Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015

O Μεϊμαράκης παραιτείται – Ορίζει τον Πλακιωτάκη πρόεδρο

Στην παραίτησή του από μεταβατικός πρόεδρος της ΝΔ προσανατολίζεται κατά πληροφορίες ο Ευ. Μεϊμαράκης.
Θα προτείνει ως διάδοχό του, μέχρι την ανάδειξη νέου προέδρου τον γραμματέα της Κ.Ο Γιάννη Πλακιωτάκη.
Την απόφασή του θα την ανακοινώσει, κατά πληροφορίες, στην αυριανή (Τρίτη) συνεδρίαση της Κ.Ο. της ΝΔ, η οποία έχει προγραμματιστεί για τι 19:00.
Η διαδικασία θα είναι η εξής: Θα χρίσει ως αντιπρόεδρο τον Γιάννη Πλακιωτάκη και θα του δώσει αρμοδιότητες του μεταβατικού προέδρου. Κάτι το οποίο έκανε και ο Αντώνης Σαμαράς με τον ίδιο τον κ. Μεϊμαράκη.
Υπενθυμίζεται ότι ο κ Μεϊμαράκης σε δηλώσεις του το πρωί της Δευτέρας είχε τονίσει ότι είναι διατεθειμένος να παραδώσει την καρέκλα του μεταβατικού προέδρου προτείνοντας ότι στη θέση του θα μπορούσαν να τοποθετηθούν η Μαριέττα Γιαννάκου, η Αννα Μπενάκη, ο Δημήτρης Σιούφας, ο Ιωάννης Βαρβιτσιώτης. Τελικώς, φέρεται ότι επέλεξε να τοποθετήσει θεσμικά στη θέση αυτή τον γραμματέα της Κ.Ο. της ΝΔ

Οι δηλητηριώδεις «διαρροές»
Λίγο νωρίτερα, ο Ευ. Μεϊμαράκης εξαπέλυσε δηλητηριώδεις βολές - μέσω «διαρροών» στους κ.κ. Απ. Τζιτζικώστα, Κυριάκο Μητσοτάκη, Αντώνη Σαμαρά και Μάκη Βορίδη. 
Δεύτερη επίθεση εναντίον του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά εξαπολύει ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Ζητάει εκ νέου την παραίτηση Τζιτζικώστα από την περιφέρεια και αφήνει αιχμές εναντίον του Μάκη Βορίδη, ο οποίος του είχε καταλογίσει ευθύνες για το φιάσκο της εκλογής προέδρου.
Συνεργάτες του κ. Μεϊμαράκη αναφέρουν:
1. Για Σαμαρά:
Τελικά η δήλωση του κ. Σαμαρά επιβεβαιώνει όσα υποστήριξε ο κ. Μεϊμαράκης. Ό,τι, δηλαδή, ο ίδιος και οι συνεργάτες του, είχαν συνεργαστεί και  γνώριζαν την εταιρεία  που ανέλαβε την εκλογική διαδικασία στη Νέα Δημοκρατία. Η συνεργασία μάλιστα με συμβάσεις τέτοιου επιπέδου εθεωρείτο εγγύηση για τη λειτουργία της εταιρείας.
Επομένως, γιατί ανάγει σε μείζον πολιτικό θέμα ένα τεχνικό ζήτημα από μια εταιρεία, που αποδέχεται και γνώριζε τις δυνατότητές της και με δήλωσή του, που γίνεται πρωτοσέλιδο, ζητά την παραίτηση του κ. Μεϊμαράκη;
 
2. Για Μητσοτάκη

Όσον αφορά στην επιστολή που δημοσιοποίησε σήμερα ο κ. Μητσοτάκης:
Του είχε επισημανθεί ότι αρμόδια είναι η ΚΕΦΕ και είναι  απορίας άξιον, γιατί τα όσα αναφέρει στην επιστολή του δεν τα ανέδειξε εκεί όπου μετέχουν οι εκπρόσωποι και των τεσσάρων υποψηφίων, αλλά ούτε συμφώνησε με τον εκπρόσωπο του κ. Μεϊμαράκη, που είχε αναπτύξει  ανάλογες επισημάνσεις (υπάρχουν πρακτικά).
 
3. Για Τζιτζικώστα

Ο κ. Τζιτζικώστας οφείλει να παραιτηθεί για πολλούς, διαχειριστικούς και εκτελεστικούς λόγους, στους οποίους θα επανέλθουμε.  Άλλωστε, αφού ισχυρίζεται πως θα κερδίσει, γιατί δεν παραιτείται από τώρα;
Και επειδή ο κ. Τζιτζικώστας συνεχίζει τη χυδαία προσωπική επίθεση στον κ. Μεϊμαράκη, χαρακτηρίζοντάς τον «κρυπτόμενο», ο κ. Μεϊμαράκης τον καλεί σε δημόσιο διάλογο όποτε θέλει. 
Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Μεϊμαράκης έχει την ομόφωνη στήριξη από την Κοινοβουλευτική Ομάδα και την Πολιτική Επιτροπή της Νέας Δημοκρατίας και έχει την εμπιστοσύνη του 28% των πολιτών στις πρόσφατες Εθνικές εκλογές.
Μαθήματα ήθους από τον κ. Τζιτζικώστα και τους Κοινοβουλευτικούς του υπαρχηγούς δεν δεχόμαστε.
 
4. Για τον Βορίδη

Όσον αφορά στον κ. Βορίδη:
Οι απόψεις του κ. Μεϊμαράκη  ουδέποτε συνέπεσαν με τις αντιλήψεις, τη συμπεριφορά και το ήθος του κ. Βορίδη.

«Ναι» από Τζιτζικώστα για δημόσιο διάλογο
Ο πρώτος που απάντησε στις νέες αιτιάσεις του κ. Μεϊμαράκη ήταν ο κ. Τζιτζικώστας. Χωρίς να επαναλάβει ότι δεν πρόκειται να παραιτηθεί από περιφερειάρχης, ο κ. Τζιτζικώστας αποδέχεται τον δημόσιο διάλογο με τον πρόεδρο της ΝΔ.
«Οποτε θέλει, όπου θέλει» απαντά χαρακτηριστικά.
Συνεργάτες Σαμαρά: Ο κ. Μεϊμαράκης δεν απαντά
Εντονη δυσαρέσκεια υπάρχει στην πλευρά του πρώην πρωθυπουργού, ο οποίος βρέθηκε στο στόχαστρο του προέδρου της ΝΔ δύο φορές σήμερα.
Συνεργάτες του Αντώνη Σαμαρά αναφέρουν ότι ο κ. Μεϊμαράκης δεν απάντησε στις αιτιάσεις τους σχετικά με τις ευθύνες που έχει για την επιλογή της εταιρείας και για το φιάσκο της εκλογής




Αντιπολίτευση δεν υπάρχει, θα μείνουμε και χωρίς κυβέρνηση;


Την ώρα που τα φώτα της δημοσιότητας έχουν πέσει πάνω στο φιάσκο της ΝΔ, πέρασε σχεδόν απαρατήρητη η, σχεδόν αγωνιώδης, έκκληση του πρωθυπουργού για «εθνικό διάλογο» και «στοιχειώδη συνεννόηση» με τα πολιτικά κόμματα και τις κοινωνικές δυνάμεις.

Το είπε μια φορά το πρωί της Παρασκευής στο προεδρικό μέγαρο ενώπιον του Προέδρου Προκόπη Παυλόπουλου. Το επανέλαβε την Κυριακή, μέσω συνεντεύξεων στις εφημερίδες Έθνος και Αυγή (για την ακρίβεια το είπε ταυτόχρονα, επειδή οι συνεντεύξεις στα κυριακάτικα φύλλα δίνονται το αργότερο την Παρασκευή το πρωί).

Μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει αυτήν την «έκκληση» με δύο τρόπους. Πρώτον, να την εκλάβει ως άλλο ένα τέχνασμα του Αλέξη Τσίπρα, τώρα που ήρθε για τον ίδιο και την κυβέρνησή του η ώρα της αλήθειας και των πραγματικών δυσκολιών στη διακυβέρνηση (όλο το προηγούμενο επτάμηνο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το έφαγε με τη «σκληρή διαπραγμάτευση» από τη σκοπιά καταστροφικών ιδεοληψιών, που οδήγησαν στο σημερινό αποτέλεσμα). Δεύτερον, να τη θεωρήσει ειλικρινή, αποδεχόμενος ότι ο Πρωθυπουργός έχει αντιληφθεί το μέγεθος των δυσκολιών και φοβάται ότι σύντομα μπορεί η κυβέρνησή του να βρεθεί  αιωρούμενη στο κενό.

Οι διαβεβαιώσεις -τόσο οι δικές του όσο και του συνεταίρου του Πάνου Καμμένου- ότι η σημερινή πλειοψηφία «είναι σταθερή» και θα φτάσει ως το τέλος της τετραετίας είναι έωλες. Η πραγματική εικόνα είναι εντελώς διαφορετική. Και στα δύο κόμματα του κυβερνητικού στρατοπέδου υπάρχουν βάσιμοι φόβοι ότι αυτή η πλειοψηφία μπορεί σύντομα να μην υπάρχει. Αν οι πλειστηριασμοί οδήγησαν στην απώλεια δύο βουλευτών, πόσο απίθανο είναι οι επερχόμενες οδυνηρές αλλαγές στο Ασφαλιστικό να οδηγήσουν άλλους τρεις εκτός; Και τότε η πλειοψηφία των 151 δεν θα υπάρχει.

