Δευτέρα 2 Ιουνίου 2014

Τόκοι καταθέσεων: 10 ερωτήσεις και απαντήσεις για να αποφύγετε τις παγίδες της δήλωσης

Τις λύσεις για να αποφύγετε τις παγίδες και την ταλαιπωρία που κρύβει η αναγραφή των τόκων των καταθέσεών σας στη φετινή φορολογική δήλωση δίνει το money-money.gr ξεκαθαρίζοντας πλήρως τι ακριβώς ισχύει με το θέμα αυτό, υπό τη μορφή απαντήσεων σε 10 καίρια ερωτήματα.

Φέτος όλοι οι φορολογούμενοι υποχρεούνται να δηλώσουν στην Εφορία τους τόκους των καταθέσεών τους, καθώς δεν προβλέπεται καμία απαλλαγή από την υποχρέωση αυτή, όπως συνέβη πέρυσι με τη θέσπιση ανωτάτου ορίου 250 ευρώ στο ποσό των τόκων που δεν είναι υποχρεωτικό να δηλώνεται.

Ας δούμε όμως αναλυτικά τι ακριβώς πρέπει να γνωρίζετε για τη δήλωση των τόκων, βάσει των παρακάτω ερωτήσεων και των αντίστοιχων απαντήσεων που σας δίνουμε.

1) Πρέπει να δηλώσω υποχρεωτικά τους τόκους που πιστώθηκαν το 2013 στους τραπεζικούς μου λογαριασμούς;

Για φέτος η δήλωση των τόκων των καταθέσεων είναι υποχρεωτική ανεξαρτήτως ποσού.

2) Σε ποιον κωδικό της φορολογικής δήλωσης πρέπει να αναγράψω το ποσό των τόκων από τις καταθέσεις μου;

Το συνολικό ποσό των τόκων που λάβατε το 2013 πρέπει να το δηλώσετε σε νέους ξεχωριστούς κωδικούς του πίνακα 6, στην τρίτη σελίδα της φορολογικής δήλωσης. Συγκεκριμένα, εάν είστε εσείς ο υπόχρεος υποβολής της δήλωσης, πρέπει να δηλώσετε τους τόκους που πιστώθηκαν στους τραπεζικούς λογαριασμούς σας στον κωδικό 667 του πίνακα 6. Η σύζυγός σας πρέπει να δηλώσει το ποσό που της αναλογεί στον κωδικό 668 του πίνακα 6.

3) Ποιο ποσό πρέπει να δηλώσω; Το καθαρό (αυτό που προκύπτει μετά την αφαίρεση του φόρου) ή το μικτό (το συνολικό ποσό μαζί με τον φόρο);

Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να δηλώσετε το καθαρό ποσό, δηλαδή αυτό που προκύπτει μετά την αφαίρεση του παρακρατηθέντος φόρου 15%. Το συνολικό ποσό του φόρου που παρακρατήθηκε πρέπει να το δηλώσετε στον κωδικό 433 του πίνακα 6. Η σύζυγός σας πρέπει να δηλώσει το ποσό του φόρου στον κωδικό 434 του ίδιου πίνακα.

4) Εάν σε έναν ή περισσότερους τραπεζικούς λογαριασμούς έχω συν-δικαιούχο τη σύζυγό μου πώς θα δηλώσω τους τόκους;

Έχετε το δικαίωμα να κατανείμετε τα ποσά των τόκων σύμφωνα με αυτό που ισχύει στην πραγματικότητα, δηλαδή λαμβάνοντας υπόψη ποια είναι η πραγματική συμμετοχή του καθενός συζύγου στα κεφάλαια που έχετε κατατεθειμένα στους λογαριασμούς σας. Αν για παράδειγμα το 80% των κατατεθειμένων ποσών είναι δικά σας και το υπόλοιπο 20% της συζύγου σας, τότε μπορεί να κατανείμετε κατά τα ποσοστά αυτά και τους τόκους. Δεν σημαίνει δηλαδή ότι επειδή είσαστε δύο συνδικαιούχοι πρέπει υποχρεωτικά να κατανείμετε τα ποσά των τόκων κατά ποσοστό 50% στον καθένα σας. Μπορείτε όμως, αν θέλετε, να μοιράσετε στα 2 τα ποσά των τόκων, ανεξάρτητα από την πραγματική κατανομή των κεφαλαίων. Γενικά έχετε το δικαίωμα να κάνετε όποια κατανομή θέλετε μεταξύ σας, αρκεί το συνολικό ποσό των τόκων να είναι αυτό που πραγματικά πιστώθηκε στους τραπεζικούς λογαριασμούς σας.

5) Εάν στους τραπεζικούς λογαριασμούς μου έχω συνδικαιούχους τη σύζυγο και τα 2 παιδιά μου, πώς θα επιμερίσω τα ποσά των τόκων;

Όπως προαναφέραμε μπορείτε να κάνετε την κατανομή με κριτήριο το πραγματικό ποσοστό συμμετοχής του καθενός σας στα κεφάλαια των τραπεζικών λογαριασμών. Συνήθως, σ' αυτές τις περιπτώσεις τα κεφάλαια προέρχονται από τους γονείς, οπότε μπορούν να κάνουν μεταξύ τους μόνο την κατανομή των τόκων στη φορολογική δήλωση.

6) Αν επιμερίσω τους τόκους και στα παιδιά μου τι συνέπειες θα έχω; Θα χρειαστεί να βάλω τα παιδιά μου να υποβάλουν δικές τους δηλώσεις; Κι αν ναι υπάρχει πιθανότητα να κληθούν να πληρώσουν φόρο;

Εφόσον το παιδί σας είναι ανήλικο ή ενήλικο που σπουδάζει ή υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία θεωρείται προστατευόμενο. Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, το εισόδημα των ανηλίκων παιδιών από τόκους δηλώνεται και φορολογείται στο όνομα του γονέα που έχει το μεγαλύτερο συνολικό εισόδημα. Συνεπώς, αν θελήσετε να εμφανίσετε καθένα από τα ανήλικα παιδιά σας με τόκους, τότε και πάλι οι τόκοι που αναλογούν στα παιδιά σας πρέπει να δηλωθούν είτε στο όνομά σας είτε στο όνομα της συζύγου σας, έστω κι αν στους τραπεζικούς λογαριασμούς σας είναι συνδικαιούχοι και τα παιδιά σας. Εάν τα παιδιά σας είναι ενήλικα προστατευόμενα και θελήσετε να εμφανίσετε καθένα από αυτά με τόκους, τότε θα πάψουν να θεωρούνται προστατευόμενα και θα πρέπει να υποβάλουν δικές τους δηλώσεις στην Εφορία. Κι αυτό θα συμβεί επειδή η ισχύουσα φορολογική νομοθεσία προβλέπει ότι για κάθε ενήλικο φορολογούμενο με εισόδημα οποιουδήποτε ύψους ισχύει το ελάχιστο τεκμήριο των 3.000 ευρώ!

Έστω λοιπόν κι αν οι τόκοι κάθε ενήλικου τέκνου ήταν κάτω από 3.000 ευρώ, η Εφορία θα καταλογίσει στο τέκνο το ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα των 3.000 ευρώ, εξέλιξη η οποία θα έχει δύο αρνητικές συνέπειες:

α) Το παιδί να πάψει να θεωρείται προστατευόμενο και οι γονείς του να μην δικαιούνται πλέον να λάβουν γι' αυτό το τέκνο το νέο οικογενειακό επίδομα από τον ΟΓΑ!

β) Το παιδί να κληθεί να υπoβάλει ξεχωριστή δήλωση και θα κινδυνεύσει να πληρώσει ακόμη και φόρο! Αυτό θα συμβεί, επειδή το ενήλικο τέκνο θα εμφανιστεί στη φορολογική του δήλωση με τεκμαρτό εισόδημα 3.000 ευρώ, το οποίο θα θεωρηθεί εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες και θα είναι μεν αφορολόγητο αλλά θα πρέπει να καλύπτεται κατά το 25% με αποδείξεις δαπανών του έτους 2013. Αν όμως το ενήλικο παιδί δεν έχει μαζέψει αποδείξεις αξίας ίσης με το 25% του τεκμαρτού εισοδήματος των 3.000 ευρώ το 25% του ποσού των 3.000 ευρώ θα παραμείνει ακάλυπτο, οπότε για το τμήμα αυτό του εισοδήματος θα επιβαρυνθεί με φόρο 22%! Συγκεκριμένα θα κληθεί να πληρώσει φόρο 165 ευρώ,  δηλαδή 22% επί του ποσού των 750 ευρώ, που αντιστοιχεί στο 25% του τεκμαρτού εισοδήματος των 3.000 ευρώ.

Συνεπώς, δεν υπάρχει κανένας λόγος να εμφανίσετε ότι τα παιδιά σας είχαν εισοδήματα από τόκους μόνο και μόνο επειδή ήταν συνδικαιούχοι στους λογαριασμούς σας. Άλλωστε τα χρήματα στους λογαριασμούς αυτούς είναι κατά κανόνα δικά σας ή της συζύγου σας, οπότε δεν έχετε παρά να δηλώσετε το πραγματικό γεγονός, ότι δηλαδή οι τόκοι ανήκουν σε σας ή και τη σύζυγό σας.

Τώρα, αν τα παιδιά σας, τα οποία είναι συνδικαιούχοι στους λογαριασμούς σας, είναι ενήλικα και υποβάλλουν ήδη δικές τους δηλώσεις, τότε εφόσον έχουν εισοδήματα που υπερκαλύπτουν τα τεκμήρια μπορούν να αναγράψουν στις δηλώσεις τους τα ποσά των τόκων που τους αναλογούν ως συνδικαιούχοι, βάσει της κατανομής που έχετε συμφωνήσει να κάνετε μαζί τους.

7) Το 2013 είχα εισόδημα 8.000 ευρώ από τόκους καταθέσεων. Αν τους δηλώσω κινδυνεύω να ελεγχθώ για το «πόθεν έσχες» του συνολικού κεφαλαίου των καταθέσεών μου;

Όχι, δεν υπάρχει περίπτωση μόνο εκ του γεγονότος ότι δηλώσατε ένα μεγάλο ποσό τόκων να επιλεγείτε από την Εφορία για έλεγχο «πόθεν έσχες».

Η μόνη περίπτωση να ... αποσπάσετε την προσοχή της Εφορίας για ένα τόσο μεγάλο ποσό τόκων είναι εκ των υστέρων! Δηλαδή να έχετε θεωρηθεί ύποπτος για φοροδιαφυγή από άλλη αιτία, π.χ. από κάποια καταγγελία σε βάρος σας ή από την ένταξή σας σε κάποια λίστα υπόπτων για φοροδιαφυγή με βάση άλλα κριτήρια ανάλυσης κινδύνου που χρησιμοποιούν οι φοροελεγκτικές υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών. Μόνο στην περίπτωση αυτή, κατά τον έλεγχο που θα ακολουθήσει, θα ληφθεί υπόψη και το ποσό των τόκων που δηλώσατε ως στοιχείο προσδιοριστικό κάποιου κεφαλαίου για το οποίο θα αναζητηθεί περαιτέρω η νομιμότητα προέλευσης.

8) Για ποιο λόγο το υπουργείο Οικονομικών ζητά να δηλώσουμε υποχρεωτικά τα ποσά των τόκων από καταθέσεις;

Εκείνο που ενδιαφέρει το υπουργείο Οικονομικών είναι απλώς να δηλωθούν από κάθε φορολογούμενο τόσο τα ποσά των τόκων από καταθέσεις όσο και όλα τα άλλα αυτοτελώς φορολογηθέντα ή απαλλαχθέντα από το φόρο εισοδήματα, ώστε να υπάρχει μια πλήρης απεικόνιση της πραγματικής εισοδηματικής κατάστασης κάθε φυσικού προσώπου. Θέλουν δηλαδή να δηλώσουμε όλοι άπαντα τα εισοδήματά μας από όλες τις πηγές και όλων των μορφών και ειδών προκειμένου τα πάσης φύσεως εισοδηματικά κριτήρια που καθορίζονται για την καταβολή κοινωνικών επιδομάτων να προσδιορίζονται με βάση τα συνολικά πραγματικά εισοδήματά μας.

