Γαλλικός μπλε ορίζοντας

Της Θωμαΐς Παπαϊωάννου, από Παρίσι

Την Κυριακή 22 Μαρτίου, η Γαλλία έστριψε όλο δεξιά στο πρώτο γύρο των εκλογών των διαμερισμάτων. Αυτές οι τοπικές εκλογές είναι οι προτελευταίες πριν την πιο σημαντική, την προεδρική αναμέτρηση την άνοιξη του 2017.

Το κόμμα του Νικολά Σαρκοζί, UMP, αναδείχθηκε νικητής σε συνεργασία με το κεντροδεξιό κόμμα UDI με 29,40% των ψήφων. Το Σοσιαλιστικό κόμμα του Φρανσουά Ολάντ έρχεται τρίτο με 21,85%, δηλαδή απλά κατάφερε να διασωθεί από το προαναγγελμένο από τις δημοσκοπήσεις Βατερλό.

Όμως ο μεγάλος νικητής για άλλη μια φορά είναι το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λε Πεν. 25,19% των ψήφων χωρίς συμμαχίες και με υποψήφιους σε όλα τα διαμερίσματα, το Εθνικό Μέτωπο πραγματοποίησε το καλύτερο σκορ του μέχρι τώρα.

Οι αντίπαλοί του καλούνται για άλλη μια φορά να προβάλλουν το "δημοκρατικό μέτωπο" στο δεύτερο γύρο την Κυριακή 29 Μαρτίου για να αντιμετωπίσουν το "βαθύ μπλε" κύμα: το Εθνικό μέτωπο είναι επικεφαλής σε 43 διαμερίσματα και παρόν στα μισά από εκείνα που δεν ανέδειξαν νικητή από τον πρώτο γύρο.

Σίγουρα δεν χρίστηκε πρώτο κόμμα της Γαλλίας όπως το παρουσίαζαν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις και φιλοδοξούσε η Μαρίν Λε Πεν αλλά αδιαμφισβήτητα "κέρδισε" τον πρώτο γύρο.

Ο νέος μετεκλογικός χάρτης της Γαλλίας μιλάει από μόνος του: ο δικομματισμός έληξε, το Εθνικό Μέτωπο έχει ριζωθεί, δεν είναι απλώς σημείο των καιρών. Παραδοσιακά φέουδα των δυο βασικών κομμάτων, ο βορράς και η ανατολική

Γαλλία βρίσκονται υπό ακροδεξιά κυριαρχία όπως το διαμέρισμα του Αίν (Aisne). Συμβολικά ο βορράς συνορεύει με την πρωτεύουσα της Ε.Ε., τις Βρυξέλλες, η ανατολική Γαλλία με την Γερμανία.
Υπό χρόνια πολιορκία βρίσκεται και η νότια Γαλλία, όνειρο του Ζαν-Μαρί Λε Πεν που μπορεί να μετατρέψει σε πραγματικότητα η ανιψιά της Μαρίν, Μαριόν Μαρεσάλ Λε Πεν (Marion Maréchal-Le Pen) στο διαμέρισμα του Βοκλούζ (Vaucluse).

Η Μαρίν Λε Πεν στοιχημάτισε σε τοπική στρατηγική στο αντίποδα της τακτικής του πατέρα της, του ιδρυτή του Εθνικού Μετώπου Ζαν-Μαρί Λε Πεν που επένδυε για δεκαετίες σε εθνικό επίπεδο. Στόχος της πλέον, ο δεύτερος γύρος του 2017.
Και της πετυχαίνει τόσο καλά που ο δεξιός Νικολά Σαρκοζί υιοθετεί την ίδια στρατηγική ως βάθρο επανάκτησης της Προεδρίας το 2017.

Ο γαλλικός τύπος, από την οπτική γωνία της πρωτεύουσας, αποφάνθηκε οτι ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας απέτυχε στο comeback του: εκτεθειμένος δικαστικά με τουλάχιστον 7 υποθέσεις που απειλούν το πολιτικό του μέλλον, προδοσίες πιστών λοχαγών του, λυσσαλέα αντιπαλότητα με τον πρώην Πρωθυπουργό του, Φρανσουά Φιγιόν(François Fillon), πόλεμος αναχωμάτων με τον άσπονδο φίλο του Αλάν Ζιπέ (Alain Juppé), ταπεινωτικές δημοσκοπήσεις...

Όμως αθόρυβα και μεθοδικά ο Σαρκοζί 2.0 αποφάσισε ότι η κατάκτηση του Παρισιού περνάει από την περιφέρεια. Παλαιά, ναπολεόντεια στρατηγική. Και ιδού το αποτέλεσμα: μια προσωπική νίκη του πρώην Προέδρου που γνωρίζει οτι ο πιο επικίνδυνος εχθρός, τοπικά και εθνικά, ονομάζεται Μαρίν Λε Πεν. Ο Νικολά Σαρκοζί δεν κέρδισε το Σοσιαλιστικό κόμμα αλλά την Μαρίν Λε Πεν. Σαν προπόνηση πρίν το τελικό.

Και όποιος κερδίζει εκλογές, συσπειρώνει και χρίζεται προεδρικός υποψήφιος στα προκριματικά του κόμματος του. Μετά από αυτές τις τοπικές εκλογές, ο δρόμος είναι λιγότερο χωματένιος για τον πρώην Πρόεδρο.

Το Σοσιαλιστικό κόμμα πληρώνει πάνω απ' όλα την εσωκομματική διχόνοια του αλλά και την πλήρη ασυνεννοησία με τα υπόλοιπα αριστερά κόμματα -28,66% είναι το ποσοστό όλων των αριστερών κομμάτων στο 1ο γύρο-. Κανένα μόνο του δεν κατάφερε πολλά, δεν "κατέβασαν" καν υποψήφιους σε όλα τα διαμερίσματα. Μέσα σε αυτή την καταθλιπτική εικόνα, το Σοσιαλιστικό κόμμα είχε λιγότερες απώλειες, οι ενδοκομματικοί αντάρτες καλούνται να χαμηλώσουν τους τόνους, οι Οικολόγοι να μειώσουν τα ντεσιμπέλ κριτικής ενάντια στην κυβερνητική πολιτική. Ο Πρωθυπουργός Μανουέλ Βάλς, της δεξιάς πτέρυγας του Σοσιαλιστικού κόμματος, προσπάθησε με προσωπική συμμετοχή προεκλογικά να αναχαιτίσει μια εξευτελιστική ήττα. Κατάφερε να μην είναι εξευτελιστική, ήττα απόρριψης ήταν σίγουρα.

Ο Πρόεδρος Ολλάντ δε θα αντιμετωπίζει απ' εδώ και στο εξής μόνο μια ενισχυμένη αξιωματική αντιπολίτευση στο εσωτερικό της χώρας. Η δράση του Γάλλου Προέδρου δυσχεραίνεται ακόμα περισσότερο απέναντι στη "δεξιά" Ευρωπαϊκή Ένωση που θα κάνει τα πάντα για να ενισχύσει τους ομοϊδεάτες της. Ακόμη και τον Νικολά Σαρκοζί.

Γιατί ο ορίζοντας 2017 δεν είναι τόσο μακρινός όσο φαντάζει: η κεκτημένη ταχύτητα του Εθνικού Μετώπου για την εναπομείνασα εκλογική αναμέτρηση πριν την Προεδρική, στις περιφερειακές του Δεκεμβρίου 2015 θα προϊδεάσει το μέλλον του Φρανσουά Ολλάντ. Ο ίδιος έδεσε την πολιτική του τύχη με την μείωση της ανεργίας.

Το μήνυμα των ψηφοφόρων που επέλεξαν κεντροδεξιά ήταν δυσπιστία προς την κυβερνητική πολιτική. Οι ψηφοφόροι της ακροδεξιάς προτίμησαν από απελπισία ή από πιστεύω το ακραίο πρόγραμμα του Εθνικού Μετώπου. Ο κοινός παρονομαστής όλων: η ανεργία. 

Με αλλεπάλληλες αποτυχημένες εκλογικές αναμετρήσεις του Σοσιαλιστικού κόμματος, με δραματικές μειώσεις δαπανών στην υγεία και τοπική αυτοδιοίκηση, υπερφορολόγηση, αλλά χωρίς απτά οικονομικά αποτελέσματα τα επόμενα δύο χρόνια, την άνοιξη του 2017 θα παιχτεί ένα προαναγγελθέν "βαθύ μπλε" ψυχόδραμα με την Αριστερά θεατή./

Θωμαΐς Παπαϊωάννου, Παρίσι.

Πηγή