Ο κ. Τσίπρας το γνωρίζει και το φοβάται, εξού και οι σημερινές εκκλήσεις για «εθνικό διάλογο». Θέλει να προετοιμάσει το έδαφος με διπλό στόχο:

Αν η κυβέρνηση των σημερινών δύο κομμάτων χάσει την Δεδηλωμένη, να μπορέσει να παραμείνει στηριζόμενη σε άλλο ή άλλα κόμματα. Πρώτος αποδέκτης της πρόσκλησης θα είναι ο Βασίλης Λεβέντης, ο οποίος δεν θα έχει ιδιαίτερη δυσκολία να συμφωνήσει, προσωποπαγές γαρ το κόμμα του. Για το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι τα πράγματα είναι πιο δύσκολα, καθώς είτε θα την απορρίψουν σε κάθε περίπτωση είτε θα αξιώσουν συγκυβέρνηση με συγκεκριμένες δεσμεύσεις και πρόσωπα. Αλλά αυτό ο κ. Τσίπρας μάλλον δεν θα αντέξει να το αποδεχθεί.
Αν η κυβέρνηση χάσει τη Δεδηλωμένη και δεν μπορέσει να την αναπληρώσει με στήριξη άλλων κομμάτων, να καταλογίσει την ευθύνη σ’ αυτά για όσα θα ακολουθήσουν.

Η χώρα εδώ και δύο μήνες δεν έχει αξιωματική αντιπολίτευση. Και μπορεί να μην έχει για αρκετό διάστημα ακόμα, με τη χαοτική κατάσταση που επικρατεί στη ΝΔ. Παρόλα αυτά, η κατάσταση αυτή δεν ευνοεί την κυβέρνηση και τον κ. Τσίπρα, παρά την περί του αντιθέτου πρώτη ανάγνωση. Ο ίδιος θα προτιμούσε να έχει απέναντί του ένα σταθερό σημείο αναφοράς, για παράδειγμα τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη στη ΝΔ, με τον οποίο είναι πιο εύκολο να βρει πεδίο «στοιχειώδους συνεννόησης».

Η απουσία αντιπολίτευσης αφήνει ήδη τα σημάδια της. Αυτές τις μέρες συμβαίνουν πράγματα που, υπό άλλες συνθήκες, θα είχαν ξεσηκώσει θύελλα. Οι ελληνικές τράπεζες «πουλήθηκαν» σε ξένους με τιμές μετοχών εξευτελιστικές. Το κράτος έχασε την πλειοψηφία και αρκετά δισεκατομμύρια. Και όλα αυτά με κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος στην προηγούμενη ανακεφαλαιοποίηση είχε βγει στα κεραμίδια (εδώ).

Εν κατακλείδι: η χώρα δεν έχει αξιωματική αντιπολίτευση (τα μικρότερα κόμματα τα λένε, αλλά δεν ακούγονται, λόγω μεγέθους). Ο κίνδυνος να βρεθεί και χωρίς κυβέρνηση δεν είναι αμελητέος. Κι αν συμβεί (και) αυτό, το δύσκολο καλοκαίρι που πέρασε θα μοιάζει με κήπο της Εδέμ μπροστά στον εφιαλτικό χειμώνα που έρχεται.

Δεν υπάρχει λύση από τη δεξιά


γράφει ο Θέμης Τζήμας

Ορισμένα γεγονότα των τελευταίων ημερών είναι ενδεικτικά της αδυναμίας της «όλης» δεξιάς να δώσει λύση στην κρίση του λαού. Τα δύο βασικότερα ίσως, αφορούν την καταστροφική ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών που παρέδωσε το τραπεζικό σύστημα στο πλέον αρπακτικό ξένο κεφάλαιο και το ξεκίνημα της μεγάλης επίθεσης εναντίον της μικρής και μεσαίας ιδιοκτησίας, υπό την επίνευση αμφότερα της κυβέρνησης Τσίπρα.
Δίπλα σε αυτά μπορεί κανείς να σταχυολογήσει σειρά πολιτικών - βλ. επερχόμενο ασφαλιστικό - και δηλώσεων - βλ. για παράδειγμα δηλώσεις Τζάκρη περί διαδηλώσεων που δύσκολα θα άκουγε κανείς από πολιτικούς ακόμα και τύπου Βορίδη - που καταδεικνύουν ότι η κυβερνώσα δεξιά ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ θα βαδίσει μέχρι τέλους και χωρίς παρέκκλιση το δρόμο του εφαρμοσμένου νεοφιλελευθερισμού, διαλύοντας τις βασικότερες σταθερές επιβίωσης της πλειοψηφίας του λαού, με στόχο έναν κύκλο μεγέθυνσης των κερδών της ολιγαρχίας πάνω στα ερείπια της ελληνικής κοινωνίας. Η έκκληση δε, για εθνικό διάλογο, αφενός σηματοδοτεί την προσχώρηση σε επικοινωνιακά τερτίπια αφού έτσι κι αλλιώς η «εθνική» πολιτική είναι σαφής και πρόκειται για το μνημόνιο που ψηφίστηκε από όλο το αντίστοιχο κομματικό φάσμα, αφετέρου στρώνει το δρόμο στη μίνι- οικουμενική, με Λεβέντη, ΠΑΣΟΚ και λοιπές εκφυλισμένες δυνάμεις., δεδομένου του άγχους Τσίπρα να διασωθεί προσωπικά.
Στην άλλη πλευρά της - συμπληρωματικής προς την κυβερνώσα - δεξιάς, στη ΝΔ, η αναβολή της εκλογής προέδρου δηλώνει σε συμβολικό και εν μέρει πραγματικό επίπεδο το βαθύ εκφυλισμό ενός κόμματος, που παρότι κρατά ένα βασικό πυρήνα ψηφοφόρων και άρα εξακολουθεί να αποτελεί συστημικό μαξιλάρι, χάνει κάθε άμεση προοπτική ηγεμονίας στην ελληνική κοινωνία, παλινδρομώντας μεταξύ ακροδεξιάς ρητορείας και νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Όσο και αν τα συστημικά ΜΜΕ καλούν σε μια «σοβαρή» αξιωματική αντιπολίτευση, προκειμένου να υπάρχει το ενδεχόμενο αλλαγής διαχειριστή στην αυτή πολιτική, η ΝΔ «δεν αρέσει» και δε συγκινεί. Μαζί λοιπόν με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συνθέτουν ένα σκηνικό «αδέξιων» αλλά και καταστροφικών δεξιών, ενώ πια και άλλες σκιές πια βαραίνουν και τις δύο πλευρές.
Στην πραγματικότητα, αυτό που από συστημική σκοπιά φαντάζει ως αδιέξοδο, αποτελεί την πλέον ελπιδοφόρα πρώτη ύλη εξελίξεων: η εν δυνάμει πολιτική εξόδου του λαού από την κρίση υπάρχει εκτός Βουλής, γι' αυτό και η κοινωνική εξέλιξη θα λάβει σύντομα και στην παρούσα φάση, χαρακτήρα αντιπαράθεσης λαού - δηλαδή θυμάτων της κρίσης και των μνημονίων - από τη μια και παρούσας Βουλής από την άλλη.
Αυτή η εξέλιξη όμως δεν πρόκειται να υλοποιηθεί μηχανιστικά. Η ύπαρξη της ΛΑΕ ως ισχυρής δύναμης συνιστά αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη. Πρέπει η ίδια η ΛΑΕ και όχι μόνο, να εν - τεθεί στην πρωτεύουσα αντίθεση μνημονίων και αντίθεσης σε αυτά, νεοαποικιακής εξάρτησης, εφαρμοσμένου νεοφιλελευθερισμού και δημοκρατικού, σοσιαλιστικού αιτήματος, μέσα από ευρύτατες, ενιαίες λαϊκές επιτροπές αντίστασης, αλληλεγγύης και ανασχεδιασμού.
Το διπλό αδιέξοδο της όλης δεξιάς, ασχέτως προσωπείου με το οποίο εμφανίζεται η κάθε πλευρά της μπορεί να οδηγήσει σε ένα βαθύ και μαζικό συνειδησιακό μετασχηματισμό, μέσα στο λαό, που θα μετατοπίσει τη δράση των πολιτών από την ανάθεση, στην αυτενέργεια και στην αυτοοργάνωση, μαζί και με ουσιαστικά νέες πολιτικές εκπροσωπήσεις. Μέσα στη μνημονιακή κατάθλιψη μπορούμε να αισιοδοξούμε: οι δυνάμεις της ολιγαρχίας χάνουν έδαφος και εμείς, ο λαός μπορούμε να το κερδίσουμε. 