Eπιπλέον, η δήλωση όλων ανεξαιρέτως των εισοδημάτων και των τόκων των καταθέσεων θα σημάνει για πολλούς φορολογούμενους που θα εμφανιστούν με ετήσιο ατομικό εισόδημα άνω των 12.000 ευρώ την πληρωμή αυξημένης ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης. Η εισφορά αυτή επιβάλλεται με συντελεστές κλιμακούμενους από 1%-4% επί του συνόλου των εισοδημάτων κάθε φορολογούμενου -είτε αυτά φορολογούνται με τις γενικές διατάξεις (με τη φορολογική κλίμακα) είτε φορολογούνται αυτοτελώς είτε απαλλάσσονται του φόρου - εφόσον υπερέβησαν τις 12.000 ευρώ. Με απλά λόγια όσοι δηλώσουν τόκους καταθέσεων και έχουν συνολικό ατομικό εισόδημα για το έτος 2013 μεγαλύτερο των 12.000 ευρώ, θα πληρώσουν επιπλέον εισφορά αλληλεγγύης 1%-4% και επί του ποσού των τόκων!

9) Για να δηλώσω τα ποσά των τόκων που πιστώθηκαν το 2013 στους τραπεζικούς μου λογαριασμούς θα πρέπει να προσέλθω στις τράπεζες και να ζητήσω να μού εκδώσουν σχετικές βεβαιώσεις;

Οι τράπεζες έχουν ήδη αποστείλει στη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων του υπουργείου Οικονομικών τα στοιχεία για τα ποσά των τόκων που έχουν πιστωθεί το 2013 στους λογαριασμούς των πελατών τους. Η Γ.Γ.Π.Σ. έχει αναρτήσει στην ηλεκτρονική φορολογική δήλωσή σας (στην παράγραφο 5 του πίνακα 6, δίπλα από τους κωδικούς 667-668), ειδικό σύνδεσμο (link) μέσω του οποίου μπορείτε να δείτε σε αναλυτικό πίνακα τα στοιχεία για το ποσό των τόκων που πιστώθηκε το 2013 σε κάθε τραπεζικό λογαριασμό σας, καθώς επίσης και τα στοιχεία για το ποσό του φόρου παρακρατήθηκε από τους τόκους κάθε λογαριασμού σας.

Συνεπώς, για να δηλώσετε τους τόκους των καταθέσεών σας δεν χρειάζεται να λάβετε σχετικές βεβαιώσεις από τις τράπεζες, διότι τα ποσά που έχουν πιστωθεί το 2013 στους λογαριασμούς σας βρίσκονται ήδη αποθηκευμένα στον λογαριασμό σας στο σύστημα TAXISNET.

10) Με ποια διαδικασία θα πρέπει να μεταφέρω στη φορολογική δήλωση τα ποσά των τόκων από τον πίνακα που μού έστειλε το υπουργείο Οικονομικών;

Τα στοιχεία που εμφανίζονται στον αναλυτικό πίνακα είναι ο αριθμός λογαριασμού, η επωνυμία της τράπεζας στην οποία έχει ανοιχτεί ο λογαριασμός , το ποσό των τόκων και το ποσό του φόρου παρακρατήθηκε. Εσείς δεν έχετε παρά να μεταφέρετε στον κωδικό 667 ή 668 του πίνακα 6 της δήλωσή σας το άθροισμα των καθαρών ποσών των τόκων (το άθροισμα των ποσών που δεν συμπεριλαμβάνουν τους παρακρατηθέντες φόρους) όλων των καταθέσεων σας και στον κωδικό 433 ή 434 το συνολικό ποσό του φόρου 15% που παρακρατήθηκε από τους τόκους.

Πηγή:Money-Money.gr

Οι εκλογές πέρασαν, οι εκβιασμοί επέστρεψαν: «Τρίτο μνημόνιο ή έξοδος από το ευρώ»

Οι ευρωεκλογές πέρασαν και μαζί με αυτές και τα ψέματα για να διασωθεί η μνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Οι δηλώσεις Σόιμπλε, με τις οποίες προανήγγειλε ουσιαστικώς το τρίτο μνημόνιο αλλά κι έκανε λόγο για το υπαρκτό ενδεχόμενο εξόδου της χώρας από το ευρώ, διαψεύδουν την εικόνα ανάπτυξης και του «έχουμε αφήσει δύσκολα πίσω μας», την οποία καλλιέργησαν επιμελώς ο πρωθυπουργός με τον αντιπρόεδρό του το αμέσως προηγούμενο χρονικό διάστημα.
«Ενώ η κυβέρνηση προσπαθεί να βρει νόθα στηρίγματα για να αποφύγει τις κάλπες και τη λαϊκή ετυμηγορία, οι δηλώσεις ευρωπαίων αξιωματούχων όπως του κ. Σόιμπλε, αλλά και η Έκθεση του ΔΝΤ, προσγειώνουν στη σκληρή μνημονιακή πραγματικότητα. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να κρύψει ούτε την πρόσδεσή της σε μια καταστροφική πολιτική που εξοντώνει τον ελληνικό λαό και συνεπάγεται τη λήψη νέων αντικοινωνικών μέτρων, ούτε ότι το δημόσιο χρέος, που αποτελεί το πρόσχημα των μνημονίων, δεν καθίσταται σε καμία περίπτωση βιώσιμο. Επικοινωνιακές και μόνο κινήσεις, όπως ο φημολογούμενος ανασχηματισμός, δεν μπορούν να διορθώσουν την εικόνα κυβερνητικής αποσύνθεσης», αναφέρει χαρακτηριστικώς σε ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ.
Από την πλευρά του, το υπουργείο Οικονομικών υποστηρίζει πως έχε δοθεί οριστική κι αμετάκλητη απάντηση στο ερώτημα της συμμετοχής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Όπως επισημαίνεται στη σχετική ανακοίνωσή του, η απάντηση έχει περάσει μέσα από τις αιματηρές οικονομίες και θυσίες του ελληνικού λαού. «Οι χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας, όπως είναι γνωστό και έχει δεχθεί και το τελευταίο Eurogroup, είναι καλυμμένες μέχρι τα μέσα του 2015. Για την περίοδο 2015-2016 οι χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας θα εξαρτηθούν σε σημαντικό βαθμό από τα αποτελέσματα της τραπεζικής δοκιμασίας που θα διενεργήσει η ΕΚΤ σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Η Ελλάδα ακολουθεί το δρόμο εκείνων των μεταρρυθμίσεων που είναι σε όφελος του ελληνικού λαού, δηλαδή που αυξάνουν το εθνικό προϊόν, ανοίγουν νέες θέσεις εργασίας και μειώνουν τις τιμές καταναλωτή, διευκολύνοντας έτσι και την πρόσβασή της στις διεθνείς χρηματαγορές χωρίς ανάγκη νέων μνημονίων και μέτρων λιτότητας. Την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ, σε μια έξαρση νέου λαϊκισμού, βλέπει παντού φαντάσματα και αντικοινωνικά μέτρα, εμείς εργαζόμαστε συστηματικά για την ελάφρυνση των βαρών του ελληνικού λαού», καταλήγει η ανακοίνωση του υπουργείου.


http://www.koutipandoras.gr/

Η μη παραίτηση και η ΜΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ…

Ελένη Καρασαββίδου
Από την μια ο Φώτης Κουβέλης που έθεσε την παραίτηση του στην δικαιοδοσία των οργάνων ξέροντας πως δεν θα γίνει αποδεκτή (οτιδήποτε τόσο στημένο όσο η γνωστή του ευπρέπεια τέτοια καραγκιοζιλίκια κρύβει, αφού αν θες να παραιτηθείς -στην χώρα που δεν παραιτείται κανένας- δεν θέτεις την παραίτηση σου... στην δικαιοδοσία των οργάνων... κοίτα να δεις ποιους πιστέψαμε στα νιάτα μας!). Ο Φώτης Κουβέλης, εκπρόσωπος του ήθους της καλοενταγμένης μικροαστικής μεταπολιτευτικής "αριστεράς" (ευτυχώς δεν ήταν η μόνη εκδοχή όπως δεν είναι κι η Σταλινική η μόνη) που πάει φουλ για Προεδρεία της Δημοκρατίας ακόμη κι αν από τα αλλεπάλληλα λάθη του δεν του(ς) βγει ο σχεδιασμός... "Και που ξέρετε πως δεν θα είναι αριστερός ο Πρόεδρος αναρωτήθηκε με το κουτοπόνηρο γελάκι του ο Άδωνις στην βουλή της τηλεδημοκρατίας (στην χώρα που τα προεδρικά διατάγματα έχουν καταργήσει ουσιαστικά την Βουλή εκεί στα πάνελ παίζεται το πολιτικό παιχνίδι πια...)
Και από την άλλη ο Γλέζος εκπρόσωπος της πατριωτικής αντιεθνικιστικής φυσικά αριστεράς που κυνηγημένη από εχθρούς δήθεν και με το αζημίωτο "πατριώτες" και λοιδωρημένη από νεόκοπους αριστερούς δήθεν "υπερδιεθνικ" φίλους έδωσε την ζωή της στην Κατοχή και χάλασε τα νιάτα της στα ξερονήσια... Αν το θελε θα πίεζε τον πιτσιρικά να βάλει ο ΣΥΡΙΖΑ νερό στο κρασί του, να προταθεί για πρόεδρος της Δημοκρατίας (εσύ Αλέξη έχεις καιρό θα του λεγε, σαν ώριμο φρούτο θα πάρεις την εξουσία κλπ...). Αλλά όμως δεν παραιτείται από τις ευθύνες του πολίτη, παίρνει το δισάκι του για Βρυξέλλες και γίνεται στρατιώτης στα 90 του...
Όποιος έχει ακούσει τον Μανώλη Γλέζο να μιλάει κι όποιος έχει διαβάσει τον Γλέζο τον συγγραφέα (όχι δεν τον πουλά ο Άδωνις ούτε ο Πλεύρης) ξέρει πόση παιδεία, πόσο αληθινό διεθνισμό και πόση Ελλάδα κρύβει μέσα του. Πόση δημοκρατία απέναντι στην διαφωνία (και ΔΕΝ συμφωνούμε πολιτικά πάντα... υπόψην! η γνώμη μου είναι δική μου σέβεται αλλά δεν παραχωρεί τόπο στην ιστορία) Σε καμαρώνουμε αιώνιε έφηβε στην χώρα των σκυφτών που όταν είπες να πληρώσουν τα μεγάλα εισοδήματα για να βοηθήσουν τον τόπο εσυ που η γενιά σου πλήρωσε με τη ζωή της, σε ειρωνεύτηκαν οι γελοίοι εξουσιολάγνοι, Σε καμαρώνουμε αιώνιε έφηβε σε μια χώρα που ο νέος ρατσισμός της μοδός (το λεγόμενο ageism που βρήκε ρυάκι και σκάβει το έδαφος) είναι η χυδαία ατάκα "κλείστε τους γέρους να μην ψηφίσουν.." (αντιρατσισμός αλά καρτ!) λες κι όσοι ψήφισα Μώραλη πχ ανήκαν στην 3η ηλικία! Σε καμαρώνουμε γι αυτό το παλιό ήθος που υπήρχε κατά τόπους σ αυτόν τον πλανήτη και σ αυτήν τηνχώρα μα δεν "τ άφηκαν" (..) να γενικευτεί. Και να τέτοια θα τους λέει εκεί που θα πάει όπως θύμισε πρόσφατα ο Συγγελάκης:
«Όταν η Μάχη τέλειωσε, ο στρατός είχε νικήσει. Μα οι γυναίκες των ηττημένων που είχαν χάσει παιδιά, αδέρφια, πατεράδες ή συζύγους, κατέβηκαν στο γιαλό,  σκαρφάλωσαν στα βουνά και, όπου βρήκαν νεκρό σώμα εχθρού, το τίμησαν:  το έπλυναν και το έθαψαν, όπως του έπρεπε. Ο νεκρός δεν ήταν πια εχθρός. Ήταν ο άταφος αδελφός. Κι αυτές ήταν οι εγγονές της Αντιγόνης, που έκαναν το χρέος τους απέναντι στους νεκρούς. Την ίδια ώρα, οι νικητές έμπαιναν στην Κάνδανο. Στην περιοχή γύρω από το χωριό  είχαν χάσει 27 άντρες. Και τότε, ΩΣ ΑΝΤΙΠΟΙΝΑ, πήραν μια πρωτοφανή ακόμα και για καιρό πολέμου απόφαση: σκότωσαν όσους από τους κατοίκους βρήκαν  και ξεθεμέλιωσαν το χωριό. Φεύγοντας, περήφανοι για το έργο τους, άφησαν  και σχετικές πινακίδες! Αναζητήστε τις στο διαδίκτυο...». (Επιστολή του Μανώλη Γλέζου στη “Die Welt”, 3.5.2013).
Και στην άλλη άκρη ο Μπαλτάκος που φανερώνεται αποκαλυπτικός την 1η Ιούνη στο Βήμα.. Αποκαλυπτικό και το Βήμα... Ο Μπαλτάκος όπως κάθε κομπλεξικός (οποιασδήποτε ιδεολογίας) έχει πλάσει μια Ελλάδα (θα μπορούσε να ταν κάτι άλλο) στα μισάνθρωπα μέτρα του.. Ευτυχώς πέρα από την Ελλάδα της Κρυπτείας υπήρξε και η Ελλάδα του Ευριπίδη που στις Τρωαδίτισσες μιλά για το συμπαντικό του ανθρώπου Δίκαιο ξεπερνώντας το ομόαιμον... Όταν μίλησε για την Κρυπτεία πόσοι αντιδράσανε; Ξέρεις τι θα πει το πρόσωπο κλειδί της κυβέρνησης να μιλάει για την Κρυπτεία στα Σώματα Ασφαλείας;
Οι γραφικότητες του ακροδεξιού, αιώνιου συνεργάτη του Σαμαρά, θα αφορούσαν ελάχιστους, εάν δεν παιζόταν χοντρό θεσμικό παιχνίδι από πίσω... Το Βήμα ανήκει σε Δημοσιογραφικό Οργανισμό η ιδιοκτησία του οποίου είχε αναλάβει τη ναζιστική προπαγάνδα σε όλα τα Βαλκάνια... “Its business if I don’t sell drugs someone else will!” Τώρα πάλι νομιμοποιείται ο ναζισμός (βέβαια βήμα στον Κουφοντίνα δεν θα έδιναν... ο φασισμός παραμένει η ύψιστη τέχνη των παραπλανήσεων γιατί φορά γραβάτα, όπως κατέδειξε και στην δίκη του Άιχμαν η Άννα Άρεντ) Και πως όχι; Πιο χρήσιμο μπαλαντέρ του συστήματος από τον φασισμό  αν κινδυνέψει από τυχόν αναδιανομή τεράστιων deals  δεν θα βρούνε.. Συμφωνήστε, Διαφωνήστε, αλλά μην πέσετε από τα Σύννεφα αύριο ή μεθαύριο…
Ο φασισμός τελικά (και το χουμε ξαναγράψει) δεν αφορούσε ποτέ τους ακραίους. Τους νομιμόφρονες αφορούσε. Δεν ήθελε μια κοινωνία με ασυνέχειες και σπασίματα (άλλοι δήθεν αντιεξουσιαστικοί εξουσιασμοί κι αυτοί που παθητικοποίησαν τον κόσμο ή μάλλον συνέβαλλαν σε αυτήν, θα σωθείς με το ζόρι οι μεν θα επαναστατήσεις με το ζόρι οι δε!) αλλά μια κοινωνία απόλυτα τακτοποιημένη και παραγωγική. Και «καθαρή» προπάντων! Όπως έγραψε ο Ντιούιτ Μακ Ντόναλντ την επαύριο του «μεγάλου πολέμου», αυτοί που εφαρμόζουν το «νόμο» μπορεί δυνητικά να είναι πιο επικίνδυνοι από εκείνους που τον παραβιάζουν. Γι αυτό κι ο Αντόρνο στα Μικρά (επίτηδες όχι Μεγάλα) Ηθικά του θύμιζε στους σοβαροφανείς: «Εκείνος που προσαρμόζεται σ έναν παράφρονα κόσμο συμμερίζεται την παραφροσύνη. Μόνο ο εκκεντρικός μπορεί να παραμείνει στη θέση του και να της αντισταθεί». Σε μια κοινωνία που μεταμφιέζεται διαρκώς ο φασισμός παραμένει η ύψιστη τέχνη των παραπλανήσεων. Και η πατριδοκαπηλεία είναι μια από αυτές… 

