ΦΩΤΙΕΣ ανάβει ο Λουράντος: «Τα συμφέροντα και όχι η Τρόικα επέβαλαν αλλαγές στα φάρμακα»

Τριπλασιασμό της συμμετοχής των ασφαλισμένων στην αγορά φαρμάκων την τελευταία τριετία, μείωση της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης και συμφέροντα που επέφεραν αλλαγές στον κλάδο των φαρμακείων, κατήγγειλε την Πέμπτη ο πρόεδρος του Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου, Κωνσταντίνος Λουράντος.

Σύμφωνα με tanea.gr, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε, ο Κων. Λουράντος παρουσίασε στοιχεία από έρευνα που έγινε στην Αχαΐα σύμφωνα με την οποία το 70% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι δεν επαρκεί το εισόδημα τους για την κάλυψη της φαρμακευτικής του περίθαλψης, ενώ κατά 40% μειώθηκε η πρόσβαση των ασθενών στις υπηρεσίες υγείας.

«Η μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης στα ταμεία έχει μετακυληθεί στις τσέπες των ασφαλισμένων, αφού η μέση συμμετοχή των ασφαλισμένων στα φάρμακα, από 12,8% το 2012, ανέβηκε στο 24,4% στα τέλη του 2013, για να εκτιναχθεί στο 33,35% τον περασμένο Σεπτέμβριο. Η στάθμη των φαρμάκων στον δείκτη τιμών καταναλωτή αυξήθηκε κατά 21,6%», επεσήμανε ο Κων. Λουράντος, σημειώνοντας ότι «οι ασφαλισμένοι δεν είναι λογιστικά νούμερα και αριθμοί που πρέπει να ευημερούν, ανεξάρτητα από την πραγματικότητα».

Ο πρόεδρος του ΠΦΣ ζήτησε από την κυβέρνηση να τηρήσει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις και να μελετήσει την αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης, από τα 2 δισ. ευρώ που είναι σήμερα.

Αναφερόμενος στις δομικές αλλαγές που έχουν συντελεστεί στον φαρμακευτικό κλάδο, ο πρόεδρος του ΠΦΣ έκανε λόγο για «εσωτερικά και εξωτερικά συμφέροντα που επέβαλαν τις αλλαγές στον φαρμακευτικό κλάδο και τις κάλυπταν με τον μανδύα της τρόικας, της οποίας ποτέ δεν ήταν επιταγές, αλλά πρωτοβουλία των ελληνικών Αρχών»!

Μάλιστα, ο Κων. Λουράντος παρουσίασε επιστολή της Ευρωπαίας διαμεσολαβήτριας προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με αφορμή σχετικό ερώτημα φαρμακοποιού της Αθήνας, που «αποδεικνύει ότι αποκλειστικά υπεύθυνη για το χάος, είναι η προηγούμενη κυβέρνηση».

Σύμφωνα με το έγγραφο, «η απόφαση για την εφαρμογή των συστάσεων του ΟΟΣΑ σχεδόν στο σύνολό τους ελήφθη με πρωτοβουλία των αρμόδιων ελληνικών Αρχών, σε συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ».

Τέλος, ο πρόεδρος του ΠΦΣ αναφέρθηκε και στο «χάος» από την εφαρμογή του ωραρίου των φαρμακείων που «απορύθμισε πλήρως τη λειτουργία τους, με αποτέλεσμα την κατάργηση των εφημεριών των φαρμακείων και την εξαφάνιση των φαρμακείων της γειτονιάς» και από τις συνεχιζόμενες ελλείψεις φαρμάκων, οι οποίες, όπως είπε, βαίνουν συνεχώς αυξανόμενες.

Πηγή

Έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ κωλοτούμπα;

Έκανε ο Σύριζα κωλοτούμπα ή δεν έκανε; Αν η ερώτηση διατυπωνόταν κάπως αλλιώς, ας πούμε αν έκανε στροφή 180 μοιρών, ίσως θα μπορούσε να απαντηθεί πιο εύκολα.

Της Βασιλικής Σιούτη

Γιατί μια στροφή την έχει κάνει, αλλά 180 μοιρών για την ώρα,  δεν τη λες. Αν θα επιλέξει να την ολοκληρώσει ή αν θα επιστρέψει στις θέσεις του, μένει να το δούμε στο επόμενο διάστημα. Το σίγουρο είναι  -έτσι όπως τρέχει ο πολιτικός χρόνος τελευταία-  πως θα το διαπιστώσουμε  πολύ σύντομα.  

Προς το παρόν, δεν μπορούμε να πούμε λοιπόν ότι έκανε  κανονική κωλοτούμπα, αλλά ας δούμε τι έκανε και πόσο έχει στρίψει.

Ο πρώτος προγραμματικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν: «Ακυρώνουμε τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους». Με την απόφαση της 20ης Φεβρουαρίου του Eurogroup όμως, η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να τα σεβαστεί και να μην τα ακυρώσει. Στο εσωτερικό ακροατήριο  υποστηρίζει ότι δεσμεύτηκε μόνο για τέσσερις μήνες, ερμηνεία που δεν τεκμηριώνεται ωστόσο  από τη συμφωνία . Μένει να διαπιστώσουμε αν στην πορεία η κυβέρνηση αποφασίσει να μην τηρήσει όσα υπέγραψε.

Ο άλλος  βασικός  προγραμματικός  στόχος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ηεπαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης και η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους.  Αντί για επαναδιαπραγμάτευση όμως,  κατέληξε να ζητήσει την παράτασή της για τέσσερις  μήνες (και για την ώρα επαναδιαπραγματεύεται  μόνο τα μέτρα του μνημονίου για να κλείσει η αξιολόγηση και να πάρει τη δόση)  ενώ η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους,  ούτε καν διατυπώνεται ως αίτημα μετά  τις 25 Ιανουαρίου μέχρι και σήμερα από την ηγεσία της κυβέρνησης.

Ο προεκλογικός ΣΥΡΙΖΑ ήταν κατά των πλεονασμάτων και έλεγε  ότι «Τα δημόσια έσοδα θα προέλθουν από τη φορολόγηση του πλούτου, των καθαρών κερδών, των υψηλών εισοδημάτων, της μεγάλης ακίνητης και της εκκλησιαστικής περιουσίας, από την ακύρωση των προνομίων της ολιγαρχίας και των πολυεθνικών επιχειρήσεων και από την ανάσχεση της ύφεσης της οικονομίας».

Σήμερα αποδέχεται την λογική των πλεονασμάτων, παρότι  αυτά ενισχύουν την λιτότητα που θα καταργούσε. Όσο για τη φορολόγηση του πλούτου, της ολιγαρχίας και της εκκλησιαστικής περιουσίας,  δεν έχει προβεί για την ώρα ούτε καν σε μία συμβολική κίνηση, ή έστω σε μία πρόταση πιο συγκεκριμένη που να δείχνει πως θα κινηθεί. Αντιθέτως, στα μέηλ  Βαρουφάκη που έχουμε δει μέχρι τώρα, δεν υπάρχει ούτε ένα μέτρο που θα υποδήλωνε τη βούληση αυτή , πέρα από γενικές ρητορικές διατυπώσεις.

