Λαίμαργος μπροστά στα «πόθεν έσχες»

Το «πόθεν έσχες» του Ακη ήταν τόσο καθαρό, όσο τα σεντόνια στις διαφημίσεις απορρυπαντικών. Αν κάποιος έχει αποκτήσει παράνομο πλούτο, δεν θα τον εμφανίσει ενώπιον όλων. Τότε προς τι η δημοσιοποίηση των δηλώσεων; Για να θρέφουν τα προσχήματα και τα λαίμαργα μάτια μας

 Του Κώστα Γιαννακίδη

Το «πόθεν έσχες» του Ακη Τσοχατζόπουλου ήταν πεντακάθαρο. Λογικό, αφού είχε βγει από το καλύτερο πλυντήριο. Τώρα ο Ακης μετράει τα χρόνια του πίσω από τα κάγκελα, αλλά στο εδώλιο δεν τον έστειλε η δήλωση περιουσιακών στοιχείων. Το ωραίο σπίτι στην Ακρόπολη, εκεί που πρέπει να στεγαστεί το μουσείο της Μεταπολίτευσης, δεν ήταν στο όνομα του Ακη ή της συζύγου του, αλλά στην ιδιοκτησία μίας αμερικανικής εταιρείας.

Σοβαρό πρόβλημα «πόθεν έσχες» είχε μόνο ο Γιάννος Παπαντωνίου, ο οποίος και καταδικάστηκε για ψευδή δήλωση. Ε, και μία μικρή ταλαιπωρία που είχαν ο Αλέκος ο Φλαμπουράκης και ο Γιώργος ο Σταθάκης, ξεπεράστηκε και ξεχάστηκε.

Οι δηλώσεις «πόθεν έσχες» υποτίθεται ότι γίνονται για να εκθέσουν τον πολιτικό στο φως του δημοσίου ελέγχου. Ανοησίες. Οι offshore υπάρχουν επειδή υπάρχει «πόθεν έσχες». Αν κάποιος έχει αποκτήσει παράνομο πλούτο δεν θα τον διατηρεί στο όνομά του, ούτε θα τον εγγράψει σε σύζυγο και συγγενείς. Αν μάλιστα ξέρει και τα κατάλληλα γραφεία, όλος αυτός ο πλούτος θα ανήκει σε άνθρωπο που δεν υπάρχει στον πραγματικό κόσμο. Αγοράζεις διαβατήριο και life story ενός φανταστικού προσώπου το οποίο εμφανίζεται όταν είναι απαραίτητο.

Ο κάτοχος παράνομου πλούτου είναι πιο μπροστά από τον έλεγχο. Θα τον περάσει μέσα από δαιδαλώδεις διαδρόμους υπεράκτιων εταιρειών, θα τον εγκαταστήσει σε ηλιόλουστο προορισμό και θα τον επισκέπτεται αραιά και πού. Σταδιακά θα τον μετατρέψει σε εχέγγυο για τις σπουδές και τη ζωή των παιδιών, σε ένα-δύο σπίτια, όπου ο πραγματικός ιδιοκτήτης θα εμφανίζεται ως ενοικιαστής και σε παχυλές καταθέσεις να έχουν να φάνε και οι κότες των εγγονών του. Η δήλωση «πόθεν έσχες» είναι για τα λαίμαργα μάτια που κόσμου που δεν μπορούν να φάνε ούτε ψάρια.

Τότε προς τι η δημοσιοποίηση των δηλώσεων από τη Βουλή; Μα, είναι που πρέπει να τηρούνται τα προσχήματα περί διαφάνειας και ελέγχου, ικανοποιώντας και τη βουλιμική διάθεση «κλειδαρότρυπας» του κοινού. Τι νομίζετε ότι κάνω από το μεσημέρι; Βουτάω μέσα στα χαρτιά που εμφανίζονται στην οθόνη, κατεβαίνω κάτω-κάτω, βλέπω τις καταθέσεις, τις επενδύσεις σε αμοιβαία κεφάλαια (αυτές λίγο χαιρέκακα είναι η αλήθεια), τις τοποθετήσεις σε ξένα χαρτιά και μετά τη λίστα ακινήτων που είναι λες και ο ιδιοκτήτης  παίζει Μονόπολη στον πραγματικό κόσμο –ο φθόνος μου σβήνει κάπως όταν σκέφτομαι τον ΕΝΦΙΑ. Μερικές φορές ομολογώ πως παίρνω θάρρος από τα μετρημένα κουκιά που δηλώνουν ορισμένοι. Μα, είναι δυνατόν να έχω μεγαλύτερες καταθέσεις από τον τάδε; Και πώς γίνεται η άλλη να βγάζει 200 χιλιάρικα αλλά να μην έχει καταθέσεις; Δωρεές κάνει; Γενικά με τις καταθέσεις υπάρχει ένα θέμα. Πού πήγαν τα 2,1 εκατ. του Σταθάκη; Γιατί οι πολιτικοί μας δεν βάζουν ευρώ στην άκρη;

Υπάρχουν μερικοί που, με τη δήλωση τους, θρέφουν την περιέργεια μας. Όταν έχεις ακίνητα και καταθέσεις εκατομμυρίων στο εξωτερικό για ποιο λόγο να είσαι εδώ και να βγάζεις το λαρύγγι σου σε πάνελ και ολομέλειες; Είσαι είτε χομπίστας, είτε πατριώτης. Και είναι κάποιοι άλλοι που, έτσι και διαβάσεις σωστά τη δήλωση, αντιλαμβάνεσαι ότι δεν έχουν στον ήλιο μοίρα αν βρεθούν εκτός Βουλής. Στο τέλος, βέβαια, δεν μπορείς παρά να συμφωνήσεις: παίρνουν εβδομήντα χιλιάρικα τον χρόνο για να σώσουν τη χώρα. Είναι λίγα για τόσο σπουδαία και κρίσιμη δουλειά…