Αν δεν κλείσουν ΑΜΕΣΑ την αξιολόγηση, τότε επιδιώκουν το «ατύχημα»

Δεν υπάρχει απολύτως κανένα οικονομικό επιχείρημα που να δικαιολογεί την εμμονή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να εκδιώξει το ΔΝΤ από το πρόγραμμα στήριξης της Ελλάδας.

Το ΔΝΤ εδώ και καιρό εξηγεί ότι συνταγή της λιτότητας είναι μια χαζή ευρωπαϊκή επιλογή που αναβάλει το αναγκαίο κούρεμα του ελληνικού χρέους, αποτελώντας ουσιαστικό το μοναδικό θεσμικό αντίβαρο στις καταστροφικές ιδέες του Σόιμπλε.

Σήμερα, η εποχή Τραμπ στα διοικητικά του ΔΝΤ δεν έχει ξεκινήσει ενώ ο Γερούν Ντάισελμπλουμ παραμένει υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας, κάτι που ενδέχεται να αλλάξει μετά τις κάλπες της 15ης Μαρτίου. Ο Ολάντ επίσης παραμένει πρόεδρος της Γαλλίας ενώ η σημερινή σύνθεση της γερμανικής Βουλής είναι πολύ πιο μετριοπαθής από αυτήν που θα αναδειχθεί από τις κάλπες του Σεπτεμβρίου. Για όσους έχουν πρόσβαση στην ύλη των Financial Times, τα εξηγεί πολύ καλά σήμερα ο Wolfgang Münchau.

Αν στην κυβέρνηση νομίζουν ότι μπορούν να εξασφαλίσουν μια καλύτερη λύση για τη 2η αξιολόγηση μετά τις επικείμενες πολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη, κάνουν λάθος και η χώρα ενδέχεται να το πληρώσει ακριβά. Μπορεί πράγματι τα πράγματα μεσοπρόθεσμα για την Ελλάδα να είναι καλύτερα αν κερδίσει ο Μακρόν στη Γαλλία και ο Σουλτς στη Γερμανία αλλά όχι ως προς τη δεύτερη αξιολόγηση! Κανείς δεν πρόκειται να επιβραβεύσει τη διαιώνιση μιας τέτοιας εκκρεμότητας, κανείς δεν πρόκειται να πει "καλά κάνατε και χάσατε τόσο χρόνο".

Η Ελλάδα μπορεί πράγματι να έχει κάποια οφέλη από μια πιθανή συσπείρωση της ΕΕ κόντρα στον τυφώνα Τραμπ, μόνο όμως αν καταφέρει να αυξήσει κατακόρυφα την αξιοπιστία της κι αν πάψει να απασχολεί τόσο πολύ την ευρωπαϊκή γραφειοκρατία με τα αδιέξοδα της. Γι' αυτό και η αξιολόγηση έπρεπε να έχει κλείσει πριν τα Χριστούγεννα!

Πρώτα μπαλώνεις τις τρύπες στη βάρκα και μετά εξετάζεις ποιο λιμάνι θα είναι το πιο ασφαλές για σένα την ώρα της τρικυμίας. Έχουμε ήδη ρισκάρει πάρα πολύ χωρίς λόγο και χωρίς κανένα όφελος. Αν η αξιολόγηση δεν κλείσει μέσα στις επόμενες μέρες, τότε μπορεί κανείς βάσιμα να υποθέσει ότι η κυβέρνηση επιδιώκει το «ατύχημα».

Εξάλλου, η δήλωση Ξυδάκη έκανε τελικά τη δουλειά της. Η δραχμή έχει μπει για τα καλά στην ατζέντα του δημοσίου διαλόγου...

Πηγή

  

         

Δεν αποτελεί πολιτική αντιπρόταση το «όχι σε όλα, είμαστε καλύτεροι απο τον ΣΥΡΙΖΑ»

Την ώρα που για ακόμα μια φορά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αποδεικνύεται απόλυτα ανίκανη και απρόθυμη να οδηγήσει τη χώρα μπροστά, τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα της αντιπολίτευσης κυρίως περιορίζονται σε μια στείρα καταγγελία της κυβερνητικής ανεπάρκειας.

Με εξαίρεση ίσως τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη που προσπαθεί κάπως να "ιδεολογικοποιήσει" την αντίθεση του στο ΣΥΡΙΖΑ (μείωση φόρων, μείωση κρατικών δαπανών κ.α), τόσο η υπόλοιπη Νέα Δημοκρατία όσο και ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και Λεβέντης αρκούνται στο να μας λένε ότι η κυβέρνηση είναι άχρηστη, τονίζοντας ότι δεν θα ψηφίσουν κανένα νέο μέτρο.

Προσωπικά, δεν διαφωνώ στο ότι αυτή η κυβέρνηση έχει αποτύχει κι ότι δεν της αναλογεί καμία άλλη ευκαιρία να μας αποδείξει ότι κάτι μπορεί να κάνει. Δεν είμαι όμως καθόλου βέβαιος ότι αυτοί που την αντιπολιτεύονται καταθέτουν στον ελληνικό λαό κάποια ολοκληρωμένη πολιτική αντιπρόταση, ιδιαίτερα σε επιμέρους θέματα όπως το προσφυγικό, η Παιδεία κ.α.

Τα συνθήματα τύπου "φύγετε" και "οι προηγούμενοι ήταν καλύτεροι" είναι καλά για τους πολύχρωμους χούλιγκανς των social media και για τα κομματικά συνέδρια αλλά δεν εξασφαλίζουν από μόνα τους ένα καλύτερο αύριο για τη χώρα.

Δεν χρειαζόμαστε μια απλώς καλύτερη διαχείριση των πραγμάτων αλλά αυτό που ο Λουκάς Τσούκαλης περιέγραψε ως "ειρηνική επανάσταση". Τίποτα λιγότερο. Κάθε περιττός συμβιβασμός του μέλλοντος οδηγεί στην εθνική τραγωδία της δραχμής.        

Πηγή

Απολύει τους Έλληνες ... ο Αλέξης Τσίπρας

γράφει η Λέττα Καλαμαρά

Ο διακαής πόθος του Αλέξη Τσίπρα και εκείνων που τον ανέθρεψαν πολιτικά, μέχρις ότου να γίνει πρωθυπουργός της Ελλάδας το 2015, παίρνει σάρκα και οστά στις μέρες μας: η οικονομική εξόντωση των Ελλήνων.

Ο ηγέτης των Αριστερών της ντουντούκας, των οπαδών του αλισβερισιού με τις πλάτες του κράτους-πατερούλη, των «αγανακτισμένων» με τους παχυλούς μισθούς και τις εξωχώριες καταθέσεις, των κρυφο-καπιταλιστών εραστών της Δούμα, των ψευτο-διανοούμενων αναλυτών της κολεκτίβας σπεύδει να γκρεμίσει ό,τι απέμεινε όρθιο έπειτα από 8 χρόνια ύφεσης και φθοράς.

Τα πρόσφατα στοιχεία της Alpha Bank δείχνουν ευθαρσώς την κατάντια μας και την τάση να ακολουθήσουν πολύ χειρότερα: Συγκρίνοντας τα στοιχεία 2009 και 2016 η Ελλάδα διαθέτει πλέον το χαμηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ μετά τη Βουλγαρία. Η επενδυτική δαπάνη έφτασε στο 12% του ΑΕΠ το 2016 από 27,3% το 2007. Χώρες όπως η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Ισπανία και η Πορτογαλία έχουν υπερδιπλάσιες σε σχέση με τη χώρα μας καθαρές ξένες επενδύσεις κατά την ίδια χρονική περίοδο. Και ενώ, παρόλα αυτά, σημειώθηκε μια μικρή βελτίωση στην επίδοση της χώρας ως προς τον αριθμό των διαδικασιών που απαιτούνται για την έναρξη και το κόστος έναρξης μιας επιχείρησης, η κυβέρνηση δυναμιτίζει και αυτές τις ελάχιστες προσπάθειες που έχουν γίνει.

     

Πώς αλλιώς να εξηγηθεί τo ανελέητο σφυροκόπημα που πραγματοποιεί εναντίον του υπέρτατου αγαθού της εργασίας, μέσω της οικονομικής εξόντωσης χιλιάδων εργαζομένων στον τομέα της παροχής υπηρεσιών. Ο Αλέξης Τσίπρας  κόβει  συντάξεις και μισθούς μέσω ενός ύπουλου και εξίσου αποτελεσματικού για την ολοκλήρωση της καταστροφής του σχεδίου: οδηγεί με έμμεσο τρόπο στη διαρραγή των επαγγελματικών σχέσεων χιλιάδων εργαζομένων, ελεύθερων επαγγελματιών, ανοίγοντας έτσι τις πόρτες στην ανεργία, την εξαθλίωση, τον οικονομικό μαρασμό, τη μετανάστευση, την αδήλωτη εργασία, την απαξίωση ολόκληρων μέχρι πρότινος  παραγωγικών τάξεων.

Πώς μετριέται, άραγε, η ζωή των ανθρώπων που μοχθούν καθημερινά...

Για τον Αλέξη και την αριστερο-σοσιαλιστική βολεμένη στο Δημόσιο παρέα του η ζωή των ελεύθερων επαγγελματιών μετριέται σε μηνιαίες μονοδόσεις. Η προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της χώρας, ο περιορισμός της μισθωτής εργασίας με δελτίο παροχής υπηρεσιών χωρίς ασφάλιση, δείχνει ότι ο στόχος δεν ήταν να λυθεί αυτό το μείζον πρόβλημα αλλά να δημιουργηθούν ακόμη περισσότερα και άλυτα προβλήματα. Η κυβέρνηση και το υπουργείο Εργασίας αδυνατεί να υλοποιήσει με τρόπο αποδοτικό για το κράτος, τους εργαζόμενους, τους εργοδότες, την αύξηση της εργασίας και της παραγωγής με οικονομικό και κοινωνικό αντίκρισμα. Ακολουθεί τις λύσεις του ποδαριού, δείχνοντας με το χειρότερο τρόπο την αδιαφορία της για τη δημιουργία ιδιωτικού πλούτου. Οι Αριστεροί εξάλλου δεν πιστεύουν στον ιδιωτικό πλούτο, μόνο τον απολαμβάνουν ως δημόσιοι λειτουργοί, καταχρώντας την εξουσία που τους δίνει ο λαός.

Θετική στην πρόταση βουλευτών για τη δημιουργία ομάδας εργασίας που θα εξετάσει το ζήτημα με τα μπλοκάκια δήλωσε η νεόκοπη υπουργός Εργασίας, κ. Αχτσιόγλου, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι βρίσκεται σε αδιέξοδο χωρίς δυνατότητα εξεύρεσης λύσης για ένα μείζον θέμα που αφορά χιλιάδες εργαζομένους και φυσικά την ευδοκίμηση του ασφαλιστικού συστήματος που αποτελεί κρίσιμο πυλώνα για την ύπαρξη μιας χώρας. Ακόμη και δίκιο να είχε η κ. Αχτσιόγλου και τις καλύτερες των προθέσεων για την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς εργασίας, το έχει χάσει εξαιτίας του τρόπου που έχει διαχειριστεί το θέμα. Η αποτυχία βέβαια βαραίνει πρώτα από όλα τον προκάτοχό της κ. Γ. Κατρούγκαλο και φυσικά τον ίδιο τον πρωθυπουργό, που σφυρίζει αδιάφορα σαν μη συμβαίνει τίποτα, ψάχνοντας λύσεις μεγαλύτερης υποδούλωσης των Ελλήνων στις δυνάμεις του ακραίου φιλελευθερισμού που κάποτε αφόριζε μετά βδελυγμίας.  

Ο Αλέξης Τσίπρας αξιοποιεί εντέχνως την τεχνική  του διαίρει και βασίλευε, οδηγώντας τον ελληνικό λαό στο τέλμα, στο απόλυτο αδιέξοδο.

Όμως, η παρτίδα δεν έχει ακόμη τελειώσει, σύντροφε Αλέξη.      

Η ομηρία του ΣΥΡΙΖΑ

γράφει ο Απόστολος Διαμαντής

Δύο χρόνια μετά την εκλογική νίκη του Συριζα, ο πρόεδρός του ετοιμάζεται να του δώσει τη χαριστική βολή, φέρνοντας στη Βουλή πακέτο μέτρων που προφανώς παραβιάζουν τις πολιτικές και ιδεολογικές αρχές του.

Ο Τσίπρας βεβαίως έχει μπροστά του ένα πρόβλημα, το οποίο πρέπει άμεσα να λύσει: να κρατήσει την Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Αλλά για να την κρατήσει θα πρέπει να πετάξει οριστικά στα σκουπίδια και τις τελευταίες από τις πολιτικές του δεσμεύσεις, ακόμα και τις ιδεολογικές του αρχές. Ειδάλλως, εάν δεν το κάνει, θα πρέπει να πάει στην αντιπολίτευση.

Το δίλημμα αυτό όμως είναι δικό του, δεν είναι ούτε του Συριζα, ούτε καν των βουλευτών του. Διότι, κάθε κόμμα έχει ορισμένες ιδεολογικές σταθερές που το διαμορφώνουν και του δίνουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, δηλαδή δικαιολογούν την ύπαρξή του. Εάν αυτά αμφισβητηθούν παύει και η αναγκαιότητα της παρουσίας του και το κόμμα οδεύει σε συρρίκνωση. Εάν δηλαδή το Μαξίμου κλείσει αυτή τη συμφωνία, αποδεχόμενο μείωση εισοδημάτων ακόμη και για τα πιο χαμηλά κοινωνικά στρώματα, τότε ποιος ο λόγος να υπάρχει ο Συριζα; Ποιον ακριβώς θα εκφράζει; Σχεδόν κανέναν. Μόνον τον στενό κομματικό περίγυρο.

Ήδη, η κυβέρνηση Συριζα - ΑΝΕΛ έχει υπογράψει το 3ο Μνημόνιο, στο οποίο δεσμεύθηκε να εφαρμόσει ένα αμιγώς νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα μείωσης του δημοσίου τομέα, μαζικών ιδιωτικοποιήσεων, αυστηρής λιτότητας με 3,5% πλεονάσματα, πλήρους απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας και των επαγγελμάτων και μείωσης της δαπάνης για μισθούς και συντάξεις. Αυτά ήδη τα έχει υπογράψει. Απέναντι σ’ αυτήν την ολική μετάλλαξη κράτησε μόνον ως φύλλο συκής την προστασία των συνταξιούχων και των χαμηλών εισοδημάτων. Εάν πληγούν και αυτά τα κοινωνικά στρώματα, τότε ο μεν πρωθυπουργός θα έχει βεβαίως εξασφαλίσει ακόμα μερικούς ακόμα μήνες στην εξουσία, ο δε Συριζα όμως θα έχει αυτοακυρωθεί. Δεν θα έχει λόγο ύπαρξης.

Η αντίφαση είναι προφανής. Η απάντηση του Μαξίμου είναι πως η υποχώρηση αυτή είναι τακτικής φύσης και ότι εφόσον η χώρα θα ολοκληρώσει το πρόγραμμα, θα καταφέρει στο τέλος του 18 να βγει από την εποχή των μνημονίων. Ακόμα και ένας αφελής θα καταλάβαινε πως αυτό είναι μια σκέτη δικαιολογία. Οι αξιολογήσεις θα συνεχιστούν, στη λογική της πλήρους εφαρμογής του  προγράμματος. Όχι του Συριζα βεβαίως. Των δανειστών φυσικά.

Στο τέλος αυτής της διαδρομής, ακόμα και αν όλα πετύχουν- που δεν θα πετύχουν και τα μέτρα θα διαδέχονται το ένα το άλλο- η μεν κυβέρνηση θα έχει υλοποιήσει το πρόγραμμα των δανειστών, το δε εκλογικό σώμα θα καλέσει τη ΝΔ πλέον να το συνεχίσει, ως την πλέον αρμόδια. Η αντίφαση θα έχει γίνει εντελώς κατανοητή από όλους. 

Η ύστατη αυταπάτη είναι πως οι πολιτικές εξελίξεις στην ΕΕ δείχνουν το τέλος της λιτότητας. Προφανώς και δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ακόμη και αν κερδίσει ο Σουλτς την Μέρκελ- πράγμα δύσκολο- ακόμη και τότε η Ελλάδα δεν πρόκειται να ωφεληθεί, εφόσον η ουσία του προγράμματος δεν μπορεί να αλλάξει. Ακόμη και αν αποσυρθεί το ΔΝΤ, ακόμη και τότε η λογική των προγραμμάτων διάσωσης θα κινούνται στη λογική του.

