Ενα δημοψήφισμα απειλεί με «διαζύγιο αλα ιταλικά» την Ευρώπη

Το δημοψήφισμα της Κυριακής στην Ιταλία ενδεχομένως να είναι η αρχή μιας σειράς εξελίξεων που θα οδηγήσουν στο Italexit, την έξοδο της Ιταλίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση, εκτιμά η αρθρογράφος της γαλλικής εφημερίδας Le Figaro Coralie Delaume.

Ο πρώτος που είχε μιλήσει για ένα ενδεχόμενο Itlexit ήταν ο Τζόζεφ Στίγκλιτς στην γερμανική εφημερίδα Die Welt τον περασμένο Οκτώβριο, σχολιάζοντας ότι ο Ιταλοί είχαν αυταπάτες για το ευρώ και τώρα αρχίζουν να κατανοούν ότι η χώρα τους δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά στο ενιαίο νόμισμα.

Μπορεί το δημοψήφισμα που αφορά στην αλλαγή της ισορροπίας των θεσμών της Ιταλικής Δημοκρατίας να μην έχει σχέση με την οικονομία, όμως η πολιτική κρίση που θα προκαλέσει η ψηφοφορία, θα προκαλέσει τριγμούς στην Ευρώπη.

Οι συνταγματικές αλλαγές που προτείνει ο πρωθυπουργός Ρέντσι δεν κατάφεραν αν πάρουν τις θετικές ψήφους των δύο τρίτων των βουλευτών. Το νέο σύνταγμα μεταβάλει την Γερουσία σε ένα “κοινοβούλιο των περιφερειών” με λιγότερους αντιπροσώπους σε αυτήν και ουσιαστικά συμβουλευτικό ρόλο. Αυτό θα οδηγήσει σε άρση της ισχύος της Γερουσίας και θα τερματίσει το “σύστημα των δύο νομοθετικών σωμάτων”, που έδινε τις ίδιες εξουσίες και στην Βουλή των Αντιπροσώπων και στην Γερουσία. Ενα σύστημα που επιλέχθηκε το 1946 μετά από 20 χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από τους φασίστες.

Ομως το παρόν σύστημα προκαλούσε καθυστερήσεις και πολιτική αστάθεια, με αποτέλεσμα να υπάρξουν 63 κυβερνήσεις μέσα σε 60 χρόνια.

Το δημοψήφισμα είναι κρίσιμο για την Ευρώπη γιατί από το αποτέλεσμά του θα κριθεί το πολιτικό μέλλον του πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι. Στις αρχές του 2016 οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι το “ναι” προηγείτο στις επιλογές των πολιτών, μια τάση που σταδιακά διαφοροποιήθηκε με αποτέλεσμα τώρα όλες οι εταιρίες δημοσκοπήσεων να δίνουν ότι θα επικρατήσει το “όχι”. Η ψηφοφορία θα μεταβληθεί σε ψήφο υπέρ ή εναντίον του Ρέντσι. Ο οποίος έχει απογοητεύσει τους ψηφοφόρους.

Τι θα γίνει αν χάσει ο Ρέντσι;

Κάποιοι τολμηροί λένε ότι θα παραιτηθεί, προκειμένου να σχηματιστεί μια “κυβέρνηση τεχνοκρατών”, η οποία θα μπορούσε να κάμψει την αντίσταση των Ιταλών στις μεταρρυθμίσεις και την λιτότητα. Σε άρθρο του ο Economist με τίτλο “Γιατί η Ιταλία πρέπει να καταψηφίσει στο δημοψήφισμα” το βρετανικό περιοδικό ανέφερε: “Η παραίτηση Ρέντσι ίσως να μην είναι η καταστροφή που όλοι φοβούνται στην Ευρώπη. Η Ιταλία θα αποκτήσει μια κυβέρνηση τεχνοκρατών, όπως είχε και στο παρελθόν. Αν όμως το αποτέλεσμα είναι αρκετό για να προκαλέσει την κατάρρευση του ευρώ, αυτό θα σημαίνει ότι είναι ένα πολύ εύθραυστο νόμισμα και ότι ο θάνατός του είναι ζήτημα χρόνου”.

Οικονομολόγοι έχουν εξετάσει τις προοπτικές καθώς το Ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα θα συγκλονιστεί από μια ιταλική πολιτική κρίση. Σε μια μελέτη που συντάχθηκε το περασμένο καλοκαίρι η γαλλική επενδυτική τράπεζα Natixis, υπολόγισε ότι υπάρχει μόνο 15% πιθανότητα να υπάρξει μια κυβέρνηση τεχνοκρατών στην Ιταλία και 25% πιθανότητα για πολύμηνη πολιτική αστάθεια, πριν τελική η χώρα οδηγηθεί σε εκλογές.

Το πρόβλημα είναι ότι και ο εκλογικό νόμος θα αλλάξει. Το νέο σύστημα προβλέπει ένα πλειοψηφικό σύστημα με δύο γύρους και με ένα μεγάλο μπόνους για το κόμμα με τις περισσότερες ψήφους στο δεύτερο γύρο, ή για το κόμμα που στον α’ γύρο θα πάρει πάνω από το 40% των ψήφων. Στόχος αυτού του νόμου είναι να υπάρχει ενισχυμένη πολιτική σταθερότητα. Αυτός ο νόμος εξετάζεται τώρα από το Συνταγματικό Δικαστήριο, με ανοικτό το ενδεχόμενο, ένα μέρος των προβλέψεων του να κριθεί αντισυνταγματικό και να μην ισχύσει στις επόμενες εκλογές. Ετσι αν υπερισχύσει το “όχι”, δεν αποκλείεται να βρεθούν οι Ιταλοί μπροστά στο φαινόμενο να έχουν δύο εντελώς διαφορετικά κοινοβούλια (Βουλή και Γερουσία) με ακριβώς τις ίδιες εξουσίες. Επίσης δεν αποκλείεται σε ένα από τα νομοθετικά σώματα να αποκτήσει την πλειοψηφία το ευρω-φοβικό “Κίνημα των 5 Αστέρων” το οποίο καταγράφει συνεχώς άνοδο μετά και την επιτυχία του στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές. Αυτό αρκεί για να προκαλέσει πανικό στις αγορές και την Ευρώπη.

