Οι γκρίζες γραμμές των κόκκινων δανείων

Του Μάκη Ανδρονόπουλου

Τα τεστ αντοχής των τραπεζών πέρασαν και με την βοήθεια του αναβαλλόμενου φόρου και της καλής θέλησης του κ. Ντράγκι οι δικές μας βγαίνουν με μικρές γρατζουνιές, ολίγων δισ. ευρώ. Συνεπώς, για την κυβέρνηση -υπό την πίεση της τρόικας- ανοίγει το κεφάλαιο ρύθμισης των τραπεζικών δανείων, μετά την ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων χρεών προς το κράτος.

Ποια είναι τα δεδομένα; Σύμφωνα με τον αρμόδιο υπουργό Ν. Δένδια, από τα 215 δισ. ευρώ που χρωστάει ο ιδιωτικός τομέας στις τράπεζες, τα 86 δισ. ευρώ είναι «κόκκινα», δηλαδή δεν εξυπηρετούνται. Από αυτά τα 50 αφορούν επιχειρήσεις και τα 36 φυσικά πρόσωπα. Ο κ. Δένδιας ανακοίνωσε ότι από τα 50 τα 13 δισ. ευρώ που αφορούν 170.000 επιχειρήσεις θα ρυθμιστούν. Οι άλλοι παραμένουν στο περίμενε.

Για τα φυσικά πρόσωπα, η κυβέρνηση έχει επικεντρώσει το ενδιαφέρον της στα «κόκκινα» δάνεια, ενώ θα έπρεπε να ασχοληθεί με αυτά που κοκκινίζουν ή ετοιμάζονται να κοκκινίσουν, ώστε να ανακόψει την επερχόμενη μη εξυπηρέτησή τους, πέρα από την αυτονόητη γενναία διευθέτηση των ήδη «κόκκινων». Οι ρυθμίσεις που επιβάλουν σε αυτά τα δάνεια οι τράπεζες δεν έχουν οριστικό χαρακτήρα και φουσκώνουν το κεφάλαιο, ενώ καταργούν την ασφάλιση των δανείων πέρα από ένα όριο και μειώνουν την ηλικία του ασφαλιζόμενου δανειολήπτη μονομερώς!

Σημειωτέον ότι πάρα πολλά επιχειρηματικά δάνεια της 6ετίας της κρίσης, για να μπορέσουν να κλείσουν οι επιχειρήσεις (κυρίως ΕΠΕ και άλλες ΜμΕ), οι μέτοχοί τους υποχρεώθηκαν να πάρουν τα δάνεια προσωπικά πάνω τους ως στεγαστικά, με προσημείωση ακίνητης περιουσίας.

Επίσης, επειδή οι τράπεζες δεν μπορούσαν να δώσουν υψηλά δάνεια για να καλύψουν τους ιδιώτες και προκειμένου να μην είναι ανακόλουθες με την ντιρεκτίβα της Τράπεζας της Ελλάδος που έλεγε ότι οι δόσεις των δανείων δεν μπορούν να υπερβαίνουν το 40% του εισοδήματος του δανειολήπτη, τους υποχρέωσαν να βρουν ΕΓΓΥΗΤΗ, συνήθως τη σύζυγο, ώστε να καλύψουν το γράμμα της κεντρικής τράπεζας. Έτσι σήμερα τα περισσότερα ζευγάρια έχουν εγγυηθεί μεταξύ τους μεν, αλλά τα τότε εισοδήματα δεν υπάρχουν, άρα δεν υπάρχουν εγγυητές.

Οι γκρίζες αυτές πτυχές του προβλήματος πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη από τους ρυθμιστές.  Η κυβέρνηση οφείλει να επιβάλει λύσεις στις τράπεζες που θα σταθμίζουν τις πραγματικές καταστάσεις και τις συνθήκες υπό τις οποίες τα δάνεια χορηγήθηκαν.

Υπό αυτό το πρίσμα, ο κ. Δένδιας πρέπει να λάβει υπόψη του αυτό που επισημαίνει η Δικηγόρος παρ’ Εφέταις Αθηνών, Αναστασία Χρ. Μήλιου, σε άρθρο της στο reporter.gr  σύμφωνα με το οποίο «ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι το ανώτατο όριο των εξωτραπεζικών επιτοκίων (δηλ. το ανώτατο επιτόκιο με το οποίο κανείς δανείζει χρήματα), δεσμεύει και τις Τράπεζες και αυτό το όριο δεν μπορεί να υπερβαίνει το 9%. Συνεπώς, τα επιτόκια πιστωτικών καρτών που σήμερα κυμαίνονται στο ύψος έως και 19%, είναι άκυρα κατά το μέρος που υπερβαίνουν το νόμιμο επιτόκιο, οι δε καταναλωτές, δικαιούνται να αξιώσουν την επιστροφή των τόκων που κατέβαλαν πάνω από το ισχύον κάθε φορά δικαιοπρακτικό τόκο». Επίσης, οι δανειολήπτες μπορούν να επικαλεστούν την καταχρηστικότητα διαφόρων όρων ώστε να απορριφθεί η Διαταγή Πληρωμής της τράπεζας.

Δηλαδή, να συμπεριλάβει στη ρύθμιση τη νομολογία που διαμορφώθηκε από τέτοιου τύπου αποφάσεις, να συμβουλευτεί τους φορείς των πολιτών που υπερασπίζονται τους δανειολήπτες και να προχωρήσει σε μια γενναία και εξυγιαντική ρύθμιση. Αν πετύχει, μπορεί να γράψει στο CV του κάτι σημαντικό, που θα μετρήσει στον επερχόμενο γύρο διαδοχής στη ΝΔ, όπου λαχταράει να παίξει δυνατά, όπως γράφεται…

Πηγή

Ιερέας προς Χρυσαυγίτη: Άκου φασίστα...

Απάντηση προς τον επικεφαλής της Χρυσής Αυγής στο Ηράκλειο Οδυσσέα Πατεράκη έστειλε μέσω Facebook ο εφημέριος του Αγίου Γεωργίου Ανωγείων παπά Ανδρέας Κεφαλογιάννης, απαντώντας σε μήνυμα προσωπικού χαρακτήρα που ανήρτησε ο χρυσαυγίτης πυροσβέστης στον ιστότοπο της εγκληματικής οργάνωσης. Ο πατέρας Ανδρέας έγραψε:

«Άκου ΦΑΣΙΣΤΑ…

Τα εναντίον μου λιβελογραφήματα από χρυσαυγίτικους κονδυλοφόρους τα προσπερνάω, γιατί διάλογο με τους υμνητές του Ράιχ, που άφησε πίσω του 50 εκατομμύρια νεκρούς στην Ευρώπη, με τους νοσταλγούς των Νταχάου και των Άουσβιτς, τους συνεργάτες των Γερμανών, γνωστοί και ως «Γκεσταμπίτες», τους Φασίστες που ισοπέδωσαν το χωριό μου, τους χειροκροτητές και υποστηρικτές των Απριλιανών του ΄67, τους νεοφασίστες που δολοφονούν νέους ανθρώπους, τους νεοΝΑΖΙ που κηρύττουν το μίσος ΔΙΑΛΟΓΟ δεν ΚΑΝΩ.!!!!
Για όλους αυτούς έχει μιλήσει η ιστορία, η οποία τους έχει δικάσει και καταδικάσει.! Ποτέ πια Φασισμός!!! Αρκετά τον έχει πληρώσει αυτός ο τόπος…Ας κλείσουμε μια και καλή στο ΧΡΟΝΟΝΤΟΥΛΑΠΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ το αυγό του φιδιού…»

Ο χρυσαυγίτης Οδυσσέας Πατεράκης είχε προηγούμενως αναρτήσει ένα προκλητικό όσο και επιθετικό κείμενο στο πρόσωπο του πατέρα Ανδρέα: «Κατ” αρχήν, Αυτός που λατρεύεις δεν είχε έτοιμο «άμβωνα». Ούτε και δεδομένο «ακροατήριο».  Τον πρώτο δεν τον απέκτησε ποτέ και το δεύτερο αγωνίστηκε να το κατακτήσει, και πάλι λίγοι έτειναν ευήκοον ους στα λεγόμενά του. Κι” αν κάποια στιγμή, «μετά βαΐων και κλάδων» τον υποδέχτηκαν οι «πολλοί», σε τρεις μόλις μέρες ζητούσαν επίμονα να σταυρωθεί, «άρον άρον».  Ό, τι ακριβώς δεν συμβαίνει με σένα. Που τα βρήκες όλα «στρωμένα» παπά. Μόνο που ο δικός σου ο κύριος ρόλος δεν είναι ο άμβωνας. Το κύριο μέλημά σου είναι να βρίσκεσαι στο Ιερό για να τελείς το μυστήριο. Ο άμβωνας είναι μια δευτερεύουσα λειτουργία στη Θεία Λειτουργία, εκτός κι” αν θεωρείς πως υπερβαίνει σε αγιότητα την Αγία Τράπεζα, και πως ο από άμβωνος λόγος δύναται να επισκιάζει την Θεία Ευχαριστία. Αλλά κι” ο άμβωνας δεν είναι αναλόγιο διαλέξεων, και προπαντός πεδίον προβολής απόψεων άσχετων με τα «εν εκκλησίαις» τελούμενα, ειδικά όταν οι «διαλέξεις» αυτές μετατρέπονται σε ακατάσχετη πολιτικολογία. Διότι αυτό πράττεις παπά. Κι” ούτε μπορείς να το παίξεις «ο Πρόδρομος», γιατί καμμιά Ηρωδιάδα δεν καραδοκεί στη γωνιά για να «ζητήσει την κεφαλήν σου επί πίνακι». Τίποτε, λοιπόν, δεν «ρισκάρεις» παπά.

