Κι όμως, το καραβάνι προχωρά…

Του Γιάννη Παντελάκη

Η κυβέρνηση, όπως οι περισσότερες, ήθελε από την αρχή κάτι απλό: αν όχι να σταματήσουν, τουλάχιστον να περιοριστούν οι ενοχλητικές δημοσιογραφικές φωνές. Σιγά-σιγά και μ’ έναν εξαιρετικά αποτελεσματικό τρόπο τα καταφέρνει. Χρησιμοποιώντας τους χρεωκοπημένους ή αδιάφορους μιντιάρχες αλλά και πολλά ψέματα, επι των ημερών της έχει επιτευχθεί κάτι μοναδικό. Να μην εκπέμπει ειδησεογραφικό πρόγραμμα το πρώτο σε τηλεθέαση κανάλι και να μην κυκλοφορούν η πρώτη σε κυκλοφορία καθημερινή και η δεύτερη σε κυκλοφορία Κυριακάτικη εφημερίδα. Λίγο είναι;

Σ’ αυτόν τον τομέα τουλάχιστον, το περίφημο καραβάνι προχωρά. Ενοχλητικές εφημερίδες κλείνουν, άλλες έχουν εδώ και καιρό υποκύψει στην γοητεία της σημερινής εξουσίας, η δημόσια ραδιοτηλεόραση έχει ταυτιστεί με απόλυτα κομματικές επιλογές και όσα Μέσα προσπαθούν να επιβιώσουν νοιώθουν έναν συνεχή πόλεμο και απαξίωση από κυβερνητικά στελέχη.

Ο ΔΟΛ, προφανώς και δεν χρεωκοπεί επειδή η κυβέρνηση το αποφάσισε. Οι κύριες ευθύνες ανήκουν στον πάλαι ποτέ ισχυρό ιδιοκτήτή του. Ωστόσο, υπάρχουν δυο χαρακτηριστικά στοιχεία των τελευταίων ημερών που έρχονται να επιβεβαιώσουν πως η κυβέρνηση σπρώχνει πιο γρήγορα στον γκρεμό το συγκρότημα και τους εργαζόμενούς του: 1) Ο Τσίπρας μιλάει για το θέμα του ΔΟΛ στη Βουλή ισχυριζόμενος ότι υπάρχει τελεσίδικη απόφαση και δεν μπορεί να γίνει τίποτα! Το απόλυτο ψέμα, πρόκειται για την απόφαση ενός πρωτοδίκη για την απελευθέρωση ενός λογαριασμού που θα διατηρούσε τον ΔΟΛ ενεργό (με την κάλυψη του κόστους του χαρτιού και μέρους των χρωστούμενων αμοιβών), μέχρι το δικαστήριο ν αποφασίσει τον ορισμό ειδικού διαχειριστή. Ακόμα και ο Φίλης χαρακτήρισε την πρωθυπουργική αναφορά, ως μπαρούφα!

2) Ο υπουργός Παππάς δηλώνει ότι κάποιοι πιέζουν την κυβέρνηση να νομοθετήσει ώστε οι Τράπεζες να συνεχίσουν να δανειοδοτούν τον ΔΟΛ. Ψέμα. Οι εργαζόμενοι ζητάνε απελευθέρωση ενός λογαριασμού στον οποίο κατευθύνονται τα έσοδα από πωλήσεις και διαφημίσεις των εντύπων, καμία σχέση με τραπεζικό δανεισμό. Υπέρ της πρότασης των εργαζομένων άλλωστε τάχθηκαν και οι εκπρόσωποι των Τραπεζών εκτιμώντας ότι το κλείσιμο του ΔΟΛ δεν είναι προς όφελός τους και των δανείων που έχουν δώσει.

Η κυβέρνηση, είχε τις δυνατότητες να βρει έναν νόμιμο τρόπο για την στήριξη του τύπου. Και του ΔΟΛ και όλων των εφημερίδων που έχουν πληγεί από την κρίση. Και θα είχε και συμμάχους για κάτι τέτοιο μέσα από τη Βουλή. Για να έκανε κάτι τέτοιο ωστόσο, θα έπρεπε να είχε και την αντίστοιχη αντίληψη που θέλει τον τύπο ως αναγκαίο συστατικό της δημοκρατίας ανεξάρτητα αν αυτός βρίσκεται κοντά ή απέναντι σε μια συγκεκριμένη εξουσία. Και τέτοια αντίληψη δεν υπάρχει. Το αντίθετο, θέλουν τα Μέσα δικά τους.

Οι σχέσεις Τσίπρα με τα ΜΜΕ, έχουν περάσει από διάφορα στάδια. Την γενικευμένη επίθεση σε αυτά με σκοπό την απαξίωσή τους (τις ίδιες μεθόδους ακολουθούν ο Τράμπα, ο Γκρίλο, ο Φιγιόν πρόσφατα κ.ο.κ.), τις μυστικές προσεγγίσεις με ισχυρούς μιντιάρχες με σκοπό την συναλλαγή (Ψυχάρης, Μπόμπολας κ.λ.π.) και τις προσπάθειες για σπρώξιμο στον γκρεμό όσων δεν υπέκυψαν στις διαθέσεις του.  Σ’ ένα σημαντικό βαθμό, το έχει πετύχει. Αν το αρχικό σχέδιο για τα κανάλια δεν είχε μπλοκαριστεί από το ΣτΕ, η επιτυχία τους θα ήταν απόλυτη…