Το οικονομικό περιβάλλον

Η κατάσταση της ιταλικής οικονομίας είναι άσχημη. Το ΑΕΠ δεν έχει καταφέρει να ανακτήσει την ισχύ του στα επίπεδα πριν από την κρίση του 2007 – 2009. η εργασιακή μεταρρύθμιση με την υιοθέτηση κανόνων ευέλικτης εργασίας δεν απέδωσε, η ανεργία βρίσκεται στο 11.5%, οι επιχειρήσεις αλλά και το κράτος δεν κάνουν έξοδα για νέες επενδύσεις.

Το Ιταλικό χρέος, το μεγαλύτερο στην ευρωζώνη, ξεπερνά τα 2 τρισεκατομμύρια ευρώ (6 φορές μεγαλύτερο από το ελληνικό χρέος) και η πολιτική αβεβαιότητα θα κάνει τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα για την χώρα.

Τα επιτόκια με τα οποία δανείζεται η Ιταλία τείνουν να ξεπεράσουν το 2% (έναντι 1,5% στην Ισπανία και 0,7% στη Γαλλία), παρά το γεγονός ότι η χώρα στηρίζεται από την ΕΚΤ με την “ποσοτική χαλάρωση”. Με αυτό το πρόγραμμα η ΕΚΤ, κάθε μήνα αγοράζει ιταλικό χρέος αξίας 14 δισ. ευρώ και έχει αφήσει να εννοηθεί ότι θα επέμβει για να διασώσει τη χώρα.

Οι Ιταλικές τράπεζες είναι εύθραυστες. Με 360 δισεκατομμύρια σε “κόκκινα δάνεια” (πάνω από 20% του ΑΕΠ της χώρας). Οι Financial Times προβλέπουν ότι με πιθανή πτώχευση κινδυνεύουν οκτώ ιταλικές τράπεζες – ανάμεσά τους και η “Banca Monte dei Paschi di Siena”σε περίπτωση του επικρατήσει το “όχι” στο δημοψήφισμα.

Αποκάλυψη τώρα;

Η βρετανική εφημερίδα “The Independent” θεωρεί ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα είναι η αρχή του τέλους για την ευρωζώνη. Το γερμανικό Focus, τονίζει τον κίνδυνο ενός Italexit και η γαλλική “Le Point” θεωρεί ότι το ιταλικό δημοψήφισμα είναι πιο επικίνδυνο και από αυτό του Brexit.

Υπερβολική ανησυχία; Δύσκολο να απαντηθεί αυτό το ερώτημα. Ομως την ίδια στιγμή τείνουμε να ξεχάσουν ότι εκτός από το ιταλικό δημοψήφισμα την Κυριακή πηγαίνουν στις κάλπες και οι Αυστριακοί για τον Β’ γύρο των προεδρικών εκλογών, το αποτέλεσμα του οποίου ακυρώθηκε τον περασμένο Μάιο. Αν κερδίσει ο Νόρμπερτ Χόφερ, η Αυστρία θα γίνει η πρώτη χώρα με ακροδεξιό πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Ευρώπη και μάλιστα με την λαϊκή ψήφο.

Πηγή

Αντιμνημονιακό μέτωπο

Σωτηρία θα πει να λυτρωθείς απ’ όλους τους σωτήρες· αυτή ‘ναι η ανώτατη λευτεριά, η πιο αψηλή, όπου με δυσκολία αναπνέει ο άνθρωπος. Αντέχεις;», Ν. Καζαντζάκης

Της ΡοδάνθηςΚουμή

Κάποια στιγμή η Ελλάδα θα πρέπει να βγει από τα σκληρά μέτρα των μνημονίων και των συμφωνιών των Βρυξελλών.

Κάποια στιγμή η χώρα θα πρέπει να συνεχίσει αυτόνομη την πορεία της, με τον λαό να ευημερεί και όχι να στενάζει.

Αναλογίζομαι πολλές φορές πως από την πρώτη σύσταση του Ελληνικού κράτους  υποκλινόμαστε στις ξένες δυνάμεις και μακαρίζουμε αυτές που μας βοήθησαν να σταθούμε ως έθνος.

Αχ και να έλειπαν αυτές οι δυνάμεις!

Αυτές είναι που μας έχουν βάλει τα πόδια σε ένα παπούτσι χρόνια τώρα και εμείς εκεί μάθαμε στον ραγιαδισμό και τους προσκυνάμε.

Θα μας δώσουν χρήματα δεν θα μας δώσουν;

Θα μας πετάξουν έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση ή θα μας κρατήσουν;

Θα μας ενταφιάσουν ή θα μας αναστήσουν;

Μα δεν υπάρχει λύτρωση από αυτούς.Οφείλουμε ως έξυπνος και πονεμένος λαός  να σκεφτούμε λογικά και να κοιτάξουμε πίσω την ιστορία μας.

Πότε  ξένες δυνάμεις δούλεψαν υπέρ μας  χωρίς να μην μας ζητήσουν τίποτε;

Πότε ξένες δυνάμεις αγάπησαν τον Ελληνικό Λαό και την ιστορία του και μας χάρισαν έστω ένα χαμόγελο, χωρίς να το πάρουν πίσω;

Δεν είναι δυνατόν οι λαοί της  Ευρώπης να έχουν βρει τον δρόμο τους και εμείς να θαλασσοδέρνουμε αιώνες τώρα ποιος θα μας κουμαντάρει καλυτέρα.

Θα ναι ο Γερμανός;

Ο Άγγλος Γάλλος ,ο Ρώσος ; και πάει λέγοντας…

Μόνοι μας πρέπει να πορευτούμε και όλοι μαζί να δημιουργήσουμε ένα αντιμνημονικακό μέτωπο αλλιώς δεν θα ακουστεί η φωνή μας.

Μόνοι μας πρέπει να βρούμε το δρόμο μας .

Μόνοι μας πρέπει να βαδίσουμε στο δρόμο της ελευθερίας.

Τι τους θέλουμε τους άλλους;

Aν θέλουν να μας βοηθήσουν επειδή μας αγαπάνε ,ας έρθουν κοντά μας…

Αλλά να μας αγοράσουν πρώτα και έπειτα να μας ακολουθούν ευχαριστούμε δεν θέλουμε να πάρουμε άλλο!