Απλώς, ενεδύθης μισθοδοτούμενος ένα ράσο, ασφαλίστηκες σ” ένα ΤΑΚΕ, κι” εξασφάλισες πως κι” αν δεν σπείρεις θα φας,  και βρήκες κι” έτοιμα αντανακλαστικά, ανθρώπων που “δαν το χωριό τους να καίγεται απ” τον κατακτητή, κι” όσοι δεν το “δαν, ιδίοις όμμασι, το ζουν καθημερινά μέσ” απ” τις διηγήσεις όσων το βίωσαν. «Ιδανικό» περιβάλλον, για να βαφτίσεις «αντιφασισμό» την ακατάσχετην αμετροέπεια που σε διακρίνει. Αλλά κι” εκεί που «κοντράρεις», «το σύστημα», τζούφια είναι η «κόντρα» σου. Γιατί όσοι το κοντράρουν αληθινά, δεν γίνονται γλάστρες, μαϊντανοί και κράχτες για πελατεία στα μέσα των εργολάβων που το συντηρούν, αλλ” απομονώνονονται κι” ο λόγος τους αμαυρώνεται μέχρι να καταστεί μισητός απ” το πλήθος. Και στο τέλος, αποδιωγμένοι απ” όλους, μαστιγωμένοι και χλευαζόμενοι, ανεβαίνουν το Γολγοθά και καρφώνονται στο Σταυρό. Τον σταυρό τον αληθινό, που η θυσία κάνει το ξύλο του Τίμιο. Όχι αυτόν που κρατείς εσύ, για να βγάζεις, παπά, μεροκάματο. Τζάμπα μαγκιά, λοιπόν, κι” ο «αντισυστημισμός» σου παπά. Όπως κι” οι «νεωτερισμοί» σου. Σαν κι” εκείνη την ΑΙΡΕΣΗ που εφηύρες, και βάφτισες «Λειτουργία μόνο για άντρες»… »

Αφορμή για την επίθεση από μέρους της Χρυσής Αυγής στον εφημέριο των Ανωγείων ήταν το κύρηγμά του με αφορμή την επέτειο του «ΟΧΙ». (δείτε εδώ)

Πηγή: Candianews  

via tvxs

Δημοσκοπικά πρώτοι πλέον στην Ισπανία οι... «Αγανακτισμένοι»!

Του Γιώργου Δελαστίκ

Πολιτικός σεισμός στην Ισπανία! Πρώτο κόμμα οι... «Αγανακτισμένοι», σύμφωνα με δημοσκόπηση που διενεργήθηκε για λογαριασμό της εφημερίδας της ισπανικής Κεντροαριστεράς «Ελ Παΐς» από τη μεγάλη ισπανική εταιρεία Μετροσκόπια! Ενα κόμμα που δημιουργήθηκε μόλις... φέτος (!) περνάει δημοσκοπικά πρώτο και απειλεί να τινάξει στον αέρα το πολιτικό σκηνικό της Ισπανίας! Αυτό θα συμβεί αν τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων αντανακλαστούν υποτυπωδώς και στα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών που πρέπει να γίνουν το αργότερο σε έναν χρόνο από τώρα, καθώς τον Νοέμβριο του 2015 ολοκληρώνεται η τετραετία από τις προηγούμενες εκλογές του 2011.

Το Ποδέμος (Μπορούμε), το κόμμα των Ισπανών «Αγανακτισμένων», κατά την προαναφερθείσα δημοσκόπηση θα έπαιρνε 27,7% των έγκυρων ψήφων αν οι εκλογές γίνονταν σήμερα και θα κέρδιζε την πρώτη θέση. Δεύτερο θα ερχόταν το σοσιαλιστικό κόμμα (PSOE - Ισπανικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα) με ποσοστό 26,2% επί των έγκυρων ψηφοδελτίων. Πλήρης η κατάρρευση του Λαϊκού Κόμματος της ισπανικής Δεξιάς του πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι, το οποίο από το «θηριώδες» ποσοστό του 44,6% που είχε πάρει στις βουλευτικές εκλογές του 2011 καθώς η πανάθλια πολιτική του σοσιαλιστή πρωθυπουργού Θαπατέρο «έθαψε» εκλογικά το PSOE, σήμερα κατά τη δημοσκόπηση δεν θα έπαιρνε ούτε το... μισό (!) ποσοστό, πέφτοντας στο 20,7%! Πανωλεθρία! Περίπου 5% κάτω οι σοσιαλιστές, σχεδόν... 25% κάτω οι δεξιοί! Στον πάτο και η Ενωμένη Αριστερά, η οποία θα έπαιρνε μόλις 3,8%. Δεν πρόκειται να είναι φυσικά τόσο δραματικά τα αποτελέσματα για τα κόμματα-πυλώνες του συστήματος.

Είναι όμως ενδεικτικά για την οργή που υπάρχει στον ισπανικό λαό εναντίον των σοσιαλιστών και των δεξιών. Είναι χαρακτηριστικό ότι το... 91% (!) των ερωτηθέντων θεωρεί κακή ή πολύ κακή την παρούσα πολιτική κατάσταση στην Ισπανία, ενώ το πρωτοφανές ποσοστό του 36,8% όσων έλαβαν μέρος στη δημοσκόπηση δήλωσαν ότι θα απόσχουν από τις βουλευτικές εκλογές του επόμενου χρόνου. Δεν πρόκειται φυσικά να απόσχουν όλοι αυτοί. Γι' αυτό και η αναγωγή που έκαναν οι δημοσκόποι είναι ιδιαιτέρως φιλική προς το Σοσιαλιστικό και το Λαϊκό Κόμμα και έτσι βγήκαν τα προαναφερθέντα αποτελέσματα αναφορικά με την πρόθεση ψήφου.

Για να αντιληφθούμε καλύτερα το μέγεθος της οργής των Ισπανών εναντίον των δύο συστημικών κομμάτων που με την πολιτική υποταγή τους στα κελεύσματα των Γερμανών κατέστρεψαν τον ισπανικό λαό, θα κάνουμε κάτι που δεν το συνηθίζουμε και δεν το έχουμε κάνει ποτέ μέχρι τώρα. Θα παρουσιάσουμε τα προ αναγωγής ποσοστά: Δήλωσαν ότι θα ψηφίσουν το Ποδέμος των Αγανακτισμένων το 22,2% όσων ρωτήθηκαν, τους σοσιαλιστές το... 13,1% και τη Δεξιά το... 10,4%! Οι αναλυτές της εταιρείας σφυγμομετρήσεων της κοινής γνώμης διπλασίασαν (!) τα ποσοστά των δύο αυτών κομμάτων για να βγάλουν με αναγωγή την πρόθεση ψήφου που να προσεγγίζει την κατά τις γνώσεις τους και την εκτίμησή τους πολιτική πραγματικότητα, ενώ αύξησαν μόνο κατά 15% την πρόθεση ψήφου στο Ποδέμος.

Δεν πρόκειται βεβαίως παρά για μία δημοσκόπηση, η οποία δεν αποτυπώνει τίποτα παραπάνω από τις διαθέσεις των ερωτηθέντων Ισπανών αυτή τη στιγμή. Μια στιγμή εξαιρετικά δύσκολη για την κυβέρνηση του δεξιού Ραχόι, καθώς αποκαλύφθηκαν αλλεπάλληλα οικονομικά σκάνδαλα της κυβέρνησης της Δεξιάς. Επιπροσθέτως, μεσογειακός λαός είναι και οι Ισπανοί. Οπως οι Ελληνες και οι Ιταλοί, πολύ συχνά άλλα λένε και άλλα κάνουν - ειδικά με το τι ψηφίζουν! Δεν προβάλλουμε επομένως τη δημοσκόπηση της «Ελ Παΐς» ως προάγγελο του εκλογικού αποτελέσματος. Απέχουμε πάρα πολύ από τις βουλευτικές εκλογές της Ισπανίας και δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιο εδραιωμένο συστημικό κόμμα. Αντιθέτως, κόμματα σαν το Ποδέμος μπορούν πολύ εύκολα, μέσα σε ελάχιστους μήνες, να φτάσουν από το ναδίρ στο ζενίθ και αντίστροφα.

Αλλο θέλουμε εμείς να τονίσουμε μέσω της παρουσίασης αυτής της δημοσκόπησης. Ενα πολύ σημαντικό ποιοτικό πολιτικό στοιχείο. Επιθυμούμε να δείξουμε πόσο εύθραυστο έχει γίνει σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης το πολιτικό σκηνικό εξαιτίας της ασκούμενης πολιτικής της λιτότητας που έχουν επιβάλει σε όλες τις χώρες οι Γερμανοί! Οι πολιτικές ανακατατάξεις στην Ισπανία, ενδέχεται να αποδειχθούν και στις κάλπες κατακλυσμιαίες! Μία ακόμη δημοσκόπηση, η οποία δημοσιοποιήθηκε την περασμένη Δευτέρα στην Ισπανία, προανήγγειλε την τάση που έδειξε και επιβεβαίωσε η δημοσκόπηση για την «Ελ Παΐς», καθώς ανέδειξε το Ποδέμος δεύτερο κόμμα με 22,7%. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι το 42% όσων δήλωσαν ότι θα ψηφίσουν το κόμμα των Αγανακτισμένων, είπαν ότι θα το ψήφιζαν ως συνέπεια της απογοήτευσής τους από τα υπόλοιπα κόμματα. Αυτό σίγουρα προμηνύει μεγάλης κλίμακας, απροσδιόριστης κατεύθυνσης πολιτικές ανατροπές.

ΕΘΝΟΣ

Βάζουν χοντρό χέρι στην ΑΟΖ μας

Του Δημήτρη Μηλάκα 

Το παιχνίδι στην ανατολική Μεσόγειο χοντραίνει επικίνδυνα και η ελληνική κυβέρνηση τρέχει και δεν φτάνει για να «βουλώσει τρύπες» στην ελληνική ΑΟΖ, τις οποίες η ίδια δημιούργησε με την αδράνεια και τις επιλογές της την τελευταία διετία.

Στο πλαίσιο αυτό, ο υπουργός Εξωτερικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευ. Βενιζέλος ανακοίνωσε χθες από τη Λευκωσία την απόφαση της Αθήνας να στείλει στην περιοχή δύο πολεμικά πλοία (φρεγάτα και υποβρύχιο) σε μια προσπάθεια της χώρας να επιδείξει την αποφασιστικότητα και τις δυνατότητές της να προασπίσει τα δικαιώματά της στην περιοχή.

Η αφορμή γι’ αυτήν την επίδειξη αποφασιστικότητας έχει προσφερθεί στο πιάτο της ελληνικής κυβέρνησης από τις συνεχιζόμενες προκλητικές ενέργειες της Άγκυρας εις βάρος της Κύπρου.

Όπως είναι γνωστό, το τουρκικό ερευνητικό σκάφος «Barbaros» με τη συνοδεία δύο πολεμικών πλοίων και ενός υποβρυχίου κόβει βόλτες στην κυπριακή ΑΟΖ, και μάλιστα σε οικόπεδα τα οποία έχουν δημοπρατηθεί και βρίσκονται σε στάδιο έρευνας και εκμετάλλευσης από μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες. Με τον τρόπο αυτόν – όπως εκτιμούν παράγοντες του ΥΠΕΞ – η Άγκυρα υπενθυμίζει το μέγεθος της δύναμής της και τις απαιτήσεις της στη διανομή του ενεργειακού πλούτου που έχει βρεθεί στην περιοχή.

Ειδική περίπτωση

Ωστόσο, σύμφωνα με τις ανησυχίες που διατυπώνουν έμπειρα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων και της ελληνικής διπλωματίας, πέρα από τον προφανή στόχο στην Κύπρο, η Άγκυρα έχει και έναν «κρυφό»: την περιοχή που ορίζεται από ανατολικά των νησιών Κρήτης - Καρπάθου - Ρόδου και νότια του Καστελόριζου.

