Να κάνει εκλογές;

Το κουβάρι που μπλέχτηκε τον τελευταίο μήνα πρέπει να λυθεί. Πως όμως; Υπάρχουν δύο σημαντικές εξελίξεις που καθορίζουν την απάντηση στο ερώτημα.

Πρώτον, η στρατηγική εξόδου από το μνημόνιο, που πάνω της βασίστηκε ο στόχος της τετραετίας, κατέρρευσε, μετά τις απαιτήσεις του ΔΝΤ και της Γερμανίας. Και δεύτερον, οι ραγδαίες πολιτικές αλλαγές στην Ευρώπη υπέρ των ευρωσκεπτικιστών, μετέβαλαν τη θέση της Γερμανίας, η οποία δεν στηρίζει πλέον την κυβέρνηση.

Από καιρό είχαμε επισημάνει από τη στήλη πως ήταν εντελώς αδύνατον η κυβέρνηση να υλοποιήσει σχέδιο εξόδου από το μνημόνιο, το οποίο μάλιστα να έχει και πολιτικό αποτέλεσμα. Διότι το βάθος της κρίσης είναι τέτοιο που δεν αναστρέφεται με ένα - δυο χρόνια οριακής ανάπτυξης, εάν ταυτόχρονα δεν υπάρξει μεγάλο κούρεμα του χρέους και δεν υλοποιηθεί εκτεταμένο πρόγραμμα δημοσίων και ιδιωτικών επενδύσεων.

Επειδή όμως τέτοια σχέδια δεν είναι δυνατόν να υιοθετήσει η ευρωζώνη, εύκολα μπορούσε κανείς να συμπεράνει πως η στρατηγική εξόδου από το μνημόνιο ήταν αφελής. Βοηθούσε μεν στη συνοχή της πλειοψηφίας, αλλά δεν ήταν υλοποιήσιμη. Σε κάποια δεδομένη στιγμή θα έφτανε σε αδιέξοδο. Η στιγμή αυτή ήρθε.

Δεύτερον, μέσα στο 2016 επιβεβαιώθηκαν οι προβλέψεις για σημαντική ενίσχυση των ευρωσκεπτικιστών στην Ευρώπη, μια ενίσχυση που θέτει σε κίνδυνο την ευρωζώνη, αλλά και την ίδια την ΕΕ.

Tο Brexit έδωσε νέα ώθηση στην τάση ενίσχυσης της εθνικής παλινόρθωσης στην Ευρώπη, μια τάση που έγινε ακόμη πιο δυνατή με την εκλογή του Τραμπ και επιβεβαιώθηκε με την ηχηρή ήττα του Ρέντσι. Ταυτόχρονα, μπορεί ο Φιγιόν να έχει υπεροχή έναντι του Εθνικού Μετώπου της Λεπέν, πλην όμως η υπόθεση δεν έχει ακόμη κλείσει και, επιπλέον, ο Φιγιόν προαναγγέλλει στροφή προς την εθνική κυριαρχία.

Όλα αυτά, προφανώς, άλλαξαν και τη στάση της Γερμανίας έναντι της ελληνικής κυβέρνησης. Ενόψει εκλογικών αναμετρήσεων μέσα στο 2017, η Γερμανία θα είχε όφελος από μια άμεση εκλογική ήττα του Τσίπρα, ο οποίος δεν συγκαταλέγεται στους ευρωπαϊστές και όλες οι αναλύσεις διεθνώς τον κατατάσσουν στον αριστερό ευρωσκεπτικισμό. Μια εμφατική νίκη της ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς στην Ελλάδα θα ήταν το καλύτερο μήνυμα και για τις γαλλικές και γερμανικές εκλογές.

Γιατί να συνεχίσουν να στηρίζουν τον Τσίπρα; Για να εφαρμόζει την συμφωνία με τους δανειστές και να είναι συνεργάσιμος στο προσφυγικό; Μα αυτά τα δύο, ακόμη πιο παραγωγικά, θα μπορούσε να τα υλοποιήσει και η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Επομένως, από πολιτική άποψη, η Γερμανία δεν έχει κανένα όφελος πλέον από την παραμονή του Τσίπρα στην εξουσία. Το αντίθετο.

Τούτων δοθέντων, η τακτική της Γερμανίας, αλλά και του ΔΝΤ, δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική: Εμμονή στην τήρηση της συμφωνίας και συμμετοχή του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα, με την λήψη νέων διαρθρωτικών μέτρων στο ασφαλιστικό και το φορολογικό. Εάν η κυβέρνηση τα αποδεχθεί έχει καλώς. Εάν όχι, ακόμη καλύτερα. Την ξεφορτωνόμαστε.

Υπάρχει ακόμα ένα σημείο συμβιβασμού. Αιματηρού συμβιβασμού όμως για τη κυβέρνηση. Να διασφαλίσει παραμονή της στην εξουσία μέχρι το 2018, εφόσον οι δανειστές δεχθούν επέκταση του κόφτη. Είναι απίθανο να το δεχθούν, διότι ήδη το ταμείο το απέκλεισε. Αλλά ακόμη και αν βρεθεί αυτός ο συμβιβασμός το πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση θα είναι τεράστιο.

Η γενικευμένη φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης θα έχει συνοδευτεί από την πολιτική υποταγή της κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στους δανειστές. Στο τέλος του προγράμματος ο ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγηθεί σε νέο μνημόνιο, εφόσον είναι απίθανο η χώρα να έχει βγει στις αγορές μέσα στο 17. Και τότε οι όροι προσφυγής στις κάλπες θα είναι ακόμη χειρότεροι για την κυβέρνηση.

Επομένως, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα, το συμφέρον του ΣΥΡΙΖΑ, το συμφέρον των Γερμανών, αλλά και το συμφέρον τη χώρας ταυτίζονται. Όλοι εξυπηρετούνται από τις εκλογές.

Απόστολος Διαμαντής

Εχει οδό διαφυγής ο Τσίπρας;

Την πάτησε για δεύτερη φορά παίζοντας το παιχνίδι των καθυστερήσεων. Μόνο που τώρα όλες οι λύσεις που έχει είναι από δύσκολες έως καταστροφικές. Εκτός αν απέσπασε κάτι άλλο από την «μαντάμ Μέρκελ» την Παρασκευή στο Βερολίνο και κρατήθηκε μυστικό…

Του Γιώργου Καρελιά

Λάθος επαναλαμβανόμενο δεν είναι λάθος, αλλά αυτό φαίνεται ότι δεν το έχουν συνειδητοποιήσει ο  Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ. Γι’ αυτό και, παρά την προτέρα εμπειρία, κινδυνεύουν να φτάσουν ξανά σε αδιέξοδο.

Το 2015 άφησαν να περάσουν έξι ολόκληροι μήνες παίζοντας καθυστερήσεις. Εκ των υστέρων αποδείχτηκε ότι η μέθοδος αυτή ήταν λανθασμένη, καθώς η συμφωνία που στο τέλος αναγκάστηκαν να υπογράψουν δεν διέφερε από τις  προηγούμενες και, σε ορισμένα σημεία της, ήταν χειρότερη. Πολιτικά, όμως, διασώθηκαν μέσω του δημοψηφίσματος και των δεύτερων  εκλογών.

Σήμερα ο κ. Τσίπρας επαναλαμβάνει το περυσινό λάθος. Καθυστερεί τη συμφωνία με τους δανειστές, κινδυνεύοντας να χάσει τα όποια πλεονεκτήματα θα του απέφερε: λεφτά από την «ποσοτική χαλάρωση» του Μάριο Ντράγκι, έξοδο στις αγορές, ρύθμιση του χρέους. Επιπλέον, ο τρόπος που χειρίστηκε την υπόθεση της διανομής του πλεονάσματος προκάλεσε πρόσθετα προβλήματα αν και αυτά δεν είναι αξεπέραστα.

Επιπλέον, η αμφιθυμία για το ΔΝΤ(τη μια το θέλουν, την άλλη το διώχνουν – εδώ) μπορεί να οδηγήσει σε εξελίξεις μη αναμενόμενες και να φέρει την κυβέρνηση και τους βουλευτές της πλειοψηφίας προ δραματικών διλημμάτων.

Το χειρότερο για τον κ. Τσίπρα είναι ότι σήμερα δεν έχει οδούς διαφυγής, όπως είχε το 2015:

Τότε είχε το δημοψήφισμα, σήμερα δεν το έχει. Αν επιχειρήσει να το επαναλάβει,  η πιθανή αποχή των άλλων κομμάτων θα το ακυρώσει και ο ίδιος θα υποστεί πολιτικό στραπάτσο.

Σήμερα συζητείται το «σενάριο των 180 ψήφων». Δηλαδή, να ζητήσει από τα άλλα κόμματα να υπερψηφίσουν τη συμφωνία που θα υπογράψει, με το επιχείρημα ότι η ισχύς της ξεπερνάει τη θητεία της παρούσας κυβέρνησης. Όμως, η βέβαιη άρνηση των άλλων κομμάτων θα τον οδηγήσει σε δεινή ήττα.

