Πανελλαδικές Εξετάσεις: Τέλος οι πανελλήνιες – Πώς θα γίνεται η εισαγωγή στα Πανεπιστήμια

Την κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων και την εισαγωγή στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας μόνο με απολυτήριο Λυκείου εντός της προσεχούς τριετίας, προανήγγειλε από τη Βουλή, ο Υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου, χαρακτηρίζοντας μάλιστα το υφιστάμενο σύστημα «απαράδεκτο» καθώς όπως είπε ενισχύει τη λεγόμενη «παπαγαλία».

Ο κ. Γαβρόγλου μιλώντας στη Βουλή το μεσημέρι της Πέμπτης (09/02/2017) εξέφρασε την άποψη ότι σήμερα περνά στα πανεπιστήμια μόνο όποιος τα έχει «μάθει απ’ έξω». «Τυράννιονται τα παιδιά» είπε, μεταξύ άλλων, ενώ χαρακτήρισε απαράδεκτο το σύστημα.

«Πρέπει να κρατήσουμε τα καλά που είναι το αδιάβλητο της διαδικασίας και να δούμε πώς σιγά-σιγά θα εισάγονται στα πανεπιστήμια με βαθμό απολυτηρίου. Αυτό δεν μπορεί να ισχύσει από το χρόνου. Έχει ορίζοντα 3ετίας. Όμως τίποτα δεν μπορεί να γίνει αν δεν υπάρχει προηγουμένως εθνικό σχέδιο αξιολόγησης σχολικών μονάδων και διαμόρφωσης εκπαιδευτικού προσωπικού».

Εξάλλου, ο κ. Γαβρόγλου προανήγγειλε ότι την Παρασκευή (10/02/2017) ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας θα ανακοινώσει την συγκρότηση επιτροπής για τα οικονομικά της εκπαίδευσης στην οποία θα μετέχουν εμπειρογνώμονες που έχουν προτείνει όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα πλην του ΚΚΕ και της Χρυσής Αυγής.

Όπως είπε ο υπουργός Παιδείας, «έργο της επιτροπής θα είναι η μελέτη των οικονομικών της εκπαίδευσης. Η κυβέρνηση δεσμεύεται ότι θα κλείσει η ψαλίδα ως προς τις ανελαστικές δαπάνες. Εως τον Ιούνιο ελπίζουμε να έχουμε τα πρώτα καλά αποτελέσματα».

Ωστόσο, πέραν των αλλαγών που προανήγγειλε για το 2020 και έπειτα σε ό,τι αφορά τις Πανελλαδικές Εξετάσεις, πολλές από τις ανατροπές που θα γίνουν στις φετινές εξετάσεις (Πανελλαδικές και ενδοσχολικές) έχουν περάσει στα ψιλά γράμματα, όπως τονίζει η εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος».

Αλλαγές όπως μετάθεση ημερομηνιών, κατάργηση επαναληπτικών Πανελλαδικών αλλά και ευνοϊκές ρυθμίσεις που διορθώνουν κακώς κείμενα του νέου συστήματος και δίνουν επιπλέον ευκαιρίες σε μαθητές.

Τι αλλάζει από φέτος

Πρώτα οι ενδοσχολικές εξετάσεις: Μετατίθεται για πρώτη χρονιά η διενέργεια των ενδοσχολικών εξετάσεων της Γ' Λυκείου πριν τις Πανελλαδικές.

Πανελλαδικές τον Ιούνιο: Οι εξετάσεις θα διενεργηθούν τη δεύτερη εβδομάδα του Ιουνίου. Οι υποψήφιοι θα έχουν γύρω στις 10 ημέρες κενό μεταξύ των ενδοσχολικών και των Πανελληνίων εξετάσεων. Τις επόμενες εβδομάδες αναμένεται η ανακοίνωση έναρξης των εξετάσεων από το υπουργείο.

Επαναληπτικές Πανελλαδικές: Το υπουργείο καταργεί τις επαναληπτικές εξετάσεις από φέτος.

Επαναληπτικές ενδοσχολικές εξετάσεις: Μετάθεση των εξετάσεων αυτών τον Ιούνιο αντί του Σεπτέμβρη. Σκεπτικό του υπουργείου είναι ότι βάσει εκπαιδευτικής εμπειρίας οι μαθητές δεν έρχονται καλύτερα προετοιμασμένοι στις εξετάσεις μετά το πέρας του καλοκαιριού.

Τρεις περίοδοι εξετάσεων: Για πρώτη φορά φέτος δίνεται η ευκαιρία σε μαθητές τόσο της Γ΄Γυμνασίου και της Γ' Λυκείου σε τρεις εξεταστικές περιόδους για να λάβουν το απολυτήριό τους.

Κατηγορία 10%: Οριστική θεσμοθέτηση της κατηγορίας του 10% με δυνατότητα στους υποψήφιους να διατηρήσουν το βαθμό τους από τη συμμετοχή στις Πανελλαδικές και να τον χρησιμοποιήσουν τα επόμενα δύο χρόνια για τη συμμετοχή τους στην κατηγορία του 10% με εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση χωρίς εξετάσεις.

Κατηγορία 5%: Το υπουργείο ορίζει για φέτος να ενταχθούν όλοι όσοι περιλαμβάνονται τόσο την προηγούμενη λίστα όσο και στην καινούργια, με σκοπό να μην αιφνιδιαστούν οι οικογένειες και να μην προκύψουν προβλήματα στη διαδικασία.

Μηχανογραφικό δελτίο: Διεύρυνση των επιλογών για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.

ΕΠΑΛ: Θεσμοθετείται για πρώτη χρονιά, η είσοδος των υποψηφίων από Επαγγελματικά Λύκεια σε Πανεπιστήμια με ποσοστό 1%.

Πηγή 

  

Οι Τούρκοι κλιμακώνουν την ένταση: Έβγαλαν το CESME στο Αιγαίο

Κλιμακώνεται η τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο, με τη γείτονα να αναγγέλλει την διεξαγωγή ερευνών στο Αιγαίο.

Σύμφωνα με την NAVTEX 181/17, την οποία εξέδωσε σήμερα το μεσημέρι το τουρκικό ΓΕΝ, το ωκεανογραφικό TCG CESME, πραγματοποιεί υδρογραφικές και ωκεανογραφικές έρευνες στο Αιγαίο από τις 9 του μήνα μέχρι νεωτέρας. Σημαντικό, όμως, είναι το γεγονός πως προηγουμένως οι Τούρκοι δεν έχουν ενημερώσει και ζητήσει την άδεια από τις ελληνικές αρχές.

Η περιοχή που έχει αναγγείλει τις παράνομες έρευνες της η Τουρκία απαιτεί ενημέρωση και άδεια από τις ελληνικές αρχές. Και αυτό γιατί ναι μεν αφορούν διεθνή ύδατα του Αιγαίου, αλλά σαφέστατα και ελληνική υφαλοκρηπίδα.

Το γεγονός επίσης ότι η συγκεκριμένη περιοχή εκτείνεται εκατέρωθεν του 25ου μεσημβρινού που αποτελεί τον πάγιο στόχο της τουρκικής διεκδίκησης για  επιχειρησιακή διχοτόμηση του Αιγαίου, καθιστά σαφή την στόχευση της πρόκλησης.

Δείτε τις φωτογραφίες:        

Πηγή

Ενα άλλο 2014-2015; Μακριά κι αλάργα!

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα απειληθεί με εκλογική πανωλεθρία όποτε κι αν γίνουν οι εκλογές. Όμως, αν γίνουν τους επόμενους λίγους μήνες, με ανοικτή την αξιολόγηση, θα υποστεί και η χώρα ανεπανόρθωτη βλάβη, όπως το 2014-2015. Το ιδανικό σενάριο μιας ενδιάμεσης λύσης

Του Γιώργου Καρελιά

Ο Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ φαίνεται ότι έχουν καταλήξει σ’ αυτό που θέλουν να κάνουν. Και αυτό δεν έχει καμιά σχέση με πρόωρες εκλογές. Αντίθετα, θέλουν να κλείσει η αξιολόγηση με τις μικρότερες δυνατές απώλειες και να παραμείνουν στις κυβερνητικές καρέκλες όσο το δυνατόν περισσότερο.

Αυτό δείχνουν όλες οι κινήσεις τους και καλά θα κάνει η αντιπολίτευση, ιδίως η ΝΔ, να πάψει να φαντασιώνεται εκλογές και ταχεία επιστροφή της στην κυβέρνηση. Αλλωστε, αν γίνει έτσι, η κατάσταση που θα παραλάβει μπορεί να είναι μη αναστρέψιμη. Το δείχνουν όσα έγιναν-και δεν έπρεπε- το 2014 και αλίμονο αν επαναληφθεί το ίδιο λάθος.

Τότε ο Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ, πλέοντας μέσα στο πέλαγος της  άγνοιας και των αυταπατών και καθοδηγούμενοι από το πάθος για την «εδώ και τώρα» κατάληψη της εξουσίας, δεν είχαν την ικανότητα να διαβάσουν σωστά τα δεδομένα και τα επερχόμενα. Ανέτρεψαν την κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου, εμποδίζοντας την ολοκλήρωση του τότε προγράμματος και δυσκολεύοντας κατόπιν τη δική τους κυβέρνηση. Δεν ήταν ικανοί να αντιληφθούν ότι, αν άφηναν την τότε κυβέρνηση να κάνει ολόκληρη τη «βρώμικη δουλειά» και οι εκλογές γίνονταν συμφωνημένα έξι ή εννιά μήνες αργότερα (είχε γίνει τέτοια πρόταση), όλα θα ήταν καλύτερα.

Αυτά είναι πλέον παρελθόν, αλλά το παρελθόν διδάσκει. Ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ δεν αντέχουν, φυσικά, να παραδεχθούν εκείνο το λάθος τους. Ομως, αν το επαναλάβουν σήμερα (δηλαδή αν προκαλέσουν μόνοι τους πρόωρες εκλογές, γιατί η αντιπολίτευση δεν μπορεί να το κάνει, όπως το έκανε τότε ο ΣΥΡΙΖΑ, λόγω της-μη-εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας), σημαίνει ότι δεν έχουν ούτε δυο δράμια μυαλό στο κεφάλι τους. Πιστεύω ότι έχουν, γι’ αυτό και δεν θα το κάνουν. Αλλωστε, κάθε άλλη επιλογή τούς οδηγεί και εκτός εξουσίας και αυτό δεν το αντέχουν.

Υπάρχει κάποια «ιδανική» λύση; Με οδηγό το 2014, μια τέτοια λύση θα περιλάμβανε τα εξής στάδια:

1. Κλείσιμο της αξιολόγησης τώρα που οι συσχετισμοί είναι κάπως καλοί (βοήθεια των Ευρωπαίων, διαφωνίες ακόμα και μεταξύ των στελεχών του ΔΝΤ, διαφορετικές φωνές στη Γερμανία) και δεν ξέρουμε αν θα είναι έτσι αργότερα.

2. Ενταξη στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ. Και είναι ν’ απορεί  κανείς με τις  ανοησίες που αμολάνε ορισμένοι (εδώ).

3. Προετοιμασία για έξοδο στις αγορές.

4. Συμφωνημένη προσφυγή στις κάλπες ας πούμε το προσεχές φθινόπωρο.

Αυτή είναι μια έντιμη λύση. Η χώρα θα έχει μπει σε οριστική τροχιά σταθεροποίησης, το Grexit θα φύγει από το τραπέζι. Η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου θα έχει συμπληρώσει σχεδόν τρία χρόνια στην εξουσία (περισσότερο από κάθε άλλη μνημονιακή κυβέρνηση) και θα μπορεί να προβάλει ότι είναι η μόνη που ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει. Και οι ψηφοφόροι θα την κρίνουν. Περαιτέρω παράταση του βίου της μπορεί να σημάνει εκλογική πανωλεθρία για τα συγκυβερνώντα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η αντιπολίτευση έχει κάθε λόγο να προκρίνει αυτήν την εξέλιξη, διότι δεν θα παραλάβει μια χαώδη κατάσταση, όπως αυτή που δημιουργήθηκε το καλοκαίρι του 2015. Αντίθετα, το «εδώ και τώρα εκλογές» το πιθανότερο είναι ότι θα οδηγήσει και την επόμενη κυβέρνηση σε σύντομη κατρακύλα και τη χώρα σε μονοπάτι χωρίς επιστροφή.

Eπειδή, όμως, ιδανικά σενάρια δεν υπάρχουν, η μοναδική ελπίδα που έχουμε είναι όλες οι πλευρές να έχουν βγάλει τα σωστά συμπεράσματα για το τι έγινε –και δεν έπρεπε– το 2014. Αν επαναληφθούν τα τότε λάθη και ιδίως το εφιαλτικό πρώτο εξάμηνο του 2015, καήκαμε, που θα ΄λεγε κι ο Τσακαλώτος. Και το έλεγε για τον περυσινό Μάιο-Ιούνιο. Φαντασθείτε πόσο θα καούμε αν φτάσουμε στον φετινό.        

Υπάλληλοι της ΣΤΑΣΥ «τσέπωσαν» πάνω από ένα εκατ. ευρώ!

Κόλαφος είναι η τελευταία έκθεση της γενικής επιθεωρήτριας Δημόσιας Διοίκησης, Μαρίας Παπασπύρου για το Μετρό.

Οι αποκαλύψεις για το σκάνδαλο διακίνησης εισιτηρίων και καρτών στο Μετρό από υπαλλήλους της ΣΤΑΣΥ που έβαλαν στην τσέπη πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ, συνεχίζονται. Σύμφωνα με το τελικό πόρισμα της γενικής επιθεωρήτριας Δημόσιας Διοίκησης, οι υπάλληλοι νόθευαν στοιχεία και παραστατικά στη διακίνηση εισιτηρίων υπεξαιρώντας τεράστια ποσά. Η έρευνα ξεκίνησε από το 2015, αλλά θα συνεχιστεί και για προηγούμενα χρόνια φθάνοντας έως και το 2010.

Στο επίκεντρο των ερευνών υπάρχει και η πώληση εισιτηρίων 107.650 ευρώ ενός Σαββατοκύριακου του 2011, ποσό το οποίο επεστράφη μετά από πέντε μέρες χωρίς να γίνει ΕΔΕ. Επί του θέματος αυτού, μάλιστα, τοποθετήθηκε ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, Χρήστος Σπίρτζης, ο οποίος δήλωσε ότι «υπάρχουν ευθύνες σε συγκεκριμένα πρόσωπα σύμφωνα με το πόρισμα της επιθεωρήτριας Δημόσιας Διοίκησης και υπάρχουν και ερωτήματα και πολιτικές ευθύνες». Μάλιστα, ο κ. Σπίρτζης κατήγγειλε τον πρώην πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο, Νίκο Παπαθανάση, ο οποίος επί της παρούσης είναι γενικός διευθυντής της ΝΔ.

Ο κ. Παπαθανάσης απάντησε και δήλωσε ότι «το συγκεκριμένο γεγονός έλαβε χώρα σε εποχή που δεν ήμουν πρόεδρος, καθώς ανέλαβα στα τέλη του 2012».       

Πλάκα μας κάνετε κ. Φλαμπουράρη;

Ο υπουργός περιμένει email ή τηλέφωνο από τους πολίτες ώστε να επιληφθεί των προβλημάτων τους. Ομως, αλήθεια, δεν ξέρει η κυβέρνηση ποια είναι τα προβλήματα που απασχολούν τους πολίτες; Χρειάζεται και να τους ρωτήσει;

 γράφει η Νίκη Λυμπεράκη

Για ό,τι δυσκολεύει την καθημερινότητά μας, τώρα πια υπάρχει λύση! Μ’ ένα mail στον κ. Φλαμπουράρη (στο a.flampouraris@parliament.gr), μ’ ένα τηλέφωνο στο γραφείο του (2103385314) ή με μια καταχώριση στο kathimerinotita.gov.gr, βάζεις, όπως φαίνεται, το λιθαράκι για ένα καλύτερο αύριο. Αυτό, χάρη στη νεοσύστατη «δομή για την εξυπηρέτηση της καθημερινότητας του πολίτη», που όπως διαβάζω στην ιστοσελίδα, έχει συγκροτηθεί από τον Υπουργό Επικρατείας Αλέκο Φλαμπουράρη, προκειμένου να αναλάβει πρωτοβουλίες και να συντονίσει δράσεις που βελτιώνουν την ποιότητα ζωής των πολιτών.

 Πολύ ευχάριστο όλο αυτό.

Προφανώς είναι θετικό σε μια χώρα να υπάρχει τρόπος κάθε πολίτης να ενημερώνει τις αρχές για τα προβλήματα της καθημερινότητάς του. Απλά, για μας που ζούμε όχι γενικώς κι αορίστως «σε μια χώρα» αλλά ειδικώς στην Ελλάδα, αυτή η πρωτοβουλία του κ. Φλαμπουράρη, όπως και να το κάνουμε, φέρνει λίγο και σε ανέκδοτο.

Για παράδειγμα, δεν ξέρει ο κ. Φλαμπουράρης την αδιανόητη κατάσταση που επικρατεί στις δημόσιες υπηρεσίες της χώρας;

Δεν ξέρει πως σε πολλές των περιπτώσεων οι συναλλαγές μας με το δημόσιο παραπέμπουν τεχνολογικά στην εποχή των σπηλαίων;

Δεν ξέρει πως το ωράριο εξυπηρέτησης των πολιτών παραμένει εξαιρετικά περιοριστικό;

Δεν έχει ακούσει ποτέ ιστορίες πολιτών που έτυχε να πέσουν στα χέρια γραφειοκρατών σε εφορίες και ΔΕΚΟ, πληρώνοντας με χρόνο, κόπο, ενίοτε και χρήμα την εξοργιστική τους ακαμψία και τον ψηφιακό τους αναλφαβητισμό;

Δεν έχει υπόψιν τις ουρές για να πάρεις αριθμό πρωτοκόλλου;

Δεν έχει ακούσει ποτέ επιχειρηματία να εξηγεί πως, αν γλίτωνε διαδικασίες και διατυπώσεις, όπως ας πούμε βεβαιώσεις γνήσιου υπογραφής κι άλλα συναφή, ίσως να μπορούσε να απασχολεί έναν-δυο εργαζομένους παραπάνω;

Τι από αυτά αγνοεί ο υπουργός και χρειάζεται να του τα πούμε εμείς για «να οδηγηθούμε σε ευρύτερες κυβερνητικές πρωτοβουλίες και δράσεις που θα βελτιώνουν την ποιότητα ζωής», όπως ευαγγελίζεται και το δελτίο τύπου;

Μ’ αυτό το νέο εγχείρημα, γράφει ο κ.Φλαμπουράρης στο μήνυμά του στο kathimerinotita.gov.gr, στόχος είναι να μετατραπεί η σχέση μας με το κράτος από απρόσωπη που είναι σήμερα σε «προσωπική σχέση που απαιτεί σεβασμό, φροντίδα, αλληλεγγύη» κ.λ.π. Η ομάδα πίσω από το project, λέει ο υπουργός, (αλήθεια πόσοι την απαρτίζουν και πόσο μας στοιχίζει η πρωτοβουλία συνολικά;) θα εργαστεί με πάθος, θα ακούσει την κοινωνία και θα γίνει «ο εφιάλτης των ανάλγητων».

Καλά τα site κι οι επιτροπές και τα γραφεία κατηγοριοποίησης και προώθησης παραπόνων υπουργέ μου, αλλά με κίνδυνο να φανώ γραφική και κοινότοπη, φλερτάρω σοβαρά με την ιδέα να μπω στην πλατφόρμα σας μόνο και μόνο για να γράψω «Πλάκα μας κάνετε;»  

     

Είστε σίγουρα διαπραγματευτές;

To ελληνικό αίτημα για αποχώρηση του ΔΝΤ από το πρόγραμμα κατέληξε οριστικά στο καλάθι των αχρήστων. Τότε για ποιο λόγο έγιναν όλα αυτά; Γιατί σπαταλήθηκε τόσος χρόνος και πολιτικό κεφάλαιο;

Του Κώστα Γιαννακίδη

Σε έναν κόσμο δίκαιο, θεμελιωμένο επάνω στις αρχές που υπερασπίζεται η Αριστερά, η Ελλάδα δεν θα είχε πάρει το μεγαλύτερο δάνειο που έδωσαν οι άνθρωποι. Διότι με τα χρήματα που δόθηκαν στην όμορφη, υπερήφανη πατρίδα μας, η Αφρική θα έκανε βήματα που θα αντιστοιχούσαν σε αιώνες προόδου. Εχουμε πάρει από την ανθρωπότητα δάνειο που θα μπορούσε να ταϊσει όλα τα παιδιά του τρίτου κόσμου, αλλά τα Χριστούγεννα αγοράζουμε κάρτες της UNICEF. Είναι γελοίο!

Κάτι τέτοιο θα λένε και στο διοικητικό συμβούλιο του ΔΝΤ. Και καθώς οι έννοιες συμβιβάζονται πλέον και με την υποκειμενική ερμηνεία τους, ίσως χρειάζεται να πας εκεί, στην Ουάσιγκτον, για να μοιραστείς ρεαλιστικό προβληματισμό σχετικά με το μέλλον του αναπτυσσόμενου κόσμου.

Αυτή, φυσικά, δεν είναι η μόνη αντίφαση που μας συνδέει με το ΔΝΤ. Η κυβέρνηση συμφωνεί μαζί του στην ανάγκη ελάφρυνσης του χρέους, όμως δεν θέλει να ακούει για τα προαπαιτούμενα μέτρα. Επίσης έχει αναλώσει πολιτικό κεφάλαιο και πόρους από την ανοχή των εταίρων, ζητώντας την αποχώρηση του Ταμείου από το ελληνικό πρόγραμμα, προκειμένου αυτό να καταστεί ευρωπαϊκή υπόθεση. Μέχρι και στα Wikileaks κυλιστήκαμε με τα τηλεφωνήματα της Ντέλιας και του Πολ, χωρίς ακόμα να γίνει κατανοητό γιατί μας συνέφερε η δημοσιοποίηση της συνομιλίας μεταξύ των δύο στελεχών.

Εχει, λοιπόν, πάνω από ένα χρόνο που η Αθήνα χτυπάει με δύναμη το πόδι στο πάτωμα ζητώντας την αποχώρηση του Ταμείου. Περισσότερο για ιδεοληπτικούς λόγους και εσωτερική κατανάλωση. Δεν εξηγείται εύκολα η διάσταση με τον μοναδικό παράγοντα που συμφωνεί στον εθνικό στόχο απομείωσης του χρέους και διαφωνεί με τις περιοριστικές αντιλήψεις των Γερμανών, ζητώντας μεταρρυθμίσεις αντί για λιτότητα, μαζί με ελάφρυνση του χρέους. Η Αθήνα θα έπρεπε να συνάψει συμμαχία με το ΔΝΤ, κοιτάζοντας την ουσία.  Ομως το μόνο που πετύχαινε, ήταν να υπενθυμίζει ποιος είναι ο πραγματικά αδύναμος κρίκος σε αυτήν την αλυσίδα που φτιάχνεται από δάνεια, μνημόνια και θεσμούς. Ολλανδία και Γερμανία δηλώνουν πώς δεν θα συμμετάσχουν στο ελληνικό πρόγραμμα αν αποχωρήσει το ΔΝΤ. Εχουν εκλογές, κοινώς η περίοδος που διανύουν δεν είναι η καλύτερη για να επιδείξουν γενναιοδωρία και ευρωπαϊκή αλληλεγγύη προς την Ελλάδα. Δεν μπορούν αν εμφανίζονται ως οι μόνοι που δανείζουν στην Ελλάδα. Εδώ και χρόνια, άλλωστε, το ελληνικό ζήτημα προκαλεί αρνητική φόρτιση στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Αυτό το κατάλαβαν ως και στον ΣΥΡΙΖΑ που κατάπιαν οριστικά τα περί κύματος αλληλεγγύης από τους λαούς της Ευρώπης. Αν ρωτήσεις Ολλανδό, Γερμανό ή Λιθουανό για τους συνταξιούχους της Ελλάδας, μπορεί να ακούσεις ως και τρομακτικά πράγματα.

Το ελληνικό αίτημα για αποχώρηση του ΔΝΤ είχε τελειώσει εδώ και καιρό, αλλά τώρα έγινε και χάρτινο μπαλάκι που κατευθύνεται προς τον κάλαθο αχρήστων των Βρυξελλών. Εδώ, βέβαια, θα άξιζε να βγει κάποιος από την κυβέρνηση και να αξιολογήσει τα αποτελέσματα της τακτικής που υιοθέτησαν ως προς την παρουσία του Ταμείου στο πρόγραμμα. Όχι πως θα είχε πρόβλημα, πάλι για αυταπάτες και για φαντασιακή ηθική θα έλεγαν. Εν τέλει έκαναν μία τρύπα στο νερό, κυνηγώντας την ουρά τους, ρισκάροντας παράλληλα και την αξιολόγηση. Διότι αν ο μήνας πάει 20 και δεν έχουμε συμφωνία, το μόνο που δεν θα θέλουν να ακούν οι προεκλογικοί Ντάισελμπλουμ είναι πως ταΐζουν λαίμαργα στόματα στην Ελλάδα.

      

Η Bundesbank «μαζεύει» τον χρυσό της

H κεντρική τράπεζα της Γερμανίας επισπεύδει τον «επαναπατρισμό» του αποθέματος χρυσού από ΗΠΑ και Γαλλία, λόγω του αυξημένου κλίματος αβεβαιότητας γύρω από τη βιωσιμότητα της Ευρωζώνης αλλά και τη στάση που τηρεί μέχρι στιγμής Ο Ντόναλντ Τραμπ ως προς την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. 

  

Όπως αναφέρει δημοσίευμα του Reuters, οι αλλεπάλληλες δοκιμασίες της ευρωπαϊκής οικονομίας, έχουν οδηγήσει τους ιθύνοντες σε αλλαγή της συγκεκριμένης στρατηγικής και ο κίνδυνος διάλυσης της Ευρωζώνης έχει επιταχύνει τον ρυθμό επαναπατρισμού των αποθεμάτων.

Σύμφωνα με ανώτερο στέλεχος της κεντρικής τράπεζας της Γερμανίας, η προοπτική εκλογικής νίκης της Μαρίν Λε Πεν στη Γαλλία αλλά και το ευρύτερο κύμα ευρωσκεπτικισμού, έχουν οδηγήσει σε πτώση το κλίμα εμπιστοσύνης προς το ευρώ. Παράλληλα ανησυχία έχουν προκαλέσει και η επιθετική προσέγγιση της νέας κυβέρνησης των ΗΠΑ απέναντι στην Ευρωζώνη.

Στο πλαίσιο αυτό, ήδη έχουν μετακινηθεί 583 τόνοι χρυσού από τη Νέα Υόρκη και το Παρίσι και μέχρι το 2017, το 50% των συνολικών αποθεμάτων αναμένεται να βρίσκεται στη Φρανκφούρτη - έδρα της Bundesbank. Το υπόλοιπο 50% εκτιμάται ότι θα τοποθετηθεί στη Federal Reserve Bank of New York και την Bank of England. Επισημαίνεται ότι η Γερμανία κατέχει το δεύτερο μεγαλύτερο απόθεμα σε χρυσό στον κόσμο.    

Πηγή

Economist: Είναι υπαρκτή η περίπτωση Grexit

Πάνω από πέντε χρόνια έχουν περάσει από τη στιγμή που αναδύθηκαν σοβαρά οι πιθανότητες εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη κι ακόμα το ελληνικό χρέος δεν έχει μπει σε ένα μονοπάτι που θα το καθιστούσε βιώσιμο εντός της νομισματικής ένωσης.

Με αυτή τη βασική διαπίστωση, ο Economist σημειώνει ότι τώρα που το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους βρίσκεται στα χέρια άλλων ευρωπαϊκών κρατών και θεσμών, η Ελλάδα είναι όμηρος της τύχης των λαϊκίστικων πολιτικών κινημάτων που αναδύονται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.

Πόσο πιθανό είναι αυτό το γεγονός να οδηγήσει σε αδιέξοδα και τελικά Grexit;

Σύμφωνα με τον Economist, το ενδεχόμενο εξόδου από την Ευρωζώνη δεν φαίνεται απιθανό μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, αλλά ούτως ή άλλως υπάρχουν πλέον μερικοί λόγοι που καθιστούν λιγότερο ανησυχητικό ένα τέτοιο ενδεχόμενο (σ.σ.: για τους υπόλοιπους) σε σχέση με το παρελθόν. Ποιοι είναι αυτοί;

Κατ’ αρχάς το ότι το χρέος βρίσκεται στα χέρια άλλων κρατών, το ρίσκο άτακτης χρεοκοπίας και «μόλυνσης» του τραπεζικού συστήματος είναι πολύ μικρότερο.

Επιπλέον, η προοπτική του Grexit δεν δημιουργεί πια το σοκ που προκαλούσε πριν από μερικά χρόνια και οι επιχειρήσεις, τα νοικοκυριά και οι κυβερνήσεις έχουν πάρει ήδη τα μέτρα τους για να περιορίσουν την έκθεσή τους σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Ο τρίτος λόγος είναι ότι μετά από σχεδόν έξι χρόνια μόνιμης ύφεσης, όλο και περισσότεροι Έλληνες πιστεύουν ότι ο πόνος της εξόδου δεν θα είναι χειρότερος από αυτόν που βιώνουν ήδη.

Πρόωρες εκλογές στην Ελλάδα

Η ανάλυση του Economist τελειώνει με την εκτίμηση ότι επίκειται αύξηση της πολιτικής έντασης ενόψει των εκλογικών αναμετρήσεων στην Ευρώπη, με αυξανόμενη μάλιστα πιθανότητα και η Ελλάδα να οδηγηθεί σε πρόωρες κάλπες.

Γιώργος Παππούς 

«Το ΠΑΣΟΚ είναι καταδικασμένο να πάρει το πρωτάθλημα»

Του Θανάση Χειμωνά

ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΠΑΡΓΙΩΤΑ ΤΟ ΠΑΣΟΚ! ΣΤΟΥ ΧΑΡΙΛΑΟΥ ΤΡΙΚΟΥΠΗ ΧΘΕΣ Ο ΠΡΩΗΝ ΑΣΟΣ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΙΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΩΝ ΜΑΡΚΟΥ-ΙΛΧΑΝ. «ΘΑ ΠΕΣΟΥΝ ΤΑ ΤΣΙΜΕΝΤΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΑΙΧΤΑΡΑ», ΛΕΕΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΑΛΕΦΑΝΤΟΣ! «ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ ΕΙΧΑ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΜΟΥ ΑΦΙΣΑ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΠΕΠΟΝΗ» ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟ ΝΕΟ «ΠΡΑΣΙΝΟ» ΑΠΟΚΤΗΜΑ.

Εντάξει, το παράκανα λίγο με τον Αλέφαντο αλλά μη μου πείτε πως όλα αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στην Κεντροαριστερά και κυρίως στην Δημοκρατική Συμπαράταξη δεν θυμίζουν το ελληνικό ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι. Εδώ και καιρό, ένας-ένας οι βουλευτές του Ποταμιού εγκαταλείπουν το κόμμα που πάει άπατο στις δημοσκοπήσεις και προχωρούν στο «ΠΑΣΟΚ & friends» όπως αυτό έχει προκύψει μετά την προσθήκη της ΔΗΜΑΡ, του Κι. Δη.Σο. αλλά και την επινόηση των «Κινήσεων». Φυσικά, κανένα δάκρυ για το πολιτικό δημιούργημα του Σταύρου Θεοδωράκη. Ό,τι έσπειρε θερίζει σε μια γλαφυρή απονομή δικαιοσύνης. Γιατί κάπως έτσι δεν χτίστηκε η –μέχρι πρότινος- κοινοβουλευτική ομάδα του Ποταμιού; Τότε που ο Σταύρος άρχισε να συλλέγει στελέχη άλλων κομμάτων (που έβλεπαν πως δεν είχαν ελπίδα να εκλεγούν εκεί που βρίσκονταν) για να πλαισιώσει τα ψηφοδέλτιά του, αποδεκατίζοντας και ουσιαστικά διαλύοντας με τρόπο ανήθικο την ταλαίπωρη ΔΗΜΑΡ. Όταν όμως το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι να μαζέψεις περιστασιακά  «ψηφαλάκια» προσφέροντας κοινοβουλευτική στέγη σε «γυρολόγους» που απλώς θέλουν να (ξανα)βγούν βουλευτές πρέπει να φαντάζεσαι πως στην πρώτη στραβή οι γυρολόγοι αυτοί θα την κάνουν φτύνοντας εκεί που έγλειφαν. Το Ποτάμι λοιπόν βρίσκεται και με τα δύο πόδια στον πολιτικό του τάφο. Ας πρόσεχε.

Το ΠΑΣΟΚ όμως;

Φαινομενικά, ο ιστορικός εκπρόσωπος της Κεντροαριστεράς μεταπολιτευτικά φαντάζει ως ο μεγάλος νικητής της υπόθεσης. Η τακτική του είναι ξεκάθαρη: Ενδυνάμωση των ψηφοδελτίων με «επαγγελματίες» βουλευτές οι οποίοι λογικά θα αποφέρουν στο «Κίνημα» και ένα κομμάτι της προσωπικής τους «πελατείας» με αποτέλεσμα μια μικρή  αλλά  διόλου ευκαταφρόνητη άνοδο των ποσοστών του. Κάπου εκεί εντάσσεται και η προ ημερών  «φιέστα» στο Caravel με την ανοιχτή πρόσκληση στους παλιούς βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.

Μια στιγμή! Αυτά δε λέγαμε και παραπάνω για το Ποτάμι; Αυτό δεν κάνανε και τώρα βλέπουν την πλάτη του Βασίλη Λεβέντη και της Ζωής Κωνσταντοπούλου; Γιατί πόσοι είναι οι ψηφοφόροι των «μεταγραφών» από τη Σεβαστουπόλεως; Τρεις, τέσσερις, δέκα χιλιάδες; Ακόμα και αν όλοι αυτοί ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ (που δεν πρόκειται) στις επόμενες εκλογές για τι αύξηση ποσοστού μιλάμε; Δηλαδή το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ είναι να μετατρέψει το 6,3%, που πήρε τον Σεπτέμβριο του’15 σε 7 ή 7,3%; Και τι αξία θα έχει αυτή η –όποια- δημοσκοπική άνοδος τη στιγμή που οι υπερήλικες ψηφοφόροι του ενδεχομένως να ξεχάσουν να πάνε να ψηφίσουν λόγω Αλτσχάιμερ;  Άσε που ένα κόμμα που χάνει το πολιτικό του στίγμα υπέρ μιας παλαιοκομματικής πελατειακής λογικής σίγουρα θα δει στα ζόρικα πολλούς ψηφοφόρους του να του γυρνούν την πλάτη και να στρέφονται στους Τσιπρομητσοτάκηδες.  Και τότε ορισμένοι που  σήμερα βρίσκονται το ΠΑΣΟΚ «για να βγουν» θα ανακαλύψουν πως στα νιάτα τους είχαν «λιώσει» την κασέτα του Ρόμπερτ Γουίλιαμς με τον  Ύμνο της Γαλάζιας Γενιάς ή πως είχαν ονομάσει το χρυσόψαρό τους «Γιάννη Μπανιά» λόγω του πάθους τους για την ΑΚΟΑ.

Όλα αυτά βέβαια είναι ψιλά γράμματα. Αυτές τις μέρες στα σόσιαλ μίντια έχει στηθεί ένα τρελό πανηγύρι ανάμεσα στους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ, στο οποίο έχει συμβάλει τα μέγιστα και η τελευταία δημοσκόπηση της Rass που του αποδίδει το ιλιγγιώδες ποσοστό του 8,1%. Για τους «πράσινους» φίλους της πολιτικής το ΠΑΣΟΚ έχει ήδη κατακτήσει τη δεύτερη θέση στις επόμενες εκλογές ενώ, αν πάψουν να το πολεμούν τα σκοτεινά κέντρα αποφάσεων σε Ελλάδα και Ε.Ε. μπορεί να χτυπήσει και πρωτιά. Όλα αυτά εμένα μου θυμίζουν τα δύσκολα «Πέτρινα Χρόνια» που πέρασα ως οπαδός του Ολυμπιακού την περίοδο 1988-1996. Τότε που κάθε χρόνο άκουγα πως «Ο Θρύλος είναι καταδικασμένος να πάρει το πρωτάθλημα» και στο τέλος βλέπαμε τις πλάτες των «Γκουμομπασινάδων». Τότε μάλιστα ο Ολυμπιακός αποκοτούσε  και παιχταράδες: Ντέταρι, Προτασόφ, Καραπιάλη. Σήμερα το ΠΑΣΟΚ έχει περιοριστεί σε παγκίτες…  

Αν μίλαγε η γάτα…

Του Γιάννη Παντελάκη

Τους πρώτους επτά μήνες του 2014 πραγματοποιήθηκαν τουλάχιστον τέσσερις συναντήσεις μεταξύ Ψυχάρη και Τσίπρα. Στην τελευταία ήταν παρούσα και η γάτα των Ιμαλαΐων. Τις συναντήσεις τις αποκάλυψε ο Ψυχάρης, δεν τις διέψευσε ο Τσίπρας. Ο τελευταίος ζήταγε στήριξη να παραδοθεί ο ΔΟΛ με ολομέτωπη στήριξη έναντι-προφανώς -ανταλλαγμάτων. Ποια θα ήταν αυτά, είναι  αυτονόητο. Διευκολύνσεις προς το καταχρεωμένο συγκρότημα. Αν η γάτα μίλαγε, θα μας έλεγε περισσότερες λεπτομέρειες.

Αν οι συναντήσεις εκείνες πήγαιναν καλά, σήμερα δεν θα συζητούσαμε για την χρεωκοπία του ΔΟΛ. Όταν μια κυβέρνηση θέλει, βρίσκει πάντα τρόπους να διευκολύνει μια επιχείρηση. Ιδιαίτερα μια επιχείρηση τύπου το κλείσιμο της οποίας συνδέεται με την ίδια την ενημέρωση, την διαμόρφωση της κοινής γνώμης κ.ο.κ.  Όσο καταχρεωμένη και αν είναι, λύση βρίσκεται. Η τουλάχιστον δεν θα είναι η κυβέρνηση εχθρική προς αυτήν και δεν θα ασκεί πιέσεις για να στερέψει το τελευταίο οξυγόνο όπως συμβαίνει σήμερα.

Όλα δείχνουν, πως η ιστορία συναλλαγής των δυο πλευρών, δεν τέλειωσε σ' εκείνες τις τέσσερις συναντήσεις. Τα «κόκκινα» προεκλογικά πρωτοσέλιδα τον Ιανουάριο του 2015, μας δείχνουν πως το παιχνίδι παίχτηκε για αρκετό χρόνο ακόμα. Έως ότου το τέλειωσε ένας πρωτοδίκης προχθές με την απόφασή του να παραμείνει μπλοκαρισμένος ο τροφοδότης λογαριασμός που θα έδινε ανάσα στους απλήρωτους εργαζόμενους και κάποιες μικρές ελπίδες για συνέχιση λειτουργίας του Συγκροτήματος. Ένας πρωτοδίκης!

Το παιχνίδι χάθηκε για τον ΔΟΛ. Παρά τις γενναίες προσπάθειες των εργαζομένων του να διατηρήσουν στη ζωή εφημερίδες, ραδιόφωνο και ηλεκτρονικές σελίδες δεν τα κατάφεραν. Όχι με δική τους ευθύνη. Αλλά του ιδιοκτήτη και όπως η ιστορία μας δείχνει και της κυβέρνησης. Γιατί αλήθεια ποιος αμφιβάλει πως αν οι συναντήσεις Ψυχάρη-Τσίπρα είχαν καλή έκβαση και για τις δυο πλευρές, τώρα δεν θα συζητούσαμε για το κλείσιμο του ΔΟΛ; Υπάρχει και ένα άλλο παράδειγμα παραπλήσιο που το επιβεβαιώνει. Ο Τσίπρας, ναι ο άνθρωπος που είχε κάνει σημαία την αντιμετώπιση της διαπλοκής, έκανε τότε μυστικές συναντήσεις και με τον Μπόμπολα. Εκ του αποτελέσματος και από την στήριξη των εντύπων του προς την κυβέρνηση, κατανοούμε πως οι συναντήσεις αυτές πήγαν καλά!

Οι ευθύνες του ιδιοκτήτη του ΔΟΛ είναι δεδομένες, κανένας δεν αμφιβάλει γι αυτές. Όπως ευθύνες υπάρχουν και στους τραπεζίτες που έδιναν χωρίς επαρκείς εγγυήσεις δάνεια. Ωστόσο, απο τις ευθύνες δεν απουσιάζει η πολιτική λαιμαργία της κυβέρνησης για δικά της Μέσα, μια κυβέρνηση που αρνείται να στηρίξει (με νόμιμο τρόπο) ο,τι δεν είναι φιλικό σ αυτήν. Οι δικοί μας και οι άλλοι, όπως λένε τα στελέχη της. Με μια τέτοια λογική, οι πιθανότητες διατήρησης του ΔΟΛ στη ζωή είναι μηδαμινές.

Αντί να φύγουν έγιναν Σύμβουλοι με 7.000 ευρώ το μήνα!

Θυμάστε προχτές τους δυο επικεφαλής του ΑΔΜΗΕ (ΔΕΗ) που μέσα στη μαύρη κρίση τσέπωσαν 240 χιλιάρικα αναδρομικά ενός έτους, αφού αύξησαν τους μισθούς τους σε 20 χιλιάρικα το μήνα και μόλις μαθεύτηκε παραιτήθηκαν; Ε, έγιναν … Ειδικοί Σύμβουλοι και θα παίρνουν 7 χιλιάρικα το μήνα, χάρη σε ένα φωτογραφικό παράθυρο που έφερε η ΔΕΗ στις 9 Ιανουαρίου (!) στον κανονισμό της λες και τους περιέγραφε!

Ο Πρόεδρος και ο Διευθύνων Σύμβουλος- περί αυτών πρόκειται- ανήκουν στο ηθικό πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ, ως συνδικαλιστικά στελέχη του, που ανέλαβαν τις συγκεκριμένες θέσεις επί αυτής της συγκυβέρνησης.

Και επιβεβαιώνουν το ηθικό πλεονέκτημα,  επειδή την ώρα που ο λαός κατακρεουργείται αύξησαν τους μισθούς τους σε 20 χιλιάρικα το μήνα και μετά πήραν και αναδρομικά 12 μηνών 240 χιλιάρικα (!) εκμεταλλευόμενοι νόμο των Συριζανελ, που όριζε τα συγκεκριμένα ποσά ως αμοιβές στελεχών, καταργώντας  τον προηγούμενο των Σαμαρά- Βενιζέλου, που όριζε πλαφόν στα 5 χιλιάρικα.

Επιβεβαιώνουν ταυτόχρονα και το ηθικό πλεονέκτημα του προϊστάμενου υπουργού κ Σταθάκη, που επικροτεί προφανώς και επιβραβεύει τις κινήσεις τους, αφού τους τοποθετεί σε νέες διευθυντικές και παχυλά αμειβόμενες θέσεις, την ώρα που σκίζει τα ρούχα του για τα βάσανα του λαού από το ΔΝΤ και τον Σόιμπλε!

Για να καταλάβει κανείς πώς έγινε η ηθική ανταμοιβή των δύο συνδικαλιστάδων της δήθεν αριστεράς, που δεν ντράπηκαν να ρουφήξουν τόσα λεφτά την ώρα που ο λαός υποφέρει, η επικαιροποίηση του κανονισμού λειτουργίας της ΔΕΗ μόλις πριν ένα μήνα πρόβλεπε:

«Διευθύνων Σύμβουλος της ΔΕΗ και των θυγατρικών της, που έληξε η θητεία του ή ανακλήθηκαν τα καθήκοντά του (!!), εκτός από την περίπτωση τέλεσης αξιόποινης πράξης, απασχολείται στην επιχείρηση ως ειδικός σύμβουλος, υπαγόμενος άμεσα στον Διευθύνοντα Σύμβουλο της ΔΕΗ και λαμβάνει αμοιβή». Η παρένθεση δική μας.

Όλα αυτά, την ώρα που η ΔΕΗ για πρώτη φορά στην ιστορία της έχει ληξιπρόθεσμες οφειλές, προφανώς γιατί αδυνατεί να εξοφλήσει έγκαιρα 134.000.000 ευρώ στους πιστωτές της. Ταυτόχρονα, χρωστάει 154.000.000 στον ΑΔΜΗΕ και 225.000.000 στον ΔΕΔΔΗΕ και έχει υπέρογκο δανεισμό 4,583 δισεκατομμύρια ευρώ, ποσό 50 φορές μεγαλύτερο από τα αναμενόμενα περσινά κέρδη της, που αντιστοιχεί στο 85% του ετήσιου κύκλου εργασιών της!

Θυμάμαι ακόμα τις ουρανομήκεις κραυγές της Αριστεράς και τα πύρινα δημοσιεύματα που καταδίκαζαν κάθε τι ανήθικο, άσχετα αν ήταν νόμιμο ή όχι, με το σύνθημα «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό;». Και δίκιο είχε.

Αλλά, το νόμιμο, που είναι ανήθικο αφορούσε προφανώς κάθε άλλον εκτός από την αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Επειδή, εδώ στην πράξη διεκδικεί καθημερινά το δικαίωμα να είναι ανήθικη, αλλά να είναι και διαφορετική από όλους τους άλλους! Και σ ένα βαθμό το έχει κερδίσει το δικαίωμα. Γιατί, με μόλις δυο χρόνια στην εξουσία πάει να γίνει διαφορετική από ό,τιδήποτε  έχουν δει τα ματάκια μας μέχρι σήμερα.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης  

Νέους φόρους και εισφορές 8,1 δισ. θα πληρώσουμε έως το 2021

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΔΝΤ - ΠΡΟΕΞΟΦΛΕΙ ΚΑΙ «ΨΑΛΙΔΙ» 1,8 ΔΙΣ. ΣΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ

Της Μαρίας Βουργάνα και τηςΕλευθερίας Αρλαπάνου

Αποκαλυπτικά για τη φορολογική αφαίμαξη των Ελλήνων είναι τα στοιχεία της έκθεσης του ΔΝΤ για την Ελλάδα: Μέχρι το 2021 θα κληθούμε να πληρώσουμε επιπλέον φόρους και εισφορές συνολικού ύψους 8,1 δισ. ευρώ, με το μεγαλύτερο βάρος να πέφτει στην έμμεση φορολογία που πλήττει αδιακρίτως όλους τους φορολογούμενους. Την ίδια ώρα το Ταμείο επιμένει σε δραστική μείωση του αφορολόγητου, με την κυβέρνηση να φαίνεται πως συζητά σενάριο για υποχώρησή του στην περιοχή των 7.000 ευρώ από 8.636 ευρώ σήμερα καθώς και σε νέες περικοπές στις τρέχουσες συντάξεις, για εξοικονόμηση 1,8 δισ. ευρώ περίπου σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα.

Οι εκθέσεις του Ταμείου, που έτυχαν παγωμένης υποδοχής από την Ευρωζώνη, ανέβασαν στα ύψη το θερμόμετρο της αντιπαράθεσης με την ελληνική κυβέρνηση, και η κόντρα κλιμακώθηκε χθες με την απάντηση της Κρ. Λαγκάρντ. Ο Ευκλ. Τσακαλώτος και ο διοικητής της ΤτΕ Γ. Στουρνάρας, με ασυνήθιστα σκληρή γλώσσα εξαπέλυσαν σφοδρή κριτική στο Ταμείο, για τις δυσοίωνες προβλέψεις του, κατηγορώντας το για λανθασμένες εκτιμήσεις στα δημοσιονομικά, στις προβολές για την ανάπτυξη και στο σήμα που δίνει για πιθανή νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

O λογαριασμός

Σε κάθε περίπτωση πάντως, το πρόγραμμα προσαρμογής που εκτελεί η Ελλάδα, στηρίζεται σε σημαντικό βαθμό στην αύξηση των φόρων, με τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις να βρίσκονται, σε όλα τα σενάρια, εγκλωβισμένοι σε έναν βαρύ φορο - λογαριασμό, χωρίς τέλος. Πιο συγκεκριμένα στο διάστημα 2017 - 2021 τα έσοδα από έμμεσους, άμεσους φόρους και εισφορές αναμένεται να αυξηθούν κατά 8,1 δισ. ευρώ, σκαρφαλώνοντας από τα 73,1 δισ. ευρώ που εκτιμάται πως θα διαμορφωθούν φέτος, στα 81,2 δισ. ευρώ.

Η αύξηση αυτή θα έλθει με τα μέτρα που έχουν ήδη ληφθεί, ενώ παραμένει ζωντανή η απειλή επιπλέον επιβαρύνσεων εάν απαιτηθεί να επιβληθούν πρόσθετα μέτρα για να κλείσει η συμφωνία. Μόνο από έμμεσους φόρους αναμένονται επιπλέον έσοδα 3,5 δισ. στο διάστημα 2017 ? 2021 ενώ από την άμεση φορολογία τα προβλεπόμενα έσοδα εκτιμώνται σε 1,8 δισ. ευρώ. Την ίδια ώρα η αύξηση των εισφορών στο ίδιο διάστημα υπολογίζεται σε 2,8 δισ. ευρώ. Το μεγάλο παζάρι που γίνεται αυτή τη στιγμή και από το οποίο εξαρτάται η ολοκλήρωση της αξιολόγησης είναι πόσα επιπλέον μέτρα θα πρέπει να λάβει η Ελλάδα προκειμένου να πετύχει τους στόχους για πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ τουλάχιστον έως το 2021, τους οποίους το ΔΝΤ θεωρεί ανέφικτους χωρίς μέτρα. Εδώ κυριαρχεί το σενάριο της σημαντικής μείωσης του αφορολόγητου που θα φέρει νέες επιβαρύνσεις σε μισθωτούς, συνταξιούχους και αγρότες και αναμένεται να φουσκώσει ακόμη περισσότερο το λογαριασμό των επόμενων ετών. Μεγάλο ψαλίδι αναμένεται και στις φοροαπαλλαγές, ενώ η κυβέρνηση ευελπιστεί πως θα αποφύγει, τουλάχιστον επί του παρόντος τη μείωση των υφιστάμενων συντάξεων, μέσω της κατάργησης της προσωπικής διαφοράς.

Τα μέτρα, η απαίτηση αυτά να νομοθετηθούν προκαταβολικά και πιθανά «ανταλλάγματα» για να μπορέσει η κυβέρνηση να διαχειριστεί επικοινωνιακά το νέο κύμα λιτότητας, βρίσκονται αυτές τις ώρες στο επίκεντρο των παρασκηνιακών διαβουλεύσεων. Η Αθήνα παραμένει στις συμπληγάδες Ευρωζώνης ? Ουάσιγκτον, επιρρίπτοντας σοβαρές ευθύνες για το αδιέξοδο στη στάση του ΔΝΤ.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών με δηκτικό τρόπο, επέκρινε το Ταμείο ότι δεν λαμβάνει υπόψη σειρά ζητημάτων, όπως οι μεταρρυθμίσεις που έχουν συντελεστεί, η υπεραπόδοση στο πρωτογενές πλεόνασμα του 2016, επικρίνοντας παράλληλα την επιμονή του Ταμείου σε προβολή για πλεόνασμα 1,5% το 2018.

Αιχμηρές επιστολές

Επιχειρεί δε να αποδομήσει την επιχειρηματολογία του Ταμείου περί μείωσης αφορολογήτου και συντάξεων, αμφισβητώντας τις παραδοχές που κάνει σε πλήρη ευθυγράμμιση με τη θέση που έχει διατυπώσει και η Κομισιόν. Ασυνήθιστα αιχμηρή ήταν και η απάντηση του Γ. Στουρνάρα, προς το Ταμείο, με διατυπώσεις σε ορισμένα σημεία που θα μπορούσαν να ερμηνευθούν και ως αιχμές ειδικά προς τον κ. Τόμσεν.

Ο κ. Στουρνάρας αμφισβητεί, τις προβλέψεις για το ΑΕΠ, ενώ εμφανίζεται ενοχλημένος για την επιμονή του Ταμείου να προειδοποιεί για ενδεχόμενο νέας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Κατηγορεί το Ταμείο για έλλειψη αυτοκριτικής, ενώ έχοντας ο ίδιος πλούσια εμπειρία στις διαπραγματεύσεις όταν ήταν υπουργός Οικονομικών υποστηρίζει, μεταξύ άλλων, πως το Ταμείο είχε ευθύνη για την καθυστέρηση της αξιολόγησης το 2013, επέμεινε σε περισσότερα μέτρα υποεκτιμώντας τις επιδόσεις, ενώ σε μια σαφή αιχμή, σημειώνει πως το Ταμείο, «αντί να αναφέρεται ψευδώς στις προτιμήσεις των ελληνικών αρχών, θα ήταν πιο ακριβές να αναφέρει ότι οι περιορισμοί της χρηματοδότησης του ελληνικού χρέους και η έλλειψη εμπροσθοβαρούς ελάφρυνσής του, καθόρισαν τους δημοσιονομικούς στόχους».

Τα μέτρα

Στο διάστημα 2017 ? 2021 τα έσοδα από έμμεσους, άμεσους φόρους και εισφορές αναμένεται να αυξηθούν κατά 8,1 δισ. ευρώ, σκαρφαλώνοντας από τα 73,1 δισ. ευρώ που εκτιμάται πως θα διαμορφωθούν φέτος, στα 81,2 δισ. ευρώ. Η αύξηση αυτή θα έλθει με τα μέτρα που έχουν ήδη ληφθεί, ενώ παραμένει ζωντανή η απειλή επιπλέον επιβαρύνσεων εάν απαιτηθεί να επιβληθούν πρόσθετα μέτρα για να κλείσει η συμφωνία.

Το μεγάλο παζάρι

Το μεγάλο παζάρι που γίνεται αυτή τη στιγμή και από το οποίο εξαρτάται η ολοκλήρωση της αξιολόγησης είναι πόσα επιπλέον μέτρα θα πρέπει να λάβει η Ελλάδα προκειμένου να πετύχει τους στόχους για πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ τουλάχιστον έως το 2021, τους οποίους το ΔΝΤ θεωρεί ανέφικτους χωρίς μέτρα. 

Μισθός, τιμή, κέρδος

Του Παντελή Μπουκάλα

Ωστε λοιπόν κυκλοφορούν ακόμα μισθοί των είκοσι χιλιάδων ευρώ εκεί έξω, δηλαδή εκεί μέσα, στο πάντα ζεστό για τους νομείς του Δημοσίου με τα πάντα ξεπαγιασμένα οικονομικά; Ετσι φαίνεται. Το πληροφορηθήκαμε, όσοι δεν το ξέραμε, όσοι ενδίδαμε στην ψευδαίσθηση ότι δεν γίνονται τέτοια πράγματα και δεν δίνονται τόσα χρήματα σε εποχή δεινής κρίσης, με την παραίτηση που υπέβαλαν στον υπουργό Ενέργειας ο πρόεδρος και ο διευθύνων σύμβουλος του ΑΔΜΗΕ. Η αποδοχή της παραίτησης δεν μπορεί παρά να σημαίνει ότι όποιες εξηγήσεις κι αν δόθηκαν, δεν κρίθηκαν ικανοποιητικές.

Αν λοιπόν δεν γινόταν γνωστό, έπειτα και από ερώτηση στη Βουλή, το ύψος του μισθού τους, που μάλιστα το αποφάσισαν μόνοι τους, εμείς θα ξεμέναμε με την αυταπάτη ότι οι νέοι καιροί απαιτούν νέα ήθη, και πιθανόν τα επιβάλλουν, έστω και μερικώς, κι αυτοί θα έμεναν με τις αδρές μηνιαίες απολαβές τους. Απολαβές που θεωρητικά αντιστοιχούν στη «θέση ευθύνης» που κατείχαν, θαρρείς και όλες οι υπόλοιπες θέσεις εργασίας είναι εξ ορισμού και διά νόμου ανεύθυνες. Θα έμεναν επίσης με τις διακόσιες χιλιάδες αναδρομικά έκαστος, ποσό που το προσδιόρισαν επίσης μόνοι τους. Και μάλιστα «νομότυπα» όλα αυτά, αφού ο νόμος 4354/15 κατάργησε το πλαφόν για όσους διορίζονται σε διοικητικά συμβούλια εισηγμένων ΔΕΚΟ. Να το λοιπόν και πάλι το περίφημο βουλγαράκειο δόγμα: «ό,τι είναι νομότυπο είναι και ηθικό». Είναι;

Τα βιογραφικά των δύο παραιτηθέντων στελεχών του ΑΔΜΗΕ είναι πράγματι βαριά από τα πτυχία και τους τίτλους, δεν ξέρω όμως αν αυτό που μέτρησε στο τελικό ζύγισμα ήταν οι σπουδές και η προϋπηρεσία. Εκεί έξω άλλωστε, στην ερημιά της ανεργίας, κυκλοφορούν αναρίθμητα βαριά βιογραφικά ανθρώπων κάθε ηλικίας και ειδικότητας που δεν έχουν και δεν θέλουν να έχουν γνωριμίες, μέσα, συγγενολόι στην Κορώνη ή κομματικά ένσημα και παράσημα. Τα εικοσαχίλιαρα επί ευρώ και τα εκατομμύρια επί δραχμής καταπόντισαν ένα σκαφάκι που, παγιδευμένο από το σύνδρομο του μεγαλείου, πίστευε πως είναι υπερωκεάνιο αβύθιστο. Δεν ήταν. Ναυαγήσαμε. Για χιλιάδες λόγους. Ενας απ’ όλους, από τους σοβαρότερους, η ημετεροκρατία και η λαφυραγώγηση του κράτους, ο τεμαχισμός του σε τιμάρια προς εκμετάλλευση από τοπάρχες, κομματάρχες κ.ο.κ. Ενας τεμαχισμός που κάποια στιγμή, όχι πολύ παλιά, επί τριπλής συγκυβερνήσεως, είχε αποτυπωθεί και σε μαθηματικό τύπο, 5:3:2. Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς εταίρους.

Κυκλοφορούν και στον ιδιωτικό τομέα υψηλότατοι μισθοί. Και σε ορισμένα μέσα ενημέρωσης, κυρίως τηλεοπτικά, με τους γυάλινους αστέρες παχυλότατα αμειβόμενους. Και λοιπόν, θα πει ο ελευθεραγορίτης. Ο ιδιώτης κεφαλαιούχος μπορεί να κάνει ό,τι επιθυμεί. Λογικό. Με την προϋπόθεση, βέβαια, ότι ο ιδιωτικός τομέας δεν είναι χρόνια και χρόνια παράρτημα του κρατικού, και σε πολλές περιπτώσεις παράσιτό του.  

  

Πρώτη κατοικία στα σύννεφα

Του Περικλή Κοροβέση

Οι ακόλουθες γραμμές θα είναι σαν να μιμούμαι τον Στάινμπεκ και ίσως και λίγο τον Κάφκα:

 «Η κυρία Θ. είναι κοντά στα εβδομήντα της χρόνια, ζούσε με τα πέντε παιδιά της σε ένα αυθαίρετο σπιτάκι, στις παρυφές της πόλης, όπου κατά κανόνα η πρώτη κατοικία εκεί είναι ένα καλύβι χτισμένο όπως όπως και με προσθήκες που γίνονται σιγά σιγά.

Η μια κόρη ήταν ανάπηρη και έπαιρνε ένα επίδομα της τάξης των 320 ευρώ. Τα υπόλοιπα τέσσερα παιδιά, που ήταν άνεργα, έπρεπε να ζήσουν με τη σύνταξη χηρείας της μάνας τους, που ανερχόταν σε 800 ευρώ.

Δηλαδή το κάθε άτομο τον μήνα, με μια δίκαιη μοιρασιά, έπρεπε να ζήσει με 133 ευρώ τον μήνα. Και έτσι μπορούσαν να τρώνε, με περίσκεψη βέβαια, ψωμί, φέτα και ελιές. Μέχρι εδώ όλα καλά.

Αλλά χρώσταγε στην εφορία περίπου 2.000 ευρώ, προκαλώντας μεγάλη ζημιά στο Δημόσιο με τη φοροδιαφυγή της. Και εδώ το κράτος προστατεύτηκε.

Κατάσχεσε τον ακατάσχετο λογαριασμό της και ίσως το επόμενο βήμα να είναι η κατάσχεση του αυθαιρέτου, που σημαίνει αυτομάτως και τη νομιμοποίησή του.

Αλλά για άλλον ιδιοκτήτη. Το κράτος δεν μπορεί να πουλάει αυθαίρετα».

Αυτό σημαίνει κράτος ευνομίας.

Οι παραπάνω γραμμές δεν είναι μίμηση κανενός συγγραφέα. Είναι μια σύνοψη της ανταπόκρισης από τη Θεσσαλονίκη του συναδέλφου μας Νίκου Φωτόπουλου, που δημοσιεύτηκε σε ένα σχεδόν ολοσέλιδο στις 19.1.17 και αφορά την κ. Θεοπίστη στις Συκιές.

Πόσες περιπτώσεις αντίστοιχες να έχουμε; Αγνωστο.

Η Στατιστική Υπηρεσία, από ό,τι γνωρίζω, δεν μας έχει δώσει κανένα στοιχείο. Ούτε έχω υπόψη μου κάποια πανεπιστημιακή έρευνα.

Ο,τι ξέρουμε είναι από δημοσιογραφικές έρευνες ή από το περιβάλλον μας.

Τώρα τα χρέη των πτωχών προς το Δημόσιο ή τις τράπεζες τα διαχειρίζονται απρόσωπες εισπρακτικές εταιρείες και ο μόνος εγκέφαλος που διαθέτουν είναι αυτός του κομπιούτερ.

Ανθρωπος δεν υπάρχει. Γι’ αυτό και δεν του απευθύνονται ποτέ. Υπάρχουν μόνο αριθμοί και λογιστικές πράξεις.

Αν αυτό σημαίνει την καταστροφή μιας οικογένειας, δεν σημαίνει τίποτα για τον υπολογιστή.

Αυτός τη δουλειά του έκανε όπως τον είχαν προγραμματίσει. Ασχετα αν δημιουργούνται ανθρώπινες τραγωδίες.

Μια κυβέρνηση με στοιχειώδη σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα θα έπρεπε να είχε μια άλλη προσέγγιση.

Να εξετάζει την κάθε περίπτωση ξεχωριστά, να δει ποιες είναι οι οικονομικές δυνατότητες του κάθε οφειλέτη και να ρυθμιστεί το χρέος με δόσεις που ο ίδιος μπορεί να πληρώσει ή να το παγώσει μέχρι να έρθουν οι μέρες της ανάπτυξης που όλοι μάς υπόσχονται.

Γιατί η σημερινή πολιτική είναι χειρότερη από κείνη την εποχή που οι άνθρωποι γίνονταν σκλάβοι για τα χρέη τους.

Ο ιδιοκτήτης του σκλάβου πρόσεχε την περιουσία του. Τον τάιζε, τον πότιζε, τον κοίμιζε.

Στην αρχαία Αθήνα είχε ίδιο μισθό με τον ελεύθερο πολίτη. Τώρα ο φτωχός χρεωμένος έχει προοπτική τον δρόμο και την πείνα.

Αλλά ας πάμε και σε μια άλλη κατηγορία ανθρώπων. Αυτών που έκαναν μια δουλειά που δεν τους ενδιέφερε.

Επνιξαν τα ταλέντα τους και τις επιθυμίες τους θυσιάζοντας την απόλαυση της ζωής έναντι ενός καλού μισθού με άριστες προοπτικές.

Υπολόγισαν πως σε κάποια χρόνια θα έχουν αρκετά λεφτά για να κάνουν αυτό που θέλουν και να ξαναβρούν τον χαμένο εαυτό τους.

Παράλληλα βέβαια, οικογένεια και παιδιά. Δεν χρειαζόταν ένα καλό σπίτι; Χρειαζόταν.

Τα παιδιά δεν πρέπει να έχουν το εξοχικό τους; Πρέπει.

Δύο αυτοκίνητα δεν είναι απαραίτητα; Είναι. Γιατί όχι και ένα μικρό σκαφάκι, έτσι για βόλτες στην παραλία;

Αλλά κάποια ταξιδάκια στο εξωτερικό δεν είναι απαραίτητα; Και τελικά μετέθεσαν τα όνειρά τους και τις επιθυμίες τους για μετά τη σύνταξη.

Σήμερα στα εξήντα πέντε του ο άνθρωπος είναι ακόμα νέος. Και με την κρίση αντιλαμβάνονται πως τίποτα δεν ήταν δικό τους.

Τα πάντα τα χρωστούσαν στις τράπεζες και με την ανάπηρη σύνταξή τους αδυνατούσαν να εξυπηρετήσουν το χρέος τους.

Και μετά έπονται οι κατασχέσεις. Και όσο και αν έμειναν και υπεράσπισαν το σύστημα, δεν υπήρξε έλεος γι’ αυτούς.

Να μην πούμε τίποτα για τους μαγαζάτορες και τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες.

Και ούτε βέβαια για τους αγρότες και τις πάλαι ποτέ επιδοτήσεις τους, που πίστεψαν πως ήταν η καλύτερη καλλιέργεια και η πιο αποδοτική.

Μια συνηθισμένη έκφραση του Νεοέλληνα είναι «έπεσα από τα σύννεφα».

Μήπως όμως αυτό εκφράζει έναν βαθύτερο ψυχισμό που δείχνει πώς ανακαλύπτει την πραγματικότητα;

Μόνο όταν γειώνεται βίαια ύστερα από κάποιο σοκ. Αλλά δεν βγάζει τα κατάλληλα συμπεράσματα.

Και προτιμάει να απογειωθεί ξανά και να επιστρέψει στην πρώτη του κατοικία, στα σύννεφα, όπου προς το παρόν οι κατασχέσεις δεν έχουν φτάσει.

Πάντα βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις, εκείνοι που ξέρουν πού πατούν.

Αλλά είναι λίγοι. Και αυτοί που τους ακούν είναι ακόμα λιγότεροι.

Αυτοί που κάτι έχουν καταλάβει από την εμπειρία τους και ψάχνονται ειλικρινά και με αγωνία από αυτούς τους λίγους έχουν να μάθουν.