήμερα η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι αυξάνεται το ακατάσχετο των λογαριασμών στα 1500 ευρώ. Στο μεταξύ είχαν προλάβει να ξαφρίσουν μισθούς και συντάξεις για χρέη ακόμα και 3.000 ευρώ από ελεύθερους επαγγελματίες, μισθωτούς και γέροντες επειδή τύχαινε οι συνταξιούχοι να βάζουν δικαιούχους τα παιδιά τους.

«Βλέπεις; Ιδού διατί μισώ τας γενικότητας και επιθυμώ να ειδικεύω. Ομιλώ σχετικώς όχι απολύτως. Δεν λέγω ότι η δωροδοκία είναι καλόν τι, λέγω ότι είναι το ολιγώτερον κακόν. Και σημείωσε ότι ουδείς ποτε εκλέγεται βουλευτής διά της δωροδοκίας. Ο απάνθρωπος τοκογλύφος, όσας και αν αγοράσει ψήφους, ποτέ δεν θα εκλεχθεί. Πριν κατέλθει εις τον αγώνα, θα υποδυθεί την φιλανθρωπίαν ως προσωπείον, θα φορέσει την δημοτικότητα ως κόθορνον. Θα φροντίσει ν’ αποδώσει μέρος των όσων ήρπασεν εις τους εκλογείς. Και μεταξύ των δύο αντιπάλων, μετερχομένων την αυτήν διαφθοράν, θα επιτύχει εκείνος, όστις ευπρεπέστερον φορεί το προσωπείον κι επιδεξιώτερον τον κόθορνον».

Τώρα δεν τους βλέπεις;

Οι κρατικοδίαιτοι δημοσιογραφικοί (;) όμιλοι δίνουν τώρα τα ρέστα τους. Και τούτο είναι πέρα για πέρα φυσιολογικό αφού πριν από λίγες ημέρες ξαναδανείστηκαν μερικά εκατομμύρια ευρώ για να συνεχίσουν να λειτουργούν. Μπορεί ο Σίμος Κεδίκογλου να ανακοίνωσε με αυταρέσκεια και ηδονή το κλείσιμο της «ζημιογόνου ΕΡΤ» (που στην πραγματικότητα ήταν πλεονασματική) αλλά συνεχίζουν να δίνουν ζεστό κρατικό χρήμα (αφού είναι κύριοι μέτοχοι στις τράπεζες που έσωσαν με τα λεφτά μας) στον Ψυχάρη, στον Μπόμπολα, στον Αλαφούζο και σε όλους αυτούς που αναλαμβάνουν να μας εξημερώσουν κάθε μέρα από τις 8 έως τις 9 το βράδυ.

Τώρα τους βλέπεις ή βλέπεις ακόμα MEGA;

*Τα αποσπάσματα από το διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Οι Χαλασοχώρηδες» γραμμένο το 1892. Παρουσιάστηκε εξαιρετικά τα τελευταία δύο χρόνια σε δραματοποιημένη μορφή υπό τη σκηνοθεσία του Κ. Παπακωνσταντίνου.

http://www.thepressproject.gr/ 
 

Η εύθραυστη (αν-) ισορροπία της διχασμένης ελληνικής κοινωνίας

Του ΘέμηΤζήμα

Ο δρόμος προς τις εκλογές- αυτοδιοικητικές και ευρωπαϊκές- είναι απολύτως αναπαραστατικός- και όχι αναγκαστικά αντιπροσωπευτικός- στο πολιτικό εποικοδόμημα των διεργασιών που λαμβάνουν χώρα στην κοινωνική βάση.

Η κοινωνία διάγει περίοδο εύθραυστης (αν-) ισορροπίας. Χρησιμοποιώ τον όρο για να εννοήσω την κατάσταση κατά την οποία συναντώνται τρία χαρακτηριστικά: πρώτον, ο οργανωμένος και μαζικός ριζοσπαστισμός έχει εμφανώς υποχωρήσει εξαιτίας της παθητικοποίησης και του αποπροσανατολισμού του λαού.

Δεύτερον, η υποχώρηση αυτή, μαζί με τη διαμορφωθείσα- εξαιτίας της κυβερνητικό- μιντιακής προπαγάνδας- ελπίδα ορισμένων μεσοαστικών και μικροαστικών τμημάτων ότι ίσως τα χειρότερα να έχουν περάσει και ότι μπορούν να επιβιώσουν μεσοπρόθεσμα ακόμα και στο παρόν βιοτικό επίπεδο ενισχύουν το κλίμα παθητικής αναμονής και διαμορφώνει μια βάση στήριξης της ενωμένης δεξιάς πέραν της κλειστής ολιγαρχικής κάστας, με κύριο κερδισμένο τη ΝΔ.

Τρίτον, οι προαναφερθείσες φρούδες ελπίδες «συναντώνται» στην άλλη πλευρά της κοινωνικής βάσης με τη μεγάλη μάζα της επισφάλειας, της ανεργίας, της φτώχειας και της περιθωριοποίησης. Ο κόσμος αυτός ενώ βιώνει εκείνο που η πρώτη ομάδα ακόμα δεν αντιλαμβάνεται πλήρως- ότι δηλαδή η κρίση σοβεί και χειροτερεύει κάθε μέρα που δε διαφαίνεται ούτε ίχνος ισχυρής αναπτυξιακής και ανασυγκροτητικής πορείας προς όφελος του λαού- δε διαθέτει οργάνωση, χάνει τη διάθεση για δράση, δε βλέπει σαφές σχέδιο παραμένει κοινωνικά αδρανής και πολιτικά ορφανός.

Η συνάντηση των δύο πλευρών, εκείνων που αναπτύσσουν φρούδες ελπίδες και γι’ αυτό έστω πρόσκαιρα κινούνται πιο συστημικά κι εκείνων που έχουν ολοένα λιγότερα να χάσουν αλλά ελλείψει πρωτοπορίας νιώθουν ως ήττα και όχι ως κάλεσμα σε δράση αυτή τους την κατάσταση εμπεριέχει το σπέρμα του διχασμού της κοινωνίας.

Έτσι στη βάση του προπαρατιθέντος συνδυασμού βιώνουμε την κατάσταση κοινωνικής ύφεσης και άρα επιφανειακής ηρεμίας, που ερμηνεύεται και ίσως εκδηλωθεί εκλογικά ως ένα νέο σημείο εξισορρόπησης της ελληνικής κοινωνίας, μετά τους βίαιους και ριζοσπαστικούς, κοινωνικούς και εκλογικούς κραδασμούς της διετίας 2010- 2012. Στην πραγματικότητα όμως η εικόνα της ισορροπίας είναι αντεστραμμένη. Η κατάσταση της διχασμένης ελληνικής κοινωνίας είναι θεμελιακά ανισόρροπη, περιμένοντας είτε τη διαβρωτική επίδραση της κρίσης, είτε κάποιο καταλυτικό γεγονός για να εκδηλωθεί σε όλη της την ένταση.

Η παρούσα εικόνα εύθραυστης (αν-)ισορροπίας εκδηλώνεται τόσο στις κινητοποιήσεις που παραμένουν υποτονικές και κατατετμημένες, σε χτυπητή αντίθεση με το βάθος της κρίσης και με τη μαζικότητα της πρώτης μνημονιακής διετίας, όσο και στη διαφαινόμενη εκλογική συμπεριφορά. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές η αριστερά φαίνεται ότι δε θα καταγράψει ισχυρό ρεύμα υπέρ της, τουλάχιστον όχι όσο θα ήλπιζε κανείς μετά τα καταστροφικά για τον παραδοσιακό δικομματισμό αποτελέσματα του 2012.

Στις ευρωεκλογές φαίνεται- με πολλή επιφύλαξη μιλώντας- ότι η δεξιά θα αντέξει παρότι διαρκώς συρρικνούμενη. Επίσης ότι θα διαφανεί ένας πρόσκαιρος, ασθενής δικομματισμός, μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Δεν πρόκειται για κατά κυριολεξία δικομματισμό καθώς όλες οι άλλες δυνάμεις θα συσπειρώνουν ισχυρές δυνάμεις, ίσως αθροιστικά ισχυρότερες των δύο κομμάτων.

Δεν έχει κοινωνικό βάθος με την έννοια ότι τα δύο κόμματα δεν εκφράζουν αντίστοιχες παρατάξεις με συνείδηση διακριτής ιστορικής ταυτότητας και διαφορετικά στρατηγικά σχέδια για την Ελλάδα μετά την κρίση. 

Επιπλέον, η κεντρώα στροφή της πλειοψηφούσας γραμμής του ΣΥΡΙΖΑ τον απομακρύνει ολοένα περισσότερο από την ανέκφραστη και βουβή ακόμα κοινωνική πλειοψηφία, τον εξελίσσει σε συστημική δύναμη, φοβική προς τα όποια ριζοσπαστικά ρεύματα. Στροφή από την οποία δεν εισπράττει ούτε δημοσκοπικά οφέλη.

Εν κατακλείδι, είναι αρκετά πιθανό οι επερχόμενες εκλογές να δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση μιας κοινωνικής και εκλογικής εξισορρόπησης, που είναι ενδεικτική της αδυναμίας κυρίως της αριστεράς να προωθήσει τις προοδευτικές κοινωνικές διεργασίες και να τις εκφράσει σε κεντρικό επίπεδο. Η υπέρβαση αυτής της αδυναμίας δεν είναι αυτονόητη, ούτε εύκολη και θα κριθεί στο διάστημα μέχρι και μετά τις επερχόμενες εθνικές εκλογές από την προγραμματική επάρκεια και την οργανωτική αποτελεσματικότητα όποιου φιλοδοξεί να διαδραματίσει ηγεμονικό ρόλο.

http://www.thepressproject.gr/ 
 

Για πόσο θα πληρώνουμε τους τραπεζίτες Σάλλα, Κωστόπουλο, Λάτση;

Κανείς δεν έχει κερδίσει περισσότερο από τους τραπεζίτες στα χρόνια τπς κρίσης. Αφού λοιπόν οι τραπεζίτες «απορρόφησαν» 211,5 δισ. ευρώ προκειμένου να «περάσουν τον κάβο» χωρίς να κινδυνεύσουν τα κέρδη τους, τώρα θα επαναγοράσουν από το Δημόσιο τις τράπεζες έναντι συμβολικού τιμήματος. Αυτό τουλάχιστον προβλέπει η συμφωνία της κυβέρνησης με την τρόικα, που θα αποτυπωθεί σε έναν ακόμη νόμο που ψηφίζεται από το ελληνικό κοινοβούλιο για το «καλό της χώρας».

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου – «Unfollow»

Μπορεί οι κυβερνήσεις να φρόντισαν το μάνατζμεντ των τραπεζών να παραμείνει ιδιωτικό, όμως οι τέσσερις συστημικές Τράπεζες τυπικά ανήκουν στο ελληνικό δημόσιο, που έχει δώσει τα χρήματα για την ανακεφαλαιοποίησή τους. Η κυβέρνηση όμως ετοιμάζεται να τις ξαναδώσει πίσω στους ιδιώτες, αφού φορτώσει για άλλη μια φορά τη «χασούρα» στις πλάτες του ελληνικού λαού. 

Η νέα διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης των Τραπεζών είναι το αποτέλεσμα της πρόσφατης συμφωνίας της κυβέρνησης με την Τρόικα και προϋπόθεση για να εκταμιευτούν οι νέες δανειακές δόσεις. Κάτω από τις εντολές των δανειστών και με την προθυμία των κυβερνώντων, ο σχετικός νόμος ουσιαστικά θεσμοθετεί ζημιά για το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ, δηλαδή το ελληνικό δημόσιο), που κατέχει σημαντικό ποσοστό των μετοχών, και κέρδη για τους τραπεζίτες. Χαράς ευαγγέλια λοιπόν για τους κ.κ. Κωστόπουλο (Alpha Bank), Σάλλα (Πειραιώς), Λάτση (Εθνική, Eurobank), αλλά και για όλους τους μεγαλομέτοχους της Εθνικής Τράπεζας.

Φαίνεται πως ήρθε η ώρα, να ξαναπληρώσουμε τις τράπεζες, αφού τα 211,5 δισ. ευρώ που έχουν πάρει με τη μορφή ζεστού χρήματος και εγγυήσεων από το 2008 μέχρι σήμερα δεν ήταν αρκετά. Πώς θα γίνει αυτό; Το 2013, που πραγματοποιήθηκε η προηγούμενη ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών, η κυβέρνηση είχε ήδη προβλέψει μια διαδικασία προκειμένου οι ιδιώτες να ξαναποκτήσουν τις συστημικές τράπεζες αγοράζοντας ξανά τις μετοχές τους. Πρόκειται για τα ονομαζόμενα warrants (δικαιώματα προαγοράς): 
οι ιδιώτες που θα συμμετείχαν με δικά τους κεφάλαια (τουλάχιστον 10%) στην ανακεφαλοποίηση, θα είχαν τη δυνατότητα, κατά την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου των τραπεζών, να λάβουν επιπλέον μετοχές, από αυτές που είχε στην κατοχή του το ΤΧΣ, σε προκαθορισμένη τιμή. 

Για μια περίοδο από 2 (Eurobank) μέχρι 4,5 χρόνια (Εθνική, Alpha, Πειραιώς) δόθηκε στους παλιούς μετόχους το δικαίωμα να αγοράσουν έναν αριθμό μετοχών σε συγκεκριμένη τιμή. Το σκεπτικό ήταν ότι τα επόμενα χρόνια η ελληνική οικονομία θα ανακάμψει, θα αυξηθούν οι τιμές των μετοχών, κι έτσι το ελληνικό δημόσιο θα ανακτήσει ένα σημαντικό τμήμα από τα χρήματα που έχει δώσει στις τράπεζες για την ανακεφαλοποίησή τους, μέσω της πώλησης των μετοχών στους ιδιώτες. Διακηρυγμένος στόχος, να πάρει πίσω το Δημόσιο τα περισσότερα από τα 40 δισ. ευρώ που έδωσε ως ζεστό χρήμα για τη διάσωση των τραπεζών – χρήματα που έχουν εγγραφεί στο «δημόσιο» χρέος…

Με το νόμο που έφερε στη Βουλή, όμως, η κυβέρνηση δίνει το δικαίωμα στους ιδιώτες που θα συμμετέχουν στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου να αποκτήσουν τις μετοχές των τραπεζών τους στις τρέχουσες τιμές αγοράς, που είναι πολύ χαμηλές. Έτσι, οι συστημικές τράπεζες θα γυρίσουν στα χέρια των πρώην ιδιοκτητών τους έναντι ελάχιστου τιμήματος. 

Υπολογίζεται ότι το δημόσιο θα εισπράξει μόλις 15 με 20 δισ. ευρώ! Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι η Τρόικα απαίτησε η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου των τραπεζών να καλυφθεί στο μεγαλύτερο βαθμό από ιδιωτικά κεφάλαια και το ΤΧΣ να περιοριστεί σε επικουρικό ρόλο. Αντίστοιχο περιεχόμενο είχε και η επιστολή που, σύμφωνα με την εφημερίδα Καθημερινή, έστειλε πρόσφατα προς την ελληνική κυβέρνηση ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Χοακίν Αλμούνια.

Αυτός ήταν και ο λόγος που οι τράπεζες Πειραιώς και Alpha έσπευσαν να προκηρύξουν αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, προκειμένου να καλύψουν την ανακεφαλαιοποίησή τους, ενώ και η Εθνική ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει σε έκδοση νέων μετοχών για τη δική της ανακεφαλαιοποίηση. Οι τραπεζίτες ουσιαστικά αποκτούν μια μοναδική ευκαιρία να ανακτήσουν τον πλήρη έλεγχο των τραπεζών τους με εξευτελιστικό τίμημα.

Εκεί όμως που η πρόκληση γίνεται ακόμα μεγαλύτερη είναι στην περίπτωση της Eurobank. Η Eurobank ανακεφαλαιοποιήθηκε το 2013 κατά 100% με δημόσιο χρήμα – γι” αυτό και στην περίπτωσή της δεν δόθηκαν «δικαιώματα προαγοράς». Ο τραπεζίτης Λάτσης έφυγε νύχτα από τη Eurobank, χωρίς να καταβάλει ούτε ένα ευρώ για την ανακεφαλοποίησή της. Το γεγονός στηλίτευσε ακόμη και ο Γ. Προβόπουλος σε πρόσφατη συνέντευξή του. Αυτό που δεν σχολίασε ο κεντρικός τραπεζίτης ήταν ο σκανδαλώδης τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση Σαμαρά έδωσε τη δυνατότητα στον Λάτση να μετατραπεί σε μέτοχο της Εθνικής Τράπεζας. 

Η ανακεφαλαιοποίηση της Eurobank στοίχισε στο ελληνικό δημόσιο 5,839 δισ. ευρώ. Η ζημιά που χαρίστηκε στον Λάτση ήταν περίπου 2 με 2,5 δισ. ευρώ. Δηλαδή, κατά τι μικρότερη από τα 2,5 με 3 δισ. ευρώ που υπολογίζεται ότι θα απαιτηθούν τώρα για τη νέα ανακεφαλοποίηση. Λίγο δύσκολο να είναι τυχαίο.

Αν η νέα αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου καλυφθεί εξ ολοκλήρου από ιδιωτικά κεφάλαια, όπως ζητάει η τρόικα και ο Αλμούνια, τότε το ποσοστό της συμμετοχής του ΤΧΣ στη Eurobank από 95% που είναι σήμερα, θα κατρακυλήσει περίπου στο 35%. Η Τράπεζα θα περάσει και πάλι στα χέρια των ιδιωτών, με το ελληνικό δημόσιο να χάνει μεγάλο μέρος των χρημάτων που είχε ρίξει μόλις ένα χρόνο πριν για να τη σώσει! Αν μάλιστα η κυβέρνηση, μετά την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου στη Eurobank, δώσει και «δικαιώματα προαγοράς» μετοχών στους νέους μετόχους, τότε το πάρτι θα γίνει ακόμα μεγαλύτερο. Πληροφορίες λένε ότι, μετά από έναν κύκλο που θα γίνει με τα διάφορα fund που ετοιμάζονται να συμμετέχουν στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, η μέχρι πρότινος χρεοκοπημένη Τράπεζα μάλλον θα καταλήξει και πάλι στον Λάτση, καθαρή και εύρωστη…

Το πόσο σκανδαλώδη είναι όλα αυτά φαίνεται και από το γεγονός ότι, στον ίδιο νόμο, η κυβέρνηση σπεύδει να θεσπίσει την απαλλαγή της Διοίκησης του ΤΧΣ από κάθε ευθύνη για τη χασούρα που θα έχει το δημόσιο.

Πόσο έχει κοστίσει η διάσωση των τραπεζιτών;

Κάπου ανάμεσα στο χορό των δισεκατομμυρίων, τη βαθιά διαφθορά και την προνομιακή μεταχείριση των τραπεζιτών, ο λογαριασμός έχει χαθεί. Αλήθεια πόσα έχουμε πληρώσει στις ελληνικές τράπεζες διά της μεθόδου της ανακεφαλαιοποίησης, των κρατικών ενισχύσεων και εγγυήσεων;

Από το 2008 μέχρι σήμερα, οι τράπεζες συνολικά έχουν λάβει κρατική βοήθεια ύψους περίπου 211,5 δισ. ευρώ.

Το 2008 η κυβέρνηση Καραμανλή ενέκρινε πακέτο κρατικών εγγυήσεων και ζεστού χρήματος για τις τράπεζες ύψους 28 δια ευρώ (Ν. 3723/2008). Από αυτά, τα 4 δισ. ήταν σε ρευστό και μοιράστηκαν ως εξής: Alpha Bank 940 εκατ. ευρώ, Eurobank 950 εκατ. ευρώ, Εθνική Τράπεζα 1,35 δισ. ευρώ, Τράπεζα Πειραιώς 750 εκατ. ευρώ.

Στη διετία 2010-2011, η κυβέρνηση Παπανδρέου πρόσφερε στους τραπεζίτες πέντε πακέτα κρατικών εγγυήσεων και κεφαλαίων, ύψους συνολικά 110 δισ. ευρώ. Όσα δηλαδή ήταν και τα χρήματα από το πρώτο δάνειο της Τρόικας! Συγκεκριμένα: 15 δισ. ευρώ με το Ν. 3845, 10 δισ. ευρώ με το Ν. 3864, 25 δισ. ευρώ με το Ν. 3872, 30 δισ. ευρώ με το Ν. 3965 και ακόμη 30 δισ. ευρώ με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου στις 14 Σεπτεμβρίου 2011.

Από τη λίστα δεν θα μπορούσε να λείπει και η κυβέρνηση του τραπεζίτη Παπαδήμου, η οποία χορήγησε δύο πακέτα κρατικών εγγυήσεων προς τις τράπεζες: 30 δισ. ευρώ με το Ν. 4031, που κατέθεσε ο τότε υπουργός Οικονομικών και νυν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ε. Βενιζέλος στις 9 Δεκεμβρίου 2011. Επιπλέον 18 δισ. ευρώ παρείχε το ΤΧΣ τον Ιούνιο 2012, λόγω της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, που είχε περάσει επί κυβέρνησης Παπαδήμου για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μετά το PSI («κούρεμα»).

Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου έδωσε στους τραπεζικούς ομίλους άλλα 25,5 δισ. ευρώ μετρητά για την ανακεφαλοποίησή τους μέσα στο 2013. Αυτά μοιράστηκαν ως εξής: η Alpha Bank πήρε 4,021 δισ. ευρώ, η Eurobank 5,839 δισ. ευρώ, η Εθνική Τράπεζα 8,677 δια ευρώ και η Τράπεζα Πειραιώς 6,985 δισ. ευρώ. Το σύνολο του λογαριασμού: 25,522 δισ. ευρώ.

Με αυτά τα 25,5 δισ., το συνολικό ποσό εγγυήσεων και χορηγήσεων που έχει παράσχει το κράτος στις τράπεζες ανέρχεται στα 211,5 δισ. ευρώ, ποσό που ξεπερνάει το 100% του ΑΕΠ της χώρας, και ισοδυναμεί με τα 2/3 του «δημόσιου» χρέους. Κι όλα αυτά, χωρίς να συνυπολογίσουμε τα κέρδη που θα αποκομίσουν οι ίδιοι τραπεζίτες από το πώς η κυβέρνηση τους χάρισε ουσιαστικά την Αγροτική Τράπεζα, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο ή τα υποκαταστήματα των κυπριακών τραπεζών.

Είναι προφανές ότι ο κύριος όγκος των δανείων της τρόικας δεν προοριζόταν για «μισθούς και συντάξεις», όπως μας έλεγαν, αλλά για τα θησαυροφυλάκια των τραπεζιτών. Κι ενώ η αποπληρωμή αυτών των δανείων ματώνει τον ελληνικό λαό, οι συνεταίροι της συγκυβέρνησης Σαμαράς και Βενιζέλος κάνουν ένα ακόμη δώρο στους τραπεζίτες, προτάσσοντας τη γνωστή κυβερνητική προπαγάνδα: «Αν σώσουμε τις τράπεζες, θα υπάρξει σταθεροποίηση της οικονομίας και ρευστότητα στην αγορά». Μετά από 5 χρόνια διάσωσης των τραπεζών, όμως, το μόνο που ζούμε είναι φτώχεια, ανεργία, διάλυση του κοινωνικού ιστού και της οικονομίας.

