Ελλάς Ελλήνων Ρατσιστών;

Γράφουν: Τάσος Κωστόπουλος, Αντα Ψαρρά, Δημήτρης Ψαρράς

Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού σήμερα, και απ’ ό,τι φαίνεται η χώρα μας θα παρουσιάσει την παγκόσμια πρωτοτυπία να γιορτάζουν μαζί με τους δημοκράτες-αντιρατσιστές ακόμα και οι ναζιστές. Σε μια πρωτοφανή προκλητική πρωτοβουλία, η Χρυσή Αυγή καλεί σήμερα τους οπαδούς της σε συγκέντρωση έξω από τα γραφεία της, προκειμένου να διατρανώσουν την αντίθεσή τους στον ρατσισμό «εναντίον των Ελλήνων». Η κακοστημένη κωμωδία προετοιμάστηκε από την περασμένη βδομάδα με «συνέντευξη Τύπου» που παρουσίασαν καμιά δεκαριά στελέχη της οργάνωσης, βουλευτές και ευρωβουλευτές, σε ξενοδοχείο του Πειραιά. Η ιδιοτυπία της «συνέντευξης» αυτής ήταν ότι δεν υπήρχαν δημοσιογράφοι και επομένως δεν απαντήθηκε καμιά ερώτηση. Μίλησαν μόνον οι ίδιοι οι χρυσαυγίτες και χειροκροτήθηκαν από τους παριστάμενους ομοϊδεάτες τους, ενώ φρόντισαν να λιντσάρουν και έναν νέο που περνούσε απ’ έξω και δεν τους φάνηκε πολύ Ελληναράς. Και το χειρότερο: η ΝΕΡΙΤ φρόντισε να μεταδώσει αυτό το ιστορικό ντοκουμέντο, στο πλαίσιο υποτίθεται του πλουραλισμού και της ίσης απόστασης από όλα τα… κόμματα.

Από την περσινή διαδήλωση για την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού EUROKINISSI

Η Χρυσή Αυγή, λοιπόν, βρίσκει και τα κάνει. Ενθαρρυμένη από ορισμένες ατυχείς πρωτοβουλίες κυβερνητικών στελεχών και με τη διάθεση να καλοπιάσει τον εκνευρισμένο Αρχηγό που αδημονεί να πάρει στο χέρι το αποφυλακιστήριο, η παρέα του κ. Μιχαλολιάκου αισθάνεται την άνεση να προκαλεί. Αλλωστε, όπως εμφανίζεται σήμερα να περιγελά τον ρατσισμό, την έχουμε συνηθίσει να διακωμωδεί ακόμα και τις εθνικές επετείους, διεκδικώντας συμμετοχή ακόμα και στις εκδηλώσεις μνήμης για τα θύματα του ναζισμού.

Η ανοχή στον ρατσισμό

Η προβολή από τη ΝΕΡΙΤ του ρατσιστικού παραληρήματος της Χρυσής Αυγής έγινε λίγες μέρες μετά την προκλητική απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης να επιβάλει πρόστιμα σε τρεις τηλεοπτικούς σταθμούς (Mega, ANT1 και Alpha) για παράλειψη προβολής των θέσεων της ναζιστικής οργάνωσης. Το μήνυμα ήταν σαφές: ό,τι και να λέει η Χρυσή Αυγή, από τη στιγμή που πρόκειται για ένα πολιτικό κόμμα, τα μέσα ενημέρωσης δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να το προβάλλουν, αδιαφορώντας αν μ’ αυτή την προβολή παραβιάζουν μια άλλη συμβατική τους υποχρέωση, δηλαδή τη δέσμευσή τους να μην προβάλλουν ρητορική μίσους,

Με την απόφαση αυτήν, η πολιτεία οπισθοχωρεί από όσα η ίδια έχει αποφασίσει μετά την άσκηση των αρχικών διώξεων εις βάρος της Χρυσής Αυγής. Γιατί βέβαια η αναστολή της χρηματοδότησης της Χρυσής Αυγής από την προηγούμενη Βουλή, με τη σύμφωνη γνώμη του ΣΥΡΙΖΑ, βρισκόταν στον αντίποδα της λογικής αυτής του στρουθοκαμηλισμού. Εκείνη η απόφαση, που πάρθηκε κάτω από την παλλαϊκή κατακραυγή, ένα μήνα μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ήταν ένα μήνυμα των πολιτικών δυνάμεων του συνταγματικού τόξου, ότι δεν μπορεί να γίνει ανεκτό να υποστηρίζεται οικονομικά η εγκληματική δράση της οργάνωσης.

Τις τελευταίες μέρες έχουμε γίνει μάρτυρες μιας σειράς τουλάχιστον ανεξήγητων πολιτικών πρωτοβουλιών που τείνουν να νομιμοποιήσουν την παρουσία της Χρυσής Αυγής στο κέντρο του πολιτικού συστήματος. Τον τόνο σ’ αυτές τις πρωτοβουλίες δίνει η ίδια η πρόεδρος της Βουλής.

Είναι ευτύχημα το γεγονός ότι προς εντελώς διαφορετική κατεύθυνση λειτουργούν οι θεσμοί της κοινωνίας των πολιτών. Στην Τσαριτσάνη αποκλείστηκε την περασμένη Κυριακή η Χρυσή Αυγή από την επετειακή εκδήλωση για τη σφαγή κατοίκων του χωριού στις 12 Μαρτίου 1943 από τα ιταλικά στρατεύματα κατοχής και ντόπιους συνεργάτες τους. Ο απολογισμός ήταν 45 νεκροί, 360 σπίτια καμένα, εκτεταμένες καταστροφές, λεηλασία και πλιάτσικο. Ταυτόχρονα τιμήθηκε η μνήμη και της επίθεσης των ναζιστικών στρατευμάτων στις 20 Αυγούστου 1944. Πριν από δύο χρόνια οι κάτοικοι είχαν αντιδράσει στην παρουσία των χρυσαυγιτών στην εκδήλωση, και υπήρξε απόφαση του Δήμου Ελασσόνας ότι δεν έχουν θέση οι ναζιστές σ’ αυτές τις εκδηλώσεις. Το ίδιο έγινε και πέρυσι, όταν ομάδα χρυσαυγιτών με επικεφαλής τον Ηλία Κασιδιάρη επιχείρησε πάλι να επισκεφτεί τον χώρο της θυσίας. Ομως πριν από λίγες μέρες, το νέο δημοτικό συμβούλιο Ελασσόνας αποφάσισε να καλεί στο εξής τους εκπροσώπους της ναζιστικής οργάνωσης. Την απόφαση αυτή κατήγγειλε η Δημοτική Κίνηση Πολιτών, ο ΣΥΡΙΖΑ Ελασσόνας και ο Μορφωτικός Σύλλογος Τσαριτσάνης. Τελικά οι αντιφασίστες κάτοικοι απέτρεψαν και φέτος την ανίερη παρουσία της Χρυσής Αυγής.

Το παράδειγμα της Τσαριτσάνης: επί τρία χρόνια οι κάτοικοι δεν επιτρέπουν την παρουσία της Χρυσής Αυγής στην επέτειο μνήμης των εγκλημάτων των στρατευμάτων κατοχής  

Δυστυχώς η ξεκάθαρη θέση των κατοίκων της Τσαριτσάνης δεν είναι και τόσο δημοφιλής στην ελληνική Βουλή. Εκεί βρίσκει έδαφος να αναπτυχθεί η ακροδεξιά ρητορική που θέλει τον ρατσισμό να εκδηλώνεται στη χώρα μας μόνο «εναντίον των Ελλήνων». Ακόμα και ο αντιρατσιστικός νόμος, που ψηφίστηκε μετά από τόσα εμπόδια λειψός και αντιφατικός, χρησιμοποιήθηκε ως όπλο του… ρατσισμού και του αντισημιτισμού. Ο αντιρατσιστικός κατατέθηκε το 2010, στη συνέχεια το 2011 και στην τελική του μορφή τον Νοέμβριο του 2013 μέχρι να ψηφιστεί τον Σεπτέμβριο του 2014, ενώ είχαν ήδη αλλάξει τρεις αρμόδιοι υπουργοί. Η σχετική συζήτηση στη Βουλή μετατράπηκε σε πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ όσων ήθελαν να αποστασιοποιηθούν από την ιστορική ιδιαιτερότητα του Ολοκαυτώματος, επαναλαμβάνοντας κάθε λογής αντισημιτικές κοινοτοπίες και συνοδεύοντας τη θετική τους ψήφο με εθνοπρεπείς προϋποθέσεις.

Αλλά και ο αντιρατσιστικός νόμος που προϋπήρχε (927/1979) όχι μόνο δεν εφαρμόστηκε παρά ελάχιστα επί τρεις δεκαετίες, αλλά αποτέλεσε αφορμή να μετατραπούν στις δικαστικές αίθουσες οι εκπρόσωποι του ελληνικού εβραϊσμού σε κατηγορούμενους και να απαλλαγούν πανηγυρικά οι φιλοχιτλερικοί κήρυκες του μίσους.

Ρατσιστικά συνθήματα κατά των μουσουλμάνων συμπολιτών μας  

Μέσα σ’ αυτό το κοινοβουλευτικό πλαίσιο, οι εκπρόσωποι της Χρυσής Αυγής αισθάνονται την ασφάλεια να εκφωνούν κάθε λογής ρατσιστικούς λόγους, γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται ούτε καν να τους επιβληθούν συστάσεις. Πιο χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα ο Μιχαήλ Αρβανίτης-Αβράμης, ο οποίος δεν είχε κανένα πρόβλημα να εκφράσει τα φιλοχιτλερικά, αντιεβραϊκά του αισθήματα από το βήμα της Βουλής όταν ακούστηκε ότι μεταξύ άλλων οργανισμών που θα χρηματοδοτηθούν για τις έρευνές τους περιλαμβάνεται και το Εβραϊκό Μουσείο. «Τι έρευνες θα κάνει το Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος, αξιότιμοι κύριοι;», κραύγασε ο υπόδικος χρυσαυγίτης βουλευτής: «Για να γίνεται η περιτομή πλέον ανώδυνα ή με ηλεκτρονικό τρόπο ή με ακτίνες λέιζερ; Αυτές τις έρευνες θα κάνει; Ντροπή! Αρκετά παίρνουν οι Εβραίοι. Αρκετά μας απομυζούν το αίμα» (27.11.2014). Και αντί να υποστεί τις πειθαρχικές κυρώσεις που προβλέπει ο κανονισμός της Βουλής για όσους βουλευτές παρεκτρέπονται, ο κ. Αβράμης είχε την άνεση να επιτίθεται σε μια συνάδελφό του που διαμαρτυρήθηκε για όσα άκουγε: «Να βάλετε ωτασπίδες κυρία μου. Θα σας αγοράσω εγώ ωτασπίδες».