Άλλος προγραμματικός  στόχος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν:  «Θέτουμε το τραπεζικό σύστημα υπό την ιδιοκτησία και τον έλεγχο του δημοσίου, με ριζική τροποποίηση του τρόπου λειτουργίας του και των στόχων που σήμερα υπηρετεί». Δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε ότι ως τώρα τίποτα δεν άλλαξε στο τραπεζικό σύστημα και ότι εξακολουθούν να το διαχειρίζονται οι ίδιοι τραπεζίτες,  στους οποίους ο προηγούμενος  ΣΥΡΙΖΑ έριχνε βαριές ευθύνες.

Βασική προεκλογική  θέση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν και  η ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων.  Αντί για αυτήν  όμως, ο Γ. Βαρουφάκης συμφώνησε  για λογαριασμό της κυβέρνησης να μην ακυρώσει καμία.

Στροφή αποτελεί φυσικά και το γεγονός ότι ενώ μιλούσαν για κατάργηση της τρόικας, αυτό που έκαναν ήταν να της αλλάξουν το όνομα της και το μέρος της συνάντησης, καθώς και να ζητήσουν να έχουν μια πιο διακριτική παρουσία. Ο ρόλος της για την ώρα δεν έχει ακυρωθεί.

Όσο για το μνημόνιο, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι το διαχώρισε από τη δανειακή σύμβαση,  της οποίας ζήτησε την παράταση, κάτι τέτοιο όμως -πέρα από το ότι διαψεύδεται από όλα τα υπόλοιπα κράτη μέλη-  δεν προκύπτει  ούτε από τα ντοκουμέντα της παράτασης  που είναι δημόσια.

 

Όλα τα παραπάνω συνιστούν σαφή υποχώρηση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ από τις προγραμματικές θέσεις.  Είχε φροντίσει ωστόσο, λίγο πριν από τις εκλογές, να παρουσιάσει το «μινιμαλιστικό»  (σε σχέση με το κανονικό) πρόγραμμα  της Θεσσαλονίκης,  το οποίο δεσμεύτηκε ότι θα υλοποιήσει άμεσα, ανεξάρτητα και πριν από τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές.  Τελικά όμως ούτε αυτό για την ώρα μπορεί να υλοποιήσει, αφού συμφώνησε  να μην προχωρήσει σε καμία «μονομερή ενέργεια», χωρίς την έγκριση δηλαδή των δανειστών. Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης είχε κοστολογηθεί στα 12 δισεκατομμύρια ευρώ  και τώρα αντ’αυτού προωθείται ένα μικρό τμήμα του μόνο,  που κοστολογείται  μόλις  στα  200 εκατομμύρια.

 

Ο Αλέξης Τσίπρας και το επιτελείο του παρουσιάζουν τις υποχωρήσεις αυτές ως κινήσεις τακτικής για να κερδίσουν χρόνο και επιμένουν ότι παρά τις δεσμεύσεις Βαρουφάκη προς τους δανειστές, αυτοί θα εφαρμόσουν κανονικά το πρόγραμμά τους και θα ψηφίσουν άμεσα όλα τα νομοσχέδια που έχουν υποσχεθεί. 

Αυτό που  τώρα γίνεται φανερό,  είναι πως τελικά  δεν υπήρχε καμία ουσιαστική και σοβαρή προετοιμασία για την περίφημη εναλλακτική πρόταση, για ένα δικό τους σχέδιο μελετημένο, πλήρες  και επεξεργασμένο.  Η στρατηγική της ηγετικής ομάδας στηρίχθηκε κυρίως στην … «καλοσύνη των ξένων» .

Δηλαδή στην υποστήριξη που περίμεναν ότι θα έβρισκαν από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, την Ιταλία, τον Ντράγκι  και τον Γιούνκερ, οι οποίοι για τους δικούς τους λόγους επιθυμούν να πιεστεί η Γερμανία και να χαλαρώσει την άτεγκτη πολιτική της.  Οι δυνατότητες βοήθειας των «συμμάχων» όμως,  φαίνεται να έχουν όρια για την ώρα. Οι ΗΠΑ είχαν προσπαθήσει ξανά και στο παρελθόν, επί Γιώργου Παπανδρέου, αλλά με μηδαμινά αποτελέσματα.  Όσο για τους Ευρωπαίους «συμμάχους»,  πέρα από κάποιες κινήσεις αμφιβόλου αποτελέσματος ως τώρα, στο Eurogroup συντάσσονται στο τέλος πάντα με τη Γερμανία και  οι συσχετισμοί που μας αφορούν καταλήγουν 18-1.

 

Οι πιέσεις, οι εκβιασμοί, οι απειλές χρεοκοπίας και η διαπόμπευση ήταν απολύτως αναμενόμενοι, καθώς  είχαν επαναληφθεί με τον ίδιο τρόπο και επί Γιώργου Παπανδρέου (ο οποίος σύμφωνα με μαρτυρίες που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας αργότερα, είχε υποστεί άγριο μπούλινγκ). Στενός συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα  δήλωσε πρόσφατα σε τηλεοπτική του εμφάνιση ότι όλα ήταν αναμενόμενα.  Άρα καμία έλλειψη προετοιμασίας δεν μπορεί να αποτελεί βάσιμη δικαιολογία. 

Σε έναν πόλεμο -πραγματικό, διπλωματικό ή οικονομικό-  τόσο η νίκη,  όσο και η ήττα αποτελούν πάντα ένα ενδεχόμενο. Είναι όμως πολύ διαφορετικό  όταν πηγαίνεις σε πόλεμο και έχεις προετοιμαστεί για  εκδρομή.   

Επειδή για την ώρα  τίποτα δεν έχει κριθεί οριστικά, παρά τις υποχωρήσεις της κυβέρνησης , όλα τα ενδεχόμενα παραμένουν ανοιχτά.  Για να διατηρηθεί η ελπίδα όμως,  χρειάζεται -εκτός από σοβαρότητα και υπευθυνότητα- να επιστρέψει η πολιτική και να παραμερίσει η επικοινωνία. 

Πηγή

«Εξαφανίστηκαν» επί Σαμαρά 40 φάκελοι με στοιχεία ενδοομιλικών συναλλαγών

Σαράντα φάκελοι με στοιχεία ενδοομιλικών συναλλαγών ξένων πολυεθνικών και ελληνικών επιχειρήσεων «εξαφανίστηκαν» στη διάρκεια της θητείας της προηγούμενης κυβέρνησης, καθώς για άγνωστους μέχρι σήμερα λόγους έκλεισε όπως-όπως η μεγάλη έρευνα που είχε ξεκινήσει το 2010 για το «transfer pricing» στην Ελλάδα.

H τύχη των φακέλων αγνοείται από το 2012, όταν με στοιχεία της τότε ομάδας κρούσης του υπουργείου Ανάπτυξης επιβλήθηκαν τα πρώτα και μοναδικά σημαντικά πρόστιμα σε δύο μεγάλες πολυεθνικές για υποθέσεις παράνομων ενδοομιλικών συναλλαγών. Λίγους μήνες μετά αφαιρέθηκαν με νόμο οι αρμοδιότητες ελέγχου των ενδοομιλικών συναλλαγών από το ΥΠΑΝ, και ανατέθηκαν αποκλειστικά στο υπουργείο Οικονομικών από το οποίο δεν έχει υπάρξει η παραμικρή ένδειξη πως οι έλεγχοι συνεχίστηκαν.