Οι αχόρταγες τράπεζες και η μαύρη τρύπα της ανακεφαλαιοποίησής τους είναι το ένα ζήτημα. Το άλλο είναι ότι τόσο τα κυβερνητικά κόμματα όσο και τα ΜΜΕ είναι εξίσου υπερχρεωμένα στις τράπεζες. Τόσο ώστε η συγκυβέρνηση να περνάει από τη Βουλή κάθε απαίτηση των τραπεζιτών, την ώρα που τα ΜΜΕ σφυράνε αδιάφορα… Τόσο προκλητικά, όσο εύκολα αναρωτήθηκε ο Παντελής Καψής, πρώην στέλεχος δημοσιογραφικού οργανισμού και νυν στέλεχος της κυβέρνησης: «Μα καλά, δίνουν γραμμή οι τραπεζίτες στους δημοσιογράφους;». Όταν τους πνίγουν τα δάνεια, ναι… 



 

«Αφήστε το κατσικάκι να μπει στη βάρκα…»

Μου αρέσουν πολύ οι ιστορίες αγάπης μεταξύ ανθρώπων και ζώων. Μια τέτοια, πολύ συγκινητική ιστορία άκουσα προ ημερών από μια φίλη μου και θέλω να σας τη μεταφέρω όπως ακριβώς μου τη διηγήθηκε.

«Η οικογένεια του πατέρα μου ήρθε από τη Σμύρνη το ’22, με την καταστροφή. Ο πατέρας μου, μικρό παιδάκι τότε, είχε σαν φίλο του ένα κατσικάκι, που το λάτρευε. Οταν η Σμύρνη

πήρε φωτιά, η οικογένεια, με δύο βαλιτσούλες στο χέρι και με τον πατέρα μου στην αγκαλιά, έφτασε στην προκυμαία, όπου περίμενε μια βάρκα για να τους πάει στο πλοίο που θα τους έφερνε στον Πειραιά. Καθώς έμπαιναν στη βάρκα, ο πατέρα μου είδε το κατσικάκι του: Μέσα στο χάος, τις φωτιές και τον πανικό, το ζωάκι τούς είχε ακολουθήσει και περίμενε, βελάζοντας, να μπει κι αυτό στη βάρκα. Ο μπαμπάς μου έβαλε τα κλάματα, η γιαγιά μου ζήτησε απ” τον βαρκάρη να βάλει και το κατσικάκι στη βάρκα, αλλά εκείνος το ξέκοψε: “Ή το παιδί θα πάρεις ή το κατσίκι. Διάλεξε!” Ετσι, άφησαν το κατσικάκι και πήγαν στο πλοίο.

»Τα χρόνια πέρασαν, το προσφυγόπουλο κατέληξε στην Αιδηψό, μεγάλωσε κι έκανε κι αυτό οικογένεια. Κάποια στιγμή διηγήθηκε στα παιδιά του -ανάμεσά τους κι εγώ- την ιστορία με το κατσικάκι. Και δάκρυσε. Πέρασαν κι άλλα χρόνια, μέχρι που ο πατέρας μου έφτασε στο τέλος της ζωής του. Καθώς έσβηνε, καθόμουν δίπλα του κρατώντας του το χέρι. Παραμιλούσε. Τα τελευταία του λόγια ήταν: “Αφήστε το κατσικάκι να μπει στη βάρκα”…»                             

 Εφημερίδα των Συντακτών

Κρίτων σιγάν;

Του Θανάση Καρτερού

Ρήγμα, ρήξη, διαφωνία κορυφής. Οι λέξεις έχουν το δικό τους προπαγανδιστικό φορτίο όταν αναφέρονται στον ΣΥΡΙΖΑ. Όταν έρχονται και επανέρχονται για να καρικώσουν και να (μας) ξαναφορέσουν τη χιλιομπαλωμένη άποψη: Αυτοί τρώγονται συνεχώς μεταξύ τους! Έφτασε το ηλεκτρονικό "Βήμα" να ξεκινάει σχετικό ρεπορτάζ με την πληροφορία: "Συνέχεια στην εσωκομματική σύγκρουση... δόθηκε το απόγευμα της Μ. Πέμπτης στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος". Κι αυτό τη Μ. Πέμπτη το πρωί!!!

Παραδρομή, θα πείτε. Εντάξει, αλλά κάτι δείχνει η λανθάνουσα γλώσσα. Στην προσπάθειά του ο Σέρλοκ των ρήξεων να εφαρμόσει τη "γραμμή" μετακινεί όχι μόνο ανθρώπους και βουνά, αλλά και τον χρόνο. Λέει βέβαια ο Λαφαζάνης ότι δεν υπάρχει κανένα ρήγμα -υπάρχει συζήτηση, υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, και τελικώς αποφάσεις υποχρεωτικές για όλους. Είπε ο Τσίπρας τη Μεγάλη Τετάρτη στη Χαλκίδα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αρχηγικό κόμμα, δεν φιμώνει κανέναν, τις θέλει τις διαφορετικές απόψεις γιατί πρέπει ο λαός να ξέρει πώς σκέφτεται ο καθένας.

Ε, και; Ας λένε. Οι ρηξιλάγνοι θα συνεχίσουν το βιολί τους. Ο κοινός τόπος -η ταύτιση στα κόμματα εξουσίας της διαφορετικής άποψης με τη ρήξη, τη διάσπαση, την υπονόμευση του αρχηγού- τους ευνοεί. Ο σπόρος τους δεν πάει ολότελα χαμένος, σε ένα έδαφος που λιπαίνουν δεκαετίες τώρα πτώματα διαφωνούντων και διαφωνιών. Κάνουν με τον νου τους μπαϊράμι, πως ό,τι ίσχυε για το ΠΑΣΟΚ και ισχύει για τη Ν.Δ. (πετάει ο Σαμαράς; πετάει!) δεν μπορεί παρά να ισχύει και για την Αριστερά. Και ένας κόσμος μαθημένος σ' αυτή τη μουσική και καχύποπτος σε υπέργειες αγάπες υπόγειων εχθρών χορεύει στον σκοπό τους.

Συνεπώς; Μιας και το τελευταίο επεισόδιο γράφτηκε ότι έχει να κάνει με τον Κρίτωνα Αρσένη, Κρίτων σιγάν; Αυτό δεν γίνεται σε ένα κόμμα που, αν επέλεγε το σιγάν, θα πάθαινε ασφυξία. Κρίτων εξηγάν, και εξηγάν όμως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμιά σχέση με την αρτηριοσκλήρωση των άλλων. Είναι άλλο είδος. Η ζωηρή δημοκρατία είναι το οξυγόνο του, έστω κι αν ώρες-ώρες παρουσιάζει συμπτώματα παιδικής αρρώστιας -ιλαράς συνήθως. Και με λίγη προσπάθεια θα καταλάβουν, όσο θέλουν να καταλάβουν, την αλήθεια της διαλεκτικής: η πάλη των αντιθέτων κι όχι η ομοφωνία των υποθέτων σπρώχνει τον κόσμο μπροστά...

http://www.avgi.gr/

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ..!!

Τελικά αυτοί δεν θα αλλάξουν ποτέ – Ας τους αλλάξουμε εμείς-γράφει η Μίλια Κόπτη Υποψήφια Δημοτικός Σύμβουλος Παλλήνης

Κόπτη Μίλια
Υποψήφια Δημοτικός Σύμβουλος
Παλλήνης
με τον Συνδυασμό
"Παρέμβαση για έναν άλλο Δήμο" 

 Το τελευταίο διάστημα εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας το ίδιο σκηνικό κάθε προεκλογικής περιόδου, που για άλλη μια φορά, προσβάλλει την νοημοσύνη του κάθε δημότη, και προκαλεί αποστροφή.