Ετσι, φτάνουμε στο πολυσυζητημένο σενάριο των πρόωρων εκλογών. Είναι μια οδός διαφυγής, αλλά οδηγεί εκτός εξουσίας. Και αυτό είναι κάτι που ούτε καν το συζητούν. Αλλωστε, όλες ο κινήσεις που κάνουν παραπέμπουν σε ενίσχυση των κομματικών ερεισμάτων στο κράτος και δεν προϊδεάζουν -κάθε άλλο- για προετοιμασία «απόδρασης. Γι’ αυτό και ο κ. Τσίπρας διαβεβαίωσε ότι δεν θα παραδώσει στους «yes men της λιτότητας».

Οι πρόωρες εκλογές, παρά τους λεονταρισμούς, δεν αποτελούν επιλογή για τον κ. Τσίπρα και τους συν αυτώ. Το 2017 δεν είναι 2015. Η φθορά τους είναι ραγδαία, η πρωτοβουλία δεν τους ανήκει. Μόνο αν οι Ευρωπαίοι έχουν αποφασίσει να τους οδηγήσουν σε πολιτικό πνιγμό θα κάνουν το απονεννοημένο διάβημα.

Μοναδική οδός διαφυγής για τον κ. Τσίπρα είναι να  καταλήξει σε συμφωνία (τα δυσβάσταχτα πλεονάσματα του 3,5% για μετά το 2018 τα έχει ήδη αποδεχθεί), χωρίς να τον υποχρεώσουν να ψηφίσει ΤΩΡΑ τα μέτρα που απαιτεί το ΔΝΤ.

Αν το πετύχει, θα διατηρηθεί στην εξουσία, προβάλλοντας άλλη μια «περήφανη διαπραγμάτευση». Αλλιώς, δηλαδή αν επικρατήσει η γραμμή Σόιμπλε (μένει το ΔΝΤ και ζητεί δυσβάσταχτα μέτρα αμέσως), ο κ. Τσίπρας θα έχει την τύχη του Αντώνη Σαμαρά.

Εκτός αν απέσπασε κάτι άλλο από την «μαντάμ Μέρκελ» προχτές στο Βερολίνο και κρατήθηκε μυστικό…

Φόβοι για κατάρρευση της συμφωνίας για το Χαλέπι μετά τη δολοφονία του Καρλόφ

Η συνάντηση μεταξύ Ρώσου και Τούρκου υπουργού Εξωτερικών, στη Μόσχα, θα γίνει κανονικά την Τρίτη, παρά τη δολοφονία του Ρώσου πρεσβευτή στην Αγκυρα.

Ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου ήταν ήδη στο αεροπλάνο και κατευθυνόταν στη Μόσχα, όταν έγινε η δολοφονική επίθεση εναντίον του Αντρέι Καρλόφ σε γκαλερί στην Αγκυρα. Είχε προγραμματιστεί συνάντησή του με τον Ρώσο και τον Ιρανό ομόλογό του, η οποία δεν αναβλήθηκε παρά το τραγικό γεγονός.

Η δολοφονία του Καρλόφ προκαλεί ανησυχία για το αν θα αντέξει η συμφωνία για την εκκένωση του ανατολικού Χαλεπίου από τους αμάχους, στην οποία κατέληξαν Αγκυρα και Μόσχα.

Πηγή με γνώση των διαπραγματεύσεων δήλωσε στον Guardian ότι η Μόσχα ήταν ο κύριος λόγος που η συμφωνία δεν κατέρρευσε το σαββατοκύριακο, παρά τις αντιδράσεις των Ιρανών. Επίσης, η δολοφονική επίθεση έρχεται σε μία περίοδο που η Ρωσία και η Τουρκία έκαναν κάποια πρόοδο στις σχέσεις τους που είχαν «παγώσει» μετά από την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού τον Νοέμβριο του 2015.




Πηγή

Η Εισαγγελία Διαφθοράς ερευνά την πώληση των ναυπηγείων Σκαραμαγκά στη γερμανική HDW

Νέα δικαστική έρευνα ανοίγουν οι παλαιότερες συμβάσεις για την κατασκευή των υποβρυχίων, αυτή τη φορά όμως στο μικροσκόπιο μπήκε η ιδιωτικοποίηση των ναυπηγείων Σκαραμαγκά και η πώληση τους στην γερμανική HDW-Ferostaal το 2002, η οποία, όπως όλα δείχνουν ήταν επιζήμια για το ελληνικό δημόσιο.

Τα πρώτα στοιχεία της έρευνας των ανακριτών διαφθοράς Η. Ζαμανίκα και Γ. Ευαγγέλου έδειξαν οσμή...απιστίας των εμπλεκομένων μερών, αφού σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των δικαστικών αρχών, η ζημία από την πώληση των ναυπηγείων ξεπερνά τα 53.000.000 ευρώ.

Η δικογραφία που άνοιξε με αφορμή τα στοιχεία που συνελέγησαν από την μελέτη των συμβάσεων των υποβρυχίων, αναμένεται να διαβιβαστεί στην Εισαγγελία Διαφθοράς, προκειμένου να ερευνήσει τις συνθήκες πώλησης των Ναυπηγείων στη γερμανική κοινοπραξία, αλλά και τις ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες όλων των εμπλεκομένων φορέων συμπεριλαμβανομένων και των πολιτικών προσώπων που συμμετείχαν στη Διυπουργική Επιτροπή Αποκρατικοποίησης, οι ευθύνες των οποίων ωστόσο έχουν παραγραφεί, εκτός εάν προκύψει ροή μαύρου χρήματος.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν προκύψει μέχρι στιγμής, τα οποία αναφέρονται αναλυτικά σε πολυσέλιδο πόρισμα, η επίμαχη ιδιωτικοποίηση έγινε με τους όρους που επιθυμούσε η γερμανική κοινοπραξία , καθώς ουδέποτε έδωσε το ποσό που είχε δεσμευθεί να καταβάλει ως αύξηση μετοχικού κεφαλαίου στην ΕΝΑΕ, ενώ την ίδια ημέρα που υπεγράφη η σύμβαση της ιδιωτικοποίησης (31/5/2002) υπογράφεται και η σύμβαση για τον εκσυγχρονισμό των γερμανικών υποβρυχίων .

Οι ανακριτικές αρχές διαπίστωσαν ακόμη ότι η πώληση έγινε χωρίς καμία διαφανή διαγωνιστική διαδικασία,αλλά και κατά παραβίαση των κατευθυντήριων γραμμών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Ιδιωτικοποίηση Εταιρειών που βρίσκονται υπό κρατικό έλεγχο.

Στο πλαίσιο της έρευνας, οι κ.κ Ζαμανίκα και Ευαγγέλου απήγγειλαν ήδη κατηγορία για το αδίκημα της κακουργηματικής απιστίας σε βάρος ενός υπαλλήλου των ΕΝΑΕ, ωστόσο εκτιμούν ότι οι εμπλεκόμενοι είναι πολύ περισσότεροι και ως εκ τούτου είναι αναγκαία μία προκαταρκτική .

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι συνθήκες υπογραφής της σύμβασης ιδιωτικοποίησης αποτέλεσαν αντικείμενο έρευνας και της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής , η οποία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ιδιωτικοποίηση ζημίωσε το ελληνικό Δημόσιο χαρακτηρίζοντας μάλιστα παράνομη την επιλογή της προσφοράς των Γερμανών.

Πηγή

Ετοιμάζουν «θερμή» υποδοχή στον Πρωθυπουργό οι Αγρότες της Κρήτης

Είναι πλέον οριστικό: ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, έρχεται στην Κρήτη για ένα διήμερο ταξίδι.

Σύμφωνα με πληροφορίες, o κ. Τσίπρας αναμένεται να φτάσει στο αεροδρόμιο Ηρακλείου αύριο το πρωί ενώ θα παραμείνει στην Κρήτη για δύο ημέρες.

Σύμφωνα με τα όσα έχουν γίνει γνωστά – μέχρι στιγμής – από το πρόγραμμά του ο πρωθυπουργός θα έχει συναντήσεις με φορείς του τόπου, όπως Περιφέρεια Κρήτης αλλά και Οργανισμό Λιμένος Ηρακλείου ενώ στη συνέχεια θα αναχωρήσει για την Μεσαρά όπου θα έχει συνάντηση με παραγωγικούς φορείς.

Το ίδιο βράδυ ο Αλέξης Τσίπρας θα πραγματοποιήσει ομιλία στο ξενοδοχείο «Ατλαντίς» όπου και αναμένεται να κάνει εξαγγελίες για αναπτυξιακά έργα της Κρήτης.

Την Τετάρτη ο πρωθυπουργός αναμένεται ν’ αναχωρήσει για το Λασίθι όπου θα έχει συναντήσεις με φορείς στην Κριτσά.

Το αργότερα μέχρι σήμερα το μεσημέρι θα έχει ανακοινωθεί το πλήρες πρόγραμμά του.

«Θερμή» υποδοχή του ετοιμάζουν… φορείς

Αρκετοί είναι οι φορείς που ετοιμάζουν να υποδεχθούν με τον… δικό τους τρόπο τον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα.

Ήδη οι αγρότες του Λασιθίου με απόφαση που έλαβαν αναμένεται να στηθούν με πανό στην Κριτσά ενώ θα επιχειρήσουν να συζητήσουν και με τον Αλέξη Τσίπρα τόσο για τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος τους όσο και για την ενεργοποίηση του πλοίου ασφαλείας σε ενδεχόμενες νέες επαναλαμβανόμενες απεργίες της ΠΝΟ.

Παράλληλα, στο Ηράκλειο αντιπροσωπεία του 1ου γυμνασίου και λυκείου Ηρακλείου ετοιμάζει «θερμή» υποδοχή στον Αλέξη Τσίπρα για να δοθεί επιτέλους λύση στο πολύπαθο Καπετανάκειο.

Την ίδια ώρα, συνταξιούχοι που αναμένεται να λάβουν τον… μποναμά του Τσίπρα έχουν σκοπό να ενώσουν τις φωνές τους στο Ηράκλειο για να διαμαρτυρηθούν στον πρωθυπουργό. 

Πηγή

Επτά λόγοι που δεν οδηγούν στις κάλπες…

Του Γιάννη Παντελάκη

Θα γίνουν πάλι εκλογές ; Το ερώτημα επανήλθε εντονότερα – εντός και εκτός συνόρων – μετά την κυβερνητική απόφαση για εφάπαξ ενίσχυση των χαμηλοσυνταξιούχων. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης ετοιμάζονται για ένα τέτοιο ενδεχόμενο ενώ και αρκετοί διεθνείς αναλυτές επισημαίνουν πως ο Τσίπρας ετοιμάζεται για μια νέα ρήξη και πρόωρη εκλογική αναμέτρηση. Νομίζω πως οι πιθανότητες να πάμε σύντομα στις κάλπες, είναι ελάχιστες έως μηδενικές. Και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη πληροφόρηση για ένα τέτοιο συμπέρασμα. Απλή λογική χρειάζεται που θα βασίζεται στον τρόπο λειτουργίας και τα χαρακτηριστικά με τα οποία κινείται και πολιτεύεται ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί δεν θα γίνουν εκλογές λοιπόν:

1) Κανένας (ιδιαίτερα ένας φιλόδοξος και λάτρης της εξουσίας) πρωθυπουργός δεν οδηγεί τη χώρα σε πρόωρες εκλογές αν δεν έχει κάποιες σοβαρές πιθανότητες να τις κερδίσει. Αυτές οι πιθανότητες στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο και κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες, δεν υπάρχουν για τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι απλά λίγες, δεν υπάρχουν καν.

2) Ένας πρωθυπουργός οδηγεί τη χώρα στις κάλπες με τις συντριπτικά περισσότερες πιθανότητες να ηττηθεί, μόνο εάν έχει αποφασίσει συνειδητά να χάσει. Μια τέτοια περίπτωση αποτέλεσε ο Κ. Καραμανλής το 2009, είχε ήδη κυβερνήσει για πέντε χρόνια, έβλεπε το πρόβλημα (δημόσιο χρέος) που ερχόταν ως ένα τεράστιο ζήτημα που αδυνατούσε να διαχειριστεί και  προτίμησε την απόδραση. Ο Τσίπρας δεν έχει χορτάσει την εξουσία.

3) Το ενδεχόμενο να επιλέξει ο Τσίπρας μια αξιοπρεπή ήττα ώστε να παραμείνει στην αξιωματική αντιπολίτευση με την σημερινή στελεχιακή και εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ και να διεκδικήσει πάλι σε μια επόμενη εκλογική αναμέτρηση την εξουσία, δεν υπάρχει. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ηττηθεί εκλογικά, το κόμμα θα κινδυνεύσει άμεσα με διάλυση. Δεν αποτελεί ένα συμπαγές κόμμα αλλά ένα συνονθύλευμα διαφορετικής προέλευσης στελεχών και ψηφοφόρων με μοναδικό σήμερα συνεκτικό κρίκο την ίδια την εξουσία.

4) Πρόωρες εκλογές με τις μεγαλύτερες πιθανότητες αυτές να χαθούν, δεν τις θέλει όχι μόνο ο Τσίπρας, αλλά ούτε τα στελέχη και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Το ενδεχόμενο να χάσουν τα προνόμια που αποφέρει η σημερινή τους ιδιότητα και τα οποία μπορούν να διατηρήσουν για τρία ακόμα χρόνια είναι κάτι υπολογίσιμο. Και ακόμα πιο υπολογίσιμες είναι οι ελάχιστες πιθανότητες να επανέλθουν στα βουλευτικά έδρανα μετά τις εκλογές. Τουλάχιστον για την πλειονότητα των σημερινών βουλευτών.

5) Μπορεί η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ν αρνηθεί να ψηφίσει νέα μέτρα (με περίοδο εφαρμογής μετά το 2018) ή αυτό θ αποτελέσει μια νέα κόκκινη γραμμή ; Η πραγματικότητα έχει δείξει πως κόκκινες γραμμές δεν υπάρχουν. Προκειμένου να παραμείνουν στην εξουσία, είναι ικανοί να ψηφίσουν τα πάντα. Όπως την παραχώρηση της δημόσιας περιουσίας σ’ ένα υπερταμείο για 99 χρόνια την οποία είχαν αρνηθεί οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Άλλωστε, η απαξίωσή τους από τα κοινωνικά στρώματα που τους στήριξαν, είναι δεδομένη έχει συμβεί ήδη, έχουν ήδη βραχεί δηλαδή και δεν θα τους ενοχλήσει ιδιαίτερα μια επιπλέον μπόρα.

6) Και γιατί ο Τσίπρας προχώρησε στις δυο προεκλογικού χαρακτήρα κινήσεις (βοήθημα στους συνταξιούχους, μειωμένος ΦΠΑ σε κάποια νησιά) ; Για να περιορίσει την ραγδαία κυβερνητική φθορά και παράλληλα να ενισχύσει το πλαστό αφήγημα που θα οριοθετεί τις (επικοινωνιακά αναγκαίες) διαφορές του από την Ν.Δ.. Αυτό που περικλείεται στο σύνθημα «με μας ή με τους δανειστές ;».  Στο επόμενο διάστημα θα επιχειρήσει και άλλες τέτοιες κινήσεις στην προσπάθεια του να βελτιώσει την εικόνα του κόμματός του. Αν αυτό μελλοντικά συμβεί (προσωπικά το θεωρώ απίθανο) θα χαράξει ίσως μια νέα στρατηγική για τις εκλογές.

7) Ο περιορισμός της κυβερνητικής φθοράς, αποτελεί τον μοναδικό λόγο για τον οποίο ο Τσίπρας δημιουργεί προεκλογικό κλίμα ; Υπάρχει ένας λόγος επιπλέον. Πιστεύει ότι μπορεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο ν αποτελέσει μοχλό πίεσης στους Ευρωπαίους δανειστές ιδιαίτερα εν όψει εκλογικών αναμετρήσεων σε Γαλλία και Γερμανία. Αν και η πραγματικότητα έχει δείξει πως οι δανειστές ελάχιστα ασχολούνται μ’ ένα τέτοιο ενδεχόμενο (ιδιαίτερα όταν γνωρίζουν πως ο επόμενος νικητής θα είναι η Ν.Δ., ένα κόμμα που δεν θα προκαλέσει ρήξεις), στην κυβέρνηση θεωρούν ότι το χαρτί των εκλογών αποτελεί ένα χαρτί πίεσης. Έχουν πέσει έξω σε πολλές εκτιμήσεις, γιατί όχι και σ αυτή ; 

Αναβιώνουν οι «εχθροί του Έθνους». Αυτή τη φορά από την Αριστερά!

Του Γιάννη Σιδέρη

Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας, εν τη ρύμη του λόγου του, μιλώντας στο Συνέδριο του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, είπε, μεταξύ άλλων: «Δεν πρόκειται ποτέ να παραδώσουμε τον λαό μας στους yes-men αυτών που θέλουν να παραμείνει η Ελλάδα στην Προκρούστεια κλίνη της λιτότητας για πολλά χρόνια».

Θα μπορούσε να είναι μια φραστική υπερβολή στην προσπάθεια να στοχοποιήσει τον κ. Μητσοτάκη, φιλοτεχνώντας του το προφίλ του «yes-men».

Η στήλη ωστόσο διατηρεί επιφυλάξεις για την φράση «Δεν πρόκειται ποτέ να παραδώσουμε τον λαό μας».

Ο λαός του κ. Τσίπρα είναι τα κομματικά μέλη και -κατά παραχώρισιν για την οικονομία της συζήτησης- οι ψηφοφόροι του. Στις τελευταίες εκλογές το ποσοστό αυτό κυμάνθηκε περί του 20% του συνόλου των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων. Αν ο κ. Τσίπρας αναφερόταν μόνο σε αυτούς, τότε οι επιφυλάξεις του παρόντος κειμένου ακυρώνονται.

Αν όμως αναφερόταν (που αναφερόταν) στο σύνολο του ελληνικού λαού, ή έστω στο σύνολο εκείνων που ταξικά έχουν τις προδιαγραφές να θεωρεί ότι -πρέπει να- είναι υπό την προστασία της Αριστεράς, καλό θα ήταν η κυβέρνηση να κατανοήσει το εξής απλό:

Ο ελληνικός λαός δεν είναι λαός του κ. πρωθυπουργού και του κυβερνώντος κόμματος. Είναι λαός της χώρας που λέγεται Ελλάδα. Ο κ. Τσίπρας είναι ο πρωθυπουργός του συγκεκριμένου λαού και θα συνεχίσει να είναι ώσπου να τον αλλάξει. Του εκχώρησε την ευθύνη του κυβερνάν, όχι το δικαίωμα της οικειοποίησης.

Σαφώς η φράση «Δεν πρόκειται ποτέ να παραδώσουμε τον λαό μας» μπορεί να ειπωθεί χωρίς να εγείρει πολιτικές υποψίες όταν γίνεται αναφορά σε εθνικά θέματα. Σε αυτή την περίπτωση ο λαός προσλαμβάνεται ως ενιαίο σύνολο, χωρίς πολιτικές, ταξικές, κομματικές διαφοροποιήσεις και διακρίσεις, αφού ως σύνολο έχει έναν στόχο. Την διαφύλαξη π.χ. της εθνικής του ακεραιότητας. Επίσης, μπορεί η φράση να γίνει αποδεκτή και να μην εγείρει πολιτικές υποψίες, όταν αναφέρεται σε θέματα εσωτερικής πολιτικής που αποδίδουν συναισθηματική φόρτιση, συμπόνια, κατανόηση ή συμπαράσταση, π.χ. «ο ηρωικός λαός μας», «ο λαός μας που τόσα υπέφερε και υποφέρει», κλπ.

Στην προκειμένη όμως περίπτωση της ομιλίας του κ. Τσίπρα, όταν ο λαός ενιαιοποιείται για να διαχωριστεί από το αντίπαλο κόμμα, προσδίδοντας σε αυτό το ρόλο του προδότη, τότε προδίδει ανοίκεια πρόθεση πολιτικής πατερναλιστικής οικειοποίησης του συνόλου του λαού.

Ανασταίνουν τη ρητορική του μίσους

Έτσι πλέον θα πάμε ως τις εκλογές, οψέποτε γίνουν. Από τη μια ο προστάτης του λαού, που μάχεται ηρωικά τον εχθρό του λαού, το τσιράκι του Σόιμπλε, τον προδότη Εφιάλτη που θέλει να παραδώσει τη χώρα στους εχθρούς του. Κατηγορίες από τις οποίες υπέφερε η Αριστερά και βρέθηκε στο στόχαστρο για δεκαετίες!

Κυβερνητικοί κύκλοι διέρρεαν ότι η απόφαση της ΝΔ άλλαξε μετά από τηλεφωνήματα ακραίων κύκλων των δανειστών που του έδωσαν τη σχετική εντολή.

Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψε ό,τι του ζήτησαν οι δανειστές, μικρή σημασία έχει. Σημασία έχουν οι εντυπώσεις, και τις εντυπώσεις κερδίζει όποιος φωνάζει πιο δυνατά, εκτοξεύει τις χωρίς φειδώ ανυπόστατες κατηγορίες και παράλληλα έχει τους κατάλληλους διαύλους για να γίνεται πιστευτός. (Ετσι κυκλοφόρησε και είδηση που έφερε τον Αδωνι να παραδέχεται ότι τους είπε ο Σόιμπλε ποια στάση πρέπει να κρατήσει η ΝΔ, ενώ από το σχετικό βίντεο ουδέν τέτοιο προκύπτει)!

Η στήλη για πολλοστή φορά εξηγεί (για να έχει ξεκάθαρη σχέση με τον αναγνώστη) ότι δεν είναι προσηνής και προσιτή σε κόμματα. Την απασχολεί όμως η δημοκρατική ηθική και η θεσμική ευταξία. Η κυβέρνηση κατηγορεί ένα κόμμα αντιπολίτευσης ως εχθρό του λαού γιατί δήλωσε «παρών» στην ψηφοφορία του εκτάκτου επιδόματος (δεν ήταν 13η σύνταξη) και διαδίδει ότι αυτό είναι εχθρός το λαού και τσιράκι του Σόιμπλε. Αύριο το ίδιο θα (ξανα)πει και για όποιον της κάνει κριτική (κυρίως για τους δημοσιογράφους, όπως έκανε επί αντιμνημονιακής υστερίας). Οι «γερμανοτσολιάδες», οι «Τσολάκογλου», οι «προδότες», τα «Τσιράκια των αφεντικών και των δανειστών» της αντιμνημονιακής περιόδου ξαναβγαίνουν από τα μνήματά τους και επανέρχονται εν ζωή. Ο λόγος του μίσους (hate speech), μόνο για λίγο καιρό ξαπόστασε στον ΣΥΡΙΖΑ και ξανά προς τη δόξα τραβά.

Μόνο που πλέον υπάρχουν πεπραγμένα. Η κυβέρνηση έπεσε στον τοίχο των δανειστών και δη του Σόιμπλε, αφού η ίδια συνέβαλε στην οικοδόμησή του! Εξηγούμε: Στο συμπληρωματικό μνημόνιο που υπέγραψε στις 16 Ιουνίου φέτος, αναφέρεται πως αν επιβεβαιωθεί πρωτογενές πλεόνασμα, τότε οι αρχές σε συμφωνία με τους Θεσμούς, θα μπορούσαν να εξετάσουν τη χρήση δημοσιονομικού χώρου για να ενισχύσουν την κοινωνική προστασία, και ιδιαίτερα το εγγυημένο εισόδημα, ή και να μειώσουν το φορολογικό βάρος.

Ναι η κυβέρνηση το υπέγραψε. Αλλά όποιος της το θυμίζει, όποιος είναι ελάχιστα νουνεχής και γνωρίζει ότι η παραβίαση συμφωνιών που (καλώς ή κακώς) υπογράψαμε ως χώρα, θα μας πάει στον τοίχο, είναι τσιράκι του Σόιμπλε και εχθρός του Έθνους.  

9 στους 10 ανέργους δεν παίρνουν καν το επίδομα

Απίστευτα τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ για την ανεργία μου μαστίζει τα τελευταία χρόνια τη χώρα.

Οι περισσότεροι εκ των ανέργων είναι μακροχρόνια άνεργοι, δηλαδή αναζητούν δουλειά για περισσότερο από το 12 μήνες. Το ποσοστό τους φθάνει το 73,38%. Με άλλα λόγια 820.000 Ελληνες έχουν να δουλέψουν πάνω από ένα χρο.

Σοκ, όμως, προκαλεί και το γεγονός, ότι, όπως αναφέρουν τα «Νέα», που παρουσιάζουν τα συγκλονιστικά στοιχεία, εννέα στους δέκα άνεργους βρίσκονται κυριολεκτικά στο περιθώριο και δεν λαμβάνουν καμία απολύτως στήριξη από τον ΟΑΕΔ, ούτε επίδομα ανεργίας, ούτε επιδότηση απασχόλησης.

Μόνο το 10% των άνεργων λαμβάνει επίδομα ανεργίας από τον ΟΑΕΔ ενώ το πρόσθετο επίδομα των 700 ευρώ το μήνα το λαμβάνει μόλις το 1,5% του συνόλου των εγγεγραμμένων μακροχρόνια άνεργων.

Πηγή 

Απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου : Ομαδικές απολύσεις σε τράπεζες και ΔΕΚΟ

- Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ανατρέπει τα δεδομένα

- Σε αδιέξοδο η υπουργός Εργασίας απέναντι στους Θεσμούς

- Ουσιαστική απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων

- Επηρεάζονται πρώτοι οι εργαζόμενοι σε τράπεζες και ΔΕΚΟ

Αν και ήταν γνωστή ήδη από το καλοκαίρι η εισήγηση του Εισαγγελέα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου υπέρ των ομαδικών απολύσεων πλέον οι πληροφορίες μιλούν για οριστική απόφαση του Δικαστηρίου η οποία θα ανακοινωθεί την Τετάρτη και ουσιαστικά θα απελευθερώνει και στη χώρα μας τις απολύσεις βάσει του Ευρωπαϊκού Δικαίου.

Κάπως έτσι η όποια διαπραγμάτευση με τους Θεσμούς θα γίνει με την κ. Αχτιόγλου σε δυσμενή θέση στο θέμα αυτό αφού η άλλη πλευρά θα έχει ένα δεδικασμένο στα χέρια της που αφορά μάλιστα σε 237 απολύσεις εργαζόμενων στην ΑΓΕΤ Ηρακλής.

Κάπως έτσι και στη χώρα μας θα υπερισχύει στο ζήτημα αυτό το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και έτσι η νομοθεσία στην Ελλάδα θα πρέπει να εναρμονιστεί. Αυτό το γεγονός θα επηρεάσει άμεσα όσους εργάζονται σε ΔΕΚΟ και τράπεζες.

Αξίζει να θυμίσουμε ότι τόσο ο προηγούμενος υπουργός Εργασίας, Γιώργος Κατρούγκαλος, όσο και η νέα υπουργός Ε. Αχτσιόγλου έχουν δεσμευθεί έναντι των θεσμών για την πλήρη συμμόρφωση της χώρας στην απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.

Ως τώρα για τις ομαδικές απολύσεις από μία εταιρεία στην Ελλάδα απαιτούνταν και η έγκριση του υπουργού. Πλέον και μετά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου η σύμφωνη γνώμη του υπουργού δεν απαιτείται και έτσι ουσιαστικά οι ομαδικές απολύσεις νομιμοποιούνται.

Ειδικά στην περίπτωση τραπεζών και ΔΕΚΟ και ειδικά των ΔΕΚΟ προς πώληση η απόφαση αυτή ισόύται με ομαδικές απολύσεις και μάλιστα κατά πολλούς άμεσα ώστε οι εταιρείες αυτές να γίνουν πιο θελκτικές για τους υποψήφιους αγοραστές.

Πηγή

   

Δικαστική απόφαση από το Ειρηνοδικείο Λαμίας για καταβολή 13ου & 14ου μισθού στο Δημόσιο

«Παράθυρο» για την επιστροφή των καταργημένων δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και Επίδομα Αδείας σε δημοσίους υπαλλήλους ανοίγει μετά το Ειρηνοδικείο Καλαμάτας και το Ειρηνοδικείο Λαμίας με ΑΠΟΦΑΣΗ, που δημοσιεύει κατ’ αποκλειστικότητα η aftodioikisi.gr.

Συγκεκριμένα, με το ίδιο πάνω κάτω σκεπτικό με την απόφαση του Ειρηνοδικείου Καλαμάτας που δικαίωσε πέντε δικαστικούς υπαλλήλους, το Ειρηνοδικείο Λαμίας δικαιώνει 34 υπαλλήλους ΙΔΑΧ του δήμου Λαμιέων, υποχρεώνοντας στον ΟΤΑ να καταβάλει τους 13ους και 14ους μισθούς που δεν έχουν παραγραφεί.

Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες της aftodioikisi.gr, όσοι από τους ΙΔΑΧ θέλουν να διεκδικήσουν από το περσινό δώρο Χριστουγέννων και μετά πρέπει να καταθέσουν τις αγωγές τους έως αύριο Τρίτη 20 Δεκεμβρίου.

Τόσο η απόφαση του Ειρηνοδικείου Καλαμάτας όσο και αυτή του Ειρηνοδικείο Λαμίας, επικαλούμενες το άρθρο 106 του Συντάγματος, χαρακτηρίζουν αντισυνταγματικές τις διατάξεις του Ν 4093/2012 με το οποίο εγκρίθηκαν οι συγκεκριμένες περικοπές τονίζοντας χαρακτηριστικά: «Επομένως, δεν είναι επιτρεπτό η επιβάρυνση, από τα μέτρα που λαμβάνονται προς αντιμετώπιση της δυσμενούς και παρατεταμένης οικονομικής συγκυρίας, . να κατανέμεται πάντοτε σε συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών, οι οποίοι, κατά κανόνα, είναι συνεπείς προς τις υποχρεώσεις τους και να ευνοούνται άλλες κατηγορίες από την ασυνέπεια των οποίων – κυρίως στο πεδίο της εκπλήρωσης των φορολογικών τους υποχρεώσεων – προκαλείται σε μεγάλο ποσοστό η δυσμενής αυτή συγκυρία (βλ. ΟλΣτΕ 1286/2012), ούτε, κατά μείζονα λόγο, η επισώρευση νέων επιβαρύνσεων σε βάρος των ίδιων κατηγοριών πολιτών (λ.χ. διαδοχικές μειώσεις αποδοχών ή συντάξεων), εάν τα προηγούμενα αποδείχθηκαν απρόσφορα και εφόσον με τα νέα μέτρα οι ίδιες κατηγορίες πολιτών υφίστανται υπέρμετρη απώλεια του προηγουμένως διαθέσιμου εισοδήματος τους».

Με βάση αυτό το σκεπτικό η απόφαση του Ειρηνοδικείου Λαμίας υποχρεώνει το δήμο Λαμιέων να καταβάλει στους 34 υπαλλήλους που προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη «τα ποσά που αναλογούν στα επιδόματα Χριστουγέννων, Πάσχα και αδείας για το χρονικό διάστημα από 1.5.2013 έως 28.5.2015», δηλαδή 2.000 ευρώ σε καθέναν με το νόμιμο τόκο.

ΑΠΟΦΑΣΗ

Ημερομηνία-κλειδί η 19η Μαρτίου

«Αν μέχρι τις 10 Φεβρουαρίου δεν προκηρυχθούν εκλογές, τότε μην τις περιμένετε σύντομα. Μόνον αν προκηρυχθούν μέχρι τότε, μπορούν οι εκλογές να γίνουν με λίστα την Κυριακή 19 Μαρτίου».

Η φράση ανήκει σε έναν εκ των παλαιοτέρων βουλευτών και δεν αναδεικνύεται τυχαία. Η Κυριακή 19 Μαρτίου χαρακτηρίζεται ως ημερομηνία-ορόσημο για τις εξελίξεις, καθώς τη συγκεκριμένη ημέρα παρέρχεται το 18μηνο από τις τελευταίες εκλογές. Επομένως, μετά την εν λόγω ημερομηνία, οι εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, θα πρέπει να διεξαχθούν υποχρεωτικώς με σταυρό προτίμησης (σ.σ. πολλοί συνταγματολόγοι πιστεύουν ότι το 18μηνο έχει παρέλθει ήδη από τον προηγούμενο Ιούνιο, μετρώντας ως αφετηρία τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, αλλά την άποψή τους δεν υιοθέτησε στην αλλαγή του εκλογικού νόμου το Μαξίμου).

Το ενδεχόμενο οι εκλογές να γίνουν με σταυρό και όχι με λίστα ο κ. Τσίπρας προφανώς το σταθμίζει σοβαρά. Από τη μια πλευρά, ξέρει ότι ο σταυρός θα τον διευκόλυνε, διότι θα εξανάγκαζε τους βουλευτές του να κυνηγήσουν ψήφους, περιορίζοντας έτσι το ρεύμα της αποχής εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ που καταγράφουν όλες οι δημοσκοπήσεις. Από την άλλη, ωστόσο, ο πρωθυπουργός γνωρίζει ότι ο σταυρός θα διευκόλυνε ίσως ακόμη περισσότερο τον Κυρ. Μητσοτάκη. Και τούτο διότι ο πρόεδρος της Ν.Δ. θα μπορούσε να προχωρήσει σε πλήρη ανανέωση των ψηφοδελτίων του και δεν θα είχε καν την υποχρέωση να «βολέψει» σε εκλόγιμες θέσεις όλους τους υφιστάμενους βουλευτές του, πολλούς από τους οποίους είναι κοινό μυστικό ότι θα ήθελε να τους αντικαταστήσει με νεότερους και εν πολλοίς άγνωστους πολιτευτές.

Η ίδια ημερομηνία, όμως, αναδεικνύεται και για έναν επιπλέον λόγο. Επηρεάζει καθοριστικά τις διεργασίες που γίνονται στον ενδιάμεσο χώρο της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ. Αν οι εκλογές γίνουν μέχρι τις 19 Μαρτίου, είναι προφανές πως κανένα νέο σχήμα δεν θα προλάβει να δημιουργηθεί και το πιθανότερο είναι στις κάλπες να δοκιμαστούν εκ νέου τόσο το Ποτάμι όσο και η σύμπραξη ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ.

Αυτός, άλλωστε, είναι και ο λόγος που διεργασίες στον χώρο μοιάζουν πλέον παγωμένες, έχοντας δώσει τη θέση τους σε κινήσεις τακτικής. Εχει, λοιπόν, ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι το τελευταίο διάστημα, στα γραφεία των δημοσιογράφων φθάνουν ολοένα και λιγότερες ανακοινώσεις με την υπογραφή «ΠΑΣΟΚ». Οι περισσότερες δηλώσεις της κ. Γεννηματά φέρουν τη σφραγίδα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, καθώς στη Χαρ. Τρικούπη έχουν πλέον συνειδητοποιήσει ότι το brand «ΠΑΣΟΚ» έχει πεθάνει και γι’ αυτό κρυφίως αφήνουν τον «πράσινο ήλιο» να δύσει.

Η επιλογή αυτή γίνεται και για έναν ακόμη λόγο. Η κεντρική εισήγηση του συντονιστικού οργάνου της ΔΗΣΥ, που προετοιμάζει το συνέδριό της εντός του 2017, είναι αυτό να ονομαστεί «1ο συνέδριο της νέας Προοδευτικής Παράταξης» (και όχι Συμπαράταξης). Με απλά λόγια, αυτό που προτείνεται στην κ. Γεννηματά είναι να κάνει το βήμα της διάλυσης του ΠΑΣΟΚ και να απευθύνει ανοικτή πρόσκληση στους πολιτικούς και τις κινήσεις του χώρου, υπονοώντας (χωρίς να το λέει ευθέως στην σχετική πρόσκληση) «όσοι πιστοί προσέλθετε, καθώς, όπως δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις, είμαστε ο μόνος αξιόπιστος πυλώνας υποδοχής των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ».

Τις κινήσεις αυτές εννοείται ότι τις παρακολουθούν ο Στ. Θεοδωράκης και οι πρώην υπουργοί κ. κ. Αννα Διαμαντοπούλου, Γ. Ραγκούσης και Γ. Φλωρίδης, που είναι σε επαφή για τη δημιουργία του περιβόητου νέου μεταρρυθμιστικού κόμματος. Ολοι βέβαια δυσπιστούν ως προς την ουσιαστική διάλυση του ΠΑΣΟΚ, εκτιμώντας ότι η κ. Γεννηματά απλώς επιδιώκει να ελέγξει πλήρως το συνέδριο της ΔΗΣΥ για να επανεκλεγεί πρόεδρος της «νέας» παράταξης.

Ο κ. Θεοδωράκης, ωστόσο, δεν φέρεται διατεθειμένος να διαλύσει το Ποτάμι για χάρη της εισόδου στον χώρο «του» των τριών προαναφερθέντων πολιτικών. Αντιθέτως, θα προτιμούσε –αν και δεν το ομολογεί– οι τρεις πολιτικοί να συγκροτήσουν μόνοι τους ένα ανεξάρτητο σχήμα και να συνδιαμορφώσουν εκ των υστέρων με το Ποτάμι ένα νέο κόμμα, αφού μετρηθούν οι δυνάμεις όλων στις δημοσκοπήσεις.

Ολα τούτα, ωστόσο, θέλουν χρόνο και γι’ αυτό οι προαναφερθέντες μάλλον ξορκίζουν το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, καθώς γνωρίζουν ότι δημοσκοπικό φαβορί επί του παρόντος για να κερδίσει τον χώρο είναι η κ. Γεννηματά. Κάτι που προφανώς σταθμίζει και ο κ. Τσίπρας, ο οποίος για επίσης προφανείς λόγους δεν θα ήθελε να δημιουργηθεί ένα πραγματικά νέο κόμμα, αλλά να παραμείνει το ΠΑΣΟΚ ως το μόνο αποκούμπι της Ν.Δ.

Κωνσταντίνος Ζούλας

Το κιβώτιο

Τι είδους κόμμα είναι αυτό που μας κυβερνά, ξέρει κανείς; Τι έχει μείνει από εκείνο το κόμμα και από εκείνους τους συντρόφους τού πρώτου καιρού της επέλασης προς τη νίκη; Ενα απομεινάρι γκροτέσκο αριστερής ρητορικής, μια τσακισμένη ιδεολογική ραχοκοκαλιά, ένα κόμμα χωρίς παρελθόν

Του  Ανδρέα Πετρουλάκη

Στο «Κιβώτιο» του Αρη Αλεξάνδρου, μία ομάδα 40 ανταρτών αναλαμβάνει την αποστολή να μεταφέρει ένα κιβώτιο με περιεχόμενο πολύτιμο για την έκβαση του Εμφυλίου υπέρ του Δημοκρατικού Στρατού. Επρόκειτο για αποστολή αυτοκτονίας καθώς η πορεία που θα ακολουθούσαν περνούσε υποχρεωτικά μέσα από τις γραμμές του εχθρού. Τελικά στην φονική διαδρομή αποδεκατίστηκαν με διαφορετικούς τρόπους όλοι πλην ενός, ο οποίος και παρέδωσε το κιβώτιο. Το κιβώτιο ήταν άδειο. Δεν θα επεκταθώ περισσότερο για το συγκλονιστικό αυτό βιβλίο, αλλά καιρό τώρα μου έχει δημιουργηθεί η σκέψη ότι τα τελευταία χρόνια ζούμε μια φάρσα του μύθου του «Κιβώτιου».

Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την ιστορική αποστολή να καταλάβει την εξουσία για πρώτη φορά για λογαριασμό της Aριστεράς. Κουβαλούσε μαζί του όλη τη σκευή της ιστορίας της, τις παρακαταθήκες των παλιών αγωνιστών της, την εξωραϊσμένη αυτοεικόνα του σύγχρονου συντρόφου, το αίσθημα ηθικής υπεροχής που εμπότιζε τα κύτταρα κάθε αριστερού. Στον Αλέξη Τσίπρα και τους συντρόφους του παραδόθηκε ένα μυθικής αξίας κιβώτιο.

Στα χρόνια της αντιπολίτευσης το κουβάλησαν στις μάχες του άοπλου εμφύλιου. Στο άλλο στρατόπεδο υπήρχαν οι προδότες των Μνημονίων που φτωχοποιούσαν τον λαό, οι υποτελείς της τρόικας που έβαζαν φόρους, οι ασπόνδυλοι εντολοδόχοι της Μέρκελ που έκοβαν μισθούς και συντάξεις, οι διαπλεκόμενοι των συμφερόντων που ξεπουλούσαν τον εθνικό πλούτο. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ερχόταν να διώξει τους δεξιούς και ακροδεξιούς της εξουσίας, να σκοτώσει τη διαπλοκή, να διαγράψει το χρέος, να σκίσει το Μνημόνιο, να διεκδικήσει τις γερμανικές αποζημιώσεις, να απαγορεύσει την είσοδο στη χώρα στους τροϊκανούς, να αποτρέψει το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, να εθνικοποιήσει τις τράπεζες, να αποκαταστήσει τις απώλειες των εισοδημάτων, να πατάξει την ανεργία, να κλείσει το κάτεργο της Αμυγδαλέζας, να δώσει νέα πνοή στον τόπο.

Η μια μετά την άλλη οι διαψεύσεις άρχισαν να σκάνε με κρότο. Η πρώτη δουλειά του αριστερού νικητή των εκλογών ήταν να συμμαχήσει με τους πιο δεξιούς των δεξιών. Στη συνέχεια υπέγραψε ένα κατάδικό του Μνημόνιο, άρχισε να καλοδέχεται τους τροϊκανούς με άλλο όνομα στο Χίλτον, ξέχασε τα περί γερμανικών οφειλών, έγινε ο καλύτερος φίλος της Μέρκελ, διόγκωσε τη φορολογία σε εξοντωτικά επίπεδα, μείωσε κι άλλο το εισόδημα, αύξησε την πραγματική ανεργία, έστησε τη δική του διαπλοκή, συνέχισε απαράλλαχτο το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων των προδοτών, ξεπούλησε τις τράπεζες στα ξένα funds, εκλιπάρησε για μια μικρή ελάφρυνση του χρέους. Εκανε τα ίδια πράγματα, πολύ ακριβότερα. Για κερασάκι έκανε και αυτό που δεν τόλμησαν ποτέ οι δεξιοί, να υποθηκεύσει τον δημόσιο πλούτο για 99 χρόνια.

Εχανε φέτα-φέτα τον ιδεολογικό του κορμό, αλλά πάλι λες, υποχρεώθηκε από τον οικονομικό εκβιασμό. Βλέπεις όμως και από την άλλη να στέλνουν τα ΜΑΤ που θα καταργούσαν εναντίον συνταξιούχων, να έχουν οχυρωθεί σιδερόφραχτοι μέσα στο Μαξίμου, να κάνουν πολυέξοδα ταξίδια με το πρωθυπουργικό αεροπλάνο που θα πουλούσαν, να έχουν ανοίξει νέες χειρότερες Αμυγδαλέζες, να σκηνοθετούν εθνικολαϊκιστικές φιέστες που δεν είχαμε δει ποτέ επί Δεξιάς, να έχουν στενότερες σχέσεις με την Εκκλησία από τον Σαμαρά, να υπάρχει ένας υπουργός μόνιμα ντυμένος αξιωματικός, να στήνουν φάμπρικες με χρυσαυγίτες σαν νέοι Μπαλτάκοι και αναρωτιέσαι, η τρόικα τους υποχρεώνει να τα κάνουν κι αυτά;

Τι έχει μείνει από εκείνο το κόμμα και από εκείνους τους συντρόφους του πρώτου καιρού της επέλασης προς τη νίκη; Ενα απομεινάρι γκροτέσκο αριστερής ρητορικής, μια τσακισμένη ιδεολογική ραχοκοκαλιά, ένα κόμμα χωρίς παρελθόν, ένα άδειο πουκάμισο. Λίγοι απογοητευμένοι οπαδοί, κάτι κουρασμένα στελέχη, σύντροφοι που καθημερινά λιγοστεύουν, αραιώνουν, αποδεκατίζονται. Τι είδους κόμμα είναι αυτό που μας κυβερνά, ξέρει κανείς;

Φαντάζομαι μια εικόνα σε έναν αόριστο μέλλοντα, τον αρχηγό αποκομμένο από την πολιτική μήτρα που τον γέννησε, χωρίς ιδεολογική πατρίδα, τελευταίο εναπομείναντα της περιπέτειας, να σέρνει μόνος τα κουρασμένα του βήματα και εκείνο το κιβώτιο που έπρεπε να παραδώσει. Ο άγνωστός του αριστερός ανακριτής να τον ρωτά, τελικά τι διαφορά είχες από τους αντιπάλους σου; Και το ανοιγμένο κιβώτιο να χάσκει απειλητικό και να έχει μέσα μια γραβάτα.    

Ο Ζουράρις ως παίχτης-εργαλείο

Του Θανάση Χειμωνά

Ο Κώστας Ζουράρις μου είναι γενικά συμπαθής. Ίσως επειδή πριν τρία χρόνια είχε παρουσιάσει ένα βιβλίο μου στην Κρήτη, χαρακτηρίζοντάς το μάλιστα «ύμνο στο αντιμνημόνιο»(!). Ίσως επειδή ήταν καλός φίλος του θείου μου. Σίγουρα επειδή ήταν τρολ before it was cool. Τέλος πάντων, μ’ αυτά και μ’ αυτά είμαι καλά εκπαιδευμένος να μην παίρνω στα σοβαρά αυτά που λέει και να ανέχομαι τα πάντα- ιδίως τα εθνικιστικά πυροτεχνήματα που διαχρονικά πετάει.

Η υπουργοποίησή του, ομολογώ, μου προκάλεσε έκπληξη. Όχι επειδή δεν είναι «σοβαρός» (ποιος μπορεί να είναι σοβαρός στην κυβέρνηση Τσίπρα) όσο επειδή είναι ανεξέλεγκτος σε μια εποχή που οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχουν ανάγκη από «στρατιώτες». Ωστόσο, μετά την προβοκατόρικη δήλωση του για το πόση μικρή σημασία θα είχε η απώλεια ελληνικών νησιών προς όφελος της Τουρκίας κατάλαβα ακριβώς τι συμβαίνει.

Ο Ζουράρις είναι αυτό που λέμε στο ποδόσφαιρο «παίχτης-εργαλείο». Κάνει μια συγκεκριμένη δουλειά στο γήπεδο, δε σου γεμίζει το μάτι αλλά προσφέρει στην ομάδα του τα μέγιστα.

Ο διανοητής από την Κρήτη λοιπόν έχει έναν συγκεκριμένο ρόλο: Να πετάει τη μπάλα στην εξέδρα όποτε η ομάδα του- το κόμμα του- βρίσκεται υπό πίεση. Έτσι, με μια δήλωση η οποία είναι προφανές πως έχει γίνει για να ξεσηκώσει αντιδράσεις (παρά τους ισχυρισμούς του ίδιου του εμπνευστή της περί σημασίας της ελληνικής γλώσσας και τέτοια) ο Ζουράρις καταφέρνει να στρέψει πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας, κάνοντας την κοινή γνώμη να ξεχάσει τελείως το Βατερλό που προδιαγράφεται στην αξιολόγηση.

Ο πολυμήχανος Κρητικός γνωρίζει πολύ καλά πως κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν θα άφηνε ένα τέτοιο κελεπούρι να πέσει κάτω. Παραδοσιακά όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα στη χώρας μας πουλάνε στο πόπολο «πατριωτισμό». Πόσο μάλλον τώρα που δεν υπάρχουν και φράγκα. Μετά λοιπόν από μια τόσο βλάσφημη και «αντεθνική» τοποθέτηση ήταν αναμενόμενο να ξεσπάσει  ένας άτυπος συναγωνισμός ανάμεσα στα κόμματα για το ποιο τον έχει πιο μεγάλο (τον «πατριωτισμό»). Είναι φυσικά αστείο να πιστεύει κανείς πως ο Ζουράρις (του οποίου οι θέσεις πάνω στα λεγόμενα «εθνικά θέματα» είναι γνωστές τοις πάσι) εννοούσε κυριολεκτικά αυτό που είπε και ακόμα αστειότερο να θεωρεί κάποιος πως τα ελληνικά νησιά απειλούνται από τέτοιου είδους δηλώσεις. Το θέμα είναι πως το αυτί του Ζουράρι δεν ιδρώνει. Και πως το κόμμα του συνεχίζει απρόσκοπτα το καταστροφικό του έργο την ώρα που εμείς ασχολούμαστε με τους χρησμούς του Υφυπουργού Παιδείας.

   

Επαναλαμβάνεται μετά από έφεση Εισαγγελέα η δίκη του Ανδρέα Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ

Λίγες ημέρες πριν στεγνώσει το μελάνι της αθωωτικής απόφασης στο πρόσωπο του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου, για το πλημμέλημα της παράβασης καθήκοντος ο Εισαγγελέας άσκησε έφεση κατά της απόφασης του Δ´ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου και η δίκη του θα επαναληφθεί.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο Ανδρέας Γεωργίου είχε διαπράξει το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος, γιατί διατήρησε για ορισμένους μήνες -από τον Αύγουστο έως τον Νοέμβριο του 2010- παράλληλα με την ιδιότητα του επικεφαλής της ΕΛ.ΣΤΑΤ και τη θέση του ως υπαλλήλου στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Παράλληλα, αντιμετώπιζε και την κατηγορία ότι δεν συγκαλούσε το διοικητικό συμβούλιο της ΕΛ.ΣΤΑΤ., αν και είχε σχετική υποχρέωση βάσει του νόμου, με αποτέλεσμα να λάβει όλες τις αποφάσεις για τα στοιχεία που αφορούν το έλλειμμα χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των υπολοίπων μελών της ανεξάρτητης αρχής.

Ενώπιον του Α. Γεωργίου εκκρεμεί ενώπιον του συμβουλίου Εφετών (για δεύτερη φορά μετά από αναίρεση της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου) και η κακουργηματική κατηγορία της τεχνητής διόγκωσης του ελλείμματος το 2009, προκειμένου να μπει η χώρα στο μνημόνιο.

Πηγή

Ινστιτούτο Peterson : Η επικίνδυνη στρατηγική του Αλ.Τσίπρα και οι πρόωρες εκλογές

Την έκπληξή του για την αναζωπύρωση της κόντρας ανάμεσα στην Αθήνα και στους δανειστές εκφράζει αναλυτής του Ινστιτούτου Peterson και ο οποίος δίνει τη δική του διάσταση για τις εξαγγελίες του Αλέξη Τσίπρα και τι ενδεχομένως να επιδιώκει μέσω αυτών.  

Ο Τζέικομπ Κίργκεγκααρντ αναφέρει ότι δεν κατανοεί τόσο τη στάση του Έλληνα Πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα όσο και των Ευρωπαίων, επισημαίνει όμως ότι και οι δύο πλευρές βάζουν σε «εκτροχιασμό» τη δεύτερη αξιολόγηση του δεύτερου προγράμματος.

Ο αναλυτής μιλώντας στην «Καθημερινή», εκτιμά ότι η στρατηγική της Αθήνας απέναντι στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι επικίνδυνη, εκτός αν ο Αλέξης Τσίπρας επιθυμεί να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές. Αναφορικά με την στάση των Ευρωπαίων υπογραμμίζει ότι δεν πρόκειται να ανησυχήσουν σε περίπτωση που υλοποιηθεί το σενάριο των εκλογών.

«Είναι περίεργη συγκυρία για κάτι τέτοιο, εκτός αν ο κ. Τσίπρας θέλει να πάει σε πρόωρες εκλογές. Αν θέλει κάτι τέτοιο, δεν είναι κακή στρατηγική από την πλευρά του να ξεκινήσει καβγά με το ΔΝΤ και τη ευρωζώνη», σημειώνει ο αναλυτής, αναφερόμενος στους υψηλούς τόνους που έχει υιοθετήσει η Αθήνα.

Σε ό,τι αφορά την αντίδραση της ευρωζώνης στις εξαγγελίες του Αλέξη Τσίπρα, τονίζει ότι «η συμφωνία προβλέπει ότι η Ελλάδα είναι ελεύθερη να ξοδέψει όποιο δημοσιονομικό περιθώριο έχει όπως θέλει».

«Ίσως το θέμα είναι το ποιο ακριβώς είναι το δημοσιονομικό περιθώριο και ποιο το κόστος των εξαγγελιών Τσίπρα. Το γεγονός ότι η ευρωζώνη λέει προκαταβολικά ότι θα ακυρώσει την ελάφρυνση χρέους μέχρι να το διερευνήσει προφανώς είναι ένα σημάδι», παρατηρεί και εκτιμά ότι οι ενστάσεις περί ασυμβατότητας των ελληνικών προτάσεων με τις δεσμεύσεις προήλθαν από τη Γερμανία και την Ολλανδία, που οδεύουν προς εκλογές.

Τι κερδίζει ο Τσίπρας «χτυπώντας» το ΔΝΤ

«Είναι μυστήριο τι κερδίζει ο κ. Τσίπρας με το να χτυπά το ΔΝΤ, πέραν του όποιου εσωτερικού πολιτικού πλεονεκτήματος που του δίνει αυτό. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι αν η Ελλάδα θέλει περαιτέρω αξιόλογη ελάφρυνση χρέους, το ΔΝΤ είναι ο καλύτερος, αν όχι και ο μόνος, σύμμαχός της», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Υπογραμμίζει ωστόσο ότι χωρίς τη συμμετοχή του ΔΝΤ γίνεται πολύ πιο δύσκολο να περάσει οτιδήποτε από τα εθνικά κοινοβούλια. «Αυτή λοιπόν η στάση, ότι θέλουμε να φύγει το ΔΝΤ και θα γίνει πολιτική διαπραγμάτευση μεταξύ Αθηνών και Βρυξελλών είναι πολύ επικίνδυνη στρατηγική που δεν πιστεύω ότι θα πετύχει. Εκτός από το όποιο πολιτικό όφελος στην Αθήνα, είναι μία μυωπική στρατηγική», σημειώνει.

Αναφερόμενος στο άρθρο του Πολ Τόμσεν που αποτέλεσε αφορμή για τη νέα κόντρα επισημαίνει ότι «πρόκειται για αυτά που λέει εδώ και καιρό το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο».

«Πιθανώς ο Τσίπρας αντιλήφθηκε ότι δεν μπορεί να ανταπεξέλθει πολιτικά σε όσα θέλει το ΔΝΤ και υιοθέτησε συγκρουσιακή στάση. Αλλά οι Ευρωπαίοι αποκάλυψαν την μπλόφα του λέγοντάς ότι σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει συμφωνία», σχολιάζει ο αναλυτής.

Επιλογή του Τσίπρα οι εκλογές;

Ο ίδιος εκτιμά ότι η στάση της Αθήνας στη συνέχεια θα εξαρτηθεί από το αν θέλει να πάει στις εκλογές.

«Οι εκλογές εξαρτώνται αποκλειστικά από τον κ. Τσίπρα αυτή τη φορά. Αν τις θέλει μπορεί να τις έχει με προεκλογική ατζέντα παροχών στους συνταξιούχους και επιτιθέμενος στην ευρωζώνη και το ΔΝΤ. Ακόμη κι αν δεν κερδίσει, θα αποφύγει να συμφωνήσει σε όσα ζητά το ΔΝΤ», αναφέρει.

Ο Κίρκεγκααρντ εκτιμά ότι είναι πιθανό το σενάριο των εκλογών, αλλά σημειώνει ότι η ευρωζώνη «δεν θα κάνει καμία χάρη στην κυβέρνηση» και ότι δεν θα φοβηθεί τις πρόωρες εκλογές στην Ελλάδα, επειδή έχουν άλλα θέματα και πιθανώς διότι πιστεύουν ότι θα τις κερδίσει η ΝΔ. 

Πηγή

Χρυσόγονος: Επρεπε να γίνει συνεννόηση με τους δανειστές για το βοήθημα προς τους συνταξιούχους

Η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να συνεννοηθεί με τους δανειστές για τις έκτακτες παροχές, δήλωσε ο Κώστας Χρυσόγονος, αν και εκτίμησε ότι δεν παραβιάζουν τη συμφωνία.

«Επρεπε να είχε γίνει μια συνεννόηση με τους δανειστές και ότι ένα ποσό θα μπορούσε να δοθεί σε άπορες οικογένειες με ανήλικα παιδιά», δήλωσε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, αναφερόμενος στο βοήθημα προς τους συνταξιούχους, μιλώντας στο «Ε».

Παράλληλα, τόνισε ότι η παροχή αυτή «δεν οδηγεί σε παραβίαση της συμφωνίας με τους δανειστές και ούτε σε εκτροχιασμό της συμφωνίας».

Ακόμη, ο κ. Χρυσόγονος υπογράμμισε ότι όσο νωρίτερα κλείσει η αξιολόγηση τόσο το καλύτερο, γιατί όπως προειδοποίησε «από την 1η Ιανουαρίου η Ελλάδα μπαίνει σε επικίνδυνη στροφή». Ο ευρωβουλευτής εκτίμησε ότι δεν θα υπάρξει τέταρτο μνημόνιο.

«Το καλοκαίρι του 2018 τελειώνουν οι δόσεις. Η θα καταφέρουμε να βγούμε στις αγορές ή η κατάσταση θα γίνει ακόμα πιο δραματική για την χώρα μας», συμπλήρωσε.

Πηγή 

-Αξιότιμε κύριε συνάδελφε, είστε «υποκείμενο»! -Αγαπητέ μου, ξέρετε πόσο σας τιμώ, αλλά είστε «αρχιγαιδούρι»!

«Είσαι γαϊδούρι».  «Είσαι αρχιγαιδούρι». «Είσαι κότα λυράτη». «Είσαι θρασύδειλος απατεώνας». «Είσαι παλιοψεύταρος». «Είσαι υποκείμενο».

Αυτό είναι ένα μικρό δείγμα των… επιχειρημάτων που αντάλλαξαν στη Βουλή ο «Γεωργιάδης» του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ο Πολάκης, με τον «Πολάκη» της ΝΔ, δηλαδή τον Γεωργιάδη.

Πρόκειται, ξεκάθαρα, για ένα χαρακτηριστικό αποτύπωμα της ιερότητας που νιώθουν οι Ηρακλείς του κοινοβουλίου όταν ασκούν το θεάρεστο λειτούργημά τους σε αυτό που αποκαλούν «Ναό της Δημοκρατίας».

 Αλλά τέτοια που είναι  η αστική δημοκρατία τους, τέτοια  συμπεριφορά αρμόζει και από τους «ιερείς» της μέσα στο Ναό της.

Φυσικά δεν διακατεχόμαστε από κανενός είδους σεμνοτυφία και – γιατί να το κρύψουμε άλλωστε – στα παλιά μας τα παπούτσια όταν σκυλοβρίζονται, όπου και αν σκυλοβρίζονται.

 Εκείνο που καταγράφουμε είναι ότι οι ίδιοι άνθρωποι ανήκουν σε ένα πολιτικό σύστημα που με την ίδια ευκολία που… ανεβάζει τον πήχη του πολιτικού «διαλόγου» στη στρατόσφαιρα, με την ίδια ευκολία πουλάει – στο πλαίσιο του δικού του σεμνότυφου ταρτουφισμού – τον κοινοβουλευτικό κρετινισμό σαν το άπαν της δημοκρατίας, γενικώς.    

Προφανώς, και επί της ουσίας, δεν θα είχε και μεγάλη διαφορά να μιλούσαν μεταξύ τους με το «σεις και με το σας». Κι τότε που βάζουν το κοστουμάκι της ευπρέπειας, πάλι Μνημόνια ψηφίζουν, πάλι ΝΑΤΟ προσκυνούν και πάλι Λάτσηδες υπηρετούν.

Αλλά, εδώ που τα λέμε, το να ξεκατινιάζονται με αυτό τον τρόπο, αφενός προσθέτει μια ακόμα εξήγηση για την συγκρότηση ενός κοινοβούλιο που ως ντεκόρ της καπιταλιστικής τους δημοκρατίας  συμπεριλαμβάνει από λεβεντολεβέντες τύπου Λεβέντη μέχρι χρυσαυγίτες ναζί, αφετέρου πιστοποιεί την «ποιότητα» των κυρίων που «σεμνά και ταπεινά» – όπως έλεγε ένας παλιότερος – καθορίζουν τις τύχες ενός ολόκληρου λαού.

Ευχόμαστε, λοιπόν, οι εν λόγω να συναντώνται πιο συχνά. Και να διευρύνουν ακόμα περισσότερο το χαριτωμένο τους λεξιλόγιο. Ίσως έτσι βοηθήσουν τον κόσμο να αποκτήσει καλύτερη αντίληψη διαφόρων εννοιών. Μεταξύ των οποίων και της έννοιας «υποκείμενο».

Νίκος Μπογιόπουλος