Η χώρα πάσχει από όσους δεν είναι καλά στα μυαλά τους

Δεν θέλω να χαλάσω το κέφι του πρωθυπουργού, που βαφτίστηκε στη μαρμίτα και είναι πάντα αισιόδοξος (μικρό παιδί, χαρά γεμάτο), αλλά μετά τις χτεσινές του δηλώσεις για «την ψυχή των Ελλήνων» και για «όσους δεν είναι καλά στην ψυχή τους, που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της χώρας τους», πρέπει να του πω ότι το πρόβλημα είναι με όσους δεν είναι καλά στα μυαλά τους.

Επειδή, όπως λέει ο Μάρξ, του οποίου είναι οπαδός, αλλά και η ψυχιατρική με τη νέα βιολογία, ψυχή δεν υπάρχει. Όλα είναι στο μυαλό. Κατά πως λέγαν οι αρχαίοι «νους ορά και νούς ακούει».

Προσωπικά, δεν ξέρω αν όλα είναι στο μυαλό, αλλά μπορώ να βεβαιώσω ότι εκείνο που έβγαλε τον άνθρωπο από τις σπηλιές και τον έσωσε από τα άλλα ζώα που τον απειλούσαν ήτανε το μυαλό και καθόλου η ψυχή.

Το μυαλό τον ζέστανε και τον έντυσε για να μην εξαφανιστεί από τα κρύα. Με το μυαλό ανακάλυψε τα όπλα για το κυνήγι και τους σπόρους για τη γεωργία. Με το μυαλό έφτιαξε σπίτια εκεί που ήθελε και όχι μόνο όπου είχε σπηλιές.

Με το μυαλό έβαλε κανόνες συμβίωσης στις κοινωνίες, αύξησε τα χρόνια και την ποιότητα της ζωής του και περιόρισε τους σκοτωμούς για ψύλλου πήδημα. Με το μυαλό βρήκε τα βότανα, τα καταπλάσματα, έφτιαξε φάρμακα, έγινε γιατρός του είδους του.

Με το μυαλό άρχισε να αποφασίζει συμμετοχικά, περιορίζοντας τα δεσμά του από το δίκαιο εκείνου που είχε τα πιο δυνατά μπράτσα ή τα πιο πολλά ρόπαλα. Με το μυαλό πέρασε τους ποταμούς, τις ερήμους, τις θάλασσες, πέταξε στον αέρα, κατέβηκε κάτω από τη γη. Έμαθε.

Με το μυαλό αντικατέστησε το λιντσάρισμα από το εμπαθές πλήθος με το Δίκαιο, όπως αντικατέστησε και την εξουσία του άρχοντα- δυνάστη με το Δικαστήριο. Με το μυαλό τάϊσε όλο και πιο πολλά δισεκατομμύρια από τα δισεκατομμύρια που πεινούσαν παλιότερα.

Με το μυαλό προστατεύεται περισσότερο από το άγνωστο αύριο, από τη διπλανή απειλή, από το αβέβαιο μέλλον. Με το μυαλό προβλέπει και προγραμματίζει.

Το πιο σημαντικό: Με το μυαλό ξεχωρίζει τι είναι πραγματικότητα και τι φαντασία. Τι είναι εφικτό και τι ανέφικτο. Τι είναι δυνατό και τι αδύνατο. Γι αυτό και η εξέλιξη του μυαλού είναι που μεταβάλλει ένα παιδί σε έφηβο και έναν έφηβο σε ενήλικα. Ο ενήλικας, δηλαδή η δυνατότητα αξιολόγησης της πραγματικότητας, είναι η ασφαλέστερη άμυνα επιβίωσης. Κι αυτό δεν γίνεται χωρίς μυαλό.

Δεν θέλω να στενοχωρήσω τον πρωθυπουργό και τους λάτρεις αυτού που εκείνος ονομάζει ψυχή, αλλά αυτή η ψυχή, όπως την αντιλαμβάνεται εκείνος, είναι και η αιτία που η Ελλάδα είναι τριτοκοσμική και οι κάτοικοί της έχουν υποφέρει τα μύρια όσα και υποφέρουν και σήμερα.

Επειδή η ψυχή που υμνεί ο πρωθυπουργός είναι εκείνη που σκοτώνει το διπλανό της για να πιεί το νερό από την πηγή, αντί να φτιάξει κοινή βρύση.

Είναι εκείνη που λιθοβολεί τη γυναίκα και λιντσάρει τον άντρα, όταν αλαλάζει το πλήθος, αντί να φτιάξει Δικαιοσύνη.

Είναι εκείνη που μισεί, ζηλεύει, μανιάζει όταν η επιθυμίες της δεν γίνονται πράξη, αντί να μάθει ποια είναι τα δικαιώματά της και οι υποχρεώσεις της.

Είναι εκείνη που λέει ψέματα κυριευμένη από φόβο, αντί να ζει στο δρόμο της Ευθύνης.

Είναι εκείνη που καταστρέφει με μίσος, αντί να κοπιάζει για να μάθει τι να γκρεμίσει και τι να χτίσει.

Είναι εκείνη που ζει υποταγμένη από φόβο, κλεισμένη στο καβούκι της, αντί να συνεταιρίζεται με τους διπλανούς της για να κερδίσει την ελευθερία της και τα δικαιώματά της.

Είναι εκείνη που αιματοκυλά τον κόσμο από απληστία και εξουσιομανία, αντί να βάζει κανόνες δίκαιης μοιρασιάς του πλούτου και κανόνες εφαρμογής τους.

Είναι εκείνη που κυριευμένη από φόβο και ανασφάλεια φτιάχνει όπλα και σύνορα σ έναν τόσο δα πλανήτη, αντί να φτιάξει μια κοινή κοινωνία με κανόνες ασφάλειας και ευημερίας.

Είναι εκείνη, που φοβισμένη από το εφήμερο βλέπει κοντόφθαλμα και ατομικά αντί να βλέπει με αγάπη μακροχρόνια και εποικοδομητικά.

Και είναι εκείνη, που βουτηγμένη μέσα στο μυαλό σπρώχνει εξημερωμένη αντί για εξαγριωμένη προς τα μπρός. Το μυαλό εξημερώνει την ψυχή. Το μυαλό κάνει την αγάπη παραγωγική δύναμη από φοβισμένη αδυναμία. Το μυαλό κάνει το παιδί, από ενστικτώδη φονιά των πιο αδύναμων πλασμάτων από ανάγκη επιβεβαίωσης, φίλο τους. Το μυαλό της καθοδήγησης.

Η ψυχή, όμως που επικαλείται ο πρωθυπουργός, δεν είναι η συμπονετική αγάπη των λίγων άδολων Ελλήνων για τους συνανθρώπους τους. Είναι η στείρα συναισθηματικούρα, που καταστρέφει την ελληνική κοινωνία εδώ και τουλάχιστον 200 χρόνια, με αυτοκαταστροφική μανία. Με την πιο αχρεία και χυδαία καθοδήγηση.

Είναι η συναισθηματικούρα των διχασμών, των ρατσισμών, της κατσίκας του γείτονα, της μοχθηρίας και της ζηλοφθονίας, του ατομικισμού, της αντικοινωνικότητας, της οικογενειοκρατίας και τελικά της κυριαρχίας της βλακείας από αμορφωσιά που διακατέχει ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού και που είναι η κυρίαρχη νοοτροπία στη χώρα.

Εξ αιτίας της οποίας ένας λαός ολόκληρος, σε μία χαρισματική προικισμένη χώρα, ζει σε κοινωνικές συνθήκες καθημερινής ζούγκλας, έχοντας για διαχειριστή του πλούτου του ένα κράτος κλεφτοκοτά, άτιμο, άδικο, ηλίθιο, διεφθαρμένο.

Και για διοικητές του βάζει εκείνους από τα σπλάχνα του που είναι οι πιο διεφθαρμένοι, οι πιο ανόητοι, οι πιο ανίκανοι, οι πιο αχρείοι, οι πιο καταστροφικοί για τα συμφέροντά του.

Κι όλα αυτά επειδή δεν έχει ακόμα πάει από την ηλικία του έφηβου στην ηλικία του ενήλικα για να αποκτήσει το μόνο μέσο που μπορεί να τον βγάλει από τη μιζέρια του:  Το ΜΥΑΛΟ. Την ωριμότητα να ξεχωρίζει το συμφέρον από το ασύμφορο. Την πραγματικότητα από τα παραμύθια.

Και η πραγματικότητα λέει ότι χωρίς μυαλό η ψυχή είναι άχρηστη, για να μην πω και επιζήμια. Είναι ο κάθε γκάου τύπος που καθοδηγείται από το θυμικό του και σπέρνει το ζώο μέσα του γύρω του. Δεν είναι τα τσούρμα που πάνε τον κόσμο παρα πέρα. Είναι οι συνειδητοποιημένοι άνθρωποι. Αυτοί που ξέρουν πού τους πάνε τα τέσσερα. Αυτοί που λείπουν από την Ελλάδα της ασοβαρότητας και της στείρας συναισθηματικούρας του πρωθυπουργού της.

Ποια ακριβώς είναι η ψυχή του Έλληνα για την οποία πρέπει να περηφανεύεται σύμφωνα με τον πρωθυπουργό; Αυτή, με την οποία ψηφίζει όλα αυτά τα νούμερα και τα βάζει στη Βουλή για να τον αντιπροσωπεύουν; Για κοιτάχτε τους καλύτερα. Γι αυτούς πρέπει να περηφανεύεται;

Αυτούς που δεν μπορούν να αρθρώσουν δυό σοβαρές κουβέντες; Αυτούς που έχουν κάνει την παρανομία και την ασυδοσία νομοθετικό έργο; Αυτούς που κουρελιάζουν τη Δικαιοσύνη με το νοοτροπία κατσαπλιά για να πάρουν καμιά ψήφο παραπάνω από το διεφθαρμένο λαό; Αυτούς που η σκέψη τους είναι κατώτερη από νήπιου;

Αυτοί είναι η απόδειξη όχι ότι ο λαός έχει ψυχή. Αλλά ότι δεν έχει κουκούτσι μυαλό.

Εύχομαι καλά Χριστούγεννα.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης