Η φοροαπάτη της McDonald's μέσω Λουξεμβούργου

Οι αρμόδιες αρχές ανταγωνισμού στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα διερευνήσουν τις φορολογικές συμφωνίες της McDonald’s με το Λουξεμβούργο που επέτρεψαν στην αμερικανική αλυσίδα ταχυφαγείων να μην καταβάλει φόρους για δικαιώματα εκμετάλλευσης από το 2009, σε μια κίνηση που θα μπορούσε να οδηγήσει σε σημαντικούς αναδρομικούς φόρους για την εταιρία. Σημειώνεται πως η McDonald's το 2009 είχε μεταφέρει την έδρα της από το Λονδίνο στο Λουξεμβούργο. 

Πριν από δύο μήνες, ηΕυρωπαϊκή Επιτροπή ζήτησε από τοΛουξεμβούργονα ανακτήσει έως 30 εκατ. ευρώαπό την Fiat Chrysler Automobiles και την Ολλανδία να πράξει το ίδιο με τη Starbucks καθώς οι φορολογικές τους συμφωνίες θεωρήθηκαν παράνομη ενίσχυση.

Δεν είχε καταβάλει εταιρικό φόρο από το 2009

Σύμφωνα με τις αρμόδιες αρχές ανταγωνισμού, η McDonald’s δεν είχε καταβάλει εταιρικό φόρο στο Λουξεμβούργο ή τις ΗΠΑ για δικαιώματα εκμετάλλευσης που είχαν καταβάλλει οι δικαιοδόχοι της εταιρίας, που λειτουργούν εστιατόρια με το σύστημα της δικαιόχρησης,στην Ευρώπη και τη Ρωσία από το 2009 ως αποτελεσμα δύο φορολογικών αποφάσεων που εξέδωσαν οι αρχές του Λουξεμβούργου.

«Μια φορολογική απόφαση που συμφωνεί να μην καταβάλλει η McDonald’s φόρο επί των ευρωπαϊκών δικαιωμάτων εκμετάλλευσης ούτε στο Λουξεμβούργο ούτε στις ΗΠΑ πρέπει να εξεταστεί πολύ προσεκτικά στο πλαίσιο των κανόνων της ΕΕ περί κρατικών ενισχύσεων», ανέφερε η Επίτροπος της ΕΕ για τον Ανταγωνισμό Μαργκρέτε Βεστάγκερ.

Τι λέει το ΥΠ.ΟΙΚ Λουξεμβούργου, τί λέει η McDonald’s

«Σκοπός των συμβάσεων περί διπλής φορολόγησης μεταξύ χωρών είναι η αποφυγή της διπλής φορολόγησης και όχι η δυνατότητα διπλής μη φορολόγησης», πρόσθεσε.

Το υπουργείο Οικονομικών του Λουξεμβούργου ανακοίνωσε ότι η χώρα δεν παρείχε ειδική φορολογική μεταχείριση ούτε κάποιο επιλεκτικό προνόμιο στην McDonald’s και ότι θα συνεργαστεί πλήρως στην έρευνα.

Η ίδια η McDonald’s ανακοίνωσε ότι συμμορφώνεται με όλους τους φορολογικούς κανονισμούς στην Ευρώπη και ότι οι εταιρίες της είχαν καταβάλει πάνω από 2,1 δισ. ευρώ σε εταιρικούς φόρους στην ΕΕ από το 2010 έως το 2014, με μέσο φορολογικό συντελεστή σχεδόν 27%.

Πηγή

Ο Σταθάκης διαψεύδει τον Τσίπρα για την «επιτυχή» ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών

«Όντως το σύνολο των ιδιωτών παλιών μετοχών και το Δημόσιο υπέστησαν ζημιά. Αυτό είναι γεγονός» παραδέχτηκε με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο υπουργός Οικονομίας Γιώργος Σταθάκης σήμερα από το βήμα της βουλής.

Θυμίζουμε μόνο ότι άλλα έλεγε ο πρωθυπουργός και μάλιστα το μέγαρο Μαξίμου με την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης της ανακεφαλαιοποίησης προ ημερών έσπευσε να πανηγυρίσει μέσω της κυβερνητικής εκπροσώπου Όλγας Γεροβασίλη.

Σήμερα λοιπόν έρχεται ο κ. Σταθάκης και δηλώνει σχεδόν κυνικά ότι αν η κυβέρνηση δεν προέκρινε τη ζημιά του δημοσίου δεν θα γινόταν τώρα η ανακεφαλαιοποίηση και θα ερχόταν το κούρεμα των καταθέσεων με το νέο χρόνο! Όπως ανέφερε ο Γ.Σταθάκης η κυβέρνηση δεν έβαλε κατώτατη τιμή στις μετοχές –οι οποίες κατρακύλησαν στα τάρταρα- διότι «το μελετήσαμε, το σκεφθήκαμε και φτάσαμε διεξοδικά στο απόλυτο συμπέρασμα και καταλήξαμε σε ένα πολύ απλό δεδομένο: Αν βάζαμε κατώτατη τιμή, δεν θα γινόταν η ανακεφαλαιοποίηση. Τόσο απλά».

Τόσο απλά λοιπόν σύμφωνα με τον κ. Σταθάκη η όλη «επιτυχία» της κυβέρνησης είναι ότι –προς το παρόν τουλάχιστον- γλίτωσαν οι καταθέσεις από το κούρεμα! Ενώ για τη ζημιά στις μετοχές ως γνωστόν φταίει το παλιό πολιτικό σύστημα κατά την εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ δια πάσαν νόσον...

«Η ιδέα ότι η προηγούμενη ανακεφαλαιοποίηση διασφάλιζε τις τιμές κτήσης είναι παραπλανητική. Η τελευταία αποτίμηση το Δεκέμβρη του 2014 για την αξία των μετοχών των τραπεζών, πριν έρθει ο κακός ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση της χώρας, μιλούσε για απώλεια της αξίας των μετοχών της τάξης του 60% σε σχέση με την τιμή κτήσης» είπε ο Γιώργος Σταθάκης χαρακτηριστικά και καταλόγισε στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ την ευθύνη ότι δημιούργησαν αυτό το δεδομένο με βάση τις πραγματικές εξελίξεις της οικονομίας.

Πηγή

Δημοψήφισμα για την TTIP;

Του Στέλιου Κούλογλου

Δεν το περίμεναν, όσοι συνέλαβαν και άρχισαν εν κρυπτώ να διαπραγματεύονται την διαβόητη ΤΤΙΡ: οι αντιδράσεις των πολιτών για το σχέδιο συμφωνίας της «Διατλαντικής Εταιρικής Σχέσης Εμπορίου και Επενδύσεων» (η επίσημη ονομασία της ΤΤΙΡ) ήταν χωρίς προηγούμενο. Στην Ευρώπη μαζεύτηκαν πάνω από 3 εκατ υπογραφές, τον προηγούμενο μήνα εκατοντάδες χιλιάδες διαδήλωσαν εναντίον της συμφωνίας σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Μόνο στο Βερολίνο συγκεντρώθηκαν 250 χιλιάδες άτομα, στη μεγαλύτερη διαδήλωση της τελευταίας εικοσαετίας στη χώρα. Χιλιάδες κατέβηκαν στους δρόμους ακόμη και στο λιλιπούτειο, αλλά τόσο πλούσιο Λουξεμβούργο, με το μεγαλύτερο κατά κεφαλή εισόδημα στον κόσμο. 

«Τέτοιες κοινωνικές συμμαχίες δεν είχαμε δει ποτέ στο παρελθόν στο Λουξεμβούργο», κατέληγε η Blanch Weber, πρόεδρος του Οικολογικού Κινήματος της χώρας, μιλώντας σε μια πρόσφατη εκδήλωση στην πόλη του Λουξεμβούργου, με θέμα τα επόμενα βήματα της αριστεράς για να μην περάσει η συμφωνία. «Όλα τα συνδικάτα, από τους αγρότες μέχρι τους υπαλλήλους στον χρηματοπιστωτικό τομέα, έχουν ταχθεί κατά της TTIP και οι συμμαχίες που συγκροτούνται ξεπερνούν τα σύνορα. Όλοι καταλαβαίνουν ότι αν η Ευρωπαϊκή Ένωση υιοθετήσει τελικώς την συμφωνία, θα πληγούν από την οικονομία και τις θέσεις εργασίας μέχρι τον πολιτισμό της Ευρώπης». 

Στον πρώτο γύρο το κίνημα αντίδρασης έδειξε τα δόντια του, αλλά τίποτα δεν έχει κριθεί. Δεν είναι μόνο ότι οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες που επωφελούνται από την συμφωνία, αλλά και οι κυβερνήσεις, τις οποίες οι εταιρείες χορηγούν, κάθε άλλο παρά κατέθεσαν τα όπλα.

Είναι επίσης και το γεγονός, ότι ανάμεσα στους αντιδρώντες σημειώνονται σημαντικές διαφοροποιήσεις, ανάλογα με την γεωπολιτική θέση των χωρών τους. Η Δανία είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση. Το ποσοστό συμμετοχής των εργαζόμενων στα συνδικάτα είναι πολύ υψηλό (67%) και το το 80% των εργαζόμενων καλύπτονται από ικανοποιητικές συλλογικές συμβάσεις. Σε αυτές τις συνθήκες, θα περίμενε κάποιος ότι τα δανέζικα συνδικάτα θα αντιδρούσαν έντονα στην προσπάθεια εξομοίωσης των συνθηκών εργασίας της Δανίας με αυτές των ΗΠΑ, όπου ιδιαίτερα σε ορισμένες πολιτείες η κατάσταση θυμίζει 19ο αιώνα.