Ολοταχώς για οικουμενική;



Τα πράγματα ξεκαθαρίζουν: η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να προχωρήσει με το παρόν σχήμα, εφόσον είναι εντελώς απίθανο να περάσει το ασφαλιστικό νομοσχέδιο σε λίγες μέρες. Αλλά ακόμα και αν το περάσει, πολύ δύσκολα η κυβέρνηση θα μπορέσει να διαχειριστεί πολιτικά τις συνέπειες.
Για να αποφευχθεί μια πρόωρη καταψήφιση στη Βουλή, ο πρωθυπουργός ζήτησε συνεργασία με την αντιπολίτευση.Πλην όμως, καμία συνεργασία δεν είναι εφικτή, εάν δεν προσφερθεί κυβερνητική θέση. Συνεργασία δωρεάν, δεν υπάρχει. Οπότε, η μόνη λύση που διαφαίνεται αυτή τη στιγμή είναι ο σχηματισμός νέας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία θα εισέλθουν το ΠΑΣΟΚ, η Ένωση Κεντρώων και ίσως το Ποτάμι, αν και ο Σταύρος Θεοδωράκης το απέρριψε ήδη.
Είναι εφικτό κάτι τέτοιο; Εξαρτάται. Εάν είναι ο μόνος τρόπος να αποφευχθούν οι νέες εκλογές, τότε κουτσά στραβά θα βρεθεί λύση. Πολιτικά όμως κάτι τέτοιο θα ήταν προβληματικό για τον ΣΥΡΙΖΑ. Εφόσον καμία κυβέρνηση από την παρούσα Βουλή δεν μπορεί να σταθεί χωρίς την υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, τότε οδηγούμαστε είτε σε μια νέα συμμαχική κυβέρνηση, είτε σε μια κυβέρνηση χωρίς την συμμετοχή, αλλά με την ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Και το ένα και το άλλο θα έχουν βαρύ πολιτικό κόστος.
Εάν ο Τσίπρας οδηγηθεί σε συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ, θα στρώσει το χαλί στην κεντροδεξιά και επειδή σύντομα οι κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες των νέων μέτρων θα είναι πολύ σοβαρές, τότε η νέα κεντροαριστερή συγκυβέρνηση σύντομα θα αποδυναμωθεί πολιτικά και θα καταρρεύσει. Βεβαίως, στον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν πως τα πράγματα θα βελτιωθούν το 2016, πως τα ελληνικά ομόλογα θα γίνουν ελκυστικά, πως οι τράπεζες θα λειτουργήσουν, πως η χώρα θα βγει στις αγορές, πως οι μεταρρυθμίσεις θα αλλάξουν το κλίμα.
Όλα αυτά είναι φρούδες ελπίδες, που τις είχαν και άλλες μνημονιακές κυβερνήσεις. Τίποτα απ' αυτά δεν πρόκειται να συμβεί. Μπορεί να λειτουργήσουν κάπως έτσι τα πράγματα, πλην όμως ο λαός θα συνεχίσει να υποφέρει. Το πρόγραμμα συνεχίζει να έχει νεοφιλελεύθερη λογική. Αυτή η λογική είναι λάθος. Διότι, όταν το ελληνικό δημόσιο αποσύρεται από την αγορά, τίποτα δεν μπαίνει στη θέση του. Η χώρα θα συνεχίσει να σέρνεται στην κρίση, ακόμα και αν όλες οι μεταρρυθμίσεις γίνουν, ακόμα και αν οι τράπεζες ρίξουν χρήμα, ακόμα και αν ο Γιούνκερ επενδύσει. Όταν βουλιάξεις, δύσκολα βγαίνεις, πριν τουλάχιστον περάσει μια δεκαετία. Και μέχρι τότε, όλες οι κυβερνήσεις θα πέφτουν μέσα στη μαύρη τρύπα.
Εάν λοιπόν οι ελπίδες για το '16 αποδειχθούν φρούδες, τότε η πιθανή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ θα πάει στα βράχια. Μένει η μη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στην νέα κυβέρνηση και η ανοχή του. Ούτε αυτό όμως θα αποτρέψει την δημιουργία μεγάλου πολιτικού κόστους. Όταν ανέχεσαι, είσαι συνυπεύθυνος. Και δεν θα σε επιλέξουν οι πολίτες στις επόμενες εκλογές.
Επομένως; Τι πρόκειται να γίνει; Εκλογές πρέπει να αποκλειστούν για ευνόητους λόγους. Οπότε, αυτό που μένει, είναι ίσως ο σχηματισμός μιας προσωρινής κυβέρνησης με την μεγαλύτερη δυνατή στήριξη. Στην οποία ίσως θα έπρεπε να συμμετάσχουν όλα τα κόμματα, με τον Τσίπρα πρωθυπουργό και υπουργούς τους επικεφαλής των κομμάτων. Σκοπός αυτής της κυβέρνησης θα πρέπει να είναι η υλοποίηση των συμφωνηθέντων και από κει και πέρα, ο Θεός βοηθός.
Εάν ο Τσίπρας δεν μπορέσει την επόμενη εβδομάδα να εξασφαλίσει την ψήφιση των μέτρων που απαιτούνται και εφόσον δεν επιλέγει έξοδο από το ευρώ, τότε δεν έχει άλλη επιλογή, από αυτήν της κυβέρνησης όλων των κομμάτων, πλην της ΧΑ.
Δυστυχώς, οι κινήσεις του είναι πλέον φορσέ.

Τα ‘αγκάθια’ της διαπραγμάτευσης αλλά και οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις στέλνουν τη φορολόγηση των αγροτών στο 2016


Μετατίθενται χρονικά, η αύξηση φορολογίας των αγροτών, η νέα κλίμακα των ενοικίων και η ενσωμάτωση της έκτακτης εισφοράς στην κλίμακα φορολογίας εισοδήματος. Σήμερα αναμένεται η απόφαση εκταμίευσης των 2 δισ. ευρώ από τον ESM

Τρία «αγκάθια» στις διαπραγματεύσεις κυβέρνησης και δανειστών, τα οποία είναι η αύξηση του συντελεστή φορολογίας των αγροτών, η νέα φορολογική κλίμακα των ενοικίων και η ενσωμάτωσης της έκτακτης εισφοράς στην κλίμακα φορολογίας εισοδήματος μετατίθενται χρονικά, το πιθανότερο, για το επόμενο έτος.
Πληροφορίες από το υπουργείο Οικονομικών αναφέρουν ότι τα τρία αυτά θέματα δεν θα περιλαμβάνονται στη λίστα των προαπαιτούμενων για την εκταμίευση του 1 δισ. ευρώ προς τη χώρα μας, που απομένει από τη δόση των 3 δισ. ευρώ.
Υπενθυμίζεται ότι το Euroworking Group, στη συνεδρίασή του το Σάββατο, έκρινε ότι ολοκληρώθηκε με επιτυχία από την ελληνική κυβέρνηση η πρώτη λίστα των προαπαιτούμενων που είχε συνδεθεί με τα πρώτα 2 δισ. ευρώ της δόσης προς τη χώρα μας. Και έτσι σήμερα ο ESM αναμένεται να αποφασίσει την εκταμίευση του ποσού αυτού μαζί με το μέρος των κεφαλαίων από τα 10 δισ. ευρώ που θα χρησιμοποιηθούν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Η δεύτερη λίστα των προαπαιτούμενων για την εκταμίευση του υπόλοιπου 1 δισ. ευρώ, αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς αλλά σύμφωνα τις πληροφορίες η ελληνική πλευρά φέρεται να έχει εξασφαλίσει παράταση για τα τρία αυτά θέματα. Ωστόσο, στη δεύτερη αυτή λίστα των προαπαιτούμενων θα περιλαμβάνονται θέματα που έχουν σχέση με τη διαχείριση των κόκκινων δανείων, τον ΑΔΜΗΕ, την ανεξαρτησία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων και το ενιαίο μισθολόγιο στο δημόσιο.
Ειδικά για το νέο μισθολόγιο στο δημόσιο υπάρχει ρητή αναφορά στον προϋπολογισμό που κατατέθηκε στη Βουλή. Όπως αναφέρεται, η μισθολογική κατάταξη των υπαλλήλων θα πραγματοποιείται ανάλογα με την κατηγορία εκπαίδευσης και η ένταξη τους στα μισθολογικά κλιμάκια θα καθορίζεται ανάλογα με τον χρόνο υπηρεσίας και τα τυπικά τους προσόντα ή την κατοχή θέσης ευθύνης.
«Προκειμένου να επιτευχθεί μεγαλύτερη αποσυμπίεση σε όλο το μισθολογικό φάσμα, η μισθολογική εξέλιξη συντελείται με διαφορετικό τρόπο στις υπάρχουσες κατηγορίες των υπαλλήλων, ενισχύονται τα επιδόματα θέσης ευθύνης αλλά και η διασύνδεση ενός μέρους των αποδοχών του υπαλλήλου με την περιγραφή των καθηκόντων κάθε θέσης εργασίας» αναφέρεται χαρακτηριστικά.


