Νόαμ Τσόμσκι : H Eλλάδα θα διαλυθεί!

    Επανέρχεται ο Νόαμ Τσόμσκι και με δηλώσεις του σε Ρώσικα μέσα ενημέρωσης λέει κάτι ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΟ 

Εάν θα πρέπει αυτές οι δηλώσεις – εκτιμήσεις να μας προβληματίσουν και να αφυπνιστούμε θα το κρίνεται εσείς διαβάζοντας και αξιολογώντας τις δηλώσεις του μεγάλου φιλοσόφου. 

«Η Ευρωπαϊκή Eνωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ ασχολούνται με το να καταστρέψουν την Ελλάδα και υπάρχει σχέδιο για αυτό.

Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, και η Ελλάδα από μόνη της έχει πολλά εσωτερικά προβλήματα. Αυτά που προτείνει η τρόικα, όμως, κάνει αυτά τα προβλήματα πολύ χειρότερα και αδύνατον να λυθούν. Σχεδιάζουν και προτείνουν πολιτικές οι οποίες δεν οδηγούν στην οικονομική ανάπτυξη και στη λύση του προβλήματος και γι’ αυτό όσο προχωρούν τα μέτρα θα φέρνουν λιγότερη ελπίδα και άραμεγαλύτερη απελπισία στον κόσμο» επισημαίνει ο κορυφαίος αμερικανός διανοητής Νόαμ Τσόμσκι.

Η συνέντευξη του πριν λίγα χρόνια στο ΒΗΜΑ ήταν αποκαλυπτική ενώ οι δηλώσεις του στα Ρωσικά μέσα πριν λίγα 24ωρα κρούουν το κώδωνα του κινδύνου σε ότι αφορά τα συνολικά σχέδια της Δύσης.«Αυτό που ονομάζουν “αγορές”, δεν είναι κάτι ακαθόριστο. Είναι οι μεγάλες τράπεζες σε παγκόσμιο επίπεδο. Γερμανικές, γαλλικές και εμμέσως αμερικανικές τράπεζες. Η τραπεζική κοινότητα, λοιπόν, είναι…..…. αυτή που θέλει να αποπληρωθεί. Δεν τους ενδιαφέρει το τίμημα».

Έπαιρναν πάντα και παίρνουν ακόμη αυτό που θέλουν, αλλά το τελικό αποτέλεσμα ίσως είναι η καταστροφή της Ελλάδας. Η κατάσταση δεν είναι ανάλογη, αλλά υπάρχουν δύο παραδείγματα χωρών, όπως η Αργεντινή και η Ισλανδία, που δεν υπάκουσαν και πλέον πηγαίνουν καλά. Ωστόσο αυτές οι δύο χώρες είχαν το δικό τους νόμισμα, μπορούσαν να πουν “δεν δεχόμαστε τους νόμους του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος” και είχαν τη δυνατότητα να κινηθούν αλλιώς.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει ακριβώς αυτό, αφού δεν έχει το δικό της νόμισμα» τονίζει ο διανοητής και εκφράζει την ανησυχία του «Είναι το οικονομικό σύστημα “στυγνή ληστεία».«Οι οίκοι αξιολόγησης συμπληρώνουν ιδανικά το “γκανγκστερικό σύστημα”, αφού έχουν συνυπολογίσει, πριν από κάθε επένδυση, ότι αν κάτι δεν πάει καλά στη χώρα στην οποία γίνονται επενδύσεις, τότε θα αναλάβει τα χρέη η εκεί κυβέρνηση, δηλαδή οι φορολογούμενοι. Δηλαδή κάτι το οποίο αποτελεί σκάνδαλο, αυτοί το έχουν συμπεριλάβει στους υπολογισμούς τους! Γι’ αυτό και κάποιοι, πολύ λίγοι, ακόμη και μέσα σε αυτήν την κρίση, τα καταφέρνουν μια χαρά. O ρόλος των οίκων αξιολόγησης ενισχύθηκε από τη δεκαετία του ’70 και μετά, όταν το σύστημα πραγματικά απογειώθηκε και συγκεντρώθηκε τεράστιος πλούτος στα χέρια πολύ λίγων. Ολοι γνωρίζουν ότι οι ΗΠΑ είναι μια χώρα ανισοτήτων, αλλά αυτό που ίσως δεν είναι αντιληπτό είναι ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτής της ανισότητας προέρχεται από το ένα τοις χιλίοις του πληθυσμού»

«Η Ελλάδα έχει μπει σε ένα παιχνίδι υπερβολικής σπατάλης για όπλα και αυτό έχει προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στη χώρα, αφού ο προϋπολογισμός για τους εξοπλισμούς είναι πολύ μεγαλύτερος από όσο θα μπορούσε να αντέξει η οικονομία σας. Σκεφτείτε λίγο πρακτικά.

Στην ακραία περίπτωση σοβαρής εμπλοκής μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, η πιθανότητα να χρησιμοποιηθεί όλος αυτός ο στρατιωτικός εξοπλισμός και να φέρει αποτέλεσμα είναι σχεδόν μηδενική.

Διότι απλώς η δύναμη της Τουρκίας είναι πολλαπλάσια ποσοτικά. Το λατρεύουν αυτό οι ΗΠΑ. Σχεδόν όλη η οικονομία των ΗΠΑ στηρίζεται στους εξοπλισμούς. Σκεφτείτε ότι επί Μπιλ Κλίντον η Τουρκία έγινε αναλογικά ο υπ’ αριθμόν ένα αγοραστής όπλων στον κόσμο μαζί με την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Αυτός είναι και ένας πολύ βασικός λόγος για τον οποίο εξοπλίζουμε το Ισραήλ.

Εκτός από το ότι το κάνουμε για να ευχαριστήσουμε το ισραηλινό λόμπι, τους εξοπλίζουμε για να τoυς χρησιμoποιήσουμε και ως “διαφημιστικό”, ως “teaser” για άλλες χώρες.

Τα όπλα που αγοράζει το Ισραήλ δεν είναι καμία σοβαρή ποσότητα, αλλά μετά έρχεται η Σαουδική Αραβία και λέει ότι θέλει εκατονταπλάσια ποσότητα από τα ίδια όπλα. Αλλά, για να είμαστε δίκαιοι, δεν το κάνουν μόνο οι ΗΠΑ. Το κάνει και η Βρετανία».

«Οι φρικαλεότητες της Τουρκίας έχουν γίνει και με την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως αυτές που διέπραξε τη δεκαετία του ’90 στο νοτιοανατολικό της τμήμα εναντίον των Κούρδων, οι οποίοι είναι περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού της. Μετά η Τουρκία πήρε μέρος και στον πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας».

Ο διανοητής στρέφει τα πυρά του και στην ΕΚΤ λέγοντας «Ο ρόλος της ΕΚΤ είναι να εκπροσωπεί το συμβούλιο των προέδρων των εμπορικών τραπεζών, οι οποίες δίνουν δάνεια σε ανθρώπους που ενδιαφέρονται να αγοράσουν τις ελληνικές υποδομές που θα ξεπουληθούν.

Ετσι, η ΕΚΤ προσπαθεί να δημιουργήσει μια αγορά για τους πελάτες της. Είναι ο μόνος κοινός ευρωπαϊκός οικονομικός οργανισμός. Δεν υπάρχει άλλος κοινός νομοθετικός ή φορολογικός οργανισμός. Αυτό σημαίνει ότι η Ε.Ε. διοικείται από τους τραπεζίτες. Περνάει η δική τους αντίληψη για το πώς λειτουργεί η οικονομία.» και προσθέτει «Πιστεύουν ότι το όποιο δάνειο μπορεί να αποπληρωθεί μόνο κόβοντας τους μισθούς.

Αυτό κάνουν και στην Ελλάδα και έτσι ενισχύουν τη μετανάστευση. Είναι η ίδια πολιτική που ακολουθήθηκε και τη δεκαετία του 1920 και οι θεωρίες που απορρίφθηκαν από τον Τζον Μέιναρντ Κέινς. Ολα σήμερα υποτάσσονται στη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών».

«Η ΕΚΤ έχει τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία της μείωσης των μισθών για την αποπληρωμή των χρεών και της αύξησης των επιτοκίων, ώστε αυτά να γίνεται αδύνατο να αποπληρωθούν. Και όλο αυτό μέχρι να αναγκαστούν οι Ελληνες να δουλεύουν σχεδόν τσάμπα, άρα να μην μπορούν να αποπληρώσουν το χρέος.» λέει ο Τσόμσκι και δηλώνει απαισιόδοξος στη περίπτωση κάποια χώρα να καταφέρει να επανακτήσει τον έλεγχο απο το χρηματοπιστωτικό σύστημα λέγοντας «για παράδειγμα, οι πολιτικοί των Βαλτικών Χωρών έχουν μεταφέρει τις προεκλογικές συζητήσεις από τα οικονομικά θέματα στις εθνικιστικές ταυτότητες.

Εχουν στρέψει τους Λιθουανούς ή τους Λετονούς και τους Εσθονούς εναντίον των Ρώσων.

Ετσι, οι λαοί δεν ασχολούνται με τον νεοφιλελευθερισμό και δεν αντιλαμβάνονται τι φταίει για τη μετανάστευση.».

«Μοιάζει σαν η Ελλάδα να παραδόθηκε έπειτα από μια στρατιωτική επέμβαση, η οποία έχει στόχο τα εδάφη σας, τα «ασημικά» σας, αλλά και τον δημόσιο τομέα. Το δίλημμα ήταν «παραδοθείτε τώρα, διότι αργότερα θα είναι χειρότερα». Ετσι, ο Τσίπρας παραδόθηκε ολοκληρωτικά.

Ωστόσο, όπως του έλεγαν ο Βαρουφάκης και ο Αμερικανός σύμβουλός του, Τζέιμς Γκαλμπρέιθ, δεν ήταν τόσο δύσκολο να βγείτε από το ευρώ. Θα υπήρχε μια μεταβατική περίοδος, στη διάρκεια της οποίας η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να αναλάβει τον έλεγχο των τραπεζών που θα κατέρρεαν. Η ανάληψη αυτού του ελέγχου δεν είναι καθόλου κακή ιδέα.

Εάν η κυβέρνηση το είχε κάνει και τις είχε εθνικοποιήσει, τότε θα είχε εξασφαλίσει τα μέσα πληρωμής κατά τη διάρκεια μετάβασης και έτσι θα έσωζε τον δημόσιο τομέα, τις συντάξεις και την περιουσία της χώρας. Επρεπε να πει «εάν δεν καταλήξουμε σε συμφωνία, θα αποκηρύξουμε το χρέος προς το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την τρόικα.»

Το κόστος ζωής θα αυξηθεί για τους Έλληνες περί το 30%, οι φόροι θα αυξηθούν επιπλέον γύρω στο 20% και το στύψιμο αυτό θα αναγκάσει σχεδόν το ένα πέμπτο του πληθυσμού να μεταναστεύσει πολύ γρήγορα.

Πρόθεση της Ευρώπης είναι να συντρίψει παντελώς την Ελλάδα.

Ισως και ένα εκατομμύριο Έλληνες εργάτες θα αναγκαστούν να πάνε στη Γερμανία και σε άλλες χώρες και θα συμβάλουν στην πτώση των μισθών πανευρωπαϊκά. Είναι ένας ταξικός πόλεμος ενάντια στους εργαζόμενους της Ευρώπης.»   

Πηγή

Μ.Στασινόπουλος: Ο μεγαλύτερος βιομήχανος της χώρας καλεί Τσίπρα, όβερ

Της Λώρης Κέζα

Μίλησε ο Μιχάλης Στασινόπουλος. Άραγε πόση σημασία έχει αυτή η ομιλία για την οικονομική και πολιτική ζωή; Ο Στασινόπουλος είναι επικεφαλής της Ελβάλ, (θυγατρική της Βιοχάλκο) και έκανε μια δημόσια τοποθέτηση για το νέο πλαίσιο που καθορίζει ποιος παίρνει άδεια για νέα επιχείρηση, με ποιους όρους και ποιους περιορισμούς. Δεν υπήρξε καμία αντίδραση σε όσα επισήμανε. Θα μπορούσε να απαντήσει κάποιος υπουργός. Θα μπορούσε να τον καλέσει στο Μαξίμου ο πρωθυπουργός, για να τον ρωτήσει πέντε πράγματα και να μάθει πώς κινείται η αγορά σε τόσο υψηλά επίπεδα.

Να βάλουμε ορισμένα πράγματα στη θέση τους. Άλλη επιχειρηματικότητα είναι το ψιλικατζίδικο στην Κυψέλη, άλλη επιχειρηματικότητα είναι το εργοστάσιο αλουμινίου, με 80 θυγατρικές. Δεν έχει κάτι κακό το ψιλικατζίδικο και μακάρι να ευημερεί το λιανεμπόριο. Πλην όμως δεν είναι το ίδιο. Για να καταλάβουμε την τάξη των μεγεθών να πούμε ότι ο Μιχάλης Στασινόπουλος διαχειρίζεται τόσα χρήματα όσα οι υπουργοί Πολιτισμού, Αγροτικής Ανάπτυξης και Ναυτιλίας μαζί. Διαχειρίζεται περίπου τα μισά χρήματα που δαπανά ετησίως ο ελληνικός στρατός. Εν ολίγοις με μια δική του κίνηση προς την ανάπτυξη, ο Στασινόπουλος μπορεί να μειώσει το ποσοστό της ανεργίας ή να το αυξήσει.

Δεν είδαμε να αντιδρά η κυβέρνηση στην ομιλία, δεν το έπιασε κανείς τον βιομήχανο να του πει «έλα εδώ ρε φίλε, τι είναι αυτό που θέλεις; Ποιο είναι το πλαίσιο; Ποια είναι τα αιτήματά σου; Πώς μπορούμε να σε βοηθήσουμε;». Κανονικά έπρεπε να γίνει συνάντηση με τον Αλέξη Τσίπρα, η οποία να ολοκληρωθεί με μια φωτογράφηση στα σκαλοπάτια του Μαξίμου. Για τον συμβολισμό και για την ουσία, όπως έκανε ο Αλέξης Τσίπρας με τις απολυμένες καθαρίστριες. Τις συνάντησε, τις άκουσε και το κοινοποίησε ώστε να διαδοθεί ένα μήνυμα: «η κυβέρνηση είναι εδώ και έχει κοινωνικό πρόσωπο». Μια ανάλογη συνάντηση με τον κορυφαίο βιομήχανο της χώρας θα έστελνε μήνυμα: «η κυβέρνηση είναι εδώ και στηρίζει την ανάπτυξη». Επί της ουσίας θα μπορούσε να βελτιωθεί το νομοθετικό πλαίσιο επειδή αυτό είναι πιο σημαντικό από την εικόνα και την επικοινωνία.

Στασινόπουλος

Μιχάλης Στασινόπουλος. Επιχειρηματίας (πρώτος από δεξιά)

Να το δούμε και πρακτικά. Θα σωθούμε όλοι μαζί ή θα καταρρεύσουμε όλοι μαζί. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να ασκήσει πολιτικές πρόνοιας χωρίς στασινόπουλους. Δεν μπορεί να βοηθήει τις καθαρίστριες, την εργατική και μεσαία τάξη περιφρονώντας το κεφάλαιο. Η προσεκτική ακρόαση των προτάσεων και των αιτημάτων του βιομήχανου μπορούν να βγάλουν την Ελλάδα από την κρίση. Όσο περίπλοκο είναι, άλλο τόσο απλό είναι. Να τον ρωτήσει ο πρωθυπουργός «τι γίνεται καλύτερα στις Βρυξέλλες και αποφασίσατε να μετακομίσετε εκεί την έδρα σας». Προφανώς κάτι γίνεται καλά στο Βέλγιο για να προσελκύει επιχειρηματίες από όλη την Ευρώπη. Κανένας τεχνοκράτης αναλυτής δεν μπορεί να το εξηγήσει καλύτερα από τον επιχειρηματία που πήρε τη μεγάλη απόφαση.

Να πούμε και κάτι άλλο. Ο Στασινόπουλος δεν είναι ένας ακόμα «λεφτάς», σαν κι αυτούς που απασχολούν πρώτα τα κοσμικά περιοδικά και μετά την Δικαιοσύνη. Στην ιστορία της βιομηχανίας που διαχειρίζονται υπάρχουν κι άλλες περίοδοι κρίσης, από τις οποίες η επιχείρηση διασώθηκε και μεγαλούργησε. Η Βιοχάλκο είχε πάρει μεταπολεμικά υψηλό δάνειο από το σχέδιο Μάρσαλ, επένδυσε σε εξοπλισμό αλλά η υποτίμηση της δραχμής το 1953 παρ’ ολίγον να κλονίσει τη λειτουργία του εργοστασίου. Η οικογένεια Στασινόπουλου έδωσε λύση, όπως έκανε και 60 χρόνια αργότερα, με τη μεταφορά της έδρας στο Βέλγιο.

Υπάρχει κάτι χειρότερο. Ο πρωθυπουργός όχι μόνο δεν προσκαλεί τον Μιχάλη Στασινόπουλο αλλά όταν πέρσι το έκανε, ακύρωσε τη συνάντηση την τελευταία στιγμή. Θεωρώντας ότι ο εκπρόσωπος της Βιοχάλκο δεν είναι αρκετά σημαντικός, έβαλε κι άλλους στο ίδιο ραντεβού, τον διευθύνοντα σύμβουλο της Chipita, Σπύρο Θεοδωρόπουλο και τον πρώην πρόεδρο της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, Ιωάννη Λύρα.

Το συμπέρασμα: οι ομιλίες τέτοιου τύπου, από άτομα τέτοιου βεληνεκούς απευθύνονται πολιτικά εις ώτα μην ακουόντων. 

Η «νέα παγίδα» του Σόιμπλε στον Τσίπρα

Το δίλημμα «ή ΔΝΤ ή χρεοκοπία» θα θέσει στο Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου ο γερμανός υπουργός Οικονομικών στον Τσακαλώτο. Μπορεί να το προσπεράσει ο Τσίπρας; Υπάρχει η γραμμή αντίστασης των €7 δισ. τον Ιούλιο, o παράγων Τραμπ και το κρίσιμο ραντεβού Μητσοτάκη - Μέρκελ

Του Μάκη Ανδρονόπουλου

Την προσεχή Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου θα συνεδριάσει το διοικητικό συμβούλιο του ΔΝΤ σχετικά με την δεύτερη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος και κυρίως θα αποφανθεί για το αν θα παραμείνει στο πρόγραμμα και με ποιους όρους. Το ενδιαφέρον είναι ότι τις τελευταίες ημέρες γίνονται προσπάθειες κυρίως από τον Κλάους Ρέγκλινγκ  να διαμορφώσει συνθήκες  συμμετοχής του Ταμείου, χωρίς την προϋπόθεση νέας χρηματοπιστωτικής σύμβασης!…

Ο ίδιος ο Ρένγκλινγκ ξεκαθάρισε τη Δευτέρα ότι η εκταμίευση των επόμενων δόσεων από τον ESM συνδέεται με τη συμμετοχή του ΔΝΤ, αλλά εξήγησε, δεν είναι αναγκαίο το ΔΝΤ να συμμετάσχει στη χρηματοδότηση, αλλά αρκεί να συμμετάσχει σε επίπεδο «πραγματογνωμοσύνης και παροχής συμβουλών». Διαβεβαίωσε δε ότι «το ελληνικό χρέος είναι διαχειρίσιμο, αν οι συμφωνημένες μεταρρυθμίσεις εφαρμοστούν πλήρως».

epa05116646 Greece's Prime Minister Alexis Tsipras (L) shakes hands with the Managing Director of the International Monetary Fund (IMF), Christine Lagarde (R), during a bilateral meeting at the 46th Annual Meeting of the World Economic Forum, WEF, in Davos, Switzerland, 21 January 2016. The overarching theme of the meeting, which is expected to gather some 2,500 leading politicians, UN executives, heads of major corporations, NGO leaders and artists at the annual four-day gathering taking place from 20 to 23 January, is 'Mastering the Fourth Industrial Revolution'.  EPA/JEAN-CHRISTOPHE BOTT

Πότε «αυτοκτόνησε» ο Τσίπρας

Πατήστε εδώ

Κι εδώ για όσους γνωρίζουν το παιγνίδι του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, κρύβεται μια πολύ επικίνδυνη παγίδα για τον Αλέξη Τσίπρα που θα πληρώσει η Ελλάδα. Δεδομένου ότι η προσφορά Σόιμπλε προς Βενιζέλο «πάρτε 50 δισ. ευρώ πριμ για να πάτε στη δραχμή» εξακολουθεί να είναι πάνω στο τραπέζι, όπως προκύπτει και από την πρόσφατη δήλωση του Μάριο Ντράγκι σύμφωνα με την οποία δεν φεύγει κανείς από το ευρώ αν δεν εξοφλήσει. Επιπλέον υπάρχουν οι νέες πληροφορίες για την ύπαρξη ενός «μπλε ντοσιέ» 50 σελίδων που αφορά τις νομικές διαδικασίες αποχώρησης από το ευρώ για οιαδήποτε χώρα (εδώ), που παραμένει κλεισμένο σε χρηματοκιβώτιο της Κομισιόν.

Όλα τα παραπάνω πρέπει να διαβαστούν ως εξής: Αφού λοιπόν δεν προβλέπεται από τις συνθήκες η δυνατότητα αποπομπής μιας χώρας μέλους από την Ευρωζώνη, απομένει η εξώθησή της σε οικειοθελή αποχώρηση. Τι θα πει λοιπόν ο Σόιμπλε στο Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου στον Τσακαλώτο; «Ευκλείδη, χωρίς το ΔΝΤ χρηματοδότηση δεν έχει. Για να υπάρχει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα πρέπει να γίνουν όλα αυτά που το ΔΝΤ ζητά. Δηλαδή, για να σου δώσω να καταλάβεις, πρέπει να αποδεχθείτε όλα όσα ζητάει το ΔΝΤ για να μπορέσουμε να σας χρηματοδοτήσουμε. Αν δεν το κάνετε, αγορές -ως γνωστόν- δεν έχει και το μόνο που σας απομένει είναι η χρεοκοπία είτε εντός, είτε εκτός ευρώ. Το πρώτο σημαίνει ότι θα πληρώσουν ακριβά οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι και το δεύτερο, όσοι έχουν ομόλογα».

Και για όσους δεν κατάλαβαν, επειδή οι πολιτικοί της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης δεν τα λένε, η παγίδα Σόιμπλε συνίσταται στο ότι μας βάζει το δίλημμα «ή ΔΝΤ, ή καθεστώς χρεοκοπίας».

Σύμφωνα με εκτιμήσεις χρηματοοικονομικών κύκλων, οι απαιτήσεις του ΔΝΤ μεταφράζονται σε μέτρα της τάξεως των 9 δισ. ευρώ από το 2018 και μετά.

Το μέγα ερώτημα που προκύπτει είναι αν ο Αλέξης Τσίπρας διαθέτει κάποια όπλα και ποια για να ξεφύγει από αυτό το εσχατολογικό δίλημμα;

Κι εδώ μπαίνει, όπως σε κάθε ακραία εμπειρία, η μεταφυσική. Αν λοιπόν δεν σηκώσει ο Ντόναλντ Τραμπ το τηλέφωνο να πει στη Λαγκάρντ να μην τολμήσει να συμμετάσχει το ΔΝΤ άλλο στο ελληνικό πρόγραμμα και καθ’ οιονδήποτε τρόπο, η παγίδα του Σόιμπλε θα είναι αναπόφευκτη και ισχυρή. Θα πρέπει όμως να της πει ακόμη να διαμηνύσει στον Σόιμπλε πως αν θέλει να υπάρχει Ενωμένη Ευρώπη θα πρέπει να μπορεί να υπάρχει και χωρίς το ΔΝΤ. Θα πρέπει επίσης να της πει πως αν τολμήσει ο Σόιμπλε να βάλει τον ESM να ζητήσει από την Ελλάδα τα ίδια που ζητάει το ΔΝΤ, θα του χαλάσει το γεωπολιτικό και γεωοικονομικό σχέδιο που έχει για την περιοχή της ανατολικής Μεσογείου και αυτό δεν θα είναι ανεκτό από τις ΗΠΑ.

Αν ο Τραμπ πει όλα αυτά στη Λαγκάρντ, αυτή έχει την εξής δικαιολογία απέναντι στον Σόιμπλε: έχουν ξεσηκωθεί τα μέλη του ΔΝΤ που χρηματοδοτούμε Ευρώπη και τώρα ζητούν πλήρη απεμπλοκή, γιατί αν σκάσει το ελληνικό πρόγραμμα, που θα σκάσει έτσι όπως το πάτε, τότε, το όποιο κύρος έχει απομείνει στο ΔΝΤ θα καταρρεύσει και θα φορτωθούμε εμείς στο κάρμα μας το κρίμα. Βέβαια, όπως τονίσαμε, αυτά αποτελούν μεταφυσική…

Η γραμμή αντίστασης του κ. Τσίπρα είναι να μαζέψει τα 7 δισ. ευρώ για να πληρώσει τους πιστωτές τον Ιούλιο και να ελπίζει πως θα τον ευνοήσουν οι πολιτικές συνθήκες. Σημειώνεται παρενθετικά ότι Λεπέν και Γκρίλο έβαλαν πρόσφατα νερό στο κρασί τους, μετά τις δηλώσεις Ντράγκι, σε ό,τι αφορά το ευρώ. Το τραγικό πάντως θα είναι να επαληθευτεί η πρόβλεψη που κάναμε τον Αύγουστο του 2016 και να βρεθεί το Ελληνικό Ζήτημα στο επίκεντρο των γερμανικών εκλογών (εδώ).

Μέσα σε αυτό το «πολεμικό» κλίμα αναμένεται να κινηθεί στις 9 Φεβρουαρίου το Euroworking group που θα δώσει το πράσινο φως για την επιστροφή των υψηλόβαθμων του κουαρτέτου στην Αθήνα, ενόψει του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου. Μεσολαβεί στις 13 Φεβρουαρίου η επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στην καγκελάριο Μέρκελ, όπου λέγεται θα διαπραγματευτεί την πολιτική αλλαγή. Τι θα δώσει, τι θα ζητήσει;

Κι εδώ προκύπτει μια σειρά άλλων ερωτημάτων: Πιστεύει ο κ. Τσίπρας πως έμαθε καλά το διεθνές παιχνίδι και ότι μπορεί να παίξει στη «μεγάλη σκακιέρα»; Εχουν αντιληφθεί οι Συριζαίοι την παγίδα που τους έστησε ο Σόιμπλε; Τα έχει πει όλα αυτά ο Πάνος Καμμένος στον πρωτοσύμβουλο του Τραμπ, Ράινς Πρίμπους; Και τι του είπε αυτός; Θα χρησιμεύσουν σε τίποτε οι «7» του Νότου; Θα βάλουν βέτο στις απαιτήσεις Σόιμπλε; (σσ: εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι η Ισπανία που αναπτύχθηκε με 3% το 2016 και πάει φέτος για 3,5% αποτελεί το νέο success story του Σόιμπλε που την προωθεί ως αντίβαρο στην παρακμάζουσα Γαλλία, που σημαίνει ότι ο Ραχόι δεν θα στηρίξει Τσίπρα). Στην απελπισία του, μπορεί ο κ. Τσίπρας να καλέσει τον γερμανό πρέσβη και να του επιδώσει τον φάκελο με τις ελληνικές απαιτήσεις από το κατοχικό δάνειο κλπ; Και τι σημαίνει η ατάκα του Ξυδάκη για τη δραχμή;

Αυτά είναι ερωτήματα που θα αρχίσουν να τίθενται σύντομα, εκτός κι αν βρεθεί ένας «έντιμος συμβιβασμός». Το κακό είναι ότι ο κ. Τσίπρας δεν έχει εξηγήσει ποτέ στον ελληνικό λαό τι σημαίνει «έντιμος συμβιβασμός» για τον ΣΥΡΙΖΑ.  

Ανοιχτή επιστολή σε έναν καλό δημοσιογράφο και κακό πολιτικό

 «Αγαπητέ Νίκο,

Σου γράφω με το δικαίωμα που μας δίνει η δημοσιογραφική μας ταυτότητα και με την εκτίμηση που έχω σ αυτή σου την ιδιότητα. Ιδιότητα που υπηρέτησες σαν από τους εγγράμματους και πολιτισμένους που διαθέτει ο κλάδος μας, όχι σε αφθονία είναι η αλήθεια. Λυπάμαι που δεν τρέφω την ίδια εκτίμηση και για την πολιτική σου ιδιότητα, παρ όλο που την υπηρετείς επίσης με πολιτισμό, σε αντίθεση με την πλειονότητα των κυβερνητικών συναδέρφων σου.

Αφορμή για την επιστολή μου είναι οι χτεσινές σου δηλώσεις για τη δραχμή. Και στόχος της επιστολής δεν είναι να συμφωνήσω ή να διαφωνήσω μαζί σου, αλλά να ξεκαθαρίσω μερικά πολύ σοβαρά αυτονόητα, που φαίνεται ότι σε σένα, σε πολλά μέλη της κυβέρνησης, αλλά και στην πλειονότητα των μελών του κόμματος είναι παντελώς άγνωστα. Απευθύνομαι, λοιπόν έτσι σε όλους.

Η παρέμβασή μου αυτή επομένως δεν έχει προσωπικό χαρακτήρα, αλλά θεσμικό. Επειδή ό, τι λέτε και ό,τι κάνετε ως μέλη της κυβέρνησης ή του κόμματος- στο οποίο δεν ανήκεις- έχουν άμεση επίπτωση στις ζωές των καθημερινών ανθρώπων. Μ αυτή την έννοια έρχομαι στο πρώτο άγνωστο αυτονόητο: Το «εγώ».

Όταν αναλαμβάνει κανείς μια υπεύθυνη θέση παύει πια να εκπροσωπεί τον εαυτό του. Εκπροσωπεί τη θέση. Ενισχύοντάς την ή υποβαθμίζοντάς την με τον εαυτό του. Αν πρόκειται για εταιρία, μέσα στην εταιρία. Αν για υπηρεσία, μέσα στην υπηρεσία. Και αν πρόκειται για κόμμα ή κυβέρνηση, οπουδήποτε μιλά ή δρα δημόσια. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Νίκος Ξυδάκης.

Αυτή την αυτονόητη θέση ευθύνης, δηλαδή υπευθυνότητας, την έχει υποβαθμίσει τα τελευταία χρόνια το πολιτικό προσωπικό και την έχει εξαφανίσει ο ΣΥΡΙΖΑ στο όνομα μιας παρεξηγημένης «ελευθερίας στη διαφορετική άποψη μέσα στα όργανα»! Που εγώ τη θεωρώ «τάχα».

Ενώ, λοιπόν,  αυτή η ελευθερία μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη μέσα στα όργανα, είναι πολύ επικίνδυνη έξω από τα όργανα και μάλιστα από ανθρώπους που δεν ξέρουν να σταθμίσουν το κόστος των λόγων και των πράξεών τους.

Επιπλέον, αυτή η ελευθεριότητα «ό,τι γουστάρω λέω», που εφαρμόζεται κατά κόρον από κομματικά και κυβερνητικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει τίποτε άλλο από να προκαλεί σύγχυση στο λαό για το τι ακριβώς πρεσβεύει το κόμμα και η κυβέρνηση, που υποτίθεται ότι υπάρχουν για να υπηρετούν το λαό και όχι για να τον αποτρελαίνουν.

Για να υπηρετηθεί ένας σκοπός, λοιπόν, αυτός της διακυβέρνησης, ο πρωθυπουργός δεν εκπροσωπεί τον εαυτό του, δεν μιλάει ποτέ προσωπικά και δεν δικαιούται κι όλας, γιατί ό,τι λέει έχει βαρύνουσα σημασία για το λαό.

Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για όλους τους υπουργούς και όσους κατέχουν δημόσια θέση. Τις προσωπικές τους απόψεις μπορούν να τις μοιράζονται με τους φίλους τους στις ταβέρνες και στο σπίτι τους. Όταν μιλάνε δημόσια εκπροσωπούν την καρέκλα τους. Η πολιτική και η καρέκλα έχουν τίμημα. Δεν μπορεί να ταξιδεύεις πρώτη θέση τζάμπα.

Εσύ αγαπητέ Νίκο, ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος δεν είσαι ο εαυτός σου. Ο εαυτός σου υπηρετεί τη θέση και όχι η θέση τον εαυτό. Εκπροσωπείς, λοιπόν, τον πρωθυπουργό και την κοινοβουλευτική ομάδα. Είσαι η φωνή τους και κανενός άλλου η φωνή. Ούτε καν του εαυτού σου.

Όταν ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της κυβερνητικής πλειοψηφίας Νίκος Ξυδάκης δηλώνει δημόσια ότι δεν πρέπει να έχουμε ταμπού με το νόμισμα και ότι πρέπει να έχουμε τη χρήσιμη ελευθερία να συζητάμε για το μέλλον, ακόμα και στη Βουλή, χωρίς να αποκλείουμε καμιά διέξοδο, ο εκπρόσωπος αυτός δίνει τα εξής μηνύματα:

Προς το λαό ότι μπορεί και να πάμε στη δραχμή, επομένως τον στέλνεις στα γκισέ να αρχίσει να μαζεύει σιγά σιγά τις καταθέσεις του. Όσους τα έχουν σπίτι τους τούς λες κρατάτε τα εκεί. Όσους τα έχουν έξω και τα φέρνουν δειλά- δειλά τους λες ξαναδιώξτε τα.

Προς επιχειρηματίες, ότι η κυβέρνηση συζητάει και αυτό το ενδεχόμενο, επομένως μην ξανοίγεστε σε δουλειές. Προς ξένους επιχειρηματίες, funds, κράτη (μην ξεχνάς ότι οι πρεσβευτές στέλνουν κάθε μέρα report στις χώρες τους) ότι τα πράγματα είναι ρευστά στην Ελλάδα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη χώρα.

Προς δανειστές ότι η κυβέρνηση απειλεί πάλι α λα 2015 με βέβαιο αποτέλεσμα να σκληρύνουν ακόμα πιο πολύ τη στάση τους και να τρέχει νερό στο μύλο του δρ Σόιμπλε, που θέλει τη χώρα στη δραχμή.

Προς Αγορές, να αυξάνονται τα επιτόκια δανεισμού της χώρας αντί να μειώνονται- όπως έγινε σήμερα- και να βλάπτονται τα ελληνικά ομόλογα.

Ο δημοσιογράφος Νίκος Ξυδάκης με την εγγράμματη και πολιτισμένη πέννα του μπορεί να γράφει ενυπόγραφα για τη δραχμή ό,τι θέλει. Ο πολίτης Νίκος Ξυδάκης μπορεί να λέει και να γράφει ό,τι θέλει και να μετέχει ή να προκαλεί δημόσιες και ακαδημαϊκές συζητήσεις για το θέμα.

Ο πολιτικός Νίκος Ξυδάκης μπορεί να συζητάει μόνο στα κλειστά κυβερνητικά όργανα και σε κλειστές υπηρεσιακές συνεδριάσεις τα σενάρια για μετάβαση στη δραχμή και να ζητάει και υπεύθυνες μελέτες γι αυτά. Πουθενά αλλού. Ιδίως αν αυτή δεν είναι η επίσημη θέση της κυβέρνησής του, που δεν θέλει, αλλά ούτε και μπορεί να αντιμετωπίσει μιά μετάβαση σε δραχμή. Και ξέρει ότι ούτε σαν εκβιασμός δεν πιάνει.

Ο πολίτης και ο δημοσιογράφος Νίκος Ξυδάκης έχουν δίκιο όταν δήλωσαν χτες ότι «δεν πρέπει να έχουμε ταμπού όταν κουβεντιάζουμε για τη μοίρα ενός λαού. Πρέπει να φτιάχνουμε σενάρια για μια στάλα αισιοδοξίας και ελπίδας στο μέλλον. Δεν πρέπει να δαιμονοποιούμε την ίδια την πνευματική έρευνα και την πνευματική συζήτηση.»

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Νίκος Ξυδάκης, όμως, δεν έχει απλώς άδικο όταν τα λέει αυτά. Μαρτυράει άγνοια βασικών οικονομικών και κοινωνικών δεδομένων και εγκληματεί.

Επειδή, θα ώφειλε να ξέρει ότι η μετάβαση σε εθνικό νόμισμα έχει συγκεκριμένες βαρύτατες επιπτώσεις στο λαό αποκλειστικά και μάλιστα στα πιο ασθενή του στρώματα. Τα οποία θα άξιζε ΙΣΩΣ τον κόπο να τα υποστεί για να βγει πιο σύντομα στην επιφάνεια υπό μερικές προϋποθέσεις: Να έχει προετοιμαστεί με εξονυχιστική πληροφόρηση για το τι θα τραβήξει για τουλάχιστον τρία με τέσσερα χρόνια. Να έχει συμφωνήσει για την Κατοχική πείνα που θα περάσει. Να ξέρει ότι το χρέος του που είναι σε ευρώ θα το πληρώνει σε δραχμές επί 200 χρόνια, ακόμα κι αν κάνει στάση πληρωμών! Να στηρίξουν τη δραχμή οι δανειστές του Ευρωπαίοι και Αμερικανοί!! Όλα τα νομίσματα κάπου εντάσσονται.

Αλλά, είναι έτοιμος να τρέφεται με κουπόνια, να ψάχνει τη βενζίνη και το πετρέλαιο με μπιτόνια σε ουρές χιλιομέτρων, να ξανανάψει ξυλόσομπα και να γυρίσει στα χωράφια των παππούδων του για να παράξει προϊόντα, αν δεν βρει δουλειά στις ξένες και ελληνικές εταιρίες με δουλειά 12ωρο για λίγες δραχμές και χωρίς κανένα δικαίωμα, α λα δεκαετία του ’50 και να είναι η όποια περιουσία του σε δραχμές ενώ των Βούλγαρων πχ σε ευρώ; Και να το κάνει για λίγα χρόνια;

Η απάντηση είναι ΟΧΙ Νίκο. Ο λαός δεν είναι προετοιμασμένος από κανέναν γι αυτό. Και δεν το θέλει κι όλας. Και η απάντηση αυτή κρύβει και την άλλη απάντηση στο ερώτημα: Είναι δυνατόν ένας υπουργός, που δεν στερείται μόρφωσης και δεν έρχεται από το πουθενά, να μην τα ξέρει αυτά τα αυτονόητα;

Όπως είπα και στην αρχή, σου γράφω με όλη την εκτίμηση προς τον δημοσιογράφο, που ήταν πολύ καλός στον τομέα της κουλτούρας, την οποίο υπηρέτησε επί χρόνια. Και ο οποίος ζητάει μέσα από το στόμα του πολιτικού, πνευματικές και χωρίς ταμπού συζητήσεις. Και να ευχηθώ να επιστρέψεις σ αυτόν. Γιατί από εκεί υπηρετείς το λαό. Από εδώ τον καταστρέφεις.

Με ειλικρίνεια».

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης

Όταν η Κομισιόν βιάζεται να καταργήσει τα μετρητά, κάτι βρωμάει

Η ιδέα της κατάργησης των συναλλαγών με μετρητά άρχισε να πλανάται από «ειδικούς» και τραπεζίτες πριν 2 χρόνια. Στη συνέχεια επισημάνθηκε στο Νταβός πέρυσι και φέτος ότι πρόκειται για μια αναγκαία και αναπόφευκτη εξέλιξη. Πριν λίγες μέρες η Κομισιόν δημοσίευσε πρόταση για τον περιορισμό των συναλλαγών με μετρητά. Και όταν με αυτό τον τρόπο όλες οι συναλλαγές θα βρίσκονται υπό τον έλεγχο των τραπεζών, τα capital controls περιττεύουν.

  

Του Μιχάλη Γιαννεσκή

Η σταδιακή χειραγώγηση της κοινής γνώμης

Κάθε φορά που προετοιμάζεται μια αμφιλεγόμενη οικονομική πολιτική, το πρώτο βήμα για την προετοιμασία της κοινής γνώμης είναι οι ομοβροντίες από «ειδικούς», οι οποίοι παρουσιάζουν την εν λόγω πολιτική ως αναγκαία και αναπόφευκτη. Οι αρχι-οικονομολόγοι της Τράπεζας της Αγγλίας και του ομίλου Citigroup, ο Γερμανός «γκουρού» οικονομολόγος Peter Bofinger, και στελέχη τραπεζών της Δανίας, Σουηδίας, και Νορβηγίας, και πολλοί άλλοι, άρχισαν να επιχειρηματολογούν υπέρ της κατάργησης των συναλλαγών με μετρητά από το 2015.

Το επόμενο στάδιο είναι η επικύρωση της ορθότητας των σχετικών προτάσεων σε διεθνή συνέδρια. Η δήλωση του συν-διευθύνοντα σύμβουλου της Deutsche Bank στο Νταβός το 2016 ότι «σε 10 χρόνια ίσως δεν θα υπάρχουν μετρητά», μάλλον δεν έγινε άσκοπα. Στο φετινό συνέδριο στο Νταβός, ο  νομπελίστας οικονομολόγος Στίγκλιτζ συμβούλευσε τις ΗΠΑ να καταργήσουν τα μετρητά, και να τα αντικαταστήσουν με ένα ψηφιακό νόμισμα.

Τα επόμενα βήματα για την υλοποίηση τόσο ριζικών αλλαγών στις διεθνείς συναλλαγές είναι πρώτα η διαμόρφωσή τους μέσω «διαβουλεύσεων», και στη συνέχεια η σταδιακή χειραγώγηση τους. Αυτό ακριβώς έκανε η Κομισιόν, δημοσιεύοντας στις 23 Ιανουαρίου πρόταση για περιορισμούς των συναλλαγών με μετρητά. Προτείνεται ότι οι διαβουλεύσεις θα αρχίσουν στο εγγύς μέλλον, ώστε να διαμορφωθεί ο τρόπος εφαρμογής της πρότασης μέσα στο 2018.

Τα υπέρ και τα κατά

Μερικά από τα επιχειρήματα υπέρ της κατάργησης των συναλλαγών με μετρητά είναι εύλογα: ευκολότερες και ταχύτερες συναλλαγές, καταπολέμηση του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος, της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας, και της φοροδιαφυγής. Όμως αυτό που δεν αναφέρεται ρητά από τους υπέρμαχους της κατάργησης των μετρητών είναι ότι θα βοηθήσει κυρίως την υποστήριξη των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.

Οι πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί μέχρι σήμερα για τη στήριξη του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος δεν έχουν καταφέρει να επιβραδύνουν την κατολίσθηση της διεθνούς οικονομίας. Η ποσοτική χαλάρωση, η χρηματοδότηση τραπεζών από τις κεντρικές τράπεζες με κρατικά κονδύλια, αποδείχθηκε ανεπαρκής.

Η πολιτική των αρνητικών επιτοκίων, μέσω της οποίας οι καταθέσεις σε μια τράπεζα μειώνονται, αντί να αυξάνονται, με το πέρασμα του χρόνου επίσης δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, τα αρνητικά επιτόκια δεν συνέβαλαν στην ανάπτυξη ή βελτίωση της διεθνούς οικονομίας. Επιπλέον, πολλές τράπεζες, όπως η γερμανική Commerzbank και η δανέζικη Danske Bank, παραπονιούνται ότι τα κέρδη τους από καταθέσεις μειώθηκαν μετά από την επιβολή των αρνητικών επιτοκίων.

Η κατάργηση των μετρητών προσφέρει μια εναλλακτική λύση. Όπως σχολίασαν οι Financial Times, «η ύπαρξη μετρητών περιορίζει την ικανότητα των κεντρικών τραπεζών να ενισχύσουν μια οικονομία που είναι σε ύφεση». Επίσης, όπως αποκάλυψε στέλεχος της Morgan Stanley, η δυνατότητα επιβολής μεγαλύτερων αρνητικών επιτοκίων αναφέρθηκε στο φόρουμ στο Νταβός το 2016 ως ένας στόχος της κατάργησης συναλλαγών με μετρητά. Η πρόεδρος του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ έχει εκφράσει τη γνώμη ότι η χρήση ψηφιακών νομισμάτων (αντί μετρητών) θα είναι εξαιρετικά επωφελής, χωρίς να προσδιορίσει ποιοι θα επωφεληθούν.

Capital controls νέας κοπής

Η κατάργηση των συναλλαγών με μετρητά θα διευκολύνει πρώτιστα την επιβολή οικονομικών μέτρων. Χωρίς μετρητά δεν χρειάζονται capital controls, καθότι θα είναι έμφυτα μέσα στο τραπεζικό σύστημα. Οι κατασχέσεις καταθέσεων και τα bail-in περιττεύουν όταν ισοδύναμα μέτρα μπορούν να επιβληθούν μέσω του περιορισμού της διακίνησης και της διαθεσιμότητας του χρήματος, για παράδειγμα με «πάγωμα» των καταθέσεων, εφόσον καταργηθεί η δυνατότητα απόσυρσης μετρητών από τις τράπεζες.

Κάθε αλλαγή οικονομικής πολιτικής θα μπορεί να εφαρμοστεί αυτόματα, ψηφιακά, χωρίς ουρές στις τράπεζες και στα ΑΤΜ. Το σύνολο των χρηματικών αποθεμάτων θα βρίσκεται υπό τον πλήρη έλεγχο των κεντρικών τραπεζών και θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί προς εξυπηρέτηση όποιας οικονομικής πολιτικής επιλέξουν. Επιπλέον, οι τράπεζες θα έχουν πλήρη έλεγχο της διακίνησης χρήματος και συνεπώς τη δυνατότητα να εισπράττουν προμήθεια για κάθε συναλλαγή.

Συνεπώς η κατάργηση των μετρητών θα είναι αναμφίβολα επωφελής για όσους κατευθύνουν την παγκόσμια οικονομία και θα επιβαρύνει τους υπόλοιπους. Επιπλέον, τα «εύλογα» οφέλη της κατάργησης είναι αμφισβητήσιμα: μεγάλο μέρος του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος και της φοροδιαφυγής (ιδίως των πολυεθνικών), ήδη γίνεται ψηφιακά. Και όταν οι τράπεζες και η Κομισιόν βιάζονται να καταργήσουν τα μετρητά, κάτι βρωμάει.  

Μην υποταχθείτε σε ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία. Υποταχθείτε στο Βερολίνο

Μια σύνοψη των επιχειρημάτων που θα αναμασά το επόμενο διάστημα όλο το μενουμε-ευρωπαϊκό μέτωπο ανέλαβε να κάνει ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ ενόψει της Συνόδου της Μάλτας.

Παρουσιάζοντας την «απειλή» που δέχονται οι χώρες της ΕΕ από την Κίνα, τη Ρωσία και τις ΗΠΑ, ξεχνά να αναφερθεί στην απειλή του Βερολίνου. «Η διάλυση της ΕΕ δεν θα οδηγήσει στην αποκατάσταση της μυθικής, πλήρους κυριαρχίας των χωρών μελών της, αλλά στην αληθινή εξάρτηση από τις υπερδυνάμεις: τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Κίνα» αναφέρει σε κέιμενό του.

Το κείμενο Τουσκ έρχεται να απαντήσει για λογαριασμό του Βερολίνου στη βαρυσήμαντη συνέντευξη στους Financial Times του συμβούλου του Τραμπ, Πίτερ Ναβάρο, με την οποία εξηγούσε πως η Γερμανία χρησιμοποιεί την ευρωζώνη για να εκμεταλλεύεται τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ και κυρίως την ευρωπαϊκή περιφέρεια.

Το γεγονός ότι οι παρατηρήσεις Ναβάρο γίνονται από τα λάθος χείλη και με συγκεκριμένη σκοπιμότητα (για αρκετούς αποτέλεσαν την τροχιοδεικτική βολή ενός νομισματικού πολέμου μεταξύ της Ουάσινγκτον και του Βερολίνου), δεν μειώνει τη σημασία τους και την αλήθεια τους.

Όπως φαίνεται από την επιστολή Τουσκ, η μεγαλύτερη ανησυχία του Βερολίνου και των γραφειοκρατών στις Βρυξέλλες είναι ότι εκτός από τα λαϊκά στρώματα, που απορρίπτουν την ευρωζώνη όποτε τους δίνεται η ευκαιρία να εκφραστούν μέσω δημοψηφισμάτων, έχουν αρχίσει να κάνουν «νερά» και σημαντικά τμήματα των οικονομικών ελίτ.

Ο Τούσκ χαρακτηρίζει σαν μεγάλη απειλή τον «τρόπο σκέψης των φιλο-Ευρωπαϊκών ελίτ» (αναφέρεται βέβαια στις φιλο-ΕΕ ελίτ και συγχέει σκόπιμα τις λέξεις Ευρώπη και ΕΕ) και κάνει λόγο για μείωση της πίστης, αυτών των ελίτ, στην πολιτική ενοποίηση αλλά και για υποταγή τους σε λαϊκιστικά επιχειρήματα.

Είναι προφανές ότι το Βερολίνο αισθάνεται πλέον να το εγκαταλείπουν παραδοσιακοί του σύμμαχοι στην Ευρώπη. Πρόκειται για τμήματα των οικονομικών ελίτ που συνειδητοποιούν ότι το ευρώ και η ΕΕ μπορεί να τους προσέφεραν μια κολοσσιαία αναδιανομή πλούτου από τους φτωχούς προς τους πλούσιους αλλά σε βάθος χρόνου βοήθησαν περισσότερο την γερμανική οικονομία διαλύοντας τις βιομηχανικές δομές και το εμπόριο όλων των άλλων χωρών.

Δεν είναι ίσως τυχαίο ότι το τελευταίο διάστημα στα αγγλοσαξωνικά μέσα ενημέρωσης κάνουν όλο και συχνότερα την εμφάνισή τους τους γραφήματα και αναλύσεις που αποδεικνύουν τα γιγαντιαία οφέλη που είχε το ευρώ για την γερμανική ανταγωνιστικότητα και τα πλεονάσματα που συσσωρεύει.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα το γράφημα που παρουσίασε το κέντρο ερευνών Stratfor για την εκτίναξη των γερμανικών πλεονασμάτων μετά την εισαγωγή του ενιαίου νομίσματος. Το Stratfor (το οποίο ουδέποτε έκρυψε τις σχέσεις του με αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες) αναρωτιέται εάν «Βρίσκεται ο εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ-Γερμανίας προ των πυλών;»

Το Βερολίνο θα προσπαθήσει το επόμενο διάστημα να συσπειρώσει τις δυνάμεις του στην ΕΕ  γνωρίζοντας ότι θα χρειαστεί αναλώσιμους στρατιώτες στην επερχόμενη οικονομική σύγκρουση με την Ουάσινγκτον. Από εκεί προκύπτει άλλωστε και η σκληρή απάντηση της Μέρκελ και αξιωματούχων της ΕΕ στις πρόσφατες κινήσεις του Τραμπ για το προσφυγικό. Ή μήπως θέλουν να πιστέψουμε ότι η ΕΕ, που άφησε 5.000 ανθρώπους να πνιγούν στα σύνορά της, θυμήθηκε αίφνης τον ανθρωπισμό της; 

Πρόκειται όμως για μια σύγκρουση σε ξένο αχυρώνα. Το γεγονός ότι η Ουάσινγκτον ετοιμάζεται να συγκρουστεί με το Βερολίνο δεν μας φέρνει πιο κοντά στην γερμανική οικονομία, η οποία διέλυσε τς ήδη αδύναμες παραγωγικές δομές της χώρας μας. Ίσως είναι μάλιστα  η καλύτερη στιγμή για τις μικρές χώρες της ΕΕ να εγκαταλείψουν την ευρωζώνη πριν πολτοποιηθούν ολοκληρωτικά σαν τα βατράχια που σκοτώνονται όταν μαλώνουν τα βουβάλια.

Το όραμα μιας κοινής, ενωμένης  Ευρώπης απαιτεί περισσότερο από ποτέ απομάκρυνση από την ΕΕ της Γερμανίας.

Άρης Χατζηστεφάνου      

Το πακέτο μέτρων από τους θεσμούς: Τι απαιτούν για αφορολόγητο & συντάξεις

Παρά τις καθησυχαστικές δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών, εδώ και καιρό, πως η αξιολόγηση θα κλείσει και δεν θα χρειαστούν νέα μέτρα, αφού η Ελλάδα έχει τηρήσει τις δεσμεύσεις της, τελικά τα πράγματα πήραν διαφορετική τροπή.

Η διαπραγμάτευση έφτασε ξανά σε επίπεδο τελεσιγράφων με τους δανειστές πλέον να απαιτούν συγκεκριμένο πακέτο μέτρων για κλείσει η αξιολόγηση και την κυβέρνηση να παραδέχεται τελικά πως έχει ολοκληρώσει μόνο ένα στα τρία προαπαιτούμενα!Μείωση

Αφορολόγητο και περικοπές συντάξεων στο πακέτο των δανειστών 

Από την πρώτη στιγμή που η διαπραγμάτευση κόλλησε, οι πληροφορίες ανέφεραν πως οι δανειστές απαιτούν από την κυβέρνηση συγκεκριμένα μέτρα που έχουν να κάνουν με τη μείωση του αφορολόγητου, αλλά και περικοπές στις συντάξεις. 

Συγκεκριμένα το πακέτο μέτρων που ζητούν οι δανειστές από την κυβέρνηση περιλαμβάνει:

Δέσμευση για πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 3,5% για πέντε χρόνια μετά τη λήξη του ισχύοντος μνημονίου το 2018 και επίσης πρωτογενή πλεονάσματα 3% για επιπλέον πέντε χρόνια.

Χαμηλότερο αφορολόγητο -θα πρέπει να νομοθετηθεί από τώρα-,  το οποίο θα ισχύσει από την 1/1/2018 και με σταδιακή εφαρμογή. Οι θεσμοί ζητούν να πέσει το αφορολόγητο από τις 8.650 ευρώ στις 6.000 κάτι που πρακτικά σημαίνει πως οι φορολογούμενοι θα επιβαρυνθούν κατά μέσο όρο με περίπου 500 ευρώ ετησίως.

Στο πακέτο πάντως φαίνεται ότι οι δανειστές κρατούν μία στάση αναμονής για τις περικοπές των συντάξεων και ζητούν από την Αθήνα να περιγράψει τις μειώσεις στις συντάξεις με σημείο έναρξης των όποιων μέτρων από το 2019, χωρίς όμως να απαιτούν να νομοθετήσει η ελληνική κυβέρνηση τις περικοπές από τώρα.

Ωστόσο υπάρχει ακόμα το αγκάθι του ΔΝΤ, αφού δεν φαίνεται η μείωση του αφορολόγητου να ικανοποιεί τους εκπροσώπους του Ταμείου και γι αυτό επαναφέρουν στο τραπέζι η προσωπική διαφορά στις συντάξεις.

Στα εργασιακά, πλήρης προσαρμογή στις απαιτήσεις των δανειστών για την αύξηση του ορίου ομαδικών απολύσεων και χωρίς την πολιτική έγκριση, καμία παραχώρηση στις συλλογικές συμβάσεις, όπως θέλει η κυβέρνηση.

Πλήρης εφαρμογή και στην πιο ακραία εκδοχή τους, των δεσμεύσεων της κυβέρνηση στα ενεργειακά.

Πώς θα αντιδράσει η κυβέρνηση

Πάντως η κυβέρνηση φαίνεται πως θα προσπαθήσει να τραβήξει και άλλο το σχοινί και θα προσπαθήσει να παίξει και άλλες καθυστερήσεις, ελπίζοντας πως θα καταφέρει να κερδίσει κάτι περισσότερο από τους δανειστές. Ωστόσο όπως φαίνεται στην κυβέρνηση φαίνεται πως ακόμα και αν δεν μπορέσουν να κερδίσουν και περισσότερο στο επίπεδο διαπραγμάτευσης, θέλουν τουλάχιστον να έχουν διαμορφωθεί καλύτερες συνθήκες στο εσωτερικό της χώρας, ώστε να μπορέσουν να περάσουν με όσο το δυνατόν μικρότερο κόστος τα νέα επώδυνα μέτρα.

Τέλος κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να μην γίνει κάτι από τα παραπάνω και τελικά το Μέγαρο Μαξίμου να κάνει πίσω στο θέμα των εκλογών και να στηθούν πρόωρες κάλπες.

Πηγή 

    

Ερχεται «κούρεμα» - φωτιά 30% στις συντάξεις

ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΦΚΑ   

Του Γιώργου Γάτου

Νέο «κούρεμα» 30% στις καταβαλλόμενες συντάξεις θα φέρουν οι «ευέλικτες» συμβάσεις εργασίας με τα μειωμένα ωράρια (κάτω των 20 ωρών την εβδομάδα) και τους αντίστοιχα μειωμένους μισθούς (των 200,400 ή και 500 ευρώ).

Την πρόβλεψη αυτή κάνουν στην «Ημερησία» ο ομότιμος καθηγητής του Παντείου Σάββας Ρομπόλης και ο υποψήφιος διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου Βασίλης Μπέτσης με σημείο εκκίνησης τον σημερινό «χάρτη» της μισθωτής εργασίας - όπως αυτός έχει διαμορφωθεί μετά την επικράτηση σε ποσοστό 60% στις νέες προσλήψεις των συμβάσεων μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης - και το ηπιότερο σενάριο για την εξέλιξη αυτών των μορφών εργασίας σε βάθος χρόνου. Το έλλειμμα στις εισφορές, με βάση την προβολή της σχετικής μελέτης, θα φτάσει τα 90 δισ. ευρώ την περίοδο 2017 ? 2050. Και, θα «ανοίξει» ακόμη μια «μαύρη τρύπα» στο ήδη «διάτρητο», ως προς τα έσοδα, σύστημα από την υψηλή ανεργία, την εκτεταμένη αδήλωτη ή μερικώς δηλωμένη εργασία, την εισφοροαποφυγή (ιδιαίτερα μετά τη σύνδεση που έγινε από 1/1/2017, του εισοδήματος με το ύψος των εισφορών) και τις ανείσπρακτες οφειλές.

Ερχεται «κούρεμα» - φωτιά 30% στις συντάξεις  

Οι Σ. Ρομπόλης και Β. Μπέτσης, ξεκινώντας από την πρόβλεψη του ΔΝΤ (Π. Τόμσεν) στο Παγκόσμιο Οικονομικό Forum στο Davos (Ελβετία, Ιανουάριος 2017), σχολιάζουν πως «είναι αντίστοιχη με αυτή του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, στις αρχές της δεκαετίας του 2010, την οποία, ωστόσο, εκείνη την περίοδο η Γενική Συνομοσπονδία προέβαλε συνδικαλιστικά και κοινωνικά, προκειμένου να αναδείξει, εκ των προτέρων, τις αναμενόμενες μετρήσιμες συνέπειες της εφαρμογής των Μνημονίων στην εξέλιξη του ΑΕΠ, της ανεργίας, της απασχόλησης, της κοινωνικής ασφάλισης, κ.λπ. Η συγκεκριμένη πρόβλεψη εκτιμούσε, ότι «η μείωση του διαμορφούμενου (2013) υψηλού επιπέδου (28,5%) της ανεργίας, εξαιτίας των ασκούμενων πολιτικών ύφεσης και λιτότητας των Μνημονίων, στα επίπεδα του 2009 ( 9,5%, 450.000 άτομα) θα απαιτούσε τουλάχιστον 20 χρόνια». Και εξηγούν ότι «αντίθετα, η πρόσφατη αναφορά του ΔΝΤ, σηματοδοτεί ουσιαστικά αφενός τη συνέχιση της συμμετοχής του Διεθνούς Οργανισμού στο ελληνικό πρόγραμμα και αφετέρου την άσκηση πιέσεων στην Ελλάδα, στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης, για τη λήψη πρόσθετων μέτρων (π.χ. σημαντική μείωση του αφορολόγητου ορίου, κατάργηση της προσωπικής διαφοράς των συντάξεων (παλαιών και νέων), γενικευμένη απελευθέρωση και ευελιξία των μορφών απασχόλησης, κ.λπ.), προκειμένου, κατά την άποψη του ΔΝΤ, να μειωθεί το υψηλό επίπεδο ανεργίας (23,4%, 2016) και ιδιαίτερα της ανεργίας των νέων στην χώρα μας».

 Η ΕΥΕΛΙΚΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

Οπως προκύπτει από την έρευνα, οι Σ. Ρομπόλης και Β. Μπέτσης υπογραμμίζουν ότι η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας και η γενικευμένη ευελιξία των μορφών απασχόλησης, δεν συμβάλλουν στη μείωση της ανεργίας και στη δημιουργία σταθερών και αμειβόμενων νέων θέσεων εργασίας, αλλά συμβάλλουν στην απόκρυψη του υψηλού, στην πραγματικότητα, επιπέδου ανεργίας. Έτσι παρατηρείται η ταυτόχρονη συρρίκνωση του ΑΕΠ με τη δημιουργία περισσότερων αλλά ευέλικτων και χαμηλά αμειβόμενων θέσεων απασχόλησης. Πιο συγκεκριμένα, σήμερα στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία του πληροφοριακού συστήματος Εργάνη παρουσιάζεται σημαντική αύξηση της ευέλικτης μισθωτής απασχόλησης. Πράγματι, το 2016 καταγράφηκε ότι από τις 82.679 θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν, το 57,34% ήταν με δηλωμένο εβδομαδιαίο ωράριο κάτω των 20 ωρών και από αυτούς το 48,4% είχε μηνιαίες μεικτές αποδοχές κάτω των 600 ευρώ. Αναλυτικότερα, από τα στοιχεία για τις αποδοχές των μισθωτών, το σύστημα Εργάνη κατέγραψε ότι 41,25% των μισθωτών λαμβάνει μεικτό μισθό κάτω των 700 ευρώ και το 63,2% κάτω των 1.000 ευρώ μεικτά. Έτσι, λαμβάνοντας υπόψη τα στοιχεία του πληροφοριακού συστήματος Εργάνη για την κατανομή των μορφών απασχόλησης της μισθωτής εργασίας καθώς και του ύψους των μισθών, αποτιμήθηκαν οι συνέπειες αυτής της νέας εργασιακής πραγματικότητας, όπως αυτή προκαλείται από την υλοποίηση των πολιτικών των Μνημονίων στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Η αποτίμηση αναφέρεται στο χρονικό διάστημα 2017-2050. Σ’ αυτή τη χρονική περίοδο θεωρήθηκε: μέσος ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ 1,5% και κατανομή των μισθωτών εργαζομένων, όπως αποτυπώνεται από το σύστημα Εργάνη τον Δεκέμβριο του 2016 (δηλαδή το 57,34% των εργαζομένων θα είναι με απασχόληση κάτω των 20 ωρών και το 41,25% θα έχει μηνιαίες μεικτές αποδοχές κάτω των 700 ευρώ). Επίσης, θεωρήθηκε ότι και οι νέες θέσεις εργασίας που θα δημιουργούνται στο μέλλον θα έχουν την ίδια κατανομή (ήπιο σενάριο - moderate scenario). Από τα ευρήματα των αναλογιστικών προβολών, κατά το χρονικό διάστημα 2017-2050, λόγω των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, προκύπτει ότι από το κοινωνικο - ασφαλιστικό σύστημα θα χαθούν συνολικά 90 δισ. ευρώ περίπου, δηλαδή 2,6 δισ. ευρώ κατά μέσο όρο τον χρόνο. Αναλυτικότερα θα χαθούν σε ασφαλιστικές εισφορές 1,435 δισ. ευρώ το 2017, 1,525 δισ. ευρώ το 2018, 1,580 δισ. ευρώ το 2019, 1,64 δισ. ευρώ το 2020, 1,96 δισ. ευρώ το 2021 και 2,1 δισ. ευρώ το 2022. Δηλαδή, το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης θα στερείται κατά μέσο όρο τον χρόνο από ασφαλιστικές εισφορές 1,12% του ΑΕΠ περίπου, λόγω των ευέλικτων μορφών απασχόλησης.

Το γεγονός αυτό αποτελεί σημαντική αντίφαση στους ποσοτικούς υπολογισμούς των δανειστών και του ΔΝΤ, με την έννοια ότι ενώ προωθούνται πολιτικές γενικευμένης ευελιξίας των μορφών απασχόλησης (gig economy) ώστε να μειωθεί το μισθολογικό κόστος και να δημιουργηθούν, κατά τους ισχυρισμούς τους, νέες θέσεις εργασίας, εντούτοις στις αναλογιστικές τους μελέτες θεωρούν ότι οι δημιουργούμενες θέσεις εργασίας θα είναι πλήρους απασχόλησης αφού προβλέπουν ότι το επίπεδο των μέσων αποδοχών θα είναι 1.300 ευρώ μεικτά.

Παρατηρείται η ταυτόχρονη συρρίκνωση του ΑΕΠ με τη δημιουργία περισσότερων αλλά ευέλικτων και χαμηλά αμειβόμενων θέσεων απασχόλησης

Το 41,25% των μισθωτών λαμβάνει μεικτό μισθό κάτω των 700 ευρώ και το 63,2% κάτω των 1.000 ευρώ

Eπιβάρυνση

Απώλεια 90 δισ.

Με αφετηρία τα ευρήματα αυτά της έρευνας, είναι φανερό ότι είτε θα πρέπει κατά το χρονικό διάστημα 2017-2050 να επιβαρυνθεί ο κρατικός προϋπολογισμός κατά 90 δισ. ευρώ, ποσό το οποίο οι δανειστές δεν έχουν προβλέψει στις μελέτες τους, είτε θα πρέπει να εξοικονομείται διαμέσου της μείωσης των συντάξεων ποσό ίσο με 1,12% του ΑΕΠ τον χρόνο. Η επιλογή της δεύτερης περίπτωσης σημαίνει ότι το επίπεδο των συντάξεων θα πρέπει να μειωθεί περαιτέρω κατά 30%, αφού η κρατική χρηματοδότηση θα περιορίζεται μόνο στην εθνική σύνταξη. Με άλλα λόγια, όπως αποδεικνύεται από την έρευνα, οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης στην χώρα μας, όπως και στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποτελούν, μεταξύ των άλλων, σοβαρή απειλή για το μελλοντικό επίπεδο των συντάξεων και δεν συνιστούν, όπως ισχυρίζονται το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κινητήρια δύναμη ανάκαμψης της οικονομίας, δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, μείωσης της ανεργίας, αύξησης της απασχόλησης, βελτίωσης του επιπέδου ανταγωνιστικότητας και ενδυνάμωσης των οικονομικών του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. «Γι’ αυτό τον λόγο επιβάλλεται ο άμεσος σχεδιασμός και η υλοποίηση πολιτικών ρύθμισης και αντιμετώπισης των ευέλικτων μορφών απασχόλησης στην Ελλάδα και στα άλλα κράτη-μέλη της Ε.Ε.», καταλήγουν.  

Ένας Ξυδάκης την ημέρα…

Του Γιάννη Παντελάκη

Το πιο πιθανό- αυτό έχει η δείξει η πορεία του στην πολιτική-είναι πως ο Ξυδάκης πετάει κατά καιρούς μερικές τηλεοπτικές ατάκες για να κερδίσει κι αυτός αρκετά λεπτά δημοσιότητας. Μη τον ξεχάσουμε. Και μέσα από την ημιμάθεια, την άγνοια κινδύνου ή την αποσιώπηση για το σημαίνει επιστροφή στην δραχμή, ιδιαίτερα για τους οικονομικά αδύνατους, κάνει τη ζημιά. Προφανώς και η επιστροφή στη δραχμή δεν αποτελεί επίσημη κυβερνητική θέση, αλλά άντε να πείσεις τον τηλεθεατή  που βλέπει στην οθόνη του τον πρώην υπουργό, για τα κίνητρα του και την  πραγματικότητα.

Βλέπει–ο ανύποπτος τηλεθεατής-ένα πρώην υπουργό και σημερινό κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του κυβερνώντος κόμματος με στυλ σοβαρού ρήτορα και περισπούδαστο ύφος, ν’ αναφέρεται στην Ελλάδα που μεγαλουργούσε επί δραχμής. Ιδιαίτερα αν αυτός που εισπράττει το μήνυμα είναι νέος σε ηλικία, φαντάζεται χιλιαδύο. Πως η Ελλάδα, πράγματι μεγαλουργούσε επί δραχμής και για όλα τα δεινά που βιώνει ευθύνεται το ευρώ. Ξέρει επιπλέον-ο τηλεθεατής-ότι αυτός που μιλάει χρησιμοποιώντας μάλιστα λέξεις που δεν περιλαμβάνονται στο καθημερινό σύνηθες λεξιλόγιο, δηλώνει και αριστερός, άρα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους οικονομικά αδύνατους.

Και κάπως έτσι οι φίλοι της δραχμής πολλαπλασιάζονται. Οι περισσότεροι από αυτούς, αν πηγαίναμε στη δραχμή, σε λίγες ημέρες θα καταριούνται τον Ξυδάκη αφού η φτώχεια τους θα έχει μεγεθυνθεί. Αλλά θα είναι αργά τότε. Ο Ξυδάκης που έσπευσε να μαζέψει όσα είπε, έχει καταφέρει κάτι για το οποίο κάποιοι άλλοι όπως ο Σόιμπλε και όχι μόνο, προσπαθούν χρόνια τώρα. Αν μη τι άλλο, ν’ αυξήσει τον αριθμό εκείνων που δεν θεωρούν κακή ιδέα την επιστροφή στη δραχμή, δεν θεωρούν κακή ιδέα και την έξοδο από την Ε.Ε.

Όλες οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών δείχνουν κάτι εντυπωσιακό. Οι φίλοι της δραχμής συνεχώς αυξάνονται. Όπως αυξάνονται και οι ευρωσκεπτικιστές που θεωρούν πως η θέση της χώρα μας θα έπρεπε να βρίσκεται κάπου αλλού. Που; Άγνωστο. Ο καθένας προφανώς κάτι διαφορετικό έχει στο μυαλό του. Τον Πούτιν, την Κίνα, το Ιράν ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Ότι την άνοιξη του 2015 οι υπουργοί των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αναζητούσαν ελεημοσύνη από την Μόσχα και το Πεκίνο την οποία ποτέ δεν πήραν, το έχουν ξεχάσει. Ίσως και να μη το έμαθαν ποτέ.

Οι …Ξυδάκηδες και όχι μόνο αυτοί, έχουν βοηθήσει στην εντυπωσιακή αλλαγή της στάσης των Ελλήνων απέναντι στο ευρώ. Το 2015, όσοι θεωρούσαν αναγκαία την παραμονή στην ευρωζώνη έφταναν το 75-80%. Σήμερα είναι θεαματικά λιγότεροι. Το 42% πιστεύει πως ότι θα είμαστε καλύτερα με τη δραχμή (ALCO, Kapa Research)! Ένας Ξυδάκης αν εμφανίζεται την ημέρα αρκεί ώστε σε λίγο οι δραχμιστές να κυριαρχούν. Και να έχουν κοινές επιδιώξεις με τον Σόιμπλε που μας παρακινούσε και παρακινεί για κάτι τέτοιο. Με μπόνους μάλιστα!

Αυτοί που χωρίς δεύτερη σκέψη υιοθετούν την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, δεν παίρνουν υπόψη τους όχι μόνο την μαζική φτωχοποίηση που όμοιά της δεν θα έχουν δει πολλές γενιές. Αλλά ούτε καν ότι υπάρχουν κάποιοι οικονομικά ισχυροί με παχυλές καταθέσεις σε ευρώ στο εξωτερικό που επιδιώκουν την επιστροφή αφού με αυτή θα γίνουν σύγχρονοι κροίσοι. Με λίγα ευρώ, θα αγοράζουν ο,τι θέλουν από μια σχεδόν κατεστραμμένη χώρα.