Ρατσιστικά συνθήματα κατά των Εβραίων συμπολιτών μας  

Είναι γεγονός ότι από καιρό έχουν βάλει ωτασπίδες εκείνοι που θα έπρεπε να αντιδρούν σε όλα αυτά.

Πώς ξεπήδησε ο ρατσισμός

Η νομιμοποίηση του ρατσιστικού λόγου δεν οφείλεται βέβαια στη Χρυσή Αυγή. Ισχύει για την ακρίβεια το αντίθετο. Προηγήθηκε η διάχυση της ρητορικής του μίσους και ο αντιμεταναστευτικός πυρετός και ακολούθησε η ανάδειξη της Χρυσής Αυγής σε πολιτικό εκφραστή αυτού του ήδη παγιωμένου ιδεολογικού ρεύματος στην ελληνική κοινωνία.

Επί χρόνια υπήρχε η ψευδαίσθηση ότι στην Ελλάδα, μετά τη δικτατορία των συνταγματαρχών, δεν υπήρχε ευνοϊκό έδαφος για την ευόδωση αξιοπρόσεκτων ακροδεξιών και ρατσιστικών ιδεολογικών ρευμάτων. Η πλούσια διεθνής βιβλιογραφία για τα χαρακτηριστικά της νέας ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς εντοπίζει στην Ελλάδα, την Ισπανία και την Πορτογαλία παρόμοια απέχθεια του εκλογικού σώματος για πολιτικούς σχηματισμούς οι οποίοι θύμιζαν στους πολίτες των τριών χωρών τις δικτατορίες που κατέρρευσαν τη δεκαετία του ’70. Ενας δεύτερος λόγος είναι ότι την περίοδο αυτή και στις τρεις μεσογειακές χώρες ο εκδημοκρατισμός συνοδεύεται από οικονομική ανάπτυξη και σημαντική άνοδο του βιοτικού επιπέδου του λαού, ενώ και για τις τρεις ανοίγει η προοπτική της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ενωση (τότε ΕΟΚ).

Στην ερμηνεία αυτή προστίθενται για την Ελλάδα ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, όπως η έλλειψη κάποιας χαρισματικής ηγετικής μορφής του χώρου της Ακροδεξιάς, η παρουσία λαοπρόβλητων λαϊκιστών ηγετών στα μεγάλα κόμματα, οι εξαιρετικά συντηρητικές θέσεις της Νέας Δημοκρατίας που κάλυψε και τον χώρο αυτόν και, τελικά, το όριο του 3% που θεσπίστηκε για την είσοδο ενός κόμματος στη Βουλή.

Η μετάλλαξη της ελληνικής κοινωνίας πραγματοποιείται στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Ενώ μέχρι τότε ο εθνικισμός και η ξενοφοβία βρίσκονταν στο περιθώριο της πολιτικής ζωής, οι δείκτες αντιμεταναστευτικών αισθημάτων που καταγράφονται στις έρευνες του Ευρωβαρόμετρου είναι απολύτως δηλωτικοί αυτής της μετάλλαξης. Το ποσοστό αντιμεταναστευτικών αισθημάτων στην Ελλάδα το 1991 είναι στο 27%, αισθητά κατώτερο από το Βέλγιο (50%), το Ηνωμένο Βασίλειο (43%), τη Γαλλία (41%), τη Γερμανία (37%), τη Δανία (32%) και οριακά κατώτερο από την Ολλανδία (29%) και την Ιταλία (28%). Ο μέσος όρος για την Ευρώπη των 15 ήταν εκείνη τη χρονιά 35%. Ενα μόλις χρόνο αργότερα, το 1992, και ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος παρουσίασε ελαφριά μείωση (34%), στην Ελλάδα είδαμε τα αντιμεταναστευτικά αισθήματα να διογκώνονται και να τον ξεπερνούν (35%). Δύο χρόνια αργότερα, το 1994, ο μέσος ευρωπαϊκός όρος παρουσιάζει σοβαρή αύξηση (43%), αλλά στην Ελλάδα παρουσιάζεται μια πραγματική έκρηξη. Το ποσοστό των αντιμεταναστευτικών αισθημάτων φτάνει το 64% και καταλαμβάνει πλέον την πρώτη θέση στην Ευρώπη των 15. Η ραγδαία αυτή αύξηση συνεχίζεται τα επόμενα χρόνια. Το 1997 το ποσοστό φτάνει το 71%. Η Ελλάδα είναι σταθερά εδραιωμένη στην πρώτη θέση, ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος διατηρείται στο 45%.

Τι συνέβη εκείνη την περίοδο και οδήγησε την Ελλάδα, που το 1991 εμφανιζόταν ως μία από τις πλέον ανεκτικές χώρες της Ε.Ε., μέσα σε τρία χρόνια να έχει ήδη πάρει τα σκήπτρα της ξενοφοβίας και της μισαλλοδοξίας; Την περίοδο αυτή συντελέστηκε μια βαθιά μετάλλαξη στην ελληνική κοινωνία που σημαδεύτηκε από τη μαζική εισροή μεταναστών και την ανάπτυξη ενός αισθήματος εθνικής περικύκλωσης μετά την κατάρρευση των καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων. Το κλίμα αυτό ενισχύθηκε στο τέλος της δεκαετίας από τη διαμάχη των ταυτοτήτων. Οι εξελίξεις αυτές οδήγησαν σε σημαντικές αλλαγές που, όμως, δεν έγιναν αισθητές σε πολιτικό επίπεδο παρά πολύ πρόσφατα. Υπήρξε κατ' αρχάς η δημιουργία μιας στρατιάς αλλοδαπών εργαζομένων, οι οποίοι απασχολούνταν στις πιο υποβαθμισμένες εργασίες. Αυτός ο νέος εθνοτικός (φυλετικός) διαχωρισμός που επιβλήθηκε στον καταμερισμό εργασίας υποβοήθησε την εμπέδωση του ρατσισμού σε όλη την κοινωνία. Σ’ αυτή την κατεύθυνση έπαιξαν σημαντικό ρόλο τα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης, τα οποία τότε πρωτοδημιουργήθηκαν και άντλησαν οφέλη από τη διασπορά του φόβου, από την απειλή και το έγκλημα του «Αλλου».

Βέβαια ακόμα και πριν από τη μετάλλαξη που επισημαίνουμε, των αρχών της δεκαετίας του 1990, η ελληνική κοινωνία παρουσίαζε μια ιδιότυπη δυσανεξία απέναντι στον «διαφορετικό», τον οποίο ταύτιζε με τον «ξένο». Παρά το γεγονός ότι μέχρι εκείνη την περίοδο η Ελλάδα διέθετε μια αξιοσημείωτη ομοιογένεια (εθνοτική, γλωσσική, θρησκευτική), αρκούσαν ακόμα και οι μικρές έως μηδαμινές μειονότητες στο έδαφός της να προκαλέσουν τη φανατική αντίθεση των πλειονοτικών πληθυσμών. Το επίσημο κράτος υπέθαλπε για ιστορικούς λόγους αυτό τον φανατισμό, διατηρώντας επί δεκαετίες διακρίσεις εις βάρος των μικρών αυτών μειονοτικών πληθυσμών και ειδικότερα εις βάρος της τουρκομουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη.

Ακόμα και σήμερα η Ελλάδα αντιμετωπίζει τη μειονότητα αυτήν ως δυνάμει «Δούρειο Ιππο» της Τουρκίας και αρνείται την αναγνώριση των συλλόγων που φέρουν τον επιθετικό προσδιορισμό «τουρκικός», παρά την ύπαρξη σχετικών καταδικαστικών αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ανάλογη συμπεριφορά είχε το επίσημο κράτος και απέναντι σε άλλες, μικρότερες ομάδες πληθυσμού, όπως λ.χ. σε σλαβομακεδόνες των βορείων συνόρων, αλλά και σε χριστιανικές (μη ορθόδοξες) θρησκευτικές μειονότητες. Ας σημειωθεί και το γεγονός ότι παρά την εξόντωση του συντριπτικού ποσοστού των Ελλήνων Εβραίων κατά το Ολοκαύτωμα, ο αντισημιτισμός δεν έπαψε να ενδημεί σε μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας, στη θρησκευτική αλλά και την πολιτική του παραλλαγή.

Αλλά από το 1991-1992 το φαινόμενο της «δυσανεξίας» μετατράπηκε σε ανοιχτή και μαζική μισαλλοδοξία. Οι λόγοι που οδήγησαν σ’ αυτήν την ποιοτική μετάλλαξη της ελληνικής κοινωνίας συνδέονται κυρίως με την κρίση εθνικής ταυτότητας που προκλήθηκε στα Βαλκάνια με την κατάρρευση των καθεστώτων του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού». Ο εθνικιστικός πυρετός, που οδήγησε τις γειτονικές χώρες κατά τη δεκαετία του 1990 ακόμα και σε πολεμικές συρράξεις, είχε σημαντική αντανάκλαση και στην Ελλάδα. Στην ελληνική πολιτική ζωή επικράτησε μια πραγματικά εθνικιστική υστερία γύρω από το όνομα της Μακεδονίας, μετά την ανεξαρτητοποίηση της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, και υποδείχτηκε ως πραγματική απειλή η ύπαρξη αυτού του μικρού και αδύναμου κρατιδίου στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας. Μια δεύτερη εστία φανταστικού εθνικού κινδύνου εντοπίστηκε την ίδια περίοδο στην Αλβανία, σε σχέση ιδιαίτερα με τη νότια περιοχή της όπου κατοικεί μια ελληνική μειονότητα.

Πολύ μαζικότερα ήταν τα «μακεδονικά» συλλαλητήρια στις αρχές της δεκαετίας του '90  

Την ίδια περίοδο πραγματοποιείται η πρώτη μεγάλη έξοδος μεταναστών από τα Βαλκάνια (κυρίως την Αλβανία) προς την Ελλάδα. Απροετοίμαστος ο κρατικός μηχανισμός της χώρας να υποδεχτεί αυτό το κύμα εργαζομένων, άφησε την «αγορά» να διαχειριστεί κατά βούληση το αναπάντεχο αυτό δώρο. Το αποτέλεσμα ήταν να εδραιωθεί από τότε στη χώρα ένα πολυπληθές υποπρολεταριάτο, το οποίο ζούσε σε συνθήκες εξαθλίωσης, συνήθως χωρίς καμιά εγγύηση κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων. Οσοι Ελληνες κάτοικοι της χώρας δεν είχαν άμεση σχέση με τους μετανάστες, ως εργοδότες τους, ενημερώνονταν για την παρουσία των μεταναστών κυρίως από την ιδιωτική τηλεόραση, που στις αρχές της δεκαετίας του 1990 έκανε κι αυτή τα πρώτα βήματά της. Ο τηλεοπτικός ανταγωνισμός προκάλεσε μια σειρά υπερβολικών ή και κατασκευασμένων ρεπορτάζ, τα οποία διόγκωναν τα πραγματικά στοιχεία για την εγκληματικότητα των αλλοδαπών, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν από εκείνη την εποχή ορισμένοι αστικοί μύθοι για την τερατώδη συμπεριφορά των ξένων και να εδραιωθούν στην ελληνική κοινωνία βαθιά ξενοφοβικά στερεότυπα. Στο ίδιο κλίμα άνθησε τότε κάθε λογής συνωμοσιολογία, στηριγμένη στην αντισημιτική εκκλησιαστική παράδοση και σε έναν πρωτόγονο ξενοφοβικό αντιιμπεριαλισμό.

