DRAGHI - NOMICS: Τι κάνει, τι δεν κάνει και τι θα έπρεπε να κάνει η ΕΚΤ

Του Γιάννη Βαρουφάκη

Τις τελευταίες μέρες οι πρόσφατες φραστικές παρεμβάσεις του κ. Μάριο Ντράγκι οδήγησαν πολλούς σχολιαστές στη δημιουργία ενός ακόμα όρου: Draghi-nomics, κατά το Abe-nomics που αναφέρεται στην τριπλή οικονομική παρέμβαση του πρωθυπουργού της Ιαπωνίας Σχίντζο Άμπε η οποία στόχο είχε την υπέρβαση της ύφεσης που πλήττει την Ιαπωνία εδώ και χρόνια. Ο λόγος για τον παραλληλισμό Ντράγκι και Άμπε είναι το γεγονός ότι ο κ. Ντράγκι, όπως και ο κ. Άμπε πριν καιρό, εξέφρασε την πεποίθησή του ότι, για να νικηθεί το τέρας της Ευρωζωνικής Ύφεσης, απαιτούνται τρία «βέλη»:

• Τώρα η Ευρώπη χρειάζεται πράξεις, δράσεις, ουσιαστικές παρεμβάσεις, από εκείνες που ο κ. Ντράγκι δεν έχει τη δυνατότητα (ακόμα και να το ποθεί) να κάνει

* Επεκτατική δημοσιονομική πολιτική (δηλαδή το αντίθετο της λιτότητας, τουλάχιστον στα κράτη-μέλη που έχουν το δημοσιονομικό περιθώριο να δαπανήσουν πιο πολλά και να μειώσουν φόρους)

* Επεκτατική νομισματική πολιτική, η οποία θα βασίζεται σε αγορές της κεντρικής τράπεζας χρέους (ιδιωτικού και δημοσίου) από τις ιδιωτικές τράπεζες (ώστε να μπορούν εκείνες να δανείζουν ένα μέρος των χρημάτων που λαμβάνουν από την κεντρική τράπεζα σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις)

* Δομικές μεταρρυθμίσεις που να επιτρέπουν στην οικονομία να ωφεληθεί τα μέγιστα από τα (1) και (2) πιο πάνω (π.χ. πάταξη της γραφειοκρατίας).

Η παραδοχή Ντράγκι

Το γεγονός ότι ο πρόεδρος της ΕΚΤ, κ. Μάριο Ντράγκι, παραδέχθηκε ότι η κρίση του ευρώ έχει προχωρήσει τόσο πολύ, και σε τέτοιο «βάθος», που είναι αδύνατον να νικηθεί χωρίς αντιστροφή της γενικευμένης λιτότητας αποτελεί μια μεγάλη κατάκτηση της αλήθειας σ' έναν ευρωπαϊκό χώρο όπου επικυριαρχεί ο παραλογισμός και το ψέμα. Όμως, δυστυχέστατα, κάπου εδώ σταματούν τα χαρμόσυνα νέα και ο παραλληλισμός των Draghi-nomics με τα Abe-nomics. Γιατί;

Ο κ. Άμπε, ως πρωθυπουργός μιας ανεξάρτητης και ενιαίας χώρας, έχει τη δυνατότητα, το δικαίωμα, τη δικαιοδοσία να προσπαθήσει να εφαρμόσει και τις τρεις αυτές πολιτικές του ταυτόχρονα - να βάλει τα τρία αυτά βέλη στο τόξο του και να τα στείλει στην κοιλιά της ιαπωνικής ύφεσης, ελπίζοντας να την πληγώσει θανάσιμα. Ο κ. Ντράγκι, σε θλιβερή αντίθεση, δεν έχει τη δικαιοδοσία, την ισχύ να κάνει κάτι αντίστοιχο με τα τρία βέλη τα οποία, αντιγράφοντας τον κ. Άμπε, επικαλείται. Το πρώτο βέλος αφορά μόνο τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών, το Ecofin, το Eurogroup, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την τρόικα που επιβλέπουν τους προϋπολογισμούς των κρατών-μελών. Στην ΕΚΤ δεν πέφτει λόγος. Το ίδιο και με το τρίτο βέλος, το θέμα των μεταρρυθμίσεων. Το δεύτερο βέλος τουλάχιστον, που αφορά τη νομισματική πολιτική, το ελέγχει ο κ. Ντράγκι; Δυστυχώς, ούτε αυτό ελέγχει!

Η αγορά χρέους

Σίγουρα ο κ. Ντράγκι θέλει να χαλαρώσει κι άλλο τη νομισματική πολιτική - να δημιουργήσει συνθήκες που θα αυξήσουν τη ρευστότητα στις οικονομίες μας. Κανονικά, οι κεντρικές τράπεζες το κάνουν αυτό ρίχνοντας τα επιτόκια. Όμως, τώρα που τα επιτόκια είναι ήδη πολύ κοντά στο μηδέν, η ΕΚΤ πρέπει να κάνει κάτι άλλο. Κάτι σαν αυτό που κάνει η κεντρική τράπεζα της Ιαπωνίας, της Αγγλίας, της Αμερικής: Να αγοράσει από τις τράπεζες χρέος που εκείνες έχουν στα βιβλία τους ελπίζοντας ότι, έτσι, οι τράπεζες θα δανείσουν πιο πολλά χρήματα σε άτομα και επιχειρήσεις.

Γιατί λοιπόν δεν το κάνει; Η απάντηση είναι: Γιατί δεν ξέρει τι χρέος να αγοράσει χωρίς να πέσουν πάνω του να τον κατακρεουργήσουν οι πολιτικοί. Ας το δούμε αλλιώς: Στην Αμερική, στην Ιαπωνία και στην Βρετανία οι κεντρικές τράπεζες αγοράζουν, ως επί το πλείστον, δημόσιο χρέος - ομόλογα της δικής τους κυβέρνησης. Η ΕΚΤ όμως δεν μπορεί να το κάνει αυτό επειδή δεν υπάρχει ευρωζωνική κυβέρνηση που να εκδίδει ευρωομόλογα για να τα αγοράσει η ΕΚΤ! Αν ο κ. Ντράγκι τολμήσει να αγοράσει, π.χ., ιταλικά ομόλογα, το Βερολίνο θα βάλει τις φωνές ότι αυτό αποτελεί «διάσωση» του ιταλικού Δημοσίου που απαγορεύουν οι Συνθήκες και το Καταστατικό της ΕΚΤ. Αν πάλι αγοράσει γερμανικά, εμείς οι της Περιφέρειας (πολύ σωστά) θα εξαγριωθούμε.

Μια άλλη λύση είναι η ΕΚΤ να αγοράσει ιδιωτικό χρέος. Κι αυτό όμως είναι πρόβλημα. Τι να αγοράσει; Ελληνικά ή γαλλικά στεγαστικά δάνεια; Γερμανικά ή πορτογαλικά επιχειρηματικά δάνεια; Μύλος θα γίνει ό,τι και να αποφασίσει.

Τοξικά παράγωγα

Έτσι φτάσαμε στην λύση που ανακοίνωσε ο κ. Ντράγκι τις προάλλες: Θα αγοράσει, λέει, δομημένα παράγωγα, τα οποία αποτελούνται, το κάθε ένα, από μικρά «κομματάκια» πολλών διαφορετικών ιδιωτικών χρεών - άλλων γερμανικών, άλλων ιταλικών, άλλων ολλανδικών κ.λπ. Θα αγοράσει δηλαδή μια «ρώσικη σαλάτα» λογιών-λογιών ιδιωτικών χρεών, ατάκτως αναμεμειγμένων υπό την μορφή των δομημένων ομολόγων, δηλαδή των τοξικών παραγώγων που κατέρρευσαν (δημιουργώντας την κρίση) το 2008. Τέτοια είναι η απόγνωση του προέδρου της ΕΚΤ!

Το καλύτερο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι το βέλος αυτό του κ. Ντράγκι είναι «κούφιο». Η παρέμβασή του αυτή θα αποδειχθεί ήσσονος σημασίας επειδή τέτοια δομημένα ομόλογα δεν υπάρχουν αρκετά στην αγορά ώστε η... αγορά τους από την ΕΚΤ να κάνει την παραμικρή διαφορά στη συνολική ρευστότητα. Για να κάνει διαφορά η ΕΚΤ, θα πρέπει πρώτα να δημιουργήσει αυτή την αγορά παραγώγων πριν εισέλθει σε αυτήν ως αγοραστής. Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε, σε τελική ανάλυση.

Συμπερασματικά, άλλο Draghinomics, άλλο Abenomics. Ενώ το δεύτερο έχει ουσία (ανεξάρτητα από το εάν τελικά θα πετύχει), το πρώτο, οι παρεμβάσεις Ντράγκι, έχουν καθαρά συμβολική, ρητορική σημασία. Όμως ο καιρός που απλές φραστικές παρεμβάσεις ίσως αρκούσαν έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Τώρα η Ευρώπη χρειάζεται πράξεις, δράσεις, ουσιαστικές παρεμβάσεις, από εκείνες που ο κ. Ντράγκι δεν έχει τη δυνατότητα (ακόμα και να το ποθεί) να κάνει.

Χρηματοδότηση επενδύσεων

Υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να βοηθήσει αντί για αυτό που προτείνει ο κ. Ντράγκι; Ναι, υπάρχει. Αντί να αγοράζει δομημένο, τοξικό ιδιωτικό χρέος, η ΕΚΤ θα έπρεπε να αγοράζει, μαζικά, ομόλογα έκδοσης της (δημόσιας) Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, η οποία με τη σειρά της θα μπορούσε να χρηματοδοτεί με αυτόν τον τρόπο ένα τεράστιο επενδυτικό πρόγραμμα απ' άκρου σ' άκρον της Ευρώπης κατατροπώνοντας την κρίση άμεσα. Δυστυχώς, αυτό απαιτεί απόφαση των κυβερνήσεών μας, πολιτικών που πέντε χρόνια τώρα αποδεικνύουν το τεράστιο ταλέντο τους στο να αποφεύγουν οποιαδήποτε λογική απόφαση θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των Ευρωπαίων πολιτών. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...

http://www.avgi.gr/

Δεν γνωρίζω αν γίνονται όλα όσα έταξε ο Αλέξης, αλλά ένα ξέρω: ότι πρέπει να γίνουν...

Ας ξεδιαλύνουμε λίγο μέσα μας τις έννοιες. Τί σημαίνει, για παράδειγμα, λαϊκισμός; Το να λες στο πόπολο αυτό που θέλει να ακούσει, έστω κι αν δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Λαϊκισμός, ωστόσο, δεν είναι να ζητάς αναδιανομή τού παραγόμενου πλούτου, κοινωνική δικαιοσύνη, ο καθένας να συνεισφέρει στο δημόσιο ταμείο ανάλογα με τις δυνάμεις του, οι φαύλοι να πάνε σπίτι τους ή φυλακή κι αυτή η χώρα να ανοικοδομηθεί από την αρχή με βάση την αξιοκρατία, εμπεδωμένη στη στοιχειώδη διαπίστωση ότι δεν είναι δυνατό οι εφοπλιστές, για παράδειγμα, να μην πληρώνουν σχεδόν ούτε ένα ευρώ φόρο.

Τη στιγμή που η κυβέρνηση έχει εφεύρει την αέναη φορολόγηση της νομίμως αποκτηθείσας ιδιοκτησίας των μικρομεσαίων δεν ευσταθεί κανένα επιχείρημα περί κινδύνου "μετανάστευσης" του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Ας φορολογήσει ο υπουργός Οικονομικών τον αέρα που αναπνέει ο Β. Μαρινάκης κάθε φορά που βρίσκεται στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης", αν δεν έχει άλλο τρόπο να τον υποχρεώσει να ενισχύσει τον κρατικό κορβανά. Δεν είναι δυνατό τα "σαΐνια"-υποτακτικοί τής διαπλοκής να εφηύραν το χαράτσι μέσω των λογαριασμών τής ΔΕΗ και να μη μπορούν να σκεφτούν κάτι παρόμοιο, το οποίο όμως δεν θα πλήξει τους πολλούς αλλά τους πραγματικούς έχοντες και κατέχοντες. Εκτός κι αν δεν είναι πρόθυμοι να δαγκώσουν το χέρι που τους ταΐζει...

Δεν ξέρω αν ο Αλέξης Τσίπρας έβαλε κάτω τους αριθμούς με το οικονομικό του επιτελείο πριν ανεβεί στη Θεσσαλονίκη και υποσχεθεί ό,τι υποσχέθηκε. Δεν γνωρίζω αν γίνονται όλα όσα για τα οποία δεσμεύτηκε. Ένα ξέρω, ότι πρέπει να γίνουν! Κι αυτό είναι δυνατό εφόσον η κυβέρνηση της Αριστεράς δείξει τρία πράγματα: πολιτική βούληση να προχωρήσει σε μια επανάσταση, η οποία από τη στιγμή που θα πρέπει να χτυπήσει το μεγάλο κεφάλαιο θα είναι πολύ δύσκολο να είναι αναίμακτη, αρχίδια να συγκρουστεί όταν η ελίτ θα δει την ευημερία της να διαλύεται και ικανότητα να συνεγείρει αυτήν την άμορφη μάζα που λέγεται λούμπεν προλεταριάτο ώστε να αποτελέσει το μεγαλύτερό της όπλο όταν το κατεστημένο θα βρυχηθεί λίγο πριν ξεψυχήσει. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τη δυνατότητα να εκπληρώσει αυτές τις τρεις προϋποθέσεις. Του έχει δοθεί, ωστόσο, η χρυσή ιστορική ευκαιρία να φανεί ανώτερος των αδυναμιών του και να συγκροτήσει ένα μέτωπο που δεν θα αλλάξει μόνο την Ελλάδα, αλλά τον κόσμο ολόκληρο...

Αυτοί που κατηγορούν το ΣΥΡΙΖΑ για λαϊκισμό, παροχολογία, ανέξοδες υποσχέσεις δεν έχουν αγνά κίνητρα. Δεν ασκούν την κριτική τους γιατί τους ενδιαφέρει να μην εξαπατηθεί ο ελληνικός λαός για μια ακόμα φορά, αλλά γιατί δεν έχουν πλέον τη δυνατότητα να το κάνουν οι ίδιοι. Γι' αυτούς το πόπολο δεν είναι παρά το μοναδικό εμπόδιο για την άσκηση της απόλυτης εξουσίας όχι τόσο για την αφεντιά τους όσο για τα αφεντικά τους που κρύβονται πίσω από την κουίντα. Οι ίδιοι άνθρωποι που επί τέσσερις δεκαετίες έταζαν λαγούς με πετραχήλια έρχονται σήμερα για να παραστήσουν τους συνετούς προστάτες τής κοινωνίας. Οι έλληνες πολύ καλά κάνουν και κρατούν μικρό καλάθι για το ΣΥΡΙΖΑ κι όσοι, εξάλλου, έχουν επενδύσει όλα τους τα λεφτά πάνω του θα πρέπει να γνωρίζουν ότι αν δεν σταθούν εμπροσθοφυλακή σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς, αυτή δεν θα καταφέρει πολλά.

Οι πολίτες, ωστόσο, είναι βέβαιοι ότι οι σαμαροβενιζέλοι που κυβέρνησαν την Ελλάδα από το 1974 είναι πιο ξοφλημένοι κι από εθνική ομάδα μπάσκετ που βρίσκει στο δρόμο της την αντίστοιχη των ΗΠΑ. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει χρέος να ζητήσει από τον ελληνικό λαό την πλήρη στήριξή του στην περίπτωση που αποτύχει στις διαπραγματεύσεις του με την Ανγ. Μέρκελ να περάσει τη δική του φιλοσοφία για το μέλλον τής χώρας. Η σύγκρουση με το νεοφιλελευθερισμό θα είναι σχεδόν αναπόφευκτη για μια κυβέρνηση της Αριστεράς που θα σέβεται τον εαυτό της. Κι ο τρόπος που θα τη διαχειριστεί ο Αλέξης Τσίπρας θα καθορίσει το πώς θα τον γράψουν τα βιβλία τής Ιστορίας: ως ένα γίγαντα ή ως ένα νάνο. Οι εποχές είναι πολύ κρίσιμες, άλλωστε, ώστε να ευνοούν τους επώδυνους συμβιβασμούς και να δίνουν συγχωροχάρτια στις μετριότητες...  

http://tripioevro.blogspot.gr/

Ο Αλέξης και ο Αλέξανδρος (Αντώνης) της Αμφίπολης

Το Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Και ξαφνικά, όλη η χώρα έγινε αρχαιόφιλη. Άνθρωποι που δεν έχουν πάει ποτέ στο μουσείο που βρίσκεται δίπλα στην πόρτα τους, ξεροσταλιάζουν στα δελτία των 8 να δουν τα ρεπορτάζ από την Αμφίπολη. Άλλοι, που όταν βρέθηκαν αρχαιότητες στο οικόπεδό τους τις ξεπάτωσαν νύχτα, στήνουν καραούλι στους λόφους γύρω από τον Τύμβο Καστά να δουν την ανασκαφή με τα κυάλια! Δημοσιογράφοι που δεν ξέρουν να ξεχωρίσουν το επιστύλιο από το περιστύλιο, παπαγαλίζουν με στόμφο λεπτομέρειες για «πτυχώσεις», «ιμάτια», «μαρμαροθετήματα» ενός τάφου που «πιθανώς έχει συλληφθεί» (sic!). Μα τι συνέβη;

Σαράντα μέρες τώρα, σε όποιο κανάλι κι αν γυρίσεις, το βασικό θέμα είναι η ανασκαφή στον Τύμβο Καστά της Αμφίπολης. Όλες οι (κυβερνητικές) εφημερίδες και ιστοσελίδες το ‘χουν τάμα, πλάι στις εκτιμήσεις διαφόρων, ειδικών ή μη, για τον τάφο, να γράφουν κι ένα μονόστηλο για την «επιγραφή» που περιμένει να βρει ο Σαμαράς! Ο Σαμαράς αρχαιολόγος -όπως λέμε ο Καραγκιόζης φούρναρης. Έλυσε όλα μας τα προβλήματα ο Ιντιάνα Τζοόυνς της πολιτικής και του ’μεινε μόνο να βρει τον τάφο του Μεγαλέξανδρου -ή της μάνας του ή του θείου του ή γενικώς κάποιου από το σόι. Δεν μας λένε τουλάχιστον, γιατί τους νοιάζει τόσο πολύ; Μήπως οι «ένδοξοι πρόγονοι» του Σαμαρά έχουν αφήσει παραγγελιά στους τοκογλύφους να μας σβήσουν το χρέος;

Τους νοιάζει και τους κόφτει, προφανώς! Όχι όμως γιατί τους πήρε ο πόνος για το «εύρημα», αλλά γιατί πίσω από την υστερία για την ανασκαφή ενός Τύμβου (γνωστού από την δεκαετία του 1960-70…) κρύφτηκαν τα πραγματικά θέματα που έπρεπε να βρίσκονται στη πρώτη γραμμή της επικαιρότητας.

Κάντε μια απλή άσκηση. Είστε αρχισυντάκτης σε μνημονιακό μέσο στην Ελλάδα του 2014. Ποιο από τα παρακάτω θέματα προκρίνετε για να στείλετε καθημερινό ανταποκριτή; Το βατερλώ με την στάση της ΕΕ απέναντι στη Ρωσία και τις επιπτώσεις του στη βόρεια Ελλάδα; Τα νέα μέτρα που αποδέχτηκε η ελληνική κυβέρνηση στο Παρίσι; Την αποχή της χώρας μας από την ψηφοφορία που θα καθόριζε τη στάση των κρατών ως κυρίαρχων απέναντι στους διεθνείς τοκογλύφους; Την «Ειδική Σύνοδο για το ελληνικό χρέος» που, όπως αποκάλυψε ο Μ. Ιγνατίου, ετοιμαζόταν να γίνει το Νοέμβρη στην Ουάσιγκτον και ακυρώθηκε με πλήρη άγνοια της ελληνικής κυβέρνησης; Ή την ανασκαφή της Αμφίπολης; Μόλις δώσετε αυτή την απάντηση, ταυτόχρονα θα έχετε κατανοήσει και ποιος είναι ο (πραγματικός) λόγος που όλοι οι αρχισυντάκτες διαλέγουν το τελευταίο…

Από την άλλη, βέβαια, μήπως και η αξιωματική αντιπολίτευση έχει καταφέρει να επιβάλλει μια άλλη ατζέντα; Το Νοέμβρη στην Ουάσιγκτον διακυβευόταν το μέλλον ενός ολόκληρου λαού, αλλά η Σύνοδος ακυρώθηκε κι αυτό το μάθαμε από τον Μιχάλη Ιγνατίου. Κι από πού να το μάθουμε, βέβαια, όταν μέχρι πρότινος υπεύθυνη εξωτερικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η Ρ. Δούρου. Ο Κώστας Ήσυχος που ανέλαβε το πόστο της περιφερειάρχισσας παραείναι… ήσυχος. Και καλά, για αντιπολίτευση δεν το κάνουν. Τουλάχιστον για να απαντήσουν το μόνιμο ερώτημα που τους θέτουν «πού θα βρείτε τα λεφτά», δεν έχουν σκεφτεί να κοιτάξουν λίγο τι γίνεται με την υπόθεση «κούρεμα του χρέους» ή τη «διαγραφή μέρους του χρέους», όπως λέει το (παλιό) πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ;

Η μονότονη απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ στο «πού θα βρείτε τα λεφτά» είναι η φορολόγηση ή η φοροδιαφυγή (και αυτό sic!). Δεν προλαβαίνει βέβαια ο όποιος εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ να εκστομίσει κάτι για φορολόγηση και αρχίζουν όλοι να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους λέγοντας ότι θα έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ να υπερφορολογήσει τον τόπο -και τα λένε αυτοί που έχουν γδάρει τον κόσμο με τα χαράτσια και τον υπέρογκο ΦΠΑ, την ίδια στιγμή που υπόσχονται κι άλλες μειώσεις φόρου ή μπίζνες για τους μεγάλους επιχειρηματικούς Ομίλους. Αλλά εκεί ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει κολλήσει η βελόνα στη φορολόγηση -παρακάτω δεν έχει; Ο Αλέξης Τσίπρας στη ΔΕΘ θυμήθηκε αρκετά από το προεκλογικό πρόγραμμα του 2012 και τα ξαναέριξε στην πολιτική συζήτηση. Πόσα από αυτά τα πιστεύει και τα εννοεί; Κοντός ψαλμός αλληλούια. Η πρωθυπουργική θέση του κλείνει το μάτι. Το πραγματικό όμως ερώτημα είναι αν έχει παρακάτω η χώρα…

Ε, παρακάτω είναι η Αμφίπολη, μην τα ξαναλέμε. Το σίριαλ του καλοκαιριού, με πλειάδα γνωστών πρωταγωνιστών. Καταρχάς την Άννα Παναγιωταρέα, καθισμένη κάτω από την ομπρέλα της ανασκαφής. Το έργο είχε τόσο μεγάλη επιτυχία που μετά το Δελφινάριο, κι αφού περιόδευσε στις πρωτεύουσες όλων των νομών της χώρας (από τον Φεβρουάριο του 2013 μαζί με την κα Μενδώνη) είπαν να το ανεβάσουν και στην Αμφίπολη. Πληροφορίες λένε ότι η κα Παναγιωταρέα ακόμη περιμένει να συσταθεί μια θέση για αυτήν στο Υπουργείο Πολιτισμού (μιας και έχασε κάτι άλλες αργομισθίες που είχε…). Ακόμη προσπαθεί να πείσει την κα Μενδώνη, σου λέει, να σκαλίσει μια επιγραφή με το όνομά της σε κάνα επιστύλιο, μπας και καβαντζωθεί. Για να είμαστε σωστοί, πάντως, εμείς εισηγούμαστε στον πρωθυπουργό να τη συστήσει τη ρημάδα τη θέση. Και μόνο που δέχτηκε, στην ηλικία της, να κυκλοφορεί ως «επικοινωνιακή σύμβουλος τάφου», ε, δείχνει πόσο πολύ τη θέλει. Άλλωστε, κύκλοι της Μεσολακιάς διαβεβαιώνουν ότι, αν δεν πάρει τη θέση, δεν θα φύγει ποτέ από την περιοχή, θα κατσικωθεί μέσα στον τάφο -κρίμα είναι!

Μήπως όμως η τρομερή ενασχόληση των ΜΜΕ με τον πρώτο Τύμβο που απέκτησε επικοινωνιακό σύμβουλο, μας φώτισε ιδιαίτερα; Καταρχάς εδώ και πολύ καιρό η αρχαιολογική κοινότητα βοά ότι το μνημείο πιθανότατα απέχει τουλάχιστον δυο αιώνες από τον 4ο αι. π.Χ. που ανακοινώνει το Υπουργείο Πολιτισμού με βαρύγδουπα δελτία τύπου. Ότι το μνημείο είναι σημαντικό για τελείως άλλους λόγους από αυτούς που επικαλείται ο πρωθυπουργός. Έχει σπαταληθεί τόσος τηλεοπτικός χρόνος, όμως μια άποψη που να αφίσταται από το πρωθυπουργικό success story του «νεκρού που θα αποδείξει την ελληνικότητα της Μακεδονίας», δεν ακούστηκε. Εδώ τα ίδια κανάλια προσπαθούν να μας πείσουν ότι η συγκυβέρνηση σώζει τη χώρα, στη χρονολόγηση ενός μνημείου θα κόλλαγαν;

Κι εδώ έρχεσαι και αναρωτιέσαι: και τι έγινε δηλαδή; Πειράζει αν το μνημείο είναι ύστερο, αν είναι ρωμαϊκό, αν δεν είναι θαμμένος εκεί κανένας από την οικογένεια του Μεγάλου Αλεξάνδρου; Αν ανήκει σε κάποιον Θράκα ηγεμόνα ή αν είναι ρωμαϊκό πολυάνδιο; Αν βρεθεί στον τάφο μια λατινική επιγραφή; Τι αλλάζει; Θα ταραχτεί συθέμελα το «εθνικό μας συναίσθημα»; Αυτό που δεν έχει ταραχτεί από το ότι γίναμε μια χώρα-προτεκτοράτο όπου ο Φούχτελ βγάζει διαγγέλματα επιβάλλοντας την «ελληνογερμανική φιλία»; Θα καταλάβουμε ότι πρέπει να διώξουμε την κυβέρνηση της συμφοράς, που δεν το έχουμε καταλάβει τόσο καιρό που ξεπουλάει τα πάντα; Θα συγκινηθούμε από την τελευταία κατοικία των άγνωστων νεκρών, ενώ δεν συγκινηθήκαμε από τους γείτονές μας που αυτοκτονούν; Ή μήπως θα σεβαστούμε περισσότερο την ιστορία μας, που μπήκε ο Σεπτέμβρης και δεν μας ένοιαξε αν έχουμε δασκάλους στα σχολεία να τη διδάξουν στα παιδιά μας;

Και η ιστορία του γιατρού Παπανικολάου, που ανακάλυψε το «τεστ Παπ» σώζοντας εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον πλανήτη, κι αυτή ελληνική ιστορία είναι. Μόνο που δεν σήκωσε την ίδια θύελλα αντιδράσεων η απόφαση της κυβέρνησης να απαλλαγεί από τις «περιττές» εξετάσεις το σύστημα υγείας…

Εμπρός λοιπόν, συνεχίστε να ασχολείστε με την ανασκαφή της Αμφίπολης. Οικόπεδο με θέα φαίνεται, θα πιάσει καλή τιμή στο ΤΑΙΠΕΔ… Όπως λέει και ο ποιητής, «Δειλοί μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα».

http://unfollow.com.gr/

ΣΥΡΙΖΑ σε κυβέρνηση: Δώστε τώρα στοιχεία για τις μεγάλες υποθέσεις φοροδιαφυγής!

Ζήτημα ανέλεγκτων υπόθεσεων μεγάλης φοροδιαφυγής θέτει εκ νέου η Κουμουνδούρου, τονίζοντας πως η κυβέρνηση πρέπει να δώσει στοιχεία.

Όπως επισημαίνουν κύκλοι του ΣΥΡΙΖΑ και μεταδίδει η Ναυτεμπορική, σε ό,τι αφορά τη Λίστα Λαγκάρντ, από τις 2062 περιπτώσεις ο έλεγχος έχει τελειώσει μόνον σε 25 και η φοροδιαφυγή που έχει διαπιστωθεί, σύμφωνα με το ΣΔΟΕ είναι 25 εκατ., ενώ οι φόροι που αναλογούν είναι της τάξεως των 12 εκατ. ευρώ. Σημειώνουν μάλιστα ότι στις 31.12.2015 η λίστα Λαγκάρντ παραγράφεται, ενώ τονίζουν πως κατά την πρόσφατη του προέδρου του κόμματος στο ΣΔΟΕ, η ενημέρωση μόνο για τη λίστα Λαγκάρντ διήρκεσε μιάμιση ώρα. Για τα εμβάσματα εξωτερικού, της περιόδου 2009-2011, οι ίδιες πηγές αναφέρουν πως από τις 24710 το 2013 ελέγχθηκαν μόλις δύο, από τις οποίες εισπράχθηκαν €5 εκατ. Προσθέτουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ αναμένει τα στοιχεία για το 2014.

Αναφορικά με τις offshore εταιρείες, τα στελέχη της Κουμουνδούρου σημειώνουν πως από τις περίπου 10.000 offshore εταιρείες που υπάρχουν στην Ελλάδα, το 2013 ελέγχθηκαν μόνο 34 και τα ποσά που βεβαιώθηκαν είναι €40 εκατ. Συμπληρώνουν πως αναμένονται στοιχεία για το 2014. Οι ίδιες πηγές σχολίαζαν πως δεν είναι δυνατόν κάθε μήνα το υπουργείο οικονομικών να δημοσιοποιεί πληθώρα οικονομικών στοιχείων και γι' αυτές τις μεγάλες υποθέσεις φοροδιαφυγής να μη δίνει στοιχεία (ακίνητα Λονδίνου, σκάφη ελλήνων υπηκόων με ολλανδική σημαία και άλλες, όπως οι ενδοομιλικές συναλλαγές και το λαθρεμπόριο καυσίμων και τσιγάρων). Τόνιζαν ακόμη πως ο ΣΥΡΙΖΑ αναγκάστηκε να καταθέσει, πριν από λίγες μέρες, ερώτηση στη Βουλή για να πληροφορηθεί το συνολικό ποσό του ΕΝΦΙΑ που βεβαιώθηκε.

Τα δίνουν όλα!

Του Γιάννη Παντελάκη

Αν το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών λόγω αδυναμίας να μαζευτούν 180 ψήφοι τον Μάρτιο προκαλεί τόσες υποσχέσεις, φαντάζομαι πως το επόμενο διάστημα ο Τσοβόλας (και το γνωστό σύνθημά του) θα ωχριούν. Ο Τσίπρας υπόσχεται από τη ΔΕΘ, ο Σαμαράς υπόσχεται από την Αθήνα και μάλλον έχουμε ακούσει ένα μικρό μόνο μέρος όσων... θέλουν να μας δώσουν. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν οι υποσχέσεις αυτές μπορούν να έχουν και αντίκρισμα. Ωστόσο, αυτό μικρή σημασία έχει στη σημερινή Ελλάδα. Εκείνο που έχει μεγαλύτερη, είναι πως βρίσκουν πρόθυμα αυτιά για να τα ακούν όλα αυτά. Αν δεν υπήρχαν, δεν θα τα έλεγαν.

Το πολύ πρόσφατο παρελθόν (Γιώργος Παπανδρέου) και το λίγο παλιότερο (Κώστας Καραμανλής), μας έχουν δείξει πως τα συνθήματα αυτά πιάνουν. Φέρνουν ψήφους, πολύτιμες ψήφους που θα τους οδηγήσουν στην εξουσία. Το μεταπολιτευτικό μας παρελθόν έχει δείξει πως είμαστε και λίγο αμετανόητοι, όλοι εμείς, όλοι αυτοί που ελκύονται από τέτοιες υποσχέσεις. Δεν θυμάμαι κόμμα εξουσίας που να μην υποσχέθηκε, που να μην κέρδισε από αυτές τις υποσχέσεις και που να μην έδειξε απόλυτη ασυνέπεια στην υλοποίησή τους οταν κέρδισε την εξουσία. Εμείς όμως εκεί, επίμονοι. Τσιμπάμε και δίνουμε ψήφους. Η μεγαλύτερη έκπτωση που κάναμε ποτέ σε όλο αυτό είναι όταν μετριάσαμε λίγο τη συμπεριφορά μας και αντί να πιστεύουμε απόλυτα όσα μας έλεγαν, ανακαλύψαμε ένα δεύτερο επιχείρημα «Και τα μισά να κάνουν απ' όσα λένε καλά είναι...».

Με τον τρόπο αυτό πορευτήκαμε πολλά χρόνια. Με τον τρόπο αυτό συνεχίζουμε ως φαίνεται να πορευόμαστε και σήμερα, παρά το γεγονός ότι η πολιτική υποσχέσεων που δεν τηρούνται έχει χρεοκοπήσει πολιτικά, όπως χρεοκόπησε οικονομικά και η χώρα. Η συμπεριφορά αυτή προφανώς συνδέεται και με τον τρόπο με τον οποίο κάποιοι ερμηνεύουν την κρίση και τα αίτιά της. Αναφέρoμαι σε αυτούς που δίνουν μεταφυσικές ερμηνείες, τα αποδίδουν όλα στους επίμονους δανειστές και από την κρίση τους απουσιάζει παντελώς μια μικρή έστω δόση αυτοκριτικής. Για το ποιους ψήφιζαν δηλαδή τόσα χρόνια.

Το έργο λοιπόν δεν αλλάζει, επαναλαμβάνεται και αυτό θα γίνει με θεαματικά μεγαλύτερη ένταση το επόμενο διάστημα. Διαγκωνισμός υποσχέσεων. Αν μάλιστα διαρκέσει λίγο περισσότερο η προεκλογική περίοδος, είναι σίγουρο πως και η ανεργία θα εξαφανιστεί και οι συντάξεις και μισθοί θα επανέλθουν στα προ κρίσης επίπεδα και η χώρα θα γνωρίσει ανεπανάληπτες στιγμές ανάπτυξης. Όλα αυτά όμως γίνονται σε μια εικονική πραγματικότητα. Γιατί για να υλοποιηθούν κάποιες μικρές υποσχέσεις, έστω το 10% όσων μας τάζουν, θα πρέπει να αποδειχθούν ικανοί σε κάτι άλλο. Ότι έχουν ένα σχέδιο διαπραγμάτευσης απέναντι στους δανειστές. Να μας πείσουν πως το σχέδιό τους είναι υλοποιήσιμο. Να καταθέσουν εναλλακτικό σχέδιο στην περίπτωση αποτυχίας. Να πουν στην κοινωνία τι θα σημαίνει αυτό.

Δεν αρκεί ο ένας να λέει ότι σκίζει κάθε μέρα τα μνημόνια (Σαμαράς) και ο άλλος ότι θα ακολουθήσει «επιθετική διαπραγμάτευση» (Τσίπρας). Χρειάζεται κάτι περισσότερο για να πείσουν, τουλάχιστον όσους δεν εντυπωσιάζονται από χάντρες και καθρεφτάκια

http://www.protagon.gr/

Στα “νύχια” εισπρακτικών οι πελάτες της ΔΕΗ για ληξιπρόθεσμα χρέη

Πρόσκληση σε δικηγορικά γραφεία κάνει η ΔΕΗ για την παροχή νομικών υπηρεσιών διεκδίκησης απαιτήσεων από ληξιπρόθεσμους λογαριασμούς, τα οποία θα έχουν και το δικαίωμα να ψάξουν αν οι οφειλέτες έχουν περιουσιακά στοιχεία, εφόσον δεν ευοδώσουν οι εξωδικαστικές διαδικασίες.

Ειδικότερα, η ΔΕΗ αναζητά, μέσω διαγωνισμού, να προσλάβει πέντε έως δέκα περίπου νομικά γραφεία, τα οποία έχουν εμπειρία στην εξωδικαστική και δικαστική διεκδίκηση απαιτήσεων για να αναλάβουν τις υποθέσεις είσπραξης οφειλών, που θα χειρισθούν αρχικά υποθέσεις περίπου 10.000 ληξιπρόθεσμων απαιτήσεων της ΔΕΗ έναντι πελατών της στην Περιφέρεια Αττικής και αργότερα θα επεκταθεί και σε όλες τις περιφέρειες.

Οι συνολικές ληξιπρόθεσμες οφειλές ανέρχονται σε περίπου 1,5 δισ. ευρώ για όλες τις κατηγορίες καταναλωτών, με πολλούς καταναλωτές να έχουν αλλάξει κατοικία ή να έχουν άλλο όνομα στην νέα ηλεκτροδότηση ή επιχειρήσεις να έχουν αλλάξει έδρα, κλείσει κλπ. Έτσι, τα νομικά γραφεία αναλαμβάνουν και το ρόλο το “ντετέκτιβ”. Σύμφωνα με το διαγωνισμό, οι δικηγόροι θα εντοπίζουν τον οφειλέτη (ακόμη και αν έχει αλλάξει διεύθυνση χωρίς ενημέρωση), θα επικοινωνούν μαζί του με στόχο την διαπραγμάτευση και την εξωδικαστική διευθέτηση, δηλαδή υπαγωγή σε διακανονισμό της οφειλής/ρύθμιση σε δόσεις και στο τέλος την είσπραξη, με χρονικό περιθώριο τους δύο μήνες.

Στο δεύτερο στάδιο, όμως, υπάρχει η δικαστική διεκδίκηση ληξιπρόθεσμων οφειλών, όπου εκεί τα δικηγορικά γραφεία θα έχουν δικαίωμα να ψάξουν αν οι οφειλέτες έχουν περιουσιακά στοιχεία ιδίως σε Υποθηκοφυλακεία και Κτηματολογικά Γραφεία. Ωστόσο, το δικηγορικό γραφείο δεν θα προχωρεί στη δικαστική διεκδίκηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών πελατών αγνώστου διαμονής.

Πάντως, όπως διευκρινίζεται από τη ΔΕΗ ότι θα συντρέχει περίπτωση σύγκρουσης καθηκόντων για τους αναδόχους που θα επιλεγούν εάν στον κατάλογο των καταναλωτών – οφειλετών που θα τους έχει κοινοποιήσει η ΔΕΗ, περιλαμβάνονται και φυσικά ή νομικά πρόσωπα που είναι συγχρόνως οφειλέτες άλλων υφισταμένων πελατών του Αναδόχου (πχ Τραπεζών, εταιρειών, επιχειρήσεων κοινής ωφελείας), πολύ δε περισσότερο τυχόν ανταγωνιστικών της ΔΕΗ εταιρειών και ο Ανάδοχος έχει ήδη προβεί ή πρόκειται να προβεί σε ενέργειες εναντίον τους για τη διεκδίκηση των οφειλών τους. Εάν συντρέχει τέτοια περίπτωση, ο Ανάδοχος θα υποχρεούται να ενημερώνει αμελλητί τη ΔΕΗ, η οποία διατηρεί το δικαίωμα αφαίρεσης των συγκεκριμένων υποθέσεων από τον κατάλογο που έχει αναθέσει στον Ανάδοχο.

Στα “χέρια” των εισπρακτικών τα προσωπικά δεδομένα των οφειλετών της ΔΕΗ

Το γραφείο θα λαμβάνει αρχεία σε ηλεκτρονική μορφή με τις υποθέσεις που θα του ανατίθενται από τη ΔΕΗ και θα έχει πρόσβαση σε αυτές μέσω internet στη σχετική εφαρμογή της ΔΕΗ προκειμένου να την ενημερώνει για τις εκάστοτε πραγματοποιούμενες ενέργειες και τις τυχόν σχετικές δαπάνες ή θα αποστέλλει ηλεκτρονικά αρχεία συμφωνημένης γραμμογράφησης (ενδεικτικά αρχείο Excel) , ώστε να είναι δυνατή η παρακολούθηση της προόδου των εργασιών. Τα υπόψη αρχεία που θα του παρέχονται θα μπορούν να μεταφερθούν σε σχετικές δικές του εφαρμογές ή και να τα διαχειρίζεται σε έντυπη μορφή, και αμέσως μετά την λήξη της συνεργασίας θα επιστρέφονται στη ΔΕΗ.

Σύμφωνα με τη ΔΕΗ, τα αρχεία και οι πληροφορίες που θα παρασχεθούν στον Ανάδοχο, θα χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για τις ανάγκες διεκπεραίωσης του Έργου και σε καμία περίπτωση δεν θα κοινοποιηθούν σε τρίτους. Ως προς τον τρόπο χειρισμού των υποθέσεων που θα τους ανατεθούν, οι ανάδοχοι θα τελούν υπό την εποπτεία της ΔΕΗ, εγγυώμενοι και έναντι αυτής την προς τούτο πιστή συμμόρφωσή τους προς την κείμενη νομοθεσία, ιδίως αυτή που αφορά την προστασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και το ρυθμιστικό πλαίσιο του Δικαίου της Ενέργειας, θα τηρούν δε πλήρως τις οδηγίες της ΔΕΗ αναφορικά με την καταχώριση στη φόρμα εφαρμογής της ΔΕΗ που θα τους γνωστοποιηθεί, των δαπανών στις οποίες θα υποβάλλονται για τη διεκπεραίωση του Έργου.

Ουραγός η Ελλάδα στην κοινωνική δικαιοσύνη.

Η ΕΕ βρίσκεται αντιμέτωπη με την απειλή της κοινωνικής διάσπασης Βορρά-Νότου, ως συνέπεια της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τις χώρες της κρίσης. Το χάσμα έχει διευρυνθεί και απειλεί τη συνοχή της Ευρώπης.

Το χάσμα των ευκαιριών κοινωνικής συμμετοχής μεταξύ των πλουσίων χωρών του Βορρά και

των φτωχότερων χωρών του ευρωπαϊκού Νότου έχει διευρυνθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να συνιστά απειλή ακόμη και για την ίδια την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, εκτιμά σε μελέτη του που θα δημοσιοποιηθεί την ερχόμενη Δευτέρα το γερμανικό Ίδρυμα Bertelsmann. Στην μελέτη του ισχυρού think tank της Γερμανίας υπογραμμίζεται ότι ενώ η οικονομία δείχνει σημάδια σταθεροποίησης, το επίπεδο της κοινωνικής δικαιοσύνης στις περισσότερες χώρες της ΕΕ μειώνεται. «Εάν παγιωθεί ή οξυνθεί η κοινωνική διάσπαση της ΕΕ, θα τεθεί σε κίνδυνο το μέλλον του πρότζεκτ της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης»αναφέρουν οι συντελεστές της έρευνας.

Η υψηλή ανεργία στην Ελλάδα καθορίζει τον χαμηλό βαθμό κοινωνικής δικαιοσύνης

Σύμφωνα με τον δείκτη κοινωνικής δικαιοσύνης που ανέπτυξαν οι ερευνητές του γερμανικού ιδρύματος, η Ελλάδα καταλαμβάνει την τελευταία θέση της κατάταξης στο σύνολο των 28 κρατών-μελών της ΕΕ. Στην κορυφή βρίσκεται η Σουηδία, ακολουθούμενη από την Φιλανδία, τη Δανία και την Ολλανδία. Η πλουσιότερη χώρα της Ευρώπης, η Γερμανία, καταλαμβάνει την έβδομη θέση της κατάταξης όσον αφορά την κοινωνική δικαιοσύνη.

Σημειώνεται ότι η Γερμανία είναι μία από τις λίγες ευρωπαϊκές χώρες που κατάφερε να αυξήσει τον βαθμό της κοινωνικής δικαιοσύνης, ωστόσο, «σε πολλά πεδία βρίσκεται στις μεσαίες θέσεις». Η ελαφρά βελτίωση που έχει καταγραφεί οφείλεται στη θετική εξέλιξη που σημειώνεται στη γερμανική αγορά εργασίας. Αντίθετα, η υψηλή ανεργία στην Ελλάδα είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες για τον χαμηλό βαθμό κοινωνικής δικαιοσύνης που καταγράφει ο δείκτης. Και ακριβώς ο παράγοντας αυτός έχει επηρεασθεί έντονα από την κρίση. Διαπιστώνεται επίσης ότι στις χώρες της κρίσης πλήττονται περισσότερο οι νέοι από την κοινωνική αδικία.

Η οικονομική ισχύς δεν είναι εγγύηση κοινωνικής δικαιοσύνης

Συνολικά, ο «ευρωπαϊκός δείκτης κοινωνικής δικαιοσύνης» του ιδρύματος Bertelsmann εξετάζει στη βάση 35 κριτηρίων 6 πεδία: 1. της αποτροπής της φτώχειας, 2. της πρόσβασης στην εκπαίδευση, 3. της πρόσβασης στην αγορά εργασίας και την 4. υγεία. Εξετάζει επίσης 5. την λεγόμενη δικαιοσύνη μεταξύ των γενεών και 6. την κοινωνική συνοχή με την αντιμετώπιση των διακρίσεων. Η έρευνα θα διενεργείται στο εξής σε ετήσια βάση.

Ένα από τα βασικά πορίσματα της έρευνας του γερμανικού ιδρύματος είναι ότι «η οικονομική ισχύς είναι μια σημαντική προϋπόθεση, αλλά δεν συνιστά εγγύηση για την κοινωνική δικαιοσύνη». Για τον λόγο αυτόν οι συντελεστές της έρευνας προβαίνουν στην σύσταση το ζήτημα της κοινωνικής δικαιοσύνης να τεθεί στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής πολιτικής. «Οι αναπτυξιακές προοπτικές, στις οποίες μέχρι τώρα δίνεται μεγάλη έμφαση, θα πρέπει να συμπεριλάβουν στο μέλλον και μια ευρεία στρατηγική για την καταπολέμηση της κοινωνικής αδικίας», επισημαίνεται.

Σχολιάζοντας τις εν λόγω επισημάνσεις, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, υπογράμμισε ότι δεν επιτρέπεται να αποδεχόμαστε άπρακτοι στην Ευρώπη τη διεύρυνση του κοινωνικού χάσματος. Σε συνέντευξή του στο Focus, ο Μάρτιν Σουλτς υπογραμμίζει: «Θα πρέπει να κάνουμε κάτι για την καταπολέμηση της υψηλής νεανικής ανεργίας, καθώς αυτή διαβρώνει από μέσα τις κοινωνίες μας».

Σταμάτης Ασημένιος

Πηγή:  dw.de

Ο Τσίπρας είπε κάτι που δεν το πρόσεξε κανείς και είναι άκρως σημαντικό.

Σύμφωνα με όσα είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τσίπρας χθες στην ομιλία του στη ΔΕΘ, θα επανεξεταστούν και θα εκκαθαριστούν οι οφειλές προς την εφορία των πολιτών μέχρι και 31-12-2014. Δηλαδή ακόμα και για χρόνο που δεν έχει παρέλθει αλλά είναι μελλοντικός.

Συγκεκριμένα είπε:

«Συστήνουμε Ειδικές Επιτροπές Εξώδικου Διακανονισμού σε κάθε περιφέρεια για την Άμεση εκκαθάριση των βεβαιωμένων και ανείσπρακτων φορολογικών υποχρεώσεων μέχρι τις 31.12.2014. Η άμεση εκκαθάριση των φορολογικών υποθέσεων των μικρών και μεσαίων και επαγγελματιών για βεβαιωμένες φορολογικές υποθέσεις, πρόστιμα και άλλες διαφορές με τη φορολογική αρχή, οργανώνεται σε προτεραιότητα ώστε εντός εξαμήνου να υπάρξει άρση των αδικιών των φορολογικών οργάνων και υπολογισμός των πραγματικών και εισπράξιμων οφειλών από το κράτος.»

Όσοι το συνειδητοποιήσουν αυτό που είπε, λογικά θα σκεφτούν πως αν δεν πληρώσουν τις οφειλές τους προς την εφορία από σήμερα και μέχρι 31-12-2014 (και στην ουσία μέχρι να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, γιατί λογικά εκεί τελικά θα πάει), θα μπουν στην ευνοϊκή εκκαθάριση που θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Άρα γιατί να εξοφλήσουν από εδώ και πέρα τις οφειλές τους;

Δεν γνωρίζουμε πως το αντιλαμβάνεστε εσείς αυτό, αλλά εμείς το αντιλαμβανόμαστε ως μια υπόσχεση του ΣΥΡΙΖΑ (στα πλαίσια μιας Νέας Σεισάχθειας), που μπορεί να γκρεμίσει πολύ γρήγορα την κυβέρνηση, λόγω μη χρηματοδότησης από εδώ και πέρα του συστήματος από τους πολίτες!!!

Δεν θα κρίνουμε εμείς αυτή την υπόσχεση του ΣΥΡΙΖΑ. Εκείνο πάντως που πρέπει να κάνει όποιος αντιμνημονιακός έρθει στην κυβέρνηση, είναι ότι θα πρέπει να επανεξετάσει όλους τους αντισυνταγματικούς και αδικαιολογήτως καταβληθέντες φόρους, είτε αφορούν το παρελθόν είτε αφορούν το μέλλον.

http://hassapis-peter.blogspot.gr/

Ο Αλέξης Τσίπρας ανέλαβε δεσμεύσεις πολύ συγκεκριμένες

Του Γιώργου Δελαστίκ

Απολύτως συγκεκριμένες και πλήρως ελέγξιμες ανά πάσα στιγμή είναι οι δεσμεύσεις που ανέλαβε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας με την ομιλία του στη Θεσσαλονίκη το Σάββατο. Ακούγοντας τι είπε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καταλάβαμε καλύτερα γιατί η κυβέρνηση απαγόρευσε στο θλιβερό όργανο προπαγάνδας της, την κρατική τηλεόραση, να μεταδώσει την ομιλία Τσίπρα με το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Η σύγκριση των δεσμευτικών εξαγγελιών Τσίπρα με την ασκούμενη πολιτική της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου λειτουργεί καταλυτικά εις βάρος των ηγετών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Τι δεσμεύτηκε, λοιπόν, ότι θα κάνει ο Αλέξης Τσίπρας, αν ο ΣΥΡΙΖΑ σχηματίσει κυβέρνηση; Εχουμε επιλέξει από όσα είπε εκείνα που ο καθένας μπορεί να ελέγξει αν τα υλοποίησε, μέσα σε έναν... μήνα (!) το πολύ από τότε που θα αναλάβει πρωθυπουργός. Πρώτον, θα επαναφέρει τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ για όλους τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως ηλικίας. Δεύτερον, θα αποκαταστήσει αμέσως το δώρο των Χριστουγέννων ως 13η σύνταξη σε όσους συνταξιούχους παίρνουν σύνταξη μέχρι 700 ευρώ - ενέργεια δηλαδή που αφορά 1.262.920 συνταξιούχους. Τρίτον, θα επαναφέρει το αφορολόγητο όριο στα 12.000 ευρώ για όλους τους φορολογούμενους. Τέταρτον, θα επαναφέρει τη λιανική τιμή εκκίνησης του πετρελαίου θέρμανσης στα 90 λεπτά το λίτρο, πράγμα που θα επιτρέψει στους Ελληνες να ξανανάψουν τα καλοριφέρ τους τον χειμώνα. Πέμπτον, θα επαναφέρει άμεσα το πλαίσιο θεσμικής προστασίας των εργασιακών δικαιωμάτων που κατάργησαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις (συλλογικές συμβάσεις, διαιτησία, μετενέργεια κ.λπ.) και θα καταργήσει τις ρυθμίσεις για τις μαζικές και αδικαιολόγητες απολύσεις, για την ενοικίαση εργαζομένων κ.λπ.

Εκτον, θα καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ. Θα θεσπίσει φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας, ο οποίος, όπως τόνισε κατηγορηματικά, δεν θα αφορά την πρώτη κατοικία (εκτός από περιπτώσεις υπερπολυτελών κατοικιών) και δεν θα αφορά τη μικρομεσαία ιδιοκτησία. Εβδομον, τις αμέσως προσεχείς μέρες ο ΣΥΡΙΖΑ θα φέρει στη Βουλή νομοθετική ρύθμιση για επ' αόριστον παράταση της αναστολής στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας αξίας έως 300.000 ευρώ. Θα φέρει επίσης πρόταση νομοθετικής απαγόρευσης εκχώρησης σε κερδοσκοπικούς οίκους των δικαιωμάτων δανειακών συμβάσεων. Ογδοον, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα παρέχει δωρεάν πρόσβαση στις δημόσιες δομές υγείας και διασφάλιση της πρόσβασης στην αναγκαία φαρμακευτική αγωγή σε όλους τους Ελληνες, τόσο στους ασφαλισμένους όσο και στους ανασφάλιστους, με περιορισμό της συμμετοχής στην αγορά των φαρμάκων στις πιο φτωχές κατηγορίες του πληθυσμού.

Αυτές οι δεσμεύσεις αφορούν όλους τους Ελληνες ή εν πάση περιπτώσει κοινωνικές ομάδες που συμπεριλαμβάνουν πάνω από ένα εκατομμύριο ή και εκατομμύρια άτομα. Αν υλοποιηθούν και στην πραγματικότητα και δεν μείνουν ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, θα σηματοδοτήσουν μια τεράστια οικονομική ανακούφιση του λαού μας. Ο Αλέξης Τσίπρας είπε και άλλα πολλά. Επιχειρηματολόγησε επίσης για το πώς θα βρει τα λεφτά να κάνει πράξη τα όσα εξήγγειλε. Εμείς σήμερα δεν θα μπούμε στη συζήτηση γύρω από το αν συμφωνούμε ή όχι με το κατά πόσο μπορούν να βρεθούν τα λεφτά στο πλαίσιο της πολιτικής που περιέγραψε ότι προτίθεται να ασκήσει. Ετσι θα υποβαθμίζονταν οι δεσμεύσεις που ανέλαβε. Τόσο συγκεκριμένα που τα είπε, μέσα σε έναν μήνα από τον σχηματισμό κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, όλοι οι Ελληνες θα είναι σε θέση να καταλάβουν αν ο Τσίπρας τούς κορόιδεψε με τις προχθεσινές του εξαγγελίες ή αν όντως πετυχαίνει να υλοποιήσει αυτά που υποσχέθηκε, τα οποία ο ίδιος τα χαρακτήρισε ως δεσμεύσεις.

Είπε συγκεκριμένα: «Δεν μοιράσαμε υποσχέσεις. Αναλάβαμε δεσμεύσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα έδωσε απαντήσεις». Εμείς κρίνουμε ότι πραγματικά οι συγκεκριμένες δεσμεύσεις του είναι πολύ σοβαρές και θα τον κρίνουμε βάσει των δεσμεύσεων που ο ίδιος πρότεινε, αν κατορθώσει να αναδειχθεί πρωθυπουργός της χώρας. Αρκούν οι αυτοβούλως αναληφθείσες εκ μέρους του δεσμεύσεις, για να διαμορφώσουμε σοβαρή άποψη τόσο για την ειλικρίνεια των προθέσεών του όσο και πρωτίστως για τις ικανότητές του να βρει τους πόρους να ικανοποιήσει τις ανάγκες χρηματοδότησης της πολιτικής του και να επιδείξει το αναγκαίο πολιτικό σθένος για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες αυτής της πολιτικής. Αρχή άνδρα δείκνυσι.

http://www.ethnos.gr/

Οι αμφίβολοι και η Αμφίπολη

Του Κώστα Βαξεβάνη

Απ' ό,τι φαίνεται, υπάρχουν δύο τρόποι που οι επιφανείς πολιτικοί αποτιμούν την αρχαία κληρονομιά. Ο πρώτος είναι ο τρόπος του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο οποίος έχει στη διάθεσή του μια αρχαιολογική συλλογή που συγκρίνεται με τα εκθέματα του Μουσείου της Περγάμου στο Βερολίνο. Ο δεύτερος είναι να φωτογραφίζονται μπροστά σε κίονες και αετώματα, όπως έκανε ο νυν πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, στα ευρήματα της Αμφίπολης. 
Μπροστά στις Καρυάτιδες λοιπόν, οι καργιά-τιδες του πολιτικού συστήματος, τα κοράκια της προπαγάνδας, εκστασιάζονται επιτηδευμένα όταν ανάβουν τα φλας, χαμογελούν σα να τους έχει γαργαλήσει ένα αρχαίο άγαλμα και δηλώνουν εθνικά υπερήφανοι, αφήνοντας να εννοηθεί πως αποτελούν τη συνέχεια του θαύματος που μόλις αποκαλύφθηκε. 
Βέβαια το θαύμα είναι άλλο. Πως αυτοί οι αρχαιολόγοι, που μόλις κατάργησαν την Εφορία Αρχαιοτήτων στην οποία ανήκουν και έκοψαν τους μισθούς τους, έχουν τα κότσια να επιμένουν να αποδείξουν πως κάποτε οι Έλληνες δεν έκαναν μόνο ασχημίες, δεν κανιβάλιζαν πάνω στους άλλους Έλληνες, δεν ήταν υποτακτικοί ξένων, αλλά μεγαλουργούσαν κιόλας. 
Αν ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων όπως λέγεται, τότε η αρχαιολατρεία των Σαμαράδων είναι το πυρηνικό τους καταφύγιο. Αυτό το άλμα λογικής μέσα από το οποίο ο Σαμαράς είναι εκ των πραγμάτων η συνέχεια του πολιτισμού μόνο και μόνο επειδή ανακαλύφθηκε επί πρωθυπουργίας του θα μοιάζει με την απαίτηση που θα είχε ο Χίτλερ να του αποδοθούν εύσημα επειδή προκαλώντας τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο ώθησε μέσω των ανακαλύψεων την πολεμική βιομηχανία άρα και επιστήμη. 
Ένα πολιτικό reality έχει στηθεί γύρω από την Αμφίπολη. Η καθημερινή αποτίμηση των αρχαιολογικών ανακαλύψεων ή των σεναρίων τις περισσότερες φορές, με τη βοήθεια της κάμερας και των οπαδών των επιχειρημάτων ωφέλιμης λιτότητας των καναλιών που ξαφνικά έγιναν αρχαιοπρεπείς αλλά παραμένουν ξεδιάντροποι, προσπαθεί να αναδομήσει το προφίλ της κυβέρνησης. Τα αρχαία ευρήματα είναι σπουδαία, άρα, μέσα από μια αυθαίρετη σχέση που διαπερνά τους αιώνες και ακουμπά τον αδιαμφισβήτητο απόγονο των αρχαίων Ελλήνων Βενιζέλο, και αυτός είναι σπουδαίος. 
Τα ευρήματα της Αμφίπολης είναι πραγματικά σπουδαία. Η αγωνία με την οποία τα κανάλια και τα sites, ως άλλες γοργόνες του σύγχρονου συστημικού μύθου, ρωτάνε αν είναι εκεί ο τάφος του Μεγάλου Αλέξανδρου, είναι η επανάληψη της γελοιότητας περασμένων δεκαετιών, τότε που ο τάφος λόγω και πάλι στριμωγμάτων στην πολιτική είχε ανακαλυφθεί μερικές φορές ακόμη. 
 Οι αρχαιολογικοί χώροι ρημάζουν, τα μουσεία κλείνουν, οι αρχαιολόγοι απολύονται, ακόμη και αυτοί που κάνουν τις ανασκαφές στην Αμφίπολη ίσως, αλλά οι κυβερνώντες είναι περήφανοι για την Αμφίπολη και για κάθε άλλη επιτυχία που μπορούν να οικειοποιηθούν μέσα απ την τηλεόραση και το παιχνίδι της επικοινωνίας. 
Οι κυβερνώντες φαντάζομαι πως είναι επίσης περήφανοι γιατί οι μεγαλύτεροι αρχαιοκάπηλοι, είναι άνθρωποι τους οποίους συναναστρέφονται, ομοτράπεζοί τους και ίσως και χρηματοδότες τους. Αν όχι, τότε ο κύριος Σαμαράς θα μπορεί να απαντήσει τι έγινε με την υπόθεση αρχαιοκαπηλίας στις Σχοινούσες, τους εφοπλιστές αρχαιοκάπηλους και το Μουσείο Γκετί. Και ο κύριος Βενιζέλος, τι έγινε με την υπόθεση κλοπής αρχαίων από τη Βεργίνα επί υπουργίας του στο υπουργείο Πολιτισμού.

ΡΕΝΑ ΔΟΥΡΟΥ, περιφερειάρχης Αττικής «Οχι σε έργα βιτρίνας, αλλά σε έργα ανάπτυξης που θα δώσουν νέες θέσεις εργασίας»

Στον Στέργιο Ζιαμπάκα

Στον στόχο της για τη δημιουργία θέσεων εργασίας μέσω ενός νέου αναπτυξιακού προτύπου αναφέρεται η περιφερειάρχης Αττικής στη συνέντευξή της στην εφημερίδα μας. Η Ρένα Δούρου υπογραμμίζει ότι η ανάπτυξη δεν είναι εύκολη υπόθεση και δεν μπορεί να γίνει με εξαγγελίες όμοιες της κυβερνητικής παροχολογίας. Θέτει ως προτεραιότητά της την.

• Με το «καλημέρα» σημειώθηκε ένταση στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Σε τι βαθμό έχει μεταφερθεί η αντιπαράθεση της κεντρικής πολιτικής σκηνής στην αυτοδιοίκηση;

Ηδη από το πρώτο Περιφερειακό Συμβούλιο φάνηκε η στόχευση των δύο κομμάτων της συγκυβέρνησης: να μεταφερθεί η αντιπαράθεσή τους με τον ΣΥΡΙΖΑ και στο περιφερειακό επίπεδο. Ωστόσο διαπιστώσαμε ότι μαζί της μεταφέρθηκε και η αντιπαράθεση μεταξύ των δύο κυβερνητικών εταίρων. Η αποτυχία εκλογής στην πρώτη καταμέτρηση του επιλεγέντος από τον κ. Σγουρό, πρώην στελέχους της δεξιάς παράταξης, ήταν αποκαλυπτική των σχέσεων μεταξύ των δύο πρώτων κομμάτων της αντιπολίτευσης. Οπως και να ’χει, πάντως, οι καταστάσεις αυτές είναι στείρες και δεν ωφελούν τη λειτουργία του Περιφερειακού Συμβουλίου. Και ας μην ξεχνάμε ότι η δημοκρατία είναι ακριβό πολίτευμα και απαιτεί άλλο ήθος. Δηλαδή όχι συναίνεση για τη συναίνεση και στο παρασκήνιο συνδιαλλαγές μακριά από τον κοινωνικό έλεγχο. Από την πλευρά της, πάντως, η Δύναμη Ζωής θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι της προκειμένου το Π.Σ. να λειτουργήσει ως εργαστήρι δημοκρατίας, με τους πολίτες και τα προβλήματά τους στο επίκεντρο μακριά από μικροκομματικές συγκρούσεις.

• Ποια κατάσταση θα κληθούν να διαχειριστούν οι νέες τοπικές διοικήσεις την τρέχουσα πενταετία; Οι Περιφέρειες θα έχουν το «μεγάλο πορτοφόλι», οι δήμοι, όμως, θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τα καθημερινά προβλήματα του πολίτη. Οι δήμαρχοι της Αριστεράς προσβλέπουν στην Περιφέρεια για να στήσουν ένα δίκτυο συντονισμού απέναντι στη φτώχεια. Θα ανταποκριθείτε;

Το «μεγάλο πορτοφόλι» το έχει, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, η κεντρική εξουσία και το χρησιμοποιεί για να ελέγξει την αιρετή αυτοδιοίκηση. Μέχρι σήμερα η Περιφέρεια Αττικής συγκατάνευε στις μνημονιακές πολιτικές της κυβέρνησης. Πλέον η στάση αυτή είναι παρελθόν, και οι δήμοι και οι πολίτες θα βρουν στο πρόσωπο της νέας περιφερειακής αρχής συμπαραστάτη στις προσπάθειές τους για την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Βέβαια τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα, με την κεντρική εξουσία απέναντί μας, ωστόσο χαμένη είναι μόνο η μάχη που δεν έχει δοθεί. Και η Περιφέρεια Αττικής θα δώσει κάθε μάχη εκεί που χρειάζεται, κατά των πολιτικών λιτότητας.

• Πώς θα αξιοποιήσετε τα κοινοτικά κονδύλια (ΕΣΠΑ – ΣΕΣ); Αν, μελλοντικά, σφίξει αυτή η «κάνουλα» χρηματοδότησης, πώς θα ασκήσουν έργο οι Περιφέρειες;

Θα επιδιώξουμε την όσο το δυνατόν πιο κοινωνική απορρόφησή τους. Χωρίς να ξεχνάμε τους ίδιους τους πόρους της Περιφέρειας. Η συνδυασμένη και ορθολογική χρήση τους, με έμφαση στους άξονες για την απασχόληση και την κοινωνική συνοχή με στόχο την ανακούφιση των αδύναμων κοινωνικά ομάδων καθώς και τη δημιουργία απασχόλησης, είναι πρώτη προτεραιότητά μας.

• Παρατηρούμε ότι επαναλαμβάνετε συχνότερα την πρόθεσή σας να δημιουργήσετε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, με έμφαση στη δημιουργία απασχόλησης. Πώς την εννοείτε την ανάπτυξη και πώς θα δημιουργήσετε θέσεις εργασίας;

Η μόνη χρήσιμη για το κοινωνικό σύνολο ανάπτυξη είναι εκείνη που δίνει έμφαση, όχι σε έργα βιτρίνας για την εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων, αλλά εκείνη που δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας, μέσω ενός νέου αναπτυξιακού προτύπου. Δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ωστόσο, είναι η μόνη που αξίζει ειδικά στη σημερινή συγκυρία που η οικονομία έχει «στεγνώσει» εξαιτίας των υφεσιακών πολιτικών λιτότητας της εσωτερικής υποτίμησης. Είναι μονόδρομος για κάθε πολιτική δύναμη που αντιπαλεύει αυτές ακριβώς τις καταστροφικές πολιτικές. Και ακριβώς για τον λόγο αυτό η ανάπτυξη δεν μπορεί να γίνει με εξαγγελίες και με αναπτυξιακές φαντασιώσεις για δημιουργία εντυπώσεων, όπως η παροχολογία Σαμαρά περί 750 χιλιάδων θέσεων εργασίας στις ευρωεκλογές. Μια υπόσχεση που ξεχάστηκε αμέσως μετά, χωρίς κανένα κανάλι ή δημοσιογράφος να ασκήσει κριτική στον πρωθυπουργό.

• Αναφορικά με τη διαχείριση απορριμμάτων, υπάρχουν αποφάσεις της προηγούμενης διοίκησης που σας δεσμεύουν; Πρόκειται αναμφίβολα για έναν «χρυσοφόρο» τομέα, αντιθέτως, όμως, βλέπουμε να πέφτουν βαρύτατες «καμπάνες» από την Ευρωπαϊκή Ενωση στη χώρα μας. Εσείς τι μοντέλο διαχείρισης προτίθεστε να εφαρμόσετε; Τι όφελος να προσδοκά ο πολίτης;

Δεν είναι δυνατόν να μειώνονται μισθοί, συντάξεις, χιλιάδες νέοι να καταδικάζονται στην ανεργία και η χώρα να είναι υποχρεωμένη να πληρώνει τεράστια πρόστιμα χιλιάδων ευρώ στην Ε.Ε. λόγω συνεχιζόμενων παραβιάσεων της νομοθεσίας σχετικά με τα απορρίμματα! Η δε συνέχιση του σημερινού συστήματος θα οδηγήσει και σε αύξηση των δημοτικών τελών. Χωρίς να ξεχνάμε βέβαια την επιβάρυνση της υγείας των πολιτών, με τη συνέχιση του εγκλήματος στη Φυλή καθώς και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Εξ ου κι εμείς κάνουμε λόγο για την ανάγκη να υπάρξει μια οικονομικά και οικολογικά δίκαιη και βιώσιμη λύση, στον αντίποδα των όσων ισχύουν σήμερα. Ο δρόμος δεν είναι εύκολος, ούτε σπαρμένος με ροδοπέταλα. Εχουμε όμως συμμάχους μας τους πολίτες και την τήρηση της νομιμότητας – σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

• Σε μετεκλογική σας συνέντευξη είχατε πει ότι η πρώτη σας κίνηση θα είναι να υλοποιήσετε τις ομόφωνες αποφάσεις της προηγούμενης διοίκησης που δεν υλοποιήθηκαν. Φέρατε ως παράδειγμα τα χρήματα που θα δοθούν στην Εκκλησία για φιλανθρωπία. Γιατί; Είναι δεσμευτικές αυτές οι αποφάσεις ή θέλετε να δώσετε ένα στίγμα συνέχειας του κράτους; Πώς συνδέεται αυτό με την προεκλογική συνέντευξη στο «Αγιορείτικο Βήμα» και το «κλείσιμο του ματιού», κατά πολλούς, στους μοναχούς του Ορους;

Η ερώτησή σας μαρτυρά στην καλύτερη περίπτωση άγνοια. Εν πάση περιπτώσει, είναι αναντίστοιχη μιας εφημερίδας που υποστηρίζει ότι αντιμάχεται τα οργανωμένα συμφέροντα των ισχυρών. Αυτά ακριβώς που με είχαν στοχοποιήσει, λόγω των θέσεών μου, σε όλη την προεκλογική εκστρατεία, με απειλές κατά της ζωής μου, υβριστικά πανό σε γήπεδα, σεξιστικές ύβρεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από οπαδικά, και όχι μόνο, κέντρα συμφερόντων. Και αυτό επειδή πήγα κόντρα σε ισχυρούς επιχειρηματίες. Η δε «συνέχεια του κράτους» και το «κλείσιμο του ματιού» θεωρώ ότι υπάρχουν μόνο στο μυαλό εκείνων που αυθαιρέτως έχουν αυτοαναγορευτεί σε κήνσορες και θεράποντες. Η πραγματικότητα είναι ότι προτάσσουμε την υλοποίηση αποφάσεων που σχετίζονται με την κάλυψη κοινωνικών αναγκών, γιατί, ω του θαύματος, αυτές ακριβώς οι αποφάσεις που αντιμετωπίζουν την ανθρωπιστική κρίση, καθυστερούν μήνες, ενώ άλλες, για «εξυπηρετήσεις», υλοποιήθηκαν ακόμη και στα τέλη Αυγούστου, λίγο πριν από την ανάληψη της νέας περιφερειακής αρχής…

• Πώς σχολιάζετε τον ρόλο του «αιρετού-μάνατζερ». Μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της κοινωνίας;

Θεωρώ ότι οι καλύτεροι για να απαντήσουν στο ερώτημα αυτό θα ήσαν οι ίδιοι οι πολίτες. Εκείνοι που ζουν στο πετσί τους τις συνέπειες των αποφάσεων των κατ’ επάγγελμα και κατά σύστημα «εθνικών σωτήρων». Σημασία έχει οι πολιτικές να λειτουργούν υπέρ μιας ανάπτυξης με κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη, προς όφελος του πολίτη και του περιβάλλοντος και να μη συνεχίζουν την «πεπατημένη». Δηλαδή την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής προς όφελος των συμφερόντων των ολίγων.

• Είχατε κάποια τετ α τετ με ανθρώπους που αντιπροσωπεύουν αυτό τον ρόλο. Για παράδειγμα με τον Βαγγέλη Μαρινάκη, μεταξύ άλλων και δημοτικό σύμβουλο Πειραιά. Πολλοί αναρωτιούνται ακόμη πώς πραγματοποιήθηκε η συνάντηση και εάν ήταν εν γνώσει του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Μερικοί συνδέουν τη συνάντηση με την εκλογική ήττα του Θοδωρή Δρίτσα. Τι απαντάτε;

Τέτοιες «απορίες» δεν δικαιολογούνται. Διότι την απάντηση την έχουν δώσει με σαφήνεια τις δύο εκλογικές Κυριακές οι πολίτες, που επέλεξαν να γυρίσουν την πλάτη τους στις αναλύσεις καφενείου, σε περιθωριακά έντυπα, λαθρόβιες ιστοσελίδες, και να αλλάξουν σελίδα στην Αττική. Ελπίζω να μην παίρνει η «Εφημερίδα των Συντακτών» τη σκυτάλη και να ταυτίζεται με αυτού του είδους τη βορβορώδη «ενημέρωση».

• Πώς συνδέεται το «αριστερό πείραμα στην Αττική» με την άνοδο του ­ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση; Νιώθετε να πέφτει ένα ειδικό βάρος πάνω σας;

Η «Δύναμη Ζωής» αναλαμβάνει την ευθύνη της Περιφέρειας Αττικής μέσα σε συγκεκριμένες και αντίξοες συνθήκες και με ένα νομοθετικό πλαίσιο, τον «Καλλικράτη», που δυσκολεύει το έργο της. Μια μελλοντική κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ θα κληθεί να προχωρήσει στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας μέσα σε ένα διεθνές πλαίσιο εξαιρετικά αρνητικό, με αλυσιδωτές συνέπειες. Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά λοιπόν και οι περιστάσεις είναι διαφορετικές. Και τα περί «ειδικού βάρους» και «πειράματος» είναι περισσότερο κλισέ και δεν αποτυπώνουν την πραγματικότητα.

• Πότε βλέπετε εκλογές;

Το θέμα δεν είναι πότε εμείς βλέπουμε τις εκλογές. Αλλά το πότε αυτές είναι απαραίτητες για να βγει η χώρα από το σημερινό, καταστροφικό αδιέξοδο του σαμαροβενιζελισμού. Γιατί κάθε μέρα που περνά τούτη η κυβέρνηση των τοποτηρητών του Μνημονίου καταστρέφει τις προϋποθέσεις ανάκαμψης της χώρας. Οι εκλογές έπρεπε να γίνουν χθες.

http://www.efsyn.gr/

«Φιλόδοξο σχέδιο αλλά με πολλούς άγνωστους… Χ

Της Αρτέμιδος Σπηλιώτη

Φιλόδοξο χαρακτηρίζεται το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης που παρουσίασε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης. Το κόστος του είναι 17,5 δισ. ευρώ (9,5% του ΑΕΠ) εκ των οποίων τα 5 δισ. ευρώ, σε βάθος διετίας, αφορούν το σχέδιο για την ανάκτηση της εργασίας.

Το πόσο ρεαλιστικό είναι δεν είναι δυνατόν να κριθεί στην παρούσα φάση καθώς η κυβέρνηση είναι έτοιμη να δεσμεύσει τη χώρα με νέα δανεικά και νέο μνημόνιο. Επιπρόσθετα, τα πανευρωπαϊκά stress tests των τραπεζών θα ολοκληρωθούν στο τέλος του χρόνου και αν προκύψουν νέες κεφαλαιακές ανάγκες για τις ελληνικές τράπεζες το «μαξιλάρι» του Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα «ξεφουσκώσει». Σύμφωνα με τις εξαγγελίες Τσίπρα, το «μαξιλάρι» αυτό θα χρηματοδοτήσει τη «νέα Σεισάχθεια» στα «κόκκινα» δάνεια φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων και την ίδρυση αναπτυξιακής τράπεζας.

Από την άλλη πλευρά, η συγκυβέρνηση Ν.Δ.–ΠΑΣΟΚ προορίζει το αποθεματικό του ΤΧΣ για την ελάφρυνση του χρέους.

Αυτό άλλωστε είναι και το φλέγον ζήτημα για τη χώρα και ο Αλ. Τσίπρας δεσμεύτηκε ότι θα διαπραγματευτεί επί της ουσίας και δεν θα αποδεχτεί, όπως ο Αντ. Σαμαράς, τις απαιτήσεις των δανειστών ζητώντας απλώς και μόνο την επιείκειά τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά άμεση προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία και ισχυρή εντολή διαπραγμάτευσης με κύριο στόχο τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους της ονομαστικής αξίας του χρέους ώστε να γίνει βιώσιμο, όπως συνέβη το 1953 για τη Γερμανία. Παράλληλα, θα διεκδικήσει «ρήτρα ανάπτυξης» ώστε η αποπληρωμή του υπολοίπου να εξυπηρετείται από την ανάπτυξη και όχι από το πλεόνασμα του προϋπολογισμού και φυσικά περίοδο χάριτος ώστε να εξοικονομηθούν πόροι για την ανάπτυξη. Ωστόσο ζητούμενο για τη χώρα και για την αξιωματική αντιπολίτευση είναι ποια θα είναι η κυβέρνηση που θα διαπραγματευτεί τη βιωσιμότητα του χρέους. Αν είναι η παρούσα κυβέρνηση, ο κίνδυνος να βρεθεί μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προ δυσάρεστων τετελεσμένων (βλ. νέα επώδυνα μέτρα και λιτότητα) είναι ορατός και τα περιθώρια μια νέας διαπραγμάτευσης είναι ανύπαρκτα.

Οι δανειστές θέλουν να είναι σίγουροι ότι θα πάρουν πίσω και με το παραπάνω τα λεφτά τους και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα ότι θα συνεχίσουν να κάνουν χρυσές δουλειές και να αγοράζουν έναντι πινακίου φακής τα χρυσαφικά της χώρας. Συνεπώς θα κάνουν ό,τι είναι δυνατόν ώστε να διαπραγματευτούν τη βιωσιμότητα του χρέους με τους Σαμαρά–Βενιζέλο, ώστε να μην «κλυδωνιστεί» το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Οι πολίτες αυτής της χώρας, από την πλευρά τους, προσδοκούν από την παρούσα αξιωματική αντιπολίτευση να έχει ρεαλιστικό σχέδιο για παν ενδεχόμενο.

http://www.efsyn.gr/

Το καπηλειό - χαίνηδες

Χρόνια πολλά στο Σταύρο και τη Σταυρούλα..!

Ήτανε όμορφο θαρρώ

εκείνο τον παλιό καιρό
το καπηλειό μου
γιαλός, καημός και τσικουδιά
βαρμένα μέσα στην καρδιά
με τ’ όνειρό μου.

Και κάθε μέρα από βραδύς
ντουγιουντισμένος ο Βαρδής
με το λαούτο
με το κρασί του στον οντά
στον αμανέ του να κεντά
τον κόσμο τούτο.

Κι ο Σταύρος πέρα στη γωνιά
που για δυο χείλια βυσσινιά
τα σιγοπίνει
παίρνει νερό σαν τραγουδεί
που το λαούτο του Βαρδή
τον πόνο σβήνει.

Κι ο Μύρος πιάνει το χορό
το χώμα μόνο έχει οχτρό
χρυσά παλάτια
σε κάποια θάλασσα πλατιά
θυμάται, κόκκινα φωτιά
τα δυο του μάτια.

Θυμούμαι κάθε χαραυγή
πού `λεγα ο ήλιος να μη βγει
στην αγκαλιά σου
όνειρο βάρκα με πανιά
να σεργιανίζω το ντουνιά
με τα φιλιά σου.

Αργό το ζάλο μου, βαρύ
ήτανε ψεύτικος μπορεί
ο έρωτάς σου
ρωτώ διαβάτες στα στενά
αν είδαν μάτια καστανά
σαν τα δικά σου.

Πως να δικάσω μια ζωή
κι ένα αστέρι το πρωί
που τρεμοσβήνει
στο ερειπωμένο καπηλειό
ένα μου όνειρο παλιό
έχει `πομείνει.


Στιχουργός Αποστολάκης Δημήτρης. Συνθέτης Αποστολάκης Δημήτρης.