Ισοδύναμα!

γράφει ο Αλέξανδρος Raskolnick

Δεδομένο είναι ότι το ευρωπαϊκό διευθυντήριο που ηγεμονεύεται από τη Γερμανία, κινείται στη λογική των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, ενός κανόνα που κατά τεκμήριο παράγει νεοφιλελεύθερες πρακτικές, ιδιαίτερα όταν αυτές οι πολιτικές εφαρμόζονται σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου η φοροδοτική βάση είναι μισερή και το κράτος  αναποτελεσματικό και σπάταλο.

Ένα άλλο δεδομένο είναι το οικονομικό-κοινωνικό μας γίγνεσθαι, το οποίο ορίζεται μέσα σε ένα περιβάλλον όπου η διαπλοκή των εξουσιών έχει γεννήσει την πολυνομία και την γραφειοκρατική παράλυση. Ένα περιβάλλον όπου η διαφθορά καλύπτεται με κωλυσιεργίες και νομοτεχνικά προσκόμματα, παρόλο που σήμερα βρίσκονται υπό διερεύνηση μερικές πολύκροτες υποθέσεις, υποπολλαπλάσιας, ασφαλώς, αξίας απ’ ό,τι δικαιολογεί ο βόρβορος της διακυβέρνησης εκείνων που στείλαμε στον αγύριστο τον περασμένο Γενάρη. 

Τούτων δοθέντων, ήταν συγκλονιστική και η προφανής απροθυμία της Τρόικας Εξωτερικού να υποχρεώσει την κυβέρνηση των απελθόντων ολετήρων να επικεντρωθεί στην οργάνωση των ελεγκτικών υπηρεσιών του κράτους και στον έλεγχο του αδικαιολόγητου πλουτισμού μιας καθόλου μικρής μερίδας πραιτοριανών, που προφανώς θα αποκάλυπτε η διασταύρωση φορολογικών δηλώσεων με τις κινήσεις των τραπεζικών λογαριασμών και των ηλεκτρονικά επεξεργασμένων τίτλων των διάσπαρτων και ακόμα χειρόγραφων υποθηκοφυλακείων της χώρας.

Έχει γίνει πλέον αντιληπτό στον καθέναν, ότι οι Τροϊκανοί σύνδικοι της ελληνικής πτώχευσης δεν επιθυμούσαν να βλάψουν τους κλητήρες τους. Άλλωστε, με τις δηλώσεις τους, δεν έκρυψαν ποτέ την προτίμησή τους στους απελθόντες υποτακτικούς τους και καθόλου δεν αρνούνται ότι τους νοσταλγούν! 

Αλλά το τι κάνουν αυτοί είναι δικό τους θέμα και το κύριο ζήτημα είναι τι κάνομε εμείς που από τη νεόκοπη κυβέρνηση περιμέναμε να προχωρήσει σε πραγματικές μεταρρυθμίσεις, αντί για να διαπραγματεύεται τόσους μήνες τις ανόητες πολιτικές του παρελθόντος: αν υπήρχε μια κοινή κόκκινη γραμμή στα μυαλά όλων όσων από εμάς, στις 25 του περασμένου Γενάρη, ψηφίσαμε τα κόμματα της σημερινής κυβέρνησης, αυτή ήταν η υπεσχημένη πρόθεση να αποκατασταθεί η κοινωνική δικαιοσύνη.

Για αρχή και σε αναμονή του περίφημου περιουσιολογίου, περιμέναμε τη διασταύρωση του «έσχες» όλων όσων βρίσκονται καταγεγραμμένοι στις διάφορες λίστες, γεγονός που θα αποκάλυπτε το αδικαιολόγητο «πόθεν» τους και που θα έκανε τους εκπρόσωπους της Τρόικας Εξωτερικού και Εσωτερικού να κοκκινίσουν από ντροπή, που τόσα χρόνια αποφάσιζαν και διέτασσαν να κλείνουν νοσοκομεία, να διαλύεται η δημόσια εκπαίδευση και να πεθαίνουν άνθρωποι, προκειμένου να εξοικονομούνται πόροι!

Όμως, αφού απαλλαχτήκαμε από τους ολετήρες, αντί για το αυτονόητο, μέχρι σήμερα έχουμε δει μόνον αδράνεια, πισωγυρίσματα και μια εξοντωτική φορολογική πολιτική στα ίχνη και τη λογική των απελθόντων αθλίων. Υπάρχει ένας προϋπολογισμός που πρέπει να εκτελεστεί, μας λένε -κι αυτό έως ένα σημείο είναι κατανοητό, ειδικά αν συνυπολογιστεί η πιστωτική ασφυξία και το εχθρικό κλίμα εκ μέρους των (συν)εταίρων μας.  Αλλά αυτές δεν είναι σοβαρές δικαιολογίες διότι το περίγραμμα και το κλίμα της διαπραγμάτευσης θα έπρεπε να είναι από λίγο έως πολύ, αναμενόμενα.

Με πολύ μεγάλη δυσαρέσκεια, παρατηρούμε ότι την ίδια ώρα που φορολογείται άγρια ο αγρότης  που επιμένει να παλεύει στο  χωράφι του για ταΐσει εμάς και να θρέψει συγχρόνως και την οικογένεια του ή τη ίδια στιγμή που συζητιέται το επίδομα αλληλεγγύης για τους χαμηλοσυνταξιούχους κι όταν το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης έχει πάει στις ελληνικές καλένδες, η κυβέρνηση νομοθετεί με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου για να απαλλάσσονται από καταλογισμούς, σεσημασμένοι και ευκατάστατοι φοροφυγάδες!

Εξίσου απαράδεκτος είναι κι ο άλλος ανέντιμος συμβιβασμός που βρίσκεται σε εξέλιξη και αν νομοθετηθεί θα δίνει συγχωροχάρτια στους σεσημασμένους φοροφυγάδες  -αλλά αυτά τα έχομε ξαναπεί. 

Αντί για να βάλουμε αυτά τα ζητήματα επί τάπητος, εμείς προτιμούμε να συντάσσουμε κείμενα διαμαρτυρίας κατά υπουργών που υπερασπίζονται το δικαίωμα στο κατούρημα –διότι με τέτοια φαιδρά ζητήματα ασχολείται η κυβέρνηση, η Βουλή και η κοινή γνώμη αυτές τις ώρες. 

Κοντολογίς, προσπαθούμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας από τους ίδιους μας τους εαυτούς και προτιμάμε να συζητούμε με παράλληλους μονολόγους, άλλοτε λεονταρίζοντας κι άλλοτε νιαουρίζοντας και -βρίζοντάς την και ικετεύοντάς την μαζί, την Φράου Καγκελάριο- να αερολογούμε για τις προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες θα χρεωθούμε περισσότερα δανεικά.  

Αλλά πώς θα τα πάρομε αυτά τα δανεικά, χωρίς ισοδύναμα μέτρα? Και βέβαια τα περίφημα ισοδύναμα, δεν μπορούν να προέλθουν ούτε από το χαράτσι στο σπίτι του φτωχού ούτε από τον φόρο στα φάρμακα του αρρώστου. Τα μόνα ισοδύναμα που μπορούν να γίνουν αποδεκτά από την καθημαγμένη κοινωνία μας και την οικονομία μας, δεν μπορούν παρά να προέρχονται από  τους πόρους που κλεμμένοι ξεκαλοκαιριάζουν σε χρηματοκιβώτια της Ελβετίας ή κάνουν ηλιοθεραπεία στα νησιά Κέιμαν, όταν δεν έχουν γίνει πολυτελή ξενοδοχεία και τσιμεντώματα παρά θίν' αλός... 

Το κολάζ είναι από την OKTANA

Πηγή

Εκλογές και αξιοπρέπεια

γράφει ο Γιώργος Σταματόπουλος

Πολλοί βλέπουν την προσφυγή στις εκλογές σαν μια διαιώνιση, απλώς, του πολιτικού αδιεξόδου, δηλαδή δώρον άδωρον.

Μερικοί ισχυρίζονται ότι «η μόνη εφικτή λύση για τον Αλέξη Τσίπρα είναι μια τρίτη επιλογή, η λύση μιας κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας εδώ και τώρα, ίσως και με εξωκομματικούς υπουργούς, μετά από πρωτοβουλία του Προέδρου της Δημοκρατίας, ώστε να αντιτάξει ένα ενιαίο μέτωπο απέναντι στους δανειστές, γεγονός που θα πολλαπλασίαζε τη διαπραγματευτική ισχύ του [...] με κορμό βεβαίως τα ίδια τα κυβερνητικά κόμματα που διαθέτουν την πλειοψηφία, αλλά και με τη συμμετοχή του μεγαλύτερου μέρους των υπόλοιπων κοινωνικών δυνάμεων, είτε με τον ίδιο είτε με άλλον υπερκομματικό πρωθυπουργό» (Γιώργος Καραμπελιάς, περιοδικό «Αρδην» - εφημερίδα «Ρήξη»).

Ο αρθρογράφος παραθέτει δύο ιστορικά παραδείγματα: τη λύση Καποδίστρια που επέλεξαν οι αντιμαχόμενες ομάδες το 1826 ώστε να αποφευχθεί η επαπειλούμενη οριστική καταστροφή, και την έκκληση για συστράτευση πίσω από τον Μεταξά που απηύθυναν το ΚΚΕ και ο Ζαχαριάδης.

Σήμερα -λέει- Παυλόπουλος, Καραμανλής και Τσίπρας είναι κοντά σε μια τέτοια επιλογή ειδικά τώρα που έχουν απομακρυνθεί τα εμπόδια Βενιζέλου και Γ. Παπανδρέου (άρα -συμπεραίνει- θα χρειαστεί να φύγει κι ο Σαμαράς).

Δεν ξέρω πόσοι συμφωνούν μ’ αυτήν την πολιτική προσέγγιση-λύση· προσωπικώς τη θεωρώ καθαρά συστημική (ως γνωστόν το σύστημα παραμένει αλώβητο και κυριαρχικό). Βλέπω την κοινωνία να απουσιάζει παταγωδώς. Και πώς να ήταν αλλιώς όταν δεν συνθέτει θεσμό για το πολίτευμα, όταν το μόνο της όπλο είναι μια καθοδηγούμενη και χειραγωγούμενη ψήφος κάθε τόσο (όποτε δηλαδή καπνίσει στο πολιτικό σύστημα);

Ως υπόσταση υπάρχουν μόνο τα κοινωνικά κινήματα, πολλά αλλά σκόρπια και ασυντόνιστα· ασύντακτα! Ποιες, λοιπόν, είναι οι «υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες»; Μήπως οι συνδικαλιστές; Μήπως η Εκκλησία; Το πανεπιστήμιο; Οι εργάτες; Οι αγρότες; Οι φοιτητές; Μήπως οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι;

Με την «πολιτική» συνείδηση που κουβαλάμε οι περισσότεροι δεν φαίνονται νέοι ορίζοντες, ταρακούνημα δηλαδή των δομών του συστήματος και ριζοσπαστικές, εικονοκλαστικές ματιές. Απουσιάζει η εναλλακτική πολιτική, πόσω μάλλον όταν απουσιάζει η δημοκρατική παιδεία των πολλών που συνεχίζουν να βασίζουν τις όποιες ελπίδες τους στα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα.

Στο μεταξύ, η ελίτ αδιαφορεί για όλα που γίνονται· ό,τι και να συμβεί τα κεφάλαιά της δεν κινδυνεύουν, διότι απλούστατα, ουδέποτε κινδύνευσαν εφ’ όσον οι εθνικοί εκπρόσωποι ουδέποτε με τη σειρά τους το καταπολέμησαν. Αρα; Πώς μπορούν οι εκλογές να περισώσουν την αξιοπρέπεια και την εθνική ανεξαρτησία;

Πηγή

Οι ολιγάρχες μας χαιρετούν

γράφει η Αγγελική Σπανού

Δύσκολα θα διαφωνήσει κανείς ότι στην καρδιά του ελληνικού προβλήματος βρίσκεται η φορολογική αδικία. Μεγάλες επαγγελματικές κατηγορίες, για δεκαετίες, είχαν πολύ υψηλά μαύρα εισοδήματα, ενώ η ελίτ της χώρας ήταν και παραμένει σε μεγάλο βαθμό ξένη για το δημόσιο ταμείο.

Το φορολογικό σύστημα έχει αλλάξει δεκάδες φορές, και στη διάρκεια της κρίσης, χωρίς αποτέλεσμα ως προς τον εντοπισμό του αδήλωτου πλούτου. Οι εταίροι μας συχνά αναφέρονταν οργισμένοι στους πλούσιους Ελληνες που δεν πληρώνουν φόρους, αλλά ποτέ δεν τέθηκε ένα τέτοιο προαπαιτούμενο για την εκταμίευση δόσης. Ισως γιατί, όπως είπε ο Τ. Πικετί, υπάρχει μεγάλη υποκρισία πίσω από όλα αυτά.

Οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, ασφαλώς και το Λουξεμβούργο του Γιουνκέρ, με μεγάλη χαρά υποδέχονται τεράστιες ελληνικές καταθέσεις χωρίς να δίνουν στοιχεία στις ελληνικές φορολογικές αρχές. Η ΕΕ αναλαμβάνει συνεχώς πρωτοβουλίες αναζητώντας τα ίχνη του χρήματος που καταλήγουν σε φορολογικούς παραδείσους αλλά ποτέ δεν φτάνει κάπου πέρα από τις περιγραφές και τα ευχολόγια. Με άλλα λόγια, οι εταίροι μας έλεγαν ότι πρέπει να πληρώσουν οι “πάνω” αλλά δεν απέδειξαν ότι το εννοούν και οι κυβερνήσεις συνέχιζαν, ανενόχλητες, να πιέζουν τους “κάτω” για εξασφαλιστεί δημοσιονομική ισορροπία.

Το ξέρουν όλοι ότι δεν πρόκειται να υπάρξει υπέρβαση της ελληνικής κρίσης αν δεν αλλάξει δομικά το φορολογικό σύστημα ώστε να επιμεριστούν δικαιότερα τα βάρη και να αντλήσει το Δημόσιο έσοδα από αυτούς που έχουν να πληρώσουν. Και για να γίνει αυτή η αλλαγή χρειάζεται πρώτα απ όλα νομοθετική πρωτοβουλία. Υπάρχει δυνατότητα διασταύρωσης φορολογικών δηλώσεων και των καταθέσεων, ακόμη και των εμβασμάτων που έχουν φύγει στο εξωτερικό, ασφαλώς και της ακίνητης περιουσίας, αλλά δεν υπάρχει άμεσο αποτέλεσμα όταν/αν εντοπίζεται η ανακολουθία.

Ο μικροφειλέτης πάει το πρωί στην τράπεζα και διαπιστώνει έντρομος ότι του έχουν σηκώσει τα τελευταία του χρήματα για χρέη προς την εφορία. Αλλά ο εκατομμυριούχος, πόσο μάλλον ο δισεκατομμυριούχος, έχει πολύ χρόνο μπροστά του και μακρύ δικαστικό δρόμο να ακολουθήσει μέχρι να πληρώσει, αν εντοπιστεί ότι φοροδιέφυγε - που, συνήθως, δεν εντοπίζεται και δεν πληρώνει.

Οι εφοπλιστές που δεν φορολογούνται γιατί θα βγάλουν την ελληνική σημαία από το πλοίο, άλλοι που θα πάρουν το σκάφος από τη Βουλιαγμένη και θα το πάνε Σιγκαπούρη, επιχειρηματίες με χρεοκοπημένες εταιρείες και τεράστια προσωπική περιουσία (θαύμα!), μεγαλοϊδιοκτήτες ακινήτων που έχουν χαθεί στους δαιδάλους των off shore, οι θαμώνες στα πανάκριβα πάρτυ της Μυκόνου με φορολογική δήλωση απόρων και πόσοι άλλοι από αυτούς που “δεν πιάνονται”, όπως θα σας πει όποιος έχει ασχοληθεί με το θέμα μέσα από την ελληνική μέθοδο.

Δεν είναι δύσκολο και να το πιστέψεις, ότι αυτά δεν γίνονται, μισθωτοί, συνταξιούχοι άντε και κανένας ελεύθερος επαγγελματίας θα πληρώσει το μάρμαρο, οι υπόλοιποι έχουν τον τρόπο, θα βρουν την άκρη, δεν υπάρχουν μηχανισμοί ελέγχου, διαλύθηκε η υπηρεσία με τα μνημόνια, γενικά είναι μπερδεμένο.

Η πρόταση των πιστωτών είναι αποκαλυπτική για τις προθέσεις τους: Προφανώς δεν υπάρχει καμία έγνια για το πώς θα αμβλυνθούν οι εκρηκτικές ανισότητες και πώς θα αποκατασταθούν εξωφρενικές αδικίες. Στρέφουν την πίεση σε εκείνους που είναι ήδη εξουθενωμένοι από τις οικονομικές υποχρεώσεις και που δεν έχουν αντοχές. Σύμφωνα με πληροφορίες, απέρριψαν τις προτάσεις της ελληνικής πλευράς για έσοδα από την πάταξη των λαθρεμπορίων κοκ ως ανεδαφικές, δηλαδή δεν πιστεύουν ότι θα συμβεί έτσι και, μέχρι να το πιστέψουν, ασχολούνται με την αύξηση της συμμετοχής του ασφαλισμένου στο φάρμακο.

Η κυβέρνηση υποσχέθηκε σύγκρουση με την ολιγαρχία και αυτό είναι κάτι που, αρχικά, ακούστηκε (έτσι προβλήθηκε τουλάχιστον) με ικανοποίηση από το Βερολίνο, την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες. Ακόμη είναι νωρίς για τελικά συμπεράσματα, αλλά είναι αργά για μεγάλες προσδοκίες. 

Πηγή

«Σκληρά μέτρα ή χρεοκοπία» το δίλημμα στο ραντεβού Τσίπρα – Μέρκελ – Ολάντ

Με το καθαρό δίλημμα «σκληρά μέτρα ή χρεοκοπία» και με το περίστροφο του Grexit στο τραπέζι καλείται σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας, στις Βρυξέλλες, να πει το μεγάλο «ναι» ή το μεγάλο «όχι» στη συμφωνία με τους πιστωτές.

Η συνάντηση που ίσως κρίνει και τα πάντα, το ραντεβού του έλληνα πρωθυπουργού με την Ανγκελα Μέρκελ και τον Φρανσουά Ολάντ, θα γίνει σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες απόψε το βράδυ μετά το δείπνο της ευρωπαϊκής συνόδου κορυφής. Είναι μια συνάντηση στην οποία η μεν ελληνική πλευρά προσέρχεται με ψυχραιμία αλλά και με πλήρη επίγνωση της ρώσικης ρουλέτας που παίζουν ανοιχτά πια οι σκληρές φράξιες των δανειστών, οι δε ευρωπαίοι ηγέτες επιχειρούν να την παρουσιάσουν ως την «τελευταία παραχώρηση» στην πολιτική διαπραγμάτευση κορυφής.

Η συζήτηση, ανεξαρτήτως των έντεχνων και σκόπιμων διαρροών που έπεσαν και πάλι κατά ριπάς το τελευταίο 24ωρο, θα εστιάσει στη νέα βελτιωμένη ελληνική αντιπρόταση που έχουν από το βράδυ της Δευτέρας στα χέρια τους οι «θεσμοί». Οι υπαναχωρήσεις της Αθήνας στα θέματα του ΦΠΑ και των πλεονασμάτων δείχνουν να κλείνουν σημαντικά μέτωπα, ωστόσο «αγκάθι» παραμένει το ασφαλιστικό και μείζον, κομβικό διακύβευμα το ζήτημα του χρέους. «Συμφωνία που δεν θα περιλαμβάνει λύση για το χρέος δεν πρόκειται να υπάρξει», επέμεναν χθες το βράδυ κυβερνητικές πηγές – με το ίδιος σθένος, ωστόσο, επέμενε και η πλευρά των δανειστών, και δη η γερμανική «συνιστώσα», ότι θέμα χρέους δεν μπαίνει σ΄αυτή τη φάση στην ατζέντα.

Το εν λόγω μήνυμα, δε, αποστέλεται ηχηρά στην Αθήνα μ’ ένα νέο κρεσέντο δραματοποίησης τις τελευταίες 12 ώρες, μέσα από τα γνωστά κανάλια διαρροών: «Η νέα ελληνική πρόταση δεν είναι επαρκής κι αποδεκτή» επέμεινε αργά το βράδυ το Reuters κόντρα στην επίσημη θέση της Κομισιόν, «η Αθήνα προσποιείται πως διαπραγματεύεται, οι πιστωτές δεν εντυπωσιάστηκαν από τη νέα πρόταση», μετέδωσε το Bloomberg, ενώ ο Πήτερ Σπίγκελ έγραψε στους Financial Times πως «υπάρχει αλλαγή κλίματος επί τα χείρω για την Ελλάδα». Επικαλούμενος, δε, αξιωματούχους που συμμετείχαν χθες στην ενημέρωση των 29 επιτρόπων στο Στρασβούργο, ο Σπίγκελ υποστήριξε ότι και ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ ξέσπασε πλέον εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης, λέγοντας ότι η Αθήνα «έχασε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή».

Ο πρόεδρος της Κομισιόν, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρκατορείο, φέρεται επίσης να δήλωσε πως «θα ήταν χάσιμο χρόνου» να συναντηθεί σήμερα με τον Αλέξη Τσίπρα, ενώ την ίδια ώρα ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, σε συνάντηση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των Χριστιανοδημοκρατών (CDU) καλούσε τους βουλευτές «να μην τρελαίνονται» με τις πληροφορίες που έρχονται συνεχώς από την Αθήνα υποστηρίζοντας ότι «δεν υπάρχει κάτι καινούργιο».

Η ομοβροντία αυτή έγινε δεκτή περίπου ως... αναμενόμενη από την κυβέρνηση, αν και στο Μαξίμου υπήρξε εμφανής ενόχληση κυρίως για τα ανεπίσημα μηνύματα οργής του, μέχρι πρότινος «φίλου», Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. «Ζητάμε γραπτή και σαφή απάντηση από την Κομισιόν», ήταν το χαρακτηριστικό post στο Facebook από τον υπουργό Επικρατείας Νίκο Παππά, με την προσθήκη: «Με διαρροές δεν ανοίγουμε διάλογο».

Άλλα κυβερνητικά στελέχη επεσήμαναν ότι η πίεση και οι πολιτικές σκοπιμότητες είναι, ως έναν βαθμό κατανοητές, αλλά η ελληνική πλευρά έχει δείξει πια, με απολύτως ουσιαστικό και έμπρακτο τρόπο, ότι επιθυμεί τη συμφωνία: «Η ελληνική κυβέρνηση κάλυψε τη μισή απόσταση στο θέμα των πρωτογενών πλεονασμάτων. Περιμένουμε από τους θεσμούς να καλύψουν την άλλη μισή απόσταση» ανέφεραν το βράδυ κυβερνητικές πηγές.

Έδαφος για συμφωνία, άλλωστε, έδειξε να καλλιεργεί και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας με την παρέμβασή του στην Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, ζητώντας ευθέως από «το κόμμα να στηρίξει την προσπάθεια της κυβέρνησης». Το μήνυμά του είχε αποδέκτες τόσο εντός, όσο και εκτός συνόρων, η απήχησή του όμως δεν μπορεί να μετρηθεί πριν τουλάχιστον από την αποψινή νύχτα. Και πριν αποδειχθεί, εμπράκτως πια, πόσο αληθινή και ισχυρή είναι η βούληση της Μέρκελ να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ. Με επώδυνες παραχωρήσεις μεν, αλλά άνευ πολιτικής και κοινωνικής ταπείνωσης...

Πηγή

Βαρέθηκα…

Γράφει ο Μητρόπουλος Παναγιώτης – Κοινωνιολόγος

Βαρέθηκα να ξυπνάω το πρωί με το μυαλό μου γεμάτο σκέψεις, σκέψεις που δεν τις κάλεσε κανείς, μα θρονιάστηκαν για τα καλά.

Βαρέθηκα να κοιτάω στον καθρέφτη και να μη βλέπω πια εκείνο το παιδί, γιατί ξέρω πολύ καλά, ότι είναι εκεί μέσα, κρυμμένο πίσω από όλα αυτά που μου φορέσανε.

Βαρέθηκα τους ανθρώπους με τα ψεύτικα χαμόγελα και τις κάλπικες αγκαλιές, άνθρωποι φοβισμένοι που δεν τολμούν να δεχτούν τον εαυτό τους.

Βαρέθηκα την υποκρισία, τα ψέμματα και τους δήθεν, όσους παριστάνουν κάτι άλλο από αυτό που είναι και ξεχνούν.

