Αυτός είναι ο παγκόσμιος χάρτης του χρέους

Ποιες χώρες έχουν το μεγαλύτερο χρέος και ποιες μέσα από αυτό το χρέος έφτιαξαν οικονομίες «φούσκες»; Το «Spiegel» παρουσιάζει τον παγκόσμιο χάρτη του δημόσιου χρέους εστιάζοντας στις χώρες που βρίσκονται στο κόκκινο.

Με αυτό το χρώμα έχει «βαφτεί» στον εν λόγω χάρτη και η Ελλάδα, καθώς το ύψος του χρέους της σε σχέση με το ΑΕΠ είναι από τα υψηλότερα σε παγκόσμιο επίπεδο. «Η Ελλάδα εξακολουθεί να παραπαίει και βρίσκεται στα πρόθυρα της πτώχευσης, παρά το γεγονός ότι πήρε μέτρα λιτότητας και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που προβλέπονται από την γερμανική -κυρίως- συνταγή», αναφέρει το άρθρο.

Οι οικονομολόγοι και οι πολιτικοί κάνουν λόγο για μια «χαμένη δεκαετία» για την Ευρώπη - με λεπτές διαφορές μεταξύ τους. Ο παγκόσμιος χάρτης του δημόσιου χρέους για το 2015 δείχνει πως δεν είναι μόνο ο συνήθης... ύποπτος στα κόκκινα (Νότος και Ελλάδα), αλλά και χώρες όπως η Γαλλία, οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιαπωνία. Η Γερμανία κατάφερε τα τελευταία χρόνια να μειώσει το δημόσιο χρέος της, αλλά όπως τονίζουν οι αναλυτές αυτή η ειδική περίπτωση μπορεί να χαρακτηριστεί ως σταγόνα στον ωκεανό του χρέους.

Οι εμπειρογνώμονες της McKinsey αναφέρουν πως το μεγαλύτερο μέρος της Ευρωζώνη εξακολουθεί να φαίνεται παγιδευμένες σε δίλημμα: θέλουν να θέσουν το χρέος υπό έλεγχο, αλλά αυτό σημαίνει να εξυγιάνουν τους προϋπολογισμούς τους κάνοντας δραστικές περικοπές και ταυτόχρονα να δώσουν μεγαλύτερη τόνωση στην ανάπτυξη. Μόνο που αυτά τα δύο δεν μπορούν να συμβούν ταυτοχρόνως. Οι αναλυτές σημειώνουν πως οι διαρθρωτικές αλλαγές είναι η σωστή πορεία, μόνο που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τρανό παράδειγμα είναι οι χώρες όπως η Ελλάδα που μετά από πέντε χρόνια δεν έχει καταφέρει να μειώσει το χρέος της και συνάμα οι πολίτες της συνεχίζουν να υποφέρουν.

Οι ελπίδες που υπάρχουν για να αναστραφεί η κατάσταση είναι το πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης που προωθεί και εφαρμόζει πλέον η ΕΚΤ, αλλά και η πτώση της τιμής του πετρελαίου.

Πηγή

Κυρία Τρέμη σας θαυμάζω

Πιο «κίτρινο» δεν μπορούσε να είναι το δελτίο ειδήσεων του Mega, την Παρασκευή το βράδυ. Και είναι τόσο εύκολο να «ξεσκίσεις» τη Βίκυ Σταμάτη...  

Αλλά όλα κι όλα: η Όλγα Τρέμη είναι μοναδική. Και ξέρει να εξαντλεί τη δημοσιογραφική της αυστηρότητα σε θέματα όπως η... απόδραση της Βίκυς Σταμάτη.«Πως βρέθηκε ξεκλείδωτο το λουκέτο;» ρωτούσε επανειλημμένα το δικηγόροΦραγκίσκο Ραγκούση, σε μία 11λεπτη μνημειώδη συνέντευξη. «Ποια η θέση της Σταμάτη για το λουκέτο;» ρωτούσε η ανακρίτρια, συγγνώμη η δημοσιογράφος ήθελα να πω. «Από τη μάντρα πως μπόρεσε να περάσει;» και «υπάρχει η πιθανότητα να σκαρφάλωσε στο μαντρότοιχο;». 

Προηγουμένως είχαν δείξει ένα... εμπνευσμένο ρεπορτάζ (ρεπορτάζ;) της Σοφίας Φασουλάκη (συγχαρητήρια!) με τίτλο «Από το Four Seasons στους τέσσερις τοίχους»,πασπαλισμένο με... lounge μουσική και μότο του στυλ, «από τη χλιδάτη ζωή και την πολυτέλεια στο Δρομοκαΐτειο». Να μας λέει για τα κρόσια του καναπέ της Σταμάτη και για τα ακριβά της γούστα. Και να μας δείχνει στιγμιότυπα από το μυθικό γάμο του ζεύγους Τζοχατζόπουλου. 

Ευτυχώς που η Όλγα Τρέμη δεν έχει καμία σχέση με όλα ετούτα, κυρία αληθινή. Ασκεί υψηλής ποιότητας δημοσιογραφία, δεν αφήνει καμία ψυχικά ασθενή να μην τη στηλιτεύει και να την ελέγχει ενδελεχώς.

Μαθήματα δημοσιογραφίας, κυρία Τρέμη σας θαυμάζω!

Δημήτρης Κανελλόπουλος

Πηγή

Ο Ρομπέν των Συχνοτήτων

Ο Ρομπέν των Δασών δεν ήταν απλώς ένας ληστής με κεϊνσιανές ανησυχίες. Ηταν το σύμβολο της προστασίας των δημόσιων αγαθών. Σήμερα θα έριχνε τα βέλη του σε όσους λυμαίνονται τις ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές συχνότητες.

Ποτέ δεν κλέβουμε. Δανειζόμαστε από αυτούς που έχουν

Ρομπέν των Δασών

Πριν από σχεδόν μισό αιώνα, τηλεθεατές στη Βρετανία και τις ΗΠΑ παρακολούθησαν με ενθουσιασμό το πρώτο επεισόδιο της σειράς «Οι περιπέτειες του Ρομπέν των Δασών». Οι πιο προσεκτικοί ενδέχεται να παρατήρησαν ότι στα πρώτα έξι επεισόδια δεν αναγράφονταν τα ονόματα των σεναριογράφων. Και ο λόγος ήταν απλός: Ολοι ανήκαν στις μαύρες λίστες που είχε συντάξει το αμερικανικό καθεστώς κατ’ εντολή του γερουσιαστή Μακάρθι. Δεν ήταν φυσικά τυχαίο ότι τόσα θύματα της αντικομμουνιστικής υστερίας βρέθηκαν να συνεργάζονται στη συγκεκριμένη σειρά. Η παραγωγός του «Ρομπέν των Δασών», Χάνα Γουαϊνστάιν, τους είχε επιλέξει έναν προς έναν και συχνά συνεργαζόταν μαζί τους για να περνά δημοκρατικά μηνύματα σε εκατομμύρια θεατές. Ο Ρομπέν των Δασών ήταν το απόλυτο σύμβολο της αναδιανομής εισοδήματος υπέρ των φτωχών αλλά και της οικονομικής δικαιοσύνης, η οποία τρομοκρατεί όπως ο διάολος το λιβάνι όλα τα φιλελεύθερα καθεστώτα της αστικής δημοκρατίας. Σύμφωνα όμως με τον Νόαμ Τσόμσκι, ήταν κάτι περισσότερο…

Ο μύθος του Ρομπέν των Δασών αντικατοπτρίζει την τεράστια πολιτική και οικονομική διαμάχη που οδήγησε στη σύνταξη της περίφημης Χάρτας των Δασών – συμπληρωματικό κείμενο της Magna Carta, το οποίο «λησμονήθηκε» με το πέρασμα των αιώνων. Η Χάρτα των Δασών εξασφάλιζε ίση πρόσβαση όλων των ελεύθερων πολιτών στα σημαντικότερα δημόσια αγαθά της εποχής, δηλαδή το νερό, την τροφή (για ανθρώπους και ζώα) και την ξυλεία, που χρησιμοποιούνταν για θέρμανση αλλά και για την κατασκευή κατοικιών.

Η δωρεάν πρόσβαση στα δημόσια αγαθά εγκαταλείφθηκε με την επικράτηση του καπιταλισμού και ακόμη και ο Ρομπέν των Δασών αποτυπώθηκε στο συλλογικό υποσυνείδητο σαν ένα ληστής (με κεϊνσιανού τύπου ανησυχίες) και όχι σαν ένας σύγχρονος Προμηθέας.

Εκτοτε ο καπιταλισμός καταφέρνει να ιδιωτικοποιεί κάθε νέο δημόσιο αγαθό που δημιουργείται – με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα του 20ού αιώνα τον έλεγχο των δημόσιων συχνοτήτων του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης. Η σχετική διαδικασία ξεκίνησε στις ΗΠΑ, στα μέσα της δεκαετίας του '20. Μέχρι τότε η κυβέρνηση παραχωρούσε ραδιοφωνικές συχνότητες σε όποιον το ζητούσε. Οταν όμως οι σταθμοί αυξήθηκαν και άρχισαν να παρεμβάλλονται ο ένας στη συχνότητα του άλλου, αποφασίστηκε να παραχωρηθεί το συγκεκριμένο δημόσιο αγαθό σε επιχειρηματικούς κολοσσούς όπως η RCA και η General Electric. Την κρίσιμη εκείνη στιγμή ομάδες εκπαιδευτικών, συνδικάτα, κόμματα, αλλά ακόμη και θρησκευτικές οργανώσεις κατέθεταν προτάσεις με τις οποίες ζητούσαν τουλάχιστον το δικαίωμα να αγοράζουν ραδιοφωνικό χρόνο από τις εταιρείες που διαχειρίζονταν τους ραδιοπομπούς. Η έκβαση της αντιπαράθεσης όμως, η οποία μάλιστα παρουσιάστηκε σαν «συμβιβαστική λύση», ήταν ότι οι ιδιώτες θα διαχειρίζονται τις ραδιοσυχνότητες, χωρίς ιδιοκτησιακά δικαιώματα, με αντάλλαγμα να τις χρησιμοποιούν «για το δημόσιο συμφέρον». Κανένας νομοθέτης δεν μπήκε φυσικά στον κόπο να ορίσει έστω και τυπικά το «δημόσιο συμφέρον» και ποιες υποχρεώσεις πηγάζουν από αυτό για τους νέους κατόχους των ραδιοφωνικών και στη συνέχεια των τηλεοπτικών συχνοτήτων.

Προς το τέλος του 20ού αιώνα, το νεοφιλελεύθερο πνεύμα εξασφάλισε ότι η βιομηχανία του θεάματος θα αποκτήσει και την ιδιοκτησία των συχνοτήτων χωρίς πλέον καμία προϋπόθεση παροχής δημόσιων υπηρεσιών. Το αποτέλεσμα είναι ότι από το 2000 αρκετά τηλεοπτικά δίκτυα στις ΗΠΑ σταμάτησαν να καλύπτουν ακόμη και τις βραδιές των προεδρικών ή των ενδιάμεσων εκλογών – καθώς έκριναν ότι δεν αποτελούν επικερδή δραστηριότητα.

Θα μπορούσε λοιπόν σήμερα να εμφανιστεί ένας Προμηθέας για να επαναφέρει τις δημόσιες συχνότητες υπό τον έλεγχο των δικαιούχων τους, δηλαδή των πολιτών; Η Λατινική Αμερική των τελευταίων δεκαετιών είναι η μοναδική περιοχή του πλανήτη όπου κάποιοι διεκδίκησαν τον ρόλο του Ρομπέν των Συχνοτήτων. Στη Βενεζουέλα, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα που συνδιοργάνωσαν το 2002 τμήματα του τοπικού ΣΕΒ και τα μεγαλύτερα ιδιωτικά ΜΜΕ, η κυβέρνηση Τσάβες αποφάσισε να μην ανανεώσει ορισμένες άδειες καναλιών και ραδιοσταθμών και να τις παραχωρήσει σε τοπικές κοινότητες. Αυτό που οι δυτικές κυβερνήσεις παρουσίαζαν σαν φίμωση του Τύπου (και σε ορισμένες περιπτώσεις ίσως να εξυπηρετούσε πράγματι και μικροπολιτικές σκοπιμότητες) είχε σαν αποτέλεσμα την άνθηση μέσων ενημέρωσης που ελέγχονταν από τις τοπικές κοινωνίες. Κανένας επίσης δεν σημείωσε ότι αρκετές από τις άδειες αφαιρέθηκαν όχι για πολιτικούς λόγους αλλά γιατί οι σταθμοί είτε τις κατείχαν παράνομα είτε δεν είχαν πληρώσει τα απαιτούμενα τέλη.

Την περίοδο 2007-2009 αρκετές ακόμη αριστερές ή κεντροαριστερές κυβερνήσεις, από την Ουρουγουάη μέχρι την Αργεντινή και από τη Βραζιλία μέχρι τον Ισημερινό, προώθησαν νομοθεσίες που περιόριζαν τη συγκέντρωση συχνοτήτων στα χέρια λίγων επιχειρηματιών. Για τα δεδομένα του Ρομπέν των Δασών ήταν ίσως μια δειλή και καθυστερημένη αντίδραση, ενώ σε περιπτώσεις όπως της Αργεντινής ο νόμος έμεινε στα χαρτιά. Σε όλες τις χώρες με αριστερές κυβερνήσεις όμως υπήρξε τουλάχιστον μια ανάσχεση στα σχέδια των οικονομικών ελίτ να χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ για την ανατροπή ανεπιθύμητων κυβερνήσεων, ενώ παράλληλα άνθησαν τοπικές πρωτοβουλίες που αμφισβητούσαν τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης.

Οσοι φιλοδοξούν πάντως να μιμηθούν το παράδειγμα των Ρομπέν των Συχνοτήτων θα πρέπει να θυμούνται ότι το «μιντιακό πραξικόπημα» στη Βενεζουέλα πραγματοποιήθηκε αφού ο Τσάβες πέρασε νομοθεσία που όριζε ότι η πρόσβαση των πολιτών στα ΜΜΕ αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα.

 Άρης Χατζηστεφάνου

Πηγή

ΟΑΕΔ: Από Μ. Δευτέρα "τρέχει" το πρόγραμμα 32.000 θέσεων εργασίας

Πετρόπουλος Ανδρέας

Την υποβολή αιτήσεων ένταξης στο πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας που ξεκινά τη Μ. Δευτέρα 6.3 και αφορά την κάλυψη 32.000 θέσεων πεντάμηνης απασχόλησης στους δήμους όλης της χώρας ανακοίνωσε ο ΟΑΕΔ.

Η διάρκεια υποβολής των αιτήσεων θα είναι τριών εδομάδων και θα λήξει στις 21.3 και στη συνέχεια θα αναρτηθούν προσωρινοί πίνακες ωφελούμενων με βάση μοριοδότηση. Ακολούθως θα δοθεί το απαιτούμενο χρονικό διάστημα υποβολής ενστάσεων, οι οποίες θα εξεταστούν από αρμόδια επιτροπή του Οργανισμού, για να προκύψει, τελικά, ο οριστικός πίνακας ωφελούμενων. Από την ανάρτησή του θα πρέπει οι δικαιούχοι να μεταβούν στην υπηρεσία τους εντός 15 ημερών.

Η υποβολή των αιτήσεων θα γίνεται με απλό τρόπο, αποκλειστικά μέσω του διαδικτύου, στον ιστότοπο του ΟΑΕΔ (www.oaed.gr) χρησιμοποιώντας το σχετικό πεδίο «καταχώρισης ηλεκτρονικών αιτήσεων».

Σύμφωνα με το περιεχόμενο της πρώτης Δημόσιας Πρόσκλησης, δικαίωμα υποβολής ηλεκτρονικών αιτήσεων, διαδικτυακά, στα προγράμματα κοινωφελούς χαρακτήρα έχουν μόνο οι εγγεγραμμένοι άνεργοι στα μητρώα ανέργων του ΟΑΕΔ που ανήκουν σε -τουλάχιστον- μια από τις παρακάτω κατηγορίες:

* Εγγεγραμμένοι στο μητρώο ανέργων του ΟΑΕΔ, μέλη οικογενειών στις οποίες δεν εργάζεται κανείς και οι σύζυγοι αυτών, ομοίως, είναι εγγεγραμμένοι στο μητρώο ανέργων του ΟΑΕΔ.

* Εγγεγραμμένοι στο μητρώο ανέργων του ΟΑΕΔ, μέλη μονογονεϊκών οικογενειών στις οποίες δεν εργάζεται κανείς.

* Εγγεγραμμένοι ως μακροχρόνια άνεργοι στο μητρώο ανέργων του ΟΑΕΔ.

*Ανεργοι πτυχιούχοι ΑΕΙ πανεπιστημιακού και τεχνολογικού τομέα εγγεγραμμένοι στο μητρώο του ΟΑΕΔ για την κάλυψη θέσεων με βάση τα τυπικά προσόντα τους όπως αυτά αναλύονται στο Παράρτημα II της Δημόσιας Πρόσκλησης.

* Εγγεγραμμένοι στα μητρώα ανέργων του ΟΑΕΔ άνω των 29 ετών.

Τα αντικειμενικά κριτήρια κατάταξης

Οι ωφελούμενοι επιλέγονται και κατατάσσονται στον Πίνακα Κατάταξης Ανέργων με βάση τα πέντε αντικειμενικά κριτήρια κατάταξης: α) το χρονικό διάστημα συνεχόμενης εγγεγραμμένης ανεργίας ωφελουμένου με ανώτατο όριο τους 36 μήνες, β) το χρονικό διάστημα συνεχόμενης εγγεγραμμένης ανεργίας του/της συζύγου των ανέργων της πρώτης κατηγορίας, με ανώτατο όριο τους 36 μήνες, γ) το ετήσιο εισόδημα, ατομικό ή οικογενειακό, δ) την ηλικία και ε) τον αριθμό των ανήλικων τέκνων.

Τι θα ισχύσει για τις αποδοχές

Οι αποδοχές θα κυμαίνονται από 431,75 ευρώ τον μήνα (17,27 ευρώ ημερησίως για ωφελούμενους κάτω των 25 ετών), έως 495,25 ευρώ τον μήνα (19,81 ευρώ ημερησίως για ωφελούμενους 25 ετών και άνω), αυξημένες κατά περίπου 5 ευρώ μηνιαίως από τις αρχικές. Το υπουργείο Εργασίας, εκτός από τη μικρή αυτή αύξηση, που προέκυψε λόγω αξιοποίησης κονδυλίων ύψους άνω του 1.300.000 ευρώ που υπήρχαν στον Λογαριασμό για την Απασχόληση και την Επαγγελματική Κατάρτιση (ΛΑΕΚ), προχώρησε σε συνολική τροποποίηση των θέσεων εργασίας ανά δήμο, με βάση πληθυσμιακά κριτήρια.

Πηγή

Βοήθα, Παναγιά μου, να μην αφελληνιστούν τα κανάλια μας!

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

Τις τελευταίες ημέρες τα κανάλια μας συμπεριφέρονται ωσάν οι μέρες αυτές να είναι οι έσχατες. Κάθε βράδυ εκτοξεύονται από τα δελτία ειδήσεων ριπές μεταφυσικού τρόμου, κλείστε, πατριώτες, τα πορτοπαράθυρα να μην εισβάλει ο Αρμαγεδδών. «Η Ελλάς κινδυνεύει από τη χρεωκοπία, η Ελλάς κινδυνεύει από τους καταληψίες, η Ελλάς κινδυνεύει από τους λαθρομετανάστες, η Ελλάς κινδυνεύει από τη Ζωή!». Όχι από την αφηρημένη, αλλά από τη συγκεριμένη, την Κωνσταντοπούλου.

Δεν μπορεί, κάτι πολύ σημαντικό θα συνέβη τις τελευταίες ημέρες για να σχισθεί, έτσι ξαφνικά, το καταπέτασμα του ναού. Δεν συνέβη ένα, συνέβησαν τέσσερα σημαντικά μαζεμένα. Πρώτο σημαντικό: Στη λίστα που έστειλε ο Βαρουφάκης στους δανειστές προβλέπονται έσοδα 350 εκατ. ευρώ από την αδειοδότηση των καναλιών και των ραδιοφώνων. Δεύτερο σημαντικό: Ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς ζητάει από τα κανάλια να πληρώσουν τα χρέη προς το Δημόσιο που έχουν συσσωρευτεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Σαράντα εκατομμύρια ευρώ ακατέβατα.

Τρίτο σημαντικό: Το υπουργείο Οικονομικών ζητά να ελεγχθούν όλες οι συμβάσεις με τις οποίες πήραν δάνεια οι υπερχρεωμένες επιχειρήσεις ΜΜΕ. Δάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, που δόθηκαν με όρους συζητήσιμους, για να μην πω τίποτα βαρύτερο. Τέταρτο σημαντικό: Κατατέθηκε το νομοσχέδιο για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ και τούτο είναι κάρφος εις τους οφθαλμούς των καναλαρχών. Μια χαρά είχαν βολευτεί αρχικώς με το μαύρο και εν συνεχεία με την τραγελαφική ΝΕΡΙΤ, άντε τώρα να τα βγάλουν πέρα με μια ανταγωνιστική δημόσια τηλεόραση που θα διεκδικεί τηλεθεατές και διαφημίσεις.

Πάνε να μας κλείσουν, θα χάσουν τη δουλειά τους εκατοντάδες εργαζόμενοι, φωνασκούν οι καναλάρχες. Φωνασκούν αυτοί που έχουν διώξει ήδη εκατοντάδες εργαζόμενους, χωρίς να τους εξαναγκάσει κανένας, αυτοί που έβαζαν ενέχυρο τις απολύσεις για να πάρουν θαλασσοδάνεια από τις συστημικές τράπεζες. Χολοσκάνε για την εργασία αυτοί που πίεζαν για απολύσεις στο Δημόσιο, που επέβαλαν με την προπαγάνδα τους τα Μνημόνια της ανεργίας και της φτώχειας.

Δεν είναι μόνο οι απολύσεις, είναι και ο αφελληνισμός. Αν δημοπρατηθούν οι άδειες, δεν θα έχουν λεφτά να τις αγοράσουν οι σημερινοί ιδιοκτήτες, οπότε θα περάσουν στα χέρια των ξένων. Ο κίνδυνος είναι μέγας, είναι εθνικός, μπορεί να πάρουν τα κανάλια μας οι Τούρκοι και να τα γεμίσουν με τούρκικα σίριαλ. Βόηθα, Παναγιά μου, να μην αφελληνιστούν τα κανάλια κι ας συνέβαλαν τα μέγιστα στον αφελληνισμό των δημόσιων επιχειρήσεων, στον αφελληνισμό, εν τέλει, των 180.000 νέων ανθρώπων που έφυγαν στο εξωτερικό για να βρουν δουλειά.

Τίποτα από αυτά δεν πρόκειται να συμβεί. Όταν έρθει η ώρα της κρίσεως, οι καναλάρχες -ο ανθός του ελληνικού καπιταλισμού, βιομήχανοι, εφοπλιστές, πετρελαιάδες, εργολάβοι- θα βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να κρατήσουν τα μετερίζια τους, τις πλουμιστές αγελάδες που τροφοδοτούν τις υπόλοιπες επιχειρήσεις τους. Αρκεί και οι άλλοι, οι κυβερνώντες, να το πάνε το πράγμα μέχρι το τέλος. Το «ούτε βήμα πίσω» είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.

Πηγή

Κρίσιμες επαφές: Στην Ουάσινγκτον σήμερα ο Βαρουφάκης, στη Μόσχα ο Τσίπρας την Τετάρτη

Την επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ θα συναντήσει το βράδυ, στην Ουάσινγκτον, ο υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης.

Οι δύο αξιωματούχοι θα έχουν μια άτυπη συζήτηση του μεταρρυθμιστικού προγράμματος της ελληνικής κυβέρνησης, ανέφερε η ανακοίνωση του ΥΠΟΙΚ.

Στο πλαίσιο της επίσκεψής του στις ΗΠΑ, o κ. Βαρουφάκης θα συναντηθεί το πρωί της Δευτέρας με την ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών της χώρας και συγκεκριμένα με τον υφυπουργό για τις Διεθνείς Υποθέσεις Νέιθαν Σιτς, καθώς ο Αμερικανός ΥΠΟΙΚ, Τζακ Λιου απουσιάζει σε προγραμματισμένες διακοπές.

Αργότερα, ο Έλληνας υπουργός θα έχει τετ α τετ με την σύμβουλο του Μπαράκ Ομπάμα επί διεθνών οικονομικών θεμάτων και εθνικής ασφάλειας, Κάρολιν Ατκινσον.

Πάντως, οι αποφάσεις σε σχέση με τη διαπραγμάτευση αναμένεται να ληφθούν στο τακτικό Eurogroup, το οποίο έχει προγραμματιστεί για τις 24 Απριλίου.

Η κυβέρνηση δεν προκρίνει τη λύση μίας έκτακτης συνεδρίασης των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, αμέσως μετά το Euro Working Group που συγκαλείται στις 8 και 9 Απριλίου. 

Σύμφωνα με πηγές του Μαξίμου, η ελληνική πλευρά δεν θέλει να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι η Μεγάλη Πέμπτη είναι ημερομηνία «ορόσημο» για τη διαπραγμάτευση και να ρισκάρει το ενδεχόμενο να μην υπάρξει εκεί συμφωνία.

Στο μεταξύ, στις 8 και 9 Απριλίου ο Αλέξης Τσίπρας θα βρεθεί στη Μόσχα, έπειτα από πρόσκληση του Βλαντιμίρ Πούτιν. 

Οι συνομιλίες του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Ρώσο Πρόεδρο και τον Ντ. Μεντβέντεφ, διαμηνύει η Αθήνα, θα περιλαμβάνουν θέματα διμερούς ενδιαφέροντος.

Μεταξύ άλλων, πρόκειται για ζητήματα εμπορικής και οικονομικής συνεργασίας, επενδύσεων, ενέργειας, τουρισμού και μορφωτικής - πολιτιστικής συνεργασίας, εν όψει και των εκδηλώσεων του αμοιβαίου Αφιερωματικού Έτους 2016 Ελλάδας- Ρωσίας.

Συγχρόνως, οι ηγέτες των δύο χωρών αναμένεται να συζητήσουν θέματα που αφορούν τις σχέσεις ΕΕ - Ρωσίας, καθώς και τις τρέχουσες εξελίξεις σε περιφερειακά και διεθνή ζητήματα.

Πηγή

Νίκος Παππάς: Όλοι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους - Κανείς δεν θέλει δυστύχημα

Βέβαιος για έγκαιρη αποκατάσταση της κανονικότητας στη χρηματοδότηση δηλώνει ο υπουργός Επικρατείας, Νίκος Παππάς

Βέβαιος πως τελικά «όλα τα μέρη θα είναι συνεπή προς τις υποχρεώσεις τους και ότι η ΕΚΤ θα αποκαταστήσει εγκαίρως την κανονικότητα στη χρηματοδότηση» δηλώνει ο Νίκος Παππάς εκτιμώντας πως «κανείς δεν θέλει να προκαλέσει δυστύχημα».

Σε συνέντευξή του στη Real News, ο υπουργός Επικρατείας απορρίπτει τη θέση του Αντώνη Σαμαρά για κυβέρνηση εθνικής ενότητας λέγοντας πως ο πρόεδρος της ΝΔ «θέλει μνημονιακή κυβέρνηση και προσωπική δικαίωση μέσω της παλινόρθωσης των μνημονίων».

Όσον αφορά τις καταλήψεις, ο κ. Παππάς επισημαίνει πως «η Αριστερά έχει διαρκές ιδεολογικό και πολιτικό μέτωπο με όσους νομίζουν ότι ερήμην του λαού μπορούν να τον εκπροσωπούν» τονίζοντας πως «κάποιοι από τη δεξιά τους χρησιμοποιούν». '

Όσον αφορά τις προθέσεις της κυβέρνησης για τις τηλεοπτικές συχνότητες, ο υπουργός Επικρατείας επισημαίνει πως «κανείς δεν είναι υπεράνω του νόμου και των φορολογικών υποχρεώσεων, ούτε μπορεί ορισμένοι να δανειοδοτούνται πέρα και πάνω από τις δυνάμεις τους».

Τέλος ο κ. Παππάς, σχετικά με τη δημόσια τηλεόραση ξεκαθαρίζει πως πρόθεση της κυβέρνησης είναι η «ανεξαρτησία, η διαφάνεια και η αντιμετώπιση των παθογενειών του παρελθόντος».

Πηγή 

Τουσέν: Τα δάνεια δεν είχαν σκοπό να σώσουν την Ελλάδα αλλά τις γαλλικές και γερμανικές τράπεζες (Video)

Ο Βέλγος καθηγητής Ερίκ Τουσέν που στηρίζει την πρωτοβουλία της Βουλής για τη δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του χρέους, μίλησε σήμερα στη βουλή.

Ο Βέλγος καθηγητής είπε ότι στόχος της επιτροπής είναι να εξεταστεί ποιο από το τμήμα του ελληνικού χρέους είναι απεχθές και μη βιώσιμο. Αθέμιτο χρέος είπε ο καθηγητής είναι αυτό το κομμάτι του χρέους που δημιουργήθηκε χωρίς να λάβει υπόψη το δημόσιο συμφέρον αλλά για να στηρίξει μία μικρή προνομιούχα μειοψηφία. Το παράνομο χρέος είναι το χρέος που δημιουργήθηκε κατά παράβαση του συνταγματικού συστήματος. Το απεχθές είναι το χρέος που παραχωρήθηκε με όρους που παραβιάζουν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών. Το μη βιώσιμο χρέος είναι το χρέος που μπορεί να πληρωθεί μόνο με δραματικές συνέπειες για τους πολίτες, όπως η υποβάθμιση των συνθηκών διαβίωσης, παιδείας, υγειονομικής περίθαλψης και αύξηση της ανεργίας.

Το ελληνικό χρέος πριν την είσοδο της χώρας στο μνημόνιο το 2009 ήταν 113% του ΑΕΠ και με την παρέμβαση του ΔΝΤ και της Ευρώπης το χρέος έφθασε στο 175% του ΑΕΠ το 2014, είπε ο Βέλγος καθηγητής. Ο λογιστικός έλεγχος θα αναλύσει τη νομιμότητα της διαδικασίας του μνηνονίου, τόνισε ο καθηγητής. Θα ερευνηθούν μεταξύ άλλων και οι όροι των δανείων είπε ο καθηγητής.

«Όλα τα μέλη του ΔΝΤ γνώριζαν πως το δάνειο προς την Ελλάδα είχε σκοπό να σώσει τις Γαλλικές και Γερμανικές τράπεζες και όχι την Ελλάδα, είπε ο Ερίκ Τουσέν.

Πηγή

Νικολόπουλος: «Να κληθεί στην Επιτροπή Διαφάνειας ο Στουρνάρας- Αρνείται να δώσει στοιχεία!»

Την σύγκλιση σε ειδική συνεδρίαση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, προκειμένου να συζητηθεί το μείζον ζήτημα της παράνομης και σκανδαλώδους δανειοδότησης των συστημικών ΜΜΕ, ζητά

με επιστολή του προς την Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων Ζωή Κωνσταντοπούλου, ο βουλευτής Αχαΐας και Γενικός Γραμματέας των ΑΝΕΛ Νίκος Νικολόπουλος.

Η πρωτοβουλία αυτή, αποτελεί συνέχεια του Κοινοβουλευτικού Ελέγχου που άσκησε ο κ. Νικολόπουλος, με αφορμή την πρόσφατη δανειοδότηση με 36.000.000 Ευρώ της θυγατρικής εταιρείας της «Καθημερινής», με την επωνυμία «Καθημερινές Εκδόσεις Α.Ε.», συμφερόντων της οικογένειας Αλαφούζου, η οποία ελέγχει και τον Τηλεοπτικό Σταθμό Σκάι.

Ο κ. Νικολόπουλος θεωρεί ιδιαίτερα σημαντική την πρόσκληση και παρουσία προς ακρόαση ενώπιον της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γιάννη Στουρνάρα, με την θεσμική ιδιότητά του ως ανώτατου διοικητικού οργάνου του Ελληνικού Τραπεζικού Συστήματος, το οποίο είναι υποχρεωμένο για τον έλεγχο και την εποπτεία των πιστωτικών ιδρυμάτων.

Στην επιστολή του ο κ. Νικολόπουλος, παραθέτει εκτενή στοιχεία, «που αφορούν την παράνομη χρηματοδότηση και αναχρηματοδότηση των δανειακών υποχρεώσεων συγκεκριμένων υπερχρεωμένων ΜΜΕ, σε βαθμό μάλιστα που να παραβιάζονται ευθέως θεμελιώδης συνταγματικές επιταγές και να νοθεύεται και να στρεβλώνεται ο ανταγωνισμός των υπολοίπων ΜΜΕ, και ως εκ τούτου να παραβιάζεται το κατοχυρωμένο δικαίωμα του Ελληνικού λαού για πρόσβαση στην αντικειμενική ενημέρωση, η οποία πλήττεται και υπονομεύεται, αφού έτσι μπορεί να καθοδηγείται και να επηρεάζεται υπέρ των πολιτικών και επιχειρηματικών ιδιωτικών συμφερόντων, των μετόχων και των διοικήσεων των συγκεκριμένων συστημικών ΜΜΕ».

Πηγή

Παν. Νικολούδης : "η διαφθορά είναι σαν το ταγκό που χορεύεται από δύο".

Στο σκανδαλώδες και πολυπλόκαμο σύστημα της «μίζας» που είχε στηθεί στη χώρα

με πρωταγωνιστές εντός και εκτός των συνόρων, και που η λειτουργία του κόστισε στην ελληνική οικονομία πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια, αναφέρθηκε σε παρέμβασή του από τη Βουλή, κατά την έναρξη της συνεδρίασης της Επιτροπής για το Λογιστικό Έλεγχο του Χρέους, ο αρμόδιος για την καταπολέμηση της διαφθοράς υπουργός Επικρατείας Παν. Νικολούδης. Αφού, δε, έδωσε με συγκεκριμένα παραδείγματα γεύση ως προς το εύρος του φαινομένου, σημείωσε ότι οι ευθύνες πρέπει να καταλογιστούν όχι μόνο στους αποδέκτες, αλλά και στους «χορηγούς» του παράνομου χρήματος.

«Δεν υπάρχει και νομίζω ότι δεν μπορεί να υπάρξει η παραμικρή αμφιβολία, ότι μία από τις βασικές αν όχι η βασικότερη αιτία για την οποία αυτή η χώρα περιήλθε στη γνωστή κατάσταση, τη λεγόμενη «κατάσταση της οικονομικής κρίσης», είναι η διαφθορά η οποία εμφανίστηκε ως ενδημικό φαινόμενο σε όλες τις δημόσιες συμβάσεις και κυρίως στις συμβάσεις που αυτή η χώρα για δεκαετίες –κυρίως στην πρώτη δεκαετία του καινούριου αιώνα, δηλαδή από το 2000 έως το 2010- υπέγραψε με εταιρείες που βρίσκονταν κατά κύριο λόγο στο εξωτερικό»., είπε, ο κ. Νικολούδης

«Εδώ» συνέχισε, «τίθεται το πρώτο ζήτημα: η χώρα αυτή χαρακτηρίστηκε από πολλούς, άλλοτε δικαιολογημένα και άλλοτε –τις περισσότερες φορές- αδικαιολόγητα, ως μια χώρα διεφθαρμένη. Εάν μια χώρα είναι διεφθαρμένη, δηλαδή εάν οι πολίτες της είναι διεφθαρμένοι, εάν οι μισοί διαφθείρουν τους άλλους μισούς, η χώρα αυτή είναι κατά μία έννοια δίκαιο να πληρώνει τις δικές της αδυναμίες. Ωστόσο, από αυτό το σημείο αρχίζει η αμφισβήτηση κάποιων βασικών στοιχείων και η ανάγκη να αναδειχθούν κάποια χαρακτηριστικά αυτής της έννοιας που λέμε διαφθορά.

Η διαφθορά» υπογράμμισε ο κ. Νικολούδης, «είναι σαν το ταγκό που χορεύεται από δύο. Δεν μπορεί να υπάρχει κάποιος που παίρνει χρήματα, αν προηγουμένως δεν βρεθεί κάποιος που έχει την διάθεση να του προσφέρει τα παράνομα χρήματα. Και αυτό είναι ένα βασικό στοιχείο που αν δεν το ξεχωρίσουμε από την αρχή, είναι πολύ πιθανό ότι θα οδηγηθούμε συνεχώς σε λάθος συμπεράσματα».

Στη συνέχεια, αίσθηση προκάλεσε το γεγονός ότι ο υπουργός Επικρατείας προχώρησε σε συνοπτική καταγραφή τριών κατηγοριών περιπτώσεων όπου καταγράφονται έκνομη δραστηριότητα κατά τη σύναψη συμβάσεων εκ μέρους του δημοσίου, μιλώντας μεταξύ άλλων για μίζες που κυμαίνονται από 2% έως και 23%, υπογραμμίζοντας πως όλα τα παραδείγματα που παρουσίασε είναι «απολύτως υπαρκτά και απολύτως ακριβή»:

Πρώτον: «Είναι πλήρως διακριβωμένο ότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις συμβάσεων αγοράς οπλικών συστημάτων που υπέγραψε το Υπουργείο Εθνικής Αμυνας, η παράνομη προμήθεια, ή άλλως «μίζα», που δινόταν σε Ελληνες αξιωματούχους –προκειμένου με παράνομο τρόπο να συμβάλουν στην κατάρτιση αυτών των συμβάσεων- ήταν κατά μέσο όρο 4%. Απώλεια για το ελληνικό Δημόσιο; Δισεκατομμύρια. Στο συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό των συμβάσεων αυτών, ήταν έξω από τη χώρα εκείνοι που πουλούσαν τα όπλα και που έδιναν τα χρήματα, τα οποία κάποιοι όντως μέσα στη χώρα παρανόμως εισέπρατταν.

Δεύτερον: «Στις συμβάσεις προμήθειας παντός είδους αγαθών και υπηρεσιών εκ μέρους του ελληνικού δημοσίου, το περίπου θεσμοθετημένο ποσοστό προμήθειας ήταν 2%-2,5%. Εδώ, αντιθέτως με την προηγούμενη κατηγορία, το κυρίαρχο μερίδιο στις συμβάσεις αυτές, το είχαν εταιρείες εντός της χώρας».

Τρίτον: «Συμβάσεις προμήθειας ιατροφαρμακευτικού υλικού από τα Δημόσια νοσοκομεία και γενικότερα από φορείς του Δημοσίου. Το ποσοστό παράνομης προμήθειας έφτανε το απίστευτο ποσοστό του 23%! Το ποσοστό αυτό που κυριολεκτικά σοκάρει, δεν είναι το μόνο στοιχείο το οποίο χαρακτηρίζει αυτού του είδους τις συμβάσεις. Εδώ, έχουμε μια διαδικασία όπου ο εντοπισμός των υπηρεσιακών φορέων που έπρεπε προσεγγιστούν για να γίνει η δουλειά, η διακίνηση μέσα από πολυπλόκαμους διαδρόμους των μαύρων ταμείων, των χρημάτων που προορίζονταν για τη δωροδοκία, και εν τέλει ο τρόπος με τον οποίο αυτά τα χρήματα δίνονταν, είχε πραγματικά αναχθεί σε επιστήμη. Είχε σχεδιαστεί με τρόπο ώστε να είναι πάρα πολύ δύσκολη η σύλληψη εκείνων που συμμετείχαν στις έκνομες δραστηριότητες. Στην τρίτη αυτή κατηγορία, το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό αυτών που πωλούσαν το φαρμακευτικό υλικό, ήταν εταιρίες εκτός αυτής της χώρας. Η απώλεια για το κράτος εδώ ήταν πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια».

Κλείνοντας την ομιλία του ο κ. Νικολούδης έκανε λόγο για «διττά έκνομες ενέργειες» καθώς, όπως είπε, αφορούσαν πρόσωπα και φορείς εντός και εκτός της χώρας. Υπό αυτό την έννοια, τόνισε, «ως τελικό συμπέρασμα εξάγεται πως οι οικονομικές συνέπειες από τις ενέργειες αυτές, θα πρέπει να βαρύνουν και εκείνους στους οποίους τα παράνομα χρήματα ήρθαν, αλλά και αυτούς από τους οποίους τα παράνομα χρήματα προήλθαν. Μια τέτοια πράξη, είναι πράξη δικαιοσύνης», κατέληξε.

Πηγή

Καπετάνιε νάμαστε!

(Το κείμενο γράφτηκε και αναγνώστηκε από τον υπογράφοντα στην επιμνημόσυνη δέηση του Οπλαρχηγού των Πολιορκημένων του Μεσολογγίου,Θανάση Ρατζικότσικα. Η εκδήλωση έγινε στο Ηρώο του Μεσολογγίου στις 2 Απρίλη, μέρα Πέμπτη. Ο Ρατζικότσικας τέθηκε επικεφαλής της Εξόδου και σκοτώθηκε από τους πρώτους. Η Ιστορία σχεδόν τον αγνοεί.)

Του Άρη Σκιαδόπουλου

Καπετάνιε νάμαστε! 

Η Πόλη προσέρχεται ευλαβικά στη Μνήμη της. Και Μνήμη της Πόλης είναι οι υποθήκες της. Υποθήκες της είναι τα κειμήλια,οι παραδόσεις, τα σύμβολα, και πάνω απ όλα οι νεκροί της. Αυτοί πού μας την παραδώσανε ελεύθερη. Και που συνυπάρχουν με μας. Γι αυτό, όπως πολύ σωστά λέει ο ποιητής Βαρβέρης, συνεορτάζουμε με τους νεκρούς μας.

Αυτούς με τους οποίους πάντα βρισκόμαστε σε μια σχέση διαλεκτική, που φωτίζει την καθημερινότητα μας και εγγυάται το μέλλον μας. Ακούγεται παράξενος ένας τέτοιος διάλογος ανάμεσα σε ζώντες και νεκρούς. Όχι όμως όταν οι κοινωνίες στεριώνουν πάνω σε ίχνη διαχρονικά που αφήσανε πίσω τους εκείνοι..Μέσα απ αυτά τα προικιά, που μας κληροδότησαν, είναι πάντα εδώ. Όχι ωσεί παρόντες, αλλά παρόντες!

Αυτές τις υποθήκες τίμησες Καπετάνιε! Πρώτος εσύ και πίσω να σ΄ ακολουθούν οι εξαϋλωμένοι, καθημαγμένοι από τις στερήσεις, αλλά με απέραντα αποθέματα ψυχής συμπατριώτες. Για να καταστήσετε αυτή τη πόλη σύμβολο. Κι από σκέλεθρο να αναβαθμιστεί μεμιάς στην Παγκόσμια Συνείδηση ως υπόδειγμα και παράδειγμα αυτοθυσίας και αυταπάρνησης. Να χαλυβδώσει τις ψυχές κάθε πολιορκημένου και να στείλει το μήνυμα πως «όποιος πεθαίνει μια φορά, χίλιες φορές πεθαίνει», όταν έχει κλείσει εντός του την Πατρίδα.

Η Πόλη καπετάνιε σε τιμά. Και Πόλη είναι πέρα και πάνω απ όλα οι άνθρωποι που την κατοικούν. Είναι οι μικρές, ή μεγάλες φαμίλιες που συγκροτούν την κοινωνία. Κι είναι αυτές πού μέσα από τις σχέσεις, διαμορφώνουν τα ήθη και τις αξίες της. Είναι οι πολίτες που κοινωνούν και οργανώνουν την καθημερινότητά τους μέσα από γραπτούς και άγραφους νόμους.

Οι άγραφοι νόμοι ωστόσο είναι εκείνοι πού διαφοροποιούν πολιτισμικά και δικαιικά μια κοινότητα από μια άλλη. Είναι αυτοί,πού δίνουν την ποιοτική απόκλιση από την συνάφεια με άλλες πόλεις. Είναι το άγραφο Δίκαιο,η άρρητη αλήθεια κι ο ισχυρός κρίκος της αλυσίδας που ενώνει την Κοινότητα. Αυτό το άγραφο Δίκαιο συνιστά την Συνείδηση της Πόλης που τίποτα δεν μπορεί να την υποκαταστήσει. Έχει τη δική της ιδιαίτερη αυτονομία και ισχύ γιατί δεν περιέχεται σε κανέναν Αστικό ή Ποινικό Κώδικα. Είναι ο άγραφος Κώδικας της κοινωνίας που αν τον παραβείς, καθίστασαι εν δυνάμει έκπτωτος. Αποτελεί πρωτογενή αρχή κάθε Δικαίου. Γι αυτό το προσδιόρισε με απόλυτη ενάργεια ο σπουδαίος νομοδιδάσκαλος Καρνεάδης με την ρήση του: Τόπου συνήθειο, Νόμου Κεφάλαιο.

Αυτός ο άγραφος νόμος της Πόλης όρισε το πεπρωμένο και τη θέση της στην Ιστορία. Αυτός ενέπνευσε την αυτοθυσία και την αυταπάρνηση για την υπεράσπιση της Ελευθερίας. Δυο έννοιες που υπερβαίνουν κάθε γραπτό νόμο, γιατί αιωρούνται στο πεδίο εκείνο που ο άνθρωπος υπερυψούται σ΄ ένα μεταφυσικό περιβάλλον ανυπέρβλητης ηθικής. Έτσι εναγκαλίζεται την αθανασία. Τότε, η Πόλη που έχει τέτοιους υπερασπιστές καθίσταται σύμβολο. Και το Μεσολόγγι κατέστη Παγκόσμιο Σύμβολο θυσίας χάρη στους κατοίκους του που αδιαφόρησαν για το θάνατο και τον επέλεξαν από έναν βίο ατιμασμένο. Για να αφήσουν ενεή την Παγκόσμια Κοινή Γνώμη εκείνων των χρόνων, που δεν μπορούσε να συμφιλιωθεί με την εικόνα μιας μάνας που σκοτώνει το παιδί της κι ύστερα αυτοκτονεί επιλέγοντας έναν έντιμο θάνατο από μια ζωή ευτελισμένη.

Χάρη στη θυσία των κατοίκων της, αυτή η πόλη ενεδύθη την Ιερότητα. Ένα προνόμιο που δε χαρίζεται κι ούτε αφαιρείται στους αιώνες. Γιατί αποτελεί μέτρο αξιολόγησης πια.

Καπετάνιε!

Ήσουνα εσύ ο μπροστάρης αυτού του Ολοκαυτώματος. Ήσουνα ο Αρχάγγελος οδηγητής των εξαθλιωμένων που τους οδήγησε σε μιαν έξοδο για τη λευτεριά. Αξιώθηκες ως ο Καπετάνιος αυτής της Πόλης, που δεν κάθισε σ ένα ύψωμα να επιβλέπει τη μάχη, αλλά πρώτος έδωσες σύνθημα και πρώτος έπεσες κοντά στα παλληκάρια σου. Ανήκεις στους Άγιους αυτής εδώ της Πόλης που ξέρει να τιμά τους Άντρες και να ευλαβείται τη θυσία για τη λευτεριά..

Ίσως δεν πρόλαβες να μάθεις τα καθέκαστα. Υπάρχει η ιστορία της καμαρίλας, η επίσημη. Είναι αυτή που αποσιωπά γεγονότα κι άλλα τα υπογραμμίζει. Αναδεικνύει πολλές φορές κάποιους και την προσφορά άλλων την αποσιωπά. Αυτή η σχέση πορεύεται παράλληλα με το γραπτό και άγραφο Δίκαιο. Η επίσημη ιστορία δεν σού αναγνώρισε καθώς σούπρεπε την προσφορά σου στη Πατρίδα. Λίγη σημασία ίσως έχει αυτό για μας. Γιατί σ αυτή την Πόλη εσύ κατέχεις την κυρίαρχη θέση στο εικονοστάσι της Ιστορίας της .Και πάνω απ όλα ζεις και θα ζεις στη Μνήμη της.

Εμείς Καπετάνιε, όπως τότε έτσι και σήμερα, πολιορκημένοι πανταχόθεν είμαστε. Με τα παιδιά μας άλλα άνεργα στους δρόμους κι άλλα ξεριζωμένα. Με συνανθρώπους μας εξαθλιωμένους, άλλους με μια καραβάνα να επαιτούν λίγο φαΐ, άλλους να κοιμούνται σε μια σούδα στο δρόμο κι άλλους απεγνωσμένους να αυτοκτονούν. Αυτοί που μας πολιορκούν προσπαθούν να μας πείσουν ότι προτιμότεροι είναι οι αριθμοί κι η υποτέλεια από τον πατριωτισμό και την αξιοπρέπεια. Έτσι λοιπόν, μέρα πούναι, ήρθαμε ως εδώ όχι για ένα απλό μνημόσυνο. Ήρθαμε ν΄ αντλήσουμε κουράγιο γιατί για μας εσύ είσαι συνυφασμένος με τη Μνήμη και το Πεπρωμένο μας. Αποτελείς και θα αποτελείς πρότυπο για μας και για όσους θάρθουν μετά από μας. Θάσαι πάντα το μέτρο πού αξιώνει τον άντρα που φυλάει Θερμοπύλες, αυτό πού ορίζει Μεσολόγγια και μπολιάζει το Μεσολογγίτη σαν την αρμύρα της λιμνοθάλασσας.

Γεια σου καπετάνιε.

Πηγή

Παράλογοι φόβοι, λογικές προσδοκίες και ευσεβείς πόθοι

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Είναι να απορεί κανείς με την υψηλών τόνων κινδυνολογία, κυρίως του γερμανικού και δευτερευόντως του αγγλόφωνου Τύπου, για την επικείμενη επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στη Μόσχα. Ο πρόεδρος Ομπάμα μπορεί να αποκαθιστά σχέσεις με την κομμουνιστική Κούβα και να επιδιώκει ιστορικό συμβιβασμό με το ισλαμικό Ιράν. Ο Γκέρχαρντ Σρέντερ μπορεί να γιορτάζει τα γενέθλιά του με τον κατά μία έννοια εργοδότη του Βλαντιμίρ Πούτιν – μια και, ως γνωστόν, ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας παραμένει πρόεδρος του Δ.Σ. του ρωσογερμανικού αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream. Αλλά ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, μιας χώρας που διατηρεί ισχυρούς ιστορικούς και πολιτιστικούς δεσμούς με τη Ρωσία, δεν μπορεί να επισκεφθεί τη Μόσχα χωρίς να κατηγορηθεί για πισώπλατο χτύπημα στην –όχι και τόσο ευδιάκριτη, από την Αθήνα– ευρωατλαντική αλληλεγγύη.

Το ταξίδι του πρωθυπουργού δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί σε πιο κατάλληλη συγκυρία για ένα πραγματικό άλμα στις διμερείς σχέσεις, το οποίο προαναγγέλλουν και οι δύο πλευρές. Η Ελλάδα χρειάζεται κάθε δυνατό στήριγμα, καθώς η διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους φαίνεται, για την ώρα, να προσκρούει σε «τείχος του Βερολίνου» και η κατάσταση της οικονομίας έχει γίνει οριακή. Από την πλευρά της, η Ρωσία έχει ισχυρούς λόγους να στηρίξει κάθε φιλική γι’ αυτήν φωνή στους κόλπους της Ε.Ε., καθώς η οικονομία της πλήττεται κυρίως από την κατάρρευση των διεθνών τιμών του πετρελαίου και δευτερευόντως από τις κυρώσεις για το ουκρανικό ζήτημα. Ενδεχόμενη ομαλοποίηση των σχέσεων Δύσης - Ιράν θα μπορούσε να πλήξει ακόμη περισσότερο τα ρωσικά έσοδα από τις εξαγωγές υδρογονανθράκων.

Επιστρέφοντας από τη Μόσχα, όπου κατά κάποιο τρόπο προετοίμασε την επίσκεψη του πρωθυπουργού, ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Παναγιώτης Λαφαζάνης, έδωσε το περίγραμμα μιας πιθανής συμφωνίας - πακέτο, που υπόσχεται σημαντικότατα οφέλη για την Ελλάδα. Ενδεχόμενη κατασκευή του εναλλακτικού South Stream, που θα μεταφέρει ρωσικό φυσικό αέριο στην Κεντρική Ευρώπη μέσω Τουρκίας, Ελλάδας, ΠΓΔΜ και Σερβίας, θα αποφέρει θέσεις εργασίας και δημοσιονομικά οφέλη σε μόνιμη βάση, αλλά και θα ενισχύσει σχέσεις συνεργασίας στα ασταθή Βαλκάνια. Από την άλλη, ενδεχόμενη συμμετοχή ρωσικών εταιρειών στις έρευνες για κοιτάσματα υδρογονανθράκων στο Ιόνιο και στην Κρήτη υπόσχεται αμοιβαία οικονομικά οφέλη, πέραν της συμβολικής σημασίας που θα είχε μια πιο μόνιμη ρωσική παρουσία στα ελληνικά ύδατα.

Ωστόσο, οι λογικές προσδοκίες από την επίσκεψη του Ελληνα πρωθυπουργού δεν θα έπρεπε να οδηγούν σε ψευδαισθήσεις, υπό το κράτος συναισθηματισμών που, όταν υπαγορεύουν αποφάσεις εξωτερικής πολιτικής, πληρώνονται ακριβά. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ασφαλώς θα επιδιώκει, στους κόλπους της Ε.Ε., να βάζει φρένο στις πιο ακραίες αντιρωσικές φωνές, σε συμμαχία με ικανό αριθμό χωρών που έχουν παρόμοια συμφέροντα. Δεν εννοεί, όμως, να αμφισβητήσει τη θέση της χώρας στην Ευρωατλαντική Συμμαχία, γεγονός που περιορίζει εκ των πραγμάτων τα περιθώρια κινήσεων.

Από την πλευρά της, η Ρωσία θα βοηθήσει οικονομικά –στο μέτρο των δυνατοτήτων της, που δεν είναι και άπειρες– την Ελλάδα, στον βαθμό που η κυβέρνησή της θα έχει κάνει τις κρίσιμες επιλογές της σε σχέση με τη διαπραγμάτευση. Διότι δεν είναι δυνατόν να περιμένει κανείς ότι μια μεγάλη δύναμη, όπως η Ρωσία, θα δεχόταν ποτέ να λειτουργήσει απλώς ως διαπραγματευτικό χαρτί της Ελλάδας, διακινδυνεύοντας τις σχέσεις της με τη Γερμανία, οι οποίες, αν και δοκιμάζονται λόγω Ουκρανίας, παραμένουν στρατηγικής σημασίας. Οσοι περιμένουν να δουν τη Ρωσία στον ρόλο του από μηχανής θεού, που θα σώσει το ομόδοξο έθνος από τα αδιέξοδά του, πιθανότατα θα απογοητευθούν. Δεν θα είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά.

Πηγή

Έντυπη

Ο Ν. Κοτζιάς στο Tvxs: Άλλο κυβέρνηση, άλλο λογιστήριο

Ο άλλοτε σύμβουλος και στενός συνεργάτης του Γ. Παπανδρέου, λέει ότι έπρεπε να κάνει η κυβέρνηση και μιλά για την αριστερά με αφορμή την έκδοση του νέου του βιβλίου.

Σ.Κ.: Είχες πει σε ένα άρθρο ότι πάμε ή για κατάθλιψη ή για εξέγερση. Τελικά πού πάμε;

Ν.Κ.: Αυτό που φοβάμαι εγώ είναι ότι ένα κομμάτι θα πάει κατάθλιψη και ένα άλλο θα περάσει πρώτα από την εξέγερση και αν είναι αδιέξοδη θα πάει στην κατάθλιψη. Και αυτό που χρειάζεται η κυβέρνηση είναι νομίζω να συνεννοηθεί με κοινωνικές δυνάμεις, να έχει τα αυτιά της ανοιχτά στα κινήματα, και στο βαθμό που μπορεί και είναι ικανή να υιοθετήσει μια συναίνεση μαζί τους σε ορισμένα αιτήματα, ώστε η εξέγερση να έχει αποτελέσματα και να μην οδηγήσει στην κατάθλιψη.

Διότι πέρα από την κοινωνική πολιτική ανάλυση, το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι είτε η εξέγερση είτε η κατάθλιψη θα είναι αρνητική για την οικονομία. Και οποιοδήποτε οικονομικό σχέδιο, όπως ξέρεις κι εσύ από τη μεγάλη σου πείρα, δεν μπορεί να έχει προοπτική αν έχει την κοινωνία απέναντί του κι αν η κοινωνία απεργεί, κινητοποιείται. Εγώ λέω καμιά φορά σε φίλους μου που είναι στην κυβέρνηση «παιδιά αν απεργήσει συνολικά η χώρα 2 εβδομάδες είναι 4% του ΑΕΠ», άρα όλο το σχέδιο της κυβέρνησης είναι εκτός τόπου και χρόνου. Είναι πολύ απλός ο αριθμός, είναι 52 οι εβδομάδες, 50 ας πούμε που δουλεύουνε, 2 απεργούνε, ίσον 4%. Δεν τον κάνουνε αυτόν τον απλό λογαριασμό, ενώ οφείλουν.

Σ.Κ.: Αυτό είναι ένα ακόμη σημείο στο οποίο υστερεί το πακέτο στήριξης. Η πολιτική έχει αντικατασταθεί από την λογιστική.

Ν.Κ.: Εγώ λέω ότι έχουμε ένα πρόβλημα Στέλιο μου, αν ήμασταν σε μια εταιρεία, καλή ώρα η μικρή που έχεις εσύ, το λογιστήριο βρίσκεται στον κάτω όροφο, με την έννοια ότι τις αποφάσεις που θα πάρεις, πως θα λειτουργήσει η επιχείρηση, με ποιους θα συνομιλήσεις, τι θα ανεβάσεις στο site σου, ποιος δημοσιογράφος θα πάρει συνέντευξη από ποιόν, το αποφασίζεις εσύ κι όχι ο λογιστής σου, έτσι δεν είναι; Ο λογιστής σου θα ερωτηθεί αν αντέχεις αυτά τα έξοδα ή όχι. Δυστυχώς στην Ελλάδα στη μεγάλη πολιτική βλέπουμε μια ανατροπή της λογικής ακόμη και μιας επιχείρησης. Δηλαδή, προηγείται η λογιστική και η πολιτική απλώς διαχειρίζεται τις αποφάσεις αυτές του λογιστή. Ε, δεν γίνεται έτσι.

Σ.Κ.: Παρουσιάστηκε ως μονόδρομος το πακέτο στήριξης.

Ν.Κ.: Νομίζω ότι η κυβέρνηση κι όποιος πιστεύει σε μονόδρομους -κι εγώ έχω πιστέψει κατά καιρούς σε μονόδρομους- κάνει ένα μεγάλο λάθος: κλείνει το μυαλό της σε μια άλφα επιλογή και δεν επιτρέπει να έχει η ίδια την ευκαιρία να σκεφτεί και τις άλλες εναλλακτικές λύσεις. Άλλες εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν, αρκεί αντί να σκεφτείς λογιστικά (έσοδα-έξοδα) να σκεφτείς πολιτικά. Και οι άλλες οι λύσεις οι πολιτικές ήταν ότι θα μπορούσε να ακολουθήσει μια πολιτική με μεγαλύτερη στήριξη της κοινωνίας κι όχι των δημοσκοπήσεων, να βρει εναλλακτικές πηγές δανεισμού με χαμηλότερα ποσοστά κι επιτόκια, όπως θα ήταν η Κίνα και αραβικά μεγάλα ταμεία κλπ Θα μπορούσε επίσης να κάνει μια -όπως εγώ την λέω- αναδιαπραγμάτευση πακέτου, δηλαδή όταν στη διαπραγμάτευση είμαι στριμωγμένος από τον απέναντί μου τότε βάζω κι άλλα θέματα ώστε να το διαπραγματευτώ, αλλά μαζί να του δώσω και κάποια από τα άλλα και να πάρω κι αυτό που εγώ θέλω.

Και το τελευταίο ,η πιο σκληρή διαπραγμάτευση που είναι η διαπραγμάτευση των κόκκινων γραμμών, εξηγώ σε αυτόν που θέλει να μου περάσει, όπως ήθελε κάποια στιγμή η κα Μέρκελ, το σκοινί από το λαιμό και να με κρεμάσει στο γκρεμό, του εξηγώ ότι είμαι τόσο βαρύς ώστε όταν πέσω από το γκρεμό θα τον συμπαρασύρω. Δηλαδή δεν μπορώ να κάνω διαπραγμάτευση χωρίς να την ανοίξω σε πολλά θέματα, χωρίς να έχω εναλλακτικούς δρόμους, έστω κι όχι πολύ ισχυρούς και χωρίς να ανεβάσω -αυτό είναι το κύριο- το κόστος της άλλης πλευράς. Αν η άλλη πλευρά δεν έχει κόστος, αν βγαίνουν οι υπουργοί μας και οι υφυπουργοί μας στη βουλή και στα ΜΜΕ και λένε ότι όταν δανείζεσαι δε μπορείς να βάλεις όρους, τότε είσαι καταδικασμένος. Σε άκουσε η άλλη πλευρά, ξέρουν ότι φοβάσαι «μη κρεμαστείς από το σκοινί», στο τραβάει, πονάς και παραδίδεσαι.

Άρα λέω ότι τους μονόδρομους τους φτιάξαμε μόνοι μας, σε μια εποχή που αλλάζει ο κόσμος και μεγαλώνουν οι εναλλακτικές δυνατότητες, φτιάξαμε ένα στενό λογιστικό σχήμα στο οποίο παγιδευτήκαμε. Και από τη στιγμή που παγιδευτήκαμε σε αυτό το σχήμα, ασφαλώς δεν είχαμε άλλο δρόμο.

Σ.Κ.: Είχες πει δημοσίως, πριν κορυφωθεί η κρίση, ότι θα μπορούσαν να παρθούν δάνεια με πολύ χαμηλό επιτόκιο.

Ν.Κ.: Εγώ κάνω μια θεμελιακή εκτίμηση εξ αρχής. Πριν δύο χρόνια κάναμε μεγάλες συζητήσεις στο ΙΣΤΑΜΕ (Ινστιτούτο Στρατηγικών και Αναπτυξιακών Μελετών), για την οικονομική κρίση του 2008. Η γνώμη μου ήταν πως η θεμελιακή αιτία αυτής της κρίσης, είναι ότι μεγάλο κομμάτι πλούτου «συσσώρευσης», θα λέγαμε παλιά στην αριστερά έχει μεταφερθεί από τη Δύση στην Ανατολή. Και άρα τα περιθώρια ελιγμών στη Δύση περιορίζονται. Τι κάνει λοιπόν η Δύση; Αυξάνει τις σχέσεις της με την Ανατολή.

Θα σου πω κάτι. Είναι γνωστό ότι έχει 980 δισεκατομμύρια χρέη η Αμερική σε ομόλογα και δάνεια από την Κίνα. Είναι γνωστό πως σε χώρες όπως η Ιταλία και η Βρετανία οι Κινέζοι αγοράζουν εταιρίες. Είναι άγνωστο ίσως το γεγονός ότι εταιρίες όπως η MERCEDES-BENZ, ανήκουν σε αραβικά κεφάλαια ή εν μέρει στο ιρανικό κράτος. Είναι αγορές της δεκαετίας του ‘70 οι οποίες μείνανε. Και βλέπουμε ότι όλες οι ισχυρές δυτικές χώρες, λόγω αυτής της μετακίνησης, αντλούν χρήματα και κονδύλια από την Ανατολή. Τις μικρότερες χώρες τις θέλουν ως ρεζέρβα σε τυχόν συγκρούσεις με την Ανατολή, και θέλουν να μας απαγορέψουν να πάμε προς την Ανατολή.

Η Τουρκία παραβίασε αυτόν τον κανόνα και βλέπουμε ότι η Δύση μετά την επιβραβεύει. Λέει ότι χρειάζομαι τη Τουρκία γιατί παίζει αυτό το παιχνίδι με Ιράν κ.λπ. Νομίζω ότι η Ελλάδα έπρεπε να το κάνει αυτό. Όχι να φύγει από τη Δύση, όπως καταλαβαίνουν μερικοί ανόητοι. Όχι να εγκαταλείψει την ΕΕ αλλά να βρει έναν ειδικό ρόλο στη Δύση, στην ΕΕ, ώστε να μπορέσει να γίνει γέφυρα με αυτές τις περιοχές. Και το λέω αυτό επιπλέον διότι η Τουρκία υπήρξε αποικιοκρατική δύναμη, το οποίο το ξέρανε πολλοί δικοί μας «δυτικοτραφείς» διανοούμενοι. Και μια από τις αποικίες τους ήταν και ο Αραβικός κόσμος και η Ελλάδα. Άρα η Τουρκία έχει μειονεκτήματα έναντι του Αραβικού κόσμου. Αντίθετα η Ελλάδα, έχοντας ένα κοινό παρελθόν με μεγάλους ιστορικούς πολιτισμούς, κατανόηση της ιστορίας, καλές σχέσεις με αυτές τις χώρες μέχρι και πρόσφατα και όχι κακό παρελθόν. Δηλαδή, η Ελλάδα έχοντας όλα τα πλεονεκτήματα και τα προνόμια των σχέσεων εμπιστοσύνης, θα μπορούσε να παίξει αυτό τον ειδικό ρόλο. Όχι για να φύγει από τη Δύση αλλά για ειδίκευση εντός της Δύσης. Γιατί όπως λέω και εγώ στην εξωτερική πολιτική και στον καταμερισμό εργασίας πρέπει να έχεις μια ειδίκευση.

Σ.Κ.: Θα μπορούσε, στα πλαίσια της διαπραγμάτευσης να τεθεί θέμα αναδιαπραγμάτευσης του χρέους;

Ν.Κ.: Αυτό δεν είναι ζήτημα της στιγμής, γιατί όποιος το ανοίγει κάνει ακόμα πιο δύσπιστες τις αγορές. Νομίζω ότι αυτό που χρειάζεται η ελληνική οικονομία είναι να σταθεροποιηθεί σε ένα βαθμό, που για να γίνει αυτό χρειάζεται κοινωνική συναίνεση, και κατόπιν να ξαναβγεί στις αγορές και να δανειστεί με χαμηλά spread. Κοίταγα πως ακόμα και χθες τα spread και τα ασφάλιστρα των ομόλογων της Ταϊλάνδης ήταν πιο χαμηλά από τα δικά μας ακόμα και τώρα που περνάει εμφύλιο πόλεμο. Δείγμα ότι δε μετράνε καν τα οικονομικά, δεν μετράνε οι κινητοποιήσεις του κόσμου, για να χειροτερεύσει η θέση μετράνε πάρα πολύ οι πολιτικοί παράγοντες.

Σ.Κ.: Λείπει επίσης κάθε πρόταση ανάπτυξης..

Ν.Κ.: Η κυβέρνηση δεν πήρε μόνο το πρόβλημα των ελλειμμάτων μονοδρομικά. Αλλά πήρε το ίδιο το ζήτημα ως το μοναδικό της πρόβλημα. Δε σύνδεσε τα μέτρα που έχει πάρει, με μια αναπτυξιακή προοπτική που θα έλεγε στον ελληνικό λαό ότι εγώ πράγματι τώρα παίρνω μέτρα σε βάρος σου, μόλις σταθεροποιηθεί η οικονομία θα σου δώσω πίσω αυτά που σου παίρνω. Άρα δίνεις ένα ψυχολογικό έναυσμα που χρειάζεται η σημερινή κοινωνία. Ταυτόχρονα κάνω τρεις μεγάλες επενδύσεις, όπως νανοτεχνολογία στο Βόλο, ιατρικά όργανα και υπηρεσίες στα Γιάννενα, βιοτεχνολογία-βιοιατρική στη Κρήτη.

Εκτός από ότι έπρεπε να υποσχεθώ πως θα εφαρμόσω μια πολιτική ανάπτυξης, έπρεπε να χτυπήσω τα καρτέλ. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην οποία τα τελευταία δέκα χρόνια η οικονομία έχει πέσει σε ύφεση και οι τιμές καλπάζουνε. Δεν είναι δυνατό να μειώνονται τα εισοδήματα και να ανεβαίνουν οι τιμές. Δεν αντέχεται αυτό, είναι κοινωνική αποδιοργάνωση. Άρα, η κυβέρνηση πρέπει να δώσει προσμονή και προοπτική στη ψυχολογία των εργαζομένων, να δώσει μια προοπτική ανάπτυξης που θα διασφαλίζει την επιβίωση της χώρας τις επόμενες δεκαετίες και να χτυπήσει εκεί που γίνονται τα μεγάλα άνομα κέρδη. Δεν τα έκανε αυτά, πήγε φοβισμένη σε μια λογιστική διαπραγμάτευσης. Αυτά τα λέω όχι για να κάνω κριτική, αλλά για να διδαχτούμε από τα λάθη μας και να μην κάνουμε τα ίδια το επόμενο εξάμηνο.

Σ.Κ.: Πώς θα γίνουν αυτά όταν, όπως είπες, ο Γιώργος Παπανδρέου είναι όμηρος των φιλελεύθερων κύκλων;

Ν.Κ.: Δεν είπα αυτό. Είπα ότι συνεργάζεται με νεοφιλελεύθερους οι οποίοι θέλουν να τον κάνουν όμηρο. Νομίζω ότι ο Γιώργος Παπανδρέου έχει ένα βαθύ προοδευτικό προφίλ. Όταν τον ακούω σήμερα, ο λόγος του είναι αριστερός και κεϋνσιανός, αλλά αυτό δε συμβαδίζει με έναν τύπο πολιτικής εδώ στη Ελλάδα. Νομίζω ότι πρέπει να αναστοχαστεί και επειδή με ρωτάνε πολλοί για ανασχηματισμό, τους λέω ότι κάτι τέτοιο δεν απασχολεί τη χώρα. Αυτό που ενδιαφέρει δεν είναι ο ανασχηματισμός προσώπων, είναι ένας διαφορετικός προσανατολισμός. Νομίζω ότι μπορεί, είναι η τελευταία του ευκαιρία. Άμα συνεχίσει έτσι, όχι μόνο θα καταστραφεί ο κοινωνικός ιστός της χώρας, όχι ότι δε θα έχουμε μέλλον μετά την κρίση, αλλά ούτε τα λογιστικά δε θα του βγούνε. Το λογιστήριο έχει καλά λογιστικά όταν η διεύθυνση κάνει καλές δουλειές. Πρέπει να φύγουν από την αντίληψη ότι η πολιτική είναι λογιστική, και η πολιτική με «π» κεφαλαίο.

Σ.Κ.: Αν είναι έτσι, πως εξηγείς τότε ότι ο Γιώργος Παπανδρέου πήγε αντίθετα με τις πεποιθήσεις του;

Ν.Κ.: Νομίζω ότι δε μπόρεσε να μεταφράσει τη γενική του πεποίθηση για το σημερινό κόσμο με την πρακτική πολιτική και τον οδήγησαν και τον έπεισαν -δικό του βέβαια λάθος- ότι κάποια πράγματα είναι μονόδρομος. Εγώ πιστεύω ότι υπάρχουν και άλλοι δρόμοι. Και δεν είναι θέμα κριτικής απέναντι στην κυβέρνηση, ούτε σε άλλους που δεν έχουνε προτάσεις, είναι ζωτική ανάγκη για τη χώρα να σκεφτεί ότι δεν υπάρχουν μονόδρομοι και έτσι θα ανοιχτούν πιο δημιουργικές λύσεις,. Ελπίζω να το αντιληφθεί έγκαιρα γιατί είναι σίγουρο πως κάποια στιγμή θα το αντιληφθεί.

Ελπίζω σε έναν καλύτερο Παπανδρέου γιατί δε διαθέτουμε άλλους πολιτικούς σήμερα. Αλλά ελπίζω να ξεφύγει από αυτού του είδους τη μονόπλευρη πολιτική της σκληρής λιτότητας. Εκείνος πρέπει να το αποδείξει ότι μπορεί και θέλει.

Σ.Κ.: Νομίζω ότι η πολιτική με «π» κεφαλαίο είναι και το θέμα του νέου σου βιβλίου.

Ν.Κ.: Το βιβλίο «Η Λογική Εξωτερική πολιτική στον 21ο αιώνα», είναι ένα βιβλίο που το έγραψα γρήγορα. Ίσως το πιο κατανοητό από αυτά που έχω γράψει τα τελευταία χρόνια, και είναι μια αγωνία, ότι η Ελλάδα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι ο κόσμος αλλάζει. Ότι έχει τη δυνατότητα σε αυτόν τον κόσμο να αναπτύξει μια εξωτερική πολιτική με περισσότερη αυτονομία και ανεξαρτησία, ότι σε αυτόν τον κόσμο υπάρχουν περισσότερες θετικές εναλλακτικές λύσεις, όχι αντιπαραθετικά αλλά θετικά και κατά συνέπεια είναι ένα βιβλίο στο οποίο κάνω προτάσεις για το τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα για να καλυτερεύσει τη θέση της στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Είναι ένα βιβλίο προτάσεων.

Σ.Κ.: Πώς βλέπεις εσύ, ως άνθρωπος που προέρχεται από εκεί, τη τακτική της αριστεράς στην σημερινή κρίση;

Ν.Κ.: Νομίζω ότι η αριστερά έχει μείνει στο παρελθόν της. Είναι ακόμα φυλακισμένη στο παρελθόν και συζητάει πως θα διαχειριστεί το παρελθόν σε μια εποχή κρίσης που θέλει φωτεινό μέλλον. Θα πρέπει να σκεφτεί περισσότερο τις προτάσεις της και τον τρόπο που πρέπει να συνεργαστεί με μεγάλες λαϊκές μάζες που υπάρχουν στα κόμματα του δικομματισμού παρά να δικαιωθεί. Και από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση θα πρέπει να καταλάβει πως είναι κυβέρνηση, και έχει ευθύνη να συνδιαλέγεται και να συνομιλεί με τα αριστερά κόμματα, ακόμα και αν την αδικεί η αριστερά.

Και εδώ θέλουν προσοχή τα λάθη αλαζονείας. Δηλαδή αυτό το μικρό κοινοβουλευτικό πραξικόπημα που έγινε (η παράκαμψη της Βουλής στις αποφάσεις για το πρόγραμμα στήριξης) που έχει σημασία όμως αφού αφορά τα δημοκρατικά ζητήματα Αυτό ενόχλησε την αριστερά και δικαιολογημένα. Θέλει επίσης μεγάλη προσοχή από τα κόμματα που συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις, που αν δεν γίνουν ορθολογικά μπορεί να αποδιοργανώσουν τον κοινωνικό ιστό σε αυτόν τον τόπο.

Άρα, πιστεύω ότι η Αριστερά πρέπει να ωριμάσει λίγο περισσότερο, να επιστρέψει σε αυτό που ήτανε, μια όχι απλώς μαχόμενη αριστερά για την υπεράσπιση του χθες, αλλά σε μια αριστερά με ιδέες, προγράμματα σχεδιασμούς για το αύριο. Αυτό το δεύτερο το έχει χάσει.

Πηγή