Επικοινωνίες του Κεντρικού Τραπεζίτη Κύπρου με Βγενόπουλο αποκαλύπτει το άνοιγμα των τηλεπικοινωνιών


Ο Έλληνας εφοπλιστής Μιχάλης Ζολώτας, οι δανειοδοτήσεις των εταιρειών του από τη Marfin Bank την περίοδο που ήταν συνδεδεμένη με τη διοίκηση του Ανδρέα Βγενόπουλου και του συνεργάτη του Κυριάκου Μάγειρα, καθώς και τα κοινά εταιρικά σχήματα των τριών, αποτελούν το επίκεντρο των ερευνών των Κυπριακών Αρχών.
Ο Όμιλος Μιχάλη Ζολώτα ο οποίος έχει δανειοδοτηθεί από τη Marfin με 600 εκατομμύρια ευρώ, το 2014 σύμφωνα με την Κυπριακή Βουλή χρωστούσε προς την Τράπεζα 724 εκατομμύρια. Ο Βγενόπουλος υποστήριζε πως τον συκοφαντούν αποδίδοντάς του  σχέσεις με τον Ζολώτα τον οποίο επέμενε πως γνώρισε το 2008. Όπως αποκαλύπτει όμως η έρευνα,(διαβάστε εδώ) ο Ζολώτας είχε κοινές εταιρείες με το Βγενόπουλο από το 2006. Δύο ακόμη δανειοδοτημένοι με εκατοντάδες εκατομμύρια από τη Marfin, ο εφοπλιστικός όμιλος Αγγελικής Φράγκου και ο Όμιλος του εφοπλιστή Θόδωρου Βενιάμη , έχουν κοινά εταιρικά συμφέροντα με τον Ανδρέα Βγενόπουλο του οποίου η Τράπεζα. Οι δανειοδοτήσεις προς τους Ομίλους Ζολώτα, Φράγκου, Βενιάμη και την  εταιρεία IRF (στην οποία συμμετέχουν από κοινού με τον Βγενόπουλο και τον Μάγειρα) ξεπερνά το 1 δισεκατομμύριο ευρώ. Τα περισσότερα από αυτά ανήκουν στην κατηγορία των κόκκινων δανείων.
Οι Εισαγγελικές Αρχές της Κύπρου επικεντρώνουν την έρευνά τους στο αν ειδικά ο Μιχάλης Ζολώτας, ήταν στην πραγματικότητα αχυράνθρωπος του Ανδρέα Βγενόπουλου, αν δηλαδή τα δάνεια τα οποία πήρε και δεν αποπλήρωσε, κατέληξαν με οποιοδήποτε τρόπο στον ίδιο το Βγενόπουλο. Την υπόνοια αυτή δεν δημιουργεί μόνο το αποδεδειγμένο ψέμα του Βγενόπουλου πως δεν γνώριζε το Ζολώτα, αλλά η υπόθεση χρηματισμού του Κεντρικού Τραπεζίτη της Κύπρου, Χριστόδουλου Χριστοδούλου ο οποίος ήδη διώκεται στην Κύπρο.

Ο χρηματισμός
Ο Χριστοδούλου ως Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου, ήταν υπεύθυνος για να γνωμοδοτήσει για την αγορά των μετοχών της Λαϊκής Τράπεζας (μετέπειτα Marfin), από επιχειρηματικούς Ομίλους. Στην Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου είχαν φτάσει καταγγελίες πως οι Όμιλοι που επιχειρούσαν να αγοράσουν μετοχές της Λαϊκής δηλαδή ο Βγενόπουλος, η MIG και το fund Tosca ήταν στην πραγματικότητα αλληλοσυνδεδεμένοι επιχειρηματικά. Ο Χριστοδούλου ανακοίνωσε πως διέταξε έρευνα για την υπόθεση και τελικώς έδωσε άδεια για την αγορά των μετοχών της Λαϊκής. Μετά την αποχώρηση του Βγενόπουλου από την Κύπρο, αποκαλύφθηκε πως ο Χριστοδούλου ουδέποτε έκανε έλεγχο για τη σχέση των επενδυτών μεταξύ τους. Αν καταδεικνυόταν αυτή η σχέση τότε θα ξεκινούσε άλλος έλεγχος για την προέλευση των χρημάτων των επενδυτών. Αποκαλύφθηκε επίσης, πως στην εταιρεία της κόρης του Χριστοδούλου, κατατέθηκε ένα εκατομμύριο ευρώ, από την εταιρεία FOCUS του Μιχάλη Ζολώτα μόλις ο ίδιος αποχώρησε από την Κεντρική Τράπεζα. Σύμφωνα με την Εισαγγελία της Κύπρου, το ένα εκατομμύριο ήταν ο χρηματισμός του Χριστοδούλου για να παραδώσει την Τράπεζα στον Βγενόπουλο και τους συνεταίρους του.

Οι καταγραφές των τηλεφώνων
Οι Κυπριακές Αρχές ζήτησαν από τις Ελληνικές, να προχωρήσουν σε έρευνα στο σπίτι και το γραφείο του Μιχάλη Ζολώτα στην Ελλάδα. Μετά από έρευνα οι έλληνες Εισαγγελείς κατέσχεσαν έγγραφα και τους σκληρούς δίσκους του εφοπλιστή. Ο Ζολώτας κατέφυγε στη Δικαιοσύνη ώστε να χαρακτηριστεί παράνομη η έρευνα πράγμα το οποίο δεν έγινε δεκτό. Τα στοιχεία από την κατάσχεση αποδόθηκαν στις Ανακριτικές Αρχές της Κύπρου. Από τα στοιχεία αυτά φαίνεται να στοιχειοθετείται η σχέση του Ζολώτα με τον Κυριάκο Μάγειρα, συνεργάτη του Βγενόπουλου ενώ έχει ανακτηθεί και η ηλεκτρονική αλληλογραφία μεταξύ τους η οποία φαίνεται πως αποκαλύπτει ότι υπήρξε συνεννόηση του συνεργάτη του Βγενόπουλου,Κυριάκου Μάγειρα με το Ζολώτα ώστε να κατατεθεί το ένα εκατομμύριο στο Χριστοδούλου.
Οι Κυπριακές Αρχές προχώρησαν σε άνοιγμα των τηλεπικοινωνιών των πρωταγωνιστών της υπόθεσης σε συνεργασία με τις Ελληνικές. Από τις επικοινωνίες φαίνεται πως ο Χριστόδουλος Χριστοδούλου, όταν αποκαλύπτεται η υπόθεση χρηματισμού επικοινωνεί με τον Ανδρέα Βγενόπουλο και όχι με το Ζολώτα όπως θα ήταν φυσικό αφού αυτός φαίνεται να τον χρηματίζει.
Συγκεκριμένα στις 20 Ιουνίου 2013, ο γαμπρός του Χριστοδούλου, Ανδρέας Κιζουρίδης, καλείται στο γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα της Κύπρου για την υπόθεση του ενός εκατομμυρίου το οποίο κατατέθηκε στην εταιρεία Χριστοδούλου και από εκεί στον Κιζουρίδη. Όταν ο Κιζουρίδης αποχωρεί από το γραφείο του Εισαγγελέα, επικοινωνεί με την Αθηνά Χριστοδούλου στο τηλέφωνο 99-4709** και με το κινητό τηλέφωνο του πεθερού του Χριστόδουλου Χριστοδούλου με αριθμό 99-6117**.
Στις 14:52:44 ο Χριστοδούλου δεν καλεί το Ζολώτα όπως θα περίμενε κάποιος, αλλά τον Ανδρέα Βγενόπουλο ο οποίος θεωρητικά δεν είχε σχέση με το χρηματισμό, στο τηλέφωνο 6944304***. Συνομιλούν έξι λεπτά.
Την επόμενη μέρα (21 Ιουνίου) η εφημερίδα «Ο ΠΟΛΙΤΗΣ» δημοσιεύει  με τίτλο «One million euros για Χριστοδούλου» εκτενές ρεπορτάζ για τον ένα εκατομμύριο ευρώ. Η εφημερίδα γράφει πως ο φίλος και συνεργάτης του Βγενόπουλου, Μιχάλης Ζολώτας, κατέθεσε ένα εκατομμύριο σε εταιρεία της οικογένειας Χριστοδούλου. Την ίδια μέρα ο Βγενόπουλος με γραπτή δήλωσή του αναφέρει: «πληροφορήθηκα ότι σήμερα δημοσιοποιήθηκε κάποια προς έρευνα υπόθεση που χρονολογείται από το 2007 που εμφανίζεται να αφορά έναν τέως Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας  και έναν πελάτη της Τράπεζας που δεν είναι ούτε φίλος μου, ούτε στενός συνεργάτης μου, όπως ψευδώς ανεφέρεται»
Ενώ κάνει τη δήλωση , στις 10:39:27 το τηλέφωνο 2103504000 που ανήκει στη MIG επικοινωνεί με το σταθερό τηλέφωνο της εταιρείας του Χριστοδούλου. Στις 11:00:23 ο Ανδρέας Βγενόπουλος καλεί από το κινητό του 6944304*** το Χριστόδουλο Χριστοδούλου στο κινητό του και συνομιλούν για 10 λεπτά.
Ο Βγενόπουλος φαίνεται τις μέρες εκείνες λοιπόν που γίνονται οι αποκαλύψεις για χρηματισμό να μιλά με τον Χριστοδούλου ο οποίος σύμφωνα με τη δήλωσή του ήταν «ένας τέως Διοικητής της ΚτΚ» με τον οποίο δεν είχε σχέση.
Καμία κλήση δεν εντοπίστηκε από το Χριστοδούλου και την οικογένειά του προς το Μιχάλη Ζολώτα που ήταν ο άμεσα εμπλεκόμενος. Σύμφωνα με τις Κυπριακές αρχές αυτό «φανερώνει ότι στην πραγματικότητα ήταν ο Βγενόπουλος και όχι ο Ζολώτας που είχε δοσοληψίες με το 1.000.000 ευρώ»

Υπουργείο Ενέργειας: Οδηγία να μη γίνεται διακοπή ρεύματος για χρέη κάτω των 1.000 ευρώ


