Με σχεδόν 300 εκατ. έχει επιχορηγήσει το Δημόσιο το Μέγαρο Μουσικής, χώρια από τα δάνεια

Στα 287,291 εκατ. ευρώ ανέρχεται το σύνολο των πληρωμών του Δημοσίου προς τον Οργανισμό Μεγάρου Μουσικής Αθηνών (OMMA) από το έτος 1999 έως το 2011, σύμφωνα με έγγραφο της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Επενδύσεων - ΕΣΠΑ, το οποίο διαβιβάστηκε στη Βουλή. Όπως προκύπτει από τα στοιχεία, οι πληρωμές αφορούσαν έργα, όπως ο σταθμός αυτοκινήτων του Μεγάρου Μουσικής, η ανέγερση συνεδριακού και πολιτιστικού κέντρου, ενώ κάποιες από αυτές χαρακτηρίζονται ως «επιχορήγηση Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών». Με το έγγραφο διευκρινίζεται ότι έπειτα από το έτος 2011 δεν εντάχθηκε έργο που να αφορά τον ΟΜΜΑ στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, συνέχισαν όμως, όπως επανειλημμένως έχει γράψει το koutipandoras.gr να παίρνονται δάνεια εκατομμυρίων με εγγυητή το ελληνικό δημόσιο. 

Τα στοιχεία από τη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Επενδύσεων-ΕΣΠΑ είναι τα πρώτα από σειρά στοιχείων που έχουν ζητήσει 28 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ με ερώτηση και αίτηση κατάθεσης εγγράφων προς τρία υπουργεία, Πολιτισμού και Αθλητισμού, Οικονομικών και Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας. Στην πολυσέλιδη ερώτησή τους, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, με επικεφαλής τη Μαρία Κανελλοπούλου, ζητούν αναλυτικά στοιχεία για τις τακτικές επιχορηγήσεις, τις πληρωμές από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, την απορρόφηση κονδυλίων, τα τραπεζικά δάνεια και τις εγγυήσεις του Ελληνικού Δημοσίου για το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Οι βουλευτές επικαλούνται παλαιότερες έγγραφες απαντήσεις του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών, Χρήστου Σταϊκούρα, από τις οποίες πράγματι προέκυπτε ότι ο Οργανισμός Μεγάρου Μουσικής έχει συνάψει τρία δάνεια με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, συνολικού ποσού 245 εκατ. ευρώ και φαινόταν επίσης, όπως τονίζουν, ότι «το Ελληνικό Δημόσιο ανέλαβε τον Μάρτιο του 2011 (ενώ η ελληνική οικονομία είχε ήδη ενταχθεί σε Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο από την τρόικα από το Μάιο του 2010) την αποπληρωμή δανείου που το Μέγαρο είχε λάβει από την Εθνική Τράπεζα, ύψους 95 εκατομμυρίων ευρώ». Ταυτόχρονα, οι βουλευτές επικαλούνται υπουργική απόφαση του 2007, καταγγέλλοντας ότι μέσω αυτής «το Ελληνικό Δημόσιο έμπαινε εγγυητής με πολιτικές αποφάσεις των τότε κυβερνώντων, χωρίς να μπορεί να υπολογίσει τη δαπάνη εις βάρος του Κρατικού Προϋπολογισμού». Επιπλέον, αναφέρονται σε νομοθετική διάταξη του 2011 που, όπως λένε, ανοίγει τον δρόμο, ώστε το Ελληνικό Δημόσιο να καταβάλει στη δανείστρια τράπεζα το ποσό των 95.000.000 ευρώ, χωρίς δικαίωμα αναγωγής και συμψηφισμού κατά του ΟΜΜΑ.

Με βάση τα στοιχεία που κατέθεσε στη Βουλή ο κ. Σταϊκούρας για τις καταπτώσεις εγγυήσεων του Δημοσίου, προκύπτει ότι «την τετραετία το Ελληνικό Δημόσιο κατέβαλε 59.596.908,20 ευρώ για δάνεια του ΟΜΜΑ» επισημαίνουν οι ερωτώντες βουλευτές και ζητούν λεπτομερή στοιχεία για σειρά από θέματα, μεταξύ των οποίων τα αποτελέσματα των ελέγχων για την τήρηση του Μητρώου Δεσμεύσεων και των Ληξιπρόθεσμων Υποχρεώσεων του ΟΜΜΑ, τις δανειακές συμβάσεις στις οποίες περιγράφονται ο σκοπός λήψης δανείου, οι όροι κλπ, αλλά και τα αναλυτικά στοιχεία με τα κόστη ανέγερσης και αποπεράτωσης κτιρίων του ΟΜΜΑ. Ζητούν ακόμη την έκθεση διεθνούς ελεγκτικού οίκου, βάσει της οποίας η αγοραία αξία του Κτιρίου Β΄του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών ανέρχεται σε 432.000.000 ευρώ. Ανάμεσα στα ερωτήματα που θέτουν είναι αν το Δημόσιο δεσμεύεται ότι δεν θα μεταβιβαστούν σε ιδιώτες ακίνητα του ΟΜΜΑ και πως θα εξασφαλιστεί το εργασιακό μέλλον των εργαζομένων στον ΟΜΜΑ.

http://www.koutipandoras.gr/

Εφιαλτική η έκθεση του ΔΝΤ

Του Γιώργου Δελαστίκ

Διπλό χαστούκι η έκθεση του ΔΝΤ για την Ελλάδα. Χαστούκι για την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, καθώς καταγράφει αναλυτικά τα αίσχη που έχουν υπογράψει οι σύγχρονοι «Τσολάκογλου», τινάζοντας στον αέρα όλα τα προπαγανδιστικά ψέματα που σερβίρουν στον ελληνικό λαό. Χαστούκι όμως και για τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους μικρομεσαίους, καθώς αποκαλύπτει τι έχουν να πάθουν φέτος, και ακόμη χειρότερα του χρόνου, αν απλώς συνεχίσουν να παρακολουθούν παθητικά τα υφιστάμενα δεινά στο πλαίσιο της μνημονιακής πολιτικής της αποχαλινωμένης κυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. 

Πρώτα απ’ όλα φέτος ή το αργότερο τους πρώτους μήνες του 2015 ο Σαμαράς θα υπογράψει νέο Μνημόνιο εξόντωσης του ελληνικού λαού! Ο λόγος είναι απλούστατος: Το 2015 η κυβέρνηση αντιμετωπίζει «χρηματοδοτικό κενό» 12,6 δισεκατομμυρίων ευρώ! Της λείπουν δηλαδή 12,6 δισεκατομμύρια! Σε αυτό συμφωνεί και η Κομισιόν, απλώς αυτή «κόβει κάτι» και τα υπολογίζει σε 12,3 δισ. έναντι των 12,6 δισ. που λέει το ΔΝΤ. Πού θα τα βρουν ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος; Ο Σόιμπλε είναι σαφέστατος. Έχει μαλλιάσει η γλώσσα του να λέει και να επαναλαμβάνει με κάθε ευκαιρία ότι η Ελλάδα πρέπει να πάρει από την ΕΕ νέο δάνειο, ύψους περίπου δέκα δισεκατομμυρίων. Νέο δάνειο όμως συνεπάγεται νέο Μνημόνιο, άρα νέα εφιαλτικά μέτρα. Χώρια αυτά που έχουν ήδη συμφωνήσει να λάβουν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, τα οποία αποκαλύπτονται σταδιακά. 

Πέρα από αυτά τα 12,6 δισεκατομμύρια ευρώ όμως η κυβέρνηση έχει ήδη υπογράψει ότι θα πρέπει να πάρει και δημοσιονομικά μέτρα ύψους 7,5 δισεκατομμυρίων την τριετία 2015-2017. Για την ακρίβεια 2 δισ. το 2015, στη συνέχεια 3,7 δισ. το 2016 και 1,8 δισ. το 2017. Η έκθεση του ω όμως δεν λέει μόνο πόσα λεφτά λείπουν. Απαιτεί τη λήψη και άλλων μέτρων που αφενός οδηγούν αναπότρεπτα σε μείωση μισθών και συντάξεων και αφετέρου μετατρέπουν σε ζούγκλα τις εργασιακές σχέσεις. Ας τα δούμε όμως πιο συγκεκριμένα.

Το πρώτο που απαιτεί το ΔΝΤ είναι οι τριετίες να μην ισχύουν για τον κατώτατο μισθό από το 2017 κι έπειτα. Να μην υπάρχει δηλαδή αυτόματη, έστω και ελάχιστη αύξηση στους κατώτατους μισθούς, ακόμα και κάθε τρία χρόνια. Θέλουν δηλαδή να υπάρχει η δυνατότητα με τον ίδιο μισθό που θα μπαίνει ένας 25χρονος νέος να δουλέψει σε μια επιχείρηση, με τον ίδιο μισθό να βγαίνει στα 65 του μετά από 40 χρόνια δουλειάς!
Το δεύτερο πράγμα που ζητάει με λύσσα το ΔΝΤ είναι η πλήρης απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων εργαζομένων από κάθε είδους επιχείρηση. Με άλλα λόγια, η πλήρης εργοδοτική ασυδοσία.
Η τρίτη απαίτηση του ΔΝΤ είναι η επαναφορά του λοκ άουτ, του δικαιώματος δηλαδή του κάθε εργοδότη να κλείνει και να ανοίγει την επιχείρησή του όποτε γουστάρει, εκβιάζοντας τους εργαζόμενους. Πρόκειται για δικαίωμα που η δεξιά είχε εκχωρήσει στους εργοδότες και το οποίο είχε καταργήσει πριν από… τριάντα και πλέον χρόνια ο προ εικοσαετίας αποβιώσας Ανδρέας Παπανδρέου το 1982! Αυτός είναι ο… «εκσυγχρονισμός της ελληνικής οικονομίας» που ονειρεύονται η ΕΕ, το ΔΝΤ, ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και όλο το πολιτικό σκυλολόι που έχουν γύρω τους και τους ακολουθεί και το οποίο έχει αποθρασυνθεί εντελώς, βλέποντας τον κόσμο με σκυμμένο το κεφάλι να μην αντιδρά υποτασσόμενος στην πολιτική τους.

Μαύρα μαντάτα και για τις συντάξεις. Η κυβέρνηση του κατάπτυστου δίδυμου Σαμαρά-Βενιζέλου έχει ήδη υπογράψει σε δέκα μέρες, μέχρι το τέλος αυτού του μήνα, να έχει ολοκληρώσει την αποκαλούμενη «διαδικασία εναρμόνισης εισφορών-παροχών» και μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου να έχει ολοκληρώσει τη σχετική νομοθετική ρύθμιση ώστε ο νέος νόμος να τεθεί σε εφαρμογή την 1η Γενάρη του 2015, δηλαδή σε έξι μήνες. Αυτό σημαίνει αφενός μείωση των κύριων συντάξεων και αφετέρου νέα αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης. Επαναλαμβάνουμε ότι μιλάμε για τις κύριες συντάξεις, διότι οι επικουρικές βαίνουν ταχύτατα προς κατάργηση.

Από την 1η Ιουλίου, σε δέκα μέρες, καταργούνται όλοι οι πόροι που χρηματοδοτούν τις επικουρικές συντάξεις και ταυτόχρονα απαγορεύεται στα επικουρικά ταμεία να έχουν έστω και ένα ευρώ έλλειμμα! Σε έξι μήνες, από την 1η Γενάρη, καταργείται και κάθε κρατική επιχορήγηση προς τα επικουρικά ταμεία.

Σε ένα περιβάλλον αυξανόμενης ανεργίας σε όλους τους κλάδους, οπότε οι κρατήσεις για το επικουρικό μειώνονται και παράλληλα καταργείται κάθε άλλος πόρος ενίσχυσης, είναι προφανές ότι πολύ λίγα χρόνια μπορούν να αντέξουν κάποια επικουρικά ταμεία και βεβαίως και αυτά με διαρκώς μειούμενες παροχές. Χώρια που βέβαια δεν καταργείται κανένα χαράτσι, ενώ αντιθέτως θα καταργηθούν όλες οι φοροαπαλλαγές από την 1η Ιανουαρίου και θα κρατάει η εφορία κάθε μήνα από το μισθό, τη σύνταξη ή το μπλοκάκι τους αναλογούντες φόρους, ώστε ακόμη και να θέλει κανείς να μην πληρώσει την εφορία, να μην είναι σε θέση να το κάνει!

Επιπροσθέτως τραπεζικό δάνειο δεν πρόκειται να πάρει σχεδόν κανένας έλληνας επιχειρηματίας, ιδίως μικρομεσαίος, αλλά και ιδιώτης για πολύ καιρό, καθώς το ΔΝΤ εκτιμά πως οι κεφαλαιακές ανάγκες των ελληνικών τραπεζών δεν είναι 9,4 δισ. ευρώ που εκτίμησε η Τράπεζα της Ελλάδος αλλά τουλάχιστον 15 δισεκατομμύρια! 

Οπότε δάνεια γιοκ!

ΠΗΓΗ:
ΠΡΙΝ

 

TTIP: Διατλαντική χαριστική βολή στη δημοκρατία

Η TTIP (Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων) δεν είναι από τα θέματα που αναλύονται με «δυό λόγια», αφού, αν και θεωρητικά πρόκειται για μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου, ουσιαστικά, και για να έχει λόγο ύπαρξης, θα επέμβει και θα επηρεάσει πολλούς τομείς της κοινωνικής και οικονομικής ζωής των συμβαλλομένων χωρών. 

Στο σύμπαν του φιλελευθερισμού, των κερδοσκόπων και του διεθνούς κεφαλαίου, ωστόσο, δεν αποτελεί «κοσμογονία» αλλά μάλλον επέκταση και αναβάθμιση του ελέγχου των κρατικών και κοινωνικών μηχανισμών παγκοσμίως και κατ’ επέκταση της ζωής των πολιτών από εταιρικά συμφέροντα, μακράν ισχυρότερα από την παραδοσιακή παραγωγική και επιχειρηματική δραστηριότητα. Ενσωματώνει την εμπειρία από πολλές διακρατικές συμφωνίες που έχουν προηγηθεί, προσαρμοσμένη και τροποποιημένη υπό το πρίσμα των οικονομικών κρίσεων που έχουν αποδυναμώσει κράτη και λαούς. Απώτερος στόχος, η επέκταση και η αύξηση των κερδών των πολυεθνικών κολοσσών μέσω της κατάλυσης δικαιωμάτων και δημοκρατικών διαδικασιών.

Οι όροι που πιθανόν να υπογραφούν, είναι δεσμευτικοί -πραξικόπημα το χαρακτήρισε η Ντέμπι Μπάρκερ, διευθύντρια διεθνούς προγράμματος του Κέντρου για τη Διατροφική Ασφάλεια των ΗΠΑ- και μετά την επικύρωσή τους, κυριολεκτικά δεν υπάρχει επιστροφή, αφού στο μέλλον οι νομοθεσίες των κρατών θα πρέπει να προσαρμόζονται σε αυτούς.

Η γερμανίδα δημοσιογράφος, Ούλρικε Χέρμαν επισήμανε ότι οι δασμοί μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ είναι ήδη σε χαμηλά επίπεδα και το μεταξύ τους εμπόριο φθάνει στο 1,8 δισ. ευρώ. Έδωσε έμφαση στο γεγονός ότι η TTIP δεν είναι απλώς μια εμπορική αλλά μια «ζωντανή», διαρκής και «πανταχού παρούσα» συμφωνία που απειλεί να καταλύσει τελωνειακούς κανονισμούς και ελέγχους ποιότητας, προδιαγραφών, φυτοϋγείας, ασφάλειας. 

Ο διά­λο­γος με­τα­ξύ των με­γα­λύ­τε­ρων πο­λυε­θνι­κών Ευ­ρώ­πης και Η­ΠΑ, με τη μορ­φή ε­λι­τί­στι­κης και κλει­στής δια­βού­λευ­σης, ξε­κί­νη­σε το 1995. Σκο­πός του ή­ταν η άρ­ση των κα­νο­νι­σμών που ε­μπο­δί­ζουν την ε­πέ­κτα­σή τους και στις δύο πλευ­ρές του Ατλα­ντι­κού.

Σε θε­σμι­κό ε­πί­πε­δο, ω­στό­σο, οι συ­νο­μι­λίες α­ναγ­γέλ­θη­καν τον Φε­βρουά­ριο 2013 α­πό τον ί­διο τον α­με­ρι­κα­νό πρό­ε­δρο Μπα­ράκ Ομπά­μα. Τον Ιού­λιο του 2013, ξε­κί­νη­σε ο πρώ­τος κύ­κλος δια­πραγ­μα­τεύ­σεων για τη Διατ­λα­ντι­κή Ζώ­νη Ελεύ­θε­ρου Εμπο­ρίου (TAFTA) που με­το­νο­μά­στη­κε σε TTIP για λό­γους «αι­σθη­τι­κής». (Το ό­νο­μα θύ­μι­ζε τη συν­θή­κη ACTA που υ­πο­τί­θε­ται ο­τι προ­φύ­λασ­σε τα πνευ­μα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα, αλ­λά η ο­ποία στό­χευε στη νο­μι­μο­ποίη­ση του ε­λέγ­χου των δια­δι­κτυα­κών δρα­στη­ριο­τή­των και α­πορ­ρί­φθη­κε α­πό το Ευ­ρω­παϊκό Κοι­νο­βού­λιο το 2012.)

Ο 5ος κύ­κλος συ­νο­μι­λιών πραγ­μα­το­ποιή­θη­κε 19-23 Μαΐου (πα­ρα­μο­νές ευ­ρωε­κλο­γών) στο Άρλιν­γκτον των Η­ΠΑ και οι συ­νο­μι­λίες έ­χει προ­βλε­φθεί να ο­λο­κλη­ρω­θούν μέ­χρι το 2015, στό­χος που θεω­ρεί­ται α­νέ­φι­κτος, αν δη­μο­σιο­ποιη­θούν οι ό­ροι της TTIP και δο­θεί βή­μα για δη­μό­σια δια­βού­λευ­ση.
Πρώ­το «συ­να­γερ­μό» για τις προ­θέ­σεις της συμ­φω­νίας α­πο­τε­λεί το γε­γο­νός ο­τι οι δια­πραγ­μα­τεύ­σεις διε­ξά­γο­νται σε «κλί­μα ε­μπι­στευ­τι­κό­τη­τας», σύμ­φω­να με την ε­πί­ση­μη ο­ρο­λο­γία. Τα πρα­κτι­κά και τα προ­σχέ­δια των δια­βου­λεύ­σεων δεν δη­μο­σιο­ποιού­νται και με­τά τα αι­τή­μα­τα των ε­μπλε­κο­μέ­νων χω­ρών για δια­φά­νεια και δη­μό­σιο διά­λο­γο, αλ­λά και διαρ­ροές, μό­νο κά­ποιοι α­πό τους ό­ρους έ­γι­ναν γνω­στοί. Η πρό­σβα­ση α­κό­μα και για κυ­βερ­νη­τι­κούς α­ξιω­μα­τού­χους της ΕΕ εί­ναι πε­ριο­ρι­σμέ­νη σε κα­θο­ρι­σμέ­να α­να­γνω­στή­ρια α­πό ό­που τα έγ­γρα­φα α­πα­γο­ρεύε­ται να α­πο­μα­κρυν­θούν ή να α­ντι­γρα­φούν. Επι­πλέ­ον, ού­τε οι βου­λευ­τές των ε­θνι­κών κοι­νο­βου­λίων έ­χουν πρό­σβα­ση στα αι­τή­μα­τα των Η­ΠΑ στα ο­ποία ε­μπλέ­κο­νται οι χώ­ρες τους.

Ένα χρό­νο αρ­γό­τε­ρα, και λό­γω των α­ντι­δρά­σεων που δη­μιουρ­γή­θη­καν και α­πό τις δύο πλευ­ρές του Ατλα­ντι­κού, η ε­πί­ση­μη πλη­ρο­φό­ρη­ση έ­λα­βε τη μορ­φή προ­πα­γάν­δας που α­πλώς ε­πι­διώ­κει να κα­θη­συ­χά­σει με πα­ρα­πλα­νη­τι­κό, αν ό­χι λαϊκι­στι­κό τρό­πο, την κοι­νή γνώ­μη και βε­βαίως, με ό­λα τα δια­θέ­σι­μα μέ­σα και Μέ­σα, εκ­θειά­ζο­νται τα ο­φέ­λη που θα προ­κύ­ψουν για τις δύο πλευ­ρές.

Σύμ­φω­να με τις προ­σε­κτι­κές δια­τυ­πώ­σεις, οι στό­χοι και τα ω­φέ­λη για τις Η­ΠΑ πε­ρι­λαμ­βά­νουν «οι­κο­νο­μι­κή α­νά­πτυ­ξη, θέ­σεις ερ­γα­σίας και διε­θνή α­ντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα», ε­νώ η Ευ­ρω­παϊκή Επι­τρο­πή «δια­φη­μί­ζει» τις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις με τον ι­σχυ­ρι­σμό πως «ό­σο με­γα­λύ­τε­ρη η α­πε­λευ­θέ­ρω­ση του ε­μπο­ρίου, τό­σο κα­λύ­τε­ρο το συ­νο­λι­κό α­πο­τέ­λε­σμα». Το οι­κο­νο­μι­κό ό­φε­λος έ­χει υ­πο­λο­γι­στεί α­πό την Επι­τρο­πή (αι­σιό­δο­ξα) σε 0,5% μέ­χρι το 2027 (0,036% α­νά έ­τος).

Μάλ­λον τα­πει­νω­τι­κό για τους λα­ούς της Ευ­ρώ­πης μοιά­ζει το ε­πι­χεί­ρη­μα ό­τι η οι­κο­νο­μι­κή ω­φέ­λεια για την οι­κο­νο­μία της ΕΕ, ι­σο­δυ­να­μεί με έ­να ε­πι­πλέ­ον πο­σό 545 ευ­ρώ ε­τη­σίως για έ­να τε­τρα­με­λές νοι­κο­κυ­ριό! Και με ποιό κό­στος;

Θέ­σεις ερ­γα­σίας

Πα­ρά τις αλ­μα­τώ­δεις «προό­δους» της ΕΕ στην υ­πο­βάθ­μι­ση των ερ­γα­σια­κών δι­καιω­μά­των, οι Η­ΠΑ δια­τη­ρούν το πλε­ο­νέ­κτη­μα, α­φού δεν έ­χουν ε­πι­κυ­ρώ­σει διε­θνείς συμ­βά­σεις του Διε­θνούς Οργα­νι­σμού Εργα­σίας. Συν­δι­κά­τα ερ­γα­ζο­μέ­νων και α­πό τις δύο πλευ­ρές α­ντι­λαμ­βά­νο­νται τον κίν­δυ­νο για τις κα­τα­κτή­σεις τους και τις ό­ποιες διεκ­δι­κή­σεις τους στο μέλ­λον. 

Οι ί­διοι οι Αμε­ρι­κα­νοί, που έ­χουν ή­δη χά­σει θέ­σεις ερ­γα­σίας ως συ­νέ­πεια της α­ντί­στοι­χης συμ­φω­νίας Η­ΠΑ, Κα­να­δά και Με­ξι­κού (NAFTA), ε­πι­κε­ντρώ­νο­νται στους κιν­δύ­νους διά­σπα­σης των ερ­γα­ζο­μέ­νων, την κα­τά­λυ­ση των ερ­γα­σια­κών δι­καιω­μά­των και την α­φαί­ρε­ση του δι­καιώ­μα­τος σε α­περ­γία. Στον το­μέα της αύ­ξη­σης θέ­σεων ερ­γα­σίας, την ο­ποία οι δύο πλευ­ρές ευαγ­γε­λί­ζο­νται, η ί­δια η Ευ­ρω­παϊκή Επι­τρο­πή, στην Αξιο­λό­γη­ση Επι­πτώ­σεων της TTIP, α­να­γνω­ρί­ζει «τα συ­γκρι­τι­κά πλε­ο­νε­κτή­μα­τα της βιο­μη­χα­νίας των Η­ΠΑ έ­να­ντι των ευ­ρω­παίων ο­μο­λό­γων τους και τις συ­να­κό­λου­θες αρ­νη­τι­κές συ­νέ­πειες», ε­νώ προ­βλέ­πει ό­τι συ­γκε­κρι­μέ­νοι πα­ρα­γω­γι­κοί το­μείς «θα ο­δη­γη­θούν σε α­να­διάρ­θρω­ση». Η κα Χέρ­μαν ε­πέ­μει­νε ό­τι η κα­τα­νά­λω­ση, και ά­ρα η πα­ρα­γω­γή και οι θέ­σεις ερ­γα­σίας, δεν θα αυ­ξη­θούν και η μό­νη δια­φο­ρο­ποίη­ση θα α­φο­ρά στο πού πα­ρά­γε­ται το προϊόν.

Ασφά­λεια τρο­φί­μω­ν

Προ­σπά­θεια σύ­γκλι­σης δύο δια­φο­ρε­τι­κών κό­σμων. Οι Η­ΠΑ εί­ναι ο πα­ρά­δει­σος των ε­ται­ρειών βιο­τε­χνο­λο­γίας, ε­κεί­νων που δη­μιουρ­γούν με­ταλ­λαγ­μέ­νες καλ­λιέρ­γειες, χη­μι­κά που ε­πη­ρεά­ζουν το αν­θρώ­πι­νο ορ­μο­νι­κό σύ­στη­μα ή ε­ντο­μο­κτό­να και τις ο­ποίες δεν έ­χει κα­τα­φέ­ρει να πε­ριο­ρί­σει και να α­ντι­με­τω­πί­σει το α­με­ρι­κα­νι­κό νο­μι­κό σύ­στη­μα. 

Επι­πλέ­ον, πρα­κτι­κές στην κτη­νο­τρο­φία (αυ­ξη­τι­κές ορ­μό­νες στο βο­δι­νό κρέ­ας) και στην ε­πε­ξερ­γα­σία και πώ­λη­ση τρο­φί­μων (χη­μι­κή ε­πε­ξερ­γα­σία - χλω­ρίω­ση κρέ­α­τος που­λε­ρι­κών και μη σή­μαν­ση προϊό­ντων με με­ταλ­λαγ­μέ­να συ­στα­τι­κά), πα­ρα­μέ­νουν α­πα­γο­ρευ­μέ­νες στην ΕΕ.
Οι δια­φο­ρές στις νο­μο­θε­σίες α­πο­τε­λούν ε­μπό­διο για τις ε­ξα­γω­γές των Η­ΠΑ και η TTIP έ­χει σα­φή στό­χο τη σύ­γκλι­ση, τον ε­ναρ­μο­νι­σμό και την ο­μοιο­μορ­φία, μέ­σω της υ­πο­βάθ­μι­σης των υ­φι­στά­με­νων κρι­τη­ρίων ποιό­τη­τας και α­σφά­λειας, ό­χι βε­βαίως προς ό­φε­λος της δη­μό­σιας υ­γείας.

Η Ντέ­μπι Μπάρ­κερ τό­νι­σε ό­τι αρ­χι­κές «α­συμ­φω­νίες» δεν πρέ­πει να κα­θη­συ­χά­ζουν τους πο­λί­τες α­φού δε­δο­μέ­νης της μυ­στι­κό­τη­τας και της ε­μπλο­κής των α­με­ρι­κα­νι­κών ε­ται­ρι­κών λό­μπι, α­κό­μα και γε­νι­κευ­μέ­νοι ό­ροι που θα δεί­χνουν κα­θη­συ­χα­στι­κοί, τε­λι­κά θα μπο­ρούν να με­τα­στρα­φούν με κα­νο­νι­στι­κές ρυθ­μί­σεις. Ήδη χα­ρα­κτη­ρί­ζο­νται «μη ε­πι­στη­μο­νι­κά τεκ­μη­ριω­μέ­να» τα ευ­ρω­παϊκά πρό­τυ­πα α­σφα­λείας που λει­τουρ­γούν α­πα­γο­ρευ­τι­κά για ει­σα­γω­γές τρο­φί­μων -εμ­βο­λια­σμέ­να κρέ­α­τα, με­ταλ­λαγ­μέ­να κ.ά.- και άλ­λων προϊό­ντων.

Πε­ρι­βάλ­λο­ν

Τα α­νε­παρ­κή και κά­τω α­πό κοι­νω­νι­κές πιέ­σεις βή­μα­τα που έ­χουν γί­νει για την προ­στα­σία του πε­ρι­βάλ­λο­ντος θα α­ντι­στρα­φούν αν τε­λε­σφο­ρή­σουν οι πιέ­σεις για άρ­ση των νο­μο­θε­σιών και των κα­νο­νι­σμών της ΕΕ, η ο­ποία έ­χει θέ­σει αυ­στη­ρό­τε­ρους στό­χους α­πό τις Η­ΠΑ για τις εκ­πο­μπές διο­ξει­δίου του άν­θρα­κα και έ­χει δια­φο­ρε­τι­κές νο­μο­θε­σίες στην πα­ρα­γω­γή, α­ξιο­λό­γη­ση και χρή­ση το­ξι­κών χη­μι­κών. Η πα­ντο­κρα­το­ρία των πε­τρε­λαϊκών αμ­φι­σβη­τεί τα ευ­ρω­παϊκά πρό­τυ­πα που λει­τουρ­γούν πε­ριο­ρι­στι­κά για τις ε­ξα­γω­γές τους.

Πρό­κει­ται για έ­ναν το­μέα ό­που η ΕΕ α­ντι­στέ­κε­ται σθε­να­ρά, θέ­το­ντας ό­ρο την προ­σαρ­μο­γή της α­με­ρι­κα­νι­κής νο­μο­θε­σίας στα ευ­ρω­παϊκά δε­δο­μέ­να. Στο πα­ρα­σκή­νιο, ω­στό­σο, και σύμ­φω­να με πλη­ρο­φο­ρίες, η ΕΕ, πα­ρά τις προ­δια­γρα­φές για τα ο­ρυ­κτά καύ­σι­μα, έ­χει ή­δη ει­σά­γει φορ­τία πισ­σώ­δους πε­τρε­λαίου α­πό τον Κα­να­δά. Αν λη­φθεί υ­πό­ψη το γε­γο­νός ό­τι οι Η­ΠΑ πιέ­ζο­νται για την κα­τα­σκευή του α­γω­γού Keystone XL που θα με­τα­φέ­ρει το καύ­σι­μο α­πό τον Κα­να­δά στον Κόλ­πο του Με­ξι­κού, το προς ε­ξα­γω­γή προϊόν α­να­ζη­τά έ­τοι­μο προο­ρι­σμό την ΕΕ.

Δη­μό­σιες υ­πη­ρε­σίες και πα­ρο­χές

Αν η Ελλά­δα θεω­ρη­θεί α­ντι­προ­σω­πευ­τι­κό δείγ­μα, η ι­διω­τι­κο­ποίη­ση δη­μό­σιων πα­ρο­χών ό­πως η υ­γεία, η παι­δεία και το νε­ρό, βρί­σκο­νται σε «κα­λό δρό­μο» και στην ΕΕ. Αμε­ρι­κα­νι­κή α­παί­τη­ση εί­ναι η α­πε­λευ­θέ­ρω­ση των υ­πη­ρε­σιών, πε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων και των δη­μό­σιων, ό­πως προ­στα­τεύο­νται α­κό­μα και α­πό τη συμ­φω­νία GATS του Διε­θνούς Οργα­νι­σμού Εμπο­ρίου (WTO). Η ΕΕ φαί­νε­ται να την α­πο­δέ­χε­ται, με ε­ξαί­ρε­ση τα δι­κα­στι­κά σώ­μα­τα, την α­στυ­νό­μευ­ση συ­νό­ρων και τον έ­λεγ­χο ε­ναέ­ριας κυ­κλο­φο­ρίας. 

Μια τέ­τοια ε­ξέ­λι­ξη θα ση­μαί­νει ό­τι αυ­τές οι υ­πη­ρε­σίες δεν θα προ­στα­τεύο­νται α­πό τις ε­θνι­κές νο­μο­θε­σίες και -χει­ρό­τε­ρο ό­λω­ν- με­τά την ι­διω­τι­κο­ποίη­ση, θα κα­θί­στα­ται ου­σια­στι­κά α­δύ­να­τη η ε­πά­νο­δος στο προ­η­γού­με­νο κα­θε­στώς. Ευ­ρω­παίοι α­ξιω­μα­τού­χοι έ­χουν εκ­φρά­σει α­νη­συ­χίες για τις υ­πη­ρε­σίες υ­γείας, α­φε­νός λό­γω της α­νε­παρ­κούς προ­στα­σίας τους α­πό την Συν­θή­κη της Λι­σα­βό­νας, α­φε­τέ­ρου λό­γω των ε­πι­θε­τι­κών πο­λι­τι­κών των α­με­ρι­κα­νών -η Μπάρ­κερ τους χα­ρα­κτή­ρι­σε «ο­δο­στρω­τή­ρες» που δεν βγαί­νουν α­πό δια­πραγ­μα­τεύ­σεις χω­ρίς να α­πο­κο­μί­σουν κέρ­δη-, οι ο­ποίοι μό­νο ως ε­μπό­διο βλέ­πουν τις ευ­ρω­παϊκές νο­μο­θε­σίες.

Οι α­νη­συ­χίες α­πό την πλευ­ρά της α­ντί­στα­σης στις Η­ΠΑ πε­ρι­λαμ­βά­νουν δύο κομ­βι­κά θέ­μα­τα κοι­νω­νι­κής πρό­νοιας. Το έ­να εί­ναι οι δια­τά­ξεις για την α­γο­ρά το­πι­κών προϊό­ντων (Buy America) και το άλ­λο, το ο­ποίο οι εκ­πρό­σω­ποι των α­με­ρι­κα­νι­κών ε­ται­ρειών ε­πι­θυ­μούν δια­καώς να α­πα­λει­φθεί, εί­ναι η Αρχή της Προ­φύ­λα­ξης, που α­πο­τε­λεί βα­σι­κή αρ­χή διε­θνών συμ­βά­σεων του Ο­ΗΕ, έ­χει υιο­θε­τη­θεί α­πό την ΕΕ και α­φο­ρά στις προ­δια­γρα­φές για τα τρό­φι­μα, την κτη­νο­τρο­φία και τις καλ­λιέρ­γειες με κρι­τή­ριο τις ε­πι­πτώ­σεις στο πε­ρι­βάλ­λον, στην α­σφά­λεια και στη δη­μό­σια υ­γεία.

Προ­στα­σία προ­σω­πι­κών δε­δο­μέ­νω­ν

Τα ε­ται­ρι­κά κέρ­δη εί­ναι α­σύμ­βα­τα με την ε­λεύ­θε­ρη πρό­σβα­ση των πο­λι­τών στις πλη­ρο­φο­ρίες και ευ­θέως α­νά­λο­γα με την ε­ται­ρι­κή πρό­σβα­ση στις ε­πι­κοι­νω­νίες και στα προ­σω­πι­κά δε­δο­μέ­να των πο­λι­τών. Η συμ­φω­νία θα δί­νει στις ε­ται­ρείες δι­καίω­μα πρό­σβα­σης σε προ­σω­πι­κά δε­δο­μέ­να για «ε­μπο­ρι­κούς σκο­πούς». 

Επί­σης, με το πρό­σχη­μα της πνευ­μα­τι­κής ι­διο­κτη­σίας, της πα­τέ­ντας και των ε­μπο­ρι­κών ση­μά­των, θα ε­γεί­ρο­νται ε­μπό­δια στη δη­μό­σια πρό­σβα­ση σε γνώ­σεις και πλη­ρο­φο­ρίες α­κό­μα και για σχο­λεία ή βι­βλιο­θή­κες, ό­πως α­πο­τυ­χη­μέ­να α­πο­πει­ρά­θη­καν να ε­πι­βά­λουν η ACTA στην ΕΕ και η SOPA στις Η­ΠΑ.

Κι ε­νώ οι α­πο­κα­λύ­ψεις του Έντουαρ­ντ Σνόου­ντεν για τις υ­πο­κλο­πές και τις πα­ρα­κο­λου­θή­σεις α­πό υ­πη­ρε­σίες των Η­ΠΑ εί­χαν ε­φο­διά­σει την ΕΕ με έ­να ι­σχυ­ρό δια­πραγ­μα­τευ­τι­κό μέ­σο («Επο­χή», 23.3.2014), πρό­σφα­τα οι Η­ΠΑ πέ­ρα­σαν σε πα­γκό­σμια «α­ντε­πί­θε­ση», ε­πι­στρα­τεύο­ντας έ­να νέο «φά­ντα­σμα», αυ­τό της βιο­μη­χα­νι­κής κα­τα­σκο­πείας.

Επί­λυ­ση δια­φο­ρών κρά­τους-ε­πεν­δυ­τών (ISDS)

Το ISDS ί­σως εί­ναι η με­γα­λύ­τε­ρη α­πει­λή που θέ­τει η TTIP. Πρό­κει­ται για το μη­χα­νι­σμό διαι­τη­σίας με­τα­ξύ των κρα­τών και των ε­πεν­δυ­τώ­ν-ε­ται­ρειών, τον ο­ποίο η ΕΕ ε­πι­θυ­μεί να προ­συ­πο­γρά­ψει.

Τα διαι­τη­τι­κά δι­κα­στή­ρια α­πο­τε­λού­νται α­πό ι­διώ­τες δι­κη­γό­ρους, πα­ρα­κά­μπτου­ν/α­χρη­στεύουν τα ε­θνι­κά νο­μι­κά συ­στή­μα­τα και οι α­πο­φά­σεις τους έ­χουν ως τώ­ρα δι­καιώ­σει τις ε­ται­ρείες-ε­πεν­δυ­τές, σε βά­ρος των χω­ρών.

Τα πα­ρα­δείγ­μα­τα κρα­τών που υ­πο­χρεώ­θη­καν να πλη­ρώ­σουν ε­ξω­πραγ­μα­τι­κές α­πο­ζη­μιώ­σεις, σκια­γρα­φούν α­δρά τους κιν­δύ­νους. Μέ­σα στην ΕΕ, α­ντι­προ­σω­πευ­τι­κή εί­ναι η πε­ρί­πτω­ση της σουη­δι­κής πο­λυε­θνι­κής ε­ται­ρείας ε­νέρ­γειας, η ο­ποία μή­νυ­σε τη γερ­μα­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση και α­ξίω­σε α­πο­ζη­μίω­ση 3,7 δισ. ευ­ρώ, ό­ταν α­πο­φά­σι­σε να κλεί­σει τους σταθ­μούς πυ­ρη­νι­κής ε­νέρ­γειας με­τά την κα­τα­στρο­φή της Φου­κου­σί­μα.

Οποια­δή­πο­τε προ­σπά­θεια δια­φο­ρο­ποίη­σης του κα­θε­στώ­τος και των ό­ρων κερ­δο­φο­ρίας των ε­ται­ρειών, θα ε­πι­σύ­ρει μη­νύ­σεις και υ­πέ­ρο­γκες α­πο­ζη­μιώ­σεις.

Όπως ε­πι­σή­μα­νε η Ούλ­ρι­κε Χέρ­μαν, η Ελλά­δα εί­ναι ι­διαί­τε­ρα ευά­λω­τη στις α­ξιώ­σεις των ε­πεν­δυ­τών (δε­δο­μέ­νου του «ορ­γα­σμού» ι­διω­τι­κο­ποιή­σεων), οι ο­ποίοι θα έ­χουν δι­καίω­μα να α­πο­ζη­μιω­θούν α­κό­μα και στις πε­ρι­πτώ­σεις που οι ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις, η φο­ρο­λό­γη­ση ή άλ­λες δια­τά­ξεις δια­φο­ρο­ποιη­θούν με­τά την πραγ­μα­το­ποίη­ση της ε­πέν­δυ­σης. Αυ­το­νό­η­το εί­ναι ό­τι οι τε­ρά­στιες α­πο­ζη­μιώ­σεις που α­πο­φα­σί­ζο­νται βα­ρύ­νουν τους φο­ρο­λο­γού­με­νους.

Το ISDS θεω­ρεί­ται τό­σο ευ­νοϊκό για τις ε­ται­ρείες, ώ­στε αρ­κε­τές εγ­χώ­ριες με­τα­φέ­ρουν την έ­δρα τους στο ε­ξω­τε­ρι­κό προ­κει­μέ­νου να υ­πα­χθούν σε κα­θε­στώς ξέ­νων ε­πεν­δυ­τών.

Η α­ντί­θε­ση που εκ­δη­λώ­θη­κε με ε­πι­στο­λή α­πό 200 ορ­γα­νι­σμούς σε Ευ­ρώ­πη και Αμε­ρι­κή και α­πό κυ­βερ­νή­σεις χω­ρώ­ν-με­λών της ΕΕ, υ­πο­χρέω­σαν την Ευ­ρω­παϊκή Επι­τρο­πή να α­να­στεί­λει τις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις για το ISDS, προ­κει­μέ­νου να γί­νει δη­μό­σια δια­βού­λευ­ση. Ο ε­πί­τρο­πος ε­μπο­ρίου της ΕΕ, Κα­ρέλ Ντε Γκού­χτ, α­πο­κά­λυ­ψε ω­στό­σο ό­τι σκο­πός της α­να­στο­λής εί­ναι να πει­στούν οι σκε­πτι­κι­στές και ό­χι να α­να­θεω­ρη­θούν οι σχε­τι­κοί ό­ροι.

Η Επι­τρο­πή έ­χει α­ναρ­τή­σει σχε­τι­κό ε­ρω­τη­μα­το­λό­γιο στον ι­στό­το­πό της, στο ο­ποίο οι πο­λί­τες μπο­ρούν να α­πα­ντούν σε «ε­πι­δέ­ξια» δια­τυ­πω­μέ­νες ε­ρω­τή­σεις, μέ­χρι τις 6.7.2014 (ec.europa.eu/yourvoice/ipm/forms/dispatch). Οπωσ­δή­πο­τε δεν πα­ρα­σχέ­θη­κε α­πό τα θε­σμι­κά όρ­γα­να της ΕΕ ε­παρ­κής, σα­φής και α­ντι­κει­με­νι­κή πλη­ρο­φό­ρη­ση προ­κει­μέ­νου να το­πο­θε­τη­θούν (με αυ­τόν το μό­νο τρό­πο) οι πο­λί­τες.

Η «ου­το­πία των πο­λυε­θνι­κών», ό­πως ο­νο­μά­ζουν την TTIP οι φο­ρείς α­ντί­στα­σης, αν υ­πο­γρα­φεί, θα γί­νει δυ­στο­πία των λαών. 

Εσείς τι ξέρετε για την TTIP;

Την ενημέρωση που αποφεύγουν μεθοδικά οι επίσημες εμπλεκόμενες πλευρές, Ευρωπαϊκή Ένωση και ΗΠΑ, για το κρίσιμο θέμα της Διατλαντικής Εταιρικής Σχέσης Εμπορίου και Επενδύσεων (Transatlantic Trade and Investment Partnership-TTIP), ανέλαβαν στην Ελλάδα (προεδρεύουσα του Συμβουλίου της ΕΕ από την αρχή του 2014), το Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς.

Επιπλέον των ενημερωτικών εκδόσεών τους, διοργάνωσαν, την Τρίτη, συναντήσεις με δημοσιογράφους και το κοινό και, την Τετάρτη, παρουσίαση σε πολιτικό και επιστημονικό προσωπικό.

Η γερμανίδα δημοσιογράφος (της εφημερίδας «die tageszeitung») Ούλρικε Χέρμαν και η διευθύντρια του διεθνούς προγράμματος Center for Food Safety στις ΗΠΑ, Ντέμπι Μπάρκερ, στη σπάνια -αν όχι μοναδική- στην Ελλάδα ενημέρωση, αναφέρθηκαν στα σημεία-κλειδιά της TTIP και στις παγίδες και στους κινδύνους για τις χώρες και τους λαούς και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Η ενημερωτική έκδοση του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ από τον Τζον Χίλαρι, (εκτελεστικός διευθυντής της οργάνωσης War on Want - Πόλεμος στην Ένδεια), οι ομιλήτριες και η πλούσια αρθρογραφία (εκτός Ελλάδας), δίνουν το στίγμα της TTIP και το εύρος των επιπτώσεων στους τομείς που οι εμπνευστές της σχεδιάζουν να περιλαμβάνει.


ΠΗΓΗ:
Ελι­σά­βετ Πε­τρί­δου για την ΕΠΟΧΗ

 

«Μπουρλότο» βάζει το ΣτΕ - Επέτρεψε κατάσχεση από λογαριασμό χωρίς προειδοποίηση

«Χέρι» σε τραπεζικούς λογαριασμούς λόγω οφειλών μπορεί να βάζει ελεύθερα το Δημόσιο, χωρίς να έχει ενημερωθεί προηγουμένως ο οφειλέτης, σύμφωνα με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Η 7μελής σύνθεση του ΣΤ΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), με την υπ΄ αριθμ. 2080/2014 αμετάκλητη απόφασή του, μεταστρέφοντας την έως σήμερα νομολογία του, έκρινε ότι μπορεί το Δημόσιο (Δ.Ο.Υ., Ι.Κ.Α., κ.λπ.) να προβαίνει σε κατασχέσεις χρημάτων που βρίσκονται σε τράπεζες (συντάξεις, μισθοδοσία, κ.λπ.) λόγω οφειλών, χωρίς να έχει ενημερωθεί προηγουμένως ο οφειλέτης, έτσι ώστε να μπορεί να προσφύγει στα δικαστήρια ή να πάει να εξοφλήσει ή να ρυθμίσει το χρέος του.

Όπως είναι γνωστό, τον περασμένο Μάρτιο η 5μελής σύνθεση του ΣΤ΄ Τμήμα του ΣτΕ, επαναλαμβάνοντας παλαιότερη απόφασή του 2012, έκρινε με την υπ΄ αριθμ. 366/2014 απόφασή του, ότι δεν μπορεί το Δημόσιο κ.λπ. να προβαίνει σε κατασχέσεις επί τραπεζικών λογαριασμών λόγω οφειλών προς το Δημόσιο εάν προηγουμένως δεν έχει ενημερωθεί ο ενδιαφερόμενος.

Συγκεκριμένα, κρίθηκε τον περασμένο Μάρτιο ότι η σχετική διάταξη του Κώδικα Εισπράξεων Δημοσίων Εσόδων (ΚΕΔΕ), που προβλέπει τις κατασχέσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς λόγω οφειλών προς το Δημόσιο χωρίς προηγούμενη ενημέρωση του οφειλέτη, «είναι ανίσχυρη ως αντικειμένη στην διάταξη του άρθρου 20 παράγραφος 1 του Συντάγματος, διότι η παράλειψη αυτή έχει ως συνέπεια ο οφειλέτης να μη λαμβάνει γνώση ή να λαμβάνει καθυστερημένα γνώση της εις βάρος του επισπευδομένης αναγκαστικής εκτελέσεως, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να αμυνθεί αποτελεσματικώς προ της ολοκληρώσεως της εκτελεστικής διαδικασίας, λαμβάνοντας τα κατάλληλα μέτρα είτε για την ακύρωση είτε για την αναστολή της πράξεως εκτελέσεως». Ακόμη, οι δικαστές ανέφεραν παλιότερες αποφάσεις του δικαστηρίου που είχαν το ίδιο σκεπτικό.

Το όλο θέμα λόγω σπουδαιότητας παραπέμφθηκε στην αυξημένη 7μελή σύνθεση του ίδιου Τμήματος για νέα κρίση.

Ανατράπηκαν όλα

Τώρα, η 7μελής σύνθεση του ΣΤ΄ Τμήματος του ΣτΕ, με την υπ΄ αριθμ. 2082/2014 απόφασή του και με άλλο πρόεδρο, έκρινε τα εντελώς αντίθετα από την 5μελή σύνθεση του ίδιου Τμήματος, με την εξαίρεση του εισηγητή της υπόθεσης που συντάχθηκε με την απόφαση του περασμένου Μαρτίου.

Αναλυτικότερα, το ΣΤ΄ Τμήμα του ΣτΕ, με τη νεότερη απόφαση του, αναφέρει ότι με τις διατάξεις του ΚΕΔΕ, του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, κ.λπ., «οργανώνεται συνεκτικό σύστημα εισπράξεως δημοσίων εσόδων, με σκοπό το μεν να καθίσταται δυνατή και να μη ματαιώνεται η, συνταγματικώς άλλωστε επιβαλλομένη (άρθρο 4 παράγραφος 5 του Συντάγματος), είσπραξη των χρεών προς το Δημόσιο, με παράλληλη, όμως, έγκαιρη ενημέρωση του οφειλέτη του Δημοσίου, ο οποίος δύναται να ασκεί επικαίρως τα ένδικα βοηθήματα και μέσα που του παρέχει ο νόμος».

Ο οφειλέτης, συνεχίζει η υπ΄ αριθμ. 2082/2014 απόφαση, μπορεί να προσφύγει δικαστικώς, με τη διεξαγωγή διαγνωστικής δίκης, ενώ παράλληλα έχει πληροφορηθεί το χρέος του, αναφέρουν οι δικαστές και σημειώνει η δικαστική απόφαση: «Ο οφειλέτης γνωρίζει ευθέως πότε το βεβαιωμένο χρέος του καθίσταται ληξιπρόθεσμο» και ότι «από την επόμενη της ημέρας κατά την οποία το χρέος κατέστη ληξιπρόθεσμο, είναι δυνατή η λήψη σε βάρος του αναγκαστικών μέτρων για την είσπραξη του χρέους».

Σε περίπτωση που ο οφειλέτης δεν είναι συνεπής συντάσσεται το κατασχετήριο το οποίο δεν κοινοποιείται στον οφειλέτη, παρά μόνο στην τράπεζα, σύμφωνα με τον ΚΕΔΕ.

Δεν παραλείπει η απόφαση να υπογραμμίσει ότι «η μη κοινοποίηση στον οφειλέτη οφείλεται στον προφανή λόγο ότι, αν αυτός επληροφορείτο την επικειμένη λήψη του μέτρου, θα έσπευδε να εισπράξει από τον τρίτο (σ.σ.: τράπεζα) τα οφειλόμενα σ' αυτόν χρήματα ή απαιτήσεις ή θα ανελάμβανε τα εις χείρας τρίτου κινητά του, με συνέπεια, βεβαίως, να καθίσταται αδύνατη η εξ αυτών ικανοποίηση της αξιώσεως του Δημοσίου».

Κατόπιν αυτών, η επίμαχη απόφαση αναφέρει: «Η μη πρόβλεψη στο νόμο και πρόσθετης υποχρεώσεως για μία τρίτη, ενδιάμεση, κοινοποίηση προς τον οφειλέτη πριν από την ενεργοποίηση του δικαιώματος του Δημοσίου να λάβει εις βάρος του μέτρα αναγκαστικής εκτελέσεως, δεν παραβιάζει συνταγματικές διατάξεις ούτε, ειδικότερον, την διάταξη του άρθρου 20 παρ. 2 του Συντάγματος, αφού καθιδρύεται, πάντως, στο νόμο πλήρες και αποτελεσματικό σύστημα έννομης προστασίας του οφειλέτη του Δημοσίου».

Το ΣτΕ απασχόλησε περίπτωση διευθύνοντα συμβούλου Ανώνυμης Εταιρείας, η οποία σήμερα δεν υφίσταται (έχει λυθεί). Σε βάρος του διευθύνοντα συμβούλου συντάχθηκε έκθεση αναγκαστικής κατασχέσεως από τον προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Φ.Α.Β.Ε. Αθηνών. Η κατάσχεση αφορούσε απαιτήσεις του ΙΚΑ για οφειλές της πρώην Α.Ε. ύψους 565.392,73 ευρώ. Η κατάσχεση έγινε επί της σύνταξης τού τέως διευθύνοντα συμβούλου μέχρι την εξόφληση του όλου ποσού.

Την κατάσχεση από τον τραπεζικό λογαριασμό συντάξεως του, ο διευθύνων σύμβουλος έμαθε τυχαία, μετά από εννέα μήνες, όταν πήγε να κάνει ανάληψη χρημάτων.


ΠΗΓΗ:
topontiki.gr

 

Αγώνας για την υπεράσπιση των παραλιών

               Μία συζήτηση με αφορμή το νομοσχέδιο για τις ακτές και τους αιγιαλούς

«Δεν πρόκειται να πουν^ μα ήταν δύσκολοι καιροί, αλλά θα πουν^ γιατί σιώπησαν οι ποιητές τους;» με αυτόν το στίχο του Μπρεχτ θέλησε η Μαρία Καραμανώφ, σύμβουλος Επικρατείας, να καλέσει πολίτες και φορείς να μην σιωπήσουν μπροστά στο νομοσχέδιο που ξεπουλά ακτές και αιγιαλούς στους ιδιώτες, στην εκδήλωση που διοργανώθηκε από το Κόκκινο 105,5, την Τετάρτη.

Εκπρόσωποι από διάφορους φορείς κλήθηκαν να ενημερώσουν και να ευαισθητοποιήσουν τους πολίτες σχετικά με το νομοσχέδιο «Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία των ακτών και παραλιών», που αν και αποσύρθηκε προσωρινά, λόγω των εκτεταμένων αντιδράσεων και του προεκλογικού κόστους που θα είχε η ψήφισή του, αναμένεται ξανά στη Βουλή. 

Παρά το ευφημιστικό του τίτλο, το ν/σ προβλέπει την αποκλειστική χρήση των αιγιαλών από ιδιώτη, καταργεί τον περιορισμό των 100 μέτρων όσον αφορά τη χρήση της παραλίας, αλλοιώνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του αγαθού, την ελεύθερη πρόσβαση και θέτοντας το περιβάλλον σε κίνδυνο. 

Με αφορμή την κρίση

«Ζούμε στην εποχή της κρίσης, λαμβάνονται μέτρα, πολλά, αποσπασματικά, αλληλοσυγκρουόμενα και τελικά αλληλοεξουδετερώμενα που επιδεινώνουν το πρόβλημα. Δίνουν τη δημόσια κτήση προς εκμετάλλευση, βάζοντάς την όλη, αιγιαλούς, δάση, πολυκατοικίες, στο ίδιο τσουβάλι, χωρίς καμία μελέτη, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το χρέος. Τι γίνεται, όμως, με τους υπόλοιπους δημόσιους σκοπούς που πρέπει να εξυπηρετεί ένα κράτος;», διατυπώνει τον προβληματισμό της η σύμβουλος Επικρατείας θέτοντας τους δύο θεμελιώδεις δημόσιους σκοπούς που αποτελούν, σύμφωνα με την ίδια, την προϋπόθεση για την πραγματοποίηση οποιουδήποτε άλλου, αυτούς της κυριαρχίας του κράτους και της βιώσιμης ανάπτυξης.

«Η δημόσια κτήση του φυσικού κεφαλαίου ταυτίζεται με αυτούς τους δύο σκοπούς, θα πρέπει να διατηρείται αναλλοίωτο, αφού μέσω αυτού υπάρχει και διασφαλίζεται η βιωσιμότητα της χώρας. Λόγω της κρίσης η δημόσια κτήση έχει εντοπιστεί ως πρόσφορο και ανέξοδο έδαφος για την αντιμετώπιση του χρέους. Αυτό ισχύει όμως βραχυπρόθεσμα, γιατί μακροπρόθεσμα το κόστος θα είναι τεράστιο και μη μετρήσιμο σε οικονομικά μεγέθη».

Άλλοι συνομιλητές του πάνελ θεωρούν πως δεν πρόκειται για λάθος πολιτική αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, αλλά ξεκάθαρη πολιτική επιλογή:
«Δεν έχει να κάνει με την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους, και το νομοσχέδιο για τους αιγιαλούς δεν είναι μια μεμονωμένη περίπτωση, πρόκειται απλά για τη διάθεση της δημόσιας περιουσίας στο ιδιωτικό κεφάλαιο» σύμφωνα με τον Γεράσιμο Κορρέ, εκπρόσωπο του Ελληνικού Κέντρου Θαλάσσιων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ). Στο ίδιο μήκος κύματος διατύπωσε την άποψή του κατά του νομοσχεδίου και ο Γιώργος Σαρηγιάννης, καθηγητής της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πολυτεχνείου. «Απ’ όλη τη νομοθεσία φαίνεται η υποταγή του κράτους στο ιδιωτικό κεφάλαιο, και εκτός από κρατική περιουσία, παραχωρούμε πια και κρατικές αρμοδιότητες».

Τα νομικά κολλήματα

Το πρώτο πρόβλημα που παρουσιάζεται νομικά με αυτό το νομοσχέδιο είναι ότι οι ακτές δεν θα έπρεπε να περάσουν στο ΤΑΙΠΕΔ, καθώς ο οργανισμός αφορά την αξιοποίηση μόνο της ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου, όπως εξέθεσε η Δέσποινα Κουτσούμπα, μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων και της εφορίας ενάλιων αρχαιοτήτων.
«Με αυτά που έχουν περάσει στο ΤΑΙΠΕΔ, ακτές, δάση κτλ καταργείται η έννοια της δημόσιας περιουσίας. Τα πάντα μπορούν να βρεθούν προς πώληση και απ’ αυτό για μένα προκύπτει και το ερωτηματικό κατ’ επέκτασιν, κατά πόσο μπορούν να θεωρηθούν και αντικείμενο κατάσχεσης από τους δανειστές μας».

«Το νομοσχέδιο αυτό και να ψηφιστεί δεν θα μπορέσει ποτέ να θεωρηθεί κανόνας Δικαίου. Η ανάταση σε έναν επενδυτή της χρήσης και της μορφής ενός τόσο σημαντικού αγαθού, ανάλογα με τους ειδικούς επενδυτικούς σκοπούς του καθένα, δεν μπορεί να θεωρηθεί κανόνας Δικαίου, με την έννοια του γενικού, του αντικειμενικού και σύμφωνα με το σύνταγμα» επισημαίνει η Μ. Καραμανώφ. Η σημαντικότητα του συγκεκριμένου αγαθού στοιχειοθετείται, σύμφωνα με την ίδια, από το ρόλο του στη ζωή των πολιτών.
«Οι ακτές μας, ο αιγιαλός είναι ένα από τα πολυτιμότερα στοιχεία της δημόσιας κτήσης, είναι το απαραβίαστο γιατί είναι συνυφασμένο από την αρχαιότητα με την ιστορία μας, την τέχνη μας, τη διαμόρφωση της ιδιοσυγκρασίας μας».

Πρέπει να σημειωθεί, επίσης, πως με την ισχύ του νομοσχεδίου θα είναι δυνατή και η αναδρομική νομιμοποίηση της αυθαίρετης χρήσης του αιγιαλού από ιδιώτες, όπως οι περιπτώσεις που αναφέρει η Δ. Κουτσούμπα του Porto Carras, του Grand Resort κτλ, πληρώνοντας μόνο ένα αντίτιμο για αυτό που μέχρι τώρα θεωρούταν καταπάτηση δημόσιας κτήσης.

Περιβαλλοντικό και κοινωνικό αντίκτυπο

Για τη σύνταξη του εν λόγω νομοσχεδίου αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι δεν εκλήθη κανένας επιστημονικός, περιβαλλοντικός φορέας, ούτε εκπονήθηκε κάποια σχετική μελέτη ώστε να ληφθούν υπόψιν οι ιδιομορφίες της κάθε περιοχής και να προστατευτούν.
«Πρώτον δεν πρόκειται για βιώσιμη ανάπτυξη, αλλά αποκλειστικά για οικονομική. Το ν/σ δεν έλαβε υπόψιν το Natura 2000, θεωρεί τις παραλίες μόνο ως χώρο για ομπρέλες και ξαπλώστρες και αγνοεί ότι αναφέρεται σε ένα οικοσύστημα που θα καταστραφεί. Δεν κατηγοριοποιεί καμία παραλία και δεν έχει καταγράψει κανένα ενδεχόμενο κίνδυνο από πλημμυρικά επεισόδια που αποτελούν πια συχνό φαινόμενο, λόγω της κλιματικής αλλαγής» καταγγέλλει ο εκπρόσωπος του ΕΛΚΕΘΕ. Ταυτόχρονα μοιράστηκε με το κοινό και διάφορες φωτογραφίες και από την Ισπανία που ισχύει αντίστοιχη νομοθεσία, αλλά και από καταπατήσεις στην Ελλάδα, όπου πλέον τα κτίσματα έχουν καταλάβει όλον τον χώρο της παραλίας, απαγορεύοντας την πρόσβαση στους πολίτες και διαβρώνοντας τη θάλασσα.

«Ο αιγιαλός είναι και ένας πολύ σημαντικός κοινωνικός πόρος, παραδοσιακό στοιχείο αναψυχής για τους πολίτες και επιτελεί μια κοινωνική λειτουργία στον ελληνικό τρόπο ζωής. Όταν διαθέτονται αγαθά αυτής της κατηγορίας θα πρέπει να είναι αντικαταστατά π.χ μεταφέρεται ένα νοσοκομείο και δημιουργείται άλλο στη θέση του. Όπως καταλαβαίνουμε σε αυτήν την περίπτωση δεν μπορεί να ισχύσει κάτι τέτοιο» θα συμφωνήσει και η σύμβουλος της Επικρατείας για την καταστροφή που δεν πρόκειται να έχει επιστροφή.

«Θα πρέπει να προσδιορίσουμε και το τι σημαίνει ανταποδοτικότητα που αναφέρουν συνέχεια. Θα θεωρήσουμε κάτι ανταποδοτικό με βάση μια μικροκλίμακα για το χώρο αυτό καθ’ εαυτό να βγάζει κέρδος ή βάσει μιας μακροκλίμακας για την ανταποδοτικότητα σε όλη την κοινωνία;» καταλήγει η Δ. Κουτσούμπα. 


Τζέλα Αλιπράντη

Τρέχουμε για να μπορούμε να κολυμπάμε

Υπερμαραθώνιος διοργανώνεται στις 8-12 Ιουλίου για την υπεράσπιση των παραλιών από εύρος φορέων (Πανελλήνιο Δίκτυο Οικολογικών Οργανώσεων, Αρχέλων, Επιτροπή Αγώνα για Ελεύθερες Παραλίες, Κινήματα Πολιτών (από διάφορες περιοχές), Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, Ναυτικοί όμιλοι κτλ). «Πρέπει να αναπτυχθεί ένα μεγάλο κίνημα ώστε όταν έρθει το νομοσχέδιο στη Βουλή να μην τολμήσουν να το ψηφίσουν» επισημαίνει η βουλεύτρια του ΣΥΡΙΖΑ, Χαρά Καφαντάρη. 


ΠΗΓΗ:
epohi.gr


 

Η κοροϊδία με τα εισιτήρια

Ο υπουργός Μεταφορών προσπάθησε να βαφτίσει «μειώσεις» τις νέες τιμές εισιτηρίων και καρτών απεριορίστων διαδρομών για τις αστικές συγκοινωνίες, οι οποίες περιλαμβάνουν μεν μικρότερο ενιαίο κόμιστρο, αλλά και μικρότερη διάρκεια ισχύος.

Aυξήσεις σε μεγάλη κατηγορία επιβατών, κυρίως χαμηλών εισοδημάτων, φέρνουν στην ουσία οι χθεσινές ανακοινώσεις του υπουργού Μεταφορών που πλασαρίστηκαν ως «μειώσεις» στις τιμές των εισιτηρίων και καρτών στις συγκοινωνίες της πρωτεύουσας. Στις καταφανώς προεκλογικές εξαγγελίες του, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης προανήγγειλε ότι από την 1η Σεπτεμβρίου μειώνεται η τιμή του ενιαίου εισιτηρίου από το 1,40 στο 1,20 ευρώ και των μηνιαίων καρτών απεριορίστων διαδρομών από 45 σε 30 ευρώ.

Παράλληλα όμως, μειώνεται από 90 σε 70 λεπτά η διάρκεια ισχύος του εισιτηρίου. Θα ισχύσει η έκπτωση 50% επί των νέων τιμών για τους φοιτητές και μαθητές, ενώ για τις άλλες κατηγορίες δικαιούχων μειωμένων εισιτηρίων (ανάπηροι, ΑμεΑ, πολύτεκνοι κ.λπ.) γίνονται συζητήσεις με τα αρμόδια υπουργεία που καλύπτουν το κόστος. 

Μεγάλα λόγια

«Προσφέρουμε συγκοινωνίες με ένα ευρώ την ημέρα», υποστήριξε ο υπουργός, «ξεχνώντας» βεβαίως να πει ότι οι μεγάλοι χαμένοι από αυτή τη… γενναιοδωρία είναι οι επιβάτες που χρησιμοποιούν κάρτα μόνο για λεωφορεία, τρόλεϊ και τραμ, που σήμερα κοστίζει 20 ευρώ και με τη νέα ρύθμιση θα πληρώνουν 50% περισσότερα (30 ευρώ)! Να σημειωθεί ότι οι ακριβές κάρτες θα μειωθούν μόνον κατά 32%.

Παρά τα αιτήματα των δημοσιογράφων, το υπουργείο δεν έδωσε στοιχεία για τον αριθμό καρτών, στο σύνολο και για κάθε κατηγορία. Ανεπίσημα, οι αρμόδιοι του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών (ΟΑΣΑ) είπαν ότι σήμερα μόνον το 15% αγοράζει κάρτα των 20 ευρώ. Υποστήριξαν μάλιστα ότι κάποιοι χρησιμοποιούν παράνομα τις φτηνές κάρτες και στο μετρό. Ακόμη και αν ισχύει αυτό το στοιχείο, σημαίνει ότι πάνω από 700.000 επιβάτες θα επιβαρυνθούν με 10 ευρώ τον μήνα.

Διαφορετική πάντως είναι η εικόνα από το ρεπορτάζ της «Εφ.Συν.», σύμφωνα με το οποίο μόνον το 25% των επιβατών προμηθεύεται κάρτες των 45 ευρώ.


ΠΗΓΗ:
Εφημερίδα των Συντακτών

 

Δείρτε τις καθαρίστριες για να 'ρθουν επενδύσεις

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη
Το ψάξανε, το ζύγισαν, το μέτρησαν, το μύρισαν εκεί στην κυβέρνηση το αποτέλεσμα των εκλογών και κατέληξαν στο εξής επιστημονικό συμπέρασμα: Χάσαμε επειδή δεν δείραμε αρκετά τις καθαρίστριες. Αμ έπος, αμ έργον. Τις έβαλαν κάτω τις ρουφιάνες και τις ποδοπάτησαν, τιςέφτυσαν, τις ψέκασαν, τις χτύπησαν με σιδερογροθιές στο κεφάλι, το ξερό τους το κεφάλι που τις κρατάει οκτώ μήνες στους δρόμους. Δείρανε και τους συμπαραστάτες τους, δείρανε και τους φωτορεπόρτερ, δείρανε και τους δημοσιογράφους, να μη μείνει ούτε κουνούπι άδαρτο, να λάβουν όλοι το μπερντάχι που τους αναλογεί.

Να τις πατάμε κάτω τις καθαρίστριες σε δημόσια θέα, να τις βλέπουν οι παγκόσμιοι επενδυτές, οι σεΐχηδες, οι εμίρηδες, οι Κινέζοι κομμουνιστές και οι Ρώσοι ολιγάρχες και να πλακώνονται για το ποιος θα πρωτοφέρει τα λεφτά του στην Ελλάδα του Σαμαρά και του Βενιζέλου. Αυτή δεν είναι χώρα, είναι επενδυτικός παράδεισος. Οι κυβερνήτες που δεν ντρέπονται να δείρουν και να ψεκάσουν εξηντάχρονες γυναίκες είναι ικανοί για όλα, θα μας τα φέρουν όλα στο πιάτο, σκλάβους, δάση, παραλίες, βουνά, θα γίνουν ο στρατός που θα προστατεύσει τις επενδύσεις μας. Τύφλα να 'χουν οι Μπανανίες της Λατινικής Αμερικής και οι δικτατορίσκοι με τις στολές και τα μαύρα γυαλιά.

Βρίσκουνε και τα κάνουνε τα καθάρματα. Βιαιοπραγούν πάνω σε ανήμπορες γυναίκες διότι ξέρουν ότι το μιντιακό σύστημα που τους στηρίζει και τους υποθάλπει θα βγάλει τον σκασμό. Έπεσε άγριο ξύλο στο κέντρο της Αθήνας και οι δύο μεγαλύτερες εφημερίδες, η "Καθημερινή" και "Τα Νέα", δεν έγραψαν ούτε λέξη στην πρώτη τους σελίδα. Το "Έθνος" έβαλε μια μικρή φωτογραφία, κάνοντας λόγο για «επεισόδια έξω από το ΥΠΟΙΚ» έτσι ουδέτερα, λες και πλακώθηκαν οι γαύροι με τους βάζελους έξω από το Καραϊσκάκη.

Το βούλωσαν "Τα Νέα", που πριν από λίγες ημέρες έδειξαν πρωτοσέλιδη συμπόνια για τις καθαρίστριες και χθες, την ημέρα του μεγάλου ξύλου, τις εξόρισαν στη δωδέκατη σελίδα, με τον εξής ευφάνταστο τίτλο: «ΜΑΤαιη επίθεση στις απολυμένες». Χαζοχαρούμενα λογοπαίγνια επί πτωμάτων, ξεφτίλα ολκής για ένα πλήρως εξωνημένο μιντιακό σύστημα. Κι η ξεφτίλα γίνεται ακόμη μεγαλύτερη όταν βλέπεις να βγαίνουν οι New York Times με κύριο θέμα τον ξυλοδαρμό των καθαριστριών και τίτλο «Μάχη του Δαυίδ με τον Γολιάθ».

Το λάβανε το μήνυμα των εκλογών οι ερίφηδες, γι' αυτό έβαλαν στη θέση του Γιάννη Στουρνάρα τον Γκίκα Χαρδούβελη της Eurobank. Πήγε ο Χαρδούβελης στο ΥΠΟΙΚ και η πρώτη πράξη του ήταν να κλείσει την πόρτα στις καθαρίστριες που λίγο πριν είχαν ποδοπατηθεί από τους ματατζήδες. Πράξη βαρύνουσα, πράξη συμβολική, εναρκτήριο λάκτισμα μια θητείας που προδιαθέτει για τα χειρότερα. Γι' αυτό τον βάλανε, άλλωστε, εκεί τον Χαρδούβελη. Για να πράξει τα χειρότερα.


http://www.avgi.gr/

Αντώνης Σαμαράς: Εγγονός της Πηνελόπης Δέλτα ή της Κατίνας Παξινού;

Του Χρήστου Γιαννούλη
Και τον κολακεύω μάλιστα, γιατί η Κατίνα Παξινού απέσπασε και ένα όσκαρ για τις υποκριτικές ή μάλλον καλύτερα ερμηνευτικές της ικανότητες στο Για ποιόν Χτυπά η Καμπάνα. Ο Αντώνης Σαμαράς στην καλύτερη περίπτωση να αποσπούσε κάνα Λαζοπούλειο Παπαρίων για τις κακές του υποκριτικές ικανότητες στον προχθεσινό μελόδραμα για την ανεργία και τους νέους που δοκιμάζονται, κάνοντας την καρδούλα του να χτυπά ταχύπαλμα.

Δεν πέρασαν λίγες ώρες από την παράσταση Σαμαρά, μία ακόμη σκηνοθετημένη υπό τις οδηγίες κινησιολόγων του δράματος, για το πόσο πολύ τον πονάει το δράμα του λαού του, αφού ο ίδιος συμπεριφέρεται μάλλον σαν επισκέπτης ή ένας από τα εκατομμύρια τουρίστες allinclusive στην δική μας χώρα. Δεν πέρασαν λίγες ώρες και  ο αναπληρωτής υπουργός του επί των οικονομικών κατέθεσε στοιχεία στη Βουλή (εκεί που όσο και αν την αποφεύγεις αργά ή γρήγορα αποκαλύπτεται η γύμνια σου) για το ασήμαντο, σχεδόνμηδαμινό δημοσιονομικό όφελος που προκάλεσαν ήδη και προϋπολογίζεται για το μέλλον, οι χιλιάδες απολύσεις στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα την τριετία 2013-2018.

Συμβολισμούς και τερατολογικές επικοινωνιακές σκοπιμότητες, ΝΑΙ εξυπηρέτησαν. Μαζί με το τρομοφοβικό ενδεχόμενο τα ATM βγάζουν ρούβλια ή λέβα, την επαύριο που δεν θα ήταν υπουργός ο Άδωνις Γεωργιάδης. Τιμωρητικό χαρακτήρα είχαν, για να τροφοδοτείται η στήριξη του αγγελικά αθώου Θόδωρου Πάγκαλου στην Συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου.  Ασχέτως αν Πάγκαλος και Βενιζέλος ανταγωνίζονται με το ειδικό βάρος που διαθέτουν και οι δύο, ενώπιον του ιστορικού  του μέλλοντος που θα κληθεί να απαντήσει στο ερώτημα: Ποιος από τους δύο στον πολυετή πολιτικό τους βίο δεν αντιλήφθηκε τα περισσότερα πράγματα που γινόταν μπροστά στα μάτια τους;

Σε αυτά τα στοιχεία ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών παραδέχεται για μία ακόμη πτυχή της μνημονιακής «λύτρωσης», ότι δεν αποτελούσε παρά μία τρύπα στο νερό. Παρόμοιες με αυτές που βύθισαν την ελληνική οικονομία στην άβυσσο του αδιεξόδου. Παρόμοιες με αυτές τις τρύπες στο νερό που εμφανίζονται σήμερα ως σωτήριες παρεμβάσεις και μεταρρυθμίσεις. Αυτές που δεν αντέχουν στην κριτική και απαντιούνται με το χαοτικό ερώτημα: Και εσείς τι θα κάνετε; Από που θα βρείτε τα λεφτά;

Γιατί ρε «πατριώτες» … εσείς από πού τα βρίσκετε και νοιώθετε και περήφανοι για αυτό; Από τους ανέργους που για ψευτοεισόδημα 4000 ευρώ καλούνται να πληρώσουν φόρο που αγγίζει τα 2500ευρώ; Από την Ανάπτυξη που θυμίζει το ανέκδοτο του ταξιτζή όταν οι Σημίτης- Λαλιώτης έλεγαν ότι η απόσταση Σύνταγμα- Αεροδρόμιο διαρκεί πλέον 15 λεπτά και στις πιάτσες έλεγαν γελώντας: Πήγαινε στον πίσω συνάδελφο, αυτός είναι Πασοκτσής και το κάνει σε 15 λεπτά.

Με μεγάλες παύσεις…δραματουργικές, ο Πρωθυπουργός της πιο αστείας κυβέρνησης που ορκίστηκε τα τελευταία χρόνια στο προεδρικό μέγαρο, δημιουργεί νέες προσδοκίες για τους επόμενους έξι μήνες. Έχουν πάρει φωτιά τα υπόγεια του Μαξίμου για να εφεύρουν καθρεφτάκια για τους αποσβολωμένους έλληνες. Και την ίδια ώρα στέλνει εκών άκων τον Γεράσιμο Γιακουμάτο με στυλ Ζάχου Χατζηφωτίου (στην καλύτερη γιατί μέχρι και Ζάχο Δόγκανο Θυμίζει) στις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών. Για να δούμε πως καθαρίζει η γενναία λαϊκή δεξιά. Τα ομορφόπαιδα του λαού που τολμούν να βρεθούν ενώπιον των θυμάτων τους. Είτε από άγνοια κινδύνου, είτε από περισσή αυθάδεια, είτε από βλακεία, είτε γιατί αυτό είναι: Εκτός τόπου – χρόνου και πραγματικότητας.

Αυτές οι μικρές ψηφίδες μαζί με τον απολαυστικό διάλογο μεταξύ Σαμαρά – Άδωνη Γεωργιάδη που αποκάλυψε το «έγκυρο» ΒΗΜΑ (εσύ με ρεζίλεψες… όχι εσύ με ρεζίλεψες. Άσε κάτω την τηγανητή πατάτα μου… Μαμά ο Αντώνης με πειράζει…) αποδεικνύουν ότι ο κίνδυνος δεν προέρχεται από τις πολιτικές που δεν έχουν εφαρμοστεί ή δοκιμαστεί, ούτε από το μη δοκιμασμένο. Προέρχεται αποκλειστικά και μόνο από την παράταση του βίου μίας κυβέρνησης και ενός πρωθυπουργού, με βεβαρημένο παρελθόν, επιδεινωμένο παρόν και τραγικά μα τραγικά καταστροφικού μέλλοντος. Μόνο που ο Αντώνης Σαμαράς, με ένα μπλε βραχιολάκι Allinclusive θα μπορεί να επιστρέψει στην «απάνθρωπη» εξορία της φτωχικής επαύλεως στην Κηφισιά. Για τους υπόλοιπους δεν παίρνει ούτε ο ίδιος όρκο, άλλωστε δεν θα είναι ο πρώτος «Νέρωνας» στην πολιτική ιστορία αυτού του τόπου. 

http://tvxs.gr/

Ο εφοπλιστής είναι πατριώτης ό,τι κι αν κάνει

Του Κώστα Βαξεβάνη

To γερμανικό περιοδικό Spiegel, επιβεβαίωσε όσα έχει δημοσιεύσει το HOT DOC για το μύθο του ελληνικού εφοπλισμού, που εμφανίζει τους εφοπλιστές να κάνουν γνωστή την Ελλάδα στα πέρατα του κόσμου, ανεμίζοντας την ελληνική σημαία με ηρωισμό Πρέκα στις γνωστές ελληνικές ταινίες. Αυτό που ονομάζεται εφοπλιστικό κεφάλαιο, δεν είναι παρά μια κάστα επιχειρηματιών με προνόμια και φοροαπαλλαγές που περιλαμβάνονται στο ίδιο το Σύνταγμα της χώρας. Ο λόγος είναι να μην μπορούν να αλλάξουν παρά μόνο με συνταγματική αναθεώρηση οι 58 φοροαπαλλαγές. Γύρω στις 800 εφοπλιστικές οικογένειες πληρώνουν φόρους μόλις 15 εκατομμυρίων, όταν οι ναυτικοί πληρώνουν 55 εκατομμύρια.

Όλα αυτά γίνονται με το επιχείρημα πως οι εφοπλιστές θα αλλάξουν σημαία πετώντας την ελληνική αν φορολογηθούν. Αυτό και μόνο το επιχείρημα όμως, ακυρώνει το υποτιθέμενο πατριωτικό φρόνημα που οι ίδιοι διαφημίζουν σε (συνήθως) πληρωμένα δημοσιεύματα σε εφημερίδες και περιοδικά. Ένα περίπτερο φορολογείται περισσότερο από ένα πλοίο με ελληνική σημαία. Οι έλληνες εφοπλιστές οι οποίοι έχουν στα πλοία τους ελληνική σημαία απολαμβάνουν προνόμια που δεν τους παρέχουν άλλες σημαίες ευκαιρίας, όπως για παράδειγμα το να γίνεται η Ελλάδα υπερασπιστής των συμφερόντων και των αιτημάτων τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Αλλά ας αφήσουμε το πόσο κερδίζουν και ας μείνουμε σε όσα υποστηρίζουν οι κυβερνήσεις που φορολογούν τον συνταξιούχο αλλά όχι τον εφοπλιστή που μένει στην Εκάλη σε βίλα που εμφανίζεται ιδιοκτησίας μιας offshore.

Αν λοιπόν ο εφοπλιστής εκβιάζει πως θα αλλάξει στα πλοία του την ελληνική σημαία, κανένας δεν τον χαρακτηρίζει άπατρη και τζαμπατζή. Αντιθέτως για τις κυβερνήσεις είναι ο Άτλας της Οικονομίας ακόμη και αν δεν έχει σεντς σε ελληνική τράπεζα. Αλλά αν ένας εργαζόμενος κατέβει σε απεργία για να εξασφαλίζει 50 ευρώ παραπάνω το μήνα, (κι αυτό Συνταγματικό δικαίωμα) είναι αυτόματα αποσταθεροποιητής της οικονομίας και εκβιαστής της πατρίδας. Ε και βέβαια δεν υπάρχει περίπτωση να πάει υπουργός στο πάρτι του…

http://www.koutipandoras.gr/

Φασισμός και κλειδαρότρυπα

Της Ευγενίας Λουπάκη

Οι έγκριτοι κοινωνικοί επιστήμονες που αναλύουν το φαινόμενο της ανόδου του νεοφασισμού στη χώρα μας, παρακαλούνται να λάβουν υπόψη τους και τα ακόλουθα:

Το 1987, κάποιος πούλησε σ’ έναν “δημοσιογράφο” γυμνές φωτογραφίες της Δήμητρας Λιάνη, τραβηγμένες σε κάποια παραλία, πολύ πριν αποκτήσει σχέση με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ο “δημοσιογράφος” αυτός πήγε να τις πουλήσει με τη σειρά του στον Α. Βουδούρη, εκδότη του Ελεύθερου Τύπου και επειδή αυτός φοβήθηκε, τις διοχέτευσε σε σκανδαλοθηρικό γερμανικό περιοδικό. Μόλις το περιοδικό τις δημοσίευσε, ο ίδιος που του τις είχε πασσάρει, παρουσίαζε τον “διεθνή διασυρμό” της χώρας μας, στο περιθωριακό κανάλι που είχε, ξεφυλλίζοντας το περιοδικό.

Αργότερα, ο “δημοσιογράφος” αυτός, έγραψε και βιβλίο με τίτλο “Η Λιάνη στηρίζει την Αλλαγή”, με εξώφυλλο μία απ’ αυτές τις φωτογραφίες, την πιο σκανδαλιστική. Πρόκειται για τον Γιώργο Καρατζαφέρη, μετέπειτα πρόεδρο του ΛΑΟΣ, που έγινε πολιτικός της κεντρικής σκηνής και κυβερνητικός εταίρος, με την αμέριστη συνδρομή των τηλεοπτικών καναλιών, που στελέχη του έγιναν υπουργοί της ΝΔ και της συγκυβέρνησης και που νεκραναστήθηκε πρόσφατα για να ξαναστηρίξει την εθνική προσπάθεια.
Το 1995, η Αυριανή, η εφημερίδα “που γκρέμισε τον καραμανλισμό”  στρίβει διά του συμφέροντος και δημοσιεύει ολοσέλιδη στο πρωτοσέλιδο μία απ’ αυτές τις παλιές φωτογραφίες της Δήμητρας Λιάνη, συν άλλες 21, που ακόμα και σήμερα κυκλοφορούν με αμείωτη “επιτυχία” στο διαδίκτυο. Τίτλος “Αυτή μας κυβερνά”.
Η Αυριανή, το μακρύ χέρι της επίσημης πασοκικής προπαγάνδας, είχε επιτεθεί χυδαία στον Μάνο Χατζιδάκι και στο πλευρό της είχαν ταχθεί κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όπως ο Πάγκαλος, είχε, λίγο πριν τις εκλογές του 1985, φωτογραφία του Κ. Μητσοτάκη με γερμανική στολή ως συνεργάτη υποτίθεται των ναζί (φωτογραφία που της είχε προμηθεύσει ανώτατο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ), είχε διασπείρει φήμες για ομοφυλοφιλία του Κ. Καραμανλή (του Εθνάρχη, βεβαίως, βεβαίως), είχε ανακαλύψει κότερο του Φλωράκη και είχε συκοφαντήσει με κάθε τρόπο την Αριστερά. Ο καθημερινός φασισμός είχε μπει στη ζωή μας και πουλούσε συχνά περισσότερα φύλλα κι από τα ΝΕΑ. Σήμερα, στηρίζει τον Σαμαρά...

Το 1997 ένας 47χρονος πατέρας από το Αίγιο, αυτοκτονεί λίγα λεπτά πριν από την μετάδοση της τηλεοπτικής εκπομπής του ΑΝΤΕΝΝΑ, “Κεντρί”. Η δαιμόνια ρεπόρτερ και παρουσιάστρια επρόκειτο να βγάλει στον αέρα την καταγγελία ότι βίαζε την δωδεκάχρονη κόρη του. Εκ των υστέρων ο ιατροδικαστής που εξέτασε το παιδί, δεν διαπίστωσε κάτι τέτοιο. Αλλά η κυρία ήθελε επιτυχία. Και την απέκτησε. Ονομάζεται Νατάσα Ράγιου, πολιτεύεται χρόνια με τη ΝΔ και ήταν τώρα υποψήφια ευρωβουλευτής.

Κορυφαίοι του είδους είναι βέβαια οι δύο “δημοσιογράφοι” και “εκδότες” που κάνανε διαφημιστικό για την εφημερίδα τους, στη μπανιέρα. δυο-δυο. Και που μετά γίνανε μαλλια κουβάρια και έφυγε ο Τριανταφυλλόπουλος, αυτός ο αγνός Δον Κιχώτης της δημοσιογραφίας και είπε ότι θα δώσει τα λεφτά που πήρε για να φύγει, στην ΕΣΗΕΑ, για τους χειμαζομένους του κλάδου (βρε τί πάω και θυμάμαι). Αυτός ο ευπατρίδης της είδησης, που εξόντωσε τον Στέφανο Κορκολή, διαπομπεύοντάς τον, με τη δημοσιοποίηση ενός προσωπικού βίντεο, που καμμία παρανομία δεν συνιστούσε. Αυτός που υπέκλεψε και παρουσίαζε σε συνέχειες το προσωπικό ημερολόγιο του Μιχάλη Ασλάνη (αυτοκτόνησε κι αυτός). Κι ο άλλος, ο Θέμος Αναστασιάδης ο διαβόητος “κομιστής”, ενός άλλου ιδιωτικού βίντεο που οδήγησε έναν ακόμη άνθρωπο, τον Δ. Ζαχόπουλο, σε απόπειρα αυτοκτονίας.

Αυτοί οι τύποι, δεν ζουν απλώς ανάμεσά μας. Εξακολουθούν να παίζουν ρόλο. Στην ενημέρωση, στην ψυχαγωγία, στην πολιτική. Γαργαλώντας το πρόθυμο “κοινό”, χαμηλά στην κοιλιά, εκεί που έχει χρόνια να συμβεί ο,τιδήποτε ενδιαφέρον, κάνουν αυτοί περουσίες και οι Ναζί οπαδούς.

http://www.koutipandoras.gr/