Η δημοτική αρχή, με όψιμο ενδιαφέρον, περιδιαβαίνει τα μαγαζιά και τις λαϊκές αγορές και μοιράζει αφειδώς χειραψίες και υποσχέσεις. Οι δρόμοι σε διάφορες περιοχές του Δήμου μας, σκάβονται βεβιασμένα και αγωγοί ομβρίων τοποθετούνται, οι οποίοι τελικά καταλήγουν σε αποδέκτες των λυμάτων της αποχέτευσης, αφού πολλοί επιλέγουν να λύνουν το πρόβλημά τους με αυτόν τον τρόπο. 

Στα αυτιά μας έρχονται καταγγελίες κατοίκων, στους οποίους υποψήφιοι των κ. Ζούτσου, Μερτύρη και Μπάκα, σίγουροι για την νίκη τους, μοιράζουν θέσεις εργασίας, ζητώντας τους – άκουσον άκουσον – καταλόγους των ονομάτων των οικογενειών τους.

Ο δρόμος που κατοικώ, όπως και πολλοί άλλοι στο Δήμο, για πολλούς μήνες το χρόνο μετατρέπεται σε ένα κατηφορικό δύσοσμο ποτάμι από λύματα και βρόχινα ύδατα. Άπειρες φορές στο παρελθόν όλοι οι γείτονες διαμαρτυρηθήκαμε στη Δημοτική αρχή, ακόμη και με μάζεμα υπογραφών, αλλά και με αναφορά στις ελάχιστες διαβουλεύσεις που έχουν γίνει. Πλήρης αδιαφορία.....

Η προεκλογική όμως περίοδος έκανε πάλι το θαύμα της για ολίγους όμως και εκλεκτούς και έτσι την προηγούμενη εβδομάδα συνεργεία του Δήμου έσκαψαν τον δρόμο σε συγκεκριμένο μόνο σημείο και πέρασαν σωλήνες ύδρευσης – σημειωτέον διαμέτρου τόσο μικρής που με το παραμικρό κώλυμα θα βουλώσουν – που εξυπηρετούν όμως στην ουσία μόνο συγκεκριμένες κατοικίες!

Στις εύλογες διαμαρτυρίες των γειτόνων ‘’γιατί μόνο εκεί;’’, η απάντηση των υπαλλήλων ήταν ‘’Για εκεί είναι μόνο η μελέτη!’’ .Φυσικά όλοι πληροφορηθήκαμε ότι οι συγκεκριμένοι κάτοικοι είχαν πρόσφατα απευθυνθεί στον δήμαρχο προσωπικά.... Και φυσικά όλοι μειδιάσαμε και κουνήσαμε το κεφάλι με ‘’κατανόηση’’.

Αυτοί λοιπόν δεν θα αλλάξουν ποτέ, θα δουλεύουν με τις ίδιες αναίσχυντες τακτικές και μεθόδους του ρουσφετιού και της πελατειακής σχέσης. 

Ας τους αλλάξουμε λοιπόν εμείς. Ας επιλέξουμε ένα νέο ήθος και ύφος στην τοπική αυτοδιοίκηση, μια άλλη σχέση με τον πολίτη.

Όλοι εμείς οι υποψήφιοι, αλλά και όλα τα μέλη και οι φίλοι της ‘Παρέμβασης για έναν άλλο Δήμο’ δεν τάζουμε δουλειές, δεν μοιράζουμε θέσεις και υποσχέσεις.

Το μόνο που υποσχόμαστε είναι ότι θα αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις, χωρίς συμφέρον και προσωπικές φιλοδοξίες για να κάνουμε τη ζωή μας στο Δήμο μας πιο ανθρώπινη. Και σ΄αυτόν τον αγώνα ζητάμε την ενεργή συμμετοχή του κάθε κατοίκου, γιατί μόνο τότε θα είναι αποτελεσματικός .

Ας τους αλλάξουμε λοιπόν τώρα εμείς, γιατί μόνο έτσι θα αλλάξουμε την ζωή μας!

http://pa-pallini.blogspot.gr/

Θεόδωρος Γκοτσόπουλος - Για τον Λ. Έντισον και τον Καμπά

Θα μπορούσε κανείς να αγνοήσει τις πολιτικές «ανοησίες» που εμφανίζονται προεκλογικά με μεγάλη συχνότητα ιδίως όταν προέρχονται από «σφουγγοκολάριους»[1] των εκάστοτε τοπικών κατεστημένων εξουσιών. Όμως επειδή η φυσιολογική άγνοια των συμπολιτών μας για τα τεκταινόμενα στο Δήμο γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους οπαδούς της Γκεμπελικής επικοινωνιακής αντίληψης «λέγε- λέγε όλο και κάτι θα μείνει στο τέλος», αισθάνομαι την υποχρέωση να σχολιάσω τις επαναλαμβανόμενες ανακρίβειες (κοινώς ψέματα) σε μερικά θέματα που εγκαλούμαι προσωπικά.

Αναφέρομαι σε δύο «επισημάνσεις» που με αφορούν και υπάρχουν σε κείμενο του κ. Δημητριάδη που κυκλοφόρησε ηλεκτρονικά αλλά και στο προπαγανδιστικό έντυπο του κ. Ζούτσου «Φωνή του Γέρακα» και έχουν σχέση με το Λ. Έντισον στην Παλλήνη και τον Καμπά στη Κάντζα.

Στην πρώτη γράφεται ότι επί δημαρχίας μου «χτίστηκε ο Λ. Έντισον με….. πολυκατοικίες», επομένως δεν «δικαιούμαι δια να ομιλώ» όπως θα έλεγε ο μακαρίτης ομοϊδεάτης του συντάκτη του κειμένου Μ. Κουτσόγιωργας, για τον λόφο της Κεραίας όπου είχα το «θράσος» να διαμαρτυρηθώ για την απειλή τσιμεντοποίησης του.

• Να πληροφορήσω τους αναγνώστες αυτού του κειμένου ότι ο Λ. Έντισον χτίστηκε με βάση το νόμο για τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις που ψηφίστηκε νύχτα στη Βουλή το 2002 με πρόταση από την «ομόσταυλη» του συγγραφέα, ΥΠΕΧΩΔΕ Β. Παπανδρέου. Και το λέω αυτό αν και τότε δεν ήμουν καν Δ. Σύμβουλος και βέβαια όπως όλοι οι Παλληνιώτες δεν πήραμε χαμπάρι ούτε για το νόμο ούτε για την πολεοδομική μελέτη που τον συνοδεύει. Παρόλα αυτά, το 2003 όταν αναλάβαμε την Δ. αρχή ανοίξαμε πάλι το φάκελο, παρότι είχε ήδη κτιστεί το 40% των κτιρίων. Προκαλέσαμε τον ορισμό από το Υπ. Οικονομικών τιμή αντικειμενικής αξίας και βάση αυτής απαιτήσαμε από την εταιρία το ποσό των 800.000 ευρώ περίπου για υπέρβαση του συντελεστή δόμησης ενώ είχαν κατατεθεί μόλις 70.000 στο ταμείο παρακαταθηκών και δανείων, αμφισβητήσαμε την ερμηνεία του κοινόχρηστου που οι ιδιοκτήτες και το ΥΠΕΧΩΔΕ είχαν δώσει για το εσωτερικό δίκτυο των δρόμων και πλατειών και καταφέραμε να αποκτήσουμε ως Δήμος το οικόπεδο που σήμερα στεγάζει το 3^ο Γυμνάσιο Παλλήνης. Να προσθέσω εδώ ότι γλιτώσαμε το 60% του χώρου για κοινόχρηστες- κοινωφελείς χρήσεις και πράσινο, αφού αυτό προβλεπόταν από Γενικό Πολεοδομικό της πόλης του 1999 και ευτυχώς για εμάς δεν μπορούσε να ανατραπεί.

Ακριβώς λοιπόν για να διαφυλαχθεί ο Λ. Κεραίας στον Γέρακα και να μην έχουμε επανάληψη της τσιμεντοποίησης, προτείναμε να κάνει ο Δήμος τις απαραίτητες ενέργειες προκειμένου να κηρυχθεί δασική έκταση και να προστατευθεί. Ο κ. Ζούτσος μας απαντά ότι…… έχουμε δίκιο αλλά δεν κάνει τίποτα!!!