Το ενδεχόμενο «πολιτικού σαμποτάζ» με διακοπές ρεύματος σε καταναλωτές για μικρές οφειλές προς τη ΔΕΗ αφήνουν ανοιχτό πηγές του υπουργείου Ενέργειας, τονίζοντας ότι, «αν κάποιος περιφερειακός διευθυντής δείχνει υπερβάλλοντα ζήλο, θα αντιμετωπιστεί με πλεόνασμα αυστηρότητας».
Σύμφωνα με τις σχετικές πληροφορίες, έχουν υπάρξει καταγγελίες στο υπουργείο για διακοπές ρεύματος σε καταναλωτές που χρωστούν 300 ευρώ, για τις οποίες έχει ξεκινήσει διερεύνηση, ενώ η οδηγία που έχει δοθεί είναι να μην γίνονται διακοπές για χρέη κάτω από 1.000 ευρώ.
«Δεν αποκλείουμε το ενδεχόμενο πολιτικού σαμποτάζ. Αυτή η κυβέρνηση τα έχει δει όλα. Έχουμε δώσει πολύ συγκεκριμένες κατευθύνσεις, η δουλειά των διευθυντών είναι να κινούνται με βάση τις κατευθύνσεις της διοίκησης», ανέφεραν οι ίδιες πηγές.
Παράλληλα, δεν απέκλεισαν το ενδεχόμενο μείωσης των τιμολογίων της ΔΕΗ, εφόσον οι τιμές του πετρελαίου παραμείνουν σε χαμηλά επίπεδα και αντιμετωπιστεί ως ένα βαθμό το πρόβλημα των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς την επιχείρηση. Επίκειται, πάντως, η κατάργηση της έκπτωσης 20% στα βιομηχανικά τιμολόγια του ηλεκτρικού και αμέσως μετά η έναρξη συζητήσεων μεταξύ ΔΕΗ και μεγάλων καταναλωτών για τη διαμόρφωση νέων τιμολογίων. Ζήτημα ημερών είναι και η υπογραφή της απόφασης με την οποία θεσπίζεται το μέτρο της λεγόμενης διακοψιμότητας που οδηγεί, επίσης, σε μείωση του κόστους για τις ενεργοβόρες επιχειρήσεις.


Αλεξιάδης: Τελευταία ευκαιρία για όσους έχουν αδήλωτα εισοδήματα να τα αποκαλύψουν


Εντός του 2015 θα έλθουν στην Βουλή οι ρυθμίσεις για την εθελοντική αποκάλυψη αδήλωτων εισοδημάτων και για το Περιουσιολόγιο, δήλωσε στην ΕΡΤ ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Τρύφων Αλεξιάδης. 
Ο κ. Αλεξιάδης είπε ότι θα δοθεί η τελευταία δυνατότητα στους πολίτες να δηλώσουν εισοδήματα που έχουν στο εσωτερικό ή και στο εξωτερικό και δεν έχουν συμπεριλάβει στις φορολογικές τους δηλώσεις. Σημείωσε πως οι συντελεστές δεν θα είναι πολύ μεγάλοι, ούτε και χαριστικοί, με στόχο να προσελκυστούν εισοδήματα. 
Εξήγησε ότι πρόκειται για την τελευταία ευκαιρία γιατί, με βάση το περιουσιολόγιο, όταν θα εντοπίζονται εισοδήματα και περιουσιακά στοιχεία που δεν έχουν δηλωθεί θα δεσμεύονται, θα ξεκινά φορολογικός έλεγχος και θα αποδίδονται στον κάτοχο όταν ολοκληρωθεί ο έλεγχος και εφόσον δικαιολογούνται από τα εισοδήματα του. Ξεκαθάρισε ότι δεν θα είναι υποχρεωμένοι να δηλώσουν στο περιουσιολόγιο «μια βέρα ή ένα δακτυλίδι της γιαγιάς». Εξήγησε ότι έτσι θα κάνουν όλοι οι πολίτες μια νέα αρχή με την εφορία και δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα. 
Μίλησε, επίσης, για έναν ενιαίο φόρο στα ακίνητα που θα εφαρμοστεί στο μέλλον όπου θα ληφθούν υπόψη οι εμπορικές αξίες.
Σε ό,τι αφορά το αφορολόγητο τόνισε ότι θα αυξάνεται, με βάση τη χρήση πλαστικού χρήματος. 


Αυστηρώς ακατάλληλο για νεοδημοκράτες


Φίλοι δεξιοί και εσείς ακόμη καραδεξιοί. Σήμερα δεν θα σας αρέσουν αυτά που θα διαβάσετε. Γι αυτό και πηγαίνετε αλλού, εκεί που θα μιλάνε για την τιμή της παράταξης, για τους προαιώνιους εχθρούς της φυλής και άλλα εθνικοπατριωτικά. Η στήλη είναι σήμερα αυστηρά ακατάλληλη για νεοδημοκράτες.

Ένας παλιός φίλος που έχει κάνει καριέρα στις διαγραφές, ξεκινώντας από την ΔΑΠ Θεσσαλονίκης, μου έχει  επισημάνει ότι το μεγάλο πρόβλημα των δεξιών είναι ότι κέρδισαν τον εμφύλιο. Έκτοτε δεν έκαναν κάτι περισσότερο από το να δηλώνουν την  βαθιά τους πίστη στο κράτος. Στην προσπάθειά τους να αποκτήσουν ταυτότητα ήταν αρκετό να ταυτιστούν με το κράτος-νικητή.

Η ιδεολογική ήττα είχε ήδη συντελεστεί. Ο σφικτός εναγκαλισμός με το κράτος διέλυσε κάθε σχέση του χώρου με τον φιλελευθερισμό. Η σημερινή Νέα Δημοκρατία είναι ένα κόμμα που έχει τόση σχέση με τα φιλελεύθερα κινήματα όση ακριβώς έχει και ο κ. Τσίπρας. Είναι όλοι τους αθεράπευτοι κρατιστές. Οι διαχωριστικές γραμμές «δεξιά» και «αριστερά» είναι εδώ και καιρό ξεπερασμένες. Υπάρχουν για να δώσουν υπόσταση στις ομόρρυθμες εταιρείες που ονομάζουν κόμματα. Αν κάτι στεναχωρεί τους περισσότερους Νεοδημοκράτες είναι ότι ο «ωραίος Αλέξης» δεν είναι δικό τους παιδί. Ότι δεν το σκέφτηκαν νωρίτερα αυτοί πρώτοι ένα τόσο πετυχημένο μοντέλο του marketing.
Αλήθεια! Ο κ. Μεϊμαράκης είναι υπέρ ή εναντίον των ιδιωτικοποιήσεων; Ποια η θέση του για την λειτουργία του δημόσιου τομέα; Ο κ. Τζιτζικώστας; Ειδικά ο νεώτερος Αποστόλης ας μας πει κάποτε γιατί κράτησε την στάση που κράτησε στην ιδιωτικοποίηση των λιμανιών. Να μην το κουράζουμε το πράγμα. Οι άνθρωποι δεν ισχυρίστηκαν ότι είναι φιλελεύθεροι. Το μαγαζί προσπάθησαν να πάρουν. Και η Νέα Δημοκρατία δεν είναι φιλελεύθερο κόμμα. Είναι ένα παράγωγο των σκοτεινών χρόνων της μετεμφυλιακής Ελλάδας.

Ο Κυριάκος και ο Άδωνης είναι ξένα σώματα σε αυτό το κόμμα. Δεν υπήρχε πιθανότητα να κερδίσουν, ακόμη και αν τους ψήφιζαν δέκα εκατομμύρια Έλληνες. Ίσως τότε μαθαίναμε έκπληκτοι ότι οι μύθοι του μαρμαρωμένου βασιλιά και των ακολούθων του ήταν αληθινοί. Μόνο έτσι θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν δέκα εκατομμύρια και μία ψήφο υπέρ των ιερών τοτέμ της παράταξης…

Η Νέα Δημοκρατία είναι ένα χρεοκοπημένο κόμμα! Όχι μόνο γιατί οφείλει μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ στις ανακεφαλαιοποιημένες τράπεζες, αλλά κυρίως διότι δεν μπόρεσε να ανακτήσει την επαφή της με την κοινωνία, την οποία έχει χάσει από την εποχή ακόμη του Κωνσταντίνου του Καραμανλή του ιδρυτή. Η Νέα Δημοκρατία δεν έχασε τυχαία  από τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Κώστα Σημίτη, τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Αλέξη Τσίπρα. Αν ήταν ένα κανονικό κόμμα της εποχή της δεν θα είχε ηττηθεί τόσες πολλές φορές. Είναι λυπηρό για τους ίδιους, αλλά θα έπρεπε τον γεγονός αυτό, των απανωτών ηττών, να τους απασχολήσει περισσότερο σοβαρά. Δεν τους ήθελε ο κόσμος. Δεν τους θέλει ο κόσμος...

Η Νέα Δημοκρατία δεν διαφέρει από τα άλλα λαϊκίστικα κόμματα. Με μία διαφορά! Οι «άλλοι» είναι καλύτεροι λαϊκιστές! Κάνουν την δουλειά αυτή καλύτερα από κάθε άποψη! Η Νέα Δημοκρατία στερείται ανταγωνιστικότητας σε αυτό το πεδίο.

Το προηγούμενο χρονικό διάστημα επιχειρήθηκε μία βαθιά τομή σε όλο τον χώρο πέραν της αριστεράς, με την συγκρότηση του ευρωπαϊκού μετώπου. Δημιουργήθηκε, λοιπόν, η προσδοκία ότι θα μπορούσε να ιδρυθεί ένα νέο ευρωπαϊκό κόμμα, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα και την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.