Πρόκειται, δηλαδή, για την περιοχή η οποία περιγράφει την ελληνική ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο και την οποία ευθέως αμφισβητεί η Τουρκία, καθώς υποστηρίζει ότι το Καστελόριζο είναι «ειδική περίπτωση» και δεν έχει δικαίωμα σε οικονομική ζώνη.

Το σενάριο, που σύμφωνα με πληροφορίες πανικόβαλε την ελληνική κυβέρνηση και την κινητοποίησε σε βαθμό συναγερμού, είναι η βάσιμη πιθανότητα η Τουρκία να επιχειρήσει δημιουργία τετελεσμένων στη συγκεκριμένη περιοχή...
Η όψιμη αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης στις πιθανές τουρκικές επιθετικές ενέργειες περιλαμβάνει, θα πρέπει να σημειώσουμε, στρατιωτικές και διπλωματικές κινήσεις:

◆ Στις στρατιωτικές συμπεριλαμβάνονται η καθέλκυση δύο υποβρυχίων που είναι άκρως απαραίτητα για την άμυνα της περιοχής και η απόφαση για άμεση προμήθεια των απαραίτητων αξιόπιστων πυρομαχικών.

◆ Στις διπλωματικές κινήσεις εντάσσεται η προσπάθεια που καταβάλλεται για την αναζωογόνηση των συνομιλιών με την Αίγυπτο (και την Κύπρο) με στόχο την οριοθέτηση της ΑΟΖ.

Στο πλαίσιο αυτών των τριμερών (Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου) επαφών ο υπουργός Εξωτερικών βρέθηκε στη Λευκωσία και συναντήθηκε με τους ομολόγους του της Αιγύπτου και της Κύπρου, προκειμένου να προετοιμάσουν την τριμερή σύνοδο κορυφής που θα γίνει στο Κάιρο στις 8 Νοεμβρίου. Μετά τη συνάντηση των τριών ΥΠΕΞ αξίζει να σημειωθεί πως εκδόθηκε κοινό ανακοινωθέν στο οποίο καταγράφεται η δυσφορία των τριών χωρών για τις τουρκικές προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ.

Γραμμάτια από το παρελθόν

Οι συστηματικοί αναγνώστες του «Ποντικιού» πιθανότατα ενθυμούνται τα ρεπορτάζ που επεξηγούσαν πώς χάθηκε η «μαγκιά» της κυβέρνησης μετά τα μηνύματα που έφτασαν από την Ουάσιγκτον, τα οποία έβαλαν πάγο στις προεκλογικές, κατά κύριο λόγο, διακηρύξεις προθέσεων του Αντώνη Σαμαρά να ορίσει την ελληνική ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο.

Αμέσως μετά τον σχηματισμό της συγκυβέρνησης που προέκυψε από τις εκλογές του 2012 οι Αμερικανοί «προστάτες» διεμήνυσαν, με την... κομψότητα που τους διακρίνει, ότι, αν η Αθήνα προχωρήσει σε μονομερείς κινήσεις στο θέμα της ΑΟΖ, θα πρέπει να προετοιμαστεί να αντιμετωπίσει μόνη της την τουρκική οργή. Έκτοτε η (συν)κυβέρνηση έκανε το... παγώνι. Μέχρι που ήρθε η στιγμή της αμερικανοτουρκικής σύγκρουσης για το θέμα της αντιμετώπισης του Ισλαμικού Κράτους και του πολέμου στη Συρία και το Ιράκ...

Εν τω μεταξύ θα πρέπει να σημειωθεί ότι άμεση συνέπεια της κυβερνητικής αφωνίας σχετικά με το δικαίωμα του Καστελόριζου σε ΑΟΖ ήταν η «γλώσσα» που έβγαλε το Κάιρο, το οποίο προχώρησε στη δημοπράτηση οικοπέδων αγνοώντας απολύτως τα ελληνικά δικαιώματα και υιοθετώντας την τουρκική επιχειρηματολογία. Μάλιστα, στις 30 Δεκεμβρίου 2013 το αιγυπτιακό υπουργείο Πετρελαίου προχώρησε σε διεθνή πρόσκληση ενδιαφέροντος εκδίδοντας σχετικό χάρτη με περιγραφή των οικοπέδων. Ο εν λόγω χάρτης, προφανώς, αγνοεί τα δικαιώματα ΑΟΖ του Καστελόριζου και δημιουργεί τουρκοαιγυπτιακά θαλάσσια σύνορα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν από την προκήρυξη του διαγωνισμού για την εκδήλωση ερευνών στα εν λόγω οικόπεδα το αιγυπτιακό υπουργείο Εξωτερικών ουσιαστικά αρνήθηκε να συζητήσει με την Ελλάδα το ζήτημα της οριοθέτησης ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών. Σύμφωνα με τους Αιγύπτιους, διάλογος γι’ αυτήν την περιοχή μπορεί να γίνει μόνο σε τριμερή βάση, δηλαδή με την παρουσία και της Τουρκίας!

Μάλιστα, θα πρέπει να σημειωθεί ότι το Κάιρο τότε βοήθησε στη δημιουργία τετελεσμένων δημοπρατώντας ελληνικό θαλάσσιο οικόπεδο. Πρόκειται για ένα οικόπεδο του οποίου η «οριοθέτηση» συμπίπτει με την αυθαίρετη και μονομερή διεκδίκηση της Άγκυρας για οριοθέτηση με την Αίγυπτο στη βάση της «μέσης γραμμής», παραβλέποντας το Καστελόριζο και μεγάλο μέρος της κυπριακής ΑΟΖ.

Το αμερικανικό παιχνίδι

Καταλυτική για τις νέες ισορροπίες που αναζητούνται στην περιοχή είναι η έντονη τριβή στις σχέσεις μεταξύ Άγκυρας και Ουάσιγκτον, η οποία εκδηλώνεται με αντικείμενο τις διευθετήσεις στην περιοχή της Συρίας και του Ιράκ. Συνέπεια αυτών των τριβών (αλλά και της ρυμούλκησης του Καΐρου από την Ουάσιγκτον μακριά από την Άγκυρα) είναι, όπως αναφέραμε, η αναζωπύρωση των τριμερών συνομιλιών Ελλάδας - Αιγύπτου - Κύπρου. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες του «Ποντικιού», η Αίγυπτος υποσχέθηκε, ως ένδειξη καλής θέλησης, να επανεξετάσει την απόφασή της για δημοπράτηση οικοπέδου το οποίο έχει προκύψει κατά την επιθυμία της Άγκυρας χωρίς να ληφθούν υπόψη τα δικαιώματα του Καστελόριζου σε ΑΟΖ.

Όπως είναι φανερό, αυτή η διπλωματική κινητικότητα που αναπτύσσει με την αμερικανική «ανοχή» η Αθήνα προκαλεί την έντονη οργή της Άγκυρας, η οποία, όπως τουλάχιστον ελπίζουν στην Αθήνα, δεν μπορεί να εκδηλωθεί εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων... Ας ελπίσουμε, λοιπόν, οι ελπίδες αυτές, που βασίζονται στην υποστήριξη του ξένου παράγοντα, να μην αποδειχθούν φρούδες...

Πηγή

Το ρέκβιέμ του Ράμφου

Ο Χρήστος Ξανθάκης κάνει ένα μίνι απολογισμό από το τετ α τετ του ταύου Θεοδωράκη με τον Σέλιο Ράμφο

Εγώ στο Acro χθες δεν πήγα. Έχω πιο ενδιαφέροντα πράγματα να κάνω (να παίζω, για παράδειγμα, με τους γάτους μου) από το να παρακολουθώ διαλόγους μεταξύ του Στέλιου Ράμφου και του Σταύρου Θεοδωράκη. Πήγαν όμως άλλοι συνδελφοι δημοσιογράφοι, ως όφειλαν εκ των επαγγελματικών υποχρεώσεών τους. Καλοί συνάδελφοι, όχι απ' αυτούς που λέει ο Στέλιος Ράμφος ότι "ρωτάνε σαχλαμάρες" τον Σταύρο Θεοδωράκη στην τηλεόραση.Υπάρχουν και καλοί συνάδελφοι, άλλα άντε να το πεις αυτό στον μεγάλο φιλόσοφο...

Τέλος πάντων, απ' ό,τι διαβάζω δεξιά αριστερά όλη αυτή η ιστορία εξελίχθηκε σε ένα προσωπικό σόου του Ράμφου φέρνοντας σε μια σχετική αμηχανία τον Θεοδωράκη. Επειδή όμως είναι άνθρωπος ευγενής, δεν μπήκε στη μέση και άφησε το έτερον ήμισυ της συζητήσεως να λέει τα δικά του. Τα οποία κατεγράφησαν από τη δημοσιογραφική γραφίδα, φθάνοντας και στα δικά μου τα ματάκια.

Το πρώτο και ομορφότερο ήταν η κατηγορηματική διαπίστωση πως πρέπει η κυβέρνηση να εξαντλήσει την τετραετία. Υποθέτω ότι αυτό έχει να κάνει με την αντίθεση μεταξύ γεωλογικού χρόνου και χρόνου του έργου που ανέπτυξε αργότερα ο φιλόσοφος, αλλά μην το πείτε στον Μουρούτη θα κινδυνεύσει με έμφραγμα. Εγώ πάλι που με τον χρόνο δεν τα πάω καλά γιατί είμαι Δίδυμος στο ζώδιο, θα ήθελα να καταθέσω την πρόταση εργασίας που δέχθηκε φίλη από κεντρικό καφέ του Κολωνακίου: 4 ώρες την ημέρα προς 12 ευρώ συνολικά. Αν υπολογίσεις τα εισιτήρια του λεωφορείου, έβγαινε λιγότερο από τρία ευρώ την ώρα. Είναι κι αυτός ένας λόγος για να συμπληρωθεί η τετραετία. Διότι "όταν επικρατεί ο γεωλογικός χρόνος, παύει ο χρόνος να έχει ηθικό χαρακτήρα."

Ανακάλυψα επίσης ότι σύμφωνα με τον Στέλιο Ράμφο "το βασικό μας πρόβλημα δεν είναι η κρίση αλλά η παρακμή". Ομολογώ ότι βρήκα πολύ ενδιαφέρον το συμπέρασμά του και θα ήθελα να του ζητήσω (αν δεν κωλύεται φυσικά) να το επαναλάβει στις γιαγιάδες που παρακαλάνε μπροστά στα σούπερ μάρκετ για ένα μπουκάλι γάλα, στις μανάδες που στέλνουν νηστικά τα παιδιά τους στο σχολείο, στους κακόμοιρους που ψάχνουνε τα σκουπίδια για κανά κομμάτι ψωμί, στον κόσμο που έχει χάσει τ' αυγά και τα πασχάλια με τον ΕΝΦΙΑ. Να τους πλησιάσει όλους αυτούς να τους χτυπήσει φιλικά στην πλάτη και να τους πει τρυφερά: "Το πρόβλημά σου δεν είναι η κρίση, αλλά η παρακμή". Αλλά να το πει δίχως την προστασία security...