Παρ' όλα αυτά, τα συνδικάτα στην Κοπεγχάγη έχουν υιοθετήσει μια μάλλον ευνοϊκή στάση απέναντι στην ΤΤΙΡ, εκφράζοντας αντιρρήσεις για τα πιο τρανταχτά σημεία του σχεδίου συμφωνίας, όπως τα ιδιωτικά δικαστήρια στα οποία προβλέπεται ότι θα παραπέμπονται οι διαφορές κρατών - ιδιωτικών εταιρειών. Αν οι δεσμοί των συνδικάτων με την εγχώρια σοσιαλδημοκρατία είναι ο ένας λόγος αυτής της στάσης, ο άλλος είναι το γεγονός ότι η οικονομία της Δανίας εξαρτάται από τις εξαγωγές, οι οποίες ευνοούνται από την TTIP,  στο επίπεδο των πολυεθνικών εταιρειών. Παρόμοια στάση και στην επίσης προσανατολισμένη στις εξαγωγές Σουηδία, όπου τα τα συνδικάτα έστειλαν πρόσφατα ένα έγγραφο εκφράζοντας απλώς επιφυλάξεις και ζητώντας μεγαλύτερη προστασία των εργατικών δικαιωμάτων.

Η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη στις χώρες της πρώην κομμουνιστικής Ανατολικής Ευρώπης, όπου η λατρεία της αγοράς και του «αμερικάνικου τρόπου ζωής» έχει υποκαταστήσει την λατρεία του Λένιν, ή καλύτερα του Μπρέζνιεφ. Η κοινωνία των πολιτών είναι στα σπάργανα, τα όποια συνδικάτα αδύναμα και πολυδιασπασμένα: στην Πολωνία της άλλοτε κραταιάς «Αλληλεγγύης», υπάρχουν περίπου 25.000, χωρίς κλαδική και ομοσπονδιακή οργάνωση και με πολύ χαμηλό ποσοστό συμμετοχής (16%) των εργαζόμενων. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι είναι καλύτερα έτσι, γιατί ισχυρά συνδικάτα θα προσέφεραν ισχυρότερη υποστήριξη στην TTIΡ!

Έτσι ο πυρήνας της αντίστασης βρίσκεται κυρίως στις χώρες της παλιάς Δυτικής Ευρώπης, αλλά βεβαίως στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ψηφίζουν πλέον μόνο αυτές. Ενώ συνεχίζεται ο όγδοος γύρος των διαπραγματεύσεων, το κίνημα αντι - ΤΤΙΡ, μετά τον πρώτο κύκλο αντιπαράθεσης, καλείται να επεξεργαστεί την παραπέρα στρατηγική και την τακτική του. Σε μερικές χώρες, είναι οι δήμοι που έχουν πάρει την σκυτάλη, τασσόμενοι με ψηφίσματα εναντίον της συμφωνίας και ενημερώνοντας τους πολίτες: περίπου 250 δήμοι στη Γερμανία, 400 στη Γαλλία, 270  στη Αυστρία, ενώ ανάλογες κινήσεις ξεκίνησαν και στην Ισπανία. Η εμπλοκή των τοπικών κοινωνιών είναι απαραίτητη, αφού είναι οι μικρομεσαίες  επιχειρήσεις, οι εργαζόμενοι που απασχολούν καθώς και τα τοπικά προϊόντα, που θα συνθλιβούν από τον διατλαντικό οδοστρωτήρα.

Στην σύσκεψη της αριστεράς στο Λουξεμβούργο, συζητήθηκε να προταθεί η διενέργεια δημοψηφίσματος σε πανευρωπαϊκό επίπεδο πάνω στο τελικό σχέδιο της συμφωνίας. Αν αυτό γινόταν δεκτό, θα έδινε την δυνατότητα πλήρους ενημέρωσης της διεθνούς κοινής γνώμης για τις επιπτώσεις της  ΤΤΙΡ. Aν πάλι η πρόταση για διεξαγωγή δημοψηφίσματος απορριπτόταν, θα έδειχνε πόσο οι υπέρμαχοι της συμφωνίας φοβούνται να την συζητήσουν, ακριβώς επειδή ξέρουν πόσο καταστροφική είναι.

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Εποχή».

Έξοδο από τη Σένγκεν για 2 χρόνια προβλέπει εσωτερικό έγγραφο της ΕΕ

Εσωτερικό έγγραφο της Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποκαλύπτει την πρόθεση κρατών μελών της Ε.Ε. να επαναφέρουν τον έλεγχο στα εσωτερικά σύνορα της Ευρώπης. Πιο συγκεκριμένα προβλέπει έξοδο για δυο χρόνια από τη συνθήκη Σένγκεν για όσες χώρες δεν φυλάσσουν αποτελεσματικά τα σύνορά τους. Δείχνει δε να φωτογραφίζει την Ελλάδα της οποίας τα θαλάσσια σύνορα είναι δύσκολο να φυλαχτούν. 

Το έγγραφο έχει τον τίτλο «Η ακεραιότητα της Συνθήκης Σένγκεν» και φέρει ημερομηνία 1 Δεκεμβρίου 2015. Απευθύνεται στην Επιτροπή Μονίμων Αντιπροσώπων της Ε.Ε. (COREPER) και στο Συμβούλιο Υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών που πραγματοποιείται στις Βρυξέλλες το διήμερο 3 - 4 Δεκεμβρίου, αναφέρονται ρητώς οι επιφυλάξεις αρκετών κρατών - μελών για τη λειτουργία της Σένγκεν υπό την σοβαρή πίεση που προκαλείται από την προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές, η αδυναμία ορισμένων κρατών μελών να διαφυλάξουν τα εξωτερικά σύνορα της Ε.Ε. (π.χ. Ελλάδα) και τα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν για τη διασφάλιση του κεκτημένου του χώρου Σένγκεν.

Γράφει αναλυτικά το εσωτερικό έγγραφο του Συμβουλίου της ΕΕ:

Πολλά κράτη μέλη έχουν επαναφέρει προσωρινά τον έλεγχο στα εσωτερικά σύνορα, σύμφωνα με τα άρθρα 23 - 25 του Κώδικα Συνόρων του Σένγκεν. Βάσει αυτών, ένα κράτος μέλος δεν μπορεί να εφαρμόσει τέτοιους ελέγχους για χρονικό διάστημα που υπερβαίνει συνολικά τους έξι μήνες. Η παράταση αυτής της κατάστασης θα απαιτούσε την έγκριση από το Συμβούλιο, μετά από πρόταση της Επιτροπής, σύμφωνα με το άρθρο 26 του κώδικα συνόρων του Σένγκεν.

Η σύσταση αυτή μπορεί να εκδοθεί σε εξαιρετικές περιστάσεις για να αντιμετωπίσει μια κατάσταση όπου εντοπίζονται συνεχείς σοβαρές ελλείψεις σχετικά με τον έλεγχο των εξωτερικών συνόρων και τα μέτρα που αναφέρονται στο άρθρο 19α του Κώδικα συνόρων της Σένγκεν δεν είναι επαρκή.

Όταν σε τέτοιες περιπτώσεις, η συνολική λειτουργία του χώρου τίθεται σε κίνδυνο, και στο βαθμό που οι έκτακτες περιστάσεις συνιστούν σοβαρή απειλή για τη δημόσια τάξη ή την εσωτερική ασφάλεια στον χώρο χωρίς εσωτερικά σύνορα ή μέσα σε μέρη αυτών, η προθεσμία για την επαναφορά των ελέγχων στα εσωτερικά σύνορα μπορεί να παραταθεί μέχρι μια συνολική περίοδο δύο ετών.

Σε αυτή τη βάση, η Προεδρία:

• Καλεί την Επιτροπή να εξετάσει το ενδεχόμενο υποβολής παράτασης σύμφωνα με το άρθρο 26 του κώδικα συνόρων Σένγκεν,
• Καλεί την ίδια στιγμή τα κράτη – μέλη να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την ενίσχυση των εξωτερικών συνόρων.

Το έγγραφο 

Πηγή

Επταετία φοροκαταιγίδας

Το φορολογικό βάρος στην Ελλάδα αυξήθηκε το 2014 κατά 1,5 ποσοστιαία μονάδα και έφθασε το 35,9% του ΑΕΠ από 34,4% το 2013, σύμφωνα με τα στοιχεία έκθεσης του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (OECD's Annual Revenue Statistics). Η αύξηση αυτή ήταν η τρίτη μεγαλύτερη μεταξύ των 34 χωρών του ΟΟΣΑ, με τη Δανία και την Ισλανδία να καταγράφουν υψηλότερες αυξήσεις (3,3 και 2,8 ποσοστιαίες μονάδες, αντίστοιχα).

Στην περίοδο 2007-2014, το φορολογικό βάρος αυξήθηκε στην Ελλάδα κατά 4,7 ποσοστιαίες μονάδες - από το 31,2% στο 35,9% του ΑΕΠ - καταγράφοντας τη μεγαλύτερη αύξηση από όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ. Δύο άλλες χώρες, η Δανία και η Τουρκία, σημείωσαν την ίδια περίοδο αύξηση των φορολογικών εσόδων μεγαλύτερη των 4 ποσοστιαίων μονάδων. Το ίδιο διάστημα, για το σύνολο των χωρών του ΟΟΣΑ η αύξηση της φορολογίας ήταν μόλις 0,3 ποσοστιαίες μονάδες (από 34,1% το 2007 στο 34,4% του ΑΕΠ πέρυσι).

Επομένως, η Ελλάδα έχει υψηλότερο φορολογικό βάρος από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ, ενώ πριν από την κρίση είχε χαμηλότερο. Στις άλλες χώρες που είχαν μνημόνια, μόνο στην Πορτογαλία σημειώθηκε αύξηση των φορολογικών εσόδων (από 32% το 2007 στο 34,4% του ΑΕΠ το 2014), ενώ στην Ισπανία σημειώθηκε σημαντική μείωσή τους κατά 3,3 ποσοστιαίες μονάδες (στο 33,2% από 36,5% του ΑΕΠ το 2007) και στην Ιρλανδία μία μικρότερη μείωση (στο 29,9% από 30,4% του ΑΕΠ το 2007).

Το υψηλότερο φορολογικό βάρος από τις χώρες του ΟΟΣΑ έχει η Δανία (50,9% το 2014), ακολουθούμενη από τη Γαλλία (45,2%) και το Βέλγιο (44,7%). Το χαμηλότερο βάρος έχουν το Μεξικό (19,5% το 2014) και η Χιλή (19,8%), ακολουθούμενες από την Κορέα (24,6%) και τις ΗΠΑ (26%).

Σύμφωνα με την έκθεση του ΟΟΣΑ, η κύρια τάση που παρατηρείται στις χώρες - μέλη μετά την κρίση είναι η μείωση των εσόδων από τη φορολογία των επιχειρήσεων και η αύξηση των εσόδων από τη φορολογία των φυσικών προσώπων. Τα μέσα έσοδα στις χώρες του ΟΟΣΑ από τα εταιρικά εισοδήματα και κέρδη μειώθηκαν από το 3,6% στο 2,8% του ΑΕΠ την περίοδο 2007-14, ενώ τα έσοδα από τον φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων αυξήθηκαν την ίδια περίοδο από το 8,8% στο 8,9% και τα έσοδα από τον ΦΠΑ αυξήθηκαν από το 6,5% στο 6,8%.

«Οι επιχειρήσεις συνεχίζουν να βρίσκουν τρόπους για να πληρώνουν λιγότερο, ενώ τα φυσικά πρόσωπα πληρώνουν στο τέλος τον λογαριασμό», δήλωσε ο Πασκάλ Σεντ Αμάν, Διευθυντής του Κέντρου Φορολογικής Πολιτικής και Διοίκησης του ΟΟΣΑ. «Η μεγάλη πλειονότητα των αυξήσεων που έγιναν στη φορολογία μετά την κρίση επιβάρυνε τα φυσικά πρόσωπα με υψηλότερες ασφαλιστικές εισφορές, φόρο εισοδήματος και ΦΠΑ.

Αυτό υπογραμμίζει την επείγουσα ανάγκη να διασφαλισθεί ότι οι επιχειρήσεις πληρώνουν το δίκαιο μερίδιό τους στη φορολογία», πρόσθεσε ο αξιωματούχος.

Πηγή

Εν μέσω κρίσης, οι τράπεζες συνεχίζουν να «χρυσοπληρώνουν» τα μεγαλοστελέχη τους

Μισθοί άνω των 20 εκατομμυρίων ευρώ καταβλήθηκαν σε περίπου τριάντα μεγαλοστελέχη ελληνικών τραπεζών, σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσαν οι ίδιες οι τράπεζες στα ενημερωτικά τους δελτία.

Όπως προκύπτει από τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν, το ανώτερο και ανώτατο στελεχιακό δυναμικό αμοίβονταν μέχρι και το τέλος του 2014 με μισθούς οι οποίοι ξεπερνούσαν καθαρά τα 16.000 ευρώ μηνιαίως, φθάνοντας μάλιστα το ποσό των 20.512 ευρώ στην περίπτωση ανώτατου στελέχους της Εurobank.

Οι αμοιβές αυτές καταβλήθηκαν παρά τους περιορισμούς που έθετε ο νόμος ο οποίος προσδιορίζει ως πλαφόν τις αμοιβές του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος. Υπενθυμίζεται ότι ο προηγούμενος διοικητής της ΤτΕ, Γ. Προβόπουλος, είχε ανακοινώσει την οικειοθελή μείωση του μισθού του στα επίπεδα των 7.500 ευρω το μήνα. Ωστόσο, οι μηνιαίες απολαβές μελών της διοίκησης και ορισμένων ανώτατων στελεχών των τραπεζών ήταν προκλητικά υψηλότερες. Οι τέσσερεις συστημικές τράπεζες δαπάνησαν το 2014 περίπου 20 εκατ. ευρω για τις αμοιβές των στελεχών αυτών. Το ποσό αυτό αφορά τις μεικτές αποδοχές, όπερ σημαίνει ότι περιλαμβάνει και τον φόρο που έχει παρακρατηθεί. Επίσης περιέχονται και οι εργοδοτικές εισφορές ύψους περίπου 1,9 εκατ.ευρω.

«Πρωταθλήτρια» στην κούρσα των αμοιβών αναδεικνύεται η Εθνική, καθώς η τράπεζα εμφανίζεται να έχει διαθέσει περίπου 7,622 εκατ. ευρώ. Ωστόσο ο χαρακτηρισμός μάλλον αδικεί την Τράπεζα, καθώς στον κατάλογο των αμοιβών που δημοσιεύει η Εθνική έχει συμπεριλάβει, σε αντίθεση με τις άλλες τρεις τράπεζες, και πλήθος άλλων στελεχών χαμηλότερου επίπεδου (ως του βαθμού του βοηθού γενικού διευθυντή). Συνολικά οι αμοιβές των μελών του διοικητικού συμβουλίου της Τράπεζας για τη συμμετοχή τους σε αυτό έφθασαν τα 492.450 ευρώ. Το σύνολο των εργοδοτικών εισφορών που κατέβαλε στα ασφαλιστικά ταμεία η Εθνική για τα στελέχη αυτά ξεπέρασε ελαφρώς το 1,4 εκατ.ευρω.

Η πιο «κακοπληρωμένη» αναδεικνύεται, σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε η ίδια η τράπεζα, η διοίκηση της Πειραιώς. Το σχετικό κονδύλι έφθασε τα 1,719 εκατ. ευρω μεικτά. Αμέσως λιγότερο συντηρητική ήταν η Αlpha Bank, η οποία διέθεσε για την ανώτατη διοίκηση της 2,566 εκατ. ευρώ και άλλα 670.000 ευρώ για τη συμμετοχή τους στις συνεδριάσεις του διοικητικού συμβουλίου της τραπέζης. Η Alpha πλήρωσε επιπροσθέτως περίπου 13.316 ευρώ για τα κινητά τους τηλέφωνα.

Σαφώς πιο γενναιόδωρη ήταν στις αμοιβές της διοίκησης η Εurobank, διαθέτοντας για το σκοπό αυτό περίπου 4,8 εκατ. ευρω και άλλα 714.000 ευρώ για τη συμμετοχή των μελών στις συνεδριάσεις του διοικητικού συμβουλίου.

Πηγή

Λιγότεροι ή καθόλου βουλευτές;

γράφει ο Δημήτρης Διαμαντής

Νέες μεταρρυθμιστικές ιδέες προπαγανδίζουν οι δήθεν εκσυγχρονιστές, που υποτίθεται θα σώσουν την Ελλάδα από την καθυστέρηση. Μία απ' αυτές είναι και η μείωση του αριθμού των βουλευτών σε 200!

Η πρώτη ερώτηση που προκύπτει εντελώς αβίαστα είναι γιατί να μειωθούν οι βουλευτές; Για να εξοικονομήσουμε χρήματα; Μα 100 βουλευτές επί 7 χιλιάδες που παίρνουν ίσον 700 χιλιάδες. Θα σωθεί η Ελλάδα με τις 700 χιλιάδες; Όχι. Τότε;

Τότε κάτι άλλο συμβαίνει. Και αυτό που συμβαίνει είναι πως τα πολιτικά κόμματα, προκειμένου να θολώσουν τα νερά, προκειμένου δηλαδή να κοροϊδέψουν τον κόσμο, ο οποίος έφτασε να μισεί τους βουλευτές και το κοινοβούλιο, πλασάρουν την μείωση του αριθμού των βουλευτών, κολακεύοντας την εξαγριωμένη κοινή γνώμη. Πρόκειται για πραγματικό λαϊκισμό και μάλιστα του αισχίστου είδους.

Η Βουλή ούτως ή άλλως έχει καταργηθεί. Μόνον τυπικά λειτουργεί. Ψηφίζει νόμους που έχουν συνταχθεί από άλλα κράτη, από ξένους δηλαδή, από τους δανειστές της χώρας, οι κυβερνήσεις απλώς τις μεταφέρουν στη Βουλή με μικρές διορθώσεις και οι βουλευτές ψηφίζουν χωρίς δεύτερη κουβέντα. Μάλιστα, όσοι τολμάνε να μην ψηφίσουν είτε υποχρεώνονται να παραιτηθούν είτε διαγράφονται.

Η απαίτηση αυτή, να παραιτείται ο βουλευτής όταν διαφωνεί, είναι πρωτοφανής και από μόνη της καταργεί το κοινοβουλευτικό πολίτευμα. Ο βουλευτής έχει πλήρη ελευθερία σύμφωνα με το σύνταγμα και φυσικά δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, διότι τότε θα αυτοακυρώνονταν. Εάν ο βουλευτής είναι υποχρεωμένος να δέχεται τις αποφάσεις του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης, τότε γιατί να υπάρχει κοινοβούλιο; Ποιος ο λόγος; Στην περίπτωση αυτή της υποχρεωτικής συμμόρφωσης με την εκτελεστική εξουσία, το κοινοβούλιο λειτουργεί τυπικά. Είναι ουσιαστικά ανακτοβούλιο. Πρόκειται για ένα σώμα διορισμένων.

Όχι εκλεγμένων.

Έτσι έχουν τα πράγματα. Το κοινοβουλευτικό μας σύστημα μόνον τυπικά υπάρχει. Είναι απλός μανδύας. Δεν λειτουργεί. Αποφασίζει ο εκάστοτε πρωθυπουργός, ο οποίος μεταφέρει αποφάσεις των δανειστών και της ευρωζώνης και οι βουλευτές ασυζητητί τις εκτελούν. Εφόσον λοιπόν απλώς εκτελούν ως υπάλληλοι, έρχεται ο Σταύρος Θεοδωράκης και ζητάει αντί να είναι 300 και να μας κοστίζουν, να γίνουν 200.

Και γιατί να γίνουν 200; Μήπως να τους κάνουμε 100 να γλιτώσουμε περισσότερα; Και εφόσον δεν μπορούν να αποφασίζουν και είναι υποχρεωμένοι να δέχονται τις αποφάσεις της εκάστοτε κυβέρνησης, γιατί να είναι 200; Να γίνουν 7, όσα και τα κόμματα. Εφόσον οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες λειτουργούν ως λόχοι, με μια φωνή, τότε γιατί γίνονται οι συνεδριάσεις; Δεν υπάρχει λόγος. Ας πηγαίνουν οι γραμματείς των κοινοβουλευτικών ομάδων, ας συνεδριάζουν για μια ωρίτσα και τέλος. Αφού έτσι, κι αλλιώς η απόφαση είναι δεδομένη.

Και εφόσον η απόφαση πρέπει να είναι δεδομένη, γιατί να έχουμε κοινοβούλιο και να μπαίνουμε σε έξοδα για άχρηστες εκλογές; Εφόσον αποφασίζουν οι Βρυξέλλες και η κυβέρνηση, ας αποφασίζουν και ας το κλείσουν το κοινοβουλευτικό μαγαζί.

Είμαι βέβαιος ότι πολύ θα τo 'θελαν. Ακόμα και αυτό το απαξιωμένο κοινοβούλιο τους τρομάζει. Είναι εμπόδιο. Και δεν το θέλουν. Διότι κάποιοι περίεργοι μπορεί κάποια στιγμή να καταψηφίσουν. Οπότε το σχέδιο διακυβέρνησης στο σημείο αυτό πάσχει. Και έρχεται ο Σταύρος και τους μειώνει. Άλλο 300, άλλο 200. Ο κίνδυνος ατυχήματος είναι μικρότερος.

Κάπως έτσι πορεύεται η Ελλάδα. Χωρίς Βουλή. Και χωρίς θεό εννοείται. Πάει κατά τις προσταγές των ανωτέρων της. Αλλά κανένα έθνος στην ιστορία δεν επιβίωσε, παριστάνοντας τον υπηρέτη. Τα έθνη αυτά μοιραία χάνονται από το προσκήνιο της ιστορίας.

Η Ελλάδα όμως ουδέποτε έσκυψε το κεφάλι στην ιστορία. Δεν θα το κάνει ούτε και τώρα. Και όσο για τον αριθμό των βουλευτών, η σωστή πρόταση είναι όχι να μειωθούν, αλλά να αυξηθούν. Και να ανακτήσουν την εξουσία τους. Μπας και πάρει μπρος το κοινοβουλευτικό μας πολίτευμα.

Σκοπιανός ΥΠΕΞ: Οι Πακιστανοί να πάνε στην Ελλάδα να ζητήσουν άσυλο

Ο υπουργός Εξωτερικών της ΠΓΔΜ Νίκολα Πόποσκι, σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ), που δημοσιεύθηκε, χθες, υπεραμύνθηκε της απόφασης για τον συρμάτινο φράχτη που υψώνει η χώρα του στα σύνορα με την Ελλάδα.

Μάλιστα άφησε αιχμές κατά της Ελλάδας ειδικά στο θέμα της φύλαξης των συνόρων.

Στο ερώτημα γιατί η ΠΓΔΜ ζητά την ανάπτυξη της Frontex στα σύνορα με την Ελλάδα ο κ. Πόποσκι απαντά πως η μοναδική συνοριακή γραμμή της ζώνης Σένγκεν, που δεν προστατεύεται από τη Frontex, είναι τα σύνορα Ελλάδας – ΠΓΔΜ.

Στο ερώτημα γιατί η ΠΓΔΜ δεν επιτρέπει π.χ. σε Πακιστανούς a priori να κάνουν αίτηση για άσυλο στη χώρα, εμποδίζοντάς τους να εισέλθουν, ο κ. Πόποσκι απαντά ως εξής: "Γιατί δεν το κάνουν στην Ελλάδα; Όποιος θέλει να διαφύγει από τον πόλεμο, μπορεί να ζητήσει άσυλο στην Ελλάδα που είναι κράτος - μέλος της ΕΕ και είναι χώρα ασφαλής".

Πηγή 

Επιχειρηματίες Θεσσαλονίκης: Ο σιδηροδρομικός αποκλεισμός στα σύνορα μας τινάζει στον αέρα

Τη σοβαρή ζημία που προκαλεί στις ελληνικές επιχειρήσεις το γεγονός ότι από τις 18 Νοεμβρίου δεν έχουν κινηθεί τρένα προς Θεσσαλονίκη, λόγω του αποκλεισμού της σιδηροδρομικής γραμμής στα σύνορα Ελλάδας-πΓΔΜ, επισημαίνει η διοίκηση του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου (ΒΕΘ).

Ταυτόχρονα, η διοίκηση του ΒΕΘ εκφράζει τη δυσαρέσκειά της για την "αδράνεια" -όπως υποστηρίζει- σχετικά με την εξεύρεση λύσης στο πρόβλημα. Παράλληλα επισημαίνει τον πρόσθετο κίνδυνο που συνεπάγεται η ενδεχόμενη αποβολή της χώρας από τη συνθήκη Σένγκεν.

"Οι ζημιές για τον επιχειρηματικό κόσμο είναι αξιοσημείωτες, ενώ μεγάλο είναι το πλήγμα και στην αξιοπιστία του ελληνικού εμπορικού διαδρόμου. Από την πλευρά των ελληνικών επιχειρήσεων που αγωνίζονται να επιβιώσουν και δίνουν μάχη για να ανταποκριθούν στις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει έναντι άλλων εταιρειών εγχώριων και πολυεθνικών, γίνεται μία επιπλέον προσπάθεια για την ανάδειξη των πλεονεκτημάτων που διαθέτει η γεωγραφική θέση της πατρίδας μας. Δεν είναι δυνατόν να τινάζονται όλα στον αέρα και να μην δίνεται λύση στο πρόβλημα. Την ίδια ώρα εξαντλούνται οι ανοχές και οι αντοχές της τοπικής κοινωνίας" τονίζει ο πρόεδρος του ΒΕΘ, Παναγιώτης Παπαδόπουλος, επισημαίνοντας ότι είναι αναγκαία η άμεση αποκατάσταση της σιδηροδρομικής γραμμής Σκοπίων - Θεσσαλονίκης, που έχει αποκλειστεί από οικονομικούς μετανάστες.

Σε σχέση με τη συνθήκη Σένγκεν σημειώνει ότι "αν η συνθήκη [...] λυγίσει υπό από το βάρος της προσφυγικής κρίσης της Ευρώπης και της τρομοκρατικής απειλής, το μεγαλύτερο πείραμα διεύρυνσης των συνόρων, θα έχει ως πρώτο αδύναμο κρίκο την Ελλάδα".

Κατά τον κ. Παπαδόπουλο, "είναι απαραίτητη η προάσπιση της παραμονής της Ελλάδας στη συνθήκη και κατά συνέπεια η πλήρης εφαρμογή των συμφωνηθέντων μέτρων με τους εταίρους για την ενίσχυση της ασφάλειας των θαλάσσιων συνόρων αλλά των βόρειων συνόρων της χώρας".

Πηγή 

Κι αν ο Τσίπρας είναι του γιατρού;

Στην αρχή νόμιζα πως ήταν οι κλασικοί απατεώνες (με την πολιτική έννοια του όρου, καθώς για να γίνεις απατεώνας με τη νομική χρειάζονται και κάποιες ικανότητες). Οι συνήθεις κυβερνήτες της χώρας που υπόσχονται πράγματα που δεν μπορούν να γίνουν, καταφέρνουν να πείσουν τους πιο αφελείς και τους πιο υστερόβουλους συμπολίτες μας και μετά κάνουν την κωλοτούμπα τους τόσο αργά ώστε όταν την ολοκληρώσουν κανείς να μη θυμάται τι ακριβώς είχαν υποσχεθεί.

Η μόνη ρεαλιστική πρόταση για τη Φρουτοπία, μάλλον

Οι 7 μήνες διακυβέρνησης και η προκήρυξη του δημοψηφίσματος με έκαναν να σκεφτώ πως μπορεί να έχουμε να κάνουμε με επικίνδυνους ιδεοληπτικούς αρπακολατζήδες, αλλά η κατάθεση του 3ου μνημονίου, του αριστερότερου, με επανέφερε στην αρχική διαπίστωση. Μόνο που πια η απάτη έμοιαζε τόσο μεγάλη που έκανε τις κυβερνήσεις της πρώτης 8ετίας του ΠΑΣΟΚ να μοιάζουν ειλικρινείς και έντιμες. Όλα αυτά μέχρι πρόσφατα.

Το πραγματικό δίλημμα τελικά ήταν το «θεότρελος» ή «απατεώνας»

Τις τελευταίες εβδομάδες, η εκδοχή των αδίστακτων απατεώνων που θα ήταν ικανοί να διαγράψουν και τις τρεις γενιές της οικογένειας Παπανδρέου από τη Λέσχη της Απάτης δεν μου είναι πια αρκετή. Προφανώς έχουμε να κάνουμε και με αδίστακτους και με απατεώνες, αλλά φοβάμαι πως αυτές οι δύο λέξεις δεν αρκούν πια για να περιγράψουν τον Αλέξη τον Τσίπρα και την κυβέρνησή του. Κι ακόμα κι αν προσθέσουμε άλλες λέξεις, όπως τη λέξη «ανίκανοι» ή τη λέξη «σκιτζήδες» ή τη λέξη «τρόμπες» και πάλι η περιγραφή δεν μοιάζει να είναι ολοκληρωμένη.

Η καλύτερη, μέχρι τώρα, προσπάθεια για ένα βαλκανικό ριμέικ του SOS Πεντάγωνο καλεί Μόσχα

Όσο αδίστακτος, όσο απατεώνας, όσο ανίκανος κι αν είσαι, δεν αυτοπαρωδείσαι με τη συχνότητα που το κάνουν τα στελέχη της κυβέρνησης και ο πρωθυπουργός. Δεν φέρεσαι σαν ήρωας ενός σατιρικού έργου που προσπαθεί να περιγράψει, με πρωτοφανή υπερβολή, τη γελοιότητα της εξουσίας. Και σίγουρα δεν διακινδυνεύεις να δημιουργήσεις ένα σοβαρό διπλωματικό επεισόδιο τουιτάροντας μπούρδες που δεν συγκινούν ούτε τον πιο ανόητο χρυσαυγίτη για να τις σβήσεις μετά, αλλά μόνο από το λογαριασμό που έχεις για να γράφεις κάτι που μοιάζει με αγγλικά, την ίδια στιγμή που διαρρέεις ότι η ανάρτηση ήταν λάθος, αλλά η ανάρτηση εξακολουθεί να κοσμεί το λογαριασμό που έχεις για να γράφεις κάτι που μοιάζει με ελληνικά. Για να τα κάνεις όλα αυτά κάτι άλλο συμβαίνει και νομίζω πως ήρθε αυτή η τρομακτική στιγμή. Η στιγμή που αρχίζω να σκέφτομαι πως υπάρχει μια κάποια πιθανότητα οι άνθρωποι που κυβερνούν τη χώρα στην οποία κατοικώ να μην είναι απλώς απατεώνες αλλά και κανονικοί τρελοί. Να είναι παρανοϊκοί, να είναι θεοπάλαβοι, να έχουν λαλήσει, να είναι του γιατρού, να χρωστάνε της Μιχαλούς κ.ο.κ.

Παγκοσμοιοποίηση, Ίντερνετ, το Χάραγμα του Θηρίου... Καλά που υπάρχει και η αντικαπιταλιστική-επαναστατική σχολή Χιλλ, μπας και βρουν τα παιδιά τους το κλεμμένο μέλλον τους.

Καταλαβαίνω πως σε κάποιους –νομίζω πως όσο περνούν οι μέρες σε όλο και λιγότερους– αυτή η εκδοχή φαίνεται κάπως υπερβολική. Σας καταλαβαίνω. Και εγώ δεν θέλω να την πιστέψω. Δεν είναι και πολύ ευχάριστο να φοβάσαι πως όχι απλώς ένας πρωθυπουργός αλλά μια ολόκληρη κυβέρνηση θα ήταν πιο ταιριαστοί πλάι σε κάποιον που μιλάει σε μια πατάτα παρά στα υπουργικά έδρανα. Από την άλλη, μπορεί το να μιλάς σε μια πατάτα να είναι πολύ πιο λογικό από όλα όσα ακούγονται από τα συγκεκριμένα έδρανα και μπράβο τους.

Ένα κόμμα, μία κυβέρνηση, μία διάγνωση: κλασικές περιπτώσεις φροϊδικού ολισθήματος. Και οι δύο συμμετέχουν σε καρναβάλι ενώ φαντασιώνονται πως είναι βεδουίνοι.

Μάνος Βουλαρινός

Τελικά, τι είπε ο Ολάντ στον Τσίπρα;

Του Γιάννη Παντελάκη

Ο Έλληνας πρωθυπουργός επικοινώνησε με τον Γάλλο πρόεδρο και, μεταξύ άλλων, του μετέφερε τ' αποτελέσματα της άκαρπης σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών. Ο Ολάντ του είπε χαρακτηριστικά: «τι έγινε με το ΠΑΣΟΚ; Πήγε πάλι με τη Ν.Δ.;». Και ο Τσίπρας απάντησε πως «συμβαίνουν αυτά στην πολιτική». Και μπλα μπλα μπλα...

Γνωστό το θέμα από προχθές. Όπως και η συνέχεια του. Το ΠΑΣΟΚ αντέδρασε έντονα, χαρακτήρισε ψεύτικο τον διάλογο και η πρόεδρός του είπε πως θα ζητήσει διευκρινήσεις από τον Γάλλο πρεσβευτή. Νομίζω, πως δεν θα μάθουμε ποτέ τι ακριβώς έγινε. Αν ο Τσίπρας μίλησε με τον Ολάντ και αν πραγματοποιήθηκε ο συγκεκριμένος διάλογος. Ωστόσο, υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που υιοθέτησαν την πρώτη ή τη δεύτερη εκδοχή. Και έβγαλαν ανάλογα πολιτικά συμπεράσματα. Δεν ευθύνονται οι ίδιοι γι' αυτό. Αλλά πολλά Μέσα και ο τρόπος που παρουσίασαν το θέμα. Κάποια φιλικά προς την κυβέρνηση είπαν/έγραψαν με κατηγορηματικότητα πως ο διάλογος έγινε. Δεν είπαν ποτέ ότι τον διάλογο αυτό τους τον μετέφεραν κάποιοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι. Και κάποια που εξ ορισμού αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση κατέγραψαν την είδηση αμφισβητώντας την με τον ίδιο απόλυτο τρόπο. Λίγα, ψύχραιμα, την κατέγραψαν με την οφειλόμενη επιφύλαξη, αφού δεν είχαν τρόπο διασταύρωσης.

Πρόκειται απλά για ένα ενδεικτικό παράδειγμα ενός πολέμου πληροφόρησης και παραπληροφόρησης που συμβαίνει εδώ και χρόνια. Και για τον οποίο την κυρίαρχη ευθύνη έχουν δημοσιογράφοι. Πολλοί, ταυτιζόμενοι με κόμματα, οικονομικά, μιντιακά ή άλλα συμφέροντα, δεν ακολουθούν τον στοιχειώδη κανόνα είτε της διασταύρωσης μιας πληροφορίας, είτε της απόστασης που οφείλουν να πάρουν από αυτήν αν δεν την έχουν επαληθεύσει. Οι σκοπιμότητες δεν τους επιτρέπουν κάτι τέτοιο. Και οι πολιτικές συμπεριφορές των πολιτών διαμορφώνονται με λάθος στοιχεία.

Στα τέλη του περασμένου Οκτωβρίου, σε μια ημερίδα παρουσιάστηκε έρευνα που έκανε το τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Αφορούσε την τήρηση ή μη της δημοσιογραφικής δεοντολογίας σε μία σειρά από μεγάλα τηλεοπτικά και έντυπα μέσα ενημέρωσης, την περίοδο 2013-2014. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας (που είχε επιστημονικό υπεύθυνο τον καθηγητή Γ. Πλειό και στηρίχθηκε από τον καθηγητή Μιχ. Σταθόπουλο), ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέροντα. Αν ψάξει κάποιος να τα βρει τις ημέρες εκείνες στα πάσης φύσεων ΜΜΕ, θα δυσκολευτεί. Δεν είχε μεγάλη δημοσιογραφική κάλυψη η έρευνα. Ενδεχομένως να οφείλεται στ' αποτελέσματά της που έδειχναν σαρωτικές παραβιάσεις της δημοσιογραφικής δεοντολογίας από πολλά Μέσα.

Είναι ενδεικτικό πως στην παράμετρο που αφορά στη διάκριση της είδησης από το σχόλιο και το διαφημιστικό μήνυμα αλλά και την αντιστοιχία τίτλου, κειμένου και φωτογραφίας η έρευνα έδειξε ότι το 74,4% των εφημερίδων που μελετήθηκαν δεν τηρούν επαρκώς τον κανόνα, ενώ το ίδιο συμβαίνει με το 68,6% των τηλεοπτικών σταθμών. Αυτό σημαίνει πως η συντριπτική πλειονότητα των Μέσων αυτών δεν κάνουν σαφή τη διάκριση είδησης με σχόλιο, κάτι που αντικειμενικά μπορεί να λειτουργήσει παραπλανητικά για τον αναγνώστη ή τηλεθεατή. Ο τελευταίος δεν έχει απαραίτητα τις πηγές ή τη δυνατότητα ώστε με το ανάλογο φιλτράρισμα να κατανοήσει τι ακριβώς συνέβη. Θα πληροφορηθεί με βάσει την υποκειμενική ματιά του δημοσιογράφου που το μεταφέρει.

Το παράδειγμα είναι ενδεικτικό αλλά και χρήσιμο παράλληλα για να κατανοήσουμε αρκετά πράγματα. Αφενός μεν το έλλειμμα αξιοπιστίας που διακρίνει ένα μεγάλο μέρος των ΜΜΕ και το οποίο έχει σαν αρνητική παρενέργεια τις ισοπεδωτικές γενικεύσεις (όλοι το ίδιο είναι), αφετέρου τη στρεβλή πληροφόρηση (έως και παραπληροφόρηση) που έχει ο αποδέκτης αυτών που τα Μέσα γράφουν ή μεταδίδουν.

Αν κάποιος επιχειρήσει να αναφέρει σχετικά παραδείγματα όπου εμπλέκεται το σχόλιο με την είδηση, θα πρέπει να γράψει χιλιάδες λέξεις. Είναι πολλά, είναι καθημερινά.

Η στρεβλή αυτή κατάσταση δεν αφορά μόνο τους δημοσιογράφους, η αξιοπιστία των οποίων δέχεται ήδη ισχυρές δόσεις αμφισβήτησης. Αφορά στο σύνολο της κοινωνίας, η οποία αναγκαστικά πληροφορείται από τα συγκεκριμένα Μέσα. Και κατ' επέκταση αφορά στην ίδια την ποιότητα και λειτουργία της δημοκρατίας. Η συμπεριφορά ενός πολίτη με λάθος πληροφόρηση θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό και τις πολιτικές του επιλογές. Όχι μόνο την ώρα της κάλπης, αλλά και στην καθημερινή του δραστηριότητα.

Η αναξιοπιστία πολλών Μέσων δεν είναι μια κατάσταση που προέκυψε πρόσφατα. Εδώ και αρκετά χρόνια, μεγάλες έρευνες έχουν δείξει πως οι πολίτες δεν εμπιστεύονται τα Μέσα. Μια σχετικά πρόσφατη μέτρηση (11/3/2014) της εταιρείας MRB για την αξιοπιστία των ΜΜΕ έδειξε ότι τα ΜΜΕ βρίσκονται στη 15η και 16η θέση ανάμεσα σε συνολικά 22 θεσμούς σε επίπεδο εμπιστοσύνης. Όλες οι έρευνες που έχουν προηγηθεί συμφωνούν στα συμπεράσματα.

Στα χρόνια της κρίσης, το πρόβλημα έχει μεγεθυνθεί. Με αποτέλεσμα να προκύψουν πολιτικές συμπεριφορές και ερμηνείες των γεγονότων αναντίστοιχες με την πραγματικότητα. Τα κόμματα προφανώς και τροφοδότησαν με υλικό ώστε να δημιουργηθεί μια κατάσταση που θα τα εξυπηρετούσε. Ωστόσο, βασικοί δίαυλοι για να περάσει αυτό το υλικό ήταν και είναι πολλά ΜΜΕ...

Τον Ιανουάριο στη Βουλή το Ασφαλιστικό με μειώσεις στις συντάξεις -Την αύξηση των εισφορών προτάσσει το Μαξίμου

Η "μητέρα των μαχών" βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στο Ασφαλιστικό, με τους εκπροσώπους των θεσμών να πιέζουν για νέα μέτρα με άμεσο δημοσιονομικό αποτέλεσμα.

Καθώς ο χρόνος περνά, κυβερνητικές πηγές εξηγούν στο iefimerida.gr ότι "το σχέδιο θα πρέπει να ολοκληρωθεί μέσα στο μήνα", ώστε μετά και το διάλογο με τους κοινωνικούς φορείς να πάρει το δρόμο προς ψήφιση, πριν από τις 15 Ιανουαρίου.

Οι δανειστές πιέζουν για ένα σκληρό μείγμα μέτρων που φέρνει μεγάλο "μαχαίρι" στις συντάξεις, με την ελληνική πλευρά ωστόσο να μην συζητά το ενδεχόμενο των οριζόντιων μειώσεων. 

Αντιθέτως, προτάσσει το... ισοδύναμο της αύξησης των εργοδοτικών αλλα και των εισφορών των εργαζομένων. Ο αρμόδιος υπουργός Γ. Κατρούγκαλος, μιλώντας στην πρόσφατη συνεδρίαση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, σημείωσε πως το θέμα των εργοδοτικών εισφορών βρίσκεται υπό συζήτηση με τους θεσμούς και ότι λείπουν 300 εκατ. ευρώ για να μην κοπούν οι κύριες συντάξεις.

Σκληρό... ροκ ενόψει των κρίσιμων ψηφοφοριών

Κυβέρνηση και αντιπολίτευση, πάντως, έχουν δείξει τις διαθέσεις τους και ενόψει των πολύ κρίσιμων ψηφοφοριών, όλα δείχνουν πως το πολιτικό θερμόμετρο θα χτυπήσει "κόκκινο".

Στο Μέγαρο Μαξίμου πάντως, μετά την...ανακατωσούρα που προέκυψε από τις δηλώσεις περί διεύρυνσης σπεύδουν-τουλάχιστον σ'αυτή τη φάση- να διαβεβαιώσουν πως "οι 153 είναι μπετόν". Επομένως, η κυβέρνηση θα συνεχίσει το σκληρό...ροκ, καλώντας τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης "που κυβέρνησαν για 40 χρόνια να τοποθετηθούν επί του θέματος".

Επιπλέον, τις επόμενες ημέρες ξεκινά ο διάλογος με την κοινωνική και οικονομική επιτροπή και θα ακολουθήσει και διάλογος με τα κόμματα στη Βουλή.

Επικοινωνιακή αντεπίθεση με Τσίπρα μπροστά 

Το περιβάλλον του πρωθυπουργού περνά στην επικοινωνιακή αντεπίθεση μετά και την απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να παραχωρήσει τηλεοπτική συνέντευξη, σε μια συγκυρία, μάλιστα, που μόνο ευνοϊκή δεν είναι για την κυβέρνηση.

Η συνέντευξη θα μεταδοθεί απόψε στις 10 από την ΕΡΤ και θεωρείται βέβαιο ότι ο πρωθυπουργός θα δεχτεί ερωτήσεις για τα τρέχοντα ζητήματα (όπως είναι το ασφαλιστικό, οι πλειστηριασμοί, οι αλλαγές που έρχονται στη φορολογία, κ.α), αλλά και για το προσφυγικό, την Τουρκία και το πολύ σοβαρό θέμα της συνθήκης Σένγκεν.

Με μεγαλύτερο ενδιαφέρον τέλος, αναμένεται η απάντηση του πρωθυπουργού για τις εν δυνάμει συνεργασίες, αλλά και για τις  κινητοποιήσεις των εργαζομένων ενάντια στα μέτρα λιτότητας που παίρνει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που το κόμμα καλεί σε συμμετοχή στις κινητοποιήσεις.

Πηγή 

Πρόταση «βόμβα»: Εισαγωγή χωρίς εξετάσεις σε ΑΕΙ-ΤΕΙ

Εισαγωγή σε κάποια τμήματα πανεπιστημίων χωρίς εξετάσεις είναι μία από τις προτάσεις που περιλαμβάνονται στην εισήγηση του προέδρου της Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία, Αντώνη Λιάκου. 

Μιλώντας στο «Κόκκινο», ο κ. Λιάκος μεταξύ άλλων είπε ότι «δεν χρειάζονται σε όλα τα τμήματα των ΑΕΙ εξετάσεις, για να εισαχθούν οι υποψήφιοι σε αυτά» και πρόσθεσε: «Σήμερα όσοι θέλουν να πάνε σε ΑΕΙ πηγαίνουν, γι' αυτό άλλωστε η βάση εισαγωγής είναι κάτω του 10. Λίγες σχολές χρειάζονται εξετάσεις».

«Σ' αυτές τις λίγες σχολές θα υπάρξει μια λίστα προτεραιότητας με κριτήρια, τα οποία θα διαμορφωθούν και με τη συμμετοχή των ΑΕΙ. Ολα αυτά τα κριτήρια δεν θα είναι κριτήρια που θα οδηγούν τα παιδιά στα φροντιστήρια. Δεν θα έχουν να κάνουν με την προηγούμενη γνώση. Δεν είναι απαραίτητο, αυτός που θα πάει να σπουδάσει Ιατρική, να έχει τελειώσει πρακτικής Κατεύθυνσης Γυμνάσιο και Λύκειο, ούτε αυτός που θα πάει Φιλοσοφική ή στο Ιστορικό τμήμα να έχει τελειώσει Κλασικό τμήμα Σπουδών».

Αναφερόμενος στο Λύκειο, υπογράμμισε: «Το Λύκειο πρέπει να είναι ένα σχολείο που θα έχει τρεις βασικές και μεγάλες σφαίρες: την ανθρωπιστική παιδεία, τη φιλοσοφία και την πολιτική, τη μελέτη της επιστήμης, του περιβάλλοντος και του σώματος, την τέχνη και τον πολιτισμό».

Πηγή 

Αγώνας να μη ματώσουν οι συντάξεις

Τις «καλές» δυνάμεις της Ευρώπης θα προσπαθήσει να πάρει μαζί του ο υπουργός Εργασίας Γ. Κατρούγκαλος σε μια προσπάθεια να μην περικοπούν οι κύριες συντάξεις, αλλά μόνο οι υψηλές επικουρικές.

Βέβαια για να το πετύχει αυτό θα πρέπει να «ματώσουν» επιχειρήσεις και εργαζόμενοι που θα δουν να αυξάνονται οι ασφαλιστικές εισφορές κατά περίπου 2 μονάδες σε κύρια και επικουρική ασφάλιση, ενώ οι αγρότες θα πρέπει να περιμένουν τριπλασιασμό των εισφορών που καταβάλλουν.

Χθες λοιπόν μετά τη συνάντηση που είχε ο υπουργός με τον προεδρεύοντα υπουργό του συμβουλίου υπουργών Εργασίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τον ομόλογό του υπουργό Εργασίας του Λουξεμβούργου κ. Σμιτ, ο κ. Κατρούγκαλος έκανε λόγο για εθνική ανάγκη να μη μειωθούν άλλο οι συντάξεις.

Συγκεκριμένα απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου αν είναι «κόκκινη γραμμή» για την κυβέρνηση η μη μείωση των κύριων συντάξεων, δήλωσε: «Οι κύριες συντάξεις δεν μπορεί να μειωθούν άλλο. Αυτό είναι πράγματι εθνική ανάγκη, όχι μόνο εθνική γραμμή».

Στη συνάντηση ο Eλληνας υπουργός άκουσε τον κ. Σμιτ να του εκθέτει το δικό του όραμα, που είναι να ενισχύσει την κοινωνική διάσταση της Ευρώπης ώστε να ισορροπήσει τον τρόπο με τον οποίο η Ευρώπη κυβερνιέται.

Συγκεκριμένα ο υπουργός Εργασίας του Λουξεμβούργου έχει προτείνει τη συγκρότηση ενός Eurogroup των υπουργών Εργασίας, ανάλογο δηλαδή με το Eurogroup των υπουργών Οικονομικών, ακριβώς για να μην είναι μονοδιάστατη η πολιτική της Ευρωπαϊκής Eνωσης και να μη δίνει προτεραιότητα μόνο στα αμιγώς οικονομικά θέματα.

Από την πλευρά του ο κ. Σμιτ έκανε λόγο για αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που ωστόσο πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους την κοινωνική ισορροπία.

Το ελληνικό σχέδιο για το ασφαλιστικό

«Η προεδρία του Λουξεμβούργου έχει τονίσει πολλές φορές ότι πρέπει να υπάρξει έντονη κοινωνική διάσταση στην Ε.Ε. και ότι δεν αρκεί να μιλάμε μόνο για οικονομία, για δημοσιονομική προσαρμογή ή και εξυγίανση» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Η πεποίθηση του Μαξίμου ότι δεν περνά το σκληρό ασφαλιστικό με μειώσεις στις συντάξεις έφερε στο προσκήνιο το «μαλακό» σενάριο που θέλει την κυβέρνηση ουσιαστικά να ακολουθεί τα όσα περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο 3 για τις συντάξεις και να μην προσδοκά την οριστική λύση του ασφαλιστικού (που σημαίνει ότι ανά 2-3 έτη θα έχουμε νέα ασφαλιστική μεταρρύθμιση, για να σωθεί το σύστημα).

Ετσι, και αφού αναζητώνται 900 εκατ. ευρώ για να κλείσει η τρύπα του ασφαλιστικού για το 2016, ο νέος σχεδιασμός περιλαμβάνει μόνο την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 2% (σε κύρια και επικουρική ασφάλιση) που εκτιμάται ότι μπορεί να δώσει (ανάλογα και με την πορεία της απασχόλησης) μέχρι και 800 εκατ. ευρώ το 2016.

Παράλληλα ο τριπλασιασμός των εισφορών των αγροτών (που μάλλον θα γίνει σε δόσεις και σε βάθος 3 ετών και όχι αυθωρεί και παραχρήμα) δίνει την απαραίτητη ανάσα στην κυβέρνηση, η οποία θα ακολουθήσει την πεπατημένη των μνημονιακών νόμων που έχουν ψηφιστεί από τους Λοβέρδο - Κουτρουμάνη το 2010.

Από την άλλη η κυβέρνηση προσδοκά να δώσει στο σύστημα χρήματα μέσω των αποκρατικοποιήσεων, της αξιοποίησης της κινητής και ακίνητης περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων αλλά και ενδεχομένως από έναν μελλοντικό φόρο που θα πηγαίνει στο Ταμείο του ενοποιημένου πια ασφαλιστικού συστήματος.

Παράλληλα θα παραμείνουν οι κοινωνικοί πόροι ως έχουν, δεν θα αποδίδονται όμως στα επιμέρους Ταμεία (ώστε να θεωρούνται φόροι υπέρ τρίτων) αλλά θα τους εισπράττει το κράτος και θα τους διανέμει εκείνο στους κλάδους ασφάλισης του ενός Ταμείου που θα λειτουργεί.

Ωστόσο η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών έχει απορριφθεί στο παρελθόν (δηλαδή το μαρτυρικό για τον ΣΥΡΙΖΑ και την Ελλάδα Ιούνιο του 2015) από τους δανειστές, ενώ ακόμη και αυτή την περίοδο υπάρχουν φωνές των δανειστών που απορρίπτουν αυτό το ενδεχόμενο ως δυνάμενο να τορπιλίσει την ανάπτυξη της οικονομίας.

Τζώρζης Ρουσσος

O ΣΥΡΙΖΑ ξανακαλεί σε απεργία κατά της... κυβέρνησης

Για την περασμένη 24ωρη Γενική Απεργία, οΣΥΡΙΖΑ είχε εκδώσει ανακοίνωση στην οποία καλούσε τους πολίτες να λάβουν μέρος. Το θέμα προκάλεσε αίσθηση (διεθνώς...), καθώς επί της ουσίας καλούσε τους πολίτες να αντιδράσουν στα μέτρα της... κυβέρνησης. Τώρα το επαναλαμβάνει...

Σε νέα ανακοίνωση, το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα καλεί τους εργαζόμενους να λάβουν μέρος στην απεργία και στις διαδηλώσεις εναντίον των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, επισημαίνοντας ότι η παρουσία των εργαζομένων θα βάλει την δική της σφραγίδα στις πολιτικές εξελίξεις.

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

Το Τμήμα Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑκαλεί τους/ις εργαζόμενους/ες, τους/ις άνεργους/ες, τους/ις συνταξιούχους, τους νέους και τις νέες να συμμετέχουν μαζικά στην 24ωρη Γενική Απεργία που προκήρυξαν τα συνδικάτα την Πέμπτη 3 Δεκέμβρη.

Οι λαϊκοί αγώνες, τα κοινωνικά κινήματα και οι εργατικές διεκδικήσεις αποτελούν κρίσιμο παράγοντα για μια πραγματική δημοκρατία, για την ανατροπή της βαριάς κληρονομιάς που έχει αφήσει η υλοποίηση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών των τελευταίων χρόνων. 

Μέσα από τις καθημερινές μικρές και μεγάλες μάχες του κόσμου της δουλειάς μπορούμε να κρατήσουμε ανοιχτό το στοίχημα για μια διαφορετική πορεία στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα. Να απαντήσουμε στους καθημερινούς εκβιασμούς εργοδοσίας και νεοφιλελεύθερων πολιτικών και οικονομικών κέντρων εντός και εκτός Ελλάδας.

Οι εργαζόμενοι μέσα από τη συμμετοχή τους στην Απεργιακή κινητοποίηση να βάλουν τη δική τους σφραγίδα στις πολιτικές εξελίξεις. Για την προστασία και την ενίσχυση των ταξικών τους συμφερόντων, να δρομολογήσουν λύσεις σε προοδευτική κατεύθυνση στο μείζον θέμα της Κοινωνικής Ασφάλισης, αποτρέποντας μειώσεις συντάξεων και παροχών.

Μετά από πέντε χρόνια μνημονιακής πολιτικής που είχε ως αποτέλεσμα την απομείωση των συντάξεων από 20% έως και 55%, σήμερα οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και ιδιαίτερα οι νέοι/ες διεκδικούν να δρομολογηθεί μια λύση στο Ασφαλιστικό που στο επίκεντρό της θα είναι ο καθολικός και αναδιανεμητικός χαρακτήρας της ασφάλισης, η προστασία των δικαιωμάτων, αλλά και η διαμόρφωση ενός πλαισίου που θα οδηγεί σε ένα βιώσιμο και κοινωνικά δίκαιο Ασφαλιστικό Σύστημα.

Ειδικότερα αγωνιζόμαστε για ένα ασφαλιστικό σύστημα που:

• θα διασφαλίζει τον αναδιανεμητικό - κοινωνικό χαρακτήρα του συστήματος στη βάση των αρχών της κοινωνικής αλληλεγγύης και της αλληλεγγύης των γενεών.
• δεν θα περιλαμβάνει οριζόντιες μειώσεις συντάξεων και παροχών και θα διασφαλίζει αξιοπρεπή σύνταξη σε όλους τους εργαζόμενους

Η σημερινή κατάσταση διάλυσης του ασφαλιστικού συστήματος είναι το αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Βρισκόμαστε μπροστά στο αποτέλεσμα της διαχρονικής λεηλασίας του πλούτου της κοινωνικής ασφάλισης. 

Μια λεηλασία με πολλές μορφές και αποκορύφωμα το κούρεμα των αποθεματικών για το PSI. Αποτελεί ζήτημα δικαιοσύνης να καταλογιστούν ευθύνες για αυτές τις επιλογές.

Σήμερα είναι απαραίτητο ο κόσμος της δουλειάς να διεκδικήσει μια «ανακεφαλαιοποίηση» των ασφαλιστικών ταμείων έτσι ώστε να αναπληρωθεί η απομείωση των αποθεματικών των ταμείων. Επίσης κρίνεται απαραίτητη η στήριξη της κοινωνικής ασφάλισης με νέους πόρους όπως π.χ. μέσα από την αύξηση των εργοδοτικών εισφορών.

Η μάχη για την κοινωνική ασφάλεια συνδέεται και με την ουσιαστική επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων και το χτύπημα της μαύρης-ανασφάλιστης εργασίας. 

Χρειάζεται να δυναμώσουμε τους αγώνες μας και την οργάνωση μέσα σε κάθε εργασιακό χώρο. Έτσι μόνο θα μπορέσουμε να συμβάλουμε ουσιαστικά στην κατεύθυνση υπεράσπισης των εργατικών δικαιωμάτων.

Το Τμήμα Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους/τις εργαζόμενους/ες, συνταξιούχους, άνεργους/ες, νέους και νέες να συμμετάσχουν στην κεντρική απεργιακή συγκέντρωση της Αθήνας στις 11.00 στην Πλατεία Κλαυθμώνος και στις αντίστοιχες κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις των εργαζομένων σε όλη τη χώρα.

Οι αγώνες του λαού μας θα νικήσουν.

Αποστάτες, αποστασίες και βρώμικα παιχνίδια

Κάτι τρέχει στον ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι συμβαίνει στον Αλέξη Τσίπρα. Να είναι αγωνία για την βιωσιμότητα της κυβέρνησής του; Ενδεχομένως. Τόσες δεκαετίες έκανε να κυβερνήσει η Αριστερά και θα αφήσει το μαγαζί τώρα που το στρώνει στα μέτρα της; Να χάσει ο μπάρμπα Αλέκος τον φραπέ ή το δωμάτιο στο πολυτελές ξενοδοχείο του κέντρου και να ξαναγυρίσει στα Εξάρχεια και την Κουμουνδούρου; Ή να χάσει ο Αλέξης τα μεγαλεία στις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον ;

Μήπως ο πρωθυπουργός βλέπει να έρχονται τα δύσκολα και είναι αγχωμένος; Μήπως να έχει καταλάβει από πού ξεκίνησε και πού βρέθηκε; Πού είσαι νιότη που' λεγες πως θα γινόμουν άλλος; Πιθανότατα. Δεν είναι και λίγο να καταπίνεις αμάσητα τα μνημόνια, να γίνεσαι κολλητός με τον ψεκασμένο Πάνο και ταυτόχρονα να γίνεσαι το ντελίβερι μπόι του Λεβέντη για λίγα ψίχουλα αγάπης... κι όχι πίτσας.

Η ουσία είναι ότι οι επικοινωνιολόγοι αποφάσισαν να βγάλουν μπροστά τον Τσίπρα για να σώσει ξανά την παρτίδα. Με τους απίστευτους τύπους σαν τον Αποστόλου, τον Μάρδα ή τον Σπίρτζη ή με τους υπουργούς που δεν μπορούν να πάρουν ούτε μια σοβαρή απόφαση, η μόνη ελπίδα συσπείρωσης στον ΣΥΡΙΖΑ είναι να βγαίνει όλο και περισσότερο ο Τσίπρας.

Συνεχείς δηλώσεις, ομιλίες και παρεμβάσεις ενώ ανακοινώθηκε και η συνέντευξη που θα δώσει την Πέμπτη στις 10 το βράδυ στην αγαπημένη του και απόλυτα ελεγχόμενη ΕΡΤ. Με τέσσερις δημοσιογράφους που δεν θα τον πιέσουν και πολύ. Απλά θα του κάνουν πάσες για να πει αυτά που θέλει.

Ούτε τυχαία είναι η βλακώδης διαρροή για τη συνομιλία που είχε με τον Ολάντ που δήθεν του είπε ότι το ΠΑΣΟΚ πήγε ξανά με τη ΝΔ και τώρα τι θα κάνει ο κακόμοιρος ο Αλέξης και πώς μπορεί να τον βοηθήσει. Αυτά είναι αστεία πράγματα, κατασκευασμένες κουβεντούλες για να χαζεύει ο άσχετος οπαδός.

Μίλησε μέχρι και σε εκδήλωση του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου, ανέλυσε τη στρατηγική του για να βγει η χώρα από την ύφεση και ζήτησε να σταματήσει η καταστροφολογία. Όλη αυτή η κινητικότητα δείχνει έναν πρωθυπουργό που βλέπει να έρχονται τα σκούρα και προχωρά σε επιχείρηση συσπείρωσης των απογοητευμένων βουλευτών του. Κυρίως των απογοητευμένων οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ που μαζικά «κόβουν το χέρι» με το οποίο ψήφισαν στις προηγούμενες εκλογές. Στους «κοψοχέρηδες» στρέφεται ο Τσίπρας για να βρει στηρίγματα διότι μπορεί τα δύσκολα μέτρα να περάσουν στη Βουλή, στο δρόμο όμως τι θα γίνει; Θα τολμάνε να περπατήσουν άνετοι κι ωραίοι οι υπουργοί;

Ο Τσίπρας καταλαβαίνει ότι όσο δεν έχει αντίπαλο, με τη ΝΔ να πελαγοδρομεί, έχει τον κυρίαρχο ρόλο στο πολιτικό πεδίο. Αν πέσει θα πέσει από βλακεία και δεν θα έχουμε εκλογές αλλά μια άλλη κυβέρνηση με αυτόν ή χωρίς αυτόν στην πρωθυπουργία.

Έτσι, λοιπόν, ξεκινά την διπλή εκστρατεία. Η πρώτη κατεύθυνση είναι το «μάντρωμα» των Συριζαίων που ξέχασαν τη συνείδησή τους στο σπίτι και παίζουν το ρόλο των υπάκουων προβάτων. Η δεύτερη είναι η άλωση των άλλων κομμάτων του κέντρου. Ο Τσίπρας βλέπει ότι προγραμματικές συμφωνίες με άλλα κόμματα δύσκολα θα πετύχει γι' αυτό και προχωρά στο plan B. Δηλαδή τους αποστάτες. Θα ψάξουν στο παρασκήνιο να βρουν τους «αδύναμους κρίκους» σε κάθε κόμμα. Από το Ποτάμι υπάρχουν ένας – δύο (ή μία – δύο) που θα έφευγαν για τον ΣΥΡΙΖΑ. Από την Ένωση Κεντρώων δεν είναι και δύσκολο καθώς είναι ένα κόμμα που δεν έχει ισχυρούς συνεκτικούς δεσμούς. Κομματάκι δύσκολο από το ΠΑΣΟΚ αλλά όλα είναι ανοικτά, όπως και στη ΝΔ να βρεθούν αποστάτες που θα κάνουν «αέρα» στον Αλέξη.

Έτσι λοιπόν, θα μπορέσει να ενισχύσει την πλειοψηφία στη Βουλή, να περάσει τα δύσκολα μέτρα μέχρι την άνοιξη και στη συνέχεια να ελπίζει για έξοδο στις αγορές, αναδιάρθρωση χρέους, επενδύσεις και λεφτά από Γιούνκερ και Ντράγκι.

Για σκεφτείτε πώς θα αισθάνονται οι «επιρρεπείς» βουλευτές των άλλων κομμάτων του κέντρου όταν ο Τσίπρας τους υπόσχεται μια καθαρή τετραετία σε κυβερνητικές θέσεις. Δεν είναι και λίγο για ορισμένους που θα ήθελαν να λιγδώσει το αντεράκι τους, οικονομικά και πολιτικά.

Αυτό είναι το σκηνικό των επόμενων ημερών. Θα δούμε πολλά μέχρι τα Χριστούγεννα. Και αποστάτες και αποστασίες και βρώμικα παιχνίδια. Όποιος θέλει, πάντως, να γλείψει εκεί που φτύνει ο Αλέξης είναι ελεύθερος. Ο δρόμος είναι ελεύθερος και τα σκυλιά δεμένα. Και δεν ουρλιάζουν...

Πηγή