Credit Suisse: Τα 5 σενάρια για την Ελλάδα -Νέο μνημόνιο, εκλογές ή Grexit

Πέντε είναι τα σενάρια για την Ελλάδα όσον αφορά το επόμενο διάστημα, σύμφωνα με την Credit Suisse.

Σε έκθεσή της για το τι μέλλει γενέσθαι στη χώρα μας, η ελβετική τράπεζα καταθέτει τις απόψεις της σχετικά με τις πιθανότητες συμφωνίας με τους δανειστές, αναφερόμενη ακόμα και σε ενδεχόμενο Grexit.

Σύμφωνα με την Credit Suisse, υπάρχουν πέντε πιθανά σενάρια για την Ελλάδα στο επόμενο διάστημα, τα οποία παραθέτει με σειρά πιθανότητας, αναφέροντας ότι αυτά θα πρέπει να παρέχουν έναν οδικό χάρτη για τους επενδυτές. Εκτιμά ότι το sell-off θα συνεχιστεί, εκτός και αν η ένταση μειωθεί από κάποια μορφή συμφωνίας, την οποία η τράπεζα εξακολουθεί να πιστεύει ότι θα έρθει κάποια στιγμή στους προσεχείς μήνες. Ελλείψει οποιασδήποτε συμφωνίας, η νευρικότητα της αγοράς είναι πιθανό να αυξηθεί ενόψει και της λήξης  των ελληνικών ομολόγων, ιδίως στα τέλη Ιουλίου, με το ημερολόγιο να θυμίζει αρκετά εκείνο του 2015. Αλλά ενώ τότε η ελβετική τράπεζα εκτιμούσε στο βασικό της σενάριο ότι η λύση θα έρθει πολύ αργά τον Ιούλιο, αυτή τη φορά εκτιμά ότι τα πράγματα θα κινηθούν ταχύτερα.

Τα πέντε σενάρια για την Ελλάδα:

«1ο σενάριο: Γρήγορη λύση (τις επόμενες ημέρες)

Η κυβέρνηση της Ελλάδας λέγεται ότι προσπαθεί να έρθει σε συμφωνία με τους δανειστές, προχωρώντας στη λήψη μέτρων που θα πρέπει σε μεγάλο βαθμό να ικανοποιούν τους πιστωτές, και μάλιστα με έναν τρόπο που θα πείθει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα. Υπάρχει μια συνάντηση-κλειδί στο ΔΝΤ στις 6 Φεβρουαρίου: αν τα μέτρα γίνουν αποδεκτά, τότε λογικά θα ανοίξει ο δρόμος για επιτυχή ολοκλήρωση της αξιολόγησης στο Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου. Αυτό, κατά την άποψή μας, θα θέσει επίσης τις βάσεις για να αποσαφηνιστούν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους (μετά το 2018). Και από και και πέρα, οι εκθέσεις βιωσιμότητας του χρέους του ΔΝΤ αλλά και της ΕΚΤ θα πρέπει να ενισχύσουν τη θέση της Ελλάδας και θα επιτρέψουν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να συμπεριλάβει τα ελληνικά ομόλογα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Αυτό είναι ξεκάθαρα το θετικό σενάριο - και το πιο αισιόδοξο ως προς τον χρόνο (αυτό το σενάριο μπορεί να συμβεί και αργότερα πάντως, τις επόμενες ημέρες ή εβδομάδες). Αλλά θεωρούμε, έτσι κι αλλιώς, ότι μπορεί να συμβεί, με αξιοπρεπείς πιθανότητες. Αυτό θα οδηγήσει πιθανότατα στην αντιστροφή του κλίματος των προηγούμενων εβδομάδων και οδηγήσει σε περαιτέρω σύγκλιση - ειδικά εάν ανακοινωθεί η συμμετοχή της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. 

2ο σενάριο: "Θέλουμε περισσότερο χρόνο" (Μάρτιος-Απρίλιος)

Υπάρχει μια θεμελιώδης τριπλή διαφωνία ανάμεσα στο ΔΝΤ, τους Ευρωπαίους δανειστές και την ελληνική κυβέρνηση. Οι Έλληνες θέλουν λιγότερες μεταρρυθμίσεις, μεγαλύτερη ελάφρυνση χρέους και θα προτιμούσαν ένα μικρότερο στόχο για το πρωτογενές έλλειμμα. Το ΔΝΤ θα ήθελε περισσότερες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους από τους Ευρωπαίους πιστωτές και χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα. Τέλος, οι Ευρωπαίοι είναι σχετικά "αδιάφοροι" όσον αφορά τις μεταρρυθμίσεις, θέλουν -ιδεατά- τη μικρότερη δυνατή ελάφρυνση χρέους και προτιμούν υψηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα για να καλύψουν το κενό της βιωσιμότητας του χρέους. Δεν είναι ξεκάθαρο αν αυτές οι διαφορές μπορούν να επιλυθούν, χωρίς κόπο, σε σύντομο χρονικό διάστημα - ίσως χρειαστούν επιπλέον διαπραγματεύσεις. Επίσης, υπάρχει κάποιου είδους "πολιτική επιταγή", θεωρούμε, προκειμένου οι διαπραγματεύσεις να ολοκληρωθούν πριν από τουλάχιστον τις γαλλικές εκλογές. Ετσι, η απόφαση μπορεί τελικά να μεταφερθεί τον επόμενο μήνα ή τον Απρίλιο, το αργότερο, αν οι διαφωνίες δεν είναι πολύ έντονες.

3ο σενάριο: Μικροπολιτική (Ιούλιος)

Αυτό το σενάριο προβλέπει την επανάληψη όσων συνέβησαν 2015, όταν η αντιπαράθεση ώθησε στα όρια την ελληνική πλευρά, με την ελπίδα να πάρει την καλύτερη δυνατή συμφωνία. Κατά την άποψή μας, αυτή η στρατηγική δεν λειτούργησε για την Ελλάδα και δημιούργησε αβεβαιότητα και μια άλλη χρονιά ύφεσης εκείνο το έτος. Ετσι, είναι δύσκολο να επαναληφθεί αυτή η στρατηγική εσκεμμένα, αλλά θα μπορούσε να επαναληφθεί εν τη απουσία μιας συμφωνίας όπως προβλέπουν τα σενάρια 1 και 2 και στο πλαίσιο των εκλογών στην υπόλοιπη Ευρώπη, που αποσπούν την προσοχή από το ελληνικό ζήτημα.

4ο σενάριο: Πρόωρες εκλογές (πριν από το καλοκαίρι)

Οι πρόωρες εκλογές δεν μπορούν να αποκλειστούν, εφόσον δεν υπάρξει μια ικανοποιητική συμφωνία τους επόμενους δύο-τρεις μήνες. Είναι πιθανό ότι οι περισσότεροι βουλευτές διαφωνούν με αυτή την προοπτική, καθώς ενδεχόμενες πρόωρες κάλπες μπορεί να στοιχίσουν τη θέση τους στο Κοινοβούλιο: οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν μια ισχυρή προτίμηση στην κεντροδεξιά παράταξη (Νέα Δημοκρατία). Οπως και να 'χει, οι εκλογές θα ήταν ένας τρόπος για να εδραιωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντισυστημικό κόμμα, με στόχο και ελπίδα να επιστρέψει στην κυβέρνηση σε ένα (όχι πολύ) μεταγενέστερο στάδιο. Από την άποψη της αγοράς, οι πρόωρες εκλογές θα ήταν ξεκάθαρα αρνητικές, βραχυπρόθεσμα, αλλά εκτιμούμε ότι η πιθανή νίκη της Κεντροδεξιάς θα εθεωρείτο μάλλον θετική έκβαση μεσοπρόθεσμα.

5ο σενάριο: Grexit; Οχι πάλι!

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Ξυδάκης, δήλωσε ότι μια συζήτηση σχετικά με τη συμμετοχή της Ελλάδας στο ευρώ δεν θα πρέπει να είναι ταμπού, επαναφέροντας έτσι τη συζήτηση της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Εχουμε μιλήσει για το θέμα αυτό στο παρελθόν και πιστεύουμε ότι δεν θα είχε νόημα για την Ελλάδα να φύγει από το ευρώ - ουσιαστικά, είναι ήδη επιζήμιο για τη χώρα να συζητείται κάτι τέτοιο. Η αντίδραση ήταν έντονη στις δηλώσεις Ξυδάκη και ξεκάθαρα δεν τις υποστηρίζει κανείς στη Βουλή, αλλά ούτε και στην υπόλοιπη χώρα.

Θα μπορούσε να υπάρξει συμφωνία τον Φεβρουάριο, αλλιώς υπάρχουν αρκετές άμεσες άλλες ημερομηνίες στις οποίες θα μπορούσε να κλείσει η αξιολόγηση, πιθανότατα γύρω από τις προγραμματισμένες συναντήσεις του Eurogroup - αν και ένα έκτακτο Eurogroup δεν μπορεί να αποκλειστεί. Η 17η Ιουλίου (ή η 20ή) θα ήταν το "σκληρό" deadline, καθώς η Ελλάδα θα βρεθεί στην ίδια θέση με τον Ιούλιο του 2015, μην μπορώντας να αποπληρώσει τα χρέη χωρίς την επιπλέον βοήθεια από το πρόγραμμα διάσωσης. Υπάρχουν και νωρίτερα μεγάλες υποχρεώσεις, στα τέλη Φεβρουαρίου και τον Απρίλιο - αλλά πιστεύουμε ότι η Ελλάδα έχει οικονομικό περιθώριο να τακτοποιήσει αυτές τις υποχρεώσεις της».

 Πηγή

To 1% των Ελλήνων κατέχει το 56% του πλούτου της χώρας

Στοιχεία για την υπερσυγκέντρωση του πλούτου στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον πλανήτη παρουσιάζει η τελευταία έκθεση της ελβετικής τράπεζας Credit Suisse. Σύμφωνα με τα στοιχεία το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 48% του παγκόσμιου πλούτου, ενώ στην Ελλάδα το 1% συγκεντρώνει το 56,1% του εγχώριου πλούτου. Η τράπεζα προειδοποιεί πως η αύξηση της ανισότητας μπορεί να οδηγήσει σε μια νέα ύφεση.

Τα στοιχεία για την Ελλάδα καταδεικνύουν πως το 1% ενισχύθηκε την περίοδο της κρίσης. Ειδικότερα το πλουσιότερο 1% των Ελλήνων κατείχε το 2000 το 54,1% του πλούτου, το 2007 το 48,6%, ενώ το 2014 το 56,1%.

Στην έκθεση, που δημοσιεύτηκε στον Guardian, αναφέρεται πως ο παγκόσμιος πλούτος έχει αυξηθεί σε νέο επίπεδο ρεκόρ των 263 τρις δολαρίων, σημειώνοντας ετήσια άνοδο 20,1 τρις, τη μεγαλύτερη από το 2007. Όπως σημειώνεται στην έκθεση «συνολικά το φτωχότερο 50% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει λιγότερο από 1% του συνολικού πλούτου. Στον αντίποδα, το πλουσιότερο 10% κατέχει το 87% του παγκόσμιου πλούτου και το κορυφαίο 1% διαθέτει το 48,2% των παγκόσμιων στοιχείων ενεργητικού».

Σύμφωνα με την Ημερησία, οι αναλυτές της ελβετικής τράπεζας διαπιστώνουν πως κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα οι διαφορές στον πλούτο συρρικνώθηκαν στις χώρες με υψηλά εισοδήματα, αλλά η τάση αυτή μπορεί να έχει αρχίσει να αντιστρέφεται. Η ανισότητα υποχώρησε ανεπαίσθητα σε πολλές χώρες πριν από την οικονομική κρίση, αλλά τείνει να αυξάνεται από το 2008 και έπειτα, ιδιαίτερα στον αναπτυσσόμενο κόσμο.

Το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου των νοικοκυριών (34,7%) συγκεντρώνεται, σύμφωνα πάντα με την έκθεση, στη Βόρεια Αμερική. Η Ευρώπη βρίσκεται στη δεύτερη θέση με 32,4% και ακολουθεί η περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού (χωρίς την Κίνα), με 18,9%. Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα της Ημερησίας, ο συνολικός πλούτος την Κίνα αυξήθηκε κατά 715 δισεκατομμύρια δολάρια ή 3,5% μέσα σε έναν χρόνο. Υποχώρηση καταγράφεται στην Ινδονησία (-260 δισεκ. δολάρια), στην Αργεντινή και τη Ρωσία (-135 δισεκ. δολάρια στην καθεμία) και την Τουρκία (-100 δισεκ. δολάρια).

Σχετικά με τους εκατομμυριούχους, οι ΗΠΑ φιλοξενούν στο έδαφός τους το 41% των ανθρώπων η περιουσία των οποίων ξεπερνά το 1 εκατομμύριο δολάρια, ενώ συνολικά ο αριθμός των εκατομμυριούχων στον κόσμο θα φτάσει τα 53,2 εκατομμύρια το 2019. Οι πέντε πλουσιότερες χώρες όσον αφορά τον μέσο πλούτο ανά ενήλικο κάτοικο είναι κατά σειρά η Ελβετία, η Αυστραλία, η Νορβηγία, οι ΗΠΑ και η Σουηδία.

Πηγή

Δημοκρατική Συμπαράταξη: Τι λέει η ΝΔ για τις ευθύνες της κυβέρνησης Καραμανλή;

Με επικριτικό σχόλιο απάντησε η Δημοκρατική Συμπαράταξη σε κύκλους της ΝΔ «για τη 5ετία 2004-2009 που οδήγησε στα μνημόνια».

«Όλοι οι οικονομολόγοι εντός και εκτός Ελλάδας συμφωνούν ότι η κρίση στην Ελλάδα αποτυπώθηκε στο τραγικό δίδυμο έλλειμμα, δημοσιονομικό και ανταγωνιστικότητα, το 2009 και γρήγορα μετεξελίχθηκε σε κρίση χρέους. Στον αποκλεισμό δηλαδή της χώρας από τις αγορές»αναφέρει ανακοίνωση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης επακαλούμενη τα εξής στοιχεία:

- Το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών το 2009 έκλεισε στο -12,3%, αφού κινήθηκε τη διετία 2007-8 στο -15%!

- Το πρωτογενές έλλειμμα στην 5ετία ΝΔ-Καραμανλή αθροιστικά ανήλθε στα 56,3 δισ. ευρώ.

Μόνο το 2009 το ελληνικό δημόσιο πέραν των δανείων αναχρηματοδότησης του χρέους του, δανείστηκε 24,018 δισ. ευρώ για μισθούς, συντάξεις και λοιπές λειτουργικές του δαπάνες!

Σύμφωνα με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη «αυτή τη τραγική πραγματικότητα προσπάθησε να αποκρύψει η κυβέρνηση ΝΔ-Καραμανλή στέλνοντας αλλοιωμένα στατιστικά στοιχεία στη EUROSTAT, όπως επισημαίνουν οι επίσημες εκθέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωκοινοβουλίου κλονίζοντας καθοριστικά την εμπιστοσύνη τόσο των εταίρων μας στην ΕΕ όσο και των αγορών».

«Αυτή είναι η κρίση που έφερε το μνημόνιο. Όσο για το χρέος και τους μύθους που διακινούν τόσο η "λαϊκή " όσο και η "μεταρρυθμιστική " Δεξιά τα επίσημα στοιχεία τους διαψεύδουν πανηγυρικά.

Η 5ετία 2004-2009 αναδεικνύεται σε μια εξαιρετικά "σπάταλη" περίοδο της μεταπολίτευσης αφού το χρέος της χώρας ως ποσοστό του ΑΕΠ αυξάνονταν κατά μέσο όρο 5% ετησίως», υποστηρίζει η Δημοκρατική Συμπαράταξη καλώντας τη ΝΔ και τις άλλες πολιτικές δυνάμεις να συναινέσουν στην πρόταση της για τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για την οικονομία από τότε που μπήκε η χώρα στο ευρώ μέχρι σήμερα.

«Στόχος της πρότασής μας δεν είναι να στήσουμε κατηγορητήρια, αλλά να δούμε όλοι μαζί τι έφταιξε και κυρίως πώς θα χαράξουμε την εθνική γραμμή για την έξοδο από την κρίση και τα μνημόνια, αφήνοντας πίσω μας συγκεκριμένες παθογένειες. Δεν συγκαλύπτουμε, δεν στοχοποιούμε, δεν τεμαχίζουμε, αλλά εξίσου σθεναρά καταγγέλλουμε τη συνωμοσία της σιωπής για το 2004-09 που έχουν συνάψει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και σύμπασα η ΝΔ», υπογραμμίζεται.

Πηγή

       

Ήδη αποτυγχάνει το εγχείρημα συσπειρωσης της Δημοκρατικής Συμπαράταξης

Πριν από μερικές εβδομάδες, η αποκατάσταση των σχέσεων του Γιώργου Παπανδρέου με το ΠΑΣΟΚ και η ένταξη ανεξαρτήτων βουλευτών στην Κ.Ο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης δημιούργησαν ένα κλίμα ευφορίας στα στελέχη του προοδευτικού χώρου, με την κοινωνία όμως προς το παρόν να μην μοιάζει να τους ακολουθεί.

Στις δημοσκοπήσεις που ακολούθησαν, τα κέρδη της Δημοκρατικής Συμπαρατάξης κινούνται στα όρια του στατιστικού λάθους. Θυμίζω ότι στις προηγούμενες εκλογές το κόμμα της Φώφης Γεννηματά έλαβε 6,28% έναντι 35,46% του όμορου ΣΥΡΙΖΑ. Το να πάρει 7% με τον ΣΥΡΙΖΑ να πέφτει στο 24% δεν αποτελεί καμία σπουδαία επιτυχία, σίγουρα όχι τέτοια που να πιστωθεί στην...ιδέα αναπαλαίωσης του κόμματος.

Στο σημείο αυτό αξίζει να διατυπωθεί και πάλι η πάγια θέση της Παραπολιτικής: καλοδεχούμενη η συσπείρωση αλλά κυρίως επείγει η ριζική ανανέωση της Κεντροαριστεράς. Ο κόσμος δεν θέλει ξανά να δει τους πάντες πίσω στο μαντρί, κυρίως διψάει για νέα πρόσωπα και νέες ιδέες.

Η παλιά φρουρά, δηλαδή η πιο χορτασμένη γενιά κεντροαριστερών πολιτικών της χώρας, οφείλει να κάνει ένα βήμα πίσω και να επιτρέψει στον χώρο να αναπνεύσει. Αν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, προβλέπω ότι μέχρι τις εκλογές οι παλιοί όχι μόνο δεν θα κερδίσουν περισσότερες ψήφους αλλά θα σκοτωθούν μεταξύ τους για τη σύνθεση των ψηφοδελτίων και ο χώρος θα ταλαιπωρηθεί ακόμα περισσότερο. 

Πηγή

Το κλέψιμο πολλοί αγάπησαν. Το κλεφτρόνι κανείς

Έχετε δει τον «Νονό» ή άλλες αντίστοιχες ταινίες, όπου περιγράφονται οι σχέσεις μεταξύ των μαφιόζικων οικογενειών; Όσοι τον έχουν δει ας τον θυμηθούν και όσοι δεν τον έχουν δει ας μην τον χάσουν. Θα βρουν εκεί τη βασική αιτία, που η αξιολόγηση μονίμως καρκινοβατεί, είτε είναι δεύτερη είτε εκατοστή, και που ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης Κλάους Ρέγκλινγκ αποκαλεί την Ελλάδα «ειδική περίπτωση».

Για να ξεκινήσω από τις μαφίες, η μεγάλη έχει στη δούλεψή της τις μικρές ή οι μικρές της πληρώνουν νοίκι για τις περιοχές που ελέγχουν. Ανεξάρτητη μαφιούλα που να δουλεύει σε πόλη δεν υπάρχει. Όποιος παραβαίνει τον κανόνα πεθαίνει. Παρ όλο που κάποιοι θα σοκαριστούν, το ίδιο γίνεται και στην οικονομία. Επειδή τα λεφτά είναι πολλά και η εξουσία μεγάλη.

Στην πόλη Ευρώπη κάνουν κουμάντο οι μεγάλες Μαφίες με capo τη Γερμανία τα τελευταία χρόνια. Η Ελλάδα εδώ και μερικές δεκαετίες είναι κλεφτρόνι. Και δεν είναι κλεφτρόνι λόγω μεγέθους, αλλά λόγω νοοτροπίας. Λουξεμβούργο, Μόντε Κάρλο, Λιχτενστάιν, Ολλανδία, Βέλγιο, Αυστρία, Δανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία έχουν μικρότερο ή ίσο μέγεθος εδαφικά και πληθυσμιακά με την Ελλάδα. Καμμία δεν είναι κλεφτρόνι. Είναι μαφίες ή συμμορίες. Βγάζουν λεφτά. Έχουν κέρδη. Εύκολα, δύσκολα, βγάζουν κέρδη για τα μέλη τους. Πολλά στους αρχηγούς, λίγα στους άλλους. Σχεδόν όλοι τρώνε.

Σε τι διαφέρει ένα κλεφτρόνι από μια μαφία ή μια συμμορία; Το κλεφτρόνι αντί για επαγγελματισμό έχει ερασιτεχνισμό. Το κλεφτρόνι αντί να ληστεύει τράπεζες κλέβει περίπτερα ή πορτοφόλια.. Το κλεφτρόνι αντί να συνεργάζεται με άλλους κλέφτες δουλεύει μόνο του. Το κλεφτρόνι αντί να κυκλοφορεί με λεφτά και ελεύθερο είναι μονίμως στην πείνα και στα αστυνομικά τμήματα. Το κλεφτρόνι αντί να περηφανεύεται κλαίγεται. Το κλεφτρόνι αντί να είναι αξιοσέβαστο είναι καρπαζοεισπράκτορας. Το χειρότερο: Τα κλεφτρόνια σκοτώνονται μεταξύ τους και γίνονται ευκολότερη λεία για την αστυνομία και φθηνότερη για τις μαφίες.

Όσοι ενοχλούνται από τον παραλληλισμό ας πάρουν υπ όψιν τους ότι η οικονομία είναι μια πολύ βρώμικη ιστορία. Και η πολιτική, που πρωτεύουσα δουλειά της είναι να διαχειρίζεται την οικονομία, ακόμα πιο βρώμικη. Οι πολίτες είναι τα θύματα. Παντού. Αλλού περισσότερο αλλού λιγότερο. Οι μαφίες που κάνουν κουμάντο, οι συμμορίες και τα κλεφτρόνια ζουν από τους πολίτες. Μερικοί από τους οποίους συμμετέχουν στο έγκλημα. Αλλού λιγότεροι και αλλού περισσότεροι.

Η επιβίωση, λοιπόν, μέσα σ αυτό το περιβάλλον, που έτσι ήταν πάντα, εξαρτάται κατ αρχήν από την ευφυία να ξέρεις ποιος είσαι και ποιές είναι οι δυνάμεις σου. Να ξέρεις τι να κάνεις για να αναπτυχθείς. Εξαρτάται από την εξυπνάδα να κερδίζεις τα περισσότερα δυνατά, χάνοντας τα λιγότερα δυνατά. Είτε εκμεταλλευόμενος τα προσόντα της γειτονιάς σου, είτε κάνοντας επικερδείς συμμαχίες, είτε δίνοντας- παίρνοντας, είτε συμμετέχοντας ενεργητικά στο μεγάλο τραπέζι με τους capo σαν συμμέτοχος και όχι σαν γκαρσόνι. Γι αυτό πρέπει να σε σέβονται.

Κυρίως, πρέπει να ξέρεις ποιοι είναι οι άλλοι σε σχέση με σένα. Να ξέρεις να μετράς τον εαυτό σου. Και τις δυνατότητές σου. Και να τις υπερβαίνεις όταν χρειάζεται. Όταν χρειάζεται λέμε. Αλλά, πρέπει να ξέρεις πότε χρειάζεται.

Σ αυτό όλο το περιβάλλον η Ελλάδα, δηλαδή οι ελληνικές κυβερνήσεις γιατί η Ελλάδα είναι πολύ μεγάλο μέγεθος, είναι «ειδική περίπτωση», όπως είπε χτες ο Ρέγκλινγκ.

Οι κυβερνήσεις της, όμοια με τα κλεφτρόνια, αφού καταχρέωσαν το λαό με κουτοπονηριές μόνο και μόνο για να διαιωνίσουν το είδος τους, φώναξαν τις μαφίες για να σώσουν τα τομάρια τους (αν ενδιαφέρονταν για το λαό δεν θα τον έφερναν ως εδώ). Κι αφού έπεσαν στα νύχια τους άρχισαν να κοροϊδεύουν τους capo κατάμουτρα με διάφορες δικαιολογίες νομίζοντας ότι έτσι δεν θα χάσουν τα πελατάκια- θύματά τους στη γειτονιά!

Το αποτέλεσμα αυτής της δειλής, κουτοπόνηρης κλεφτρόνικης νοοτροπίας ήταν, και είναι, να καταληστεύουν τσάτρα πάτρα τους κατοίκους της περιοχής τους για να πληρώνουν τα λύτρα στην «οικογένεια», να γίνονται η χλεύη της μαφίας, από την οποία πια εξαρτώνται, να μην τους έχει πλέον κανείς εμπιστοσύνη και να απαιτούνται όλο και περισσότερα εχέγγυα και λύτρα από τους κατοίκους για να αποπληρωθούν «τα νοίκια της γειτονιάς». Χωρίς να γίνεται κανένα νοικοκύρεμα της περιοχής!

Το γελοιοδέστερο της τραγωδίας είναι ότι τα κλεφτρόνια που έκαναν τους παληκαράδες ότι θα συντρίψουν τη μαφία δεν έχουν καν το θάρρος να στραφούν και να πολεμήσουν εναντίον της. Αλλά, είπαμε. Αυτό που χαρακτηρίζει το κλεφτρόνι είναι ότι δεν έχει ούτε γενναιότητα ούτε αξιοπρέπεια.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης

Δώστε Σώρρα στο λαό…

Του Γιάννη Παντελάκη

Κάθε κανάλι που δεν σέβεται τον εαυτό του αλλά μόνο τα νούμερα της AGB, θεωρεί απαραίτητο να φιλοξενήσει τον Σώρρα. Είτε με μεγάλης διάρκειας συνεντεύξεις, είτε με μικρότερης διάρκειας ρεπορτάζ. Ο Σώρρας έχει το πλεονέκτημα της υπερπροβολής. Τα κανάλια, δεν τα ενδιαφέρει αν φιλοξενώντας τον Σώρρα νομιμοποιούν την παρουσία του, τους αρκεί ν' ανεβάζουν τις τηλεθεάσεις. Τον Σώρρα πάλι, δεν τον ενδιαφέρει αν του κάνουν και μερικές ερωτήσεις αμφισβήτησης των ισχυρισμών του, αυτοί στους οποίους απευθύνεται δεν στέκονται σ αυτά.

Έτσι, κανάλια και Σώρρας είναι ικανοποιημένοι.Τα μεν γιατί κερδίζουν τηλεθεατές, ο δε γιατί καταφέρνει να περνάει σε μεγάλες ομάδες τα μηνύματα του. Απ' όλη αυτή την ιστορία αμοιβαίου οφέλους για  αυτούς τους δυο, υπάρχουν κάποιοι τρίτοι που μέσα σ' ένα γενικότερο κλίμα απαξίωσης και παρακμής της πολιτικής και των πολιτικών είναι πολύ πιθανόν να υιοθετήσουν τις θεωρίες Σώρρα. Και γιατί όχι; Εδώ υιοθέτησαν τον Λεβέντη ο οποίος από ένα παρακμιακό φαινόμενο της «τρας» τηλεόρασης, μετατράπηκε σ' έναν καθώς πρέπει πολιτικό. Ο Σώρρας που υπόσχεται μάλιστα χρήματα δεν θα προτιμηθεί από κάποιους;

Έχω παρακολουθήσει τρεις-τέσσερις συνεντεύξεις Σώρρα σε κανάλια. Σε κάποιες οι δημοσιογράφοι τον άφηναν να λέει ο,τι ήθελε χωρίς καν ν' αμφισβητούν τα παρανοϊκά πράγματα που ισχυρίζεται. Αντίθετα χαριεντιζόντουσαν μαζί του. Σε άλλες, οι δημοσιογράφοι έκαναν ενός είδους κριτική την οποία ωστόσο απέδιδαν σε κάποιους άλλους «Λένε για σένα Αρτέμη, ότι...» (σε ενικό οικειότητας μάλιστα). «Να μου φέρεις αυτούς που τα λένε, να μου τα φέρεις γραπτά...», απαντούσε αυτός.  Από τις συνεντεύξεις απουσίαζε μια ολοκληρωμένη και συγκροτημένη επιχειρηματολογία από την πλευρά των δημοσιογράφων στην οποία αυτός δεν θα είχε απάντηση. Γι αυτό είχε για όλα απάντηση.

Ο Σώρρας, έχει καταφέρει σε ανύποπτο χρόνο να προσελκύσει χιλιάδες πολίτες οι οποίοι γεμίζουν ασφυκτικά τις αίθουσες που μιλάει. Κάνει συγκεντρώσεις που ζηλεύουν μεγάλα και μικρά κόμματα. Τα κανάλια, κάνουν ο,τι μπορούν για να πολλαπλασιάσουν το ακροατήριό του. Και το κάνουν απόλυτα συνειδητά. Γνωρίζουν οι δημοσιογράφοι τους πως φιλοξενώντας τον Σώρρα, τον βοηθάνε να προβάλει όσα λέει. Δεν τους ενδιαφέρει αυτό ωστόσο, αλλά μόνο η AGB η οποία θα δώσει μεγάλα νούμερα και θα επιβεβαιώσει την δημοσιογραφική «αξία» τους. Γιατί κάπως έτσι μετριέται στη χώρα αυτή η αξία.

Στη Βουλή χθες, συζήτησαν για τον δανεισμό κομμάτων και ΜΜΕ. Υποθέσεις με οσμές σκανδάλου, αναμφισβήτητα. Κάποια στιγμή, θα πρέπει να συζητήσουν και για την ανάγκη ενός κώδικα δεοντολογίας στη λειτουργία των καναλιών για την διαμόρφωση του οποίου είναι απαραίτητη η συνεργασία και άλλων φορέων (από τη δημοσιογραφία, τον πολιτισμό κ.ο.κ.). Το πρώτο θέμα είναι ένα θέμα οικονομικού σκανδάλου με πολιτικές διαστάσεις. Το δεύτερο είναι πιο σοβαρό, συνδέεται με την διαμόρφωση συνειδήσεων και κουλτούρας οι οποίες ιδιαίτερα σε καιρό κρίσης διαμορφώνονται εύκολα και ορίζουν συμπεριφορές για χρόνια. Το πρώτο θέμα, αντιμετωπίζεται. Το δεύτερο μοιάζει σχεδόν άλυτο.

Αν ο Σώρρας μπει στην επόμενη Βουλή, η ευθύνη δεν θ ανήκει μόνο στους αφελείς που θα τον πιστέψουν. Αλλά και στα κανάλια και τους δημοσιογράφους που σήμερα τον νομιμοποιούν και αύριο θα δηλώνουν πως πέφτουν από τα σύννεφα επειδή τόσες χιλιάδες άνθρωποι τον ψήφισαν...     

Δηλαδή, αν ο Τσοχατζόπουλος πεθάνει στη φυλακή...

 Παναγιώτης Παπαδόπουλος (Κάιν)*

O Ακης Τσοχατζόπουλος ήταν μέρος μιας πολιτικής τάξης πού χρησιμοποίησε τον σοσιαλισμό και τoν "τρίτο δρόμο" για προσωπικό όφελος και αξιώματα. Διέβρωσε και κακοποίησε την μεταπολιτευτική στροφή και επιθυμία (μετά την πτώση της χούντας) για Κοινωνική Αναγέννηση και Αλλαγή και τις παραμόρφωσε σε θεσμό και αντίληψη για προσωπικό όφελος, βόλεμα και ατομικισμό.

Πίσω από την καταδίκη του Άκη Τσοχατζόπουλου σε 25,5 χρόνια σκεπάστηκε και απαλλάχθηκε πολιτικά και νομικά, η ανευθυνότητα και διαφθορά των «συντρόφων» του στο ΠΑΣΟΚ πού απολαμβάνουν σήμερα τα «δώρα» της θητείας τους από το πάντρεμα του «σοσιαλισμού» με τον «πολιτισμό» της μίζας, του ρουσφετιού και του πλουτισμού.

Η ποινή όμως της  "συλλογικής ευθύνης"  είναι φασισμός, γεμάτη αίμα και αδικίες. Ο ΕΝΑΣ δεν θα αφήνεται μέχρι εξόντωσης στο κελί για τις αμαρτίες ΟΛΩΝ των άλλων και οι "αναμάρτητοι" μάλιστα να ρίχνουν και πέτρες σ΄ αυτόν τον μισοπεθαμένο ΕΝΑΝ....

Γι αυτό είμαι απέναντι στις επιλογές και την απάθεια ενός δικαστικού-πολιτικού συστήματος πού έχει απορρίψει αιτήσεις αποφυλάκισης ενός κρατουμένου (όποιος κι αν είναι αυτός,ο χειρότερος εγκληματίας...) πού στα 76 του χρόνια η τσακισμένη υγεία του πρέπει να ανοίγει πόρτα στην ευαισθησία και όχι στην απαξίωση και στην βαρβαρότητα. Κανείς δεν έχει να πάρει  "ευχαρίστηση" από την εξόντωση ενός βαριά άρρωστου κρατουμένου εκτός από τους  οπαδούς του δόγματος του σαδισμού και της  εκδίκησης.

Δεν θα συμπορευθώ  με την "ικανοποίηση του  λαϊκού αισθήματος" και δεν θα συμβαδίσω με κανένα "αγριεμένο πλήθος" που με κρεμάλες και εκτελέσεις στο Σύνταγμα και στο Γουδί νομίζει πως θα ξεπλύνει και θα εξαγνίσει την προσωπική του ευθύνη και συμμετοχή στο "όνειρο της "καλοπέρασης" του Εγώ.

Στην υπόθεση του Ακη Τσοχατζόπουλου έχουν ήδη γίνει εκ μέρους της  εξουσίας συνεχείς παράνομες πράξεις στο όνομα της «συλλογικής ευθύνης». Η κόρη του Αρετή κρατήθηκε στις φυλακές 2,5 χρόνια αλλά κυρίως η γυναίκα του η Βίκυ Σταμάτη για 3,5 χρόνια (μέχρι την αποφυλάκισή της το 2015 και μετά από 6 αρνητικές αιτήσεις) στάλθηκε μέχρι και στο ψυχιατρείο γιατί ήταν η στοχοποιημένη σύντροφός του.

Και δεν ήταν τιμή για «όλους εμάς» η σιωπή μας 3,5 χρόνια για την παράνομη φυλάκισή της!

Δεν πρέπει να επιτραπεί στην φασιστική αντίληψη της «συλλογικής ευθύνης» να αποφασίζει παρά μόνο στον πολιτικό ορθολογισμό και το ηθικό της δικαιοσύνης.

Έστω (εγκληματικά) καθυστερημένα είναι ώρα ο Ακης Τσοχατζόπουλος να βγει από την φυλακή για λόγους υγείας. Έχει συμπληρώσει τα 2/5 της ποινής του, τηρεί τις προϋποθέσεις για την αποφυλάκιση, δεν είναι "επικίνδυνος" για τη χώρα. Δεν είναι ώρα για "λαϊκές τιμωρίες και δικαστήρια" δεν υπάρχει χώρος και για άλλο μίσος όταν ένας φυλακισμένος(ακόμα και ένας καταχραστής του δημοσίου χρήματος κατά το κατηγορητήριο) έχει γίνει σκιά του εαυτού του στις φυλακές και του ανοίγει την αγκαλιά ο θάνατος....

Αυτό το βασανιστήριο που γίνεται στον Τσοχατζόπουλο είναι το ίδιο πού γίνεται στον Σάββα Ξηρό. Και στις δύο υποθέσεις το βασανιστήριο της παραμονής στη φυλακή σε καταδικασμένους (για διαφορετικούς λόγους) που αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα υγείας, πρέπει να σταματήσει.Η πολιτική της εκδίκησης,του ρεβανσισμού και της αδιαφορίας για την ανθρώπινη ζωή (ακόμα και αυτών πού αδιαφορούσαν όσο ήταν στην κορυφή της εξουσίας για τις ζωές των άλλων...),είναι προθάλαμος μιας χειρότερης κοινωνίας πού φέρνει θύελλες που δεν θερίζονται!

*για την επιστροφή της χαμένης ανθρωπιάς και του τέλους της εποχής της κτηνωδίας...    

Το νέο δημοψήφισμα του ΣΥΡΙΖΑ: Nα δεχτώ τα μέτρα που ζητούν οι δανειστές ώστε να μην φύγουμε από το ευρώ;

Tρεις είναι οι βασικές υποθέσεις στις οποίες βασίζονται τα σενάρια: κύριος στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η εξουσία, η «ερμαφρόδιτη» παρουσία του ΔΝΤ θα συνεχιστεί μέχρι το τέλος του 2017 και η έξοδος από το ευρώ δεν συζητείται. Στο πρώτο σενάριο η κυβέρνηση υπογράφει όλα όσα ζητούν οι δανειστές – όπως έκανε το 2015. Στην θετική πλευρά μπορεί τότε να προσδοκά ότι η οικονομία θα ανακάμψει και τα έσοδα θα εξακολουθήσουν να αυξάνονται – οπότε θα πουλήσει κι αυτή ένα success story, με το οποίο θα πορευτεί μέχρι τις επόμενες εκλογές. Άλλο πράγμα, εξάλλου, να υπογράφεις και άλλο να εφαρμόζεις.

Στην αρνητική καταγράφεται η εσωκομματική αναταραχή με επίκεντρο τα εργασιακά, την ενέργεια και τα μέτρα για μετά το 2018. Το μεγάλο ερωτηματικό αφορά την εύθραυστη οικονομία σε συνδυασμό με την υπερφορολόγηση. Αν η σημερινή δυσαρέσκεια του κόσμου διατηρηθεί και ίσως ενισχυθεί τότε στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση η κυβέρνηση θα φύγει με… νεκροφόρα. Ο στόχος της εξουσίας θα έχει απομακρυνθεί – για πολύ-πολύ καιρό.

Στο δεύτερο σενάριο (που είναι η επανάληψη του 2015 κατά το ήμισυ), η κυβέρνηση δεν υπογράφει τώρα και προκηρύσσει εκλογές. Το σύνθημα θα είναι μία αόριστη τοποθέτηση που της προσφέρει όλους τους αναγκαίους βαθμούς ελευθερίας: «δώστε μου την ισχύ να διαπραγματευτώ με τους αλήτες τους δανειστές για ένα καλύτερο αύριο».

Αν τις κερδίσει τότε έχει παγιώσει τη θέση της και μπορεί να υπογράψει ότι ζητούν οι δανειστές.

Αν χάσει, τότε η καυτή πατάτα θα περάσει στα χέρια του Μητσοτάκη και της Ν.Δ. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ζήσει για να πολεμήσει μία άλλη μέρα – και με την αντιπολίτευση που θα ασκήσει στους δρόμους και τα πεζοδρόμια, αυτή η άλλη μέρα μπορεί να μην αργήσει και τόσο. Η κυβέρνηση θα φύγει από την εξουσία με…ασθενοφόρο.

Στο τρίτο σενάριο η κυβέρνηση ακολουθεί σε επανάληψη το άλλο μισό του 2015: προκηρύσσει δημοψήφισμα με το ερώτημα «να δεχτώ τα μέτρα που ζητούν οι δανειστές ώστε να μην φύγουμε από το ευρώ;»

Παρά το αντιευρωπαϊκό ρεύμα που σταδιακά διογκώνεται εδώ και μερικούς μήνες, η μεγάλη πιθανότητα είναι πως η απάντηση θα είναι «ναι».

Η κυβέρνηση θα έχει τότε γαντζωθεί στην εξουσία με σοβαρή προοπτική για τουλάχιστον μέχρι το 2019. Αν η απάντηση είναι «όχι», τότε θα δούμε μία αντιγραφή και πάλι του 2015: κατά πάγια τακτική ο Πρωθυπουργός θα ισχυριστεί ότι ο λαός είπε «όχι στα μέτρα αλλά δεν είπε όχι στο ευρώ –και εφόσον δεν μπορεί να αναλάβει την ευθύνη μίας εθνικής τραγωδίας, θα πρέπει να υπογράψει με δάκρυα στα μάτια!»

Το τρίτο σενάριο ενέχει τα μικρότερα ρίσκα για τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση αλλά και τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα.

Στο κάτω-κάτω, ποιος θα ελέγξει στην κυβέρνηση ως προς την ερμηνεία που θα δώσει στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος;

Με το «ναι» στηρίζεται τόσο η κυβέρνηση όσο και η ευρωπαϊκή προοπτική. Στην ερμηνεία κατά το δοκούν του Πρωθυπουργού του «όχι» τι θα κάνουν τα ευρωπαϊκά κόμματα; Θα ζητήσουν να ακουστεί η φωνή του λαού και να φύγει η χώρα από το ευρώ;;;

Ένα ρίσκο, μικρό, όμως, είναι πως με ένα «όχι» θα αναθαρρήσουν οι υποστηρικτές της δραχμής. Εξακολουθούν, όμως, να αποτελούν ελεγχόμενη μειοψηφία.

Απλά, με το «όχι» ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει ακόμη πιο συστημικός στη δημιουργία εκλογικής πελατείας και ακόμη πιο αρνητικός στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων.

Αλλά, αυτό είναι μία άλλη ιστορία για μία άλλη ημέρα. Φτάνει να παιχτεί το παιγνίδι γρήγορα και να μην εκτροχιαστεί στις χρονικές καλένδες των ευρωπαϊκών εκλογών.

Στη διετία που πέρασε ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε άσος στους τακτικισμούς και αδίστακτος στα ψέματα, με έντονες τάσεις αυταρχισμού. Δύο είναι τα ερωτήματα που ανακύπτουν μετά τα ανωτέρω. Πρώτο, πόσο προετοιμασμένη είναι η Ν.Δ. για να αντιμετωπίσει –π.χ. το τρίτο σενάριο; Παίζουν «παιγνίδια πολέμου» στην Πειραιώς ή ασχολούνται να καταστρώνουν κανένα (άσχετο) πενταετές πρόγραμμα οικονομικής ανάπτυξης;

Δεύτερο, πέρα από την υπερπήδηση των σημερινών εμποδίων, μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της αναδυόμενης παγκόσμιας πραγματικότητας; Μπορεί να μετασχηματιστεί σε κεντροαριστερό κόμμα ή θα παραμείνει δέσμιος της ιδεοληψίας του (που τον οδηγεί σε «χοντρές» παρερμηνείες των εξελίξεων) –οπότε και θα καταδικάσει την οικονομία σε στασιμότητα με διαιώνιση της κρίσης;

Πρέπει να ομολογήσω ότι η διαφαινόμενη απάντηση και στα δύο ερωτήματα δεν με πλημμυρίζει με αισιοδοξία.  

Αντώνης Κεφαλάς

Νόαμ Τσόμσκι : H Eλλάδα θα διαλυθεί!

    Επανέρχεται ο Νόαμ Τσόμσκι και με δηλώσεις του σε Ρώσικα μέσα ενημέρωσης λέει κάτι ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΟ 

Εάν θα πρέπει αυτές οι δηλώσεις – εκτιμήσεις να μας προβληματίσουν και να αφυπνιστούμε θα το κρίνεται εσείς διαβάζοντας και αξιολογώντας τις δηλώσεις του μεγάλου φιλοσόφου. 

«Η Ευρωπαϊκή Eνωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ ασχολούνται με το να καταστρέψουν την Ελλάδα και υπάρχει σχέδιο για αυτό.

Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, και η Ελλάδα από μόνη της έχει πολλά εσωτερικά προβλήματα. Αυτά που προτείνει η τρόικα, όμως, κάνει αυτά τα προβλήματα πολύ χειρότερα και αδύνατον να λυθούν. Σχεδιάζουν και προτείνουν πολιτικές οι οποίες δεν οδηγούν στην οικονομική ανάπτυξη και στη λύση του προβλήματος και γι’ αυτό όσο προχωρούν τα μέτρα θα φέρνουν λιγότερη ελπίδα και άραμεγαλύτερη απελπισία στον κόσμο» επισημαίνει ο κορυφαίος αμερικανός διανοητής Νόαμ Τσόμσκι.

Η συνέντευξη του πριν λίγα χρόνια στο ΒΗΜΑ ήταν αποκαλυπτική ενώ οι δηλώσεις του στα Ρωσικά μέσα πριν λίγα 24ωρα κρούουν το κώδωνα του κινδύνου σε ότι αφορά τα συνολικά σχέδια της Δύσης.«Αυτό που ονομάζουν “αγορές”, δεν είναι κάτι ακαθόριστο. Είναι οι μεγάλες τράπεζες σε παγκόσμιο επίπεδο. Γερμανικές, γαλλικές και εμμέσως αμερικανικές τράπεζες. Η τραπεζική κοινότητα, λοιπόν, είναι…..…. αυτή που θέλει να αποπληρωθεί. Δεν τους ενδιαφέρει το τίμημα».

Έπαιρναν πάντα και παίρνουν ακόμη αυτό που θέλουν, αλλά το τελικό αποτέλεσμα ίσως είναι η καταστροφή της Ελλάδας. Η κατάσταση δεν είναι ανάλογη, αλλά υπάρχουν δύο παραδείγματα χωρών, όπως η Αργεντινή και η Ισλανδία, που δεν υπάκουσαν και πλέον πηγαίνουν καλά. Ωστόσο αυτές οι δύο χώρες είχαν το δικό τους νόμισμα, μπορούσαν να πουν “δεν δεχόμαστε τους νόμους του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος” και είχαν τη δυνατότητα να κινηθούν αλλιώς.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει ακριβώς αυτό, αφού δεν έχει το δικό της νόμισμα» τονίζει ο διανοητής και εκφράζει την ανησυχία του «Είναι το οικονομικό σύστημα “στυγνή ληστεία».«Οι οίκοι αξιολόγησης συμπληρώνουν ιδανικά το “γκανγκστερικό σύστημα”, αφού έχουν συνυπολογίσει, πριν από κάθε επένδυση, ότι αν κάτι δεν πάει καλά στη χώρα στην οποία γίνονται επενδύσεις, τότε θα αναλάβει τα χρέη η εκεί κυβέρνηση, δηλαδή οι φορολογούμενοι. Δηλαδή κάτι το οποίο αποτελεί σκάνδαλο, αυτοί το έχουν συμπεριλάβει στους υπολογισμούς τους! Γι’ αυτό και κάποιοι, πολύ λίγοι, ακόμη και μέσα σε αυτήν την κρίση, τα καταφέρνουν μια χαρά. O ρόλος των οίκων αξιολόγησης ενισχύθηκε από τη δεκαετία του ’70 και μετά, όταν το σύστημα πραγματικά απογειώθηκε και συγκεντρώθηκε τεράστιος πλούτος στα χέρια πολύ λίγων. Ολοι γνωρίζουν ότι οι ΗΠΑ είναι μια χώρα ανισοτήτων, αλλά αυτό που ίσως δεν είναι αντιληπτό είναι ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτής της ανισότητας προέρχεται από το ένα τοις χιλίοις του πληθυσμού»

«Η Ελλάδα έχει μπει σε ένα παιχνίδι υπερβολικής σπατάλης για όπλα και αυτό έχει προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στη χώρα, αφού ο προϋπολογισμός για τους εξοπλισμούς είναι πολύ μεγαλύτερος από όσο θα μπορούσε να αντέξει η οικονομία σας. Σκεφτείτε λίγο πρακτικά.

Στην ακραία περίπτωση σοβαρής εμπλοκής μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, η πιθανότητα να χρησιμοποιηθεί όλος αυτός ο στρατιωτικός εξοπλισμός και να φέρει αποτέλεσμα είναι σχεδόν μηδενική.

Διότι απλώς η δύναμη της Τουρκίας είναι πολλαπλάσια ποσοτικά. Το λατρεύουν αυτό οι ΗΠΑ. Σχεδόν όλη η οικονομία των ΗΠΑ στηρίζεται στους εξοπλισμούς. Σκεφτείτε ότι επί Μπιλ Κλίντον η Τουρκία έγινε αναλογικά ο υπ’ αριθμόν ένα αγοραστής όπλων στον κόσμο μαζί με την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Αυτός είναι και ένας πολύ βασικός λόγος για τον οποίο εξοπλίζουμε το Ισραήλ.

Εκτός από το ότι το κάνουμε για να ευχαριστήσουμε το ισραηλινό λόμπι, τους εξοπλίζουμε για να τoυς χρησιμoποιήσουμε και ως “διαφημιστικό”, ως “teaser” για άλλες χώρες.

Τα όπλα που αγοράζει το Ισραήλ δεν είναι καμία σοβαρή ποσότητα, αλλά μετά έρχεται η Σαουδική Αραβία και λέει ότι θέλει εκατονταπλάσια ποσότητα από τα ίδια όπλα. Αλλά, για να είμαστε δίκαιοι, δεν το κάνουν μόνο οι ΗΠΑ. Το κάνει και η Βρετανία».

«Οι φρικαλεότητες της Τουρκίας έχουν γίνει και με την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως αυτές που διέπραξε τη δεκαετία του ’90 στο νοτιοανατολικό της τμήμα εναντίον των Κούρδων, οι οποίοι είναι περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού της. Μετά η Τουρκία πήρε μέρος και στον πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας».

Ο διανοητής στρέφει τα πυρά του και στην ΕΚΤ λέγοντας «Ο ρόλος της ΕΚΤ είναι να εκπροσωπεί το συμβούλιο των προέδρων των εμπορικών τραπεζών, οι οποίες δίνουν δάνεια σε ανθρώπους που ενδιαφέρονται να αγοράσουν τις ελληνικές υποδομές που θα ξεπουληθούν.

Ετσι, η ΕΚΤ προσπαθεί να δημιουργήσει μια αγορά για τους πελάτες της. Είναι ο μόνος κοινός ευρωπαϊκός οικονομικός οργανισμός. Δεν υπάρχει άλλος κοινός νομοθετικός ή φορολογικός οργανισμός. Αυτό σημαίνει ότι η Ε.Ε. διοικείται από τους τραπεζίτες. Περνάει η δική τους αντίληψη για το πώς λειτουργεί η οικονομία.» και προσθέτει «Πιστεύουν ότι το όποιο δάνειο μπορεί να αποπληρωθεί μόνο κόβοντας τους μισθούς.

Αυτό κάνουν και στην Ελλάδα και έτσι ενισχύουν τη μετανάστευση. Είναι η ίδια πολιτική που ακολουθήθηκε και τη δεκαετία του 1920 και οι θεωρίες που απορρίφθηκαν από τον Τζον Μέιναρντ Κέινς. Ολα σήμερα υποτάσσονται στη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών».

«Η ΕΚΤ έχει τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία της μείωσης των μισθών για την αποπληρωμή των χρεών και της αύξησης των επιτοκίων, ώστε αυτά να γίνεται αδύνατο να αποπληρωθούν. Και όλο αυτό μέχρι να αναγκαστούν οι Ελληνες να δουλεύουν σχεδόν τσάμπα, άρα να μην μπορούν να αποπληρώσουν το χρέος.» λέει ο Τσόμσκι και δηλώνει απαισιόδοξος στη περίπτωση κάποια χώρα να καταφέρει να επανακτήσει τον έλεγχο απο το χρηματοπιστωτικό σύστημα λέγοντας «για παράδειγμα, οι πολιτικοί των Βαλτικών Χωρών έχουν μεταφέρει τις προεκλογικές συζητήσεις από τα οικονομικά θέματα στις εθνικιστικές ταυτότητες.

Εχουν στρέψει τους Λιθουανούς ή τους Λετονούς και τους Εσθονούς εναντίον των Ρώσων.

Ετσι, οι λαοί δεν ασχολούνται με τον νεοφιλελευθερισμό και δεν αντιλαμβάνονται τι φταίει για τη μετανάστευση.».

«Μοιάζει σαν η Ελλάδα να παραδόθηκε έπειτα από μια στρατιωτική επέμβαση, η οποία έχει στόχο τα εδάφη σας, τα «ασημικά» σας, αλλά και τον δημόσιο τομέα. Το δίλημμα ήταν «παραδοθείτε τώρα, διότι αργότερα θα είναι χειρότερα». Ετσι, ο Τσίπρας παραδόθηκε ολοκληρωτικά.

Ωστόσο, όπως του έλεγαν ο Βαρουφάκης και ο Αμερικανός σύμβουλός του, Τζέιμς Γκαλμπρέιθ, δεν ήταν τόσο δύσκολο να βγείτε από το ευρώ. Θα υπήρχε μια μεταβατική περίοδος, στη διάρκεια της οποίας η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να αναλάβει τον έλεγχο των τραπεζών που θα κατέρρεαν. Η ανάληψη αυτού του ελέγχου δεν είναι καθόλου κακή ιδέα.

Εάν η κυβέρνηση το είχε κάνει και τις είχε εθνικοποιήσει, τότε θα είχε εξασφαλίσει τα μέσα πληρωμής κατά τη διάρκεια μετάβασης και έτσι θα έσωζε τον δημόσιο τομέα, τις συντάξεις και την περιουσία της χώρας. Επρεπε να πει «εάν δεν καταλήξουμε σε συμφωνία, θα αποκηρύξουμε το χρέος προς το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την τρόικα.»

Το κόστος ζωής θα αυξηθεί για τους Έλληνες περί το 30%, οι φόροι θα αυξηθούν επιπλέον γύρω στο 20% και το στύψιμο αυτό θα αναγκάσει σχεδόν το ένα πέμπτο του πληθυσμού να μεταναστεύσει πολύ γρήγορα.

Πρόθεση της Ευρώπης είναι να συντρίψει παντελώς την Ελλάδα.

Ισως και ένα εκατομμύριο Έλληνες εργάτες θα αναγκαστούν να πάνε στη Γερμανία και σε άλλες χώρες και θα συμβάλουν στην πτώση των μισθών πανευρωπαϊκά. Είναι ένας ταξικός πόλεμος ενάντια στους εργαζόμενους της Ευρώπης.»   

Πηγή

Μ.Στασινόπουλος: Ο μεγαλύτερος βιομήχανος της χώρας καλεί Τσίπρα, όβερ

Της Λώρης Κέζα

Μίλησε ο Μιχάλης Στασινόπουλος. Άραγε πόση σημασία έχει αυτή η ομιλία για την οικονομική και πολιτική ζωή; Ο Στασινόπουλος είναι επικεφαλής της Ελβάλ, (θυγατρική της Βιοχάλκο) και έκανε μια δημόσια τοποθέτηση για το νέο πλαίσιο που καθορίζει ποιος παίρνει άδεια για νέα επιχείρηση, με ποιους όρους και ποιους περιορισμούς. Δεν υπήρξε καμία αντίδραση σε όσα επισήμανε. Θα μπορούσε να απαντήσει κάποιος υπουργός. Θα μπορούσε να τον καλέσει στο Μαξίμου ο πρωθυπουργός, για να τον ρωτήσει πέντε πράγματα και να μάθει πώς κινείται η αγορά σε τόσο υψηλά επίπεδα.

Να βάλουμε ορισμένα πράγματα στη θέση τους. Άλλη επιχειρηματικότητα είναι το ψιλικατζίδικο στην Κυψέλη, άλλη επιχειρηματικότητα είναι το εργοστάσιο αλουμινίου, με 80 θυγατρικές. Δεν έχει κάτι κακό το ψιλικατζίδικο και μακάρι να ευημερεί το λιανεμπόριο. Πλην όμως δεν είναι το ίδιο. Για να καταλάβουμε την τάξη των μεγεθών να πούμε ότι ο Μιχάλης Στασινόπουλος διαχειρίζεται τόσα χρήματα όσα οι υπουργοί Πολιτισμού, Αγροτικής Ανάπτυξης και Ναυτιλίας μαζί. Διαχειρίζεται περίπου τα μισά χρήματα που δαπανά ετησίως ο ελληνικός στρατός. Εν ολίγοις με μια δική του κίνηση προς την ανάπτυξη, ο Στασινόπουλος μπορεί να μειώσει το ποσοστό της ανεργίας ή να το αυξήσει.

Δεν είδαμε να αντιδρά η κυβέρνηση στην ομιλία, δεν το έπιασε κανείς τον βιομήχανο να του πει «έλα εδώ ρε φίλε, τι είναι αυτό που θέλεις; Ποιο είναι το πλαίσιο; Ποια είναι τα αιτήματά σου; Πώς μπορούμε να σε βοηθήσουμε;». Κανονικά έπρεπε να γίνει συνάντηση με τον Αλέξη Τσίπρα, η οποία να ολοκληρωθεί με μια φωτογράφηση στα σκαλοπάτια του Μαξίμου. Για τον συμβολισμό και για την ουσία, όπως έκανε ο Αλέξης Τσίπρας με τις απολυμένες καθαρίστριες. Τις συνάντησε, τις άκουσε και το κοινοποίησε ώστε να διαδοθεί ένα μήνυμα: «η κυβέρνηση είναι εδώ και έχει κοινωνικό πρόσωπο». Μια ανάλογη συνάντηση με τον κορυφαίο βιομήχανο της χώρας θα έστελνε μήνυμα: «η κυβέρνηση είναι εδώ και στηρίζει την ανάπτυξη». Επί της ουσίας θα μπορούσε να βελτιωθεί το νομοθετικό πλαίσιο επειδή αυτό είναι πιο σημαντικό από την εικόνα και την επικοινωνία.

Στασινόπουλος

Μιχάλης Στασινόπουλος. Επιχειρηματίας (πρώτος από δεξιά)

Να το δούμε και πρακτικά. Θα σωθούμε όλοι μαζί ή θα καταρρεύσουμε όλοι μαζί. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να ασκήσει πολιτικές πρόνοιας χωρίς στασινόπουλους. Δεν μπορεί να βοηθήει τις καθαρίστριες, την εργατική και μεσαία τάξη περιφρονώντας το κεφάλαιο. Η προσεκτική ακρόαση των προτάσεων και των αιτημάτων του βιομήχανου μπορούν να βγάλουν την Ελλάδα από την κρίση. Όσο περίπλοκο είναι, άλλο τόσο απλό είναι. Να τον ρωτήσει ο πρωθυπουργός «τι γίνεται καλύτερα στις Βρυξέλλες και αποφασίσατε να μετακομίσετε εκεί την έδρα σας». Προφανώς κάτι γίνεται καλά στο Βέλγιο για να προσελκύει επιχειρηματίες από όλη την Ευρώπη. Κανένας τεχνοκράτης αναλυτής δεν μπορεί να το εξηγήσει καλύτερα από τον επιχειρηματία που πήρε τη μεγάλη απόφαση.

Να πούμε και κάτι άλλο. Ο Στασινόπουλος δεν είναι ένας ακόμα «λεφτάς», σαν κι αυτούς που απασχολούν πρώτα τα κοσμικά περιοδικά και μετά την Δικαιοσύνη. Στην ιστορία της βιομηχανίας που διαχειρίζονται υπάρχουν κι άλλες περίοδοι κρίσης, από τις οποίες η επιχείρηση διασώθηκε και μεγαλούργησε. Η Βιοχάλκο είχε πάρει μεταπολεμικά υψηλό δάνειο από το σχέδιο Μάρσαλ, επένδυσε σε εξοπλισμό αλλά η υποτίμηση της δραχμής το 1953 παρ’ ολίγον να κλονίσει τη λειτουργία του εργοστασίου. Η οικογένεια Στασινόπουλου έδωσε λύση, όπως έκανε και 60 χρόνια αργότερα, με τη μεταφορά της έδρας στο Βέλγιο.

Υπάρχει κάτι χειρότερο. Ο πρωθυπουργός όχι μόνο δεν προσκαλεί τον Μιχάλη Στασινόπουλο αλλά όταν πέρσι το έκανε, ακύρωσε τη συνάντηση την τελευταία στιγμή. Θεωρώντας ότι ο εκπρόσωπος της Βιοχάλκο δεν είναι αρκετά σημαντικός, έβαλε κι άλλους στο ίδιο ραντεβού, τον διευθύνοντα σύμβουλο της Chipita, Σπύρο Θεοδωρόπουλο και τον πρώην πρόεδρο της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, Ιωάννη Λύρα.

Το συμπέρασμα: οι ομιλίες τέτοιου τύπου, από άτομα τέτοιου βεληνεκούς απευθύνονται πολιτικά εις ώτα μην ακουόντων. 

Η «νέα παγίδα» του Σόιμπλε στον Τσίπρα

Το δίλημμα «ή ΔΝΤ ή χρεοκοπία» θα θέσει στο Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου ο γερμανός υπουργός Οικονομικών στον Τσακαλώτο. Μπορεί να το προσπεράσει ο Τσίπρας; Υπάρχει η γραμμή αντίστασης των €7 δισ. τον Ιούλιο, o παράγων Τραμπ και το κρίσιμο ραντεβού Μητσοτάκη - Μέρκελ

Του Μάκη Ανδρονόπουλου

Την προσεχή Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου θα συνεδριάσει το διοικητικό συμβούλιο του ΔΝΤ σχετικά με την δεύτερη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος και κυρίως θα αποφανθεί για το αν θα παραμείνει στο πρόγραμμα και με ποιους όρους. Το ενδιαφέρον είναι ότι τις τελευταίες ημέρες γίνονται προσπάθειες κυρίως από τον Κλάους Ρέγκλινγκ  να διαμορφώσει συνθήκες  συμμετοχής του Ταμείου, χωρίς την προϋπόθεση νέας χρηματοπιστωτικής σύμβασης!…

Ο ίδιος ο Ρένγκλινγκ ξεκαθάρισε τη Δευτέρα ότι η εκταμίευση των επόμενων δόσεων από τον ESM συνδέεται με τη συμμετοχή του ΔΝΤ, αλλά εξήγησε, δεν είναι αναγκαίο το ΔΝΤ να συμμετάσχει στη χρηματοδότηση, αλλά αρκεί να συμμετάσχει σε επίπεδο «πραγματογνωμοσύνης και παροχής συμβουλών». Διαβεβαίωσε δε ότι «το ελληνικό χρέος είναι διαχειρίσιμο, αν οι συμφωνημένες μεταρρυθμίσεις εφαρμοστούν πλήρως».

epa05116646 Greece's Prime Minister Alexis Tsipras (L) shakes hands with the Managing Director of the International Monetary Fund (IMF), Christine Lagarde (R), during a bilateral meeting at the 46th Annual Meeting of the World Economic Forum, WEF, in Davos, Switzerland, 21 January 2016. The overarching theme of the meeting, which is expected to gather some 2,500 leading politicians, UN executives, heads of major corporations, NGO leaders and artists at the annual four-day gathering taking place from 20 to 23 January, is 'Mastering the Fourth Industrial Revolution'.  EPA/JEAN-CHRISTOPHE BOTT

Πότε «αυτοκτόνησε» ο Τσίπρας

Πατήστε εδώ

Κι εδώ για όσους γνωρίζουν το παιγνίδι του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, κρύβεται μια πολύ επικίνδυνη παγίδα για τον Αλέξη Τσίπρα που θα πληρώσει η Ελλάδα. Δεδομένου ότι η προσφορά Σόιμπλε προς Βενιζέλο «πάρτε 50 δισ. ευρώ πριμ για να πάτε στη δραχμή» εξακολουθεί να είναι πάνω στο τραπέζι, όπως προκύπτει και από την πρόσφατη δήλωση του Μάριο Ντράγκι σύμφωνα με την οποία δεν φεύγει κανείς από το ευρώ αν δεν εξοφλήσει. Επιπλέον υπάρχουν οι νέες πληροφορίες για την ύπαρξη ενός «μπλε ντοσιέ» 50 σελίδων που αφορά τις νομικές διαδικασίες αποχώρησης από το ευρώ για οιαδήποτε χώρα (εδώ), που παραμένει κλεισμένο σε χρηματοκιβώτιο της Κομισιόν.

Όλα τα παραπάνω πρέπει να διαβαστούν ως εξής: Αφού λοιπόν δεν προβλέπεται από τις συνθήκες η δυνατότητα αποπομπής μιας χώρας μέλους από την Ευρωζώνη, απομένει η εξώθησή της σε οικειοθελή αποχώρηση. Τι θα πει λοιπόν ο Σόιμπλε στο Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου στον Τσακαλώτο; «Ευκλείδη, χωρίς το ΔΝΤ χρηματοδότηση δεν έχει. Για να υπάρχει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα πρέπει να γίνουν όλα αυτά που το ΔΝΤ ζητά. Δηλαδή, για να σου δώσω να καταλάβεις, πρέπει να αποδεχθείτε όλα όσα ζητάει το ΔΝΤ για να μπορέσουμε να σας χρηματοδοτήσουμε. Αν δεν το κάνετε, αγορές -ως γνωστόν- δεν έχει και το μόνο που σας απομένει είναι η χρεοκοπία είτε εντός, είτε εκτός ευρώ. Το πρώτο σημαίνει ότι θα πληρώσουν ακριβά οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι και το δεύτερο, όσοι έχουν ομόλογα».

Και για όσους δεν κατάλαβαν, επειδή οι πολιτικοί της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης δεν τα λένε, η παγίδα Σόιμπλε συνίσταται στο ότι μας βάζει το δίλημμα «ή ΔΝΤ, ή καθεστώς χρεοκοπίας».

Σύμφωνα με εκτιμήσεις χρηματοοικονομικών κύκλων, οι απαιτήσεις του ΔΝΤ μεταφράζονται σε μέτρα της τάξεως των 9 δισ. ευρώ από το 2018 και μετά.

Το μέγα ερώτημα που προκύπτει είναι αν ο Αλέξης Τσίπρας διαθέτει κάποια όπλα και ποια για να ξεφύγει από αυτό το εσχατολογικό δίλημμα;

Κι εδώ μπαίνει, όπως σε κάθε ακραία εμπειρία, η μεταφυσική. Αν λοιπόν δεν σηκώσει ο Ντόναλντ Τραμπ το τηλέφωνο να πει στη Λαγκάρντ να μην τολμήσει να συμμετάσχει το ΔΝΤ άλλο στο ελληνικό πρόγραμμα και καθ’ οιονδήποτε τρόπο, η παγίδα του Σόιμπλε θα είναι αναπόφευκτη και ισχυρή. Θα πρέπει όμως να της πει ακόμη να διαμηνύσει στον Σόιμπλε πως αν θέλει να υπάρχει Ενωμένη Ευρώπη θα πρέπει να μπορεί να υπάρχει και χωρίς το ΔΝΤ. Θα πρέπει επίσης να της πει πως αν τολμήσει ο Σόιμπλε να βάλει τον ESM να ζητήσει από την Ελλάδα τα ίδια που ζητάει το ΔΝΤ, θα του χαλάσει το γεωπολιτικό και γεωοικονομικό σχέδιο που έχει για την περιοχή της ανατολικής Μεσογείου και αυτό δεν θα είναι ανεκτό από τις ΗΠΑ.

Αν ο Τραμπ πει όλα αυτά στη Λαγκάρντ, αυτή έχει την εξής δικαιολογία απέναντι στον Σόιμπλε: έχουν ξεσηκωθεί τα μέλη του ΔΝΤ που χρηματοδοτούμε Ευρώπη και τώρα ζητούν πλήρη απεμπλοκή, γιατί αν σκάσει το ελληνικό πρόγραμμα, που θα σκάσει έτσι όπως το πάτε, τότε, το όποιο κύρος έχει απομείνει στο ΔΝΤ θα καταρρεύσει και θα φορτωθούμε εμείς στο κάρμα μας το κρίμα. Βέβαια, όπως τονίσαμε, αυτά αποτελούν μεταφυσική…

Η γραμμή αντίστασης του κ. Τσίπρα είναι να μαζέψει τα 7 δισ. ευρώ για να πληρώσει τους πιστωτές τον Ιούλιο και να ελπίζει πως θα τον ευνοήσουν οι πολιτικές συνθήκες. Σημειώνεται παρενθετικά ότι Λεπέν και Γκρίλο έβαλαν πρόσφατα νερό στο κρασί τους, μετά τις δηλώσεις Ντράγκι, σε ό,τι αφορά το ευρώ. Το τραγικό πάντως θα είναι να επαληθευτεί η πρόβλεψη που κάναμε τον Αύγουστο του 2016 και να βρεθεί το Ελληνικό Ζήτημα στο επίκεντρο των γερμανικών εκλογών (εδώ).

Μέσα σε αυτό το «πολεμικό» κλίμα αναμένεται να κινηθεί στις 9 Φεβρουαρίου το Euroworking group που θα δώσει το πράσινο φως για την επιστροφή των υψηλόβαθμων του κουαρτέτου στην Αθήνα, ενόψει του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου. Μεσολαβεί στις 13 Φεβρουαρίου η επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στην καγκελάριο Μέρκελ, όπου λέγεται θα διαπραγματευτεί την πολιτική αλλαγή. Τι θα δώσει, τι θα ζητήσει;

Κι εδώ προκύπτει μια σειρά άλλων ερωτημάτων: Πιστεύει ο κ. Τσίπρας πως έμαθε καλά το διεθνές παιχνίδι και ότι μπορεί να παίξει στη «μεγάλη σκακιέρα»; Εχουν αντιληφθεί οι Συριζαίοι την παγίδα που τους έστησε ο Σόιμπλε; Τα έχει πει όλα αυτά ο Πάνος Καμμένος στον πρωτοσύμβουλο του Τραμπ, Ράινς Πρίμπους; Και τι του είπε αυτός; Θα χρησιμεύσουν σε τίποτε οι «7» του Νότου; Θα βάλουν βέτο στις απαιτήσεις Σόιμπλε; (σσ: εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι η Ισπανία που αναπτύχθηκε με 3% το 2016 και πάει φέτος για 3,5% αποτελεί το νέο success story του Σόιμπλε που την προωθεί ως αντίβαρο στην παρακμάζουσα Γαλλία, που σημαίνει ότι ο Ραχόι δεν θα στηρίξει Τσίπρα). Στην απελπισία του, μπορεί ο κ. Τσίπρας να καλέσει τον γερμανό πρέσβη και να του επιδώσει τον φάκελο με τις ελληνικές απαιτήσεις από το κατοχικό δάνειο κλπ; Και τι σημαίνει η ατάκα του Ξυδάκη για τη δραχμή;

Αυτά είναι ερωτήματα που θα αρχίσουν να τίθενται σύντομα, εκτός κι αν βρεθεί ένας «έντιμος συμβιβασμός». Το κακό είναι ότι ο κ. Τσίπρας δεν έχει εξηγήσει ποτέ στον ελληνικό λαό τι σημαίνει «έντιμος συμβιβασμός» για τον ΣΥΡΙΖΑ.