Βαρέθηκα όσους κρύβουν τα ελαττώματά τους και πιστεύουν πως είναι κάτι καλύτερο και πιο δυνατό από τον διπλανό τους.

Βαρέθηκα όσους νομίζουν ότι μπορούν να εξουσιάζουν ανθρώπους και καταστάσεις με το έτσι θέλω.

Βαρέθηκα και τους πολιτικούς που σαν γουρούνια κυλιούνται οικειοθελώς στη λάσπη, που μολύνουν χώρες ολόκληρες με ψεύτικες υποσχέσεις και πουλάνε τη σάπια τους εικόνα μιλώντας για αξίες όπως ο σεβασμός και η κατανόηση.

Βαρέθηκα που ακόμη επικαλείται τη Δημοκρατία, ένας δυτικός πολιτισμός που για να χτιστεί, πάτησε πάνω σε ό,τι εκείνη πρεσβεύει.

Βαρέθηκα και τους «ανυποψίαστους» που τρώνε τη μασημένη τροφή για καινούρια, αυτούς που σαν άβουλα όντα βλέπουν τη ζωή τους να φτιάχνεται από άλλους.

Βαρέθηκα τα άδεια βλέμματα και τις κενές ματιές, που πονάνε πιο πολύ και από το χειρότερο πόνο. Και πονάνε γιατί δεν ξέρεις πώς γιατρεύονται, απλά σε κυριεύουν.

Βαρέθηκα τους ανθρώπους που δεν εκτιμούν όσα έχουν και ψάχνουν συνεχώς να αποκτήσουν κάτι που δεν θα εκτιμήσουν ποτέ.

Βαρέθηκα τα σκυθρωπά πρόσωπα στο δρόμο, που σαν ζόμπι παραδομένα στη μαύρη τους μοίρα, απλά διεκπεραιώνουν την κάθε μέρα.

Βαρέθηκα που μας μαθαίνουν πως η ζωή είναι μόνο αγώνας και ζόρι, που όταν νιώθουμε ευτυχία νιώθουμε μαζί και φόβο.

Βαρέθηκα την αγένεια, τα ψυχρά λόγια και αυτούς που νομίζουν ότι για να μιλήσεις αρκεί απλά να ανοίξεις το στόμα σου.

Βαρέθηκα τις σχέσεις στις οποίες όλα θεωρούνται δεδομένα και κανένας δεν παλεύει πια για τίποτα.

Και τέλος, βαρέθηκα και μένα, γιατί πολλά από αυτά τα κάνω κι εγώ, κι ας το μετανιώνω μετά.

Γιατί είμαι κι εγώ ένα γρανάζι και δεν κάνω τίποτα για να το αλλάξω.

Πηγή

 

Βρώμικος πόλεμος

Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου 

Ένας ανελέητος πόλεμος σε βάρος της Ελλάδας εξελίσσεται τις τελευταίες ώρες, λίγο πριν από την προγραμματισμένη για αύριο, κρίσιμη συνάντηση Τσίπρα – Μέρκελ – Ολάντ.

Οι δανειστές δεν τηρούν ούτε τα προσχήματα. Η γραμμή Σόιμπλε φαίνεται να κερδίζει έδαφος. «Δεν θα αφήσουμε τον Τσίπρα να αλλάξει την ατζέντα της Ευρώπης, μέχρι το Νοέμβριο που θα γίνουν οι εκλογές στην Ισπανία».

Αυτό είναι το στρατήγημα των σκληρών, που συσπειρώνονται γύρω από τα δικά τους περιορισμένα μεν, πλην ισχυρά συμφέροντα.

Παίζουν ρώσικη ρουλέτα με την ίδια την Ευρώπη, αλλά και με την παγκόσμια οικονομία, επιδεικνύοντας, χωρίς προσχήματα, το αποκρουστικό πρόσωπο του αποικιοκράτη.

Μονοσήμαντο, εμμονικό, προσαρτημένο στον άκρατο νεοφιλελευθερισμό, ανίκανο να διανοηθεί ακόμη και μια ήπια μεταβολή της αρχιτεκτονικής των τελευταίων χρόνων, το διευθυντήριο της Ευρώπης καθίσταται πιο επικίνδυνο απο ποτέ.

Οι τοκογλύφοι των Βρυξελλών, του Βερολίνου, της Φρανκφούρτης και του ΔΝΤ παίζουν το τελευταίο τους χαρτί.

Ο Αλέξης Τσίπρας, με την ελληνική κυβέρνηση, έχει μία και μοναδική ευκαιρία να αλλάξει την παρτίδα και να γίνει ο καταλύτης των αλλαγών στην Ευρώπη.

Είναι πολιτική, κοινωνική, οικονομική και ιστορική αναγκαιότητα πρώτου μεγέθους…

Τέλος στη λιτότητα πάση θυσία -με τη σφραγίδα της Ελλάδας.

Αλλιώς, καληνύχτα Ελλάδα, καληνύχτα Ευρώπη…    

Πηγή 

Σχέδιο άντλησης 28,9 δισ. ευρώ χωρίς νέο δάνειο και μέτρα

Πλήρες σχέδιο κάλυψης των χρηματοδοτικών υποχρεώσεων της χώρας έως το τέλος του 2016, χωρίς να συνομολογηθεί νέο δάνειο και -κυρίως- χωρίς να ληφθούν νέα μέτρα, έχει καταρτίσει σύμφωνα με πληροφορίες η κυβέρνηση. Το εν λόγω σχέδιο προβλέπει πολλαπλής μορφής χρηματοδότηση της Ελλάδας, χωρίς νέο δάνειο, παρά μόνο από υφιστάμενες πηγές, οι οποίες, συνυπολογιζομένου του προτεινόμενου -στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων- από την Αθήνα στους δανειστές πρωτογενούς πλεονάσματος για εφέτος (0,6% του ΑΕΠ), μπορεί να ανέλθει στα28,9 δισ. ευρώ.

Το ποσό αυτό θεωρείται ότι επαρκεί για την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού όχι μόνο για εφέτος αλλά και για το μεγαλύτερο μέρος του 2016, εντός του οποίου ευελπιστεί η κυβέρνηση να βγει η χώρα στις διεθνείς χρηματαγορές προς δανεισμό, έξι χρόνια μετά τον αποκλεισμό της, και να εξέλθει από τη μακρόχρονη περιπέτειά της.

Το παραπάνω ποσό θεωρείται εφικτό να συγκεντρωθεί, καθώς μάλιστα δεν έχουν υπολογιστεί για τον σχηματισμό του ούτε το πρωτογενές πλεόνασμα που αναμένεται να σχηματιστεί εντός του επομένου έτους (1,5% του ΑΕΠ ή 2,7 δισ. ευρώ κατά το 2016, ποσό που σύμφωνα πάντως με τους δανειστές θα πρέπει να είναι 2% του ΑΕΠ, ήτοι πάνω από 3,5 δισ. ευρώ) ούτε ακέραιη η δόση των 7,2 δισ. ευρώ (πρόκειται για την τελευταία δόση του δεύτερου προγράμματος), οπότε το ποσό που θα μπορεί να συγκεντρωθεί υπερβαίνει σαφώς τα 30 δισ. ευρώ.

Με βάση τον κυβερνητικό σχεδιασμό, το παραπάνω ποσό που μπορεί να αντληθεί μέσα από διάφορες πηγές για την εκπλήρωση των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας για το 2015 και το μεγαλύτερο μέρος του 2016, σχηματίζεται ως εξής:

* Πρώτον, από τα κέρδη που αποκόμισαν και θα έχουν αποκομίσει έως τις 30 Ιουνίου 2015 οι εθνικές κεντρικές τράπεζες της Ευρωζώνης για τη διετία 2014 - 2015 από τα ομόλογα που είχαν αγοραστεί στη δευτερογενή αγορά, τα γνωστά ως SMP (3,3 δισ. ευρώ, εκ των οποίων το 1,9 δισ. ευρώ αφορά το 2014 και το 1,4 δισ. ευρώ το 2015).

* Δεύτερον, από τη χρησιμοποίηση των αδιάθετων κεφαλαίων του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας - ΤΧΣ (10,9 δισ. ευρώ).