Το «κίνημα του ναι» ήταν ένα γνήσια λαϊκό κίνημα κι αυτό είχε να σημειωθεί στον «χώρο» εδώ και πολλές δεκαετίες. Για πρώτη φορά υπήρξε μία διαδικασία από κάτω προς τα πάνω. Κι εδώ ακριβώς δημιουργήθηκε το πρόβλημα! Οι βαρονίες δεν άντεξαν μία τέτοια προοπτική. Αυτόματα θα έχαναν την πρόσβαση στο «μαγαζί». Την πολιτική, δηλαδή, κάλυψη στις οικονομικές τους συναλλαγές. Τι θα ήταν προτιμότερο; Να γυρίσει η «παράταξη» και η χώρα σελίδα με τίμημα την δική τους περιθωριοποίηση ή να επιχειρήσουν ένα μακροβούτι στο γκρίζο παρελθόν; Διάλεξαν το δεύτερο...

Το πραγματικό πρόβλημα της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι ότι δεν έχει τον δικό της Αλέξη Τσίπρα. Αλλά ότι δεν εκφράζει τις κοινωνικές ομάδες που θεωρητικά εκπροσωπεί. Οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, οι αυτοαπασχολούμενοι νιώθουν προδομένοι. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τα αντίστοιχα τμήματα του κομματικού μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ απαρτίζονται από πολλά πρώην στελέχη της Νέας Δημοκρατίας! Πρώτον, δεν τους ήταν δύσκολη η μετάβαση. Δεύτερον, σε αυτή ακόμη την αριστερά της θολούρας το κλίμα που συνάντησαν ήταν σαφώς πιο υγιεινό...

Η Νέα Δημοκρατία δεν είναι ένα φιλελεύθερο κόμμα και μπορεί να εξακολουθήσει να μην είναι, αν αυτό επιλέξουν τα μέλη και οι φίλοι της. Το ερώτημα είναι τι θα κάνουν οι φιλελεύθεροι, αν και εφόσον θελήσουν να συνεχίσουν να υπάρχουν. Χτες αποδείχτηκε ότι  πολύ δύσκολα θα μπορέσουν να επιβιώσουν σε ένα τόσο εχθρικό περιβάλλον...

Το μεγάλο σκάνδαλο της 3ης ανακεφαλαιοποίησης

Πώς μεθοδεύουν και ποιοι ωφελούνται από τη χρηματιστηριακή κατρακύλα των τραπεζών


«…Η χοντρή εκκαθάριση, αφορά δύο κατηγορίες παραχωρήσεων που βρίσκονται στον σκληρό πυρήνα του μνημονιακού σχεδιασμού: [α) αφορούσε την τότε ασφαλιστική μεταρρύθμιση] και β) την εκχώρηση των συστημικών τραπεζών σε κερδοσκοπικά funds και ντόπια συμφέροντα, που θα σημάνει την απόκτηση του ελέγχου στο σύνολο σχεδόν της ιδιωτικής περιουσία, συμπεριλαμβανομένης της κατοικίας.
Με δυο λόγια θα σημάνει την πλήρη εκχώρηση του ελέγχου της ελληνικής οικονομίας. Με τα λεφτά του δημοσίου που δόθηκαν στις τράπεζες και θα τα καταπιούν οριστικά τα κερδοσκοπικά συμφέροντα που θα τις ελέγχουν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με το λαό, θα γκρεμίσει το καθεστώς του μνημονίου, θα γκρεμίσουμε το καθεστώς της διαπλοκής και της ολιγαρχίας, ντόπιας και ξένης που υπηρετείτε.
»…Αυτό που κάνει (η κυβέρνηση) με τις τράπεζες, δεν έχει προηγούμενο. Δεν έχει ξαναγίνει ποτέ και πουθενά στο κόσμο. Και στις ΗΠΑ και στην Ισπανία υπήρξε ανακεφαλαιοποίηση από το Δημόσιο. Στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ισπανία τα αντίστοιχα ταμεία πούλησαν με κέρδος.
»…Εμείς δεν πρόκειται, φυσικά, να αφήσουμε ούτε τις τράπεζες που έχει πληρώσει με το αίμα του ο ελληνικός λαός στα χέρια εκείνων που θέλουν να τον ελέγχουν στο διηνεκές με τα δικά του χρήματα. Αλλά ούτε και τους υπεύθυνους, απλώς στα χέρια της λαϊκής περιφρόνησης. Δηλώνουμε από τώρα ότι με κάθε ευθύνη, με σεβασμό στο Σύνταγμα, στους νόμους στην ελληνική Δικαιοσύνη, ότι ως κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας του ΣΥΡΙΖΑ, είμαστε αποφασισμένοι και ακλόνητοι. Οι υπεύθυνοι θα καθίσουν στο σκαμνί. Θα δώσουν λόγο για τις υπογραφές και την εμπλοκή τους εκείνοι που διαπράττουν αυτό το έγκλημα εις βάρος των Ελλήνων».

Αυτά έλεγε ο κ. Τσίπρας στην ομιλία του στη Βουλή, στις 30 Μάρτη 2014, κατά τη συζήτηση του πολυνομοσχεδίου, της εποχής εκείνης, που αφορούσε μεταξύ άλλων και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Με εκείνη τη 2η ανακεφαλαιοποίηση παραδόθηκαν οι τράπεζες μερικώς στους ιδιώτες, κύρια η Eurobank. Oι τιμές των μετοχών για την αύξηση του κεφαλαίου ήταν σημαντικά μικρότερες από εκείνες που είχε καταβάλει το ΤΧΣ1, δηλαδή ο ελληνικός λαός, ένα χρόνο πριν. Αποτέλεσμα η δραστική μείωση του ποσοστού του ΤΧΣ στις τράπεζες και η άμεση καταγραφή ζημιών τότε, της τάξης των 12 δισ. ευρώ.
Αν αυτή η υπόθεση ήταν σκάνδαλο για τον κ. Τσίπρα φανταστείτε πώς θα έπρεπε να θεωρεί την 3η ανακεφαλαιοποίηση, που πραγματοποιείται από τη δική του κυβέρνηση, αν ληφθούν μάλιστα υπ’ όψιν τα ακόλουθα δεδομένα που αποδεικνύουν ότι αυτή είναι πολύ χειρότερη από την προηγούμενη:
Οι ξένοι επενδυτές θα βάλουν στις αυξήσεις κεφαλαίου το ποσό των 4 δισ. ευρώ και θα αποκτήσουν τον πλήρη έλεγχο των τραπεζών. Μόνο τα δάνεια των τραπεζών ανέρχονται σε 200 δισ. ευρώ και το σύνολο του ενεργητικού τους σε 350 δισ. ευρώ (διπλάσιο του ετήσιου ΑΕΠ της χώρας). Βάζουν, δηλαδή, υπό τον πλήρη έλεγχό τους το σύνολο της ελληνικής οικονομίας.
Στην πράξη, θα ελέγχουν μέσω των εγγυήσεων για τα δάνεια ένα πολύ μεγάλο μέρος των ακινήτων (εγγυήσεις για στεγαστικά και επιχειρηματικά δάνεια), των επιχειρήσεων (που βρίσκονται σε αδυναμία να ανταποκριθούν στις δανειακές τους υποχρεώσεις) και της αγροτικής γης που ήταν όλη υποθηκευμένη στην Αγροτική Τράπεζα και τώρα έχει περάσει στα «χέρια» της Τράπεζας Πειραιώς.
Το Δημόσιο που μέσω του ΤΧΣ έδωσε 40,2 δισ. ευρώ το 2012 για την 1η ανακεφαλαιοποίηση, δεν πήρε ποτέ τον έλεγχο των τραπεζών. Τώρα θα δει τα ποσοστά συμμετοχής του να πέφτουν γύρω στο 33%, από περίπου 60% που είναι κατά μέσο όρο σήμερα, με μόλις 4-5 δισ. ευρώ που θα βάλουν οι επενδυτές (π.χ. στην Alpha από 66,2% σήμερα θα πέσει στο 20%, στη Eurobank από 35,4% σήμερα στο 6%, στην Εθνική από 52,7% στο 40% και στην Πειραιώς από 66,9% στο 25%).
Το Δημόσιο, μέσω του ΤΧΣ, έχει αναλάβει στην 3η ανακεφαλαιοποίηση να καταβάλει όλο το υπόλοιπο ποσό που δεν θα καλυφθεί από τους ιδιώτες μέχρι το ποσό των 14,4 δισ. ευρώ, που είναι το σύνολο της ανακεφαλαιοποίησης. Δηλαδή, και παραπάνω χρήματα θα βάλει ο λαός και ο έλεγχος θα ανήκει σε αυτούς που θα βάλουν πολύ λιγότερα. Το «τέχνασμα» είναι απλό. Οι ιδιώτες θα συμμετάσχουν με κοινές μετά ψήφου μετοχές, ενώ το ΤΧΣ θα συμμετάσχει μόνο κατά 25% με μετοχές. Το υπόλοιπο 75% θα είναι με ομολογίες με δυνατότητα να μετατραπούν σε μετοχές στο μέλλον…
Οι κερδοσκόποι έχουν κίνητρο για να αυξήσουν το ποσοστό τους (με αντίστοιχη μείωση του ΤΧΣ) να είναι όσο το δυνατόν χαμηλότερη η τιμή αγοράς των νέων μετοχών. Έτσι, μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων για τα στρες τεστ των τραπεζών και τον προσδιορισμό των αναγκών τους σε κεφάλαια την 31/10/2015, που ήταν αρκετά «καλύτερα» από αυτά που περίμενε η αγορά, οι τιμές των μετοχών αντί να ανεβούν, όπως θα ήταν το φυσιολογικό, αφού είχαν «καλύτερα» αποτελέσματα, ξεκίνησαν την κατρακύλα. Από τη Δευτέρα, 2/11/2015, έως και την Πέμπτη, 12/11/2015, οι τιμές των 4 συστημικών τραπεζών υποχώρησαν σε 8 συνεδριάσεις κατά 47,3%(!). Η συνολική αξία των 4 τραπεζών, σύμφωνα με το Χρηματιστήριο, στις 12/11/2015, ήταν μόλις 3 δισ. ευρώ.
Με αυτά τα νούμερα η αξία των μετοχών που έχει σήμερα το ΤΧΣ ανέρχεται σε 1,76 δισ. ευρώ. Έτσι, ενώ επένδυσε 40,2 δισ. ευρώ το 2013 στις τράπεζες, έχει χάσει σήμερα πάνω από το 95,6%(!) των χρημάτων του λαού.
Και ενώ αυτά συμβαίνουν στο Χρηματιστήριο, κανείς από τους αρμόδιους (κυβέρνηση, βουλευτές, δικαιοσύνη, επιτροπή κεφαλαιαγοράς, Τράπεζα της Ελλάδος) δεν κάνει καμία κουβέντα γι’ αυτό το σκάνδαλο που εκτυλίσσεται καθημερινά. Με δεδομένο ότι οι Έλληνες μικροεπενδυτές δεν έχουν τη δυνατότητα να συμμετάσχουν στις αυξήσεις κεφαλαίου, λόγω των capital controls, οι πωλήσεις είναι προφανές ότι γίνονται από τα funds που ελέγχουν μεγάλα πακέτα μετοχών. Συνεπώς «παίζουν» μόνοι τους ελέγχοντας-χειραγωγώντας τις τιμές και τις σπρώχνουν όλο και πιο κάτω για να βγουν περισσότερο κερδισμένοι με τη νέα αύξηση κεφαλαίου που θα γίνει σε ελάχιστη τιμή. Δείτε ενδεικτικά τιμές στις 12/11/2015: Alpha 0,077 ευρώ, Πειραιώς 0,047 ευρώ, Eurobank 0,026 ευρώ και Εθνική 0,39 ευρώ.