Από τους συνολικά 41 φακέλους που είχαν ανοίξει το 2010 επί υπουργίας της Λούκας Κατσέλη, μόλις σε δύο περιπτώσεις οι έρευνες απέδωσαν καρπούς και επιβλήθηκαν υψηλά πρόστιμα, καθώς διαπιστώθηκε αδυναμία δικαιολόγησης των ενδοομιλικών συναλλαγών και τήρησης της αρχής των ίσως αποστάσεων μεταξύ μητρικών και θυγατρικών. Ηταν η περίπτωση της εταιρείας Philips, που τιμωρήθηκε το 2012 με 930.000 ευρώ και, λίγο αργότερα, η Kraft Foods στην οποία επιβλήθηκε πρόστιμο 1,27 εκατ. ευρώ για λογαριασμό της θυγατρικής της «Cadbury Ελλάς», η οποία είχε υποπέσει σε παραβάσεις το 2008.

Εκτοτε, όμως, η τύχη των περισσότερων από τους 41 φακέλους επιχειρήσεων που θα εξετάζονταν, αγνοείται. Πληροφορίες από τα συναρμόδια υπουργεία λένε πως στο πλαίσιο των ερευνών είχαν «προλάβει» να ανοίξουν συνολικά 10 φάκελοι, και μεταξύ αυτών εξετάζονταν στοιχεία για δύο ακόμη μεγάλες πολυεθνικές αλυσίδες λιανικής πώλησης, μια μεγάλη προμηθευτική εταιρεία ειδών μαζικής κατανάλωσης (απορρυπαντικά, είδη προσωπικής υγιεινής κ.ά.), μια φαρμακευτική επιχείρηση και μια εταιρεία από τον κλάδο των δομικών υλικών.

Ασαφείς αρμοδιότητες

Πιθανόν το πολιτικό κόστος, αλλά σίγουρα η πολυνομία, οι ασαφείς αρμοδιότητες και η δυσκολία συνεργασίας μεταξύ των υπουργείων Ανάπτυξης και Οικονομικών, που μέχρι το 2013 μοιράζονταν την ευθύνη των ελέγχων, οδήγησαν σε πάγωμα των υποθέσεων. Ομως δεν υπάρχει τίποτα που να δικαιολογεί την «εξαφάνιση» των φακέλων στη συνέχεια και την απροθυμία της τότε κυβέρνησης να συγκροτήσει έναν αποτελεσματικό ελεγκτικό μηχανισμό. Οι φάκελοι είτε έκλεισαν πριν καν ανοίξουν, είτε καταχωνιάστηκαν στα συρτάρια του υπουργείου Οικονομικών και της ΔΟΥ Μεγάλων Επιχειρήσεων.

Αδυναμία ελέγχων λόγω... πολυνομίας

Η μεγάλη αδυναμία των ερευνών για το transfer pricing στην Ελλάδα ήταν μέχρι πρότινος η πολυνομία. Υπήρχαν δύο διαφορετικοί νόμοι –ένας φορολογικός και ένας αγορανομικός– για τη διαδικασία ελέγχου των ενδοομιλικών συναλλαγών. Ο νόμος 3728/2008 όριζε τις αρμοδιότητες του υπουργείου Ανάπτυξης για τον έλεγχο των κοστολογικών στοιχείων και ο ν. 2238 /1994 του υπουργείου Οικονομικών για την αποφυγή διπλής φορολογίας και την κατανομή της φορολόγησης μεταξύ χωρών σε διασυνοριακές συναλλαγές.

Από το 2013 η κατάσταση αυτή άλλαξε. Ο νόμος 4223/2013 για τον ΕΝΦΙΑ κατάργησε πλήρως την αρμοδιότητα του υπουργείου Ανάπτυξης για ελέγχους στις συναλλαγές από το 2008 ώς το 2011 και έτσι όλες οι καταστάσεις των ενδοομιλικών συναλλαγών που είχαν υποβληθεί στη Διεύθυνση Κοστολόγησης και Ερευνας Αγοράς της Γενικής Γραμματείας Καταναλωτή μεταφέρθηκαν στις αρμόδιες υπηρεσίες της φορολογικής διοίκησης.

Επιπλέον τροποποιήθηκαν οι διατάξεις για την τεκμηρίωση ενδοομιλικών συναλλαγών για τα έτη έως το 2013 για τις ενδοομιλικές του 2014.

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών via koutipandoras.gr

Ερίκ Τουσέν: «Νόμιμο το αίτημα Τσίπρα για διεθνή διάσκεψη για το χρέος»

Ο Ερίκ Τουσέν τάσσεται υπέρ του αιτήματος του ΣΥΡΙΖΑ για μια διεθνή διάσκεψη για το χρέος, παρ' ότι αναγνωρίζει ότι είναι πολύ δύσκολο να το επιβάλει κάποιος στους δανειστές. 

Συνέντευξη στον Τάσο Τσακίρογλου

• Οι Μανουέλ Βαλς και Ματέο Ρέντσι ζητούν περισσότερο χρόνο για τη μείωση του ελλείμματος ως αντάλλαγμα για τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται ώστε να γίνουν, υποτίθεται, ανταγωνιστικές οι χώρες τους. Αποτελεί αυτό μια πραγματική πρόκληση για τη συναίνεση όσον αφορά τη λιτότητα στην Ευρώπη; Μπορεί να έχει κάποια θετικά αποτελέσματα;

Νομίζω ότι το αίτημα που απευθύνουν στην Κομισιόν θα απορριφθεί, διότι αυτή θέλει να συνεχιστούν τα μέτρα της βίαιης λιτότητας σε πανευρωπαϊκή κλίμακα, και δη στην περιφέρεια, αλλά κυρίως σε χώρες όπως η Γαλλία, η Ιταλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία, αλλά και στη Γερμανία. Εάν η ιταλική και η γαλλική κυβέρνηση μπορούσαν να πείσουν την Κομισιόν, θα ήταν θετικό γεγονός. Ομως αυτός δεν είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος και πρέπει να υπογραμμίσω ότι την ίδια ώρα ζητούν την αλλαγή των όρων λειτουργίας της αγοράς εργασίας στην Ιταλία με έναν πολύ νεοφιλελεύθερο τρόπο. Επίσης, γνωρίζουμε ότι αυτό που κάνει η κυβέρνηση Βαλς στη Γαλλία είναι προς όφελος των μεγάλων χρηματιστηριακών εταιρειών.

• Ο Αλέξης Τσίπρας ζητά ένα διεθνές συνέδριο για την ακύρωση του χρέους των χωρών του Νότου που έχουν πληγεί από την κρίση, όμοιο με αυτό που έγινε για τη Γερμανία το 1953, στο οποίο 22 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, διέγραψαν ένα μεγάλο μέρος του γερμανικού χρέους. Πόσο ρεαλιστική βλέπετε αυτή την προοπτική σήμερα;

Λέω ότι αποτελεί μια νόμιμη πρόταση. Είναι ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα δεν προκάλεσε καμία σύγκρουση στην Ευρώπη, όπως αυτή που προκάλεσε η Γερμανία. Ετσι, οι πολίτες της Ελλάδας έχουν ένα πολύ ισχυρό επιχείρημα να πουν ότι ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους είναι παράνομο και ότι πρέπει να διαγραφεί, όπως διεγράφη το γερμανικό χρέος το 1953. Είναι απολύτως νόμιμο, αλλά δεν νομίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλες πολιτικές δυνάμεις στην Ευρώπη θα μπορούσαν να πείσουν τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. και τις κυβερνήσεις των ισχυρών χωρών να καθίσουν σ' ένα τραπέζι και να συμφωνήσουν να κάνουν ό,τι έκαναν το 1953. Είναι λοιπόν νόμιμο αίτημα και υποστήριξα τον Τσίπρα για την Κομισιόν, αλλά δεν μπορείς να πείσεις τους εταίρους να το κάνουν. Η συμβουλή μου είναι η ακόλουθη: Η τελευταία δεκαετία μάς έδειξε ότι μπορείς να φτάσεις σε δίκαιες λύσεις προχωρώντας σε μονομερείς πράξεις κυριαρχίας. Και νομίζω ότι η Ελλάδα έχει ισχυρά επιχειρήματα για να δράσει και να διαμορφώσει μια κυβέρνηση που θα στηρίζεται από τους πολίτες και θα εξετάσει τις πιθανότητες γι' αυτό. Μια τέτοια αριστερή, λαϊκή κυβέρνηση θα μπορούσε να φτιάξει μια επιτροπή ελέγχου του χρέους, η οποία θα διαπίστωνε ποιο μέρος του είναι παράνομο και απεχθές και στη συνέχεια θα έκανε μονομερώς αναστολή πληρωμών, προκειμένου να μην το πληρώσει ολόκληρο.

• Στην Ελλάδα, ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται σε όλες τις δημοσκοπήσεις και αρκετά στελέχη του λένε ότι η διαπραγμάτευση για το χρέος θα γίνει εντός της ευρωζώνης και ότι δεν θα είναι αποτέλεσμα μονομερούς ενέργειας. Τι λέτε γι' αυτό;

Ναι, ξέρω την επίσημη θέση. Εγώ προσωπικά προσπαθώ να δείξω ότι μπορείς να εφαρμόσεις ένα άλλο είδος πολιτικής, διότι είναι προφανές ότι η πλειονότητα των κυβερνήσεων της ευρωζώνης και η ΕΚΤ δεν θα δεχτούν να κάνουν μια μεγάλη μείωση του ελληνικού χρέους. Ετσι, λέμε ότι θέλουμε να διαπραγματευτούμε, αλλά πιστεύω ότι είναι αδύνατο να τους πείσεις όλους αυτούς. Γι' αυτό πρέπει να γίνεις πιο ριζοσπαστικός, διότι δεν υπάρχει άλλη πιθανότητα. Πρέπει να γίνεις ριζοσπαστικός, όπως έκανε η Ισλανδία μετά το 2008 ή ο Ισημερινός ή όπως το έκανε η Αργεντινή μεταξύ 2001 και 2005. Μετά οι κυβερνήσεις έκαναν σειρά λαθών και εγκατέλειψαν τη ριζοσπαστική θέση που πήρε η χώρα και γι' αυτό τον λόγο αντιμετωπίζουν τις σημερινές μεγάλες δυσκολίες. Βρέθηκα στην Αργεντινή τις προηγούμενες μέρες. Το Κοινοβούλιό της ψήφισε ένα νόμο για να δράσει η χώρα με κυρίαρχο τρόπο στο θέμα του χρέους. Αποφάσισαν να φτιάξουν μιαν επιτροπή του Κογκρέσου, η οποία θα εξετάσει το χρέος στους επόμενους τρεις μήνες.

• Εχετε πει ότι η δραστική μείωση του δημόσιου χρέους είναι αναγκαία, αλλά όχι αρκετή για να βγουν οι χώρες της Ε.Ε. από την κρίση και ότι χρειάζονται κάποια άλλα σημαντικά μέτρα σε διάφορους τομείς. Ποια είναι αυτά εν συντομία;

Πρώτα, να εθνικοποιήσουμε, να κοινωνικοποιήσουμε τις τράπεζες. Νομίζω ότι οι τράπεζες στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες πρέπει να μεταφερθούν στον δημόσιο τομέα και να λειτουργούν σεβόμενες αυστηρά τους κανόνες και τα συμφέροντα του λαού. Επίσης, πρέπει να ελέγξουμε τις κινήσεις των κεφαλαίων και κυρίως τις μεγάλες μεταφορές κεφαλαίων των τεράστιων χρηματοπιστωτικών θεσμών. Δεν μιλάμε για τα χίλια ή δύο χιλιάδες ευρώ. Για να γίνουν τέτοιες μεταφορές θα πρέπει να δίνεται η έγκριση των ελεγκτικών αρχών. Αυτός ο έλεγχος γίνεται για καλούς και όχι κακούς σκοπούς. Για να προστατευθούν οι απλοί πολίτες.

• Η Ελλάδα;

Να γίνει αυτό που έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2012: Εάν γίνουμε κυβέρνηση, θα καταργήσουμε τους νόμους βάσει των οποίων επιβλήθηκαν τα μνημόνια, καταργήθηκαν οι συλλογικές συμβάσεις και η συλλογική διαπραγμάτευση μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων. Πρέπει παράλληλα να γίνει φορολογική μεταρρύθμιση, να καταργηθούν ορισμένοι από τους φόρους που επιβλήθηκαν στους φτωχούς και να φορολογηθούν οι πλούσιοι.

• Οπως λέει η Ναόμι Κλάιν, «το οικονομικό μας μοντέλο, δηλαδή ο καπιταλισμός, διεξάγει έναν πόλεμο ενάντια στον πλανήτη». Πρόσφατα, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους σε πολλές χώρες ενάντια στην κλιματική αλλαγή. Ποια είναι η σημασία αυτών των κινητοποιήσεων;

Είναι πολύ σημαντικές, διότι σε παγκόσμιο επίπεδο οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με παγκόσμια προβλήματα, παγκόσμιες ανισότητες, οι οποίες προκαλούν καταστροφή στο κλίμα και στους θεσμούς, επηρεάζουν τη μετανάστευση και επιφέρουν πολέμους. Ολα αυτά τα διεθνή κινήματα είναι σημαντικά και τα χρειαζόμαστε. Πρέπει να ενισχυθούν. Περιμένω με αγωνία να δω μεγαλύτερη ικανότητα να κινητοποιούμε τους ανθρώπους σε διεθνές επίπεδο, ώστε να ενισχυθούν και οι αγώνες.

Ο Ερίκ Τουσέν, Βέλγος, καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Λιέγης, είναι πρόεδρος της CADTM, της Επιτροπής για τη Διαγραφή του Χρέους του Τρίτου Κόσμου, και μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής της γαλλικής οργάνωσης ATTAC. Το 2005 διορίστηκε από τον πρόεδρο του Ισημερινού, Ραφαέλ Κορέα, μέλος της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του εσωτερικού και εξωτερικού δημόσιου χρέους της χώρας. Γνωστός και στην Ελλάδα, την οποία έχει επισκεφθεί αρκετές φορές, στο πλαίσιο της δράσης του για τον απεγκλωβισμό των χωρών του Νότου από τα παιχνίδια των διεθνών κερδοσκόπων και των πιστωτικών οργανισμών.

πηγή

Γκίκας Χαρδούβελης: Όπου και να πάω τα χρήματά μου, η Ελλάδα με πληγώνει.

του Πιτσιρίκου

Συγκίνηση στο πανελλήνιο έχει προκαλέσει η δήλωση του πρώην υπουργού Οικονομικών, Γκίκα Χαρδούβελη, ο οποίος -μετά τη δημοσιοποίηση της εισαγγελικής έρευνας για τον έλεγχο του δικού του πόθεν έσχες- παραδέχτηκε ότι φοβήθηκε πως θα χάσει τα χρήματά του και αυτός είναι ο λόγος που τα έβγαλε στο εξωτερικό, ενώ δήλωσε πως δεν είναι ο ατρόμητος άνδρας που όλοι νομίζαμε ότι είναι.

Ο κ. Χαρδούβελης είπε πως ήταν σωστή η κίνησή του να βγάλει τα χρήματά του στο εξωτερικό, και πως, αν όλοι οι Έλληνες τον είχαν μιμηθεί και είχαν βγάλει τα χρήματά τους στο εξωτερικό, οι ελληνικές τράπεζες θα είχαν καταρρεύσει και θα είχαμε καταφέρει ένα μεγάλο χτύπημα στο Κεφάλαιο, ανοίγοντας τον δρόμο για τον κομμουνισμό.

 

«Έβγαλα τα χρήματά μου στο εξωτερικό, για να κλείσω το μάτι στους Έλληνες πως πρέπει να κάνουν το ίδιο, ώστε να πάμε σε ρήξεις και ανατροπές» δήλωσε ο Γκίκας Χαρδούβελης.

Απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου αν η πράξη του ήταν σωστή, ο κ. Χαρδούβελης είπε πως, όταν σε μια χώρα διορίζεται πρωθυπουργός ένας τραπεζίτης, όπως ο Λουκάς Παπαδήμος, όποιος πολίτης δεν βγάζει τις καταθέσεις του στο εξωτερικό είναι εντελώς μαλάκας.

Επίσης, ο Γκίκας Χαρδούβελης τόνισε πως, ως σύμβουλος του πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου, τον συμβούλευε να βγάλει κι αυτός τα χρήματά του στο εξωτερικό αλλά αυτός μάλλον τα είχε βγάλει ήδη.

Ο κ. Χαρδούβελης είπε πως το γεγονός ότι είχε βγάλει τα χρήματά του στο εξωτερικό δεν τον επηρέασε καθόλου στις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα υπέρ του ελληνικού λαού, αφού αυτός τα λεφτά του τα είχε έξω, οπότε, αν κατέρρεε η χώρα, αυτός θα πήγαινε να τα συναντήσει, και οι καθυστερημένοι Έλληνες ας πρόσεχαν ποιους προδότες ψηφίζουν σαν τα ζώα επί δεκαετίες.

Επίσης, ο κ. Χαρδούβελης είπε πως τα ποσά που μετέφερε στο εξωτερικό δεν τα δήλωσε το 2012 αλλά με δυο χρόνια καθυστέρηση το 2014, γιατί, αν στο μεταξύ κατέρρεε η Ελλάδα, σιγά μην ασχολείτο κανείς με τις καταθέσεις του Χαρδούβελη στο εξωτερικό.

«Όταν ο τότε πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς κάνει υπουργό Οικονομικών κάποιον σαν εμένα, πώς να εμπιστευτώ την ελληνική κυβέρνηση και να μην πιστεύω πως είναι εντελώς ξεπουλημένοι όλοι τους;» αναρωτήθηκε σωστά ο Γκίκας Χαρδούβελης.

Για την κατηγορία πως μετέφερε τα χρήματά του στη νήσο Jersey -που ανήκει στην Βρετανία αλλά αποτελεί φορολογικό παράδεισο-, ο Γκίκας Χαρδούβελης είπε πως είναι πιστός χριστιανός και πιστεύει πως υπάρχει παράδεισος.

Επίσης, ο Γκίκας Χαρδούβελης δήλωσε πως είναι θύμα και πως όπου και να πάει τα χρήματά του, η Ελλάδα τον πληγώνει. Και τον πληρώνει.

(Όταν ο υπουργός Οικονομικών μιας χώρας μεταφέρει τα χρήματά του στο εξωτερικό, πώς να κατηγορήσεις τον απλό μικροκαταθέτη που τα σηκώνει από την τράπεζα και τα κρύβει στο στρώμα;)

(Μετά την αποκάλυψη για την υπόθεση Χαρδούβελη, προσέξτε τις λυσσαλέες επιθέσεις των ΜΜΕ και των απανταχού νεοφιλελέδων κατά του Γιάνη Βαρουφάκη, του Πάνου Καμμένου και του Νίκου Κοτζιά. Όχι, δεν είναι τυχαίες.)

πηγή

Υπόψιν του κ. Γιάννη με το ένα «νι»

Κουβέντα να γίνεται  -για τι άλλο, για το περασμένο Eurogroup της οδυνηρής ελληνικής ήττας -που τη βαφτίσαμε νίκη- και για τις περιβόητες "μεταρρυθμίσεις".

Για τους λόγους που το αφεντικό βγήκε έξω από τα ρούχα του και για τον εικαζόμενο λόγο της γερμανικής μάνητας, τα είπαμε, τις προάλλες. 

Του κ. Γιάννη, με το ένα «νι», του τα είχαμε πει κι αυτουνού: πριν λίγο μόνον καιρό, του λέγαμε ότι θα ήταν χρήσιμο να τη γράψει εκείνη την επιστολή, αλλά αυτός, αγρόν ηγόρασε. Εμείς βέβαια τα λέγαμε στη νύφη για να τα ακούει η πεθερά, αλλά η γοητεία του κ. Γιάννη με το ένα «νι», φαίνεται ότι το έχει μαγέψει όλο το σόι∙ εκτός από την Παγώνα του Αλέξη και τον ίδιο τον Αλέξη, έχει μαγνητίσει κι όλη την ηγετική ομάδα του Συ.Ριζ.Α. -για να μη μιλήσουμε για τη σαγήνη που ασκεί ο υπουργός Οικονομικών πάνω στους καμμένους (με δύο "μι" κ. διορθωτά) Έλληνες. 

Γρήγορα μας τσάτισε πολλούς ο  κ. Γιάννης με το ένα «νι», παρόλο που κατά τα άλλα, η δημοφιλία του είναι αδιαμφισβήτητη. Εύλογα πιστεύει κανείς ότι και οι αλλοδαπές "V for Βαρουφίτσες", που μετρώνται σε εκατομμύρια, θα βάλουν πρόθυμο χέρι βοηθείας κι αυτές, κατά την τουριστική περίοδο που ανοίγει αύριο-μεθαύριο, για να πετύχομε τον νέο εθνικό στόχο του στριμώγματος των ταβερνιάρηδων. "Φέρε μας, κάπελα, κρασί με δυο ποτήρια και μισή", θα τραγουδούν χειμώνα-καλοκαίρι κι οι δικές μας οι συριζαίες, οι φοιτήτριες και οι άνεργες, οι ελεύθερες και οι παντρεμένες, οι δροσερές και οι σιτεμένες, όλες τους θα ζητούν -και όλοι μας, δηλαδή- στο τέλος της διασκέδασής μας και την απόδειξη -και καλά θα κάνουμε, αλλά θα το κάνουμε εθελοντικά και δε χρειάζεται να πληρωνόμαστε γι’ αυτό. Οι επαγγελματίες καταδότες δε χρειάζονται σε καμία υγιή κοινωνία, ούτε θέλει κανείς να προκριθεί ένα παρακράτος ρουφιάνων κι ούτε μπορεί να ενστερνίζεται τέτοιες λογικές μια κυβέρνηση που θέλει να σέβεται τον εαυτό της -κι αν υπάρχει χρεία, εν καιρώ πολέμου, ας τον επιβεβαιώσουν μόνο οι εξαιρέσεις αυτόν τον κανόνα. 

Μ' αυτά και με τ' άλλα, μαζί με τις μουρμούρες πολλών, εντός, εκτός και επί τα αυτά της κοινωνικής σφαίρας, δυστυχώς, φαίνεται να εξαντλείται γρήγορα το σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο που συγκέντρωσε η κυβέρνηση την πρώτη εβδομάδα της ζωής της. Κεφάλαιο που σιγά-σιγά εξαερώνεται μαζί με τον πρώτο ενθουσιασμό, υπό την πίεση των πραγματικών προβλημάτων και ως αποτέλεσμα της κυβερνητικής αμφισημίας και της διστακτικότητας.

Ασφαλώς, πλανώνται πλάνην οικτράν όσοι πιστεύουν ότι θα συντηρηθεί το εθνικό μας φρόνημα με τη συζήτηση περί των αποζημιώσεων για τη ναζιστική θηριωδία, που τόσο άκαιρα επιχειρείται να ανοίξει ετούτες τις μέρες.

Πέρα όμως από όλες τις μπαρούφες που ακούμε, και για να επικεντρωθούμε στα σοβαρότερα και στα τρέχοντα έσοδα του κράτους κι όχι στις παλαιές και απαράγραπτες απαιτήσεις που αφού περίμεναν μια ζωή, μπορούν να περιμένουν για λίγο ακόμα, θα πρέπει να δούμε και τις προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες θα καταβληθούν αυτοί οι φόροι, γιατί λευκή επιταγή εμείς δε δίνομε σε κανέναν -και πάντως όχι πριν βεβαιωθούμε ότι αυτός, είναι ο Κανένας, ο  Πολύτροπος, αυτός με το κεφαλαίο «κάπα». Ο εκλεκτός μας δεν πρόκειται να είναι ο πάσα ένας! Θα είναι αυτός που θα σέβεται τον οβολό μας και τον δημόσιο κορβανά των συντρόφων του. Κυρίως, θα είναι αυτός που, μετά που θα έχει περάσει η μεγάλη σημερινή μπόρα, θα καθίσει να μελετήσει τους φόρους με την ησυχία του -αλλά στα σοβαρά- και θα νομοθετήσει με μιαν άλλη φορολογική λογική, για να σταματήσουν να είναι κατανεμημένοι οι φόροι μας τόσο παράλογα, τόσο αντισυνταγματικά και, κυρίως, τόσο άδικα. 

Τώρα, είπαμε, είναι πατριωτικό μας καθήκον, να ρυθμίσουμε τα απλήρωτα χαράτσια. Έπρεπε, όμως, να έχει κατατεθεί και μάλιστα προ πολλού, ο νόμος για τις 100 δόσεις ή τουλάχιστον να είχε έρθει προς ψήφιση, πακέτο με τον νόμο για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, για τον οποίο τόση φασαρία έγινε τις προάλλες∙ επειδή ανθρωπιστική κρίση προκαλούν και τα δυσβάσταχτα κι απλήρωτα χαράτσια, επί δικαίων και αδίκων. Εξάλλου, δεν ήμασταν λίγοι κι εμείς, οι άλλοι, που όλα αυτά τα χρόνια αρνιόμασταν να πληρώσουμε τους αντισυνταγματικά επιβεβλημένους φόρους για λόγους που ειχαμε από τότε εξηγήσει. Παράνομοι φόροι που ισχύουν και εκκρεμούν ακόμα και που έχουν επιβληθεί επί των δικαίων -για τους αδίκους ούτε λόγος, γι' αυτούς ακόμα πέρα βρέχει- κι όμως περιμένουμε, πρόθυμοι να πληρώσουμε. 

Θα πληρώσουμε όχι από κάποιο κομματικό καθήκον, οπαδοί κομμάτων δεν υπήρξαμε ποτέ, αλλά επειδή από τις 26 Ιανουαρίου και μετά, θεωρήσαμε - ελπίσαμε να πει κανείς ορθότερα, ότι έχει αλλάξει η κατάσταση. Θέλομε τώρα να πιστεύομε ότι, μελλοντικά, οι φόροι μας θα πηγαίνουν σε καλή μεριά. Πείτε την αθεράπευτη και επικίνδυνη αισιοδοξία, πείτε την ανίατη ηλιθιότητα, πείτε ό,τι θέλετε, αλλά αναγαλλιάζει κανείς μετά από τόσα πέτρινα χρόνια κατάλυσης και της στοιχειώδους νομιμότητας εκ μέρους ενός κράτους προαγωγού και δυνάστη, έτσι όπως ζούσαμε τόσα χρόνια, αυτόν τον ακήρυκτο πόλεμο κατά της κοινωνίας μας.

Ένας πόλεμος, όμως, που ακόμα δεν έχει τελειώσει, μόνο που βρίσκεται σε προσωρινή ανακωχή. 

Εν τω μεταξύ, ας του πει κάποιος του κ. Γιάννη με το ένα «νι» για να το ξέρει, δηλαδή, ότι καλό είναι να αφήσει τις εξυπνάδες με τις λοταρίες, γιατί δεν έχομε λεφτά για λαχεία και να χωνέψει ότι αν δεν θεσμοθετηθεί ο λογιστικός προσδιορισμός του φόρου επί της διαφοράς μεταξύ εισοδημάτων και εξόδων -και με τους έμμεσους φόρους κατανάλωσης τόσο παράλογα υψηλούς- ποτέ δεν θα παταχθεί η μεταπρατική φοροδιαφυγή. Πάντα θα προσμένει κανείς να ακούσει την πονηρή παραίνεση, «100 με απόδειξη 75 χωρίς» για να την παραδεχτεί.

Μεταξύ μας, πάντως, αυτό που θα μπορούσε να κάνει στα γρήγορα, ο κ. Γιάννης με το ένα «νι» -όταν αφήσει κατά μέρος τις πολλές συνεντεύξεις και τις περισσότερες μπαρούφες και βρει τον απαιτούμενο χρόνο να μελετήσει στα σοβαρά ένα σοβαρότερο φορολογικό σύστημα- θα ήταν να αντιληφθεί ότι είναι αποδοτικότερο να επικεντρωθεί στη σύλληψη και τη φορολόγηση του διαφεύγοντα συσσωρευόμενου πλούτου πολλών δεκαετιών και ν' αφήσει τα τρέχοντα έσοδα για ευθετότερο χρόνο. Όπως έχομε πει αμέτρητες φορές, οι λεπτομέρειες της ιστορίας αυτού του παράνομα και αφορολόγητα αποθησαυρισμένου πλούτου, ταβερνιαρέων και λοιπών γνωστών και μη εξαιρετέων, είναι ανεξίτηλα σημειωμένες στα κιτάπια των πτωχών μας εμπορικών τραπεζών και στα βιβλία της Τράπεζας της Ελλάδας, που τόσες βδομάδες μετά τον σχηματισμό της, παραμένουν κάστρα απόρθητα και άπαρτα για την κυβέρνηση! 

Ας ξεκινήσει, λοιπόν, από την κατάληψη αυτών των άντρων της ανομίας, ο κ. Γιάννης με το ένα «νι», γιατί εκεί είναι κρυμμένο, σε ηλεκτρονικά αρχεία και κλειδωμένες θυρίδες, το πραγματικό όπλο της κυβέρνησης -και μετά, βλέποντας, μετρώντας και κάνοντας.

Στο κάτω-κάτω της γραφής, αν βρει δυσκολίες, κι αν όντως το ελληνικό κράτος έχει χρεία επαγγελματιών ρουφιάνων, ας προσλάβει πάραυτα τον κ, Φαλτσιάνι της περιβόητης λίστας Λαγκάρντ με τα πολλά μηδενικά υπόλοιπα, ο οποίος κύριος, ειρήσθω εν παρόδω, μαθαίνουμε ότι προσφέρει τις υπηρεσίες του, δωρεάν κι αυτός! Ας τον καλέσει, λοιπόν, χωρίς να φοβάται ότι θα χάσει μέρος της δημοσιότητας που, ούτως ή άλλως, στην εποχή της Τηλεδημοκρατίας, επάξια του αναλογεί, του κ. Γιάννη με το ένα «νι». 

 Alexandros Raskolnick

Πηγή

Το κολάζ με τις Βαρουφίτσες είναι από την ΟΚΤΑΝΑ 

Έκλαιγες κι έκλαιγα μαζί σου

Της Ευγενίας Λουπάκη

"Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα", είχε πει ο Τσίπρας, αλλά δεν τον πιστέψαμε. Δεν ξέρω αν και ο ίδιος είχε πλήρη συναίσθηση πόσο δύσκολα θα είναι. Παρακολουθούμε, λοιπόν, με κομμένη την ανάσα βήματα, οπισθοχωρήσεις και παραπατήματα, ελπίζοντας η κυβέρνηση να καταφέρει να σταθεί, για να καταφέρει να προχωρήσει. Και μέσα στον ορυμαγδό των γεγονότων και της προπαγάνδας επί των γεγονότων, η μνήμη γίνεται κοντή κι αδύναμη.

Πάμε λίγο πίσω, λοιπόν, πάμε ένα χρόνο ακριβώς πίσω, να ρίξουμε μια ματιά:

6 Μαρτίου 2014, έρχεται στην Αθήνα επίσημη επίσκεψη ο Γερμανός πρόεδρος Γιόαχιμ Γκάουκ. Και η συγκυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου απαγορεύει τις συγκεντρώσεις, για δεύτερη φορά (το ξανάκανε άλλες δυο φορές μετά). Σχολικοί φύλακες και συνδικάτα που είχαν προγραμματίσει συγκεντρώσεις εκτός ζώνης απαγόρευσης, τις κάνουν, αποκλεισμένοι από κλούβες και ΜΑΤ που επιτίθενται με ανεστραμμένα κλομπς και χημικά. Τραυματίζεται και ο τότε ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Μπάμπης Αγγουράκης. Ο Γερμανός πρόεδρος ζητά συγγνώμη από τον ελληνικό λαό, για τα δεινά που του προκάλεσε ο ναζισμός...

Δευτέρα 10 Μαρτίου, η "Εφημερίδα των Συντακτών" έχει τίτλο "Δυναμίτης στα εργασιακά" και στο πρωτοσέλιδό της γράφει: "Το σύνολο των εργασιακών θεμάτων άνοιξε η τρόικα και ιδιαίτερα ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Πολ Τόμσεν. Έθεσαν ζήτημα αλλαγών στις ομαδικές απολύσεις αλλά και στον κατώτατο μισθό, με την κατάργηση όλων των επιδομάτων (τριετίες, τέκνων, ανθυγιεινής εργασίας, σπουδών).

Η "Ναυτεμπορική" της ίδιας μέρας, σαφέστερη: "Μισθοί, εργασιακές σχέσεις και εμμέσως συντάξεις επανέρχονται στη διαπραγμάτευση με την τρόικα, ενώ η αξιολόγηση του ελληνικού Μνημονίου διανύει αισίως τον 7ο μήνα χωρίς να έχει επιτευχθεί συμφωνία".

Τρίτη 11 Μαρτίου 2014, τα "Νέα" στο κύριο άρθρο τους γράφουν ότι τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς την εφορία που αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο (2,6 εκατομμύρια οφειλέτες το 2013) αποδεικνύουν ότι ο κόσμος δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην υπερφορολόγηση. Και καλούν την κυβέρνηση να επανεξετάσει το θέμα, ενώ στο ίδιο πρωτοσέλιδο (και σε πολλά άλλα) φιγουράρει φωτογραφία του Στουρνάρα "γονατιστού" δίπλα στον Σόιμπλε που διατάζει "Βρείτε τα μέχρι την Κυριακή". (Και τα "βρήκαν", όπως όλοι ξέρουμε, και ειδικά ο κ. Χαρδούβελης, που μαθαίνουμε τώρα κάτι ενδιαφέρον που δεν ξέραμε γι' αυτόν).

Πρωτοσέλιδη στην ίδια ημερομηνία η πώληση της ΔΕΗ, που ανακοινώνεται με χαρά από το κεντρικό θέμα του "Έθνους".

Και απεργίες, απεργίες, απεργίες. Τα φαρμακεία, οι λογιστές, τα φορτηγά, η ΑΔΕΔΥ για τους "διαθέσιμους" που απολύονται και για τη νέα επίθεση που δέχονται.

Μια ειδησούλα και η κραυγή αγωνίας από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αττικόν, που αδυνατεί πλέον να πραγματοποιεί 27 βασικές εξετάσεις λόγω έλλειψης αντιδραστηρίων...

Μια ματιά όλη κι όλη. Ένα μόλις χρόνο πριν. Θυμήσου. Τώρα που οι Ηρωδιάδες μαίνονται και ζητούν την κεφαλή της νέας κυβέρνησης επί πίνακι. Θυμήσου. Έκλαιγες κι έκλαιγα μαζί σου. Κανόνισε να κλαίμε και του χρόνου.

Πηγή

Να το πάρει το ποτάμι Σταύρο μου;

Του Κώστα Βαξεβάνη

Αγαπητέ Σταύρο

Ποτέ δεν ήσουν καλός δημοσιογράφος και έτσι δεν μου κάνει εντύπωση που σε μια ανακοίνωση μερικών σειρών έχεις τόσες ανακρίβειες για γνωστά και εμφανή γεγονότα. Έτσι λοιπόν κατανοώ το έλλειμα και απλώς σημειώνω:

1.Δεν είμαι και δεν ήμουν στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ήμουν κανενός κόμματος αν και είμαι και δηλώνω Αριστερός. Αλλά πάνω απ όλα είμαι δημοσιογράφος.Δηλαδή η πολιτική μου άποψη δεν με εμποδίζει να ασκώ τη δημοσιογραφία ανεξάρτητα και μαχητικά. Όσο και να ψάξεις δεν θα βρεις φωτογραφία μου, όπως δικιές σου, ούτε με το Σημίτη, ούτε με το Γιάννο,ούτε με τον Άκη, ούτε με την οικογένεια Παπανδρέου.Όχι γιατί δεν θα μπορούσα να έχω τέτοιες φωτογραφίες ως δημοσιογράφος, αλλά γιατί η αντίληψή  μου δεν μου επέτρεπε να ακίζομαι ναρκισσιστικά με την εξουσία.Αντιθέτως έχω πολλές από πολέμους και αρκετές με χειροπέδες που μου φόρεσαν γιατί  υπερασπίστηκα τη δημοσιογραφία. Εν ολίγοις είμαι δημοσιογράφος και όχι κονφερανσιέ. Είμαι Αριστερός αλλά όχι δημοσιοσχεσίτης της εξουσίας.

2.Δεν εργάζομαι στο “Κόκκινο”, άρα μάλλον είναι δύσκολο να με άκουσε κάποιος στο “Κόκκινο” να λέω πως θα πάω στην ΕΡΤ.

3. Δεν θα  πάω στην ΕΡΤ και ούτε μου πρότεινε κάποιος να πάω.Αντιθέτως βρίσκομαι στα πρόθυρα συμφωνίας με ιδιωτικό κανάλι.

Αν παρ όλα αυτά ρωτηθώ από κάποιον για το κόστος και τις σπατάλες στην ΕΡΤ, εκεί μπορώ να πω πολλά. Μπορώ να αντιπαραθέσω δηλαδή στοιχεία και να ρωτήσω πώς μια εκπομπή έρευνας όπως “το Κουτί της Πανδώρας”, με 20 εργαζόμενους που γύριζε όλο τον κόσμο στοίχιζε 18.000 ευρώ (με δημοσιευμένα στοιχεία Σταύρο μου στο ΔΙΑΥΓΕΙΑ) ενώ μια εκπομπή σου που γυριζόταν σε ένα στούντιο και στην οποία πρόσφερε όλα τα μέσα Παραγωγής η ΕΡΤ ενώ εσύ είχες 4-5 δημοσιογράφους στοίχιζε 20.000 ευρώ κάθε βράδυ. Είναι σωστό το νούμερο Σταύρο μου που γράφουν;Γιατί δεν υπάρχουν δημοσιευμένα στοιχεία; Μήπως τα έχεις; Πόσο κόστιζε δηλαδή μια συνέντευξη σαν αυτή που βρήκα στο youtube, όπου λιβανίζεις τον Παπαδήμο;

Επίσης να σου πω Σταύρο μου πως δεν είναι ντροπή να έχουν δουλέψει άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ στην ΕΡΤ. Ντροπή είναι να σου αποδίδουν πως ως δημοσιογράφος υπηρέτησες περισσότερο τα αφεντικά και λιγότερο τη δημοσιογραφία. Ντροπή είναι επίσης όταν επιλέγεις την πολιτική, να κάνεις τρεις στις τρεις ερωτήσεις στη Βουλή που σχετίζονται με τον Μπόμπολα

ΥΓ. Αν Σταύρο δεν έχεις γράψει εσύ την ανακοίνωση σου ζητώ συγνώμη. Με μπέρδεψε η επιφανειακή προσέγγιση και η επιπόλαιη δημοσιογραφία που αποπνέει.

Στοίχιζε αυτή η εκπομπή Σταύρο 20.000 ευρώ;

Διαβάστε την ανακοίνωση που έβγαλε το Ποτάμι

 «Πριν ο ΣΥΡΙΖΑ απευθυνθεί στο "Ποτάμι" για να μάθει για τις σπατάλες, θα μπορούσε να ρωτήσει κάποια από τα στελέχη του, που σήμερα δραστηριοποιούνται στα κομματικά ΜΜΕ, αλλά την περασμένη δεκαετία δούλευαν στην ΕΡΤ ΑΕ. Από τον ΣΥΡΙΖΑ αναρωτήθηκαν αν το Ποτάμι γνωρίζει τις σπατάλες που έγιναν στην ΕΡΤ Και βέβαια τις γνωρίζουμε και έχουμε συγκεκριμένες προτάσεις ώστε να μην επαναληφθούν.

Ας ξεκινήσει από τον Κώστα Αρβανίτη και τον Κώστα Βαξεβάνη, οι οποίοι, όπως ήδη έχουν ενημερώσει τους εργαζόμενους στο "Κόκκινο", ετοιμάζονται να διαδραματίσουν σοβαρό ρόλο στην καινούργια ΕΡΤ. Αν δεν βρουν άκρη με τα δύο αυτά συγκεκριμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, εμείς είμαστε στη διάθεσή τους και για να τους υποδείξουμε και άλλα στελέχη τους, που πρωταγωνιστούν σήμερα στην επικοινωνιακή στρατηγική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και είχαν για χρόνια προσφέρει τις υπηρεσίες τους στην ΕΡΤ ΑΕ. Κατά τα λοιπά περιμένουμε από τον ΣΥΡΙΖΑ και μια ουσιαστική απάντηση στην κριτική, που κάναμε στο νομοσχέδιο».

Πηγή

Για τις επανορθώσεις

Το ζήτημα των κατοχικών επανορθώσεων δεν προέκυψε ως οικονομικό-πολιτικό αντίβαρο απέναντι στη Γερμανία. Αν επιχειρηθεί αυτή η προσέγγιση, τότε το δίκαιο αίτημα του ελληνικού λαού κινδυνεύει να χαρακτηριστεί φτηνός αντιπερισπασμός ή καπρίτσιο απέναντι στον ισχυρό. Τίποτα από αυτά δεν ισχύει, αντίθετα το ζήτημα είναι υπαρκτό και φλέγον και δεν έχει να κάνει πρωτίστως με τη χρηματική αποτίμησή του, αν και στη συγκεκριμένη περίοδο και αυτή πρέπει να συνυπολογιστεί.

Μια μικρή ιστορία από την περίοδο της φεουδαρχίας φωτίζει μια ενδιαφέρουσα πλευρά. Ενας Γερμανός μυλωνάς είχε τον μύλο του σε μια μικρή έκταση, την οποία εποφθαλμιούσε ο φεουδάρχης της περιοχής. Στις συχνές οχλήσεις του προς τον μυλωνά για πώληση της έκτασης, οι αρνήσεις διαδέχονταν η μία την άλλη, ώσπου ένα ωραίο πρωί ο φεουδάρχης έστειλε τον στρατό του για να εκφοβίσει τον μυλωνά. Η απάντηση που έλαβε ήταν απλή και σαφής: «Υπάρχει δικαστήριο στο Βερολίνο». Δεν γνωρίζουμε τη συνέχεια της ιστορίας, όμως είναι εξαιρετικά διδακτική για εκείνους που επαίρονται για τον νομικό πολιτισμό τους, στην προκειμένη περίπτωση τη Γερμανία.

Το ελληνικό αίτημα πρέπει να έχει την καθολική αποδοχή του πολιτικού κόσμου, άρα και κοινή στάση για τη διεκδίκησή του. Δεν αντέχει σε χειρισμούς που το υποβαθμίζουν ή σε περίεργους συμψηφισμούς, από τους οποίους δεν λείπουν οι «κουτοπόνηρες» πολιτικές. Το δίκαιο του αιτήματος δεν παραγράφεται, δεν αναστέλλεται, δεν περιορίζεται. Ο ελληνικός λαός πλήρωσε με το αίμα του τη χιτλερική θηριωδία, θρήνησε αναλογικά περισσότερο από πολλούς άλλους και αυτό δεν είναι ένας συναισθηματισμός αλλά η πραγματικότητα.

Η εκκρεμότητα είναι διαρκής, οι δικαιολογίες της γερμανικής κυβέρνησηςαντιμετωπίζονται και στο εσωτερικό της Γερμανίας με σκεπτικισμό, η συζήτηση μόλις άνοιξε και έχει πολύ δρόμο μπροστά της. Οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας οφείλουν να συμπαραταχθούν για να αποδείξουν ότι αυτή η χώρα δεν παραιτείται. Σε διαφορετική περίπτωση, κανείς δεν θα είναι άμοιρος πολιτικών ευθυνών.

Πηγή