Με λίγα λόγια, οι βουλευτές του Συριζα θα κληθούν ενδεχομένως σε λίγες μέρες να υπογράψουν τη ληξιαρχική πράξη αιχμαλωσίας του Συριζα από το ΔΝΤ και τον Σόϊμπλε. Εάν συμφωνήσουν και σ’ αυτό, θα πρέπει να γνωρίζουν πως δεν θα υπάρχει πλέον δρόμος επιστροφής. Θα οδηγηθούν σε πολιτικό bullying, με αντάλλαγμα την διατήρηση της βουλευτικής έδρας για μερικούς μήνες ακόμα. Ισχνό αντάλλαγμα.

Είναι γνωστό πως υπάρχει και η επιλογή της παραίτησης. Εάν ένας βουλευτής της αριστεράς φτάσει στο σημείο αυτό, τότε θα βρίσκεται πολύ πίσω πολιτικά από τους βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που σε στιγμές κρίσιμες της μνημονιακής περιόδου σήκωσαν το ανάστημά τους και καταψήφισαν τα μνημόνια.

Αλλά ο πρωθυπουργός δεν πρέπει να φέρει τα πράγματα μέχρις εκεί. Οφείλει να κρατήσει τη θέση του, να διατηρήσει το στράτευμα ενωμένο και να πάει σε εκλογές.

Το πρόγραμμα που πάει να υπογράψει δεν είναι δικό του. Ανήκει σε άλλον.    

Boσκή στο αιώνιο χορτάρι

 Του Περικλή Κοροβέση

Οταν έρθει η ώρα που θα παραδώσω την ψυχή μου στον Μεγαλοδύναμο -οι καφετζούδες και οι αστρολόγοι έχουν προβλέψει πως αυτό θα γίνει στις 20 Ιουλίου του 2041- και θα υποστώ το προβλεπόμενο τεστ από τις ιερές γραφές, θα πρέπει να απαντήσω σε μία και μόνη ερώτηση:

«Ποια συμβάντα στη ζωή σας διαμόρφωσαν τις φιλοσοφικές και πολιτικές απόψεις σας και αλλάξατε ζωή; Επιλέξατε μόνο δύο».

Αυτό θα μου επιφέρει κάποια σύγχυση, αλλά εκεί πάνω δεν παίζουν. Θεωρούν τις πολλές ερωτήσεις γκάλοπ, που φυσικά δεν εμπιστεύονται. Επιπλέον έχουν την ικανότητα να κρίνουν την ειλικρίνειά σου. Αν πεις ψέματα, χάνεις και τον Παράδεισο και την Κόλαση.

Σε ξαναστέλνουν πίσω στη Γη, αλλά όχι με τη μορφή του Homo Sapiens – και τα ζώντα είδη που υπάρχουν είναι αμέτρητα. Για να πάρεις άδεια εισόδου στον απάνω κόσμο, το μόνο έγκυρο διαβατήριο που υπάρχει είναι η ειλικρίνεια. Και εδώ υπάρχει μια απόλυτη δικαιοσύνη που δεν υπάρχει στη Γη.

Να το πούμε λίγο απλοϊκά. Οι κακοί πάνε στην Κόλαση και οι καλοί πάνε στον Παράδεισο. Αλλά εκεί, στο υπερπέραν, υπάρχει μια άλλη λογική που δεν την πολυχρησιμοποιούν οι άνθρωποι.

Οι κακοί στην ουσία δεν τιμωρούνται. Βρίσκονται στον δικό τους Παράδεισο. Ολοι οι μεγάλοι εγκληματίες, δικτάτορες, βιομήχανοι όπλων, τραπεζίτες και πιστωτές, βρίσκονται στο δικό τους βασίλειο με την αγριότητα της ελεύθερης αγοράς. Και ό,τι κακό μπορούν να κάνουν, το πραγματοποιούν στους ομοίους τους. Και όταν το κακό γίνεται νόμος μιας κοινωνίας, μεταφυσικής ή φυσικής, γίνονται έντιμοι πολίτες γιατί πειθαρχούν στους νόμους.

Οι καλοί στη θεϊκή τάξη πραγμάτων δεν αμείβονται. Και εδώ η Ουράνια Δικαιοσύνη είναι αμείλικτη. «Αφού ζήσατε μια ζωή κορόιδα, εσείς ως καταναλωτές στηρίξατε τον καπιταλισμό και την “ελεύθερη” αγορά των μονοπωλίων, υπηρετήσατε όλα τα καθεστώτα, πειθήνια, για να έχετε τα κεφάλια σας ήσυχα, τότε θα βοσκάτε το αιώνιο χορτάρι, μια που αυτό επιθυμούσατε στην επίγεια ζωή σας και ποτέ δεν ήταν αρκετό. Τώρα, στην αιώνια ζωή σας θα συνεχίσετε την επίγεια ζωή σας».

Και οι φιλόσοφοι θα θέσουν το ερώτημα: Τελικά ποιος είναι ο Παράδεισος και ποια είναι η Κόλαση; Ερώτημα αναπάντητο, αλλά χρήσιμο. Δίνει δουλειά στους φιλοσόφους και περιορίζει την ανεργία τους.

Αλλά επειδή εγώ είμαι ανυπόμονος, θα απαντήσω από τώρα, χωρίς να θέλω να χαλάσω τη θεϊκή τάξη ούτε και να παραβώ τους ιερούς κανόνες. Θα προφασιστώ πως κάποιος από τους εργοδότες μου, δηλαδή οι αναγνώστες αυτής της εφημερίδας, ήθελε να ξεκαθαρίσει αυτήν την εφημερίδα και να υποβάλει όλους εμάς, τους συνεταιριστές, σε ένα τεστ ειλικρίνειας. (Αλήθεια, γιατί να μη γίνει αυτό;) Μπορώ λοιπόν να απαντήσω αυθορμήτως για τα δύο μεγάλα συμβάντα στη ζωή μου.

Το πρώτο είναι ο γαλλικός Μάης του ’68, που έζησα τον απόηχό του. Το δεύτερο ήταν η μακρά παραμονή μου στη Σουηδία. Τώρα πρέπει να δώσω και κάποιες εξηγήσεις. Ο Μάης μού έμαθε πως η επανάσταση δεν είναι μια θεωρία αλάθητη, που πρέπει να εφαρμοστεί, πάση θυσία, στην κοινωνία για να την απελευθερώσει.

Αυτό, σε τελική ανάλυση, είναι ένας βίαιος ολοκληρωτισμός και δεν έχει καμία σχέση ούτε με την Ελευθερία ούτε με τη Δημοκρατία. Αντίθετα, η επανάσταση δεν δίνει το κοπιράιτ της σε καμιά πρωτοπορία. Αυτές είναι για να τσακώνονται μεταξύ τους και να ανταγωνίζονται στις διασπάσεις στο όνομα της ενότητας.

Επανάσταση είναι η ακριβής ανάγνωση της πραγματικότητας, που στρέφεται με ένα κράτος εναντίον της κοινωνίας. Και είναι η ίδια η κοινωνία που κινείται για να υπερασπιστεί τον εαυτό της.

Και είναι αδιάφορο σε τι θεό πιστεύει ο κάθε εξεγερμένος. Και γι’ αυτό χρειάζεται ένα πολιτικό σχέδιο που θα είναι αποδεκτό από όλη την εξεγερμένη κοινωνία, και θα είναι δεκτό, στο μέτρο του δυνατού, από τη μη εξεγερμένη.

Και από αυτήν την άποψη, ο κομμουνισμός της ΕΣΣΔ ήταν ένας ολοκληρωτισμός. Και μια παγκόσμια αποτυχία. Η Σουηδία, όπου έζησα περίπου τρεις δεκαετίες, ήταν ένα μοντέλο κράτους και κοινωνίας, που στηριζόταν στην αξιοπρέπεια και στον σεβασμό του πολίτη, άσχετα αν ήταν Σουηδός ή μετανάστης.

Αναφέρομαι στις δεκαετίες ’70, ’80, ’90, που ήταν και μια πορεία αποσύνθεσης του σοσιαλδημοκρατικού μοντέλου και της επικράτησης του νεοφιλελευθερισμού, ιδίως μετά τη δολοφονία του Ούλοφ Πάλμε.

Τη δεκαετία του ’70 η φτώχεια είχε εξαλειφθεί. Ολοι είχαν το μίνιμουμ γκαραντί και στέγη, άσχετα αν ήσουν πρεζάκιας, αλκοολικός ή χαραμοφάης (στην τελευταία κατηγορία είχαμε ειδικευτεί οι Ελληνες). Η έννοια της κλειδαριάς ήταν θεωρητική. Σπίτια και αυτοκίνητα ήταν πάντα ξεκλείδωτα.

Παραβατικότητα σχεδόν στο μηδέν. Και εγκληματικότητα, μόνο στις μαφίες. Τώρα όλα αυτά είναι μακρινό παρελθόν. Αλλά εντούτοις ο σεβασμός στον πολίτη έχει μείνει. Δεν είναι ανύπαρκτοι, όπως εμείς εδώ.

Και αυτό το διαπίστωσα στην πρόσφατη επίσκεψή μου, για να δούμε την τρίτη γενιά «Κοροβέσηδων». Ο εγγονός Αινείας κλείνει τους τρεις μήνες. Κάνοντάς τον βόλτα με το καρότσι, είδα ανθρώπους να μου γελούν. Εδώ, ζω ανάμεσα σε αγέλαστα πρόσωπα που κουβαλούν την αβεβαιότητά τους με ένα σακίδιο φορτωμένο θλίψη. Μήπως η επανάσταση αρχίζει με τη χαρά;

   

Πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ: Δεν βλέπω έξοδο στις αγορές πριν το 2020

Δεν βλέπει έξοδο της Ελλάδας στις αγορές πριν από το 2020 ο πρώην εκπρόσωπος της χώρας μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Αθανάσιος Κατσάμπας όπως δήλωσε ο ίδιος στον ΣΚΑΪ.

«Η Ελλάδα δεν περνά μία κρίση, περνά μία μακροχρόνια περίοδο προσαρμογής. Δεν είναι εύκολη και δεν θα περάσει εύκολα η κρίση», είπε ο κ. Κατσάμπας.

Στην πράξη η εκτίμηση του κ. Κατσάμπα σημαίνει πως η χώρα μας θα χρειαστεί επιπλέον στήριξη από τους εταίρους της για την περίοδο μετά το 2018, καθώς δεν θα έχει τη δυνατότητα να αυτοχρηματοδοτηθεί μέσω δανεισμού από τις αγορές.

Πρόσθεσε δε πως όλα μπορούν να επιταχυνθούν αν έχουμε ένα γενναίο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και ιδιωτικοποιήσεων μέχρι το 2018.

Πηγή

Telegraph: Η Ελλάδα θα αποβληθεί προς παραδειγματισμό άλλων χωρών

  «ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΜΠΕΙΤΕ ΣΤΟ ΕΥΡΩ»  

Σύντομα η ευρωζώνη θα αναγκαστεί να αποβάλλει την Ελλάδα, ως παραδειγματισμό για άλλες χώρες, εκτιμά αρθρογράφος της Telegraph.

Ο Σάιμον Χέφερ υποστηρίζει ότι όσοι επιμένουν για την παραμονή της Μ. Βρετανίας στην ΕΕ θα πρέπει να κοιτάξουν τη λυπηρή κατάσταση της Ελλάδας πριν πλέξουν το εγκώμιο της Ενωσης, όπως αναφέρει ο τίτλος του άρθρου του.

Δεν αποτέλεσαν έκπληξη τα νέα της περασμένης εβδομάδας, ότι η ελληνική οικονομία παραμένει καταστροφική παρά τα ειδικά μέτρα και τα προγράμματα διάσωσης, γράφει ο Χέφερ, συμπληρώνοντας ότι τα χρέη της Ελλάδας είναι αδύνατο να πληρωθούν, η χώρα λειτουργεί μετά βίας και μεγάλες περιοχές της χώρας της ερημώνουν.

«Δεν θα έπρεπε ποτέ να μπει στο ευρώ και στην πραγματικότητα δεν θα έπρεπε ποτέ να μπει στην ΕΕ. Σύντομα η ΕΕ δεν θα έχει άλλη επιλογή παρά να τη διώξει, δίνοντας το παράδειγμα σε αρκετές άλλες χώρες- κυρίως την Ιταλία- που ποθούν να μπορούσαν να υποτιμήσουν το νόμισμά τους», γράφει ο Χέφερ.

«Οταν το Σκωτικό Εθνικό Κόμμα και άλλοι φανατικοί του ευρώ επιχειρηματολογούν ανόητα για να αγνοηθεί το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματός μας και να παραμείνουμε στην ΕΕ, δεν βλέπουν τι αποτυχία είναι η ΕΕ και τι καταστροφή έχει προκαλέσει σε χώρες που δεν μπορούν να εκπληρώσουν τα γερμανικά στάνταρντ για την οικονομική απόδοση; Η απόδειξη είναι μπροστά στα μάτια μας. Το κοινό νόμισμα είναι μια καταστροφή. Αν η ΕΕ καταρρεύσει, θα μπορεί να κατηγορήσει μόνο τον εαυτό της», καταλήγει ο αρθρογράφος της Telegraph.  

Πηγή

Δικαστική απόφαση - «ανάσα» για τους εργαζομένους και τα έντυπα του ΔΟΛ

Θετική απόφαση για τους εργαζόμενους του ΔΟΛ εξέδωσε πριν από λίγο το Πρωτοδικείο κάνοντας δεκτή την προσφυγή τους για αποδέσμευση ενός τραπεζικού λογαριασμού του οργανισμού ώστε να μπορούν να εκδίδονται τα έντυπα.

Η πρόεδρος Πρωτοδικών Βασιλική Μπάστα, μετά τη συναίνεση των τραπεζών στο αίτημα των εργαζομένων, αναστέλλει ουσιαστικά την ισχύ της προηγούμενης προσωρινής διαταγής που δέσμευε όλα τα περιουσιακά στοιχεία του ΔΟΛ, και διατάσσει την αποδέσμευση ενός τραπεζικού λογαριασμού που διατηρεί η επιχείρηση στην Alpha Bank προκειμένου να εξασφαλιστούν τα αναγκαία για τη λειτουργία της επιχείρησης και την έκδοση των ιστορικών εντύπων.

Στην απόφασή της η δικαστική λειτουργός αναφέρει «διατάσσω την αποδέσμευση του τραπεζικού λογαριασμού στην Alpha Bank προκειμένου κάθε κατατεθησόμενο από την έκδοση της παρούσας και εφεξής σε αυτόν τον λογαριασμό ποσό, είτε από την εταιρείας Άργος ΑΕ είτε από τρίτους οφειλέτες της ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία ΔΟΛ, να διατίθεται ελεύθερα από την τελευταία αποκλειστικά και μόνο για τις ανάγκες της εξακολούθησης της λειτουργίας της επιχείρησης και ειδικότερα για την κάλυψη των εξόδων λειτουργία της και την καταβολή της μισθοδοσίας των εργαζομένων σε αυτήν».

Με την απόφαση εξακολουθεί να ισχύει το καθεστώς «μη μεταβολής» για οποιοδήποτε άλλο περιουσιακό στοιχείο του ΔΟΛ.  

Πηγή

Την ώρα που σφάζονται στη Βουλή, μοιράζονται από την πίσω πόρτα 7 εκατομμυριάκια

Την ώρα που η κυβέρνηση ούρλιαζε και κατάγγελνε όλα τα κόμματα για θαλασσοδάνεια και διαπλοκή με τις τράπεζες και την ώρα που εκπρόσωποι, αρχηγοί και ο πρωθυπουργός λοιδορούσαν ο ένας τον άλλον για χρέη που δεν αποπληρώνονται στο αιώνα τον άπαντα, μοιράζονταν από την πίσω πόρτα όλοι τα 7 εκατομμύρια της χρηματοδότησης των κομμάτων σαν να μην τρέχει τίποτε! Κορόιδο λαέ!

Όλα αυτά, δύο μέρες πριν τη συζήτηση (ο θεός να τη κάνει συζήτηση) του περίφημου πορίσματος για το πολιτικό και μιντιακό χρήμα στη Βουλή! Η απόφαση αναρτήθηκε κανονικά στη «Διαύγεια» ενώ οι θεατρικές κραυγές για την έλλειψη διαύγειας ακούγονταν μέσα στην αίθουσα και έξω, ως τα πέρατα του κόσμου.

Θεατρικές, γιατί από το παραδάκι του λαού, που δεν περισσεύει για τίποτε, τα κόμματα δεν έχουν υποστεί κανένα κούρεμα λόγω λιτότητας και εισπράττουν ακόμα τόσα ευρώ όσα αναλογούν στα ποσοστά τους με τα παλιά κριτήρια!

Αυτά τα τόσα ευρώ που εγκρίθηκαν τώρα είναι 5.699.672 ως πρώτη δόση από τα 7.000.000 που θα μπουν στα ταμεία των κομμάτων από τον κρατικό προϋπολογισμό για φέτος. Μοναδική εγγύηση γι αυτά είναι οι… μελλοντικές απολαβές με βάση τα ποσοστά που ΘΑ πάρουν τα κόμματα στις εκλογές, λες και ξέρουν αν θα υπάρχουν και πόσο ποσοστό ψήφων θα πάρουν! ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν εκχωρήσει πολλαπλώς τις μελλοντικές τους χρηματοδοτήσεις έναντι της αποπληρωμής των δανείων, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ απλώς.

Τα συνολικά χρέη των κομμάτων στις τράπεζες είναι 418.000.000 ευρώ μέχρι σήμερα, με τάσεις μείωσης μετά το σάλο που έχει προκληθεί εδώ και τέσσερα χρόνια. Τα χρέη ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μοιάζουν με της Ελλάδας. Δεν είναι βιώσιμα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που χρωστάει στην Εθνική Τράπεζα 8.406.888 ευρώ, παίρνει τώρα 2.043.746 ευρώ και κάνει να παίρνει και το ποσοστό που του αναλογεί από το υπόλοιπο από το 1.500.000 ως τα 7 εκατομ.

Η ΝΔ, που χρωστάει στις τράπεζες 210.835.840 ευρώ θα πάρει τώρα 1.651.739 ευρώ.

Το ΠΑΣΟΚ που χρωστάει 189.695.073 ευρώ θα πάρει 249.683,89 ευρώ

Η ΔΗΜΑΡ παίρνει 37.165,8 ευρώ

Η «Ελιά» (το σχήμα ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές) θα πάρει 39.07765 ευρώ

Το Ποτάμι παίρνει 374.148,02 ευρώ

Το ΚΚΕ παίρνει 451.873,28 ευρώ

Οι ΑΝΕΛ παίρνουν 300.670,18 ευρώ

Η Ένωση Κεντρώων παίρνει 261.012,19 ευρώ

Η Λαϊκή Ενότητα (ΛΑΕ), το ΛΑΟΣ, το Άρμα Πολιτών (!) και η… «Πυρίκαυστος Ελλάδα» του Κώστα Ζουράρη θα μοιραστούν από 26.000 μέχρι 36.000 ευρώ.

Και για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα. Τα κόμματα καλώς χρηματοδοτούνται από τον προϋπολογισμό, δηλαδή από το λαό. Είναι πρακτικά η πιο διαφανής διαδικασία και είναι αναλογική. Η πιο αναλογική, γιατί απολύτως δίκαιη και αναλογική διεργασία δεν υπάρχει αν πάρει κανείς υπ όψιν του εκείνους από το λαό που απέχουν, που ψηφίζουν λευκό, άκυρο ή άλλα κόμματα, αλλά πληρώνουν.

Είναι ένα τίμημα για την αντιπροσωπευτική δημοκρατία, που ψηφίζει ο λαός και χρηματοδοτεί ο λαός. Κανονικά έπρεπε να την ελέγχει κι όλας. Αλλιώς, θα τη χρηματοδοτούσαν ιδιώτες κεφαλαιούχοι, που έτσι κι αλλιώς αλωνίζουν σε κυβερνήσεις και κόμματα. Σκέψου να τα συντηρούσαν και επίσημα! Η άλλη λύση, να χρηματοδοτούνται τα κόμματα αποκλειστικά από τα μέλη δεν αποδίδει. Τα μέλη συνεισφέρουν και σήμερα με πενιχρά αποτελέσματα.

Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι στην κρατική χρηματοδότηση. Είναι που τα κόμματα δεν δίνουν λογαριασμό μέχρι σέντς για τα χρήματα που παίρνουν. Δηλαδή, τι τα κάνουν. Πώς φαγώθηκε κοντά μισό δις ευρώ δηλαδή; Άγνωστο. Εδώ και χρόνια Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει.

Το χειρότερο: Την ίδια ανεξέλεγκτη κατάσταση συνεχίζουν και σήμερα τα κόμματα. Και δεν τη συνεχίζουν απλώς Τη διαιωνίζουν χέρι- χέρι και με τον καινούργιο συνεταίρο στο club των «μεγάλων», τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος, την ίδια μέρα που καταγγέλλει τους άλλους ότι έχουν μη βιώσιμα χρέη και απειλεί να χώσει στη φυλακή κάθε υπεύθυνο, αλλά δεν βρίσκει πολιτικούς υπεύθυνους, την ίδια ώρα ενθυλακώνει τα 2,5 εκατομμυριάκια τώρα και εγκρίνει διακομματικά να πάρουν και αυτοί που τους καταγγέλλει το κάτι τις τους!

Κατά τα άλλα καταγγέλλει στο λαό το «σάπιο παλιό πολιτικό σύστημα» για διαφθορά και αδιαφάνεια! Και ο λαός ακόμα πιστεύει ότι υπάρχει πραγματική σύγκρουση μεταξύ των κομμάτων! Και μαζί του το πιστεύουν και μερικοί γραφικοί πολιτικοί που νομίζουν ότι κάνουν επανάσταση!

Η μόνη πραγματική σύγκρουση μεταξύ των κομμάτων είναι για το ποιος θα καθίσει στο βάζο με το μέλι. Όταν το καταλάβει αυτό ο λαός υπάρχει πιθανότητα κάτι ν’ αρχίσει να αλλάζει στη χώρα.

Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης

Κι όμως, το καραβάνι προχωρά…

Του Γιάννη Παντελάκη

Η κυβέρνηση, όπως οι περισσότερες, ήθελε από την αρχή κάτι απλό: αν όχι να σταματήσουν, τουλάχιστον να περιοριστούν οι ενοχλητικές δημοσιογραφικές φωνές. Σιγά-σιγά και μ’ έναν εξαιρετικά αποτελεσματικό τρόπο τα καταφέρνει. Χρησιμοποιώντας τους χρεωκοπημένους ή αδιάφορους μιντιάρχες αλλά και πολλά ψέματα, επι των ημερών της έχει επιτευχθεί κάτι μοναδικό. Να μην εκπέμπει ειδησεογραφικό πρόγραμμα το πρώτο σε τηλεθέαση κανάλι και να μην κυκλοφορούν η πρώτη σε κυκλοφορία καθημερινή και η δεύτερη σε κυκλοφορία Κυριακάτικη εφημερίδα. Λίγο είναι;

Σ’ αυτόν τον τομέα τουλάχιστον, το περίφημο καραβάνι προχωρά. Ενοχλητικές εφημερίδες κλείνουν, άλλες έχουν εδώ και καιρό υποκύψει στην γοητεία της σημερινής εξουσίας, η δημόσια ραδιοτηλεόραση έχει ταυτιστεί με απόλυτα κομματικές επιλογές και όσα Μέσα προσπαθούν να επιβιώσουν νοιώθουν έναν συνεχή πόλεμο και απαξίωση από κυβερνητικά στελέχη.

Ο ΔΟΛ, προφανώς και δεν χρεωκοπεί επειδή η κυβέρνηση το αποφάσισε. Οι κύριες ευθύνες ανήκουν στον πάλαι ποτέ ισχυρό ιδιοκτήτή του. Ωστόσο, υπάρχουν δυο χαρακτηριστικά στοιχεία των τελευταίων ημερών που έρχονται να επιβεβαιώσουν πως η κυβέρνηση σπρώχνει πιο γρήγορα στον γκρεμό το συγκρότημα και τους εργαζόμενούς του: 1) Ο Τσίπρας μιλάει για το θέμα του ΔΟΛ στη Βουλή ισχυριζόμενος ότι υπάρχει τελεσίδικη απόφαση και δεν μπορεί να γίνει τίποτα! Το απόλυτο ψέμα, πρόκειται για την απόφαση ενός πρωτοδίκη για την απελευθέρωση ενός λογαριασμού που θα διατηρούσε τον ΔΟΛ ενεργό (με την κάλυψη του κόστους του χαρτιού και μέρους των χρωστούμενων αμοιβών), μέχρι το δικαστήριο ν αποφασίσει τον ορισμό ειδικού διαχειριστή. Ακόμα και ο Φίλης χαρακτήρισε την πρωθυπουργική αναφορά, ως μπαρούφα!

2) Ο υπουργός Παππάς δηλώνει ότι κάποιοι πιέζουν την κυβέρνηση να νομοθετήσει ώστε οι Τράπεζες να συνεχίσουν να δανειοδοτούν τον ΔΟΛ. Ψέμα. Οι εργαζόμενοι ζητάνε απελευθέρωση ενός λογαριασμού στον οποίο κατευθύνονται τα έσοδα από πωλήσεις και διαφημίσεις των εντύπων, καμία σχέση με τραπεζικό δανεισμό. Υπέρ της πρότασης των εργαζομένων άλλωστε τάχθηκαν και οι εκπρόσωποι των Τραπεζών εκτιμώντας ότι το κλείσιμο του ΔΟΛ δεν είναι προς όφελός τους και των δανείων που έχουν δώσει.

