Για τις επανορθώσεις

Το ζήτημα των κατοχικών επανορθώσεων δεν προέκυψε ως οικονομικό-πολιτικό αντίβαρο απέναντι στη Γερμανία. Αν επιχειρηθεί αυτή η προσέγγιση, τότε το δίκαιο αίτημα του ελληνικού λαού κινδυνεύει να χαρακτηριστεί φτηνός αντιπερισπασμός ή καπρίτσιο απέναντι στον ισχυρό. Τίποτα από αυτά δεν ισχύει, αντίθετα το ζήτημα είναι υπαρκτό και φλέγον και δεν έχει να κάνει πρωτίστως με τη χρηματική αποτίμησή του, αν και στη συγκεκριμένη περίοδο και αυτή πρέπει να συνυπολογιστεί.

Μια μικρή ιστορία από την περίοδο της φεουδαρχίας φωτίζει μια ενδιαφέρουσα πλευρά. Ενας Γερμανός μυλωνάς είχε τον μύλο του σε μια μικρή έκταση, την οποία εποφθαλμιούσε ο φεουδάρχης της περιοχής. Στις συχνές οχλήσεις του προς τον μυλωνά για πώληση της έκτασης, οι αρνήσεις διαδέχονταν η μία την άλλη, ώσπου ένα ωραίο πρωί ο φεουδάρχης έστειλε τον στρατό του για να εκφοβίσει τον μυλωνά. Η απάντηση που έλαβε ήταν απλή και σαφής: «Υπάρχει δικαστήριο στο Βερολίνο». Δεν γνωρίζουμε τη συνέχεια της ιστορίας, όμως είναι εξαιρετικά διδακτική για εκείνους που επαίρονται για τον νομικό πολιτισμό τους, στην προκειμένη περίπτωση τη Γερμανία.

Το ελληνικό αίτημα πρέπει να έχει την καθολική αποδοχή του πολιτικού κόσμου, άρα και κοινή στάση για τη διεκδίκησή του. Δεν αντέχει σε χειρισμούς που το υποβαθμίζουν ή σε περίεργους συμψηφισμούς, από τους οποίους δεν λείπουν οι «κουτοπόνηρες» πολιτικές. Το δίκαιο του αιτήματος δεν παραγράφεται, δεν αναστέλλεται, δεν περιορίζεται. Ο ελληνικός λαός πλήρωσε με το αίμα του τη χιτλερική θηριωδία, θρήνησε αναλογικά περισσότερο από πολλούς άλλους και αυτό δεν είναι ένας συναισθηματισμός αλλά η πραγματικότητα.

Η εκκρεμότητα είναι διαρκής, οι δικαιολογίες της γερμανικής κυβέρνησηςαντιμετωπίζονται και στο εσωτερικό της Γερμανίας με σκεπτικισμό, η συζήτηση μόλις άνοιξε και έχει πολύ δρόμο μπροστά της. Οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας οφείλουν να συμπαραταχθούν για να αποδείξουν ότι αυτή η χώρα δεν παραιτείται. Σε διαφορετική περίπτωση, κανείς δεν θα είναι άμοιρος πολιτικών ευθυνών.

Πηγή