Όλα για τους 180: Οι «πρόθυμοι» και οι «απρόθυμοι»

Σκηνικό έντασης στο εσωτερικό, γύρω από τον απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό και επίδειξη πυγμής από την κυβέρνηση που απαγορεύει τις συγκεντρώσεις στο κέντρο της Αθήνας. Είναι μια κάποια λύση η κατασκευή εσωτερικών εχθρών την ώρα που το αδιέξοδο στη συνεννόηση με τους δανειστές βαθαίνει. Με βάση όσα έχουν γίνει γνωστά μέχρι στιγμής, η παράταση του μνημονίου πρέπει να θεωρείται δεδομένη και παίζεται αν αυτό θα αφορά κάποιες εβδομάδες, όπως ζητά η κυβέρνηση, τρίμηνο ή εξάμηνο όπως θέλουν οι έξω.
Η εμπλοκή βρίσκεται στην απαίτηση της Τρόικας για νέα μέτρα τα οποία η κυβέρνηση θέλει να μεταθέσει για μετά την εκλογή ΠτΔ επειδή θεωρεί ότι δύσκολα θα περάσουν από την παρούσα βουλή. Από τις Βρυξέλλες δόθηκε χθες σήμα για ολοκλήρωση της αξιολόγησης μέχρι τις 14 Δεκεμβρίου ώστε να γίνουν μετά οι κυρώσεις της συμφωνίας από εθνικά κοινοβούλια όπου αυτό είναι απαραίτητο.
 
Σε κάθε περίπτωση σχεδιάζεται ήδη η επίσπευση της προεδρικής εκλογής για τις 12 Ιανουαρίου και είναι πιθανό οι βουλευτές να κληθούν να αποφασίσουν με τη χώρα στον αέρα, χωρίς δηλαδή να έχει παρθεί απόφαση για την εκταμίευση δόσης και χωρίς συμφωνία για την επόμενη μέρα (προληπτική γραμμή πίστωσης). Τα ποσά που πρέπει να εκταμιευθούν στο σύνολό του φθάνουν τα 7 δισ. (δάνεια της ευρωζώνης, του ΔΝΤ και επιστροφές κερδών της ΕΚΤ από ελληνικά ομόλογα). Οι πρώτες σοβαρές οικονομικές ανάγκες που θα προκύψουν θα είναι τον Μάρτιο-Απρίλιο με λήξεις ομολόγων ύψους 5 περίπου δισ. ευρώ.
 
Παρά το γεγονός ότι η διαπραγμάτευση με τους πιστωτές πάει από το κακό στο χειρότερο, η κυβέρνηση εξακολουθεί να ελπίζει στη διασφάλιση των 180 ναι για την προεδρική εκλογή. Το γεγονός ότι τρεις βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, Ν. Τσούκαλης, Ν. Φούντα και Θ. Ψύρρας συνυπέγραψαν με ανεξάρτητους και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κείμενο που ζητά εκλογή ΠτΔ από την παρούσα Βουλή, συμφωνία για τη συνταγματική αναθεώρηση και καθορισμό ημερομηνίας εκλογών μέσα στο 2015 ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για το Μέγαρο Μαξίμου.
 
Πολύ περισσότερο που το κείμενο άλλαξε για να απαλειφθεί αναφορά σε εκλογές τον Μάιο, όπως είχε αποφασιστεί στην Κ.Ε της ΔΗΜΑΡ, αλλά και στην ανάγκη μιας προοδευτικής διακυβέρνησης. Ένας πόντος ακόμη για την κυβέρνηση είναι ότι η ανεξάρτητη Κ. Μάρκου πρότεινε Μ.Γιαννάκου και Π. Αυγερινό για ΠτΔ και τάχθηκε υπέρ της εκλογής του από την παρούσα Βουλή. Ο Μ. Ανδρουλάκης στην ομιλία του στη Βουλή δεν ήταν καθόλου ξεκάθαρος σχετικά με τις προθέσεις του, ενώ οι Σ. Λυκούδης, Β. Οικονόμου, Χρ. Αηδόνης, Γρ. Ψαριανός θεωρούνται «κλειδωμένοι» από την κυβέρνηση.
 
Από εκεί και πέρα ελπίζουν στις ψήφους των Μελά, Γιοβανόπουλου, Κουράκου, Νραβρή, Ιατρίδη, Κασαπίδη, χωρίς να αποκλείουν τους Πολύδωρα-Καπερνάρο. Με δεδομένο ότι Τατσόπουλος, Γιαταγάνα, Μακρή, Παραστατίδης, Τζάκρη, Βουδούρης έχουν ήδη επιλέξει όχθη, στην περιοχή του «όχι», οι ψήφοι των Μουτσινά-Μπόλαρη θα αποβούν καθοριστικές, ενώ θα προσμετρηθούν και οι ψήφοι των δύο Χρυσαυγιτών που ανεξαρτητοποιήθηκαν (Μπούκουρας, Χρυσοβαλάντης).
 
Σε κάθε περίπτωση για να βγει το άθροισμα που επιδιώκει η κυβέρνηση χρειάζεται η συγκατάθεση και βουλευτών των ΑΝΕΛ. Για το λόγο αυτό η χειραψία της Ε. Κουντουρά με τον Α. Σαμαρά και το φιλί με τον Δ. Σταματη έγινε παραπολιτικό, ενώ κάποιοι ελπίζουν στον Π. Χαϊκάλη, στον Γ. Δημαρά και στη Μ. Κόλλια παίρνοντας τοις μετρητοίς τη δήλωση του Π. Μελά που ήρθε σε ρήξη με τον Π. Καμμένο ότι τέσσερις βουλευτές των ΑΝΕΛ θέλοιυν να διαφοροποιηθούν από την κομματική γραμμή.


Πηγή

Ζητούμενο της κυβέρνησης η επικοινωνιακή διαχείριση της έντασης

Κατερίνα Μπρέγιαννη

«Το ζητούμενο είναι να τελειώσει τις σπουδές του (που δεν τον αφήσατε καν να ξεκινήσει;) ή να βγει έξω» είπε ο υπουργός Δικαιοσύνης στην συνέντευξη τύπου απαντώντας στην απόρριψη της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης που πρότεινε στο Νίκο Ρωμανό. Πότε υπονόησε ο Ν. Ρωμανός, ότι θέλει να βγει έξω, όπως προπαγανδιστικά υπονοεί ο υπ. Δικαιοσύνης Χ. Αθανασίου;

Ας αντιστρέψουμε όμως το ερώτημα…

Το ζητούμενο της κυβέρνησης είναι η εκδίκηση του κρατούμενου (επειδή τόλμησε να περάσει στις Πανελλήνιες εξετάσεις), ή να σπουδάσει, όπως όλοι οι κρατούμενοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δικαιούται;

Ζητούμενο της κυβέρνησης είναι η εκτροπή με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία της δημοκρατίας;

Ζητούμενο της κυβέρνησης είναι η δημιουργία έκρυθμων καταστάσεων;

Ζητούμενο της κυβέρνησης είναι η συσπείρωση της ακροδεξιάς και η σταδιακή φασιστοποίηση της κοινωνίας δια μέσου νομοθετικών ρυθμίσεων κατάργησης των κατακτήσεων της Γαλλικής Επανάστασης και του Διαφωτισμού.

Ζητούμενο της κυβέρνησης είναι η εφεύρεση νόμου με ειδικό σκοπό την εξόντωση του συγκεκριμένου κρατουμένου ή μήπως μετρούν τις αντοχές ενός νέου ανθρώπου για να περάσουν τις νομοθετικές ρυθμίσεις για απαγόρευση των εκπαιδευτικών αδειών στους κρατούμενους.

Ζητούμενο της κυβέρνησης είναι να παίξει το τελευταίο της χαρτί, τον κρυφό άσσο που νομίζει ότι κρύβει στο μανίκι, το θέμα της ασφάλειας. Να γίνουν επεισόδια, να φοβηθούν οι κατατρομοκρατημένοι ήδη πολίτες, για το αυτοκίνητο, το μαγαζί, την τράπεζα…

Ζητούμενο της κυβέρνησης είναι να ανάψει το φιτίλι μιας μεγάλης φωτιάς, ικανής να κρύψει τα νέα μέτρα, τα προαπαιτούμενα, την παράταση του Μνημονίου, το νέο Μνημόνιο που έρχεται, το ΔΝΤ που μένει… τη μαύρη μοίρα την οποία επιφυλάσσει στους πολίτες για το σωτήριο έτος 2015, που αν θυμάμαι καλά, θα βγαίναμε από το Μνημόνιο, θα είχαμε ξεπάγωμα και αυξήσεις στις συντάξεις…

Ζητούμενο τέλος της κυβέρνησης είναι να κρύψει την άτακτη υποχώρηση στην τρόικα και τους δανειστές και προτιμά να το κάνει με μια άτακτη οπισθοχώρηση στο Μεσαίωνα της ακροδεξιάς της φλέβας. Εκεί που τα «ανθρώπινα δικαιώματα» δεν υπάρχουν ούτε ως έννοια, όπου ο Διαφωτισμός δεν είχε ράνει με το εξεγερτήριο φως, το πνεύμα και τις συνειδήσεις.

Εκεί που καμία Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υπάρχει. Γιατί μιας και το αναφέραμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που διαρκώς επικαλείται και υποκλίνεται η κυβέρνηση, τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν κατακτηθεί εδώ και δεκαετίες. Με αποτέλεσμα ακόμα και ένας ναζιστής φονιάς 70 ανθρώπων στη Νορβηγία, να τα απολαμβάνει. Όχι μόνο σπουδάζει ο Μπρέιβικ, αλλά κάνει απεργία πείνας για να έχει play station στο κελί του, και το παίρνει.

Οι ευρωπαϊκές δημοκρατίες όμως, δεν νοιώθουν καμία απειλή, σε πλήρη αντίθεση, με μία υπό διωγμό κυβέρνηση, που τρέμει στην ιδέα ότι χάνει την εξουσία.

Η συγκυβέρνηση επιζητά ένα σκηνικό έντασης με κάθε τρόπο, μοιάζει σχεδόν, να το σκηνοθετεί. Ξεκίνησε με τα Πανεπιστήμια, κλιμακώθηκε με τη βίαιη καταστολή μιας απόλυτα ειρηνικής μεγαλειώδους πορείας, στο Πολυτεχνείο. Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί κάθε μέσο θεμιτό, ή όχι και τόσο… Αρχής γενομένης με τον κ. Φορτσάκη, δεν της βγήκε όμως, όπως θα ήθελε, συνέχισε με τον κ. Κικίλια να επιδεικνύει πόσο εκτιμά τα σώματα καταστολής που πλιατσικολογούν περίπτερα και ουρλιάζουν στα Θρασίμια «Γαμήστε τους»! Τώρα βρήκε το σώμα του Ν. Ρωμανού, να παίξει μπάλα… και παίζει…

Ένα ανίερο παιχνίδι εξάντλησης που σχεδόν εκλιπαρεί για την βίαιη εκτόνωσή, που θα της δώσει το άλλοθι που τόσο καιρό εναγωνίως αναζητά, το μεγαλειώδες επιχείρημα, για να στριμώξει τη αντιπολίτευση στο δικό της γήπεδο.

Πραγματικά, και τι δεν θα ‘δινε η κυβέρνηση να βγαίνει το πρωί δια των επίσημων εκπροσώπων της στα κανάλια ουρλιάζοντας στο ΣΥΡΙΖΑ όπως παλιά: «Καταδικάζετε τη βία;» «καταδικάστε», «είστε με την ανομία»…

Ν. Ρωμανός, ένα ''θρασίμι'' που διδάσκει ιστορία

Και τι δεν θα έδινε η κυβέρνηση να προσθέσει  άλλη μία ερώτηση στις τρεις όλες και όλες που στοιχειοθετούν την επιχειρηματολογία της εναντίον της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τη χαριστική, όπως πιστεύει που θα της επιτρέψει τη μαγική ρελάνς και να εξωθήσει στο πυρ το εξώτερο από την επικαιρότητα, λέξεις όπως  Προϋπολογισμός, Νέο Μνημόνιο, Eurogroup… Το παιχνίδι είναι χιλιοπαιγμένο.  Της βγήκε μία, δύο, τρεις… για πόσο όμως ακόμα… Θρασίμια; (που είπε και ο κ. Πρωθυπουργός)

Ο Νίκος Ρωμανός ζητάει το αυτονόητο, ύψιστο δικαίωμα στη μόρφωση, αναφαίρετο, κατεκτημένο ήδη από το 1948 στην Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Για αυτό και μόνο το λόγο, έχει ήδη νικήσει.

Ο Νίκος Ρωμανός αρνήθηκε να βραβευτεί για την εισαγωγή του σε Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα από τον ίδιο υπουργό Δικαιοσύνης, κ. Αθανασίου. Η βράβευση από τον υπουργό στους κρατούμενους των ελληνικών φυλακών, αποτελεί αναγνώριση των δύσκολων συνθηκών που βιώνουν οι κρατούμενοι στις ελληνικές φυλακές, και είναι αξιέπαινοι που κατάφεραν να διαβάσουν και να περάσουν σε ένα Ανώτατο Ίδρυμα. Πόσο ειρωνικό ακούγεται τώρα με την αυταρχική και εκδικητική αντιμετώπιση του ανθρώπου αυτού σήμερα.

Η εκπαιδευτική άδεια αποτελεί κίνητρο για τον κρατούμενο, ανάσα από τον εγκλεισμό του νοσηρού περιβάλλοντος της φυλακής και ενθύμηση για το «έξω» και εν τέλει φρονηματισμό και επανένταξη. Ποινή θανάτου για ενδεχόμενη παραβίαση εκπαιδευτικής άδειας είναι πλήρως ασύμβατη με τις σύγχρονες ευρωπαϊκές δημοκρατίες.

Ο Νίκος Ρωμανός δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο, από έναν ελεύθερο άνθρωπο που επέλεξε να είναι μαχητής, σε μοναχικό αγώνα και πληρώνει αγόγγυστα τις επιλογές του, χωρίς να ζητιανεύει το έλεος του κράτους. Αυτές τις προσωπικές επιλογές ζωής, οι φασίστες, ποτέ μα ποτέ δεν μπορούν να τους καταλάβουν, όχι γιατί υστερούν νοητικά, αλλά γιατί υστερούν στα θέματα αξιοπρέπειας, αλληλεγγύης, πίστης σε ιδανικά, πέραν του μικρούτσικού εαυτού τους. Πάνω απ' όλα όμως γιατί δεν κατέχουν την έννοια του ΟΛΟΥ, του συλλογικού ΟΛΟΥ αλλά παραμένουν πάντα αδιαίρετες μονάδες που θεωρούν οι ίδιες τον εαυτό τους αξιολατρέψιμες.

Αυτό ας το έχουν κατά νου, όσοι Χειμωνάδες, Παπαμιμίκιδες και Bankingnews αλλά και διάφορα φασιστοσάιτ κρυφά και φανερά, όταν αμφισβητούν την γενναιότητα, την αυτοθυσία, την μεγαλοπρέπεια ενός ελεύθερου ανθρώπου που κάνει το σώμα του γροθιά, διαλύοντας την όποια ικμάδα δημοκρατικής ευαισθησίας επιχειρεί να παρουσιάζει ότι διαθέτει αυτή η κυβέρνηση.

Ε, ψιτ… στα χέρια του Νίκου Ρωμανού ξεψύχησε ο Αλέξης Γρηγορόπουλος θύμα στυγερής κρατικής δολοφονίας. Ήταν 6 Δεκέμβρη του 2008 και αυτό σημαίνει πολλά, για όλους εμάς που πιστεύουμε και υπερασπίζουμε  την ευνομούμενη Δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.Θρασίμια δηλαδή (που είπε και ο κ. Πρωθυπουργός.)

ΥΣ1. Ο Νίκος Ρωμανός είναι στην 25η ημέρα απεργία πείνας και εκτίει 15ετή ποινή φυλάκισης, για τη ληστεία στο Βελβεντό, οι αρχές δεν κατάφεραν να τον «δέσουν» με το αντάρτικο πόλης και την τρομοκρατία,. Να θυμίσουμε ότι κατά τη σύλληψή του βασανίστηκε άγρια σε σημείο μη αναγνωρίσιμο και διαπομπεύτηκε ως άγριος τρομοκράτης. Τα βασανιστήρια δεν αποτελούν μέσο σωφρονισμού στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως όλοι γνωρίζουμε.

Ο συνήγορός του Φραγκίσκος Ραγκούσης σε χθεσινή δήλωσή του σημείωσε ότι ο Νίκος Ρωμανός δεν ήταν υπόδικος, ήταν ήδη καταδικασμένος και εκτίει ποινή φυλάκισης 15 ετών και όχι προφυλάκιση, όταν ο ανακριτής έκρινε στη γνωμάτευσή του ότι είναι επικίνδυνος δεν είχε τις δικογραφίες καν μπροστά του γιατί είχαν πάει στα δικαστικά συμβούλια. Αξιοσημείωτη η διακριτική συμπεριφορά της Δικαιοσύνης κατά του κρατουμένου, καθώς οι υπόδικοι για την Henerga Power κάνουν διακοπές στη Μύκονο. Με την απόρριψη αυτή έχει ήδη χάσει το πρώτο εξάμηνο όπως δήλωσε ο πρόεδρος του ΤΕΙ Αθήνας, Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων Μονάδων Υγείας, προσθέτοντας ότι το β' εξάμηνο έχει αποκλειστικά εργαστήρια πράγμα που σημαίνει ότι η τηλεδιάσκεψη δεν είναι εφικτή λύση.

ΥΣ2. Πριν προλάβει να δημοσιευθεί το άρθρο, η κυβερνητική εκπρόσωπος το επιβεβαίωσε πλήρως. Σε παρέμβαση της στο ΣΤΑΡ μίλησε για τους «θιασώτες τους χάους" που υποθάλπουν την ανομία και για όσους θέλουν να επιβάλλουν τους νόμους της ζούγκλας, τη βία και το χάος.

Από την ΑΥΓΗ

Γιατί οι δικηγόροι λένε «όχι» στο νέο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας

Της Ζωής Κωνσταντοπούλου

Το ηχηρό μήνυμα που εξέπεμψαν οι δικηγόροι ολόκληρης της χώρας κατά του εκτρωματικού σχεδίου νέου «Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας» αποτελεί ισχυρό ράπισμα στην Κυβέρνηση Σαμαρά και στην Τρόικα.

Οι δικηγόροι στη συντριπτική τους πλειοψηφία (ποσοστό 93,12%), είπαν «ΟΧΙ» στον νέο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας που το Υπουργείο Δικαιοσύνης προωθεί εξυπηρετώντας, για άλλη μία φορά, τα συμφέροντα των Τραπεζών, και υποσκάπτοντας τις εγγυήσεις του κράτους δικαίου και τα δικαιώματα των πολιτών, αλλά και τη λειτουργία της ίδιας της Δικαιοσύνης.

Οι δικηγόροι, δικαιώνοντας το θεσμικό τους ρόλο ως συλλειτουργών της Δικαιοσύνης, μπαίνουν μπροστά για να προστατεύσουν την κοινωνία και τη δημοκρατία, που η προωθούμενη πολιτική επιχειρεί να αλώσει. Και το κάνουν με τόλμη, ριζοσπαστισμό, διεκδικητικότητα, αλλά και με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, που διαπαιδαγωγούν ξανά στη συμμετοχή και αποστομώνουν την επιχορηγούμενη προπαγάνδα που βαφτίζει «μεταρρυθμίσεις», νομοθετικές πρωτοβουλίες οι απορρυθμίζουν τη Δικαιοσύνη, ματαιώνουν την προσδοκία δικαστικής προστασίας, εξαρθρώνουν τις εγγυήσεις του κράτους δικαίου και αποχαλινώνουν τις ορέξεις οργανωμένων οικονομικών συμφερόντων σε βάρος απροστάτευτων ανθρώπων και πολιτών.

Το «ΟΧΙ» στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας σημαίνει ΌΧΙ στις fast track κατασχέσεις, πλειστηριασμούς και αναγκαστικές εκτελέσεις, ΌΧΙ στις εικονικές δίκες «στα χαρτιά», χωρίς ακροαματική διαδικασία, ΌΧΙ στην περαιτέρω υποβάθμιση της Δικαιοσύνης, ΌΧΙ στην περαιτέρω υπονόμευση των συνταγματικών δικαιωμάτων των πολιτών.

Αλλά και η καθαρή εντολή για αποχή διαρκείας μέχρι την απόσυρση του νομοσχεδίου, αποτελεί ελπιδοφόρο μήνυμα αγωνιστικότητας και διεκδίκησης, που εμπνέει τον νομικό κόσμο να δώσει την πιο μεγάλη και την πιο ωραία μάχη, που δεν μπορεί παρά να είναι νικηφόρα: την μάχη κατά της αδικίας, την μάχη για αποκατάσταση της δικαιοσύνης, της ισότητας, της αξιοπρέπειας στην κοινωνία, την μάχη για την υπεράσπιση των πιο αδύναμων και για την θωράκιση των πιο πολύτιμων αξιών και των αδιαπραγμάτευτων δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Πηγή

Χορεύοντας με την ανευθυνότητα

Της Άντας Ψαρρά

Στην Ελλάδα ποτέ δεν αφέθηκε να πεθάνει ένας απεργός πείνας. Επίσης στην Ελλάδα ποτέ δεν έγινε σοβαρή απεργία πείνας χωρίς ο απεργός να έχει υποστείσαφή παραβίαση δικαιωμάτων που ορίζονται από νόμους. Η πέραν του επιτρεπτού ορίου προφυλάκιση, η παραβίαση δικαιωμάτων εντός φυλακής, οι σοβαροί λόγοι υγείας, η άρνηση των συμβουλίων να χορηγήσουν τις προβλεπόμενες άδειες χωρίς βάσιμες αιτίες για την απόρριψη κ.λπ. είναι οι πιο συχνοί λόγοι που οδηγούν σε αυτήν την αυτοκαταστροφική απόφαση έναν κρατούμενο.

Σε όλες τις περιπτώσεις από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα δεν αφέθηκε κανένας απεργός πείνας να πεθάνει. Στις έσχατες στιγμές γινόταν παρέμβαση από τον υπουργό Δικαιοσύνης ή ακόμα και από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, πλην της περίπτωσης του Χρ. Σαρτζετάκη που αρνήθηκε τη χάρη τής (λόγω συμπλήρωσης αναγκαίου χρόνου φυλάκισης) αποφυλάκισης στον Χρήστο Ρούσο (δράστη της δολοφονίας του φίλου του). Τότε μάλιστα είχε γίνει και η πρώτη συμβολική απεργία πείνας από μεγάλο μέρος δημοσιογράφων, πνευματικών ανθρώπων και ακτιβιστών. Αυτή η ενέργεια έδωσε τότε και το κουράγιο να παραδώσει σε αυτούς τη σκυτάλη ο Χρ. Ρούσος ένα βήμα πριν από τον θάνατο και να σταματήσει την απεργία.

Σε όλες τις περιπτώσεις, όμως, πάντοτε την τελευταία στιγμή κάποιος αρμόδιος έπαιρνε πάνω του την ευθύνη για να βάλει τέρμα σε μια πορεία προς τον θάνατο. Τον ίδιο σεβασμό έχουν επιδείξει και σχεδόν όλοι όσοι έκαναν απεργία πείνας διαχρονικά, με αποτέλεσμα να μη γελοιοποιείται αυτή η «απόλυτη» επιλογή.

Αυτή τη φορά είναι πέρα από κάθε λογική η απόρριψη του αιτήματος των Νίκου Ρωμανού και Ηρακλή Κωστάρη. Το να πεθάνει κρατούμενος στην Ελλάδα επειδή θα κινδυνέψει το σύστημα αν εφαρμοστεί ο νόμος είναι έξω και πέρα από κάθε λογική κράτους δικαίου. Ο μεν Κωστάρης πήγαινε ανενόχλητος στα μαθήματά του έως ότου παραβιάσει την άδεια ο Ξηρός, ο δε Ρωμανός δεν έκανε τίποτα που να αποδεικνύει ότι δεν θα κάνει ορθή χρήση του μέτρου. Αντίθετα, αν έκανε τον κόπο ο εφέτης ανακριτής κ. Νικόπουλος να διαβάσει την εισαγγελική αγόρευση και την τοποθέτηση του προέδρου που τον δίκασαν, θα αντιλαμβανόταν πολύ εύκολα το πόσο είναι αδικαιολόγητοι οι φόβοι του.

Όσο για τον υπουργό Δικαιοσύνης, που θέλει να πιστέψει ότι ο Ρωμανός τρώει ή αφήνει υπονοούμενα ότι οι γονείς φταίνε και την ίδια στιγμή προσπαθεί να καταργήσει το δικό του νόμο, δεν περιποιεί και ιδιαίτερη τιμή στον εαυτό του, ούτε φυσικά τον απαλλάσσει από το μέγιστο μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί.

Αυτή τη στιγμή απασχολούνται δεκάδες ένοπλοι αστυνομικοί σε 24ωρη βάση για να «φυλάνε» την κοινωνία από τον Ρωμανό και το Μιχαηλίδη όπως τη φυλάγανε και από τον Κωστάρη.

Όταν γράφαμε ότι τα ΜΜΕ ήταν υπεύθυνα για τη διασπορά φόβου και τρόμου στην κοινωνία, στους δικαστές και στις διοικήσεις των φυλακών αμέσως μετά την παραβίαση της άδειας από το Χριστόδουλο Ξηρό ή για τα πάρτι στις φυλακές, δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε πόσο πολύ αυτός ο τρόμος θα καθόριζε την παραπέρα πορεία των δικαιωμάτων των κρατουμένων.

Τα ίδια ΜΜΕ τώρα τάσσονται υπέρ της απόδοσης των νόμιμων δικαιωμάτων στους απεργούς πείνας με ελάχιστες εξαιρέσεις που προκρίνουν την «διά αλληλογραφίας» εκπαίδευση, μη κατανοώντας πόσο παράλογο είναι αυτό για όποιον πιστεύει ότι η παιδεία που είναι ασύμβατη με την απομόνωση μπορεί να επανεντάξει ένα κρατούμενο στον κοινωνικό ιστό.

Δεν είναι δυνατόν όμως εκείνες οι υστερικές και φοβικές αντιδράσεις των ΜΜΕ να επηρεάζουν σήμερα τους δικαστές στην απονομή δικαιοσύνης. Με τον ίδιο τρόπο που δίνονται άδειες στους ποινικούς κρατούμενους, ακόμα κι αν ορισμένοι ελάχιστοι τις παραβίασαν, με τον ίδιο τρόπο που δεν προφυλακίζονται άνθρωποι που βαρύνονται με κακουργήματα συμμετοχής σε εγκληματικές οργανώσεις (διακινητές ναρκωτικών, ένστολοι εμπλεκόμενοι σε κατάχρηση εξουσίας και χρηματισμό και λοιποί παραβάτες του νόμου), με τον ίδιο τρόπο οφείλουν οι εισαγγελείς να κρίνουν όλους τους κρατούμενους. Διαφορετικά, το δίκαιο θα το αποδίδουν τελικά τα κανάλια!

Από την Εφημερίδα των Συντακτών

Αναζητούν Πρόεδρο, παλεύουν για τους «180»

Ένα ανέλπιστο δώρο, στην προσπάθεια «διάσωσής» της μέσω της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, δέχθηκε η κυβέρνηση από ομάδα ανεξάρτητων βουλευτών. 

Συγκεκριμένα, οι Νίκος Τσούκαλης, Νίκη Φούντα και Θωμάς Ψύρρας, σε συνεργασία με άλλους ανεξάρτητους βουλευτές, συνέταξαν ένα κείμενο πρωτοβουλίας, ζητώντας εθνική συμφωνία και συνεννόηση για εκλογή Προέδρου, αναθεώρηση του Συντάγματος, διευθέτηση του χρέους και κατόπιν διενέργεια εθνικών εκλογών εντός του 2015, χωρίς να προσδιορίζεται ο μήνας, όπως υπεδείκνυε (για τον Μάιο) η προηγούμενη πρόταση των εφτά της ΔΗΜΑΡ. 

Τη συμφωνία τους με το προτεινόμενο πλαίσιο φέρονται να είχαν εκφράσει μέχρι αργά χθες το βράδυ, εκτός των τριών προαναφερθέντων βουλευτών της ΔΗΜΑΡ, οι ανεξάρτητοι Σπύρος Λυκούδης, Γρηγόρης Ψαριανός, Βασίλης Οικονόμου, Πάρις Μουτσινάς, Χρήστος Αηδόνης, Γιάννης Κουράκος, Γιώργος Κασαπίδης, Κατερίνα Μάρκου και οι Δημήτρης Κρεμαστινός, Νίκος Σηφουνάκης και Κώστας Τριαντάφυλλος από το ΠΑΣΟΚ, ωστόσο η προσπάθεια συλλογής υπογραφών ήταν σε εξέλιξη. 

Από την άλλη, το κείμενο απορρίφθηκε από αρκετούς βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Αριστεράς, οι οποίοι αρνήθηκαν να λειτουργήσουν υποστηρικτικά στην κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά και τη μνημονιακή πολιτική που ακολουθεί. 

Τέλος, συναίνεση για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας ζήτησε και ο πρόεδρος της Βουλής, Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ο οποίος ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «είναι η ώρα των βουλευτών και όχι των κομμάτων», αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο επίσπευσης της διαδικασίας εκλογής, με ταυτόχρονο προσδιορισμό του χρόνου των πρόωρων εκλογών. 

Από την Εφημερίδα των Συντακτών

Η Ελεύθερη ΕΡΤ στο πλευρό του Νίκου Ρωμανού

Παιδιά και οδική ασφάλεια: Ένας χρήσιμος οδηγός για την ασφάλεια των παιδιών κατά τις μετακινήσεις τους

Σύντομες και χρήσιμες συμβουλές για τη σωστή χρήση του παιδικού καθίσματος στο αυτοκίνητο, τη συμπεριφορά των παιδιών ως πεζοί, αλλά και τη σωστή οδική συμπεριφορά των γονέων από την Ελληνική Ομάδα Διάσωσης.

Το ξέρετε ότι η αγκαλιά σκοτώνει;

Το βάρος μας αλλάζει ανάλογα με την ταχύτητα σύγκρουσης! Σε σύγκρουση με ταχύτητα 30 χλμ/ώρα το βάρος μας γίνεται 20 φορές μεγαλύτερο, ενώ με 50χλμ/ώρα γινόμαστε 40 φορές βαρύτεροι. Ένα παιδί, δηλαδή, 15 κιλών σε ένα ατύχημα με 50χλ/ώρα ζυγίζει περίπου 600 κιλά, ενώ ένας ενήλικας 75 κιλών ζυγίζει περίπου 3 τόνους!

Αυτό σημαίνει ότι εφόσον κρατάτε στην αγκαλιά σας ένα παιδί, σε περίπτωση σύγκρουσης αυτό θα φύγει από τα χέρια σας και είναι αδύνατο να το συγκρατήσετε. Ακολούθως, θα συγκρουστεί με το κάθισμα, το παρμπρίζ ή με άλλους επιβάτες με ολέθριες τις περισσότερες φορές συνέπειες. Η ζώνη ασφαλείας και ο αερόσακος του αυτοκινήτου είναι σχεδιασμένα για άτομα άνω των 12 ετών ή του 1,50 μ. ύψους.

Σε διαφορετική περίπτωση, η χρήση τους είναι επικίνδυνη. Παιδιά κάτω των πέντε ετών απαγορεύεται να μετακινούνται σε μοτοσυκλέτες, εκτός κι αν μεταφέρονται σε ειδικό κάθισμα. Σε κάθε περίπτωση, η χρήση σωστού κράνους είναι απαραίτητη. Το εσωτερικό ενός αυτοκινήτου σταθμευμένο στον ήλιο χρειάζεται λιγότερο από 15 λεπτά προκειμένου να αναπτύξει θερμοκρασίες απειλητικές για την ζωή. Τα μισάνοιχτα παράθυρα δεν βελτιώνουν την κατάσταση. Μην αφήνετε τα παιδιά μόνα τους στο αυτοκίνητο ούτε για λίγο!

Παιδικό κάθισμα

Τα παιδιά πρέπει να είναι πάντα δεμένα στο ειδικό κάθισμα αυτοκινήτου, ακόμα κι όταν διανύουμε μικρές αποστάσεις! Μέχρι την ηλικία των 12 ετών ή μέχρι να φτάσουν το 1,5 μ. ύψος πρέπει να κάθονται στο ειδικό κάθισμα. Μέχρι τότε η ζώνη ασφαλείας είναι επικίνδυνη για το σωματότυπό τους. Μάλιστα, μέχρι την ηλικία των τεσσάρων ετών πρέπει να κάθονται με φορά ανάποδη της κίνησης του αυτοκινήτου! Το παιδικό κάθισμα είναι το μόνο που τους προσφέρει την κατάλληλη στήριξη σε περίπτωση ατυχήματος, αλλά και την απαραίτητη άνεση στα ταξίδια τους. Επιπλέον, καλό είναι να προτιμούμε τη χρήση του συστήματος ISOFIX έναντι της ζώνης ασφαλείας, καθώς έχει αποδειχθεί ότι το 70% των καθισμάτων που ασφαλίζονται με ζώνη είναι τοποθετημένα με λάθος τρόπο και άρα αναποτελεσματικά.

Η ζώνη του καθίσματος πρέπει να βρίσκεται περίπου δύο εκατοστά ψηλότερα από τον ώμο του παιδιού, ενώ το κάθισμα δεν πρέπει να μετακινείται δεξιά-αριστερά περισσότερο από δύο εκατοστά. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, δεν πρέπει να λύνουμε τις ζώνες ασφαλείας, ούτε καν προσωρινά, και μην βγάζουμε, για κανένα λόγο, το παιδί από το παιδικό κάθισμα. Αν κλαίει, φροντίζουμε να σταματούμε το αυτοκίνητο. Πάντα πρέπει να απενεργοποιούμε τον μπροστινό αερόσακο, αν έχουμε τοποθετήσει το παιδικό κάθισμα της ομάδας Ο+ (βρεφικό κάθισμα) δίπλα στον οδηγό. Δεν εκθέτουμε το παιδί μας σε αναίτιο κίνδυνο μεταφέροντάς το στο αυτοκίνητο αγκαλιά, σε καλαθούνα ή σε πορτ μπεμπέ.

Παιδί – πεζός

Δεν επιτρέπουμε σε καμία περίπτωση στα παιδιά κάτω των οκτώ ετών να είναι μόνα τους στο δρόμο, καθώς χρειάζονται αυστηρή και συνεχή επιτήρηση. Παιδιά μεγαλύτερα των εννέα ετών, θεωρείται ότι μπορούν να κυκλοφορήσουν σε γνωστούς δρόμους μικρής κυκλοφορίας ή σε πολυσύχναστους δρόμους με πολύ καλή σήμανση, με την προϋπόθεση, βέβαια, να ακολουθούν τις σημάνσεις (φανάρια, διαβάσεις, κτλ.) Παιδιά μεγαλύτερα των 12 ετών, αλλά όχι μικρότερα, θεωρείται ότι έχουν αποκτήσει συμπεριφορά ενηλίκων και άρα μπορούν να κινηθούν με ασφάλεια στους δρόμους. Πάντα όμως από το πεζοδρόμιο, τις διαβάσεις και τα φανάρια! Τα παιδιά διδάσκονται από αυτά που κάνουμε και όχι από αυτά που λέμε. Γι’ αυτό οι γονείς πρέπει να τηρούν και οι ίδιοι τις συμβουλές τους!

Παιδί – οδηγός

Εφόσον το παιδί ξεκινήσει να κινείται στις οδικές αρτηρίες με ποδήλατο ή άλλο μέσο (π.χ. πατίνι) είναι απαραίτητο να έχει βασικές γνώσεις του ΚΟΚ. Προφανώς, η χρήση σωστού κράνους είναι επιβεβλημένη, όπως επίσης και η χρήση προστατευτικών αγκώνα και γονάτων, ανακλαστικών λωρίδων στα ρούχα και σωστού φωτισμού στο ποδήλατο. Απαραίτητος, επίσης, είναι ο συχνός έλεγχος (από την πλευρά των γονιών) της κατάστασης των ελαστικών και των φρένων.

Το ξέρετε ότι...

Κάθε χρόνο σκοτώνονται 2.500 άτομα από τροχαία ατυχήματα, ενώ 4.000 τραυματίζονται βαριά και 30.000 ελαφρά! Το 1/3 αυτών είναι παιδιά!

Η χρήση του κράνους και της ζώνης ασφαλείας οδηγούν σε μείωση των τραυματισμών κατά 20%, ενώ η σωστή χρήση παιδικών καθισμάτων σε μείωση κατά 70%. Μην αμελείτε να ασφαλίζετε τα παιδιά σας στο κάθισμά τους!

Το αυτοκίνητο πρέπει να διαθέτει πυροσβεστήρα, φαρμακείο, τρίγωνο και ανακλαστικό γιλέκο εύκολα προσβάσιμα. Σε περίπτωση βλάβης, φροντίστε τα παιδιά να στέκονται σε μέρος τέτοιο, ώστε να προστατεύονται από τα διερχόμενα οχήματα.

Πηγή

Μαγκιές... δαντελωτές

Του Δημήτρη Μηλάκα

Υπάρχει κράτος! Το αποδεικνύουν οι «σιδηρές» αποφάσεις για τον απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό. Το φανερώνει η αποφασιστικότητα των ΜΑΤ που μπορούν να δέρνουν από καθαρίστριες και περιπτεράδες μέχρι ΑμεΑ. Υπάρχει κράτος! Το υπογραμμίζει η «έτσι θέλω» διακυβέρνηση της χώ­ρας με Προεδρικά Διατάγματα και υπουργικές αποφάσεις.
 
Και σε ένα τέτοιο κράτος υπάρχουν οι «μάγκες», οι οποίοι, αφού πήραν την εξουσία πουλώντας προε­κλογικά παραμύθια με την οκά (κανένα νέο μέτρο, επαναδιαπραγμάτευση κ.λπ.), θεωρούν πως μπο­ρούν να παραμείνουν στις (πρωθ)υπουργικές τους πολυθρόνες (ή στις παχυλές βουλευτικές τους αποζημιώσεις) πουλώντας αγριάδα και νταηλίκι. Το πολιτικό (και άλλο) νταηλίκι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο (με το καλό ή με το άγριο) συνήθως πι­άνει αν «υπάρχει κράτος»...
 
Την προκειμένη  ελληνική περίπτωση, όμως, το κράτος έχει παραδοθεί στην τρόικα, στα τεχνι­κά κλιμάκια, στην ομάδα κρούσης του Ράιχενμπαχ και στους υπαλλήλους των δανειστών. Οι «μά­γκες» της κυβέρνησης δεν μπορούν να ορίσουν ούτε τον ΦΠΑ χωρίς τη συμφωνία των δανειστών και μένουν με την απορία: «Αφού τους τα δίνουμε όλα, γιατί μας φέρονται έτσι;».
 
Με την ίδια απορία έχει μείνει η «σιδηρά» κυβέρνησή μας και για τη στάση της Τουρκίας. Ετοι­μάζεται να υποδεχτεί τον πρωθυπουργό και κα­μιά δεκαριά υπουργούς της Τουρκίας και, αντί να απολαύσει το «καλό κλίμα», έρχεται αντιμέτωπη με την ανακοίνωση της Άγκυρας πως το τουρκικό κλιμάκιο των υπουργών μαζί με τον πρωθυπουρ­γό Νταβούτογλου, μετά το Συμβούλιο Συνεργασί­ας των Αθηνών, θα κάνει και μια βόλτα στη Θρά­κη για να αντιμετωπίσει επί τόπου τα προβλήματα των «αδελφών Τούρκων».
 
Και για να μην υπάρχει καμία παρερμηνεία για τη «σφαλιάρα» που ρίχνει, η Άγκυρα ανακοίνωσε ότι βγάζει τον στόλο της στο Βόρειο Αιγαίο και την περιοχή των Ιμίων ακριβώς τις μέρες που έρχεται εδώ το μισό τουρκικό Υπουργικό Συμβούλιο!
 
Τι απομένει, λοιπόν, από την «πυγμή» της κυβέρ­νησης; Ποιο είναι το μήνυμα ασφάλειας που εκ­πέμπει στην ελληνική κοινωνία; Ποια είναι η ελά­χιστη αίσθηση εμπιστοσύνης που αποπνέει; Αυτή που προκαλούν οι κλούβες των ΜΑΤ όταν περικυκλώνουν γειτονιές στο κέντρο της Αθήνας; Το γράμμα του νόμου και οι αποφάσεις που οδηγούν ένα νέο παιδί στα άκρα; Το «νόμος και τάξη» των ακροδεξιών «σταγονιδίων» που δίνουν τον τόνο στη συντηρητική παράταξη;
 
Πρόκειται για μαγκιές... δαντελωτές, με το συμπάθιο.


Πηγή

REUTERS: Η Τρόϊκα επιμένει για εξάμηνη παράταση του μνημονίου

Από μήνα έγινε τρίμηνο και απο τρίμηνο... εξάμηνο. Νέα βόμβα στη διαπραγμάτευση (;) της κυβέρνησης με τους τροϊκανούς, καθώς με αποκλειστικό δημοσίευμα του πρακτορείου Reuters, προκύπτει η πρόταση των δανειστών για επέκταση του μνημονίου μέχρι τον Ιούνιο του 2015.

Από μήνα έγινε τρίμηνο και απο τρίμηνο... εξάμηνο. Νέα βόμβα στη διαπραγμάτευση (;) της κυβέρνησης με τους τροϊκανούς, καθώς με αποκλειστικό δημοσίευμα του πρακτορείου Reuters, προμνηκύπτει η πρόταση των δανειστών για επέκταση του μνημονίου μέχρι τον Ιούνιο του 2015.

Ουσιαστικά, στο αποκλειστικό δημοσίευμα του Reuters, το οποίο είδε το φως της δημοσιότητας με την έναρξη των εργασιών του Euroworking Group, η Τρόικα δίνει τη χαριστική βολή στην κυβέρνηση Σαμαρά. Και αυτό, διότι στην πρόταση της ελληνικής πλευράς να πάρει τα όποια μέτρα προτείνονται τον Ιούνιο του 2015 και μόνο εφόσον δεν έχουν εκπληρωθει οι στόχοι, οι δανειστές απαντούν με επέκταση του μνημονίου, ώστε να είναι απόλυτος ο έλεγχός τους στην Ελλάδα.

Και αν κάτι τέτοιο επαληθευτεί στο Eurogroup της Δευτέρας με το επίσημο έγγραφο των δανειστών, τότε εύκολα γίνεται αντιληπτό πως οι προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης να πείσει πως «διαπραγματεύεται και... αντιστέκεται» θα πέσουν πανηγυρικά στο κενό και οι πολιτικές εξελίξεις θα είναι ραγδαίες, με τη χώρα να οδηγείται σε πρόωρες εκλογές.

Πηγή
 

Το Εκλογικό καλεντάρι της Ευρώπης

Της Παναγιώτας Μπλέτα*

Κοινοβουλευτικές εκλογές έχουμε το 2015 σε Μ. Βρετανία, Πορτογαλία και Ισπανία και είναι επίσης πολύ πιθανό να δούμε εκλογές και στην Ελλάδα. Υπάρχουν ακόμα αυτοδιοικητικές εκλογές σε Ιταλία και Ισπανία.

Η Credit Suisse αξιολογεί ως άκρως ανατρεπτικές τις κάλπες που θα στηθούν το επόμενο διάστημα στην Ευρώπη, καθώς θα ανατρέψουν τα κατά τόπους πολιτικά κατεστημένα.

Η έκθεση εκτιμά ότι παρά την προβαλλόμενη σε αυτές τις χώρες αισιοδοξία και τα νούμερα που «ευημερούν», οι λαοί εξακολουθούν να βιώνουν τις ισχυρές συνέπειες της κρίσης και της ευρωπαϊκής πολιτικής της λιτότητας.

Η άνοδος κινημάτων και κομμάτων που χαρακτηρίζονται ως «μη-κυρίαρχα», αλλά διεκδικούν επάξια όμως την εξουσία, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, οι Podemos στην Ισπανία, αλλά και το ιταλικό Κίνημα 5 Αστέρων (Μπέπε Γκρίλο) στη Ιταλία, μέλλει να αλλάξουν εξ ολοκλήρου όχι μόνο το εθνικό σκηνικό, αλλά και συνολικά το ευρωπαικό σκηνικό, καθώς αντιμάχονται σθεναρά την ισχύουσα κεντρική πολιτική της παρακμάζουσας Ευρωπαικής Ένωσης.

Η αποδυνάμωση του εθνικού κύρους των χωρών, που έχει προέλθει από την ανεξέλεγκτη παρεμβατικότητα της Ευρωπαικής Ένωσης στα οικονομικά πράγματα της κάθε χώρας, χωρίς να έχει θεσπιστεί ενιαία δημοσιονομική πολιτική στην Ευρώπη, έχει οδηγήσει σε ουσιώδη μείωση της υποστήριξης των κυρίαρχων κομμάτων και δημιούργησε χώρο σε νέα κόμματα και κινήματα τα οποία διεκδικούν να ριζοσπαστικοποιήσουν τις παρωχημένες στρατηγικές ανάπτυξης που επιβάλλονται σήμερα από την «Ενωμένη» Ευρώπη.

Η έκθεση της Credit Suisse, προσπαθεί στην συνέχεια να μας πείσει ότι η άνοδος αυτών των κομμάτων /κινημάτων θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως επικίνδυνη εξέλιξη, διότι πλήττει την «πολιτική σταθερότητα» στα Ευρωπαικά πράγματα. Και λέω ότι προσπαθεί να μας πείσει, διότι εκφράζει άποψη για μια «πολιτική σταθερότητα», η οποία δεν υφίσταται…

Ουσιαστικά δηλαδή η έκθεση, ενώ παρουσιάζει τα αποτελέσματα των πολιτικών λιτότητας και καταγράφει τις πολιτικές τάσεις αρκετών χωρών μελών της «Ενωμένης» Ευρώπης, προσπαθεί να χειραγωγήσει τον κόσμο με κινδυνολογίες, προκειμένου να υπηρετήσει σωστά το σύστημα το οποίο την συντηρεί.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ΗΠΑ της επέβαλαν, πρόσφατα, πρόστιμο ύψους 2,6 δις δολαρίων, όταν διαπιστώθηκε ότι διευκόλυνε Αμερικανούς πελάτες της να αποκρύψουν μεγάλα χρηματικά ποσά, μέσω της σύστασης off shore εταιριών…

Η Credit Suisse αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα διαβρωμένων χρηματοπιστωτικών φορέων, με ισχύ, που επιχειρούν να πατρονάρουν το μέλλον των λαών, προκειμένου να εξασφαλίσουν την δική τους επιβίωση, που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της επιβίωσης της διεθνούς πολιτικής και οικονομικής ελίτ.

  

*Η Παναγιώτα Μπέτα είναι συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Λακωνία ενώ μεγάλωσε στο Χαλάνδρι. Σπούδασε στη Νέα Υόρκη:
ΜΒΑ - Μεταπτυχιακός τίτλος στη Διοίκηση και Οργάνωση Επιχειρήσεων, New York Institute of Technology
BSc Marketing-Management - Πτυχίο στην Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων και Marketing, City University of New York
Δραστηριοποιήθηκε έντονα στο χώρο της Τοπικής αυτοδιοίκησης όπου και διακρίθηκε:...

 Πηγή

Βαρύτατες κατηγορίες εναντίον 16 ατόμων για τους στημένους ποδοσφαιρικούς αγώνες

Οι διώξεις ασκήθηκαν εναντίον μεγαλοπαράγοντα του ελληνικού ποδοσφαίρου, άλλων παραγόντων, στελεχών της ΕΠΟ και εν ενέργεια διαιτητών, που εμπλέκονται στην υπόθεση με τους στημένους αγώνες

 Βαρύτατες ποινικές διώξεις για την υπόθεση με τους στημένους αγώνες και τους εξαγορασμένους διαιτητές άσκησε η Εισαγγελία της Αθηνάς κατά 16 ατόμων.

Οι διώξεις αφορούν συγκρότηση, ένταξη και διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης, απάτη σε βαθμό κακουργήματος, απόπειρα εκβίασης, δωροληψίες και δωροδοκίες με βάση τον αθλητικό νόμο.

Οι διώξεις ασκήθηκαν εναντίον μεγαλοπαράγοντα του ελληνικού ποδοσφαίρου, άλλων παραγόντων, στελεχών της ΕΠΟ και εν ενέργεια διαιτητών, που εμπλέκονται στην υπόθεση με τους στημένους αγώνες. Εξ αυτών, οι επτά, κατά το εισαγγελικό πόρισμα συγκροτούν την εγκληματική οργάνωση.

Σύμφωνα με το πόρισμα του εισαγγελέα Αριστείδη Κορέα, που διεξήγαγε την ερευνά που απαριθμεί 173 σελίδες, στο ελληνικό ποδόσφαιρο δρούσε οργανωμένη εγκληματική οργάνωση η οποία «έστηνε» διαιτητές αλλά και αγώνες. 

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, όπως αναφέρεται στο πόρισμα, την αλλοίωση του αποτελέσματος σε συγκεκριμένους αγώνες και την εξαπάτηση του φίλαθλου κοινού που έπαιζε ποδοσφαιρικά στοιχήματα, καθώς και την αποκομιδή τεράστιων χρηματικών ποσών ως κέρδη. 

Στο πόρισμα επί μακρόν αναφέρονται εκβιαστικές κινήσεις και άλλες παράνομες ενέργειες που χρησιμοποιούσε η εγκληματική οργάνωση για να εξαναγκάσει διαιτητές να στήσουν ποδοσφαιρικούς αγώνες.

Ενδεικτική είναι η περίπτωση του διαιτητή Πέτρου Κωνσταντινέα στην Καλαμάτα, του οποίου ανατινάχτηκε ο φούρνος που κατείχε, γιατί δεν δέχτηκε να υπακούσει στις εντολές της οργανωμένης συμμορίας. 

Όπως αναφέρεται στο πόρισμα Κορέα, η εγκληματική οργάνωση έδρασε από το 2011 έως το τέλος του 2013, στήνοντας αγώνες. 

Η δικογραφία που έχει σχηματιστεί θα ανατεθεί σε ειδικό ανακριτή διαφθοράς, λόγω της εμπλοκής στελεχών της ΕΠΟ.

Πηγή 

Κάποιος ύποπτος

Του Γιάννη Μακριδάκη

Μια ανησυχία έπεσε ξαφνικά μέσα στο λεωφορείο. Σούρουπο ήταν, στην γραμμή 78, από Αριστοτέλους είχα επιβιβαστεί με κατεύθυνση προς το αερδρόμιο και μόλις οι πόρτες έκλεισαν και το όχημα συνέχισε την πορεία του ξεκίνησε ένας αναβρασμός στον διάδρομο, κοντά στην δεύτερη πόρτα και προς τα εμπρός.

Είχα σταθεί και στηριζόμουν επί της φυσαρμόνικας του λεωφορείου, πιο πίσω και κάπως μακριά δηλαδή από τα γεγονότα και δεν είχα σαφή εικόνα του τι ακριβώς συνέβαινε, ώσπου πήρε το αυτί μου την λέξη "ύποπτος" να ξεχωρίζει ανάμεσα από τα μπερδεμένα και ανήσυχα λόγια των επιβατών αλλά και του οδηγού, ο οποίος κάτι φώναζε κι αυτός μέσα από το κουβούκλιο.

Η περιέργειά μου μεγάλωσε όταν σχεδόν ταυτόχρονα αντιλήφθηκα όλους τους επιβάτες του μπροστινού μέρους να ψαχουλεύουν τις τσέπες τους και να ψάχνουν τις τσάντες τους, ικανοποιήθηκε όμως σύντομα και έδωσε την θέση της σε συναίσθημα απροσδιόριστο, μάλλον ντροπής και αγανάκτησης μαζί για την κατάντια μας ως κοινωνία, όταν ακούστηκε πλέον καθαρά η φωνή του οδηγού και κατόπιν οι φωνές κάποιων κυριών, οι οποίες με υπερβάλλοντα ζήλο προωθούσαν προς το πίσω μέρος του οχήματος το μήνυμα και την σύσταση να ψαχτούμε όλοι, μη τυχόν μας λείπει οτιδήποτε από τις τσέπες και τις τσάντες μας διότι, όπως ακριβώς έλεγαν, εντός του λεωφορείου υπήρχε κάποιος ύποπτος!
Έτσι ακριβώς φώναζαν:

Ψάξτε τις τσέπες και τα πράγματά σας διότι υπάρχει κάποιος ύποτπος μέσα στο λεωφορείο!

Σε λίγο το έκαναν ακόμη πιο δραματικό το διάγγελμά τους:
Ψαχτείτε γρήγορα προτού να φτάσουμε στην στάση, για να ξέρει ο οδηγός, να μην ανοίξει τις πόρτες αν σας λείπει το πορτοφόλι, ψαχτείτε, κυρίως εκεί πίσω, ακούτε όλοι, από εκεί μπήκε ο ύποπτος και ήρθε προς τα εμπρός!!!

Νόμιζα ότι ζω σε ταινία, δεν πίστευα στα αυτιά μου και ώσπου να συνειδητοποιήσω τι ακούω και τι ακριβώς εκτυλίσσεται εντός του λεωφορείου, φτάσαμε στην επόμενη στάση δίχως να αναφερθεί κλοπή από κανέναν, άνοιξαν τότε οι πόρτες και οι ίδιοι επιβάτες που τόσην ώρα κραύγαζαν περί του "κάποιου ύποπτου", άρχισαν να διαδίδουν ανακουφισμένοι ότι όλα πλέον ήταν εντάξει μέσα στο λεωφορείο και ότι μπορούσαμε εφεξής να ηρεμήσουμε διότι ο ύποπτος είχε μόλις κατέβει, σάλπισαν δε προς όλους εμάς τους υπόλοιπους λήξη συναγερμού.

Ξεκίνησε τότε η επικοινωνία μεταξύ των αποξενωμένων έως εκείνη την στιγμή επιβατών. Εμένα μια μέρα μου έσκισε κάποιος με ξυράφι την τσάντα αλλά τον έπιασα, είπε η διπλανή μου στην διπλανή της, αυτοί είναι ταχυδαχτυλουργοί, μπορεί να σου πάρουν το πορτοφόλι από την τσέπη χωρίς να νιώσεις το παραμικρό, είπε και ο απέναντι στον διπλανό του καθώς έχωνε το χέρι του στη μέσα τσέπη του σακακιού, ψάξου κι εσύ καλά, του συνέστησε.

Μέχρι να φτάσω στον προορισμό μου δεν είχα συνέλθει από όλο αυτό το απίστευτο περιστατικό που βίωσα. Κι ακόμη δε μπορώ να συνειδητοποιήσω όλο το φάσμα των σημαινόντων του για την κοινωνική μας συμπεριφορά, ούτε μπορώ να του προσδώσω κάποιους χαρακτηρισμούς επαρκείς. Δεν το χωράει με λίγα λόγια ο νους μου, με υπερβαίνει.

Είδα ανθρώπους αγνώστους μεταξύ τους, να συνασπίζονται ξαφνικά ενάντια σε κάποιον, επίσης άγνωστον ως πρόσωπο αλλά και ως παρουσία, ευρισκόμενο δήθεν κάπου ανάμεσά τους, ο οποίος χαρακτηρίστηκε από κάποιους εξ αυτών, των μεταξύ τους αγνώστων, ως "ύποπτος". Κανείς δεν γνώριζε κανέναν, κανείς δεν γνώριζε ποιος αναγνώρισε ή χαρακτήρισε τον άγνωστο "ύποπτο", κανείς δεν γνώριζε πού ακριβώς βρισκόταν ο άγνωστος "ύποπτος" αλλά όλοι ένιωσαν υποψήφια θύματά του και αμύνθηκαν, κάποιοι θέλησαν να ενημερώσουν και τους άλλους, δημιούργησαν φημολογία ταχύτατα εξαπλούμενη και ατμόσφαιρα συναγερμού και πανικού, κατόπιν δε όλοι μαζί υπάκουσαν πάλι στους αγνώστους τους, οι οποίοι σφύριξαν λήξη του συναγερμού.

Ομαδική παράνοια; Ίσως. Δείχνει όμως πολύ καλά αν μη τι άλλο, τον φόβο και τον τρόμο, την ανασφάλεια, το άγχος και την καχυποψία των σύγχρονων ανθρώπων αλλά ταυτόχρονα και το πόσο εύκολα ποδηγετούνται, εξουσιάζονται, θυματοποιούνται, αποδίδουν χαρακτηρισμούς και κατηγορίες, δεν ξέρω τι άλλο να πω, σκέφτομαι ότι το περιστατικό αξίζει να μελετηθεί από κοινωνιολόγους αλλά και ανθρωπολόγους.

Το μόνο που μπορώ με βεβαιότητα να συμπεράνω είναι ότι αποτελεί σαφή ένδειξη του πλήρους εκφασισμού της κοινωνίας, του κανιβαλισμού, της παρακμής και της απύθμενης κατάντιας μας.

Πηγή

Στη Βουλγαρία έγινε... δεξιοκεντροαριστεροακροδεξιά κυβέρνηση

Του Γιώργου Δελατίκ*

Πραγματικό... «τσίρκο» είναι η κυβέρνηση που συγκρότησε ο και παλιότερα πρωθυπουργός της Βουλγαρίας Μπόικο Μπορίσοφ, μπράβος της νύχτας και σωματοφύλακας πολιτικών προσωπικοτήτων, όταν δούλευε! Ο Μπορίσοφ έφτιαξε μια κυβέρνηση συνασπισμού του δικού του, δεξιού κόμματος (Κόμμα για μια Ευρωπαϊκή Ανάπτυξη της Βουλγαρίας - GERB από το ακρωνύμιό του στα Βουλγάρικα) και ενός συνονθυλεύματος δεξιών και κεντροδεξιών κομματιδίων που συσπειρώθηκαν κάτω από μια ενιαία πολιτική ομπρέλα εκλογικής χρήσης και πήραν το όνομα Μεταρρυθμιστικό Μπλοκ. Μέχρις εδώ όλα φυσιολογικά. Η βουλγαρική βουλή, όμως, έχει 240 βουλευτές, άρα η κοινοβουλευτική πλειοψηφία διασφαλίζεται τουλάχιστον με 121 βουλευτές. Το GERB, το κύριο κόμμα της βουλγαρικής Δεξιάς, στις εκλογές της 5ης Οκτωβρίου 2014 πήρε μόνο 84 βουλευτές, αποσπώντας περίπου 33% των ψήφων. Προστιθέμενοι σε αυτούς οι 23 βουλευτές του Μεταρρυθμιστικού Μπλοκ (το οποίο πήρε γύρω στο 9%) κάνουν 107, πολύ μακριά από τους 121. Τον μαγικό αυτόν αριθμό δεν τον φτάνει η κυβέρνηση του Παρβάνοφ ούτε με τους 11 βουλευτές του σοσιαλιστή τέως προέδρου της δημοκρατίας Γκεόργκι Παρβάνοφ, ο οποίος αποσχίστηκε από τους Βούλγαρους σοσιαλιστές και προσκολλήθηκε στην.. Δεξιά του Μπορίσοφ, την κυβέρνηση του οποίου μάλιστα στηρίζει... αφιλοκερδώς, χωρίς να πάρει ο ίδιος ο Παρβάνοφ ούτε καν κάποιο σημαντικό υπουργείο! Ποιος ξέρει ποιες σκοτεινές πτυχές της ζωής του Παρβάνοφ ξέρει ο Μπορίσοφ, ίσως... Οι βουλευτές μέχρι τώρα έχουν φτάσει τους 118, εξακολουθώντας να υστερούν από τους 121. Ο Μπορίσοφ δεν δίστασε. Στράφηκε προς το Πατριωτικό Μέτωπο, ένα υστερικά ακροδεξιό νεφέλωμα κομματιδίων, οργανώσεων και προσωπικοτήτων, το οποίο πήρε στις εκλογές 19 βουλευτές.

Ο αριθμός αυτός λύνει το πρόβλημα του Μπορίσοφ, ακόμη και αν φύγει ο Παρβάνοφ. Οι θέσεις, όμως, του Πατριωτικού Μετώπου είναι άσ' τα να πάνε! Απαγόρευση χρήσης της τουρκικής γλώσσας ως επίσημης γλώσσας της τουρκικής μειονότητας της Βουλγαρίας, καταναγκαστική εργασία (!) για τους γονείς των παιδιών που δεν μιλούν Βουλγαρικά όταν φτάνουν στην ηλικία που πρέπει να πάνε σχολείο, στάθμευση συστοιχιών πυραύλων στα βουλγαρο-τουρκικά σύνορα και εν γένει μέτρα αναγκαστικού εκβουλγαρισμού της τουρκικής μειονότητας της Βουλγαρίας, η οποία αριθμεί περί το 10% του συνολικού πληθυσμού της χώρας! Ο Μπορίσοφ δεν έδωσε υπουργεία στους ακροδεξιούς, εξαγόρασε το Πατριωτικό Μέτωπο μέχρι στιγμής μόνο με χρήματα και αυτήν την τακτική σκοπεύει να συνεχίσει. Ακόμη και η ΕΕ τον πιέζει προς την κατεύθυνση της μη υπουργοποίησης ακροδεξιών βουλευτών. Τώρα, βέβαια, το γεγονός ότι ο «σοσιαλιστής» Παρβάνοφ, ο οποίος διετέλεσε πρόεδρος της Βουλγαρίας, δεν έχει κανένα πρόβλημα να συνεργάζεται με πολιτικά υποκείμενα σαν αυτά του Πατριωτικού μετώπου, αποδεικνύει την πλήρη εξαχρείωση του πολιτικού κόσμου και της πολιτικής ηγεσίας της Βουλγαρίας.

Οποιος Βούλγαρος πολιτικός έχει υπηρετήσει ποτέ σε κυβερνητικό ή κρατικό αξίωμα, αδίστακτα φτιάχνει δικό του κόμμα και προσπαθεί να προσκολληθεί σε κάποια από τις επόμενες κυβερνήσεις, μόλις χάσει την ηγετική θέση του στο δικό του αρχικό κόμμα! Ετσι π.χ. η πρώην επίτροπος της Βουλγαρίας στην Κομισιόν Μεγκλένα Κούνεβα προσχώρησε στο Μεταρρυθμιστικό Μπλοκ και έγινε λόγω της αναγνωρισιμότητάς της στην Ευρώπη... αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του Μπόικο Μπορίσοφ. Αλλά και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Βουλγαρίας από το 2005 έως το 2009 επί κυβέρνησης του Σοσιαλιστικού Κόμματος, ο Ιβάιλο Καλφίν, όχι μόνο προσχώρησε στο κόμμα του Παρβάνοφ, αλλά επιπροσθέτως τον έκανε κι αυτόν... αντιπρόεδρο της κυβέρνησης ο Μπορίσοφ! Ο λόγος; Επειδή τα πάει καλά με τον Γερμανό πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς!!! Τέσσερις αντιπροέδρους (!) έχει κάνει στην κυβέρνησή του ο Μπορίσοφ για να εξαγοράσει πολιτικά την υποστήριξη των απίθανων τύπων που μεσουρανούν, δύουν ή ανατέλλουν στο πολιτικό στερέωμα της γειτονικής χώρας.

Αυτό το κυβερνητικό «τσίρκο» της Βουλγαρίας δεν έχει φυσικά την παραμικρή πολιτική συνοχή, πόσω μάλλον ιδεολογική κατεύθυνση. Δεν είναι, όμως, και απολύτως βέβαιο ότι θα καταρρεύσει τάχιστα. Το μοναδικό συνδετικό στοιχείο που υπάρχει ανάμεσα στα κόμματα που συναπαρτίζουν ή στηρίζουν την κυβέρνηση Μπορίσοφ είναι η κοινή τους επιθυμία να μην κάνουν πρόωρες βουλευτικές εκλογές, επειδή είναι βέβαιο ότι στην περίπτωση αυτή ακόμα και οι... μισοί (!) από τους σημερινούς βουλευτές ενδέχεται να μην επανεκλεγούν. Σίγουρα οι Βούλγαροι ψηφοφόροι θα τους «φτύσουν» και θα αλλάξουν ριζικά τον κομματικό συσχετισμό δυνάμεων. Κάθε φορά που γίνονται εκλογές στη Βουλγαρία, οι δυστυχείς Βούλγαροι ψηφοφόροι εκφράζουν την αηδία τους για το κόμμα που τους κυβέρνησε ρίχνοντάς το από την εξουσία! Δυστυχώς, ούτε αυτό βελτιώνει μέχρι στιγμής την κατάσταση στη χώρα τους. Ισως στο μέλλον...

*Δημοσιεύθηκεστο ΕΘΝΟΣ στις 04/12/2014

Κάτι ψήνεται (και μυρίζει άσχημα)

Του Στάθη*

«Ο θαυμαστός κύριος Ρίπλεϋ» (υποδυόταν άλλους κι έκανε φόνους).Ο θαυμαστός κύριος Σταύρος Θεοδωράκης, υποδύεται μόνον τον εαυτόν του και δεν κάνει φόνους (αν εξαιρέσουμε τη σεμνότητα, τη λογική και την επίγνωση). Παρά ταύτα παραμένει

θαυμαστός, διότι όταν δεν ομιλεί σε πρώτο πρόσωπο («θα σώσω») για τα κατορθώματά του, τα αφηγείται σε τρίτο πρόσωπο («ο Σταύρος Θεοδωράκης θα σώσει»), στο πρόσωπο της μεγαλοπρέπειας, σαν να ’ναι ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης ο ραψωδός του κ. Σταύρου Θεοδωράκη!

«Ψωνίσαμε από σβέρκο» που έλεγε κι ο πατέρας μου, όχι για τα ψώνια αλλά για αυτούς που ψωνίζουν (απ’ τα «ψώνια») κατιμά.

Είπα «κατιμάς» και θυμήθηκα Χρυσή Αυγή, συνεπώς Μπαλτάκος. Μετά την «Ελιά», το «Ποτάμι», οι «Ρίζες». Αντε, με το καλό και στις βρούβες.

Είπα βρούβες και θυμήθηκα τις στέπες, τις τούνδρες και τις ερήμους (άτιμο πράγμα οι συνειρμοί). Στην έρημο της Κεντροαριστεράς πλανάται ο κ.Λυκούδης κι όλο και λιγότερο ακούει και ο ίδιος την ηχώ της φωνής του,κακούργα Ελλάδα, ω χώρα εσύ των πάνελ και των καναπέδων, δεν εκτιμάς πρόσωπα, δες την κυρία Θεοδώρα Τζάκρη! Δυο μνημόνια ψήφισε με το «πιστόλι στον κρόταφο», αλλά δεν τράβηξε τη σκανδάλη. Οπως και να ’χει όμως, «η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα» και ποιοι είμεθα εμείς που θα εμποδίσουμε την κυρία Τζάκρη να πουλήσει τις πανάκριβες τσάντες της, να μοιράσει τα πανάκριβα ιμάτιά της στους πτωχούς και να εξασφαλίσει έτσι μια έδρα στο πάνθεον του Σοσιαλισμού - δεν θα έλεγα στο πλάι της Ρόζας Λούξεμπουργκ, αλλά στο πλάι της συνιστώσας Ρόζας οπωσδήποτε.

Οχι επειδή είμαι κατά των πλουσίων που είναι αριστεροί. (Αντιθέτως, τους υπολήπτομαι ακόμα περισσότερο για το ηθικόν της στράτευσής τους.) Ούτε γνωρίζω, άλλωστε, αν η κυρία Τζάκρη είναι πλούσια και σε κάτι άλλο εκτός απ’ τις τσάντες της, γνωρίζω όμως ότι είναι πλούσια σε ιδέες, σε αισθήματα, σε ταλέντα. Δεν μπορώ να φαντασθώ διαδήλωση χωρίς τη Θεοδώρα (όπα! αρχίσαμε τις οικειότητες) να λιώνει τις πανάκριβες γόβες της στην καυτή άσφαλτο των οδοφραγμάτων. Εχουν να φάνε τσαντιές τα ΜΑΤ που θα πάνε σύννεφο! (δακρυγόνων) - αλονζανφαντελατζακρί!..

Είπα ΜΑΤ και θυμήθηκα τα ΜΑΤ που έχει μέσα στο μυαλό του ο κ.Σαμαράς. Διμοιρία Μπαλτάκος, Βορίδης, Γεωργιάδης, Πλεύρης, Καρατζαφέρης (άσ’ τον αυτόν, κάηκε), Βενιζέλος, Κουβέλης (άσ’ τον αυτόν, ανένηψε), Ντινόπουλος, Γιακουμάτος και τ’ άλλα τα παιδιά. Διότι μόνον όταν έχεις ΜΑΤ μέσα στο μυαλό σου φέρεσαι όπως η κυβέρνηση, η κυρίαρχη προπαγάνδα και οι αντιδραστικοί θύλακοι μέσα στη Δικαιοσύνη, απέναντι στον νεαρό Ρωμανό.

Η χαρά του σωφρονιστικού συστήματος (αν φιλοδοξούσε να μοιάζει με κάτι τέτοιο) θα έπρεπε να είναι η προσπάθεια οποιουδήποτε κρατούμενου, για οποιονδήποτε λόγο, να μορφωθεί. Αντί επιβράβευσης, ο νεαρός Ρωμανός υφίσταται προληπτική καταστολή. Του γίνεται δίκη προθέσεων, ότι αν πάρει εκπαιδευτική άδεια, θα την κοπανήσει. Και η εκτίμηση για αυτό το ενδεχόμενο βασίζεται στο προηγούμενο Ξηρού! - σκαστή συλλογική ευθύνη δηλαδή.

Αντε, με το καλό να επιστρέψουμε και στην καύση των μαγισσών, τη σύλληψη των συγγενών τους και τον εξορκισμό ανά τας οδούς και τας ρύμας κάθε πνεύματος πονηρού και ακάθαρτου.

Dura lex, sed lex σου λένε αυτοί που αρέσκονται να πλένουν τα χέρια τους με το νερό που τρέχει δίπλα στο αίμα του διπλανού τους. Δεν πρόκειται για σκληρό νόμο, αλλά για dura ερμηνεία του νόμου. Που αντικατοπτρίζει τη συντηρητική, την αντιδραστική στροφή στην κορυφή του συστήματος, αλλά και στους μηχανισμούς που το υποστηρίζουν - ουδέποτε άλλοτε η προπαγάνδα μέσω των συστημικών ΜΜΕ υπήρξε τόσον ακροδεξιά, τόσον αντιδραστική, βίαιη και τρομοκρατική.

Κι αυτό είναι λογικό επακόλουθο της ασκούμενης πολιτικής. Ουδέποτε άλλοτε μετά την κατοχή ασκήθηκε τέτοια ακροδεξιά, νεοφιλελεύθερη πολιτική, απ’ όσον επί «εκσυγχρονιστών», δεξιών (λαϊκών και νεοφιλελεύθερων) και μνημονίων.

Αυτός ο χρυσαυγιτισμός στον δημόσιο λόγο και στις πολιτικές συμπεριφορές απεικονίζει την παρακμή στην οποία οδηγήθηκε η χώρα απ’ τον μονοκομματικό δικομματισμό καθώς και το χρήσιμον του εξευτελισμού. Διότι όσον πιο ευτελής είναι κάποιος, τόσον πιο πολύ «ακούγεται» (λόγου χάριν ο κ. Γεωργιάδής), και όσον πιο πολύ εξευτελίζει κάποιος τη χώρα, το Σύνταγμα, τους ανθρώπους και τους θεσμούς, τόσον πιο πολύτιμος σμπίρος της Διαπλοκής και των Επικυρίαρχων γίνεται.

Είναι η εποχή των εμπρηστών και των παραχαρακτών της Ιστορίας. Εκείνων που γιορτάζουν στον Μελιγαλά, τιμώντας τους συνεργάτες των Ναζί - ή μήπως δεν ανήκουν σ’ αυτήν την ορδή οι ακροδεξιοί Ηρακλείς του κ. Σαμαρά; Ή μήπως ο ίδιος ο κ. Σαμαράς δεν είναι ο πρώτος που επανεισήγαγε στην τρέχουσα πολιτική τη θεωρία των δύο άκρων; Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, τα ΜΑΤ στα μυαλά και τα μυαλά στα κάγκελα, δεν είναι κάτι το παράδοξο - παράδοξο όμως θα ήταν να μην είναι όλα αυτά επικίνδυνα...

ΥΓ.: Για τον νεαρό Ρωμανό. Ακόμα και στις ταινίες του Χόλιγουντ, εκείνος που υπογράφει, εκείνος που δουλώνει, εκείνος που καρφώνει γίνεται μπαίγνιο και ρεζίλης. Ενας νεαρός 20 χρονών μπορεί να κάνει λάθος, αλλά να ευνουχίσει ο ίδιος τον τσαμπουκά του -αν υποχρεωθεί σε κάτι τέτοιο- είναι δικό μας το άγος.

Και κάτι ακόμα. Απ’ την άλλη πλευρά. Οταν εμείς οι αριστεροί απαιτούμε απ’ το σωφρονιστικό σύστημα να ’ναι αντάξιο της ιδρυτικής έστω αντίληψης των αστικών δημοκρατιών, να μην ξεχνάμε το «δικό μας» σωφρονιστικό σύστημα έτσι όπως εφαρμόσθηκε στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Και, γεμάτοι τύψεις, αλλά και καλές ελπίδες ότι κάτι τέτοιο δεν θα ξανασυμβεί ποτέ, ας ανάβουμε ένα κεράκι για τις χαμένες και τις βασανισμένες ψυχές...

Tags: Ο ΣΤΑΘΗΣ ΣΤΟΝ ΕΝΙΚΟ

Από το enikos.gr