Σημαντική υπηρεσία στο πολιτικό και οικονομικό σύστημα
Τα παραπάνω συμβαίνουν στην Ελλάδα, μετά από 5 χρόνια εφαρμογής μνημονίων. Κάθε κυβέρνηση που διαδέχεται την προηγούμενη αποδεικνύεται περισσότερο μνημονιακή και αντιλαϊκή -όσον αφορά τα μέτρα που λαμβάνει και την πολιτική που εφαρμόζει- από τους προκατόχους της. Σήμερα η κυβέρνηση Τσίπρα προσφέρει σημαντικό έργο στο πολιτικό και οικονομικό σύστημα-κατεστημένο. Υλοποιεί, με το μανδύα της Αριστεράς, αποφάσεις των δανειστών που κανείς άλλος από το σάπιο πολιτικό σύστημα δεν θα τολμούσε όχι να εφαρμόσει αλλά ούτε να τις εξαγγείλει. Με αυτά τα «έργα» η κυβέρνηση Τσίπρα και ο ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύουν: α) την κεντρο-αριστερή μνημονιακή τους μετάλλαξη, β) ότι αποτελούν, πλέον, οργανικό μέρος του σάπιου πολιτικού συστήματος και γ) ότι είναι απόλυτα αποδεκτοί από τους δανειστές-κατακτητές αφού «στο τέλος» (των «σκληρών διαπραγματεύσεων») εκτελούν τις εντολές τους. Έτσι, για να επιβεβαιωθεί και στην περίπτωση της Ελλάδας, με τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, η γνωστή «ατάκα» του Ιταλού μεγαλοβιομήχανου Τζιοβάνι Ανιέλι όταν, σχολιάζοντας τα πολιτικά πράγματα της Ιταλίας, πριν από δύο περίπου δεκαετίες, είχε πει: «Υπάρχει ένα είδος Αριστεράς που είναι πιο χρήσιμη από την Δεξιά. Πρόκειται για εκείνη την Αριστερά που μπορεί να κάνει όλα όσα δεν θα μπορούσε να κάνει η Δεξιά».
Αν αυτά είχαν συμβεί με άλλη κυβέρνηση, ο Τσίπρας και οι συν αυτώ θα «χάλαγαν τον κόσμο» για το σκάνδαλο και θα ζητούσαν ελέγχους για το πώς διαμορφώθηκαν τόσο χαμηλά οι τιμές… και πώς παραδίδεται η ελληνική οικονομία στους ξένους. Τώρα όμως που αυτοί είναι στη «Διοίκηση», προφανώς, όλα γίνονται σωστά και κυρίως «ενάρετα».

«Οι υπεύθυνοι θα κάτσουν στο σκαμνί»
Συνεπώς, βρίσκεται σε εξέλιξη ένα τεράστιο σκάνδαλο που όμοιό του σε μέγεθος και ωμότητα δεν έχει υπάρξει στο παρελθόν στη χώρα. Στην πράξη, με αντίτιμο 4 δισ. ευρώ παραδίδεται όλη η ελληνική οικονομία στους ξένους να τη διαχειριστούν κατά την κρίση τους.
Η απάντηση σε αυτή την κατάσταση δεν μπορεί να είναι άλλη από αυτή που είπε ο Τσίπρας στις 30/3/2014, όταν θα έρθει εκείνη η ώρα επειδή ο λαός δεν ξεχνά: «Οι υπεύθυνοι θα καθίσουν στο σκαμνί. Θα δώσουν λόγο για τις υπογραφές και την εμπλοκή τους εκείνοι που διαπράττουν αυτό το έγκλημα, εις βάρος των Ελλήνων».

(1) ΤΧΣ – Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Το ταμείο που ίδρυσε το κράτος με τα χρήματα των φορολογούμενων, για να συμμετάσχει στις αυξήσεις κεφαλαίου των τραπεζών, χωρίς να έχει εξουσία επ” αυτού. Με το νέο νόμο Τσίπρα περί ανακεφαλαιοποίησης έχει περάσει στην πράξη στον ολοκληρωτικό έλεγχο των δανειστών.

* Ο Παύλος Δερμενάκης είναι M.Sc. οικονομολόγος-ερευνητής

Μεϊμαράκης:Παραιτούμαι από μεταβατικός πρόεδρος, αν παραιτηθούν και οι άλλοι

Εσπασε τη σιωπή του και τάραξε τα νερά ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Φάνηκε διατεθειμένος να παραιτηθεί από μεταβατικός πρόεδρος, για να διευκολύνει τη διαδικασία εκλογής, και ζήτησε από τον Απόστολο Τζιτζικώστα να παραιτηθεί από περιφερειάρχης και από τους άλλους δύο συνυποψηφίους του να παραιτηθούν από κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι.
Οι δηλώσεις του κ. Μεϊμαράκη σήμερα το πρωί, μπροστά στα γραφεία της ΝΔ.
  • Η εκωφαντική σιωπή μου ήταν μήνυμα θλίψης και συγγνώμης στους Νεοδημοκράτες που πληγώσαμε
  • Θα καλέσω τον κ. Πλακιωτάκη, τον γραμματέα της ΚΟ, να ορίσει συνεδρίαση
  • Δεν είμαι γατζωμένος σε καρέκλες, είμαι διατεθειμένος να παραιτηθώ από μεταβατικός πρόεδρος, πρέπει να παραιτηθεί και ο κ. Τζιτζικώστας από περιφερειάρχης και οι συνυποψήφιοί μου από κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι
  • «Σε αυτή τη διαδικασία προσήλθα με σεβασμό στους συνυποψηφίους μου και στη διαδικασία και γι' αυτό δεν έκανα και πολλές εμφανίσεις. Δεν απάντησα πολλές φορές και σε διάφορες προκλήσεις προσωπικές που δέχθηκα», είπε και πρόσθεσε: «Χθες δεν μίλησα καθόλου και κάποιοι δεν κατάλαβαν ότι η εκκωφαντική σιωπή μου ήταν μήνυμα θλίψης και συγγνώμης προς τους Νεοδημοκράτες. Ενώ είμαστε όλοι στο ίδιο καράβι, οι συνάδελφοι βρήκαν το θέμα της τεχνικής βλάβης ως πεδίο αντιπαράθεσης και προσωπικής επίθεσης, ενώ και οι ίδιοι γνώριζαν τα πάντα».
  • Καθαρά τεχνικό το ζήτημα, δεν έπρεπε να πολιτικοποιηθεί
  • Ολοι γνώριζαν τη συγκεκριμένη εταιρεία που θα έκανε την εκλογή
  • Βρίσκω πολύ υποκριτικό να δείχνουν ότι δεν γνώριζαν ή να ζητούν την παραίτηση του προέδρου
  • Να θυμίσω ότι όταν παρενέβην για τις διαδικασίες, πολλοί είπαν ότι δεν είναι θέμα του προέδρου
  • Οταν έγινε διαγωνισμός για εταιρεία, ελέχθη ότι είναι η εταιρεία που θα κάνει καλά τη δουλειά της
  • Άκουσα το Βορίδη να λέει να ζητήσω συγγνώμη, εκείνος όμως την ήξερε την εταιρεία και δικηγορικά. Οι άρτι αφιχθέντες να σέβονται λίγο αυτούς που έχουν δώσει τη ζωή τους για το κόμμα και να είναι πιο προσεκτικοί.
  • Και ο κ. Σαμαράς είχε εγγυηθεί σε συνεργάτη δικό μου για την εταιρεία
  • Γιατί εκπλήσσονται όλοι;
  • Το Μέγαρο Μαξίμου επί Σαμαρά γνώριζε την εταιρεία και όλοι εγγυήθηκαν
  • Πιστεύω ότι μπορούμε να επιλύσουμε το πρόβλημα
  • Απολογούμαι στην υπερήφανη βάση της ΝΔ, το κόμμα είναι εδώ, θα ξεπεράσουμε το τεχνικό πρόβλημα και σύντομα θα γίνει η εκλογή νέου προέδρου
  • Η καρέκλα του μεταβατικού προέδρου δεν με συγκίνησε ποτέ
  • Είμαι διατεθειμένος να παραδώσω την καρέκλα του μεταβατικού προέδρου και στη θέση θα μπορούσαν να τοποθετηθούν η Μαριέττα Γιαννάκου, η Αννα Μπενάκη, ο Δημήτρης Σιούφας, ο Ιωάννης Βαρβιτσιώτης
  • Δεν παραιτούμαι από τη διαδικασία εκλογής προέδρου, θα είμαι υποψήφιος
  • Οφείλω να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, να εξηγήσω στους Νεοδημοκράτες ότι το ζήτημα ήταν απολύτως τεχνικό και δεν έπρεπε να πολιτικοποιηθεί
  • Ζήτησα από τον γραμματέα της ΚΟ Κώστα Πλακιωτάκη να ορίσει κοινοβουλευτική ομάδα για να συζητήσουμε τον προϋπολογισμό του 2016 καθώς και τα ζητήματα αυτά
  • Με μόνο αυτό το θέμα δεν μπορεί να συγκληθεί η ΚΟ