Αμετακίνητος ο Σόιμπλε: Μεταρρυθμίσεις, και όχι ελάφρυνση χρέους

Ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών επαναλαμβάνει την πάγια θέση του για το ελληνικό χρέος, παραμονή του κρίσιμου Eurogroup με την αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος εκκρεμεί

 

"Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, και όχι η ελάφρυνση χρέους, θα συμβάλλουν η Ελλάδα να αποκτήσει βιώσιμο χρέος και να παραμείνει στην ευρωζώνη, καθώς τα επιτόκια και τα τοκοχρεολύσια ελάχιστα επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό της", κατά την πάγια θέση του που επαναλαμβάνει ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σε μια συνέντευξή του που δημοσιεύεται σήμερα.

Οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης συναντώνται τη Δευτέρα στις Βρυξέλλες για να συζητήσουν βραχυπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους της Ελλάδας και για να αξιολογήσουν την πρόοδο της Αθήνας στις μεταρρυθμίσεις που της ζητούνται στο πλαίσιο του τρίτου προγράμματος στήριξης της οικονομίας της.

Ερωτηθείς κατά τη διάρκεια συνέντευξης που παραχώρησε στην εφημερίδα Bild am Sonntag αν είναι καιρός να ειπωθεί στους Γερμανούς ψηφοφόρους ότι μια απομείωση του ελληνικού χρέους είναι αναπόφευκτη, ο Σόιμπλε απάντησε: «Αυτό δεν θα βοηθούσε την Ελλάδα».

«Η Αθήνα πρέπει σε τελευταία ανάλυση να εφαρμόσει τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις. Εάν η Ελλάδα θέλει να παραμείνει στο ευρώ, δεν υπάρχει τρόπος να παρακαμφθεί αυτό-ανεξαρτήτως του επιπέδου του χρέους», συνέχισε ο Σόιμπλε.

Ακόμη, ο κ. Σόιμπλε επέμεινε ότι ο προϋπολογισμός της Ελλάδας επιβαρύνεται ελάχιστα από τοκοχρεολύσια διότι οι εταίροι της στην ευρωζώνη έχουν ήδη φροντίσει να προχωρήσουν σε ελαφρύνσεις του κόστους αποπληρωμής του χρέους της για πολύ καιρό.

Δημοσίευμα του πρακτορείου Reuters, σημειώνει πως οι πιστωτές της χώρας αξιολογούν την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων και των στόχων που τέθηκαν στο πρόγραμμα στήριξης ύψους 86 δισεκατομμυρίων ευρώ το οποίο συμφωνήθηκε το περασμένο καλοκαίρι, και είναι το τρίτο κατά σειρά για την Ελλάδα από το 2010, σημειώνοντας πως η ελληνική κυβέρνηση ελπίζει η αξιολόγηση να ολοκληρωθεί το ταχύτερο και να εξασφαλίσει βραχυπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους, ώστε τα ελληνικά κρατικά αξιόγραφα να μπορέσουν να συμπεριληφθούν στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ και να επιστρέψει στις αγορές πριν από το 2018, όταν το τρέχον πρόγραμμα ολοκληρώνεται τυπικά.

Δεν παραλείπει φυσικά να επισημάνει τα αγκάθια στις συνομιλίες Αθήνας και θεσμών που δεν είναι άλλα από τα εργασιακά θέματα και ειδικά οι αλλαγές που αφορούν τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, τον κατώτατο μισθό και την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων.

Πηγή: ΑΠΕ

Σας παρακαλώ βάλτε με στη φυλακή

Η είδηση ότι ένας 47χρονος άστεγος από τον Βόλο έκλεψε ένα αυτοκίνητο προκειμένου να φυλακιστεί και να σωθεί από το κρύο ξάφνιασε αρκετούς.

Πρόκειται όμως για μια συνήθη πρακτική που ακολουθείται εδώ και αιώνες, όταν κυβερνήσεις φροντίζουν οι συνθήκες στον δρόμο να είναι χειρότερες από αυτές στη φυλακή.

"Ενα από τα πράγματα που μαθαίνεις στη φυλακή είναι ότι τα πράγματα είναι όπως είναι και θα είναι όπως θα είναι"  Οσκαρ Ουάιλντ

Μπαίνοντας στις φυλακές του Κιλμέινχαμ στο Δουβλίνο, που σήμερα λειτουργούν ως μουσείο, σου έρχεται αυτομάτως ένα ισχυρό συναίσθημα deja vu. Είσαι σίγουρος ότι έχεις ξαναδεί αυτή την αρχετυπική πτέρυγα με τους τρεις ορόφους κελιών που κοιτάζουν σε έναν κεντρικό διάδρομο.

Το μυστήριο λύνεται όταν ακούς τον δεσμοφύλακα-ξεναγό να σου εξηγεί ότι εδώ γυρίστηκαν ορισμένες από τις διασημότερες ταινίες φυλακών, όπως το «Εις το όνομα του πατρός», το «Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι», η «Ληστεία α λα ιταλικά» και δεκάδες άλλες.

Η πληροφορία όμως που προσωπικά με συγκλόνισε ήταν ότι πριν από αιώνες οι κάτοικοι του Δουβλίνου παρακαλούσαν να μπουν σε αυτό το συγκρότημα φυλακών.

Κοινωνιολόγοι αλλά και οι αρχιτέκτονες διαφωνούν ακόμη και σήμερα για το αν οι φυλακές του Κιλμέινχαμ πληρούν τις προϋποθέσεις του Αγγλου φιλόσοφου Τζέρεμι Μπένθαμ για να αποτελεί ένα πανοπτικό (φυλακές που επιτρέπουν τη συνεχή επίβλεψη των κρατουμένων από τους δεσμοφύλακες).

Το βέβαιο ήταν ότι το 1796 που κατασκευάστηκαν βρίσκονταν στην πρωτοπορία των σωφρονιστικών ιδρυμάτων της Ιρλανδίας και της Μεγάλης Βρετανίας και θεωρητικά τουλάχιστον προσέφεραν καλύτερες συνθήκες από το προηγούμενο κάστρο στο οποίο στοιβάζονταν οι κρατούμενοι κατά εκατοντάδες.

Αυτό που δεν μπορούσαν να προβλέψουν οι κατασκευαστές της φυλακής είναι ότι σε ορισμένες χρονικές περιόδους οι φυλακές θα γίνονταν περιζήτητες για τους φτωχότερους κατοίκους του Δουβλίνου, που έβρισκαν εκεί ένα πιάτο φαΐ και μια στέγη για τις βροχερές ημέρες.

Ιδιαίτερα την περίοδο του Μεγάλου Λιμού (1845-1852) χιλιάδες πεινασμένοι επιχειρούσαν να εισέλθουν στις φυλακές πραγματοποιώντας κάθε είδους μικροεγκλήματα, τα οποία γνώριζαν ότι τιμωρούνται με μικρές ή μεγαλύτερες ποινές φυλάκισης.

Σε συνδυασμό με την ευκολία με την οποία οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές έστελναν παραβάτες στη φυλακή (ένας κρατούμενος λέγεται ότι συνελήφθη γιατί έκλεψε ένα βραστό αυγό) οι πτέρυγες του Κιλμέινχαμ άρχισαν να γεμίζουν ασφυκτικά.

Η μόνη «λύση» που μπορούσε να σκεφτεί τότε ο διευθυντής των φυλακών ήταν να υποβαθμίσει τόσο πολύ τις συνθήκες διαβίωσης των κρατουμένων, ώστε να περιορίσει τη «ζήτηση» των κελιών.

Οι κρατούμενοι στριμώχνονταν πλέον ανά πέντε σε κάθε κελί και είχαν ως μοναδική πηγή φωτισμού και θέρμανσης ένα κερί, το οποίο ήταν υποχρεωμένοι να διατηρούν για διάστημα δύο εβδομάδων.

Καθώς ούτε αυτή η λύση δεν αποθάρρυνε τους κατοίκους του Δουβλίνου που ζούσαν στις άθλιες συνθήκες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, το Δουβλίνο άρχισε να «εξάγει» χιλιάδες κρατούμενους σε μακρινές περιοχές του πλανήτη όπως την Αυστραλία.

Παραδόξως το πρόβλημα που αντιμετώπιζαν οι δικαστικές αρχές και οι διευθυντές των φυλακών στα χρόνια του Μεγάλου Λιμού επανέρχεται στην Ευρώπη του 21ου αιώνα –έστω και με τη μορφή συμβολικής υπενθύμισης.

Ερευνα που πραγματοποιήθηκε πριν από μερικά χρόνια στη Μεγάλη Βρετανία απέδειξε ότι ένας στους πέντε άστεγους έχει πραγματοποιήσει κάποιο έγκλημα που τιμωρείται με ποινή φυλάκισης προκειμένου να βρει καταφύγιο έστω και για λίγες μέρες.

Σε αρκετές περιπτώσεις ακόμη και μια νύχτα στο κρατητήριο ήταν αρκετή και οι άστεγοι φρόντιζαν να την εξασφαλίσουν με μια μικροκλοπή σε κάποιο κατάστημα ή προσβάλλοντας κάποιον αστυνομικό. Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις οι κατηγορούμενοι αρνήθηκαν να αφεθούν ελεύθεροι καταβάλλοντας ακόμη και συμβολικές χρηματικές εγγυήσεις.

Στην ίδια έρευνα διαπιστώθηκε ότι μία στις τέσσερις γυναίκες, που δεν έχουν σταθερή κατοικία, αναγκάστηκε να συνευρεθεί ερωτικά με έναν «μη επιθυμητό σύντροφο» προκειμένου να περάσει κάπου το βράδυ της.

Αντί για τη φυλακή αρκετές γυναίκες περνούσαν επισήμως στα σκοτεινά μονοπάτια της πορνείας, προκειμένου να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα χρήματα για στέγαση.

Παρόμοιες πρακτικές ακολουθούν άστεγοι ακόμη και στη Σουηδία, γνωρίζοντας ότι ο χειμώνας κάτω από μια γέφυρα μπορεί να ισοδυναμεί με θάνατο ενώ η φυλακή προσφέρει «ανθρώπινες» συνθήκες διαβίωσης.

Στις ΗΠΑ έχουν καταγραφεί επίσης δεκάδες περιστατικά πολιτών που επιχειρούν να μπουν στη φυλακή προκειμένου να εξασφαλίσουν δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Το φαινόμενο έλαβε εκρηκτικές διαστάσεις από τη στιγμή που άρχισαν να κλείνουν μαζικά τα κέντρα ψυχικής υγείας σε όλη τη χώρα αφήνοντας χιλιάδες ασθενείς χωρίς στοιχειώδη φροντίδα και πρόσβαση σε φάρμακα.

Χιλιάδες από αυτούς τους ασθενείς κατέληξαν στις φυλακές, που σύντομα αδυνατούσαν να αντεπεξέλθουν στους αυξημένους αριθμούς κρατουμένων.

Μάλιστα έρευνα του 2010 απέδειξε ότι οι συνθήκες κράτησης ατόμων με ψυχιατρικά προβλήματα είναι πανομοιότυπες με αυτές που υπήρχαν στην Αμερική πριν από το 1840. Ακόμη και αυτή η κατάσταση όμως ήταν για αρκετούς ασθενείς καλύτερη από τη ζωή έξω από τη φυλακή.

Το 2012 ο 36χρονος Λανς Μπράουν, ο οποίος είχε μόλις αποφυλακιστεί αφού εξέτισε την ποινή του για ένοπλη ληστεία στη Βόρεια Καρολίνα, πήρε ένα τούβλο και επισκέφτηκε το πλησιέστερο ομοσπονδιακό κτίριο που τύχαινε να είναι τα κεντρικά του ταχυδρομείου.

Αφού στάθηκε για λίγο στην είσοδο, πέταξε το τούβλο διαλύοντας ολόκληρη την κεντρική βιτρίνα. «Δεν μπορώ να περάσω άλλη μια νύχτα νηστικός στο κρύο» είπε όταν τον συνέλαβαν.

Ο δικαστής, αν και αρχικά θέλησε να τον «τιμωρήσει» αναγνωρίζοντάς του αρκετά ελαφρυντικά στοιχεία, τελικά τον «λυπήθηκε» και τον καταδίκασε σε ποινή που θα μπορούσε θεωρητικά (και με λίγη κακή διαγωγή) να τον κρατήσει στη φυλακή για άλλα δέκα χρόνια.

Άρης Χατζηστεφάνου

Ακούστε εφιάλτες - Η επιστολή απάντηση Βαξεβάνη σε Γεννηματά και Γ. Παπανδρέου

Ακούστε κυρία Γεννηματά, κύριε Παπανδρέου, κύριε Πάγκαλε ή όπως αλλιώς λέγεστε, σε όποιο κόμμα και αν είσαστε. Κυβερνήσατε αυτή τη χώρα με το χειρότερο τρόπο. Τη ρίξατε στα βράχια. Φτωχοποιήσατε τους κατοίκους της, ρημάξατε τη νεολαία της. Όχι όλη βέβαια. Τα δικά σας παιδιά είναι αλλού, σε ασφαλές μέρος με ασφαλή προοπτική.

Του Κώστα Βαξεβάνη

Αφού αποτύχατε οικτρά, δεν είχατε το θάρρος να αναλάβετε καμιά ευθύνη. Να πείτε κάναμε λάθος. Σηκώσατε το χέρι και δείξατε προς τα κάτω αντί να δείξετε τους καθρέφτες σας γιατί εσείς κυβερνήσατε εξαργυρώνοντας την εμπιστοσύνη ή τις προσδοκίες του κόσμου. Φτάσατε στο σημείο να ενοχοποιήσετε ολόκληρο λαό, να φτύστε στη μούρη του πως “μαζί τα φάγαμε”, να κρύψετε τις εγκληματικές πράξεις σας με την ανήθικη μεταφορά της ευθύνης σε αυτούς που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα επειδή εσείς του κρύψατε τον ήλιο.

Ο εκσυγχρονισμός σας, η δημοκρατία σας, η ευθύνη σας, γέννησαν κλέφτες και σκάνδαλα. Παθογένεια και βρωμιά. Άκηδες και υποβρυχιάκηδες που κολυμπάνε ακόμη στα πολιτικά σας νερά ως σωτήρες.

Χτίσατε την παντοδυναμία σας, περιτυχισμένη από το τρίγωνο της διαφθοράς. Πολιτικοί που στράφηκαν ενάντια στο λαό τους, οικονομικές ελίτ που εξυπηρετήθηκαν από τους πολιτικούς και στην κορυφή τα ΜΜΕ που δεν έλεγαν κουβέντα.

Κακομάθατε να είσαστε στο απυρόβλητο. Να σας χαιδεύουν αργυρώνητοι δημοσιογράφοι και να σας λιβανίζουν κρυφοί σας υπάλληλοι. Η αρρώστεια σας επεκτάθηκε στη δημοσιογραφία, την αρρώστησε και έτσι μπορούσατε να λειτουργείτε όπως σας συνέφερε.

Τα πράγματα άλλαξαν. Ο κόσμος καταλαβαίνει. Οι δημοσιογράφοι μετανιώνουν. Μόνο εσείς είσαστε αμετανόητοι. Περιμένετε κάθε πένα που υπάρχει να σας αγιογραφεί. Κάθε γλώσσα που κινείται να σας γλύφει. Κάθε λέξη που ακούγεται να σας επαινεί. Έτσι κάθε προσπάθεια των δημοσιογράφων να κάνουν τη δουλειά τους σας φαίνεται ποινικό αδίκημα. Έγκλημα καθοσίωσης και εκτροπή.

Η εφημερίδα Documento τόλμησε στο τρίτο της φύλλο να γράψει ένα πραγματικό ρεπορτάζ. Από αυτά που δεν θέλετε και δεν έχετε συνηθίσει. Σύμφωνα με αυτό το ρεπορτάζ, στη λίστα Μπόργιανς με έλληνες καταθέτες από το Λουξεμβούργο, υπάρχουν τρία πολιτικά ονόματα. Η Εισαγγελείς προσπαθούν να εξακριβώσουν αν αυτά τα πολιτικά ονόματα ταυτοποιούνται με τα πολιτικά πρόσωπα. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο. Πραγματικά γεγονότα όπως θα σας πουν οι δικηγόροι σας. Και εσείς τι κάνατε; Βρίσατε την εφημερίδα, απαξιώσατε τους δημοσιογράφους και τον εκδότη, αφήσατε υπονοούμενα, προαναγγείλατε αγωγές. Α, ενώ όλα αυτά τα έγραφε μια εφημερίδα, κάνατε επίθεση και στον έλληνα πρωθυπουργό. Ίσως γιατί έχετε συνηθίσει, πως τα δημοσιεύματα εκπορεύονται από πολιτικά γραφεία και όχι από έρευνα. Όλη σας η στάση είναι μια προσβολή για τον Τύπο και την πολιτική.

Και όλα αυτά τα ανακοινώσατε πριν κυκλοφορήσει η εφημερίδα. Τι μύγα είναι αυτή που σας μυγιάζει τόσο και με τέτοια βιασύνη; Πού ξέρετε αλήθεια τι έχει η λίστα και τι ψάχνει ο Εισαγγελέας; Ή μήπως ξέρετε;

Είπατε τα πάντα εκτός από το απλό και αυτό που περιμένει κάποιος «δεν έχουμε καμιά σχέση εμείς ή η οικογένειά μας με καταθέσεις στο Λουξεμβούργο.Μακάρι να ψάξει ο Εισαγγελέας». Γιατί δεν το λέτε;

Η Ευρωπαική Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, την οποία έχει κυρώσει η Ελλάδα, είναι σαφής, όπως και η απλή λογική: ο δημοσιογράφος έχει δικαίωμα να ασκεί ακόμη και άδικη και υπερβολική κριτική όταν πρόκειται για δημόσια πρόσωπα τα οποία (επειδή είναι δημόσια) έχουν τα ίδια θέσει τον εαυτό τους υπό καθεστώς διαφάνειας και ελέγχου. Εσείς δεν ανέχεστε καμία κριτική και έλεγχο. Έτσι έχετε μάθει. Έτσι έχετε βολικά διαμορφώσει. Είσαστε ευρωπαιστές και ευρωπαίοι μόνο όταν επιβάλετε μνημόνια, όχι όταν πρόκειται για δικαιώματα.

Ξέρετε πως οι αγωγές και οι μηνύσεις σας δεν έχουν τύχη. Το κάνετε μόνο για να φοβίσετε όποιον τολμά να στέκεται απέναντί σας. Και κυρίως για να μην απαντάτε στην ουσία. Καμιά εικοσαριά από εσάς έχουν κάνει 60 μηνύσεις και αγωγές έχοντας την ίδια τύχη.

Το πρόβλημά σας όμως δεν είναι με εμάς. Το πρόβλημά σας έχει να κάνει πια με την κοινωνία της οποίας αποτελείτε περιθώριο. Σπείρατε όνειρα για να καταλήξετε φριχτοί εφιάλτες. Δεν τολμάτε ούτε να κυκλοφορήσετε στο δρόμο χωρίς τη φρουρά σας. Κάνατε ένα ολόκληρο λαό εχθρό. Έχετε την αυταπάτη πως με μια δεκαριά δικηγόρους θα επαναφέρετε την σιωπή και τα κλειστά στόματα. Μην σπαταλάτε τις δυνάμεις σας και μην κουράζετε τους δικηγόρους γιατί ίσως τους χρειαστείτε. Η έρευνα μόλις ξεκινά.

ΥΓ Εσύ κακομοίρη που έγραψες την ανακοίνωση του ΓΑΠ, θα παραμείνεις ένας αποτυχημένος και κατά φαντασία συγγραφέας, ένας εργολάβος και προαγωγός του πατρικού ονόματος που όσο και να το τεμαχίζεις για να το πουλήσεις θα παραμένεις ελάχιστος μπροστά του. 

Γ. Παπανδρέου: "Να μαζεψει ο Τσίπρας τους σκευωρούς, Καταθέτω αγωγή κατά Καλογρίτσα - Βαξεβάνη"

Ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα και την αλήθεια

Γ. Παπανδρέου: "Να μαζεψει ο Τσίπρας τους σκευωρούς,

Καταθέτω αγωγή κατά Καλογρίτσα - Βαξεβάνη"

Από το Γραφείο Τύπου του Κινήματος δημοκρατών Σοσιαλιστών, σχετικά με πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της εφημερίδας "Documento", εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:

Μια ακόμα στημένη επιχείρηση σπίλωσης πολιτικών, που παραπέμπει σε πρακτικές φασιστικών και ολοκληρωτικών καθεστώτων, εκτυλίσσεται μέσω δήθεν "αποκαλύψεων".

Οι προθέσεις;

Συγκάλυψη πραγματικών πολιτικών εγκλημάτων;

Αποπροσανατολισμός από τα κακώς κείμενα και τις πολιτικές ευθύνες της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ;

Μανιώδης και φανατισμένη προσπάθεια να χτυπήσουν τον Γιώργο Παπανδρέου;

Είτε από φόβο, είτε για να βρεθεί αποδιοπομπαίος τράγος, αντί να κοιτάξουν κατάματα τα πραγματικά εγκλήματα που συντελούνται στη χώρα.

Πρόθυμοι κονδυλοφόροι, για πάσης φύσεως "δουλειές", μεταξύ των οποίων ο γνωστός κ. Βαξεβάνης, που προστίθεται στη λίστα των υπηρετών της

αριστεροδεξιάς καραμανλικών αποχρώσεων, αλλά προφανώς και πρόθυμοι κυβερνητικοί παράγοντες, υποστηρίζουν το όλο εγχείρημα λασπολογίας, καλλιεργώντας υποψίες χωρίς ίχνος αλήθειας. Τώρα, μέσα από τις στήλες μιας νεόκοπης εφημερίδας, ενός ιδιοκτήτη, γιου ενός άλλου παλαιότερου εκδότη, που η εφημερίδα του δεν υπάρχει σήμερα. Μιας εφημερίδας που είχε εκδοθεί μόνο και μόνο για να συμβάλει στην επιχείρηση "μαύρο '89".

Η εφημερίδα "Documento", ιδιοκτησίας του γιου του κ. Καλογρίτσα, που συμμετείχε με πέτσινο πόθεν έσχες στο πολυσυζητημένο διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες, επιβεβαιώνει, με πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της αυριανής έκδοσης, που κυκλοφορεί από σήμερα στο διαδίκτυο, ότι λεφτά υπάρχουν και αν δεν έχεις φροντίζουν κάποιοι να τα βρεις. Αρκεί να γίνει παιχνίδι, σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος και των συμφερόντων των πολιτών, με πολιτικές επιλογές χάριν εντυπώσεων.

Αντί λοιπόν να αποκαλύψουν αυτές τις αλήθειες και τόσες άλλες εγκληματικές πράξεις που πληρώνει σήμερα ο Ελληνικός λαός, προσπαθούν να τα συγκαλύψουν με πέπλο ομίχλης, με ένα στημένο δημοσίευμα, σύμφωνα με το οποίο, αφήνεται να εννοηθεί ότι δήθεν, ο Γιώργος Παπανδρέου, έχει λεφτά σε λογαριασμό που υπάρχει στη λίστα Μπόργιανς.

Για μια ακόμη φορά, λοιπόν:

Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έχει καμία κατάθεση σε οποιονδήποτε λογαριασμό που δεν έχει δηλωθεί, στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό.

Οτιδήποτε άλλο, ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα και την αλήθεια.

Οι υπεύθυνοι της στημένης - και αυτής, ιστορίας, θα βρεθούν αντιμέτωποι με τη Δικαιοσύνη.

Και κάτι τελευταίο.

Ας μαζέψει τους κυβερνητικούς σκευωρούς ο κ. Τσίπρας. 

Αιτίες της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα και προτάσεις για την αντιμετώπισή της

Τα φορολογικά έσοδα ως ποσοστό του ΑΕΠ στην Ελλάδα υστερούν σε σχέση με το μέσο ευρωπαϊκό όρο, ενώ την ίδια ώρα έχουμε από τους υψηλότερους φορολογικούς συντελεστές στη φορολογία εισοδήματος, περιουσίας και ΦΠΑ μεταξύ των εταίρων μας. Το φαινομενικό αυτό παράδοξο εξηγείται εύκολα αν αναλογιστεί κανείς την τεράστια έκταση της φοροδιαφυγής. Με απλά λόγια, κάποιοι επιβαρύνονται δυσανάλογα για λογαριασμό των υπολοίπων.

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της ΕΥ για λογαριασμό του μη κερδοσκοπικού οργανισμού διαΝΕΟσις, η απώλεια εσόδων για τον κρατικό προϋπολογισμό κάθε χρόνο μπορεί να κυμαίνεται μεταξύ 6 και 9% του ΑΕΠ. Από τα διαφυγόντα αυτά έσοδα, 3,5% του ΑΕΠ προέρχεται από το λεγόμενο έλλειμα του ΦΠΑ, υποθέτοντας ότι αυτό αποδίδεται εξ 'ολοκλήρου σε φοροδιαφυγή, ενώ 1,9-4,7% προέρχονται από τη φοροδιαφυγή φυσικών προσώπων, 0,06-0,15% από τη φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή των επιχειρήσεων και 0,45% από το λαθρεμπόριο, κυρίως ποτών, καυσίμων και τσιγάρων.

Η φοροδιαφυγή δεν είναι βέβαια αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο, η έκτασή της, όμως, στη χώρα μας ξεπερνά κατά πολύ τις επιδόσεις των εταίρων μας. Πού οφείλεται αυτή η ιδιαιτερότητα και πώς μπορεί να αντιστραφεί το φαινόμενο; Η έρευνά μας έχει εντοπίσει μια σειρά από γενεσιουργές αιτίες, οι οποίες μας οδηγούν και στις αντίστοιχες παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος.

Ο συνδυασμός των εξαιρετικά υψηλών συντελεστών φορολογίας της μισθωτής εργασίας, της ακίνητης περιουσίας και των νομικών προσώπων καθώς και του ΦΠΑ και των έκτακτων φόρων, όπως η εισφορά αλληλεγγύης. Η μείωση των συντελεστών θα αποδυνάμωνε σημαντικά το κίνητρο της φοροδιαφυγής και θα μπορούσε δυνητικά να έχει θετικό αντίκτυπο στα κρατικά έσοδα.

Οι ελλείψεις στις τεχνολογικές υποδομές των ελεγκτικών μηχανισμών. Η πολυπλοκότητα του φορολογικού συστήματος, η χαμηλή αξιοποίηση των δυνατοτήτων της νέας τεχνολογίας, η γραφειοκρατία, η υποστελέχωση και ελλιπής εκπαίδευση του ανθρώπινου δυναμικού, μειώνουν την αποτελεσματικότητα των υπηρεσιών, πολλαπλασιάζουν τις ευκαιρίες φοροδιαφυγής και επιτρέπουν την παραβατική συμπεριφορά. Απαιτείται μια σειρά από παρεμβάσεις, όπως: η διαμόρφωση σταθερού φορολογικού, αλλά και οργανωτικού πλαισίου, η πλήρης ψηφιοποίηση που θα εξασφαλίσει τη στενότερη εποπτεία, η συστηματική κατάρτιση των στελεχών και η ταχύτερη απονομή της φορολογικής δικαιοσύνης, τόσο σε διοικητικό, όσο και σε δικαστικό επίπεδο. Συνδυαστικά, οι παρεμβάσεις αυτές θα αυξήσουν σημαντικά τους κινδύνους της μη συμμόρφωσης για τους φορολογούμενους.

Πρέπει κάποτε να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι φοροδιαφυγή και υπερφορολόγηση είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Επιτακτική ανάγκη είναι επίσης η καταπολέμηση των φαινομένων διαφθοράς, η οποία προϋποθέτει την εναρμόνιση των απολαβών των εφοριακών με τα διεθνή πρότυπα, τακτικούς ελέγχους στην περιουσία τους και ένα αδιάβλητο σύστημα αξιολόγησης από το οποίο θα εξαρτώνται οι απολαβές και οι προαγωγές τους.

Η περιορισμένη χρήση πλαστικού χρήματος αυξάνει και αυτή τις δυνατότητες φοροδιαφυγής. Η Ελλάδα κατέχει την προτελευταία θέση ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ, ως προς το συνολικό αριθμό ηλεκτρονικών συναλλαγών ανά κάτοικο. Με την επιβολή των capital controls το 2015 η Ελλάδα ενδεχομένως ανέβηκε οριακά στην κατάταξη αυτή , αλλά έχει ακόμη σημαντική απόσταση να διανύσει.

Ένας ακόμη σημαντικός παράγοντας, τον οποίο συχνά αγνοούμε, είναι οι διαρθρωτικές στρεβλώσεις της ελληνικής οικονομίας και, ειδικότερα, το εξαιρετικά υψηλό ποσοστό αυτοαπασχολούμενων (διπλάσιο από τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο), καθώς και το ποσοστό των απασχολούμενων σε μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις (59% σε επιχειρήσεις 0-9 ατόμων έναντι 29% μέσου όρου της ΕΕ). Η αλλαγή του αναπτυξιακού μοντέλου και η σταδιακή ευθυγράμμιση με τους ευρωπαϊκούς μέσους όρους θα πάρει χρόνο, αλλά θα μειώσει σημαντικά τις ευκαιρίες για εκτεταμένη φοροδιαφυγή.

Οι αλλαγές αυτές, λειτουργώντας συνδυαστικά, θα συμβάλουν με βεβαιότητα στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Όμως, το φαινόμενο δε θα αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά χωρίς τη δημιουργία φορολογικής συνείδησης και την καλλιέργεια φορολογικής παιδείας. Πρέπει κάποτε να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι φοροδιαφυγή και υπερφορολόγηση είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. 

Στέφανος Μήτσιος

Ανοικτή επιστολή Μίκη Θεοδωράκη προς Τσίπρα : Πήγες στην Κούβα κι έκανες τον επαναστάτη κι όταν επέστρεψες, ξανάγινες το παιδί για τα θελήματα της Μέρκελ

Του Μίκη Θεοδωράκη

Το πολίτευμά μας είναι Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.

Οι Πυλώνες-Θεσμοί, είναι οι εξής:

Βουλή (νομοθετική εξουσία)

Κυβέρνηση (εκτελεστική εξουσία)

Δικαστική εξουσία

Πρόεδρος Δημοκρατίας- Ρυθμιστής του Πολιτεύματος.

Το Σύνταγμα είναι η βάση. Από αυτό πηγάζουν τα Δικαιώματα και οι Υποχρεώσεις των Πολιτών.

Ο Πρόεδρος πρέπει να είναι η ασφαλιστική δικλείδα. Να ελέγχει εάν ισχύει η Συνταγματική Αρχή ότι η πλειοψηφία κυβερνά και η μειοψηφία ελέγχει.

Και έχει την υποχρέωση-δικαίωμα, σε περίπτωση που εκείνος θεωρεί ότι παραβιάζεται αυτός ο κανόνας, να διαλύει τη Βουλή και να προκηρύσσει εκλογές.

Όμως, με την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1986, ο Ανδρέας Παπανδρέου αφαιρεί αυτό το κύριο και μοναδικό δικαίωμα από τον Πρόεδρο και το δίνει στον εαυτό του (στον Πρωθυπουργό).

Έτσι ο ελεγχόμενος ανακηρύσσεται σε ελέγχοντα. Το γεγονός αυτό παραμορφώνει το Σύνταγμα και από Προεδρευομένη Δημοκρατία την μεταβάλλει σε Παντοδυναμία της Εκτελεστικής Εξουσίας, δηλαδή του Πρωθυπουργού που αναδεικνύεται σε Απόλυτο Άρχοντα, εφ’ όσον ο μόνος που μπορεί να τον ελέγξει είναι ο εαυτός του. Δηλαδή ουσιαστικά έχει δικτατορικά δικαιώματα, γιατί η ουσιαστική Δημοκρατία έχει καταντήσει ένα άδειο πουκάμισο.

Το επιχείρημα, ότι η πλειοψηφία στη Βουλή είναι η βάση της ουσιαστικής δημοκρατικής νομιμότητας είναι σκέτη κοροϊδία! Μιας και αυτή η πλειοψηφία ταυτίζεται με τον πρωθυπουργό! Δηλαδή, είναι όργανο στα χέρια αυτού που μετά την συνταγματική αναθεώρηση του ’86, είναι όπως είπα ο απόλυτος Μονάρχης.

Από εκεί και πέρα, ο Τσίπρας με τις 153 έδρες και το 16% είναι ανεξέλεγκτος να κάνει ότι θέλει, έχοντας στο τσεπάκι την πλειοψηφία των εδρών, αδιαφορώντας αν έχει την Λαϊκή πλειοψηφία. Σχετικά, γράφει στα σημερινά ΝΕΑ, ο αρθρογράφος Ηλίας Κανέλλης (ΑΡΘΡΟ: Το τζάμπα πέθανε, στη στήλη Ενστάσεις)

Στην ίδια εφημερίδα, ο διαπρεπής δημοσιογράφος Γιώργος Παπαχρήστου αποστομώνει με ατράνταχτα στοιχεία το Γραφείο του πρωθυπουργού, που αναφέρει πως τάχα το ταξίδι στην Κούβα κόστισε μόνο 22,900 ευρώ!

Σαν απλός πολίτης, τους συγχαίρω και τους ευχαριστώ και τους δύο γι’ αυτό.

"Sponsored links"

Σε αυτήν την ανοικτή πρόκληση, η Βουλή σιωπά, διότι μέσω της συνταγματικής αναθεώρησης του ’86, είναι συνένοχη γι’ αυτή την παραμόρφωση της Αρχής της ουσιαστικής Λαϊκής Κυριαρχίας (σ.σ.: βλ. καταγγελίες Μίκη Θεοδωράκη, στο άρθρο Είμαστε θύματα μιας τραγικής φαρσοκωμωδίας/21.05.2016).

Άλλωστε, όλοι είναι ίδιοι: Εξουσιαστές, Σκληροί, Άπονοι. Ενώ ο λαός σέρνεται πάνω στη λάσπη της λιτότητας, αυτοί αγοράζουν πανάκριβα αεροπλάνα (βλέπε Σαμαράς 2013). Τι να κάνουν; Να τα πουλήσουν και να ταξιδέψουν όπως οι βλάκες ψηφοφόροι τους. Για 300.000 δολλάρια, μια οικογένεια με 1.000 το μήνα θα έπρεπε να δουλεύει 300 μήνες, με 300 το μήνα, 1000 μήνες… Πόσες ανθρώπινες κατοικίες για τους πρόσφυγες; Πόσα κρεβάτια νοσοκομείων;

Περικυκλωμένοι από εχθρούς. Σε κρίσιμη στιγμή. Απειλές. Κινδύνους. Γιατί το ταξίδι; Για να μιλήσει ένας προσκυνημένος, συμβιβασμένος από το βήμα ενός όρθιου, ασυμβίβαστου!

Ένας αληθινός Εθνικός Μάγκας. Γιατί, είναι μαγκιά να μπορείς να κοροϊδεύεις 10 εκατομμύρια υπηκόους για να κάνεις το κέφι σου. Πας και βρίζεις την Μέρκελ και μόλις ξαναγυρίσεις πίσω, της τηλεφωνείς και επαιτείς βοήθεια από τη Μέρκελ! Να ποια είναι η Μεγάλη, η Παγκόσμια Μαγκιά. Γιατί μπορείς και λες βλάκες τους έξυπνους Έλληνες κατάμουτρα, χωρίς ενδοιασμούς και ντροπές!

Τελειώνοντας, οφείλω να μιλήσω στον Αλέξη Τσίπρα στη γλώσσα που αποπνέουν οι πράξεις του. Δηλαδή στη γλώσσα του «μάγκα», για να με καταλάβουν όσοι φίλοι του απομείνανε, αλλά και όσοι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι ορισμένοι -δεν φτάνει ότι μας σπρώχνουν προς την καταστροφή- αλλά μας κοροϊδεύουν κι από πάνω!

Λοιπόν…

Ανοιχτή Επιστολή προς τον κ. Τσίπρα

Σύντροφε Αλέξη, σε παραδέχομαι, γιατί είσαι μάγκας. Ο πιο μεγάλος μάγκας στην Ελλάδα από το 450 π.Χ. έως σήμερα. Γιατί κάνεις ό,τι θέλεις χωρίς να λογαριάσεις κανένα. Παίρνεις το προσωπικό σου αεροπλάνο, το γεμίζεις με φίλους και φίλες και πας στην Κούβα και αφήνεις τον λογαριασμό, 300.000 δολλάρια να τον πληρώσουν τα κορόιδα με τα 300 ευρώ το μήνα στην καλλίτερη περίπτωση. Κάνεις το κέφι σου. Μιλάς στην πλατεία της Επανάστασης όπου μιλούσε και ο Φιντέλ σαν ένας γνήσιος και σκληρός επαναστάτης. Υψώνεις το πελώριο ανάστημά σου ενάντια στον Καπιταλισμό-Ιμπεριαλισμό. Τρως τον αγλέορα (600 ευρώ για ένα γεύμα πληρωμένο από το Υπουργείο των Εξωτερικών, δηλαδή τα τσιράκια σου). Το διασκεδάζεις, το γλεντάς, την ώρα που τα κορόιδα οι Έλληνες κάθονται στις ουρές για σύνταξη, ΔΕΗ, τράπεζες, νοσοκομεία και προ παντός λιτότητα στη λιτότητα. Το παίζεις επαναστάτης κι όταν γυρίσεις, ξαναγίνεσαι αυτό που ήσουν, το παιδί που κάνει τα θελήματα της Μέρκελ, του Ομπάμα και του Γιούνγκερ που κατακεραύνωσες στην Αβάνα και πάλι σε βάρος του έξυπνου ελληνικού λαού, γιατί αυτός αποφάσισε να τον κυβερνούν άτομα χωρίς οπαδούς και φιλότιμο, που το παίζουν κυβέρνηση.

Καλή αντάμωση στα Γουναράδικα.

Μίκης

Δεκέμβρης του 2016