Η ΔΕΗ παραδέχεται το χρέος μισού εκατομμυρίου της Νέας Δημοκρατίας

Του Μάριου Αραβαντινού

Τον περασμένο Νοέμβριο το Hot Doc αποκάλυπτε το υπέρογκο χρέος της Νέας Δημοκρατίας προς τη ΔΕΗ, το οποίο την περίοδο εκείνη ξεπερνούσε το μισό εκατομμύριο. Επρόκειτο για ανεξόφλητους λογαριασμούς και χαράτσι, τα οποία παρέμεναν απλήρωτα επί μήνες, με το κυβερνών κόμμα να επικαλείται την οικονομική κρίση και τη διοίκηση της ΔΕΗ να της κλείνει το μάτι προβαίνοντας σε συνεχείς διακανονισμούς, χωρίς παράλληλα να κόβει το ρεύμα των κεντρικών γραφείων του κόμματος στη λεωφόρο Συγγρού. Η αναστάτωση που προκλήθηκε ανάγκασε τη Νέα Δημοκρατία να απαντήσει ψευδώς, δια στόματος του προϊσταμένου του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού Γιώργου Μουρούτη, ότι το ρεπορτάζ δεν ισχύει, ενώ το υπουργείο Περιβάλλοντος, επικαλέστηκε προσωπικά δεδομένα και αρνήθηκε να απαντήσει σε σχετική ερώτηση της βουλευτή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων Ραχήλ Μακρή, σνομπάροντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τον κοινοβουλευτικό έλεγχο.

Μήνες μετά, κι ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη εισαγγελική έρευνα για την υπόθεση, την οποία έχει αναλάβει ο εισαγγελέας πρωτοδικών Αθηνών Αριστείδης Κορέας, η ΔΕΗ προχώρησε σε διευκρινίσεις αναφορικά με το χρέος της Νέας Δημοκρατίας, το οποίο μέχρι τον περασμένο Απρίλιο, έξι μήνες μετά το πρώτο δημοσίευμα ξεπερνούσε τις 461.000 ευρώ, με τη ΔΕΗ και τη Νέα Δημοκρατία να έχούν προχωρήσει σε έναν ακόμη διακανονισμό 24 δόσεων.

Είχε προηγηθεί δεύτερη ερώτηση της Ραχήλ Μακρή, η οποία εγκαλούσε τον αρμόδιο υπουργό Περιβάλλοντος Γιάννη Μανιάτη και τη διοίκηση της Υπηρεσίας για τον ισχυρισμό τους περί προσωπικών δεδομένων, στον οποίο στήριζαν την απόφασή τους να μην καταθέσουν τα έγγραφα που ζητούσε η βουλευτής. Η πρωτοφανής πρώτη απάντηση της ΔΕΗ και του υπουργείου Περιβάλλοντος ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι «η ΔΕΗ αποφεύγει να δημοσιοποιεί τα στοιχεία των πελατών της για λόγους προστασίας των προσωπικών δεδομένων».

Εσκεμμένα απέκρυπταν οι διοικούντες τη ΔΕΗ ότι τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου δεν έχουν προσωπικά δεδομένα, ενώ το άρθρο 133 του Κανονισμού της Βουλής ξεκάθαρα αναφέρει ότι ο υπουργός υποχρεούται να μην καταθέτει έγγραφα που αφορούν μόνο διπλωματικό ή στρατιωτικό ή σχετικό με την ασφάλεια του κράτους μυστικό. Όπως ανέφερε στη δεύτερη κατά σειρά ερώτησή της η Ραχήλ Μακρή: «στην περίπτωση των οφειλών της Νέας Δημοκρατίας στη ΔΕΗ τα έγγραφα που ζητήθηκαν για κατάθεση δεν αφορούν ζητήματα ασφάλειας τους κράτους, ούτε και προσωπικά δεδομένα αφού το κυβερνών κόμμα είναι νομικό πρόσωπο».

Πλήρωσαν με τις αποκαλύψεις

Όπως προκύπτει από την τελευταία απάντηση της ΔΕΗ και του υπουργείου Περιβάλλοντος, η Νέα Δημοκρατία κατέβαλλε, μέσα στο Δεκέμβριο του 2013, λίγες ημέρες μετά την αποκάλυψη του Hot Doc, για το υπέρογκο χρέος της, ποσό 100.000 ευρώ. Παράλληλα αιτήθηκε νέα ρύθμιση 24 δόσεων, για την οφειλή η οποία μετά την πληρωμή των 100.000 ανερχόταν σε 461.322 ευρώ. Και αυτός ο διακανονισμός εγκρίθηκε από τη ΔΕΗ.

Το τεράστιο χρέος της Νέας Δημοκρατίας, προς έναν οργανισμό ο οποίος απαξιώθηκε με κάθε τρόπο για να διασπαστεί και τελικά να πωληθεί, ξεπερνούσε στις αρχές του Νοεμβρίου 2013 τις 560.000 ευρώ. Η ΔΕΗ βεβαίως δεν έκοβε το ρεύμα, ενώ κάθε φορά η διοίκηση της Επιχείρησης, παρανομώντας, εφεύρισκε μια ρύθμιση για να μην πληρώσουν οι θαμώνες των πολυτελών κτιρίων της Συγγρού. Το κυβερνών κόμμα, απ ’ ό,τι προέκυπτε από τα έγγραφα που αποκαλύψαμε δεν πλήρωνε ούτε το κατά Βενιζέλο «ασφάλιστρο κινδύνου», το χαράτσι. Απέναντι στη ΔΕΗ χρησιμοποιούσε ως επιχείρημα πως η οικονομική κρίση δεν επιτρέπει την αποπληρωμή των χρεών του μισού εκατομμυρίου. Αυτό το επιχείρημα ισχύει βέβαια για κάθε καταναλωτή και κυρίως γι' αυτούς που τους έχουν κόψει το ρεύμα, αλλά μόνο για τη Νέα Δημοκρατία γινόταν αποδεκτό.

Παρά τις εντολές διακοπής ηλεκτροδότησης που κατά καιρούς εξέδιδε η Επιχείρηση, το ρεύμα στα κεντρικά γραφεία του κόμματος δεν κοβόταν ποτέ. Σαν να μην έφθανε αυτό, η ΔΕΗ αποδεχόταν  τον ισχυρισμό της οικονομικής κρίσης, τον οποίο προέβαλλε η Νέα Δημοκρατία, και της έκανε χαριστικές δόσεις, πρώτα 24 και μετά 40, οι οποίες φυσικά δεν αποπληρώνονταν. Σε μια αντίστοιχη ρύθμιση 24 δόσεων, την τρίτη κατά σειρά, προχώρησε η Επιχείρηση και μετά την αποκάλυψη του περιοδικού, διευκρινίζοντας ότι ο πελάτης τηρεί τον διακανονισμό, πράγμα το οποίο δεν έπραττε πάντως επί πολλούς μήνες και μέχρι το Hot Doc να δημοσιοποιήσει τα στοιχεία. 

Δείτε την απάντηση-παραδοχή της ΔΕΗ

http://www.koutipandoras.gr/

"...και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί"

Του Νίκου Μπογιίπουλου

 Ένας σπουδαίος Άγγλος ποδοσφαιριστής, ο Γκάρι Λίνεκερ, πριν από μερικές δεκαετίες διατύπωσε την περίφημη ρήση: Το ποδόσφαιρο, είχε πει, είναι ένα παιχνίδι στο οποίο 22 τύποι τρέχουν πίσω από μια μπάλα, ένας διαιτητής κάνει ένα σωρό λάθη και «στο τέλος κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί»!

   Από τότε η φλεγματική ατάκα του Λίνεκερ έχει μετατραπεί σε σλόγκαν. Επαναλαμβάνεται στα σχόλια και στις μεταδόσεις κάθε μικρής ή μεγάλης ποδοσφαιρικής διοργάνωσης. Πόσο μάλλον σε ένα Μουντιάλ, όπως το τελευταίο. Και πόσο μάλλον μετά την επιβλητική εμφάνιση της Εθνικής Γερμανίας στη διοργάνωση, την δίκαιη επικράτησή της στον τελικό και την κατάκτηση του τροπαίου.

   Φυσικά, λόγω της εμβέλειας του ποδοσφαίρου, αυτό το «στο τέλος κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί», κουβαλάει διαρκώς μαζί του ένα ευδιάκριτο υπονοούμενο: Ότι στο τέλος οι Γερμανοί κερδίζουν πάντα, όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά… παντού. Λόγω δε της εποχής που ζούμε  - και για λόγους ευνόητους που σχετίζονται με το πλαίσιο των υφιστάμενων πολιτικών και οικονομικών συσχετισμών - το υπονοούμενο για την «τελική νίκη» του ισχυρού (εν προκειμένω των Γερμανών) παύει όλο και λιγότερο να έχει άρρητο χαρακτήρα. Του προσδίδεται μια, τρόπον τινά, τελεολογική διάσταση.

   Είναι «μοιραίο», λοιπόν, να κερδίζει πάντα ο ισχυρός; Η εικόνα της κυρίας Μέρκελ να πανηγυρίζει στο Μαρακανά προσφέρεται για γενικότερους συμβολισμούς; Και είναι μάταιη η προσπάθεια να αλλάξεις το ρου των πραγμάτων αφού, τελικά, είναι προκαθορισμένο να κερδίζουν πάντα οι «Γερμανοί»;

   Εφόσον το ποδόσφαιρο επιλέγεται από ορισμένους ως αγγελιαφόρος του… πεπρωμένου (αυτή είναι η τύχη και η ατυχία του λόγω της δημοφιλίας του), ε, τότε ας ακολουθήσουμε τη συλλογιστική τους μόνο και μόνο για να διηγηθούμε μια ιστορία.   

   Η ιστορία αυτή εκτυλίχθηκε στο γερμανοκρατούμενο Κίεβο, το 1942. Οι ποδοσφαιριστές της «Ντιναμό», πλαισιωμένοι από τρεις συναδέλφους τους της «Λοκομοτίβ», φτιάχνουν, μεσούσης της γερμανικής κατοχής, την ποδοσφαιρική ομάδα «Σταρτ».

   Τα κατορθώματα των ρακένδυτων και υποσιτισμένων ποδοσφαιριστών της «Σταρτ» στο γήπεδο, που λειτουργούν ως ένεση ανάτασης για τον ουκρανικό λαό, ειδικά μετά τη νίκη τους επί της γερμανικής «PGS», δεν αφήνουν ασυγκίνητους τους ναζί. Οι χιτλερικοί στέλνουν στο Κίεβο τη θεωρούμενη ανίκητη ομάδα της γερμανικής αεροπορίας, τη «Φλάκελφ», με αποστολή να αναμετρηθεί με τη «Σταρτ».

   Στον πρώτο αγώνα μεταξύ «Σταρτ» - «Φλάκελφ», στις 6 Αυγούστου 1942, οι Ουκρανοί διαλύουν τη γερμανική ομάδα με 5-1. Οι Γερμανοί ζητούν «εκδίκηση» και η ρεβάνς ορίζεται τρεις μέρες αργότερα. Ήδη από τα αποδυτήρια, πριν την έναρξη του αγώνα, οι άντρες των SS εφιστούν την προσοχή στους ποδοσφαιριστές της «Σταρτ»: «Οταν βγείτε στο γήπεδο θα χαιρετήσετε με τον δικό μας τρόπο»...

   Λίγο αργότερα στο κατάμεστο στάδιο, στον ναζιστικό χαιρετισμό και στα «Χάιλ Χίτλερ» των αντιπάλων τους, οι παίκτες της «Σταρτ» απαντούν με τον σοβιετικό χαιρετισμό: «Fizcult Hura» (σ.σ.: «Ζήτω ο αθλητισμός»)!

   Στο ημίχρονο του αγώνα, και ενώ το σκορ ήταν 3-1 υπέρ των Ουκρανών, η επίσκεψη των ναζί στα αποδυτήρια συνοδεύεται από το εξής ξεκάθαρο μήνυμα προς τους παίκτες της «Σταρτ»: ‘Η θα καθίσετε να χάσετε ή θα υποστείτε τις συνέπειες...

   Οι Σοβιετικοί δεν κάθισαν να χάσουν. Ήξεραν τι επρόκειτο να ακολουθήσει, αλλά αποφάσισαν να παίξουν για την τιμή τους. Το ματς έληξε 5-3 υπέρ τους.Μετά από εκείνο τον «Αγώνα του Θανάτου» το αντίτιμο ήταν βαρύ (http://www.sport24.gr/Files/o_agwnas_toy_thanatoy.1322964.html) αφού πολλοί από τους παίκτες της «Σταρτ» δολοφονήθηκαν από τους ναζί. Αλλοι πέθαναν κατά τη διάρκεια βασανιστηρίων. Άλλοι μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Και άλλοι εκτελέστηκαν μερικούς μήνες αργότερα. Όμως είχαν κερδίσει…

   Έξω από το γήπεδο ουκρανικής «Ζενίτ» δεσπόζει ένα άγαλμα. Στη βάση του αγάλματος που αναπαριστά την εικόνα τεσσάρων ποδοσφαιριστών υπάρχει χαραγμένη η εξής επιγραφή: «Η δόξα σας δεν θα ξεθωριάσει στους αιώνες...».

   Δεν ξέρουμε ποια είναι η τύχη του αγάλματος σήμερα, ή ποια θα είναι μετά τις γνωστές εξελίξεις στην Ουκρανία. Εκείνο που ξέρουμε - με βεβαιότητα - είναι ότι η μπάλα είναι στρογγυλή. Και ότι, στην πραγματικότητα, δεν ξέρεις ποτέ που θα καταλήξει. Έτσι συμβαίνει στο ποδόσφαιρο. Το ίδιο και στη ζωή. Θα δούμε, λοιπόν, ποιος θα κερδίσει «στο τέλος». Γιατί, ακόμα, ούτε στο ποδόσφαιρο «οι αγώνες έληξαν», ούτε στη ζωή το «Τέλος της Ιστορίας» επήλθε.

email: mpog@enikos.gr

http://www.enikos.gr/

Μετά την κρίση

Του Παναγιώτη Χατζηστεφάνου

Ακόμα και μια πρόχειρη ανάγνωση των τρέχουσας Ελληνικής ειδησεογραφίας αρκεί για να διαπιστώσει κανείς ότι η Ελλάδα έχει βγεί από την οικονομική κρίση αλλά, παρά τις διαβεβαιώσεις για το αντίθετο, δεν κινείται προς την κατεύθυνση της εξομάλυνσης.

Αντίθετα, η έξοδος της χώρας από την παρατεταμένη οικονομική δυσχέρεια έχει επιβάλλει ένα νέο ανώμαλο καθεστώς, ένα νέο έκτροπο κατεστημένο, προσωρινό τρόπον τινά, αφού διαμορφώνεται βάσει των παραμέτρων της πάντα πιθανολογούμενης πτώχευσης και χρηματοπιστωτικής κατάρρευσης, αλλά όπως και κάθε τι προσωρινό, έτσι και ουδέν μονιμότερο αυτής της νέας περιόδου, της μετά-Κρίσης.  

Δεν έχει τόσο σημασία αν οι αριθμοί επιβεβαιώνουν κάποια αλλαγή του οικονομικού κλίματος προς το καλύτερο – ούτως ή άλλως οι αριθμοί πλάθονται κατά το δοκούν του προπαγανδιστή που τους επικαλείται. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο καθεστωτικός λόγος, όπως εκφράζεται από τους πολιτικούς και τους διαπλεκόμενους δημοσιογράφους, πλέον δεν αφηγείται την πραγματικότητα με όρους κρίσης, αλλά με όρους ανάπτυξης.

Το σίγουρο είναι ότι έχουν εξαντληθεί πλέον όλοι οι ευφημισμοί και οι προπαγανδιστικές τακτικές που παρουσίαζαν την οικονομική κρίση ως μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης, μια καταστροφή η οποία έμοιαζε με περισσότερο με θεομηνία παρά με αποτέλεσμα ανθρώπινων, και δη κυβερνητικών επιλογών.

Αυτή η αποπροσωποποιημένη καταστροφή ήταν το πρώτο μέλημα της αφήγησης περί οικονομικής κρίσης, επιτυγχάνοντας  η απάλειψη της έννοιας της ενοχής συγκεκριμένων προσώπων, ή πιο συνοπτικά, την αποφυγή απόδοσης δικαιοσύνης, με δύο τρόπους διαχείρισης της κοινής γνώμης: αφ’ ενός διάχυση της ενοχής στην κοινωνία («μαζί τα φάγαμε»), και αφ’ ετέρου  θεωρητικοποίηση του προβλήματος  μέχρις ότου οι ένοχοι, τόσο τα φυσικά πρόσωπα όσο και οι διεφθαρμένες δομές διαπλοκής που αυτά υπηρετούν,  να χαθούν πίσω από τις όλο και πιο αφηρημένες και θολές οικονομολογικές και λεκτικές αφαιρέσεις.

Κανείς δεν ήταν υπουργός, κανείς πρωθυπουργός, η Ελλάδα διοικούνταν από αφηρημένες έννοιες όλα αυτά τα χρόνια που εξαφανίζονταν ασύλληπτα ποσά στις διαδρομές μεταξύ Ευρώπης, Νέας Δημοκρατίας και Πασόκ, ποσά που τώρα ο Ελληνικός λαός καλείται να αποπληρώσει με τερατώδεις τόκους εις τον αιώνα τον άπαντα, ουσιαστικά υποδουλωμένος στα βίτσια της μεταπολιτευτικής σαπίλας.

Η χρησιμότητα της αφήγησης της οικονομικής κρίσης ως προπέτασμα και άλλοθι για την επιβολή του οικονομικού και πολιτικού πραξικοπήματος που συνέβη από την έλευση του ΔΝΤ στην Ελλάδα και αποκορυφώθηκε με τον εγκάθετο πρωθυπουργό Παπαδήμο έληξε όταν διαπιστώθηκε ότι ο Ελληνικός λαός υπέκυψε οριστικά και αμετάκλητα στον τρόμο που διέσπειραν διαρκώς τα Μ.Μ.Ε. καθώς υπηρετούσαν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης που είχε συμφέρον από την «μνημονιακή πολιτική», δηλαδή εκείνη την μερίδα των πολιτικών και κεφαλαιοκρατών που χρηματοδοτούνται από τους «δανειστές». 

Εννοείται ότι ως «μνημονιακή πολιτική» χαρακτηρίζεται οποιοδήποτε μέτρο εφαρμόζει η κατοχική κυβέρνηση προκειμένου να προστατεύσει τα τρίτα προς την χώρα συμφέροντα που υπηρετεί.

Έτσι, αντί να μεταμορφωθεί σε λυσσαλέο τιμωρό των ενόχων, ο μέσος Έλληνας χάθηκε σε ένα λαβύρινθο φόβου και κατάθλιψης, και έτσι η υποδούλωση του, είχε σαν αποτέλεσμα την αδράνεια και την αυτοκαταστροφή αντί κάποιας εξέγερσης. 

Οι λόγοι για την άνευ όρων παράδοση των Ελλήνων είναι πολλοί, με κυριότερο αυτών την ανύπαρκτη παιδεία  που ακρωτηριάζει την αντίληψη του μέσου Έλληνα απαγορεύοντας την αποκωδικοποίηση του σχεδίου υποδούλωσης του. Εξίσου σημαντικό ρόλο για την αδράνεια του Ελληνικού λαού παίζει το γεγονός ότι αυτός ενημερώνεαι ως επί το πλείστον από τα Μ.Μ.Ε. που υπηρετούν την τυραννία, καλλωπίζοντας και εκλογικεύοντας τις πραξικοπηματικές αποφάσεις της.

Αφού λοιπόν κάποιος παρατηρητής ορίσει ως τετελεσμένη την ιστορική περίοδο που διαμορφώθηκε και επιβλήθηκε προπαγανδιστικά με το ερμηνευτικό εργαλείο της οικονομικής κρίσης, θα πρέπει να ορίσει ποιο είναι το καθεστώς που την διαδέχεται, και ποιος είναι ο αφηγηματικός κορμός που συνεχίζει να εκλογικεύει και να νομιμοποιεί το πραξικοπηματικό καθεστώς στην συνείδηση των υπόδουλων Ελλήνων.

Η ανάπτυξη, η έξοδος προς τις αγορές, το success story είναι ήδη όροι που έχουν δοκιμαστεί και καταχωρηθεί στον δημόσιο διάλογο δημιουργώντας ένα κλίμα που διασωληνώνει την κωματώδη ελπίδα και την συντηρεί με διαρκή παροχή ψευδαισθήσεων. 

Οι ψευδαισθήσεις αυτές έχουν σαν σκοπό να αποπροσανατολίσουν από το γεγονός ότι η δεύτερη  φάση του αποικιοκρατικού σχεδίου, μετά το τεχνητό σοκ και δέος περί οικονομικής κρίσης,  βρίσκεται ήδη σε διαδικασία εφαρμογής και τα πρόσωπα που ελέγχουν αυτό το καθεστώς εγκαθιδρύονται ακριβώς μέσα από τις διαδικασίες, τις μεταρρυθμίσεις και τα μέτρα που πρωτοστατούν στην κατασκευή της έννοιας της ανάπτυξης, όπως έχει μετονομαστεί η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, ή το καρότο που συμπληρώνει το όλο και πιο σκληρό μαστίγιο.

Δηλαδή, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας σε ιδιώτες, εντελώς αυθαίρετα ταυτίζεται με την έννοια των επενδύσεων, της ευμάρειας και της προόδου, παρ’ όλο που τα όποια κέρδη προκύψουν από αυτόν τον νέο κύκλο εργασιών αφορούν λίγους, που είναι και αμφίβολλο αν είναι Έλληνες πολίτες, αφού εκπροσωπούνται από νομικά πρόσωπα που είναι ελέγξιμα μόνο από ένα κράτος που θέλει να τα ελέγξει και σίγουρα όχι από τους ενθουσιώδεις μεταπράττες της δημόσιας περιουσίας που στελεχώνουν αυτήν την ληστρική κυβέρνηση.

Η Ελληνικότητα των επιχειρηματιών ή εταιριών που μαζεύονται γύρω από το μέλι της εκποίησης αιγιαλών και ΔΕΗ, για να αναφέρω μόνο δύο παραδείγματα δημόσιας περουσίας που σχεδόν χαρίζεται σε ιδιώτες, δεν είναι φυσικά προσόν για εθνικιστικούς λόγους, αλλά μια ιδιότητα φορολογικού ενδιαφέροντος, αφού μη-δεδομένης της Ελληνικότητας των επενδυτών καταρρέει το επιχείρημα ότι οι οικονομικές τους δραστηριότητες θα είναι ωφέλιμες για τον τόπο.    

Με παράκτιες έδρες σε κουκίδες στον Ινδικό ωκεανό και διοικητικά συμβούλια απαρτιζόμενα από υπόδικους, καταζητούμενους ή απλά μσθοφορικές μαριονέττες, οι εταιρίες που συστήνονται για να εκμεταλλευτούν τις χρυσές ευκαιρίες των «μετοχοποιήσεων», των «προσαρμογών» και των «μεταρρυθμίσεων» έχουν ήδη δείξει το ποιον τους στο πρόσωπο του αχαρακτήριστου Βασίλη Μηλιώνη.  Αυτός ο κύριος διασκεδάζει προς 100 χιλιάδες ευρώ το πάρτι στη Μύκονο ενώ είναι ελεύθερος, χωρίς περιοριστικούς όρους παρακαλώ, παρ’ όλο που κατηγορείται για κατάχρηση δημοσίου χρήματος σε ύψος 200 εκατομμυρίων ευρώ μέσω της εταιρίαςEnerga που συνέστησε με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, ο οποίος όλως τυχαίως είναι και εγκάρδιος φίλος του πρωθυπουργού.

Το συγκεκριμένο συμβάν  και πρόσωπο, ο Βασίλης Μηλιώνης δηλαδή και οι προκλήσεις του απέναντι σε έναν λαό που παραμένει μουδιασμένος, αδρανής και θυματοποιημένος, διαγράφει με αδρές πινελιές την πρώτη εικόνα της Ελλάδας μετά την κρίση.

Είναι μια εικόνα τρομακτική με πρωταγωνιστές χυδαία αποκρουστικούς, υβρίδια των πιο τοξικών χαρακτηριστικών του Έλληνα που μεγάλωσε με παραμέτρους την ιδιωτική τηλεόραση, τα περιοδικά του Κωστόπουλου, και την πολιτισμική απομόνωση που συνοψίζεται στην αυτιστική φράση «σαν την Ελλάδα πουθενά».  Το κοινωνικό μήνυμα που ενσαρκώνουν είναι το ναδίρ όπου συναντιώνται και οργιάζουν η δικτατορία της ηλιθιότητας  με την αποθέωση της μωροφιλοδοξίας, το ζενίθ του αυτάρεσκου επαρχιωτισμού, την διαστροφή της έννοιας της επιτυχίας σύμφωνα με τα κριτήρια ενός γκάγκστερ, και το άκρον άωτον της γραφικής, μικρονοικής αήθειας, και όλα αυτά σκηνοθετημένα με την αισθητική του πιο πρόστυχου τηλε-πρωινάδικου.

Περιφερειακά, στους μάρτυρες της ακραίας αυτής κοινωνικοπολιτικής εκτροπής, συμπεριλαμβάνονται και Έλληνες που ανοιχτά εκφράζουν την συμπάθεια τους για τους αρχηγούς και τα πρωτοπαλίκαρα των πάσης φύσης εγκληματικών συμμοριών που παρουσιάζονται ως πρωταγωνιστές της «φάσης ανάπτυξη». Ο ένας είναι παίδαρος, ο άλλος είναι μάγκας, ο παράλλος είναι αρχηγός, ο παρακάτω είναι δήμαρχος, κι εκείνος είναι πρόεδρος.

Η πινακοθήκη των ισχυρών της χώρας, αναδεικνύει  όλο και πιο υποκοσμιακές φιγούρες, ενώ το πορτρέτο του κάθε σκοτεινού πρωταγωνιστή έχει σαν φόντο όλο και περισσότερες δικογραφίες, προφυλακίσεις και διώξεις. Παρ’ όλο το ότι καταγγέλονται από τα Μ.Μ.Ε. και στην δικαιοσύνη όλο και πιο σκανδαλώδη γεγονότα και αποθρασυμένες συμπεριφορές, οι ποινές που αποδίδονται στις ελάχιστες περιπτώσεις που καταδικάζονται είναι αστείες, όπως η ισόβια ποινή που μεταμορφώθηκε δευτεροδίκως και μαγικά σε 12ετής φυλάκιση για τον πρώην δήμαρχο Θεσσαλονίκης Παπαγεωργόπουλο, ενώ άνθρωποι σαν τον Βασίλη Μηλιώνη, που στερούνται ακόμα και το ένστικτο της αυτοπροστασίας αν όχι της σεμνότητας, διαμορφώνουν πεδία δράσης και εξουσίας ανάλογα της τάξης μεγέθους των χρημάτων που καταχρώνται, φτάνοντας στο σημείο να προσλαμβάνουν τον υπουργό Βορίδη ως συνήγορο τους εις βάρος του δημοσίου.

Κανείς από όλους αυτούς δεν ενδιαφέρεται όχι μόνο περί σύγκρουσης συμφερόντων αλλά ούτε καν διακριτικότητας, και φυσικά ούτε λόγος για την προέλευση των χρημάτων και για το ποιός θα πληρώσει τον λογαριασμό, αφού δεν δίνει κανείς λογαριασμό εκτός από όσους είναι έξω απο τον χορό των δισεκατομμυρίων, οι οποίοι αντί να πετάνε πέτρες, συνεχίζουν και πληρώνουν.

Ταυτόχρονα, στην περιρέουσα πραγματικότητα, συμβαίνουν πράγματα όπως:

Αρχιερείς παρεμβαίνουν ανοιχτά στην δικαιοσύνη με δημόσιες δηλώσεις υπέρ προέδρων ποδοσφαιρικών συλλόγων που διώκονται για σύσταση συμμορίας και σωρεία άλλων εγκληματικών πράξεων.

Νομοσχέδια ξεπουλάνε την ΔΕΗ ενώ ψηφίζονται από 51 βουλευτές σε μια βουλή 300 θέσεων, την ίδια στιγμή που ψηφίζεται ως προτεραιότητα η κατασκευή φυλακών υψίστης ασφαλείας από την ίδια βουλή που κλείνει σχολεία και νοσοκομεία, ενώ ταυτόχρονα συνεχίζει να διαλύει το κοινωνικό κράτος καταργώντας την δημόσια συμμετοχή σε φάρμακα.

Στρατόπεδα συγκέντρωσης συνεχίζουν να παρακρατούν παράνομα μετανάστες χωρίς να τους έχει αποδοθεί η παραμικρή κατηγορία ενώ μέσα σε αυτά τα κολαστήρια έχουν στηθεί ασύλληπτα κυκλώματα αισχροκέρδειας εις βάρος των παράνομα κρατουμένων.

Στην Λακωνία μετανάστες εργάτες συλλαμβάνονται κάθε φορά που ζητούν να πληρωθούν,   κατεβαίνοντας σε απεργία πείνας εναντίον μιας νέας περίπτωσης δουλεμπορίας, εκμετάλλευσης, αθλιότητας, και ρατσιστικής βίας σαν αυτή που οδήγησε στο μακελειό στην Μανωλάδα.

Πέρα από τον Βασίλη Μηλιώνη, πάμπολλοι άλλοι διαβόητοι χρωστάνε στην μισή Ελλάδα ως «ιδιώτες επιχειρηματίες» που χρηματοδοτούνται σε επίπεδα δις από δημόσια ταμεία, αφού τα χρέη τους προς το κράτος παραγράφονται προκλητικά, όπως το 60% των χρεών του ΔΟΛ και του Πήγασου, των οικονομικά προβληματικών αλλά προπαγανδιστικά χρήσιμων δημοσιογραφικών κολοσσών συμφερόντων Ψυχάρη και Μπόμπολα αντίστοιχα, οι οποίοι θα συγχωνευτούν, προφανώς ώστε να κοστίζει η διαστρέβλωση και παραπλάνηση της κοινής γνώμης όσο το δυνατόν λιγότερο.

Άλλοι μυστήριοι τύποι είναι υπόδικοι για σοβαρά αδικήματα εις βάρος του δημοσίου και πηγαινοέρχονται στα δικαστήρια κατηγορούμενοι για δεκάδες κακουργήματα,  κατά τα άλλα όμως κυκλοφορούν ελεύθεροι και ωραίοι, απαιτώντας τον σεβασμό από τα θύματα των εγκλημάτων τους, όπως ο πρώην γενικός γραμματέας Εξοπλισμών Σπύρος Τραυλός,  που αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους και 50.000 ευρώ μετά την απολογία του στους ανακριτές διαφθοράς περί κακουργηματικής απιστίας στο σκέλος της υπόθεσης των εξοπλιστικών που αφορά τα υποβρύχια του Πολεμικού Ναυτικού.

Στο φόντο αυτών των τυχαία επιλεγμένων πρόσφατων ειδήσεων, συνεχίζει η αποκαθήλωση κάθε εργασιακής ασφάλειας, συνταξιοδοτικού δικαιώματος, καλπάζει η ανεργία σε νούμερα ρεκόρ, και αυξάνεται η μετανάστευση των νέων που είναι και το πιο ζωτικό κομμάτι του πληθυσμού.

Δηλαδή η Ελλάδα συνεχίζει, ακάθεκτη, να υπάρχει σε ένα πεδίο όπου εκτυλίσσεται μια γενοκτονία, μια ιστορικής σημασίας καταστροφή που εξελίσσεται σε αργή, αλλά σταθερή, κίνηση, με σαφή αποτελέσματα.

Και αυτά τα αποτελέσματα είναι ήδη ορατά. Στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας βρίσκονται εκείνοι που είναι υπεύθυνοι για την εκτροπή, έχοντας καταφέρει να μείνουν ανέγγιχτοι από τον λαό που εξαπάτησαν και συνεχίζουν να ληστεύουν αδίστακτα, ενώ το τμήμα εκείνο του πληθυσμού που δεν έχει εξουδετερωθεί μεταξύ εξαθλίωσης, απελπισίας ή μετανάστευσης έχει ήδη αρχίσει να «προσαρμόζεται στο περιβάλλον για να μην πεθάνει», δηλαδή να πιθηκίζει την εγκληματική ασυδοσία που βλέπει γύρω του.

Μετά την «κρίση», δηλαδή μετά το εκλογικευτικό πλαίσιο που λειτούργησε σαν πρελούδιο και απολογία του πραξικοπήματος, σειρά έχει τώρα η «ανάπτυξη», δηλαδή η παγίωση της τυραννίας στην Ελλάδα, χρηματοδοτούμενης από τους χορηγούς των μαφιόζων που εγγυώνται την ομαλή και κερδοφόρα λειτουργία της νεοσυσταθείσας αποικίας. Το έγκλημα κατά της δημοκρατίας και της ελευθερίας στην Ελλάδα μοιάζει να έχει αποδώσει καρπούς για εκείνους που το διέπραξαν, ενώ τις επόμενες σοδειές λιμπίζεται μια νέα γενιά οικονομικών δολοφόνων.  Μετά την κρίση, επήλθε η βασιλεία εκείνων που την προκάλεσαν, και αντί για εξυγείανση επετεύχθηκε η οριστική κατάταξη της Ελλάδας σε εξαρτώμενο κρατίδιο, διοικούμενο από τοπικές εγκληματικές συμμορίες για λογαριασμό ξένων αφεντάδων.

http://www.koutipandoras.gr/

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΣΑΜΑΡΑ ΓΙΑ ΤΟ¨ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΠΕΘΑΙΝΕΙ¨

Κώστας Λιανίδης

Mε αφορμή τις ανεκδιήγητες μπαρούφες που είπε πάλι ο Σαμαράς, να πω κατ αρχήν οτι τον κοινωνικό δαρβινισμό, την αντίληψη δηλαδή οτι σε μια κοινωνία ο ισχυρός οργανισμός προσαρμόζεται και ο αδύναμος πεθαίνει (και οτι αυτό είναι “φυσικό”) την ασπάζονται μονάχα δύο κατηγορίες ανθρώπων: οι φασίστες και οι νεοφιλελεύθεροι. Βέβαια, επειδή ο βιολογικός φασισμός απο τον οικονομικό δε βρίσκονται και πολύ μακριά όσον αφορά την ουσία, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που κάνουν overlap και δε μπορείς να τους ξεχωρίσεις όπως συμβαίνει στην περίπτωση του πρωθυπουργού και αρκετών φίλων του, πρώην και νυν υπουργών.

Τέλοσπάντων, παρά τα όσα λέει ο Σαμαράς, οι υπόλοιποι, οι κανονικοί άνθρωποι θεωρούν υποχρέωση μιας κοινωνίας το να μπορεί να εξασφαλίσει τις στοιχειώδεις συνθήκες για να αναπτυχθεί, να μορφωθεί και να ζήσει ένας άνθρωπος διότι ακόμα κι αν δούμε την κοινωνία ανταγωνιστικά όπως οι φιλελέδες, προτού βάλεις 10 δρομείς να τρέξουν για να μετρήσεις τις δυνάμεις τους πρέπει πρώτα να φτιάξεις δρομείς (όχι να βάλεις ένα παιδάκι με το Γιουσέιν Μπολτ και να το βαφτίσεις ανταγωνισμό) και επίσης να εξασφαλίσεις οτι θα τρέχουν όλοι στο ίδιο ταρτάν (όχι ο ένας στο ΟΑΚΑ κι ο άλλος ανηφόρα στο βουνό). Αν ο Σαμαράς και οι φιλελέδες δεν το καταλαβαίνουν αυτό και νομίζουν οτι επιβιώνουν απλά επειδή είναι τρομερά ικανοί οργανισμοί, κι ότι όλα αυτά είναι κατάλοιπα του κομμουνισμού (!!!) τους προτείνω να δοκιμάσουν να πάνε σε ένα χωριό και να ζήσουν με 300 ευρώ σύνταξη ή να χρειαστεί να εγχειριστούν επειγόντως και να τους πουν ελάτε μετά απο 8 μήνες.
Τέλος, για όσους δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι μεγέθους καταστροφή συντελείται να πω οτι το κοινωνικό κεφάλαιο που δημιουργήθηκε απο το -όποιο- κράτος πρόνοιας και τις δομές των προηγούμενων ετών δεν έχει ακόμα εξανεμιστεί, και το κοινωνικό κόστος που προκαλείται απο την παρακμή δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα γιατί βρισκόμαστε σε μεταβατική περίοδο. Αυτό που πάνε να δημιουργήσουν οι Σαμαράδες θα το καταλάβουμε καλύτερα σε μερικά χρονάκια όταν δε θα χουμε να ζηλέψουμε τίποτα απο κάποια φεουδαρχικά καθεστώτα της υποσαχάριας Αφρικής

netakias,com

Πλήρωνε λαέ για να γλεντούν οι άλλοι...

Γράφει ο Διογένης ο Κυνικός

Αυτό το κράτος, αυτή η συγκυβέρνηση δεν σέβεται τίποτα! Ούτε το ότι είναι καλοκαίρι… Παλιά ούτε εκλογές φοβόμαστε ότι θα γίνουν καλοκαίρι, ούτε μέτρα, ούτε τίποτα γιατί οι πολιτικοί μας, αυτοί οι γίγαντες, τι γίγαντες, οι τιτάνες που εργάζονται περισσότερο από ποτέ για να μας σώσουν, σεβόντουσαν τα μπάνια του λαού!!! Αυτές τις κυβερνήσεις είχαμε… Τώρα ούτε για την …ανάγκη μας δεν μπορούμε να πάμε μπας και συμβεί κάτι που δεν το περιμένουμε!

Διαβάσαμε χθες λοιπόν ότι συναντήθηκαν πριν από λίγες μέρες στελέχη των τραπεζών Εθνική, Eurobank, Alpha Bank και Πειραιώς για να εκτιμήσουν την κατάσταση που διαμορφώνεται σε δύο δημοσιογραφικά συγκροτήματα ΔΟΛ και ΠΗΓΑΣΟ καθώς και το MEGA.

Τα μπικικίνια, τα μαρούλια, τα δανεικά βρε παιδί μου που έχουν πάρει οι τρεις αυτές εταιρείες από τις Τράπεζες φθάνουν τα 600 μύρια ευρώ!!! Μόλις το 2012 είχε πάρει ο τηλεοπτικός σταθμός MEGA ομολογιακό δάνειο 98 εκατομμύρια ευρώ για το οποίο είχε γίνει έρευνα τόσο από την Τράπεζα της Ελλάδος όσο και από την Εισαγγελία κατά της Διαφθοράς.

Και η μεν Εισαγγελία κατά της Διαφθοράς έθεσε την υπόθεση στο αρχείο, οι δε αρμόδιοι ελεγκτές της Τράπεζας της Ελλάδος κατέληξαν στο ότι «Το γενικό συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι δεν διαπιστώθηκαν παρατυπίες στην πιστοδοτική πολιτική και τις διαδικασίες που ακολούθησαν οι τράπεζες ούτε προς την ανάληψη του πιστωτικού κινδύνου, ούτε προς την παρακολούθησή του». Κάτι που κάνει απολύτως κατανοητό το γιατί η Εισαγγελία κατά της Διαφθοράς έθεσε την υπόθεση στο αρχείο…


Έλα όμως που οι πληροφορίες του ρεπορτάζ που διαβάσαμε αναφέρει ότι το σενάριο που εξετάζουν οι τραπεζίτες για τις τρεις προαναφερθείσες επιχειρήσεις είναι αυτό της τριπλής συγχώνευσης και περιορισμού του προσωπικού κατά 40%!!! Μόνον τότε λέει οι τράπεζες θα προχωρήσουν σε αντίστοιχο κούρεμα των δανείων!!! Τώρα να είναι αλήθεια αυτά ή κάποιους να τους πείραξε η ζέστη και να τα γράφουν.

Και ζέστη μεν μπορεί να έχει αλλά από την άλλη πλευρά δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς το γεγονός ότι όπως αναφέρει το ρεπορτάζ σήμερα «υπό το αυστηρό βλέμμα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και την ανησυχία για το ενδεχόμενο να προκύψουν και νέες κεφαλαιακές ανάγκες από τη νέα άσκηση προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων θα κινηθούν τους επόμενους μήνες οι εγχώριες τράπεζες.

Τα αποτελέσματα του stress test της ΕΚΤ θα δημοσιοποιηθούν τον προσεχή Οκτώβριο και όπως αναγνωρίζουν στελέχη τραπεζών, μέχρι τότε οι τράπεζες θα βρίσκονται σε «γκρίζα» ζώνη». Ούτε είναι άσχετη η χθεσινή δήλωση του κεντρικού τραπεζίτη κ. Στουρνάρα ότι θα πρέπει να δίνονται δάνεια μόνο σε βιώσιμες επιχειρήσεις… Κάποιοι φαίνεται να τρέχουν και να μην φθάνουν…

Τα γεγονότα θα μας αποδείξουν ποιος έχει δίκαιο. Το σίγουρο είναι ένα. Ότι αν συμβεί κάτι τέτοιο με τις τρεις εν λόγω επιχειρήσεις η Εισαγγελία κατά της Διαφθοράς θα πρέπει να ξανανοίξει τον φάκελο και σε αυτόν να προστεθούν πλέον και οι ελεγκτές της Τράπεζας της Ελλάδας που έβγαλαν λάδι τους άλλους τραπεζίτες! 

Και η χρησιμοποίηση λέξεων της αργκό λίγο πιο πάνω στις αναφορές μας για μπικικίνια και μαρούλια είχε ως σκοπό να καταδείξει ότι για μεν τον «λαουτζίκο» που παίρνει ένα δάνειο για να αγοράσει ένα σπίτι, και δεν μπορεί να το αποπληρώσει τώρα γιατί το κράτος του πήρε και τα σώβρακα, και θα χάσει σε πλειστηριασμό και τους κόπους μια ζωής, αυτός είχε δανειστεί χρήματα από τις Τράπεζες. Ενώ οι ολιγάρχες με τις τεράστιες προσωπικές περιουσίες δεν πήραν χρήματα από τις τράπεζες, ούτε μπικικίνια, ούτε καν μαρούλια. Μάλλον «τρίχες» πρέπει να πήραν για αυτό άλλωστε και θα τις «κουρέψουν» τώρα. Τι θέλει πια αυτός ο λαός; Να πληρώσουν και τα δάνεια τους οι επιχειρήσεις ή οι ίδιοι οι ολιγάρχες; Δεν αρκεί που πληρώνει για όλα, και ξαναπληρώνει και ξαναπληρώνει ο λαός….


Αλλάζοντας θέμα τώρα, σημειώνουμε ότι προσωπικά δεν είμαστε λάτρεις βιβλίων με θεωρίες συνομωσίας αλλά όταν το μάτι πέφτει σε άσχετες ειδήσεις που καθρεπτίζουν την σημερινή πραγματικότητα, θέλοντας και μη σου έρχονται στο μυαλό διάφορα… Και οι θεωρίες συνωμοσίας είναι το λιγότερο.

Είδαμε λοιπόν στην διαδικτυακή έκδοση του NATO REVIEW, του ηλεκτρονικού περιοδικού της Ατλαντικής Συμμαχίας ένα βίντεο («Was World War I good for medicine?») πουαναφερόταν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και πως επηρέασε την ιατρική. Κάποια στιγμή λοιπόν μιλά και ο Υπουργός Εσωτερικών της Ρουμανίας και αναφέρεται στην έλλειψη ιατρικού προσωπικού. Αναφέρει λοιπόν ότι μόνον στην ΕΕ μέχρι το 2020 θα υπάρχει έλλειψη 1.000.000 εργαζομένων στον τομέα της υγείας!!! 
Πόσοι Έλληνες γιατροί και νοσοκόμοι κλπ έχουν μεταναστεύσει τα τελευταία χρόνια στην Γερμανία μόνον; Τον Ιανουάριο φέτος ο αριθμός τους υπολογιζόταν στα 6.000 άτομα!!! Μόνον από την Ελλάδα… Από μια μικρή χώρα του νότου… Βρε-βρε πως τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας λύνουν τα προβλήματα άλλων χωρών όπως της Γερμανίας και πριν το 2020 μάλιστα…

Η ΒΡ μας ενημέρωσε πριν από δύο ημέρες ότι τελειώνουν σε 50 χρόνια τα αποθέματα πετρελαίου… Λέτε για αυτό τώρα «ξαφνικά» να βρήκαν τόσο φυσικό αέριο ή πετρέλαιο στην Ελλάδα;


Το έλλειμμα του 2009, το οποίο οδήγησε τη χώρα στα δίχτυα της τρόικας, ήταν αποτέλεσμα μεθοδευμένης διόγκωσης των στοιχείων που είχαν ως συνέπεια την επιβάρυνση του Προϋπολογισμού κατά περίπου 14,7 δισ. ευρώ. Αυτό είναι το συμπέρασμα έκθεση στελεχών του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους και της ΕΛΣΤΑΤ. Άντε τώρα σε όσους πιστεύουν στις θεωρίες συνομωσίας να βγάλεις από το μυαλό τους ότι όλα δεν είναι φτιαχτά για να μας οδηγήσουν οι «μεγάλοι» εκεί που θέλουν…

«Ευτυχώς» όμως για εμάς βρήκαν μπροστά τους τους ογκόλιθους της πολιτικής τους Γεώργιο Παπανδρέου, Αντώνη Σαμαρά και Ευάγγελο Βενιζέλο… Τώρα γιατί έτσι όπως πάμε με αυτούς τους πολιτικούς θα γίνουμε από ιδιοκτήτες αυτής της χώρας ένοικοι αυτό είναι ένα άλλο θέμα… Γιατί προς τα εκεί βαδίζουμε ολοταχώς. Να αγοράσουν οι ξένοι για «μπιρ παρά» τη χώρα μας, δηλαδή σπίτια, επιχειρήσεις, ακτές, θάλασσες, ορυκτό πλούτο ότι υπάρχει και δεν υπάρχει με ατζέντηδες τους ολιγάρχες, οι οποίοι βγάζουν και «το κάτι τις τους» για τις υπηρεσίες τους… Το θέμα πια δεν είναι οι πολιτικοί, αλλά ο λαός. 

Οι πολιτικοί έχουμε δει τι κάνουν… Το θέμα είναι αν κάποια στιγμή επιτέλους θα αντιδράσει, και πως θα αντιδράσει, ο λαός… Μην ξεχνάμε ότι αυτό το προβλέπει και το σύνταγμα μας… Αυτό που κάποιοι το κατάντησαν ένα χαρτί λερωμένο με μελάνι…. 

 

Χορηγίες με ξένα κόλλυβα

Να ανοίξουμε τα κλειστά μαγαζιά, να συνδέσουν την Ακαδημία Πλάτωνος με τον Κεραμεικό και τον Κολωνό!

Από το ρεπορτάζ της "Εφημερίδας των Συντακτών" με τίτλο "Χορηγίες με ξένα κόλλυβα" πληροφορηθήκαμε πως η Artume διέθεσε, σύμφωνα με τη δήλωση της αντιδημάρχου Νέλης Παπαχελά το ποσό των 15.000 ευρώ για την κατασκευή των γηπέδων στη Σωτήρη Πέτρουλα, ως "ανταποδοτικό όφελος στην περιοχή" για το "μεγάλο έργο", το εμπορικό κέντρο που σχεδιάζει.

Την ίδια ώρα ενώ όλοι φορολογούμαστε πλέν από το πρώτο ευρώ, κάτι που εύκολα μπορεί κανείς να διαπιστώσει με μια επίσκεψη στο λογιστή του, η Artume, ζητάει εξαίρεση από την καταβολή φόρου για την ακίνητη περιουσία, ο οποίος μόνο για το 2009 ανέρχεται σε 5,4 εκατ. ευρώ! Κι όλα αυτά, ενώ η Artume ανήκει σε δύο κολοσσούς της παγκόσμιας οικονομίας, στο fund MPGA και στη BlackRock, την επενδυτική εταιρεία που ελέγχει τις ελληνικές τράπεζες....
Προφανώς θεωρούν πως αρκεί η "πρόσβαση" και η "επικοινωνία" με το Πρωθυπουργικό Γραφείο για να υπάρχει αυτή η "προνομιακή" αντιμετώπιση, αρχικά, από το υπουργείο Οικονομικών και από το δήμο Αθηναίων.


Η κατάσταση αυτή οφείλει και πρέπει να ανατραπεί προς όφελος των πολιτών που βιώνουν τη φτωχοποίηση στην 4η Δημοτική Κοινότητα.

Στους "επενδυτές" της "εξαίρεσης" από την καταβολή φόρων, η πρόταση είναι απλή. Ο δήμος Αθηναίων και η κυβέρνηση οφείλει να εντάξει την περιοχή σε πρόγραμμα ενίσχυσης των μικρών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων για την παραγωγή νέων θέσεων εργασίας. Η απήχηση που σημειώνει το Αρχαιολογικό Πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος, μπορεί να είναι το σημείο αναφοράς για τη δημιουργία καταστημάτων, με την υποστήριξη της διοίκησης, γύρω από αυτό που θα είναι συμβατά με το χώρο. Η, άδεια από επιχειρήσεις οδός Πλάτωνος, μπορεί να αναπνεύσει εκ νέου. Η πεζοδρόμηση της οδού Μοναστηρίου, ως επέκταση της Σαλαμίνος θα συνδέσει την περιοχή με τον Κεραμεικό. Ομοίως, η πεζοδρόμηση της οδού Τριπόλεως θα φέρει πιο κοντά το Λόφο του Ιππίου Κολωνού με την κεντρική είσοδου του Πάρκου της Ακαδημίας Πλάτωνος. Ένας νέος τουριστικός προορισμός, που θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας σε μια περιοχή με παγκόσμια εμβέλεια εξαιτίας του ονοματός της, είναι εφικτό να γίνει με απλές κινήσεις.

Άλλωστε, αυτή την πολιτική ακολουθείται στον Κεραμεικό και το Μεταξουργείο. Γιατί, λοιπόν, εξαιρείται η Ακαδημία Πλάτωνος;



akadimia-platonos (εστάλη από Γιώργος Κουτσαντώνης)

 

Κατάσταση Πολιορκίας - Οι "ανύχτωτες νύχτες" της Παλαιστίνης μάς καλούν

«Μακάρι τούτη η πολιορκία να φανερωνόταν [...]. Μη μας αφήνετε μονάχους… μη μας αφήνετε…»[*]

Στην Παλαιστίνη βρέχει θάνατο. Ανηλεές το ισραηλινό σφυροκόπημα στη Γάζα σαρώνει τα πάντα. Αλλεπάλληλες οι συγκρούσεις και οι «σκούπες» με συλλήψεις στη Δυτική Όχθη. Οι σειρήνες ηχούν για πρώτη φορά μέχρι το Τελ Αβίβ για ρουκέτες που εκτοξεύονται από τη Λωρίδα της Γάζας. Ο υπόκωφος ήχος της ρουκέτας σείει την Ιερουσαλήμ. Το έδαφος τρέμει στην κάθε βόμβα που πέφτει στη Γάζα. Το αίμα ρέει, η οργή βράζει, ο φόβος κυριαρχεί και ο πόνος ξαναπαίρνει τα ηνία για να τυφλώσει τα πάντα.

της Ελένης Μαυρούλη

«Σκηνικό πολέμου» περιγράφουν τα ΜΜΕ. Ή μήπως όχι; Ένας πόλεμος προϋποθέτει δύο ισότιμα μέρη. Προϋποθέτει δύο στρατούς. Προϋποθέτει, ίσως, κάποιους κανόνες. Όχι. Στα ποτισμένα, με πολύ αίμα, χώματα της Παλαιστίνης, ο «πόλεμος» δεν έχει τίποτε από αυτά.
Είναι ο «πόλεμος» της πρώτης Ιντιφάντα με τα χέρια των άοπλων διαδηλωτών να σπάνε στα γόνατα των Ισραηλινών στρατιωτών.
Είναι ο «πόλεμος» της δεύτερης Ιντιφάντα με τους ισοπεδωμένους από μπουλντόζες προσφυγικούς καταυλισμούς της Δυτικής Όχθης, την αποκλεισμένη Μουκάτα’α στη Ραμάλα (με τον Αραφάτ εντός) και τα λεηλατημένα ληξιαρχεία και διαφόρων ειδών αρχεία.
Είναι ο «πόλεμος» του κατακτητή απέναντι στον κατακτημένο.

Ακούγεται κάπως κλισέ, αλλά το ερώτημα ποτέ δεν ήταν αν θα αναζωπυρωθεί το σπιράλ της βίας στην Μέση Ανατολή αλλά το πότε. Το τελικό λάκτισμα έδωσαν οι δολοφονίες τεσσάρων παιδιών. Τριών εφήβων εποίκων που απήχθησαν και εκτελέστηκαν και ενός συνομηλίκου τους Παλαιστινίου που πυρπολήθηκε, από επίσης συνομηλίκους του όπως φαίνεται, ζωντανός για «εκδίκηση». Η κύρια αφορμή, για άλλη μια φορά, υπήρξε η άκαρπη ολοκλήρωση ενός ακόμη γύρου διαπραγματεύσεων μεταξύ Ισραηλινών - Παλαιστινίων, φυσικά υπό αμερικανική αιγίδα.

Μπορεί ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, Τζον Κέρι,να μετέβη δεκάδες φορές στην περιοχή κατά το εννιάμηνο Ιουλίου 2013 – Απριλίου 2014, να είδε 34 φορές τον Παλαιστίνιο πρόεδρο Αμπάς και διπλάσιες τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Νετανιάχου, όμως το τέλος ήταν προδιαγεγραμμένο. Όπως και οι συνέπειες.

Όχι λόγω κάποιου καταραμένου πεπρωμένου. Αλλά λόγω της αμείλικτης, όπως πάντα, πραγματικότητας που λίγο σχετίζεται με τις επίσημες δηλώσεις. Η πραγματικότητα είναι ότι καθ’ όλη τη διάρκεια και αυτών των συνομιλιών η ισραηλινή πλευρά ουσιαστικά αρνήθηκε να συζητήσει το οτιδήποτε ουσιαστικό και δεν ολοκλήρωσε καν τον βασικό όρο έναρξης των διαπραγματεύσεων, δηλαδή την απελευθέρωση 104 Παλαιστινίων κρατουμένων, οι οποίοι κρατούνται πριν από το 1993 και η απελευθέρωσή τους είχε συμφωνηθεί άλλες δύο φορές. Η πραγματικότητα, επίσης, είναι ότι αυτούς τους εννιά μήνες, εγκρίθηκε η ανέγερση άλλων 14.000 νέων κατοικιών στους εποικισμούς της Δ. Όχθης και της ανατολικής Ιερουσαλήμ.

Χωρίς πολλά λόγια: για άλλη μια φορά η παλαιστινιακή πλευρά, αυτή που είναι δηλαδή υπό κατοχή, κλήθηκε να αποδεχτεί τους όρους του κατακτητή προκειμένου να γίνει μια συζήτηση για το αν ο κατακτητής θα δεχτεί να προβεί σε ορισμένες παραχωρήσεις. Γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα επί της οποίας μπορεί μόνο να ερμηνευθεί το οτιδήποτε συμβαίνει στην Μέση Ανατολή και από αυτήν πηγάζει η οργή και το μίσος που έχει πλέον διαβρώσει και τον παλαιστινιακό και τον ισραηλινό κοινωνικό ιστό. Από αυτήν πηγάζει αυτό που δημοσιογραφικά συχνά ονομάζουμε «φαύλος κύκλος βίας».

«Φαύλος κύκλος βίας» είναι οι περίπου 1.300 ημέρες αποκλεισμού του 1,5 εκατομμυρίου Παλαιστινίων που ζουν στη Λωρίδα της Γάζας, οι οποίοι κλεισμένοι σε μια μεγάλη φυλακή εξαρτούν την επιβίωσή τους από τις ανθρωπιστικές οργανώσεις, στερούνται φαρμάκων και ιατροφαρμακευτικού υλικού, αργοπεθαίνουν περιμένοντας την έγκριση να μεταβούν σε ένα νοσοκομείο της Αιγύπτου για αιμοκάθαρση.
«Φαύλος κύκλος βίας» είναι οι τουλάχιστον 121 εποικισμοί επί παλαιστινιακού εδάφους στη Δυτική Όχθη και στην ανατολική Ιερουσαλήμ (συν άλλα 102 «σημεία» εποικιστικά) όπου κατοικούν περίπου μισό εκατομμύριο έποικοι, ανάμεσα σε περισσότερα από 2,5 εκατομμύρια Παλαιστινίους.

«Φαύλος κύκλος βίας» είναι ότι ο πληθυσμός των εποικισμών αυξάνεται με διπλάσιο ποσοστό (2%- 4%) από ό,τι αυτός του Ισραήλ, ότι οι εποικισμοί φθάνουν να καλύπτουν, τελικά, το 40% του εδάφους της Δ. Όχθης καθώς περιβάλλονται από ζώνες ασφαλείας χιλιομέτρων και εκτενές υπερσύγχρονο οδικό δίκτυο μόνο για αυτούς, ότι συνεχίζουν να υπάρχουν και να επεκτείνονται παρά τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ (242, 338, 465 κ.ο.κ.), του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, τα άρθρα της Συνθήκης της Γενεύης (άρθρο 49, παρ.6) και της Χάγης (άρθρο 46).

«Φαύλος κύκλος βίας» είναι ότι οι συγκεκριμένοι εποικισμοί έχουν ανεγερθεί σε μεθοδικά επιλεγμένα σημεία για να ελέγχουν τους υδάτινους πόρους της Δ. Όχθης, που είναι οι πλουσιότεροι στην περιοχή. Έτσι, από τα τρία διαφορετικά υδροφόρα στρώματα της περιοχής, το 95% του πρώτου καταναλώνεται στο Ισραήλ, όπως και το 70% του δεύτερου, ενώ το 37% του τρίτου προορίζεται για τους εποικισμούς. Πρακτικά, με βάση τα στοιχεία της Παλαιστινιακής Υδρολογικής Υπηρεσίας από τα 75 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα νερό του υδροφόρου ορίζοντά τους, οι Παλαιστίνιοι έχουν πρόσβαση μόνο στα 25 εκατομμύρια. Και επιπλέον το νερό θεωρείται φυσική πηγή πλούτου και δημόσιο αγαθό του Ισραήλ! Δηλαδή, το Ισραήλ αποφασίζει αν και πότε θα γίνει το οποιοδήποτε έργο ή θα ανοίξει το οποιοδήποτε πηγάδι.

«Φαύλος κύκλος βίας», λοιπόν, είναι ότι κατά μέσο όρο, ένας Παλαιστίνιος της Δ. Όχθης έχει πρόσβαση σε 63 λίτρα νερού ημερησίως ενώ ένας Ισραηλινός (συμπεριλαμβανομένων των εποίκων φυσικά) σε 350 λίτρα νερού ημερησίως. Όσο για τη Λωρίδα της Γάζας, ο κάθε κάτοικος έχει πρόσβαση σε 140 λίτρα νερού ημερησίως, μόνο που η υπεράντληση του υδροφόρου ορίζοντα έχει οδηγήσει στο να θεωρείται πόσιμο μόνο το 7% του νερού που αντλείται από την περιοχή. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρει ότι κάθε άνθρωπος χρειάζεται τουλάχιστον 100 λίτρα νερό ημερησίως για να καλύψει τις ανάγκες του σε πόση, καθαριότητα, υγιεινή, τροφή κλπ. Και ναι, οι Παλαιστίνιοι πληρώνουν το νερό τους κατά κύριο λόγο στην ισραηλινή εταιρεία ύδρευσης Mekorot (αυτή που είχε εκφράσει ενδιαφέρον για την ΕΥΑΘ), η οποία επικαλούμενη την ξηρασία των τελευταίων χρόνων, έχει ανεβάσει την τιμή του κατά 150% – 400%.

«Φαύλος κύκλος βίας» είναι ότι στη Δ. Όχθη μια απόσταση λίγων χιλιομέτρων μπορεί να διαρκέσει ώρες ή και μέρες ανάλογα με τα ισραηλινά μπλόκα, τα σημεία ελέγχου, τους εποικισμούς. Είναι να αποχαιρετάς την οικογένειά σου πηγαίνοντας στο σχολείο, στη δουλειά (αν υπάρχει), στο φούρνο ή στο χωράφι σου (ό,τι έχει απομείνει αν δεν το έχει «φάει» ένας εποικισμός και τα παρεπόμενά του) χωρίς να ξέρεις αν θα γυρίσεις, λόγω των διαθέσεων του στρατού ή των εποίκων που επελαύνουν σε τακτά χρονικά διαστήματα καταστρέφοντας τα πάντα ατιμωρητί. Να ισοπεδώνεται το σπίτι σου, να προσαρτώνται τα λιόδεντρά σου, να χωρίζεται στα δύο η πόλη σου επειδή ανεγείρεται το διαχωριστικό τείχος (679 χιλιόμετρα) και καταπίνει τα πάντα στο πέρασμά του.

«Φαύλος κύκλος βίας» είναι να μην ορίζεις όχι μόνο την όποια οικονομία του τόπου σου αλλά ούτε καν την καθημερινότητά σου. Γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα των Παλαιστινίων. Αυτή είναι η ζωή τους εδώ και δεκαετίες.

Ναι, σε έναν «φαύλο κύκλο βίας» υπάρχει πόνος, παραλογισμός, τυφλή βία και αίμα προς όλες τις κατευθύνσεις. Και ναι, αυτά δεν μπαίνουν σε ζυγαριά. Μόνο που αυτό είναι το αποτέλεσμα. Είναι το αποτέλεσμα μιας πραγματικότητας. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το αποτέλεσμα της πραγματικότητας της ισραηλινής κατοχής. Αυτή η τρισύλλαβη λέξη είναι αυτή που η ισραηλινή πλευρά με λύσσα, εδώ και δεκαετίες, έχει απαλείψει από το διπλωματικό λεξιλόγιο, ενισχυμένη από την συμμαχική στήριξη και σιωπή των ΗΠΑ (και πολλών άλλων, όπως η ΕΕ) που αναλίσκονται σε εμβριθείς αναλύσεις περί «βιώσιμων λύσεων, αναγκαιότητας αλληλο-υποχωρήσεων, αποκλιμάκωσης, μονοδρόμων ειρήνης» και λοιπά μπλά μπλά. Λέξεις που αναδύουν δυσωδία υποκρισίας, όταν εξαπολύονται στρατιωτικές επιθέσεις, ισοπεδώνονται χώρες, στήνονται ισλαμιστικοί «φρανκεστάιν» στο όνομα δήθεν των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Όσο η κατοχή συνεχίζεται, όσο ο θύτης βάζει όρους στο θύμα, όσο το αίμα ρέει και η απώλεια μεγαλώνει, τόσο πιο αφόρητα ακραία θα γίνεται η πραγματικότητα όλων. Το Παλαιστινιακό δεν είναι μια ιστορία «διαφιλονικίας» ή «εθνοτικού ή θρησκευτικού μίσους», «βίας για τη βία» ή «ισραηλινών απαντήσεων (έστω και δυσανάλογων) σε παλαιστινιακές προκλήσεις» όπως συστηματικά καλλιεργείται από τα ΜΜΕ και από διάφορα κέντρα εξουσίας. 

Το Παλαιστινιακό είναι μια ιστορία κατοχής, επιβολής του ισχυρού στον αδύναμο με τα πλέον ευκολόπεπτα προσχήματα της «ασφάλειας και της τάξης». Είναι ένα από τα κλασικότερα φωτογραφικά ενσταντανέ του τι σημαίνει ιμπεριαλισμός. Είναι μια ιστορία που στοιχειώνει τα θύματα και τους θύτες, που έχει διαμορφώσει «προηγούμενα» και δεν μπορεί παρά να αποτελεί πληγή στη συνείδηση όλων μας.

Ανύχτωτες οι νύχτες μας κι οι πυροβολισμοί τις καταυγάζουν
Οι εχθροί μας που επαγρυπνούν,
Οι εχθροί μας που για μας το φως ανάβουν
Μες στο πηχτό σκοτάδι των σπηλαίων.
Εδώ μετά τα ποιήματα του Ιώνα
Δεν περιμένουμε κανένα
Η πολιορκία θα κρατήσει ακόμα
Όσο εμείς
Την ποίηση της άγνοιας
Διδάσκουμε στους εχθρούς μας.
Ο ουρανός το μεσημέρι μολυβένιος
Τη νύχτα πορτοκαλένιος.
Ενώ οι καρδιές παραμένουν ουδέτερες
Όπως τα τριαντάφυλλα του φράχτη. [*]

[*] Νταρουίς Μαχμούντ, Κατάσταση Πολιορκίας, μετάφραση Αγγελική Σιγούρου, Εκδ. Μαϊστρος, 2010

 

http://www.toperiodiko.gr/

"Ξηλώνουν" τα δάση με διαδικασίες fast track - Τι προβλέπει το νομοσχέδιο

Διαδικασίες fast track άρσης είτε ανάκλησης της αναδάσωσης εντός τριμήνου, με εισήγηση δασάρχη και απόφαση του γενικού γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης, σύνθετες τουριστικές εγκαταστάσεις, μεγάλα έργα υποδομής και πλήθος επενδυτικών δραστηριοτήτων και εκμεταλλεύσεων μέσα στα δάση προβλέπει το τελικό κείμενο του δασικού νομοσχεδίου, που καταθέτει τις επόμενες ημέρες το υπουργείο Περιβάλλοντος για ψήφιση στη Βουλή.

Σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα της "Ελευθεροτυπίας", το δασικό νομοσχέδιο αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση και περιλαμβάνεται στα προαπαιτούμενα για την είσπραξη της δόσης του Ιουλίου.

Το τελικό νομοσχέδιο διατηρεί τη βασική λογική εξυπηρέτησης ιδιωτικών συμφερόντων και σπάει το άβατο του δημόσιου δάσους, προκειμένου να εξυπηρετηθούν επιχειρηματικές εκμεταλλεύσεις και άλλες "αναπτυξιακές" δραστηριότητες.

Παρά την αναδίπλωση του υπουργείου (που απέσυρε σκανδαλώδεις διατάξεις οι οποίες προέβλεπαν αλλαγή ορισμού του δάσους και κατάργηση της δασικής προστασίας εκτάσεις δημόσιας γης) το νομοσχέδιο προβλέπει τον αποχαρακτηρισμό χιλιάδων στρεμμάτων, κυρίως γεωργικής γης, βάση μίας ρύθμισης η οποία προβλέπει διαδικασίες fast track άρσης είτε ανάκλησης της αναδάσωσης εντός τριμήνου, με εισήγηση δασάρχη και απόφαση του γενικού γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης.

Επίσης, καταργείται η ενδιάμεση εισήγηση πρωτοβάθμιας επιτροπής για την άρση αναδάσωσης, ώστε να απλουστευτεί η σχετική διαδικασία. 

Επιπρόσθετα, προβλέπονται σύνθετα τουριστικά καταλύματα, κέντρα αναζωογόνησης και ευεξίας, καθώς και κέντρα ιαματικού τουρισμού σε δάση και δασικές εκτάσεις.

Αλλάζει ο νόμος 4030/2011 που προβλέπει ότι οι τουριστικές εγκαταστάσεις μπορούν να καταλαμβάνουν 30% της έκτασης δασών ή δασικών εκτάσεων.

Στο σχέδιο νόμου του ΥΠΕΚΑ, το ποσοστό δόμησης από 10% μειώνεται σε 5% και ο συντελεστής περιορίζεται στο 0,05 από 0,1 που ισχύει σήμερα.

Στις επιτρεπόμενες εντός των δασών χρήσεις περιλαμβάνονται βιομηχανικές εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούν ως πρώτη ύλη το ξύλο, βιομηχανίες εμφιάλωσης νερού, μόνιμες κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις, αθλητικές εγκαταστάσεις, ΧΥΤΑ, κεραίες ραδιοτηλεοτπικών μέσων, κέντρα υποδοχής μεταναστών, μεγάλα δημόσια έργα κ.α
 http://www.enet.gr/

 

Χαρίζουν δάνεια 70 ΔΙΣ € στη διαπολοκή

Ενώ βγάζουν σε πλειστηριασμό τα σπίτια των φτωχών Ελλήνων

Eνα γιγαντιαIο σκάνδαλο εβδομήντα δισεκατομμυρίων ευρώ στήνεται από την κυβέρνηση και τους χρεοκοπημένους νταβατζήδες του συστήματος σε βάρος του λαού και του δημόσιου συμφέροντος.

Η κυβέρνηση στην εναγώνια προσπάθειά της να στηρίξει την εγχώρια διαπλοκή που τα έδωσε όλα στην τρόικα και τους ξένους τοκογλύφους ετοιμάζεται να τους χαρίσει δάνεια εβδομήντα δισεκατομμυρίων ευρώ.

Πρόκειται για έγκλημα σε βάρος της δημόσιας οικονομίας με δεδομένο ότι οι φορολογούμενοι θα κληθούν να πληρώσουν τα θαλασσοδάνεια των χρεοκοπημένων ντόπιων νταβατζήδων που θα έπρεπε να είναι ήδη στη φυλακή και οι επιχειρήσεις τους να έχουν βγει στο σφυρί. Το κόλπο που στήνει η κυβέρνηση προβλέπει τη δημιουργία Μπαντ Μπαγκ η οποία θα απορροφήσει το σύνολο των «κόκκινων» και μη εξυπηρετούμενων δανείων από τις τράπεζες μαζί με τις φορολογικές τους οφειλές.

Στην ουσία η κυβέρνηση ξεπλένει στην κυριολεξία κάθε χρεοκοπημένο μεγαλοεπιχειρηματία, εργολάβο ή προμηθευτή, που για χρόνια τώρα έβγαζαν τα κέρδη στο εξωτερικό μέσω offshore εταιρειών και άφηναν απλήρωτα τα δάνεια και τα χρέη στην εφορία.

Η μαφία της διαπλοκής με το κόλπο αυτό μπορεί να αγοράσει από την «Μπαντ Μπαγκ» το σύνολο των δανείων και των χρεών στο 10% της αξίας.
Μιλάμε για ένα απίστευτο στην κυριολεξία σκάνδαλο σε μια χώρα που μετράει δύο εκατομμύρια ανέργους και δεν μπορεί να εξασφαλίσει φάρμακα ούτε για καρκινοπαθείς.
Το έγκλημα που επιχειρείται εξυπηρετεί και τα συμφέροντα των ξένων τοκογλύφων οι οποίοι επιχειρούν να αρπάξουν το τραπεζικό σύστημα της χώρας.
Οι τράπεζες θα χρειαστούν νέα ανακεφαλαιοποίηση που σημαίνει ότι θα περάσουν απευθείας στα χέρια των ξένων τοκογλύφων.

Παράλληλα με πρόσχημα το ιδιωτικό χρέος η κυβέρνηση θα υπογράψει νέο μνημόνιο με συνέπεια την απόλυτη κατοχή της χώρας.
Τα πανίσχυρα διαπλεκόμενα συμφέροντα που επιχειρούν να ξεφορτώσουν δάνεια εβδομήντα δις ευρώ άρχισαν το μεγάλο παζάρι με την κυβέρνηση, ενώ παράλληλα πιέζουν και την αντιπολίτευση, να χαμηλώσει τους τόνους για να περάσει από τη Βουλή το γιγαντιαίο σκάνδαλο.

Τα παζάρια προβλέπουν το ποσοστό του κουρέματος των τραπεζικών χρεών και των φορολογικών υποχρεώσεων αλλά και τον τρόπο με τον οποίο θα παραμείνουν τα ίδια αφεντικά στις επιχειρήσεις που διασώζονται με το δημόσιο χρήμα.

Την ίδια ώρα η τρόικα πιέζει να βγουν στο σφυρί τα σπίτια εκατοντάδων χιλιάδων φτωχών Ελλήνων που αδυνατούν να πληρώσουν τις δόσεις των δανείων. Γιαυτούς δεν πρόκειται να γίνει καμία «Μπαντ Μπαγκ» γιατί δεν μπορούν να πιέσουν το σύστημα.

http://www.kontranews.gr/

Τα νέα «θα»

Στις ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες συχνά ο κεντρικός ήρωας ήταν πολιτικός. Τότε μπορούσες να τους σατιρίζεις και να μιλάς για ρουσφέτια και διαπλοκή χωρίς να φοβάσαι ότι θα σε εξαφανίζουν από το χάρτη. Φαίνεται τώρα οι ευθύνες για την καταστροφή του μέλλοντος των επερχόμενων γενεών δεν σηκώνει πολύ γέλιο.

Του Κώστα Εφήμερου

Μια από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές είναι το περιβόητο «θα σας εξαφανίσωμεν» του Λάμπρου Κωνσταντάρα, που εκφωνείται στην πρόβα ενός «παροχολογικού» λόγου. Σκεφτόμουν αυτές τις ημέρες τη δυσκολία που έχουν πλέον οι πολιτικοί μας αφού αυτά που μπορούν να υποσχεθούν είναι πραγματικά ελάχιστα.

Ο Αντώνης Σαμαράς χαριεντιζόμενος με τον Γιάννη Πρετεντέρη το χειμώνα ένιωσε την ανάγκη να υποσχεθεί στους νέους free Wi-Fi για όλους μέχρι το τέλος του χρόνου. Τότε είχε γελάσει και το παρδαλό κατσίκι. Σήμερα, μερικούς μήνες μετά, κοιτάζω τους όρους για την ελεύθερη πρόσβαση (μέχρι 1GB γραμμή, χωρίς πρόσβαση στα social media, μόνο για αυτούς που θα βρίσκονται σε σημείο που θα πιάνει το σήμα κ.λπ.) και συνειδητοποιώ ότι όχι μόνο η υπόσχεση Σαμαρά είναι τζούφια (αυτό το περίμενα) αλλά θα χρησιμοποιηθεί ως απόδειξη αξιοπιστίας από τα (στημένα) ΜΜΕ.

Σε δύο-τρία χρόνια μπορεί εσύ να θυμάσαι ότι όσες φορές και να προσπάθησες να συνδεθείς στο ελεύθερο δίκτυο δεν τα κατάφερες, και όταν τα κατάφερες μπορούσες να δεις πληροφορίες μόνο για την αρχαία αγορά της Αθήνας αλλά η μητέρα σου που θα βομβαρδίζεται από τα βραδινά δελτία ειδήσεων θα πειστεί ότι ο Αντώνης το είπε και το έκανε… έδωσε πρόσβαση σε όλους τους νέους.

Και αυτή είναι η καλύτερη περίπτωση ψεύτικης ελπίδας. Τα «νέα θα» δεν έχουν καμία υποχρέωση πραγμάτωσης. Διαβάζοντας τα περισσότερα και μεγαλύτερα ΜΜΕ νιώθεις ήδη το έργο της νέας κυβέρνησης υπό την οικονομική επίβλεψη του Γκίκα Χαρδούβελη. Με 48 έως 100 δόσεις θα εξοφλούνται τα χρέη προς το δημόσιο. 400.000 ελεύθεροι επαγγελματίες θα απαλλαχθούν από το ΦΠΑ, θα αλλάξει ο τρόπος υπολογισμού του Φόρου Ακίνητης Περιουσίας για να ελαφρυνθούν οι ιδιοκτήτες, θα πέσει ο Φόρος Κατανάλωσης του Πετρελαίου. Σκέτος παράδεισος.

Μόνο που στην πραγματικότητα τίποτα από τα παραπάνω που παρουσιάζονται ως σχεδόν ψηφισμένα νομοσχέδια δεν έχει καν συζητηθεί με την Τρόικα. Πρόκειται για απλές σκέψεις των υπουργών που εμφανίζονται ως ειλημμένες αποφάσεις από τα ΜΜΕ που παίζουν το παιχνίδι τους. Δεν ξέρουμε αν κάποιο-οποιοδήποτε από τα μέτρα που προτείνονται θα γίνουν δεκτά από τους δανειστές μας, αλλά η εμπειρία μας κάνει (ή τουλάχιστον θα έπρεπε να μας κάνει) ιδιαίτερα απαισιόδοξους.

Πες-πες όμως κάτι μένει. Ο δημόσιος υπάλληλος που δεν τον πολυενδιαφέρει δεν είναι απαραίτητο ότι θα μάθει τι ακριβώς συνέβη με το ΦΠΑ του ελεύθερου επαγγελματία. Αυτός που δεν χρωστάει στο δημόσιο θα είναι σίγουρος ότι ο άλλος που χρώσταγε έκανε ρύθμιση 100 δόσεων, αυτός που δεν έχει δικό του σπίτι δεν θα μάθει πόσο έπεσε τελικά ο ΦΑΠ κ.ο.κ.

Κυρίες και κύριοι καλωσήρθατε στο μαγευτικό κόσμο της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Εδώ που μπορείς να πεις ότι θέλεις και να κάνεις ότι θέλεις χωρίς απαραίτητα να πρέπει να συνδυάσεις λόγια και πράξεις.Και τέτοιοι που είμαστε και εμείς δηλαδή μόνο ένα φαίνεται σίγουρο: «θα μας εξαφανίσουν».

http://www.thepressproject.gr/  

"Άκου πτώμα να μαθαίνεις", ένα κείμενο που πρέπει να διαβάσεις

Ο Contrabbando, έφυγε από τη ζωή, το Σάββατο αφήνοντας πίσω του σπουδαία κείμενα. Διαβάστε τι έγραψε στο radiobubble για τη μάχη του με τον καρκίνο και τον θάνατο που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν (μπορεί να) είναι "αξιοπρεπής". 

Ο ποιητής Πάνος Οικονόμου (@Contrabbando), οποίος έφυγε από τη ζωή το Σάββατο, μετά από γενναία μάχη με τον καρκίνο, σε ένα από τα κείμενά του στο blog του radiobbuble.gr, είχε γράψει ένα από τα πιο ειλικρινή και θαρραλέα κείμενα για την ασθένεια.

Μέσα σε λίγες γραμμές, μίλησε για το τέλος και τον άνθρωπο απέναντι στον θάνατο, αλλά και για τους μύθους περί "αξιοπρεπούς διαχείρισης", που καταρρέουν μπροστά στην σκληρή πραγματικότητα.


Το κείμενο του @Contrabbando, όπως δημοσιεύθηκε στο radiobubble.gr : 

"Άκου, πτώμα, να μαθαίνεις. Έτσι, έχουν τα πράγματα.


Όχι, ο καρκίνος δεν παίρνει τους καλύτερους. Ούτε το εγκεφαλικό, ούτε η καρδιοπάθεια, ούτε καμία άλλη ασθένεια. Τους μάγκες δεν τους πάτησε το τρένο. Ο θάνατος είναι αδιάκριτος, κοινός, απόλυτος. Μοναχικός. Το συλλογικό υποσυνείδητο αρέσκεται να "θρηνεί". Όχι αυτόν που πέθανε. Ούτε καν αυτό που εκπροσωπεί, παρόλο που το κραυγάζει. Θρηνεί αυτό που αντιπροσωπεύει στην προσωπική του ματιά, την ιδεολογική φορεσιά με την οποία έντυσε ένα πρόσωπο. Πενθεί, εν τέλει, είτε το "τέλος μιας δικής του εποχής" ή τον ίδιο το μετέωρο φόβο του θανάτου. Του δικού του θανάτου, του δικού του τέλους, του οποίου μια γεύση παίρνει από έναν "ξένο" θάνατο που αγωνιά να οικειοποιηθεί με υπέρμετρη ευαισθησία.

Όσο κι αν ερίζουμε, κλαίμε μόνο για τους "δικούς μας ανθρώπους", αυτούς με τους οποίους ζήσαμε, μοιραστήκαμε στιγμές μιας ζωής που πέρασε. Και κλαίμε το ανεπίστρεπτο αυτών των στιγμών. Εγωιστικά, μοναχικά, ναρκισσιστικά. Όπως μας ταιριάζει. Ως πλάσματα ανθρώπινα, ατελή, φθαρτά. Και, φυσιολογικά κι ανθρώπινα, δε μας είναι ούτε πρόκειται να γίνουν όλοι οι νεκροί αρεστοί. Γιατί, η εικόνα τους ως ζωντανών διαμορφώνει τη στάση μας απέναντι στο θάνατό τους. Οριστικά κι αμετάκλητα.


Όχι, στις πλείστες περιπτώσεις, δεν υπάρχει αξιοπρεπής θάνατος. Τουλάχιστον, όσο δε μας στήνουν σε εκτελεστικά αποσπάσματα απέναντι στους φονιάδες μας, ώστε να μπορούμε να τους χαμογελάμε κατάμουτρα την ύστατη ώρα. Ο θάνατος είναι μια μοναχική αγωνία. Τις τελευταίες ώρες του κουβαλά έναν απεγνωσμένο ρόγχο, μια κλινοπάλη του σώματος, μια σταδιακή κατάρρευση όλων των ζωτικών λειτουργιών, μια διαρκή αφαίρεση των εγκεφαλικών/διανοητικών χαρακτηριστικών μας. Λίγο πριν από το τέλος, γινόμαστε ζώα που ψυχορραγούμε, όπως λέει ο Ροθ.

Επιστρέφουμε στο απόλυτα ζωώδες και γήινο. Οι ελάχιστες εκλάμψεις, που μυθολογούνται ως τελευταίες κουβέντες, μπορεί να μας εκθέσουν ή να ανοίξουν σε κοινή θέα όσα ασυνείδητα θάβαμε κάτω από τις στρώσεις και τα περιβλήματα του εγώ μας και των δεόντων μιας ολόκληρης ζωής. Είμαστε μιαν ανίσχυρη μάζα οργανικών καταλοίπων, που θα γίνουν στάχτη ή εκλεκτή τροφή για σκουλήκια στο αέναο κυκλικό παιχνίδι της ζωής.Τα 21 γραμμάρια δεν είναι παρά το μεταφυσικό τρυπάκι μας για να μπορέσουμε να αντέξουμε τη ζωή την ίδια. Ή την απώλειά της.


Τέλος, όχι, δεν υπάρχει αξιοπρέπεια στη διαχείριση μιας μακροχρόνιας ασθένειας. Θα ήθελα πολύ να είναι διαφορετικά, αλλά η αλήθεια είναι πικρή και με διαψεύδει. Έχω κλάψει πολύ, έχω πονέσει πολύ, έχω παρακαλέσει πολύ, έχω κουράσει τα αγαπημένα πρόσωπά μου πολύ, έχω ζητιανέψει για αγάπη και φάρμακα, έχω διεκδικήσει ως απόλυτα κακομαθημένο κωλόπαιδο την απεριόριστη προσοχή, έχω βαρύνει την καθημερινότητα των οικείων μου, έχω δεσμεύσει τις ζωές των άλλων. Και, φυσικά, δεν υπάρχει τίποτε ηρωικό στις διάρροιες, τις ναυτίες, τους εμετούς, τα λερωμένα σεντόνια, τις τρύπιες πικεδένιες κουβέρτες των δημόσιων νοσοκομείων, τις νεκρωμένες ξερές φλέβες, το τρύπιο σώμα, τη διαρκώς αποστεούμενη ύπαρξη. Ούτε υπάρχει τίποτε δημοκρατικό στη συναλλαγή, τη δυνατότητα να έχεις εσύ κάποια φάρμακα ή μια πιο εξειδικευμένη θεραπεία, τα οποία κάποιος άλλος αλλού στερείται, λόγω του συστήματος.


Η μόνη αξιοπρέπεια είναι να μείνεις ζωντανός. Και να ανταποδώσεις. Όσο κι όπως μπορείς. Και λίγο θα είναι πάλι.

Διάφανοι, αδέρφια, είμαστε. Ζώα διάφανα που μας τρομάζει η αντανάκλασή μας στα ποτάμια της ζωής, πάσχοντα από αγνή, καθαρή ύπαρξη.

 
news247.gr