Δύο αναβολές, ένα ξεγύμνωμα...



Όταν σε προσωπικό επίπεδο συμβαίνει κάτι αρνητικό, συχνά αρνούμαστε να δούμε την πραγματικότητα. Αυτό (λένε οι ειδικοί), αποτελεί ενός είδους μηχανισμό άμυνας. Νομίζω πως μας συμβαίνει και σε συλλογικό επίπεδο. Σαν κοινωνία προσπαθούμε να μοιάσουμε με κάποιους άλλους. Αυτούς που θεωρούνται με αντικειμενικά κριτήρια προηγμένοι. Σχεδιάζουν, οργανώνουν, έχουν κατακτήσει σε σημαντικό βαθμό την ανεκτικότητα στο διαφορετικό, είναι ικανοί να ανταπεξέρχονται σ ένα δύσκολο διεθνές περιβάλλον, δεν αποφεύγουν την αυτοκριτική, δείχνουν πως θέλουν ν αλλάξουν όταν αυτό οι καιροί θεωρούν ως αναγκαίο.  Όταν δεν καταφέρνουμε μια προσέγγιση με αυτούς, αρνούμαστε να το παραδεχτούμε. Σε συλλογικό επίπεδο.

Προτιμάμε ν’ αποδίδουμε τις αιτίες σε κάτι άλλο. Εξωγενείς συνήθως παράγοντες, θεωρίες συνομωσίας, κάποιοι που μας εποφθαλμιούν γιατί  είμαστε ο περιούσιος λαός. Οι ισοπεδωτικές και φανταστικές ερμηνείες, μας στερούν την ικανότητα αυτογνωσίας, αλλά πετυχαίνουν και κάτι άλλο.
Ακόμα και όταν κάποιες αιτίες των προβλημάτων συνδέονται πραγματικά με εξωγενείς παράγοντες (δεν ζούμε σε αγγελικά πλασμένο κόσμο, τα συμφέροντα κυριαρχούν, οι διακρίσεις των τάξεων δεν αποτελούν μια έννοια του παρελθόντος), με την συμπεριφορά μας, τις ακυρώνουμε. Γιατί, θα αποδώσουμε τα πάντα σ αυτούς (κάτι που μας απαλλάσσει από ευθύνες ή έτσι νομίζουμε) και παράλληλα θα δώσουμε μια στρεβλή ερμηνεία της πραγματικότητας.

Το Σαββατοκύριακο, συνέβησαν δυο γεγονότα η κατάληξη των οποίων ήταν η λέξη: αναβολή. Αναβλήθηκε το ντέρμπι των δυο ισχυρότερων ποδοσφαιρικά ομάδων, ακυρώθηκαν οι εσωκομματικές εκλογές στη Νέα Δημοκρατία. Οι πρώτες αντιδράσεις, συνδέονται με την αντιπαλότητα η οποία σε μεγάλο βαθμό έχει ενισχυθεί από ένα εμφυλιοπολεμικό κλίμα που βιώνουμε εδώ και καιρό. Το ελάχιστο, μπορεί να προκαλέσει αντιπαραθέσεις δυσανάλογες με το μέγεθος του.

Όσοι βρίσκονται απέναντι από τον Παναθηναϊκό, αποδίδουν την αναβολή του ντέρμπι, στους παράγοντες της ομάδας, την διοίκησή της, κάποιους από tτους φιλάθλους της. Σε μεγάλο βαθμό έχουν δίκιο. Ωστόσο, οι ίδιες ακριβώς ευθύνες μπορούν ν’ αποδοθούν σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα αυτής της χώρας. Το Σάββατο ήταν ο Παναθηναϊκός, στο παρελθόν κάποια άλλη, στο μέλλον κάποια άλλη. Το κεντρικό πρόβλημα, δεν είναι η συγκεκριμένη ομάδα (της οποία φίλος είμαι). Το κεντρικό πρόβλημα είναι, πως δεν θα κάνουμε μια σύγκριση. Σε επίπεδο συλλογικό εννοώ, προσωπικά ίσως γίνει.

Την ίδια χρονικά περίοδο του συγκεκριμένου αγώνα, διεξάγεται το ντέρμπι Ρεαλ-Μπαρτσελώνα (σε μια από τις χώρες που  θέλουμε να μοιάσουμε). Οι φίλαθλοι δηλώνουν συμπαράσταση στα θύματα του μακελειού στο Παρίσι, βλέπουμε ένα ποδοσφαιρικό υπερθέαμα, η φιλοξενούμενη ομάδα πετυχαίνει μια σαρωτική νίκη και δεν ανοίγει ρουθούνι.

Θα κάνουμε την σύγκριση σαν οργανωμένη κοινωνία, θα βγάλουμε συμπεράσματα, θα επιχειρήσουμε αυτοκριτική; Όχι, αφού αρνούμαστε να δούμε την πραγματικότητα, δεν θα παραδεχτούμε ποτέ πως αυτό που συνέβη στην Λεωφόρο είναι ένα δικό μας χαρακτηριστικό. Όλων μας.

Όταν η Νέα Δημοκρατία, έδειξε ανίκανη να κάνει μια ψηφοφορία για να εκλέξει αρχηγό, οι αντιδράσεις πολλών (ακόμα και από το εσωτερικό της), συνοψίζεται στην κριτική "αυτοί δεν μπορούν να οργανώσουν μια ψηφοφορία, μπορούν να κυβερνήσουν την χώρα ;". Απόλυτα σωστό το ερώτημα. Ωστόσο, αυτοί κυβέρνησαν την χώρα για πολλά χρόνια μεταπολιτευτικά και πάντα αυτό συνέβη με την ψήφο εκατομμυρίων πολιτών. Είχαν την έγκρισή τους δηλαδή. Και παράλληλα, αυτό που συνέβη με τη Ν.Δ., νομίζω πως μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε κομματικό σχηματισμό. Δεν είναι πως οι δεξιοί, είναι και αδέξιοι. Και οι αυτοπροσδιοριζόμενοι με άλλα πολιτικά χαρακτηριστικά έχουν τις ίδιες παθογένειες. Δυστυχώς.

Ενισχυτικά μόνο αυτής της εκτίμησης, ν αναφέρουμε ένα παράδειγμα κυβερνητικού αλαλούμ του Σαββατοκύριακου για ένα τόσο σοβαρό θέμα. Ένας υπουργός (Τόσκας), προκαλεί σχεδόν διπλωματικό επεισόδιο με τον Γάλλο ομόλογό του ο οποίος ισχυρίστηκε ότι από την χώρα μας πέρασε ο εγκέφαλος του μακελειού στο Παρίσι. Ο υπουργός τον διαψεύδει. Άλλος συνάδελφός του (Μουζάλας), παραδέχεται ότι δυο από τους υπεύθυνους του μακελειού πέρασαν από την χώρα μας, αλλά επισημαίνει-και σωστά-πως αυτό δεν συνδέει την τρομοκρατία με τους πρόσφυγες και δεν μπορεί να λειτουργήσει σε βάρος της χώρας. Άλλωστε, η πλειονότητα των υπεύθυνων του μακελειού, ζούσαν σε χώρες της Ευρώπης.

Αυτό είμαστε. Και όσο εξακολουθούμε να μην αγγίζουμε τις ρίζες του προβλήματος, αυτό θα παραμένουμε. Όπως παραμένουμε χρόνια τώρα αλλά δεν το βλέπαμε. Γιατί η πλαστή ευημερία (την οποία απολαμβάναμε με περίσσια ικανοποίηση), έκρυβε για αρκετά χρόνια το πρόβλημα. Η οικονομική κρίση, ανέδειξε την πολύμορφη μας κρίση. Μας ξεγύμνωσε...

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *