Αναβιώνουν οι «εχθροί του Έθνους». Αυτή τη φορά από την Αριστερά!

Του Γιάννη Σιδέρη

Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας, εν τη ρύμη του λόγου του, μιλώντας στο Συνέδριο του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, είπε, μεταξύ άλλων: «Δεν πρόκειται ποτέ να παραδώσουμε τον λαό μας στους yes-men αυτών που θέλουν να παραμείνει η Ελλάδα στην Προκρούστεια κλίνη της λιτότητας για πολλά χρόνια».

Θα μπορούσε να είναι μια φραστική υπερβολή στην προσπάθεια να στοχοποιήσει τον κ. Μητσοτάκη, φιλοτεχνώντας του το προφίλ του «yes-men».

Η στήλη ωστόσο διατηρεί επιφυλάξεις για την φράση «Δεν πρόκειται ποτέ να παραδώσουμε τον λαό μας».

Ο λαός του κ. Τσίπρα είναι τα κομματικά μέλη και -κατά παραχώρισιν για την οικονομία της συζήτησης- οι ψηφοφόροι του. Στις τελευταίες εκλογές το ποσοστό αυτό κυμάνθηκε περί του 20% του συνόλου των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων. Αν ο κ. Τσίπρας αναφερόταν μόνο σε αυτούς, τότε οι επιφυλάξεις του παρόντος κειμένου ακυρώνονται.

Αν όμως αναφερόταν (που αναφερόταν) στο σύνολο του ελληνικού λαού, ή έστω στο σύνολο εκείνων που ταξικά έχουν τις προδιαγραφές να θεωρεί ότι -πρέπει να- είναι υπό την προστασία της Αριστεράς, καλό θα ήταν η κυβέρνηση να κατανοήσει το εξής απλό:

Ο ελληνικός λαός δεν είναι λαός του κ. πρωθυπουργού και του κυβερνώντος κόμματος. Είναι λαός της χώρας που λέγεται Ελλάδα. Ο κ. Τσίπρας είναι ο πρωθυπουργός του συγκεκριμένου λαού και θα συνεχίσει να είναι ώσπου να τον αλλάξει. Του εκχώρησε την ευθύνη του κυβερνάν, όχι το δικαίωμα της οικειοποίησης.

Σαφώς η φράση «Δεν πρόκειται ποτέ να παραδώσουμε τον λαό μας» μπορεί να ειπωθεί χωρίς να εγείρει πολιτικές υποψίες όταν γίνεται αναφορά σε εθνικά θέματα. Σε αυτή την περίπτωση ο λαός προσλαμβάνεται ως ενιαίο σύνολο, χωρίς πολιτικές, ταξικές, κομματικές διαφοροποιήσεις και διακρίσεις, αφού ως σύνολο έχει έναν στόχο. Την διαφύλαξη π.χ. της εθνικής του ακεραιότητας. Επίσης, μπορεί η φράση να γίνει αποδεκτή και να μην εγείρει πολιτικές υποψίες, όταν αναφέρεται σε θέματα εσωτερικής πολιτικής που αποδίδουν συναισθηματική φόρτιση, συμπόνια, κατανόηση ή συμπαράσταση, π.χ. «ο ηρωικός λαός μας», «ο λαός μας που τόσα υπέφερε και υποφέρει», κλπ.

Στην προκειμένη όμως περίπτωση της ομιλίας του κ. Τσίπρα, όταν ο λαός ενιαιοποιείται για να διαχωριστεί από το αντίπαλο κόμμα, προσδίδοντας σε αυτό το ρόλο του προδότη, τότε προδίδει ανοίκεια πρόθεση πολιτικής πατερναλιστικής οικειοποίησης του συνόλου του λαού.

Ανασταίνουν τη ρητορική του μίσους

Έτσι πλέον θα πάμε ως τις εκλογές, οψέποτε γίνουν. Από τη μια ο προστάτης του λαού, που μάχεται ηρωικά τον εχθρό του λαού, το τσιράκι του Σόιμπλε, τον προδότη Εφιάλτη που θέλει να παραδώσει τη χώρα στους εχθρούς του. Κατηγορίες από τις οποίες υπέφερε η Αριστερά και βρέθηκε στο στόχαστρο για δεκαετίες!

Κυβερνητικοί κύκλοι διέρρεαν ότι η απόφαση της ΝΔ άλλαξε μετά από τηλεφωνήματα ακραίων κύκλων των δανειστών που του έδωσαν τη σχετική εντολή.

Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψε ό,τι του ζήτησαν οι δανειστές, μικρή σημασία έχει. Σημασία έχουν οι εντυπώσεις, και τις εντυπώσεις κερδίζει όποιος φωνάζει πιο δυνατά, εκτοξεύει τις χωρίς φειδώ ανυπόστατες κατηγορίες και παράλληλα έχει τους κατάλληλους διαύλους για να γίνεται πιστευτός. (Ετσι κυκλοφόρησε και είδηση που έφερε τον Αδωνι να παραδέχεται ότι τους είπε ο Σόιμπλε ποια στάση πρέπει να κρατήσει η ΝΔ, ενώ από το σχετικό βίντεο ουδέν τέτοιο προκύπτει)!

Η στήλη για πολλοστή φορά εξηγεί (για να έχει ξεκάθαρη σχέση με τον αναγνώστη) ότι δεν είναι προσηνής και προσιτή σε κόμματα. Την απασχολεί όμως η δημοκρατική ηθική και η θεσμική ευταξία. Η κυβέρνηση κατηγορεί ένα κόμμα αντιπολίτευσης ως εχθρό του λαού γιατί δήλωσε «παρών» στην ψηφοφορία του εκτάκτου επιδόματος (δεν ήταν 13η σύνταξη) και διαδίδει ότι αυτό είναι εχθρός το λαού και τσιράκι του Σόιμπλε. Αύριο το ίδιο θα (ξανα)πει και για όποιον της κάνει κριτική (κυρίως για τους δημοσιογράφους, όπως έκανε επί αντιμνημονιακής υστερίας). Οι «γερμανοτσολιάδες», οι «Τσολάκογλου», οι «προδότες», τα «Τσιράκια των αφεντικών και των δανειστών» της αντιμνημονιακής περιόδου ξαναβγαίνουν από τα μνήματά τους και επανέρχονται εν ζωή. Ο λόγος του μίσους (hate speech), μόνο για λίγο καιρό ξαπόστασε στον ΣΥΡΙΖΑ και ξανά προς τη δόξα τραβά.

Μόνο που πλέον υπάρχουν πεπραγμένα. Η κυβέρνηση έπεσε στον τοίχο των δανειστών και δη του Σόιμπλε, αφού η ίδια συνέβαλε στην οικοδόμησή του! Εξηγούμε: Στο συμπληρωματικό μνημόνιο που υπέγραψε στις 16 Ιουνίου φέτος, αναφέρεται πως αν επιβεβαιωθεί πρωτογενές πλεόνασμα, τότε οι αρχές σε συμφωνία με τους Θεσμούς, θα μπορούσαν να εξετάσουν τη χρήση δημοσιονομικού χώρου για να ενισχύσουν την κοινωνική προστασία, και ιδιαίτερα το εγγυημένο εισόδημα, ή και να μειώσουν το φορολογικό βάρος.

Ναι η κυβέρνηση το υπέγραψε. Αλλά όποιος της το θυμίζει, όποιος είναι ελάχιστα νουνεχής και γνωρίζει ότι η παραβίαση συμφωνιών που (καλώς ή κακώς) υπογράψαμε ως χώρα, θα μας πάει στον τοίχο, είναι τσιράκι του Σόιμπλε και εχθρός του Έθνους.