Η κυβέρνηση, είχε τις δυνατότητες να βρει έναν νόμιμο τρόπο για την στήριξη του τύπου. Και του ΔΟΛ και όλων των εφημερίδων που έχουν πληγεί από την κρίση. Και θα είχε και συμμάχους για κάτι τέτοιο μέσα από τη Βουλή. Για να έκανε κάτι τέτοιο ωστόσο, θα έπρεπε να είχε και την αντίστοιχη αντίληψη που θέλει τον τύπο ως αναγκαίο συστατικό της δημοκρατίας ανεξάρτητα αν αυτός βρίσκεται κοντά ή απέναντι σε μια συγκεκριμένη εξουσία. Και τέτοια αντίληψη δεν υπάρχει. Το αντίθετο, θέλουν τα Μέσα δικά τους.

Οι σχέσεις Τσίπρα με τα ΜΜΕ, έχουν περάσει από διάφορα στάδια. Την γενικευμένη επίθεση σε αυτά με σκοπό την απαξίωσή τους (τις ίδιες μεθόδους ακολουθούν ο Τράμπα, ο Γκρίλο, ο Φιγιόν πρόσφατα κ.ο.κ.), τις μυστικές προσεγγίσεις με ισχυρούς μιντιάρχες με σκοπό την συναλλαγή (Ψυχάρης, Μπόμπολας κ.λ.π.) και τις προσπάθειες για σπρώξιμο στον γκρεμό όσων δεν υπέκυψαν στις διαθέσεις του.  Σ’ ένα σημαντικό βαθμό, το έχει πετύχει. Αν το αρχικό σχέδιο για τα κανάλια δεν είχε μπλοκαριστεί από το ΣτΕ, η επιτυχία τους θα ήταν απόλυτη… 

Η Γερμανία και ο ρόλος της εις την παγκόσμια πολιτική -το ΔΝΤ υποχείριο της Ε.Ε.-

γράφει ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης*

Με αγωνία παρακολουθούμε εις την χώρα μας τις ειδήσεις, τα σχόλια και τις ατέρμονες συζητήσεις  που γίνονται εις τα διάφορα Κανάλια για την πορεία των διαπραγματεύσεων σχετικά για το κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης και την αποφυγή ενός Grexit, που για πολλούς σημαίνει το τέλος της Ελλάδος. Έχει επισημανθεί πολλές φορές ο ρόλος της Ιστορίας, αλλά και η σχέση του κάθε ανθρώπου με αυτήν, κυρίως εκείνων οι οποίοι εκλέγονται και αναλαμβάνουν την διακυβέρνηση και τις μεγάλες ευθύνες για την πορεία της χώρας τους. Η σωστή πληροφόρηση, η αξιολόγηση και εκτίμηση κάθε πληροφορίας είναι το άλφα και το ωμέγα για την άσκηση της πολιτικής και την προάσπιση και διαφύλαξη των συμφερόντων ενός Λαού, μίας Πολιτείας.

Όποιος έχει επισκεφθεί την Γερμανία διαπιστώνει ότι η χώρα αυτή είναι ένα τεράστιο εργοτάξιο που παρομοιάζεται με μία κυψέλη ακούραστων εργαζόμενων μελισσών. Ήταν και είναι το πεπρωμένο αυτής της χώρας να ευθύνεται για τους 2 Παγκοσμίους Πολέμους εξαιτίας της εργατικότητάς του και της δύναμης που αλλάζει την φύση του ανθρώπου και τον οδηγεί σε αλαζονεία και εκτροπές απέναντι των άλλων.

Ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 70 και πάλιν η χώρα αυτή είχε τον ηγετικό ρόλο εις την τότε ΕΟΚ. Εκ του λόγου αυτού η Κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος επιδίωκε την ταχύτατη ένταξη της χώρας μας εις την ΕΟΚ απέστειλε εις την Γερμανία 6 Υπουργούς  (Αντιπρόεδρος Γεώργιος Ράλλη, Άννα Συνοδικού, Γεώργιος Αστεριάδης, Ιωάννης Φικιώρης, Ζαχαρίας Κρατσάς) σε μία εξαήμερη επίσκεψη 23.02-28.02.1975, σκοπός της οποίας ήταν να πεισθεί η Γερμανία για την αναγκαιότητα της ένταξης μας εις την Ε.Ο.Κ. Οι ‘Ελληνες πολιτικοί, η επίσκεψή των οποίων αποκρύφτηκε από την δημοσιότητα, είχαν επαφές με σημαίνοντες πολιτικούς παράγοντες της Γερμανικής Κυβέρνησης, Υπουργούς, αλλά και Πρωθυπουργούς των Κρατιδίων, οι οποίοι αργότερα ανεδείχθησαν σε Καγκελάριους, αλλά και με βαρόνους της γερμανικής Οικονομίας. Η Γαλλία ήδη τότε είχε απολέσει τον ρόλο της εντός της ΕΟΚ και εκ του λόγου αυτού τέλη του 1979 ο Γάλλος Πρόεδρος Giscard d’Estaing παρέπεμψε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να ταξιδεύσει εις την Βόννη και να ζητήσει την συγκατάθεση του Γερμανού Καγκελαρίου Helmut Schmidt για την πλήρη ένταξη της Ελλάδος εις την ΕΟΚ.

Από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια και όλοι βιώνουμε την σκληρότητα της γερμανικής πολιτικής, που όσο χειροτερεύουν τα πράγματα εντός της Ε.Ε. αλλά και παγκοσμίως, τόσο περισσότερο η Γερμανία δια της στάσης της κινδυνεύει να γίνει και πάλιν υπαίτια μία παγκόσμιας αποσταθεροποίησης και ανατροπής. Εξαιτίας του αδιεξόδου εις το οποίο ευρίσκεται η χώρα μας, οι Πολιτικοί μας και τα ΜΜΕ ευελπιστούν ότι η σωτηρία της Πατρίδας μας εναπόκειται τώρα εις την πιθανή νίκη των Σοσιαλδημοκρατών (SPD)με τον Μάρτιν Σούλτς και την ήττα της κ. Μέρκελ και του κ. Σόιμπλε. Η αφέλεια και η εσωστρέφεια, αλλά και η ανιστορημένη συμπεριφορά των Πολιτικών της χώρας μας και των ΜΜΕ δεν επιτρέπουν σε αυτούς να αντιληφθούνε την πραγματικότητα που είναι συστατικό εργαλείο της Ιστορίας. Ότι η Γερμανία δεν μπορεί να αποποιηθεί την δύναμη της, τον ρόλο της εις την παγκόσμια πολιτική, και ως εκ τούτου πλανάται οικτρά, όποιος πιστεύει ότι ο νέος Καγκελάριος και ο νέος υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας θα αποποιηθεί την φύση του ως Γερμανός και θα αποκλίνει από την δύναμη και τον ρόλο της χώρας του εις την παγκόσμια πολιτική.

Από την έναρξη της κρίσης εις την χώρα μας το 2009, πολύς ο λόγος για τον ρόλο των Ευρωπαϊκών Θεσμών και την συμμετοχή του ΔΝΤ εις το Πρόγραμμα. Ουδείς όμως έχει ασχοληθεί γιατί η χώρα μας οδηγήθηκε συστηματικά εις την καταστροφή, γιατί συνθλίβεται καθημερινώς εις τις Συμπληγάδες, και τι κρύβεται πίσω από την «αποτυχία των Ευρωπαϊκών Θεσμών και του ΔΝΤ και την δήθεν μεταξύ των σύγκρουση!». Ας βάλουμε τα πράγματα σε μία τάξη και ανατρέξουμε και πάλιν εις την Ιστορία, η οποία αποσιωπείται συστηματικά από τους Πολιτικούς και τα ΜΜΕ. Το ΔΝΤ ιδρύθηκε την 1.-22.07.1944 εις το Bretton Woods της Πολιτείας των ΗΠΑ New Hampshire. Σε αυτό συμμετέχουν σήμερα 189 χώρες. Ασφαλώς και οι χώρες της Ευρώπης, οι οποίες λόγω της οικονομικής ισχύς τους έχουν σημαντικούς ψήφους και αποφασιστικό ρόλο εις τις αποφάσεις του ΔΝΤ ως μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής, αλλά και των Εκτελεστικών Διευθυντών π.χ. των Ομάδων των Ευρωπαϊκών Χωρών. Ένα και μόνο χαρακτηριστικό παράδειγμα: οι πολυπληθέστερες χώρες του κόσμου Κίνα (1.37 δις) και Ινδία (1.31 δις), διαθέτουν μόλις 3.81% και 2.44%= 6.25% ψήφους, ενώ αντιθέτως η Γερμανία (82 εκ.) και Λουξεμβούργο (0.57 εκ.) 5.81% και 0,20%= 6.01 %ψήφους. Εκ του λόγου αυτού, ενώ η κρίση χρέους της χώρας μας είναι μία καθαρώς εσωτερική ευρωπαϊκή υπόθεση, η πρόσδεση του ΔΝΤ εις τα Προγράμματα βοήθειας (Μνημόνια!) έγινε σκόπιμα για να ασκείται πολύ μεγαλύτερη και ισχυρότερη πίεση, αλλά και εκβιασμοί απέναντι της Ελλάδος.

Εδώ τίθεται το ερώτημα: προς τι αυτή η διαφωνία μεταξύ ΔΝΤ και των υπολοίπων 3 Θεσμών της Ε.Ε. (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) όταν όλες οι χώρες της Ε.Ε. είναι ταυτόχρονα και μέλη του ΔΝΤ, συμμετέχουν δηλαδή εις τις αποφάσεις του ΔΝΤ;  Για ποια κόντρα μιλάνε; Αυτή η παραδοξότητα, η οποία αποσιωπείται από όλους, αλλά και το θέατρο της  «δήθεν σύγκρουσης των ευρωπαϊκών θεσμών με το ΔΝΤ» δημιουργεί εύλογες απορίες, αλλά και υποψίες αποπροσανατολισμού της διεθνούς κοινής γνώμης από τον κίνδυνο ενός ντόμινου ανατροπής της βαριάς, εξαθλιωμένης κατάστασης δισεκατομμυρίων ανθρώπων της υφηλίου.

Ως εκ τούτου, η Ελλάς πρέπει να υποστεί τις βαρύτατες συνέπειες προς παραδειγματισμό, αλλά και  εξαιτίας της ιστορικής της βαρύτητας και της μεγάλης και διεθνούς αναγνωρισημότητάς της. Οι Ευρωπαϊκοί Θεσμοί και το ΔΝΤ επιδιώκουν την ολοκληρωτική και ταπεινωτική υποταγή της Ελλάδος εντός της Ε.Ε., και αγωνιούν για το ενδεχόμενο μιας εθελουσίας εξόδου της χώρας μας από την Ε.Ε. Που θα οδηγούσε αναπόφευκτα όχι μόνον εις την κατάρρευση της Ε.Ε., αλλά και σε μία παγκόσμια ανατροπή. Διότι τις τελευταίες δεκαετίες τα 7/10 του παγκόσμιου πληθυσμού λιμοκτονεί εξαιτίας της πολιτικής της παγκοσμιοποίησης ως νέο παγκόσμιο πολιτικό-οικονομικό κατεστημένο, το οποίο καταλύει έθνη, κράτη, κυβερνήσεις, κοινοβούλια, παραδόσεις, πολιτισμούς, ισοπεδώνει ιδεολογίες και πολιτειακά συστήματα, και συσσωρεύει τον πλούτο εκατοντάδων τρισεκατομμυρίων ευρώ εις τα χέρια των ολίγων. 

Το νέο σύνθημα που ακούγεται έντονα μετά τις εκλογές εις τις Η.Π.Α. είναι: τα χρήματα πρέπει να επιστρέψουν σε όλους τους ανθρώπους για να αποκατασταθεί η δικαιοσύνη, αλλά και για να διασφαλισθεί η γαλήνη και η ειρήνη εις την ανθρωπότητα.

*Ο αρθρογράφος Γεώργιος Εμ. Δημητράκης είναι  κρητικής (Μαριού Ν. Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει  εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά εις την Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας και επί 30-ετίας Διπλωματούχος Ξεναγός για όλη την Ελληνική Επικράτεια. 

Προκλήσεις...

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Περπατά εις τους δρόμους των Αθηνών, πηγαίνει με τα πόδια (πλεονασμός, αλλά δεν βαριέσαι, εκτός εάν άλλο είναι το περπάτημα και άλλο το βάδισμα...), συζητάει με τους ανθρώπους (αυτό είναι άμεση επαφή με τον λαό, όχι απρόσιτα υπουργικά γραφεία και άνετες πολυθρόνες) - και τι του λέει ο λαός;

Τον αποκαλούν σωτήρα(!), διότι επιτέλους θα πληρώνουν εισφορές οι επαγγελματίες, αφού έως πρόσφατα αδυνατούσαν να πληρώσουν διότι τα ποσά ήσαν πάνω από τις δυνατότητές τους.

Περί του υφυπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης ο λόγος, ο οποίος τα παρουσιάζει όλα εξωφρενικά ρόδινα με τις ρυθμίσεις, τα μπλοκάκια, τους αγρότες και κάθε μικρομεσαίο.

Τώρα, πώς γίνεται να πηγαίνουν όλα καλά και την ίδια ώρα να κλείνουν μικρομεσαίες επιχειρήσεις, να γίνονται μαζικές απολύσεις, να ανθεί η μαύρη εργασία και να εκτινάσσεται στα ύψη η ανεργία, μάλλον είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο για τον κρατικό αξιωματούχο, αλλά και αρκετούς άλλους του ιδιαίτερου σιναφιού του, που σκορπίζουν αφειδώς την αισιοδοξία.

Παράδειγμα ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης, ο οποίος, ζώντας, μάλλον, στη δική του πραγματικότητα, εξαγγέλλει με το δικό του ύφος ότι η περιβόητη αξιολόγηση θα γίνει οπωσδήποτε και θα είναι μάλιστα ντάλα μεσημέρι (μέσα στο άπλετο φως δηλαδή, να το δουν όλοι και κυρίως οι εχθροί - και να σκάσουν;).

Εδώ ο κόσμος χάνεται, πρωθυπουργός και υπουργοί λένε και ξελένε, διαψεύδοντας εαυτούς και αλλήλους και ο κύριος Πολάκης λεονταρίζει ασύστολα, μη σεβόμενος τουλάχιστον τη δύσκολη θέση της κυβέρνησής του αλλά και όλων των πασχόντων Ελλήνων, που δεν ξέρουν από πού να πιαστούν για να νιώσουν την ελάχιστη σταθερότητα. Κρίμα.

Πάντως είναι απορίας άξιον: Είναι απερίσκεπτοι; Αδιαφορούν για το τι επιτάσσει ο κοινός νους; Προτρέχει μήπως (αλλά γιατί;) η γλώσσα της διανοίας τους; Θεωρούν ότι η υπερβολική αισιοδοξία ενδυναμώνει την ελπίδα των ταπεινών και καταφρονεμένων;

Ο,τι και να είναι, ό,τι και να σκέφτονται, δεν κάνουν καλό στον κόσμο αλλά και στην ίδια τους την κυβέρνηση, που φαίνεται ανοργάνωτη, ανεδαφική, χωρίς να έχουν επικοινωνία τα μέλη της, χωρίς προγραμματισμό - σαν να λειτουργούν άπαντες εική και ως έτυχεν. Ξανά κρίμα.

Μάλλον χρειάζονται μαθήματα επικοινωνιακής πολιτικής· τουλάχιστον να μη φαίνονται αστείοι και να μην προκαλούν το λαϊκό αίσθημα· υφιστάμεθα όλη αυτή την ασφυκτική πίεση, ας μη μας ερεθίζουν κιόλας με την απρονοησία τους ή ό,τι άλλο τους διακατέχει.

Δεν είναι αυτό λύση - και να ήταν, ποιος θα ήταν ο εκπαιδευτής; Επιρρέπουν, δυστυχώς, στην αμετροέπεια πλείστα στελέχη - οι σοβαροί προσπαθούν απλώς να κάνουν τη δουλειά τους. Πουθενά προκοπή...

Το ΣτΕ έκρινε ότι τα αναδρομικά της έκτακτης παροχής των δικαστών δεν υπόκεινται σε εισφορά αλληλεγγύης

Το Β΄Τμήμα του Συμβούλιο της Επικρατείας με την υπ΄ αριθμ. 295/2017 απόφαση υπέρ του νόμου της 7μελούς σύνθεσης του έκρινε ότι δεν υπόκειται σε εισφορά αλληλεγγύης (νόμος 3986/2011) η 4η δόση των αναδρομικών της έκτακτης παροχής των δικαστών.

Αναλυτικότερα, το ΣτΕ δικαίωσε δικαστή στον οποίο η Δ.Ο.Υ. Παλαιού Φαλήρου είχε επιβάλλει ειδική εισφορά αλληλεγγύης στο ποσό των 46.022 ευρώ που είχε λάβει και αντιπροσώπευε την 4η δόση των αναδρομικών της έκτατης παροχής που είχαν λάβει (σύμφωνα με το νόμο 3620/2007) όλοι οι δικαστές, οι εισαγγελείς και τα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.

Να σημειωθεί ότι η απόφαση του ΣτΕ που εκδόθηκε είναι υπέρ του νόμου, δηλαδή δεν έχει έννομο αποτέλεσμα, αλλά έχει νομολογιακό χαρακτήρα και καταλαμβάνει την επόμενη 5η δόση. Έτσι, ο δικαστής δικαιώθηκε από το ΣτΕ, αλλά δεν θα του επιστραφεί το ποσό της εισφοράς αλληλεγγύης.

Συγκεκριμένα το ΣτΕ έκρινε ότι η έκτακτη παροχή, η οποία προβλέφθηκε να εξοφληθεί σε πέντε δόσεις, έχει τον χαρακτήρα αναδρομικών αποδοχών των δικαστικών λειτουργών από την άσκηση του λειτουργήματός τους και αυτό ανεξάρτητα από το πότε εισπράττεται η κάθε δόση, ανάγεται πάντως στο χρονικό διάστημα από 1.1.2003-31.12.2007.

Κατόπιν αυτών, το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο επισημαίνει ότι «ανεξαρτήτως του χρόνου κατά τον οποίο εισπράχθηκε, δεν πρόκειται για εισόδημα που προέκυψε, κατά την έννοια της διάταξης του άρθρου 29 του ν. 3986/2011, κατά το οικονομικό έτος 2014 (χρήση 2013) και δεν μπορεί να αποτελέσει κριτήριο και βάση επιβολής της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης που προβλέπεται από αυτήν».

Πηγή

Αυτή η αγκαλιά τρίτον δεν χωρά

Ακούς τις φαντασιώσεις του Τσίπρα, διαβάζεις τα ψέματα του Καμμένου και αντιλαμβάνεσαι γιατί ο Νίκος Φίλης δεν έχει καταλάβει σε ποια κυβέρνηση μετείχε

Του Γιώργου Καρελιά

Ας πούμε ότι αποφασίζεις να χαλάσεις το Σάββατό σου μπας και καταλάβεις τι λέει και κάνει το συνονθύλευμα που μας κυβερνά. Και καταλαβαίνεις πολύ εύκολα. Ακούς τις φαντασιώσεις του Αλέξη Τσίπρα, διαβάζεις τα ψέματα του Πάνου Καμμένου. Και στο τέλος αντιλαμβάνεσαι γιατί ο Νίκος Φίλης ακόμα δεν έχει καταλάβει σε ποια κυβέρνηση μετείχε.

Ακούς τον Τσίπρα να καλεί την Μέρκελ να… μαζέψει τον Σόιμπλε και αναρωτιέσαι αν κοροϊδεύει τον εαυτό του ή δουλεύει τους βαρεμένους (από το «βαρεμάρα») συντρόφους του που τον ακούνε. Μάλλον τα δεύτερο συμβαίνει. Διότι δεν μπορεί να μην κατανοεί ο ίδιος ότι καλεί την Μέρκελ να αυτοκτονήσει προεκλογικά «μαζεύοντας» τον Σόιμπλε, που είναι ο δημοφιλέστερος ενεργός πολιτικός στην Γερμανία.

Το αφήνεις αυτό και τεντώνεις τ’ αυτιά σου τη στιγμή που ακούς τον Τσίπρα να επικρίνει το ΠΑΣΟΚ ότι δεν στρίβει προς τ’ αριστερά, όπως κάνει η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Ιδού πώς το είπε επί λέξει: «Κι εδώ θα ήθελα να πω και δυο λόγια για τη λεγόμενη Κεντροαριστερά, το ΠΑΣΟΚ, που οφείλουν επιτέλους να κοιτάξουν γύρω τους τι συμβαίνει. Όλη η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία κάνει βήματα προς τα αριστερά, αναζητά καινούργιο στρατηγικό σχέδιο, αυξάνοντας τις αποστάσεις από την πολιτική του νεοφιλελευθερισμού και της ασύδοτης αγοράς.Το ΠΑΣΟΚ όμως επιμένει να θέλει να είναι στην Ελλάδα η ουρά της ΝΔ του κ. Μητσοτάκη. Είχε πολλές ευκαιρίες αυτό το διάστημα να υπερβεί τις εσωτερικές αγκυλώσεις, να πάρει αποστάσεις από τις περιόδους διακυβέρνησης και όσα αυτές έχουν φορτώσει στις πλάτες του ελληνικού λαού».

Αυτά είπε ο Τσίπρας. Τα άκουσε ο Νίκος Φίλης και είπε να απαντήσει στο δούλεμα του Τσίπρα; Ποιο είναι το «δούλεμα»; Μα, θέλει πολύ θράσος να μιλάς για Κέντρο και Αριστερά και να συγκυβερνάς με τον Καμμένο. Ιδού πώς το είπε ο Φίλης.

Αλλά, για να λέμε του στραβού το δίκιο, αργά κατάλαβες και ο Φίλης ποιος είναι ο Καμμένος. Το κατάλαβε μόλις έμαθε ότι ο Τσίπρας τον καθάρισε(τον Φίλη) από την κυβέρνηση, με απαίτηση του Ιερώνυμου και του Καμμένου. Ο οποίος Καμμένος δεν ηγείται ενός κόμματος ακροδεξιού, ξενοφοβικού, ρατσιστικού. Πιπέρι στο στόμα όποιου το λέει. Όλα κι όλα ο Καμμένος είναι πρεσβευτής του μεσαίου χώρου. Το λέει ο ίδιος σε μια συνέντευξη που βρίθει ψευδών, αλλά ποιον εκπλήσσει πλέον;

Ομως, υπάρχουν και ορισμένα ψεύδη που είναι εντελώς ξετσίπωτα. Ιδού ο διάλογος για την περίφημη τράπεζα Ρότσιλντ:

Ερώτηση: Σε προσωπικό επίπεδο είχατε πει σε κάποια φάση ότι «συνεργασία με τη Ρότσιλντ δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει».

Καμμένος: Δεν έχω πει τέτοια πράγματα. Αν διαβάσετε τι ακριβώς είχα πει, θα δείτε ότι σε ένα tweet που είχα αναρτήσει αναφερόμουν ακριβώς σε αυτό. Από εκεί και πέρα, να γίνεται σπέκουλα και να απαντάω σε δηλώσεις οι οποίες δεν έχουν γίνει ποτέ, δεν έχω κανένα λόγο να το κάνω».

Ο,τι έχει πει, όμως, ο Καμμένος για τους Ρότσιλντ το έχει πει με το στόμα του και δεν μπορεί να το διαψεύσει (εδώ και εδώ). Οι Ρότσιλντ, που «μας έβαλαν στα Μνημόνια» (έτσι έλεγε ο Καμμένος) είναι οι ίδιοι στους οποίους προσέτρεξε ο Τσίπρας τις προάλλες με το μυστικό ταξίδι στο Παρίσι. Ιδιος είναι και ο Καμμένος, ο οποίος εποίησε την νήσσαν (ή την κότα), διότι τώρα οι Ρότσιλντ δεν συνεργάζονται με «προδότες», αλλά με τον συνεταίρο του Αλέξη.

Αυτοί είναι οι δύο συνεταίροι, ο αριστερός Αλέξης και ο μεσαιοχωρίτης Πάνος. Πορεύονται χέρι χέρι και θα πάνε αγκαλιασμένοι μέχρι το τέλος.

Είναι αυτό που δεν έχει καταλάβει ο Φίλης και αναρωτιέται «πώς θα δώσουμε δύο δισεκατομμύρια για τα εξοπλιστικά του Καμμένου, ενώ δίνουμε μάχη για τα 500 εκατομμύρια της κοινωνικής πολιτικής». Κακώς αναρωτιέται. Με τον «σύντροφο» Καμμένο θα πορευθούν μέχρι το τέλος, ακόμη και «στα τέσσερα» αν χρειαστεί. Για την καρέκλα. Το είχε πει πολύ καλά ο Τζον Στάινμπεκ: «Η εξουσία δεν διαφθείρει.Ο φόβος διαφθείρει. Ο φόβος απώλειας της εξουσίας».