Οι αντιλήψεις αυτές από τότε έχουν παγιωθεί. Στο Ευρωβαρόμετρο του 2009, οι πολίτες της Ελλάδας, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, εμφανίζονται να διαφωνούν με την αντίληψη ότι άνθρωποι από άλλες εθνοτικές ομάδες εμπλουτίζουν την πολιτιστική ζωή της χώρας (Ελλάδα 61%, μέσος ευρωπαϊκός όρος 30%). Οκτώ στους δέκα Ελληνες πιστεύουν ότι η παρουσία ανθρώπων από άλλες εθνοτικές ομάδες αποτελεί αιτία ανασφάλειας (78%), με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο να περιορίζεται στο 45%. Επίσης, οκτώ στους δέκα Ελληνες πιστεύουν ότι η παρουσία ανθρώπων από άλλες εθνοτικές ομάδες αυξάνει την ανεργία στην Ελλάδα (81%), έναντι του 49%, που είναι ο ευρωπαϊκός μέσος όρος. Οι Ελληνες, σε αντίθεση με τους περισσότερους Ευρωπαίους, δεν πιστεύουν ότι η χώρα χρειάζεται τους μετανάστες για να δουλεύουν σε συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας (53% έναντι 37%). Οι ερωτηθέντες της έρευνας δεν θεωρούν ότι η άφιξη μεταναστών στην Ευρώπη μπορεί να επιλύσει αποτελεσματικά το πρόβλημα του γηράσκοντος πληθυσμού της Ευρώπης (67% έναντι 45% που είναι ο μέσος όρος στην Ευρώπη των 27). Καμία θετική συνέπεια δεν αποδίδουν στη μετανάστευση οι Ελληνες πολίτες, καθώς δεν πιστεύουν ούτε καν ότι οι μετανάστες μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη μεγαλύτερης κατανόησης και ανοχής ως προς τον υπόλοιπο κόσμο (Ελλάδα: 57%, Ευρώπη των 27: 30%).

Οι εθνικές μήτρες του ρατσισμού

Οπως προκύπτει από τα παραπάνω, η ναζιστική οργάνωση δεν προέκυψε από παρθενογένεση. Ο ακραίος εθνικισμός, η ξενοφοβία και ο ρατσισμός είχαν εδραιωθεί στην ελληνική κοινωνία πολύ πριν την ανάδειξη της ναζιστικής συμμορίας σε κοινοβουλευτική δύναμη. Και το σημαντικότερο: σε μεγάλο βαθμό είχαν εμπεδωθεί σε κρίσιμους θυλάκους του λεγόμενου «βαθέος κράτους» και ειδικότερα στηνΑστυνομία, στον Στρατό, στη Δικαιοσύνη και στην Εκκλησία.

■ Στις ειδικές δυνάμεις της Αστυνομίας είναι γνωστή η απήχηση της Χρυσής Αυγής, ενώ ακόμα και η συγκρότηση της μονάδας αντιμετώπισης ρατσιστικών εγκλημάτων έμεινε ουσιαστικά στα χαρτιά.

■ Στον Στρατό είναι γνωστές οι δραστηριότητες των περιβόητων λεσχών αποστράτων (ειδικά των καταδρομέων), ενώ και όταν ακόμα φτάνει στη δημοσιότητα και ελέγχεται η δράση ρατσιστικών θυλάκων, η συνήθης κατάληξη των δραστών είναι να πέφτουν στα μαλακά. Στη χαρακτηριστική περίπτωση της ομάδας των λιμενικών που παρέλαυναν με το σύνθημα: «τους λένε Σκοπιανούς, τους λένε Αλβανούς, τα ρούχα μου θα ράψω με δέρματα απ’ αυτούς», βρέθηκε στο δικαστήριο ως υπερασπιστής ακόμα και ο θεωρούμενος «εθνική εφεδρεία» στρατηγός ε.α. Φραγκούλης Φράγκος.

■ Στη Δικαιοσύνη έχει ουσιαστικά ακυρωθεί η εφαρμογή του αντιρατσιστικού νόμου, ενώ και ο τρόπος που εφαρμόζεται ο Ποινικός Κώδικας έχει σαφές φυλετικό πρόσημο. Το μαρτυρεί η διαφορετική ποινική μεταχείριση Ελλήνων και αλλοδαπών για παρόμοια αδικήματα.

■ Οι εκπρόσωποι της διοικούσας Εκκλησίας επί χρόνια βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή των κηρυγμάτων μισαλλοδοξίας, ενώ ακόμα και την πρώτη περίοδο ανόδου των ναζιστών βρέθηκαν μητροπολίτες να χαιρετίσουν αυτή τη «γλυκιά ελπίδα» του Εθνους. Είναι οι ίδιοι που τώρα προπαγανδίζουν από άμβωνος την αγάπη τους στον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς όμως ούτε στιγμή να εγκαταλείψουν τη ρατσιστική τους ρητορική.

Πολύ πριν η Χρυσή Αυγή αποκτήσει τη σημερινή της δύναμη, κάποιοι που τώρα προβάλλουν ως κύριοι εκφραστές της ναζιστικής οργάνωσης είχαν διατυπώσει παρόμοιες απόψεις με άλλες ιδιότητες. Στην ίδια «συνέντευξη Τύπου» της περασμένης Κυριακής, στην οποία ανακοινώθηκε η σημερινή προκλητική συγκέντρωση της οργάνωσης, μίλησε μεταξύ άλλων ο απόστρατος και ήδη ευρωβουλευτής της Χρυσής Αυγής Γεώργιος Επιτήδειος. Φρόντισε ο ίδιος να μας θυμίσει ένα κείμενό του που είχε δημοσιευτεί στο «Βήμα των Παλαιμάχων» το 2009, στο οποίο κατέτασσε τη «λαθρομετανάστευση» στις «ασύμμετρες απειλές» και υιοθετούσε την πιο ακραία ρατσιστική ρητορική.

Το άρθρο του Επιτήδειου στον ιστότοπο της Σοφίας Βούλτεψη  

Το άρθρο του Επιτήδειου είχε αναδημοσιευτεί αμέσως στην ηλεκτρονική εφημερίδα της Σοφίας Βούλτεψη. Ας μην παραξενευόμαστε λοιπόν που μας προέκυψαν τόσοι χρυσαυγίτες εντός και εκτός του στρατεύματος.

►Διαβάστε

 Δημήτρης Χριστόπουλος (επιμ.)

«Το “βαθύ κράτος” στη σημερινή Ελλάδα. Αστυνομία, Δικαιοσύνη, Στρατός, Εκκλησία»

(εκδ. Νήσος / Ιδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ)

Η διατήρηση των θυλάκων της παραδοσιακής ρατσιστικής Ακροδεξιάς και η επίδρασή τους στη χάραξη της πολιτικής.

Thomas C. Davis

«The Iberian Peninsula and Greece: Retreat from the Radical Right?»

(στο Hans-Georg Betz and Stefan Immerfall [επιμ.], «The new politics of the Right», St. Martin’s Press, Νέα Υόρκη 1998)

Παρατηρήσεις για την καθυστερημένη εμφάνιση των ρατσιστικών και ακροδεξιών ιδεών με τη μορφή πολιτικού κόμματος στην Ελλάδα και την Ιβηρική Χερσόνησο.

Pippa Norris

«Radical Right. Voters and Parties in the Electoral Market»

(Cambridge University Press, Νέα Υόρκη 2005)

Η Ελλάδα στην πρώτη θέση των ευρωπαϊκών κρατών με αντιμεταναστευτικά αισθήματα.

► Επισκεφτείτε

«Public Opinion, Eurobarometer Surveys»

http://ec.europa.eu/public_opinion/index_en.htm

Οι ετήσιες έρευνες κοινής γνώμης που διενεργούνται από τις υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής περιλαμβάνουν πολύτιμες ενδείξεις για τη μετάλλαξη της ελληνικής κοινωνίας στις αρχές της δεκαετίας του ’90, από εξαιρετικά ανεκτική σε υπέρμετρα μισαλλόδοξη.

«1 against racism»

http://www.unhcr.gr/1againstracism/

Ο ιστότοπος της καμπάνιας «Και ένα θύμα ρατσιστικής βίας είναι πολύ», υπό την αιγίδα της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.

Πηγή

Η επιτυχία του Τσίπρα δίνει τώρα το προβάδισμα στην Ελλάδα

Του Νίκου Σταματάκη

Ενώ ο πρώτος γύρος της αντιπαράθεσης της ελληνικής κυβέρνησης με την ομάδα των δανειστών είχε λήξει στις 20 Φεβρουαρίου με ισοπαλία (την οποία εξέφραζε γλαφυρά η «δημιουργική ασάφεια» του κοινού ανακοινωθέντος, ενός πραγματικού μνημείου αμφισημίας που θα το ζήλευε και η ίδια η Πυθία), ο δεύτερος γύρος που έληξε προχθές αποτελεί μια σημαντική ελληνική επιτυχία που πιστώνεται κυρίως στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Οι μάχες ασφαλώς θα συνεχιστούν και θα είναι σκληρές τουλάχιστον έως το τέλος Ιουνίου. Αλλά η μπάλα τώρα βρίσκεται στο ελληνικό γήπεδο και οι επόμενες κινήσεις θα γίνουν με ελληνική πρωτοβουλία.

Ας δούμε πρώτα τα κυριότερα στοιχεία αυτής της ελληνικής επιτυχίας:

1) Χωρίς την «αφόρητα πιεστική», παρέμβαση των ΗΠΑ – και ειδικά χωρίς τις πολλές πιέσεις του ίδιου του Προέδρου Ομπάμα στην καγκελάριο Μέρκελ – δεν θα ήταν δυνατή η αλλαγή της γερμανικής στάσης, που ξεκίνησε με την επιβολή «φιμώτρου» στον κ.Σόιμπλε και τις απαράδεκτες δηλώσεις του. Οι δηλώσεις αυτές, εάν αφήνονταν ανεξέλεγκτες, θα ήταν δυνατό να τινάξουν όχι μόνο την ελληνική αλλά και την ευρωπαϊκή αλλά και την παγκόσμια οικονομία στον αέρα. Οι απαντήσεις του κ.Βαρουφάκη ήταν εξίσου εκρηκτικές, πλήν όμως ήταν η γερμανική πλευρά που «ήρξατο χειρών αδίκων». Η πολιτικά και οικονομικά ισχυρή πλευρά – στην περίπτωση μας η ηγέτιδα δύναμη της Ευρώπης η Γερμανία – έχει υποχρέωση να συμπεριφέρεται με μεγαλύτερη υπευθυνότητα και να μην ρίχνει «λάδι στη φωτιά». Και κυρίως να μην μεταχειρίζεται τους υπολοίπους εταίρους ως «υποτακτικούς» της…

2) Αλλά η αμερικανική παρέμβαση δεν θα είχε πραγματοποιηθεί (ή τουλάχιστον δεν θα είχε την ίδια ένταση) εάν η κυβέρνηση Τσίπρα δεν έδινε από την πρώτη κιόλας στιγμή το μήνυμα ότι «αυτά που ξέρατε τελείωσαν – η Ελλάδα ήταν, είναι και θα παραμείνει ο προμαχώνας της Δύσης, αλλά όχι σε βάρος των στρατηγικών και οικονομικών της συμφερόντων και όχι χωρίς σοβαρά ανταλλάγματα». Το μήνυμα ήταν καθαρότατο και κατά πάσα βεβαιότητα είχε δοθεί προεκλογικά. Είναι διαχρονική αλήθεια άλλωστε ότι οι αμερικανοί σέβονται τα «καθαρά μηνύματα» τέτοιου είδους… Βέβαια άλλο που δεν ήθελαν στην περίπτωσή μας, καθώς εδώ και χρόνια παλεύουν να αλλάξει η αδιέξοδη οικονομική πολιτική της Γερμανίας – και μάλλον βρήκαν τον κατάλληλο πολιορκητικό κριό στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα. Από την άλλη πλευρά διαθέτουν άριστη ενημέρωση για το κάθε φύλλο που κινείται στην Ελλάδα και μάλιστα από το εσωτερικό της ελληνικής κυβέρνησης, και γνώριζαν ότι ο Τσίπρας δεν μπλοφάρει και «δεν μασάει». Ελαβαν το μήνυμα και έδρασαν με την αποφασιστικότητα που τους διακρίνει όταν διακυβεύονται τα συμφέροντά τους. Ο κ. Σόιμπλε τα μάζεψε και στο εξής θα είναι πιο συνεσταλμένος…

3) Η επιτυχία ασφαλώς δεν ήρθε χωρίς ρίσκο από την πλευρά του Αλέξη Τσίπρα που δεν δίστασε στην πιο κρίσιμη στιγμή να καλέσει την συνάντηση κορυφής με τους Ευρωπαίους ηγέτες (Μέρκελ, Ολάντ, Γιουνγκέρ, Ντράγκι, Ντάισελμπλουμ, Τουσκ). Η θετική κατάληξη είχε προδιαγραφεί προτού ξεκινήσει η συνάντηση καθώς η συμμετοχή των κορυφαίων ηγετών έθετε το θέμα εκεί που το ήθελε η ελληνική πλευρά – σε πολιτική και ευρωπαϊκή βάση. Αλλά στη συνάντηση καθευατή δόθηκε η ευκαιρία να λεχθούν πολλά εκατέρωθεν με απόλυτη ειλικρίνεια. Ο Αλέξης Τσίπρας μπόρεσε να θέσει τα καυτά ερωτήματα – και ειδικά αυτό της ανθρωπιστικής κρίση και της ανάπτυξης. Η έμπρακτη απάντηση ήρθε από την πλευρά του κ.Γιουνγκέρ που επανέφερε στο τραπέζι την εκταμίευση 2 δις ευρώ (άμεσα – έως το τέλος του 2015) για τη νεανική ανεργία και την ανθρωπιστική κρίση. Για τα υπόλοιπα θέματα η συνάντηση αποφάσισε να δώσει σύντομη διορία μιας περίπου εβδομάδας στην ελληνική πλευρά ώστε να ετοιμάσει και να καταθέσει το δικό της συγκεκριμένο και κοστολογημένο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων. Αποδοχή του σχεδίου αυτού από το Eurogroup θα ανοίξει τους κρουνούς της ευρωπαϊκής χρηματοδότησης προς την Ελλάδα από πολλές πηγές και κυρίως από τον κ.Ντράγκι και την ΕΚΤ.

Είναι γνωστό ότι το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης Τσίπρα επεξεργάζεται εδώ και καιρό ένα τέτοιο πακέτο συνολικών μεταρρυθμίσεων που θα στοχεύουν στην εκλογίκευση του φορολογικού συστήματος, την πάταξη της διαφθοράς και την αναμόρφωση του δημόσιου τομέα. Προτεραιότητα είναι η δικαιότερη κατανομή των φορολογικών βαρών, αφού είναι τεκμηριωμένο ότι τα εισοδήματα των μεσαίων και κατώτερων τάξεων μειώθηκαν πάνω από 60% στα χρόνια της κρίσης ενώ των ανωτέρων τάξεων μόνο κατά 20%. Η κυβέρνηση καλείται επίσης να δώσει εξετάσεις στην επίσπευση των ελέγχων όσων παραβίασαν το πόθεν έσχες, την εξακρίβωση των στοιχείων της λίστας Λαγκάρντ και των άλλων λιστών σε cd που σκονίζονται στα συρτάρια της Εισαγγελίας, να τιθασεύσει τη φοροδιαφυγή στα καύσιμα και σε άλλους τομείς και περικόψει τις σπατάλες στο δημόσιο με την εκλογίκευση των προμηθειών και την αναδιοργάνωση των υπηρεσιών του. Ασφαλώς πρόκειται για τιτάνιο έργο. Όμως κανείς, εντός και εκτός Ελλάδος, δεν περιμένει θαύματα. Χειροπιαστά δείγματα σοβαρότητας αναμένουν ότι το «νερό έχει μπει στο αυλάκι»…

Αλλά το σπουδαιότερο έργο το έχει ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας που καταλαβαίνει ασφαλώς τώρα πόσο καυτή είναι η καρέκλα του ηγέτη του «ελληνικού φρενοκομείου», όπου ο καθένας τραβάει το δικό του δρόμο, χωρίς να δίνει λογαριασμό πουθενά… Πρέπει πρώτα να συμμαζέψει τους βουλευτές του που καβάλησαν το καλάμι και δεν συμμορφώνονται στο θέμα των «βουλευτικών αυτοκινήτων»… Και που να τους πεί κανείς ότι σε κανένα κοινοβούλιο του κόσμου (ούτε και στο αμερικανικό Κογκρέσο) δεν αμείβεται υπερωριακά η συμμετοχή σε επιτροπές – εκεί να δεις τις «δημοκρατικές» τους ευαισθησίες… Πρέπει μετά να συμμαζέψει τις συνιστώσες που αλληθωρίζουν προς «επιστροφή στη δραχμή», κρατικές ιδιοκτησίες και λοιπές ιδεοληψίες. Ασφαλώς μια απειλή για εκλογές, μετά τις οποίες θα βρεθούν με σιγουριά και πάλι στο περιθώριο, θα τους πείσει… Και πρέπει ακόμα να πείσει τους γνωστούς «νταβατζήδες» ότι το «πάρτι» με τα «δανεικά και αγύριστα» τελείωσε… Σε τούτο το δύσκολο έργο ο Αλέξης Τσίπρας ας είναι βέβαιος ότι όσο προχωρά στο σωστό δρόμο ο λαός και το Εθνος θα είναι μαζί του…

Οσο για κείνους που ακόμα ονειρεύονται «αριστερή παρένθεση» και βεβαιώνουν καθημερινά ότι η «φούσκα» του ΣΥΡΙΖΑ θα σπάσει, ας πάρουν μια βαθειά ανάσα… Θα έχουν πολύ καιρό στα καφενεία της αντιπολίτευσης να αναλογιστούν τι πήγε λάθος… Η «άθλια» τρόικα δεν τους επέβαλε περικοπές μισθών και συντάξεων και επιδρομή στις φτωχές λαϊκές μάζες – αντίθετα εκείνοι τις διάλεξαν. Είχαν πολλές επιλογές, μια από τις οποίες ήταν να πατάξουν τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή… Εκείνοι όμως έκρυψαν τη λίστα Λαγκάρντ… Εκείνοι διόρισαν το «λύκο» (Χαρδούβελη) να «φυλάει τα πρόβατα»… Οταν ο υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησής σου – ο κατεξοχήν υπεύθυνος για την χρηματοπιστωτική σταθερότητα της χώρας- αποδεικνύεται ότι βγάζει κρυφά μεγάλα ποσά στο εξωτερικό… Όταν ο υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησής σου (Ε.Βενιζέλος) μένει άφωνος και άπρακτος στο τεράστιο θέμα των κυρώσεων κατά της Ρωσίας και τρώει συμβολικές (και πρακτικές) «σφαλιάρες» από τον κ.Γιουγκέρ… Όταν ο πρωθυπουργός ο ίδιος αδυνατεί να εκστομίσει ένα αληθινό πατριωτικό λόγο απέναντι στους «δανειστές» και παρακολουθεί αμήχανος την εξαθλίωση του λαού, τότε ας μην κατηγορεί κανένα άλλο παρά τον εαυτό του και τις αδιέξοδες και άδικες πολιτικές του επιλογές… Σε τελική ανάλυση προτίμησε να προασπίσει τα συμφέροντα των λίγων και να μη θίξει τη φαυλοκρατία – αντί να τραβήξει μπροστά στο μέλλον της Ελλάδας – το οποίο άλλωστε είχε ο ίδιος θαυμάσια οραματιστεί – και ο λαός τον πίστεψε και τον ψήφισε με πρωτοφανή μαζικότητα φέρνοντας τον στην ηγεσία του κόμματός του. Για να εισπράξει την απογοήτευση της «κωλοτούμπας»… Η Ιστορία θα έχει πολύ λίγα καλά πράγματα να γράψει για αυτόν…

Νέα Υόρκη, 20 Μαρτίου 2015

Πηγή

Στο κόμμα του 2% και ο Οδυσσέας μπορεί να γίνει πρόεδρος!

Την πρόθεσή του να διεκδικήσει την προεδρία του ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσε ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος στη συνεδρίαση της οργανωτικής επιτροπής του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ.

«Στην πορεία αυτή, σύντροφοι και συντρόφισσες, θέλω εδώ, σήμερα, τώρα, ενώπιόν σας, να σας γνωρίσω την πρόθεσή μου να ζητήσω την εμπιστοσύνη σας, όταν έρθει η ώρα, για την ανάληψη της μεγάλης ευθύνης, της ευθύνης της παράταξης», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Το πλήρες κείμενο της ομιλίας του κ. Κωνσταντινόπουλου έχει ως εξής:

«Βαδίζουμε προς το συνέδριο.

Η περίοδος που διανύουμε σήμερα είναι φορτωμένη με δυσκολίες, προβλήματα, στιγμές – στιγμές ακόμη και αδιέξοδα.

Κάθε παρόμοια φάση, μετάβασης και κρίσης, κρίσης και μετάβασης, δεν συνοδεύεται μόνο με προβλήματα.

Φέρει μέσα της ταυτόχρονα ανάγκες, αιτήματα και ελπίδες.

Είμαστε εδώ για να εργαστούμε για τις νέες ανάγκες, να ανταποκριθούμε στα νέα αιτήματα, να δώσουμε περιεχόμενο στις νέες ελπίδες.

Στη δύσκολη αυτή φάση, που μπορεί να μας απειλεί η απαισιοδοξία, να μας φοβίζει το σήμερα, ακόμη και να μας παραλύουν καμιά φορά οι εικόνες αδιεξόδου, έχουμε χρέος, πολιτικό χρέος, να προσπεράσουμε αποφασιστικά, δημιουργικά και αποτελεσματικά, κάθε τέτοιο ενδεχόμενο.

Να σταθούμε απέναντι. Χωρίς επιφυλάξεις και χωρίς αμφιβολίες.

Ερχόμαστε από μακριά και ερχόμαστε από αγώνες.

Για αυτό είμαστε εδώ με πείσμα, με το πείσμα που υπερασπιστήκαμε τα τελευταία χρόνια την αλήθεια, με το πείσμα που σηκώσαμε ψηλά την ευθύνη, σε αυτά τα δύσκολα χρόνια της κρίσης.

Με το ίδιο πείσμα δίνουμε καθημερινά μάχη στη Βουλή.

Με έναν Σύριζα βαθιά διχασμένο που δεν μπορεί να πάει ούτε πίσω ούτε μπροστά. Ουτοπικά Διχασμένο σχετικά με την Ευρωπαϊκή η μη προοπτική της χώρας.

Την ίδια και πιο βαθιά κρίση περνάει η ΝΔ, αδυνατώντας δυστυχώς να ανταποκριθεί στο ρόλο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Είμαι σίγουρος ότι παρακολουθώντας έστω και λίγο το τι συμβαίνει στην Βουλή, όλοι συμφωνούν ότι τον τόσο σημαντικό ρόλο της αντιπολίτευσης-έστω και με μια υπερβολή τον έχει αναλάβει η μικρή ΚΟ του ΠΑΣΟΚ!

Ο χώρος μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ μεγαλώνει καθημερινά.

Ο σύριζα αποδεικνύει καθημερινά ότι δεν μπορεί να αποτελέσει το νέο, ότι φέρνει μαζί του το παλιό ..ότι φέρνει μαζί του όλα όσα μας οδήγησαν εδώ.

Η Νέα Δημοκρατία σε αυτή την κρίσιμη στιγμή οδηγείται με δική της πρωτοβουλία όλο και πιο δεξιά.

Η ανάγκη της κοινωνίας να εκπροσωπηθεί αυτός ο χώρος, μας στέλνει μήνυμα για ριζική τομή με το χθες και σχέδιο για το αύριο.

Ο δρόμος μας είναι ένας. Ο δρόμος των μεταρρυθμίσεων, ναι ο δρόμος των μεταρρυθμίσεων, όχι όμως των πλαστών μεταρρυθμίσεων.

Στα μεγάλα μέτωπα, μας χρειάζονται αυθεντικές σαρωτικές αλλαγές.

Στο κράτος.

Στο πολιτικό σύστημα.

Στην οικονομία, από το φορολογικό, μέχρι το συνταξιοδοτικό.

Από τη διαδικασία παραγωγής πλούτου, μέχρι τη δίκαιη διανομή του.

Την παιδεία, από το νηπιαγωγείο, μέχρι το πανεπιστήμιο.

Σταθερά προσανατολισμένοι στην ουσία του κοινωνικού, του κοινωνικού μετώπου, με πολιτικές ουσιαστικής υπεράσπισης αυτών που έχουν ανάγκη, πέρα από κάθε εκμετάλλευση και πολιτική κομπορρημοσύνη.

Για όλα αυτά και όλα τα άλλα που είναι αναγκαία, χρειαζόμαστε ένα νέο κόμμα.

Νέο κόμμα, νέα σχέση, νέα εμπιστοσύνη είναι ο δρόμος. Το συνέδριο που έχουμε μπροστά μας, μπορεί να αποτελέσει μια νέα αρχή.

Είναι μια νέα αρχή. Μας χρειάζεται μια τομή στο χρόνο.

Πρέπει να εργαστούμε για αυτό. Με την εμπειρία του πολιτικού μας χώρου, με τη συνείδηση ότι ερχόμαστε από μακριά, γνωρίζουμε σήμερα ότι μόνο μέσα από μια πολιτική αναγέννηση του χώρου, μπορούμε να συνεχίσουμε.

Να συνεχίσουμε δημιουργικά, χρήσιμοι για την Ελλάδα και τους Έλληνες, μόνο έτσι μπορούμε να υπάρξουμε, μόνο έτσι αξίζει να υπάρχουμε.

Στην πορεία αυτή, σύντροφοι και συντρόφισσες, θέλω εδώ, σήμερα, τώρα, ενώπιόν σας, να σας γνωρίσω την πρόθεσή μου να ζητήσω την εμπιστοσύνη σας, όταν έρθει η ώρα, για την ανάληψη της μεγάλης ευθύνης, της ευθύνης της παράταξης».

Πηγή

Σέρβιραν Κατρούγκαλο για να κρύψουν τον Παπασταύρου!

ΤΑΥΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ ΜΑΜΟΥΘ ΤΗΣ ΛΙΣΤΑΣ ΛΑΓΚΑΡΝΤ!

Του Γ. Γ.

Χοντρό πονοκέφαλο θα δημιουργήσει στον Α. Σαμαρά η σημερινή αποκάλυψη που κάνει ο ΒΗΜΑτοδότης και φέρνει έμπιστο και στενό σύμβουλο του να βρίσκεται στην λίστα Λαγκάρντ με λογαριασμό πάνω από πέντε εκατομμύρια ευρώ, Το «Βήμα» δεν λέει τα πράγματα με το όνομα τους, αλλά εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο να μην το κάνουμε.

Και αυτό το γεγονός έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί όταν είχε ρθεί αρχικά στην δημοσιότητα αυτό το θέμα, ο Α. Σαμαράς αρκέστηκε στις αστείες δικαιολογίες που πρόβαλε ένας «από τους πιο εχέμυθους, ικανούς και αποτελεσματικούς συνεργάτες του».

Ας τα πιάσουμε όμως με την σειρά.

Ο Ερβέ Φαλτσιανί ήταν αυτός που κατάφερε να βγάλει από ηλεκτρονικά συστήματα της τράπεζας HSBC γύρω στις 80.000 καρτέλες με καταθέτες. Οι 2.063 απ’ αυτές αποτέλεσαν τη Λίστα Λαγκάρντ.

Μάλιστα ο Φαλτσιανί είχε δόσει συνέντευξη στον Κώστα Βαξεβάνη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Hot Doc»” και ένα μικρό μέρος απ’ αυτή παραθέτουμε:

Η Ελλάδα δεν ζήτησε όλα τα στοιχεία

Η Ελλάδα είναι από τις χώρες που έχει να επιδείξει αρκετούς νόμους υπέρ των τραπεζών. Το σημαντικό όμως είναι άλλο. Η Ελλάδα όχι μόνο δεν ζήτησε τα στοιχεία από την εισαγγελία της Γαλλίας μέσω δικαστή συνδρομής, όχι μόνο παρεμπόδισε την παραλαβή τους από το γαλλικό υπουργείο Οικονομικών και έκρυψε μέσω Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλον ονόματα, αλλά δεν ζήτησε ποτέ τα πλήρη στοιχεία των συναλλαγών.

Ό χαρακτηριστικά λέει ο Ερβέ Φαλτσιάνι «οι καρτέλες με τα ονόματα και τους λογαριασμούς που έχετε και εσείς στη διάθεσή σας είναι ένα μικρό κομμάτι των στοιχείων. Οι καρτέλες αυτές συνοδεύονται από στοιχεία με συναλλαγές, καταθέσεις, μεταφορές χρημάτων, εταιρίες που συνδέονται με πρόσωπα.

Ένας λογαριασμός μπορεί να φαίνεται κλειστός ή αρνητικός και να έχει σχέση με λογαριασμό που έχει εκατομμύρια σε άλλη χώρα. Όλα αυτά υπάρχουν. Η διαδρομή του χρήματος. Η Ελλάδα μπορεί να τα πάρει, αλλά δεν το έχει κάνει».

Στην λίστα Λαγκάρντ που έχει δει το φως της δημοσιότητας περιλαμβανόταν και του δικηγόρου Σταύρου Παπασταύρου του ανθρώπου που «ο κ. Σαμαράς του έχει αναθέσει κατά καιρούς ειδικές αποστολές» όπως αναφέρει περασμένο δημοσίευμα του «Βήματος»:

«Εν μέσω της θητείας του ως διπλωματικού συμβούλου του κ. Σαμαρά, το όνομά του ενεπλάκη στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ και συγκεκριμένα όταν εμφανιζόταν συνδιαχειριστής λογαριασμού 550 εκατ. δολαρίων.

Από την πρώτη στιγμή ο Παπασταύρου έκανε λόγο για πόλεμο λάσπης από τον ΣΥΡΙΖΑ που τον κατηγόρησε για «πολιτικό αμοραλισμό» και τόνιζε ότι δεν είχε καμία σχέση με τον εν λόγω λογαριασμό και ότι η μόνη εμπλοκή του στη λίστα σχετίζεται με λογαριασμό 5,4 εκατ. δολαρίων πελάτη του. Οι εξηγήσεις του έγιναν αποδεκτές από τον κ. Σαμαρά και δεν επηρεάστηκε στο ελάχιστο η θέση του στο στενό πρωθυπουργικό σύστημα εξουσίας».

Σήμερα όμως τα πράγματα γίνονται ξεκάθαρα, επιβεβαιώνοντας προηγούμενο δημοσίευμα ότι ο Σταύρος Παπασταύρου διαθέτει καταθέσεις ύψους 5.397.856 δολαρίων σε off shore εταιρία με έδρα το εξωτικό νησί Τορτόλα στην Καραϊβική.

Η στήλη του «Βήματος» δεν ονοματίζει τον 47χρονο δικηγόρο, έμπιστο συνεργάτη του Α. Σαμαρά αλλά τον «φωτογραφίζει» κάνοντας λόγο για πολιτικό πρόσωπο, που βρίσκεται στην λίστα Λαγκάρντ με καταθέσεις στον λογαριασμό του που ξεπερνούν τα 5 εκατ. ευρώ. Το συγκεκριμένο πρόσωπο δεν έχει αποσυρθεί από την πολιτική εξακολουθώντας ατύπως να συμβουλεύει πολιτικό κόμμα, ενώ διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην προηγούμενη κυβέρνηση.

Το ίδιο δημοσίευμα αναφέρει ότι αποδείχθηκε μετά από έρευνα πως ο συγκεκριμένος πολιτικός δεν ήταν απλώς ο διαχειριστής του λογαριασμού αλλά ο δικαιούχος. Μέχρι σήμερα εμφανιζόταν ως πληρεξούσιος.

Η υπόθεση αποκαλύφθηκε από ξένο ειδησεογραφικό πρακτορείο, δύο δημοσιογράφοι του οποίο επισκέφτηκαν την περασμένη εβδομάδα το ΣΔΟΕ. Οι δημοσιογράφοι είχαν συνάντηση με τους οικονομικούς εισαγγελείς και τους πληροφόρησαν ότι συνομίλησαν με τον Ερβέ Φαλτσιανί, ο οποίος έδωσε τα στοιχεία για το εν λόγω πολιτικό πρόσωπο

Ασχετο: Όταν αποκαλύφθηκαν οι λογαριασμοί μέσω τον οποίων ο Ακης Τσοχατζόπουλος έπαιρνε μίζες, ο Βενιζέλος είχε σπεύσει απ’ την βουλή να δηλώσει ότι οι αριθμοί των λογαριασμών που είχαν ανακαλυφθεί ήταν .. τηλεφωνικά νούμερα. Όταν βρέθηκαν οι λογαριασμοί του Παπασταύρου ο Σαμαράς εκτίμησε ‘ότι ανήκαν σε εντολείς του και αυτός σαν δικηγόρος τους διαχειριζόταν. Συμπτώσεις …

Πηγή

Κατρούγκαλος: Αν έλεγε αλήθεια το Βήμα θα έπρεπε να αυτοκτονήσω – Μέγαρο Μαξίμου: “Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια”

«Δεν πρόκειται απλά για συκοφαντία, αλλά για προβοκάτσια και πλαστογραφία», δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Γιώργος Κατρούγκαλος για το δημοσίευμα του Βήματος, που υποστηρίζει πως υπέγραφε ως νομικός, ακόμη και μετά την εκλογή του στο ευρωκοινοβούλιο και έως τις 27 Ιανουαρίου – όταν και ορκίστηκε υπουργός -, συμφωνητικά με απολυμένους δημόσιους υπαλλήλους που προέβλεπαν πως θα λάμβανε ως δικηγορική αμοιβή το 12% επί των αποζημιώσεων που θα έπαιρναν σε περίπτωση επαναπρόσληψής τους.

«Αν ήταν αληθινό δεν θα έπρεπε μόνο να παραιτηθώ αλλά να φύγω από τη χώρα ή να αυτοκτονήσω», τόνισε και ανακοίνωσε πως αξιώνει από την εφημερίδα να ζητήσει συγγνώμη και να καταβάλει 10.000 ευρώ, τα οποία θα διαθέσει στο ΚΕΘΕΑ. Σε διαφορετική περίπτωση, θα προσφύγει στη Δικαιοσύνη.

Ο κ. Κατρούγκαλος τόνισε πως το δημοσίευμα είναι υπόδειγμα κιτρινισμού και μαύρου ψέματος, επισημαίνοντας πως το επίμαχο έγγραφο με ημερομηνία 27 Ιανουαρίου που παρουσιάζεται ως συμφωνητικό, είναι  χαρτί μισθολογικής διαφοράς με το Δημόσιο και έχει υπογραφεί από συνεργάτη του.

Από την πλευρά του το Μαξίμου αναφέρει πως «ΝΔ, Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ καλά θα κάνουν τώρα να αποσύρουν τις ανακοινώσεις τους κατά του Αναπληρωτή Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης Γ. Κατρούγκαλου μετά τις δηλώσεις του τελευταίου».«Όσο για τον υπουργό των απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, λογικό είναι να έχει πρόβλημα καθώς έχασε τη “δουλειά του”», τονίζουν από την κυβέρνηση και προσθέτουν: «Καλά θα κάνουν, λοιπόν, όλοι να θυμούνται ότι το «ψέμα έχει κοντά ποδάρια», όπως λέει και ο λαός μας».

Διαβάστε αναλυτικά για την υπόθεση: Σκληρή απάντηση του Γ. Κατρούγκαλου σε δημοσίευμα για τη δικηγορική του δραστηριότητα – Την παραίτησή του ζητάνε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ

Πηγή

Bullying, παντού!

Alexandros Raskolnick

«Πρόσκληση ή παραγγελιά?», διερωτάται η γερμανική Handelsblatt για το ραντεβού στα άδυτα της γερμανικής καγκελαρίας.

Κάποιοι τρίβουν τα χέρια τους, ισχυριζόμενοι ότι η επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στο Βερολίνο θα έχει άρωμα από Κάνες. Η «κακή» φράου Καγκελάριος προειδοποιεί ότι η διμερής αυτή συνάντηση «δεν υποκαθιστά την αξιολόγηση» από τα τεχνικά κλιμάκια, ο «καλός» μεσιέ Γιουνκέρ δια του παρατρεχάμενού του, αποκηρύσσει, ως μονομερείς ενέργειες, το νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και τη διευθέτηση των 100 δόσεων, ενώ ο «ασχημος» χερ Ντάισελμπλουμ φλερτάρει με την ιδέα του «μοντέλου Κύπρου», υποδαυλίζοντας ανοήτως, ως και ο ίδιος, τον πανικό ενός bank run σε κράτος-μέλος της ευρωζώνης.

Σύμφωνα με το νοσηρό αυτό σενάριο που κυκλοφορούν οι εραστές της ιδέας της σύντομης «αντιμνημονιακής παρένθεσης», η σιδηρά Καγκελάριος φέρεται να εγγυάται την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ, δίνοντας την άδεια στον κατά τα άλλα «ανεξάρτητο» σινιόρε Ντράγκι να άρει την πιστωτική ασφυξία που με τόσο χυδαίο τρόπο έχει επιβληθεί στην Ελλάδα. Προϋπόθεση για όλα αυτά, θα είναι μια «ισχυρή δέσμευση» από την Αθήνα, ότι επιθυμεί κι εκείνη να παραμείνει στην ευρωζώνη – μια δέσμευση, που θα μεταφράζεται σε αποδοχή των μνημονιακών μέτρων και της συγκυβέρνησης με την «πρώην τρόικα» και νυν «θεσμούς», παρέα ίσως και με τους έμπειρους στις επικύψεις, εθνικούς ολετήρες, που τις προάλλες έστειλε ο ελληνικό λαός στην αντιπολίτευση ή και τις ποταμίσιες όχεντρες, κατά τον πολλάκις ομολογημένο πόθο του έτερου Καππαδόκη. 

Εν ολίγοις, το δίλημμα που θα τεθεί στην ελληνική κυβέρνηση, διαδίδουν τα Μέσα του Μαζικού μας Εμπαιγμού (ΜΜΕ), θα είναι ή η συνέχιση της πορείας του πρόσφατου παρελθόντος από το πουθενά προς το τίποτα ή η ανάληψη του κινδύνου ενός πιστωτικού γεγονότος.  Οι φαιδροί θιασώτες αυτού του σεναρίου, υπολογίζουν ότι η ελληνική κυβέρνηση θα γονατίσει, όπως είχε πράξει και η κυβέρνηση της Κύπρου πριν λίγα χρόνια. 

Είναι αφέλεια, αντάξια της ποιότητας του κίτρινου Τύπου, ελληνικού και ξένου, η κινδυνολογία ότι η ελληνική υπόθεση θα έχει την τύχη της κυπριακής ή ο ισχυρισμός ότι η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα είναι αναίμακτη, όταν σ’ αυτό το ενδεχόμενο προσεύχονται οι ύαινες των αγορών καιαλυχτούν από χαρά, για το πάρτι που θα ακολουθούσε προς τιμήν τους, σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. 

Εξάλλου, όλη αυτή η αναστάτωση έχει ήδη επιδράσει στην ισοτιμία του ευρώ με το δολάριο, δημιουργώντας προβλήματα στο αμερικανικό εμπορικό ισοζύγιο και δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος έχει αναφερθεί προσωπικά στο ελληνικό ζήτημα τουλάχιστον δύο φορές, χωρίς να συνυπολογίζονται οι άλλες πρωτοβουλίες της αμερικανικής κυβέρνησης σε ανώτατο επίπεδο.  

Εν τω μεταξύ, ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έβαλε τις προάλλες μια ακόμα παράμετρο στο ζήτημα, τονίζοντας ότι μια εξέλιξη που θα κατέληγε στην αποπομπή της Ελλάδας από την ευρωζώνη –που πάντως δεν προβλέπεται καθόλου και πουθενά στις συνθήκες- δεν θα είχε μόνο αρνητικές οικονομικές συνέπειες για την Ευρώπη, αλλά και γεωπολιτικές. 

Τούτων δοθέντων, αυτή η εκστρατεία εκφοβισμού της ελληνικής κυβέρνησης και κατ’ επέκταση της ελληνικής κοινωνίας, δεν είναι μόνον πρωτοφανής, είναι και παιδαριώδης. Κατά μία εκτίμηση, η συμπεριφορά αυτή σχετίζεται με το γεγονός ότι, για πρώτη φορά, ελληνική κυβέρνηση υψώνει το μικρό της ανάστημα απέναντι στην υπερεκατονταετή επικυριαρχία και την αδιαμφισβήτητη ηγεμονία της «Γερμανίας Α.Ε.» στην Ελλάδα, όπως συζητούσαμε τις προάλλες. 

Θέλουμε να ελπίζουμε ότι τα δεδομένα έχουν αξιολογηθεί ψύχραιμα από το επιτελείο στου Μαξίμου κι ευελπιστούμε ότι η κυβέρνηση έχει το αναγκαίο σθένος να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να πορευθεί με σχέδιο που δεν θα περιλαμβάνει ως εναλλακτική λύση την κατάλυση του πολιτεύματος. Διότι θα πρόκειται για έμπρακτη κατάργηση της δημοκρατίας, το ενδεχόμενο της συγκυβέρνηση με τους εθνικούς ολετήρες που ο ελληνικός λαός έστειλε στις 25 Ιανουαρίου στην αντιπολίτευση κι από εκεί, οσονούπω στον κάλαθο της Ιστορίας ή και στα εδώλια των κατηγορουμένων για εθνική μειοδοσία. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι  αν επαναληφθεί το όνειδος της Παπαδημοκρατίας, όπως έχουμε κατ’ επανάληψη σημειώσει, η «Σοβαρή» Χρυσή Αυγή που καραδοκεί, δεν θα αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη. 

Αν η ελληνική κυβέρνηση δεν καταφέρει, ως οφείλει, να σταθεί στο ύψος των κρίσιμων περιστάσεων, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αργά η γρήγορα κάτι καινούριο θα γεννηθεί, έξω και πέρα από τον βούρκο του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος∙ μόνο που οι οδύνες αυτής της γέννησης θα είναι εξαιρετικά επώδυνες και χρονοβόρες. Ως εκ τούτου, όλοι όσοι αγαπάμε τον τόπο μας και ποθούμε την προκοπή του, μαζί και τη δική μας προκοπή, θα πρέπει να απευχόμαστε αυτήν την ενδεχόμενη αποτυχία.   

Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, αυτό που οφείλει να αντιληφθεί η ελληνική κυβέρνηση, ανεξάρτητα από την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων, είναι ότι ουδέποτε μπορεί να εξασφαλιστεί η εθνική μας ανεξαρτησία, όσο η οικονομία της χώρας είναι παρασιτική και ελλειμματική.

Να το ξαναπούμε, λοιπόν: πρέπει όλοι να αντιληφθούμε ότι η υπεσχημένη και αναγκαία, άλλωστε, κοινωνική πολιτική και η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης δεν μπορεί γίνει με νέα δανεικά τα οποία ούτως ή άλλως, με δεδομένη την κατάσταση, ούτε είναι διαθέσιμα ούτε θα μπορούσαμε να τα αποπληρώσουμε. Η πολυπόθητη δε αύξηση των εσόδων του ελληνικού κράτους, δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί εις βάρος της καθημαγμένης μας κοινωνία των συνήθως υπόπτων υποζυγίων. Η εξεύρεση των αναγκαίων πόρων για την ανακούφιση των αδυνατότερων, αναμένομε, επιτακτικά, να γίνει από εκεί που πρέπει να γίνει -και δόξα τω Θεώ, από λίστες, και από λήσταρχους, άλλο τίποτα, σ’ ετούτον  τον τόπο.

Κυρίως, όμως, μόνο στην παραγωγική ανασυγκρότηση μπορούμε να ελπίζουμε, αν θέλουμε να σταθούμε ξανά στα πόδια μας -και η μαινόμενη μπόρα που λυσσομανά από τον γερμανικό βορρά, δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση δικαιολογία:  σε αυτό το ζήτημα, μετά από δύο σχεδόν μήνες στην εξουσία, η ελληνική κυβέρνηση επιβεβαιώνοντας τις πρότερες, χειρότερες υποψίες μας, αποδεικνύει ότι ήταν εντελώς ανέτοιμη στον σχεδιασμό της παραγωγικής ανάταξης, βαθμολογούμενη ως προς αυτό, με ένα μεγάλο μηδενικό. To ρολόι όμως τρέχει και ο λιγοστός χρόνος, περνά και χάνεται -κι αυτός είναι ο μεγαλύτερος εκφοβισμός για την κοινωνία μας∙ μεγαλύτερος κι από αυτόν ακόμα, του ευρωπαϊκού ιερατείου...

Η σύνθεση είναι από την ΟΚΤΑΝΑ

Πηγή 

Η ταμπακιέρα είναι οι ιδιωτικοποιήσεις

γράφει η Παναγιώτα Μπλέτα*

Τα τελευταία πέντε χρόνια η Ελλάδα διαλύθηκε κυριολεκτικά. Δεν έχασε μόνο το 25% του ΑΕΠ της, που σημαίνει ότι συρρικνώθηκαν οι περισσότεροι παραγωγικοί τομείς της χώρας, αλλά χάθηκε και μια ολόκληρη γενιά, με την ανεργία και την φτώχεια να καταστρέφουν την όποια οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική της εξέλιξη.

Οι αλόγιστοι δανεισμοί και τα επιτόκια τοκογλυφίας δέσμευσαν τη χώρα σε μνημόνια παράδοσης της εθνικής της κυριαρχίας, καθώς και του πλούτου της. Οι μεταρρυθμίσεις που προέβλεπαν ήταν περισσότερο εισπρακτικού τύπου μέτρα, παρά μεταρρυθμίσεις. Βαφτίστηκαν μεταρρυθμίσεις για να κατευνάσουν το λαό.

Δράσεις μη κοινωνικά βιώσιμες, εφαρμόσθηκαν σε μια οικονομία που ήδη έφθινε, με αποτέλεσμα να γονατίσει η κοινωνία, χωρίς ουσιαστικά να υπάρχει κανένα όφελος. Έτσι καταλήγουμε στο συμπέρασμα, ότι η φούσκα αυτή των μεταρρυθμίσεων εφαρμόσθηκε, για να έχουν λόγο ύπαρξης τα ξένα κυριαρχικά συμφέροντα στη χώρα και να διατηρείται το καθεστώς κατοχής.

Οι μεταρρυθμίσεις για να έχουν ουσιαστική ωφέλεια και να τιμούν το όνομα τους στην οικονομική επιστήμη, θα πρέπει να συνιστούν μέτρα παραγωγικής αναδόμησης που θα δίνουν αναπνοή στην ανάπτυξη, καθώς και στην κοινωνική οικονομία.

Οι καμουφλαρισμένες αφαιμάξεις λοιπόν, που βαφτίστηκαν μεταρρυθμίσεις , που προήλθαν από θνησιγενή φορολογικά μέτρα, μειώσεις μισθών και συντάξεων ανεξάρτητα από το κόστος ζωής, αμετροεπείς απολύσεις με υποτιθέμενο στόχο την ποιοτικότερη στελέχωση του δημόσιου φορέα και εκποιήσεις των δημόσιων αγαθών, μόνο σε αναπτυξιακή και κοινωνική ασφυξία μπορούσαν να οδηγήσουν.

Θα πρέπει να θυμίσω σε όσους τεχνοκράτες το έχουν ξεχάσει, ότι ο όρος ανάπτυξη στα οικονομικά αναφέρεται στην αύξηση της πραγματικής παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών σε μία οικονομία με την πάροδο του χρόνου και όχι στην μείωση όπως συνέβηκε στην Ελλάδα των «μεταρρυθμίσεων», στην πάροδο των πέντε ετών.

Εάν περάσω δε σε αναλυτικότερο ορισμό του όρου θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας τα εξής : Ως ανάπτυξη ορίζεται η αύξηση της οικονομικής ευημερίας που απολαμβάνει ο λαός μιας χώρας κατά μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Σημαντικότερος δείκτης δε της ανάπτυξης είναι ο μακροχρόνιος ρυθμός αύξησης του κατά κεφαλή ΑΕΠ, καθώς και οι δείκτες που σχετίζονται με το επίπεδο υγείας, μόρφωσης και μακροβιότητας. Κανένας όμως από αυτούς τους δείκτες όχι μόνο δεν ικανοποιήθηκε στην Ελλάδα των «μεταρρυθμίσεων», αλλά μειώθηκε δραστικά όπως συμβαίνει συνήθως σε συνθήκες πολέμου…

Αυτό συνέβηκε, γιατί η αντιπαραγωγική λιτότητα που υποδείκνυαν τα υποτιθέμενα μεταρρυθμιστικά μέτρα, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την οικονομική ανάπτυξη, που βασίζεται στην ικανοποίηση των ατομικών και κοινωνικών αναγκών των πολιτών στο εσωτερικό μιας οικονομίας.

Όλα αυτά, με οδηγούν λοιπόν να σκεφτώ, ότι οι «μεταρρυθμίσεις» αυτές, για την δικαιοσύνη των οποίων κόπτονται οι προηγούμενες πολιτικές κυβερνήσεις, ότι είχαν ανταποδοτικό ρόλο στην ελληνική οικονομία και κοινωνία, που δεν είχαν, ήταν το δόλωμα, προκειμένου να μην αντισταθεί ο Ελληνικός λαός στο ξεπούλημα της περιουσίας του.

Όλα αυτά αποδεικνύουν πως ουδέποτε υπήρξε στο πρόγραμμα, η χώρα να σταθεί στα πόδια της . Η Ελλάδα απλά βρισκόταν υπό το καθεστώς ελεγχόμενης πτώχευσης μέχρι την τελική της πτώση.

Η αδυναμία να βρεθεί λύση στις διαπραγματεύσεις της σημερινής κυβέρνησης από πλευράς των ευρωπαίων εταίρων ανάγεται στο γεγονός, ότι προσπαθούν διακαώς να διατηρήσουν αυτό το καθεστώς και να ανταλλάξουν την όποια κοινωνική μεταρρύθμιση με ιδιωτικοποιήσεις, καθώς και την αντιμετώπιση της διαπλοκής με την μη αντιμετώπιση της, για να γλιτώσουν τη φυλακή όλοι οι προηγούμενοι πολιτικοί παράγοντες εγχώριοι και ξένοι.

Για αυτό και η ρευστότητα με το σταγονόμετρο από την ΕΚΤ. Για αυτό και οι εκφοβισμοί με την Κύπρο και το πολιτικό bullying από δημοσιογράφους και μέσα επικοινωνίας τα οποία πληρώνει η ίδια η κομισιόν με μυστικά κονδύλια.

Γιατί η ταμπακιέρα είναι η ιδιωτικοποίηση της παροχής όλων ανεξαιρέτως των δημόσιων αγαθών της χώρας, που συνίσταται σε ομηρία πελατειακού-πολιτικού κοινού (captive audience) , καθώς και ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης του εθνικού πλούτου της χώρας.

Αν λοιπόν η σοβαρότητα της Ελληνικής πλευράς έγκειται, στο να κατεβάζει τα παντελόνια από ευγένεια μήπως προσβάλλει του Γερμανούς και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους εταίρους μας, αντί να αντιστέκεται σε αυτές τις πρακτικές, τότε προτιμώ να είμαι ασόβαρη στις πτωχευτικές εναλλακτικές που μου δίνουν για τη χώρα μου…

Και μη χύνετε κροκοδείλια δάκρια μερικοί, διότι η συμφωνία θα γίνει και με τις ασόβαρες τακτικές, γιατί η μη διάσωση της Ελλάδας σημαίνει απλά και το τέλος της Ευρώπης. Την διαφορά την κάνουν τα κότσια να διεκδικήσεις πραγματικές μεταρρυθμίσεις, χωρίς υποθήκη το σπίτι σου…

* Η Παναγιώτα Μπλέτα γεννήθηκε στην Λακωνία ενώ μεγάλωσε στο Χαλάνδρι.

Σπούδασε στη Νέα Υόρκη: 
ΜΒΑ - Μεταπτυχιακός τίτλος στη Διοίκηση και Οργάνωση Επιχειρήσεων, New York Institute of Technology
BSc Marketing-Management - Πτυχίο στην Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων και Marketing, City University of New York
Δραστηριοποιήθηκε έντονα στο χώρο της Τοπικής αυτοδιοίκησης όπου και διακρίθηκε:
Αντιδήμαρχος Χαλανδρίου - Πρόεδρος των Δημοτικών Επιχειρήσεων Πολιτισμού και Ανάπτυξης στο Δήμο Χαλανδρίου, Δημιουργία πρώτου Δημοτικού Κ.Ε.Π. στην Ελλάδα –Κ.Ε.Π. Χαλανδρίου
Υποψήφια Νομάρχης-Nομός Λακωνίας -Επικεφαλής Νομαρχιακής Παράταξης - Δημιουργία πρότυπου Newsletter, που αφορούσε τα Ευρωπαϊκά προγράμματα σε σχέση με την Περιφέρεια και συνέβαλλε ουσιαστικά στην απορρόφησή τους.
Συνεργάστηκε επαγγελματικά με μεγάλους ελληνικούς και ξένους επιχειρηματικούς ομίλους, που δραστηριοποιούνται στο χώρο των call centers, έρευνας, επικοινωνίας, εκπαίδευσης, καθώς και εστίασης αναλαμβάνοντας υψηλές διοικητικές θέσεις:
Σχεδίασε και υλοποίησε projects με σημαντικά ωφέλιμη αξία για το Ελληνικό κοινό –Γραμμή Ενημέρωσης σεισμόπληκτων 0800-18000, Γραμμή Εξυπηρέτησης Πολιτών 1464 κτλ
Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με την αρθρογραφία και τη συγγραφή. Έχουν εκδοθεί: το πολιτικό βιβλίο «ΟΙ ΠΕΝΗΝΤΑ ΑΠΟΧΡΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ», το οικονομικό δοκίμιο «ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ» και τρεις ποιητικές της συλλογές «ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΧΑΜΕΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ», «UNFUCK THE WORLD» (έχει εκδοθεί και στα αγγλικά) και «ΓΥΜΝΕΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ».e-mail: bletas.p1@gmail.com 
www.panagiotableta.blogspot.gr 
Facebook/Twitter:Panagiota Bletas

Η διαπλοκή επιτίθεται στον Κατρούγκαλο

«Αυτά δεν συμβαίνουν ούτε στις χώρες της Αφρικής» είπε ο δημοσιογράφος του ΑΝΤ1 στο κατακίτρινο ρεπορτάζ του για τον Γιώργο Κατρούγκαλο. Συμφωνούμε 100%.

του Κώστα Εφήμερου

Σύμφωνα με το ΒΗΜΑ του κύριου Ψυχάρη (το οποίο την προηγούμενη ο Κατρούγκαλος κατάγγειλε για καρατόμηση άρθρου του) ο αναπληρωτής υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης είχε συνάψει συμβόλαια με απολυμένους του δημοσίου τομέα που θα του έφερναν 12% αποζημίωση σε περίπτωση που επαναπροσλαμβάνονταν. Οι σοκαρισμένοι δημοσιογράφοι και ηθικοί τιμητές της εφημερίδας ισχυρίζονται ότι ο υπουργός πρέπει άμεσα να αποπεμφθεί (δεν τους φτάνει καν να παραιτηθεί) επειδή έχει τεράστιο ασυμβίβαστο… αλλά για μια στιγμή! Για πάμε λίγο από την αρχή…

1. Ο Γιώργος Κατρούγκαλος επιλέχθηκε από τον Αλέξη Τσίπρα ακριβώς επειδή είχε τον προηγούμενο βίο του. Ακριβώς δηλαδή επειδή ως δικηγόρος ανέλαβε την υποστήριξη των ανθρώπων που έχασαν την δουλειά τους από τη φαιδρή συγκυβέρνηση.

2. Eπειδή είχε τη φήμη του ανθρώπου που βοηθούσε όλο τον κόσμο πολλοί άνθρωποι που έχασαν τη δουλειά τους ζήτησαν τη βοήθειά του. Ο ίδιος σε εκατοντάδες περιπτώσεις (έχω προσωπική εμπειρία) ανέλαβε να βοηθήσει χωρίς προσωπικό όφελος. Στο πλαίσιο αυτό, και σε ειδικές περιπτώσεις που οι υποθέσεις έφταναν σε πολιτικά δικαστήρια και επειδή ο ίδιος είχε άλλη ειδίκευση υπογράφονταν συμφωνητικά ώστε μόνο στην περίπτωση που μετά από τις δίκες οι άνθρωποι αυτοί θα δικαιώνονταν να πλήρωναν αναδρομικά τα δικαστικά έξοδα. Σε αυτό επιτίθενται οι ακριβοπληρωμένοι δημοσιογράφοι του Ψυχάρη.

3. Ο Γιώργος Κατρούγκαλος θα ελάμβανε αποζημίωση ίση με το 12% των αποζημιώσεων που θα λάμβαναν οι δημόσιοι υπάλληλοι αν δικαιώνονταν στα δικαστήρια. Αυτό που ξεφεύγει από το ΒΗΜΑ είναι ότι όπως έχει ήδη εξηγήσει ο Κατρούγκαλος όσοι θα επιστρέψουν στο δημόσιο (εκτός της ΕΡΤ που δεν είναι στη δική του αρμοδιότητα και εκεί υπάρχει και η περίπτωση της ΝΕΡΙΤ) θα επιστρέψουν ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ. Δηλαδή το δικηγορικό γραφείο του Κατρούγκαλου θα λάβει το 12% του τίποτα.

4. Ο ίδιος ο Κατρούγκαλος αμέσως μόλις ανέλαβε την υπουργική του θέση κάλεσε σε ανοιχτή εκδήλωση στο αμφιθέατρο του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης όλους τους διαθέσιμους ή απολυμένους και τους ανακοίνωσε για τον προγραμματισμό της επαναφοράς τους. Σε αυτή την εκδήλωση ανέφερε ότι λόγω της προηγούμενης δικηγορικής του εμπλοκής δεν θα είχε καμία προσωπική ή ιδιαίτερη συνάντηση με οποιονδήποτε εκπρόσωπο ή μεμονωμένο απολυμένο. Επιπλέον πριν αναλάβει τα καθήκοντά του παραιτήθηκε από το δικηγορικό του γραφείο και έτσι ακόμα και αν υπήρχαν αποζημιώσεις δεν θα είχε προσωπικό όφελος.

5. Οι δημοσιογράφοι του ΒΗΜΑτος σοκαρίστηκαν πάρα πολύ με το τρομερό ασυμβίβαστο που ανακάλυψαν στον Κατρούγκαλο αλλά δεν έδειξαν την ίδια ευθυξία στην κυρία Κατερίνα Σαββαΐδου, η οποία ήταν ταυτόχρονα ελέγκτρια και εκπρόσωπος υπό έλεγχο πολυεθνικών, μέλος της εταιρίας που σχεδίασε την τερατώδη φοροαποφυγή στο Λουξεμβούργο και ταυτόχρονα Γ.Γ. εσόδων και υπεύθυνη να καταπολεμήσει τη φοροαποφυγή (αλήθεια γιατί είναι ακόμα στη θέση της;). Οι δημοσιογράφοι επίσης δεν έδειξαν να σοκάρονται όταν ο Μάκης Βορίδης αναλάμβανε τις υποθέσεις της Energa και της Hellas Power, ως δικηγόρος υπεράσπισης ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ δηλαδή στην υπόθεση των 275 εξαφανισμένων εκατομμυρίων από το χαράτσι.

Η διαπλοκή τα βάζει με τον Κατρούγκαλο σε μια σκηνή επίδειξης δύναμης και από πίσω της τρέχουν σοκαρισμένα επίσης όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Βλέπετε αυτές τις ημέρες γράφεται η λίστα με τα μέτρα που θα πάρει η κυβέρνηση και οι ολιγάρχες δεν θα ήθελαν να δουν καμία αναφορά σε έσοδα από αδειοδότηση καναλιών ή επαναφορά της επι χρόνια αναβαλλόμενης φορολογίας στους τηλεοπτικούς σταθμούς και άλλες τέτοιες αηδίες…

Πηγή

Πολιτικός της προηγούμενης κυβέρνησης δικαιούχος λογαριασμού στη λίστα Λαγκάρντ

Πολιτικό πρόσωπο το οποίο μέχρι σήμερα εμφανιζόταν ως πληρεξούσιο ενός μεγάλου ποσού (περισσότερα από 5.000.000 ευρώ) στη λίστα Λαγκάρντ αποδείχθηκε ότι είναι δικαιούχος του λογαριασμού, σύμφωνα με τον «ΒΗΜΑτοδότη». Το συγκεκριμένο άτομο έχει αποσυρθεί από την πολιτική, αλλά διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην προηγούμενη κυβέρνηση και πλέον συμβουλεύει ατύπως πολιτικό κόμμα.

Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, αποδείχθηκε μετά από έρευνα ότι ο συγκεκριμένος πολιτικός δεν ήταν απλώς ο διαχειριστής του λογαριασμού, αλλά ο δικαιούχος του. Αξίζει να σημειωθεί πως μέχρι σήμερα εμφανιζόταν ως πληρεξούσιος. Η ίδια πηγή υποστηρίζει πως ο οικονομικός εισαγγελέας Παναγιώτης Αθανασίου τον έχει ήδη καλέσει για να δώσει εξηγήσεις και να δικαιολογήσει το ποσό.

Η υπόθεση φέρεται πως αποκαλύφθηκε από ξένο ειδησεογραφικό πρακτορείο, δύο δημοσιογράφοι του οποίου επισκέφθηκαν την περασμένη εβδομάδα το ΣΔΟΕ. Οι ίδιοι είχαν συνάντηση με τους οικονομικούς εισαγγελείς και τους πληροφόρησαν πως συνομίλησαν με τον Ερβέ Φαλτσιανί, ο οποίος έδωσε τα στοιχεία για το συγκεκριμένο πολιτικό πρόσωπο.