Αν θέλει λοιπόν ο κ. Δημητριάδης να καταγγείλει κάποιους για τις πολυκατοικίες στο Λ. Έντισον, ας στραφεί εναντίον των ομοϊδεατών του στο ΠΑΣΟΚ και ας προσπαθήσει να διαφυλάξει τώρα μαζί με τους άλλους συμπολίτες μας το Λ. Κεραίας. Τα άλλα είναι περιττά και άχρηστα!

• Η δέσμευση των 4,200.000 από τη REDS για τα σχολεία στον Καμπά «από τους λάθους χειρισμούς μου»!

Ποίοι είναι ακριβώς αυτοί οι χειρισμοί; Μήπως να τους μάθαινα και εγώ;

Να ενημερώσω τους αναγνώστες που έχουν τυχόν διαβάσει το κείμενο και όχι τον κ. Δημητριάδη (μάταιος κόπος) ότι ουδέποτε επί της θητείας μου (2003-2006) είχε θιγεί ζήτημα αποζημίωσης από την εταιρεία. Ενάμιση μήνα πριν εγκαταλείψω τη δημαρχεία, μετά τις εκλογές του 2006 με αφορμή οικοδομικές άδειες που έβγαλαν για παρακείμενο δικό τους οικόπεδο έγινε αναφορά στο θέμα από το ΥΠΕΧΩΔΕ και τη Νομαρχία, ήταν όμως προφανές ότι δεν μπορούσε να γίνει τίποτα τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Να προσθέσω ότι πράγματι ο Δ. Παλλήνης είχε μια οφειλή περίπου 8,5 στρεμμάτων (όχι χρημάτων) προς τη REDS από το 1999 γιατί χρησιμοποίησε έκτασή της για ανέγερση σχολείων, όπως άλλωστε και ο πρώην Δ. Γέρακα έχει αντίστοιχη οφειλή για τμήμα του Λ. Κεραίας που δεν έχει ακόμα δικαστικά διευθετηθεί.

Όμως το ζήτημα είναι γιατί αυτή η οφειλή απαιτήθηκε σε χρήμα το 2012 και όχι πριν;

Γιατί ενώ η δικαστική απόφαση βγήκε το Φεβρουάριο του 2012, δεν έγινε απολύτως καμία κίνηση και έτσι είχαμε τη δέσμευση των χρημάτων του Δήμου τον Ιούνιο του ’12;

Γιατί ο κ. Ζούτσος αντί να συζητήσει το θέμα στο Δ. Συμβούλιο για να βρούμε όλοι μαζί μια λύση, προτίμησε να το κρύψει επί πεντάμηνο και να επιτεθεί στους πρώην Δημάρχους Παλλήνης και όχι στην εταιρία;

Τέλος, η λύση που υποτίθεται ότι βρέθηκε και εγκρίθηκε από την αποκεντρωμένη διοίκηση Αττικής ένα χρόνο μετά δεν έχει υπογραφεί από τον Υπουργό. Γιατί άραγε;  

Προσπάθησα να βοηθήσω προτείνοντας τη σύσταση διαπαραταξιακής επιτροπής που με επικεφαλής το Δήμαρχο θα αντιμετώπιζε το κρίσιμο αυτό ζήτημα. Όμως ο κ. Ζούτσος προτίμησε να το χειριστεί μόνος του επιτιθέμενος και συκοφαντώντας τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Ο καθένας ενεργεί ανάλογα με το πολιτικό του ήθος και την αντίληψη που έχει για τη διαχείριση των δημοσίων πραγμάτων!!

 

 Όλα αυτά δεν τα λέω για τον κ. Δημητριάδη, είμαι σίγουρος ότι δεν τον ενδιαφέρουν.

Άλλωστε στο παραληρηματικό κείμενό του, ο σκοπός του είναι ξεκάθαρος, να λιβανίσει τον κ. Ζούτσο.

Τίποτε άλλο. Γι αυτό και σωστά ουδείς άλλος του απάντησε.

Στα 16 χρόνια αυτοδιοικητικής μου παρουσίας στην περιοχή πάντα επέλεγα το διάλογο, όχι όμως απαντώντας σε σκόπιμες διαστρεβλώσεις- συκοφαντίες που ξεπερνούν τα όρια της πολιτικής αντιπαράθεσης.

Γι αυτό και είναι η τελευταία φορά που ασχολούμαι με τέτοιου είδους «κείμενα….»

 [1] Ο τίτλος αυτός αποδιδόταν από τους Βυζαντινούς αυτοκράτορες σε ανθρώπους της απόλυτης εμπιστοσύνης τους που ήταν διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα για αυτούς. Δηλαδή σε υποτακτικούς τους. 

Θ. Γκοτσόπουλος

Πρ. Δήμαρχος- Δ. Σύμβουλος Παλλήνης

http://pa-pallini.blogspot.gr/

 

Φαβορί και αουτσάιντερ για τη μάχη του β΄ γύρου στον Δήμο Παλλήνης

Τους υποψηφίους δημάρχους για το δήμο Παλλήνης παρουσιάζει η αυτοδιοικητική – ειδησεογραφική πύλη www.aftodioikisi.gr στο πλαίσιο ενός εκτεταμένου αφιερώματος σε όλους τους δήμους της Περιφέρειας Αττικής. Το αφιέρωμα, επικαλούμενο πληροφορίες και δημοσκοπικά ευρήματα, καταγράφει τα φαβορί και αουτσάιντερ για τη μάχη του β΄ γύρου.

Δήμος Παλλήνης

Θανάσης Ζούτσος (δήμαρχος, προερχόμενος από ΠΑΣΟΚ)

Απόστολος Βολιώτης (ΣΥΡΙΖΑ)

Παναγιώτης Μερτύρης

Μπάκας Κώστας

Νίκος Γαβράς (ΚΚΕ)

Ο Θανάσης Ζούτσος, ο οποίος εξελέγη το 2010 με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται ιδιαίτερα αποδυναμωμένος καθώς, εκτός από τα αρνητικά της θητείας του, έχει να αντιμετωπίσει τους ανεξάρτητους Κώστα Μπάκα και Παναγιώτη Μερτύρη που απευθύνονται, μεταξύ άλλων, στους ψηφοφόρους του χώρου του δημάρχου.

Ισχυρή εμφανίζεται η υποψηφιότητα του Απόστολου Βολιώτη, ο οποίος έχει τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ένα αξιόλογο ψηφοδέλτιο, σύμφωνα με δημότες.

Ο Νίκος Γαβράς ξανακατεβαίνει να διεκδικήσει το δήμο, όπως και το 2010 με τη στήριξη του ΚΚΕ.


Διαβάστε εδώ την παρουσίαση

http://www.aftodioikisi.gr/dimoi/dimoi-p-attikis-oi-ipopsifioi-kai-ta-prognostika-poioi-dimarxoi-den-bainoun-sto-v%ce%84giro

Παρένθεση η υπόθεση Μπαλτάκου για τους Έλληνες νοικοκυραίους

Δημήτρης Ζακχαίος
Άραγε πώς να αισθάνονται όλοι όσοι δηλώνουν μέχρι τελευταίας ρανίδας φιλοευρωπαϊστές όταν διαβάζουν στο Spiegel ρεπορτάζ που τιτλοφορείται «Οι ακροδεξιοί φίλοι της ΝΔ»; Ασφαλώς και το ζήτημα δεν εντοπίζεται στις εντυπώσεις και το «τι θα πει ο κόσμος», αλλά παραμένει πολύ πιο ουσιαστικό και βαθύ.