http://tvxs.gr/

ΕΥΑΘ: Ιδιωτικοποιούν ένα χρυσωρυχείο

Αύξηση τζίρου και μεικτών κερδών ανακοίνωσε εν μέσω ύφεσης και για το πρώτο τρίμηνο του 2014 η εταιρεία, ενώ το ΤΑΙΠΕΔ προσπαθεί - αποτυχημένα μέχρι τώρα- να διασπάσει το μέτωπο των φορέων της περιοχής.

Ορίστε ο θησαυρός που θέλει να ξεπουλήσει η κυβέρνηση στα εγχώρια και ξένα συμφέροντα: αύξηση του τζίρου και των μεικτών κερδών με θετικές ταμειακές ροές παρουσίασε στο πρώτο τρίμηνο φέτος, έναντι της αντίστοιχης περσινής περιόδου, η ΕΥΑΘ Α.Ε. Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση, ο τζίρος του ομίλου ανήλθε σε 19,2 εκατ. ευρώ, έναντι 18,3 εκατ. ευρώ το πρώτο τρίμηνο του 2013 (+4,96%) και τα μεικτά κέρδη διαμορφώθηκαν στο ποσό των 8,1 εκατ. ευρώ, από 7,96 εκατ. ευρώ (+2,2%).

Μείωση 1,26% παρουσίασαν στο πρώτο τρίμηνο φέτος τα προ φόρων κέρδη της εταιρείας και διαμορφώθηκαν στα 7,6 εκατ. ευρώ, από 7,7 εκατ. ευρώ την αντίστοιχη περσινή περίοδο. Πτωτικά κινήθηκαν και τα μετά φόρων κέρδη, τα οποία και διαμορφώθηκαν σε 5,7 εκατ. ευρώ, έναντι 6,4 εκατ. ευρώ το πρώτο τρίμηνο του 2013 (-11,75%), λόγω όμως της αύξησης των φορολογικών συντελεστών.

Ετήσια ενημέρωση

Η ίδια η εταιρεία εξηγεί πως η άνοδος του τζίρου οφείλεται σε αύξηση κατά 1 εκατ. κ.μ. των τιμολογούμενων ποσοτήτων νερού της μεσαίας κυρίως κατανάλωσης (31-120 κ.μ.), ενώ τα μεικτά κέρδη ενισχύθηκαν, παρά την άνοδο κατά 7% του κόστους των πωλήσεων, εξαιτίας κυρίως του κόστους λειτουργίας της μονάδας θερμικής ξήρανσης. Σημειώνεται, μάλιστα, ότι η ετήσια ενημέρωση των αναλυτών για τα οικονομικά στοιχεία της εταιρείας θα πραγματοποιηθεί στις 6 Ιουνίου 2014 (Χρηματιστηριακό Κέντρο Θεσσαλονίκης, Κατούνη 16-18), στις 12 μ., ενώ η τακτική γενική συνέλευση των μετόχων θα διεξαχθεί στις 30 του επόμενου μήνα.

Στο μεταξύ, «ναυάγησε» ο… μυστικός δείπνος που είχε οργανώσει το ΤΑΙΠΕΔ στη Θεσσαλονίκη για χθες, με «μενού» την αναζήτηση συναινέσεων από τους φορείς της πόλης για την αποκρατικοποίηση του ΟΛΘ και της ΕΥΑΘ. Στο δείπνο επρόκειτο να παρακαθίσει ο διευθύνων σύμβουλος του ΤΑΙΠΕΔ, Γιάννης Εμίρης, με προσκεκλημένους εκπροσώπους ορισμένων μόνον εκ των παραγωγικών φορέων της πόλης. Στόχος αυτής της «επιλεκτικής» πρόσκλησης ήταν να «σπάσει» το μέτωπο των φορέων που αντιδρούν στην ιδιωτικοποίηση. Η αντίδραση όμως που εκδηλώθηκε από φορείς της πόλης, οι οποίοι δεν είχαν προσκληθεί στο ραντεβού, φαίνεται πως έγινε αιτία ματαίωσης της εκδήλωσης.

Εξάλλου, χθες έγινε γνωστό με ανακοίνωση ότι στις 25 Ιουνίου θα πραγματοποιηθεί η ετήσια τακτική γενική συνέλευση των μετόχων τής Οργανισμός Λιμένος Θεσσαλονίκης Α.Ε. Μεταξύ άλλων, θα συζητηθούν η απόφαση περί διανομής μερίσματος, αλλά και αλλαγές στο διοικητικό συμβούλιο του οργανισμού.

http://www.efsyn.gr/
 

Διαβάστε το οπωσδήποτε: Να τι έγραψε η “Βραδυνή” όταν ο Γλέζος με τον Σάντα κατέβασαν την χιτλερική σημαία

Σας θυμίζει τίποτε;

   Δείτε τη έγραφε η “Βραδυνή” της επομένης που κατέβασαν την χιτλερική σημαία από την Ακρόπολη οι Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας στις 30-5-1941.




  Τέτοιοι ήταν, τέτοιοι είναι και τέτοιοι θα παραμείνουν πάντα. Εθελόδουλοι, πρόθυμοι να πουληθούν και να ξεπουλήσουν.
   Με κουκούλα ή καπέλο, με ξυρισμένο κεφάλι ή με καπέτα, με στιλέτο ή με πένα, λιγούρηδες ή μεγαλοκαρχαρίες, ο στόχος τους είναι ίδιος... 



http://tilevoasartas.blogspot.gr/

Το σύντομο Καλοκαίρι της ανάπτυξης

Οι κομμουνιστές του Άρη υπό το ΕΑΜ φταίνε που η Ελλάδα δεν έγινε ένα Μονακό μας έλεγε η ακροάτρια της Ελληνοφρένειας λίγους μήνες πριν. Και ορθώς μίλησε. Το όραμα της ναζιστικής Γερμανίας για ευρωπαϊκή ένωση κρατών υπό την Γερμανία με ενιαίο νόμισμα είχε αποδώσει ήδη προγραμματικά μέσω κεντρικού σχεδιασμού στην Ελλάδα τον ρόλο του θέρετρου. Εδώ θα μεταφέρονταν οι αξιωματικοί, οι επιχειρηματίες και οι ανώτεροι υπάλληλοι για πολιτιστικό τουρισμό και για χαλάρωση από τα βαριά καθήκοντα της διοίκησης των στρατοπέδων εργασίας, στις ομορφιές της χώρας μας. Τα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα προορίζονταν από τότε για σερβιτόροι. Η Ελλάδα όμως δεν έχασε την ευκαιρία της να γίνει ένα Μονακό. Η Ε.Ε. ακόμα και μετά την ιστορική στρατιωτική ήττα των Ναζί της έδωσε εκ νέου αυτόν τον ρόλο στον επενδυτικό χάρτη.
Μετά τις κατεστραμμένες παραλίες της Ισπανίας και της Ιταλίας, τώρα και οι ομορφότερες ακτές της Ελλάδας σχεδιάζεται να γίνουν προορισμός μαζικής μετακίνησης, όπου τα μεταφερόμενα αντικείμενα θα παίρνουν την εντολή να διασκεδάσουν. Θα κουβαλήσουν μεγάλα ηχεία στην παραλία, γιατί αν αφεθούν στην ησυχία έστω και για μια στιγμή θα αναγκαστούν να σκεφτούν. Θα φωτογραφίσουν κάθε σπιθαμή του χώρου χωρίς να δουν τίποτα. Πιο πολύ ίσως γιατί και το ταξίδι, όπως όλα τα εμπορεύματα, φέρουν και την αντίστοιχη φετιχισμένη νοηματοδότηση που επιτάσσει στον καταναλωτή να καταγράψει τα πάντα για να μπορεί να αποδείξει ότι ήταν όντως εκεί και ότι όντως διασκέδασε. Η επικράτηση του εμπορεύματος απαίτησε ιστορικά την ολοκληρωτική οπισθοχώρηση των αισθήσεων.
Η τουριστική ανάπτυξη είναι η βαριά βιομηχανία και όπως έγραφε ο Έριχ Φρομ, όπως η βιομηχανική παραγωγή χρειάζεται τυποποίηση των εξαρτημάτων, έτσι και η αντίστοιχη κοινωνική διαδικασία χρειάζεται τυποποίηση των ανθρώπων. Οργανωμένες παραλίες, οργανωμένα κάμπινγκ όπου οργανωμένα δίνεται στον επισκέπτη η ψευδαίσθηση της απόδρασης από την ασφυκτική καθημερινή οργάνωση, οργανωμένες ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, οργανωμένη αναπαράσταση του γραφικού παρελθόντος, οργανωμένη διασκέδαση.
Η εγγενής ανηθικότητα σε όλη τη φιλολογία της ανάπτυξης που πάει χέρι χέρι με την εξύμνηση του καπιταλισμού ως τελευταίου και αιώνιου συστήματος θέλει τα πάντα αναγώγιμα σε ένα γενικό ισοδύναμο ανάλογα με το χρηματικό. Τα πάντα αγοράζονται και πωλούνται, και αυτό νομιμοποιείται μέσω της σχέσης τους με το γενικό ισοδύναμο. Ο εργαζόμενος λιώνει το κορμί του δουλεύοντας για τα κέρδη ενός κεφαλαιούχου με αντάλλαγμα να ξαπλώσει λίγες μέρες στην ξαπλώστρα του ακριβού ξενοδοχείου του δεύτερου που έχει αποκλείσει κάθε ελεύθερη πρόσβαση στην ακτή. Αυτή είναι η λογική σειρά των πραγμάτων όταν οι σχέσεις διαμορφώνονται ως ολοκληρωτικά εμπορευματικές και αγοραίες.
Η καπιταλιστική ανάπτυξη απαιτεί αποτελεσματικά λειτουργική εκμετάλλευση φυσικού πλούτου και ευέλικτο εργατικό δυναμικό. Η καπιταλιστική ανάπτυξη δεν μπορεί να είναι βιώσιμη, εξ’ ορισμού. Η ανάπτυξη είναι τα μπαζώματα στις κάποτε πανέμορφες παραλίες, η ερημοποίηση εκτάσεων για να συντηρηθούν τα γήπεδα γκολφ και οι πισίνες – 5 λεπτά από τη θάλασσα, τα απόβλητά στους χείμαρρους που εκβάλλουν στα θαλάσσια πάρκα. Δεκαετίες τώρα η δίψα του κεφαλαίου να ρουφήξει κάθε εναπομένουσα σταγόνα ομορφιάς και να την ξεράσει σε χρήμα αυτονομιμοποιεί την ύπαρξή της γεννώντας εκείνον τον θλιβερό ανθρωπότυπο που δουλεύει για να πάει στη Μύκονο, να μπει στη θάλασσα ως τη μέση με ένα πούρο στο ένα χέρι και ένα ποτήρι σαμπάνια στο άλλο και να στηθεί για φωτογραφία.
Ξύπνα, τρέχα να βγάλεις λεφτά για κάποιον άλλον, φάε κάτι πλαστικό, κοιμήσου και πήγαινε για 10 μέρες διακοπές κάπου που οι «ανέσεις» δεν θα σ’αφήσουν να σκεφτείς πως ό, τι όμορφο σου ήταν πάντα ξένο. Γίνε μίζερο ανθρωπάκι των αποδράσεων του σαββατοκύριακου, μην υψώσεις ποτέ το ανάστημά σου στο αφεντικό, μίσησε τους απεργούς που δεν ξεφτιλίζονται για το ξεροκόμματο που τους πετάνε και τώρα που απολύθηκες ή που τα λεφτά του μπαμπά τελειώνουν πήγαινε να ζητήσεις δουλειά 12ωρο με 300 ευρώ να σερβίρεις κοκτέηλ στους τουρίστες.
Μόνο αν αγαπήσεις αυτή τη γη πραγματικά, τις θάλασσες και τα βουνά της, όχι λόγω κάποιου ορθόδοξου πατριωτισμού, αλλά για τις μνήμες και τις αισθήσεις, για τα χρώματα και τα αρώματα που σε έκαναν άνθρωπο και όχι ρομπότ, τότε θα πολεμήσεις ενάντια στον πολιτισμό του υποκειμένου που αξιώνει πως μπορεί να κατακερματίζει και να κατακτά κάθε τι έξω από αυτό. Από καιρό έχει αρχίσει ο νέος γύρος περιφράξεων γης και σωμάτων, η νέα εποχή του πανοπτικού ελέγχου. Ξύπνα-Δούλεψε-Κατανάλωσε-Κοιμήσου. Αν αφεθείς στην ομορφιά ίσως ελπίσεις να σπάσεις τον κύκλο κι αυτό θα ήταν καταστροφικό- κυρίως για την ανάπτυξη.
Αννα Β.



http://2467kollontai.wordpress.com/

Κυριακή 1 Ιουνίου 2014

Η γοητεία της καταστροφής...

Νομίζετε πως το πλέον επικίνδυνο είδος είναι ο ψηφοφόρος ενός ακραίου κόμματος? Ενας φανατικός οποιασδήποτε πολιτικής ή θρησκευτικής παράταξης? Πως είναι ο αδιάφορος? Ο φιλοτομαριστής? Ο βίαιος ο εγκληματίας? Ισως κάποτε να ίσχυε αυτό. Τώρα έχουμε προχωρήσει πιο πέρα. Η ανθρωπότητα βαδίζει πλέον στο μονοπάτι που έχει χαράξει κάποιος ψυχοπαθής σαδιστής κατά συρροήν εγκληματίας, που ηδονίζεται να βλέπει .. πόνο, φόβο, ολική καταστροφή. 

Οι πνευματικά τεμπέληδες , φοβιτσιάρηδες,  οι ανόητοι άνθρωποι στη μεγάλη τους πλειοψηφία δεν είναι τίποτα περισσότερο από κύτταρα κουρασμένα, εξουθενωμένα, αρνούμενα να κάνουν την οποιαδήποτε δουλειά μέσα σ΄αυτό το κουφάρι που σαπίζει βγάζοντας μια μπόχα. Λόγια ενός καταθλιπτικού, τρελλαμένου ατόμου που δεν μπορεί να "ψαρέψει" τη χαρά της ζωής? Ισως έτσι να σκεφτείς διαβάζοντας πρόχειρα αυτές τις γραμμές. Αλλά είναι έτσι? Αλήθεια?

Για να κάνουμε ένα γύρο, νοερό, πάνω από το σιωπηλό πλανήτη, να ταξιδέψουμε από τη μια άκρη μέχρι την άλλη, και να δούμε όλο το σώμα μέσα στο οποίο κατοικούμε σε τι κατάσταση έχει φτάσει. Είναι πάντα όμορφο. Με απίστευτα χρώματα, μυρουδιές, γεύσεις, ένα θαύμα του ουρανού, μια ασύληπτη ζωγραφιά... μόνο που μόλις σκίσεις λίγο από τη σάρκα, ξεπροβάλλει από μέσα η μπόχα του ανθρωποκύτταρου. Σε όλο της το μεγαλείο. Ξεπροβάλλει κάθε είδους ανωμαλία που μολύνει οτιδήποτε αγγίξει. Ξεπροβάλλει η κορωνίδα της δημιουργίας που αντί για βασιλιάς μοιάζει μ΄ενα σκιάχτρο ντυμένο με βασιλικό μανδύα και κορώνα. 

Καθισμένοι στη σκοτεινή αίθουσα ενός κινηματογράφου, οι άνθρωποι κοιτάνε χωρίς ανάσα κάθε ταινία που δείχνει ... το τέλος τους! Φτιάχνουν αποθέματα για όταν θα επιζήσουν με όλους τους άλλους να έχουν εξαφανιστεί. Ο τελευταίος άνθρωπος πάνω στη γη σε εκατομμύρια μυαλά πλέον δεν μοιάζει ένα τρομακτικό ενδεχόμενο αλλά μια ΛΥΤΡΩΣΗ.

Αν υπάρχει μια λέξη φωλιασμένη μέσα στις ανθρώπινες ψυχές τόσο βαθειά που να μην αντιλαμβάνεται καν ο κάτοχος την ύπαρξή της είναι αυτή.

ΛΥΤΡΩΣΗ. Μέσα σ΄ενα μοναχικό, απόλυτα σιωπηλό τοπίο. Οι περισσότεροι νομίζουν πως έχουν έλλειψη από λεφτά. Από"πράγματα" που λείπουν. Από φλογερούς έρωτες. Από δικαιοσύνη Εκδίκηση. Πάθος. Ζωή που να μοιάζει με έκρηξη η κάθε μέρα της. Νομίζουν πως έχουν έλλειψη από δόξα, φήμη,  τα θέλουν όλα κι όλα λείπουν. Αυτό που με φοβίζει είναι πως σε όλα αυτά μέσα ψάχνουν κάτι που μπορούν να θυσιάσουν τα πάντα για να το έχουν... Την ησυχία τους. Την ησυχία τους που εκφράζεται στη πιο θλιβερή μορφή της όταν παριστάνουν τους πολίτες ενός κράτους, και στην πιο άγρια μορφή της όταν δολοφονούν τους υπόλοιπους για να την αποκτήσουν. 

Το τραγικό είναι πως αυτά  τα θέλω,  δεν είναι τίποτα περισσότερο από εκφράσεις της ίδιας φασαρίας. Αυτού του ατέλειωτου ανόητου βουητού που συνηθίζουμε να ονομάζουμε πολιτισμό. Αυτά τα ΟΛΑ είναι ένα βουνό από σκουπίδια που αδυνατεί ο κουρασμένος και ηττημένος από τον ίδιο του τον ευαυτό άνθρωπος, να αποβάλλει. Για να μην τρελλαθεί, τα ονομάζει τα απαραίτητα.  Με την πραγματική ουσία της ύπαρξής του, θαμενη σε κάποια άκρη του μυαλού να μουχλιάζει , αξιολογεί το ασήμαντο με διάφορα επίπεδα σημασίας για να κρατιέται από κάπου στην άβυσσο που αιωρείται αιώνια, χωρίς τέλος. Τα αγκαλιάζει μέσα στην ασημαντότητά τους, στη φτήνεια τους και τους δίνει μια φανταστική αξία, που δεν ισχύει πουθένα μέσα στο σύμπαν εκτός από το εφιαλτικό τοπίο που το συντηρεί έτσι μαζοχιστικά, γνωρίζοντας βαθειά μέσα του πως είναι η καταδίκη κάθε δυνατότητας από την αληθινή χαρά της ΥΠΑΡΞΗΣ.

Κοιτάζοντας γύρω μου δεν βλέπω κόμματα, θρησκέιες, παρατάξεις ή οργανώσεις. Βλέπω μόνο παραιτημαίνους ανθρώπους, κουρασμένους, ηττημένους που συναθροίζουν σε ομάδες την προσωπική τους ερημιά. Κι όταν ακούγεται πλέον ένα σενάριο καταστροφής, της αποκάλυψης που θα έρθει, με οποιοδήοτε τρόπο, βλέπεις κάτι ματάκια να ξυπνάνε από το λήθαργό και ΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ σαν να είναι το τέλος των πάντων,  η τελευταία έξοδος ελπίδας. 

Το πλέον αναμασημένο σενάριο συνωμοσίας είναι πια εκείνοι οι κακοί που μηχανεύονται κάθε τρόπο για να εξολοθρεύσουν την ανθρωπότητα. Να ετοιμάσουν τη μαζική γεννοκτονία του ανθρώπινου είδους. Να μείνουν ελάχιστοι κι εκλεκτοί. Ταινίες, βιβλία, το διαδίκτυο, ο εναλλακτικός τύπος, τα "απαγορευμένα" βιβλία, προσφέρουν μια απίστευτη ποικιλλία από τρόπους αυτής της μαζικής εξόντωσης. Το νερό που πίνουμε, το φαί μας, η θάλασσα, ο άερας που ψεκάζουν, τα δηλητηριασμένα εμβόλια, οι δολοφόνοι γιατροί, οι μυστικές λέσχες που τρώνε παιδάκια και αποτελούνται από τους δαίμονες που ξεπετάχτηκαν από τη πιο βαθειά κόλαση.... κι απάντηση γιατί ο άνθρωπος δεν κάνει ΤΊΠΟΤΑ ΠΛΕΟΝ για να αντισταθεί σ΄αυτά τα απίστευτα σενάρια φρίκης, είναι πως δεν το ξέρει. Πως είναι κλεισμένος στο σπήλαιο του Πλάτωνα ή στο Μάτριξ, πως τον έχουν αποβλακώσει τα μέσα μαζικής αποβλάκωσης, η προπαγάνδα τα χημικά που τρυπώνουν στο φαί του και στον αέρα που αναπνέει....

Νομίζω πως συμβαίνει κάτι χειρότερο. Το επίπεδο συλλογικότητας, το επίπεδο ομοψυχίας και κοινής προσπάθειας, κοινού αγώνα για το χτίσιμο ενός καλύτερου κόσμου, έχει πέσει τόσο κάτω από το μηδέν, αν υπήρξε ποτέ στ΄αλήθεια, γιατί πιστεύω πως αυτές οι λέξεις δεν υπάρχουν ούτε καν σαν σημείωση μέσα στο ανθρώπινο dna, ώστε η μόνη γοητεία που κυριαρχεί πλέον να είναι η γοητεία της καταστροφής. Ενός κακού θεού που θα ισοπεδώσει την αμαρτωλή ανθρωπότητα σε 24 ώρες...Οι επαναστάσεις που θα ανέτρεπαν τα πάντα μοιάζουν πλέον πολύ κουραστικές γιατί τελικά θα επιζήσουν πολλοί και πάλι σκ@τά θα τα κάνουν όλα....

Οι φιλοδοξίες για ομαδικές προσπάθειες αντίδρασεις, για ομαδικές εξεγέρσεις στην οποιαδήποτε αδικία θεωρεί κάποιος πως ισχύει, μοιάζουν μ΄εκείνες τις αστείες σκηνές που κάποιος φωνάζει ξεκίνα εσύ και θα σε ακολουθήσω και περιμένει, άδικα, γιατί και όλοι οι άλλοι το ίδιο περιμένουν. Να ξεκινήσει ο άλλος. Γιατί σ΄αυτό το σημείο που βρισκόμαστε αθώα εμπιστοσύνη σε κάτι ή σε κάποιον έχουν μόνο τα παιδιά που δεν έχουν μπουσουλίσει ακόμα.. 

Να ξεμπερδεύουμε με τους κακομούτσουνους
Να ξεμπερδεύουμε με τους περισσευούμενους.

Δεν είναι ρατσισμός αυτό που απλώνεται, δεν είναι το μίσος μιας ράτσας για την άλλη, το μίσος ενός λαού για έναν άλλο, ή μιας κατηγορίας ανθρώπων για μια άλλη κατηγορία. Είναι δεν μπορώ να βλέπω ούτε τα συκώτια μου πλέον χωρίς να ταράζομαι... Δεν νομίζω πως οδηγούμαστε σε μια εποχή που ζήσαμε στο παρελθόν, σκοτεινή γιατί φτωχύναμε, γιατί περνάμε κρίση, γιατί οι κακοί είναι πιο γοητευτικοί. Νομίζω πως πάει παραπέρα το θέμα.  Το παρελθόν που θα επιστρέψουμε θα είναι πολύ πιο πίσω από ότι οι τελευταίοι πόλεμοι, οι τελευταίες καταστροφές. Κάτι σε μικρές ομάδες κανιβάλλων μας βλέπω να μετατρεπόμαστε ή σε άβουλα ζόμπι.

Να επιβιώσω εγώ κι εσύ και όλοι οι γνωστοί. Κρυμμένοι σε μια αποθηκούλα με τρόφιμα για τις επόμενες 360 μέρες. Μαθαίνοντας από την αρχή πως ανάβουμε φωτιά τρίβοντας μια πέτρα, πως επιβιώνουμε ΣΤΟ ΠΑΛΙΟ ΣΚΟΤΑΔΙ.

Αναρωτιέμαι, στ΄αλήθεια, βγήκαμε ποτέ από αυτό? Μήπως όλο αυτό είναι το όνειρο που κάνουμε εκεί στο παλιό σπήλιο, με τα θηρία να ουρλιάζουν απέξω και τους θεούς μας να μην έχουν ακόμα όνομα? Αναρωτιέμαι φίλε μου, μήπως όλοι αυτοί οι αιώνες δεν ήταν παρά μερικά δευτερόλεπτα ενός  εφιάλτη και τώρα νοιώθουμε σιγά σιγά στο ξύπνημα....

πως ούτε βήμα δεν έχουμε κάνει πιο πέρα...
Ούτε βήμα...





http://synithisypoptos.gr/

Μπαρόζο: Ο κομισάριος των πολυεθνικών

Πόσες ημέρες χρειάζεται ένας πρόεδρος Ευρωπαϊκής Επιτροπής, από τη στιγμή που θα αναλάβει τα καθήκοντά του, έως ότου κατηγορηθεί για ευνοϊκή μεταχείριση επιχειρηματιών;
Ο απερχόμενος πρόεδρος Μανουέλ Μπαρόζο έσπασε κάθε ρεκόρ στην ιστορία της ενωμένης Ευρώπης με την πρόταση μομφής που δέχθηκε για μια κρουαζιέρα που είχε πραγματοποιήσει με τον Σπύρο Λάτση. Και ενώ εκείνες οι κατηγορίες δεν τεκμηριώθηκαν ποτέ, οι φήμες που ήθελαν τον Μπαρόζο να λειτουργεί σαν άνθρωπος των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών επιχειρήσεων συνέχισαν να τον συνοδεύουν μέχρι σήμερα. Σε μιαεξαιρετική έκθεσή του το Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών (CEO) με έδρα τις Βρυξέλλες ανέλαβε να συνοψίσει το ρόλο που έπαιξε ο πρόεδρος της Κομισιόν την προώθηση συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων.
Η έκθεση με τίτλο «ο φάκελος μιας δέσμιας επιτροπής – η μαύρη βίβλος της επιχειρηματικής ατζέντας Μπαρόζο» ξεκινά, εξ απαλών ονύχων, με τις εμπορικές συμφωνίες που προώθησε η επιτροπή για λογαριασμό των γιγάντων του ευρωπαϊκού εμπορίου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εμπορική συμφωνία ΕΕ-Κολομβίας-Περού για την οποία η κομισιόν κατηγορήθηκε ότι ανέχεται ή ενισχύει την κατάφωρη παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων τοπικών πληθυσμών και συγκεκριμένα τις συνεχείς δολοφονίες συνδικαλιστών στην Κολομβία.
Αντί να εξάγει πολιτισμό προς τον Τρίτο Kόσμο, η επιτροπή του Μπαρόζο εισήγαγε και στην ΕΕ τα αποικιοκρατικού τύπου προνόμια που απολαμβάνουν οι πολυεθνικές σε περιοχές της Λατινικής Αμερικής, της Ασίας και της Αφρικής. Έτσι οι ξένοι «επενδυτές» μπορούν πλέον να μηνύουν και ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για διαφυγόντα κέρδη αν θεωρούν ότι οι τοπικές νομοθεσίες για την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας περιορίζουν την κερδοφορία τους.
Το μεγαλύτερο δώρο όμως που προσέφερε ο Μπαρόζο στις μεγάλες ευρωπαϊκές επιχειρήσεις ήταν η δυνατότητα της Κομισιόν να παρεμβαίνει άμεσα στον καθορισμό των μισθών των Ευρωπαίων εργαζομένων. Τα μεγαλύτερα επιχειρηματικά λόμπι της Ευρώπης όπως το BusinessEurope και η Στρογγυλή Τράπεζα Ευρωπαίων Βιομηχάνων (ERT) χειροκροτούσαν εκστασιασμένα τις αποφάσεις του Μπαρόζο, τις οποίες τα ίδια είχαν παρουσιάσει σαν προτάσεις ήδη από το 2002 – χωρίς όμως τότε να βρουν ανταπόκριση από την Επιτροπή και το Συμβούλιο. Σε αρκετές περιπτώσεις οι προτάσεις που κατέθεσε η επιτροπή για τον περιορισμό της προστασίας των εργαζομένων ήταν κυριολεκτικά αντιγραφή, λέξη προς λέξη, από τις προτάσεις του BusinessEurope, δηλαδή της ένωσης Ευρωπαίων εργοδοτών.
Η μεγαλύτερη «καινοτομία» του Μπαρόζο όμως ήταν να συμπεριλάβει τις ίδιες τις εταιρείες στους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων των θεσμικών οργάνων της ΕΕ. Το Μάρτιο του 2013, λόγου χάρη, ο Μπαρόζο προήδρευσε μιας γαλλογερμανικής συνάντησης στο Βερολίνο με την παρουσία δεκάδων προέδρων ευρωπαϊκών επιχειρήσεων που απαίτησαν από την ΕΕ συγκεκριμένες αντεργατικές ρυθμίσεις, όπως η μείωση του χρόνου και των αποζημιώσεων που απαιτούνται για την απόλυση εργαζομένων. Από τη συνάντηση του Βερολίνου προέκυψε μια γαλλογερμανική ομάδα εργασίας για την ανταγωνιστικότητα στην αγορά εργασίας στην οποία προεδρεύει ένα στέλεχος της Siemens και ένα της γαλλικής πολυεθνικής Suez. Αν και θεωρητικά αυτές οι ομάδες εργασίες δεν αντικαθιστούν τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρακτικά ο Μπαρόζο εξασφάλισε ότι θα παίζουν όλο και πιο «θεσμικό» ρόλο στη λήψη αποφάσεων. Το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι ότι δεν χρειάζεται να λογοδοτούν σε κανένα ενώ δεν καταγράφονται καν οι εκπρόσωποι των λόμπι που συμμετέχουν σε αυτές – όπως θα συνέβαινε με τις ομάδες εμπειρογνωμόνων της ΕΕ. Χαρακτηριστικό ήταν το παράδειγμα της ομάδας εργασίας που συστάθηκε για την αντιμετώπιση της κερδοσκοπίας στην αγορά τροφίμων και στην οποία συμμετείχαν ως επί το πλείστον… κερδοσκόποι. Για την ακρίβεια στην ομάδα εργασίας κυριαρχούσαν τα μέλη της Διεθνούς Ενώσεως Συμφωνιών Ανταλλαγής και Παραγώγων (ISDA), των βασικών υπαίτιων δηλαδή για τις στρεβλώσεις και το όργιο σπέκουλας που παρατηρείται στη διεθνή αγορά τροφίμων και το οποίο μεταφράζεται σε λιμούς και εμφύλιες ταραχές σε χώρες του Τρίτου Κόσμου αλλά και εκτεταμένη δυστυχία στις φτωχότερες χώρες της ΕΕ.
Αποκαρδιωτική έως εξοργιστική ήταν η δεύτερη θητεία του Μπαρόζο και στα θέματα προστασίας του περιβάλλοντος. Η Κομισιόν κατάφερε μέσα σε μερικά χρόνια να αυξήσει αντί να μειώσει τη δυνατότητα εκπομπής αερίων που ευθύνονται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Οι πλέον ρυπογόνες βιομηχανίες της Ευρώπης όχι μόνο συνέχισαν ανενόχλητες το έργο τους αλλά με τις ευλογίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, υπό τον Μπαρόζο, αποκόμισαν δισεκατομμύρια ευρώ εκμεταλλευόμενες τα «παραθυράκια» που είχαν φτιαχτεί ειδικά γι αυτές στο λεγόμενο Σύστημα Εμπορίας Ρύπων (EU-ETS). Παρά την παταγώδη αποτυχία του συστήματος η Επιτροπή ενέδωσε χωρίς καμία δυσκολία σε ομάδες πίεσης όπως οι λεγόμενοι «φίλοι του ETS» (που ελέγχεται από την Shell και άλλες μεγάλες εταιρείες), να το διατηρήσει ανέπαφο. Παράλληλα η IETA (Διεθνής Ένωση Εμπορίας Ρύπων) η οποία αποτελεί «βιτρίνα» για εταιρείες όπως η BP, η Shell και η JP Morgan, απείλησε ανοιχτά ότι οποιαδήποτε παρέμβαση στο υπάρχων καθεστώς θα αποτελέσει απειλή για τη θέση της Ευρώπης στο παγκόσμιο εμπόριο – θέση που δεν επιβεβαιώνεται από καμία σοβαρή σχετική έρευνα. Στα χρόνια του Μπαρόζο το EU-ETS μετατράπηκε, όπως είχε προβλεφθεί πριν από την εφαρμογή του, σε ένα καταστροφικό για το περιβάλλον καζίνο κερδοσκοπίας αλλά και φοροδιαφυγής (μόνο το 2009 χάθηκαν πέντε δισεκατομμύρια ευρώ από απάτες στην καταβολή φόρων που σχετίζονται με την εμπορία ρύπων).
Καθοριστικό ρόλο έπαιξαν οι «κομισάριοι» του Μπαρόζο και στην ιδιωτικοποίηση δικτύων ύδρευσης σε ολόκληρη την Ευρώπη – μια διαδικασία που είχε αρχίσει να αντιστρέφεται στη δεκαετία του 90 καθώς οι πολίτες της ΕΕ συνειδητοποιούσαν το τεράστιο κόστος της ανάθεσης σε ιδιώτες του μονοπωλίου της ύδρευσης. Μετά την ανατροπή του εκλεγμένου πρωθυπουργού της Ιταλίας, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, από τον τεχνοκράτη Μάριο Μόντι η Επιτροπή παρενέβη «δικτατορικά» ζητώντας ιδιωτικοποίηση του δικτύου στην Ιταλία, παρά το γεγονός ότι η πρόταση είχε απορριφθεί από το 95% των Ιταλών πολιτών σε δημοψήφισμα. Ιδιαίτερα για τις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας ο Μπαρόζο μετέτρεψε την τρόικα σε βασικό μηχανισμό εκποίησης των δημοσίων υπηρεσιών ύδρευσης ικανοποιώντας έτσι αιτήματα συγκεκριμένων κολοσσών όπως οι γαλλικές Veolia και Suez. Συμπτωματικά, καθοριστικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία έπαιξε και ο Γάλλος επίτροπος εσωτερικής αγοράς, Μισέλ Μπαρνιέρ, ο οποίος με πρόσχημα την ευθυγράμμιση των ρυθμίσεων στις χώρες μέλη άρχισε να δημιουργεί εμπόδια στη συνεργασία δημοσίων υπηρεσιών ανοίγοντας το δρόμο για περισσότερα ΣΔΙΤ (συμπράξεις δημοσίου ιδιωτικού τομέα)και τελικά για την ιδιωτικοποίηση αρκετών επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας.
Ο μεγαλύτερος κερδισμένος βέβαια, όπως έχουμε εξηγήσει και στο παρελθόν, ήταν το λόμπι των ευρωπαϊκών τραπεζών IIF, το οποίο στα χρόνια του πάλαι ποτέ«μαοϊστή» προέδρου της Κομισιόν απέκτησε πρόσβαση ακόμη και συναντήσεις των αρχηγών κρατών της ΕΕ. To 1.6 τρισεκατομμύριο ευρώ που εγκρίθηκε από την ΕΕ για τη διάσωση των τραπεζών, μετατρέποντας μια χρηματοπιστωτική κρίση του ιδιωτικού τομέα σε δημοσιονομική, άλλαξε για πάντα την πορεία της ευρωπαϊκής ηπείρου δημιουργώντας θύλακες απόλυτης εξαθλίωσης και εσωτερικών αναταραχών.
Σε αυτή τη διαδικασία το όνομα του Μπαρόζο θα μείνει χαραγμένο με χρυσά γράμματα στη μνήμη των μεγαλύτερων εταιρειών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες μέσα σε μόλις δυο θητείες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κέρδισαν όσα δεν είχαν καν τολμήσει να διεκδικήσουν από τη δημιουργία των πρώτων ευρωπαϊκών θεσμών. Το μέλλον θα δείξει αν, όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, θα βρουν τον τρόπο να τον «ευχαριστήσουν» με μια θέση σε κάποιο διοικητικό συμβούλιο πολυεθνικής και μετά την αποχώρησή του από την προεδρία της κομισιόν.
Άρης Χατζηστεφάνου
ΕΠΙΚΑΙΡΑ Μάιος 2014

Η γίδα του γείτονα

Του Παντελή Μπουκάλα
Μία εβδομάδα μετά, η αποκωδικοποίηση του περίφημου «μηνύματος» δεν λέει να ολοκληρωθεί. Ορισμένοι θυμωμένοι παραλήπτες θέλουν να κάψουν όχι μόνο το μήνυμα αλλά και τον αποστολέα, τον λαό. Στις προεκλογικές περιόδους τον αγαπούν και τον τιμούν τον λαό. Τώρα όμως βρίσκονται στη φάση της πικρίας, που τους απαγορεύει τα θερμά φιλολαϊκά αισθήματα και τους υπαγορεύει να αναφέρονται ημιεμπαικτικά (ευθέως ή υπαινικτικά) στο «δικαίωμα του λαού να κάνει και λάθος». Δηλαδή να υπολείπεται -ο «ακαλλιέργητος»- σε βαθύτητα σκέψης και αίσθημα ευθύνης ως προς τους ίδιους.
Την αποκρυπτογράφηση του «χρησμού» την εμποδίζει και η τάση των ηττημένων να ασχολούνται όχι με τα του οίκου τους, αλλά με το κόμμα που κυρίως εχθρεύονται ή μ’ εκείνο του οποίου την εκλογική πελατεία εποφθαλμιούν. Ηττημένοι λ.χ. και οι δύο συγκυβερνώντες, αποφάσισαν όμως ότι διατηρούν άθικτο το δικαίωμα στους πανηγυρισμούς, βασιζόμενοι στο θεώρημα «η γίδα του γείτονα», όπως είναι γνωστό στον χώρο της μεταμοντέρνας φιλοσοφίας. Εν συνόψει, δεν πειράζει πολύ αν η δική μου η γίδα αρρώστησε άσχημα κι έμεινε μισή, αρκεί που η γίδα του γείτονα φαίνεται στέρφα.
Επιπλέον, κατέληξαν ότι αντί να θέσουν το δάχτυλό τους επί τον τύπον των δικών τους ήλων, προέχει η επιχείρηση ξηλώματος ή αποκαθήλωσης των γειτονικών τους πολιτικών σχημάτων· αυτή τη φορά βασίστηκαν στο θεώρημα με την κωδική ονομασία «ντου παντού», όπως είναι γνωστό στον χώρο των γηπέδων και της μεταμοντέρνας ψυχανάλυσης. Στόχος τους, η τρωτή πλέον ΔΗΜΑΡ και οι εξαρχής ευάλωτοι (λόγω και της συνονθυλευματικής συγκρότησής τους) ΑΝΕΛ.
Ιδιαίτερα η ΔΗΜΑΡ -και ανεξάρτητα από τα ενδογενή προβλήματά της, όσα απορρέουν από τη σύγκρουση φιλοδοξιών και την αναγωγή του κυβερνητισμού σε οιονεί ιδεολογία- μετατράπηκε σε πεδίο άσκησης χολερικής ειρωνείας από την πλευρά των πρώην κυβερνητικών εταίρων της.
Αίφνης, ο κ. Κουβέλης, που από «υπεύθυνος αρχηγός» και «Νέστωρ της μη έξαλλης Αριστεράς» είχε υποβιβαστεί σχετλιαστικά σε «κυρ Φώτη» ή «κυρ Φανούρη» ήδη την επομένη της απόφασής του να αποχωρήσει από την κυβέρνηση, λοιδορείται πλέον σαν μανικό στρείδι της εξουσίας. Εδώ εφαρμόζεται ένα τρίτο θεώρημα, γνωστό στον χώρο του πολιτικού αμοραλισμού με το όνομα «δρυός πεσούσης, βαράτε παλικάρια»...

Νέο ξεκίνημα με... μοίρασμα υπουργείων

Σε παζάρια για τις υπουργικές θέσεις μετατράπηκαν γρήγορα οι διαβεβαιώσεις των κυβερνητικών εταίρων ότι έλαβαν το μήνυμα των εκλογών και θα αναπροσαρμόσουν την πολιτική τους. Η νέα κυβερνητική προγραμματική συμφωνία, την οποία επαγγέλθηκε το βράδυ της περασμένης Κυριακής ο κ. Βενιζέλος φαίνεται ότι παραπέμπεται στις καλένδες, ενώ υπουργεία προσφέρονται σε βουλευτές πρόθυμους να επιστρέψουν στην κυβερνητική πλειοψηφία. Αν το πείραμα προσεταιρισμού ανεξάρτητων βουλευτών πετύχει, Σαμαράς και Βενιζέλος σχεδιάζουν να το επεκτείνουν στην εξασφάλιση των 180 εδρών που απαιτούνται για την εκλογή προέδρου, αποφεύγοντας τις πρόωρες εκλογές.
Η τύχη του Γ. Στουρνάρα είναι ένα από τα βασικά ερωτήματα του επερχόμενου ανασχηματισμού: η απομάκρυνση του “σάκου του μποξ”- όπως ο ίδιος αυτοαποκαλείται- θα έδινε μια εικόνα αλλαγής των επαχθών οικονομικών μέτρων της κυβέρνησης, αλλά εδώ υπάρχουν δύο προβλήματα. Το πρώτο είναι ότι ο Στουρνάρας υποστηρίζεται από δανειστές και Σοίμπλε: όταν ο Γερμανός υπουργός του είπε “forget it Yannis”, για την αναδιάρθρωση του χρέους, ο Γιάννης το ξέχασε αμέσως. Το άλλο είναι ότι οι πρόσκαιρες θετικές εντυπώσεις από την πιθανή απομάκρυνση Στουρνάρα θα εξανεμιστούν γρήγορα, καθώς ούτε διάθεση ούτε περιθώρια υπάρχουν για την αλλαγή της οικονομικής πολιτικής.
Η κυβέρνηση το μόνο που μπορεί να υποσχεθεί είναι κάποιες φορολογικές ελαφρύνσεις από το 2015, αν η τρόικα το επιτρέψει με την .. βοήθεια του ΣΥΡΙΖΑ. Το Μέγαρο Μαξίμου θα χρησιμοποιήσει δηλαδή ως επιχείρημα ότι αν Βερολίνο και σία δεν δεχθούν τις ελαφρύνσεις αυτές, θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη η επικράτηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, ανεξάρτητα από το πότε θα πραγματοποιηθούν.
Στα κυβερνητικά προβλήματα πρέπει να προστεθούν τα άλυτα διλήμματα φυσιογνωμίας που καλούνται να επιλύσουν οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος. Ο πρώτος δέχεται εισηγήσεις να στραφεί προς τα δεξιά για να απευθυνθεί στο 16,5% των ψηφοφόρων που έφυγαν από την ΝΔ, στροφή στην οποία επιμένει και ο ... αγνοούμενος Μπαλτάκος, που έσκασε μύτη μετά τις εκλογές. Κάτι τέτοιο όμως θα έβαζε σε δοκιμασία τις σχέσεις με το ΠΑΣΟΚ.
Για το τελευταίο, το κρύψιμο πίσω από το.. φύλλο Ελιάς ίσως ήταν ο ελιγμός που απέτρεψε την εκλογική πανωλεθρία, αλλά στα σχέδια αλλαγής του ονόματος του ΠΑΣΟΚ αντιδρά ο Γ. Παπανδρέου και άλλα στελέχη του κόμματος. Έτσι προς το παρόν ο κ. Βενιζέλος θα κοιτάξει να ανταμείψει τον κ. Γ. Λοβέρδο που επιστρέφει στην Κοινοβουλευτική Ομάδα με ένα καλό υπουργείο, αν είναι και κάποιο που θα χειριστεί κονδύλια του ΕΣΠΑ ακόμη καλύτερο.
Σύμφωνα με πληροφορίες υπάρχουν σκέψεις να δοθεί κάποια θέση υπουργού ή υφυπουργού στον κ. Η.Μόσιαλο από την Ελιά. Όμως η κίνηση που θα δώσει σήμα και σε ανεξάρτητους βουλευτές ότι μπορούν να κερδίσουν πολλά, αν υποστηρίξουν την κυβερνητική πλειοψηφία στην περίπτωση προεδρικής εκλογής.
Ήδη οι κυριακάτικες εφημερίδες είναι γεμάτες από υπολογισμούς για το αν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μπορούν να συγκεντρώσουν τους 180 ψήφους που απαιτούνται για την εκλογή προέδρου. Τα δύο κόμματα θα διαθέτουν σε λίγο 155 βουλευτές καθώς στους 152 που έχουν θα προστεθούν οι Λοβέρδος και Αηδόνης στο ΠΑΣΟΚ καθώς και ο βουλευτής της ΝΔ που θα αντικαταστήσει τον εκλεγέντα δήμαρχο Λαμίας Ν. Σταυρογιάννη- ανεξάρτητο βουλευτή που είχε διαγραφεί από τον Α. Σαμαρά. Μάλιστα η “Καθημερινή” στους 155 βουλευτές της κυβέρνησης προσθέτει και τους 14 της ΔΗΜΑΡ παρουσιάζοντας ως σοβαρό ενδεχόμενο να προταθεί ο Φ. Κουβέλης για πρόεδρος της Δημοκρατίας. Θα απομένει η αλίευση ακόμη 11 βουλευτών, από τους 18 ανεξάρτητους της Βουλής.
Οι υπολογισμοί της κυβέρνησης στηρίζονται και στο γεγονός για αρκετούς από τους τελευταίους η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες θα ισοδυναμούσε με την απώλεια της βουλευτικής έδρας καθώς δεν πρόκειται να επανεκλεγούν. Ιδιαίτερη σημασία δίνεται και στις εξελίξεις στους Ανεξάρτητους Έλληνες, από τους οποίους εκτιμάται ότι μπορεί να προσελκυστούν βουλευτές, αν η κρίση συνεχιστεί.
Το βέβαιο είναι ότι τα αποτελέσματα των εκλογών τείνουν να διαμορφώσουν ένα νέο σκηνικό, μετά την εκλογική ήττα των δύο κυβερνητικών εταίρων, την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και την κρίση στους ΑΝΕΛ και την ΔΗΜΑΡ. Σε αυτές τις συνθήκες αναμένονται με ενδιαφέρον και οι κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ που καλείται να δημιουργήσει νέες κοινωνικές αλλά και πολιτικές συμμαχίες, ακυρώνοντας και τα κυβερνητικά σχέδια.


http://tvxs.gr/

Τηλεοπτική Δημοκρατία

Τελειωμό δεν έχει η καταμέτρηση των σταυρών για τους υποψήφιους ευρωβουλευτές που αν συνεχιστεί με αυτούς τους ρυθμούς θα τελειώσει μετά τις ευρωεκλογές του 2019.

Το τοπίο πάντως έχει ξεκαθαρίσει. Ο σοφός ελληνικός λαός έστειλε στο ευρωκοινοβούλιο τους πιο αναγνωρίσιμους, αυτούς που παρήλαυναν καθημερινά κι επί μήνες από τις οθόνες των τηλεοράσεων. Και καλά έκανε. Γιατί να κάτσεις να ψάξεις τα ονόματα των ευρωψηφοδελτίων για να δεις ποιος αξίζει περισσότερο την ψήφο σου; Αφού έχουν έτοιμη την απάντηση για σένα η Όλγα Τρέμη κι ο Νίκος Χατζηνικολάου.

Ακόμα και στην εποχή του διαδικτύου, οι Έλληνες πολίτες επέλεξαν αυτούς που τους είπε η τηλεόραση. Ψήφισαν δημοσιογραφική προπαγάνδα, μπάλα, τραμπουκισμό, ακαδημαϊκό συντηρητισμό, λαϊκισμό, τρολάρισμα του Συνταγματικού Δικαίου και φασισμό. Μέχρι και ηθοποιό διαφήμισης κόντεψαν να στείλουν στις Βρυξέλλες.

Από την άλλη, τίμησαν με την ψήφο τους και τον Μανώλη Γλέζο και την Κων/να Κούνεβα. Σε μια ευρωβουλή τίγκα στους εθνικιστές η Ελλάδα θα στείλει έναν ήρωα της Κατοχής και μια Βουλγάρα μετανάστρια που έφαγε βιτριόλι στο πρόσωπο. Κι αυτό από μόνο του είναι πολύ σημαντικό.

Διαβάζω τις απόψεις διάφορων φεϊσμπουκολόγων που λένε: "Συγχαρητήρια στον Μανώλη Γλέζο για τους εκατοντάδες χιλιάδες σταυρούς που πήρε αλλά τώρα τον περιμένουμε να παραιτηθεί και να δώσει τη θέση του στον αμέσως επόμενο επιλαχόντα." Δηλαδή αναγνωρίζουν την αξία του Μανώλη Γλέζου κι όλα όσα αντιπροσωπεύει αλλα δε συμφωνούν με την παρουσία του στο ευρωκοινοβούλιο. Μάλλον ο Θοδωρής Ζαγοράκης κρίνεται καταλληλότερος.

Ακούω επίσης πολλούς να λένε: "Μα καλά, μετά από τόσα χρόνια σκληρής λιτότητας κι ο ΣΥΡΙΖΑ μόνο 4% διαφορά κατάφερε να πάρει;" Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που, όπως εγώ, αναγνωρίζουν ότι σταυρώθηκαν οι πιο διάσημοι και προωθημένοι από την τηλεόραση υποψήφιοι ευρωβουλευτές, ότι, εν ολίγοις, το εκλογικό σώμα άγεται και φέρεται από τα ΜΜΕ. Επομένως, γιατί τους κάνει εντύπωση η "μικρή" διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τη Νέα Δημοκρατία;

Έχει υπάρξει ποτέ άλλο κόμμα στην ιστορία των ΜΜΕ που έχει πολεμηθεί και συκοφαντηθεί περισσότερο από το ΣΥΡΙΖΑ; Και δεν είναι μόνο τα δελτία της ντροπής του ΑΝΤ1 την τελευταία εβδομάδα πριν τις ευρωεκλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ συκοφαντείται συστηματικά εδώ και χρόνια από τα ΜΜΕ, ενώ τα στελέχη του αντιμετωπίζονται σαν σκουπίδια στις εκπομπές όπου καλούνται να μιλήσουν.

Βέβαια, αυτό είναι και δικό τους λάθος, αφού θα έπρεπε να έχουν πάψει να εμφανίζονται στην τηλεόραση εδώ και πολύ καιρό. Είχαν πολλές ευκαιρίες να το κάνουν αλλά δεν το έκαναν. Συνεχίζουν την ίδια αποτυχημένη επικοινωνιακή τακτική.

Υπάρχουν επίσης πολλοί που λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επενδύσει πολλά στην επικοινωνία μέσω του διαδικτύου. Αυτό είναι εν μέρει αλήθεια. Και λέω εν μέρει γιατί το διαδίκτυο δεν έχει αφεντικά. Δεν είναι καθεστωτικό όπως η πλειονότητα των ΜΜΕ, οπότε ο ΣΥΡΙΖΑ και να ήθελε δε θα μπορούσε ποτέ να το θέσει υπό τον έλεγχό του. Αλλά ακόμα κι εκεί, αρκεί κανείς τα κοιτάξει τα υπέρογκα ποσά που δαπανήθηκαν για ψηφιακή διαφήμιση την εβδομάδα 19-25 Μαΐου για να καταλάβει ότι τα ποσά που ξόδεψε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πλησιάζουν ούτε στο ελάχιστο εκείνα που δαπανήθηκαν από τη Νέα Δημοκρατία. Ακόμα και στο διαδίκτυο, η Νέα Δημοκρατία κυριάρχησε πλήρως.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος είχε πολύ δίκιο σε κάτι που έλεγε προεκλογικά. "Το αν θα τεθεί θέμα κυβερνητικής σταθερότητας την επομένη των εκλογών θα κριθεί από τη συμπεριφορά των δημοσιογράφων." Οι δημοσιογράφοι δεν έθεσαν θέμα κυβερνητικής σταθερότητας. Όχι, όπως το 2009, τότε που το ΠΑΣΟΚ είχε βγει πρώτο στις ευρωεκλογές με διαφορά επίσης 4% και τα ΜΜΕ ζητούσαν εκλογές από τον Κώστα Καραμανλή.

Σε κάθε περίπτωση, εγώ "αγαπώ" τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Τα "αγαπώ" γιατί αντέχουν και συνεχίζουν κόντρα σε όλους. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι τα εμπιστεύομαι κιόλας. Υπάρχει πολλή σαβούρα μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ.

by To Skouliki Tom

(Aνήθικο δίδαγμα: Σαν σήμερα, το 1941 ο Μανώλης Γλέζος κατέβασε μαζί με τον Λάκη Σάντα τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη. Υπάρχουν πολλοί που το αμφισβητούν αυτό. Λες κι έχει μεγάλη σημασία αν η σημαία κατέβηκε από τον Γλέζο ή την πήρε ο αέρας ή την άρπαξε κανένα πουλί. Λες κι είχε ποτέ σημασία αν οι Σπαρτιάτες στις Θερμοπύλες ήταν 300 ή 350. Πάνω απ' όλα, ο Μανώλης Γλέζος είναι ένα σύμβολο. Κι ως σύμβολο ψηφίστηκε.)

 

Σας Παρα…Καλώ

Σας παρακαλώ πολύ όλους σας… 
…να έχετε όσο μεγαλύτερη κατανόηση, ανοχή και συμπάθεια μπορείτε για όλους τους ανθρώπους…
..τους δικούς σας, τους κοντινούς και τους μακρινούς, 
…όλους αυτούς που σας δίνουν είτε χαρά είτε πόνο, γέλιο ή και δάκρυ,
όλους αυτούς που σας προσφέρουν όμορφες ή άσχημες στιγμές, 
αυτούς που απογοητεύουν τις δικές σας προσδοκίες,
…όλους αυτούς ακόμα που θεωρείτε αντίπαλους, ανταγωνιστές, «εχθρούς» ή οτιδήποτε άλλο σχετικό…

Μην τους κατηγορείτε για ό,τι είναι και για ό,τι κάνουν, γιατί αυτό που είναι και όλα αυτά που κάνουν είναι όσα έμαθαν, όσα γνωρίζουν και όσα μπορούν…
…σίγουρα βρίσκουν κάποιο δικό σας ανοιχτό «παράθυρο» και εισχωρούν στον κόσμο σας, στο άβατό σας…

Αν θέλετε πραγματικά να τους βοηθήσετε δείξτε τους έναν άλλο δρόμο, με έναν τρόπο που θα μπορούν να κατανοήσουν και έπειτα…αυτοί και μόνο αυτοί χρειάζεται να τον περπατήσουν αν το θέλουν…

Ξέρετε…, όλοι αυτοί, όλοι οι άνθρωποι σ αυτή τη γη,
από τους πιο γνωστούς, τους πιο θαυμαστούς, τους πιο πλούσιους και τους πιο φημισμένους
μέχρι τους πιο δυστυχείς, τους πιο εξαθλιωμένους, τους πιο αδικημένους, τους πιο φτωχούς που στερούνται τα αυτονόητα…
όλοι, μα όλοι σχεδόν, πέρα από το πόσα πολλά ή λίγα υλικά αγαθά και απολαύσεις μπορούν να έχουν, λόγω της κοινωνικής τους θέσης, κατά βάθος ζουν μια ζωή γεμάτη άγχος, ένταση και στρες, μια ζωή μοναχική και πιθανότατα δυστυχισμένη, μια καθημερινότητα μακριά από την αληθινή ουσία και απλότητα της ζωής, μακριά από την ουσιαστική ομορφιά της, τις αληθινές σχέσεις στοργής, αγάπης και αλληλεγγύης που θα έπρεπε να χαρακτηρίζουν ανθρώπινα πλάσματα…

Βλέπετε η συναισθηματική νοημοσύνη, η νοημοσύνη εκείνη που μπορεί να μας οδηγήσει όλους στην πραγματική, την ουσιαστική προσωπική και κοινωνική ελευθερία, την εξέλιξη και την πρόοδο, δεν είναι αφυπνισμένη και δεν υποστηρίζεται από τις εγωκεντρικές, ανταγωνιστικές, σύγχρονες κοινωνίες μας.

Τα κοινωνικά μας συστήματα είναι διαμορφωμένα με στρεβλές αξίες, τις οποίες δυστυχώς εξακολουθούμε να συντηρούμε και στις μέρες μας, με αποτέλεσμα να λειτουργούν ακόμα άδικα, βάρβαρα και άνισα…
Ο πολιτισμός που όλοι μας αντανακλούμε στις συμπεριφορές, τις επιλογές και τις καθημερινές μας σχέσεις είναι βαθειά διαμορφωμένος από τα κοινωνικά συστήματα μέσα στα οποία ζούμε και το κοινωνικό περιβάλλον.

Η άγνοια και το διαρκές κυνήγι του περιορισμένου προσωπικού μας συμφέροντος είναι το εκρηκτικό εκείνο μείγμα που είναι ικανό να οδηγήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα στον αφανισμό.

Γι αυτό σας λέω, μην κατηγορείτε τους ανθρώπους για όσα είναι και κάνουν…
  
…αν πραγματικά ενδιαφέρεστε ν αλλάξει ουσιαστικά αυτός ο κόσμος κοιτάξτε να αλλάξετε και να αναπροσαρμόσετε, στις σύγχρονες πραγματικότητες και δεδομένα, τις κοινωνικές δομές και τα κοινωνικά συστήματα μέσα στα οποία διαμορφώνονται οι πανανθρώπινες αξίες και οι άνθρωποι, κοιτάξτε να αφήσετε πίσω κάθε τι περιττό, αναχρονιστικό και περιορισμένο που δεν αφορά το καλό και την πρόοδο όλων.

Όλα είναι ένα, μην το ξεχνάτε… 

Μια καλή και ουσιαστική αρχή είναι το ξεκίνημα αυτό να γίνει πρώτα από εμάς τους ίδιους, μιας και εμείς είμαστε ο κόσμος.

Ο κόσμος που όλοι ζούμε είναι ενιαίος και αδιαίρετος σε όλα του τα επίπεδα.
Είναι η δική μας διαμόρφωση, η δική μας οπτική και το δικό μας άπληστο Εγώ που τον διαιρεί και τον κάνει επίπονο και δύσκολο για όλους.

Αν ξημερώσει ένα πρωινό που θα κοιτάξεις γύρω σου, χωρίς αμέσως να αρχίσεις να φτιάχνεις εικόνες, και νοιώσεις μέρος του όλου αυτού, θα έχει τότε σίγουρα αλλάξει κάτι ριζικά και αμετάκλητα στο είναι σου…

Τάσος Πετρίδης
Πανγαία – The Venus Project
t.petridis.vp@gmail.com



 

Μην την τρως την καραμέλα

Του Χριστόφορου Κάσδαγλη
Αν ο Κουβέλης ήταν ζαχαρωτό τι χρώμα θα είχε; Ο Καπερνάρος θα είχε ραβδώσεις οριζόντιες ή κάθετες; Και ο Λοβέρδος θα κατάφερνε επιτέλους να ευθυγραμμιστεί με τον Βενιζέλο και τον Χρυσοχοΐδη; Οι πολιτικές εξελίξεις με όρους ενός δημοφιλούς ηλεκτρονικού παιχνιδιού.
Δεν ξέρω αν έχετε υπόψη σας τι είναι το Candy Crush. Είναι ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι - αυτή τη στιγμή το πιο δημοφιλές στον κόσμο. Αρχίζοντας να παίζεις βρίσκεσαι μπροστά σ’ ένα ταμπλό γεμάτο με ζαχαρωτά διαφορετικών τύπων και χρωμάτων. Μετακινώντας καραμέλες, επιδιώκεις να σχηματίσεις σειρές ή στήλες τριών ή περισσότερων ομοειδών καραμελών, οπότε στο παιχνίδι δημιουργούνται διάφορες θεαματικές καταστάσεις. Ζαχαρωτά εξαφανίζονται, άλλα εκρήγνυνται, δημιουργείται μια κοσμογονία μετατοπίσεων, πανδαισία χρωμάτων και επιτάχυνση του ρυθμού, ενώ μια μονότονη εθιστική μουσική συμπληρώνει τη φάση. Προσοχή όμως! Μερικά ζαχαρωτά είναι παγιδευμένα, φέρουν ένα φυτίλι που καίγεται γρήγορα και αν δεν προλάβεις να το εξουδετερώσεις σκάνε και σου παίρνουνε τη ζωή. Ανάλογα με την ευστοχία των κινήσεων που κάνει ο παίκτης και τα αποτελέσματα που παράγει στο ταμπλό με τα ζαχαρωτά, κερδίζει πόντους και επιτυγχάνει κάποιους επιμέρους στόχους. Εάν στον προκαθορισμένο αριθμό κινήσεων ο παίκτης επιτύχει τους στόχους που του έχουν κάθε φορά τεθεί, περνάει στην επόμενη πίστα. Αλλιώς, καλείται να την επαναλάβει.

Τα σκέφτηκα όλ’ αυτά παρατηρώντας την κινητικότητα που παρουσιάζεται στο κοινοβουλευτικό τοπίο Κινητικότητα στους βουλευτές των κομμάτων, αποσκιρτήσεις, ανεξαρτητοποιήσεις, επανεντάξεις, συμμαχίες, πλειοψηφίες που κλονίζονται εξαιτίας ενός νομοσχεδίου, ενός μνημονίου, ενός μεσοπρόθεσμου σχεδίου, ακόμα και μιας τροπολογίας της τελευταίας στιγμής. Ξαφνικές μεταπτώσεις του πολιτικού κλίματος. Η αρχή της δεδηλωμένης σε συνεχή αμφισβήτηση. Διαρκής παλινδρόμηση και ρευστότητα. Κι όλ’ αυτά επενδεδυμένα με ζαχαρωτά λόγια, με υποσχέσεις και χρωματιστά οράματα, συνήθως απατηλά. Κάτι σαν το Cundy Crush, δηλαδή, αν και πολύ λιγότερο ελκυστικό.

Χαρακτηριστικό του Cundy Crush είναι ότι ο εκάστοτε στόχος που τίθεται μοιάζει να μην έχει κάποιο λογικό σκοπό ή σκοπιμότητα, κάποιο ορατό όφελος για τον παίκτη. Κάτι σαν τα μνημόνια, δηλαδή, σαν προαπαιτούμενα για να περάσεις την πίστα, να πάρεις την επόμενη δόση. Αν δεν κατορθώσεις να περάσεις την πίστα υποχρεώνεσαι να την ξαναπιάσεις απ’την αρχή, και πάλι, και πάλι, μέχρι να εκπληρώσεις όλα τα προαπαιτούμενα. Άλλο χαρακτηριστικό του παιχνιδιού είναι ότι ο παίκτης δεν μπορεί να υπεισέλθει και να προσδιορίσει τους στόχους του, τα προαπαιτούμενα. Αυτά έρχονται άνωθεν και καθίστανται υποχρεωτικά.

Παρότι το παιχνίδι προσφέρεται φαινομενικά δωρεάν, εάν ο παίκτης καεί πέντε φορές χάνει το δικαίωμα συμμετοχής για μισή ώρα, εκτός εάν πληρώσει. Αντίστροφη διαδικασία δεν υπάρχει, το παιχνίδι ουδέποτε σου δίνει λεφτά, όσο καλές επιδόσεις κι αν σημειώσεις – δεν υπάρχει περίπτωση ούτε καν να σου επιστρέψει τα όσα ξόδεψες.

Κάπως έτσι βλέπω και το πολιτικό σύστημα στη συγκυρία με την οποία έχουμε μπλέξει. Αυθαίρετοι στόχοι τίθενται από τους δανειστές. Η κοινωνία αδυνατεί να τους εκπληρώσει, αλλά το παιχνίδι συνεχίζεται αδυσώπητο αφήνοντας πίσω του ηττημένους και συντρίμμια. Αν έχεις λεφτά μπορείς να μείνεις στο κόλπο, αλλά αν δεν έχεις είσαι καταδικασμένος να μείνεις στην άκρη περιμένοντας ν’ αλλάξει ο οικονομικός κύκλος. Αν και όταν αλλάξει…

Είναι αλήθεια ότι το παιχνίδι προσφέρει θέαμα και συγκινήσεις. Μονάχα που, επειδή όλ’ αυτά γίνονται χωρίς κανένα προφανή λόγο, οι συγκινήσεις είναι απατηλές και το φρόνημα του παίκτη υπονομεύεται εκ των ένδον. Άσε που τελικά, όσο καλά και να τα πας, είναι βέβαιο ότι στο τέλος θα χάσεις.

Το Candy Crush είναι επίσης ατομικό παιχνίδι, αποξενώνει τον άνθρωπο, τον βάζει σε μια γωνία να προσπαθεί να πετύχει ανούσιους προσωπικούς στόχους που μόλις τους επιτύχει -αν τους επιτύχει- θα πρέπει να αποδεχτεί ένα καινούριο σετ στόχων να κυνηγήσει. Η όποια χαρά είναι εφήμερη, κενή περιεχομένου, συνοδευόμενη από αύξηση του κόστους και του ρίσκου προκειμένου να έρθει η επόμενη επιτυχία. Παρά τη θεαματικότητά του ο κόσμος του Candy Crush είναι σκληρός και μοναχικός, μια περιδιάβαση στην έρημο μέσα σε αλλεπάλληλους αντικατοπτρισμούς.

Και οι βουλευτές συνεχίζουν να μετατοπίζονται και να υποχωρούν βγαίνοντας τελικά από το παιχνίδι, αλλά αυτό εκεί, αδυσώπητο, συνεχίζει την πορεία του μέσα από αλλεπάλληλες «νέες προκλήσεις», «προγραμματικές συμφωνίες», «προτάσεις μομφής» και «ανασχηματισμούς», μέχρι ότου οι ιδιοκτήτες της πλατφόρμας να ολοκληρώσουν τις δουλειές τους, τα χρηματιστηριακά τους κόλπα και τη σύναψη εμπορικών συμφωνιών και συγχωνεύσεων, ώσπου το παιχνίδι θα κάνει τον κύκλο του και θα μαραζώσει, όπως γίνεται πάντα μ’ αυτά τα παιχνίδια, που μεσουρανούν για κάποιο διάστημα και μετά χάνονται στη λησμονιά ή γίνονται μια υποσημείωση στην ιστορία του τόπου.

Η πρότασή μου: Κλείσε τον υπολογιστή και βγες απ’ το παιχνίδι. Ας μην τη φας αυτή την καραμέλα… Υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά παιχνίδια εκεί έξω, η δημιουργικότητα, η αλληλεγγύη, η συλλογικότητα, το διάβασμα, τα ταξίδια, οι μουσικές. Ας φτιάξουμε το δικό μας παιχνίδι, στο οποίο τους στόχους θα τους θέτουμε εμείς με βάση τις ζωτικές μας ανάγκες και όχι με βάση τις επιταγές και τα κέρδη κάποιων άλλων. 


http://www.thepressproject.gr/

«ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» από εδώ και πέρα η Δούρου αφού τα λεφτά είναι πολλά (δείτε πρωτοσέλιδο)…

Προσθήκη λεζάντας
Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ», το οποίο κυκλοφορεί αύριο Κυριακή, δίνει το σήμα για το πού θα κινηθεί ο κυβερνητικός και μιντιακός πόλεμος το επόμενο χρονικό διάστημα: στο πρόσωπο της νέας περιφερειάρχη Αττικής, Ρένας Δούρου, κάθε δημόσια δράση της οποίας θα βρεθεί στο στόχαστρο της μονταζιέρας τού Μεγάρου Μαξίμου προκειμένου να αποδομηθεί η δυνατότητα του ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει.
Με πρωτοσέλιδο τίτλο «Πρόβα εξουσίας για τον ΣΥΡΙΖΑ» και υπέρτιτλο «Δείγμα γραφής για τα 2,5 δισεκ. που μοιράζει η Δούρου» το «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» συνεχίζει το «τρολάρισμα» που ξεκίνησε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τη διαβόητη φωτό με το ζεϊμπέκικο του Άκη Τσοχατζόπουλου. Από κοντά σιγοντάρουν και οι διαπλεκόμενοι καναλάρχες, οι οποίοι έχουν ανοιχτές μπίζνες στην Αττική και δεν θέλουν αυτές επ’ ουδενί να χαλάσουν λόγω της αλλαγής φρουράς στην Περιφέρεια.
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
 http://www.koutipandoras.gr/

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *