Το περίφημο χαστούκι της ΜΑΡΙΚΑΣ στον Σταύρο Δήμα !

του Κωστή Χριστοδούλου

Ιούλιος του 1991, την πολιτική ζωή του τόπου κυριαρχεί η δίκη Κοσκωτά ενώ ο πλανήτης σείεται από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Μερικές εβδομάδες πριν την οριστική διάλυση της, ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ως επικεφαλής μίας μεγάλης αποστολής υπουργών και Ελλήνων επιχειρηματιών επισκέπτονταν την χώρα και τον εκεί ελληνισμό.

Η επίσημη επίσκεψη ή οποία είχε πολυδιαφημισθεί καθώς αναμένονταν σημαντικές συμφωνίες για την Ελλάδα τόσο στον ενεργειακό τομέα όσο και σε επιχειρηματικό επίπεδο σκιάσθηκε από ένα επεισόδιο με πρωταγωνιστή τον υποψήφιο Πρόεδρο Δημοκρατίας, Σταύρο Δήμα. Πρόκειται για το γνωστό επεισόδιο “χαστούκι Μαρίκας” που κατέληξε στην παραίτηση του τότε Υπουργού Βιομηχανίας. Ας θυμηθούμε όμως τι ακριβώς είχε συμβεί με την βοήθεια του Τύπου της εποχής.

Η σύγκρουση που έκανε τον Δήμα να πάει με το λεωφορείο

Σύμφωνα με τον ρεπορτάζ του Παντελή Καψή – του μετέπειτα υπουργού Επικρατείας στην κυβέρνηση Παπαδήμου – από Τα Νέα: “ορισμένοι επιχειρηματίες διαμαρτυρήθηκαν στην σύζυγο του Πρωθυπουργού – ανάμεσά τους και ο κ. Μπακατσέλος (σ.σ. ο πεθερός του σημερινού πρόεδρου του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελου Βενιζέλου)- ότι η επίσκεψη δεν είχε προγραμματισθεί και αισθάνονται παραμελημένοι. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, η ιστορία άρχισε το βράδυ της Τρίτης (23 Ιουλίου). Η κα. Μητσοτάκη στη δεξίωση στην ελληνική πρεσβεία, ευρισκόμενη ανάμεσα στις κυρίες Σαραντοπούλου και Γούναρη, πλησιάζει τον υπουργό Βιομηχανίας (σ.σ. τον σημερινό υποψήφιο Πρόεδρο) και δημιουργεί έντονο φραστικό επεισόδιο σε βάρος του”.

“Να ακούς αυτά που σου λέω εγώ” είναι η επίμαχη φράση της κ. Μητσοτάκη, για να πάρει την απάντηση: “Μην μου ανεβάζεις την φωνή”. “Πρόσεχε τα λόγια σου” λέει στη συνέχεια η σύζυγος του πρωθυπουργού.

Την ώρα εκείνη, όμως ο κ. Μητσοτάκης συνομιλούσε, σε διπλανή αίθουσα, με τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Γιώργο Βασιλείου, όταν άκουσε τις φωνές. Άφησε το ακουστικό στον (σ.σ. τότε) υπουργό Εξωτερικών κ. Αντώνη Σαμαρά, για να συνεχίσει τη συνομιλία, αλλά τελικώς δεν κατάφερε να φέρει αποτέλεσμα.

Το επεισόδιο είχε ήδη διαρρεύσει στους επιχειρηματίες και η “είδηση” είχε πάρει το δρόμο της. Το απόγευμα πλέον της Πέμπτης, ο κ. Δήμας μίλησε σε δημοσιογράφους και άφησε να εννοηθεί ότι μπορεί να παραιτηθεί.

Χθες ο υπουργός Βιομηχανίας δεν κατέβηκε στο πρωινό του ξενοδοχείου και αντί να χρησιμοποιήσει το κρατικό αυτοκίνητο, που του είχε διατεθεί, κινήθηκε με το λεωφορείο των διπλωματικών υπαλλήλων ...”.

Όπως αναφέρουν ρεπορτάζ άλλων εφημερίδων ο σημερινός πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς ακούγοντας το επεισόδιο προσέτρεξε για να κατευνάσει τα πνεύματα.

Σύμφωνα με άλλο ρεπορτάζ, αυτό της εφημερίδας “Εθνος”: “Η ίδια η κ. Μαρίκα Μητσοτάκη δίνει άλλη εκδοχή του επεισοδίου. Σύμφωνα με αυτή δεν φώναξε του κ. Δήμα, αλλά απλώς μετέφερε τα παράπονα των επιχειρηματιών και αυτός τότε εξερράγη και άρχισε να βρίζει τους επιχειρηματίες και να απαιτεί να μάθει ποιοι παραπονέθηκαν. Μετά από αυτό η κ. Μητσοτάκη για να ευχαριστήσει τους επιχειρηματίες έκοψε από το επίσημο γεύμα σε ταβέρνα διπλωματικούς και έβαλε επιχειρηματίες. Αυτό παραδέχεται και η ίδια”.

Η παραίτηση ήρθε τελικά στην Αθήνα με τον τότε πρωθυπουργό να δηλώνει: “Περί των δηλώσεων του κ. Δήμα ουδέν εγνώριζα” δήλωσε μία ημέρα αργότερα ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης προσθέτοντας : “επληροφορήθην όλα τα σχετικά από τον σημερινό αθηναϊκό Τύπο. Δεν νομίζω ότι υπήρξε κανένα ουσιαστικό θέμα. Εφόσον, όμως, ο κ. Δήμας εξέφρασε την επιθυμία του παραιτηθεί, είμαι, δυστυχώς, υποχρεωμένος να αποδεχθώ την παραίτηση του”.

Σύμφωνα με τα παρασκήνια της εποχής το επεισόδιο ήταν μία κίνηση εντυπωσιασμού του κ. Δήμα ο οποίος γνώριζε ότι δεν θα συμπεριλαμβανόταν στον επερχόμενο ανασχηματισμό και επέλεξε μία “θεαματική” έξοδο. Όπως όμως επιβεβαίωσαν στην συνέχεια και οι δύο πλευρές δεν υπήρξε χαστούκι, τουλάχιστον με το χέρι...

 

Πηγή

Πέσαμε να φάμε τον Κωστή Μαραβέγια

Λάθος του που μίλησε με τρόπο λυρικό;  

Από τον Άρη Δημοκίδη

Ο τραγουδοποιός Κωστής Μαραβέγιας έγραψε χτες κάτι στο facebook του και προκλήθηκαν φοβερές αντιδράσεις (οι περισσότερες, δυστυχώς, χυδαίες) και κανιβαλισμός άνευ προηγουμένου. 
   Να το status update του:  

  Αγαπημένε μου συνάνθρωπε,   πόση βία ν' αντέξεις πια σ' αυτό τον τόπο; Βία "κρατική", βία "αντιεξουσιαστική", βία "χρυσαυγίτικη", όλες βίες φασίζουσες και εν τέλει βαθιά εξουσιαστικές. Καταπονημένη και καταπατημένη από δαύτους της καρδιάς μας η μη βία. Κι αφού μου ζητάς να πάρω θέση επίμονα κι αφού σου πω το προφανές Πρόσβαση στη Γνώση και στη Μόρφωση για Όλους, θα σου τραγουδήσω το υπόλοιπο. (Σε Μι Ματζόρε ) Καμία αλληλεγγύη στον κανιβαλισμό της απόγνωσης και σε όποιον εκφραστή και εμπνευστή της με οποιαδήποτε ψυχογενή "ιδεολογικά" προσχήματα. Καμία συμμετοχή στον πιθηκισμό της ιδιοτελούς συμπαράστασης σε άδικα "δίκαιους αγώνες" που φέρουν όπλα φωτιές και δακρυγόνα. Τέλος, η ομορφιά θα μας σώσει αγαπημένοι.   Κι αν η φωτιά σου φαίνεται όμορφη, βούτα στα μέσα σου να πιεις λίγο νερό αγάπης. Κάπου θα 'χεις κι εσύ συνάνθρωπε. Θα ξεδιψάσεις. 

ΥΓ. Θερμή παράκληση να καθαριστούν τα παγκάκια της Αθήνας από τα χημικά και τις μολότοφ. Θέλω να βγω με το κορίτσι μου σήμερα που 'ναι Κυριακή, να τη φιλήσω σε παγκάκι. 
  
Με αγάπη Κ. Μαραβέγιας       

Το τι άκουσε δεν λέγεται, ειδικά απ' όσους πήραν το υστερόγραφο του κυριολεκτικά. Να όμως κι ένα σχόλιο για τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν. Το διάβασα σ' ένα status του Αλέξανδρου.   Αλίμονο. Πέσαμε απόψε να φάμε τον Μαραβέγια επειδή τόλμησε να μιλήσει εύγλωττα, λυρικά και καθόλου στρατευμένα -αυτό πρεσβεύει, αυτό κάνει καλά- για το μπούχτισμα που έχουμε νιώσει ορισμένοι απέναντι στην αγιοποιημένη καθημερινότητα της βίας. Να θυμηθώ να υψώσω πανό "νυν υπέρ πάντων ο αγών" ενώ θα πίνω μπίρες αύριο βράδυ κάπου στο εμπορικό τρίγωνο - είναι must (και σιχαίνομαι τις μπίρες).   

Πηγή

Η ανασκόπηση του 2014, σύμφωνα με το Facebook

Ποια παγκόσμια γεγονότα της χρονιάς που τελειώνει συγκέντρωσαν τα περισσότερα likes, shares και σχόλια;  

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος το Facebook έδωσε στη δημοσιότητα τη δική του ανασκόπηση της χρονιάς σε μορφή λίστας με τα θέματα που απασχόλησαν περισσότερο τους 1,35 δισεκατομμύρια χρήστες του, συγκεντρώνοντας τα περισσότερα likes, shares και σχόλια, ανά τον κόσμο.

  Η ανασκόπηση που αφιερώνει μια σελίδα για κάθε ένα τα παραπάνω συνοδεύεται από ένα καλαίσθητο βιντεάκι με εικόνες από τα δημοφιλή γεγονότα του Top - 10 και κλείνει εν είδει ευχητήριας κάρτας, όπου το κοινωνικό δίκτυο προσκαλεί τους χρήστες του σε ένα ακόμα καλύτερο 2015.   

Τα πιο δημοφιλή γεγονότα παγκόσμιας απήχησης σύμφωνα με το Facebook: 1. World Cup 2. Το ξέσπασμα του Ebola 3. Οι εκλογές στη Βραζιλία 4. Ο θάνατος του Robin Williams 5. Το Ice Bucket Challenge 6. Οι συγκρούσεις στη Gaza 7. Η εξαφάνιση του αεροπλάνου της Malaysia Airlines 8. Ο Τελικός του Αμερικάνικου Ποδοσφαίρου 'Super Bowl' 9. Τα γεγονότα με τους Michael Brown/Ferguson 10. Οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του Sochi   






 Πηγή

Ύποπτο για 9 θανάτους το Red Bull

Η μητέρα ενός τριαντατριάχρονου έχει καταθέσει μήνυση 85. εκατομμυρίων δολαρίων εναντίον της Red Bull καθώς ισχυρίζεται ότι το ενεργειακό ποτό οφείλεται στην θανάσιμη καρδιακή προσβολή του γιου της όπως αναφέρει η New York Daily News.

Το Red Bull έχει συνδεθεί με 9 θανάτους σε όλο τον κόσμο σύμφωνα με την καταγγελία, η οποία επικαλείται επιστημονικές μελέτες που βρίσκουν το ποτό να είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο για τους ανθρώπους που ασκούν και τους εφήβους.

Το ποτό έχει περίπου την ίδια ποσότητα καφεΐνης, όπως ένα φλιτζάνι του καφέ.

Ο δικηγόρος που κατέθεσε την αγωγή δήλωση πως εκτός από την καφείνη έχει έξτρα διεγερτικά που το καθιστούν διαφορετικό από ένα φλιτζάνι καφέ προσθέτωντας πως περιέχει και ένα αμινοξύ το οποίο ονομάζεται Ταυρίνη.

Ο γιος της γυναίκας που υπέβαλλε την μήνυση έπαιζε το Νοέμβριο του 2011 για περίπου 45 λεπτά μπάσκετ, μετα ήπιε Red Bull Και στη συνέχεια κατέρρευσε σύμφωνα με την Daily News. Η καρδιά του είχε σταματήσει.

Η Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ δημοσίευσε 21 εκθέσεις το περασμένου έτους σχετικά με Red Bull. Οι εκθέσεις που περιλαμβάνουν κρίσεις πανικού , άγχος , πόνος στο στήθος , ζάλη και εμετό. (Οι εκθέσεις δεν έχουν, ωστόσο , δει αν οι άνθρωποι είχαν άλλα προβλήματα υγείας που θα μπορούσαν να έχουν προκαλέσει αυτά τα συμπτώματα.)

Μια μελέτη του 2011 στο περιοδικό Pediatrics σχετικά με ενεργειακά ποτά όπως το Red Bull σημειωσε ότι η βαριά κατανάλωση καφεΐνης συνδέεται με επιληπτικές κρίσεις, μανία, εγκεφαλικό επεισόδιο, ακόμη και τον θάνατο.


 
Πηγή

Βαρουφάκης: Δεν θα τολμήσει η ΕΚΤ...

..αν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει προετοιμαστεί να διατηρήσει τη ρευστότητα - Προτείνει να αντισταθεί οΑλ.Τσίπρας και «να πει "όχι" σε μια πιθανή απειλή διακοπής ρευστότητας για τις τράπεζες»
Μετά τις συζητήσεις και τα σχόλια που προκάλεσε η πρωινή δήλωσή του στον Ant1 ότι «η ΕΚΤ μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες. Το έκανε στην Ιρλανδία, το έκανε στην Κύπρο», ο γνωστός οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης προέβη σε νέα δήλωση

Ο κ. Βαρουφάκης, στη δήλωση που κάνει  επισημαίνει ότι «μια κυβέρνηση που θέλει να διαπραγματευτεί πραγματικά, ώστε να σταματήσει επιτέλους ο φαύλος κύκλος της πτώχευσης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, πρέπει να είναι έτοιμη να πει «όχι» σε μια πιθανή απειλή διακοπής ρευστότητας για τις τράπεζες από την ΕΚΤ».

Ο οικονομολόγος τονίζει ότι «μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει, λοιπόν, να είναι έτοιμη στην περίπτωση τέτοιας απειλής να πει ΟΧΙ, έχοντας ήδη προετοιμάσει μέτρα για την διατήρηση της ρευστότητας κατά την διάρκεια της σκληρής, πραγματικής διαπραγμάτευσης που θα ακολουθήσει» 

Κατά το σκεπτικό του κ. Βαρουφάκη «αν η ελληνική κυβέρνηση είναι προετοιμασμένη να αντισταθεί, έχει τον ελληνικό λαό με το μέρος της, και διαθέτει μέσα διατήρησης της ρευστότητας για ένα χρονικό διάστημα, η ΕΚΤ δεν θα τολμήσει να κάνει πράξη την απειλή της – ούτε καν να την εκστομίσει». 

Διαβάστε το πλήρες κείμενο της δήλωσης του Γιάννη Βαρουφάκη
«Μια κυβέρνηση που θέλει να διαπραγματευτεί πραγματικά, ώστε να σταματήσει επιτέλους ο φαύλος κύκλος της πτώχευσης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, πρέπει να είναι έτοιμη να πει «όχι» σε μια πιθανή απειλή διακοπής ρευστότητας για τις τράπεζες από την ΕΚΤ.

Μια απειλή που έχει, όπως γνωρίζουμε, χρησιμοποιηθεί τουλάχιστον δύο φορές, την μία εναντίον της κυβέρνησης της Ιρλανδίας και την δεύτερη εναντίον της κυβέρνησης Αναστασιάδη στην Κύπρο.

Όποια κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να αντισταθεί σε αυτή την απειλή, δεν διαπραγματεύεται - όπως ποτέ δεν έχει διαπραγματευτεί καμία από τις κυβερνήσεις Παπανδρέου-Παπαδήμου-Σαμαρά.

Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει, λοιπόν, να είναι έτοιμη στην περίπτωση τέτοιας απειλής να πει ΟΧΙ, έχοντας ήδη προετοιμάσει μέτρα για την διατήρηση της ρευστότητας κατά την διάρκεια της σκληρής, πραγματικής διαπραγμάτευσης που θα ακολουθήσει.

Και το πιο σημαντικό: Αν η ελληνική κυβέρνηση είναι προετοιμασμένη να αντισταθεί, έχει τον ελληνικό λαό με το μέρος της, και διαθέτει μέσα διατήρησης της ρευστότητας για ένα χρονικό διάστημα, η ΕΚΤ δεν θα τολμήσει να κάνει πράξη την απειλή της – ούτε καν να την εκστομίσει. 

Γιάνης Βαρουφάκης»

ΣΟΚ ΑΠΟ ΓΕΡΜΑΝΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗ! "Το ΔΝΤ καταστρέφει σκόπιμα την Ελλάδα για να ξεπουληθούν τα κοιτάσματά της"!

Γερμανός ειδικός σε θέματα χρηματιστηρίου Ντιρκ Μιούλερ - γνωστός και ως «Mr. Dax» -, στο νέο βιβλίο του, με τίτλο «Showdown», υποστηρίζει ότι οι ΗΠΑ προκάλεσαν την κρίση στην Ευρώπη...προκειμένου να ανακόψουν την αύξηση της επιρροής του ευρώ έναντι του δολαρίου.

Ο ίδιος θεωρεί ότι η Ελλάδα θα ήταν καλύτερα αν είχε το δικό της νόμισμα ή αν αξιοποιούσε τα κοιτάσματα φυσικού αερίου της, καθώς, όπως λέει, «στο ελληνικό υπεδάφος βρίσκονται τα μεγαλύτερα αποθέματα στην Ευρώπη», ενώ τονίζει ότι σκοπός του ΔΝΤ είναι να καταστρέψει την ελληνική οικονομία ώστε τα ελληνικά κοιτάσματα να πωληθούν φθηνά σε πολυεθνικές.

Σε συνέντευξή του στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού «Focus», ο κ. Μιούλερ αναλύει την θεωρία ότι «η μεγάλη αναμέτρηση, η οποία εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια, σχετίζεται με την κυριαρχία στο πλανήτη για τις επόμενες δεκαετίες» και σημειώνει ότι «η Ευρώπη δεν λαμβάνεται πλέον υπόψιν» και «το παιχνίδι κινείται μεταξύ Αμερικής και Ασίας, δηλαδή της Κίνας, ενώ οι Ρώσοι θα ήθελαν να αναμιχθούν κι αυτοί λίγο».

Ο συγγραφέας αποδίδει ωστόσο τα προβλήματα της Ευρώπης όχι μόνο σε εξωτερικούς παράγοντες, αλλά και σε εσωτερικές αιτίες. «Το υψηλό χρέος δεν είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα. Η συνολική υπερχρέωση της Ευρώπης είναι μικρότερη από αυτή των ΗΠΑ ή της Ιαπωνίας. Από το 2008 όμως οι επιθέσεις εναντίον της Ευρώπης εξελίσσονται στοχευμένα και συντονισμένα», λέει.

Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσει ο κ. Μιούλερ και την Ελλάδα. «Ακριβώς στην φάση της ισχύος του ευρώ συμβαίνουν τα γεγονότα γύρω από τον Κ. Καραμανλή, η ανάληψη της εξουσίας από τον Γ. Παπανδρέου και η αιφνιδιαστική ακούσια καταγγελία στις Βρυξέλλες της παραποίησης των ελληνικών δημοσιονομικών στοιχείων. Ο Παπανδρέου και οι άνθρωποί του έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να στρέψουν την Ευρώπη και την Γερμανία εναντίον τους.

Καμία συμφωνία δεν τηρήθηκε, ο λαός και η οικονομία της χώρας οδηγούνταν στον κατήφορο. Το ένα σκάνδαλο διαδεχόταν το άλλο. Και μια χωρίς προηγούμενο εσωτερική ευρωπαϊκή καμπάνια μίσους εναντίον των «τεμπέληδων Ελλήνων», των «ναζί Γερμανών», των «διεφθαρμένων Ιταλών» και των «υπερχρεωμένων Ισπανών με τα πολλά ακίνητα» ξεκίνησε.

Η Ευρώπη άρχισε να αυτοσπαράσσεται, θέαμα που στο εξωτερικό το παρακολουθούσαν με ικανοποίηση. Εναντίον της Ευρώπης δεν στέλνει κανείς τον έκτο στόλο, αλλά την Γουόλ Στριτ, τις τράπεζές της και τους οίκους αξιολόγησης και τα όπλα της μυστικής διπλωματίας. Τα χτυπήματα εναντίον του ευρώ και των χωρών της Ευρωζώνης ήρθαν με στρατιωτική ακρίβεια και προκαλούνταν πάντα από μελέτες μεγάλων τραπεζών της Γουόλ Στριτ ή των αμερικανικών οίκων αξιολόγησης.

Τα βασικά όμως προβλήματα της Ευρωζώνης ήταν εσωτερικής φύσης. Το να επιβάλλεται σε πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους κράτη ένα κοινό νόμισμα οδηγεί εξαρχής σε σημαντικά προβλήματα. Αυτή η αχίλλειος πτέρνα οφείλεται σε εμάς τους ίδιους, αλλά τα βέλη εναντίον της ήρθαν στοχευμένα και με τους ψυχρούς υπολογισμούς από την άλλη άκρη του Ατλαντικού», υποστηρίζεται στο βιβλίο.

Στο βιβλίο γίνεται εκτενής αναφορά στα ελληνικά κοιτάσματα φυσικού αέριου, στο κεφάλαιο με τον τίτλο: «Οι Έλληνες και το αέριο»: «Τι θα λέγατε αν πρότεινα η Ελλάδα να πουλάει πετρέλαιο και φυσικό αέριο; Μην ανησυχείτε, δεν ήπια πολύ ούζο την ώρα της συγγραφής», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Μιούλερ και συνεχίζει: «Η Ελλάδα δεν έχει στο υπέδαφός της μόνο μεγάλα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, αλλά και μιας σειράς σημαντικών ορυκτών.

Μπορεί κάνεις δικαιολογημένα να υποστηρίξει ότι η Ελλάδα διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα αποθέματα σε πρώτες ύλες στην Ευρώπη. Την τελική διαβεβαίωση την έλαβα στο τέλος του καλοκαιριού του 2012 στην διάρκεια μιας έντονης συζήτησης με την Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία με διαβεβαίωσε ότι η Ελλάδα διαθέτει κοιτάσματα αντίστοιχα με αυτά της Λιβύης. Και, τουλάχιστον τώρα, τίθεται αναπόφευκτα το ερώτημα: τι παιχνίδι παίζεται εδώ;

Αφήνουμε την ελληνική οικονομία να εξαντληθεί μέσω δρακόντειων πακέτων λιτότητας και την χρηματοδοτούμε με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ προκειμένου να μην πληγούν οι παλαιοί δανειστές.

Χάνονται δισεκατομμύρια ευρώ σε φορολογικά χρήματα για συμφωνίες χωρίς επιστροφή και στην αναδιάρθρωση του χρέους, όταν η Ελλάδα διαθέτει κοιτάσματα πολλαπλάσια του όγκου του χρέους της».

Ο συγγραφέας υποστηρίζει σε αυτό το σημείο ότι ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου «φαίνεται σαν να ήταν εκτελεστική μαριονέτα των ΗΠΑ» και υποστηρίζει ότι «αποστολή του ήταν να επιφέρει με κάθε τρόπο την ρήξη στις σχέσεις της Ελλάδας με την Ευρώπη», ενώ προσθέτει: «Ο Παπανδρέου το 2009 δήλωνε, "δεν έχουμε πετρέλαιο ή τουλάχιστον δεν έχουμε βρει ακόμη" και ο υφυπουργός Γιάννης Μανιάτης τόνιζε, "δεν είμαστε ούτε Σαουδική Αραβία ούτε Νορβηγία" και τώρα μια έκθεση της Deutsche Bank στο Λονδίνο κάνει λόγο για πιθανά έσοδα από τους υδρογονάνθρακες, τα οποία, μόνο στην περιοχή νοτίως της Κρήτης θα μπορούσαν να ανέλθουν σε λίγα χρόνια σε 427 δισεκατομμύρια ευρώ».

Ερωτώμενος από το Focus γιατί θεωρεί ότι η Ευρώπη δεν ασχολείται με τα κοιτάσματα της Ελλάδας και της Κύπρου, ο κ. Μιούλερ αναφέρει ότι όταν οι Κύπριοι πρότειναν στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να παραχωρήσουν στην Ευρώπη ή να υποθηκεύσουν το 30% των μελλοντικών εσόδων από το φυσικό αέριο, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών δήλωσε ότι αυτό δεν αποτελεί θέμα συζήτησης και διερωτάται για ποιον λόγο.

Σε ό,τι αφορά τον ρόλο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ο κ. Μιούλερ υποστηρίζει ότι ο κ. Σόιμπλε δεν ήθελε την συμμετοχή του στα ευρωπαϊκά προγράμματα διάσωσης, φοβούμενος ότι έτσι θα αυξανόταν η επιρροή των ΗΠΑ στην Ευρώπη, αλλά επικράτησε η άποψη του οικονομικού συμβούλου της Αγγέλα Μέρκελ, Ότμαρ Ίσινγκ, ο οποίος, επισημαίνει ο συγγραφέας, είναι και σύμβουλος της Goldman Sachs.

«Ο ρόλος του ΔΝΤ είναι να επιφέρει την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, να κατηγορήσει την ελληνική κυβέρνηση ότι δεν εφάρμοσε ακριβώς το πρόγραμμα σταθεροποίησης της οικονομίας και να την εξαναγκάσει να παραδώσει την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων της σε πολυεθνικές εταιρείες έναντι πενιχρού τιμήματος», επισημαίνει.

Ο Γερμανός ειδικός εκτιμά ακόμη ότι τα προγράμματα εξυγίανσης που εφαρμόζονται στις χώρες που αντιμετωπίζουν κρίση είναι αναποτελεσματικά. «Τα προγράμματα λιτότητας είναι μια παράνοια», υποστηρίζει και συμπληρώνει ότι το αποτέλεσμα είναι μια εξέλιξη της οικονομίας όπως αυτή με τον Καγκελάριο Μπρούνινγκ. "Τα κράτη εξαντλούνται και η ελληνική οικονομία βυθίζεται στο απύθμενο".

Πηγή

Ο Ρωμανός Νίκησε, Ρε Κουφάλες

«Τιμή σ” εκείνους όπου στην ζωήν των
όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες»
Κ.Π. Καβάφης
 

Ας κόψουμε πια τις μαλακίες.

Τις μαλακίες του στυλ: «Δεν συμφωνώ με τις ιδέες του, αλλά πρέπει η δικαιοσύνη μπλα-μπλα».

Τις μαλακίες του στυλ: «Είδε τον παιδικό του φίλο να δολοφονείται και κουβάλησε το φέρετρο.»

Τις πρωθυπουργικές μαλακίες του στυλ: «Μην ξεχνάτε ότι αυτός ο νεαρός λήστεψε μια τράπεζα με καλάσνικοφ».

Τις μαλακίες του υποφαινόμενου και του Ράσελ: «Ποτέ δεν θα πέθαινα για τις ιδέες μου… Γιατί μπορεί να κάνω και λάθος.»

Τις μαλακίες του στυλ: «Δεν το κάνει για να σπουδάσει, αλλά για να αποδράσει.»

Τις μαλακίες του στυλ: «Είναι εγκληματίας και πρέπει να πληρώσει.»

Τις μαλακίες του στυλ: «Σταμάτα, Νίκο, δεν το αξίζουμε».

~

Ό,τι και να πείτε, κι εσείς κι εγώ κι οι άλλοι, οι κυβερνώντες κι οι αριστεροί, οι φασίστες κι οι απολιτικοί κι οι αναρχικοί, οι αντιεξουσιαστές κι οι διανοούμενοι, οι δημοσιογράφοι, οι αστυνομικοί κι οι μπάτσοι, οι τραγουδιστές κι οι μανάδες κι οι δικηγόροι και τα σωματεία και τα κόμματα κι οι βουλευτές και οι πρωθυπούργοι, ό,τι και να πείτε, ό,τι και να πούμε, η αλήθεια είναι μία:

Ο Ρωμανός νίκησε.

Δεν έχει σημασία τί θα ακολουθήσει, ως που θ” αντέξει να το φτάσει, αν θα ζήσει ή αν θα πεθάνει.

Δεν τον λυπάμαι, ακόμα κι αν πεθάνει, δεν τον λυπάμαι… Τον σέβομαι.

Αν βρισκόμουν σε μια μάχη θα ήθελα να τον έχω δίπλα μου, όχι εχθρό μου.

Δεν με νοιάζει πόσων χρονών είναι. Δεν είναι παιδί. Είναι άνθρωπος με ελεύθερη βούληση, κάτι που οι υπόλοιποι έχουμε απωλέσει ή νερώσει.

~

Αυτός, ο γαμημένος ο Ρωμανός, αναρχικός, εγκληματίας, πορωμένος (πείτε “τον όπως θέλετε, σας έχει γραμμένους στ” αρχίδια του), αυτός έβαλε το σώμα του μπρος στο έκτρωμα που αποκαλούμε Ελληνική Δημοκρατία, στο σίχαμα της σύγχρονης παγκοσμιοποιημένης πραγματικότητας.

Μόνος, ένας άνθρωπος φτιαγμένος από σάρκα και οστά, μόνος, ενάντια σε όλους.

Δεν είναι ήρωας ούτε μάρτυρας ούτε υπερασπίζεται τα δικαιώματα των χορτάτων που τον χαϊδεύουν εικονικά στη Βουλή, στα καφενεία και στο φέισμπουκ.

Δεν φωνάζει «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» σε επετειακές συγκεντρώσεις και ψόφιες απεργίες, για να πάει μετά να φάει ποπ-κορν και να δει την τελευταία ταινία του Κεν Λόουτς.

Όχι, δεν τον νοιάζει να «μορφωθεί» στο μίζερο ΤΕΙ της κακομοιριάς μας.

Είναι ο μόνος άνθρωπος αυτή τη στιγμή, σε μια Έρημη Χώρα, που τα θέλει όλα!

~

Δεν έχει σημασία πια αν θα υποχωρήσει, αν θα τον σώσουν οι γιατροί, αν θα κάνουν πίσω οι υπούργοι κι οι πρωθυπούργοι.

Ο Ρωμανός, ένας άνθρωπος μόνος, νίκησε ένα ολόκληρο έθνος. Χωρίς να σκοτώσει, χωρίς να ρίξει βόμβες εμπλουτισμένες, χωρίς να είναι διάσημος, χωρίς να εκλεγεί στο κοινοβούλιο, χωρίς να παραδώσει μια χώρα στο ΔΝΤ.

Μόνος. Με αντάλλαγμα τη ζωή του.

Πόσοι από εσάς, εμάς, έχετε τη δύναμη, τα κότσια, να το κάνετε;

Πόσοι είστε έτοιμοι να πεθάνετε για τις ιδέες σας (αν έχετε), που μπορεί να είναι και λάθος;

Να πεθάνετε για την Νέα Δημοκρατία, το Σύριζα και το ΚΚΕ, να πεθάνετε για την αστυνομία, για το Κράτος, για την Αναρχία, για την Ορθοδοξία, για τη Δημοκρατία, για την Αγορά, για τη λογοτεχνία, για την οικολογία, για τη δικαιοσύνη, για τις γαλάζιες φάλαινες του Αρχιπελάγους.

Βγείτε μπροστά λοιπόν, δώστε τη ζωή σας. Μπορείτε;

Ποιος μπορεί να πεθάνει για όσα πιστεύει κι αγαπά;

~

Αυτός, ο εγκληματίας κι αναρχικός, ο Ρωμανός, το κάνει, είναι έτοιμος να το κάνει.

Και ίσως να σας φαίνεται βλακώδες, αλλά αυτόν τον κόσμο τον άλλαξαν οι άνθρωποι που πίστευαν σε κάτι, τόσο πολύ, ώστε να δεχτούν να πεθάνουν για τις πεποιθήσεις τους.

Κι αυτή είναι μια δύσκολη παραδοχή για έναν άνθρωπο σαν κι εμένα, που δεν πιστεύει σε τίποτα.

~~{}~~

Ο Νίκος Ρωμανός έχει 28 μέρες να φάει στερεή τροφή.

Εγώ κι εσύ προσπαθούμε να κάνουμε δίαιτα, να χάσουμε τα κιλά που περισσεύουν, αλλά δεν μπορούμε να αντισταθούμε στα μελομακάρονα.

Το θέμα δεν είναι ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, τ” είναι καλό, τί μη καλό, και τι τ” ανάμεσό τους.

Το θέμα είναι ποιος δίνει τη ζωή του για ένα πουκάμισο αδειανό, για μια Ελένη.
Και ποιοι μένουν να φυλάγουν Θερμοπύλες, τις δικές τους Θερμοπύλες, ενώ προβλέπουν πως οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.

Ο Ρωμανός είναι εκεί. Μόνος και ηττημένος.

Αλλά έχει νικήσει, ρε κουφάλες.

Έχει νικήσει. Μόνος.

Από τον Γελωτοποιό

Αντι)Πρόεδρος της (Νέας) Δημοκρατίας

«Μεταξύ Ελλάδας και κόμματος είσαστε με το κόμμα, εμείς είμαστε με την Ελλάδα». Αυτό δήλωσε ο πρωθυπουργός το βράδυ της Κυριακής στη βουλή κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Και αμέσως μετά, συμφώνησε με την τρόικα να πάει σε προεδρική εκλογή και πρότεινε για υποψήφιο τον αντιπρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας.

Προφανώς ο Σαμαράς δεν περιμένει πως ο Σταύρος Δήμας θα ψηφιστεί από 180 βουλευτές. Αν και ο ίδιος ο Δήμας εμφανίζεται να το πιστεύει.

Εδώ αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να μη βρει στην κάλπη ούτε την ψήφο όλων των βουλευτών της συμπολίτευσης.

Μπορεί αρκετοί στο ΠΑΣΟΚ να έχουν συνδέσει την επιβίωσή τους με το μέλλον του Βενιζέλου, και ο Βενιζέλος με την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως όλοι αυτοί θα ψηφίσουν Δήμα.

Η υποψηφιότητα Δήμα, μόνο στόχο έχει να επανασυσπειρώσει το χώρο της Δεξιάς και της Κεντροδεξιάς ενόψει των σίγουρων πλέον εκλογών.

Παρά το γεγονός πως ο Σαμαράς έχει επισκεφτεί τη βουλή λιγότερες φορές από όσες έχει επισκεφτεί το Βερολίνο, οι αφορμές που έχει δώσει με τις δηλώσεις του για να διαπιστώσει κανείς τον διχαστικό του λόγο είναι άπειρες. Ίσως σε κάποια άλλη ανάρτηση να επανέλθουμε.

Ωστόσο, είναι τουλάχιστον γελοίο, ένας πρωθυπουργός που κοροϊδεύει με τα περί εθνικής συναίνεσης και συνεννόησης, να κατηγορεί την αξιωματική αντιπολίτευση για κομματική πολιτική, και παράλληλα να φυτεύει στον κρατικό μηχανισμό κάθε λογής λουλούδι της Δεξιάς.

Ο Αντώνης Σαμαράς λοιπόν, χρησιμοποιεί χωρίς καμία προκάλυψη την προεδρική εκλογή ως προεκλογικό εργαλείο. Τόσο για τους ψηφοφόρους του, όσο και προς τους δανειστές. Τον αγαπάνε πολύ οι Ευρωπαίοι τον Δήμα. Γι’ αυτό τον έκαναν πρόπερσι υπουργό του Παπαδήμου.

Αυτά για να ξέρουμε ποιός υποτιμά τον θεσμό του Προέδρου, αυτόν που ο ίδιος έχει φορτώσει με καμιά τριανταριά πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, και ποιος όχι.

*Το σκίτσο είναι της Έφης Ξένου.

ΡΕΜΠΕΛΙΣΚΟΣ

Ο Σαμαράς πήρε τ’ όπλο του

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

Ο πρωθυπουργός μιας χώρας είναι υποχρεωμένος να προστατεύει τη ζωή και την υγεία των πολιτών του, όποιοι κι αν είναι, ό,τι κι αν έχουν κάνει. Αν θεωρεί ότι κάποιοι δεν δικαιούνται προστασίας λόγω των πράξεών τους, τότε ας επαναφέρει τη θανατική ποινή, που έχει καταργηθεί τυπικά από το 1993 και έχει να εφαρμοστεί από τον Αύγουστο του 1972. Ή θα επαναφέρει τη θανατική ποινή ο πρωθυπουργός ή θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να μη χάσει τη ζωή του ο Νίκος Ρωμανός, διότι, αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα έχει κι εκείνος την ευθύνη που του αναλογεί βάσει των συνταγματικών υποχρεώσεών του.

Όλα τούτα είναι ψιλά γράμματα για τον Σαμαρά, τον καθ' έξη κουτσαβάκη, που, όταν πηγαίνει αριά και που στη Βουλή, ψάχνει να βρει μια ατάκα για κατατροπώσει τον αντίπαλό του. «Αλλά τι λογική να έχετε» είπε ο Σαμαράς απευθυνόμενος στον Τσίπρα. «Εδώ μόλις προ ολίγου υμνήσατε έναν απεργό πείνας, αλλά ξεχάσατε ότι ο νεαρός αυτός έχει καταδικαστεί σε 15 χρόνια κάθειρξη για ληστεία με καλάσνικοφ». Ένας απεργός πείνας, χωρίς όνομα, χωρίς πρόσωπο, χωρίς δικαιώματα, ένας ληστής με καλάσνικοφ, που λαμβάνει αυτό που του αξίζει. Του αξίζει, άραγε, ο θάνατος, κύριε Σαμαρά; Τι ακριβώς κάνατε το βράδυ της Κυριακής; Μήπως επαναφέρατε από το παράθυρο την θανατική ποινή που είχε καταργήσει de facto ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και de jure ο Ανδρέας Παπανδρέου;

Ήταν τρομακτική η εικόνα του Σαμαρά την Κυριακή, ανατρίχιαζες να βλέπεις τον κατά το Σύνταγμα προστάτη της ζωής των πολιτών να μετατρέπεται σε τιμωρό τους. Κι από κάτω οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας να χειροκροτούν τον αρχηγό τους με πάθος, λες κι έκανε κάποιο μεγάλο κατόρθωμα, λες κι έβαλε γκολ στη Ρεάλ. Σε καμία άλλη αποστροφή του λόγου του πρωθυπουργού δεν χειροκρότησαν τόσο οι βουλευτές και οι βουλευτίνες της Ν.Δ. Τους εξίταρε φαίνεται το καλάσνικοφ, τους συνέγειρε η τιμωρία εκείνου που κρατούσε το καλάσνικοφ κι αν η τιμωρία γίνει ποινή θανατική, τι να κάνουμε, υπάρχουν κι οι παράπλευρες απώλειες.

Να τον χαίρονται τον Σαμαρά οι βουλευτές του, να τον χαίρονται και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που τον κρατούν στην εξουσία ψηφίζοντας ό,τι τους πλασάρει, Μνημόνια, προϋπολογισμούς, Προέδρους της Δημοκρατίας. Να τον χαίρεται και η Μάρκου που ψήφισε «ναι» και ο Ψαριανός που ψήφισε «παρών» -ή μήπως δεν ήταν ο Ψαριανός και ήταν ο Λουκάς Σιδηρόπουλος ο Μίστερ Χάιντ του δόκτορος Τζέκιλ; Να τον χαίρονται τον Σαμαρά και οι ανεξάρτητοι, κυρίως οι προερχόμενοι από την Κεντροαριστερά, που μαζεύουν υπογραφές για να δώσουν φιλί ζωής στην κυβέρνηση των σαμαράδων, των Μπαλτάκων, των Βορίδηδων, των Αδώνιδων.

Μην τους πολυφιλάτε, σύντροφοι, τους Σαμαράδες, τους Μπαλτάκους, τους Βορίδηδες, τους Αδώνιδες, γιατί θα αρχίσετε να τους μοιάζετε. Έχετε αρχίσει ήδη.

Από την ΑΥΓΗ

Ίσως ο Παπούλιας προσφέρει κάτι στον τόπο: Εκλογές

γράφει ο Φέλιξ

O Κάρολος Παπούλιας, αποχωρεί στα 85 του χρόνια, από το Προεδρικό Μέγαρο, έχοντας εκλεγεί για δύο συνεχείς θητείες. Κατ’ αυτή την έννοια έχει τιμηθεί όσο ελάχιστοι Έλληνες. Το ερώτημα είναι αν και ο ίδιος έχει τιμήσει τους Έλληνες. 

Επί της ουσίας ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, είναι μια εθιμοτυπική φιγούρα που θυμίζει αυτό που καταγράφει το Σύνταγμα, πως έχουμε «ρυθμιστή του πολιτεύματος». Αφυδατωμένος από εξουσίες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να έχει τον συμβολισμό που ο ίδιος επιλέγει. Πράγμα που έκανε επιτυχώς ο Κωστής Στεφανόπουλος για παράδειγμα. Μπορεί δηλαδή να αποτελεί για τους πολίτες ένα είδος πολιτικής συνειδητοποίησης και πολιτικού λόγου πάνω από τις κομματικές τοποθετήσεις.

Ο Κάρολος Παπούλιας δεν το έκανε. Προτίμησε την χειρότερη μεταπολεμική περίοδο για την Ελλάδα, να ευθυγραμμιστεί με την πολιτική που ταλαιπωρούσε τη χώρα, χωρίς να υψώσει ανάστημα ή λόγο στην ισοπέδωση που εμφανιζόταν ως ανάγκη. Έθεσε το κύρος του, την πολιτική του ιστορία και το αξίωμά του  στην υπηρεσία της κυβέρνησης και όχι του Πολιτεύματος το οποίο χτυπήθηκε επί των ημερών του. Υπέγραφε αγόγγυστα Προεδρικά Διατάγματα που επέτρεπαν στους κυβερνώντες να αποφεύγουν τις Κοινοβουλευτικές διαδικασίες και να αναιρούν την Δημοκρατία. Ό,τι ήθελε να περάσει η κυβέρνηση αλλά είχε κομματικό ή κοινωνικό κόστος, το περνούσε ο Παπούλιας ως διάταγμα για να την εξυπηρετήσει. Η αναστολή της Δημοκρατίας είχε και συνέχεια. Όταν αυτά τα διατάγματα πήγαιναν για κύρωση στη Βουλή, άλλαζαν και συμπληρώνονταν προς το χειρότερο με διάφορες κοινοβουλευτικές αλχημείες. 

Ο Κάρολος Παπούλιας συναίνεσε στο να μετατραπεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας από διακοσμητικό στοιχείο σε συνενοχικό. Δεν άνοιξε το στόμα του για να διαμαρτυρηθεί, ούτε για να αφήσει υπονοούμενο πως θα παραιτηθεί και θα οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές αν δεν σταματήσει να βιάζεται το πολίτευμα. Προτίμησε να επικαλείται τα συναινετικά μοτίβα «ομοψυχίας» και «υπευθυνότητας» που καλλιεργούσε η κυβέρνηση καταπατώντας τους θεσμούς αντί να τους υπερασπιστεί ο ίδιος.

Η μοναδική διαμαρτυρία του Κάρολου Παπούλια, αφορούσε τα επεισόδια στην παρέλαση της Θεσσαλονίκης όπου θέλησε να θυμίσει πως ήταν αντάρτης στα 16 του χρόνια. Και αυτή όμως η επίκληση της ιστορίας του, γρήγορα έγινε η δήλωση της αναντιστοιχίας του ρόλου που έλεγε πως είχε με αυτόν που τελικώς έπαιζε ως Πρόεδρος.

Ο Κάρολος Παπούλιας όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης δεν μπορούσε να πάρει πολιτικές αποφάσεις, αλλά μπορούσε να αποτρέψει πολιτικές αποφάσεις και τον ευτελισμό της Δημοκρατίας. Δεν το έκανε. Μετεξελίχθηκε με τα χρόνια από επαγγελματίας βουλευτής σε επαγγελματία Υπουργό για να καταλήξει επαγγελματίας Πρόεδρος. Αποδείχθηκε ένας επαγγελματίας του πολιτικού συστήματος που ως επαγγελματίας αισθάνθηκε την ανάγκη να το προστατεύει. Του πολιτικού συστήματος και όχι του πολιτεύματος. Με αυτή την έννοια, η μεγάλη του προσφορά είναι πως καταδεικνύοντας πως ο θεσμός που υπηρέτησε δεν είναι σημαντικότερος από τη Δημοκρατία που δεν υπηρέτησε, δηλώνει στους πολίτες πως η διέξοδος είναι οι εκλογές. Για να λειτουργήσει η Δημοκρατία και όχι τα υποκατάστατά της.

Από ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ

Σιγά μην μας τρελλάνετε

Του Καρτέσιου

«Απόψε μας απαγόρευσε ο αλαζονικός κ. Τσίπρας την ελευθερία γνώμης. Όποιος δεν ψηφίσει Προϋπολογισμό και ψηφίσει Πρόεδρο ο κ. Τσίπρας θα τον θεωρήσει εξωνημένο. Διέγραψε τη λέξη συνείδηση από τους Βουλευτές», απάντησε ο Αντώνης Σαμαράς στον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ που πρότεινε αν ο Προϋπολογισμός δεν ψηφιστεί από 180 βουλευτές να υπάρξει συνεννόηση για εθνικές εκλογές. «Τέτοια βάναυση προσβολή δεν έχει γίνει τα τελευταία 30 χρόνια. Οι βουλευτές κατάλαβαν τι αντιπροσωπεύετε. Οι βουλευτές δεν θα δεχθούν να τρομοκρατηθούν».

Ω ναι! Αυτά είπε ο Μέγας Υπερασπιστής της συνείδησης των βουλευτών, της ελεύθερης βούλησης των βουλευτών, της ελεύθερης ψήφου. Αυτά είπε ο Μέγας Μαχητής της τρομοκράτησης των βουλευτών.

Δεν είναι, όμως, μόνος του στον αγώνα για την υπεράσπιση της ψήφου κατά συνείδηση από τους βουλευτές. Έχει στο πλευρό του τον έτερο Μέγα Δημοκράτη Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος «ερωτηθείς για τις φήμες περί χρηματισμού βουλευτών και εξαγοράς συνειδήσεων εν όψει της ψηφοφορίας για την ανάδειξη Προέδρου της Δημοκρατίας, χαρακτήρισε αθλιότητα την όλη ιστορία και πρόσθεσε ότι πρόκειται για σταλινικού τύπου επιχείρηση προληπτικής συκοφάντησης της ανεξάρτητης, διαφανούς και κατά συνείδηση ψήφου των βουλευτών».

Μέχρι την τελευταία στιγμή προσπαθούν να μας τρελάνουν αυτοί οι δύο. Κοιτάξτε ποιοι τολμούν σήμερα να υπερασπίζονται τη ΒΟΥΛΕΥΤΙKΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ:

Την Πέμπτη 6/5/10 η Ντ. Μπακογιάννη ψηφίζει «ναι» στο μνημόνιο και λίγο μετά τις 7 το απόγευμα διαγράφεται από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ με εντολή Σαμαρά.

Την Κυριακή 10/11/2013 η Θ. Τζάκρη υπερψήφισε την πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ, κατά την ψηφοφορία στη Βουλή και αμέσως διαγράφεται από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, με εντολή του Ευ. Βενιζέλου.

Ενδιάμεσα σε αυτές τις δύο διαγραφές είχαμε και άλλες. Μέσα σε μόλις 4 μήνες του 2012 είχαμε τιςδιαγραφές των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ: Μίμη Ανδρουλάκη, Κώστα Σκανδαλίδη, Γιάννη Κουτσούκου, Μάρκου Μπόλαρη, Αντζελας Γκερέκου, Θόδωρου Παραστρατίδη, Μιχάλη Κασσή, ενώαπό τη ΝΔ διεγράφησαν οι : Νίκος Νικολόπουλος, Νίκος Σταυρογιάννης, Γιώργος Κασαπίδης. Κάπου εκεί ενδιάμεσα διεγράφη και ο Χρήστος Ζώης.

Αυτά όσον αφορά στο σεβασμό που δείχνουν εμπράκτως ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος στην ψήφο κατά συνείδηση των βουλευτών. Όμως δεν αρκούν αυτά. Ο Ευ.Βενιζέλος καταφέρθηκε και εναντίον της «σταλινικού τύπου επιχείρηση προληπτικής συκοφάντησης της ανεξάρτητης, διαφανούς και κατά συνείδηση ψήφου των βουλευτών».

Τι ακριβώς όμως είναι η εντολή για «κομματική πειθαρχία» πριν από κάποια ψηφοφορία στη Βουλή; Είναι ακριβώς μια σταλινικού τύπου επιχείρηση προληπτικής συκοφάντησης της ανεξάρτητης, διαφανούς και κατά συνείδηση ψήφου των βουλευτών καθώς οι αρχηγοί των κομμάτων πάντα πριν από τις ψηφοφορίες ανακοινώνουν ότι οι βουλευτές που δεν θα ψηφίσουν σύμφωνα με την κομματική γραμμή δεν είναι πατριώτες, θέτουν τη χώρα σε κίνδυνο, δεν θέλουν το καλό του λαού!

Όταν, λοιπόν, ο Σαμαράς το γύρισε σε καθαρόαιμο μνημονιακό mood έθεσε θέμα κομματικής πειθαρχίας στους βουλευτές της ΝΔ λέγοντας στην ομιλία του, μεταξύ άλλων: «Πρέπει η Ελλάδα να μείνει στην ευρωπαϊκή πορεία. Έχουμε ευθύνη απέναντι στην πατρίδα, όχι στο κόμμα. Δεν συνομιλούμε μόνοι μας. Να σκέφτεστε τις επόμενες γενιές, τα παιδιά, και τι θα αφήσουμε πίσω μας. Ηγέτης είναι αυτός που πάει κόντρα. Δύσκολο το “όχι” τότε, δύσκολο το “ναι” τώρα. Αυτό πρέπει να κάνουμε. Μεταξύ της βεβαιότητας της καταστροφής και της αμφιβολίας για τη σωτηρία διαλέγω το δεύτερο. Θα κριθούμε από την Ιστορία αν βγάλουμε τη χώρα από τη λάσπη. Είμαι σίγουρος ότι θα τιμήσετε την υποχρέωσή σας απέναντι στη χώρα».

Αν αυτός δεν είναι εκβιασμός, τότε τι είναι; Αν δεν είναι εκβιασμός το ότι «όποιος δεν ψηφίσει το Μνημόνιο δεν θέλει να σωθεί η χώρα, αλλά κοιτάει τον εαυτό του» τι είναι;

Ανάλογους εκβιασμούς έκανε και ο Βενιζέλος όταν έθετε θέμα κομματικής πειθαρχίας στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κατά τη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος, καλώντας τα μέλη της Κ.Ο. να δεσμευθούν ότι θα ψηφίσουν το πακέτο μέτρων ως έχει ανεξάρτητα από το αν αυτό θα βελτιωθεί ή όχι.

Αυτοί είναι οι άνθρωποι που τώρα υποκρίνονται τους υπερασπιστές της ψήφου κατά συνείδηση. Αυτοί και τα κόμματά τους που δεν άφησαν ποτέ να λειτουργήσει η Δημοκρατία στην Ελλάδα. Αυτοί που κλείδωσαν κάθε έννοια κοινοβουλευτισμού στα κελιά της κομματικής πειθαρχίας. Αυτοί που μετέτρεψαν τους βουλευτές σε σκυλιά του Pavlof, όχι δίχως τη ευθύνη των ίδιων των βουλευτών, πάντως.

Αυτοί τώρα μιλάνε για σεβασμό στη Δημοκρατία. Αυτοί τώρα μιλάνε για σεβασμό στους θεσμούς. Αυτοί τώρα ΑΠΑΙΤΟΥΝ σεβασμό στη διαδικασία της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας ενώ δεν έχουν ανακοινώσει ακόμη το όνομα του υποψηφίου. Και παρ’ όλα αυτά, οι βουλευτές των κομμάτων τους και άλλοι παρατρεχάμενοι δηλώνουν ότι θα τον ψηφίσουν! Ποιον εγκρίνουν; Τον άγνωστο; Τον ανώνυμο; Τον κώλο της μαϊμούς;

ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ πέρα ως πέρα!

Από το kartesios.com/

6 Δεκέμβρη 2014, Το τραγούδι του νεκρού αδελφού

Της Ζωής Κωνσταντοπούλου

Όλες αυτές τις μέρες στη σκέψη μου είναι δύο δεκαπεντάχρονα παιδιά. 6 Δεκέμβρη 2008. Στον πεζόδρομο της οδού Τζαβέλα, 9 η ώρα το βράδυ. Ο Αλέξανδρος και ο Νίκος. Είχαν ραντεβού για τη γιορτή του Νίκου. Πήραν από το ψιλικατζίδικο αναψυκτικά και κάθονταν με άλλα παιδιά, στο κέντρο της πόλης. Στα γύρω καταστήματα, άνθρωποι όλων των ηλικιών έπιναν τον καφέ τους. Μετά, θα πήγαιναν σε ένα πάρτυ. Ο Αλέξανδρος είχε αγοράσει ένα βραχιόλι με μια καρδιά για να προσφέρει στην αγαπημένη του…

Αυτό το ήσυχο βράδυ του Αγίου Νικολάου, δύο αστυνομικοί δολοφόνησαν τον Αλέξανδρο, στη μέση του δρόμου, επιτιθέμενοι απρόκλητα και πυροβολώντας στο ψαχνό άοπλα, αμούστακα παιδιά. Δύο πυροβολισμοί. Ο ένας στην καρδιά, ο άλλος στην ψυχή. Δύο θύματα. Ο Αλέξανδρος, που ξεψύχησε στα χέρια του Νίκου και μιλάει πια μόνο μέσα από τη γελαστή φωτογραφία του, ένας μικρός πρίγκιπας. Κι ο Νίκος, που δίνει μάχη ζωής ή θανάτου, ζητώντας από ένα σύστημα που δεν αναγνωρίζει, εκείνα που το ίδιο σύστημα προσποιείται ότι εγγυάται για όλους.

 Ο Αλέξανδρος δεν φαντάστηκε ότι θα γινόταν το σύμβολο εξέγερσης μιας γενιάς από την οποία κάποιοι θέλησαν να αφαιρέσουν ακόμη και το δικαίωμα στο όνειρο. Δεν φαντάστηκε ότι θα έκλαιγαν γι’ αυτόν αγόρια και κορίτσια που δεν τον γνώρισαν ποτέ αλλά συγκλονίσθηκαν από τη δολοφονία του, γιατί είδαν σε αυτόν τον εαυτό τους ή τον αδελφό τους να πυροβολείται και να ξεψυχά πριν ζήσει τη νιότη του. Δεν διάβασε τα χιλιάδες γράμματα που άφησαν γι’ αυτόν παιδιά της ηλικίας του αλλά και μητέρες και πατεράδες, παππούδες και γιαγιάδες. Δεν μύρισε τα λουλούδια που απέθεσαν στον τόπο της δολοφονίας τόσοι και τόσοι ούτε είδε την ταμπέλα που τοποθέτησαν απλοί άνθρωποι-όχι η Πολιτεία- μετονομάζοντας την οδό Τζαβέλλα σε οδό Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Ο Αλέξανδρος δεν είχε ποτέ δεύτερη ευκαιρία. Και αυτή η αδικία είναι αβάσταχτη, αφόρητη. Και το αμετάκλητο βίωμα, το ανεπούλωτο τραύμα, του ζωντανού φίλου κι αδελφού που δολοφονείται και ξεψυχά στα χέρια σου, είναι νομοτελειακά βέβαιο ότι εξεγείρει όποιον δεν είναι μέσα του νεκρός. Κι από 15χρονα παιδιά κι από νέους ανθρώπους και από ζωντανά πνεύματα, η Πολιτεία δεν μπορεί να περιμένει ούτε να πνίγουν τον πόνο και την οργή τους ούτε να βάζουν το θυμό τους στη φορμόλη της υποκριτικής πολιτικής ορθότητας των συμβιβασμένων.

Ο Νίκος Ρωμανός, ο κολλητός του Αλέξανδρου, 21 χρονών σήμερα, διακινδυνεύει τη ζωή του για τις ιδέες του και για το όνειρο της πρόσκαιρης ελευθερίας, που θα του εξασφαλίσουν οι εκπαιδευτικές άδειες που δικαιούται, αφού έδωσε πανελλαδικές εξετάσεις και πέρασε, ενώ ήταν προσωρινά κρατούμενος. Συγκρούεται με το Κράτος, αλλά δίνει στη Δημοκρατία μία ευκαιρία να νοηματοδοτήσει ξανά το περιεχόμενό της.

Στα γράμματα των ανθρώπων στον Αλέξανδρο, μία λέξη κυριαρχούσε κι επανερχόταν: ΣΥΓΓΝΩΜΗ.  

Συγγνώμη από τον Αλέξανδρο ζητούσαν άνθρωποι άγνωστοι σε αυτόν, που δεν τον προστάτευσαν.
Συγγνώμη ζητούσαν τα παιδιά που δεν ήταν δίπλα του
Συγγνώμη ζητούσαν οι μεγάλοι που άφησαν τα παιδιά να μεγαλώνουν σε μια κοινωνία όπου ένας αστυνομικός θεώρησε ότι έχει το δικαίωμα να αφαιρέσει με το όπλο του μια αθώα ζωή.

Η απεργία πείνας του Νίκου Ρωμανού ενεργοποιεί τα ίδια αντανακλαστικά μιας κοινωνίας που συναισθάνεται την ευθύνη της για τη ζωή ενός νέου ανθρώπου, που έχει και πρέπει να έχει το δικαίωμα να εξεγείρεται, να αμφισβητεί, να συγκρούεται ιδεολογικά με το κράτος, να παλεύει για τις ιδέες του και για τα όνειρά του και να μην θέλει να υποταχθεί, αλλά να ζήσει τη ζωή του σύμφωνα με τα ιδανικά του.

Στον τάφο του Αλέξανδρου, η πλάκα γράφει:
«ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΤΩΝ 15
ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2008
Αν είχα χρόνο…..
Αν μ’ άφηνε ο θάνατος που κανείς δεν σταμάτησε…..
Αν μπορούσα να σας πω……
Πεθαίνω. Όμως εσείς ζείτε…
Δικαιώστε με. Πείτε για μένα. Προ πάντων στους ανύποπτους. Σε κείνους που δεν ξέρουν
Οι φίλοι μου με λέγαν πρίγκηπα
Δεν φανταζόμουνα ποτέ ότι το όνομά μου θα επικρατούσε τόσο πολύ στον κόσμο
Αυτοί οι πρίγκηπες πεθαίνουν αθώοι, δολοφονημένοι, σε μάχες που δεν δόθηκαν ποτέ»
 Ο Αλέξανδρος δεν θα φανταζόταν ποτέ ότι αυτή η περικοπή από τον Άμλετ θα ταίριαζε τόσο στη σύντομη και τρυφερή ζωή του. Και ο Νίκος μάλλον δεν θα ήθελε να τον παρομοιάζουμε με έναν μικρό πρίγκιπα του ντε Σαιντ Εξυπερύ.

Η εκδικητικότητα απέναντι στο 21χρονο Νίκο Ρωμανό, η δαιμονοποίησή του, η επιμονή ισοπέδωσής του και η απαίτηση υποταγής του, πυροβολούν ξανά και ξανά τον 15χρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο στην καρδιά και βρίσκουν ξανά και ξανά τον 15χρονο  Μιχάλη Καλτεζά στο κούτελο. Αποτελούν κρατική υποτροπή σε ένα έγκλημα με τελικό θύμα τη δημοκρατία. Εκείνοι που εισηγούνται αυτήν την υποτροπή και αδιαφορούν για το αποτέλεσμά της είναι οι πιο αμετανόητοι. οι πιο στιγνοί υπαίτιοι των βιωμένων συνεπειών του εγκλήματος.

Ελπίζω όταν δημοσιεύονται αυτές οι γραμμές, η Πολιτεία να έχει επιτέλους ενεργήσει ώστε να μην δολοφονήσει άλλον ένα μικρό πρίγκηπα, που δίνει μια μάχη που δεν θα έπρεπε να χρειαστεί να δώσει ποτέ, για λογαριασμό μιας κοινωνίας που δεν έδωσε ακόμη όλες τις μάχες που έπρεπε να δώσει απέναντι σε ένα κράτος που δεν ζήτησε ποτέ συγγνώμη.

Κοινωνία, πολιτεία, πολίτες, πολιτικοί αλλά και οι λειτουργοί της δικαιοσύνης, δικαστές και εισαγγελείς, όλοι έχουμε υποχρέωση να ενεργήσουμε, ο καθένας από τη θέση του, για να ζήσει ο Νίκος και να νικήσει το αίτημά του για εκπαιδευτική άδεια, για μια «ανάσα ελευθερίας», όπως ο ίδιος την περιγράφει. Αν δεν το κάνουμε, δεν θα μπορούμε να ζητήσουμε συγγνώμη ούτε από τον εαυτό μας.

To άρθρο  δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ στις 7/12/2014

Τα σαλιγκάρια βγαίνουν πάντα μετά τη βροχή

Καλώς τους κι ας αργήσανε... Ένας - ένας ή ομαδικά, οι πρόθυμοι βουλευτές - λαγοί του μαγικού αριθμού 180 ξεμυτίζουν και μας διασκεδάζουν με την ευρηματικότητά τους στις δικαιολογίες της κωλοτούμπας τους.

του Νίκου Μιχαλίτση

Το πιο πρόσφατο ομαδικό κρούσμα είναι η κατάθεση κειμένου   με τις υπογραφές οκτώ βουλευτών που ζητούν εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή. Πρόκειται για πέντε "ανεξάρτητους" βουλευτές και τρεις της ΔΗΜΑΡ. Από κοντά και η κ. Μάρκου της ΔΗΜΑΡ, που δήλωσε ότι σκέφτεται να ψηφίσει τον προϋπολογισμό. Ανάμεσα στους  ανεξάρτητους ο Τατσόπουλος, ο οποίος με πολυάριθμες δηλώσεις του έως τώρα βεβαίωνε ότι δεν θα ψηφίσει κανέναν για Πρόεδρο της Δημοκρατίας "σεβόμενος το κόμμα με το οποίο εκλέχτηκε". Ανάλογο "σεβασμό" επιδεικνύουν και οι τρεις της ΔΗΜΑΡ προς την αντίθετη απόφαση του συνεδρίου τους.

Είναι γεγονός ότι κανείς δεν εξεπλάγη από την κίνηση αυτή που είναι πασπαλισμένη με τη χρυσόσκονη περί εθνικής συνεννόησης και κυρίως περί αναγκαιότητας έναρξης της συζήτησης για συνταγματική αναθεώρηση, μία ημέρα μετά την ίδια διαπίστωση του Σαμαρά.

Δεν εξεπλάγη κανείς, γιατί τέτοια καμώματά τους δεν είναι καθόλου πρόσφατα και είναι πολύ οικεία στον κόσμο που παρακολουθεί τις πολιτικές εξελίξεις.
Είναι γνωστό ότι όταν υπάρχει κρίση του πολιτικού συστήματος που κυριαρχεί, αυτό δεν μπορεί να διασωθεί μόνον από τις δικές του δυνάμεις. Αν ήταν έτσι οι πολιτικές κρίσεις θα ήταν αυτορυθμιζόμενες. Τότε είναι που χρειάζονται οι εφεδρείες... Εφεδρείες, που το ίδιο σύστημα φρόντισε να δημιουργήσει, παρέχοντάς τους μικρά μερίδια εξουσίας και ανταλλαγμάτων... Εφεδρείες που διαθέτουν άλλοθι υποτιθέμενης ανεξαρτησίας... Εφεδρείες ουσιαστικής εξαγοράς συνειδήσεων κάποιων φαινομενικά "αντιπάλων" του συστήματος, γιατί έτσι θα είναι πιο πειστική η συνεισφορά τους.

Το ζήσαμε στην Ευρώπη με τη μετάλλαξη της σοσιαλδημοκρατίας που κατάντησε δεκανίκι της πιο ακραίας νεοφιλελεύθερης δεξιάς. Το ζήσαμε και στη χώρα μας με την ουσιαστική διάλυση του ΠΑΣΟΚ και την εξαφάνιση του ΛΑΟΣ και της ΔΗΜΑΡ μετά τις φιλότιμες προσπάθειές τους να συμμετέχουν σε μνημονιακές κυβερνήσεις.

Εν τούτοις, η πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση προθύμων είναι εκείνοι που προέρχονται από την αριστερά ή τουλάχιστον το χρησιμοποιούν στο βιογραφικό τους. Κι αυτό γιατί, εκείνοι είναι που στην προσπάθειά τους να "συνδράμουν" τους εντολείς τους, αναγκάζονται να υποστηρίξουν ακριβώς τα αντίθετα από εκείνα που διακήρυσσαν μέχρι τότε με αποτέλεσμα την  αυτογελοιοποίησή τους.

Στη σημερινή πολιτική συγκυρία, κάποια πράγματα είναι πλέον καθαρά στη συντριπτική πλειονότητα του κόσμου. Η παρούσα κυβέρνηση είναι η πιο καταστροφική που υπήρξε στη μεταπολίτευση. Όλα τα κόμματα, πλην εκείνων που συγκυβερνούν, ζητούν την άμεση πτώση της. Όλα τα επικοινωνιακά τρικ που χρησιμοποίησε (success story, διώχνουμε το ΔΝΤ, βγαίνουμε στις αγορές, τελειώνει το μνημόνιο, το χρέος είναι βιώσιμο, δεν παίρνουμε άλλα μέτρα) κουρελιάστηκαν σε χρόνο μηδέν. Ο "θεσμός" του Προέδρου της Δημοκρατίας έχει ευτελιστεί από τον ίδιο τον ένοικο του Προεδρικού Μεγάρου με τις πράξεις και παραλείψεις του.

Μεσούντων αυτών των επικοινωνιακών τρικ, οι περισσότεροι πρόθυμοι "φίλοι" μας ξιφουλκούσαν κατά της κυβέρνησης. Για παράδειγμα, δεν έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στην πρόσφατη ψηφοφορία. Τότε, Σαμαράς και Βενιζέλος, δεν τους χρειάζονταν ακόμη πιστεύοντας ότι μπορούσαν και μόνοι τους. Τώρα που η "μπόρα" εκ Παρισίων κατέστρεψε την αφήγησή τους, αποφάσισαν να ενεργοποιήσουν τις πολύτιμες εφεδρείες των προθύμων. Και εκείνοι ανταποκρίθηκαν, σαν έτοιμοι από καιρό, και άρχισαν να βγαίνουν δειλά - δειλά σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή, τώρα που ξέφτισε κάθε επιχείρημα στήριξης της κυβερνητικής επιχειρηματολογίας.

Θυμήθηκαν τώρα, στα δύσκολα για την κυβέρνηση, ότι πρέπει να αποσυνδεθεί το ζήτημα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από τις εκλογές (που θα οδηγούσαν σε βέβαιη πτώση της). Θυμήθηκαν ότι πρέπει να υπάρξει εθνική συνεννόηση ή κυβέρνηση εθνικού σκοπού. Εθνική συνεννόηση σε τί; Ποια συνεννόηση μπορεί να γίνει με μια κυβέρνηση που θέλει να διατηρηθεί πάση θυσία στην εξουσία για να αποτελειώσει τη χώρα; Όσο για την "κυβέρνηση ειδικού σκοπού", ο μοναδικός "ειδικός σκοπός" των προθύμων  που είναι ορατός είναι να πάρουν καμιά θεσούλα υφυπουργού ή Γενικού Γραμματέα είτε στη χειρότερη περίπτωση να εξασφαλίσουν τις βουλευτικές τους αποδοχές για ενάμιση χρόνο ακόμα. Ίσως και κάποια εξτραδάκια.

Τέλος, η περίφημη συνταγματική αναθεώρηση, την οποία θυμήθηκαν μόλις τη ζήτησε ο Σαμαράς, έχει ως κύριο στόχο την κατάργηση του άρθρου 16 που απαγορεύει τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια και προστατεύει τη δημόσια και δωρεάν παιδεία (όσο και αν στην πράξη το έχουν παρακάμψει με παράνομες ρυθμίσεις), πάγια θέση της αριστεράς. Γιατί κανείς δεν πιστεύει ότι -ειδικά τώρα- με όσα έχει κάνει αυτή η κυβέρνηση (και οι προστατευόμενες που προηγήθηκαν) θα τολμούσε να καταργήσει την προστασία της βουλευτικής και υπουργικής ασυλίας.

Τις επόμενες ημέρες θα ξεμυτίσουν κι άλλοι πρόθυμοι. Κανείς δεν ξέρει αν αυτή η προνομιακή -με κάθε κυβέρνηση- φάρα εφεδρειών θα καταφέρει να δώσει κι άλλο χρόνο στις πολιτικές καταστροφής της χώρας. Ας φροντίσουμε τουλάχιστον ο εξευτελισμός τους να γίνει τέλειος... 

Από το thepressproject.gr/