Το βίντεο Μπαλτάκου, είτε το προσπερνάμε με μια απλοϊκή παραδοχή «εντάξει τα ξέραμε», είτε μας προβληματίζει ουσιαστικά, είναι πολύ σημαντικό από κάθε άποψη. Αν όχι για τους δίαυλους επικοινωνίας ΝΔ και Χρυσής Αυγής, αν όχι για τις λεπτομέρειες που καταδεικνύουν τον πελατειακό τρόπο με τον οποίο εξακολουθεί να λειτουργεί το δημόσιο σε όλα τα επίπεδα στην Ελλάδα των μνημονίων, σίγουρα για το πόσο διαδεδομένη και τελικά λογική είναι η διαφθορά στο επίπεδο της πολιτικής και των συζητήσεων των πολιτικών. «Λίγο πριν από τις ευρωεκλογές ένα σκάνδαλο πλήττει τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, καθώς καταλογίζεται σε ορισμένους από τους πιο στενούς του συνεργάτες ότι είχαν υπερβολικά στενές σχέσεις με νεοναζί και το δεξιό κόμμα Χρυσή Αυγή», αναφέρεται στο ρεπορτάζ που τιτλοφορείται «Οι ακροδεξιοί φίλοι της ΝΔ». Και το δημοσίευμα συνεχίζει: «Όμως και άλλοι σύμβουλοι του πρωθυπουργού διατηρούν στενές επαφές με τους δεξιούς. Ορισμένοι συνεργάζονται με ακροδεξιούς και εθνικιστές στο διαβόητο “Δίκτυο 21”. Άλλους τους καταδιώκει το πολιτικό τους παρελθόν: ο υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης ήταν μέχρι το 2012 βουλευτής του δεξιού εθνικιστικού κόμματος ΛΑΟΣ και φέρεται να έχει εκδώσει παλιότερα εθνικιστικά και αντισημιτικά κείμενα. Τα ποσοστά της ΝΔ πέφτουν: σε δημοσκοπήσεις για τις ευρωεκλογές βρίσκεται πίσω από την αριστερή αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ».

  

Και τι έχει να αντιτάξει επικοινωνιακά η κυβέρνηση σε όλα αυτά; Τι μας λέει με ξεδιάντροπο κυνισμό; Ανάπτυξη, έξοδος στις αγορές, οικονομική ανάκαμψη. Ναι, μας κουνάνε επιδεικτικά το ευρώ (το οποίο εν προκειμένω εξακολουθεί να είναι δανεικό) και μας ζητούν να σωπάσουμε για όσα διαπράττουν, ποντάροντας στον φοβικό νοικοκυραίο που, άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο, κρύβουμε μέσα μας.

Προφανώς δεν θα ξεσηκωθεί ο πεινασμένος για τις ελευθερίες και για τη δημοκρατία του πολιτεύματος ούτε τρέφουμε αυταπάτες πως θα υπάρξουν κάποιου τύπου μαζικές αντιδράσεις από μια κοινωνία που έχει παραλύσει από το φόβο της. Ο φόβος είναι πολύ δυνατό συναίσθημα. Ίσως το πιο ισχυρό και το πιο έντονο. Σχεδόν ανίκητο. Παρ’ όλα αυτά, η ταχύτητα με την οποία φτάσαμε να κρύβουμε κάτω από το χαλάκι στοιχειώδη ζητήματα δημοκρατίας και ελευθεριών, παραμένει εντυπωσιακή και κυρίως αποκαρδιωτική…

Κι αν έπρεπε να κλείσει το κομμάτι με ένα επιμύθιο που να το συνοψίζει, δεν έχουμε τίποτα πιο πρόσφορο απ’ όσα είπε το βράδυ της Δευτέρας στην «Ανατροπή» ο Σταμάτης Φασουλής σκιαγραφώντας τον Σαμαρά. Εκτός από την… παρένθεση της υπόθεσης Μπαλτάκου, δήλωσε ο θεατρικός σκηνοθέτης, ο πρωθυπουργός τον έχει εντυπωσιάσει. Κλείνει η παρένθεση…

 http://unfollow.com.gr/

Η προπαγάνδα του φόβου!!!!

Του Λευτέρη Καπώνη 

Είμαι συνταξιούχος δημοδιδάσκαλος. Σε όλη μου τη ζωή μάθαινα στα παιδιά την αλφαβήτα. Τα μάθαινα ιστορία, γεωγραφία, αριθμητική και γεωμετρία. Αλλά, προπαντός, τα μάθαινα ν' αγαπούν τα γράμματα. Να γίνουν καλοί πολίτες και με τη μόρφωσή τους να προσφέρουν στην κοινωνία. Αυτά με είχαν μάθει ο πατέρας μου και ο δάσκαλός μου κι αυτά μάθαινα με τη σειρά μου τα παιδιά.

Δούλεψα σε χωριά στην επαρχία και, λίγο πριν βγω στη σύνταξη, ήρθα στην Αθήνα. Για μένα δεν άλλαξε τίποτε που ήρθα στη μεγάλη πόλη. Τα ίδια έλεγα πάντα, αυτά που ήξερα. Άλλαξαν, όμως, οι μαθητές μου κι έπαψαν να μ' ακούν. Και άλλαξαν οι μαθητές γιατί άλλαξαν οι γονείς και μαζί τους όλη η κοινωνία. Τα παιδιά δεν με πίστευαν πια και το μάθημα ήταν γι' αυτά αγγαρεία. Προσπαθούσα να τους μιλήσω για τον Σολωμό, αλλά το μόνο που ήξεραν ήταν το ψάρι, επειδή άρεσε στη μαμά και τη φίλη της.

Διαισθανόμουν πως από κάπου ερχόταν τυφώνας, που ξερίζωνε όλα τα δέντρα που είχαν φυτέψει μεγάλοι δάσκαλοι, από τον Διονύσιο Σολωμό μέχρι τον Δημήτρη Γληνό. Δάσκαλοι που κοινωνούσαν το πρόταγμα του ελεύθερου ανθρώπου. Μετά ανακάλυψα πως ο τυφώνας ερχόταν από την τηλεόραση κι όλα τα περιοδικά του life style. Η προβολή μιας ανέμελης ασημαντότητας. Υπάρχω γιατί βλέπω τηλεόραση και είμαι σημαντικός γιατί με δείχνει η τηλεόραση.

Αυτοί που κυβερνούσαν, οι ταγοί, η ελίτ, ήταν στο κέντρο του παιχνιδιού. Ένα μεγάλο κομμάτι, μαζί με εφήμερους τραγουδιστές και τηλεπερσόνες του τυφώνα της ασημαντότητας. Σιγά-σιγά, όποιος είχε λόγο έμοιαζε γραφικός κι ενοχλητικός. Ένας παρείσακτος επαίτης από άλλες εποχές, ένας σκελετός που παρεισέφρησε στον χαρούμενο κόσμο της γκλαμουριάς.

Η κοινωνία είχε αποκοιμηθεί και δεν ήθελε να την ενοχλήσει κανείς... Μια μικρή μειοψηφία προσπαθούσε να κρατήσει αναμμένο το καντήλι εκείνης της Αριστεράς, που μετά την ήττα κατέφυγε στην τέχνη για να γλείψει και να επουλώσει τις πληγές της... Μετά ήρθε η κρίση και οι ζωές των ανθρώπων έγιναν κομμάτια και πολλοί έτρεξαν γύρω απ' το αναμμένο καντήλι και το έκαναν φλόγα. Και τώρα προχωράει, για να γίνει πυρκαγιά.

Όμως, Κυριακή των Βαΐων σήμερα, ανήμερα της εξόδου του Μεσολογγίου, μού 'ρχονται στο μυαλό οι στίχοι του Σολωμού: "Στα μάτια η πείνα μνέει, στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα και κλαίει. Έρμο ντουφέκι, σκοτεινό, τι σ' έχω εγώ στο χέρι, όπου εσύ μου 'γινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει". Μου ήρθαν οι στίχοι του Σολωμού διότι βλέπω πως σε πολλούς κατεστραμμένους από την κρίση ανθρώπους η ζωή έγινε βάρος. Την κουβαλάνε χωρίς να ελπίζουν σε κάποια έξοδο. Κι εκείνοι που κυβερνούν το ξέρουν. Ποντάρουν στην απελπισία τους. Τους καλλιεργούν την ιδέα πως τίποτε δεν θ' αλλάξει, πως όλοι είναι ίδιοι.

Εγώ, όμως, που είμαι δάσκαλος κι αγαπάω τη γλώσσα μας και τις λέξεις, που διαβάζω την ιστορία μας, ένα έχω να πω. Πάντα στην Ιστορία μας υπήρχαν Πρετεντέρηδες και Πορτοσάλτες. Πάντα ο σουλτάνος είχε τους δικούς του. Πάντα υπήρχε Σαμαράς και Βενιζέλος. Και πάντα η ίδια προπαγάνδα... Του φόβου... Εμείς θα τα βάλουμε με τους Τούρκους; Εμείς θα τα βάλουμε με τους Γερμανούς; Ευτυχώς όμως -και γι' αυτό υπάρχουμε ακόμα- πάντα υπήρχε κάποιος που σήκωνε την παντιέρα και έδιωχνε τον φόβο. Ευτυχώς!

Από την ΑΥΓΗ

Έξι διοικητές νοσοκομείων δεν έχουν πτυχίο - έκθετος ο Γεωργιάδης

Τουλάχιστον έξι διοικητές δημόσιων νοσοκομείων, ένας εκ των οποίων στην 1η Υγειονομική Περιφέρεια, κατέχουν το αξίωμα χωρίς να πληρούν τη βασική προϋπόθεση που θέτει ο νόμος, το πτυχίο πανεπιστημιακής σχολής. Μάλιστα, ουδέποτε το προσκόμισαν στις αρμόδιες υπηρεσίες, παρότι ήταν αναγκαίο για την πράξη διορισμού τους. 

Αυτό καταγγέλλει η Εταιρία Management Υπηρεσιών Υγείας (ΕΕΜΥΥ) με επιστολή της, καλώντας ταυτόχρονα τον υπουργό Υγείας να παρέμβει άμεσα στο θέμα, με αφορμή την «αποπομπή» της αναπληρώτριας διοικήτριας του μαιευτηρίου «ΕΛΕΝΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ» για πλαστό τίτλο σπουδών και πλαστή βεβαίωση ισοτιμίας και αναγνώρισης πτυχίου από τον ΔΟΑΤΑΠ.

«Ο υπουργός Υγείας, κ. Άδωνις Γεωργιάδης στις 11-10-2013, ενώπιον εκατοντάδων συμμετεχόντων στο 15ο Πανελλήνιο Συνέδριο Management Υπηρεσιών Υγείας της ΕΕΜΥΥ, ρωτήθηκε συγκεκριμένα και απάντησε κατηγορηματικά ότι «τα πτυχία όλων των υπό διορισμό έχουν ελεγχθεί»» τονίζει σε ανακοίνωσή της η επιστημονική εταιρία.

Περίπου έναν μήνα αργότερα το υπουργείο ανακοίνωσε τους νέους διοικητές και αναπληρωτές διοικητές του ΕΣΥ, η τοποθέτηση των οποίων έγινε με απόφαση του υπουργού κατόπιν εισήγησης της Επιτροπής Αξιολόγησης Διοικητών. Μεταξύ άλλων στους διορισμούς της 5ης Νοεμβρίου περιλαμβανόταν και το όνομα της αναπληρώτριας διοικήτριας του «ΕΛΕΝΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ». Η συγκεκριμένη, φερόμενη ως οικονομολόγος πτυχιούχος του Πανεπιστημίου Βελιγραδίου, είχε θητεύσει στην ίδια θέση και επί υπουργίας Δημήτρη Αβραμόπουλου.

Ο υπουργός Υγείας με πρόσφατη απόφασή του (ΦΕΚ/ΥΟΔΔ/192/8-4-2014) διέκοψε τη σχέση της συγκεκριμένης αξιωματούχου με το νοσοκομείο. Ωστόσο, η διοίκηση της ΕΕΜΥΥ επιρρίπτει ευθύνες στον υπουργό Υγείας για την υπόθεση και του ζητούν να διευκρινίσει «αν εξαπατήθηκε από τους πολιτευτές - μέλη της επιτροπής ή αν γνώριζε την αναλήθεια της δημόσιας διαβεβαίωσης που διατύπωσε», «εάν παρέπεμψε την εν λόγω διοικήτρια στην εισαγγελία για τα βαρύτατα ποινικά της αδικήματα» καθώς και «αν αναζήτησε τα αχρεωστήτως καταβληθέντα στη διοικήτρια υπό μορφή μισθών».

«Η συνεχιζόμενη επί δεκαετίες -ανεξαρτήτως κυβερνήσεων- χρησιμοποίηση των Διοικητικών θέσεων του ΕΣΥ για τον ρουσφετολογικό διορισμό κομματικών νεολαίων ή συνταξιούχων, υπουργικών συγγενών και αδίστακτων σφετεριστών του δημοσίου χρήματος πρέπει να σταματήσει! 
Τα δημόσια νοσοκομεία καλούνται να λειτουργήσουν -και να προστατέψουν την υγεία του πληθυσμού- με συρρικνωμένους και κυριολεκτικά οριακούς προϋπολογισμούς, γεγονός που προϋποθέτει τουλάχιστον μία σχετική διαχειριστική ικανότητα και εντιμότητα.
Η χώρα διαθέτει εκατοντάδες εξειδικευμένων επιστημόνων που παραμένουν ανεκμετάλλευτοι, αλλά και δεκάδες μόνιμα, ικανά και έντιμα νοσοκομειακά στελέχη που έχουν παροπλισθεί, απλά και μόνο «για να κάνουν τη δουλειά τους» ανενόχλητοι οι κομματικοί χρυσοθήρες και ψηφοθήρες» τονίζουν στην ανακοίνωσή τους οι μάνατζερ της υγείας.

http://www.koutipandoras.gr/

 

Και τους πεθαμένους θα θυμηθούν!…

Είμαστε στη Μεγάλη Εβδομάδα και θες λίγο να χαλαρώσεις, να πάψεις να ασχολείσαι με αυτούς που σου προκαλούν πολλές φορές αηδία. Εσύ θέλεις, αυτοί σε αφήνουν; Όχι βέβαια, σου δίνουν συνέχεια την ευκαιρία να ασχοληθείς μαζί τους. Όσο και να αντισταθείς, είναι δύσκολο να τους αντιμετωπίσεις. Το παιχνίδι είναι χαμένο γιατί η βρώμα τους είναι ατέλειωτη και θα σε συναντήσει όπου και να πας, ότι και αν κάνεις.

Το τι πανικό, ανησυχία και φόβο έχουν για τούτες τις εκλογές (σκέψου να ήταν Εθνικές…), μπορείς να το καταλάβεις από αυτά που θυμήθηκαν ή κάνουν ενάμιση μήνα πριν πάει ο Έλληνας στην κάλπη.

Αφού θυμήθηκαν τους φτωχούς και θα μοιράσουν το πλεόνασμα, ήρθε η ώρα των ξεχασμένων εδώ και χρόνια αστέγων. Τώρα που είναι και θα γίνουν πολύ περισσότεροι από πριν, τώρα βρήκαν λεφτά να τους φροντίσουν.

Αυτοί, είναι ικανοί σε λίγο να μας πουν ότι θα φροντίσουν και αυτούς που αυτοκτόνησαν από την απελπισία και τα χρέη.

Τέτοιο δούλεμα και τέτοια ξετσιπωσιά, μόνο με εντολή Σαμαρά θα μπορούσε να γίνει.

Ντροπή στους πολιτικούς και σε αυτούς που τους συντηρούν με την απερίσκεπτη ψήφο τους.

«Σωτηρία θα πει να λυτρωθείς απ’ όλους τους σωτήρες· αυτή ‘ναι η ανώτατη λευτεριά, η πιο αψηλή, όπου με δυσκολία αναπνέει ο άνθρωπος. Αντέχεις;»

Νίκος Καζαντζάκης.



Πηγή:  RAMNOUSIA