* Τρίτον, από τη μετακύλιση των ομολόγων ANFA - Agreement on Net Financial Assets (πρόκειται για ελληνικά ομόλογα που αγοράστηκαν για επενδυτικούς σκοπούς από την πρωτογενή αγορά και όχι από τη δευτερογενή αγορά όπως τα προαναφερθέντα ελληνικά ομόλογα του προγράμματος SMP, και τα οποία δεν «κουρεύτηκαν» τον Μάρτιο του 2012) ύψους 3,5 δισ. ευρώ.

* Τέταρτον, από τη μετάθεση (μιας και πρόκειται για μια νόμιμη διαδικασία) πληρωμής των τόκων (4 δισ. ευρώ) του ύψους 50 δισ. ευρώ δεύτερου δανείου του EFSF.

* Πέμπτον, από τη χρεωστούμενη καταβολή της δόσης του 1,8 δισ. ευρώ.

* Έκτον, από την επιστροφή 1,2 δισ. ευρώ από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF). Υπενθυμίζεται ότι στο πλαίσιο της απόφασης του Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) εκλήθη να επιστρέψει τα κεφάλαια που δεν χρειάστηκε να αξιοποιήσει για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών. Το ποσό που συνολικά είχε δανειστεί ήταν 49,7 δισ. ευρώ, όμως χρησιμοποίησε 40 δισ. ευρώ, οπότε θα έπρεπε να επιστραφούν 9,7 δισ. ευρώ. Ωστόσο, το ΤΧΣ επέστρεψε 10,9 δισ. ευρώ (όσα ομόλογα EFSF κατείχε) ή 1,2 δισ. ευρώ περισσότερα και ως εκ τούτου είναι εύλογο το αίτημα επιστροφής αυτού του ποσού.

* Έβδομον, από τη χρήση του πρωτογενούς πλεονάσματος του 1,1 δισ. ευρώ (0,6% του ΑΕΠ) που προτείνει η ελληνική κυβέρνηση στους δανειστές για το τρέχον έτος.

* Όγδοον από την αύξηση -που αναμένεται σύμφωνα με πληροφορίες να ζητηθεί- του ορίου έκδοσης εντόκων γραμματίων κατά 3,1 δισ. ευρώ (από τα 14,9 δισ. ευρώ στα 18 δισ. ευρώ).

Σημειώνεται, εξάλλου, ότι το σχέδιο της Αθήνας για την επιστροφή στις αγορές προβλέπει ακόμη τη σύναψη ενός δανείου 30ετίας με χαμηλό επιτόκιο (1,5%) από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) μέσω της επαναγοράς μέρους των ομολόγων του ΔΝΤ, που φθάνουν τα 27 δισ. ευρώ.

ΘΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ

Πηγή

Ν. Βαλαβάνη: Το Δημόσιο έχει εισπράξει 1 δισ. ευρώ από τις ρυθμίσεις

Σχεδόν 1 δισ. ευρώ έχει εισπράξει το Δημόσιο από τις ρυθμίσεις που έχει εφαρμόσει το υπουργείο Οικονομικών ανακοίνωσε η αναπληρώτρια υπουργός Νάντια Βαλαβάνη απαντώντας στη Βουλή σε ερώτηση του βουλευτή του Ποταμιού Χάρη Θεοχάρη.

Πάντως από τους 6.500 μεγαλοοφειλέτες στις ρυθμίσεις έχουν ενταχθεί μόλις 130 και η κ. Βαλαβάνη τους προειδοποίησε πως, αν δεν ενταχθούν, θα υπάρξουν πολύ σοβαρές συνέπειες και θα εξαντληθεί η αυστηρότητα της φορολογικής διοίκησης.

Οι συνολικές εισπράξεις από όλες τις ρυθμίσεις που έχει κάνει το υπουργείο είναι 933 εκατ. ευρώ, τόνισε και εκτίμησε ότι τελικά πάνω από 5 δισ. ευρώ θα ενταχθούν στις τρεις ρυθμίσεις του υπουργείου Οικονομικών. Επισημαίνεται ότι περίπου το 80% των οφειλετών δεν είναι ενταγμένοι σε παλαιότερη ρύθμιση και μόλις το 20% εντάσσεται σε παλαιότερη ρύθμιση.

Στις 6 Ιουνίου οι επικυρωμένες αιτήσεις για ρυθμίσεις ήταν 650.000 και αφορούσαν ρυθμιζόμενο κεφάλαιο ύψους 4,135 δισ. ευρώ, ανακοίνωσε η κ. Βαλαβάνη και πρόσθεσε ότι εισπράχθηκαν 368 εκατ. ευρώ, ενώ αν συνυπολογιστεί και η εξπρές ρύθμιση του Μαρτίου τα έσοδα που εισπράχθηκαν είναι πάνω από 500 εκατ. ευρώ.

Ειδικά για την ρύθμιση του άρθρου 18 που αφορά για ποσό πάνω από 200 ευρώ την μερική προκαταβολή που σβήνει ισόποσο ποσό από προσαυξήσεις, στις 6 Ιουνίου είχαν ενταχθεί 45.063 φυσικά και νομικά πρόσωπα, εκ των οποίων μόλις το 21% (9.805 αιτήσεις) ήταν σε παλαιότερη ρύθμιση. Ως τώρα εισπράχθηκαν ως προκαταβολές 45,5 εκατ. ευρώ ενώ έχουν ρυθμιστεί 571 εκατ. ευρώ και συνολικά διαγράφηκαν 37 εκατ. ευρώ.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε η αναπληρώτρια υπουργός ο αριθμός των αιτούντων σχεδόν διπλασιάσθηκε μέσα σε ένα μήνα. Συγκεκριμένα στις 29 Απριλίου είχαν κάνει χρήση της ρύθμισης 27.687 άτομα και είχαν ρυθμιστεί 362 εκατ. ευρώ.

Στην κατηγορία των οφειλετών πάνω από ένα εκατ. ευρώ έως τις 6 Ιουνίου είχαν ενταχθεί 16 οφειλέτες και εισπράχθηκαν περίπου ένα εκατ. ευρώ, ενώ διαγράφηκαν στους οφειλέτες πάνω από ένα εκατ. συνολικό ποσό 808.000 ευρώ.

Ακόμη η αναπληρώτρια υπουργός ζήτησε από την φορολογική διοίκηση να μην προβαίνει σε κατασχέσεις όσων μικροοφειλετών εντάσσονται στις ρυθμίσεις.

Πηγή

Βαρουφάκης: Να ολοκληρώσουμε τη δουλειά, να καταλήξουμε σε συμφωνία

Ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης δήλωσε σήμερα στο Βερολίνο ότι είναι καιρός η Ελλάδα και η Ευρωπαϊκή Ένωση να κάνουν τη δουλειά που απαιτείται για να καταλήξουν σε μια συμφωνία, που θα επιτρέψει την εκταμίευση δισεκατομμυρίων ευρώ από την υφιστάμενη δανειακή σύμβαση.

“Είναι καιρός να σταματήσουμε να αλληλοκατηγορούμαστε, είναι καιρός να κάνουμε τη δουλειά μας για να καρποφορήσουν οι πολύμηνες προσπάθειες και να καταλήξουμε σε μια συμφωνία”, τόνισε ο υπουργός Οικονομικών σε δηλώσεις του έπειτα από συνάντησή του με στελέχη του αριστερού γερμανικού κόμματος Die Linke.

Παράλληλα όμως, σε συνέντευξή του η οποία θα δημοσιευθεί στο αυριανό φύλλο της εφημερίδας Tagesspiegel και αποσπάσματα της οποίας προδημοσιεύονται σήμερα, ο Γιάνης Βαρουφάκης απορρίπτει εκ νέου τα μέτρα εξοικονόμησης πόρων που πρότεινε την περασμένη εβδομάδα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στα οποία περιλαμβάνονται αυξήσεις του ΦΠΑ και μειώσεις των αποδοχών και των συντάξεων του δημοσίου.

“Δεν κάνει κανείς τέτοιου είδους προτάσεις παρά μόνο εάν δεν θέλει μια συμφωνία”, είπε ο υπουργός Οικονομικών στην Ταγκεσπίγκελ, σύμφωνα με απόσπασμα της συνέντευξης.

Πηγή 

Πολιτική λύση βλέπει ο επικεφαλής του γερμανικού Οικονομικού Ινστιτούτου

Την πεποίθηση ότι θα υπάρξει «πολιτική λύση σε υψηλότατο επίπεδο» για το ελληνικό ζήτημα εκφράζει σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο επικεφαλής του γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Μελετών (DIW), Μάρτσελ Φράτσερ, εκ των σημαντικότερων οικονομολόγων στη Γερμανία και με μεγάλη επιρροή στο Βερολίνο.

«Η γερμανική κυβέρνηση παρακολουθεί με μεγάλη προσοχή τι λένε οι θεσμοί, αλλά τελικά θα υπάρξει μια πολιτική απόφαση. Είναι πλέον καιρός να βρούμε μια λύση. Η πρόκληση είναι τόσο σημαντική, ώστε πρέπει να υπάρξει μια λύση σε υψηλότατο πολιτικό επίπεδο» τονίζει ο κ. Φράτσερ.

Και προσθέτει: «Eπί τέσσερις μήνες γίνονται διαπραγματεύσεις σε τεχνικό επίπεδο και χρειαζόμαστε πλέον μια πολιτική απόφαση, η οποία φυσικά να έχει περιεχόμενο. Το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας συζητά με την κ. Μέρκελ, τον κ. Ολάντ και τώρα με τον κ. Γιουνκέρ είναι και αναγκαίο και σημαντικό».

Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικονομικών Μελετών τάσσεται υπέρ της ρήτρας ανάπτυξης στην αποπληρωμή του ελληνικού χρέους. «Η πρότασή μου είναι να συνδεθεί η αποπληρωμή των τόκων των δανείων με την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Αν δεν υπάρχει ανάπτυξη, όπως τώρα, η Ελλάδα δεν θα πληρώνει τόκους».

«Δεν είμαι ούτε φίλος ούτε αντίπαλος του κ. Βαρουφάκη. Είμαι φίλος των καλών ιδεών που βελτιώνουν την κατάσταση και γι' αυτό θεωρώ την πρόταση ορθή, διότι η ελληνική κυβέρνηση αναλαμβάνει έτσι περισσότερη ευθύνη, ελαφραίνει το βάρος του χρέους της Ελλάδας και ταυτόχρονα καθιστά σίγουρο ότι κάποια στιγμή στο μακρινό μέλλον, όταν η Ελλάδα ανακάμψει, τότε θα είναι σε θέση να εξυπηρετήσει το χρέος και τους τόκους της, ενώ και ο ελληνικός λαός θα μπορεί να αντέξει το βάρος του χρέους. Αυτός νομίζω είναι ένας καλός συμβιβασμός», σημειώνει.

Πηγή

Νίκος Λυγερός: “Κοιτάσματα αξίας 1,7 τρισ. ευρώ σε Ιόνιο και Νότια Κρήτη”

Σε νέα ενεργειακή εποχή, στη διάρκεια της οποίας πρέπει να κινηθεί πολύ προσεκτικά στα θέματα των οικοπέδων που εφάπτονται με τις ΑΟΖ της Αλβανίας, της Ιταλίας και τής Λιβύης, εισέρχεται η Ελλάδα, που πρέπει να “σπρώξει” ενεργά τις διαπραγματεύσεις με τις τρεις χώρες, ώστε να επιτευχθούν σύντομα οι συμφωνίες οριοθετήσεων των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ). Την εκτίμηση αυτή διατύπωσε σήμερα ο καθηγητής Νίκος Λυγερός, στο πλαίσιο διάλεξης, που διοργάνωσε η Κοσμητεία της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ.

“Είναι στρατηγικής σημασίας να υπάρχει οριοθέτηση και στη συνέχεια υπογραφή συμβάσεων σε αυτά τα οικόπεδα για να ενταχθεί επί του πρακτέου η ελληνική ΑΟΖ” σημείωσε, ενώ αναφερόμενος γενικότερα στα θαλάσσια οικόπεδα της Ελλάδας (20) και της Κύπρου (13), είπε: “Μόνο και μόνο τα 20 συν 13 θαλάσσια οικόπεδα, που έχουν δηλωθεί επισήμως, με στίγματα, διαγωνισμούς κτλ, έχουν μεγαλύτερη επιφάνεια από την Ελλάδα και την Κύπρο μαζί”, σημείωσε.

Τα θαλάσσια οικόπεδα δεν τα “βγάζουμε” μόνο και μόνο για να εκδώσουμε χάρτες αλλά για να τα αξιοποιήσουμε στρατηγικά, είπε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε: “τα θαλάσσια οικόπεδα είναι ένας άμεσος τρόπος να ενισχύουμε την ΑΟΖ μας, δηλαδή τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Μέσω αυτών διαμορφώνουμε μια γεωστρατηγική σκακιέρα που μας δίνει νέες δυνατότητες και προοπτικές [...] Τα θαλάσσια οικόπεδα δεν είναι απλώς εν δυνάμει συμβόλαια. Αυτές οι συμφωνίες αλλάζουν το στάτους της περιοχής, αφού αναβαθμίζεται μόνο και μόνο από την παρουσία του εταίρου”.

Μικρή χώρα, τεράστια ΑΟΖ

Συμπλήρωσε ότι η Ελλάδα παρότι θεωρείται παραδοσιακά μικρό κράτος, έχει μια τεράστια [δυνητική] ΑΟΖ χάρη στα νησιά της, ενώ αν στα 20 ελληνικά θαλάσσια οικόπεδα με κοιτάσματα υδρογονανθράκων προστεθούν τα 13 της Κύπρου, τότε διαμορφώνεται η μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου.

Δίνοντας έμφαση στη δυναμική που θα μπορούσε να διαμορφωθεί για τη χώρα μας είπε: “Το ότι η Ελλάδα έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ στη Μεσόγειο [μετά από εκείνη της Ιταλίας] δεν είναι λεπτομέρεια. Το ότι μιλάμε με έξι παίκτες στην περιοχή δεν είναι λεπτομέρεια” σημείωσε και υπενθύμισε ότι η [δυνητική] ΑΟΖ είναι μεγαλύτερη από το FIR της Ελλάδας.

Κοιτάσματα αξίας 1,7 τρισ. ευρώ σε Ιόνιο και Νότια Κρήτη

Ο κ. Λυγερός επανέλαβε ότι η αξία των κοιτασμάτων σε Ιόνιο και Νότια Κρήτη ξεπερνά το 1,7 τρισ. ευρώ και ότι μόνο το δεύτερο κοίτασμα αρκεί για να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες της Ελλάδας για 450 χρόνια. “Είναι λάθος να λέμε ότι όσο δεν έχουμε τρυπήσει, δεν ξέρουμε τίποτα [για τα πιθανά μεγέθη των κοιτασμάτων]. Η επιστήμη έχει προχωρήσει. Λέγαμε επίσης ότι από τη σύμβαση [για τους υδρογονάνθρακες] θα επωφεληθούν μόνο τα δισέγγονά μας. Άλλο λάθος. Σκεφτείτε και το εξής: η PGS αύξησε κατά 4000 χιλιόμετρα τα αρχικά συμφωνηθέντα για τις σεισμικές έρευνες. Αν βρείτε κάποιον, που κάνει έρευνες για 4000 χλμ παραπάνω χωρίς να υπάρχει κάτι, να μου το πείτε” είπε χαρακτηριστικά.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Πηγή

Ρουμπινί: «Η Ελλάδα σώζεται με 30 - 40 δισ. ευρώ αλλά χωρίς νέο μνημόνιο»

«Η Ελλάδα, ρεαλιστικά, χρειάζεται 30 με 40 δισεκατομμύρια ευρώ νέων χρηματοδοτήσεων» δήλωσε ο οικονομολόγος Νουριέλ Ρουμπινί, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην ιταλική εφημερίδα «Λα Ρεπούμπλικα».

Ο Ρουμπινί, όμως, θεωρεί απαράδεκτο να υπάρξει τρίτο μνημόνιο, «δεδομένων όλων των απωλειών κυριαρχίας που κάτι τέτοιο συνεπάγεται».

Τα χρήματα αυτά, εν μέρει, σύμφωνα με τον διεθνούς φήμης οικονομολόγο, «θα πρέπει να τα εγγυηθεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, διαμέσου διαφόρων οδών, ενώ το ΔΝΤ θα πρέπει να διατηρήσει μόνον έναν ρόλο απλής τεχνικής υποστήριξης».

Σύμφωνα με τον Ν. Ρουμπινί θα πρέπει να αυξηθούν τα «Emergency Liquidity Agreement» (που δημιουργήθηκαν δια της ηλεκτρονικής οδού από την Τράπεζα της Ελλάδος υπό τον έλεγχο της Φρανκφούρτης) και στη συνέχεια, σε ένδειξη ελπίδας αλλά και άμεσης ανάγκης, να ξαναλειτουργήσει το λεγόμενο «waiver», η εξαίρεση που επιτρέπει την αποδοχή των ελληνικών ομολόγων ως εγγύηση για χρηματοδότηση σε μετρητά, σε ευρώ, έστω και αν δεν διαθέτουν το «investment grade» του Μοοdy’s.

H δε καθοριστική φάση, σύμφωνα με τον οικονομολόγο του New York University, είναι να συμπεριληφθεί η Ελλάδα στην ποσοτική χαλάρωση.

Ο τρόπος, σύμφωνα με τον Ρουμπίνι, είναι ο εξής: «Τα μέλη του Ευρωπαϊκού Ταμείου Διάσωσης αποφασίζουν μια χρηματοδότηση-γέφυρα υπέρ της Αθήνας, πέρα από κάθε μνημόνιο. Το Ταμείο θα εκδώσει ειδικά ομόλογα που θα πρέπει να αγοραστούν και από την ΕΚΤ, η οποία έχει την δυνατότητα να το πράξει διότι προβλέπεται ότι μπορεί να αγοράσει -στα πλαίσια της ποσοτικής χαλάρωσης- και ένα ποσοστό ομολόγων που εκδίδονται από υπερεθνικούς θεσμούς, όπως την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων ή, ακριβώς, το Ευρωπαϊκό Ταμείο Διάσωσης».

Σύμφωνα με τον Aμερικανό οικονομολόγο, τέλος, ο «Γιάνης Βαρουφάκης χρησιμοποιήθηκε ως ένας «κακός αστυνόμος» ο οποίος κάνει την έφοδο στον στόχο που έχει τεθεί και στη συνέχεια αφήνει το πεδίο ελεύθερο σε πιο διπλωματικούς συναδέλφους». «Πρέπει όμως να ληφθεί υπόψη, όμως, ότι αν ο Βαρουφάκης δεν έπαιζε τον ρόλο αυτό του κακού και υιοθετούσε μια πιο συγκαταβατική στάση, ο Τσίπρας θα έπρεπε να βρεθεί σε αντιπαράθεση με τον Σόϊμπλε, ενώ, τώρα, τέθηκε εκ των πραγμάτων ως απευθείας συνομιλητής της Μέρκελ, με μια διαπραγμάτευση πολιτικού χαρακτήρα» καταλήγει ο Νουριέλ Ρουμπινί.

πηγή 

Οι βασιλείς της ελίτ (β)

Ότι αποτελούσαν για την Ευρώπη του 19ου αιώνα οι Rothschild, ήταν για τις Η.Π.Α. οι Rockefellers – η πλουσιότερη οικογένεια της χώρας, η ενσάρκωση του αμερικανικού ονείρου για πλούτο και δύναμη, την οποία θαύμαζαν, μισώντας την ταυτόχρονα «Σε εποχές παγκόσμιας πλάνης και χειραγώγησης, αποτελεί μία επαναστατική ενέργεια η αναφορά της αλήθειας» (G. Orwell)

 Άρθρο Στο πρώτο μέρος του κειμένου (σύνδεσμος), περιέγραψα τη μακράν πλουσιότερη οικογένεια του πλανήτη, τη Rothschild, η οποία συμμετέχει μέσα από τις διάφορες εταιρείες, κυρίως δε τις τράπεζες της, σε όλα σχεδόν τα πολυεθνικά μεγαθήρια – χωρίς να λείπει από το χαρτοφυλάκιο της η κεντρική τράπεζα των Η.Π.Α., η Fed, στην οποία ανήκει ουσιαστικά το δολάριο.

 Εκτός αυτού, μέσω της συμμετοχής της στην «Morgan Chase», στη «Citigroup» και στη «Bank of America», σε τρεις από τις μεγαλύτερες αμερικανικές τράπεζες δηλαδή, ελέγχει σχεδόν πλήρως το χρηματοπιστωτικό σύστημα – ενώ με το μερίδιο της στην «FMR Fidelity Investments» είναι ο κύριος μέτοχος της εταιρείας «Monsanto», η οποία αποτελεί το νούμερο ένα στον πλανήτη, όσον αφορά τα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα και την αγροτική παραγωγή. 

Όπως έχει γραφτεί τώρα σε μία ανάλυση του κ. Βιλιάρδου (Μεταλλαγμένα, θανατηφόρα δηλητήρια), «εάν ελέγχει κανείς το πετρέλαιο, κυριαρχεί στις χώρες, ενώ εάν ελέγχει τα τρόφιμα, κυριαρχεί επάνω στους ανθρώπους – οπότε τα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα είναι ένα είδος βιολογικών όπλων, με στόχο τη διεξαγωγή πολέμων«. Σύμφωνα δε με τις τελευταίες πληροφορίες, η «Monsanto» σχεδιάζει την εξαγορά της νούμερο δύο εταιρείας στον κλάδο των μεταλλαγμένων, της ελβετικής «Syrgenta», η οποία έχει φυσικά παράρτημα και στην Ελλάδα (σύνδεσμος). 

Θα ασχοληθώ περισσότερο στο μέλλον με το θέμα των γενετικά τροποποιημένων προϊόντων, επειδή αποτελούν ένα από τα βασικότερα εγχειρήματα της ελίτ, όσον αφορά την κυριαρχία του πλανήτη – ενώ είναι εξαιρετικά επικίνδυνα για τους ανθρώπους, από πάρα πολλές πλευρές. Ολοκληρώνοντας, οι Rothschild φυσικά συμμετέχουν σε πετρελαϊκούς ομίλους, όπως φαίνεται από το μερίδιο τους στη «Royal Dutch Shell» – ενώ το στρατηγείο τους είναι αναμφίβολα το Λονδίνο. 

Περαιτέρω, ότι αποτελούσαν για την Ευρώπη του 19ου αιώνα οι Rothschild, ήταν για τις Η.Π.Α. οι Rockefellers – η πλουσιότερη οικογένεια της χώρας, η οποία θεωρούταν η προσωποποίηση της ασυνειδησίας, καθώς επίσης ο «επί γης» διάβολος. Ταυτόχρονα όμως αποτελούσε την ενσάρκωση του αμερικανικού ονείρου για πλούτο και δύναμη, με αποτέλεσμα να την θαυμάζουν οι περισσότεροι, μισώντας την παράλληλα – ενώ σήμερα ο «J. Rockefeller IV» είναι ο πλουσιότερος αμερικανός, ιδιοκτήτης μίας γιγαντιαίας περιουσίας (περί τα 11.000 δις $). 

Οι Rockefellers κατάγονται από τη Γερμανία, από όπου το 18ο αιώνα δύο μέλη της μετανάστευσαν στις Η.Π.Α., παίρνοντας από τον τόπο προέλευσης τους το όνομα τους – κερδίζοντας τα πρώτα χρήματα τους από ένα διυλιστήριο πετρελαίου, το οποίο στη συνέχεια εξελίχθηκε στην «Standard Oil of Ohio». 

Η ανάπτυξη της εταιρείας, η οποία κατάφερε να  καταστρέψει τους ανταγωνιστές της, στηρίχθηκε στα μυστικά συμβόλαια που συνήψε με τους «βαρόνους των σιδηροδρόμων» - στους οποίους εγγυήθηκε τη μεταφορά μεγάλων ποσοτήτων πετρελαίου έναντι σοβαρών εκπτώσεων, με στόχο την εξαγωγή στην Ευρώπη. 

Έκτοτε το αξίωμα της οικογένειας, το οποίο ισχύει ακόμη και σήμερα είναι το ότι, «Με τις απαιτούμενες διασυνδέσεις, καθώς επίσης με την απαραίτητη ασυνειδησία, μπορεί κανείς να καταστρέψει μία αγορά, πιέζοντας τις τιμές προς τα κάτω – γνωρίζοντας πως, εάν καταφέρει να είναι ο μοναδικός που θα επιβιώσει, θα μπορέσει αργότερα να αγοράσει όλες τις άλλες ανταγωνιστικές εταιρείες, αποκτώντας το μονοπώλιο, αυξάνοντας τις τιμές και κερδίζοντας τεράστια ποσά. 

Περαιτέρω, μετά από πολλές περιπέτειες, η «Standard Oil» χωρίσθηκε σε 34 επί μέρους εταιρείες, οι οποίες συνεχίζουν να ανήκουν στους Rockefellers – μεταξύ των οποίων η Exxon (Esso στην Ευρώπη), η Mobil, η BP (Aral στη Γερμανία), η ARCO, η Unilever, η Valvoline, η Conoco κοκ. Οι πετρελαϊκές Chevron  και Texaco ανήκουν εξ ολοκλήρου στην οικογένεια, γεγονός που σημαίνει ότι, ο πετρελαϊκός κλάδος της Δύσης ελέγχεται σχεδόν μονοπωλιακά από ένα και μοναδικό άτομο - από τον επικεφαλής των Rockefellers. 

Το 1946, ένα από τα μέλη της οικογένειας δώρισε στον ΟΗΕ μία έκταση 70.000 τμ. στη Νέα Υόρκη,καταφέρνοντας έτσι να μεταφέρει την έδρα του ο παγκόσμιος οργανισμός από το Λονδίνο στις Η.Π.Α. – προφανώς έναντι ανταλλαγμάτων, τα οποία φυσικά δεν έγιναν ποτέ γνωστά. 

Συνεχίζοντας, μία από τις πιο ενδιαφέρουσες επιχειρήσεις της οικογένειας θεωρείται η κατασκευαστική «Tishman Construction Corporation» – η οποία έχει οικοδομήσει άπειρα συγκροτήματα σε όλη την έκταση του πλανήτη,μεταξύ των οποίων το κέντρο παγκοσμίου εμπορίου (World Trade Center), με χρηματοδότη την τράπεζα των Rockefellers, την Chase Manhattan Bank. 

Εν προκειμένω οι δίδυμοι πύργοι, γνωστοί από την τρομοκρατική επίθεση του Σεπτεμβρίου του 2001, είχαν πάρει τα ονόματα David και Nelson – από τα δύο αδέλφια της οικογένειας. Επτά μόλις εβδομάδες τώρα πριν από την επίθεση (24.07.2001), οι δύο πύργοι νοικιάσθηκαν από την εταιρεία «Silverstein Properties» – ο ιδιοκτήτης της οποίας διατηρεί πολύ στενές σχέσεις με τον H. Kissinger. Ο χρόνος ενοικίασης ήταν για 99 χρόνια, ενώ οι πύργοι ασφαλίσθηκαν για τυχόν ζημίες έναντι ενός εξαιρετικά μεγάλου ποσού – με αποτέλεσμα να εισπράξει ο νέος ενοικιαστής 4,57 δις $, όταν οι πύργοι καταστράφηκαν (πηγή: M. Morris).

Αυτό βέβαια σημαίνει πως θα συνεχίσει να καταβάλλει ενοίκιο για τα επόμμενα 99 έτη στην οικογένεια, παρά το ότι οι πύργοι καταστράφηκαν – οπότε δεν ζημιώθηκε κανένας, εάν εξαιρέσει κανείς τα 2.600 άτομα που πέθαναν λόγω της κατάρρευσης των διδύμων πύργων. Στα πλαίσια αυτά, δεν μπορεί να αδικήσει κανείς τις θεωρίες συνωμοσίας που είδαν το φως της δημοσιότητας – αν και φυσικά δεν πρέπει να τις πιστεύει, αφού η όλη διαδικασία ίσως οφείλεται σε μία σειρά απλών συμπτώσεων.

 Ολοκληρώνοντας, η οικογένεια ίδρυσε με δικά της χρήματα μία σειρά πολύ γνωστών πανεπιστημίων, με δικά της χρήματα μία σειρά πολύ γνωστών πανεπιστημίων, με τα οποία συνεχίζει να έχει φυσικά στενές σχέσεις – όπως το «Harvard», το «Princeton», το «Stanford», το «Columbia» και το «Yale».

 Σε ινστιτούτα που πρόσκεινται στους Rockefellers ανήκει το «University College London», καθώς επίσης το «London School of Economics» - γεγονός που σημαίνει ότι έχουν τη δυνατότητα να επηρεάζουν τόσο την παγκόσμια πολιτική και οικονομία, όσο και την επιστήμη, παράλληλα με τη χειραγώγηση των απλών ανθρώπων.

 Με δεδομένο δε το ότι, είναι ο κυρίαρχος της πετρελαϊκής αγοράς της Δύσης, ενώ αποτελεί μεγάλο μέτοχο των τριών ισχυρότατων αμερικανικών τραπεζών (JP Morgan Chase, Citigroup, FED), διαθέτοντας παράλληλα μία τεράστια ακίνητη περιουσία, συμμετοχές σε όλες τις πολυεθνικές κλπ., εύλογα θεωρείται ως ο νούμερο δύο βασιλιάς της παγκόσμιας ελίτ – η οποία επιδιώκει την παγκόσμια διακυβέρνηση (νέα τάξη πραγμάτων), έχοντας ως βασικό της αντίπαλο σήμερα τις χώρες των BRICS, κυρίως όμως τη Ρωσία. 

Άρης Οικονόμου, Senior Analyst (finance & markets) Analyst Team

Έχασε την αυτοδυναμία το κόμμα του Ερντογάν

Το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχασε την αυτοδυναμία, σύμφωνα με τα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών που έχουν ανακοινωθεί με καταμετρημένο σχεδόν το 98% των ψήφων.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που μεταδίδουν τουρκικά μέσα ενημέρωσης το AKP, που κυβερνά από το 2002, προηγείται με 41% και 259έδρες, ενώ για την πλειοψηφία απαιτούνται 276 έδρες (συνολικά 550 έδρες). Ακολουθούν το κεμαλικό Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) με 25,2% και 131 έδρες, το ακροδεξιό Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης με 16,5% και 82 έδρες και το φιλοκουρδικό Κόμμα Δημοκρατίας των Λαών με 12,5% και 78 έδρες.

Σε ρυθμιστή των εξελίξεων αναδείχθηκε το φιλοκουρδικό Κόμμα Δημοκρατίας των Λαών. Το φιλοκουρδικό κόμμα πέρασε το εκλογικό όριο 10% των ψήφων και εισέρχεται στη Βουλή ως τέταρτο κόμμα μειώνοντας τη δύναμη του πρώτου κόμματος, δηλαδή του κυβερνώντος ΑΚΡ, και βάζοντας φρένο στα σχέδια του προέδρου Ερντογάν να μετατρέψει το πολίτευμα σε προεδρευομένη δημοκρατία, ενισχύοντας τις εξουσίες του.

Τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών στην Τουρκία καταδεικνύουν την ξεκάθαρη απόρριψη εκ μέρους του εκλογικού σώματος της προσπάθειας του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν να ενισχύσει τις εξουσίες του και της επιδίωξής του για μια ισχυρή εκτελεστική προεδρία, δήλωσε σήμερα ένας υψηλόβαθμος αξιωματούχος του CHP. 

Ο εκλογικός χάρτης

* Με κίτρινο οι νομοί που πλειοψηφεί το ΑΚΡ, με κόκκινο το κεμαλικό το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, με μωβ το φιλοκουρδικό HDP και με βαθύ κόκκινο το ακροδεξιό Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης (Γκρίζοι Λύκοι).

Τα σενάρια για κυβέρνηση συνεργασίας

Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων στην Τουρκία άρχισε η σεναριολογία για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού με πρωταγωνιστές τα τέσσερα κόμματα που θα εκπροσωπηθούν στην εθνοσυνέλευση. Ωστόσο, η εν λόγω σεναριολογία πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν συνδυαστικά με το ενδεχόμενο διεργασιών εντός του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης.

Τα σενάρια αφορούν την κυβέρνηση συνασπισμού με ή χωρίς το ακροδεξιό κόμμα. Στην πρώτη περίπτωση θεωρητικά πρόκειται για συνεργασία του ακροδεξιού Κόμματος Εθνικιστικού Κινήματος ή του φιλοκουρδικού Κόμματος Δημοκρατίας των Λαών. Το τελευταίο όμως κατά την προεκλογική περίοδο είχε αποκλείσει το ενδεχόμενο αυτό. Η όποια κυβέρνηση συνασπισμού μπορεί να είναι και βραχύβια και να οδηγήσει τη χώρα σε νέες εκλογές.

Πηγή