Είπε κι άλλα ο φιλόσοφος. Είπε την κακή του την κουβέντα για τον φραπέ (έχει φτιάξει σχολή ο Νίκος Δήμου), είπε ότι άνοιξαν ένα σωρό καφενεία (ας τον ενημερώσει κάποιος ότι ανοίγουν καφέ και μπαρ και ότι τα καφενεία κλείνουν το ένα μετά το άλλο) και είπε επίσης ότι ως αντίδραση στην φοβερή κρίση θα έπρεπε όλοι να ανασκουμπώνονται. Καμία αντίρρηση δεν εχω επ' αυτού, αρκεί να διευκρινισθεί πρώτα που ακριβώς θα καταλήξει ο πλούτος που θα παραχθεί. Qui bono που λέγανε και οι δόλιοι οι Λατίνοι. Διότι εγώ δεν ξεχνώ εκείνες τις πανευρωπαϊκές έρευνες που δείχνανε ότι οι Έλληνες απασχολούμενοι του ιδιωτικού τομέα είναι οι πιο παραγωγικοί και πιο σκληρά εργαζόμενοι σε όλη τη Δυτική Ευρώπη. Πόσο πια λοιπόν να ανασκουμπωθούν κι αυτοί, πόσα να δώσουν ακόμη και πόσα να παράγουν; Κι αυτά που θα παράγουν, ποιος θα τα καρπωθεί;

Εκεί πάντως που πραγματικά μου τη σβούριξε ήταν αυτή η ιστορία με τη γλώσσα που "πεθαίνει κάθε μέρα". Η ίδια παλαιά κασέτα που κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα εδώ και δεκάδες χρόνια. Με την διαπίστωση του Ράμφου ότι "τα παιδιά μιλάνε περίπου σαν GPS". Άλλα αντ' άλλων δηλαδή και επίδειξη πνευματικής υπεροχής απέναντι στην πιτσιρικαρία. Η οποία πιτσιρικαρία δεν μιλάει μόνο τώρα με 300 λέξεις εν συνόλω. Πάντοτε μίλαγε! Και στη δική μου την εποχή, πριν από 30 χρόνια, με 300 λέξεις μιλάγανε οι συμμαθητές μου στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο. Αυτό δεν τους εμπόδισε να γίνουν καλοί επαγγελματίες, να φτιάξουν οικογένειες και να κερδίζουν το ψωμί τους εντίμως. Και μερικοί απ' αυτούς πήγαν απ' τις 300 λέξεις στις 3.000 και κάποιοι άλλοι έμαθαν από τη ζωή πράγματα που εμείς οι κουραμπιέδες του γραφείου δεν θα τα μάθουμε ποτέ των ποτών. Έτσι γίνεται πάντοτε και καλόν είναι οι γηραιότεροι να μην προσπαθούν να ανοίξουν τα κεφάλια των νεοτέρων για "να τους βάλουν μυαλό". Ας κόψουν μια στιγμή το μπλα μπλα το ατελείωτο και ας τεντώσουν τα αυτιά τους για να ακούσουν τις καινούριες γενιές. Ν' ακούσουν με τις ώρες. Ίσως τότε καταλάβουν πέντε πράγματα πέρα από θεωρίες και φλυαρίες και πνευματικές συνωμοσίες του γλυκού νερού...

 Πηγή

Οξω λιμοκοντόρε απ’ την παράγκα!

Οι εταίροι. Οι σύμμαχοι. Οι δανειστές. Οι εγχώριοι και οι ξένοι σωτήρες. Η αλληλεγγύη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ανεξαρτησία, η περηφάνια και η ανάπτυξη για τα οποία μιλάει ο κ.Σαμαράς. Το κοινοτικό κεκτημένο στο οποίο αναφέρεται ο ΣΥΡΙΖΑ. 

    Αντιγράφω από το χτεσινό πρωτοσέλιδο της «Real News» και από το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του εκλεκτού συναδέλφου κ.Σωτήρη Καψώχα για τα όσα διαμείφθηκαν μεταξύ των κκ.Σόιμπλε – Χαρδούβελη κατά την πρόσφατη συνάντησή τους στο Βερολίνο:

Χαρδούβελης: «Θέλουμε ανάσες για να διατηρηθεί η πολιτική και κοινωνική σταθερότητα στην Ελλάδα»

Σόιμπλε: «Δεν μας ενδιαφέρουν τα εσωτερικά σας, ούτε καν οι ανάγκες σας για τις εκλογές. Τελειώστε με όσα έχετε δεσμευτεί». 

Χαρδούβελης: «Θέλουμε να τελειώνουμε με το μνημόνιο και να βγούμε στις αγορές».

Σόιμπλε: «Η χώρα σας δεν είναι έτοιμη να βγει στις αγορές και δεν μπορεί να υπάρξει νέο δάνειο χωρίς νέο πρόγραμμα».

Χαρδούβελης: «Υπάρχει μοχλός πίεσης των δανειστών και αυτός δεν είναι άλλος από τα 6 δις. ευρώ που μένει να λάβει η Ελλάδα από τα κέρδη των ομολόγων, τα οποία διακρατούν οι κεντρικές τράπεζες των κρατών  - μελών».

Σόιμπλε: «Τα ποσά αυτά είναι ήδη διακρατημένα και θα τα λάβετε όταν έρθει η ώρα τους».  

Μετά από την τόση… περηφάνια, μετά από την τόση… ανεξαρτησία και μετά από την τόσο αποκαλυπτική συνεργασία μεταξύ των πολιτικών εκπροσώπων της γερμανικής (άμα τε και διεθνούς) πλουτοκρατίας με την εγχώρια τοιαύτη, δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία για το πώς (μετά – φυσικά – την… «έξοδο από το μνημόνιο») σχεδιάζουν να βαφτίσουν το νέο μνημόνιο που θα μας φορέσουν κολάρο.

Το όνομα του νέου μνημονίου (που δεν θα το λένε μνημόνιο) το είχε «ζωγραφίσει» πριν μερικές μέρες ο Στάθης:

Κατόπιν αυτών επανερχόμαστε στο σημείο απ’ όπου ξεκίνησαν όλα. ΤοΦλεβάρη του 2010, όταν τα μαύρα κοράκια με τα νύχια τα γαμψά είχαν ξεκινήσει τις ψυχολογικές επιχειρήσεις κατά του ελληνικού λαού κατευθυνόμενα προς το Καστελόριζο, την ώρα που στα παρασκήνια ετοιμαζόταν ο «γύψος» των μνημονίων, ο Άµιτ Σαρκάρ, επικεφαλής µεγάλου αµερικανικού επενδυτικού οµίλου, έκανε µια δήλωση αποκαλυπτική του τρόπου µε τον οποίο οι περίφηµες αγορές σε συνεργασία με τις ελληνικές κυβερνήσεις αντιµετωπίζουν τον ελληνικό λαό,:

 «Η δουλειά µας», είχε πει ο κύριος, «είναι να βγάζουµε λεφτά, όχι να σκεφτόµαστε τι θα συµβεί στους Έλληνες πολίτες. Δεν υπάρχει εξάλλου νόµος που να απαγορεύει να εκµεταλλευτείς τον µαλάκα» (περιοδικό «Marianne», 20/2/2010). 

Για κάτι τέτοιους τύπους σαν τους «Σαρκάρ» (αλλά και τους πολιτικούς «σωτήρες» που τους υπηρετούν, θα προσθέταμε) ο Οσκαρ Ουάιλντ έλεγε πως «μ' ένα βραδινό κουστούμι και μίαν άσπρη γραβάτα μπορεί ο καθένας να κερδίσει τη φήμη του πολιτισμένου, ακόμα κι αν είναι χρηματιστής»…

Σχεδόν 5 χρόνια αργότερα, μετά από 1,5 εκατομμύριο ανέργους, χιλιάδες αυτοκτονίες, εκατομμύρια φτωποιημένους, λεηλατημένους και χαρατσωμένους, είναι ευθύνη του ελληνικού λαού να αποδείξει για μια ακόμα φορά στην Ιστορία του ότι δεν είναι και τόσο «ευήθης» όσο ορισμένοι νομίζουν. Ότι είναι πια και έτοιμος και ώριμος να αναδεχτεί το χρέος του. Το πραγματικό και υπέρτατο χρέος του: Να απαντήσει στους «Σαρκάρ» των ντόπιων και ξένων «αγορών» και στις πολιτικές τους μαριονέτες, με τον μόνο τρόπο που ταιριάζει στο έγκλημα που συντελείται εις βάρος του: «Οξω λιμοκοντόρε απ’ την παράγκα»!

email: mpog@enikos.gr 

Tags: ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

http://www.enikos.gr/

Η ντροπή της δημοσιογραφίας

Του Γιάννη Παντελάκη

Ένα μήνα πριν, ένας δημοσιογράφος αναρτούσε στο facebook ένα σημείωμα όπου μας πληροφορούσε για τον «αδικοχαμένο φίλο του, τον Μητσάρα». Ένας δεύτερος δημοσιογράφος, την ίδια ημέρα, ανέβαζε φωτογραφίες του μαζί με τον Μητσάρα. Εις μνήμην του, υποτίθεται, λες και η μνήμη ενός ανθρώπου που χάνεται τιμάται με φωτογραφίες στις οποίες πρωταγωνιστεί και ο επιζών. Αυτό, όμως, είναι το λιγότερο. Το πρόβλημα είναι πως ο Μητσάρας, για τον οποίο έχει θρηνήσει σχεδόν όλος ο δημοσιογραφικός κόσμος (καθ' υπερβολή), δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι έχει πεθάνει!

Ο Μητσάρας (Δημήτρης Γαλάνης), ένας τύπος που κατάφερνε να κερδίζει τα φλας των φωτογράφων και τις κάμερες των καναλιών, βρισκόταν σχεδόν σε κάθε διαδήλωση και σχεδόν σε κάθε ποδοσφαιρικό αγώνα. Πότε μ' ένα πανό, πότε μ' ένα σύνθημα. Ήταν, και ενδεχομένως είναι ακόμα (και μακάρι), μια συμπαθητική φιγούρα για την οποία δεν γνωρίζαμε πολλά. Είχαμε μόνο την εικόνα του από τα μέσα ενημέρωσης, ενώ κάποιοι τον συναντούσαν σε γήπεδα και διαδηλώσεις.

Στις αρχές του περασμένου μήνα, όλα τα μέσα ενημέρωσης έγραψαν ότι ο Μητσάρας πέθανε. Ο «θρυλικός Μητσάρας», όπως σχεδόν πανομοιότυπα σημείωσαν. Το διαδίκτυο γέμισε με σχετικές αναφορές για τον συμπαθητικό αυτό τύπο. Αναφορές από απλούς χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και δημοσιογράφους. Μέχρι και ο αντιδήμαρχος Καλλιθέας έκανε δήλωση, πλέκοντας το εγκώμιο του Μητσάρα.

Χθες διάβασα, ότι στην εκπομπή της Νικολούλη, ο Μητσάρας (που σύμφωνα με τους δημοσιογράφους έχει πεθάνει εδώ κι ένα μήνα) εμφανίσθηκε ως αγνοούμενος. Μάλιστα, η αδελφή του εμφανίσθηκε στην εκπομπή και είπε πως έχει ψάξει σε νοσοκοκομεία, νεκτροτομεία και άλλους χώρους, αλλά από πουθενά δεν επιβεβαιώνεται ο θάνατος του αδελφού της. Και όχι μόνον αυτό. Αρκετοί τηλεθεατές τηλεφώνησαν για να πουν ότι τον έχουν δει να κινείται σε διάφορους χώρους μέχρι και πρόσφατα!

Η μικρή αυτή θλιβερή ιστορία, αποτελεί ντροπή της ελληνικής δημοσιογραφίας. Για την ακρίβεια, μια ακόμα ντροπή. Γιατί, φυσικά, δεν ευθύνεται ούτε ο αντιδήμαρχος, ούτε οι πολλές χιλιάδες χρήστες του διαδικτύου που σχολίασαν την είδηση του «θανάτου». Αλλά οι δημοσιογράφοι που την αναπαρήγαγαν χωρίς καν να σηκώσουν ένα τηλέφωνο και να αναζητήσουν την επαλήθευσή της. Θα ήταν πολύ απλή η διασταύρωσή της, πριν δημοσιευτεί σε έντυπα και διαδίκτυο, πριν ακουστεί από τηλεοράσεις και ραδιοφωνικούς σταθμούς.

Η ντροπή αυτή, είχε και συνέχεια. Όταν εμφανίσθηκε η αδελφή του Μητσάρα χθες στην τηλεόραση για να αμφισβητήσει τον θάνατό του, ελάχιστοι δημοσιογράφοι είχαν την ευθιξία να ζητήσουν συγγνώμη για όσα είχαν γράψει. Με εξαίρεση ένα αυτοκριτικό άρθρο του Π.Ζαγοριανίτη, δεν είδα πουθενά κάτι σχετικό. Οι περισσότεροι, το μόνο που είχαν να πουν ήταν πως η υπόθεση του Μητσάρα «πήρε νέα τροπή»!

Νέα τροπή, κατηφορική, έχει πάρει η δημοσιογραφία στη χώρα μας. Γιατί δεν είναι μόνο η συγκεκριμένη ακραία περίπτωση. Πόσες και πόσες «ειδήσεις», δεν είναι ειδήσεις. Και για θέματα που αφορούν τη ζωή πολλών και όχι μόνο ενός, του Μητσάρα. Για τον οποίο ευχόμαστε να ειναι καλά, να βρίσκεται σε κάποια ήσυχη γωνιά και να γελάει ηχηρά με τους δημοσιογράφους...

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Στα σκαριά ρύθμιση με «κούρεμα» 30% για τα κόκκινα στεγαστικά δάνεια

ΑΤΟΚΗ ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 15 ΧΡΟΝΙΑ

Σε προχωρημένο στάδιο επεξεργασίας βρίσκεται η ρύθμιση για τα «κόκκινα» στεγαστικά δάνεια που υπολογίζονται σε περίπου 27 δισ. ευρώ, όπως ανακοίνωσε πριν από λίγο ο απερχόμενος υπουργός Ανάπτυξης Νίκος Δένδιας, παρουσιάζοντας παράλληλα τις λεπτομέρειες της ρύθμισης για τα «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια που υπολογίζονται σε 40 δισ. ευρώ.

Η ρύθμιση για τα ληξιπρόθεσμα στεγαστικά δάνεια προβλέπει τημείωση κατά 30% της αξίας του ακινήτου βάσει της οποίας είχε συναφθεί το αρχικό δάνειο και τον διαχωρισμό του δανείου σε δύο τμήματα. Το κυρίως τμήμα του δανείου θα αποπληρώνεται κανονικά στην τράπεζα και το υπόλοιπο θα μεταφερθεί στο μέλλον, τοκιζόμενο ή όχι, τουλάχιστον μία δεκαετία ή δεκαπενταετία και θα επαναξιολογείται τότε κατόπιν αναδιαπραγμάτευσης με βάση την αξία του ακινήτου στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Ο υπουργός είπε ότι ήδη έχει ενημερωθεί η τρόικα και υπάρχει συζήτηση με δύο από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες η μία εκ των οποίων φαίνεται να συμφωνεί. Υπογράμμισε δε, ότι η προστασία της πρώτης κατοικίας είναι δεδομένη.

Το ν/σ για τα «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια
Σε ό,τι αφορά στο σχέδιο νόμου που κατατίθεται σήμερα στη Βουλή για τα «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια οι ρυθμίσεις όπως είπε ο κ. Δένδιας αφορούν 180.000 επιχειρήσεις εκ των οποίων ο συντριπτικός όγκος που ωφελούνται είναι μικρές (περίπου 165.000) και περίπου 900 είναι οι πολύ μεγάλες και μεταξύ αυτών είναι και αγροτικές επιχειρήσεις. Όλες όμως, όπως σημείωσε ο υπουργός, θα έχουν μία δεύτερη ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα και διασώζονται τουλάχιστον 350.000 υφιστάμενες θέσεις εργασίας, με μακροπρόθεσμο δημοσιονομικό όφελος εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ από την είσπραξη μελλοντικών φόρων αλλά και την πληρωμή ασφαλιστικών εισφορών.

Σχετικά με την έγκριση του νομοθετήματος από την τρόικα, ο υπουργός ανέφερε ότι υπάρχει ήδη μία ρητή γραμμένη, επί της αρχής, κατανόηση με την τρόικα και εκτίμησε ότι δεν θα υπάρξει πρόβλημα, ενώ σχολίασε ότι «βρίσκεται σε σύγχυση η τρόικα» σχετικά με τα δύο νομοθετήματα του υπουργείου Ανάπτυξης και Οικονομίας. Η τιμωρητική αντίληψη για τον έντιμο οφειλέτη δεν είναι δίκαιη είπε ο υπουργός.

Η ρύθμιση
Η υποβολή αιτήματος για υπαγωγή στη ρύθμιση μπορεί να γίνει έως τις 30 Ιουνίου 2016 για οφειλές που είχαν καταστεί ληξιπρόθεσμες στις 30 Ιουνίου 2014.

Σημειώνεται ότι ο δανειολήπτης που έχει ταυτοχρόνως υποχρεώσεις προς το δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία θα πρέπει με βάση το πρόσφατο νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών να υπαχθεί στη ρύθμιση έως το τέλος Μαρτίου 2015. Στη περίπτωση που επιλέξει να ρυθμίσει τις οφειλές του προς τις τράπεζες μετά τον Μάρτιο του 2015, θα μπορεί να κάνει χρήση του ευεργετήματος για «κούρεμα» του 20% των οφειλών του προς τα ασφαλιστικά ταμεία και την εφορία, καθώς σε αυτή την περίπτωση θα προβλέπεται επανένταξή του συνδυαστικά και στη ρύθμιση του υπουργείου Οικονομικών.

Η ρύθμιση προβλέπει τη διαγραφή του 50% του συνόλου των οφειλών και μέχρι ποσού 500.000 ανά πιστωτικό ίδρυμα. Δικαίωμα υπαγωγής στη ρύθμιση που αφορά χρέη περίπου 40 δισ. ευρώ έχουν μικρομεσαίες επιχειρήσεις ή επαγγελματίες που:

- Κατά τη χρήση που έληξε στις 31 Δεκεμβρίου 2013 είχαν κύκλο εργασιών έως 2,5 εκατ. ευρώ.

- Δεν έχουν υποβάλει αίτηση για υπαγωγή στις διατάξεις του νόμου 3869/2010 ή έχουν εγκύρως παραιτηθεί από αυτή.

- Δεν έχουν παύσει τις εργασίες τους.

- Δεν έχουν υποβάλει αίτηση υπαγωγής στον πτωχευτικό κώδικα.

- Δεν έχουν καταδικαστεί οι φορείς των επιχειρήσεων.

Στο νομοθέτημα περιλαμβάνονται και τα χρέη της κακής Αγροτικής Τράπεζας ύψους περίπου 4 δισ. ευρώ και τα χρέη με εγγύηση Ελληνικού Δημοσίου.

Ολόκληρη η ρύθμιση για τα κόκκινα επιχειρηματικά δάνεια.

ΕΘΝΟΣ

Γιατί ο Πάνος Καμμένος διέγραψε την Ραχήλ Μακρή; Ποιους επιχειρηματίες ενοχλούσε η στάση της;

Λες κι έχουμε κοντή μνήμη σε αυτή τη χώρα. Ή σαν να νομίζουν κάποιοι ότι έχουμε κοντή μνήμη. Δεν έχει περάσει δα και τόσος καιρός από τις «ένδοξες» και «μαχητικές» μέρες που ο Πάνος Καμμένος, όχι απλώς γλυκοκοιτούσε προς τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά έβαζε (ως άλλος… Κουβέλης) και «κόκκινες γραμμές» στο ενδεχόμενο της συνεργασίας τους.

Με τα λόγια του προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων: «Δεν διαπραγματευόμαστε ούτε τις έδρες ούτε τις καρέκλες μας. Έχουμε μια έντιμη, δημόσια πρόταση. Εμείς έχουμε κάποιες κόκκινες γραμμές που είναι βασικά στα εθνικά μας θέματα. Δεν πρόκειται να συμμετέχουμε σε καμία κυβέρνηση αν δεν έχει εξασφαλιστεί: η προστασία του όρου Μακεδονία για το Σκοπιανό, η προστασία της Θράκης που δέχεται σφοδρή επίθεση από την τουρκική πολιτική, το θέμα του κυπριακού, τα ελληνοτουρκικά».

Κι όμως μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, το ενδεχόμενο συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ παραπέμπεται στις καλένδες, καθώς πέραν όλων των άλλων, η εκλογική συρρίκνωση του κόμματος του Καμμένου δεν τον καθιστά πια και τόσοενδιαφέροντα (συμ)παίκτη για τον Τσίπρα.

Φαίνεται ότι ο πρώην… κόκκινος Πάνος τα ξανασκέφτηκε. Τα ’φερε από εδώ, τα γύρισε από εκεί, ξανάβαλε κάτω τα κουκιά και ξαφνικά η προοπτική της επιστροφής στη μεγάλη αγκαλιά της δεξιάς παράταξης δεν μοιάζει τόσο απίθανη ή… αποκρουστική. (Στη ΝΔ χωρίς Σαμαρά, για να είμαστε ακριβείς με βάση τις πληροφορίες, με ό,τι σημαίνει αυτό). Άλλωστε ποτέ δεν έφυγε από εκεί. Ποτέ δεν ξεκόλλησε από το υπέρμετρο πατριωτισμό της λαϊκής δεξιάς – και μάλιστα με μια χροιά γκροτέσκου. Τι κι αν επιχείρησε να τον ξεπλύνει, προβάλλοντας δήθεν φιλολαϊκές πολιτικές και απόψεις. Ακριβώς επειδή δεν έχουμε κοντή μνήμη, θυμόμαστε ότι ακόμη και στη… Χρυσή Αυγή είχε κάνει ανοίγματα ο «κόκκινος» ηγέτης, μέχρι που είδε ότι θα εκτεθεί και τα γύρισε.

Οι κινήσεις των τελευταίων ημερών του Καμμένου δεν είναι τυχαίες. Την ώρα που ανακοινωνόταν η διαγραφή της Ραχήλ Μακρή –λόγω υβριστικών σχολίων που ανήρτησε, υποτίθεται, στα σόσιαλ μίντια και αφορούσαν άλλα (ποια;) στελέχη του κόμματός της– ο Καμμένος έστρωσε το κόκκινο χαλί στον Νικολόπουλο. Κάποιοι το ερμήνευσαν ως κίνηση πανικού, όμως μόνο αυτό δεν είναι. Είναι σαφής πολιτική επιλογή που δείχνει συγκεκριμένη στόχευση σε όλο και πιο δεξιό κοινό.

Γιατί ο Νικολόπουλος δεν είναι κάποιος τυχαίος ανεξάρτητος βουλευτής. Πρόκειται για επί χρόνια στέλεχος της ΝΔ στην Πάτρα και πρόσφατα έδειξε και το ποιόν του, με ένα άνευ προηγουμένου ομοφοβικό παραλήρημα κατά του πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου, γράφοντας στο τουίτερ: «ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ-ΚΡΑΤΩΝ, ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ …. ΠΟΥΣΤΑΡΙΩΝ !!!Ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου αρραβωνιάστηκε με τον αγαπημένο του!!» (sic).

Έτσι την ώρα που οι Ανεξάρτητοι Έλληνες διέγραφαν τη Ραχήλ Μακρή, ο Καμμένος έβαζε έναν καινούργιο παίκτη στο παιχνίδι, ανοίγοντας το δρόμο για να παίξει μπάλα με τη συγκυβέρνηση (βάσει της αριθμητικής των βουλευτικών ψήφων του) στις εκλογές για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Τώρα αν ο Νικολόπουλος εξέθεσε και ολόκληρη τη χώρα, ποιος νοιάζεται; Έχουμε πιο σοβαρά πράγματα να σκεφτούμε. Και η προσωπική καριέρα του Καμμένου είναι ένα από αυτά.

Έτσι όμως είναι ο πρώην «αγωνιστής» Πάνος. Είναι αυτό που λένε μεγάλος στα μικρά και μικρός στα μεγάλα. Θα τον ακούσετε να εξαπολύει μύδρους κατά της Goldman Sachs και οίκων αξιολόγησης. Εκεί είναι «μεγάλος», καθώς όλοι αυτοί οι οργανισμοί είναι επί της ουσίας ανώνυμοι. Αντίθετα όταν πρέπει να θιγεί το ελληνικό κεφάλαιο που είναι συγκεκριμένο και έχει ονοματεπώνυμο (αλλά και πλοκάμια απλωμένα παντού), τότε τα πράγματα αλλάζουν και ο μαχητικός Πάνος ξαναγυρνάει στον ρεαλισμό.

Ένας από τους λόγους της διαγραφής της Μακρή είναι η ερώτηση που έκανε στη Βουλή για το θέμα των σλοπς  στις περιοχές του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας. Πληροφορίες αναφέρουν ότι ο άμεσα θιγόμενος Δημήτρης Μελισσανίδης τηλεφώνησε στον Καμμένο και σε ήρεμο (για τα δεδομένα του Μελισσανίδη, εννοούμε…) τόνο ρώτησε τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ: «Τι έχει αυτή και τα βάζει συνέχεια μαζί μου»; Στη συνέχεια ο Καμμένος κάλεσε στο γραφείο του την βουλευτή και της έκανε μαθήματα πολιτικού ρεαλισμού, με ατάκες του στιλ: «Πρόσεχε λίγο, αυτοί οι επιχειρηματίες έχουν δύναμη να μας διαλύσουν το κόμμα». Ένας ακόμα λόγος της  διαγραφής της Μακρή ήταν οι ερωτήσεις που έχει κάνει στη Βουλή για τον Βαρδή Βαρδινογιάννη και για τη στάση που κράτησε η βουλευτής για την ντροπολογία της κυβέρνησης προς τον επιχειρηματία. Και όταν ακούει το όνομα Βαρδινογιάννης ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, τον πιάνει κρύος ιδρώτας.

Δεν ξέρουμε αν ο Δ. Μελισσανίδης προτίθεται να διαλύσει τους ΑΝΕΛ –άλλωστε και μόνοι τους μια χαρά τα καταφέρνουν– ωστόσο οι θερμοί εναγκαλισμοί του Πάνου Καμμένου με τον Τίγρη στην Παναγία Σουμελά τον Δεκαπενταύγουστο, όπως αποτυπώθηκαν στις σχετικές φωτογραφίες, είναι πολύ πρόσφατες, για να θεωρήσουμε ότι δεν παίζουν κανένα ρόλο στις αποφάσεις του Καμμένου.

Αλλά έτσι είναι ο Πάνος. Καριερίστας και δημοσιοσχεσίτης. Πρωταθλητής στην οπίσθια κυβίστηση…

Πηγή

Κοίτα ποιος μιλάει;

Του Βασίλη Πάϊκου

Δεν έχει άραγε βρεθεί κανείς να πει στον Σαμαρά ότι δεν του κάνει καλό να επιτίθεται, με την όποια ευκαιρία ή και χωρίς αυτήν, στον ΣΥΡΙΖΑ; Να εμφανίζεται εκείνος ως ο διαρκώς «αντιπολιτευόμενος»; Δεν έχει άραγε βρεθεί κανείς να του πει πως, με την εμμονική του επιθετικότητα, δείχνει να αναγνωρίζει την κυριαρχία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην πολιτική σκηνή; Τι διάολο, τόσους συμβούλους διαθέτει, τόσους επικοινωνιολόγους, τόσους συνεργάτες, χρυσοπληρωμένους δε. Στοιχειώδεις επικοινωνιακές συνταγές είν' αυτές, δι' αρχαρίους...

Ούτε στις Βρυξέλλες δεν μπόρεσε να το αποφύγει ο Αντώνης Σαμαράς. Κι από κει βρήκε την ευκαιρία να «αντιπολιτευτεί» τον ΣΥΡΙΖΑ. Παρά την πάγια συνήθεια όλων, χωρίς εξαίρεση ώς τώρα, των Ελλήνων ηγετών, να μην αναφέρονται στις εσωτερικές πολιτικές κόντρες ευρισκόμενοι στο εξωτερικό. Από κει λοιπόν, από τις Βρυξέλλες, ο πρωθυπουργός ενεκάλεσε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν προσφέρει την απαιτούμενη συναίνεση στην προσπάθεια της κυβέρνησης να βγάλει τη χώρα από τα Μνημόνια και να την ξαναφέρει στην «κανονικότητα». Αν και, εδώ που τα λέμε, θα έπρεπε -απ' ό,τι είπε- να τον επιβραβεύσει κιόλας. Πρόκειται για την καινούργια επικοινωνιακή καραμέλα του κεντρικού κυβερνητικού επιτελείου. Που ως καινούργια τους αρέσει πολύ, φαίνεται, γι' αυτό την «μετέρχονται» τρεις - τέσσερις φορές την ημέρα και σε ισχυρές δόσεις.

Καλόν πράγμα γενικώς η συναίνεση, ωραία ακούγεται, όλοι σύμφωνοι, όλοι αγαπημένοι, όλοι να βάλουμε πλάτη. Εντάξει λοιπόν συναίνεση. Αλλά πως ακριβώς την εννοεί ο πρωθυπουργός; Συναίνεση πάνω σε τι; Προς ποια κατεύθυνση και με ποιον στόχο; Προφανώς, προφανέστατα, ο Σαμαράς, αλλά κι ο Βενιζέλος, την εννοούν πάνω στη δική τους πολιτική, τη γνωστή, τη δεδομένη. Άλλωστε μόλις προσφάτως ο αντιπρόεδρος ξεκαθάρισε ότι «Plan B. δεν υπάρχει».

Μήπως (λέω εγώ τώρα) συναίνεση σημαίνει ότι συναποφασίζουμε τη γραμμή, την κατεύθυνση, τον τρόπο και τον στόχο; Ότι, πάντως, δεν έχουν ληφθεί οι αποφάσεις μονομερώς από τα πριν, και πάνω στις ήδη ειλημμένες αποφάσεις, σε καλούν καλά και ντε να συναινέσεις; Λέω εγώ τώρα.

Εκτός κι αν ο Αντώνης Σαμαράς εννοεί τη συναίνεση όπως ακριβώς την παραχώρησε ο ίδιος στον Γιώργο Παπανδρέου από το 2009 ώς το 2011, την εποχή των Ζαππείων. Ώσπου, το φθινόπωρο του 2011, να δει το φως το αληθινό, να υιοθετήσει όσα ο ίδιος επί δυο χρόνια κατήγγελλε (τη «συνταγή που σκοτώνει» συγκεκριμένα) και να ζητήσει ταπεινά συγνώμη από την ΆνγκελαΜέρκελ...

Φτηνά τεχνάσματα

Είχε την ευκαιρία του ο πρωθυπουργός για μιας μορφής συναίνεση με την αξιωματική αντιπολίτευση. Όταν, μετά τις ευρωεκλογές ο Αλέξης Τσίπρας, ο νικητής εκείνης της αναμέτρησης, του ζήτησε κάποια στοιχειώδη συνεννόηση για την επιλογή του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος και του Έλληνα επιτρόπου στην Κομισιόν. Με την έννοια ότι η διάρκεια της θητεία αμφοτέρων δεσμεύει και την επόμενη κυβέρνηση. Κι εκείνος ούτε καν καταδέχτηκε ν' απαντήσει.

Αλλά και πέραν τούτου. Με ποια ηθικής πολιτικής τάξης ερείσματα ο πρωθυπουργός ζητάει συναίνεση όταν δεν έχει καλέσει ούτε μια φορά για ενημέρωση τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και στις πιο κρίσιμες για τη χώρα στιγμές. Όπως έκαναν πάντοτε όλοι οι πρωθυπουργοί με τους βασικούς τους αντιπάλους. Όταν δεν επιδεικνύει απέναντί στα δικαιώματά του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης τον σεβασμό που απορρέει από τον θεσμικό του ρόλο ως του τετάρτου τη τάξει πολιτειακού παράγοντα. Όταν αρνείται να του απαντήσει καν στις επίκαιρες ερωτήσεις που εκείνος υποβάλλει κατά τη διαδικασία του κοινοβουλευτικού ελέγχου. Όταν ακυρώνει ακόμη και τις «προ ημερήσιας διάταξης σ' επίπεδο αρχηγών» συζητήσεις που εκείνος ζητάει. Όταν επιδεικτικά περιφρονεί τη Βουλή και τα πολιτικά κόμματα της χώρας. Όταν, μόλις προχθές, αγνόησε μη προσκαλώντας την, την περιφερειάρχη Αττικής, την διαθέτουσα (σ' αντίθεση μ' εκείνον...) νωπή λαϊκή εντολή, στη σύσκεψη για την αντιμετώπιση των πλημμυροπαθών. Όταν, επιτέλους, η όλη κυβερνητική του πολιτεία διακρίνεται από την πολιτική της αυθαιρεσίας, του αυταρχισμού, της αλαζονείας, του τσαμπουκά.

Έρχεται λοιπόν τώρα, και με δεδομένα όλ' αυτά, ο ίδιος ο αλαζών πρωθυπουργός, μαζί και ο «συμπληρωματικός» κυβερνητικός του εταίρος, και απαιτούν τη συναίνεση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καταγγέλλοντας κιόλας στο λαό την μη παραχώρησή της. Καταγγέλλουν, μ' άλλα λόγια, το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρόεδρός του δεν στέργουν να αυτο-ακυρωθούν, προσχωρώντας και στηρίζοντας τις κυβερνητικές επιλογές. Επιλογές τις οποίες θεωρούν καταστροφικές για τη χώρα, δολοφονικές για τον λαό.

Ε, λοιπόν, χρειάζεται πολύ θράσος, και απύθμενη κουτοπονηριά ασφαλώς, για να σκέφτεται και να ενεργεί κάποιος μ' αυτό τον τρόπο. Αν μάλιστα νομίζει πως οι πολίτες τσιμπάνε σε τέτοια φτηνιάρικα επικοινωνιακά τεχνάσματα, μάλλον δεν έχει και την καλύτερη γνώμη για τη νοημοσύνη τους...

Πηγή

  

Τα stress test είναι παραμύθια - Καλή τύχη ευρωζώνη

Τα AQR-stress tests ήταν παραμύθια, γράφει ο Willem Buiter. Τι νούμερα προκύπτουν από την «εναλλακτική» επιθεώρηση. Τέσσερις ρηξικέλευθες προτάσεις για να μη μονιμοποιηθεί η κυκλική στασιμότητα της ευρωζώνης.

Την περασμένη εβδομάδα, 25 τράπεζες απέτυχαν στην επιθεώρηση ποιότητας περιουσιακών στοιχείων (asset quality review - AQR) που διεξήγαγε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σε 130 από τις μεγαλύτερες τράπεζες της ευρωζώνης. Στα stress tests που διεξήγαγε η European Banking Authority σε 123 από τα ισχυρότερα πιστωτικά ιδρύματα της Ε.Ε. απέτυχαν τα 24.

Αυτά τα τελευταία εμφάνιζαν κεφαλαιακό έλλειμμα, με βάση το δυσμενές μακροοικονομικό σενάριο, της τάξης των 24,6 δισ. ευρώ - δηλαδή 0,09% των αξίας 28 τρισ. ευρώ ενεργητικών τους, που αντιστοιχούν στο 70% του συνόλου στην Ε.Ε. Συμπεριλαμβανομένων των κεφαλαίων που αντλήθηκαν ή έχουν καλυφθεί από τις αρχές του 2014, σε 14 τράπεζες εμφανίστηκε έλλειμμα 9,5 δισ. ευρώ ή περίπου 0,03% των ενεργητικών, σύμφωνα με τα stress tests.

Στις 27 Οκτωβρίου, οι καθηγητές Viral Acharya και Sascha Steffen εξέδωσαν μια εναλλακτική εκτίμηση, χρησιμοποιώντας διαφορετική μεθοδολογία, για 39 εισηγμένες τράπεζες της ευρωζώνης, με συνολικό ισολογισμό 12,5 τρισ. ευρώ (ένα υποσύνολο αυτών που συμμετείχαν στα stress tests της ΕΒΑ και στα AQR της ΕΚΤ). Υπολόγισαν ότι το έλλειμμα ήταν 450 δισ. ευρώ στα τέλη του 2013 - περίπου το 3,6% των ενεργητικών.

Και τα δύο νούμερα για τις κεφαλαιακές ελλείψεις είναι απλώς ενδεικτικά. Γι' αυτό τείνουν και τα δύο να είναι λάθος. Ποιο είναι πιο κοντά στο πραγματικό μέγεθος; Προσωπικά πιστεύω περισσότερο στην εκτίμηση των καθηγητών Acharya και Steffen. Η ΕΒΑ έχει κακό παρελθόν με τα stress tests, που υποβαθμίζουν χονδροειδώς τις κεφαλαιακές τρύπες των τραπεζών της Ε.Ε. Τόσο τα AQR όσο και τα stress tests βασίζονται πολύ στις εθνικές ρυθμιστικές και εποπτικές αρχές - τις ίδιες αρχές υπό τις οποίες αφέθηκαν να κακοφορμίσουν και να συσσωρευθούν οι υπερβολές που οδήγησαν στη χρηματοπιστωτική κρίση.

Εκείνες ήταν υπεύθυνες για τη ρυθμιστική χαλαρότητα που επέτρεψε στις τράπεζες της δικαιοδοσίας τους να δείξουν υπερβολική ανοχή (επέκταση του χρόνου αποπληρωμής) και να υπερβάλουν όσον αφορά την πραγματική αξία των ενεργητικών τους. Το δυσμενές σενάριο, εξάλλου, δεν ήταν ιδιαίτερα δυσμενές - για παράδειγμα δεν προέβλεπε αποπληθωρισμό.

Εκτός από τις, κρυμμένες ακόμη, ζημίες που κληροδότησε η κρίση, θα συσσωρευθούν και νέες ζημίες ως αποτέλεσμα της μίζερης οικονομικής πορείας της ευρωζώνης τα 5-6 τελευταία χρόνια. Οπότε, εγώ στοιχηματίζω ότι οι καθηγητές Acharya και Steffen διαθέτουν καλύτερο οδηγό για τα κεφάλαια που θα πρέπει να αντλήσει ο ευρωπαϊκός τραπεζικός κλάδος ώστε να αποκτήσει σωστό βηματισμό. Αν είναι έτσι, απαιτούνται περισσότερα AQR και stress tests, αυτήν τη φορά χωρίς τη βοήθεια των εθνικών αρχών.

Την ίδια ώρα, η μετάλλαξη του πιστωτικού συστήματος της ευρωζώνης σε ζόμπι συνεχίζεται. Ακόμη κι αν αναθερμανθεί η εγχώρια ζήτηση, είτε αυθορμήτως είτε μέσω εξωτερικών σοκ, είτε με νομισματική και δημοσιονομική επεκτατική πολιτική και μεταρρυθμίσεις υπέρ της προσφοράς, ο τραπεζικός κλάδος δεν θα μπορέσει να στηρίξει καθόλου την αύξηση της ζήτησης. Η ιαπωνοποίηση της ευρωζώνης θα έχει ως αποτέλεσμα μια χαμένη δεκαετία, μετά τη χαμένη μισή δεκαετία που ήδη βιώνει.

Για να μη μετατραπεί η κυκλική στασιμότητα της ευρωζώνης σε μόνιμη, απαιτούνται τέσσερις στρατηγικές: Η πρώτη είναι τα κατάλληλα AQR και stress tests, τα οποία θα ακολουθήσει ταχεία ανακεφαλαιοποίηση των ελλειμματικών πιστωτικών ιδρυμάτων και ένα κύμα συγχωνεύσεων στις τράπεζες της ευρωζώνης για να επιτευχθεί μεγαλύτερη κερδοφορία και αποδοτικότητα, σε έναν κλάδο με υπερβολικά πολλές ανεπαρκείς τράπεζες. Οι διακρατικές συγχωνεύσεις θα δημιουργήσουν πιο αποτελεσματικό ανταγωνισμό σε κάθε κράτος μέλος. Με τέτοια δραστικά μέτρα, θα μπορούσαν ακόμη και να τονωθούν η εμπιστοσύνη και η αισιοδοξία στην πραγματική οικονομία.

Το δεύτερο μέτρο είναι μια πρόσκαιρη δημοσιονομική στήριξη (ας πούμε 1% του ΑΕΠ της ευρωζώνης ετησίως επί δύο χρόνια, επικεντρωμένο στις χώρες με τα μεγαλύτερα ελλείμματα παραγωγής, δηλαδή στην περιφέρεια) την οποία θα χρηματοδοτεί και θα πληρώνει με νέο χρήμα μονίμως η ΕΚΤ. Για να γίνουν πιο διαφανείς οι μηχανισμοί αυτής της... ρίψης κεφαλαίων από ελικόπτερο η ΕΚΤ θα χρειαστεί να ακυρώσει τα κρατικά χρεόγραφα που αγοράζει.

Αυτό το τρίτο βήμα οικονομικά θα αντιστοιχεί σε αγορά και διακράτηση των ομολόγων για πάντα (με μετακύλιση στις λήξεις) και θα είναι ακόμη πιο δραματικό. Εφόσον τα ρυθμιστικά κεφάλαια στο ευρωσύστημα γίνουν αρνητικά, αυτό θα υπενθυμίσει ότι το πιο σημαντικό περιουσιακό στοιχείο των κεντρικών τραπεζών -η παρούσα αξία των μελλοντικών κερδών από κυριαρχικά δικαιώματα- βρίσκεται εκτός ισολογισμού.

Τέλος, για να επιτευχθεί βιωσιμότητα του χρέους των κρατών της ευρωζώνης, απαιτούνται δραστικές μεταρρυθμίσεις υπέρ της ζήτησης, που θα τονώσουν τον ρυθμό ανάπτυξης της παραγωγής τουλάχιστον στο 1,5% για την Ιταλία, την Πορτογαλία και άλλες αρτηριοσκληρωτικές χώρες.

Το φετίχ της ευρωζώνης «απαγορεύεται η νομισματική χρηματοδότηση των κρατικών χρεών» να παραλύει την ΕΚΤ. Ο ενστικτώδης αντικεϊνσιανισμός του τευτονικού περιθωρίου ευνουχίζει τη δημοσιονομική πολιτική. Η εγχώρια πολιτική παράλυση αναστέλλει τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Τα AQR - stress tests ήταν παραμύθια. Καλή τύχη, ευρωζώνη!

*Ο Willem Buiter είναι ο ανώτατος οικονομολόγος της Citigroup.

Πηγή

Ραχήλ Μακρή: «Στη χώρα που η μαφία φαντάζει νηπιαγωγείο»

Η Ραχήλ Μακρή με ανάρτησή της στο Facebook αναφέρει τα εξής:

Ένα κομματικό στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος διορίζεται ως Μέλος (εξωκοινοβουλευτικό) της Επιτροπής Ελέγχου «Πόθεν Έσχες» υπουργών και βουλευτών της Βουλής των Ελλήνων (από το 2012). Δηλαδή ενώ οι Βουλευτές που δεν είναι μέλη της επιτροπής δεν έχουν πρόσβαση στα στοιχεία, ενώ Βουλευτές κάνουν ερωτήσεις για θέματα που αφορούν εμβάσματα στο εξωτερικό πολιτικών προσώπων και η κυβέρνηση παραβιάζοντας τον κανονισμό της Βουλής αρνείται να απαντήσει επικαλούμενη φορολογικό απόρρητο.

Ένας ιδιώτης δικηγόρος ιδιοκτήτης μιας εταιρείας νομικών συμβούλων που αναλαμβάνει μεγάλες υποθέσεις που αφορούν δημόσια περιουσία και εξοπλιστικά έχει απόλυτη πρόσβαση σε φορολογικά στοιχεία όποιων προσώπων επιθυμεί.

Ο Άδωνης κατηγορείται για ψευδές πόθεν έσχες, η δικογραφία έρχεται στην Βουλή , οι Βουλευτές δεν άρουν την ασυλία του και την επομένη επιτίθεται στην Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ που συμμετείχε με τους φοιτητές στα γεγονότα του Πανεπιστημίου δίνοντας με καμάρι πλήρη περιγραφή όλων των περιουσιακών της στοιχείων και κατηγορώντας την για μεγάλη περιουσία.Σε ποια χώρα του κόσμου ένας δικηγόρος, κομματικό στέλεχος έχει πρόσβαση σε τέτοια στοιχεία που δεν έχουν οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες.

Πηγή

Αδειάζουν όλοι την κυβέρνηση

Του Γιώργου Δελαστίκ

Πανευτυχής αισθάνεται ο Αντώνης Σαμαράς! Επιτέλους απαλλάχτηκε οριστικά και αμετάκλητα από τον Δημήτρη Αβραμόπουλο! Επιλέγοντας αυτός να δεχτεί να πάει στις Βρυξέλλες και να περάσει την επόμενη πενταετία ως μέλος της Κομισιόν ναι μεν θα μαζέψει λεφτά για να κάνει χρυσά γεράματα, αλλά ταυτόχρονα θα υπογράψει και την πολιτική του συνταξιοδότηση. Παρά τα φληναφήματα περί διαρκούς παρέμβασής του στην πολιτική ζωή του τόπου με το βάρος του επιτρόπου της Κομισιόν, γνωρίζει άριστα ο ίδιος ότι κανένας δεν θα τον λαμβάνει υπ’ όψιν του! Δήμας, Βάσω Παπανδρέου, Παπουτσής, Δαμανάκη: όλοι ξόφλησαν πολιτικά και πετάχτηκαν σαν σκουπίδια από τη στιγμή που πήγαν στην Κομισιόν! Ουδέποτε επανέκαμψαν!

Ο αριστερός αναγνώστης πιθανότατα απορεί γιατί ασχολούμαστε τόσο και γιατί ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος πανηγυρίζουν που απαλλάχθηκαν από τον Αβραμόπουλο. Η απάντηση είναι ότι επειδή ο Δ. Αβραμόπουλος δεν έχει και δεν είχε ποτέ ιδεολογία ή πολιτική και επειδή είναι πρόθυμος να υπηρετήσει οποιαδήποτε γραμμή στο πλαίσιο του συστήματος ήταν ένα πιόνι της αστικής τάξης με σαφώς μεγαλύτερη αξία χρήσης από όσο διανοούνται οι αριστεροί. Θα μπορούσε δηλαδή να λειτουργήσει ως μεταβατικός ηγέτης σε οποιαδήποτε στροφή των πολιτικών εξελίξεων. Μεταβατικός όμως όχι μόνιμος με την έννοια της διάρκειας μερικά χρόνια. Έχοντας αυτό κατά νου προτίμησε τη χρυσή πενταετία από πλευράς αμοιβών στην Κομισιόν. Ο Σαμαράς έχει διπλό λόγο να είναι χαρούμενος. Αξιοποίησε τη μετακόμιση του Αβραμόπουλου στο… «πολιτικό νεκροταφείο» των Βρυξελλών, για να απαλλαγεί, τουλάχιστον προσωρινά, από έναν ακόμη εσωκομματικό αντίπαλο που εποφθαλμιούσε τη μετασαμαρική πρωθυπουργία, πολύ σοβαρότερο αυτή τη φορά: τον Νίκο Δένδια.

Από υπουργό Ανάπτυξης τον αναβάθμισε, υποτίθεται, κάνοντάς τον υπουργό Άμυνας. Αυτή η μετάθεση όμως μόνο στα μάτια όσων δεν έχουν γνώση της κατάστασης συνιστά «αναβάθμιση». Ο Ν. Δένδιας είναι ένας βαθύτατα αστός πολιτικός ο ίδιος, δεν υπηρετεί απλώς ως πολιτικό προσωπικό τα αστικά συμφέροντα. Είναι επίσης ένας πολιτικός που γνωρίζει άριστα ότι τώρα, στους επόμενους μήνες, είναι υποχρεωμένος να παίξει το κορυφαίο πολιτικό παιχνίδι της ζωής του διεκδικώντας ανοιχτά την πρωθυπουργία αμέσως μετά τη βέβαιη ήττα της ΝΔ στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, όποτε κι αν γίνουν αυτές. Το «πολιτικό ψυγείο» του Υπουργείου Άμυνας είναι θετικό για πολιτικούς που επιθυμούν να μείνουν στο απυρόβλητο κάποια χρόνια, για να προετοιμάσουν κάτι σημαντικότερο για αργότερα. Ο Ν. Δένδιας δεν έχει τέτοια περιθώρια και το πλήγμα για τις φιλοδοξίες του μέσω της απομάκρυνσης από το δεύτερο οικονομικό υπουργείο, αυτό της Ανάπτυξης, είναι πολύ ισχυρό. Μέσω των οικονομικών υπουργείων οικοδομούνται οι δεσμοί με την οικονομική ελίτ που του ανοίγουν το δρόμο για την πρωθυπουργία, όχι μέσω του υπουργείου Άμυνας, που σήμερα λόγω Μνημονίου δεν είναι καν σε θέση να μοιράσει έστω κάποια συμβόλαια εξοπλιστικών προγραμμάτων! Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Ν. Δένδιας «σουταρίστηκε» από τη θέση του υπουργού Ανάπτυξης προτού ολοκληρώσει τις ρυθμίσεις για τα «κόκκινα» δάνεια των επιχειρήσεων και αμέσως μόλις συγκρούστηκε υποτυπωδώς για το θέμα αυτό με τον εκλεκτό των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων, τον υπουργό Οικονομικών Γκίκα Χαρδούβελη! Είναι γνωστό άλλωστε ότι ο Ν. Δένδιας είναι των Αμερικανών και των Ισραηλινών όχι των Γερμανών.
Πέρα όμως από τις ενδοκομματικές αντιθέσεις στη ΝΔ, η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου πανικοβλήθηκε από το «άδειασμα» που της έκαναν οι Γερμανοί μετά τη συνάντηση την Τετάρτη στο Βερολίνο μεταξύ Γκίκα Χαρδούβελη και του γερμανού ομολόγου του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Η κυβέρνηση της Αθήνας προσπάθησε να καλλιεργήσει την εικόνα ότι επήλθε συμφωνία για το ειδικό μνημονιακό καθεστώς που θα ισχύσει για την Ελλάδα μετά τον Δεκέμβριο, προκειμένου να εγγυηθεί η ΕΕ για ένα χρόνο την «προληπτική» χρηματοδότηση. Ο εκπρόσωπος όμως του Σόιμπλε το διέψευσε κατηγορηματικά. «Απορρίπτουμε τα ρεπορτάζ ελληνικών μέσων ενημέρωσης ότι η Γερμανία και η Ελλάδα κατέληξαν χθες σε συμφωνία για περαιτέρω στήριξη προς την Ελλάδα μετά το τέλος του προγράμματος διάσωσης» ανέφερε σε γραπτή δήλωσή του. «Χωρίς συγκεκριμένα αποτελέσματα» έληξε η συνάντηση Σόιμπλε – Χαρδούβελη, υπογράμμιζε η γερμανική ανακοίνωση. Ωμή, ξερή διάψευση που άφησε έκθετη την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Σαν να μην έφτανε αυτό, είχε βγει τρεις μέρες νωρίτερα η εφημερίδα της οικονομικής ελίτ της Γερμανίας, η Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε, η οποία έγραφε σε ανάλυσή της ότι «στο Βερολίνο ετοιμάζονται ήδη για την περίπτωση που μελλοντικά θα έχουν να κάνουν με τον Αλ. Τσίπρα ως αρχηγό κυβέρνησης». Προσπαθούσε πάντως να καθησυχάσει τους συντηρητικούς Γερμανούς αναγνώστες της, υπογραμμίζοντας μεταξύ πολλών άλλων: «Εσχάτως ήταν για ανάκριση μια αντιπροσωπεία πολιτικών του ΣΥΡΙΖΑ για συζητήσεις στα υπουργεία Οικονομικών και Οικονομίας στο Βερολίνο (…) Στην ανάκριση φαίνονται ο Τσίπρας και οι άνθρωποί του στην προσωπική συζήτηση πιο πραγματιστές από όσο στις δηλώσεις τους που έχουν κατά νου την κοινή γνώμη».

Δύο μέρες νωρίτερα, το περασμένο Σάββατο, το ίδιο καθησυχαστικός προς τους αναγνώστες του ήταν και ο βρετανικός Εκόνομιστ. «Ευρωπαίοι αξιωματούχοι λένε ότι ο Τσίπρας δεν είναι πλέον ο αδιάλλακτος εμπρηστής που υποσχόταν το 2012 να σκίσει το βάρβαρο μνημόνιο, αν ερχόταν στην εξουσία» τόνιζε το δεξιό περιοδικό του Λονδίνου. «Αδειάζουν» δηλαδή την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και δεν δείχνουν να ανησυχούν αν έρθει στα πράγματα μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Πηγή